NC

คำเตือนเนื้อหานิยาย

นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหานิยาย

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    One piece Another Nakama 2

    ลำดับตอนที่ #200 : 2ปีผ่านไป(RE2)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.03K
      106
      9 ม.ค. 62


    มหาสงครามที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือร่วมกับเจ็ดเทพโจรสลัดเพื่อต่อสู้กับกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวได้ผ่านไปแล้วเป็นเวลา2ปี

    ที่นี่คือเกาะร้างทางตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะสตรี ลุสไคน่า

    "ลูฟี่!!!"

    "อา ไปเดี๋ยวนี้แหละ"

    ลูฟี่เดินไปที่หินที่มีหมวกฟางสวมเอาไว้อยู่

    "เร็วจังแฮะ 2ปีแล้วงั้นเหรอ"

    ลูฟี่ที่ตอนนี้อายุ19ปี สวมกางเกงสีฟ้าและเสื้อเชิ้ตสีแดง เปิดอกเผยให้เห็นรอยแผลกากบาทที่โดนอาคาอินุทำไว้

    ลูฟี่เดินมาที่โล่ง กอริลลากับจระเข้กำลังทะเลาะแย่งเนื้อกัน สิงโตกำลังร้องขู่เข้ามาหามาร์กาเร็ต

    "เฮ้ย!!!"ลูฟี่เรียกมัน"ดูดีๆสินั่นเพื่อนฉันนะ"

    สิงโตถอยไป กอริลลากับจระเข้ที่แย่งอาหารกันอยู่ปล่อยเนื้อลง

    "ลูฟี่ เตรียมเรือเสร็จแล้วนะ พร้อมจะไปได้ทุกเมื่อเลย"มาร์กาเร็ตกล่าว

    "เออ ขอบใจนะ"ลูฟี่กล่าว

    ใกล้ๆโบอา แฮนค็อก แซนเดอร์โซเนีย แมรี่โกลด์ ยายเนียว และโจรสลัดคุจายืนดูอยู่

    "ฮึๆๆ ยอดเลยนะ"แฮนค็อกกล่าว

    "คุมเกาะนี้ซะอยู่หมัด"

    "แต่ว่าเพราะดังเป็นเพื่อนกับเจ้าพวกนี้ไปแล้วก็เลยอดกินเนื้อพวกมันไปด้วย เสียดายจังออกจะอร่อย"

    สิงโต กอริลลาและจระเข้ต่างสีหน้าแย่ลงเมื่อคิดว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกับคนที่เคยเป็นเหยื่อเมื่อมาเกาะนี้

    "ไม่เป็นไรหรอกลูฟี่ เราเตรียมของโปรดให้เจ้าเต็มเรือเลย เราอยากไปเจอคิรัวร์คุงเร็วๆจังเลย"แฮนค็อกกล่าวยิ้มอายๆ

    "เรย์ลี่กลับเกาะและคิรัวร์ออกทะเลไปก่อนได้2สัปดาห์แล้ว เขาคงรอเธออยู่ที่ชาบอนดี้นั่นแหละนะ"โซเนียกล่าว

    "เพราะฉันฝึกพื้นฐานเสร็จในปีครึ่งน่ะ ถึงเวลาบอกลาพวกแกกับเกาะแล้วเรอะ"ลูฟี่กล่าว

    พวกสัตว์3ตัวต่างเสียใจ

    "เอาล่ะ ไปล่ะนะ"

    ____________________

    หมู่เกาะชาบอนดี้ เกาะสุดท้ายของแกรนไลน์ครึ่งแรกก่อนเข้าสู่นิวเวิร์ล

    ที่ร้านแช็คกี้ แม้ตะวันจะใกล้ตกดินก็ยังมีสองร่างนั่งตรงบาเทนเดอร์

    "ผ่านไป2ปีแล้วเหรอเนี่ย เร็วเหมือนกันนะ"

    "เออ"เรย์ลี่ยกแก้วขึ้นมาดื่ม

    "ฮึๆ ทุกคนน่ะจะโตขึ้นขนาดไหนกันนะตื่นเต้นจังเลย"

    "หึๆ อย่าพึ่งใจร้อน ยังไม่รู้เลยว่าทุกคนจะกลับมาได้อย่างปลอดภัยมั้ย เพราะตอนนี้ชื่อของเด็กพวกนั้นเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกแล้ว"

    "กริ๊งๆๆ"ประตูเปิดเข้ามาเป็นหน้าที่คุ้นเคย

    เขาสวมเสื้อโค๊ทสีดำที่แผงคอมีขนสีขาวประดับ เขาสวมหมวกสีขาวฟูก และมีดาบ2เล่มไว้ที่หลัง คาตานะอีกเล่มที่เอว

    "อุ๊ยตายจริง"แช็คกี้กล่าว"สวัสดีคุณเจ็ดเทพโจรสลัด"

    "โอ้ เจ้ามาถึงเป็นคนแรกงั้นเรอะ"เรย์ลี่กล่าว

    "อะไรกัน ยังไม่มีใครมาถึงเลยเหรอ? ไม่ไหวเลยนะเจ้าพวกนั้น"คิรัวร์กล่าว

    "แว็บ"

    แสงจากกำไลส่องแสงสีทองปรากฎเป็นหญิงสาวผมสีน้ำเงินเข้ม

    _______________________

    10วันให้หลัง

    "พวกรุกกี้ที่เอาชีวิตรอดจากครึ่งแรกของแกรนไลน์ เริ่มมารวมตัวที่เกาะนี้อีกแล้ว"

    "การรวมตัวของพวกคิดหรือว่าเดรคเมื่อ2ปีก่อนทำให้ตื่นเต้นไม่น้อย ตอนนี้พวกนั้นคงกำลังอาละวาดอยู่ในโลกใหม่ แม้จะไม่ถึงระดับนั้นแต่ตอนนี้ที่เกาะนี้ก็มีพวกค่าหัวเกิน100ล้านเดินกันให้เกลื่อน"

    "แต่ตกใจจริงๆนะพวกหมวกฟางที่เงียบหายไปถึง2ปี ถึงขนาดเชื่อกันว่าน่าจะตายไปแล้ว จู่ๆก็ปรากฎตัวขึ้นที่เกาะนี้"

    "แถมประกาศรับสมัครพรรคพวกด้วย คงคิดจะขยายกลุ่มเพื่อไปอาละวาดในนิวเวิร์ลแน่ น่าตื่นเต้นจริงๆ ฉันก็ไปขอเข้ากลุ่มด้วยดีไหมนะ"

    _________________

    โกรฟ33 ที่ด้านนอกชาบอนดี้โดมมีฝูงชนเต็มไปหมด

    "ช่วยทำอะไรสักอย่างไม่ได้เหรอ?"

    "ตั๋วขายหมดเกลี้ยงก็จะไปเหลือได้ยังไงกันล่ะ ที่เกาะแห่งนี้คือคอนเสิร์ตสุดท้ายของเวิร์ลทัวร์ของซูเปอร์สตาร์ บรู๊ค โซลคิงคนนั้นเชียวนะ ลานแสดงมีคนดูแน่นเอี๊ยดหมดแล้วล่ะ"

    ภายในห้องนักแสดง ชายคนหนึ่งกำลังเตรียมตัวขึ้นแสดง

    "ผู้จัดการ วันนี้มาเล่นคอนเสิร์ตแบบสุดยอดกันเถอะ"

    "ขอความกรุณาด้วยนะครับ ตอนนี้ยอดขายTDกำลังอยู่ในช่วงสุดยอดมูลค่ากว่า100ล้าน สมเป็นราชาแห่งวงการเพลงโซลจริงๆ ลองฟังเสียงโห่ร้องนั่นสิครับ"

    "ความจริงก่อนแสดงคอนเสิร์ตผมมีเรื่องสำคัญจะบอก"

    "อะไรเหรอครับ?"

    บนเวทีคอนเสิร์ตมีควันลอยออกมาเป็นฉากหลังและแสงสีสปอร์ตไลท์ มีคนโห่ร้องเรียกชื่อบรู๊คเต็มไปหมด

    "บรู๊คๆๆ"

    "โซลคิง!!!"

    "ท่านบรู๊ค"มีผู้หญิงร้องไห้ บางคนสลบไป

    "เอาเปลมาเร็ว มีคนสลบติดต่อกันหลายคนเลย"

    "มาทำวันนี้ให้กลายเป็นวันที่ระลึกอันสุดยอดกันเถอะครับ!!!"บรู๊คตะโกนผ่านไมล์

    _____________________

    โกรฟ44ที่ชายฝั่ง

    ชายสวมชุดสูทดำเดินลงมา ด้านหลังมีกลุ่มสิ่งมีชีวิตประหลาดจากเกาะนิวคามะเป็นโหล

    สายตาเขาจ้องไปยังผู้หญิงคนนึงที่เดินอยู่ในเมือง

    "ล็อคเป้าหมาย ผู้หญิง"

    "โอ้ผู้หญิงล่ะ ผู้หญิงตัวเป็นๆ!!!"

    ซันจิแทบไม่ได้เปลี่ยน แค่มีหนวดสั้นๆและเคราที่คางเพิ่มมาเท่านั้น เขาสวมสูทดำและด้านในสวมเสื้อเชิ้ตสีเหลือง และด้านหลังแบกเป้สัมภาระของเขาไว้

    แต่เพราะเขาอยู่เกาะกะเทยถึง2ปี ทำให้ความบ้าโหยหาผู้หญิงเขาพุ่งสูงเป็นทวีคูณ...แย่ลงในหลายๆความหมาย

    "ที่เกาะนี้มีผู้หญิงตัวเป็นๆที่เราฝันเห็นทั้งวันทั้งคืน เกาะที่มีเลดี้อาศัยอยู่"ซันจิพูดทั้งร้องไห้

    "เขาเป็นใคร?"

    "ไม่รู้ เขาดูเหมือนพวกโรคจิต"

    "ชาบอนดี้จงเจริญ เค้าอยากได้ผู้หญิงใจจะขาด!!!"ซันจิวิ่งไปหาผู้หญิง

    พวกผู้หญิงต่างแตกหนี

    "ซันจิคุงคงต้องจากกันที่นี่แล้วล่ะ ถึงจะน่าเศร้าแต่สักวันเราต้องได้เจอกันอีกแน่"

    "ไม่อยากเจอเฟ้ย ขอบใจที่มาส่งฝากสวัสดีอีวาด้วย ลาขาด!!!!"

    เขาหันกลับไปทางเดิมและวิ่ง

    "รอก่อนนะครับ คุณนามิ เซียร์จัง วีวี่จัง โรบินจัง ลูกผู้ชายซันจิคนนี้กลับมาจากนรกแล้วคร้าบบบ!!!!"ซันจิร้อง

    "ยังเถื่อนได้ใจเหมือนเดิม นี่รู้ไหม? เด็กผู้ชายมักจะชอบปากร้ายกับสาวที่ชอบล่ะ"

    "เดี๊ยนลืมเขาไม่ลงจริงๆ"

    ____________________

    ที่บาร์แห่งหนึ่ง

    หญิงสาวผมส้มกำลังนั่งอยู่ที่หน้าบาร์เหล้านี้อยู่ และกำลังรอคนมาหา

    "อื้อๆอ๊าๆๆ......อืม!!!!"

    "เดี๋ยวทุกคนมาแล้วผมมีของขวัญให้ด้วย"เขากล่าวขณะยังเล่นกับเธอไม่หยุด

    เธอนึกถึงค่ำคืนในโรงแรมช่วงหลายวันที่ผ่านมาแล้วแก้มแดง

    "รู้เรื่องที่เขาย้ายศูนย์บัญชาการกองทัพเรือรึเปล่า?"บาเทอเดอร์กล่าว

    "เอ๋ งั้นเหรอ?"เธอถาม

    "อืม เขาเปลี่ยนไปที่ฐานอีกฟากของเรดไลน์ ฐานที่เรียกว่าG1นั่นน่ะ แล้วจอมพลเรือคนใหม่ที่มาแทนเซ็นโงคุนั่นน่ะ ไม่รู้คิดยังไงถึงย้ายศูนย์ใหญ่ไปที่นิวเวิลด์ที่มี4จักรพรรดิอยู่ซะงั้น แต่เพราะแบบนั้นแหละพอพวกกองทัพเรือน้อยลง เกาะนี้ก็เลยเป็นเขตนอกกฎหมายหนักข้อขึ้น"

    "หืม ก็ว่าอยู่ว่าทำไมเมืองมันวุ่นวายกว่าเมื่อ2ปีก่อน"เธอพูดแล้วหยิบแก้วขึ้นมาดื่ม

    "หา!? ฉันฟังผิดไปรึเปล่าเนี่ย!!? ค่าหัว55ล้านเบรีเรอะ!?"


    "ปัง!!!!"

    "อ๊ากกกก!!!!"โจรสลัดที่โดนยิงล้มลงพื้น

    "แหกตาดูในใบปลิวหน่อยสิฟะ ค่าหัวต่ำสุดที่ฉันรับคือ70ล้านเบรี กัปตันที่ค่าหัวต่ำกว่านั้นฉันไม่แลหรอกเฟ้ย เหลือเชื่อจริงๆที่น้ำหน้าอย่างแกอย่างแกยังอุตส่าห์มาถึงนี่ได้"

    คนที่ยิงปืนเป็นชายตัวอ้วนใหญ่ สวมหมวกฟางและเสื้อเชิ้ตสีแดงเหมือนลูฟี่

    "หนอย บัดซบเอ๊ย!!"

    "ไสหัวไปซะไอ้สวะ ฉันเป็นถึงลูกชายของดราก้อนนักปฎิวัตินะเฟ้ย!!!"ลูฟี่กล่าว

    "ฮิๆๆๆ"นามิหัวเราะ

    "เราไม่มีธุระกับพวกตัวถ่วง พวกเราคือโจรสลัดที่ถูกเลือกแล้ว"แฟรงกี้กล่าว

    "ระดับมันต่างกันเฟ้ย อย่าคิดว่าพวกฉันจะรับใครเป็นพวกก็ได้นะ"โซเงคิงกล่าว

    "ไสหัวไป"ลูฟี่เล็งปืน

    "ปัง!!!!"

    ผู้คนในร้านได้แต่มองด้วยความเกรงกลัว

    "โหดจริงๆลูฟี่หมวกฟาง"

    "ทำยังไงได้ล่ะมันเก่งจริงๆนี่"

    "เฮ้ คิรัวร์ ตอนนี้เราได้มาเท่าไหร่แล้ว?"ลูฟี่ปลอมถาม

    "อืม..."คิรัวร์ปลอมดูรายชื่อ"นับคร่าวๆก็น่าจะสัก100คน กลุ่มโจรสลัดที่เข้าร่วมกับเราแล้วมี3กลุ่ม เป็นพวกมีค่าหัว10คน"

    "2คนในนั้นคือรุกกี้ที่มีร่ำลือกัน ผมเปียกคาลิบูกับเลือดสาดโคลิบู ที่มีชื่อด้านฆ่าทหารเรือ กัปตันสองพี่น้องค่าหัว210ล้านกับ190ล้าน ฮะๆๆ เจ้าพวกนั้นใช้การได้ดีแน่ ต้องรวบรวมลูกน้องให้มากกว่านี้"ลูฟี่ปลอมกล่าว

    สายตาผู้หญิงผมส้มเหลือบมองก่อนหันกลับ

    "คิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงกล้ามาปลอมตัวเป็นแฟนของฉัน"เธอคิดในใจ

    "ลุงขอเหล้าหน่อย อ๋อ ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนั่นน่ะ อย่าน้่งซึมอยู่คนเดียวมาทางนี้มา แหะๆ สวยไม่หยอกเลยนี่"

    "ไม่ล่ะ ฉันรอแฟนอยู่"

    ทั้งบาร์เงียบลง

    "เธอปฏิเสธมันซะงั้น"

    "นี่ๆ เธอควรจะทำตามที่มันบอกนะ"บาร์เทนเดอร์บอกหญิงสาว"ผู้ชายคนนั้นคือลูฟี่หมวกฟางนะ โจรสลัดบ้าดีเดือดที่ฝ่าเข้าไปกลางวงมหาสงครามเมื่อ2ปีก่อนกับนักดาบทมิฬ นามิคาเสะ คิรัวร์ที่โค่น7เทพโจรสลัดได้ น่าจะรู้จักไม่ใช่เรอะ"

    "ฮะๆๆๆ"โซเงคิงหัวเราะ"รอแฟนอยู่งั้นเหรอ ยังไงก็คงเป็นพวกกระจอกที่แค่ได้ยินชื่อกัปตันลูฟี่ก็คงร้องไห้ขอชีวิตแหงๆ"

    "วิชา1ดาบ กรงเล็บอีกา"

    "ตูม!!!!"คลื่นดาบพุ่งมากระแทกอัดท้องโซเงคิงเป็นรอยไหม้กีบเท้าอีกาใหญ่กลางอกกระเด็นไปกระแทกกำแพง

    "ใครกัน?"กลุ่มหมวกฟางและคนในร้านตกใจ

    "กล้าดียังไงมายุ่งกับแฟนของฉัน"ร่างสวมเสื้อโค๊ทสีดำเดินเข้ามา

    ผ่านมา2ปี คิรัวร์วัย18ปีแทบไม่เปลี่ยนจากเมื่อสองปีก่อน แต่สิ่งที่เปลี่ยนคือหูของเขาแหลมยาวคล้ายกับเอลฟ์ และตอนนี้เขามีดาบสอง
    คมแบบยุโรปสีดำกับสีทองด้านหลัง และเหน็บดาบเท็นเซกะไว้ที่เอว

    "ดาร์ลิ้ง!!!"นามิตัวจริงวิ่งเข้าไปกอดและจูบแฟนเธอ

    "ไอ้หน้าอ่อนนี่แฟนของเธอเหรอ?"แฟรงกี้ปลอมพูดอย่างดูถูก

    นามิยกมือกอดอกอย่างถือดี ตอนนี้แฟนเธอและบอดี้การ์ดสุดแกร่งมาอยู่ตรงนี้แล้วจะต้องกลัวอะไรอีก

    "ใช่แล้ว"นามิยืนยัน"ฉันจะพูดอีกแค่ครั้งเดียวนะ ไอ้อ้วนเศษสวะอย่างนายน่ะฉันไม่อยากเสวนาหรือนั่งดื่มด้วยหรอก ชัดรึยังเจ้าหมวกฟาง...ชื่ออะไรนะ?"

    "พวกนั้นตายแน่!!"ทุกคนในร้านคิดในใจ

    "ฉันชื่อลูฟี่หมวกฟาง"ลูฟี่ปลอมลุกขึ้นเล็งปืนจะยิง แต่นามิปลอมคว้าปืนแย่งไป

    "เดี๋ยวฉันจัดการเอง"นามิปลอมเดินเข้าไปและเล็งปืนใส่หน้าเธอ

    "งั้นจะให้ตัวเลือก2อย่าง จะรับคำเชิญของกัปตันลูฟี่หรือว่าตายดีล่ะ ส่วนฉันก็คือแมวขโมยนามิผู้มีค่าหัว อย่ามาดูถูกกันนะยะ"นามิกล่าว

    "ถ้าไม่อยากตายก้มหัวขอโทษซะไอ้หนู"วี่วี่ปลอมถือมีดปลอมพูดอย่างหยิ่งยโส"ฉันเจ้าหญิงโจรสลัด เนเฟลตาลี วี่วี่ ค่าหัวถึง58ล้านเชียวนะ"

    "กรงเล็บหมาป่าน้ำแข็ง"

    "ฉัวะ/กรี๊ดดด!!!!"

    วี่วี่ปลอมโดนฟาดหัวด้วยสันดาบล้มลงพื้นตัวโดนแช่แข็ง

    "แก....กล้าดียังไง"นามิปลอมถามเล็งปืนที่เขา

    "นายฟันดาบเป็นน้ำแข็งได้ด้วยเหรอ?"นามิถามคิรัวร์แปลกใจ ไม่สนปืนที่เล็งมา

    "ฮึ้ย ตายซะเถอะ"นามิปลอมโกรธที่โดนเมิน

    "กระสุนพิฆาตสีเขียว เดวิล!!!"

    กระสุนพุ่งมาและระเบิดกลายเป็นเถาวัลย์มีปากที่เข้าจับกุมนามิปลอมไว้

    "กรี๊ดดด!! นี่มันอะไรน่ะ"นามิปลอมร้อง

    "นี่มันอะไรเนี่ย"ลูฟี่ปลอมถาม

    เถาวัลย์พุ่งมารัดหมวกฟางยกเขาลอยขึ้น

    ในขณะที่หญิงสาวแปลกใจก็มีชายหนุ่มมานั่งข้างๆ

    "นี่พี่ชาย พี่สาว ถ้าเป็นฉันจะดื่มด้วยมั้ย?"

    ทั้งสองหันไปมองเจ้าของเสียงที่คุ้นเคย เขาเอานิ้วยกหมวกขึ้นให้เห็นใบหน้าที่มีจมูกยาวคุ้นเคย แต่เขาดูมีกล้ามเนื้อมากขึ้นและมีแว่นตาอันใหม่กันหูฟัง

    นามิเห็นแล้วยิ้ม

    "อุซป!!!! ไม่ได้เจอกันตั้งนานแน่ะ"นามิเข้ากอดเขาไว้"อะไรกันเนี่ยดูพึ่งพาขึ้นได้หน่อยแล้วนี่"

    "ธะ..เธอเองก็เหมือนกันแหละ ดูอึ๋มขึ้นอีกขั้นแล้วนะเนี่ย"อุซปเขินเมื่อหน้าอกนามิมาโดนตัวเขา

    "หวัดดีอุซป ช่วยปล่อยได้หรือยัง"

    "โทษที"นามิยิ้มแห้งๆ

    "นั่นน่ะนายทำเหรอ?"คิรัวร์เรียกทั้งคู่ ชี้ต้นไม้ประหลาดที่กินพวกหมวกฟางตัวปลอม

    "ใช่แล้ว อาวุธใหม่ของฉันคือป็อปกรีน ฉันไม่ได้นั่งจ้องทะเลเฉยๆตลอดสองปีหรอกนะ โทษทีนะนามิ ฉันน่ะเลิกเป็น3กระจอกในกลุ่มร่วมกับเธอและช็อปเปอร์แล้วล่ะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันก็ไม่แตกตื่น ฉันเป็นนักรบสมภาคภูมิแล้ว"

    "เฮ้ยไอ้หนู อย่าบอกนะว่านี่เป็นฝีมือของแกน่ะ"โซเงคิงปลอมชี้หน้าเขา

    "อะไรเนี่ยโซเงคิงได้ไงเนี่ย"อุซปร้อง

    "อุซปไม่ต้องไปสนใจหรอก ออกไปจากที่นี่เถอะ"นามิจับแขนดึงอุซปไป คิรัวร์รีบตามไป

    "หยุดนะพวกแกคิดว่าฉันคนนี้เป็นใครกัน!!"ลูฟี่ปลอมตะโกน

    "ลูฟี่!!?"อุซปร้องเมื่อเห็นลูฟี่

    "ช่างเถอะน่า"นามิกล่าว

    "เดี๋ยวก่อนคุณลูกค้าค่าอาหารล่ะ?"บาร์เทนเดอร์ถาม

    "ไม่ต้องทอน"คิรัวร์โยนถุงให้เจ้าของร้านไป

    "แบบนี้เสียหน้าหมดเอาคืนมันเลย"ลูฟี่ปลอมสั่ง

    "ปุ้งๆๆๆ"

    ตอนนั้นเองฟองสบู่ที่มีเมฆดำลอยขึ้นไปรวมเป็นเมฆดำ

    "อะไรเนี่ยเมฆงั้นเหรอ?"ลูฟี่ปลอมถาม

    "เปรี้ยงงงงง!!!....เปรี๊ยะๆๆๆ"

    สายฟ้าช็อตร้านเหล้าจนแสงส่องออกมาด้านนอก นามิ คิรัวร์และอุซปออกมาก่อนและไม่เป็นไร

    "เพราะงั้นฉันเลยได้เทคนิคใหม่มาไง"นามิกล่าว

    "จริงเหรอเนี่ย เธอขึ้นไปบนฟ้าเนี่ยนะ"อุซปประหลาดใจ

    หลังทั้ง3ไป ร้านเหล้าที่พังยับพวกกลุ่มหมวกฟางปลอมโผล่มาจากซาก ลูฟี่ปลอมโกรธ

    "ไอ้3คนนั้นไปหาตัวมันมาให้เจอแล้วฆ่ามันซะ!!!"

    ___________________

    ซันจิมาที่ร้านเหล้าของแช็คกี้ เขาดีใจมากที่ได้เจอแช็คกี้อีกครั้งและรู้เรื่องที่น่าตกใจ

    "อะไรนะเจ้าหมาขี้เรื้อนกับเจ้านักดาบติงต๊องมาถึงเป็นคนแรกกับคนที่2งั้นเหรอ แย่ล่ะสิแบบนี้ ทะเลที่จะออกเดินทางอีกครั้งมีหวังปั่นป่วนแน่"

    "ส่วนคนที่3คือแฟรงกี้จังมาถึงเมื่อ10วันก่อน จากนั้นก็มุ่งไปที่เรือเลย"แช็คกี้กล่าว

    "ค่อยยังชั่วซันนี่ปลอดภัยสินะ"ซันจิกล่าว

    "แน่นอน แผลสักแห่งก็ไม่มี แถมยังคลุมเรือเสร็จแล้วด้วย เขาเองก็ทำงานได้ดีทีเดียวล่ะ"เรย์ลี่กล่าว

    "บาดแผลแห่งเกียรติยศไม่มีคำว่าเสียใจหรอก"ดูวัลกล่าว

    "เยส กว่าจะหายขาดต้องใช้เวลา1ปี"

    "นายเนี่ยรักษาคำพูดกว่าที่คิดนะ ขอบใจมากดูวัล"

    "เอ๋ พ่อหล่อไหมล่ะ ฮะๆๆๆ ใช้หนี้ให้แล้วนะเจ้านาย ไม่ว่าวันฝนตก วันลมพัด หรือมีพวกโจรสลัดแสนถึกมาจ้องชิงเรือวันแล้ววันเล่า พวกเราก็ต่อสู้ด้วยบาดแผลทั่วตัว"

    "บอส!!!!!"

    แล้วคนที่4คือนามิจัง"แช็คกี้กล่าว

    "คุณนามิ อยู่ไหน!? ตอนนี้อยู่ไหนเหรอ!?"

    "หลายวันมานี้ไปพักโรงแรมเดียวกับคิรัวร์ สนุกกันตอนกลางคืนใหญ่เลย วันนี้บอกว่าจะไปช็อปปิ๊งในเมืองกับคิรัวร์น่ะ"แช็คกี้พูดแล้วซันจิน้ำตาตก

    "ม่ายยย!!!!"ซันจิร้อง

    "ไม่สนใจตำนานนักสู้ของผมแล้วเรอะ!?"ดูวัลร้อง

    "คนที่5คืออุซปจังมาเมื่อ3วันก่อนตอนนี้ไปที่เมือง คนที่6 ช็อปเปอร์จังมาเมื่อวาน คนที่7 เซียร์จัง มาถึงเมื่อเช้านี้ คนที่8วีวี่จังมาก่อนหน้านี้เมื่อ2ชั่วโมงก่อน และคนต่อไปก็เธอ"

    "คุณนามิไปช็อปปิ๊งๆๆ"ซันจิคิดในใจ

    "ส่วนบรู๊คจังวันนี้มาที่เกาะเพื่อแสดงคอนเสิร์ต พูดง่ายคือตอนนี้10คนรวมทั้งเธอกำลังอยู่ที่ไหนสักแห่งบนเกาะนี้"

    "คอนเสิร์ต?"ซันจิสงสัย

    "ที่เหลือก็นิโค โรบิน กับลูฟี่งั้นเรอะ การกลับมาที่หมู่เกาะนี้อีกครั้งก็ถือว่ายากแล้ว ฝีมือเอาเรื่องอยู่นะเนี่ย โชคดีจริงๆที่ดูเหมือนทุกคนจะกลับมาได้"เรย์ลี่กล่าว

    "อืม แต่เล่นเอาตกใจหมดเลยที่ได้รู้ว่าคุณเป็นคนฝึกวิชาให้ลูฟี่ หมอนั่นต้องเก่งขึ้นจนเหลือเชื่อแน่ๆ"ซันจิกล่าว

    "ฉันเองก็ไม่ได้เจอเขาตั้งครึ่งปีแล้ว อยากเห็นจังว่าโตขึ้นอีกขนาดไหน"เรย์ลี่กล่าว

    "โตขึ้นขนาดไหน...สองปีผ่านไปคุณนามิ วีวี่จัง โรบินจังและเซียร์จังจะโตขึ้นขนาดไหนกัน"ซันจิพูดจินตนาการแล้วเลือดกำเดาไหล

    "เฮ้ เป็นอะไรรึเปล่า?"เรย์ลี่ถาม

    ______________________

    ที่ไหนสักแห่งบนหมู่เกาะชาบอนดี้

    "ทางนี้หมู่เกาะชาบอนดี้ พบตัวนิโค โรบินแล้ว"

    "ห้ามฆ่านะ ต้องพาตัวมาให้ได้"

    ที่ซอกตึกโรบินหลบพวกคนของรัฐบาล

    ผ่านไป2ปีโรบินรวบผมสีดำที่ยาวกว่าเดิมไปด้านหลัง เธอสวมผ้ากระโปรงสีชมพูลายดอกไม้ และสวมเสื้อแจ็กเก็ตสีม่วงเปิดซิบเป็นรูปตัวV ที่ไหล่ซ้ายมีลายดอกกุหลาบ เธอสวมแว่นกันแดดและเป้สีชมพู เหมือนกับนามิ หน้าอกเธอใหญ่มโหฬารเด้งไปมาจนแทบปริจากเสื้อ

    "สลัดพ้นรึยังนะ"โรบินกล่าว 

    เธอก้มลงมองโปสเตอร์คอนเสิร์ตโซลคิงและใบปลิวรับสมัครพรรคพวกกลุ่มหมวกฟางปลอม

    "บรู๊คจัดคอนเสิร์ตเหรอ?"โรบินพูดมองอีกใบ"กลุ่มหมวกฟางรับสมัครพรรคพวก?"

    โรบินเอาแว่นกันแดดออก

    "นี่มันยังไงกันเนี่ย โซลคิงงั้นเหรอ?"

    ______________________

    อีกด้านหนึ่งของเกาะ มีหญิงสาวอายุ22ปี เธอมีผมสีดำยาวและดวงตาสีแดง สวมเสื้อสีขาวและกระโปรงดำดูแล้วเหมือนสาวออฟฟิศ

    เธอกำลังมองดูพวกโจรสลัดที่กำลังต่อสู้อาละวาดใส่กัน

    "ที่นี่วุ่นวายจริงๆ"อนาตาเซียร์กล่าว ดูเหมือนที่นี่จะมีดินแดนไร้กฎเพิ่มกว่าเมื่อ2ปีก่อน

    ______________________

    อีกด้านหนึ่ง วีวี่ในชุดเดรสสีชมพูงดงามราวกับชนชั้นสูงกำลังเลือกซื้อของอยู่ เช่นเดียวกับสาวๆคนอื่น เธอสวยขึ้นและหน้าอกใหญ่ขึ้น ไม่มีใครกล้าแตะเธอเพราะคิดว่าเป็นขุนนางหรือเชื้อพระวงศ์ที่ไหนสักแห่ง

    เหล่าข้ารับใช้ปีศาจทะเลทรายในชุดมนุษย์ก็ช่วยเสริมให้ดูน่าเชื่อได้ดี

    สาเหตุหนึ่งที่เธอแต่งแบบนี้เพื่อให้โจรสลัดคิดแบบนั้นไม่กล้ามายุ่ง และวันนี้เธออยากสวยที่สุดตอนเจอคิรัวร์อีกครั้ง

    "วีวี่"เสียงกระซิบจากด้านหลังฟังดูเหมือนเสียงผู้ชาย

    "คิรัวร์คุง"วีวี่เข้ากอดแต่แล้วกลับเป็นคางูระที่เลียนแบบเสียง

    "อ้าว คุณอลิซเองเหรอ? ไม่สิ คิรัวร์คุงอยู่ใกล้ๆนี่ใช่มั้ย?"วีวี่มองหาตัวแฟนเธอ

    "ไม่ดีใจที่เจอฉันเลยเรอะ....ใช่สิ ฉันเข้ากลุ่มช้าที่สุดนี่นนา"อลิซทำท่าทางน้อยใจ

    "มะ ไม่ใช่อย่างงั้นนะคะ"วีวี่รีบพูด"ที่บอกว่าร่วมกลุ่ม ยอมรับว่าชอบคิรัวร์คุงแล้วสินะ"

    "มะ ไม่ใช่ซะหน่อยคะ"อลิซเดินหนีไปทันที

    "อ๊ะ เดี๋ยวสิคุณอลิซ"วีวี่รีบตามไป

    แต่สายตาเจ้าหญิงก็ไปเห็นกลุ่มชายผมเขียว ทอง หญิงผมดำสองคน และจิ้งจอกหนึ่งตัวที่สวมหมวกชมพูเหมือนช็อปเปอร์

    เธอสงสัยว่าทำไมพวกนั้นแต่งตัวคล้ายพวกก่อนรีบตามคางูระไป

    ซึ่งหลังแยกไม่ทันไรก็มีร่างหนึ่งจากฝูงชนที่ดูพวกโจรสลัดสู้เดินไปทางกลุ่มนั้น

    "นี่ โซโล เซียร์ ซันจิ โรบิน ไม่ได้เจอกันตั้งนานแท้ๆเป็นอะไรเหรอ?"

    โทนี่โทนี่ ช็อปเปอร์ดูไม่เปลี่ยนไปเลย แต่เขาใส่เสื้อผ้าสัขาวสลับเหลือง หมวกคล้ายกับของืราฟาลก้าบอว์ แต่เป็นสีฟ้าที่ล้อมรอบสีชมพูด้านหน้า มีเครื่องหมายXสีขาวตรงกลางเหมือนหมวกเก่า เขาตัวใหญ่ขึ้นนิดหน่อย แต่มีใบหน้าน่ารักเหมือนเดิม

    และตอนนี้เขากำลังเดินตามกลุ่มที่เขาคิดว่าเป็นเพื่อนเขาเอง

    "ในช่วง2ปีโซโลกับซันจิดูสนิทกันขึ้นนะ แต่ว่าไม่ยอมพูดกับฉันเลย ทำไมล่ะ? อายเหรอ? เจ้าบ้านี่ ฮะๆๆๆ"

    "ตามมาด้วยแฮะ มันอะไรกันเจ้าทานุกิพูดได้ตัวนี้"

    "ก็บอกว่าให้ดูนี่ไง"ซันจิปลอมเอาหมายจับช็อปเปอร์ให้ดู

    พวกเขาหันไปมองช็อปเปอร์ที่มองสายตาใสซื่อ

    "ช็อปเปอร์ผู้ชื่นชอบสายไหมค่าหัว50เบรีตัวจริง"

    "พวกนายดูท่าทางแปลกๆไปนะแต่ก็ช่างเถอะ"ช็อปเปอร์กล่าว

    "ไอ้เจ้านี่คงถูกกลุ่มนั้นทิ้งไว้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้กล้วก็เลยอยู่แบบเร่ร่อนไปเรื่อยๆ"

    "งั้นที่เดินตามเรามาเพราะนึกว่าเราเป็นเจ้าของงั้นสินะ งั้นทิ้งจ้องนั่นไปแล้วก็เอาตัวจริงมาเลี้ยงเถอะ ยิ่งสัตว์เลี้ยงของเราเหมือนในหมายจับก็ยิ่งน่าเชื่อถือ"

    "จะเลี้ยงเหรอ? แล้วอาหารล่ะ?"

    "สายไหมไง"

    "มีซะที่ไหนล่ะ"

    "งั้นอย่างอื่น"

    "ชิ้วๆ ไปไหนก็ไปไป๊"โรบินปลอมเตะไล่จิ้งจอก

    "แง่ง!!!"มันพุ่งกลับมา

    "มานี่มาช็อปเปอร์ เอ้า แตงกวา"

    "โรบินน่ากลัวจัง"

    "ตอนนี้แหละ!!!"

    ชายสวมสูท2คนพุ่งมาเอาถุงรวบโรบินปลอมไปพร้อมจิ้งจอกติดไปด้วยหนีไป

    "อ๊ะ โรบิน!!!!!"

    "อ้าว เฮ้ นิโค โรบิน"

    "อะไรน่ะไอ้พวกนั้น?"เซียร์ปลอมถาม

    "แย่แล้วโรบินถูกจับตัวไปแล้ว ต้องเป็นพวกลักพาตัวแน่"ช็อปเปอร์ร้อง

    ______________________

    โกรฟ12 โรบินเดินมาใกล้ถึงบาร์แช็คกี้

    "ทางนี้หมู่เกาะชาบอนดี้ จับตัวนิโค โรบินได้แล้วพร้อมกับหมาป่าที่งับไม่ยอมปล่อยครับ"

    โรบินเริ่มจะเดาเรื่องกลุ่มหมวกฟางรับสมัครพรรคพวกนี่ได้แล้ว

    "รีบไปดีกว่า ทุกคนจะมากันแล้วรึยังนะ"

    ________________________

    "ว่าไงนะกลุ่มหมวกฟางงั้นเหรอ?"

    "ครับ พวกมันกำลังรวบรวมพรรคพวกอยู่บนเกาะนั่นครับ"

    "แจ้งไปที่ศูนย์ใหญ่ ถ้าเจ้าพวกนั้นยังอยู่จริงต้องเป็นเรื่องแน่ ขอกำลังเสริมมาด่วนและพาคนไปตรวจเกาะชาบอนดี้ไปทั่วเดี๋ยวนี้!!!"

    "ครับ"

    ________________________

    ที่ไหนสักแห่งบนเกาะชาบอนดี้

    "มีคนโดนยิง!!!"

    ลูฟี่ปลอมหญิงใส่สาวผมยาวกับแฟนเธอที่มีจมูกยาว

    "อะไรของพวกแกน่ะ จู่ๆก็ยิงแบบนี้ พวกเราไปทำอะไรให้"ชายจมูกยาวตะโกน

    "แหม่ๆ ก็ขอโทษไปแล้วไง แบบว่าจำคนผิดโทษทีนะ ฉันกำลังหาคนคล้ายพวกแกอยู่ เป็นผู้หญิงที่มากับแฟนผมดำและผู้ชายจมูกยาว หือ อย่าบอกนะว่ามีปัญหากับฉันคนนี้"

    "หนอย!!!"

    "ท่าจะมีนะ ปัง!!!"ลูฟี่ปลอมยิงชายคนนั้นล้มลง

    "อ๊ากกกก!!!"เขาร้องออกมา

    ฝูงชนมองอยู่รอบๆ

    "โหดจริงๆเลยหมวกฟางลูฟี่"

    "พวกแกทุกคนไปหาตัวไอ้สองคนนั้นมาซะ"

    ตอนนั้นเองลูฟี่ปลอมโดนชายสวมฮู้ดถือเป้ใหญ่เดินผ่านมาชนล้มลงพื้นไป

    "อ้าว ฉันชนนายเหรอ ขอโทษทีไปก่อนนะ"เขาเดินต่อไป

    "อะไรกันไอ้หมอนั่น ไม่รู้จักหมวกฟางลูฟี่เหรอ?"

    "หมอนั่นตายแหง"

    "เดี๋ยวก่อนสิแก"ลูฟี่ปลอมตะโกน

    "หือ?"ลูฟี่หันมามอง

    _____________________

    ก่อนหน้านี้กลุ่มโจรสลัดคุจามาส่งลูฟี่นอกชายฝั่งเกาะชาบอนดี้

    "ที่เห็นอยู่ลิบๆโน้นคือหมู่เกาะชาบอนดี้ คิรัวร์คุง ลูฟี่ เราคงมาส่งพวกเจ้าได้แค่นี้ เพราะไม่ควรให้ใครรู้ถึงความสัมพันธ์ของเรากับพวกเจ้า"

    "เออ"

    "แค่นี้ก็พอแล้ว"

    "เอานี้ไปสวมไว้แบบนี้นะ"

    "ฮะๆๆ ความไม่แตกหรอก ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้"

    "ตอนนี้คนทั้งโลกเข้าใจว่าเจ้าตายไปแล้ว และเขาก็จำหน้าพวกเจ้าได้จากเหตุการณ์เมื่อ2ปีก่อน ถ้าเกิดเรื่องขึ้นเจ้าจะออกเรือกันลำบาก"

    "เออ เข้าใจแล้ว"

    "แล้วก็ฝากนี่ให้คิรัวร์ด้วย ในเป้มีเสื้อผ้าไว้เปลี่ยน500ชุด มีอาหาร1,000กล่อง มีทิชชู่แล้วก็น้ำดื่มสำหรับใช้5ปีและขนม--"

    "โห ขอบใจมากแฮนค็อก"ลูฟี่น้ำลายไหล

    "ไม่ได้ให้เจ้ากินนะ!!!"แฮนค็อกตะโกน

    "จัดให้เบากว่านี้หน่อยเถอะแม่คุณ"ยายเนียวกล่าว

    "หากจำเป็นพวกเรากลุ่มโจรสลัดคุจาพร้อมเป็นกำลังให้พวกเจ้าเสมอ ขออย่าได้ลืมเรื่องนั้น"แฮนค็อกกล่าว

    "อืม พวกเธอขอบคุณหลายๆเรื่องเลยนะ"ลูฟี่บอกกลุ่มโจรสลัดคุจา

    "ฮึๆๆ ขอให้โชคดีนะ"แฮนค็อกกล่าว

    ________________________

    ตอนนี้ลูฟี่ปลอมจ่อปืนใส่หน้าลูฟี่

    "แกจงใจชนสินะ"ลูฟี่ปลอมถาม"บังอาจเสียมารยาทแบบนี้รู้รึเปล่าว่าฉันเป็นใคร เห็นไหมภาพอันน่าอับอายของฉันเมื่อกี้ ทำให้ฉันต้องอับอายต่อหน้าฝูงชน

    เขาเอาปืนจ่อที่แก้มลูฟี่

    "ฉันคนนี้เป็นโจรสลัดแนวหน้าที่มีค่าหัวถึง400ล้านเชียวนะเฟ้ย คิรัวร์และฉันคือชายที่ไปอาละวาดที่มารีนฟอร์ดเมื่อ2ปีก่อนเชียวนะ จงคุกเข่าซะ จงกลัวฉัน อ้อนวอนขอชีวิตจากฉันซะ!!!"

    "เมื่อกี้เพิ่งเจอเจ้าผู้ชายจมูกยาวกับยัยผู้หญิงผมยาวมาไร้มารยาทใส่ กัปตันของเราก็เลยอารมณ์ไม่ดี รีบๆขอโทษเถอะ คุกเข่าไปซะ"

    "ไม่งั้นการตัดสินใจผิดพลาดเพียงเสี้ยววินี่จะทำให้แกต้องตายไปเปล่าๆไงล่ะ ปืนของกัปตันมันยิ่งลั่นง่ายๆอยู่รู้มั้ย"แฟรงกี้ปลอมกล่าว

    "รีบคุกเข่าขอโทษสิ ฝ่ายตรงข้ามคือหมวกฟางลูฟี่นะ"

    "ขอโทษจริงๆเพราะฉันกำลังรีบน่ะ"ลูฟี่พูดแล้วเดินไป

    ลูฟี่ปลอมโกรธที่โดนเมิน

    "เออ เข้าใจแล้ววะ"

    "กรี๊ดดดดด!!!!"

    "ปัง!!!!"

    ลูฟี่เอนหัวหลบกระสุนได้ง่ายๆ

    จิตฮาคิราชันถูกปล่อยทำให้กลุ่มหมวกฟางล้มลงพื้น ลูฟี่เดินต่อไป

    "เจ้าเด็กนั่นทำอะไรน่ะ?"

    "จริงอย่างที่แฮนค็อกว่าแฮะ ใส่ไอ้นั่นไว้คงดีกว่า"ลูฟี่พูดเอาหนวดปลอมใส่

    ____________________

    โกรฟ17

    ตอนนี้โรบินอยู่หน้าเรือเธาซันต์ซันนี่ที่คลุมเรือไว้แล้ว

    "เรือซันนี่ ขอโทษนะที่ปล่อยให้รอตั้ง2ปี"โรบินกล่าว

    "อ้าวๆ พี่สาวเซ็กซี่!!!"

    เธอเห็นใครบางคนอยู่บนเรือ

    "เธอก็คือซูเปอร์นักโบราณคดีของกลุ่มเรา นิโค โรบินไม่ใช่รึนั่น"

    เขาโฟสท่าทำแขนรูปดาวเหมือนทุกที

    เกิดความเงียบชั่วครู่

    "ไม่เปลี่ยนไปเลยนะแฟรงกี้"

    ตอนนี้แฟรงกี้ตัดผมสีฟ้าสั้นล้านๆ สวมเสื้อสีแดงชายหาดและกางเกงใน เขาดัดแปลงร่างกายมากขึ้นทำให้ร่างกายเขาเป็นชายล้ำบึกสูงใหญ่ ยกเว้นแขนที่ดูเหมือนกับหุ่นยนต์ ไหล่เหล็กกลมแดง แขนสีฟ้ามีรูปดาวและมือใหญ่

    "ต้องเปลี่ยนสิยัยบ้า ฉันดัดแปลงร่างกายไฮเท็คมากขึ้น ตัวฉันได้ก้าวข้ามระดับมนุษย์ไปแล้ว"แฟรงกี้กล่าว

    "นั่นน่ะสินะ ท่าจะปฎิบัติต่อเธอในฐานะมนุษย์ไม่ได้แล้วล่ะ"

    "เฮ้ๆ นั่นแปลว่าฉันวิปริตเหรอ ชมคนเก่งเหมือนกันนี่"แฟรงกี้กล่าว

    "นี่น่ะเหรอเรือที่คลอบแล้ว เหมือนเยลลี่เลยนะ"โรบินจิ้มดู

    "ใช่แล้ว เรย์ลี่นี่ฝีมือไม่เบาเลย ที่นี่เราก็ดำลงไปใต้ทะเลได้แล้วสุดยอดเทคนิคจริงๆเลย"

    "ฉันพึ่งไปเจอกับพวกเรย์ลี่มาน่ะ"

    "ไปที่บาร์มาเหรอ เธอเป็นคนที่เท่าไหร่ล่ะ?"

    "คนที่11 ที่นี่ก็เหลือลูฟี่คนเดียว"โรบินกล่าว

    "ฮะๆๆ งั้นเหรอ งี้ก็จวนได้เวลาออกเรือครั้งใหม่แล้วสิ ฉันซ่อมบำรุงไว้สุดฝีมือแล้ว และก็มีอาวุธใหม่ด้วย ฮ่าๆๆๆ"

    "ไว้จะรอดูนะ ว่าแต่คนอื่นๆล่ะ?"โรบินถาม

    "อุซปกับซันจิแวะมาทีนึงแล้วอุซปก็ออกไปตุนเชื้อเพลิง ส่วนซันจิไปเตรียมเสบียงอาหารน่ะ"

    เหรอ จริงสิระหว่างที่ฉันมาที่นี่ฉันเจอไอ้นี้ด้วยล่ะ"โรบินเอาโปสเตอร์คอนเสิร์ตบรู๊คออกมา"นี่นายรู้จักรึเปล่า โซลคิงที่ว่า?"

    "อ๋อ บรู๊คเหรอต้องรู้สิ ทีดีมีให้เห็นอยู่เกลื่อนเลย ตอนนี้หมอนั่นกำลังเปล่งประกายจากใต้ทะเลมืดมิดเงียบงัน สู่เวทีอันเจิดจรัสที่มีแต่เสียงเพลงดังไม่หยุด ฉันว่าบางทีหมอนั่นอาจจะไม่กลับมาเป็นโจรสลัดเหมือนเดิมแล้วก็ได้มั้ง"แฟรงกี้กล่าว

    ______________________

    ที่ชาบอนโดมบรู๊คยังร้องเพลงคอนเสิร์ตอยู่ คนดูโห่ร้องเต็มไปหมด

    "บรู๊คๆๆๆ"

    "โซลคิง!!!!!"

    ____________________

    โกรฟ47

    "กัปตัน"

    "กัปตันลูฟี่"

    โซโลปลอม เซียร์ปลอม ซันจิปลอมที่มีช็อปเปอร์ตามมา กลับมาหาลูฟี่ปลอม คิรัวร์ปลอม นามิปลอม วีวี่ปลอม แฟรงกี้ปลอมและโซเงคิงปลอมที่ฟื้นลุกขึ้นหลังโดนนามิเล่นงาน

    "ลูฟี่ คิรัวร์ นามิ วีวี่ แฟรงกี้ ว้าว โซเงคิง 2ปีมานี้ทุกคนดูเปลี่ยนไปเยอะนะ คงเก่งกันขึ้นเยอะเลยล่ะสิ"ช็อปเปอร์ร้อง

    "กลุ่มหมวกฟางนี่มันยังไงกันแน่นะ ทำไมไปอยู่บนถนน"

    "คือว่าเมื่อกี้......"

    "บัดซบเอ๊ย!!!"

    "มันเกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นเหรอครับ?"โซโลปลอมถาม

    "ไม่เข้าใจเหมือนกัน อยู่ๆก็เย็นวาบไปทั้งตัว ไม่รู้เหมือนกันว่ามันใช้ทริคแบบไหน"

    "จริงสิ ทางนี้เองก็เจอเรื่องใหญ่เข้า คือว่าโกโก้  ไม่สิ คือว่านิโค โรบินน่ะ"

    "ว่าไงนะโซโล นิโค โรบินถูกจับตัวไปเหรอ?"ลูฟี่ปลอมถาม

    "ขอโทษด้วยครับทั้งๆที่พวกผมอยู่ด้วย"

    "ใช่ๆๆ แบบนั้นแหละ เป็นเรื่องใหญ่แล้วนะลูฟี่ อาจจะเป็นพวกลักพาตัวเหมือนตอนเคมี่ก็ได้"ช็อปเปอร์กล่าว

    "แล้วเจ้านี่มันใครกัน?"ลูฟี่ปลอมถาม

    "คือผมก็ไม่รู้เหมือนกัน"

    "กัปตันครับ ผมคิดว่าที่มันเอาตัวโกโก้ไปเพราะคิดว่าเป็นนิโค โรบินตัวจริงแหงเลย"

    "เป็นไปได้ อุตส่าห์ทำให้เหมือนตัวจริงมากๆแต่ดังส่งผลเสียซะได้"ลูฟี่ปลอมกล่าว

    "นี่พวกนายอย่าเอาแต่ซุบซิบกันสิเสียมารยาท"ช็อปเปอร์กล่าว

    "เอาเถอะ ปล่อยไปซะ แล้วแต่เวรแต่กรรมยัยนั่น"ลูฟี่ปลอมกล่าว

    "เอ๋? ครับ กัปตัน"

    "หา? นี่ลูฟี่ โรบินถูกจับตัวไปแล้วนะ"ช็อปเปอร์ตะโกน

    "แล้วนี่ตัวอะไรเนี่ยเห็นพูดมาตั้งแต่เสื่อตะกี้แล้ว?"ลูฟี่ปลอมถาม

    "หนอยแน่ นี่พวกนายล้อเล่นกันอยู่งั้นเหรอ อย่าเอาเรื่องแบบนี้มันล้อเล่นเชียวนะ"

    "ทำไมตุ๊กตายักษ์นุ่นถึงพูดได้เนี่ย"

    "ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้นะ"ช็อปเปอร์จับเสื้อเขา

    "หนวกหู"

    "โอ๊ย!!!"

    "ช่างหัวมันเถอะ รีบพาพรรคพวก100คนที่รวบรวมได้ไปที่โกรฟ46ซะ ไอ้ผู้ชายจมูกยาวแล้วก็ยัยหัวส้มนั่น รวมทั้งไอ้เด็กเวรที่แบกเป้ใบใหญ่ๆนั่น จะหาพวกมันให้เจอและทำให้พวกมันเสียใจที่มาหยามหมวกฟางลูฟี่คนนี้"

    "รับทราบกัปตัน"

    "เดี๋ยวก่อนสิพวกนาย 2ปีมานี้จิตใจของพวกนายก็เปลี่ยนไปด้วยรึไงเล่า ลูฟี่ คิรัวร์ ฉันน่ะเสียใจจนจะร้องไห้แล้วนะ โรบินจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ทำไมถึงไม่พูดอะไรเลยรึไง"

    "ทำไมมันถึงพูดได้กันเนี่ย ของเล่นสมัยนี้ทำออกมาดีแฮะ"ลูฟี่ปลอมกล่าว

    "บ้าที่สุดเลย ฉันดูพวกนายผิดไป ต่อให้ต้องไปคนเดียวฉันก็จะช่วยโรบินให้ได้"

    เรนเดียน้อยวิ่งจากไป

    "รอก่อนนะโรบิน!!!"

    ไม่มีใครเห็นทหารเรือซ่อนอยู่ในตรอกฟังบทสนทนาทั้งหมด

    "อะไรน่ะแตกคอกันเองเหรอ"

    "ดูท่าคงไม่ผิดตัวแน่ ถึงสมาชิกคนอื่นของกลุ่มหมวกฟางคนอื่นจะเปลี่ยนไปมากจาก2ปีก่อน แต่ว่าสัตว์เลี้ยงพิลึกนั่นคงไม่มีตัวอื่นแน่ เจ้าพวกนั้นต้องเป็นพวกกลุ่มหมวกฟางแน่ พวกมันยังไม่ตาย!!!!"

    ทหารเรือหยิบทากสื่อสารขึ้นมา

    "รายงานจากโกรฟ47 เรายืนยันตัวกลุ่มหมวกฟางได้แล้วครับ"
    ______________________

    โกรฟ66 ฐานของกองทัพเรือ

    "ได้ยินว่ากลุ่มหมวกฟางจะพาพรรคพวกโจรสลัดที่รวบรวมได้ไปที่โกรฟ46ครับ"

    "ดีมาก ขอบใจมาก พวกนายพาชาวเมืองอพยพไปก่อนซะ"

    "ครับ"

    พวกทหารเรือกำลังเตรียมออกไปตามล่ากลุ่มหมวกฟาง

    "โจรสลัดจะไปรวมตัวที่โกรฟ46 ศัตรูคือกลุ่มหมวกฟาง พวกเราจะบุกที่เขตปลอดกฎหมาย"

    "เตรียมตัวให้พร้อม เราจะตั้งวงล้อมพวกมันจากโกรฟ40 42และ44"

    "ขอกำลังเสริมจากG1ด่วนเลย"

    "ตึงๆๆ"ร่างอ้วนใหญ่เดินมาพร้อมแปซิฟิสต้า3ตัว เซ็นโตมารุนั่นเอง

    "คุณเซ็นโตมารุ"

    "ฉันจะล่วงหน้าไปก่อน"เซ็นโตมารุกล่าว"และจะเอาPX-5 PX-6กับPX-7ไปด้วย"

    "เอ๋ ยกแปซิฟิสต้าไปเลยเหรอครับ?"

    เซ็นโตมารุดูไม่เปลี่ยนจากสองปีก่อน แต่ตอนนี้เขาสวมเสื้อคลุมนายทหารเรือ แสดงว่าเขาเป็นทหารเรือเต็มตัวแล้ว

    "พวกแกอย่าดูถูกกลุ่มหมวกฟางเกินไปนัก จากสงครามครั้งนั้นมันผ่านไป2ปีแล้ว พวกมันต้องเก่งขึ้นอีกเยอะแน่ ฝีมือมันต่างจากพวกรุกกี้ที่มารวมกันที่เกาะนี้นะ สิ่งที่คุมะทำเมื่อ2ปีก่อนยังอธิบายไม่ได้ แต่พอดูพฤติกรรมประหลาดของคุมะหลังเสียตัวตน ฉันก็แน่ใจว่าพวกหมวกฟาง สักวันมันจะต้องกลับมาที่เกาะนี้ ไปได้แล้ว!!!"

    _________________________


    โกรฟ42

    "เฮ้ ลุงนักตกปลา มีปลาถูกๆขายบ้างไหม?"ซันจิถาม"หือ ไม่อยู่เหรอ?"

    ซันจิมาที่ร้านขายปลาหวังจะหาซื้อปลาไปตุนเสบียง แต่เจ้าของร้านไม่อยู่ในร้าน

    "โอ้!!!"ซันจิหันกลังเห็นลุงวัยราว50มีกล่องใส่ปลา เหยื่อกับเบ็ดมองไปที่ทะเล

    "ลุงใช่เจ้าของร้านรึเปล่า?"

    "เขาไปซะแล้ว"

    "มีอะไรงั้นเหรอ?"

    "เจ้าหนุ่มผมเขียวนั่น"

    "หนุ่มผมเขียวเหรอ เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?"

    "ผมสีเขียวพกดาบ3เล่มแล้วก็พันผ้าคาดท้องใช่มั้ย?"

    "โอ้ ใช่เลย แล้วก็มีแผลเป็นที่ตาด้วย คนรู้จักเหรอ?"

    "แผลเป็นที่ตา?"

    ซันจิหยิบใบค่าหัวโซโลออกมา

    "ใช่หมอนี่รึเปล่า?"

    "ใช่เลยคนนี้แหละเป็นเพื่อนกันเหรอเนี่ย?"

    "ยังไงดีล่ะฉันรู้จักมันน่ะ"

    "ฉันน่ะบอกไปชัดแล้วว่าให้ไปนั่งรอเรือแจว แต่พอฉันตามไปดูก็เห็นเขานอนบนเรือโจรสลัดลำข้างๆ พอฉันร้องบอกว่าไม่ใช่ลำนั้น เรือก็จมลงทะเลไป เพราะงั้นแหละดูท่าเขาจะไปถึงเกาะมนุษย์เงือกซะแล้วล่ะตอนนี้"

    "ไอ้บ้านั่น อุตส่าห์คิดว่ามันมาถึงที่นี่เป็นคนที่2ได้โดยไม่หลงทาง แต่สุดท้ายก็เป็นอย่างงี้เหรอ"ซันจิ

    "นั่นน่ะเรือโจรสลัดเชียวนะ ป่านนี้อาจจะถูกฆ่าไปแล้วก็ได้"

    "ไม่หรอกๆช่างเถอะลุง ไม่ใช่ความผิดของลุงหรอก ไม่ต้องห่วงหมอนั้นมันไม่ตายหรอก แค่รู้ว่ามันไปไหนก็โชคดีแล้ว ว่าแต่ลุงมีปลามั้ย"

    "เฮ้ย นั่นมันอะไรน่ะ? เหมือนจะมีบางอย่างโผล่ขึ้นมา"

    "เบ้อเริ่มเลย"

    ที่โปล่มาคือเรือโจรสลัดที่ดำลงไปเมื่อกี้และมันเหมือนโดนตัดขาดสองท่อน

    "นั่นมันเรือกาเลออน"

    "คลอบเรือไม่ดีก็เลยโดนแรงอัดจนขาดงั้นเหรอ"

    "หรือว่าโดนจ้าวทะเลเล่นงาน"

    "แต่รอยแตกนั่นเหมือนโดนฟันด้วยดาบเลยนะเนี่ย"

    "พูดบ้าๆ ใครจะไปฟันเรือลำใหญ่ขนาดนั้นได้"

    "หนอยแน่แก กล้าดียังไงมาทำลายความฝันการไปนิวเวิลด์ของพวกฉันกันน่ะ"

    "มันเป็นโชคชะตา จะแค้นก็ไปแค้นโชคชะตากับเคราะห์กรรมของพวกแกเถอะ"

    "พูดเอาแต่ได้นี่หว่า"

    "ดูนั่น มีคนอยู่บนเรือ"

    "อะไรฟะกลับมาแล้วเหรอ แต่จะยังไงก็ช่างเถอะ"ซันจิกล่าว

    โซโลเก็บดาบชูซุยไป

    โซโลมีแผลเป็นที่ตาซ้ายที่ปิดไว้ เขาสวมเสื้อสีเขียวเปิดอกและผ้าคาดท้องสีเขียว มีสายผ้ารัดกางเกงสีแดง

    "ขึ้นเรือผิดลำซะได้"โซโลกล่าว

    __________________





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×