ลำดับตอนที่ #191
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #191 : ปิดฉากยุคสมัย
บีเบิ้ลการ์ดมอดไหม้ไปหมดพร้อมทั้งเอสที่สิ้นลมหายใจด้วยรอยยิ้ม
"เอส!!!!!!!"ลูฟี่ตะโกนออกมา
"เอส!!!!!!!"กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวต่างร้องไห้เสียใจ
_______________
หมู่เกาะชาบอนดี้ ภาพก็ฉายภาพเอสที่ตายไปให้เห็น
"เอส หมัดอัคคี"
"ตายแล้ว"
_____________________
ลูฟี่ร้องออกมา ภายในหัวเขาเต็มไปด้วยภาพที่อาคาอินุชกทะลุตัวเอสและเอสล้มลงสิ้นใจ มันย้อนซ้ำไปซ้ำมาเรื่อยๆ
"ลูฟี่ๆๆ"คิรัวร์พยายามเรียกลูฟี่"ตั้งสติหน่อยสิ!!!"
ไม่มีการตอบสนอง ลูฟี่ยังกรีดร้องไม่หยุด
"นามิคาเสะบอย!!!"อิวานคอฟตะโกน"รีบพาหมวกฟางบอยออกจากที่นี่เร็ว เขาอยู่ในสภาพอันตรายถึงชีวิต!!!"
"ระวังข้างหลัง!!!"
อาคาอินุที่ใช้ร่างแม็กม่าโดยสมบูรณ์พุ่งเข้ามา
"ที่นี่ก็ถึงคิวแกแล้วหมวกฟาง!!!!"อาคาอินุยกหมัดจะชกใส่ลูฟี่
"หนีเร็วคิรัวร์คุง!!!!"จินเบตะโกน
คิรัวร์ยกตัวลูฟี่มาพาดไว้บนไหล่
"โซล!!!"
คิรัวร์พุ่งหนีถอยห่างจากอาคาอินุทำให้หมัดแม็กม่าตกลงพื้นและรีบวิ่ง
"กลับมานี่เจ้านักดาบทมิฬ!!!!"
อาคาอินุลอยตัวด้วยแม็กม่าตามมาอย่างรวดเร็วและลอยมาด้านข้างเขา
"เสร็จฉันล่ะ"
"โทษทีนะลูฟี่"คิรัวร์โยนลูฟี่ออกไป
คิรัวร์ชักดาบทั้ง4เล่มออกมาและผสานพลังฮาคิและใช้เพลิงน้ำแข็งจากพลังแอตแลนติส
วิชา4ดาบ ระเบิดมังกรเหมันต์
เปลวเพลิงมังกรเยือกแข็งพุ่งเข้าสู้กับเปลวไฟของอาคาอินุ
"บรึ้มมมมมมม!!!!!!"
การโจมตีของทั้งคู่ระเบิดหายไป แต่อาคาอินุไม่เป็นไร ขณะที่คิรัวร์โดนแม็กม่าเข้าที่ไหล่
"อ๊ากกกกกก!!!!"คิรัวร์ร้องอย่างเจ็บปวดมือจับไหล่ที่เสื้อโค๊ทกันไฟโดนเผาไหม้และไหล่เขาถูกแม็กม่าคลอก
"ฉันจะฆ่าพวกแกพร้อมกันทั้งคู่!!!"
"ตูม!!!!"อาคาอินุยกหมัดแม็กม่าใส่แต่โดนหยุดไว้ด้วยไฟสีฟ้าของมัลโก้
"ไม่ให้แกฆ่าหมอนี่หรอก"
"ลูฟี่คุง ตั้งสติเอาไว้"จินเบวิ่งเข้ามายกลูฟี่ขึ้นและมองแผลของคิรัวร์"เป็นไรไหมคิรัวร์คุง"
"ลูฟี่น่าห่วงกว่าอีก"คิรัวร์กล่าว
"หลีกไปให้พ้น!!!"อาคาอินุพยายามดันมัลโก้ให้ถอยไป
"สงครามน่ะมันยังไม่จบลงสักหน่อย พาน้องของเอสหนีไปซะ นามิคาเสะ จินเบ!!!!"
"เข้าใจแล้ว"ทั้งสองรีบวิ่งไป
"ชีวิตของหมวกฟางนี่แหละคือปฎิธานที่ยังคงอยู่ของเอส พวกเราจะต้องปกป้องเขาแทนเอสให้จงได้ ถ้าหากปล่อยให้เขาตายจะถือเป็นความอัปยศของกลุ่มหนวดขาว!!!!"
"โอ้!!!!!!"
"ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าจะไม่ปล่อยมันทั้งพี่ทั้งน้องและเจ้านามิคาเสะด้วย!!!"อาคาอินุตะโกน
"คุณอาคาอินุอันตราย!!!!!!"
อาคาอินุหันไปมองด้านหลังก็เห็นหนวดขาวยืนจ้องโดยไม่พูดอะไร แต่แค่มองก็รู้แล้วว่าเขากำลังโกรธ
"ตูมมมมม!!!!"หนวดขาวใช้พลังผลสั่นไหวอัดใส่หัวอาคาอินุกระแทหพื้นหัวบี้แบนลงไป
"พ่อโกรธจัดใหญ่แล้วล่ะ"
"ทุกคนไปให้พ้นจากที่นี่ซะ"
"หมาทมิฬ!!!"อาคาอินุชกหมัดแม็กม่าโดนหน้าหนวดขาวแหว่งหายไป
"เหวอ พ่อ!!!!!"
แต่หนวดขาวก็ยกหมัดอัดเขาที่โดเข้าใส่ที่ด้านข้าง แรงอัดพุ่งไปถึงศูนย์บัญชาการ และทำให้ทั้งลานกว้างและศูนย์ใหญ่ถล่มลงมา
"ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือถล่มลงมาแล้วล่ะ!!!!"
ด้านอาคาอินุล้มลงพื้นตรงหน้าหนวดขาว พื้นที่เขานอนเริ่มเอียงและทำให้เขาตกลงไปใต้ดิน
"หนวดขาว!!!!!!"
"พลเรือเอกซาคาสึกิ!!!"
มีทหารเรืออีกมากมายที่ตกลงไปในรอยแยกที่เกิดขึ้น
มันยังเกิดแผ่นดินแยกขนาดใหญ่ทำให้หนวดขาวกับกองทัพเรืออยู่ฝั่งหนึ่งและกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวอีกฝั่งนึง
"หนวดขาวแยกลานกว้างออก พวกโจรสลัดอยู่ฝั่งโน้นหมดเลย!!!!"
"พ่อ!!!!"
"พ่อ!!!!"
"ขนาดหัวเหลือแค่ครึ่งซีกยังมีพลังขนาดนั้นอีกเรอะ"เซ็นโงคุกล่าว
"ยังไม่จบหรอก"หนวดขาวกล่าว
กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวร้องไห้กับการตายของเอสและการเสียสละของหนวดขาว
"พ่อ เอส!!!!"
"ถ้าจะเสียใจไว้ไปทำบนเรือโน้น!!!"
"เร็วเข้ารีบไปขึ้นเรือ!!!"หนึ่งในนิวคาม่ากล่าว
"แล่นเรือที่ยังใช้ได้ไปนอกอ่าวซะ!!!!"เรือโจรสลัดกำลังแล่นออกไป
"โซโรเม เราเป็นห่วงคิรัวร์คุงกับลูฟี่เหลือเกิน!!!"แฮนค็อกร้อง งูของเธอกำลังเลื่อยตามกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวไป
หนวดขาวยังสู้กับกองทัพเรือต่อไป
"เฮ้ย ดูนั่น หลังปราการศูนย์ใหญ่มีอะไรอยู่ด้วย"
ด้านหลังศูนย์ใหญ่มีร่างใหญ่มหึมาที่ตัวใหญ่กว่าออสจูเนียร์อีก เขาเป็นชายกับทรงเกาลัด มีผมสีน้ำตาลอ่อนและเคราหนาคลุมบริเวณแก้ม และขนตาคล้ายแฟรงกี้ เขาสวมชุดนักโทษอิมเพลดาวน์
"ไม่ใช่แค่ตรงนั้น บนลานประหารก็มีคนอยู่ด้วย"
"กว่าจะรู้ตัวได้นะ"
"พวกแกมาทำบ้าอะไรที่นี่"
"ฮ่าๆๆๆ สุดยอด พวกตัวแสบโผล่มาแล้ว"โดฟลามิงโก้หัวเราะ
"นี่แก..."หนวดขาวจ้องมอง
"กลุ่มโจรสลัดหนวดดำ!!!!"
บนลานประหารเป็นกลุ่มโจรสลัดหนวดดำและสมาชิกใหม่ของกลุ่ม
"พวกนี้มันถูกกำจัดเพราะก่อความผิดร้ายแรงเอาไว้นี่นา
"ไม่มีสิ่งมีชีวิตไหนตัวใหญ่ขนาดนั้นแล้ว โจรสลัดเรือรบยักษ์ซานฮวน วูล์ฟ!!!"
"ถูกเจอไม่พอยังถูกแฉด้วย"
คนต่อไปเป็นชายผมสีน้ำเงินยาว มีหนวดยาวเฟื้อยและเคราปกคลุมคาง สวมหมวกเขาวัวที่หัวและสวมชุดขนสัตว์
"ราชาผู้เสื่อมทรามอาวาโร พิซาโร!!!"
"คิดถึงโลกเน่าๆใบนี้จังนะ"พิซาโรกล่าว
คนที่3มีร่างสูงใหญ่ที่สุดถ้าไม่นับซานฮวน ราว3-4เมตร สวมหมวกสีดำเหมือนตัวตลก ในมือถือขวดไหเหล้าใบใหญ่ เขามีผิวสีแดงและแก้มแดงซึ่งน่าเพราะดื่มเหล้าตลอดเวลา เขามีจุดเด่นคือจมูกยาวแบบอุซปแต่ใหญ่กว่ามาก สวมชุดนักโทษอิมเพลดาวน์ไว้
"คอทองแดงบัสโก้ ช็อต!!!!"
"ฆ่าพวกนี้ให้หมดเลยได้มั้ย"ช็อตถามเสียงเมามาย
คนสุดท้ายเป็นหญิงผมดำ หน้าเหลี่ยม มีจมูกยาวเหมือนอุซปแต่ดูแหลมแบบอารอน และทาลิปสติกหนาที่ปาก สวมชุดนักโทษอิมเพลดาวน์
"นักล่าจันทร์เสี้ยว แคทเทอรีน่า เดวอนส์"
"ฮุๆๆ อย่างพวกเธอน่ะฉันก็ชอบนะ"เดวอนส์กล่าว
"แล้วก็หัวหน้าผู้คุมแห่งอิมเพลดาวน์ ชิริวแห่งสายฝน"
"ซีฮ่าๆๆๆ ไม่ได้เจอกันซะนาน ใกล้จะตายรอมร่อแล้วนี่หว่า ดีจังเนอะพ่อ!!!"หนวดดำกล่าว
"ชิริว นี่แก เกิดอะไรขึ้นกับมาเจลแลนด์ เกิดอะไรขึ้นที่อิมเพลดาวน์ ทำไมพวกแกถึงมาอยู่ที่นี่ได้!!!!"เซ็งโงคุตะโกน
"ไว้พวกแกไปค้นหาเอาเองทีหลังแล้งกัน"ชิริวกล่าว"เอาเป็นว่าฉันร่วมมือกับพวกนี้ปล้ว จากนี้ไปฝากตัวด้วยล่ะ"
"จอมพลเซ็นโงคุครับ!!!"พันเอกทหารเรือวิ่งเข้ามาคุกเข่าลง"ผมพึ่งจะหาจังหวะเข้ามารายงานได้ เมื่อกี้มีการแจ้งเข้ามาว่าแระตูแห่งความยุติธรรมเปิดให้เรือรบที่ยังไม่ได้ตรวจเข้ามาอีกแล้วครับ"
"คงเป็นเข้าพวกนั้นสินะ แต่ที่ห้องควบคุมมีแต่ทหารเรือเฝ้าอยู่ แถมไม่มีการแจ้งเหตุผิดปกติอะไรด้วย แล้วพวกมันเข้ามาถึงนี่ได้ยังไง"
"โฮ่ๆๆ ขอโทษด้วยนะ"ราฟิดกล่าว"เรื่องนั้นน่ะไม่ยากหรอก ก่อนที่พวกผมจะออกไปอิมเพลดาวน์ ผมได้สะกดจิตทหารห้องควบคุมไว้ก่อนแล้ว ถ้าเป็นเรือของกองทัพเรือก็ให้ผ่านเข้ามาได้เลย แต่เหมือนจะมีผู้ได้ประโยชน์จากจุดนี้ด้วย"
"ถ้าถูกรัฐบาลโลกมองว่าเป็นศัตรู ประตูแห่งความยุติธรรมก็จะไม่เปิด พวกฉันก็หมดสิทธิที่จะบุกอิมเพลดาวน์ ที่ฉันรับตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัดก็เพื่อการนี้เท่านั้นแหละ ตอนนีฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว"
เซ็นโงคุกัดฟันกรอด
"เป้าหมายของแกคือการปล่อยเจ้าพวกนั้นออกมาเหรอ?"
"ใช่ แค่นั้นตั้งแต่แรกนั่นแหละ นี่แหละคือทั้งหมดทั้งมวล เดี๋ยวแกก็จะได้เข้าใจเอง"หนวดดำกล่าว
"ทีช!!!"หนวดขาวยกมือชกไปทางนั้นเกิดคลื่นสีก้อนกลมสีขาวใหญ่พุ่งไปหาหนวดดำ
"กัปตันอันตราย!!!!"
พลังของหนวดขาวทำลายพื้นที่พวกเขาเหยียบทำให้หนวดดำและลูกเรือตกลงมาด้านล่าง
"ไม่ปราณีเลยเรอะ คงไม่สินะ"ทีชกล่าว
"มีแค่แกเท่านั้นที่ฉันจะไม่เรียกว่าลูกชายทีช แกฝ่าฝืนกฎเหล็กที่มีเพียงข้อเดียวบนเรือของฉัน แกฆ่าพวกพ้องของตัวเอง"
"พ่อ!!!"อิโซตะโกน
มัลโก้กำลังบินไปทางหนวดดำ
"ห้ามเข้ามายุ่งนะมัลโก้!!!"
มัลโก้ได้ยินต้องกลับร่างมนุษย์ลงพื้นไม่ข้ามฝั่งมา
"ความแค้นของซัจ หัวหน้าหน่วยที่4 ฉันจะเป็นคนเอาชีวิตโง่ๆของแกมาชดใช้เพื่อสะสางทุกอย่างให้มันจบ!!!"
"ซีฮ่าๆๆๆ ขอมาก็จัดให้ แบล็กโฮล!!!"
ความมืดพุ่งไปตามพื้นคลุมพื้นที่ไว้
"นี่พ่อ ซัจก็ตายไปแล้ว แถมเอสยังตายไปอีกคน ฉันนับถือพ่อจากใจเลยนะ ฉันเคยอยากเป็นอย่างพ่อ แต่พ่อน่ะแก่ แก่ขนาดลูกน้องคนเดียวยังช่วยไว้ไม่ได้ ทั้งที่ฉันอุตส่าห์ไว้ชีวิตมันที่เกาะบานาโลให้แท้ๆ"
"ไอ้เลวนั่น"วิสต้าจะเดินไปหาหนวดดำแต่โจรสลัดด้านหลังจับเขาไว้
"ของสีดำนั่นมันอะไรกัน?"ทหารเรือถาม
หนวดขาวยกหมัดขึ้นมาเตรียมใช้พลัง
"โอ้ โอ๊ะ ไร้ประโยชน์น่า ต่อหน้าฉันความสามารถทั้งหมดล้วนไร้ความหมาย วังวนความมืด!!!"
หมัดคลื่นสีขาวของหนวกขาวโดนวังวนความมืดดูดให้หายไป
"ซีฮะๆๆๆ เป็นไง เท่านี้ก็ทำให้เกิดแผ่นดินไหวไม่ได้--"
"ฉัวะ!!!!"หนวดขาวฟันง้าวเข้าที่ไหล่เลือดพุ่งทำให้หนวดดำล้มลงพื้น
"อ๊ากกกก!!! เจ็บชะมัดเลย!!!!"
หนวดขาวพุ่งเข้าจับหน้าของหนวดดำไว้
"ความมั่นใจเกินไปและประมาทคือจุดอ่อนของแก"
แสงสีขาวพลังแผ่นดินไหวปรากฎที่มือที่จับหนวดดำ
"อย่านะ ขอร้องล่ะพ่อ อย่านะ ฉันเป็นลูกชายพ่อนะ จะฆ่าฉันจริงๆเหรอ!!!!"
"ตูมมมมม!!!!!"แรงกระแทกรุนแรงอัดใส่หนวดดำระยะเผาขนเกิดระเบิดรุนแรง
"สำเร็จแล้ว พ่อทำสำเร็จแล้ว"
"ไม่ ดูนั่นสิ"
หนวดดำล้มนอนกับพื้นแต่ยังไม่ตายและพยายามลุกขึ้นมา
"ไอ้บ้าเอ๊ย หนังเหนี่ยวชะมัดเลย"
"ฟันมันเลยพ่อ อีกทีเดียวก็ตายแล้ว"
"เชือดมันเลย"
แต่หนวดขาวยืนนิ่งไม่ขยับเลย
"พ่อไม่ขยับเลย"
"เป็นอะไรน่ะพ่อ"
"ไม่ใช่ว่าไม่ยอมขยับหรอก สุขภาพของพ่อแย่อยู่ก่อนแล้ว แถมได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ ย่างหนัก ร่างกายพ่อรับอีกไม่ไหวแล้ว"มัลโก้กล่าว
แต่หนวดขาวก็เดินไปข้างหน้า ร่างเขากลายเป็นสีแดงมีควันลอยขึ้นมาเหมือนเกียร์2ของลูฟี่
หนวดดำตกใจเมื่อเห็นหนวดขาวเดินเข้ามาหา
"ไอ้สัตว์ประหลาดนี่ จะตายอยู่รอมร่อแล้วรีบตายไปซะ!!!"
"ปังๆๆๆๆๆๆๆ"
กลุ่มโจรสลัดหนวดดำต่างวิ่งเข้ามาชักปืนมาระดมยิงใส่หนวดขาว
"ฉัวะๆๆๆ"
มีบางคนเช่นชิริวที่ใช้ดาบกับแคทเธอรีน่าที่ใช้ง้าวฟันใส่หนวดขาว
"พ่อ!!!!!!"กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวตะโกนร้องไห้
"เอาเลย ให้มันพรุนเป็นรังผึ้งไปเลย"
ขณะที่โดนยิงหนวดขาวหวนนึกถึงอดีต
"แกกำลังจะตายงั้นเหรอโรเจอร์?"
ย้อนอดีต
ที่ไหนสักแห่งที่เต็มไปด้วยดอกซากุระบานสะพรั่ง หนวดขาวและโรเจอร์นั่งดื่มเหล้าเวสต์บลูด้วยกัน
"เออ อีกไม่นานหรอก ให้ฉันบอกทางไปราฟเทลให้แกเลยดีไหมหนวดขาว"
"ถึงแกบอกฉันก็ไม่ไป ฉันไม่สนหรอก"
"แกรู้ไหมว่าพักนี้พวกรัฐบาลโลกมันเรียกฉันว่ายังไง โกลด์ โรเจอร์"
"แล้วไง นั่นมันก็ชื่อจริงของแกอยู่แล้วนี่"
"ไม่ใช่ๆ ฉันคือโกลด์ D โรเจอร์ต่างหาก"
"ฉันเคยเจอพวกที่มีคำว่าDอยู่ในชื่ออยู่บ้าง ลูกเรือฉันที่ชื่อทีชก็ชื่อแบบนั้น"หนวดขาวกล่าว"นี่Dมันคืออะไรเหรอ?"
"อยากรู้งั้นเหรอ ก็ได้ ฉันจะเล่าให้ฟัง มันเป็นเรื่องเมื่อนานแสนนานมาแล้ว"
__________________
"ปังๆๆ...กริ๊กๆๆ"ปืนที่หนวดดำยิงกระสุนหมด"กระสุนหมดแล้วเอากระบอกใหม่มาซิ"
"ไม่จำเป็นหรอก หนวดขาวมันไม่รู้สึกตัวแล้ว แค่เอานิ้วดันมันเบาๆก็ล้มลงแล้วล่ะ"ชิริวกล่าว
"แกมันไม่ใช่..."
"แกยังไม่ตายอีกเหรอเนี่ย"หนวดดำกล่าว
"ยังไงคนที่โรเจอร์เฝ้ารอก็ไม่ใช่แก..ทีช"หนวดขาวกล่าว
"หา?"หนวดดำงุงงง
"และเหมือนกับที่มีคนมาสานต่อปฎิธานของโรเจอร์ ในไม่ช้าคนที่จะสานต่อปฎิธานของเอสก็จะปรากฎ ถึงสายโลหิตจะสิ้นสุด แต่ไฟในใจของพวกเขาจะไม่มีวันดับสูญ ด้วยเหตุนี้แหละปฎิธานถึงสืบทอดต่อกันมาได้นับแต่อดีตกาล เมื่อถึงอนาคต ผู้ที่จะแบกรับประวัติศาสตร์หลายร้อยปีนั่นขึ้นบนบ่าพร้อมลุกขึ้นท้าสู้กับโลกใบนี้จะปรากฎตัวขึ้น เซ็นโงคุ พวกแกรัฐบาลโลกกำลังหวาดกลัว สงครามร้ายแรงขนาดลากเอาโลกนี้ทั้งใบต้องวุ่นวาย ฉันน่ะไม่สนหรอก แต่เมื่อถึงเวลาที่ใครสักคนหาสมบัตินั่นเจอ โลกทั้งใบจะพลิกจากบนเป็นล่าง ใครสักคนจะต้องหาเจอ"
"หนอย!!!!"เซ็นโงคุกัดฟันกรอด
_____________________
ผู้คนที่เฝ้ามองบนเกาะชาบอนดี้รอหังคำพูดของหนวดขาว
"มหาสมบัติลับวันพีช...มีอยู่จริง!!!!"
ผู้คนต่างอึ้ง
________________________
"แกนะแก!!!!"เซ็นโงคุตะโกน
"ซีฮะๆๆๆ เป็นคำสั่งเสียที่ยอดมาก"หนวดดำกล่าว
"ขอโทษนะเจ้าพวกลูกชายที่พ่อทิ้งเรื่องบ้าๆนี่เอาไว้ให้พวกเจ้า ฉันคงมาได้แค่นี้แหละ พ่อได้ทุกอย่างมาจากพวกเจ้า"
ย้อนอดีต
"แกนี่มันแปลกวะ เป็นโจรสลัดแต่ดังไม่สนใจสมบัติ ว่าแต่แกอยากได้อะไรล่ะ เฮ้ย นิวเกต!!?"
"ฉันมีของอย่างหนึ่งที่อยากได้มาตั้งแต่เด็กแล้ว"
"โอ้ มีกับเขาด้วยเหรอไหนลองบอกมาซิ?"
"ครอบครัวน่ะ"
"ครอบครัวเหรอ อะไรของแกวะเนี่ย?"
"ฮะๆๆๆ"
นิวเกตไม่สนเสียงหัวเราะแล้วมองดูทะเลต่อ
กลับมาปัจจุบัน
"พ่อขอบใจมากจริงๆ ลาก่อนนะ"
"พ่อตายแล้ว...ทั้งๆที่ยืนอยู่"หนวดดำกล่าว
"พ่อ!!!!!"กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวร้องไห้
"หนวดขาวได้จบชีวิตลง แม้จะตายแล้วแต่ร่างนั้นยังคงยืนตระหง่าน แม้จะเสียศีรษะไปครึ่งหนึ่งก็ยังโค่นศัตรูลงได้สมฉายาสัตว์ประหลาด คมดาบที่เขาได้รับจากสงครามนี้ทั้งสิ้น267แผล ถูกยิงด้วยกระสุนปืน152นัด ถูกยิงด้วยกระสุนปืนใหญ่46นัด ถึงกระนั้นบนแผ่นหลังที่เปี่ยมด้วยศักดิ์ศรีหรือตลอดชีวิตที่เป็นโจรสลัด มิได้มีแผลจากการหนีแม้แต่แผลเดียว"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น