ลำดับตอนที่ #190
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #190 : อาคาอินุไล่ล่า(RE2)
ตอนนี้เหล่าโจรสลัดกำลังโห่ร้องกับชัยชนะและอิสระของเอส ขณะที่พวกทหารเรือตกใจ
"ลูฟี่ ช่วยฟังคำพูดสุดท้ายฉันที"เอสกล่าว
"แค่กๆๆ ไม่หรอก มันเป็นความจริง สิ่งที่ฉันต้องการจริงๆดูเหมือนจะไม่ใช่ชื่อเสียงหรอก ฉันแค่อยากได้คำตอบว่าการที่...ฉันเกิดมาเนี่ย มันดีแล้วรึเปล่า"
"ก็ฉันนึกว่า"
"เอสหมัดอัคคีเป็นอิสระแล้ว"
"ยอดมาก เจ๋งไปเลยหมวกฟาง"
"ได้ตัวเอสคืนมาแล้ว!!!"
"เห็นสู้ไม่ถอยตั้งแต่อิมเพลดาวน์ สุดท้ายเขาก็ทำได้จริงๆ"หนึ่งในนิวคาม่าแลนด์กล่าว
ด้านบนพวกลูฟี่ เอส คิรัวร์และมิสเตอร์ทรีจะตกลงมา
"ลูฟี่ คิรัวร์ อย่าประมาทล่ะ"
"อื้อ รู้แล้วน่า"
"เสาเพลิง!!!!!"เอสปล่อยเปลวเพลิงจากมือลงไป
"ดาบเพลิงสีชาด"คิรัวร์ตวัดคลื่นดาบเพลิงเป็นเส้นตรง
"ตูมมมม!!!!"เปลวเพลิงระเบิดใส่ด้านล่างเป็นวงกว้าง
"อ๊ากกกกก!!!!"ทหารเรือมากมายโดนเผา
"คุณเอส ลูฟี่คุง คิรัวร์คุง"จินเบกล่าว
"ระวังด้วยพวกมันร้ายกาจมาก"ทหารเรือกล่าว
"กุระๆๆๆ"หนวดขาวหัวเราะ
ทั้ง4คนต่างตกลงมาที่พื้นอย่างปลอดภัย ยกเว้นมิสเตอร์ทรีที่ลงผิดท่าหัวกระแทกพื้น
"สู้ไหวมั้ยลูฟี่ คิรัวร์?"เอสถาม
"ไหวอยู่แล้ว"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ต้องถาม"คิรัวร์กล่าว
"เอส หมัดอัคคีเป็นไฟสายโรเกีย หมวกฟางลูฟี่สายโรเกียและคิรัวร์เป็นนักดาบ4เล่ม อย่าปล่อยให้พวกมันรอดไปได้"
"ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าจะมีวันที่ต้องให้นายมาช่วย ขอบใจนะลูฟี่"
"ฮี่ๆ เพราะได้ลุงหนวดขาวช่วยเอาไว้น่ะ"ลูฟี่กล่าว
"แกร็กๆๆๆ"ทหารเรือต่างเล็งปืนใส่
"อย่าคิดนะว่าจะรอด ที่นี่คือลานประหารของพวกแก!!!"
"ปังๆๆๆๆ"ทหารเรือยิงปืน
"โล่เพลิง"คิรัวร์ตวัดดาบสร้างโล่ป้องกัน ขณะที่ลูฟี่กับเอสปล่อยให้กระสุนโดนตัวได้
ร่างยางของลูฟี่สะท้อนกระสุนกลับไปโดนพวกทหารเรือ
"ตอนนี้ล่ะ!!!"
"จะสับให้เป็นชิ้นๆเลย"
แต่เอสโดดจับหัวลูฟี่กดลงทำให้ดาบโดนเอสทะลุผ่านไป
"นี่น้องฉันนะ ช่วยปล่อยไปได้มั้ย"เอสพูดแล้วโดดขึ้นไป
"หมัดอัคคี!!!!"
"ซูมมมมมมม!!!!"เปลวเพลิงพุ่งใส่ทหารเรือกระเด็น
"เกียร์2"ตัวลูฟี่ปล่อยไอร้อน
"ตราประทับเจ็ทยางยืด!!!!!"ลูฟี่ถีบขาลงพื้นอัดพวกทหารเรือ
"ลำแสงเพลิง"คิรัวร์แทงดาบอามาเทราสุ
"บรึ้มๆๆ"พวกทหารเรือต่างโดนระเบิดลำแสง
"ตายซะเถอะแก!!!"นายทหารเรือยกกระบองเหล็กใส่เขาด้านหลัง
"เปรี้ยง!!!!"คิรัวร์ไม่ต้องหันไปมองเพราะลูฟี่ยกขาเตะมันกระเด็น
"เร่งมือหน่อยพวกนาย จะได้ออกไปจากที่นี่กันเร็วๆ"
"โอเค"เอสพยักหน้า
"เออ"ลูฟี่กล่าว
"ฮะๆๆ เข้าขากันดีจริงๆ"วิสต้ากล่าว
"เปิดทางหนีให้3คนนั้นกัน"
"เฮ!!!!!!"
ทั้งสามวิ่งและโดดลอยข้ามหัวทหารเรือไปแล้วคิรัวร์หันมาฟันใส่ด้านหลัง
วิชา2ดาบ พญามังกรเพลิง
"บรึ้มมมมมม!!!!"
"ประหารเอสหมัดอัคคี นักดาบทมิฬและหมวกฟางซะ!!!!"
ทั้งสามลุยตีฝ่าทหารเรือไปเรื่อยๆ
"นายเก่งขึ้นนะลูฟี่"เอสกล่าว
"สักวันฉันจะเก่งกว่านายด้วยเอส"ลูฟี่กล่าว
แต่แล้วก็มีร่างหนึ่งมาขวางทางด้านหน้า
"อาโอคิยิ!!!"คิรัวร์กล่าว
"เจ้านั่น"ลูฟี่ตะโกน
"พลเอกอาโอคิยิ!!!"ทหารเรือกล่าว
"ไอซ์บล็อก"
"คราวนี้ตาฉันปกป้องนายบ้าง อยู่ข้างหลังฉันไว้"เอสกล่าว
"ไก่ฟ้าโหมกระหน่ำ!!!"
"กระจกเพลิง!!!"
นกน้ำแข็งพุ่งมาแต่โดนป้องกันด้วยโล่เพลิงใหญ่หายไปทั้งคู่
"น้ำแข็งของคุณอาโอคิยิหายไปหมดในพริบตาเลย"
"หึๆๆ นี่แหละหัวหน้าหน่วยที่2ของเรา แค่นี้ต้องทำได้อยู่แล้ว"วิสต้าวิ่งนำเหล่าหัวหน้าหน่วยเข้ามาจัดการพวกทหารเรือ
"สุดยอดเลยทั้งพี่ทั้งน้องทั้งรองกัปตัน"นักโทษกล่าว
"หนวกหูโว๊ย รีบซ่อมหอยทากสื่อสารเร็วเข้า!!!"บากี้สั่ง
"ไอ้คนทรยศนี่มันทำงานให้ใคร?"ทหารเรือเล็งปืนที่มิสเตอร์ทรีที่โดนทิ้งไว้
"ไม่ใช่ ไอ้หมอนี่มันเป็นนักโทษปลอมตัวมา"อีกคนกล่าว
"แย่แล้ว!!!"มิสเตอร์ทรีร้อง
"ท่านจอมพล!!"ทหารเรือมองเซ็นโงคุที่ลงพื้นอย่างปลอดภัย
"ทำไมผิดพลาดขนาดนี้ ทั้งที่เราก็อยู่ด้วย"
"ฮะๆๆ ปล่อยมันหนีไปเถอะ ทีหลังจะได้มีเรื่องสนุกๆไง"โดฟลามิงโก้กล่าว
"พูดบ้าๆ"โมมองก้าพูดนำพวกพลโทไล่ตามไป
"ขนาดพลังของพลเรือเอกยังไม่ได้ผลพวกเราจะสู้ยังไง"
"อย่ามัวแตกตื่น"
ทหารเรือหันมาด้านหลังเห็นอาคาอินุ
"พลเรือเอกซาคาซุกิ!!!"
"จะให้พวกมันรอดไปจากที่นี่ไม่ได้เด็ดขาด"อาคาอินุกล่าว
"อย่าไปกลัวบุกเข้าไปเลย!!!!!"ทหารเรือยังบุกเข้าหาทั้งสาม
ตอนนั้นเองก็มีเรือติดตั้งกังหันพุ่งเข้ามาในลานกว้าง
"ทุกคนหลบเร็ว เรือของศัตรูมันพุ่งเข้ามาแล้ว!!!"
"อย่าเข้าไปใกล้ มันใช้กังหันแล่นขึ้นมาบนบก"
"เฮ้ นั่นใครน่ะ?"โจรสลัดถาม
"พ่อ ทุกคน รีบหนีไปซะ ศึกนี้พวกฉันขออาสาลุยเอง!!"สควอโด้ตะโกน
"โอ้!!!!"
"สควอโด้ กลุ่มโจรสลัดแมงมุมน้ำวนยักษ์!!!"
"ไอ้เจ้าบ้าพวกนั้น"หนวดขาวกล่าว
"อย่าทำอะไรบ้าๆนะสควอโด้!!!"
"นี่แกคิดจะไปตายรึไง!!!!"
"แน่นอนฉันยอมตาย นั่นมันสมกับที่ฉันทรยศพ่อแล้ว ถึงจะชดใช้ได้ไม่หมด แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ใจฉันคงไม่สงบ"
"ต้องขอโทษพวกแกด้วยที่ลากมาข้องเกี่ยว"
"กัปตันอย่าไปใส่ใจเลยครับ"
"พวกเรามาเพราะอยากจะมาเอง"
"พวกเราขอเลือกตายด้วยตัวเอง"
"เราตัดสินใจแล้วว่าจะไปกับคุณ"
"ขอโทษนะ"สควอโด้หันกลับไป"เราจะไปรับเอสและหนีออกมากันทุกคน"
"สควอโด้ ทำไมเลือกทำอะไรโง่แบบนี้นะ นี่รีบถอดกุญแจมือนี่ซะ!!!"
"พวกเราทุกคนเตรียมใจกันแล้วใช่มั้ย"
"โอ้!!!"
"บุกเข้าไปเลย!!!!"
"ตึง!!!!"แต่แล้วก็มีบางอย่างหยุดเรือไว้
"เกิดอะไรขึ้น?"
"เรือมันหยุดแล้วครับ"
คนที่หยุดไว้คือหนวดขาวที่ใช้มือข้างเดียวหยุดเรือใหญ่ได้
"พ่อ!!!!!"สควอโด้ตะโกน
"รู้บ้างรึเปล่าว่าการที่ลูกตายก่อนพ่อแม่ถือเป็นการอกตัญญูขนาดไหน เจ้าไม่เข้าใจรึยังไงสควอโด้ อย่าได้ใจไปหน่อยเลย กะอีแค่โดนเจ้าแทงครั้งเดียวมันไม่ได้สะกิดอะไรพ่อเลยสักนิด ไม่ว่าใครก็มีอายุขัยของตัวเองทั้งนั้นแหละ"
หนวดขาวหันไปมองทางพวกทหารเรือ
"เราบรรลุเป้าหมายที่นี่แล้ว ดังนั้นพวกเราไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่แล้ว"
"ลูกพี่"จินเบกล่าว
"พ่อ"
"จงฟังให้ดีกลุ่มโจรสลัดหนวดขาว สิ่งที่กำลังจะบอกต่อไปนี้คือคำสั่งครั้งสุดท้ายของกัปตัน"หนวกขาวประกาศ
"สุดท้ายเหรอ? เดี๋ยวก่อนสิพ่ออย่าพูดเป็นลางสิ"
"ของแบบนั้นฉันไม่อยากได้ยิน"
"เราจะกลับไปนิวเวิลด์ด้วยกันไม่ใช่เหรอ?"
"พ่อ!!!"เอสตะโกน
"พวกเจ้ากับพ่อแยกกันที่นี่ ทุกคนจงเอาชีวิตรอดกลับไปที่นิวเวิลด์อย่างปลอดภัยให้ได้!!!"
"พ่อคิดจะตายที่นี่อย่างงั้นเหรอ!!!?"
"พ่อคือสิ่งตกค้างของยุคสมัย ไม่มีเรือให้พ่อนั่งไปสู่ยุคสมัยใหม่หรอก"
หนวดขาวยกมือกำไปข้างหน้าเกิดรอยปริแตกที่กำแพงยักษ์มารีนฟอร์ด
"จบไปซะลูกๆทุกคน!!!!"
"ตูม!!!!!"กำแพงมารีนฟอร์ดเริ่มพังทลายลงไปด้วยพลังของหนวดขาว
"หนวดขาว"เซ็นโงคุกล่าว
"ไม่เอานะพ่อ!!!"
"คำสั่งกัปตันนะไปกันได้แล้ว"
"ลุง!!!"ลูฟี่ตะโกน
"พ่อ!!!"เอสตะโกน
"อย่าหันกลับมาละ ยุคสมัยกำลังจะเปลี่ยนแล้ว จุดเริ่มต้นคือทะเลแห่งนั้น"
ย้อนไปเมื่อนานมาแล้วสมัยที่หนวดขาวยังหนุ่มเป็นสมาชิกลูกเรือโจรสลัดลำหนึ่ง
"ว้าว สุดยอดเพียบเลย!!!!"
"เฮ้ย แกจะมานั่งเหี่ยวอยู่ตรงนั้นทำไมน่ะ มาทางนี้สิสมบัติเพียบเลยนะ"กัปตันบอกนิวเกตที่นั่งมองทะเลไม่สนสมบัติ
"นี่ช่างมันเถอะน่า"
"ช่างมันเรอะ สมบัติเนี่ยได้มาเพราะหมอนั้นนะ"
"ไม่เอาน่าหมอนั้นมันไม่สนใจสมบัติน่ะนะ"
"แกนี่แปลกนะเป็นโจรสลัดแต่ดังไม่สนใจสมบัติ ว่าแต่แกอยากได้อะไรล่ะนิวเกตต์?"
"ฉันเดินทางมานานพอแล้ว มาตัดสินกันได้แล้วกองทัพเรือ!!!"หนวดขาวกล่าว
"ตึงๆๆๆ"มารีนฟอร์ดถล่มลงมาต่อไป
"มารีนฟอร์ดแย่แล้ว"
"หยุดหนวดขาวซะ"
"มันคิดจะทำลายทั้งเกาะจริงๆเหรอเนี่ย?"
"พ่อ!!!!"โจรสลัดตะโกน
"ไม่เอาหรอกจะให้ทิ้งพ่อได้ไงกลับไปด้วยกันเถอะ"
"ขอร้องละพ่อ!!!!"
"ไม่ได้ยินที่กัปตันสั่งเหรอ? รีบไปได้แล้วเจ้าพวกโง่!!!"หนวดขาวตะโกน
"ตอนนี้แหละจัดการหนวดขาวเลย มันใกล้จะตายแล้ว!!!"
"ปังๆๆๆ"
"ย๊ากกกก!!!!"หนวดขาวตวัดง้าวลงพื้น
"ตึง!!!"
"อ๊ากกกก!!!!"พวกทหารเรือกระเด็น
"พ่อ!!!"โจรสลัดคนหนึ่งตะโกน
"เร็วเข้ารีบทำตามที่พ่อบอกเถอะน่า"คนอื่นๆบอกเขา
"เอส!!!"ลูฟี่ตะโกน
"กัปตันนายเลือกแล้วนะเร็วเข้า"คิรัวร์กล่าว
โจรสลัดหลายคนเอาเรือมาเทียบฝั่ง
"จะออกเรือแล้วนะเร็วเข้า"
"โอ้!!!"
"หัวหน้าหน่วยมัลโก้ไปกันเถอะครับ"
"พ่อ"
ด้านมิสเตอร์ทรียังล้มอยู่ที่เดิม
"ต้มพวกฉันซะสุกเลยนะแก"
"ตายซะเถอะ"
แต่เทียนสร้างเป็นกระดองเต่าคลุมป้องกันไว้
"โฮะๆๆ เทียนของฉันแข็งเท่าเหล็ก ดาบพวกแกไม่มีทางฟันเข้าอยู่แล้ว"
"ไอ้หมอนี่ก็เป็นผู้มีพลังเหรอเนี่ย"
มิสเตอร์ทรีอยู่ในกระดองเทียนคลานหนีไป
"หนอย เจ้าหนวดขาวเจ็บเจียนตายขนาดนั้นยังมีแรงเหลือตั้งขนาดนี้ได้ยังไง"
"ตอนนี้มันไม่ต้องกังวลเรื่องเอส หมัดอัคคีแล้ว มันเลยตั้งใจจะทำให้มารีนฟอร์ดจมลงใต้ทะเลไปพร้อมๆกับชีวิตตัวเอง"เซ็นโงคุกล่าว
ด้านการ์ปก็ลุกขึ้นมาแล้ว
"พลเรือโทการ์ปปลอดภัยมั้ยครับ"ทหารเรือถาม
"จะจบยุคสมัยเรอะ ก็เหมาะดีเหมือนกันนี่"การ์ปกล่าว
ทางด้านบากี้กับนักโทษอิมเพลดาวน์
"กัปตันบากี้หอยทากสื่อสารใช้ได้แล้วครับ"
"ถ้าอย่างงั้นเตรียมถ่ายตอนฉันหล่อๆไว้นะแล้วบันทึกตอนฉันเด็ดหัวหนวดขาวด้วย"
"จะทำได้ยังไง ขนาดมันร่อแร่แล้วยังแรงดีไม่มีตกเลย"มิสเตอร์ซิกส์คิดในใจมองไปทางหนวดขาวที่กำลังอาละวาด
_________________
ที่เกาะชาบอนดี้ภาพกลับมาฉายอีกครั้ง
"ภาพมาแล้ว"
"เป็นยังไงบ้างแล้วเนี่ย ควันเยอะจนมองไม่ชัดเลย"
"ฉันคือบากี้บุรุษในตำนาน"
"แกอีกแล้วเหรอ!!!!!"
_____________________
กลับมาที่มารีนฟอร์ด
"ไปเร็ว ไปให้ถึงฝั่ง!!!!"
"อย่าปล่อยให้โจรสลัดรอดไปได้ ฆ่าพวกมันให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้!!!"
"คนที่พวกแกจะต้องเจอคือฉันคนเดียว"หนวดขาวยกง้าวตวัดลงมา
"ตูมมมมมม!!!!!!"
"หัวหน้าหน่วยโจส!!!"โจรสลัดมาหาโจสที่โดนแช่แข็งไว้
"ยังไม่ตายใช่ไหม ไปด้วยกันเถอะ"โจรสลัดพยายามยกร่างเขาแต่ไม่ไหว
"เบรนฮาม มาช่วยยกโจสหน่อย!!!"
"หมวกฟางบอย นามิคาเสะบอย มัวยืนนิ่งอยู่ทำไม?"อีวาถามมองพวกเขา
"เอส ไปกันเถอะลุงเขาตัดสินใจแล้ว"ลูฟี่ตะโกน
"ฉันรู้ ไม่ทำให้เสียเปล่าหรอก"เอสมองไปทางหนวดขาว"พวกแกหลีกไปให้พ้น!!!!"
ลูกไฟยักษ์พุ่งเข้าระเบิดใส่ทหารเรือกระเด็นหายไป
หนวดขาวหันไปมองในกองเพลิงที่เอสคุกเข่าก้มหัวให้กับตน
"เจ้าไม่ต้องพูดอะไรก็ได้ ตอบพ่อแค่ข้อเดียวก็พอเอส คิดว่าดีรึเปล่าที่ได้เป็นลูกพ่อ?"
"แน่นอนอยู่แล้วครับ"
"กุระๆๆๆ"
"วิ่ง วิ่งไปที่เรือเร็ว!!!"
"ลูฟี่คุง คุณเอส คิรัวร์คุงวิ่งนำหน้าไปเลย พวกคุณโดนหมายหัวอยู่ มีคนรอดเพิ่มสักคนก็ยังดี นั่นคือสิ่งที่พ่อปรารถนา"
โจรสลัดขึ้นไปบนเรือรบ
"ยึดเรือรบของกองทัพได้แล้วรีบขึ้นมาเร็ว!!!"
"โอ้!!!!"
"พวกมันคิดว่าจะหนีรอดๆน่ะเหรอ มองโลกแง่ดีจริงนะ"
"พลเอกซาคาสุกิ"
____________________
ภาพที่ชาบอนดี้ฉายลานประหารที่โดนทำลาย
"ลานประหารถูกทำลายไปแล้วนี่!!!"
"เกิดอะไรขึ้นกับเอส ฉายภาพหนวดขาวสิ!!!"
______________________
หมัดแม็กม่าพุ่งใส่พวกโจรสลัดที่โชคร้ายไหม้เกรียมไป
"อ๊ากกกกก!!!!"
"ระวังนะนั่นมันอาคาอินุ!!!"
"พอช่วยเอสหมัดอัคคีได้แล้วก็หนีหางจุกตูด ขี้ขลาดชะมัดเลยแฮะกลุ่มโจรสลัดหนวดขาว ก็กัปตันเป็นซะแบบนั้นคงช่วยไม่ได้ละนะ ยังไงซะหนวดขาวมันก็เป็นแค่ไอ้ขี้แพ้จากยุคก่อน"
เอสหยุดวิ่งชะงักไปทันที
"เอส!!!"ลูฟี่ตะโกน
"ทำบ้าอะไรเนี่ย!!!"คิรัวร์ตะโกน
"ขี้แพ้เหรอ?"เอสหันไปมองอาคาอินุสีหน้าโกรธจัด"ถอนคำพูดเมื่อกี้นี่ซะ"
"อย่านะเอส อย่าหยุดวิ่งสิ!!!!"
"ไม่เห็นเหรอว่ามันแค่ยั่วยุนาย รีบหันหลังแล้ววิ่งซะ!!!"คิรัวร์ตะโกน
"มันอยากพูดอะไรก็ช่างมันเถอะน่า"โจรสลัดคนนึงดึงแขนเอส
เอสสะบัดแขนเขาทิ้งไป
"เจ้านั่นมันบังอาจมาดูถูกพ่อ"เอสกล่าว
"หนวดขาวเป็นแค่ได้ขี้แพ้ตลอดกาลที่ไม่สามารถเป็นราชาได้ หลังจากที่แพ้ให้กับโรเจอร์พ่อแท้ๆของแก ที่ฉันพูดเป็นความจริง มันทำได้แค่ชนะใจพวกเศษขยะ ทำให้พวกนั้นเรียกตัวเองว่าพ่อ แกล้งเล่นเป็นครอบครัวเก๊ๆอวดเบ่งในทะเลไปวันๆ"
"หุบปากซะ!!!!"เอสตะโกน
"ถึงมันจะปกครองทะเลมาหลายสิบปีแต่ก็ไม่ได้เป็นราชา ไม่เคยมีอะไร แล้วสุดท้ายมันก็โดนไอ้โง่หูเบาที่ตัวเองเรียกว่าลูกชายแทง แถมจะตายเพราะปกป้องไอ้โง่นั่นอีก ช่างเป็นชีวิตที่ไร้แก่นสารสิ้นดีว่ามั้ย"
"พอได้แล้ว!!!"เอสตะโกน
"อย่าหลงกลนะเอสกลับมาซะ"อิโซตะโกน
"เอส!!!!!"
"พ่อน่ะช่วยมอบที่พักพิงให้กับฉัน แกไม่เข้าใจหรอกว่าพ่อน่ะยิ่งใหญ่ขนาดไหน"
"มนุษย์น่ะถ้าไม่อยู่อย่างถูกต้องก็ไม่สมควรที่จะอยู่ โจรสลัดสันดานกุ๊ยอย่างพวกแกไม่ต้องมีที่พักพิงหรอก หนวดขาวจะตายอย่างไอ้ขี้แพ้ นั่นแหละเหมาะกับหัวหน้าพวกขยะแล้วไม่ใช่เรอะ"
"หนวดขาวเป็นยอดโจรสลัดที่สร้างยุคนี้ขึ้น อย่ามาดูถูกคนที่ช่วยฉันเอาไว้นะ!!!!!"
"อย่านะเอส!!!"
"ชื่อของยุคสมัยนี้ก็คือหนวกขาว!!!!"เอสยกหมัดเพลิงชกใส่
"ตูมมมมม!!!!"
"อ๊ากกก!!!!"เอสเป็นฝ่ายกระเด็นและโดนเผาที่แขน
"เอาโดนไฟคลอกงั้นเหรอ?"
"เพราะได้กินผลปีศาจสายโรเกียก็เลยประมาทงั้นเหรอ? แกน่ะเป็นแค่ไฟ แต่ฉันคือแม็กม่าที่เผาผลาญไฟยังได้ พลังของฉันกับแกน่ะมันอยู่คนละระดับกันเลย"
"เอส!!!"ลูฟี่จะวิ่งไปแต่ทรุดลงพื้น
"แย่แล้ว ฮอร์โมนของอิวานคอฟหมดฤทธิ์แล้ว"คิรัวร์คิดในใจ
"นี่ลูฟี่คุง เธอถึงขีดจำกัดแล้วนะ"จินเบกล่าว
"บีเบิ้ลการ์ดของเอส"ลูฟี่พยายามจะหยิบการ์ดแต่เขาแทบขยับไม่ได้
"ลูฟี่รีบไปได้แล้ว"คิรัวร์ดึงแขนลูฟี่
"ปล่อยฉันนะคิรัวร์!!!"ลูฟี่สะบัดเขาออกไป
"โจรสลัดโกลด์ โรเจอร์ ดราก้อนนักปฎิวัติ การที่ลูกทั้งสองเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันทำให้ฉันตกใจไม่น้อย สายเลือดของพวกแกถือเป็นบาปมหันต์ คนไหนจะหนีรอดก็ช่าง แต่แกสองพี่น้องอย่าหวังซะให้ยาก"อาคาอินุหันไปมองทางลูฟี่
"ดูไว้ให้ดี"อาคาอินุพุ่งไปทางลูฟี่
"เดี๋ยวก่อน ลูฟี่!!!!"เอสตะโกนเมื่อหมัดแม็กม่ากำลังจะโดนลูฟี่
"ตูม!!!!"
หมัดแม็กม่าที่น่าจะทะลวงร่างของลูฟี่โดนเอสเข้ามาขวางทาง ทำให้หมัดแม็กม่าทะลุกลางอกเอส
ลูฟี่ คิรัวร์ จินเบ อิวานคอฟ เร็นและกลุ่มโจรสลัดหนวกขาวมองด้วยความตกตะลึง
บีเบิ้ลการ์ดของเอสมอดไหม้ไปอย่างรวดเร็วจนเหลือนิดเดียว
อาคาอินุเอาหมัดแม็กม่าออกจากหลังเอส กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวตกตะลึง แต่คนที่ช็อคที่สุดคือลูฟี่
"เอส"
"เอสโดนเล่นงานแล้ว!!!"
อาโอคิยิหันไปมองด้วยสีหน้าตกใจ แม้แต่คิซารุก็มีสีกน้าแปลกใจ
การ์ปเบิกตากว้างตกตะลึงเมื่อเห็นเอสโดนเล่นงาน
"หยุดอาคาอินุซะ!!!!"
หอยทากสื่อสารจากนักโทษอิมเพลดาวน์ก็กำลังฉายภาพเหตุการณ์
____________________
ที่เกาะชาบอนดี้ทุกคนเห็นภาพที่เอสเข้าปกป้องน้องชาย
"ยิง!!"
"ตูม!!!!!"
________________
ร่างแม็กม่าของอาคาอินุมีรูใหญ่เพราะกระสุนปืนแต่ไม่อาจทำอะไรร่างแม็กม่าได้
"ไม่ไหว หยุดมันไม่ได้เลย"กูริเอลกล่าว
"ดูเหมือนแกจะยังไม่ตายนะ เอส หมัดอัคคี"อาคาอินุกล่าวยกหมัดจะชกใส่อีกครั้ง
"หยุดนะ!!!!"
จินเบพุ่งเข้ามาและยกมือหยุดกมัดแม็กม่าของอาคาอินุไว้
"จินเบ!!!!"
"ข้าไม่ให้ทำมากกว่านี้หรอก!!!"
"อย่ามางี่เง่าถ่วงเวลาได้มั้ยจินเบ แกเคยเป็นเจ็ดเทพโจรสลัด แกน่าจะรู้ถึงพลังของฉันดี"อาคาอินุกล่าว
"ต่อให้ชีวิตนี้ต้องสั้นลงขอแค่ถ่วงเวลาแกได้ก็พอ กะอีแค่ชีวิตข้าพร้อมจะสละอยู่แล้ว"จินเบกล่าว
ขณะเดียวกันพวกโจรสลัดพามิสเตอร์ทรีมาหามัลโก้
"แหม่ ขอบใจที่ช่วยนะนึกว่าต้องตายซะแล้ว"
"หยุดพูดแล้วรีบถอดกุญแจนี่ซะ"
การ์ปที่มีสีหน้าโกรธกำลังเดินไปหาอาคาอินุที่โดนจินเบยื้อไว้
"พลเรือโทการ์ป จะทำอะไรน่ะ?"
"การ์ป!!!!"เซ็นโงคุวิ่งเข้ามาจับกัวการ์ปกระแทกพื้น"จะทำอะไรน่ะห๊ะ บ้าไปแล้วรึไง!!!"
"แบบนั้นแหละหยุดฉันเอาไว้ทีเซ็นโงคุ ไม่งั้นฉันได้พุ่งเข้าไปฆ่าซาคาสึกิแน่"
"คงต้องจัดการลงโทษคนทรยศแล้วละมั้ง"อาคาอินุยกหมัดแม็กม่า
"หมอบลงจินเบ!!!"
มัลโก้ วิสต้าและคิรัวร์พุ่งเข้ามา มัลโก้ยกขากรงเล็บฟินิกซ์ วิสต้าฟันด้วยดาบ
"วิชา4ดาบ พญามังกรเพลิง!!!"คิรัวร์ตวัดสร้างดาบมังกรใส่อาคาอินุ
"ตูมมมมม!!!!"
แม้ทั้งสามจะใช้ฮาคิโจมตีแต่ร่างของอาคาอินุก็กลายเป็นแม็กม่าและฟื้นมาใหม่เพราะฮาคิของเขาเหนือกว่า
"ใช้ฮาคิงั้นเหรอ?"อาคาอินุพูดมองทั้งสามจ้องคิรัวร์แปลกใจเล็กน้อย
"มันเกิดขึ้นได้ยังไงเนี่ย"มัลโก้กล่าว
"ฉันคงเสียใจไปชั่วชีวิตแน่"คิรัวร์กล่าว
"ไม่เข้าใจรึไงว่ามันสายเกินไปแล้ว เบิ่งตาดูซะ"อาคาอินุกล่าว
"เอส"ลูฟี่พยุงเอสไว้ในอ้อมแขน"เอส เฮ้ นี่ นายไม่เป็นไรนะ?"
ลูฟี่ยกมือของเขาที่เต็มไปด้วยที่ไหลออกจากร่างเอส
"เอส นายต้องรีบไปรักษานะ"ลูฟี่กล่าว
"ฉันขอโทษนะลูฟี่ นายอุตส่าห์มาช่วยฉัน ทั้งๆที่นายฝืนสู้ถึงขนาดนั้น แต่ฉันดังไม่รอดซะเอง ขอโทษนะ"
"นายพูดอะไรน่ะ อย่ามาพูดบ้าๆนะ ใครก็ได้มาช่วยรักษาที มาช่วยเอสเร็ว!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"ทางนี้เร็วเข้า รีบปฐมพยาบาลที"
"มาแล้ว!!!"หมอกลุ่มหนวดขาวรีบวิ่งมา
"ไม่มีประโยชน์หรอก..แค่ก..."เอสพูดอย่างลำบาก"ฉันรู้ตัวเองดี อวัยวะภายในของฉันถูกเผาไปหมดแล้ว ฉันคงอยู่ได้อีกไม่นาน"
"เอส"หมอกล่าว
"ลูฟี่ ช่วยฟังคำพูดสุดท้ายฉันที"เอสกล่าว
"คำพูดสุดท้าย พูดอะไรน่ะ นายกำลังจะตายเหรอ? สัญญากันไว้แล้วนี่นา"ลูฟี่ตะโกน"นายเคยบอกฉันนี่นา ว่าจะไม่ตายเด็ดขาด"
"ถ้าไม่มีเรื่องซาโบ้และไม่มีน้องชายที่ต้องคอยเป็นห่วงอย่างนาย ฉันก็คงไม่คิดอยากมีชีวิตต่อไปด้วยซ้ำ"
"ถ้าไอ้โกลด์ โรเจอร์ล่ะ? มันก็ต้องโดนประหารอยู่แล้ว"
"มันน่าจะโดนแทงด้วยเข็มเท่าจำนวนคนที่แค้นโรเจอร์ดีกว่ามั้ย?"
"ไม่ๆ จับมันเผาทั้งเป็นเลยดีกว่าน่า แล้วก็ฉายหน้ามันตอนตายให้คนทั้งโลกได้หัวเราะใส่มันถึงจะสะใจ"
"ทุกคนจะพูดว่าสมน้ำหน้า ฮ่าๆๆๆ"
"ก่อนมันจะลาโลกฉันอยากได้ยินว่า ผมขอโทษที่เกิดมาครับ ผมเป็นแค่ขยะ ฮ่าๆๆๆ"
"แต่อย่างมันคงไม่มีลูกหรอก"
"เอส แกไปก่อเรื่องในเมืองมาอีกแล้วเหรอ?"
"หนวกหูน่าดาดัน ถ้าฉันมีกำลังพอฉันคงฆ่าพวกมันไม่เหลือแล้ว"
"จริงสิ วันไหนนายได้เจอดาดันล่ะก็ฝากลายัยแก่นั่นให้ทีนะ แปลกนะ พอจะตายขนาดคนแบบนั้นยังคิดถึงเลย"
"บอกแล้วไงว่าอย่าพูดว่าจะตาย"ลูฟี่กอดเอสร้องไห้
"มีเรื่องน่าเสียใจอยู่อย่างหนึ่ง...คือการที่ฉันจะไม่ได้เห็นตอนที่ฝันของนายเป็นจริง...แต่ว่านายต้องทำได้อยู่แล้ว เหมือนกับที่เราเคยสัญญากันไว้ ฉันไม่เคยจะเสียใจในเรื่องการใช้ชีวิตของฉัน"
"ไม่ นายโกหก!!!!"
"แค่กๆๆ ไม่หรอก มันเป็นความจริง สิ่งที่ฉันต้องการจริงๆดูเหมือนจะไม่ใช่ชื่อเสียงหรอก ฉันแค่อยากได้คำตอบว่าการที่...ฉันเกิดมาเนี่ย มันดีแล้วรึเปล่า"
"แค่กๆๆ"เขาไออีกครั้ง
"ฉัน...ไม่มีแรงพอจะพูดให้ทุกคนได้ยิน นายช่วย...ถ่ายทอดสิ่งที่ฉันกำลังจะพูดให้ทุกคนฟังทีนะ"
"....."ลูฟี่เงียบ
"พ่อ ทุกคน และนายลูฟี่ ที่ผ่านมาถึงฉันจะเป็นคนใช้ไม่ได้แบบนี้ แถมยังสืบสายเลือดของปีศาจ พวกนายทุกคนก็ยังรักฉัน ขอบใจนะ"
เอสคลายกอดจากลูฟี่และเริ่มทรุดลง
"เอส"กลุ่มหนวดขาวร้อง
เอสล้มลงพื้นและสิ้นลมหายใจไปด้วยรอยยิ้ม
บีเบิ้ลการ์ดของเอสสลายหายไปหมด
"นี่ปู่ ผมควรเกิดมาบนโลกนี่รึเปล่า?"
"เรื่องนั้นน่ะอยู่ต่อไปก็จะได้รู้เอง"
ลูฟี่มองร่างไร้ชีวิตของพี่ชายด้วยความตกตะลึงและไม่อยากเชื่อ
"อะไรนะ นายคิดว่าฉันตายไปแล้วรึไงเล่า?"
"ก็ฉันนึกว่า"
"นายจะร้องไห้ทำไมเนี่ย? อย่าทำเหมือนคนอื่นตายทั้งๆที่เขาไม่ได้ตายสิเจ้าทึ่ม!!"
"ฉันจะไม่ตายไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามฉันสัญญา ฉันจะหนีไปตายและทิ้งน้องชายอ่อนแอไว้คนเดียวได้ไง"
การ์ปที่ยังโดนเซ็นโงคุกดหัวลงพื้นนึกย้อนไปวันนั้น
"ถ้าเขาเป็นลูกชาย เอส โกล D เอส นั่นคือชื่อลูกชายของเรา"
การ์ปร้องไห้ออกมา
ลูฟี่นิ่งเงียบแล้วมองขึ้นท้องฟ้าตาเหลือกขึ้นบนอ้าปากกว้างร้องออกมา
"เอส!!!!!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น