ลำดับตอนที่ #182
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #182 : เผชิญหน้ามาเจลแลนด์(RE2)
กลุ่มของบากี้รอดจากพิษของมาเจลแลนมาได้และอาละวาดในเลเวล1แล้ว
"ได้เลย โอคานาบาชิ"
"คุณอีวา"
"เอ๋ อะไรนะพูดอะไรของแกฟะ นี่เจ้าปลาบ้า"
"ไอ้เสาน้ำนั่นอะไรน่ะ"
"วะฮ่าๆๆๆ บุกเข้าไปเลยพวกเรา!!!!"
ทางด้านกลุ่มของลูฟี่กับคิรัวร์ได้มาถึงเลเวล3ที่มีนักโทษเต็มไปหมด
คิรัวร์ชักดาบเท็นเซกะออกมา
ดาบวิญญาณ ปลอมแปลงเพลิง
"เร็วเข้ามันใช้ได้ไม่กี่นาที ปล่อยคนให้ได้มากที่สุด"คิรัวร์โยนกุญแจให้พี่น้องอลิซและนักโทษคนอื่นๆเอาไปปล่อยพวกนักโทษ
"คะมาสเตอร์x7!!!"พวกเธอรีบไปช่วยปล่อยนักโทษ
"โอ้ ได้เลยครับลูกพี่นามิคาเสะ"
"อย่าเรียกฉันแบบนั้น"คิรัวร์กล่าวแต่เอากุญแจไปไขกรง
"ตูมๆๆ"มาเจลแลนกำลังไล่ตามมาด้านหลังใช้ไฮดร้าใส่พวกนักโทษ
"อ๊ากกกกก!!!!"
"เราเสียกำลังคนไปเรื่อยๆแล้ว"
"ไม่ปล่อยให้รอดไปหรอก"มาเจลแลนกล่าว
__________________
ที่เลเวล4 ซาดี้จังได้ผู้คุมช่วยแก้เชือกแล้ว
"หลังฉัน อ๊างงง เจ็บเป็นบ้า หนอยแกอีวานคอฟ ฉันไม่ปล่อยแกรอดไปแน่"
"กร็อบ!!!!!"เธอโดนอีวานคอฟจับยกขึ้นหักกระดูกหลัง
ซาดี้จังฟาดแส้ใส่พวกอสูรคุมคุก
"รีบตามมันไปเร็วๆสิ พวกแกนี่คิดจะ อ๊างงง นอนเฉยๆไปถึงเมื่อไหร่ยะ"
เหล่าอสูรคุมคุกต่างขึ้นลิฟท์ไปเลเวล1เพื่อดักพวกลูฟี่และคิรัวร์
_______________________
ทางด้านชิริวทำลายห้องมอนิเตอร์ ช่องทางติดต่อภายนอกจึงโดนทำลายหมด
_______________________
กลุ่มของลูฟี่กับคิรัวร์ปล่อยนักโทษเลเวล3หมดแล้ววิ่งไปขึ้นบันได
"คุกนี้ล้อมรอบด้วยเรือรบของกองทัพและเรือพิเศษสำหรับเจ้าหน้าที่ในคุก ถ้าขโมยมาได้ซักลำเราก็น่าจะไปถึงมารีนฟอร์ดได้ก่อนเวลาประหารพอดี"จินเบบอกลูฟี่
"ฉัวะๆๆๆ"คิรัวร์ฟันพวกผู้คุมไปเรื่อยๆ
"ผัวะๆๆๆ"ลูฟี่ยกหมัดชกพวกผู้คุม
"ตูม!!!!"จินเบชกทหารจำนวนมากร่วงด้วยคาราเต้ของเขา
พวกเขาวิ่งผ่านขึ้นบันไดเชื่อมไปเลเวล2
"เร็วเข้า มาเจลแลนไล่ตามมาแล้ว"
"รีบไปที่เลเวล2เร็ว"
อีวานคอฟและอีนาซูมะเฝ้ามองนักโทษต่างวิ่งเข้าประตูเชื่อมไป
"นี่เป็นกลุ่มสุดท้ายแล้ว พวกที่อยู่หลังจากจุดนี้ไปไม่มีใครพอจะลุกไหวสักคน"
พวกเขามองนิวคามะและนักโทษบางคนตกเป็นเหยื่อมาเจลแลน
"อินาซูมะ"อีวานคอฟกล่าว
"ได้เลย โอคานาบาชิ"
อินาซูมะวิ่งขึ้นบันไดเชื่อมพร้อมตัดหอบันไดขึ้นไปถึงเลเวล2
"คุณอินาซูมะ ตัดบันไดทำไมครับ ท่านอีวากับยังอยู่ข้างล่างอยู่เลย"
"เอาเถอะน่า รีบไปชั้นต่อไปได้แล้ว คุณอีวา คุณเร็น ขออย่าให้เป็นอะไรเลย"
อินาซูมะตัดขั้นสุดท้ายทำให้บันไดพังลงไป
_____________________
"ตึงๆๆๆๆ"ทางเชื่อมพังทลายลงมา
"นี่พวกแกคิดจะทำอะไร"
"ถ้าแกไม่รู้ว่าฉันจะทำอะไร"อีวานคอฟฉีดร่างให้กลับเป็นชายหัวใหญ่"ก็นับว่าแกน่ะโง่เง่าสุดๆ"
"เดธวิง!!!!!"อีวานคอฟขยิบตาทำลายไฮดร้าได้
"การถ่วงเวลาโง่ๆของพวกแกไม่ช่วยให้เจ้าหมวกฟางกับนามิคาเสะหนีไปได้หรอก"
"ถ่วงเวลางั้นเหรอ นี่แกคิดเหรอว่าจะเอาชนะฉันกับเร็นได้น่ะ ฉันจะแสดงแก่นแท้เพลงหมัดแห่งนิวคามะกะให้แกเห็นเป็นขวัญตาเอง"
______________________
เลเวล2 พวกลูฟี่และคิรัวร์อักพวกอสูรกายคุกชั้นนี้กระเจิง
"แปลกแฮะ เมื่อกี้คนใช้พิษตามหลังเรามาติดๆเลยนี่"
"เมื่อกี้คุณอีวา คุณอีนาซูมะหยุดรออยู่ที่บันไดชั้นล่างแน่ะ"
"งั้นก็แปลว่าพวกอีวาจังกำลังสู้กับคนใช้พิษอยู่สิเนี่ย งั้นกลับไปดูเถอะ"
"อย่ามาล้อเล่นนะ พวกเขากำลังสู้เพื่อช่วยให้เราหนีได้ เราจะหักหลังการเสียสละเขาไม่ได้"
"ใช่แล้ว เชื่อในตัวผู้สร้างปาฏิหาริย์สิ"มิสเตอร์ทูกล่าว
ลูฟี่เงียบและวิ่งไปต่อ
"มันยังไงนะไอ้ชั้นนี้ ไม่เห็นมีคนเฝ้าเลยสักคน"
"แปลกจริงด้วย มองดูรอบๆแล้วแต่ไม่เห็นนักโทษเลย ห้องขังก็ถูกเปิดออกหมดเลย ใครเป็นคนปล่อยไปนะ"
____________________
"อ๊ากกกก หน้าฉันมันจะละลายแล้ว"อีวานคอฟกรีดร้องก่อนจะเอาหน้าที่ทำปลอมไว้ออกซะที่ไหนกันเล่า นี่มันเมคอัพที่ฉันโบ๊ะไว้อย่างหนาตลอดล่ะ"
"ฉันเบื่อการแสดงถ่วงเวลาของแกจริงๆ"
"งั้นมาตัดสินให้รู้ผลกันเลยเถอะ พร้อมนะเร็น"
"พร้อมอยู่ล่ะ"
"เพลงหมัดกะเทยที่44 มุกาเกะโชริวเค็น"
บนบันไดที่ถูกตัดอินาซูมะกำลังรออีวานคอฟ
"โครมๆๆๆ"
มีบางอย่างพยายามพังขึ้นมา
"คุณอีวา"
"เวน่อมโร้ด"แต่เมื่อพื้นที่บังระเบิดทำให้เขาเห็นว่าเป็นมาเจลแลน
"กันไม่อยู่งั้นเหรอ"
_________________________
ใต้บันไดลงไปอีวานคอฟนอนในสภาพโดนพิษมาเจลแลนไป
__________________________
"ฉัวะๆๆๆ"อินาซูมะตัดพื้นพุ่งไปใส่มาเจลแลน
"ถอยไปซะ!!!"
"ตัวถ่วงเวลาอีกแล้วเหรอ?"มาเจลแลนหงุดหงิด
_________________________
เลเวล1 ทางด้านกลุ่มของบากี้
"ไม่นะ!!!!!"บากี้ร้องไห้อย่างสิ้นหวัง
กลุ่มของพวกเขาถูกโจมตีโดยเหล่าอสูรคุมคุกที่ขึ้นลิฟท์มา
"พอมาถึงก็เจออสูรคุมคุก4ตัวรวดเลยจ้า"
"เผ่นเร็วชนะไม่ได้แหงๆเลย"
"แผนแหกคุกล่มแล้ว"
บากี้ชนใครบางคนล้มลง
"นี่แกน่ะเดินดูตาม้าตาเรือหน่อย....คร็อกโคไดล์!!!"
ตรงหน้าพวกเขาคืออดีตเจ็ดเทพโจรสลัดคร็อกโคไดล์
"บะบะ....บอส!!!"มิสเตอร์ทรีกับมินเตอร์ซิกส์ตะโกน
"แกเองงั้นเหรอมิสเตอร์ทรี เศษขยะใช้การไม่ได้อย่างแกมาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ?"
"ตัวแสบสุดๆถูกปล่อยออกมาซะแล้ว"มิสเตอร์ทรีร้องไห้
"กัปตันบากี้"นักโทษคนนึงชี้จินเบ ลูฟี่และคิรัวร์ที่จัดการอสูรคุกนรก"อสูรคุกนรกลงไปนอนกลิ้งกันหมดแล้วครับ"
"เอ๋!!!! เจ้าหมวกฟาง นามิคาเสะ!!!!"บากี้ตะโกน
"ส่วนนั้นเจ็ดเทพโจรสลัดจินเบ!!!"มิสเตอร์ซิกส์ตะโกน
ลูฟี่กับคิรัวร์หัวมามองพวกเขา
"รอดมาได้อีกนะไอ้พวกขี้ขลาด"คิรัวร์กล่าว
"ว่าไงนะ แกว่าใครจมูกโต!!!"บากี้หูเพี้ยนอีกแล้ว
"อ้าว โชคดีจัง พวกนายปลอดภัยงั้นเหรอเนี่ย"
"ฉึก!!!"ทั้งสามคนรู้สึกเหมือนโดนแทงหัวใจ
"นายไม่เห็นเรื่องชั่วที่พวกมันทำกับเราเลยใช่มั้ย"คิรัวร์คิดในใจ
"กัปตันบากี้ ที่บันไดจากเลเวล2มีพวกนักโทษกับคนโรคจิตโผล่มาเยอะแยะเลยครับ"
"พวกคนโรคจิต นี่มันอะไรกันฟะ"
"พวกแกบังอาจทิ้งเราไว้ข้างล่างได้ไงยะ!!!"มิสเตอร์ทูเข้ามาเตะทั้งสามคน
"แกด้วยเหรอมิสเตอร์ทู"บากี้กล่าว
"แกจะทำอะไรกัปตันบากี้ฟะ"
"แบบนี้ไม่เข้าท่าแล้ว พวกนักโทษจากเลเวล4บุกขึ้นมาถึงนี่เลย"
"พวกมันหนีท่านพัศดีมาเจลแลนมาได้ยังไง นี่มันอะไรกัน กลุ่มจลาจลสองกลุ่มมันมารวมตัวกันแล้ว"
"ตอนนี้ท่านพัศดีอยู่ไหนเนี่ย"
"ไฮดร้า"มาเจลแลนขึ้นมาถึงเลเวล1 หัวมังกรพิษโผล่มา
"หนีเร็วมาเจลแลนมาแล้ว!!!!"นักโทษพากันวิ่งหนี
"มีกระทั่งมาเจลแลน นี่มันอะไรกันนักหนาวะเนี่ย"บากี้ตะโกน
"ถ้างั้นอีวาจัง ลุงกิ้งก่ากับเจ้าปูล่ะ?"ลูฟี่ถาม
_________________
อีวากับอีนาซูมะ ทั้งสองเปื้อนพิษนอนอยู่ที่เลเวล2กับ3
__________________
"หนอยแน่ะ!!!"
"ไม่ได้นะหมวกฟางจัง เรามีหน้าที่ต้องหนีให้พ้นมาเจลแลนนะ"
"เอ๋ แบบนี้จะดีเหรอครับ แต่ว่าจะให้ทำกับเรือ?"
"เออ ทำตามที่ฉันสั่งซะแล้วก็เร่งมือด้วย"มาเจลแลนกล่าว
"แย่แล้วแผนมันคือ...!!"คิรัวร์เบิกตากว้าง
"ลูฟี่!!!!"คิรัวร์ตะโกน เขากับจินเบวิ่งมา"รีบไปให้ถึงประตูใหญ่เดี๋ยวนี้เลย ชักไม่เข้าท่าแล้วเรามัวแต่สนใจมาเจลแลนเกินไป"
"อีกเดี๋ยวเราได้เจอปัญหาใหญ่กว่ามาเจลแลนแน่"จินเบกล่าว
"หา?"ลูฟี่ไม่เข้าใจ
"ไฮดร้า!!!!!!"
"ทุกคนหนีเร็ว!!!"
"แคนเดิ้ลวอล!!!!"มิสเตอร์ทรีสร้างกำแพงเทียนมาป้องกันพิษ
"หา? หมอนี่ปกป้องพวกเรา"คิรัวร์มองมิสเตอร์ทรีเหมือนไม่อยากเชื่อ
"เจ้า3"ลูฟี่กล่าว
"เห็นความอ่อนหัดของแกมันทำให้ฉันอยากอ๊วก เผลอใจไปหน่อยเดียวก็เห็นว่าแกน่ะเป็นเพื่อนซะได้ ถ้าต้องติดหนี้บุญคุณคนอื่นฉันไม่เอาหรอก"
"ต้องมองนายใหม่แล้วมิสเตอร์ทรี"มิสเตอร์ซิกส์กล่าว
"อย่างงี้นี่เอง เทียนเรอะ"
"ถูกต้อง ฉันเป็นมนุษย์เทียนที่กินผลโดลุโดลุ พิษของแกน่ะผ่านกำแพงเทียนที่แข็งดั่งเหล็กกล้ามาไม่ได้หรอก"
"เหอะ แม้แต่ขยะยังมีประโยชน์เหรอเนี่ย"คร็อกโคไดล์กล่าว"ฟันธงไม่ได้สินะ พลังแบบไหนจะเหมาะกับตอนไหน"
"เอ้า รีบไปซะตั้งแต่ตอนนี้แหละ ฉันน่ะคงจะต้านมันได้นักหรอกนะ"
"เจ้าสาม"ลูฟี่กล่าว
"น่ารำคาญเป็นบ้า ไฮดร้า"มังกรพิษพุ่งเข้าไป
"เปรี้ยง!!!"มันโดนกำแพงเทียนหยุดอีกครั้ง
"อย่าชักช้าสิพวกนายเราไม่มีเวลากันนักหรอกนะ"มิสเตอร์ทรีกล่าว
"โอเคงั้นก็ไม่เกรงใจละนะ ไปกันได้แล้วพวกแก"บากี้บอกพวกนักโทษ
"โอ้!!!!"พวกนักโทษวิ่งไป
"นายนี่เจ๋งเอาเรื่องแฮะ"ลูฟี่ชม
"ถ้าไม่ใช่ที่ร้อนๆก็โอเคอยู่ รีบให้ทุกคนไปต่อซะ ฉันเองก็อยากจะหนีเหมือนกันน"มิสเตอร์ทรีกล่าว
"ลูฟี่รีบไปกันเถอะ"
"เออนี่ เมื่อกี้นายบอกว่าจะไปชิงเรือรบใช่มั้ย?"ลูฟี่ถามจินเบ
"ถูกแล้ว"จินเบกล่าว
"งั้นคิรัวร์พาทุกคนล่วงหน้าไปก่อนเลย"
"ว่าไงนะ?"คิรัวร์ตกใจ
"ฉันจัดการเจ้าพิษนี่เอง นึกแผนดีๆออกแล้ว ถ้ามีเจ้านี่อยู่ก็ชิงเรือไม่ยาก"
"นายแน่ใจเหรอว่าจะรับมือไหว?"คิรัวร์ถาม
"เออ แน่นอน"
"ระวังตัวด้วยแล้วกัน"คิรัวร์วิ่งไปพร้อมจินเบ
"เอาล่ะเจ้าสาม มาสู้ด้วยกันเถอะ"
"ผิดแล้วฉันไม่ได้จะสู้กับมันนะ แค่ป้องกันเท่าที่ทำได้แล้วก็หนีน่ะ"
"ลูกพี่สามพวกผมจะอยู่ช่วยลูกพี่อีกแรงนึงนะ"นักโทษจำนวนนึงวิ่งมา
"ก็บอกว่าฉันไม่ได้คิดจะสู้!!!"มิสเตอร์ทรีร้อง
"เอาล่ะฟังนะฉันมีเรื่องอยากให้นายช่วย"ลูฟี่กล่าว
"ฟังกันบ้างสิปัดโธ่!!!"มิสเตอร์ทรีร้อง
มาเจลแลนเรียกไฮดร้าขึ้นมาใหม่แล้ว
"โดลุโดลุ แคนเดิลอาเมอร์!!"
ตอนนี้ลูฟี่สวมนวมและรองเท้าเทียนคล้ายกันแคนเดิ้ลแชมเปี้ยน
"เท่เป็นบ้า!!!!"
"ข้างหน้าๆ ไม่ใช่เวลามาปลื้มอกปลื้มใจนะเฟ้ย!!"มิสเตอร์ทรีตะโกน
"ปลื้มใจจนน้ำตาไหลไม่หยุดเลย ขอบใจมากนะที่ช่วยทำให้ฉันดูเท่ขนาดนี้"ลูฟี่ร้องไห้
"เรื่องของเอ็งรีบๆไปสู้ไป๊!!!"มิสเตอร์ทรีตะโกน
"ไฮดร้า"มังกรพิษพุ่งเข้ามาหา
"มันมาแล้ว!!!!"
"แคนเดิ้ลวอล!!!"กำแพงเทียนถูกสร้างกันพิษมาเจลแลนไว้
"จะลองอีกกี่ครั้งก็เปล่าประโยชน์น่า"มิสเตอร์ทรีกล่าว
"หมัดปืนยางยืด...แชมเปี้ยนไรเฟิ้ล!!!!"
"ตูมมม!!!!!"หมัดลูฟี่อัดโดนมาเจลแลนที่ยกแขนมาบัง เขาไม่โดยพิษเพราะเทียนกันไว้
"แจ๋ว แตะตัวได้แล้ว"ลูฟี่หดแขนกลับมา
ด้านหลังมิสเตอร์ทรีสร้างป้อมปืนใหญ่เทียนที่นักโทษเตรียมยิง
"ทางนี้มีปืนใหญ่ที่เก็บมา"
"แถมติดโล่เทียนแล้วด้วย
"ตูมๆๆๆ"ปืนใหญ่ยิงระเบิดใส่มาเจลแลน
"แจ๋ว ตรงเป้าเผงเลย"
"โอเค"ลูฟี่กล่าว
_________________
พวกผู้คุมโดนมิสเตอร์วัน บอนเคร มิสเตอร์ซิกส์และพวกนักโทษจัดการ
"ฮ่าๆๆๆ พอขึ้นมาถึงตรงนี้แล้วศัตรูหน้าไหนก็ไม่คณามือทั้งนั้นแหละ"บอนเครกล่าว
"เหอะ ประมาทจริงเจ้ามือสมัครเล่นเอ๊ย"
"หนอย ว่าไงนะ"
"ที่ข้างนอกนั่น มีเรือรบอย่างน้อยๆก็10ลำ แต่ละลำมีทหารเรือกว่า800นาย แถมไม่รู้ด้วยว่าพวกมันเตรียมอะไรไว้รอจับพวกเรา พอขโมยเรือรบได้1ลำ เรือลำที่เหลืออยู่รอบๆจะกลายเป็นศัตรู แกยังมีหน้ามาดีใจอีกเหรอ"
"นั่นสินะ"บอนเครกล่าว
"ปัญหาไม่ได้มีแค่นั้น"คิรัวร์เดินมาหาพวกเขา
ด้านบากี้นำกลุ่มนักโทษวิ่งไปเปิดประตูหน้า
"ไม่มีผู้คุมขวางแล้วเหลือแค่ประตูบานนี้เท่านั้นแหละ"
"ฮือๆ ในที่สุดจะได้ออกไปแล้ว"มิสเตอร์ซิกส์ร้องไห้
"เจ้าบ้า แค่นี้เรายังหนีไม่พ้นหรอก ข้างนอกมีกองทัพเรือรอเราอยู่ ถ้าชนะก็รอดถ้าแพ้ก็ลงนรก"
"นั่นสินะ ดูท่าจะเป็นอย่างที่แกพูดนั่นแหละ"มิสเตอร์วันกล่าว
"เออ แต่พวกเราจะมาหยุดอยู่แค่นี้ไม่ได้ เราต้องไปต่อให้ได้"
บอนเครนิ่งเงียบสีหน้าคิดบางอย่าง
__________________
ประตูหน้าถูกนักโทษผลักเปิดออกมา
"ไม่ว่ามันจะมากี่พันคนพวกเราจะเอาชนะและกลับไปสู่ทะเลให้จงได้!!!!"
"เอามันเลยฆ่ามัน!!!"
"โจมตี!!!!"
พวกนักโทษต่างวิ่งออกมาแต่ปรากฎว่าไม่มีเรือรบอยู่ด้านนอกสักลำ
"ไม่เห็นมีเรือรบเลยสักลำ"บากี้กล่าว
"ไม่มีเรือรบให้เราชิงเลยแม้แต่ลำเดียว"นิวคามะกล่าว
"แถมไม่มีทหารเรือสักคน"
"ถ้าเป็นแบบนี้ก็ทำอะไรไม่ได้เลยน่ะสิ"
"พวกเราทำได้แค่รอให้มาเจลแลนตามมาฆ่าเท่านั้นเองเหรอ?"
"เข้าใจล่ะ ศัตรูมันไม่ได้โง่อย่างที่คิดไว้สินะ"คร็อกโคไดล์กล่าว"ที่ใต้ทะเลก็เต็มไปด้วยฝูงจ้าวทะเลยักษ์ ทะเลคามเบลท์นี่แหละคือปราการที่แกร่งที่สุดของอิมเพลดาวน์"
"อุตส่าห์หนีจากขุมนรกขึ้นมาได้ถึงนี่แท้ๆ"
"โธ่เอ๊ย ต้องกลับไปลงนรกอีกทั้งแบบนี้เลยเหรอเนี่ย"
"นี่ไม่ใช่เวลามาคร่ำครวญ เรือพวกนั้นน่ะถอยออกไปตามคำสั่งของมาเจลแลนเมื่อกี้นี่ มองดูให้ดีสิ ยังเห็นเงาเรือจางๆอยู่หลังหมอกนั่นเห็นมั้ย"จินเบชี้ไปที่เงาเรือรบไกลออกไป
"จริงด้วย แต่มันอยู่ไกลขนาดนั้นจะไปทำอะไรได้"
"ไม่ต้องห่วงหรอก มีข้าอยู่ทั้งคนปล่อยให้ข้าจัดการเอง"จินเบกล่าว
___________________
เวลาต่อมาจินเบดึงประตูโดดลงทะเล คร็อกโตไดล์ มิสเตอร์วัน คิรัวร์ ต่างโดดขึ้นเรือ
"นี่ครับทากสื่อสารที่ผมเก็บได้ พกไว้เผื่อไว้นะครับ"
"โอ้"
"รีบมาได้แล้วไอ้ตัวตลก"คิรัวร์เร่ง
บากี้โดดขึ้นมาบนประตู
"โอเค ออกเรือได้!!!"บากี้กล่าว
จินเบเริ่มว่ายไปพร้อมประตูไม้ที่เป็นเหมือนแพพาพวกเขาไปที่เรือ
"โอ้โห ขนาดแบกประจูไว้ยังพุ่งฉิ่ว สมแล้วที่เป็นกัปตันกลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือก"
"รู้สึกใจระทึกยังไงไม่รู้แฮะที่ได้เห็นเจ็ดเทพโจรสลัดตัวเป็นๆน่ะ"
"แล้วยังมีกัปตันบากี้ผู้มีพระคุณของเราร่วมทางไปด้วย"
"เริ่มมองเห็นความหวังแล้วนะเนี่ย"
บากี้หันไปมองพวกนักโทษที่ยังอยู่หน้าประตูอิมเพลดาวน์
"ฮ่าๆๆ เจ้าพวกโง่ แทนที่จะรอให้มาเจลแลนมาลากคออยู่ตรงนั้น สู้มากับเจ็ดเทพโจรสลัดยังปลอดภัยกว่าเป็นไหนๆ เจ้าพวกโง่เอ๊ย"
"ตูมมม!!!"ปืนใหญ่ยิงมาระเบิดใกล้ๆ
"มันเจอเราแล้ว!!!!"บากี้ร้อง
"มันหลบได้ครับไวมากเลย"
"มันไม่ใช่มนุษย์เงือกธรรมดาแต่เป็นจินเบเชียวนะ"
"ทุกลำโจมตีได้ แค่จัดการจินเบได้พวกมันก็จบเห่แล้ว"
"เจอแล้วๆไอ้พวกเรือรบ"จินเบกล่าว
"ตูมๆๆๆๆ"ปืนใหญ่ระดมยิงมา
"ข้าจะส่งพวกเจ้าไปที่ดาดฟ้าเรือ เกาะให้ดีๆล่ะ"
"เอ๋ อะไรนะพูดอะไรของแกฟะ นี่เจ้าปลาบ้า"
จินเบหายไปแล้วและแพประตูไม้หยุดนิ่ง
"เฮ้ย? หายไปไหนแล้วฟะไอ้บ้า จริงสิ มันทิ้งพวกเราไว้แล้วหนีไปคนเดียวแหงเลย"
"นี่แกมาเพื่ออะไรเนี่ย?"มิสเตอร์วันถาม
"แกอยู่นิ่งๆเป็นมั้ย?"คิรัวร์ถาม
จินเบดำลงไปใต้ทะเล
"คาราเต้มนุษย์เงือก จิตวารี"จินเบพูดแล้วคลื่นรวมกันที่มือเขา
"กระแสท่าทุ่มข้างหลัง!!!"
ด้านบน
"ตูมๆๆๆๆๆ"ปืนใหญ่ยิงตรงใส่พวกคิรัวร์
"มันยิงใส่เราแล้ว!!!!!"
เสาน้ำซัดขึ้นมาจากใต้ประตูไม้ส่งพวกเขาลอยขึ้นฟ้า
"ไอ้เสาน้ำนั่นอะไรน่ะ"
"ดูเหมือนมีชีวิตเลย"
"นี่มันอะไรกันเนี่ย"
"ไม่รู้สิ มีคนนั่งมาด้วย นั่นมันคร็อกโคไดล์กับนามิคาเสะนี่!!!"
ทั้ง4คนพุ่งตกลงมาบนดาดฟ้าเรือรบลำนึง คิรัวร์ คร็อกโคไดล์และมิสเตอร์วันลงมายืนได้อย่างปลอดภัย ขณะที่บากี้ล้มคว่ำ
"พวกมันมาชิงเรืออย่าให้มันแย่งไปได้เด็ดขาดเลยนะ"
"ผู้มีพลังพิเศษ ถ้าทำให้มันตกลงทะเลได้พวกเราก็ชนะ"
"เมื่อกี้บอกใครจะตกทะเลนะ?"คร็อกโคไดล์ถาม
"ไอ้พวกไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง"มิสเตอร์วันกล่าว
"อย่าไปกลัวจัดการพวกมันเลย!!!"
พวกทหารเรือเล็งปืนล้อมรอบพวกเขา
ในตอนนั้นคลื่นน้ำวนเกิดขึ้นบนผิวทะเลและคนที่ลอยขึ้นมาคือจินเบ
"คาราเต้มนุษย์เงือก ทวนคลื่นทะเล!!!!"
จินเบส่งคลื่นหอกมาระเบิดใส่พวกทหารเรือที่ดาดฟ้าเรือ
"เฮ้ๆ"คิรัวร์เตือน"ระวังหน่อยสิ"
"อ๋อ เผลอตัวไปหน่อย นี่มันเรือที่จะเอาไปใช้นี่นา ลืมไป"จินเบกล่าว
__________________________
"ปืนกลแชมเปี้ยน!!!!!!"
ลูฟี่ชกหมัดรัวอัดทำลายไฮดร้าและชกโดนท้องมาเจลแลนกระเด็นถอยไป
"ไงล่ะ"ลูฟี่กล่าว
"กรอด!!!"มาเจลแลนทรุดลงพื้นจับท้อง
"ยอดเลยหยุดมันได้แล้ว"
"เอาไปกินซะไอ้เจ้าบ้า"
"ตูมๆๆๆๆ"ปืนใหญ่ยิงใส่มาเจลแลน
ตอนนี้มาเจลแลนลุกขึ้นมาแล้ว
"เลิกถ่วงเวลาแบบเปล่าประโยชน์สักทีเถอะ ฉันสั่งให้เรือรบทุกลำถอยออกจากอิมเพลดาวน์หมดแล้ว ไม่มีเรือลำไหนเหลือให้พวกแกแย่งอีกแล้ว"
"เรื่องเรือน่ะพวกคิรัวร์เขาจะไปชิงมา พวกนั้นต้องทำอะไรได้สักอย่างน่ะแหละ"ลูฟี่กล่าว
"นักดาบทมิฬน่ะเหรอ ถ้างั้นฉันก็ควรรีบจัดการพวกแกให้เร็วที่สุดสินะ"มาเจลแลนกล่าว
ดวงตามาเจลแลนส่องแสงสีแดง จากนั้นพิษก็เข้าคลุมร่างไว้อีกครั้ง แต่คราวนี้พิษเป็นสีแดง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น