ลำดับตอนที่ #177
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #177 : Level 3 นรกอดอยาก(RE2)
"นี่ห้องมอนิเตอร์ เราติดต่อเลเวล2ได้แล้ว ภาพไปถึงหรือยัง"
"เออ ช่วยรายงานสถานการณ์ด้วย"
______________________
"เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่ถึงได้มีหลุมใหญ่ขนาดนี้"
"เจ้าลูฟี่หมวกฟางมันหวังอะไรกันแน่นะ"
กรงขังเปิดออก พวกนักโทษจำนวนมากเดินมาหาผู้คุม
_______________
"เฮ้ย ดูนี่เป็นเรื่องแล้ว!!!!"
"พวกนักโทษที่เลเวล2อยู่นอกห้องขัง มันไปเอากุญแจมาจากไหน"
"นี่ก็ฝีมือเจ้าหมวกฟางกับนามิคาเสะเหรอ พวกผู้คุมอยู่ในอันตราย"
__________________
"แสดงความซาบซึ้งต่อกัปตันบากี้กันหน่อย"
"ผู้มีพระคุณของเรา"
"เลเวล2พูด พวกนักโทษอาละวาดแล้ว!!!!!!"
พวกนักโทษบุกเข้าใส่พวกผู้คุม
____________________
"รีบสั่งให้บลูกอริไปเลเวล2เร็ว!!!!"
"เฮ้ ฉันรู้แล้วว่าลูฟี่หมวกฟางมันต้องการอะไร"
"รู้แล้วเหรอ? อะไร?"
"ท่านจอมพลเซ็นโงคุบอกมาไม่ผิดแน่ ว่าผู้บุกรุกมังกี้ D ลูฟี่ กับนักโทษโปโตกัส D เอส ที่รอประหาร ทั้งสองคนมันเป็นพี่น้องกัน!!!!"
"แปลว่าพวกมันตั้งใจจะมาช่วยเอส หมัดอัคคีก่อนถูกประหารน่ะสิ"
"มิน่าล่ะมันถึงได้บุกจากข้างบนลงไปข้างล่าง"
"พวกเรามัวแต่เฝ้าระวังการโจมตีจากหนวดขาว แต่นี่ถ้าเจ้าหมวกฟางกับนามิคาเสะมันทำสำเร็จ มีหวังสถานการณ์กลับตาลปัตรแน่"
"รีบแจ้งท่านพัศดีมาเจลแลนเร็ว แล้วก็จัดการเหตุจลาจลที่เลเวล2ด้วย!!!!"
_______________________
ศูนย์ฯใหญ่กองทัพเรือ, มารีนฟอร์ด
"ฮ่าๆๆๆ"
"มีอะไรน่าขำน่ะการ์ป"
"ฮ่าๆๆๆ"การ์ปหัวเราะต่อและกินข้าวเกรียบ
"เรื่องในครั้งนี้มันจะส่งผลไปที่ทะเลทั่วโลกนะ แถมเจ้าเด็กพวกนั่นยังสร้างปัญหาให้พวกเราครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งที่เอนิเอส ล็อบบี้ แล้วก็มังกรฟ้า ทั้งหมดนั่นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน"
"ฮ่าๆๆๆ"
"และยังครั้งนี้อีก ถึงราชสีห์ทองคำจะเคยหลบหนีไปได้เมื่อ20ปีก่อนก็เถอะ ตามประวัติศาสตร์แล้วไม่เคยมีใครหลบหนีไปได้แม้แต่คนเดียว คุกยักษ์ใต้สมุทรอิมเพลดาวน์ที่ได้ชื่อว่ามีการคุ้มกันแน่นหนาที่สุด หนึ่งในสองคนที่ทำให้ชื่อนั้นมัวหมองโดยเป็นผู้ที่บุกรุกเข้าไปในนั้นได้ถึงได้เป็นหลานของแกการ์ป"
"ทำได้แจ๋ว สมกับที่เป็นหลานชายของฉัน"การ์ปยกนิ้วให้
"ไอ้เจ้าบาโทโลมิว คุมะ ไหนว่าจัดการกลุ่มหมวกฟางตอนอยู่ที่เกาะชาร์บอนดี้ไปหมดแล้วไง แสดงว่ามันโกหกงั้นสิ"
"คำพูดของเจ็ดเทพโจรสลัดมันเชื่อได้ที่ไหน ว่าแต่ทำไมลูฟี่กับนามิคาเสะถึงหลบรอดจากกองทัพเรือที่ไปล้อมอยู่ได้ล่ะ มันบินหนีไปรึไง?"
เซ็นโงคุเข้าไปกระชากคอเสื้อการ์ป
"อย่าทำเป็นเล่นได้มั้ย ถ้าไม่ใช่เพราะแกถูกยกย่องว่าเป็นวีรบุรุษแห่งกองทัพเรือล่ะก็ได้ชดใช้ความผิดที่ครอบครัวแกก่อเรื่องหมดแล้วนะ"
"ฮ่าๆๆๆ เรื่องมันไม่ได้จิ๊บจ๊อยพอที่จะชดใช้ด้วยตาแก่คนนี้ได้หรอกนะ"
____________________
ที่เลเวล3 สฟิงซ์นอนล้มอยู่ ลูฟี่ คิรัวร์ บากี้และมิสเตอร์ทรีนอนล้มอยู่ใกล้ๆ
"ร้อนๆๆๆๆๆ"
คิรัวร์ลุกขึ้นมองบากี้กับลูฟี่โดดจากพื้นทรายที่ร้อนระอุ เขามองรอบๆที่มีซากหินและเนินทรายตามพื้น
"เป็นทะเลทรายเหมือนที่อลาบัสต้าเลยแฮะ"คิรัวร์พูดขึ้น สำหรับครึ่งเงือกอย่างเขามันไม่ดีเท่าไหร่เลย
"ร้อนชะมัด"ลูฟี่เช็ดเหงื่อ
"เลเวล3 ดังตกมาในที่แบบนี้ซะได้ เจ้าหมวกฟาง เพราะแกแท้ๆฉันถึงต้องตกกระไดพลอยโจนไปด้วย"บากี้ชี้หน้าเขา
"อ้าว สิงโตหงายเก๋งไปแล้ว"ลูฟี่กล่าว
"นี่ ฟังฉันพูดซะบ้างสิฟะ!!!"
"โฮะๆๆ สำหรับผู้มีพลังเทียนอย่างฉันนี่มันโหดเกินไปแล้ว"มิสเตอร์ทรีกล่าว
"โอ๊ะ มีนกย่างตกลงมาแน่ะ"ลูฟี่มองนกเสียบไม้ที่สุกได้ที่
"นกฮัมมิ่งเบิร์กคงตกลงมาแล้วก็โดนปิ๊งสุกกลางอากาศ"
"ร้อนเกินไปแล้ว!!!!!"บากี้ มิสเตอร์ทรีและลูฟี่ตะโกน
"ดูที่กรงพวกนั้นสิ พวกแกคงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกนั้นสินะ"
ในกรงมีแต่นักโทษผอมแห้งไร้เรี่ยวแรง
"พวกที่ถูกขังไว้เลเวล3ต่างเป็นอาชญากรที่มีค่าหัวเกิน50ล้านกันทั้งนั้น นอกจากจะต้องเจอความร้อนที่มาจากชั้นล่างแล้ว พวกนี้ยังแทบไม่ได้รับน้ำหรืออาหารใดๆทั้งนั้น นักโทษพวกนี้ต้องถูกขังไว้ครึ่งเป็นครึ่งตายอย่างที่เห็นนี่แหละ นี่ล่ะเลเวล3นรกแห่งความอดอยาก ถ้าพวกเราไม่รีบออกไปจากที่นี่ ร่างกายเราจะอ่อนแอจนไม่เหลือแรงที่จะหนี ถ้าเราไม่รีบออกไปจากที่นี่ก่อนเหงื่อหมดตัวล่ะก็
"งั้นรีบไปเลเวล4กันเถอะ"ลูฟี่กล่าวกินนกฮัมมิ่งเบิร์กเสร็จ
"ไม่ไปเฟ้ย!!!!"บากี้กับมิสเตอร์ทรีตะโกน
"พวกนายบอกว่าจะพาฉันไปหาเอสไม่ใช่เหรอ?"
"ไม่ได้พูดแบบนั้นสักนิดเดียว"มิสเตอร์ทรีกล่าว
"นี่แกคิดโมเมฝ่ายเดียวสินะ"บากี้กล่าว
"ครั้งนี้ฉันเห็นด้วยกับพวกมัน"คิรัวร์คิดในใจ
"อ้าวเหรอ?"
"มันอยู่ในตำแหน่งแล้วยกตาข่ายขึ้น"
"รับทราบ"
"ก็ได้ ฉันไปกับคิรัวร์สองคนก็ได้"ลูฟี่กล่าว
"เฮ้ย!!!"
มีตาข่ายโผล่จากพื้นใต้เท้ามาตรึงพวกเขาไว้กลางอากาศ สฟิงซ์ก็ติดอยู่ในตาข่ายด้วย
"เสร็จกันนี่มันกับดัก!!!"มิสเตอร์ทรีตะโกน
"แง่งๆๆ"ลูฟี่พยายามกัดให้ขาด"ตาข่ายนี่ทำมาจากเหล็กเหรอ...โอ๊ย ไม่มีแรงเลย"
"มันทำมาจากหินไคโร"คิรัวร์กล่าว
"อา การทรมาณอันโหดร้ายกำลังรอพวกเราอยู่จากการพยายามแหกคุกออกไป
"พวกเราจับกุมผู้บุกรุกได้แล้ว ลูฟี่หมวกฟาง นามิคาเสะ คิรัวร์และอีก2คนที่เหลือ"
"แกเรียกใครว่าพวกที่เหลือกันฟะ!!!"บากี้ตะโกน
"อย่าน่าบากี้คุง ไม่มีอะไรช่วยเราได้อีกแล้ว มันจบแล้ว"มิสเตอร์ทรีกล่าว
"กรอด...ไอ้ตาข่ายบ้านี่ขาดสิฟะ คิรัวร์ฟันทิ้งไม่ได้เรอะ"
"มันแข็งดุจเพชรเลยนะ"คิรัวร์กล่าว
จากนั้นพวกผู้คุมอิมเพลดาวน์และฝูงบลูดอริก็มาล้อมตาข่ายไว้
"บ้าเอ๊ย มีผู้คุมกับบลูกอริมาอีก"บากี้กล่าว
"จับพวกมันด้วยกุญแจหินไคโร"
"รับทราบ"
"แง่งๆๆๆ"ลูฟี่กัดตาข่ายเห็นร่างนึงเดินมา
ชายที่เดินมาเป็นชายร่างเล็กเหมือนเด็กและสวมชุดสูทสีขาว สวมหมวกมี2เขางอกด้านหน้าและที่หลังติดปีกค้างคาวเล็กๆไว้
"นายเป็นใครน่ะ?"
"ฉันก็คือซอลเดธ"
"เอ๋ ลิงเหรอไม่เหมือนเลย"
"ไม่ใช่ แกเข้าใจผิดอยู่นะ ฉันชื่อซอลเดธ"
"โอ๊ะ ลิงนี่เอง"
"ไม่ใช่ หัดใช้สมองหน่อยสิฟะ ช่างมันเถอะ ขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์เพราะพวกแกไม่มีทางหนีออกไปจากคุกนี้ได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วล่ะ น่าจะดีใจนะที่ฉันเป็นคนจับพวกแกได้ เพราะชั้นที่อยู่ข้างใต้จะมีอสูรเฝ้าคุกรอพวกแกอยู่อีก4ตัวทีเดียว"
"จริงของแก ฉันไม่อยากไปจ๊ะเอ๋กับอสูรที่ว่าหรอก"บากี้กล่าว
ตอนนั้นเองสฟิงซ์ลืมตาตื่นขึ้นมา
"ราเมง"
"อ๊ะหัวหน้า สฟิงซ์ตื่นแล้วครับ!!!"
"กรร!!!!"มันพยายามหลุดจากตาข่าย
"คาตายากิโซบะ!!!"
"ตาข่ายจะขาดแล้วครับ!!!"
"อย่าให้พวกมัน4คนหนีไปได้"ซอลเดธสั่ง"โดยเฉพาะเจ้าหมวกฟางกับนามิคาเสะ"
"โกร๋ววววว!!!!!"สฟิงซ์ทำลายเชือกขาดไป
"ออกมาได้แล้ว"ลูฟี่ร้อง เขา คิรัวร์ บากี้และมิสเตอร์ทรีร่วงลงพื้น
"จับมัน"ซอลเดธสั่งพวกบลูกอริพุ่งเข้ามา
"หมัดปืนยางยืด!!!"
"วิชา2ดาบ พายุคลั่ง!!!!"
"ตูมๆๆๆฉัวะๆๆๆ"หมัดและคลื่นดาบจัดการบลูกอริเดี้ยงไปทันที
"เจ้าพวกนั้นไปไหนกันน่ะ?"ลูฟี่ไม่เห็นบากี้กับมิสเตอร์ทรี
"ข้างบน"
"เร็วเข้ามิสเตอร์ทรี"
"ร้อน จะทนไม่ไหวแล้ว"
ทั้งสองคนขึ้นไปยืนบนแท่นไม้ที่อยู่ใกล้เพดาน
"ฮ่าๆๆๆ เจ้าหมวกฟางฝากทักทายเอสให้ด้วยล่ะ ถ้ามีโอกาสไว้มาดื่มกันอีกนะ"
"ฮ่าๆๆ แกกลายเป็นเหยื่อล่อชั้นดีไปซะแล้วล่ะเจ้าโง่"
"อุตส่าห์ได้เจอกันทั้งที เออ ไว้เจอกันใหม่นะ ขอบใจนะที่อุตส่าห์พามาส่งถึงนี่"
"ฮึ้ย มองโลกแง่ดีซะจริงๆเลย"บากี้กล่าว
"เจ็บเหลือเกิน หัวใจเหมือนถูกบีบ"
"แย่าประมาทเชียวล่ะ เจ้าพวกนั่นรวมกันมีค่าหัวถึง500ล้าน"ซอลเดธกล่าว
พวกผู้คุมบุกเข้ามา ลูฟี่เตะต่อย ขณะที่คิรัวร์ใช้ดาบฟัน
"ฉันไม่มีเวลาสู้กับพวกแกทั้งหมดหรอกนะ"
"งั้นใช้ตัวช่วยซะ"คิรัวร์ตวัดดาบและเท้า
วิชา4ดาบ คลื่นดาบรัศมีระเบิดเพลิง
"เฟี้ยวๆๆๆ"คลื่นสีแดงที่มีแถบสีเหลืองกระจายออกไปรอบๆ
"บรึ้มๆๆๆๆ/อ๊ากกกกก!!!!"พวกผู้คุมและบลูกอริโดนระเบิดกันใหญ่
"ก๊าซซซซซ!!!"สฟิงซ์ก็โดนด้วย
"บรึ้ม!!!!"สะพานที่พวกบากี้อยู่พังถล่มลงมา
"ว๊ากกกกก!!!!"บากี้กับมิสเตอร์ทรีตกลงมาท่ามกลางผู้คุมและบลูกอริ
"เจ้าหมวกฟางกับนามิคาเสะล่ะ?"
พวกเขาเห็นคิรัวร์กับลูฟี่โดดไปตามกำแพงหนีไปแล้ว
"ไปก่อนล่ะ ฝากเป็นเหยื่อล่อด้วย"คิรัวร์บอกพวกมัน
"โอ้ ขอบใจมาก"ลูฟี่กล่าว
"ไอ้นักดาบทมิฬ!!!!"
"ไอ้ชาติชั่ว!!!!"
"จับพวกมันซะ บลูกอริกับผู้คุมส่วนหนึ่งตามฉันไปจับหมวกฟางกับนามิคาเสะ"ซอลเดธสั่ง
"ครับ!!!!!"
"ว๊ากกก หนีเร็ว!!!"
"เฮ้ มิสเตอร์ทรี!!!!"
เสียงตะโกนดังขึ้น มิสเตอร์ทรีหันไปมองก็เห็นมิสเตอร์ซิกส์ในห้องขัง
"มิสเตอร์ซิกส์!!"
"ใครน่ะ?"
"กำลังแหกคุกกันสินะ ถ้าอยากรอดช่วยปล่อยฉันเร็ว มนุษย์ดินเหนียวอย่างฉันสู้ได้สบาย"
"ดีล่ะ เอาล่ะนะ"
มิสเตอร์ทรีเปิดกรงให้มิสเตอร์ซิกส์เป็นอิสระ
"ฮ่าๆ ขอบใจมาก เน็นโดๆ แคนน่อน!!!!"
"ตูมมมมม!!!!"
ปืนใหญ่ดินเหนียวจัดการผู้คุมราบคาบ
"ยอดเลย นายนี่เก่งชะมัด"บากี้กล่าว
"สำเร็จแล้ว ในที่สุดก็ออกมาได้แล้ว"มิสเตอร์ซิกส์ดีใจ
"แฮ่กๆๆๆ ฝากไว้ก่อนเถอะเจ้านามิคาเสะ"บากี้กล่าว
"โอ๊ย ร้อนจัง"มิสเตอร์ทรีกล่าว
"ไม่ไหวเลยมิสเตอร์ทรี"มิสเตอร์ซิกส์กล่าว
"มาถึงนี่คงพอแล้วล่ะ เราหนีจากเจ้าหมวกฟางกับนามิคาเสะมาได้แล้ว"
"เดี๋ยว นี่พูดถึงพวกกลุ่มหมวกฟางที่ทำลายองค์กรบาล็อกเวิร์คได้เหรอ?"มิสเตอร์ซิกส์ถาม
"ใช่น่ะสิ เจ้าหมวกฟางกับนามิคาเสะบุกมาช่วยเอส หมัดอัคคี รู้สึกว่ามิสออลซันเดย์เข้ากลุ่มพวกมันแล้วด้วย"มิสเตอร์ทรีกล่าว
"ว่าแต่ตอนนี้รีบหนีกันเถอะ"มิสเตอร์ซิกส์กล่าว
"ตอนนี้บันไดทางขึ้นถูกปิดไว้ ถ้าต้องอยู่ที่นี่ต่อก็มีแต่จะทรมาณจนตาย"
"อัน ดุ๊ก คูร่า!!!!"
"อะไรฟะเสียงร้องนั่นน่ะ"บากี้ถาม
"ระ...หรือว่า"มิสเตอร์ทรีกับมิสเตอร์ซิกส์หันมามองหน้ากัน
_______________
"วิถีกะเทย!!!!!!"
คนที่ถูกขังอยู่คือมิสเตอร์ทู บอนเคร เขารอดชีวิตหลังโดนกองเรือฮินะโจมตีและโดนจับมาขัง
เขาเต้นต่อไปเรื่อยๆ ขณะที่คนอื่นในห้องที่โดนบังคับให้เต้นต่างล้มลงพื้นหมดแรง
บากี้ มิสเตอร์ทรีและมิสเตอร์ซิกส์อยู่หน้าห้องขัง มิสเตอร์ทูหันมาเห็น
"อุ๊ยตาย มิสเตอร์ทรีกับมิสเตอร์ซิกส์ ไม่ใช่รึนั่น ทำไมแกถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ถูกขังที่นี่เรอะ ไม่สิ ที่ถูกขังมันฉันต่างหากล่ะ"
"ไอ้นี่มันตัวอะไรน่ะ?"บากี้ถาม
"ขอร้องล่ะ อย่าปล่อยเจ้านี่ออกมาดูโลกเลย"มิสเตอร์ซิกส์กล่าว
"ใช่แล้ว พวกเราอย่าปล่อยมันดีกว่า"มิสเตอร์ทรีเห็นด้วย
_____________________
ด้านนอกอิมเพลดาวน์ กองทัพเรือได้รับแจ้งเรื่องลูฟี่หมวกฟางกับเงามรณะ นามิคาเสะ คิรัวร์ก็เตรียมเข้าไปตามจับกุม
"ทั้งที่เฝ้าระวังกันขนาดนี้ ทำไมมันยังแอบลอบเข้าไปได้อีก?"
"ถึงจะมีผู้บุกรุกแค่2คน แต่ถ้ามันช่วยเอสออกมาได้จริง อิมเพลดาวน์ก็จะถูกหยาม ส่วนรัฐบาลโลกก็จะถูกมองว่าเป็นตัวตลก"
"พวกเราจะลงไปที่คุกและขอเดิมพันด้วยเกียรติของกองทัพเรือ ว่าเราจะจับลูฟี่หมวกฟาง และนามิคาเสะ คิรัวร์ให้ได้"
"รอเดี๋ยวก่อนสิจ๊ะ"หญิงสาวสูงโปร่งออกมาจากประตูหน้า
"นั่นใคร?"
เธอเป็นหญิงสาวที่สวมชุดรัดรูปอวดเรือนร่างสีชมพูออกม่วง สวมที่รัดผมสีชมพูเขาเล็ก2เขาและถือตรีศูลสีดำไว้
"ฉันคือซาดี้จังผู้ชอบการทรมาณ แค่มีผู้บุกรุกก็แย่พอแล้ว ถ้าต้องไปขอแรงจากกองทัพเรืออีก อิมเพลดาวน์คงจะอับอายแน่เลยนะ"
"เรียกตัวเองลงท้ายว่าจัง จะล้อกันเล่นรึไง"
"หุบปาก!!!"ซาดี้ฟาดแส้ใส่ทหารเรือที่พูด"แล้วเรียกฉันว่าซาดี้จังไปซะ!!!!"
"อ๊าก!!!"ทหารเรือคนนั้นล้มลงพื้น
"อ๊า ฟังเสียงร้องแล้วแทบอดใจไม่ไหว"
"หนอย เธอ"ทหารเรือคนนั้นลุกขึ้นเล็งปืน
"เดี๋ยวก่อน"พลเรือตรียกมือห้าม"เธอบอกว่าไม่ต้องการกำลังจากทางเราเหรอ?"
"ใช่แล้ว ในคุกเป็นทางเขาวงกต พวกที่ไม่รู้ทางหนีทีไล่ในนั่น ลงไปก็ไม่ช่วยอะไรหรอก พวกคุณเฝ้าอยู่ข้างนอก็พอแล้ว แล้วจากนี้ทางเราจะยกสะพานที่เป็นทางออกเดียวขึ้น แล้วทางอิมเพลดาวน์ก็จะถูกปิดตายอย่างสมบูรณ์แบบ โปรดสบายใจได้ คุกยักษ์ใต้ทะเลแห่งนี้ไม่มีทางหนีออกไปได้"
"เข้าใจแล้ว พวกเราจะคอยคุ้มกันข้างนอก"
"ถูกต้องเป็นเด็กดีมาก"
ด้านหลังซาดี้จัง ประตูที่แง้มเปิดออกมีโคอาล่าสีเหลืองใหญ่มองอยู่
"โคอาล่าเหรอ?"
___________________
ทางด้านแฮนค็อกตามมาเจลแลนมาถึงชั้นคุมขังเอส
พวกเขาเดินผ่านคุกโดยมีนักโทษเฝ้ามองอยู่
"ฮันนิบาลวะ"
"มาเจลแลนก็มาด้วย"
พวกเขาเดินมาหน้าห้องขังเอส
"มีคนดิเศษมาพบแกแน่ะ ทายซิว่าใคร จินเบ แกไม่เคยเจอคนคนนี้มาก่อนหรอก"
เอส จินเบและนักโทษทุกคนต่างมอง
"ถึงจะไม่รู้ตักหน้าแต่ชื่อนั้นแสนจะคุ้นหู ผู้ปกครองอาณาจักรนักรบคุจา 1ใน7เทพโจรสลัด สตรีที่แข็งแกร่งและงดงามที่สุดในโลก จักรพรรดินีโจรสลัดโบอาแฮนค็อก"
ฮันนิบาลหยิบพลุฉลองปาร์ตี้มายิง มาเจลแลนทุบหัวเขา
"เจ็บนะ อยากเป็นพัศดีใจจะขาด เอ๊ย ไม่ใช่ เจ็บจนใจจะขาดอยู่แล้ว"
"แกทำอะไรของแกฟะ บ้าเปล่า!!!!"
"โอ้โห สวยมากเลย"
"นั่นเหรอเฮบิฮิเมะแห่งคุจา
"เฮ้ หันมาทางนี้หน่อยสิ น้องจ๋าน้อง"
"สนใจพี่ไหมจ๊ะ รับรองพี่จะทำอย่างเบามือ"
"หอมจังเลย อยากไปเกาะสตรีบ้างจัง"
"มีธุระอะไรกับฉันเหรอ?"เอสถาม
"ไม่มีธุระอะไร เราแค่อยากเห็นหน้าสักครั้งว่าชายที่ทำให้เราต้องเข้าร่วมสงครามหน้าตาเป็นยังไง"
"ฉันเป็นของโชว์สินะ"
"น้องโบอา แฮนค็อกอย่าทำเป็นเย็นชาสิจ๊ะ"
"มาหาพี่สิจ๊ะ"
"จักรพรรดินี คนที่ก่อนหน้านี้ถูกเรียกตัวยังไงก็ไม่เคยมา แต่ครั้งนี้กลับยอมมาช่วยอย่างงั้นเหรอ พึ่งจะมานึกหวงตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัดรึไง"
"เจ้าคือจินเบเรอะ ไม่ต้องแยกเขี้ยวแบบนั้นก็ได้"แฮนค็อกกล่าว
"หันมาทางนี้หน่อยสิจ๊ะน้อง"
"คนเขาคุยกันอยู่พวกแกเงียบกันไม่เป็นรึไง"มาเจลแลนตะโกน
"หนวกหูน่ามาเจลแลนกลับไปเฝ้าส้วมของแกเลยไป"
"ฮ่าๆๆ แหม่แกกล้าพูดวะ"
"เฮ้ เฮบิฮิเมะ ที่เกาะสตรีเขาหิวผู้ชายกันบ้างเปล่าจ๊ะ"
"เฮ้ย ส่งตำแหน่งพัศดีมาให้ฉันได้แล้ว!!!"ฮันนิบาลตะโกน
"ท่านรองพัศดี"โดมิโน่กล่าว
"เฮ้ น้องสาว รีบเข้ามาหาพี่ในคุกได้แล้วล่ะจ๊ะ"
"พวกเจ้า"แฮนค็อกหันไปมอง
"อุ๊ยหันมาทางนี้แล้ว"
"ตะโกนใส่เราด้วยถ้อยคำที่หยาบคาบแบบนั้น"แฮนค็อกยกมือขึ้นทำสีหน้าเหมือนกลัว"ชแต่ดูน่ารัก"เรากลัวนะ"
"สวยเกินห้ามใจ!!!"
"น่ารักเกินไปแล้ว ส่งเธอคนนั้นมาเร็วเจ้าพัศดีเฝ้าส้วม"
"ที่นี่เป็นที่ที่ต่ำทรามเหลือเกิน น่าคลื่นไส้เป็นบ้าเลย"โมมองก้ากล่าว
"ถูกนักโทษเรียกว่าพัศดีเฝ้าส้วมแบบนี้ท่านจะไม่พูดอะไรสักหน่อยเหรอครับ แบบนี้มันคงจะไม่เหมาะจะเป็นพัศดีแล้วล่ะนะ"
"เป็นไปกับเขาอีกไอ้ตัวเฝ้าส้วม!!!"ฮันนิบาลตะโกน
"ดูเหมือนฉันจะโดนหยามนะ"
"ส่งตัวแฮนค็อกมาเร็ว!!!!"
"ใช่ ไอ้ตัวเฝ้าส้วม"
ร่างของมาเจลแลนเปลี่ยนเป็นสีม่วงและมีน้ำพิษไหลลงมา
"ท่านครับ เดี๋ยวก่อนสิครับแบบนี้พวกผมจะโดนไปด้วยนะ"ฮันนิบาลร้อง
"อย่าได้ใจนักนะ"
"ซวยล่ะ แย่แล้ว!!!"
"รู้ไหมว่าบอสของที่นี่คือใคร"มาเจลแลนกล่าว
น้ำพิษพุ่งขึ้นมากลายเป็นมังกรสามหัว
"ถ้าพวกแกไม่เข้าใจฉันจะสอนให้สำนึกเอง"มาเจลแลนกล่าว
"ไฮดร้า ไฮดร้าโผล่มาแล้ว!!!!"
ขณะที่ทุกคนต่างพุ่งความสนใจไปที่มาเจลแลน แฮนค็อกกระซิบพูดบางอย่างกับเอส ทำให้เขาตาเบิกกว้าง
ตอนนั้นเองมาเจลแลนก็ให้ไฮดร้าทั้งสามหัวพุ่งเข้าไปในกรงขังนักโทษ
"อ๊ากกก!!!"มีนักโทษโดนพิษเปื้อนเต็มตัว
"ไม่รอดแน่ แกได้ตายแหง"
"ยาถอนพิษ ขอยาถอนพิษที อ๊ากกก!!!!"
"จงจำใส่กะโหลกซะว่าฉันมีพลังที่จะพิพากษาพวกแกได้ทุกเมื่อ"มาเจลแลนตะโกน
ร่างพิษสีม่วงของเขากลับเป็นมนุษย์
"เอาล่ะท่านแฮนค็อกเชิญคุยตามสบาย"มาเจลแลนกล่าว
"เราคุยธุระจบพอดี"แฮนค็อกหันหลังกลับ
"เราไม่มีเหตุผลที่จะต้องโกหก จริงสิ เขาเคยพูดด้วยว่ากลัวจะทำให้เจ้าโกรธ"แฮนค็อกกล่าว
"เขาพูดอะไรกันน่ะ?"มาเจลแลนถาม
"ไม่รู้สิผมก็มัวแต่วิ่งหนีท่านพัศดีอยู่เหมือนกัน"
"คุณเอส เมื่อกี้ผู้หญิงนั่นพูดอะไร?"
"น้องชายฉันเข้ามาที่นี่แล้ว"
"คนที่คุณพูดถึงบ่อยๆ ไม่จริงน่า"จินเบกล่าว
___________________
ในเลเวล3 ลูฟี่กับคิรัวร์กำลังวิ่งขึ้นบันไดด้านหน้าหาทางไปเลเวล4
"ทำไมมาทางขึ้นได้ล่ะเนี่ย ฉันกำลังหาทางลงอยู่นะ"
"บากี้พูดถูก ที่นี่เป็นเขาวงกต"คิรัวร์กล่าว
"หิวข้าวจังเลย"
"เจอตัวแล้วครับ มันเข้าไปในโซนCแล้วครับ"
"เออ เห็นตัวแล้ว"
"ปังๆๆๆๆ"
ผู้คุมจำนวนหนึ่งยิงตาข่ายจากด้านหน้า แต่ลูฟี่กับคิรัวร์หลบทัน ตาข่ายพุ่งไปติดกำแพงด้านหลัง
"แฮ่!!!!"สฟิงซ์พุ่งเข้ามา อุ้งเท้ามันจับลูฟี่นอนกับพื้น
"สิงโตตัวนี้อีกแล้วเรอะ"ลูฟี่มองสฟิงซ์
"หยุดนะเจ้าสิงโต"
"โซโล?"ทั้งสองมองโซโลที่สวมชุดนักโทษ
"ฉันมาช่วยแล้วนะ"โซโลกล่าว
คิรัวร์เห็นความผิดปกติจากที่โซโลทำท่าแปลกๆและไม่มีดาบ
"ใช่ที่ไหนเล่า"โซโลตัวปลอมโดดยกเท้าเตะใส่หน้าสฟิงซ์กระเด็นอัดพื้น
"เขาไม่ใช่โซโล ถ้างั้น"คิรัวร์จำชายคนเดียวที่ปลอมหน้าได้
"ไม่ได้เจอกันนานนะหมวกฟางจัง นามิคาเสะ นี่ฉันเองจ้า"
"มิสเตอร์ทู"คิรัวร์กล่าว
เขาคืออดีตเอเย่นบาล็อกเวิร์ค มิสเตอร์ทู บอนเคร ที่มีพลังผลมาเนะมาเนะ ทำให้ปลอมเป็นใครก็ได้ที่เคยแตะหน้า
"บอนจัง!!! น่าเสียดายที่ไม่ใช่โซโลแต่ดีจริงๆที่นายยังไม่ตาย"
"ไปให้พ้น!!!! แกคิดจะทำอะไรเพื่อนของฉัน!!!"บอนเครเตะพวกผู้คุมกระเด็น
"เอาสิสฟิงซ์ จัดการมันเลย"ซอลเดธสั่ง
แต่แล้วเขาก็เห็นสฟิงซ์ในสภาพเจ็บหนักเพราะโดนคิรัวร์ ลูฟี่และบอนเครจัดการในพริบตา
"จ๊ากกก!!!!!"
"โอเค ซัดไปขนาดนี้คงลุกมาอีกไม่ไหวแล้วล่ะ"
"ก็ต้องใช้กำลังนี่แหละถึงจะได้ผล"
"ขนมปังยากิโซบะ"
"ถ้ามีเวลาจะเอาแกไปทำยากิโซบะกินเลย"คิรัวร์กล่าว
บอนเครกับลูฟี่กอดกันกลม
"บอนจัง นึกว่าจะตายไปแล้วซะอีก ตอนที่ปลอมเป็นพวกฉันน่ะ"ลูฟี่กล่าว
"ฮ่าๆๆ ล้อเล่นรึไง กะเทยไม่มีวันตาย"บอนเครกล่าว
"พวกแกเลิกเล่นละครน้ำเน่าได้แล้ว"คิรัวร์กล่าว ทำให้ทั้งคู่ทรุดลงพื้น
"มีนักโทษแหกคุกออกมาได้อีกแล้ว ยิ่งลงไปชั้นล่างเท่าไหร่มันก็ยิ่งมีพวกเพิ่มน่ะสิ"
ตอนนี้ทั้งสามหันมามองซอลเดธ
"บลูกอริทั้งหลายปล่อยให้เจ้าพวกนั้นหนีไปได้ล่ะ"
บลูกอริเข้ามาล้อมทั้งสามไว้
"เออนี่หมวกฟางจัง ฉันได้ยินว่านายกับนามิคาเสะจะลงไปที่เลเวล5ใช่มั้ย?"บอนเครถาม
"ใช่ นายช่วยบอกทางให้ฉันหน่อยได้มั้ย?"ลูฟี่ถาม
"ไปด้วยกันเลยดีกว่า ฉันเองก็มีคนที่อยากเจอที่เลเวล5"บอนเครพูด ทำให้คิรัวร์แปลกใจ
"หมอนี่อยากไปเจอใคร?"เขาสงสัย
"จริงเหรอ?"ลูฟี่ถามยกหมัดเตรียมสู้
"ลุยเลย"คิรัวร์พุ่งตวัดดาบฟันบลูกอริ
_____________________
พวกผู้คุมได้หาข้อมูลนักโทษ4คนที่หลุดไปได้กำลังอาละวาดในออมเพลดาวน์พร้อมลูฟี่หมวกฟางและนักดาบทมิฬ นามิคาเสะ คิรัวร์
"ฉันได้ยินว่ายัยมิสออลซันเดย์ไปเข้ากลุ่มพวกนาย"มิสเตอร์ซิกส์พูดสนใจเรื่องนี้
"เฮ้ แจ๋วเหมือนกันนี่"มิสเตอร์ซิกส์กล่าว
แต่ว่าระเบิดจัดการมิโนทอรัสไม่ได้ มันยังยืนอยู่ได้
"พวกนักโทษที่คอยให้ความช่วยเหลือลูฟี่หมวกฟางที่เป็นผู้บุกรุกมีดังต่อไปนี้ครับ
นักโทษหมายเลขE8200 โจรสลัดตัวตลกบากี้
นักโทษหมายเลขD0464 อดีตเอเย่นบาล็อกเวิร์ค กัลดีโน่หรืออีกชื่อขึ้นมิสเตอร์ทรี
นักโทษหมายเลขE2829 อดีตเอเย่นบาล็อกเวิร์คเหมือนกัน โรมาริโอ้หรืออีกชื่อคือมิสเตอร์ซิกส์
นักโทษหมายเลขC9915 อดีตเอเย่นบาล็อกเวิร์คอีกเช่นกัน เบนทัมหรืออีกชื่อคือมิสเตอร์ทู บอนเคร
ตอนนี้ลูฟี่ คิรัวร์และบอนเคร กำลังอาละวาดอยู่ที่โซนNในเลเวล3 บลูกอริต้านไม่ไหวแล้ว และกำลังหาทางลงไปเลเวล4
บากี้ กัลดิโน่และโรมาริโอ้ยังไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน
นักโทษถือทากสื่อสารจิ๋วฟังเสียงรายงานผู้คุม
"เลเวลทูวุ่นกันใหญ่เลย มีคนบุกเข้ามาในคุก ฮะๆๆๆ ท่าจะได้เห็นอะไรสนุกๆแล้วสิ คงแก้เบื่อได้เยอะเลยนะเนี่ย"
"อีกเดี๋ยวคงถูกจับได้อยู่ดี"
_____________________
ที่ห้องของมาเจลแลนในเลเวล4 เขากำลังถามลูกน้องผ่านหอยทากสื่อสาร
"ทางซอลเดธเป็นยังไงบ้าง?"
"บลูกอริจัดการลูฟี่หมวกฟาง นามิคาเสะ คิรัวร์และมิสเตอร์ทูไม่ได้ ท่านซอลเดธเลยลงไปดูเหตุจลาจลที่เลเวลทูน่ะครับ"
ที่เลเวล2พวกบลูกอริกำลังปราบปรามพงกนักโทษที่หลุดออกมา
"หนอย ทำไมไม่มีใครรายงานฉันเลยว่ามันเกิดเรื่องวุ่นวายตั้งขนาดนี้?"มาเจลแลนถาม
"ท่านเอาแต่เคลิ้มไปกับท่านแฮนค็อกแล้วก็เมินตอนที่มีคนมารายงานนี่"ฮันนิบาลกล่าว
ซาดี้จังเดินเข้ามาในห้อง
"แขกที่มาพบกลับไปแล้วสินะคะท่านพัศดี"ซาดี้จังกล่าว
"โอ้ ซาดี้จัง มีใครประจำที่ชั้น3บ้างมั้ย?"มาเจลแลนถาม
"มิโนทอรัสไปถึงแล้วค่ะ"
"งั้นเรอะ แต่ที่เลเวล3มันมีที่ให้หนีอาจจะตามพวกมันไม่ทันก็ได้ เรื่องจลาจลที่เลเวล2ขอยกให้ซอลเดธดูแล ส่วนคนที่เหลือทั้งหมดให้ไปรวมกันที่เลเวล4เดี๋ยวนี้"
"รับทราบครับ...แกร่ก!!!"
"ถ้าพวกมันหนีพ้นจากเงื้อมมือของนิโนทอรัสมาได้ ฉันจะพิพากษาพวกมันที่ชั้นนรกไฟโลกันต์ด้วยมือของฉันเอง!!!!"
____________________
ลูฟี่ คิรัวร์และบอนเคร เจอวัวตัวใหญ่ถือกระบองเหล็กยักษ์มาขวางทางด้านหน้า
มันคือมิโนทอรัส 1ใน4อสูรประจำเลเวล4
"เจ้านี่มันอะไรกันฟะ เคลื่อนที่ไวมากเลย"ลูฟี่กล่าว
"มันคือนิโนทอรัสเหรอ?"คิรัวร์กล่าวมองหน้า ดูยังไงก็วัวชัดๆ
"มันเป็นอสูรเฝ้าคุกสุดเลือดเย็น เป็นสัตว์ประหลาดที่เห็นคนเป็นแค่ขยะ ซึ่งก็คือเจ้านี่ไงล่ะ"
"สัตว์ประหลาดเหรอ ใช้ผู้มีพลังรึเปล่า?"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแหละ"
มิโนทอรัสดุ่งมาด้วยความเร็วสูงทุบอัดบอนเครไปกระแทกผนัง
"บอนจัง!!!!!"ลูฟี่ร้อง
มิโนทอรัสหันมาฟาดกระบองใส่พวกเขา แต่ทั้งสองหลบไป มิโนทอรรัสไปโผล่ใกลเลูฟี่ฟาดกระบองใส่ หนามแหลมทำให้เลือดไหลจากตัวลูฟี่พุ่งไปอัดผนัง
มิโนทอระสพุ่งตามลูฟี่ที่กลิ้งไปจะฟาดซ้ำ
"วิชา3ดาบ วายุสลาตัน!!!"
"ตูม!!!!"มิโนทอรัสเจออัดเข้าลูกกรง
ลูฟี่ตั้งตัวได้ขณะที่มันยกกระบองเหล็กขึ้น
"หมัดปืนเจ็ทบาซุชูก้า!!!!"
"ตูมมมม!!!!"มิโนทอรัสโดนชกกระเด็นหายไปจากสายตาพวกเขา
"เป็นอะไรมั้ยบอนจัง?"ลูฟี่รีบไปดูบอนเครที่นอนล้มอยู่
"แค่กๆๆ อั๊ก ฉันเกือบจะตายแล้วเมื่อกี้ฉันฝันเห็นอาณาจักรกะเทย เธอนี่แข็งแกร่งจริงๆนะ"
คิรัวร์ไม่พูดแค่พยักหน้า
"ถึงเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นจะยังไม่ตายแต่ก็คงเลี้ยงไม่โตแล้วล่ะ หน้าฉัน โอ๊ย บ้าจริงแม็คอัพจางหมดแล้วแย่ที่สุดเลย เครื่องสำอางอยู่ไหน เอาเครื่องสำอาง และรองเท้าแลกกับอาวุธด้วยนะ เขาไม่ยอมนะเนี่ย"บอนเครพูดก่อนดัดเสียงหล่อ"มีหยาดเหงื่อ นี่แหละวิถีกะเทย"
"รีบลงไปข้างล่างกันเถอะฉันหิวข้าวจะแย่แล้ว"ลูฟี่กล่าว
"อย่ารีบร้อนนักสิหมวกฟางจัง จากเลเวล3ไปเลเวล4น่ะสุดสบายง่ายแสนง่าย"
"จริงเหรอ?"
"จริงแท้แน่นอน เห็นกำแพงใหญ่ตรงนั้นไหม?"บอนเครชี้ด้านบน
ลูฟี่ยืดแขนไปแตะกำแพงแล้วต้องรีบปล่อย
"ร้อนๆๆ ทำไมเจ้ากำแพงนี่ถึงร้อนเหมือนกระทะทองแดงเลย"ลูฟี่กล่าว
บอนเคร นำทั้งคู่โดดขึ้นมาด้านบน ลูฟี่กับคิรัวร์ิเห็นควันที่ลอยลงมาจากชั้นล่าง
"อะไรกันนั่นน่ะมีแต่ไอร้อนกับควันเต็มไปหมด ร้อนจนทนยืนไม่ไหวเลย"ลูฟี่กล่าว
"ใช่มั้ยล่ะ แต่ว่าข้างล่างนั่นแหละเลเวล4ที่พบกเธออยากจะไปชื่อว่านรกไฟโลกันต์"
"นรกไฟโลกันต์ ข้างล่างนี่เรอะ"ลูฟี่กล่าวเหงื่อไหลเต็ม
"ใช่ ก็ตามที่หมวกฟางยังพูดเมื่อกี้ เลเวล4คือกระทะทองแดงยักษ์ ถ้าลงไปที่นั่นจะเจอกับทะเลเลือดที่กำลังเดือดพล่านอยู่เลยล่ะนะ กระโดดลงไปทั้งอย่างงี้ก็ได้นะ แต่ถ้าแลนดิ้งผิดที่ผิดทางอาจจะตกลงไปในเตาไฟ ถ้าจะไปต่อก็ต้องเดิมพันด้วยชีวิตล่ะ"
"บอนจัง นายน่ะบอกว่ามีคนอยากไปพบสินะ ถึงกับยอมเสี่ยงไปหาเป็นคนแบบไหนเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ผู้คนมักเรียกเขาว่าผู้ก่อปาฎิหาริย์ เขาถูกจับขังทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ที่เรียกว่าคุณอีวา เขาคือราชินีอาณาจักรคามาปักกะ สวนสวรรค์สีชมพูในแกรนไลน์ เป็นคนที่กะเทยทั่วโลกใฝ่ฝัน เป็นเจ้าแห่งกะเทยที่ยอดที่สุดในประวัติศาสตร์"
"พวกเพี้ยนอีกคน"คิรัวร์กล่าว
"ฉันอยากจะเจอตัวเขาเป็นๆสักครั้งหนึ่ง ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะช่วยออกมาซะเลย"มิสเตอร์ทูกล่าว
"จ๊ากกกกก!!!!!"
คิรัวร์ ลูฟี่และบอนเครหันไปมอง และได้ยินเสียงร้องที่คุ้นเคย บากี้ มิสเตอร์ทรี มิสเตอร์ซิกส์และที่ตามหลังมาคือมิโนทอรัส
ไม่นานทั้ง6ก็ต้องวิ่งหนีมิโนทอรัส
"กรี๊ดดดดด!!!!! แล้วพวกแกจะพาไอ้ตัวด้านหลังกลับมาด้วยทำม้ายยยย!!!!!"บอนเครตะโกน"ไหนบอกว่าจะหนีไปไม่ใช่เหรอยะ!!?"
"เจ้าหมวกฟาง นามิคาเสะ"มิสเตอร์ซิกส์มองพวกเขา
"นายมันที่สู้กับเซียร์"คิรัวร์กล่าว
"ฉันได้ยินว่ายัยมิสออลซันเดย์ไปเข้ากลุ่มพวกนาย"มิสเตอร์ซิกส์พูดสนใจเรื่องนี้
"ยัยนั่นแอบลอบขึ้นเรือทำให้หนีจากอลาบัสต้าไปได้พร้อมพวกฉันและขอเข้ากลุ่ม"คิรัวร์อธิบาย
"แล้วพวกนายก็ให้?"มิสเตอร์ซิกส์แปลกใจ
"ก็คำสั่งกัปตันนี่นา"คิรัวร์กล่าว
"อะไรกันเล่าคิรัวร์ ตอนนี้โรบินก็เป็นแฟนนายแล้วไม่ใช่เหรอ?"
"หา จริงเหรอ?"มิสเตอร์ซิกส์ถามประหลาดใจพอสมควร แม้แต่มิสเตอร์ทรีก็หันมามองอย่างแปลกใจ
"เออ โรบินเป็นแฟน1ใน5คนของเขา และยังมีวี่วี่กับนามิและเซียร์ด้วย"ลูฟี่กล่าว
"โอ้โห นี่แกได้เจ้าหญิงแล้วยังมีแฟนตั้ง4คน จีบยัยแม่มดนั่นเป็นแฟนได้ไงเนี่ย"มิสเตอร์ซิกส์ถามอย่างสงสัยและอิจฉา
"พอดีได้ไปเดทกันนิดหน่อยที่เกาะท้องฟ้า"คิรัวร์ตอบ
"พวกนายจะไปด้วยงั้นสิ?"ลูฟี่ถาม ทำให้กลับเข้าเรื่องหลังออกทะเล
"เฮ้ย ใครเขาอยากจะลงนรกกันฟะ พวกเราซ่อนอยู่ดีๆก็มีไอ้ตัวนี้บินมาใส่ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมาได้ยังไง"บากี้กล่าว
"ฉันซัดมันปลิวไปเอง"ลูฟี่ตอบ
"อะไรนะ แกเองเหรอไอ้บ้า!!!!"บากี้ตะโกน
"ไม่ไหวแล้ว ถูกจับไปยังจะดีซะกว่า"มิสเตอร์ทรีที่อ่อนล้าจากความร้อนกล่าว
"สัตว์ประหลาดมิโนทอรัสเหรอ แบบนี้ฉันตายแน่ เจองี้ต้องงัดไพ่ตายมาใช้ซะแล้ว"บากี้พูดหันไปมองลูฟี่กับคิรัวร์"นี่เจ้าหมวกฟาง แกยังจำสเปลเชี่ยลบากี้บอลได้มั้ย ไอ้ที่ฉันเคยใช้ทำลายเมืองทั้งหมดอะ"
"จำได้ แล้วแกเก็บระเบิดนั่นไว้รึไง?"คิรัวร์ถาม
"ใช่แล้วล่ะ แล้วฉันก็ปรับปรุงมันโดยย่อส่วนและเอามันใส่ไว้ในร่างกายให้เป็นอาวุธแบบใหม่ เป็นกระสุนมากี้"
"เปลี่ยนชื่อแค่เนี่ย?"คิรัวร์ถาม
"เอาไปกินเลย กระสุนมากี้!!!!"บากี้ยกเท้าไปด้านหลัง
มีบางอย่างโผล่มาจากรองเท้า ลูกกระสุนปืนเล็กๆพุ่งไปหามิโนทอรัส
"บรึ้มมมมมม!!!!!"เกิดระเบิดใหญ่เมื่อโดนมิโนทอรัส
"โห สุดยอด!!!!"ลูฟี่กล่าว
"เฮ้ แจ๋วเหมือนกันนี่"มิสเตอร์ซิกส์กล่าว
แต่ว่าระเบิดจัดการมิโนทอรัสไม่ได้ มันยังยืนอยู่ได้
"หม้อดินระเบิด"มิสเตอร์ซิกส์ขว้างหม้อดินเหนียวเผาแข็งไป
"ปังๆๆๆ"มันแตกออกเป็นกระสุนทำให้เอามิโนทอรัสกระอักเลือด
"เปรี้ยง!!!!!"บอนเครพุ่งเข้าไปเตะมันลอยขึ้นฟ้า
"หมัดปืนยางยืด!!!!"ลูฟี่ยกหมักชกใส่
"เปรี้ยง!!!!!"มันโดนอัดกระเด็นไปแต่ยังยืนอยู่ได้
"ระเบิดแสงเพลิงต่อเนื่อง!!!"
คิรัวร์แทงดาบอามาเทราสุไปข้างหน้า
"แว็บ...บรึ้มๆๆ"มิโนทอรัสโดนลำแสงสีเหลืองไปสีครั้งติด
มิโนทอรัสยืนนิ่งข้างไหม้เกรียมและล้มลงพื้นหมดสภาพ
"ไชโย พวกเราจัดการสัตว์ประหลาดจากนรกได้แล้ว!!!!!!"ทั้ง6คนร้องดีใจ
"ดีล่ะ ลุยไปเลเวล4กันต่อแบบนี้เลย"ลูฟี่กล่าว
_________________________
ในห้องขังของเอสกับจินเบ
"นี่เลเวล4พูด กำลังรบทั้งหมดรวมทั้งพัศดีมาเจลแลน ลงนรกมาที่เลเวล4แล้วครับ"
"อย่ามานะ ลูฟี่"เอสกล่าว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น