One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #172 : จักรพรรดินีโบอา แฮนค็อก(RE2)

ลูฟี่ได้มาร์กาเร็ตช่วยถักเสื้อเอาลายดอกไม้ออกไป แต่ชุดยังเป็นสีฟ้าอยู่

และพวกเขาได้รู้เรื่องเกาะนี้อยู่ในทะเลคามเบลท์ และบนเกาะนี้มีแต่เรือโจรสลัดคุจาที่มีงูพิษยักษ์ยูดะคอยลากเรือให้ที่แล่นออกไปได้

ลูฟี่พยายามสร้างแพโทรมๆแต่แล้วก็พังตกลงน้ำ ทำให้คิรัวร์ต้องช่วยขึ้นมา

มาร์กาเร็ตเลือกจะจัดการพวกเขาก่อนจะสนิทมากกว่านี้ แต่คิรัวร์รู้ตัวก่อนฟันคันธนูของเธอทิ้งไปและจ่อดาบที่คอเธอ

"ก็เข้าใจอยู่นะว่าทำเพราะหน้าที่ แต่พวกเราก็ยอมตายที่นี่ไม่ได้เหมือนกัน"

"มาร์กาเร็ต!!!"เสียงตะโกนดังขึ้นมา

"ดูเหมือนพวกของเธอจะมาแล้วนะ"คิรัวร์ลดดาบลงจากคอเธอ"ไปกันเถอะลูฟี่"

"อื้อ!!!"ลูฟี่รีบวิ่งตามไป

"นั่นไงพวกนั้น มาร์กาเร็ตปลอดภัยนะ"คิเคียวโดดจากต้นไม้พร้อมหญิงสาวคนอื่นถาม

"ทุกคน"มาร์กาเร็ตกล่าว

"ตามผู้ชายพวกนั้นไปแล้วยิงซะ"

"มาร์กาเร็ต เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย"

"อื้อ โดนฟันธนูทิ้งไปแต่ฉันหนีมาได้น่ะ"มาร์กาเร็ตโกหกไป

"เราต้องรีบกำจัดผู้ชายพวกนั่นซะ เพราะท่านเฮบิฮิเมะกลับมาแล้ว"สวีทพีกล่าว

"เอ๊ะ"มาร์กาเร็ตตกใจ

______________________

เรือลำใหญ่ของกองทัพเรือกำลังทอดสมอในคามเบลท์ใกล้กับเรือลำสีแดงของคุจาที่มียูดะ งูสีเขียวใหญ่สองตัวลากเรือให้

โมมอนก้า พลโทกองทัพเรือเป็นชายร่างสูงโปร่งบึกบึกแข็งแรง สวมชุดสูทสีฟ้าสลับขาว มีผมและหนวดแหลมสีแดงคางหมูและเหน็บดาบไว้ที่เอว

"ทอดสมอกลางทะเลที่มีแต่สัตว์ประหลาดเนี่ยกล้าไม่เบาเหมือนกันนี่"

"อื้อ เมื่อกี้ก็เพิ่งโดนจู่โจมเข้ามาเอง ถึงเรือรบลำนี้จะเคลือบด้วยหินไคโรเพื่ออำพรางตัวก็เถอะ แต่ถ้าอยู่ต่อไปนานๆก็คงจะถูกพวกมันสังเกตเห็นเข้าแน่ๆ ไม่ได้สบายนักหรอก ด้วยข้อตกลงระหว่างรัฐบาลและเผ่าคุจา ทำให้พวกฉันไม่สามารถเข้าใกล้เกาะสตรีเกินรัศมี3กิโลเมตร พวกฉันเลยต้องมารอพวกเธออยู่กลางดงสัตว์ประหลาดนี่ยังไงล่ะ"

"นี่รู้รึเปล่า เขาลือกันว่าพวกคุจาสาปคนให้เป็นหินได้ด้วยล่ะ"

"บ้าน่า"

ผู้หญิงที่เขาคุยด้วยเป็นหญิงหน้าแบนผมสีดำสั้นและสวมชุดขนสัตว์แบบเผ่าคุจา รวมถึงมีงูพันอยู่รอบๆตัว ชื่อเธอคือรัน

"จ้าวทะเลนั่นพวกนายเป็นคนจัดการเหรอ?"

"ใช่ กระสุนปืนใหญ่ของเราทำอะไรไม่ได้ฉันก็เลยจัดการหุบปากมันซะ"โมมอนก้ากล่าว

"ท่าจะมีฝีมือไม่เบานะ"

"ฉันรอจนเบื่อแล้ว ในที่สุดก็มาสักทีนะกลุ่มโจรสลัดคุจา ฉันคือพลเรือโทจากศูนย์ใหญ่ชื่อโมมอนก้า เจ็ดเทพโจรสลัด จักรพรรดินี โบอา แฮนค็อก จงออกมาซะ ฉันมาเพื่อรับตัวเธอ"

"เสียใจด้วยนะท่านเฮบิฮิเมะไม่ออกมาหรอก"รันกล่าว

"พวกเราบอกไปตั้งหลายครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ"

"ผู้ชายนี่ก็นะ ช่างไม่มีมารยาทเอาซะเลย"

"นานแล้วที่ไม่ได้เห็นผู้ชายตัวเป็นๆ ไม่ว่าจะโจรสลัดรึพ่อค้า พอเห็นโจรสลัดคุจาก็พากันหนีไปหมด ยาฮ่าๆๆ"

"นี่เธอ หัวเราะน่าเกลียดจริง"

"คำตอบที่เราได้รับบอกว่าจะรีบไปรวมตัวตามที่ขอ แต่ว่า ไม่เห็นจะมาตามที่พูดเลย"โมมอนก้าโยนหนังสือพิมพ์ไป

รันรับหนังสือพิมพ์ไว้

"นี่หนังสือพิมพ์เมื่อเช้านี้ มีการกำหนดเวลาและสถานที่ในการประหารหัวหน้าหน่วยที่2ของโจรสลัดหนวดขาว โปโตกัส D เอสแล้ว หมดเวลาเปลี่ยนใจแล้ว การเรียกไปรวมตัวครั้งนี้เป็นคำสั่งโดยตรงจากรัฐบาลโลก หากปฎิเสธก็จะถูกยกเลิกข้อตกลงและถูกถอดถอนจากตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัด ได้ยินรึเปล่า โบอา แฮนค็อก!!!!"

ประตูเปิดออกและหญิงสาวคนนึงเดินออกมา มีแมวยืนขวางทางหน้าประตู

"ใครกันที่เป็นคนเอาเจ้าลูกแมวนี่มาขวางทางเดินของเรา!!!!!"เธอเตะแมวน้อยกระเด็นไป

"ขออภัยจริงๆค่ะ เป็นความผิดฉันเอง"หญิงสาวคนนึงกล่าว

"ทีหลังระวังด้วยล่ะ"แฮนค็อกเดินผ่านไป

"ออกมาสักทีนะโบอา แฮนค็อก"โมมอนก้ากล่าว

แฮนค็อกขึ้นไปยืนบนหัวยูดะ มันเลื่อนหัวไปใกล้เรือกองทัพเรือ

"ทุกคนอย่าประมาทล่ะ"โมมอนก้าเตือน

"ทำตามที่ท่านพลเรือโทบอก อีกฝ่ายเป็นหัวหน้าปีศาจ เราไม่รู้ว่ามันน่ากลัวขนาดไหน ยังไงก็ห้ามประมาท--"

ทหารเรือเห็นใบหน้าและรูปร่างของแฮนค็อกแล้วอ้าปากค้าง หน้าพวกเขาแดงและหัวใจเต้นแรง

"นี่เหรอจักรพรรดินีโจรสลัด"

"สวยเหลือเชื่อเลย สวยเว่อๆ"

"ความงามหาใครเปรียบ"

มีหญิงสาวอีกสองคนขึ้นมายืนบนหัวงูยูดะ

คนแรกเป็นหญิงสาวร่างอ้วนโต มีผมสีส้มทวิลเทลที่จัดเป็นทรงแปลกๆถือง้าวเล่มโตไว้ เธอสวมเส้อคลุมยาวสีขาว

คนที่สองเป็นหญิงสาวที่ขนาดใหญ่พอสมควร แต่มีรูปร่างบางเหมือนผู้หญิงและมีหน้าใหญ่โตเหมือนงู ผมสีเขียวและลิ้นยาวคดเคี้ยวแบบงู ชุดเธอเปิดเผยมากกว่าและดูคล้ายนักรบคุจา

คนที่สาม เป็นหญิงสาวที่ร่างสูงโปร่งและเรียวยาว ผมสีดำ หน้าอกที่ใหญ่มาก หน้าผากสูง ดวงตาสีฟ้าครามเย็นชาและขนตาหนายาว เธอสวมชุดแดงหรูหราสมฉายาจักรพรรดินีแห่งเผ่าคุจา

คนแรกเป็นน้องสาวคนเล็ก โบอา มารี่โกลต์

คนที่สองเป็นน้องสาวคนรอง โบอา ซันเดอร์โซเนีย

คนที่สามเป็นพี่สาวคนโตและเป็นจักรพรรดินีโจรสลัด กัปตันกลุ่มโจรสลัดคุจา เจ็ดเทพโจรสลัดโบอา แฮนค็อก

"อุตส่าห์ถ่อมาถึงที่เลยนะ ช่วงเป็นพวกขี้ตื้อจริงๆ คำตอบที่ให้ไปวันก่อนน่ะโกหก เราจะไม่ไปร่วมสงครามหรอก แต่ก็ไม่อยากให้ถอดถอนเราจากตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัดด้วย แล้วก็อยากได้ของทั้งหมดที่เรือของพวกเจ้าบรรทุกมาด้วย"

"พูดเรื่องบ้าอะไรของเธอ อย่ามาทำตัวงี่เง่าเอาแต่ใจนะ คิดเหรอว่าจะมีใครยอมทำตามคำขอที่เห็นแก่ตัวนั่นน่ะ"โมมอนก้าตะโกน

"เอ้าๆเร็วเข้า!!!!"

"เป็นคนที่สวยอะไรปานนี้"

"อยากได้ก็เอาไปเลยจ้า"

โมมอนก้าหันไปเห็นทหารเรือที่มองแฮนค็อกอย่างหลงใหลกำลังขนอาวุธ ของมีค่าและสมบัติที่ยึดได้จากโจรสลัดมาให้เรือของจักรพรรดินีโจรสลัด

"พวกแกจะขนของออกมาทำบ้าอะไรฟะ มีสติหน่อยเซ่!!!!"

"แย่แล้ว เผลอตัวไปซะได้"

"อีก1สัปดาห์ให้หลังจะถึงวันประหารโปโตกัส D เอส ณ ลานกว้างในเมืองมารีนฟอร์ดอันเป็นที่ตั้งของศูนย์ใหญ่ฯ ชีวิตของเอส หมัดอัคคีจะจบลงที่นั่น สรุปก็คือภายใน1สัปดาห์นี้หนวดขาวจะต้องเคลื่อนไหวแน่เพื่อมาช่วยเอสไงล่ะ ทางศูนย์ใหญ่ได้วางตัวพลเรือเอก3นายและจัดเตรียมกองทัพไว้อย่างเต็มกำลังเพื่อต่อสู้และจับตัวหนวดขาว จะให้ถอดตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัดหรือจะทำตามคำสั่ง? เลือกมาซะที่นี่ นี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว"

"เราชอบตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัดและก็ไม่อยากถูกถอดถอน แต่เราก็เกลียดรัฐบาลโลกด้วย ไม่อยากทำตามคำสั่งหรอก งั้นเอาแบบนี้เป็นไง เหล่าทหารเรือที่มารับตัวเรา ประสบเหตุไม่คาดฝันในทะเล ร่างกายถูกสาปให้เป็นหินทั้งหมด"

"คิดจะทำอะไรน่ะ"

"อย่าประมาทนะพวกเรา ฉันเคยได้ยินที่เขาเล่ามา ว่ามีเรือโจรสลัดถูกพวกคุจาโจมตี เรือลำนั้นไม่มีแม้แต่เงาของคนสักคน มีแต่หินรูปร่างพิลึก"

"ตามที่ฉันบอกไปเมื่อกี้ อย่าคิดว่าจะพูดจาเป็นเด็กเอาแต่ใจแล้วจะให้อภัย"โมมอนก้ากล่าว

"โฮะๆๆ ท่านพี่น่ะนิสัยไม่ดีจริงๆนั่นแหละ แต่ไม่ว่าใครก็ให้อภัยทั้งนั้น"

"ใช่แล้ว เพราะมีเหตุผลที่น่าให้อภัยไงล่ะ"

แฮนค็อกโดดลงมาบนเรือทหารเรือ

"รู้รึเปล่าว่าทำไม? ไม่ว่าเราจะทำเรื่องอะไร ไม่ว่าจะเตะลูกแมวหรือเด็ดหัวของพวกคุณออกมา หรือต่อให้ฆ่าคน คนทั้งโลกก็จะให้อภัยเราอยู่ดี นั่นก็เพราะว่า ใช่แล้ว เพราะว่าเรางดงามยังไงล่ะ"

"กรี๊ดดดดด!!!!!!"เหล่าโจรสลัดคุจาต่างกรีดร้องด้วยความคลุ่มคลั่ง แม้แต่คุจาที่เป็นหญิงสาวด้วยกันยังหลงใหลเธอ

"ท่านเฮบิฮิเมะขา!!!!"

"ให้อภัยหมดเลยจ้า"

"งดงามขนาดนี้ยอมอยู่แล้ว"

"พอสักทีเจ้าพวกบ้า"

แฮนค็อกเอามือเธอไว้หลังศีรษะเงยหน้ามองท้องฟ้า

"ผู้มีใจน่าละอายที่เอาแต่จดจ้องเราเอ๋ย ขอให้ร่างพวกท่านจงเป็นหินไปซะ เมโระเมโระ เมลโล่!!!"

ลำแสงสีชมพูรูปหัวใจปล่อยออกมาจากมือเธอเข้าคลุมใส่พวกทหารเรือทำให้กลายเป็นหินกันหมด

ยกเว้นโมมอนก้าที่เอามีดแทงมือตัวเอง

"สมแล้วที่เป็นพลเรือโทจากศูนย์ใหญ่ฯ แบบนี้นี่เอง ใช้ความเจ็บปวดเบี่ยงเบนความสนใจ ท่าจะผ่านอะไรมาเยอะนะ แต่ว่าพวกทหารไม่เหลือแล้ว"

"ไอ้เจ้าพวกโง่"โมมอนก้ากล่าว

"เหลือคนเดียวแล้วนะ"แฮนค็อกกล่าว

"มีอยู่1ก็ยังไม่ใช่0"โมมอนก้ากล่าว

แฮนค็อกกลับขึ้นเรือพร้อมกับโจรสลัดคุจาที่ขนของมีค่าทั้งหมดบนเรือกองทัพไป

"แล่นเรือกลับอมาซอน ลิลลี่อันแสนสงบของพวกเราได้"

"เจ้าค่าท่านเฮบิฮิเมะ"

เรือคุจากำลังจะไป

"โบอา แฮนค็อก!!!!"

แฮนค็อกหันไปมองโมมอนก้าที่ตะโกน

"ฉันจะรออยู่นี่จนครบกำหนด จะไม่กลับไปมือเปล่าแน่ ถ้าเธอไม่โผล่กลับมาภายใน2วันข้อตกลงจะถูกยกเลิก"โมมอนก้ากล่าว

"เชิญตามสบาย"แฮนค็อกกล่าว

______________________

"เปิดประตู"

ประตูท่าเรือของหมู่บ้านคุจาเป็นแม่น้ำสั้นๆใกล้ทะเลเปิดออก เรือโจรสลัดคุจาเข้ามาในหมู่บ้าน

"ท่านเฮบิฮิเมะกลับมาแล้ว"

"ยินดีต้อนรับกลับค่ะ"

"ยินดีต้อนรับกลับคะกลุ่มโจรสลัดคุจา"

"ได้กลับมาเยอะเลยล่ะ ย๊าฮ่าๆๆๆ"

"กรี๊ดดดด ท่านรัน ท่านเดซี่!!!!"

"เท่จังเลย สักวันฉันจะเข้าร่วมด้วยให้ได้"

"ท่านเฮบิฮิเมะขา"

"สามพี่น้องกอร์กอน"

"ท่านแมรี่โกลด์"

"ท่านแซนเดอโซเนีย"

แฮนค็อก แซนเดอโซเนียและแมรี่โกลด์และกลุ่มโจรสลัดคุจาลงจากเรือเข้าไปในหมู่บ้าน งูของแฮนค็อกเป็นงูเกล็ดสีขาวและชมพู มีผ้าพันคอสีฟ้ารอบคอและหัวมีกะโหลกบนศีรษะมัน

แฮนค็อกเดินไปที่เกี๊ยวที่มีลิงใหญ่ยืนสองขาอยู่

"เดินทางมาเหนื่อยมั้ยค่ะ เชิญขึ้นเกี๊ยวได้เลยค่ะ"

"มีอะไรผิดปกติรึเปล่า"

"ไม่มีค่ะ"

แฮนค็อกจ้องมองหญิงสาวชั่วครู่ก่อนจะเข้าเกี๊ยวไป

บรรดาโจรสลัดคุจากำลังขนของที่เขาได้มาลงเรือ

เราจมเรือสินค้าไป2ลำแล้วก็เรือโจรสลัดอีก1ลำน่ะ ก่อนกลับก็ยึดเอาของจากเรือของการทางด้วย"รันกล่าว

"รีบหนังสือมามั้งไหม?"ยายเนียวเข้ามาถามรัน

รันมองลงไปเห็นยายเนียว

"ท่านยาวเนียว"รันกล่าว"เมื่อกี้ได้หนังสือพิมพ์จากคนของทางการค่ะ นี่ค่ะเชิญเลย"

"อืม"ยาวเนียวรับไปอ่าน"นี่มัน!!!!"

_____________________

ในพระราชวังสูงแบบจีน แฮนค็อกได้รับการต้อนรับจากคนรับใช้

"ยินดีต้อนรับกลับค่ะ"

"ยินดีต้อนรับกลับค่ะท่านเฮบิฮิเมะ"

"เอนิซิก้านี่มันอะไร?"

แฮนด็อกมองรูปปั้นดินเหนียวทำคล้ายจักรพรรดินี

"นี่คือรูปปั้นท่านเฮบิฮิเมะที่เด็กๆในหมู่บ้านตั้งใจปั้นจากดินเหนียวมาให้น่ะค่ะ แถมยังลงสีมาอีกด้วย ตั้งใจกันเต็มที่เลย พวกเขาถือมาระวังไม่ให้มันพัง ยังเด็กกันอยู่เลย"เอนิซิก้า คุจาหญิงผมทองกล่าว

"งั้นเหรอ"แฮนค็อกจับหน้ารูปปั้น"สร้างข้าขึ้นจากดินเหนียวงั้นรึ"

แฮนค็อกผลักรูปปั้นดินเหนียวแตกเป็นชิ้นๆ

"ฝีมือห่วยจริงๆ เอาไปทำลายนอกห้องโน้น"

"เฮบิฮิเมะ"

"อย่าเอาของสกปรกแบบนั้นเข้ามาในปราสาทสิ รีบๆเอาไปทิ้งแล้วทำความสะอาดซะด้วย แล้วที่สำคัญเอนิซิด้า"

"ค่ะ"เอนิซิด้าวิ่งตามมา

"ตอนมาถึงที่ท่าเรือ เราไม่เห็นพวกนักรบโผล่หน้ามาเลยสักคน"

"คือว่ามีลิงกับหมาป่าดุร้ายโผล่มาจากป่าค่ะ ทุกคนเลยไปกำจัดมัน ไม่ต้องกังวลนะคะเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว ขอโทษนะคะที่พวกนั้นไม่ได้มาต้อนรับ

"ลิงกับหมาป่างั้นรึ เอาเถอะ"แฮนค็อกพูดขณะงูคดตัวบนเตียงแฮนค็อกนั่งงูเหมือนเก้าอี้

"รับเครื่องดื่มอะไรดีค่ะ"

"สุรากรั่น"

"เจ้าค่ะ"

"ขอฉันด้วยแก้วนึง เอามาเผื่อทีเดียว"

แฮนค็อกมองยายเนียวที่เข้ามายืนตรงหน้าเธอ

"ยาวเนียว ที่นี่คือห้องของเราเจ้าเข้ามาทำไม?"แฮนค็อกถาม

"ท่านยาวเนียว"

"เข้ามาจากไหนเนี่ย"

"จะจากไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละ"

"จับโยนออกไป"

"เดี๋ยวก่อนเฮบิฮิเมะ"ยาวเนียวร้อง

"คำว่าท่านล่ะ?"แฮนค็อกถาม

"ขออภัยท่านเฮบิฮิเมะ"ยายเนียวพูดอย่างไม่เต็มใจ"ได้ยินว่าเรือของทางการได้มาทอดสมอรออยู่ที่ปากอ่าว นั่นเป็นเรือที่มาเพื่อรับตัวท่านไปใช่ไหม"

"ใช่ มาเชิญเราไปร่วมสงคราม"

"แล้วทำไมถึงไม่ไป ท่านต้องไปนะ ถ้ายอมไปจะเป็นการรักษาสนธิสัญญา ด้วยพลังที่ท่านมีอยู่ไม่จำเป็นต้องกลัวเลยว่าจะตาย"

"แต่ว่าเรากลัวนี่นา"

"ว้าว ช่างน่ารักอย่างกับลูกหมา"ยายเนียวตารูปหัวใจ

"เอ๊ย มันใช่ที่ไหนเล่า!!!"ยายเนียวตบแก้มเรียกสติ

"ท่านยายเนียว"เอนิซิด้าเหงื่อตก

"ตอนนี้น่ะอาณาจักรเราถูกปกป้องไว้ด้วยตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัดของท่านอยู่นะ สมัยก่อนเกาะของเราอาจจะปลอดภัยไร้ผู้บุกรุก เพราะถูกปกป้องไว้อย่างดีด้วยทะเลคามเบลท์ที่เดินทางฝ่ามาได้ลำบาก"

เอนิซิด้าส่งสุรากรั่นให้แฮนค็อก

"แต่เดี๋ยวนี้มันเปลี่ยนไป ด้วยวิทยาการสมัยใหม่พวกทางการได้สร้างเรือเดินสมุทรรุ่นใหม่และสามารถเดินเรือฝ่าทะเลนี้มาได้ทุกเมื่อที่ต้องการ และเพียงเพราะท่านเป็นเจ็ดเทพโจรสลัด เราจึงสามารถดำรงชีวิตตามวิถีแห่งโจรสลัดคุจาได้โดยที่พวกนั้นไม่เข้ามายุ่ง หากเสียตำแหน่งไปที่นี่ก็จะกลับเป็นประเทศโจรสลัดแล้วโศกนาฎกรรมก็จะเกิดขึ้น ที่เกาะนี้มีทั้งเด็กและคนแก่อาศัยอยู่นะ"

"ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นห่วงตัวเองหรอกรึ?"แฮนค็อกถาม

"ข้าน่ะอยู่มานานแล้วจะตายเมื่อไหร่ก็ช่าง จงดูลูกแก้วทำนายนี้ให้ดี"ยายเนียวหยิบลูกแก้วมาวางบนงู

มันเขียวว่า"จงไปซะ"ด้วยการทาสี

"น่าโมโหจริง"แฮนค็อกบีบแก้วแตก"จับโยนออกไปเดี๋ยวนี้เลย"

"รับทราบค่ะ"

"เดี๋ยวสิเฮบิฮิเมะ"ยาวเนียวร้อง

แฮนค็อกลุกเดินเข้ามาหายายเนียว

"เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ยุคสมัยของเจ้ามันหมดไปนานแล้ว อดีตจักรพรรดินีแห่งอมาซอน ลิลลี่ กลอริโอซ่า"

ยาวเนียวกัดฟันเมื่อเธอเรียกชื่อตำแหน่งในอดีต

"ต่อให้เราเอาแต่ใจจนอาณาจักรนี้ต้องวอดวายทุกคนก็จะให้อภัยเรา เพราะว่าเรางดงามไงล่ะ"

แฮนค็อกหงายหน้าขึ้นไปมองเพดานขณะนิ้วชขี้ยาวเนียว

"ออกมาแล้ว ท่าเหยียดหยามคนอื่นแบบสุดฤทธิ์ของท่านเฮบิฮิเมะ"เอมิซิด้ากล่าว

"เจ้าน่ะสมัยที่ยังเป็นจักรพรรดินีของที่นี่กลับทอดทิ้งอาณาจักรออกทะเลหายตัวไป เป็นคนทรยศต่อเผ่าคุจา"แฮนค็อกดึงผมยกยาวเนียวขึ้นมา

"เพราะงั้นข้าถึงได้ออกไปอยู่เงียบๆที่ท้ายหมู่บ้านไงเล่า"

"ถ้างั้นกลับไปอยู่ที่นั่นเหมือนเดิมซะสิ เจ้าไม่มีสิทธิเสนอความคิดเห็นต่อเราที่เป็นจักรพรรดินีคนปัจจุบัน"

"เจ็บๆๆ"ยาวเนียวโดนแฮนค็อกพาไปตรงหน้าต่าง

"ท่านเฮบิฮิเมะ"

"เพียงแต่ว่าความตั้งใจเจ้านั่นน่าประทับใจ ข้าจะยอมก็ได้"แฮนค็อกกล่าว

"ยอมเข้าใจแล้วเหรอเฮบิฮิเมะ ขอบคุณจริงๆ แปลว่าจะยอมไปงั้นสินะ"

"โกหกน่ะ อย่าได้ใจไปนักเลย ไปให้พ้นสายตาข้า"แฮนค็อกขว้างยายเนียวออกนอกหน้าต่าง

"เจ้าตัวแสบเฮบิฮิเมะ"

"ท่านเฮบิฮิเมะ"

"ทำแบบนั้นกับคนแก่จะดีเหรอคะ"

"เผลอน่ะ"

"่ใช่ค่ะๆ คนเราก็ต้องมีเผลอกันบ้าง"

__________________________

ยายเนียวที่ร่วงตกพื้นยังลงพื้นได้อย่างปลอดภัย

"ท่านยายเนียว?"

"ทำไมตกมาจากฟ้า"

"ถึงจะแก่แล้วแต่ก็เป็นนักรบคุจา แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก"ยาวเนียวกล่าว

"แกร๊งๆๆๆ"เสียงระฆังในวังดังขึ้น

"ได้เวลาอาบน้ำของท่านเฮบิฮิเมะแล้ว"

ภายในห้องรับประมานอาหาร พวกคนรับใช้กำลังกินข้าวกันอยู่

"ทุกคนออกจากปราสาทเดี๋ยวนี้"

"นี่ รีบไปกันเถอะ"

"เดี๋ยวสิ พึ่งจะได้กินเมื่อกี้เอง"

"รีบไปข้างนอกเร็ว!!"

_________________________

ด้านนอกเผ่าคุจาในหมู่บ้านฟังเสียงระฆังและนักรบคุจากำลังวิ่งออกมา

"ได้เวลาอาบน้ำแล้วเหรอ เวลาคนในวังมาที่ร้านข้านี่ครึกครื้นจริงๆ"

ประตูปราสาทถูกล็อคและเอาผ้ากางปิดกั้นพร้อมให้นักรบคอยเฝ้าไม่ให้ใครลอบเข้าไป

"จากนี้ไปไม่อนุญาติให้ผู้ใดเข้าปราสาท!!!!"

"ทำไมเวลาท่านเฮบิฮิเมะอาบน้ำทีไรต้องเป็นเรื่องใหญ่ตลอดเลยล่ะค่ะ ไม่อยากให้คนอื่นเห็นตัวเองเปลื่อยเหรอ"เด็กผู้หญิงถาม

"หนูอายุเท่าไหร่แล้วจ๊ะ"

"8ขวบค่ะ"

"งั้นจะบอกให้นะ"รันกล่าว

"ความลับของสามพี่น้องกอร์กอน?"

"ใช่แล้ว กอร์รอนน่ะเป็นชื่อเรียกปีศาจในอดีตซึ่งอยู่ในทะเล เป็นปีศาจที่ใครสบตาแล้วจะกลายเป็นหิน พวกท่านเฮบิฮิเมะสามพี่น้องได้เดินทางไกลแสนไกลเพื่อออกตามหาและกำจัดปีศาจกอร์กอนลงได้ แต่ปีศาจได้ทิ้งคำสาปไว้ที่ตัวท่านทั้งสามคน"

"คำสาปอะไร?"เด็กน้อยถาม

"คำสาปดวงตามหึมาของมันไว้บนแผ่นหลัง ดังนั้นเวลาที่ถอดเสื้อผ้าดวงตานั่นจะทำให้คนรอบข้างกลายเป็นหิน ดังนั้นสามพี่น้องกอร์กอนจึงไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้ใครคนอื่นเห็นอีก พอถึงเวลาอาบน้ำก็เลยต้องทำแบบนี้ เพื่อไม่ให้ใครเข้าไปใกล้ๆยังไงล่ะ"รันกล่าว

"งั้นเหรอค่ะ"

"พวกท่านต่อสู้กับคำสาปนั้นอย่างกล้าหาญ และนั่นก็เป็นความภูมิของพวกเราชาวคุจาด้วย เข้าใจไหมจ๊ะ?"

"อื้ม เข้าใจแล้ว ท่านเฮบิฮิเมะสุดยอดจริงๆ"

__________________________

ภายในป่าพวกนักรบคุจาตามหาลูฟี่กับคิรัวร์ไม่เจอ

"หายไปไหนแล้ว"

"ปีนขึ้นเขาหินไปแล้ว"

"คงไม่ใช่เข้าหมู่บ้านไปแล้วหรอกนะ พวกนั้นยิ่งอยากได้เรืออยู่ด้วย"มาร์กาเร็ตกล่าว

_________________________

ลูฟี่กับคิรัวร์ปีนขึ้นไปอยู่บนกำแพงหมู่บ้าน

"เอาไงดี ถ้ามัวเอ้อระเหยมีหวังถูกเจอตัวแหง อยากให้อุซปอยู่ที่นี่จัง เขาหนีได้เก่งมาก"

"แม้ฉันเกลียดที่จะยอมรับแต่ก็จริง"คิรัวร์กล่าว

"ได้ยินว่าที่เกาะนี้มีเรือโจรสลัดอยู่นี่นา ขอยืมเรือนั่นก็ได้นี่นา ไม่ได้สิ ไม่มีนามิแบบนี้เราหลงทางแน่"

"นั่นมันแกคนเดียวเฟ้ย!!!"คิรัวร์ตะโกน"แต่ก็จริงถ้าไม่มีนามิคอยเช็คสภาพอากาศเรืออาจล่มก่อนถึงชาบอนดี้ได้"

"จริงสิ ขอขึ้นเรือไปด้วยน่าจะดีที่สุด ลองขอให้ไปส่งที่หมู่เกาะชาบอนดี้ดู"

"คิดว่าจักรพรรดินีจะยอมเหรอ ที่นี่เป็นเกาะสตรีที่กำจัดผู้ชายทุกคนนะ"คิรัวร์แย้ง

"โอเคเอาตามนั้น"ลูฟี่กล่าว

"ไม่ได้ฟังเลย"คิรัวร์บ่น

"ต้องไปพูดกับคนใหญ่คนโตหน่อยล่ะ พวกคนใหญ่คนโตน่าจะอาศัยอยู่ที่สูงๆนะ ใช้สมองมากเกินไปชักจะไข้ขึ้น"

"ก็แกมันสมองลิงนี่นา"คิรัวร์กล่าว

"หนวกหู!! ก่อนอื่นก็ไปตามตึกสูงๆก่อนแล้วกัน มาเร็วคิรัวร์"

"เฮ้ เดี๋ยว..."คิรัวร์จะห้ามแต่มือลูฟี่คว้าตัวเขาแล้ว

ลูฟี่โดดลงไปด้านล่างที่เป็นหลังคาพระราชวังจักรพรรดินี

______________________

พวกนักรบคุจากำลังวิ่งกลับหมู่บ้าน

"กลับไปหมู่บ้านเร็ว ท่านเฮบิฮิเมะน่าจะกลับมาถึงแล้ว ถ้าเจอเจ้าผู้ชายสองคนนั่นเข้าเป็นเรื่องแน่!!!!"

_______________________

"หวาๆๆๆ"ลูฟี่ร่วงผิดท่าตกโดนหลังคากลิ้งตกลงไปที่หมู่บ้าน

ขณะเดียวกันมือของลูฟี่ปล่อย ทำให้คิรัวร์ที่กระแทกพื้นหลังคาเต็มๆทนรับแรงสองคนไม่ไหวทะลุทำให้คิรัวร์ร่วงลงไปในวัง

ชาวบ้านได้ยินเสียงมองดูว่าเกิดอะไรขึ้น

"อะไรน่ะ หลังคาปราสาทถล่มลงเมื่อกี้"

"ตรงนั้นมันห้องที่ท่านเฮบิฮิเมะอาบน้ำนี้"รันกล่าว

"ว๊ากกกก!!!!!"ลูฟี่ร่วงตกมานอกกำแพงกั้นที่นักรบคุจาเฝ้าอยู่

"ผู้ชาย"

"ฆ่ามัน!!!!"

"เหวอ!!!!"ลูฟี่รีบวิ่งหลบธนู

_______________________

ทางด้านคิรัวร์ตกลงมาในโรงอาบน้ำขนาดใหญ่ เขาลุกขึ้นมาและเห็นแผ่นหลังเปลื่อยของแฮนค็อก

"เป็นเธอจริงๆ จักรพรรดินีโจรสลัดโบอา แฮนค็อก ว่ากันว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก และเราพึ่งเข้ามาตอนเธออาบน้ำ"

"ผู้ชายรึ?"แฮนค็อกหันมามอง

"หลังนั่น"คิรัวร์พูดขึ้น

"เห็นแล้วสินะ"แฮนค็อกกล่าว

ตอนนั้นเองมีเสียงฝีเท้าแซนเดอร์โซเนียกับแมรี่โกลด์เปิดประตูเข้ามา

"ท่านพี่"แมรี่โกลด์ตะโกน

"ท่านพี่ค่ะเกิดอะไรขึ้น"แซนเดอร์โซเนียถาม

น้องสาวทั้งสองเห็นคิรัวร์

"นั่นใครกันน่ะ? ผู้ชาย?"แซนเดอร์โซเนียกล่าว

"ทำไมมีผู้ชายมาอยู่ที่นี่ได้"

แฮนค็อกลุกจากอ่างอาบน้ำ

"มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าค่ะ?"แมรี่โกลด์ใส่เสื้อคลุมสีขาวให้พี่สาว

"ถูกเห็น...ที่หลังเข้า"แฮนค็อกกล่าว

นัยน์ตาทั้งสองเบิกตากว้างด้วยความตกใจและหวาดกลัว

"งั้นคงมีแต่ต้องฆ่าให้ตายสถานเดียว"แมรี่โกลด์กล่าว

"จะว่าไปที่หลังเธอ นั่นมันหรือว่า..."

"เก็บสิ่งที่เจ้าเห็นลงหลุมไปเลยก็แล้วกัน เมโระ เมโระ เมลโล่!!!!"แฮนค็อกทำมือเป็นรูปหัวใจชี้ไปที่คิรัวร์

ลำแสงหัวใจสีชมพูเคลื่อนทะลุผ่านตัวคิรัวร์ไป เขาหลับตาลง

แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำให้เขาลืมตา

"เมโระ เมโระ เมลโล่!!!!"แฮนค็อกปล่อยลำแสงใส่อีกครั้ง

ลำแสงผ่านตัวคิรัวร์อีกครั้งแต่ไม่เกิดอะไรขึ้น

"ทำไมไม่กลายเป็นหินล่ะเนี่ย!? แม้เห็นเรือนร่างข้าคนนี้ตอนอาบน้ำก็ไม่ใจเต้นเลยรึ?"แฮนค็อกถาม

"ทำไมล่ะ? ฉันมีแฟนอยู่แล้วนะ และฉันกับเธอพึ่งพบหน้ากันครั้งแรก ฉันเลยไม่ได้มีความรู้สึกอะไรให้เธอทั้งนั้น"คิรัวร์อธิบาย

"อั๊ก เป็นไปไม่ได้"แฮนค็อกช็อคทำท่าจะเป็นลม

"ท่านพี่!!!!"

คิรัวร์ได้โอกาสรีบโดดหนีออกทางหน้าต่าง

"โดดลงไปแล้วจากที่สูงขนาดนี้น่ะนะ"แมรี่โกลด์กล่าว

"ไม่ให้หนีหรอก"แฮนค็อกจูบปลายนิ้วมีแสงชมพูรูปหัวใจขึ้นมา"พิสทอล คิส!!!"

กระสุนหัวใจยิงโดนใส่คิรัวร์ เขาตกลงไปกระแทกพื้น

"ผู้ชายนั่นคือผู้บุกรุก จับตัวมันไว้ซะเหล่าโจรสลัดคุจา"

"ค่ะ ผู้ชายเหรอ ทำไมถึงมีผู้ชายล่ะ?"รันถาม

เหล่าโจรสลัดคุจารีบไล่ตามคิรัวร์ที่วิ่งหนีลูกธนู

คิรัวร์วิ่งหนีในหมู่บ้านและไปเจอลูฟี่ที่วิ่งมาอีกทางเข้า ทั้งสองหนีไปด้วยกันและผ่านหน้ายายเนียว ลูฟี่คว้าเนื้อไป

ยายเนียวหันไปมองและเห็นภาพลูฟี่กับคิรัวร์ลงข่าวในหนังสือพิมพ์

"ไม่จริงน่า เจ้ารุกกี้ค่าหัว300ล้านกับ230ล้านมาอยู่ที่เกาะนี้"ยายเนียวคิดในใจขณะมองหนังสือพิมพ์

ลูฟี่วิ่งไปโดนยายเนียวพุ่งเตะเข้าที่หลัง กระเด็นมากระแทกโดนคิรัวร์อัดใส่กำแพงทั้งคู่และโดนโจรสลัดคุจาจับกุม

ยายเนียวมองพวกเขากำหนังสือพิมพ์แน่น

________________________