One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #168 : คิซารุขึ้นฝั่ง(RE2)

ทุกคนตกตะลึงเมื่อลูฟี่ชกชาวมังกรฟ้ากระเด็นไปสลบเหมือด คนที่ขบขันมีแต่ลอว์กับคิด

"โทษทีนะพวกนาย ดูเหมือนว่าถ้าอัดเจ้าหมอนี่ไปพลเรือเอกจะยกกองทัพเรือมาถล่มที่นี่น่ะ"ลูฟี่บอกกลุ่มหมวกฟาง

"เพราะนายอัดมันซะปลิวไปน่ะสิ ฉันเลยอดฟันมัน"โซโลเก็บดาบไป

"ฮาจิ ทำใจดีๆไว้นะ"นามิเข้าไปหาฮาจิ

"นิว พวกเธอน่ะทำเรื่องใหญ่แล้วนะ"ฮาจิกล่าว

"แหม ก็ลูฟี่นี่นาช่วยไม่ได้หรอก"นามิกล่าว

"เอาล่ะ"ซันจิจุดบุหรี่

"ที่นี้ก็รู้แล้วว่าจะทำยังไงกันต่อ"แฟรงกี้กล่าว

"เราต้องรีบหนีไปจากที่นี่"วีวี่กล่าว เธอรู้ดีว่าการท้าทายเผ่ามังกรฟ้าอันตรายมาก

"ฉันต้องไปดูแผลให้ฮาจิ"ช็อปเปอร์รีบวิ่งไปดู

ฮาจิกับปั๊กปากุจ้องด้วยความกลัว ขณะเดียวกันก็น้ำตาไหล

"ชาร์ลอส"ลอสเวิร์ดกล่าว

"ท่านพี่ชาร์ลอส แม้แต่ท่านพ่อก็ยังไม่เคยตีท่านพี่เลยสักครั้งแท้ๆ"

"หนอยแน่ะแก คนชั้นต่ำอย่างแกกล้าดียังไงมาทำกับลูกชายฉันอย่างนี้!!!!"

ลอสเวิร์ดยกปืนไรเฟิลจะยิง

"หมับ!!!!"คิรัวร์คว้าแย่งปืนไรเฟิลจากมือลอสเวิร์ดมา

"แก.....เปรี้ยง!!!!!"คิรัวร์ยกไรเฟิลตีหัวมันกระเด็นไปอัดกำแพง

"มันทำร้ายท่านลอสเวิร์ด!!!"

"ไอ้พวกนี้มันต้องบ้าไปแล้วแน่!!!"

"แกกล้าดียังไง"ชาลูเลียเล็งปืนใส่

"ไสหัวไปก่อนฉันจะฟังแกนังอีตัว"คิรัวร์ด่าชาวมังกรฟ้าไม่ไว้หน้า

"อึก..!!"ชาลูเลียเกรงกลัวแววตาคิรัวร์และรีบวิ่งหนีไป

"แกบังอาจทำร้ายท่านลอสเวิร์ด"พวกทหารชาวมังกรฟ้าวิ่งเข้ามา

"ผัวะๆๆๆ"ซันจิโดดมาเตะพวกนั้น

"เฮ้ เจ้าปลาดุก เคมี่จังล่ะ?"ซันจิถาม

"เอาปลอกคอออกมาได้แล้ว ตอนนี้มีคนดูแลอยู่ด้านหลัง"คิรัวร์กล่าว

"คนดูแล?"ซันจิขมวดคิ้วไม่รู้หมายถึงใคร

"เพลงดาบพายุหมุน!!!!"โซโลตวัดดาบสร้างพายุซัดพวกทหารมังกรฟ้ากระเด็นไปมากมาย

"เนบิวล่าเชน!!!"วีวี่ตวัดโซ่ไปกระแทกพวกมันกระเด็น

"ยัยเจ้าหญิงชั้นต่ำ"ชาลูเลียที่วิ่งหนีไปยิงปืนเข้าใส่วี่วี่

วี่วี่เอี้ยวตัวหลบหลีกกระสุนปืนได้สบายและหยิบเขี้ยวบินที่เธอไม่ได้ใช้นาน

"เขี้ยวบินปลิดชีพ"

"ฉัวะ...อ๊า!!!!"ชาลูเลียโดนเขี้ยวบินฟันกระเด็นล้มลง

_______________________

ด้านนอกพวกฝูงชนกำลังพากันวิ่งออกมาจากร้านค้ามนุษย์

"พวกโจรสลัดมันทำร้ายชาวมังกรฟ้า เรือรบจากกองทัพเรือจะมาที่นี่แล้ว

_______________________

เหนือท้องฟ้าขึ้นไป พวกโทบิอุโอะไรเดอร์ได้พาโรบิน เซียร์ อุซปและบรู๊คมาถึงแล้วและเห็นความวุ่นวายด้านล่าง

"ตายจริง ดูท่าจะมีเรื่องนะ ตรงทางออกมีคนออกันเต็มเลย"โรบินกล่าว

"ยังไงก็เถอะ คงมีแต่ต้องฝ่าเข้าไป รบกวนพุ่งเข้าไปเลยก็แล้วกันครับ"บรู๊คกล่าว

"รับทราบ!!!!"

"เอ๊!!!!? อย่าสิ ฉันยังไม่ได้เตรียมใจเลย"อุซปร้อง

"ไปกันเถอะ"โรบินกล่าว

ปลาบินทั้ง4ตัวต่างพุ่งเข้ามาในร้านค้ามนุษย์เข้ามาในโรงประมูล

"ปลาบินเข้ามาอีกแล้ว!!!!"

"ขอบใจนะ"โรบินโดดจากปลาบิน

"ระวังตัวด้วยล่ะ"

"เซียนเฟลอร์ วิง!!!"โรบินใช้ปีกพาบินลงไป

"โอเค พยายามเข้านะ"

"ไปล่ะคร๊าบ!!"

"ถึงแล้วสาวน้อย"

"ไปนะ"เซียร์โดดลงไปด้านล่างและลงพื้นอย่างปลอดภัย

คิรัวร์เห็นและวิ่งขึ้นบันไดมาคว้าตัวโรบินด้วยท่าอุ้มเจ้าหญิง

"นางฟ้าของฉัน"คิรัวร์ยิ้มให้

โรบินยิ้มอายก่อนคิรัวร์วางเธอลงพื้น

"เคมี่ล่ะ?"เซียร์ถาม

"เคมี่และพวกทาสเป็นอิสระแล้ว"คิรัวร์ตอบ

ด้านลอสเวิร์ดที่โดนคิรัวร์ฟาดด้วยไรเฟิลตัวเองกระเด็นไปลุกขึ้นมา

"ไอ้พวกนี้ ผู้หญิงเอาไปสตั๊ฟให้หมด ส่วนพวกผู้ชายจับไปเป็นทาสแล้วอดอาหารจนเหลือแต่กระดูก สุดท้ายฉันจะตัดเขาและขนกวางไว้เป็นถ้วยรางวัล--"

"โครม!!!!!!"อุซปที่ตกลงมากระแทกลอสเวิร์ดอัดลงพื้น

"ขอโทษนะลุง"อุซปรีบลุกขึ้นขอโทษ

"อุซป เซียร์ โรบิน บรู๊ค!!"ลูฟี่กล่าว

"คลัช!!!"โรบินสร้างมือหักคอทหารสองนาย

"สแลช!!!"เซียร์ชักดาบสั้นคู่เข้าไปฟันทหารและชักธนูยิง

"มาช้าไปหน่อยขออภัยครับ"บรู๊คยกดาบแทงพวกทหารหลายคนกระเด็น

"ถ้าไม่รีบหนีมีหวังเจอเรือรบกับพลเรือเอกแน่ๆ"คิรัวร์บอกทุกคน

"ถ้ากองทัพเรือล่ะก็มาถึงแล้วล่ะเจ้าพวกหมวกฟาง"ลอว์พูดขึ้นมา

ลูฟี่หันไปมองกลุ่มของลอว์ ที่น่าแปลกคือหมีขาวข้างๆเขา

"อะไรกันนาย? แล้วเจ้าหมีนั่นอะไรน่ะ?"ลูฟี่ถาม

"กองทัพเรือล้อมอยู่ที่นี่ตลอดตั้งแต่ก่อนหน้าจะเริ่มการประมูลซะอีกนะ เพราะที่หมู่เกาะนี้มีค่ายที่สังกัดกับศูนย์ใหญ่ยังไงล่ะ"ลอว์กล่าว

_________________________

ด้านนอกกองทัพเรือล้อมที่นี่ไว้แล้วจริงๆ

"กรุณาเดินออกไปให้เป็นระเบียบครับ ไม่ต้องห่วงเพราะพวกเรามาแล้ว!!"

"ข้างในเป็นยังไงบ้าง?"

"ผู้มาร่วมงานทยอยออกมากันจนหมดแล้วครับ แต่ชาวมังกรฟ้าทั้ง3ท่านยังอยู่ข้างใน"

"รีบไปพาออกมาสิ ไอ้เจ้าโจรสลัดพวกนั้น อย่านึกนะว่าจะรอดชีวิตออกจากที่นี่ไปได้

_____________

"พวกมันจะมาจับใครฉันก็ไม่รู้หรอกนะ คงนึกไม่ถึงด้วยซ้ำว่าจะมีคนชกเผ่ามังกรฟ้าน่ะ ฮะๆๆๆ ขอบใจที่ทำให้ได้เห็นอะไรสนุกๆ เจ้ากลุ่มหมวกฟาง"ลอว์กล่าว

"คุณคือทราฟาลก้า ลอว์สินะ ลูฟี่เขาเป็นโจรสลัดน่ะ"โรบินบอก

"เจ้าหมีนั่นด้วยเหรอ?"ลูฟี่มองหมีขาว

"แล้วก็คนที่อยู่ตรงโน้นก็ใช่ ยูสตัส กัปตันคิด"

"เอ๋!!? นั่นน่ะเหรอคนที่มีค่าหัวสูงกว่าคุณลูฟี่น่ะ"บรู๊คกล่าว

ตอนนั้นเองกำแพงเวทีด้านหลังก็โดนพังออกมา มีชายชรากับทาสคนยักษ์เดินออกมา

"เป็นไง เห็นมั้ยล่ะพ่อคนยักษ์ ในนี้เละไม่มีชิ้นดีเลย งานประมูลจบซะแล้วล่ะ ไงๆก็ขโมยเงินมาได้แล้วฉันกลับไปที่บ่อนดีกว่า"

"เป็นตาแก่ที่นิสัยไม่ดีเอาซะเลย คุณมาที่นี่เพื่อขโมยเงินงั้นเหรอ?"

"ถ้าถูกซื้อไปกะว่าจะขโมยจากคนที่ซื้อฉันไปนั่นล่ะ แต่พอลองคิดดูดีๆ คนแก่อายุปูนนี้อย่างฉันใครเขาจะอยากได้ไปเป็นทาสกัน ฮ่าๆๆๆ"

ตอนนี้สายตาทุกคนจ้องมาทางนี้

"อะไรเนี่ยกลายเป็นจุดสนใจไปซะงั้น"

"อะไรฟะ ตาลุงกับคนยักษ์นั่น?"

"แล้วกัน นั่นมันสินค้าของวันนี้นี่ พวกมันหนีออกมาจากกรงได้ไงเนี่ย ปลอกคอหายไปด้วย พวกมันถอดออกได้ยังไงเนี่ย!!!"

"เอาไงดี?"

"เอาไงน่ะเหรอ พวกเราไม่ได้ถูกจ้างมาจับพวกที่แหกกรงสักหน่อย อีกอย่างจะไปจับคนยักษ์ได้ยังไงไหว"

"ระ..เรย์ลี่"ฮาจิกล่าว

"เอ๋ ช่างคลุมเรือเหรอ? คนไหนล่ะ?"ช็อปเปอร์ถาม

"โอ้ ฮาจิไม่ใช่เหรอนั่น นั่นสินะ ไม่เจอกันนานเลยนะ มาทำอะไรที่นี่ล่ะ แล้วแผลนั่นมันอะไร อย่าๆไม่ต้องพูดก็ได้"เรย์ลี่กล่าว

เรย์ลี่มองสถานการณ์รอบตัว นางเงือก มนุษย์เงือก ชาวมังกรฟ้าและโจรสลัด

"สรุปก็คืองี้เองสินะ เข้าใจสถานการณ์แล้ว ให้ตายสิ โชคไม่ดีเอาซะเลยนะฮาจิ พวกเธอมาช่วยเอาไว้อย่างงั้นเหรอ? ถ้างั้น.."

เรย์ลี่ปลดปล่อยฮาคิราชันและทำให้พวกสต๊าฟและทหารต่างล้มลงไปหมด

"หมอนี่มัน"คิดกล่าว

"ไม่จริงน่า"

"อะไรเนี่ย? ทำอะไรน่ะเมื่อกี้?"อุซปถาม

"อะไรกันตาลุงนี่"ซันจิกล่าว

โซโลจ้องมองเงียบๆ

"ฮาคิระดับสุดยอด"คิรัวร์พึมพำเบาๆ

เรย์ลี่จ้องมองลูฟี่

"หมวกฟางใบนั้นมันช่างเหมาะสมกับคนกล้าบ้าบิ่นจริงๆ อยากเจอมานานแล้ว มังกี้ D ลูฟี่"เรย์ลี่กล่าว

__________________________

แดนไร้กฎหมายในหมู่เกาะชาบอนดี้

"เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เจ้าลูฟี่หมวกฟางต่อยชาวมังกรฟ้าซะปลิวเลยที่โรงประมูลโกรฟ1น่ะ"

"ว่าไงนะ!!!!"

"เห็นว่าคิดกับลอว์ก็อยู่ที่นั่นด้วย"

"คลุมเรือเสร็จรึยัง?"คาโปเน่ถามลูกเรือ

"ตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ"

"งั้นออกเดินทางไปเกาะมนุษย์เงือกกันเลย ใครมันจะโง่รออยู่ที่นี่ให้เจอพลเรือเอกกัน"

"ครับ"

ภายในภัตตาคารแห่งนึง จิลเวรี่ บอนนี่กำลังกินอาหารอยู่

"กัปตันรีบหนีกันเถอะครับ"

"อยู่ต่อไปไม่ดีแน่ครับ"

"กัปตันของไอ้บ้าที่เราเจอนั่นมันบ้ายิ่งกว่าซะอีก"จิลเวรี่พูดถึงโซโล"ถ้าได้เจอกันที่นิวเวิลด์ล่ะก็จะซัดพวกมันให้กระจุยเลย!!!!"

อูรูจกำลังมองเหล่าโจรสลัดที่ต่างรีบหลบหนีจากเกาะ

"ขนาดยังไม่ไปถึงนิวเวิลด์เลยแท้ๆ มันยังป่วนจนศูนย์ใหญ่ต้องออกโรงมารับมือ ให้ตายสิ เป็นกลุ่มที่แสบไม่เบาเลยจริงๆ"

เดรคอยู่ภายในเมือง

"เตรียมเรือเอาไว้ให้เรียบร้อย"เดรคกล่าว

"ครับ ได้เลยครับกัปตันเดรค"

"แล้วนี่ใครจะเป็นคนมากันนะ?"เดรคถามตัวเอง

"แตกตื่นกันไปได้ เขาไม่ได้จะมาจับให้หมดทุกคนสักหน่อย แค่มาจับลูฟี่หมวกฟางไม่ใช่เรอะ? รออยู่ดูหน้าพลเรือเอกสักเดี๋ยวก่อนก็แล้วกัน"

"ไม่นะครับคุณอาพู พูดอะไรน่ะครับรีบหนีกันดีกว่า!!!!"

ฮอวกินส์เดินอยู่ในเมืองที่ร้านคน

"กัปตันฮอว์กินส์ครับ"

"ใจเย็นๆ วันนี้ไม่ใช่วันครบรอบวันตายของฉันหรอก"ฮอว์กินส์พูดมองดูไพ่

_______________________

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์มารีจัวร์

"ไอ้เด็กบ้านั่นอีกแล้ว นี่มันกี่ครั้งกันแล้วเนี่ย สายเลือดของไอ้พวกนั้นมันมีปัญหาอะไรนักหนา"เซ็นโงกุเอามือกุมหน้าผาก

"ตามข้อมูลที่ได้รับมา นอกจากกลุ่มหมวกฟางแล้ว ยังมีกลุ่มโจรสลัดยูสตัส กัปตันคิด กับกลุ่มโจรสลัดทราฟาลก้า ลอว์ เป็นพวกมีค่าหัว17คน 6คนในจำนวนนั้นเป็นรุกกี้ค่าหัวเกิน100ล้าน เราจะมุ่งจับกลุ่มคนที่ทำร้ายชาวมังกรฟ้าซึ่งก็คือมังกี้ D ลูฟี่ ส่วนตลาดค้ามนุษย์ เอ่อ ที่ ตลาดแรงงานเสมอภาค เรายังไม่สามารถติดต่อกับผู้ดูแลที่นั่นได้ เป็นไปได้ว่าเจ้าหน้าที่ในนั้นถูกจัดการหมด อย่างไรก็ตามการที่พวกมันจับชาวมังกรฟ้า3คนไว้ ถือเป็นเรื่องร้ายแรงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน"

"พวกมันเรียกร้องอะไรรึเปล่า?"เซ็นโงคุถาม

"ไม่ครับ ตอนนี้ยังไม่มี"

"จะยังไงก็เถอะ ถ้ามีการลงไม้ลงมือกับชาวมังกรฟ้าแล้ว เราจะไม่ออกโรงก็คงไม่ได้ใช่มั้ยล่ะคุณเซ็งโงคุ"

คนที่พูดเป็นชายร่างสูงโปร่ง สวมชุดสูทสีเหลืองสลับส้มทับด้วยเสื้อคลุมนายพลเรือ

"คิซารุ"เขากล่าว

"ผมจะไปดูให้เองก็แล้วกัน เดี๋ยวกลับมานะครับ โปรดสบายใจได้"

_________________

ในร้านค้ามนุษย์ที่หลังเวทีในห้องดิสโก้ เขาพยายามใช้หอยทากสื่อสารติดต่อใครบางคน

"ฮึๆๆๆ"ปลายสายกำลังหัวเราะ

"ไม่ใช่เรื่องน่าหัวเราะนะครับ"ดิสโก้ตะโกน

บนผนังมีสัญลักษณ์หัวกะโหลกคุ้นตา แม้จะดูต่างไปบ้าง แต่มันคล้ายกันคือมีรอยตัดแผลเย็บแนวขวางบนกะโหลกรูปรอยยิ้ม สัญลักษณ์กลุ่มเบรามี่ที่ยืมมาจากโดฟลามิงโก้

"นี่มันร้านของคุณนะครับมิสเตอร์โดฟลามิงโก้ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนกันครับเนี่ย เพราะเกิดเรื่องกับตระกูลลอสเวิร์ดคงไม่มีใครกล้าเข้าร้านนี้อีกแล้ว แล้วอีกเดี๋ยวพวกผมก็คงถูกตามมาเช็คบิลแน่ๆ คุณต้องทำอะไรสักอย่างนะครับ"

"ฮึๆๆ แกฟังนะ การซื้อขายทาสน่ะมันคร้ำครึเกินไปแล้ว เจ้าโง่ ยุคนี้มันต้องรอยยิ้มรู้จักมั้ย ดิสโก้ ร้านนั้นน่ะฉันยกให้แกเลยละกัน แล้วก็ไม่ต้องติดต่อมาหาฉันอีกนะ"

"ว่าไงนะ นี่คุณคิดจะทิ้งพวกผมไว้ในสถานการณ์ที่เลวร้ายแบบนี้เนี่ยนะ"

"หุบปากซะ แกนี่น่ารำคาญจริงๆ เรื่องมันเกิดเพราะความซวยของแกเอง อย่ามาโทษว่าเป็นเพราะฉันสิ ตอนนี้น่ะใกล้จะเข้าสู่ยุคใหม่แล้วนะดิสโก้คุง ตอนนี้ฉันน่ะ ไม่สิ พวกฉันน่ะได้รับคำสั่งเรียกตัวจากกองทัพเรือ"

____________________

ที่ชายหาดเกาะฤดูร้อน โดฟลามิงโก้กำลังนอนผ่อนคลายพูดผ่านหอยทากสื่อสารกับดิสโก้

"แกนึกออกมั้ยว่าอนาคตจะเป็นยังไงดิสโก้คุง เมื่อกลุ่มโจรสลัดหนวดขาว ปะทะกับ เจ็ดเทพโจรสลัด น่ะ

____________________

นอกร้านค้ามนุษย์ กองทัพเรือนำกำลังมาล้อมไว้แล้ว

"กรุณาถอยออกไปให้ห่างที่สุดเท่าที่จะทำได้นะครับ"

"กรุณาอย่ามามุงดูเลยครับ เจ้าพวกนั้นเป็นตัวอันตราย"

"แต่ทาสที่ฉันซื้อไว้ยังอยู่ในนั้นนะ"

"แกร็กๆๆๆ"พวกทหารเรือเล็งปืนไรเฟิล

"ปืนใหญ่มาถึงแล้วหรือยัง?"นายทหารเรือคนนึงถาม

"ครับ จวนแล้วครับ ตอนนี้กำลังให้เตรียมพร้อมอยู่"

"แล้วทางศูนย์ใหญ่ว่าไง"

"พลเรือเอกคิซารุกำลังมาครับ แต่ว่ากองทัพที่พามาด้วย"

"พวกนั้นเรอะ พวกนั้นจะมาที่นี่งั้นเรอะ!?"

"ครับ ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้น"

_________________________

ภายในโรงประมูลทุกคนมองดูพวกทหารและสต๊าฟที่โดนจัดการในพริบตา

"ถ้าคนที่ล้มทหารพวกนี้ในคราวเดียวคือตาแก่นั่นจริง แกคงใช้คุณไสยหรืออะไรแบบนั้นแหงๆเลยว่ามั้ย?"อุซปกล่าว"หรือเป็นพวกมีพลังพิเศษ? แล้วเห็นเขาพูดถึงหมวกฟางของนายด้วยนี่นา นายรู้จักเขาด้วยเหรอลูฟี่?"

"ฉันไม่รู้หรอก จริงๆนะ"ลูฟี่กล่าว

"นั่นอาจจะเป็นพลังฮาคิก็ได้ แต่ฉันก็ไม่ค่อยรู้เท่าไหร่หรอก"ฮาจิกล่าว

"โทษทีนะพวกเธอ เป็นโจรสลัดที่แวะมาดูการประมูลรึ? ดูจากที่พวกเธอต้านพลังนั่นได้ง่ายๆ ท่าจะไม่ใช่พวกมือใหม่สินะ"เรย์ลี่กล่าว

"ไม่น่าเชื่อว่าจะมาเจอผู้ยิ่งใหญ่ในที่แบบนี้"ลอว์กล่าว

"นี่คือ ราชานรก ซิลเวอร์ เรย์ลี่ ไม่ผิดแน่ บุรุษในตำนานมาทำอะไรที่นี่"คิดกล่าว

"ที่เกาะนี้ฉันมีชื่อเรียกว่าคุณเรย์ช่างคลุมเรือ เพราะงั้นอย่าเรียกชื่อไม่ดีๆนั่นเลย ตอนนี้ฉันก็แก่แล้ว อยากใช้ชีวิตบั้นปลายสงบๆน่ะ"

เรย์ลี่เข้ามาคุกเข่าหน้าฮาจิ

"คงไม่ถึงตายนะฮาจิ? แต่ไหนแต่ไรฉันก็เคยเตือนแล้วว่าอย่าขึ้นมาที่เกาะนี้บ่อย"

"นิว ขอโทษนะ"

"ขอบใจนะพวกเธอที่อุตส่าห์ช่วยเพื่อนของฉันไว้"เรย์ลี่บอกกลุ่มหมวกฟาง

"เออ นี่ ลุงเคยเจอฉันที่ไหนมาก่อนรึไง?"ลูฟี่ถาม

"อืม...ไว้คุยกันทีหลังเถอะ ก่อนอื่นต้องรีบหนีไปจากที่นี่"เรย์ลี่กล่าว

"ข้างนอกถูกล้อมไว้หมดแล้วกัปตันคิด"ลูกเรือกลุ่มของคิดกล่าว

"ได้ยินรึเปล่า ขอให้คนร้ายปล่อยตัวครอบครัวลอสเวิร์ดออกมาเดี๋ยวนี้ อีกเดี๋ยวพลเรือเอกก็จะมาถึงแล้ว ยอมมอบตัวเสียแต่เนิ่นๆจะดีกว่า ไม่งั้นจะเกิดอะไรขึ้นไม่รู้ด้วยนะเจ้าพวกรุกกี้"

ลอว์ถอนหายใจ

"ดูท่าพวกฉันจะโดนเหมารวมเข้าไปด้วยนะเนี่ย กลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดไปซะงั้น"

"ได้เห็นแล้วว่าลูฟี่หมวกฟางนี่มันบ้าอย่างที่เขาลือกันจริงๆ ไม่ได้จะบ่นหรอกนะ แต่ถ้าจะให้โดนพลเรือเอกยำไปด้วยนี่ขอเหอะ"

"อ๊ะ ฉันคงใช้พลังเมื่อกี้อีกไม่ได้แล้วล่ะ ฝากพวกนายทีนะ ถ้าให้กองทัพเรือรู้ตัวจริงเข้าฉันคงแย่"เรย์ลี่กล่าว

"ก็ไม่คิดจะให้คนเฒ่าคนแก่ต้องมาดูแลหรอก ถ้าอยู่นานทหารจะยิ่งเยอะ ขอออกไปก่อนละกัน"คิดพูดแล้วเดินไปที่ประตู"แล้วก็จะถือโอกาสนี้ช่วยพวกนายให้ละกัน ฉันจะจัดการพวกข้างนอกให้หมดเองสบายใจได้"

ลูฟี่กับลอว์ต่างกัดฟันกรอดและตามออกไปด้วย

"เยี่ยม พวกเขาแข่งกันเองแล้ว"คิรัวร์พูดก่อนที่โรบินกับวี่วี่จะหันมามองเขา

"ไปช่วยคุณลูฟี่...จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคนอื่นหันมาเล่นงานเขาหรือหนีไปทันที"วี่วี่กล่าว

"ลูฟี่จัดการคนเดียวได้...."คิรัวร์หยุดเมื่อเจ้าหญิงจ้องเขม็ง โรบินก็ส่งสายตาแบบเดียวกัน"ก็ได้"

คิรัวร์ตามออกไปด้วย

__________________________

ด้านนอกพวกทหารเรือเตรียมการจับกุมโจรสลัดและเห็น4คนเดินออกมา

"พวกนายถอยไปซะ"ลูฟี่กล่าว

"พวกแก3คนนั่นแหละถอยไปซะ"คิดกล่าว

"ฉันจะจัดการเองไม่ชอบก็ไสหัวไป"ลอว์กล่าว

"ถ้าบังอาจสั่งฉันอีกแม้แต่คำเดียว ฉันเล่นนายก่อนแน่ยูสทัส"คิรัวร์กล่าวพลางชักดาบชินโซริวออกมา

"เจ้าสามคนนั้นเป็นกัปตันนี่ มันเล่นออกมาพร้อมกันหมดเลย"

"แล้วยังมีรองกัปตันอยู่ด้วย"

"นั่นมังกี้ D ลูฟี่ 300ล้าน ส่วนนั่น315ล้าน ยูสทัส กัปตันคิด 200ล้าน ทราฟาลก้า ลอว์ และสุดท้าย 230ล้าน นามิคาเสะ คิรัวร์ รองกัปตันของกลุ่มหมวกฟาง"

_____________________

"ให้ตายสิพวกนั้นงี่เง่าชะมัด"นามิบ่น

"เฮ้ มันชักจะวุ่นวายใหญ่แล้ว รีบหนีออกไปกันเหอะ จะมามัวเอ้อระเหยแบบนี้ไม่ได้นะ"อุซปกล่าว

"ฮัจจิน"เคมี่ขี่หลังแฟรงกี้มาดูฮาจิที่บาดเจ็บ"ขอบใจนะ เป็นเพราะฉันแท้ๆขอโทษนะ"

"นิว ช่างฉันเถอะน่า ขอแค่เธอไม่เป็นไรก็พอแล้วล่ะ"

"ไปกันเถอะ เราจะบุกออกไปรวดเดียวเลย"โซโลกล่าว

"โอเค"ซันจิเห็นด้วย

"ถ้างั้นพวกเธอ"เรย์ลี่แบกฮาจิขึ้นบ่า"ถ้าเกิดคลาดกันขึ้นมาไว้ไปเจอกันที่โกรฟหมายเลข13นะ"

"โอเค เข้าใจแล้ว"โซโลกล่าว

"ไม่มีทางเข้าใจแหงๆนายน่ะ"อุซปกล่าว

"พ่อคนยักษ์เธอล่ะว่าไง?"เรย์ลี่มองทาสคนยักษ์

"กะว่าจะพาพวกทาสคนอื่นๆหนีไปด้วยกันที่ไหนสักที่"คนยักษ์กล่าว

"งั้นเหรอ ระวังอย่าทำตัวสะดุดตานักล่ะ"

"คุณลุงแล้วก็พวกหมวกฟางทุกคน ถ้าวันไหนได้เจอกันอีก ฉันจะตอบแทนคืนให้แน่ๆ ขอบใจมากนะ"

"ขอบใจมากจริงๆนะ"

"ขอบคุณมาก"

"โอเค ไม่ต้องขอบใจหรอก"อุซปกล่าว

"นายไม่ได้ทำอะไรเลยไม่ใช่เรอะ!!?"ช็อปเปอร์ถาม

______________________

ด้านนอกร้านค้ามนุษย์

"ปืนใหญ่ยิงได้!!!!"ปืนใหญ่ยิงใส่ทั้ง4คน

"ลูกโป่งยางยืด!!!!"ลูฟี่พองตัวสะท้อนกระสุนกลับไป

คิดยื่นมือไปข้างหน้าและหยุดกระสุนปืนใหญ่ห่างจากเขาไม่กี่นิ้ว

"รีเพล"คิดพูดแล้วกระสุนปืนใหญ่ย้อนกลับไปหาพวกทหารเรือ

"บรึ้มมมม!!!"

"รูม!!"ลอว์กล่าว

เกิดโดมสีฟ้าล้อมรอบทหารเรือคนนึงไว้

"ฉัวะ!!!"ลอว์ฟันดาบกลางอากาศตัดหัวทหารคนนึงกระเด็น

"แชมเบิ้ล"ลอว์พูดแล้วกระสุนปืนใหญ่ที่พุ่งมาไปแทนที่หัวที่โดนตัด และหัวทหารเรือคนนั้นแทนที่ปืนใหญ่และลอว์รับไว้แทน

"บรึ้มมมม!!!!!"ร่างของทหารเรือโดนปืนใหญ่ระเบิด

"วิชา1ดาบ กงล้อเพลิง"คิรัวร์กล่าว

เขาหมุนใบดาบและรับลูกปืนใหญ่หมุนเอียงมันย้อนกลับไปทางพวกทหารเรือ นอกจากนี้ยังมีเปลวไฟสีขาวติดไปด้วย

"บรึ้มมมมมม!!!!!!"

"อ๊ากกกกก!!!!!"ปืนใหญ่รุนแรงกว่าเดิมและเผาพวกทหารเรือหลายคน

"เสร็จมันซะแล้ว!!!!"หัวทหารเรือที่อยู่ในมือลอว์ยังมีชีวิตร้องออกมา

"ระวังไว้นะ พวกมันทั้ง4คนเป็นผู้มีพลังพิเศษ!!!"

พวกทหารเรือรู้สึกกลัวเมื่อเจอพลังของรุกกี้กัปตันทั้ง3และรองกัปตัน1คน

"ช่วยฉันด้วย"หัวในมือลอว์ตะโกน

"ให้ตายเถอะ เยอะกว่าที่คิดอีกแฮะ"ลอว์กล่าว

"พวกนายนี่มีพลังพิเศษพิลึกๆกันทั้งนั้นเลย"ลูฟี่ออกความเห็น

"นายนั่นล่ะที่พิลึกที่สุด"คิดกล่าว

"งั้นเหรอ?"ลูฟี่กล่าว

"ปืนใหญ่ทำอะไรทั้ง4คนไม่ได้"

"ดูเหมือนชื่อเสียงชั่วร้ายที่ร่ำลือกันจะเป็นของจริงนะ"

"ต้องถ่วงเวลาเอาไว้จนกว่าพลเอกคิซารุจะมาถึง"

"ใครเขาจะยอมรอถึงตอนนั้นกันเล่า"ลอว์กล่าว

เขาโยนหัวทหารเรือไปให้ทหารเรือคนนึงที่รับไว้ได้

"เหวอ หัวคน!!!"

"อย่าทำตกนะ"

"ทำไมถึงพูดได้ล่ะ"

"ไม่รู้เหมือนกันแต่ร่างกายมันร้อนๆชอบกล"

"แกไม่มีร่างกายไม่ใช่เรอะ ร่างกายของแกไหม้เกรียมอยู่ตรงโน้น"

ทหารเรือคนนึงชี้ร่างไร้หัวที่วิ่งไปวิ่งมา

"ร้อนๆ ไหม้แล้ว ตัวฉันไหม้แล้ว!!!!"

"รู้สึกด้วยงั้นเหรอ"

"ทุกคนระวังตัวนะ อย่าไปอยู่ในวงกลมที่หมอนั่นสร้างขึ้นนะ"

"รูม"ลอว์สร้างโดมสีฟ้าคลุมทหารเรือไว้กว่า20คน

"หมายถึงเจ้านี่เหรอ?"

"ใช่ เจ้านี่แหละ"

"ฉับ!!!!!"ลอว์ตวัดดาบแล้วพวกทหารเรือโดนตัดร่างออกเป็นชิ้นๆ

"ทำใจให้สบายเถอะ เดี๋ยวก็จบแล้วล่ะ"ลอว์กล่าว

"เกียร์3"ลูฟี่พองแขนสร้างเป็นแขนคนยักษ์ขึ้นมา

"หวา นี่มันอะไรกันเนี่ย แขนนั่น!!!!"

"แขนนี้คือแขนของเผ่าคนยักษ์ไงล่ะ"ลูฟี่กล่าว

"อย่าไปกลัวมัน ประทับปืนขึ้นแล้วยิงมัน ยิงมันให้พรุนเลย"

"ดาบระเบิดนกเพลิง!!!!!"คิรัวร์ตวัดดาบชินโซริวลงพื้น

"ก๊าซซซซ!!!!"คลื่นดาบเพลิงนกพุ่งไปหาพวกทหารเรือ

"หลบเร็ว......บรึ้มมมมมมม!!!!!!"

ทหารเรือหลายร้อยต่างโดนเปลวเพลิงเป็นวงกว้าง

"ร้อนๆๆๆ"

"ตัวจะไหม้แล้ว!!!!"

ทันใดนั้นอาวุธของกองทัพเรือต่างก็ถูกดึงลอยขึ้นไปด้วยแรงดึงดูดบางอย่าง แม้แต่เศษเหล็กก็โดนดึงด้วย

"พันเอกอาวุธมันลอยไปแล้วครับ"

"แกร็ก!!!....หมับ!!!"คิรัวร์ต้องใช้มือจับด้ามจับดาบทั้ง3เล่มที่กำลังโดนดึงไป

"ทำไมกัน"พันเอกถาม

"เหมือนกับถูกบางอย่างดูดเข้าไป"

"จากโรงประมูลก็ด้วย"

อาวุธที่เป็นเหล็กทั้งหมดต่างโดนดูดไปหลอมรวมไว้ในมือของคิดกลายเป็นมือเหล็กยักษ์

"ไอ้เจ้าคิด"คิรัวร์มองเขา

"จับดาบไว้แน่นๆแล้วกันนามิคาเสะ ขอโทษทีนะที่ทำให้นักดาบอย่างแกสู้ไม่ได้"คิดแสยะยิ้ม

"สู้ไม่ได้ แกเข้าใจผิดแล้ว"คิรัวร์กล่าว

"หือ?"คิดขมวดคิ้ว

"ครืนนน!!"คิดมองคิรัวร์ที่หลับตาลง ก่อนจะชูมือที่กลายเป็นกรงเล็บมังกรโต

"นี่คือพลังของแอตแลนติสรึ"คิดพูดอย่างกังวล เขานึกว่าตัวเองจะจัดการนักดาบอย่างคิรัวร์ได้ง่ายๆ

ทางด้านกองทัพเรือกำลังหวาดกลัวเมื่อเห็นสิ่งเหนือธรรมชาติตรงหน้า

"จะจัดการมันยังไงดีนะเจ้าพวกนี้!!!"

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย"

ทางด้านพวกทหารเรือที่โดนลอว์ตัด ร่างของพวกเขาก็ถูกต่อเข้ากับวัตถุอื่นไม่ก็ไปอยู่กับคนอื่นแทน

"เฮ้ย นั่นมันขาฉันนะ"

"แล้วนั่นมันขาใครกันล่ะ"

"ตัวนายมันเยอะเกินไปแล้วนะ"

"รู้แล้วเฟ้ย"

ลูฟี่ คิดและคิรัวร์เตรียมโจมตี

"หมัดปืนคนยักษ์!!!!"ลูฟี่ยืดแขนคนยักษ์ไปด้านหน้า

"เอานี่ไปกิน"คิดกระแทกหมัดเหล็กยักษ์ไปข้างหน้า

"ดีกัลควอร์!!!!!"คิวร์ตวัดกรงเล็บใหญ่ลงมาฟาดใส่ทหารเรือ

"ตูมมมมมมมมม!!!!!.....บรึ้มมมมม!!!!!!"

ขณะเดียวกัน กลุ่มลูกเรือหมวกฟาง กลุ่มคิด กลุ่มลอว์ ต่างพากันวิ่งออกประตูหน้ามาเห็นภาพตรงหน้า

"เฮ้ยๆ แค่แป๊ปเดียวเป็นงี้เลยเรอะ"โซโลกล่าว

"2คนนั่นคงจะเป็นผู้มีพลังพิเศษแหงแซะ"

"สุดยอด ไม่อยากจะเชื่อสายตาเลยครับ"บรู๊คกล่าว

"ทำซะวุ่นวายเลยนะกัปตัน"ลูกเรือของลอว์กล่าว

"ใจร้อนเป็นบ้าพวกนี้"คิลเลอร์กล่าว

"ฮะๆๆ ดูท่าจะพึ่งพาได้อยู่นะเนี่ย"เรย์ลี่ที่แบกฮาจิไว้กล่าว

กองทัพเรือที่เข้าปิดล้อมถูกจัดการหมดโดยรุกกี้ทั้ง4

และตอนนี้ลูฟี่ตัวเล็กเพราะใช้เกียร์3

"เป็นอะไรไปน่ะเจ้าหมวกฟาง ตัวหดเหลือนิดเดียวเอง"ลอว์กล่าว

"เอ๋ เหรอ?"ลูฟี่กล่าว

"เท่านี้แนวรบของพวกมันก็น่าจะกระจุยหมดแล้วล่ะนะ"คิดกล่าว

"ท่านนายพล พวกโจรสลัดทุกคนมันออกมาจากโรงประมูลหมดแล้วครับ"

"คิดจะหนีกันล่ะสิ อย่ามาดูถูกกันนะเจ้าเด็กอมมือ กำลังเสริมยังไม่มาอีกรึไง

"รีบไปคุ้มครองตัวประกันทั้ง3คนจากปากทางด้านหลังเร็ว"

"ปืนใหญ่เตรียมยิงใส่พวกที่ไม่ใช่ผู้มีพลังพิเศษ"

"หน่วยพลปืนอ้อมไปข้างหลัง ทุกหน่วยเตรียมทำการโจมตีให้พร้อม จัดการพวกโจรสลัดซะ"

"โอ้!!!!!"

พวกทหารเรือที่ยังล้อมอยู่ต่างวิ่งเข้ามาหาโจรสลัด

"มาแล้ว ดูเหมือนจะมาแบบไม่มียุทธวิธีแล้วล่ะแค่เข้ามาตะลุมบอนเฉยๆ"คิรัวร์กล่าว

"โอ้ กลับร่างแล้ว"ลูฟี่ตัวกลับเป็นปกติ

"ลาล่ะนะเจ้าหมวกฟาง นักดาบทมิฬ"คิดพูดแต่ยังมองไปข้างหน้า"ดีใจที่ได้เจอพวกแก เจอกันคราวหน้าไม่มีปรานีแน่"

"อือ แต่ว่า คนที่จะหาวันพีชเจอคือฉัน"ลูฟี่กล่าว

ตาของคิดและลอว์กระตุกทันทีที่ได้ยิน

คิดไม่ได้สังเกตทหารเรือถือขวานพุ่งเข้ามาฟันใส่ตัวเอง

"เคร้ง!!!!!"แต่คิลเลอร์เข้ามายกใบมีดหมุนของตนรับไว้และกระโดดตัดคอ"ฉัวะ!!!!"

"เฮ้ย คิด"คิลเลอร์เรียกเมื่อลงพื้น"มัวยืนเหม่อะไรอยู่ได้"

"นี่คิลเลอร์ ตลอดทางที่เราแล่นเรือมาจนถึงนี่ พออ้าปากพูดว่าจะหาวันพีชให้เจอทีไรก็มีแต่คนหัวเราะเยาะใส่ ซึ่งทุกครั้งพวกเราก็จะฆ่าไอ้พวกที่กล้าหัวเราะเยาะเราจนหมด แต่ว่าคราวนี้เราจะไปสู่ทะเลที่ถ้าไม่พูดคำคำนั้นก็จะต้องตาย ไว้เจอกันใหม่ที่นิวเวิร์ล"

ลูฟี่ ลอว์และคิรัวจ้องมองคิด

"ไปกันได้แล้วพวกแก!!!"คิดสั่ง

คิลเลอร์พุ่งตวัดสนับเคียวคู่ใส่ทหารเรือ ลูกเรืออีกคนพ่นไฟจากปาก

"ทราฟาลก้า ลอว์"ทหารเรือพุ่งหมายฟันใส่ลอว์"เมื่อกี้แกบังอาจทำร้ายพวกพ้องของฉัน"

"เบโปะ"ลอว์หันหลังไป

"รับทราบกัปตัน"หมีขาวพุ่งเข้ามาเตะทหารเรือกระเด็น

"อั๊ก หมีนี่มันอะไร"

เบโปะยืนในท่ากังฟู

"อ้าว กัปตันจะกลับแล้วเหรอ?"เบโปะมองลอว์เดินไป

ลอว์เดินเข้าไปหาทาสชายกอริลลาที่เป็นทาสชาวมังกรฟ้า

ซันจิพุ่งเข้ามาเตะทหารเรือที่วิ่งเข้าหาลูฟี่

"โอ้ ซันจิ"

"ลูฟี่ ดูทางโน้น"ซันจิชี้

ลูฟี่มองไปและเห็นดูวัลกับพวกโทบิอุโอะไรเดอร์บนเนินเขาด้านหลังพวกทหารเรือที่ล้อมที่นี่

"เฮ้ พวกนายน้อยขอรับ"

"โทบิอุโอะ!!!"ลูฟี่ตะโกน

"เอ๋ หล่อล๊าก เรื่องนั้นช่างมันเถอะเตรียมทางหนีทีไล่ไว้แล้วนะใช่มั้ยพวกแก"ดูวัลหันไปหาลูกน้อง

"เยส หยั่งกับชีวิตที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ"

"ไม่ได้อยากพึ่งพาเจ้าพวกนี้สักเท่าไหร่หรอก แต่ตอนนี้เราต้องรีบไป"

"อื้อ ไปกันเหอะ"

"บทเพลงนิทรา ฟราน!!"บรู๊คเล่นไวโอลินทำให้พวกทหารเรือหลับ"ทั้ง3คนเร็วเข้าครับ"

"โอ้ คร่อก!!"ลูฟี่พูดแล้วก็หลับตาม

"อย่าหลับสิฟะ!!!"คิรัวร์ทุบหัวลูฟี่

ทหารเรือเล็งปืนใส่ดูวัล

"แกเป็นพวกเดียวกับโจรสลัดงั้นเรอะ!!"

"ผมเปล่านะครับ ไม่ใช่โจรสลัดจริงๆจ้า"ดูวัลกล่าว

"นูเอเบ เฟลอว์ ทวิสต์"โรบินสร้างมือ9แขนหักมือทหารเรือพวกนั้นล้มลง

ดูวัลถอนหายใจเข่าทรุดลงพื้น

"น่ากลัวจังเลย"ดูวัลกล่าว

"บอส ทั้งที่ยังเหลือแผลใจจากตอนที่ถูกกองทัะเรือไล่ล่าอยู่แท้ๆ"

"อดทนเอาไว้สินะ ช่างน่านับถือจริงๆ"

"หนวกหูน่ามันใช่เวลาพูดถึงแผลใจที่ไหนกัน พวกนายน้อยกำลังลำบากกันอยู่นะ!!!"ดูวัลตะโกน

"วอลคาโน!!!!"เซียร์ยิงธนูเกิดระเบิดภูเขาไฟย่อมๆหลายที่

"บรึ้มๆๆๆๆๆ"

กลุ่มหมวกฟางคนอื่นจัดการพวกทหารเรือ อุซปยิงคาบูโตะ โซโลฟันดาบ และช็อปเปอร์ใช้เขาในร่างฮอร์นพอยต์

"ตาแก่ แฟรงกี้ ไปก่อนได้เลย"โซโลกล่าว

"โอ้โทษทีนะ"เรย์ลี่ที่แบกฮาจิกับแฟรงกี้ที่แบกเคมี่กับปั๊กปากุวิ่งผ่านไป

"ฮ่าๆๆ รู้สึกเดือดพล่านไปทั้งตัว"เรย์ลี่กล่าว

"เป็นตาแก่ที่ฟิตปั๋งจริงๆนะ"แฟรงกี้กล่าว

"เฮ้ พวกนาย4คนเร็วๆเข้า"อุซปตะโกนเรียกคิรัวร์ ลูฟี่ บรู๊คและซันจิที่วิ่งมาทางนี้

"อย่าปล่อยให้หมวกฟางหนีไปได้ เจ้าพวกนั้นมีโทษหนัก"ทหารเรือตะโกน

ทหารเรือไม่ได้สังเกตว่ามีเมฆดำปกคลุมเหนือหัว

"ธันเดอร์โบลท์ เท็มโพ!!!"นามิตะโกน

"เปรี้ยงงงงง!!!!!!"สายฟ้าพุ่งลงมาช็อตทหารเรือ

"อ๊ากกกกก!!!!!"

______________________

ทางด้านทาสของชาวมังกรฟ้าปลอกคอของเขาหลุดไป

"หมอนั่นมันปล่อยทาสของท่านลอสเวิร์ด"

"ทำยังไงถึงไขกุญแจออกได้ล่ะ"

"จะไปกับฉันไหม? กัปตันโจรสลัดจาบาล"

"ไม่ได้ถูกเรียกแบบนั้นมาซะนานเลย"จาบาลกล่าว

เขายกแขนฟาดพวกทหารเรือกระเด็นด้วยกำลังระดับกอริลลา

"แต่เมื่อช่วยปลดปล่อยจากการเป็นทาสของเผ่ามังกรฟ้าฉันก็ยินดีจะเป็นลูกน้องของแก!!!"จาบาลตะโกน

"ครึ่งนึงน่ะต้องขอบใจพวกหมวกฟางนะ"ลอว์กล่าว

_______________________

ทางฝั่งกลุ่มโจรสลัดหลบหนีข้ามสะพานมาแล้วทำลายสะพานไป

"มันยังตามมาอยู่เลย ขนาดสะพานพังแล้วแท้ๆ"

"ก็ต้องงั้นล่ะ พอเข้าไปในเมืองก็คงเจอพวกมันอีก รีบๆไปจากเกาะนี้กันเถอะ"

"แว็บ!!!"ลำแสงสีเหลืองยิงใส่คิดแต่แค่เฉี่ยวๆ

"คิด"คิลเลอร์กล่าว

"กัปตันคิด"ลูกเรือพ่นไฟกล่าว

"อยู่ตรงนั้นเองเหรอ"

"ไม่น่าเชื่อ นั่นมัน..."คิลเลอร์กล่าว

พวกเขามองร่างใหญ่โตของบาโธโลมิว คุมะ

"ทำไม7เทพโจรสลัดถึงมาอยู่ที่เกาะนี้ได้ล่ะ"คิดกล่าว

_____________________

"ไฮยะๆๆๆ"เบโปะ หมีขาวอัดพวกทหารเรือกระเด็น

"ทำไมเจ้าหมีนี่มันไวอย่างนี้จับมันไม่ทันเลย"

"ทำไมหมีถึงพูดได้ด้วยล่ะเนี่ย"

"ขอโทษครับ"

"โห จ๋อยง่ายสุด!!!!"

"รีบไปได้แล้วเบโปะ"ลอว์กล่าว

เบโปะได้ยินแล้วโดดวิ่งข้ามสะพานไป

"เปรี้ยง!!!!!"จาบาลยกหมัดทุบทำลายสะพานข้ามไป

"แย่แล้ว มันพังสะพานซะแล้ว"

กลุ่มโจรสลัดลอว์ต่างรีบวิ่งหนีไปทันที

"นายเข้ามาใหม่ต้องเป็นลูกน้องฉันนะ"

"ขอแค่ไม่ใช่ทาสจะเอาไงก็ได้"จาบาลกล่าว

__________________________

แก๊งโทบิอุโอะไรเดอร์ให้กลุ่มหมวกฟางขึ้นปลาบินหนีไป

"น่าจะทิ้งห่างออกมาได้แล้วมั้ง"อุซปกล่าว

"โอเค ตรงไปที่สวนสนุกกันได้เลย"ลูฟี่กล่าว

"จะบ้าเรอะ!!!!!"ซันจิ คิรัวร์และอุซปตะโกน

พวกเขามองลงไปด้านล่างเห็นโมโตบาโร่ที่วิ่งเร็วขึ้นด้วยการติดตั้งอุปกรณ์เครื่องจักรไอน้ำที่แฟรงกี้สร้างเข้าไป เคมี่ ปั๊กปากุ แฟรงกี้ ฮาจิและเรย์ลี่นั่งอยู่

"ฮ่าๆๆ ใช้ได้ๆ แค่เวลาสั้นๆกลับสร้างเจ้านี่ได้ฝีมือไม่เลวเลยนะ"

"เจ๋งไปเลยนะ ทำให้แล่นได้เร็วตั้งขนาดนี้"ดูวัลกล่าว

"ก็นะ"แฟรงกี้กล่าว

"ฮิๆๆๆ/ฮะๆๆๆ"เคมี่กับปั๊กปากุหัวเราะ

พวกเขาผ่านมาถึงโกรฟเบอร์8

"ที่นี่มันที่ตั้งรังของเจ้าปีเตอร์แมนนี่นา"ดูวัลกล่าว

__________________________

"กัปตัน ดูนั่น!!"ลูกเรือของลอว์ชี้ไปข้างหน้า

ลอว์มองข้างหน้าก็เห็นคิดกับคุมะ

"ทำไมเจ็ดเทพโจรสลัดถึงมาอยู่นี่?"ลอว์ถาม

"ทราฟาลก้า ลอว์"คุมะมองมาที่เขา

"รู้จักชื่อของฉันด้วยงั้นเหรอ?"ลอว์ถาม

คุมะยิงลำแสงใส่แต่ลอว์หลบได้ทัน

"กัปตัน!!!"เบโปะตะโกน

"ที่นี่อยู่ใกล้ศูนย์ใหญ่กับมารีจัวร์แค่นิดเดียว จะเจอใครเข้าก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก"จาบาลกล่าว

"ข้างหลังก็มีทหารเรือตามมานะครับ"ลูกเรือของลอว์ตะโกน

"สงสัยต้องทุ่มสุดกำลังแล้วล่ะนะงานนี้ ทราฟาลก้า ลอว์ แกอย่ามาเกะกะนะเฟ้ย"

"อยากตายเรอะ บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามาสั่งฉัน วันนี้ได้เจอคนดังทั้งนั้นเลยแฮะ แต่ว่ายังไม่อยากเจอพลเรือเอกหรอกนะ คงต้องขอให้หลีกทางให้หน่อยแล้วล่ะ บาโธโลมิว คุมะ"

2ซูเปอร์โนวาร์เข้าปะทะเจ็ดเทพโจรสลัด

_____________________

ในรังของหมาล่าเนื้อ ปีเตอร์แมนโดนทำร้ายบาดเจ็บหนักหมดสติไป

"ปีเตอร์แมนทำใจดีๆเอาไว้ครับ"

"ยังมีชีวิตอยู่รึเปล่าคุณปีเตอร์แมน"

"บ้าเอ๊ย เจ้าพวกนั้น"

"แต่ว่าไม่นึกเลยว่าใบหน้าใต้หน้ากากของดูวัลมันจะหล่อขนาดนั้น"

_________________________

ที่โกรฟเบอร์13 ดูวัลและโทบิอุโอะไรเดอร์ลากลุ่มหมวกฟาง

งั้นลาล่ะ มีอะไรให้ช่วยก็เรียกได้เลยนะครับ พวกผมจะคอยเป็นมือเป็นเท้าให้จนกว่าพวกนายน้อยจะไปถึงเกาะมนุษย์เงือกได้อย่างปลอดภัย"

"โอ้ ขอบใจมากนะพวกนาย"ลูฟี่กล่าว

"แล้วก็เลิกกระพริบตาซะเถอะ"ซันจิกล่าว

"แล้วก็นี่ก็ของคุณนางเงือก"ดูวัลส่งกระเป๋าให้เคมี่"เจ้าบ้าปีเตอร์แมนมันขโมยไปน่ะครับ"

"เป้ของฉัน ขอบคุณมากนะ"เคมี่กล่าว

แก๊งโทบิอุโอะไรเดอร์วิ่งจากไป

"เอาล่ะไปกันเถอะไรเดอร์ที่ชีวิตโรยด้วยกลีบกุหลาบ!!!"

"เยส ยอดสีกุหลาบ"

"ชื่อเรียกมันแปลกๆนะ"

"ยังหาชื่อที่มันเหมาะๆไม่ได้ละมั้ง"ซันจิกล่าว

"เอาล่ะ รีบเข้าไปกันเถอะ"

"ต้องให้ฮาจิพักสบายๆก่อน"ช็อปเปอร์กล่าว

พวกเขาขึ้นมาบนหน้าร้านของแช็คกี้

"เฮ้ แช็คกี้ฉันกลับมาแล้ว"เรย์ลี่กล่าว

"อ้าวคุณเรย์ กลับมาแล้วเหรอ"แช็คกี้เปิดประตู"มาเร็วจังนะ พวกมังกี้จังตามหาเก่งใช้ได้เลย"

"เจ้าฮาจิบาดเจ็บสาหัสเลยต้องรีบพาไปนอนพัก"เรย์ลี่กล่าว

"ตายจริง ไปเจออะไรมาเหรอฮัจจัง?"แช็คกี้ตกใจ

____________________

ตอนนี้ทุกคนนั่งอยู่ในร้านแช็คกี้ ฮัจจินนอนบนเตียงที่แช็คกี้เตรียมให้ ปั๊กปากุ เคมี่นั่งอยู่ข้างๆขณะที่ช็อปเปอร์ทำการรักษา

ลูฟี่กับบรู๊คนั่งทานอาหารที่เค้าเตอร์กับเรยลี่ขณะที่คนอื่นนั่งอยู่ที่โซฟา

"เอ๋!!? เคยอยู่บนเรือของราชาโจรสลัด!?"ลูฟี่ตะโกน

"อื้อ ฉันเคยเป็นรองกัปตันชื่อว่าซิลเวอร์ เรย์ลี่ ยินดีที่ได้รู้จัก"เรย์ลี่กล่าว

"รองกัปตัน!!!!!"กลุ่มหมวกฟางตะโกน ยกเว้นคิรัวร์ โรบินและโซโล

"ไม่ได้บอกพวกเขาเหรอฮัจจัง?"แช็คกี้ถาม

"ก็กะว่าจะให้คลุมเรือให้เฉยๆน่ะ"ฮาจิกล่าว

"ตายจริง นึกว่ารู้กันแล้วซะอีก"โรบินกล่าว

"ฉันก็พึ่งเจอเขาตอนเป็นทาสในร้านนั่นแหละ"คิรัวร์กล่าว

"ชื่อนั้นน่ะฉันรู้จักดีเลยล่ะ"อุซปพูดทั้งร้องไห้

"ชื่อเขามีเขียนไว้ในหนังสือตั้งหลายเล่ม"นามิร้องไห้

"ท่านพ่อเคยเล่าให้ฟังตั้งหลายครั้ง"วี่วี่ร้องไห้

"ชื่อนั่นน่ะไม่ว่าใครก็ต้องเคยได้ยินแน่ๆ"ซันจิกล่าว

แฟรงกี้นั่งแล้วไม่พูดอะไรแต่เขาก็มีสีหน้าตกตะลึงและประหลาดใจ เขากำลังมองชายที่นั่งเรือที่อาจารย์ของเขาสร้างให้

"โกลด์ โรเจอร์ จะว่าไปคล้ายกับว่าจะมีรุกกี้ชื่อแบบนั้นอยู่ละมั้งครับ"บรู๊คพูดขณะกินถั่ว

"ทำไมเจ้าปลาหมึกถึงรู้จักผู้ยิ่งใหญ่ระดับนี้ได้ล่ะ?"โซโลถาม

"ฮาจิน่ะเหรอ เมื่อ20ปีก่อน เขาเคยช่วยฉันไว้ตอนที่เรือของฉันอัปปางน่ะ"

"เรียกได้ว่าเป็นผู้ช่วยชีวิตเลยล่ะ ตอนนั้นเขายังเป็นเด็กอยู่เลย"แช็คกี้กล่าว

"จากนั้นเราก็เป็นเพื่อนกันจนฮาจิเข้ากลุ่มโจรสลัดพระอาทิตย์"

"พวกอารอนใช่รึเปล่า"ลูฟี่ถาม

"ไม่ใช่ลูฟี่ กลุ่มโจรสลัดพระอาทิตย์คือกลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือกที่แข็งแกร่งมากในแกรนไลน์ก่อนจะสลายตัวไป"คิรัวร์กล่าว

"แต่ว่านะโกลด์ โรเจอร์ถูกประหารไปตั้งแต่22ปีก่อน ทำไมรองกัปตันอย่างคุณถึงยังรอดมาได้ล่ะ พวกลูกเรือน่าจะถูกจับด้วยไม่ใช่เหรอ"

"ไม่ได้ถูกจับหรอก โรเจอร์ยอมมอบตัวเองต่างหากล่ะ"เรย์ลี่พูดทำให้ทุกคนตกตะลึง"แต่ว่าทางรัฐบาลคงอยากจะแสดงอำนาจ ก็เลยอ้างว่าพวกเราเป็นคนจับตัวโรเจอร์ได้เองล่ะมั้ง"

"ราชาโจรสลัดน่ะนะเข้ามอบตัว? ทำไมล่ะ!?"นามิถาม

"เพราะเขาเห็นว่าการเดินทางมันถึงขีดจำกัดแล้วน่ะ ก็ตั้งแต่ก่อนจะถึงวันประหารนั่น สัก4ปีได้ล่ะมั้ง โรเจอร์น่ะป่วยเป็นโรคที่ไม่มีทางหาย โรคที่ไม่มีใครรักษาหรือทำให้ทุเลาเบาบางลงได้ แม้แต่โรเจอร์คนนั้นก็ยังต้องทุกข์ทรมาณ ในตอนนั้นเราได้พบกับหมอที่ประจำอยู่บนประภาคารที่สูงที่สุดแห่งท้องทะเล เขาชื่อว่าคร็อกคัสแห่งแหลมแฝด เขาเป็นคนเดียวที่บรรเทาความเจ็บปวดนั้นลงได้"

บรู๊คได้ยินแล้วทำถั่วที่จะเข้าปากหลุด

"เราขอให้เขาเข้าร่วมด้วยและเขาตกลงมากับการเดินทางครั้งสุดท้ายของพวกเรา ในที่สุด3ปีหลังจากนั้น ระหว่างที่เรายืดชีวิตของโรเจอร์ไปด้วย เราได้ทำสิ่งที่ถูกบอกว่าเป็นไปไม่ได้ คือการพิชิตแกรนไลน์ได้จนสำเร็จ"

"คุณคร็อกคัสแห่งแหลมแฝด คิดถึงวันเก่าๆจัง"

"ตาลุงคนนั้นไม่ได้อยู่ที่แหลมแฝดตลอด50ปีหรอกเหรอ? เคยเป็นลูกเรือของราชาโจรสลัดรึนี่?"อุซปกล่าว

"แต่จะว่าไปเขาบอกว่าเคยเป็นหมอบนเรืออยู่2-3ปีนี่นา งั้นช่วง3ปีที่ว่าก็ไปเป็นโจรสลัดงั้นสิ?"นามิกล่าว

"ถ้าพวกเธอเคยเจอเขาจริงก็แปลว่าเขายังสบายดีอยู่สินะ คร็อกคัสน่ะบอกว่าเขามีโจรสลัดกลุ่มนึงที่อยากตามหาถึงได้ยอมลงเรือมากับพวกฉัน"

"เฮ้ยบรู๊ค แบบนี้แปลว่าเขาต้องออกไปตามหาพวกนางแหงๆเลยนะเนี่ย"

"คุณคร็อกคัส...ทำถึงขนาดนั้นเชียว"บรู๊คกล่าว

"ถึงหมอนั่นจะลงเรือมาด้วยกันแค่3ปีแต่ฉันก็ถือว่าเขาเป็นพวกพ้องคนนึง อายุก็ปูนนี้กันแล้ว อยากเจอหมอนั่นอีกจังน้า"เรย์ลี่กล่าว

"แล้วหลังจากที่พิชิตทะเลได้ล่ะ?"คิรัวร์ถาม

"หลังจากนั้นโรเจอร์ก็ถูกคนทั้งโลกเรียกว่าราชาโจรสลัด แต่ชื่อราชาโจรสลัดไม่อาจคงอยู่ตลอดไป สำหรับบุรุษที่ใกล้ตายแล้วนั้น ฉายาไม่มีความหมายอะไรเลย แต่ว่าโรเจอร์ก็ดีใจกับมันอยู่นะ เขาเป็นคนที่ชอบทำทุกอย่างให้เป็นที่ฮือฮาและเอิกเกริก ทั้งการสังสรรค์ ทั้งการต่อสู้ และแม้แต่ในอนาคตที่ไม่มีตัวเองแล้ว ก็ยังคิดนึกสนุกคิดวางแผนบางอย่างขึ้น สุดท้ายกลุ่มโจรสลัดโรเจอร์ก็ได้สลายตัวตามคำสั่งของกัปตัน ทุกคนต่างแยกย้ายออกไป ทีละคนๆ จนสุดท้ายก็ไม่เหลือใคร เหล่าเพื่อนที่ร่วมเป็นร่วมตายกันมา ในตอนนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาเป็นตายร้ายดียังไง จากนั้น1ปีหลังจากที่กลุ่มได้สลายตัวลง โรเจอร์ก็เข้ามอบตัว ยอมถูกจับกุมและถูกตัดสินประหารชีวิตที่เมืองโล๊กทาวน์ในทะเลอีสต์บลูอันเป็นบ้านเกิดของเขา ณ ลานประหารในวันนั้นเหล่าคนหนุ่มสาวที่ได้ไปรวมตัวกันที่นั่นวันนั้น พวกเขาได้กลายเป็นโจรสลัดที่มีชื่อเสียงโด่งดังในยุคนี้ การประหารชีวิตราชาโจรสลัดนั้นเป็นที่สนใจของคนทั้งโลก"

"แล้วนายล่ะ?"คิรัวร์ถาม

"ฉันไม่ได้ไปที่นั่นหรอก สิ่งที่หมอนั่นได้พูดกับฉันเป็นครั้งสุดท้ายก็คือ ฉันจะไม่ตายหรอกนะ คู่หู่ ทั้งรัฐบาลโลกและกองทัพเรือคงตกใจน่าดู เพราะการประหารที่ตั้งใจจะใช้เป็นสาสน์เตือนเหล่าโจรสลัดที่มาในวันนั้น ถูกเปลี่ยนเป็นคำพูดก่อนตายของโรเจอร์และกลายเป็นการก่อเกิดยุคสมัยที่ยิ่งใหญ่ของโจรสลัดขึ้นมาแทน"

"สมบัติของฉันเหรอ? อยากได้ก็เอาไปสิ ไปหาเอาเลย ฉันเอาทุกอย่างบนโลกไปไว้ที่นั่นหมดแล้ว"

"และในไม่กี่วินาทีก่อนที่เปลวไฟแห่งชีวิตจะดับลง เปลวเพลิงที่ริบหรี่ได้โหมเป็นเพลิงที่ส่องสว่างไปทั้งโลก ฉันไม่เคยได้หัวเราะมากเท่าคืนนั้นอีกเลย และไม่มีคืนไหนจะร้องไห้ได้เท่านั้นอีก และไม่เคยดื่มได้มากเท่าคืนนั้นอีก กัปตันเรือของพวกเราเป็นผู้ที่ใช้ชีวิตได้อย่างสง่างาม"

กลุ่มหมวกฟางต่างเงียบกันหมด แม้แต่ลูฟี่ก็นิ่งเงียบไป

"รู้สึกว่าได้ฟังเรื่องที่สุดยอดเข้าให้ซะแล้วสิ พอฟังจากคนที่อยู่ในเหตุการณ์แล้วยังกับคนละเรื่องแน่ะ"นามิกล่าว

"งั้นแปลว่ายุคแห่งโจรสลัดในตอนนี้เกิดจากความตั้งใจของโรเจอร์น่ะสิ"อุซปกล่าว

"เรื่องนั้นน่ะฉันเองก็ตอบไม่ได้เพราะโรเจอร์ได้ตายไปแล้ว คนที่สร้างยุคสมัยนี้ได้ก็มีแต่คนที่ยังอยู่ในยุคนี้เท่านั้นล่ะ แต่ฉันก็คิดว่าพวกคนหนุ่มสาวน่าจะได้อะไรจากสิ่งที่โรเจอร์พูดในลานประหารวันนั้นแน่ คนรู้จักของเธอที่ชื่อแชงคูสก็น่าจะเป็นหนึ่งในนั้น"

"เอ๋ ลุงรู้จักแชงคูสด้วยเหรอ?"ลูฟี่ถาม

"ถ้ามาจากอีสต์บลูคงพอรู้จักโจรสลัดที่ชื่อบากี้สินะ?"

"บากี้"เซียร์ นามิ โซโลและคิรัวร์นึกถึงโจรสลัดที่ไม่อยากจะจำ

"เจ้าสองคนนั้นเคยเป็นเด็กฝึกหัดบนเรือของพวกฉัน"

"เอ๋!!? แชงคูสเคยอยู่บนเรือของราชาโจรสลัดด้วยเหรอ!?"ลูฟี่ร้อง เศษอาหารพ่นจากปาก

"อะไรกัน ไม่เคยได้ยินหรอกเหรอ"เรย์ลี่ถาม

แช็คกี้เช็ดเศษอาหารที่ตกเต็มโต๊ะ

"น่าจะสัก10ปีก่อน ฉันได้พบกับเขาที่เกาะนี้นี่แหละ แต่ไม่มีหมวกฟางที่เป็นเครื่องหมายการค้าแถมแขนซ้ายยังหายไปอีก"

ลูฟี่ไม่สบายใจเกือบจะพ่นอาหารต้องเอามือปิดปากกลืนมันลงคอไป

"พอฉันถามเขาก็เล่าเรื่องเธอให้ฟังอย่างดีอกดีใจ"

"คุณเรย์ลี่ ผมงี้ตกใจหมดเลยล่ะ ที่อีสต์บลูน่ะมีเด็กที่พูดเหมือนกับโรเจอร์เปี๊ยบเลยด้วยล่ะ คำพูดนั้นของกัปตันน่ะ"

"ตั้งแต่นั้นมาฉันก็อยากเจอเธอมาตลอดเลยล่ะ มังกี้ D ลูฟี่"

"แชงคูส"ลูฟี่จับหมวกฟางดึงมัน

"จนกว่าแชงคูสจะเล่าให้เธอฟังด้วยตัวเองฉันก็ไม่ควรจะพูดพล่ามอะไรไปมากกว่านี้แล้วล่ะ ยังไงก็เถอะ เก่งมากที่มาถึงที่นี่ได้ ฉันว่าป่านนี้หมอนั่นน่าจะรอเธออยู่ที่นิวเวิลด์แล้วล่ะ"

"งั้นเหรอ นั่นสินะ ฉันเองก็อยากเจอเร็วๆเหมือนกัน"ลูฟี่กล่าว

"เอาล่ะ ดูจากสถานการณ์แล้ว พวกเธออยากจะให้ฉันคลุมเรือให้สินะ งั้นฉันก็จะเริ่มลงมือให้เดี๋ยวนี้ล่ะ"

"นิว แต่ว่าจะคลุมเรือมันต้องใช้เงินเยอะอยู่เหมือนกันนะ"ฮาจิกล่าว

"ไม่ต้องหรอกฮาจิ ฉันไม่คิดเงินจากเพื่อนของนายหรอก"เรย์ลี่กล่าว

"ดีจริงๆ ขอบใจนะเรย์ลี่"ฮาจิกล่าว

"ว้าว ทำให้พวกเราฟรีเหรอ"อุซปร้อง

"ขอบคุณมากนะคะ"วีวี่กล่าว

"ใจกว้างสมเป็นผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ"ซันจิกล่าว

"ดูท่าจะประหยัดเงินได้เยอะเลย"นามิกล่าว

ตอนนั้นเองโรบินก็ลุกขึ้นยืนแล้วถาม

"คุณเรย์ลี่ฉันมีคำถาม เจตจำนงของDคืออะไร?"

มีความเงียบชั่วครู่

"ที่โพเนกลีฟบนเกาะท้องฟ้ามีภาษาโบราณสลักอยู่พร้อมลงชื่อว่าโรเจอร์ไว้ด้วย ทำไมเขาถึงรู้จักตัวอักษรโบราณนั่น?"

"ฉันมาถึงที่นี่แล้วและจะนำพาประโยคนี้ไปยังสุดขอบโลก โจรสลัดโกล D โรเจอร์"

"พวกคุณรู้อะไรเกี่ยวกับโลกในช่วยร้อยปีแห่งความว่างเปล่าที่เกิดขึ้นเมื่อ900ปีก่อนรึเปล่า?"โรบินถาม

"อื้อ รู้สิ"

โรบินแข็งทื่อไป

"พวกฉันน่ะรู้ประวัติศาสตร์ทั้งหมดนั่นแหละ"

"ตึกตักๆๆๆ"หัวใจโรบินเต้นแรง

"แต่ว่าแม่หนูอย่าเพิ่งรีบร้อนนักสิ จงไปด้วยเรือของพวกเธอเองแบบค่อยเป็นค่อยไป ทั้งพวกเราเองและทั้งชาวโอฮาร่าเอง อาจจะรีบร้อนกันเกินไป ถึงฉันบอกพวกเธอทั้งหมด เกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดในประวัติศาสตร์ออกไป พวกเธอในตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เอาไว้หลังจากได้ค่อยๆมองดูโลกใบนี้แล้ว คำตอบที่พวกเธอพบอาจจะแตกต่างไปจากพวกฉันก็ได้ แต่ถ้าเธอยังอยากจะฟังอยู่ล่ะก็ ฉันก็จะเล่าทุกสิ่งในโลกให้เธอฟังเดี๋ยวนี้"

โรบินครุ่นคิดก่อนจะยิ้มออกมา

"พอเถอะ ไม่ต้องเล่าหรอกค่ะ ฉันจะเดินทางต่อไป"โรบินกล่าว เธอเดินกลับไปนั่งข้างคิรัวร์

"เมื่อวันที่เธอได้รู้ทุกอย่างมาถึง เรื่องเลวร้ายที่บ้านเกิดของเธอที่โอฮาร่าน่ะ..โรเจอน่ะไม่สามารถถอดความจากตัวอักษรพวกนั้นได้หรอก

"ไม่ได้?"โรบินแปลกใจ

"พวกเราเป็นแค่โจรสลัดไม่อาจเทียบเท่าอัจฉริยะโคลเวอร์หรือนักปราชญ์แห่งโอฮาร่าได้แน่นอน เจ้าหมอนั่นน่ะเพียงแต่ได้ยินเสียงของทุกสรรพสิ่งก็เท่านั้นแหละ"เรย์ลี่กล่าว

"อะไรน่ะ จะดีเหรอโรบิน เมื่อกี้เธอปล่อยให้โอกาสทองหลุดมือไปเชียวนะ?"อุซปถาม

"ไม่เป็นไรหรอกฉันจะไปด้วยเรือซันนี่"โรบินพูดจับหัวคิรัวร์ให้มาซบไหล่เธอ"ใช่มั้ยคิรัวร์คุง"

"อืม"คิรัวร์ยิ้มโอบเอวเธอ

"เฮ้ ลุง!! ฉันก็มีอะไรอยากจะถามเหมือนกัน สมบัติอันยิ่งใหญ่ที่มีเพียงหนึ่งเดียว วันพีชน่ะเกาะสุดท้าย--"

"อุซป!!!!!!!!!"ลูฟี่ตะโกนเสียงดังก้อง

อุซปล้มทั้งยืนเมื่อกัปตันตะโกนด้วยความโกรธ

"ฉันไม่อยากฟังว่าสมบัติมันอยู่ที่ไหน ฉันไม่อยากรู้ด้วยว่าสมบัติมันมีรึไม่มี ต่อให้ไม่รู้อะไรก็ตาม แต่ทุกคนน่ะเสี่ยงชีวิตแล่นเรือออกทะเลมานะ ถ้าให้ลุงแกบอกอะไรเราที่นี่ตอนนี้ฉันก็จะเลิกเป็นโจรสลัด การผจญภัยที่น่าเบื่อแบบนั้นฉันไม่ต้องการ!!!!!"

"ฉัน ฉันขอโทษ"อุซปกล่าว"ฉันรู้อยู่แล้วแต่ปากมันพูดออกไปเอง ฉันไม่อยากได้ยินแล้วตกลงไหม ฉันน่ะ ฉันพร้อมจะตายเพื่อวันพีช เฮ้ ลุงไม่ต้องบอกอะไรพวกเราอีกนะ"

"ฮ่าๆๆ"แช็คกี้หัวเราะเบาๆ

"จะทำได้มั้ยพวกเธอน่ะ แกรนไลน์นั้นมีอะไรมากกว่าที่พวกเธอจะจินตนาการได้หมด ศัตรูก็แข็งแกร่ง เธอจะสามารถควบคุมทะเลที่ร้ายกาจนั่นได้เหรอ?"

ลูฟี่แค่มองเรย์ลี่แล้วยิ้ม

"ไม่ได้จะควบคุมสักหน่อย แต่คนที่มีอิสระที่สุดในทะเลก็คือราชาโจรสลัด

เรย์ลี่เห็นภาพโรเจอร์ยิ้มลอยเข้ามา

"ถูกต้อง"เรย์ลี่กล่าว

"ดูท่าฉันจะได้เป็นแฟนของมังกี้จังจริงๆแล้ว"แช็คกี้กล่าว

"เรือน่ะอยู่ที่โกรฟ41ใช่ไหม ฉันขอออกไปก่อนล่ะนะ"เรย์ลี่เดินไปเปิดประตูร้าน"พวกเธอล่ะจะทำอะไร? คงรู้สินะว่าเดี๋ยวพลเรือเอกก็จะมาที่เกาะนี้แล้ว"

"ถ้ารออยู่นี่ก็จะเป็นการรบกวนเกินไป"นามิกล่าวแล้วกอดแขนคิรัวร์"เราจะไปช็อปปิ๊งกันมั้ยคิรัวร์คุง?"

"เอ่อ..."คิรัวร์ไม่เห็นด้วย

"บ้าไปแล้วรึไงฟะหล่อน เวลาถูกตามล่าก็ต้องซ่อนตัวสิฟะยัยบ้า"อุซปตะโกน

"เอ่อ ฉันว่า ฉันพวกเราไปด้วยกันหมดก็จะตกเป็นเป้าได้ง่าย ถ้าอยากจะแฝงตัวให้กลมกลืนล่ะก็พวกเราควรจะอยู่กระจายกันเวลาเข้าไปในเมือง"แฟรงกี้กล่าว

"งั้นเอาเป็นว่าต่างคนต่างไป ไว้ค่อยมาเจอกันอีกทีตอนที่เรือ ไว้ค่อยมาเจอกันอีกทีตอนที่เรือเสร้จแล้วละกัน"โซโลกล่าว

"อย่างกับว่าแกมีปัญญากลับมาเจอเพื่อนได้ ช่างกล้าพูดนะ"ซันจิกล่าว

"แช็คกี้ มีไอ้นั่นอยู่ใช่มั้ย"เรย์ลี่ถาม

"อื้อ มีอยู่ใบนึงน่ะ"แช็คกี้กล่าว

"ฉันเองก็เป็นพวกมีหมายจับเหมือนกัน เลยคิดว่าจะไปเอาเรือที่โกรฟ41แล้วย้ายไปทำที่อื่นน่ะ"เรย์ลี่กล่าว

เรย์ลี่เอาบีเบิ้ลการ์ดให้คิรัวร์

"นี่มันบีเบิ้ลการ์ดนี่"นามิร้อง

"ถ้ารู้จักอยู่แล้วก็พูดง่ายหน่อย"เรย์ลี่กล่าว

"เออใช่ โซโล นายรู้วิธีใช้การ์ด"

"ฉันใช้เป็นเว้ยหุบปากซะ!!!!"โซโลตะโกน

ตอนนี้กลุ่มหมวกฟางออกมานอกร้านเตรียมจะกลับเรือซันนี่

"เรย์ลี่ ฉันมีเรื่องหนึ่งต้องพูด.....ฉันคิดว่าฉันมีฮาคิ"คิรัวร์กล่าว

"ฮาคิ?"ช็อปเปอร์ถาม หลายคนทำหน้าสงสัย

"มันคืออะไรน่ะ?"อุซปถาม

"ฮาคิคือพลังธรรมชาติที่มีอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคน พวกเธอเคยสู้กับCP9น่าจะรู้จักวิชา6รูปแบบ วิชานี้ก็เช่นกัน แต่การปลุกพลังขึ้นมาได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าฝึกให้ชำนาญก็จะเพิ่มพลังต่อสู้ได้มาก"เรย์ลี่อธิบาย

"นี่นายแอบฝึกพิเศษเหรอเนี่ย?"ซันจิถาม

"น่าสนใจดีนี่"โซโลกล่าว

"แล้วเป็นฮาคิประเภทไหนล่ะ?"เรย์ลี่ถาม

"ฉันไม่เข้าใจเหมือน มันทำให้ผู้คนหมดสติและมีคนพูดว่ามันคือฮาคิราชัน"คิรัวร์กล่าว

คราวนี้แช็คกี้ เรย์ลี่ ฮาจิ แล้วยังโรบินต่างเบิกตากว้างมองเขา

"เธอไม่ได้ล้อฉันเล่นนะนามิคาเสะคุง"เรย์ลี่ถาม

"ฉันยืนยันได้คะ"วี่วี่พูดขึ้น"เขาทำให้พวกโจรสลัดและชาวมังกรฟ้าล้มลงหลังเห็นเขาพยายามจะเอาผู้หญิงไปเป็นภรรยาและยิงคู่หมั้นเขา และก่อนโซโลจะฟันชาวมังกรฟ้าเรียกพลเอกมา หลังจากนั้นพวกเรารีบหนีพาทั้งสองไปโรงพยาบาล"

"โป๊ก!!!!!"นามิเข้าไปทุบหัวโซโลทันที

"ก่อเรื่องทุกทีเลยนะ อยู่ก็ไปฟันชาวบ้านเนี่ยนะ"

"โอ๊ย ก็ฉันเดินอยู่แล้วมันมายิงปืนใส่นี่นา"โซโลบ่น"และลูฟี่ก็ชกมัน คิรัวร์ฟาดปืนกับขู่ชาวมังกรฟ้าไม่ทำอะไรหน่อยเหรอ ลำเอียงชัดๆ"

"ก็แล้วทำไมยะ!!!!"นามิลงมือทุบต่อทำให้โซโลโดนอัดหมอบลงพื้น

"ต้องใช้เวลาคลุมเรือนานแค่ไหน?"โรบินหันไปถามเรย์ลี่

"ต้องใช้เวลา3วัน"เรย์ลี่กล่าว

"ตั้ง3วันเชียวเหรอ!!!"ลูฟี่ร้อง

"งานนี้มันเกี่ยวกับชีวิตพวกเธอนะ นี่เร็วที่สุดแล้ว"เรย์ลี่กล่าวก่อนจะมองคิรัวร์"พวกเธอรอสักเดือนนึงได้ไหม ฉันจะได้ฝึกพลังฮาคิให้เขาก่อน"

"โอ้ ไม่เป็นไร"ลูฟี่กล่าว

"แปลว่าเราต้องเอาตัวให้รอดในช่วง1เดือนนี้สินะครับ โยโฮ่ๆๆๆ น่ากลัวอ่ะ"บรู๊คกล่าว

"1เดือนนี้ฉันจะคลุมเรือและดูแลเรือให้เอง คิรัวร์คุง อีก3วันหลังคลุมเรือเสร็จจะฝึกให้เธอ ฉันอาจจะอยู่ที่โกรฟไหนสักแห่งนี่ล่ะ พวกเธอก็ใช้บีเบิ้ลการ์ดตามมาแล้วกัน"เรย์ลี่กล่าว

"เข้าใจแล้ว"คิรัวร์พยักหน้า

"แล้วเราตามไปได้ไหม?"

"ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว อีก1เดือนค่อยมาแล้วกัน ความเกาะมนุษย์เงือกน่ะตั้งอยู่ก้นทะเล พวกเธอไปซื้อของใช้ที่จำเป็นเตรียมไว้เถอะ"เรย์ลี่กล่าว

"พวกลูฟี่จินทุกคนขอบคุณมากจริงๆนะ"เคมี่กล่าว

"ขอบคุณจริงๆพวกนาย"ปั๊กปากุกล่าว

"พวกนายต้องเดือดร้อนเพราะฉันแท้ๆขอโทษนะ ฉันซาบซึ้งใจพวกนายจริงๆ ไว้ฉันจะนำทางไปเกาะมนุษย์เงือกเองสบายใจได้เลย 1เดือยนี้ระวังพวกกองทัพเรือด้วยนะ"ฮาจิกล่าว

"ฮาจิ ดูแลสุขภาพด้วยนะ"ช็อปเปอร์กล่าว

"อีก1เดือยเจอกันใหม่นะ ฉันจะรอส่งพวกเธอ"แช็คกี้บอก

"คิรัวร์คุง ถ้าเธอจะฝึกช่วยเดือนนี้เราจะหาที่พัก56คนใกล้ๆแล้วกันนะ"เซียร์กล่าว

"เราไม่ได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง5ต่อ1นานแล้วนี่นา"นามิพูดยิ้มมีเลศนัย"จะได้สนุกกันให้เต็มที่แบบไม่เกรงใจใคร จริงมั้ยวี่วี่?"

"อะ...เอ่อ คะ"วี่วี่ตอบรับอายๆ

"ตอนค่ำรีบๆมาด้วยล่ะ"เซียร์ยิ้ม

"ฮึๆ"โรบินหัวเราะกอดแขนเขา"อยากได้แบบไหน"

สาวๆคนอื่นแปลกใจที่โรบินเล่นด้วย บางคนเลือดกำเดาไหลเช่นอุซปกับบรู๊ค

"โอ้ ขอบใจ"คิรัวร์ยิ้มจูบแก้มหญิงสาวเขาทีละคน

"ฮ่าๆๆ ครอบครัวเธอคึกคักดีจังนะฉันอิจฉาเลย"เรย์ลี่หัวเราะ

"อ๊าก ไม่ นี่เป็นความฝันต้องตื่นเดี๋ยวนี้"ซันจิอิจฉาตาร้อนทรุดกับพื้นทุบหัวตัวเอง

"ซันจิ ฉันจะลองทำยารักษาโรคให้นะ ยาแก้โรคหลีหญิงน่ะ"ช็อปเปอร์กล่าว"บางทีสาวๆอาจจะหันมามองนายมากขึ้น"

"หนวกหูเฟ้ย!!!!"ซันจิตะโกน

"อีกฝ่ายเป็นถึงพลเรือเอก ขออย่าให้มีใครตายละกัน"ลูฟี่กล่าว

"อย่าพูดจาอัปมงคลสิฟะเจ้าบ้า"อุซปตะโกน

"1้เดือนเหรอ"แฟรงกี้กล่าว

"จริงด้วย ผมเองก็ตายไปแล้วนี่ครับ"

"เอาล่ะ ไปกันเถอะ"ลูฟี่ตะโกน"ไปสวนสนุก"

"เฮ้ย"หลายคนตะโกน

__________________________

เรือกองทัพเรือลำใหญ่แล่นมาที่โกรฟ27

"ที่ท่าเรือเห็นมีเรือรบตรงมาลำนึงด้วย"

"พลเรือเอกมาถึงแล้วล่ะสิ"

"ถ้าไม่รีบหนีมีหวังตายแน่"

"จะเป็นที่ไหนก็ได้ออกเรือเร็ว"

กัปตันโจรสลัดลำหนึ่งมองปืนใหญ่ถูกยิงออกมา

"ยิงปืนใหญ่มาแล้ว"กัปตันโจรสลัดตะโกนและส่องเห็นบางอย่าง"ไม่ มีอยู่ลูกนึงแปลกๆ มีคนยืนอยู่"

"บรึ้มมมม!!!!"ลูกปืนใหญ่ตกลงกลางเมือง

ปรากฎร่างสูงโปร่งของคิซารุเหนือหัวพวกโจรสลัด

"ฮัลโหล คิซารุพูด โหลๆ ฉันมาถึงแล้วตอบด้วย"คิซารุกล่าว