ลำดับตอนที่ #166
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #166 : เคมี่โดนลักพาตัว(RE2)
พวกลูฟี่เตรียมตัวไปเที่ยวที่สวนสนุก
"งั้นเดินทางระวังตัวด้วย ขอบอกไว้หน่อย ว่าเรื่องที่พวกรุกกี้ค่าหัวสูงๆมารวมตัวกันบนหมู่เกาะนี้น่ะ กองทัพเรือต้องรู้แล้วแน่"
"แย่สิครับนั่น แปลว่าพวกนั้นจะบุกเข้ามาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้น่ะสิครับ?"บรู๊คกล่าว
"อืม แต่ว่าไม่เป็นไรหรอก มันอาจจะเป็นดวงของพวกรุกกี้ล่ะมั้ง ตอนนี้ทางศูนย์บัญชาการใหญ่ไม่ว่างมาไล่จับพวกเธอหรอกเพราะกำลังยุ่งๆกับเรื่องอื่นอยู่เท่าที่ฉันคิดนะ"
"นิว?"
"ถ้าไม่มีเรื่องอะไรใหญ่โตเกิดขึ้น ทางศูนย์ใหญ่ก็ไม่น่าจะส่งกองทัพมาที่นี่หรอกนะ เพราะฉะนั้น พูดให้ถูกก็คือระวังอย่าไปก่อเรื่องวุ่นวายอะไรเข้าล่ะ นะ"
"อ๋อ งั้นหรอกเหรอเข้าใจแล้ว ขอบใจมาก"
จักรยานฟองสบู่เริ่มแล่นไป
"งั้นไปก่อนนะ ขอไปตามหาตาลุงช่างคลุมเรือก่อน"
แช็คกี้มองพวกลูฟี่จากไป
"ถ้าหาตัวเจอก็คงดี"แช็คกี้เดินกลับเข้าร้าน
________________
บ้านที่ถูกทิ้งร้างแห่งหนึ่งในโกรฟ13
"พวกแก2คนแน่ใจเหรอ?"
"ครับ คิดว่าไม่ผิดแน่ ผู้หญิงที่อยู่กับหมวกฟางลูฟี่เป็นนางเงือก ลองนึกดูแล้วตอนที่รองเท้าของผู้หญิงหลุดออกครั้งหนึ่ง ที่เห็นไม่ใช่ขาแต่เป็นครีบหางแน่"
"งั้นเหรอ แต่ว่าไปรวมกลุ่มกับพวกแข็งแกร่งอย่างนั้นก็ลำบากแย่สิ"
คนที่พูดเป็นชายตัวใหญ่ หน้าใหญ่ออกแหลมๆ สวมเสื้อเชิ้ตสีเขียว เขาคือปีเตอร์แมน บอสของเฮาน์เพท แก๊งลักพาตัว
"การที่นางเงือกขึ้นบกมานับเป็นโอกาสที่หาไม่ได้อีกแล้วเพราะถ้าอยู่ในทะเลคงจับไม่ได้แน่ ขอบใจที่มาบอกนะพวกนาย ค่าข่าวจะแบ่งให้10%ของเงินที่ขายนางเงือกได้ก็แล้วกันนะ"
"อา ถ้าเป็นไปได้ขอสัก20%เถอะ"นักล่าค่าหัวคนนึงพูด
"ไม่ แค่10%ก็พอแล้วครับ"หัวหน้านักล่าค่าหัวกล่าว
_____________________
พวกลูฟี่มาถึงชาบอนดี้ปาร์คที่อยู่โกรฟเบอร์32 33 34
"ถึงแล้วชาบอนดี้ปาร์ค!!!"ลูฟี่ตะโกน
"ตั้งใจมาตามหาลุงเขาไม่ใช่เรอะ"ปั๊กปากุทุบหัวลูฟี่
"ก็ลุงที่เป็นช่างคลุมเขาชอบที่นี่ไม่ใช่เหรอ ป้าแกก็บอกแบบนั้น"ลูฟี่กล่าว
"นั่นเขาหมายความว่าถ้าไม่อยู่ในแดนไร้กฎหมายหรอกเฟ้ย"
"ว้าว ชิงช้าสวรรค์ เพิ่งจะเคยเห็นใกล้ๆแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย!!!!"เคมี่ร้องดีใจมาก
"เอาล่ะพวกนายไปเล่นกันเถอะ"
"โอ้!!!"
"ไม่คิดจะหาเลยไม่ใช่เรอะ"
"เฮ!!!"เคมี่ร้อง
"เคมี่สำหรับเธอน่ะห้ามเข้าเด็ดขาด!!!"
______________________
เวลาต่อมาพวกลูฟี่ก็เข้าไปเที่ยวเล่นในสวนสนุกรวมทั้งเคมี่ ตอนนี้พวกเขานั่งโรลเลอร์คอสเตอร์ที่ค่อยๆขึ้นไป
"ค่อยๆเคลื่อนที่ไปช้าๆสินะครับ แหม วิวดีจริงๆ--ว๊ากกกก!!!!"
เมื่อโรลเลอร์คอสเตอร์พุ่งลงมาทุกคนต่างกรีดร้องหวาดเสียว มีแต่บรู๊คที่กลัวมากกว่าสนุก
ต่อมาพวกลูฟี่ก็ไปนั่งเล่นม้าหมุน ยกเว้นบรู๊คที่นั่งอยู่ตรงม้านั่ง
เครื่องเล่นต่อมาบรู๊คขึ้นไปนั่งด้วย เป็นที่นั่งที่ยกตัวขึ้นไปหอคอยสูงช้าๆ
"นั่นสินะครับ ผมน่ะชอบเครื่องเล่นช้าๆมากกว่า"
จากนั้นเครื่องก็พุ่งมาด้านล่างทำให้บรู๊คกรีดร้อง
ต่อมาพวกลูฟี่ไปนั่งเล่นล้อหมุนในเครื่องที่นั่งถ้วยชา แต่พวกเขาหมุนเร็วไปจนเครื่องดล่นพุ่งกระเด็นตกพื้นพังเสียหาย
ต่อมาพวกเขาก็ไปขึ้นชิงช้าสวรรค์
ทั้งกลุ่มแยกกัน2เครื่องและมองลงมาด้านล่าง
"ว้าว สูงจัง ตรงนั้นมีร้านไอศครีมด้วยลูฟี่จิน"
"จริงเหรอ!?"
"ว้าว คนเหลือตัวนิดเดียวเอง ทะเลล่ะทะเลลูฟี่จิน!!!"
เคมี่ดีใจจนเริ่มร้องไห้ออกมา
"ฮะๆๆ นี่ดีใจจนร้องไห้เลยเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ก็มันเป็นความฝันของฉันตั้งแต่ยังเด็กเลยนี่นา เพิ่งจะเคยมาอยู่บนที่สูงขนาดนี้เป็นครั้งแรก"เคมี่หันมามองลูฟี่"เป็นความทรงจำที่ดีจริงๆขอบใจนะ ที่ฮัจจินกับปั๊กปากุยอมให้มาได้เพราะพวกลูฟี่จินเก่งมากๆนี่ล่ะ"
ฮาจิมองเคมี่จากอีกฟองหนึ่ง ช็อปเปอร์ บรู๊คและปั๊กปากุมองลงไปด้านล่าง
"เคมี่มีความสุขดีนะ"เซียร์กล่าว
"นิว เห็นแล้วทำให้นึกถึงตอนที่ตัวเองเป็นเด็กขึ้นมาเลยนะ จะนางเงือกหรือมนุษย์เงือกตอนเป็นเด็กก็ต้องเคยฝันว่าอยากมาที่นี่กันทั้งนั้น"
"สูงจังๆๆๆ"ช็อปเปอร์ บรู๊คและปั๊กปากุร้อง
หลังจากนั้นพวกเขาก็ไปนั่งเล่นเรือกอนโดล่า ซื้อไอศครีมและเข้าบ้านผีสิง
ขณะที่กำลังไปเครื่องเล่นต่อไป พวกเขาไม่ได้สังเกตหมีแจกลูกโป่งสีชมพูตัวหนึ่ง
มันถอดหน้ากากหมีเผยว่าเป็นปีเตอร์แมน
"เคมี่เธอรออยู่ตรงนี้แป๊บนึงนะ"ปั๊กปากุกล่าว ทุกคนกำลังเลือกซื้อขนม
"อื้อ ซื้ออันที่อร่อยๆมาให้ฉันด้วยนะ"เคมี่กล่าว
ขณะที่ทุกคนละสายตาจากเคมี่ปีเตอร์แมนก็สวมหน้ากากหมีเดินเข้าไปหา
_____________________
โกรฟเบอร์24
ตอนนี้คิรัวร์กับวีวี่กำลังเดินอยู่โดยมีกลุ่มโจรสลัดบอนนี่ยืนอยู่ไม่ห่าง เพราะตามตื้อจะเอาของกินทำให้คิรัวร์ยอมมอบให้
"งั่มๆๆ อร่อยจังเลย นายทำอาหารเก่งจังเลยนะคิรัวร์"จิลเวลรี่กล่าวขณะกินแซนวิชของเขา"เป็นกุ๊กประจำเรือเหรอ?"
"ไม่ใช่ ฉันเป็นรองกัปตัน ส่วนนั่นมันตำแหน่งไอ้กุ๊กโรคจิต"
"ทำไมเรียกแบบนั้นล่ะ?"จิลเวลรี่ถาม
"เพราะมันโรคจิตและลามก"คิรัวร์ตอบ
"เขาเห็นผู้หญิงเป็นไม่ได้ต้องหลีทุกทีคะ"วีวี่เสริม
"ท่าทางเป็นคนไม่ได้เรื่องเลย ยังไงก็ขอบใจสำหรับอาหารดีๆนะ"
ตอนนั้นเองพวกเขาก็เห็นผู้คนมุงดูเดินแยกจากถนน
"เอะอะอะไรกันน่ะ?"คิรัวร์ถาม
"แย่แล้วครับกัปตัน"ลูกน้องบอนนี่ที่ไปส่องดูก่อนกับมารายงาน
ใกล้ๆกับอูรูจเองก็อยู่ด้วย
"ท่านเจ้าคณะอูรูจ นั่นมัน..."
"ชาวมังกรฟ้ารึ มาเดินเล่นถึงในเขตนอกกฎหมายเลยเหรอเนี่ย"อูรูจกล่าว"น่ารำคาญจริงๆ ยอมคุกเข่าให้มันผ่านๆไปซะก็แล้วกัน"
ชาวมังกรฟ้าสวมชุดและมีทรงผมแบบเดียวกับรอสเวิร์ด แต่มีผมสีดำ น้ำมูกไหลจากจมูก ถือไอศครีมกินและขี่มนุษย์ที่เป็นทาสล่ามโซ่ให้เดินแทน ข้างหลังเป็นหญิงรับใช้ คนรับใช้และทหารคุ้มกัน
เขาคือเซนต์ชาลูลอส ลูกชายรอสเวิร์ดและพี่ชายของชาลูเลีย
"ทั้งชาลูเลีย ทั้งท่านพ่อ ดันทิ้งเราไว้ซะได้ ตอนนี้ไปถึงไหนกันแล้วน้อ"
"เราทราบจุดหมายที่พวกเขาจะไปอยู่แล้วครับ โปรดทำใจให้สบายเถอะครับ"
ชาลูลอสมองลงไปและกระทืบเท้าใส่ทาสที่เขานั่ง
"เจ้าบ้า เพราะแกมัวแต่ช้าเป็นเต่าคลานนี่แหละ แถมยังเอนไปเอนมานั่งแล้วรำคาญเป็นบ้าเลย แกนี่มันน่าโมโหเป็นบ้า"
ตอนนั้นเองชาลูลอสหันไปเห็นหมอ2สองถือเปลแบกผู้ป่วยบาดเจ็บหนักผ่านหน้าไป
"เฮ้ย พวกแกน่ะหยุดเดี๋ยวนี้เลย!!"
"ทำไมถึงกล้าขยับ เป็นแค่มนุษย์แท้ๆ"ชาลูลอสกล่าว
"ขอประทานโทษครับ แต่กรุณาดูเขาก่อนเถอะครับ คนไข้เสียเลือดมาหจำเป็นต้องรักษาเดี๋ยวนี้เลยครับ โรงพยาบาลอยู่ข้างหน้านี้เอง"
ชาลูลอสเดินเข้ามาดู
"จริงด้วยแฮะ อาหารหนักเลยนะนี่ ถ้างั้นก็รีบๆตายไปซะ!!!!"
ชาลูลอสเตะใส่คนเจ็บล้มลงพื้น
"กรุณาหยุดเถอะครับ"
บรรดาคนที่คุกเข่าอยู่ต่างก็เกลียดเรื่องนี้ แต่พวกเขาได้แต่ทำเป็นไม่เห็นเพื่อชีวิตตัวเอง
"ทำอะไรตามอำเภอใจจริงๆ"อูรูจกล่าว
คนที่เฝ้ามองอยู่ ยังมีฮอว์กินส์ อาพู เบ็จ บอนนี่ และรวมถึงคิรัวร์กับวีวี่
"ระหว่างการแสดงความเคารพเรากับชีวิตของชนชั้นต่ำ อย่างไหนสำคัญกว่ากันหือ?"
"ชีวิตของพวกชนชั้นต่ำเป็นของเผ่ามังกรฟ้าครับ"
ชาลูลอสหันไปมองพยาบาลที่คุกเข่ากับพื้น
"โอเค เราจะให้เธอเป็นภรรยา"
"เอ๋?"
"เช่นนั้น ผมจะส่งตัวภรรยาลำดับที่13ไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เพื่อดำเนินการต่อไป"
"อา พวกเบอร์1-5ฉันเบื่อแล้วให้กลับไปเป็นสามัญชนซะ"
"กระผมจะปฏิบัติตามคำสั่ง"
"เดี๋ยวก่อนสิคะ ฉันน่ะ.."
"กรุณาหยุดก่อนครับ เธอเป็นคู่หมั้นของผมนะ..."
"ปัง!!!!"
"ยังกล้าลุกขึ้นยืนต่อหน้าเราอีกงั้นรึ"
"มารี"ชายคนนั้นล้มลงพื้นเลือดไหลมาก
"ไม่นะ ไม่นะ!!!!"พยาบาลสาวกรีดร้อง"ฆาตกร!!! ทำไมทำแบบนี้ ใครก็ได้ช่วยด้วย ได้โปรดช่วยเขาที!!!!"
"เป็นตัวปัญหาจริงๆ ยิ่งกว่าที่ลือกันอีก"อูรูจกล่าว
"ว่าไงนะ? มีปัญหากับเรื่องที่เราทำมากรึไง?"ชาลูลอสถามพยาบาลสาวมารี หันไปมององครักษ์2คน"พาตัวเธอไปที่ท่าเรือซะ"
"ครับ"ทหารองครักษ์ทั้งคู่จับหญิงสาวไว้
"กรุณาปล่อยเถอะค่ะ ขอร้องล่ะ"
ในตอนนั้นโซโลที่เดินหลงทางมาถึงนี่ก็เดินตรงมาหาชาวมังกรฟ้าพอดี
"ไอ้หมอนั่นใครน่ะ!!?"
"กัปตันอาพู เจ้าหมอนั่นเป็นนักล่าโจรสลัดจากอีสต์บลูครับ"
"ไหงซ่าเดินกลางถนนแบบนี้!? มันไม่รู้อะไรเลยรึไง!?"
"ไอ้หมอนั่นซวยแน่"
"นั่นมันลูกเรือกลุ่มหมวกฟางนี่นา?"คนของบอนนี่กล่าว
"ไอ้เจ้าบ้าเอ๊ย"คิรัวร์กล่าว
โซโลหยุดยืนมองชาลูลอสที่จ้องเขาด้วยความตกใจ ทำไมถึงกล้าเดินต่อหน้าเขา ไม่รู้รึไงเขาเป็นใคร
"มีอะไร? อยากจะถามทางรึไง?"โซโลถาม
ชาลูลอสยิงปืนใส่ โซโลหลบและชักดาบจะฟัาวมังกรฟ้า
"เฮ้ยๆ คิดจะทำอะไรฟะนั่น!!!"อาพูกล่าว"ขืนทำแบบนั้นมีหวัง..."
แต่ก่อนที่จะเกิดอะไรขึ้น คิรัวร์จ้องมองภาพตรงหน้าทั้งโกรธและหงุดหงิด
"ซูมมม!!!!"คลื่นบางอย่างแผ่ออกไปทั่วบริเวณ
มันทำให้ทุกอย่างหยุดชะงัก โซโลที่จะฟันหยุดมือไป
ชาวมังกรฟ้า องครักษ์ คนรับใช้ ชาวเมืองทั้งหลาย รวมทั้งโจรสลัดหลายกลุ่มต่างล้มลง มีแค่กัปตันกับลูกน้องบางคนที่ยังยืนอยู่
"เฮ้ย ทำใจดีๆไว้!!!"
"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!!!"
"นั่นอะไรน่ะ?"วีวี่มองคิรัวร์
"ไม่รู้สิ....แต่รีบไปจาหที่นี่กันเถอะ โซโล!!!!"
"อ้าว พวกนายเองเหรอ?"โซโลหันมามองแล้วเห็นผู้ชายโดนยิง"ทางนี้มีคนเจ็บด้วย"
"รีบพาคนเจ็บกับพยาบาลไปเร็ว"คิรัวร์บอก
จากนั้นคิรัวร์เข้าไปแบกพยาบาลสาว โซโลแบกผู้ชายคู่หมั้น ทั้งสามคนรีบวิ่งไปจากที่นี้ เหลือแต่เหล่ารุกกี้ค่าหัว100ล้านมองกลุ่มหมวกฟางโดยเฉพาะคิรัวร์
"ขะ..เขาใช้ฮาคิราชัน"บอนนี่กล่าว
"เพราะนามิคาเสะ คิรัวร์ ก็เลยไม่ต้องเจอกับสถานการณ์เลวร้ายที่สุด หมอนั่นเองก็อยู่ในกลุ่มหมวกฟาง นักล่าโจรสลัดโซโลครับ"ลูกเรือบอกเบจ
"ได้ยินว่ากลุ่มนั้นชอบมีเรื่องกับทางการอยู่เรื่อย แต่คิดจะลงมือกับพวกมังกรฟ้าแบบนี้...มันบ้าไปแล้ว"เบจกล่าว
"ก็ต้องรอดอยู่แล้วล่ะ เพราะตอนนี้หมอนั่นดวงชะตายังไม่ถึงฆาต"ฮอว์กินส์กล่าว
"ไอ้เจ้าหมอนั่นปล่อยจิตสังหารจนผู้คนหมดสติ มันเป็นสัตว์ประหลาดรึไง"อาพูกล่าว
"รองกัปตันของกลุ่มและมีค่าหัว230ล้าน ดูท่าจะเป็นพวกไม่ชอบฟังคำสั่งคนอื่นนะ แล้วนี่คนที่เป็นกัปตันจะขนาดไหนเนี่ย"อูรูจกล่าว
"ฉันว่าพวกเราควรรีบทำตามเจ้านั่นออกไปจากที่นี่ก่อนพวกมังกรฟ้าจะตื่น"ฮอว์กินส์แนะนำ
ทุกคนเห็นด้วยต่างแยกย้ายกันไป
__________________
ที่เรือซันนี่ ซันจิ อุซปและแฟรงกี้กำลังนั่งดื่มชากันที่ดาดฟ้าเรือ
"เมื่อกี้ไปแอบดูในเมืองมา มีจักรยานที่ทำจากฟองสบู่ลอยไปลอยมาด้วยล่ะ"
"เห็นแล้วๆไอ้นั่นน่ะดีจังเนอะ ซื้อไว้สักอันกันเถอะ"
"เห็นแล้วอยากลองขี่ดูจังเนอะ"แฟรงกี้กล่าว
"ปุริๆๆๆ"เสียงหอยทากสื่อสารดังขึ้น
"สงสัยเป็นคุณนามิ"ซันจิเดินไปรับสาย
"ฮัลโหลคร้าบคุณนามิ!!!"
"ฮัลโหลๆนี่ฉันเอง นี่ฉังเองช็อปเปอร์"เสียงช็อปเปอร์ดังขึ้น"คือว่ามีไอติมอยู่หลายรสมากเลยอ้ะ พวกฉันงงจนเลือกไม่ถูกเลย
"เฮ้ย ทำไมต้องโวยวายด้วย"
"ซันจิเหรอ เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้วอ้ะ ทำไงดีอ้ะ แงๆๆๆ"
"ไม่เห็นจะเข้าใจเลย ใจเย็นแล้วค่อยพูดสิ มีอะไรรึไง?"ซันจิถาม
"มีอะไรเหรอซันจิ?"อุซปกับแฟรงกี้เดินเข้ามา
"เคมี่ถูกจับตัวไปแล้ว!!!!"
"ว่าไงนะ!!!"
"น่าจะถูกแก๊งลักพาตัวจับไป ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ถึงนางเงือก มนุษย์เงือกจะไม่ได้ทำอะไรผิดก็ยังถูกจับไปขายที่โรงค้าทาสเหมือนกันอ่ะ เคมี่จะถูกเอาไปขายแล้วอ้ะ ถ้าต้องกลายเป็นทาสตลอดชีวิตก็เป็นความผิดของพวกฉันเอง ที่หมู่เกาะนี้มีร้านขายมนุษย์ไม่รู้ตั้งกี่ร้าน ไม่รู้ว่าถูกเอาไปขายที่ไหน แล้วก็ไม่รู้ว่าจะถูกเอาไปขายให้ใคร แถมหมู่เกาะนี้ยังกว้างมากต้องให้ทุกคนช่วยกันหาแล้วล่ะ"
"ช่วยบอกทีว่าตอนนี้พวกนายอยู่ที่ไหน?"ซันจิถาม"เดี๋ยวไปเจอกันที่นั่น"
"แต่ว่า..."
"ถ้าเป็นเรื่องนั้นฉันรู้จักมือโปรอยู่คนนึง เดี๋ยวจะเรียกพวกโทบิอุโอะไรเดอร์มา"ซันจิกล่าว
_________________
ซันจิ อุซปและแฟรงกี้นั่งรอบนเรือ
"บ้าเอ๊ย มาช้าจริง"ซันจิกล่าว
"นายน้อยขอรับ"เสียงคุ้นหูดังขึ้นมา
"มาแล้วเหรอ"ซันจิหันไปมอง
พวกเขามองดูวัลที่มาพร้อมแก๊งปลาบินของเขา
"สุดหล่อเอง ไม่ใช่สิ ดูวัลเองครับ"ดูวัลกล่าว
"และลูกน้องครับ"พวกลูกน้องกล่าว
"มาแล้วขอรับนายน้อยขาดำ"ดูวัลกล่าว
"ชักช้าเป็นบ้าเจ้าพวกโทบิอุโอะไรเดอร์"ซันจิกล่าว
"อะไรกันๆนายน้อย พวกผมคือไรเดอร์ที่ชีวิตโรยด้วยกลีบกุหลาบต่างหาก"ดูวัลพูดแล้วขยิบตา
"จะชื่ออะไรก็ช่างเหอะ น่ารำคาญเป็นบ้า!!!"ซันจิตะโกน"เข้าเรื่องเลยนะ นางเงือกถูกจับตัวไปหนึ่งคน ฉันถึงได้เรียกพวกนายมาที่นี่"
"มีแก๊งลักพาตัวโผล่แล้วเหรอครับ"
"เจ้าพวกนั้นมันเลวจริงๆ"
"เฮ้ย พวกนายก็เป็นแก๊งลักพาตัวเหมือนกันไม่ใช่เรอะ!!!"อุซปตะโกน
"พวกเดียวกันย่อมต้องรู้ทางกันใช่มั้ยล่ะ พวกนายขอแรงช่วยทีสิ"แฟรงกี้กล่าว
"ได้อยู่แล้ว ขอบพระคุณที่นึกถึงพวกเรานะครับ"ดูวัลกล่าว
"ขอบพระคุณที่นึกถึงคร้าบ!!!"
"จะดีเหรอให้พวกนี้ช่วยน่ะ?"อุซปถาม
"ขอเล่าอะไรหน่อย สุดหล่อคนนี้ลองเข้าไปในเมืองที่มีสาวๆมาแล้วนะครับ"ดูวัลพูดแล้วสีหน้าซึมเศร้า"ปรากฎว่าไม่มีใครชายตาแลเขาเลยอ้ะ"
"ฉันช่วยทำศัลยกรรมให้หัวใจแกไม่ได้หรอกนะเฟ้ย"ซันจิกล่าว
"เอาล่ะไม่ต้องกังวล ผมจะจัดการให้เองครับนายน้อย ให้ตามหาเงือกน้อยให้เจอก่อนจะถูกเอาไปขายก็พอใช่มั้ยครับ ทะเลแถบนี้มันก็เหมือนสวนหลังบ้านของพวกผมเองแหละ เพราะงั้นไว้ใจฝีมือพวกเราได้เลย"
"ลุยโลด!!!!"
____________________
ภายในชาบอนดี้ปาร์คช็อปเปอร์เดินวนไปมา
"ซันจิบอกให้รอแท้ๆ แต่ทั้งลูฟี่ เซียร์ ฮาจิ ปั๊กปากุ กลับออกไปกันหมดเลย ในเวลาแบบนี้ยิ่งแยกกลุ่มกันก็ยิ่งอันตรายไม่ใช่เหรอ เนอะบรู๊ค"
ช็อปเปอร์หันไปมองบรู๊คที่นั่งจิบชาอยู่
"เอ๋?"บรู๊คหันมามอง
"ใจเย็นเกินไปแล้วมั้งนาย!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน"เคมี่ถูกจับไปทั้งคนนะรู้มั้ย!!! ถ้าถูกซื้อไปก็ต้องกลายเป็นทาสไปตลอดทั้งชีวิตเลยนะรู้มั้ย!!!!"
"คุณช็อปเปอร์ พวกเราจะทำอะไรได้ล่ะครับ คุณซันจิเขากำชับแล้วนี่ว่าให้พวกเราอย่าเพิ่งไปไหน เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะรอด้วยความรู้สึกแบบไหนก็เหมือนกันแหละครับ"
"จริงด้วยสิ"
_________________
เหนือขึ้นไปบนฟ้าโทบิอุโอะไรเดอร์กำลังบินมาใกล้ชาบอนดี้ปาร์ค
"บอสครับ พวกผมมาถึงชาบอนดี้ปาร์คแล้ว"
"เป้าหมายคือไปรับพวกหมวกฟางขึ้นมาทีละคน"
"รับทราบ"
"ติดต่อผ่านจากตู้ทากสื่อสารหมายเลข5ก็น่าจะแถวๆนี้นะ"
อุซปมองลงไปด้านล่างเห็นบางอย่าง
"เจอแล้วอยู่นั่นไง 2คนตรงม้านั่งโน้น"อุซปกล่าว
เมื่อพวกเขาร่อนลงอุซปวิ่งเข้าไปหาและเห็นบรู๊คเอนตัวลงพื้นจิบชากับช็อปเปอร์นอนสวมแว่นอาบแดดและกินสายไหม
"ทำไมถึงสบายกันขนาดนี้ล่ะฟะ!!!!"
_______________________
ครู่ต่อมาช็อปเปอร์กับบรู๊คขี่ปลาบินมาด้วยโดยที่หัวโหน่เพราะโดนอุซปทุบ
"ไปกันเลย รีบไปช่วยเคมี่ออกมาตามแผน!!!"
"เอาล่ะ ถึงเวลาทุ่มสุดตัวกันแล้ว ไปกันเลยครับ!!!!"บรู๊คตะโกน
"ถูกโกรธเลยเห็นมั้ยบรู๊ค!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
________________________
"แยกย้ายกันไปตรวจสอบพวกแก๊งลักพาตัวให้ทั่วเกาะ ลากตัวคนร้ายออกมาให้ได้ แล้วก็อย่าลืมไปรับพวกหมวกฟางที่เหลือด้วย"
"รับทราบ"
"แยกย้ายกันไป"
"ดีมาก เร่งมือเข้า เหล่าไรเดอร์ที่ชีวิตโรยด้วยกลีบกุหลาบ ตอนนี้เราต้องแข่งกับเวลาแล้ว"ดูวัลพูดจบวางสายไป"เท่านี้ก็น่าจะโอเค"
"โป๊ก!!!"ซันจิเตะหัวดูวัล
"โอเคบ้านแกสิ ทำอะไรกับเจ้าวัวอืดอาดนี่หน่อยสิ แกเป็นหัวหน้าเขาไม่ใช่เหรอดูวัล"
"เอ๋ เมื่อกี้บอกว่าหล่อเหรอ?"
"แกเอาอวัยวะส่วนไหนฟังวะ!! รู้งี้ฉันไปนั่งปลาบินแทนก็ดีหรอก!!!!"ซันจิตะโกน
_____________________
ทางด้านคิรัวร์ วีวี่และโซโลเข้ามาโรงพยาบาล ท่ามกลางสายตาคนในโรงพยาบาลที่มองแบกคนเจ็บมา ส่วนพยาบาลโดนพาไปนั่งอยู่หน้าทางเข้าแล้ว
"เฮ้ หมออยู่ที่ไหน?"คิรัวร์ตะโกนเรียก
"อะไรกันเธอ มาโวยวายในเขตผู้ป่วยนอกได้ไง คนนั้นเขาเป็นอะไรน่ะ?"หมอวิ่งเข้ามาถาม
"คนโดนยิงน่ะสิ"คิรัวร์ตอบ
"อาการหนักเลยนะ"หมอพูดเปิดคอเสื้อ"ไม่มีปลอกคอนะ"
"ปลอกคอมันเกี่ยวอะไรด้วย"
"อ้อ ถ้าเป็นทาสค่ารักษาก็จะแพงขึ้น5เท่า สู้ไปซื้อตัวใหม่แทนจะไวกว่า--"
"ตึง!!!"คิรัวร์เอาดาบกระแทกพื้นเกิดเป็นหลุมเล็กๆ
"หมอนี่เป็นแค่คนเจ็บทั่วไป จะรักษารึไม่รักษา"
"ได้ๆ จะดูให้เดี๋ยวนี้แหละ ช่วยพาเข้าไปข้างในที"
โซโลเดินตามหมอไป ขณะที่คิรัวร์กลับมาที่โถงด้านหน้าประตูที่มีพยาบาลยังหมดสติอยู่
"ให้ตายสิเกาะบ้าอะไรเนี่ย"คิรัวร์กล่าว
_______________________
โกรฟเบอร์22 ร้านขายมนุษย์
ลูฟี่ เซียร์ ฮาจิและปั๊กปากุเดินเข้ามาในร้าน
"โอ้ พี่สาว จะมาซื้อทาสเหรอครับ"คนขายออกมาต้อนรับ
"มีใครเอานางเงือกมาขายไหม?"เซียร์ถาม
"นางเงือกเหรอ? นี่พี่สาว ถ้าคิดจะมาล้อเล่นก็กลับไปเหอะ"คนขายบอก
ลูฟี่เข้าไปกระชากคอเสื้อเขาด้วยสีหน้าโกรธทำให้เขากลัว
"ไม่มีใครเอานางเงือกมาขายแน่นะ"
"มะ ไม่มีจริงๆจ๊ะ"
"นี่หมวกฟาง ถ้าขืนทำวุ่นวายจะค้นหาลำบากขึ้นนะ"ฮาจิกล่าว
ต่อมาพวกเขาไปดูทาสที่มีขายในร้าน
"ว่ายังไงเซียร์ ทาก็อทปาจิ ปั๊กปากุ?"ลูฟี่ถาม
"ไม่มีเลยในร้านนี้น่ะ"
"เคมี่!!!!"
"นี่ลุง ไม่มีที่อื่นอีกแล้วเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ร้านฉันไม่มีโกดังเก็บของ สินค้าทั้งหมดอยู่ในร้านนี่แหละ"
"ช่วยไม่ได้ ไปหาที่อื่นกันเถอะลูฟี่"เซียร์กล่าว
"ถ้าพูดถึงนางเงือกก็มีมารินสุดสวยคนนี้คนเดียวแหละ ขายถูกๆนะไม่สนใจซื้อหน่อยเหรอ?"เจ้าของร้านถาม
"แกใช่นางเงือกที่ไหนเล่า!!!"พวกเขาตะโกน
เมื่อออกไปข้างนอกพวกเขาตามหาเคมี่ต่อไป
"เคมี่!!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"เคมี่ เธออยู่ไหน!!!!!"ปั๊กปากุร้องเสียบแหบเพราะร้องไห้
โจรสลัดบริเวณนั้นกำลังมองพวกเขา
"เฮ้ย ดูนั่นสิ"
"ลูฟี่หมวกฟางแห่งอีสต์บลูนี่หว่า"
"เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถูกขายไปรึยัง อย่างน้อยถ้ารู้ว่าแก๊งไหนจับไปก็ยังดี"เซียร์กล่าว
"บ้าที่สุดเพราะฉันไม่ดีเอง ที่สวนสนุกเป็นแหล่งหากินของพวกลักพาตัวเลย ดันพามาทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าพวกมันอยากได้นางเงือกขนาดไหนอีก"
ปั๊กปากุนึกถึงตอนที่ขอตัวไปซื้อไอศครีม
"เคมี่รอตรงนี้เดี๋ยวนะ"
"อืม เลือกอันที่อร่อยๆมาให้ฉันด้วยนะ"
"ถ้านั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ฉันจะได้พูดกับเคมี่ล่ะก็ ไม่เอานะ ฉันมันผิดเอง ฉันไม่น่าให้เข้ามาในสวนสนุกเลย"
"ก็เป็นความฝันตั้งแต่เด็กแล้วนี่นา จะเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำไปชั่วชีวิตเลย ขอบคุณนะ"
"ถึงฉันจะไม่เข้าใจ แต่ยัยนั่นดีใจมากเลยนะ ที่พามาสวนสนุกน่ะดีแล้วล่ะ"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ดีเลยสักนิด ที่จริงนะ มนุษย์เงือกกับนางเงือกน่ะไม่ควรจะขึ้นมาที่เกาะนี้แต่แรกแล้ว แต่ว่าฮาจิบอกว่ายังไงก็อยากจะทำตัวให้เป็นประโยชน์กับพวกนาย"
"ปั๊กปากุ ไม่ต้องพูดต่อแล้ว!!!"ฮาจิตะโกน
"ทำไมพวกนายถึงไม่ควรขึ้นมาที่เกาะนี้ล่ะ"เซียร์ถาม
"มันอันตรายรึไง?"ลูฟี่ถาม
"ศัตรูของเคมี่กับฮาจิน่ะไม่ได้มีแต่แก๊งลักพาตัวหรอก แต่เป็นมนุษย์ทุกคนที่อาศัยอยู่บนหมู่เกาะนี้ทั้งหมดเลยล่ะ"
________________________
โกรฟเบอร์30 ในห้างสรรพสินค้า นามิกับโรบินกำลังขี่จักรยานฟองสบู่ซื้อของ โรบินเล่าเรื่องประวัติของหมู่เกาะชาบอนดี้เท่าที่ได้ยินมา
"200ปีก่อน!?"
"ใช่ ประวัติศาสตร์อันเลวร้ายเกิดขึ้นที่นี่จนถึงเมื่อ200ปีก่อน เผ่ามนุษย์เงือกและนางเงือกถูกจัดเป็นสายพันธุ์ปลา จึงถูกมนุษย์ทั่วโลกแบ่งแยกและไล่ล่า ทุกคนต่างดูถูก เหยียดหยามเผ่าพันธุ์นั้น"
"พวกมนุษย์เงือกที่แข็งแกร่งนั่นน่ะเหรอ!!?"นามิกล่าว
"แข็งแกร่งยังไงก็ต้องแพ้จำนวนที่มากกว่าเป็นธรรมดา"โรบินกล่าว"การไล่ล่าจบลงเมื่อรัฐบาลโลกประกาศเป็นพันธมิตรกับเกาะเงือก เรื่องนี้ถึงได้ยุติลง แต่ความเลวร้ายของมนุษย์ยังคงหลงเหลืออยู่ ทั้งเรื่องการลักพาตัวและค้าทาส เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าเกาะนี้น่าจะยังมีการแบ่งแยกชนชั้นกับพวกมนุษย์เงือกและนางเงือกอยู่น่ะ"
"เพราะแบบนั้นทั้งฮาจิทั้งเคมี่ถึงต้องปลอมตัวขึ้นมาบนเกาะนี้น่ะสิ"นามิกล่าว
"ถ้าฉันคิดมากเกินไปเองก็คงจะดี"โรบินกล่าว
"เฮ้ย ยัยหนู โรบิน!!!!"
ทั้งสองหันไปมองเห็นแฟรงกี้ขี่หลังโทบิอุโอะไรเดอร์บินมาทางนี้
"แฟรงกี้!!"โรบินตะโกน
"นี่เดี๋ยวก่อนสิยะ อย่ามาเรียกว่ายัยหนูนะยะ!!"นามิตะโกน
"รีบขึ้นมาบนปลาบินเร็วเข้า ยัยหนูเงือกนั่นถูกจับตัวไปแล้วนะ!!!"
"เคมี่จังน่ะเหรอ!!?"โรบินถาม
"ถูกจับตัวไป!!!"นามิตกใจ
____________________
"แบ่งแยกชนชั้น"ลูฟี่กล่าว
"ทั้งที่รู้ดีว่าควรจะหลีกเลี่ยงเกาะแบบนี้ ฉันมันโง่เองแหละที่ให้มา ฉันน่าจะใจแข็งต่อให้ถูกหาว่าใจร้ายก็น่าห้ามไม่ให้เคมี่มาด้วย เคมี่!!!!"ปั๊กปากุร้อง
"ขอโทษนะเจ้าหมวกฟาง ฉันตั้งใจจะช่วยแท้ๆแต่กลับสร้างปัญหาให้ นิว"ฮาจิกล่าว
"พูดอะไรกันน่ะพวกนาย ฉันไม่ได้คิดว่าพวกนายทำผิดอะไรเลยสักกะนิด พวกนายทั้งสามคนน่ะเป็นเพื่อนของพวกเรา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราก็จะช่วยเคมี่ออกมาให้ได้ เพราะงั้นเลิกร้องไห้ได้แล้ว"
"หมวกฟางนายนี่"ปั๊กปากุกล่าว
"โทบิอุโอะไรเดอร์นี่"เซียร์มองปลาบินที่มาทางนี้
"ขึ้นไปกันเถอะ"ลูฟี่กล่าว
___________________
โกรฟ20 ปลาบินที่อุซป ช็อปเปอร์และบรู๊คนั่งมาบินมาเจอวีวี่กับคิรัวร์
"เฮ้ อยู่นั่นไง วีวี่ คิรัวร์!!!!!"อุซปตะโกนเรียก
"เกิดอะไรขึ้น?"คิรัวร์ถาม
"เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เคมี่โดนลักพาตัวไปแล้ว ตอนนี้เราให้พวกโทบิอุโอะไรเดอร์ช่วยหาว่าโดนพาไปไหน"
"ที่แย่กว่านั้นนะ"ช็อปเปอร์กล่าว"ถ้าไม่รีบชิงตัวมาก่อนถูกสวมปลอกคอแย่แน่"
"รู้ไหมครับคุณโซโลหายไปไหน?"บรู๊คถามขึ้น
"เขาอยู่ด้วยจนถึงเมื่อกี้แล้วหลงทางไป"คิรัวร์ตอบ
"เจ้างั่งเอ๊ย ช่างเถอะ รีบขึ้นมาเร็วเข้า"อุซปกล่าว
____________________
โกรฟเบอร์1 สถานที่ประมูลมนุษย์
อาคารหลังใหญ่มีผู้ร่ำรวยในชาบอนดี้และเกาะอื่นๆต่างเดินเข้าไปในโรงประมูลเพื่อหาซื้อทาส
"ขายดีๆหน่อยล่ะ"ปีเตอร์แมนโบกมือลาหลังส่งเคมี่ให้โรงประมูลไป
"ไม่ต้องห่วงของดีๆแบบนี้ขายได้แพงแน่ ไว้มาเอาเลินทีหลังนะ"
ด้านหน้าโรงประมูลชาวมังกรฟ้ามาถึงแล้ว พวกคนของร้านรีบคุกเข่าให้
"โอ้ เซนต์ลอสเวิร์ด ธิดาชาลูเลีย ยินดีต้อนรับครับ คือในโรงประมูลอาจจะให้คุกเข่าได้ยาหสักหน่อย หวังว่าท่านจะไม่ถือสานะขอรับ"
"ไม่เป็นไร ขืนทำแบบนั้นก็ประมูลกันไม่ได้น่ะสิ"ลอสเวิร์ดกล่าว
"ขอบคุณมากครับ ถ้าอย่างนั้นขอเชิญไปยังที่นั่งVIP"
"ท่านพี่ชาร์ลอสมาช้าจริงๆเลยนะคะ"ชาลูเลียกล่าว
"เพราะขี่มนุษย์ชั้นต่ำไม่ได้เรื่องมาน่ะสิ ถ้าขี่มนุษย์เงือกมาคงถึงแล้วเพราะเจ้าพวกนั้นน่ะกำลังแขนกว่ามนุษย์ตั้ง10เท่า"
ลอสเวิร์ดและชาลูเลียเดินเข้าประตูมาโดยไม่รู้ว่าถูกมองจากริมผนังด้านหลัง
"ชาวมังกรฟ้า ข้าทาส ตลาดค้ามนุษย์"คิดกล่าว
"หมอนั่น...กัปตันคิดแห่งทะเลเซาธ์บลู"ลูกค้าบางคนรู้จักชื่อคิด
"พอเทียบกับเหล่าผู้ปกครองที่เห็นแก่ตัวแบบนี้แล้ว พวกโจรผู้ร้ายทั่วโลกยังดูมีมนุษย์ธรรมกว่าอีก เพราะพวกขยะมันครองโลกถึงได้มีแต่พวกขยะๆเพิ่มขึ้น เรื่องแค่นี้ไม่รู้กันรึไง ถึงจะเลวแต่พวกเราก็ยอมรับว่าตัวเองเลว เนอะ คิลเลอร์"
"ไม่ผิดครับ"
"เราซื้อพวกที่น่าสนใจกันสักตัวดีมั้ย ฮะๆๆ"คิดพูดเล่นๆ
"กัปตันคิดครับดูนั่น"
คิดมองลงไปตรงที่นั่งมีชายสวมหมวกขาวอยู่
"หน้าตาคุ้นๆนะ จากทะเลนอร์ธบลูมีค่าหัว200ล้าน ทราฟาลก้า ลอว์ ได้ยินข่าวลือร้ายๆของมันมาเพียบเลย มารยาทเองก็ท่าจะแย่ด้วย"
ลอว์หันมามองคิดชูนิ้วกลางใส่
___________________
"คุณดิสโก้วันนี้มีของสุดยอดเข้ามาครับ"
"ดาวเด่นวันนี้คือคนยักษ์ใช่มั้ย? ฉันรู้แล้วล่ะ วางใจได้เลย ฉันจะช่วยดึงราคาขึ้นให้สูงๆเอง เตรียมซากุระเรียบร้อยรึยังล่ะ"
"ไม่ใช่แล้วครับนางเงือกต่างหาก เป็นนางเงือกสาวซะด้วย รับรองว่าการประมูลติองคึกคักเป็นพิเศษแน่"
"จริงเรอะ!?"
__________________
ในห้องที่ขังพวกทาสไว้ประมูลเคมี่โดนแบกเข้ามา
"ปล่อยฉันนะ เจ็บนะ"เคมี่ร้อง"อย่างพวกนายถ้าฮัจจินมาได้เจอซัดกระเด็นแน่"
ดิสโก้เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มจับคางเคมี่
"โอ้ หายากทีเดียวท่าทางจะขายได้แพงอยู่นะ ใครเอามาล่ะเนี่ย?"
"เจ้าหมาล่าเนื้อครับ"
"ปีเตอร์แมนเหรอทำได้ไม่เลวเลยนะนี่ แถมคราวนี้พวกโทบิอุโอะไรเดอร์ไม่เอาอะไรมาเข้าร่วมซะด้วย"
"แบร่!!"เคมี่แลบลิ้นใส่
"เพี๊ยะ!!!"ดิสโก้ตบเธอล้มลงพื้น
"ยัยนี่เป็นแค่ปลาแท้ๆ"รอยยิ้มบนหน้าดิสโก้ถูกแทนด้วยสีหน้าโกรธพวกสัตว์และกระทืบใส่ แต่คนอื่นๆห้ามเขาไว้
"เดี๋ยวสิครับคุณดิสโก้นี่เป็นสินค้าชิ้นสำคัญนะครับ ถ้าทำให้มีแผลเดี๋ยวราคาจะตกซะเปล่าๆนะครับ ถ้าอยากจะเตะก็เตะเข้าที่ท้องมันสิครับ"
"อย่างพวกแกน่ะต้องถูกฮาจิจัดการหมดทุกคนแน่!!!!"
"นังนี่ยังจะปากดีอีก.....เฮือก!!!"ทันใดนั้นดิสโก้ก็มีสีหน้าตกตะลึงและหงายหลังล้มลงหมดสติไป
"คุณดิสโก้!? เป็นอะไรไปครับคุณดิสโก้?"
"หมอ ไปตามหมอมา!!"
ภายในห้องขัง ชายเผ่าคนยักษ์มองชายชราที่นั่งอยู่ข้างตน
"นี่ลุงน่ะ อย่าทำเป็นไม่รู้เรื่องนะ คุณใช่มั้ยที่ปล่อยฮาคินั่น คุณเป็นใครกันแน่?"คนยักษ์ถาม
เขาเป็นชายชราที่อายุราว60 ผมหงอกสีขาวยาวไปถึงต้นคอ มีเคราแพะเป็นรอยหยัก มีแผลเป็นเหมือนรอยฟันที่ตาขวา
"ฮึๆ ก็แค่ช่างคลุมเรือแก่ๆคนนึงเท่านั้นล่ะ"เขาพูดพลางหยิบขวดเหล้าออกมาดื่ม"ฉันก็แค่รักและเอ็นดูเด็กผู้หญิงมากๆเท่านั้นแหละ"
อดีตรองกัปตันกลุ่มโจรสลัดโรเจอร์ มือขวาของราชาโจรสลัด ซิลเวอร์ เรย์ลี่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น