ลำดับตอนที่ #163
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #163 : โศกนาฎกรรมของดูวัล(RE2)
"ปลาบินหายไปแล้ว"
"มาตั้งท่าโจมตีเราเต็มที่เลยนะเมื่อกี้"
"เหมือนจะมีใครติดต่อผ่านทางเครื่องสื่อสารมานะ คงจะเป็นคำสั่งให้ถอยละมั้งถึงจะไม่รู้เหตุผลก็เถอะ"โรบินกล่าว
"บางทีพวกเขาอาจเป็นแค่กลุ่มลักพาตัวขี้ขลาดก็ได้"เซเรียแสดงความเห็น"ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะเราเป็นกลุ่มโจรสลัดชื่อเสียงเลวร้าย"
"หรือเป็นไปได้ว่าพวกนั้นอยากให้เราไปที่รังพวกนั้น"คิรัวร์กล่าว
"จะบอกว่าพวกนั้นอยากได้ค่าหัวกลุ่มเราเหรอ?"โซโลถาม
"ก็เป็นไปได้ ได้ยินว่าพวกนั้นกำลังตามหาใครบางคนอยู่ไม่ใช่เหรอ?"คิรัวร์กล่าว
"คงไม่ใช่พวกเราหรอก"ซันจิกล่าว
"อยากขี่บ้างจังเลย เจ้าปลาบินที่บินได้ตั้ง5นาทีนั่นน่ะเจ๋งไปเลย"ลูฟี่ตะโกนขึ้น
"ยังไงก็เถอะที่ที่เรากำลังจะไปก็คือรังของพวกโทบิอุโอะอยู่แล้ว เพราะงั้นควรจะเตรียมตัวให้พร้อมไปสู้กับพวกมัน"ซันจิกล่าว"แต่นึกไม่ถึงเลยว่าจะมาจากท้องฟ้า"
"ให้เอาปืนใหญ่มาเตรียมไว้เลยไหม จะได้ยิงมันให้ร่วงให้หมดเลย"
"จัดมา"แฟรงกี้กล่าว
"เฮ้อ ฮัจจินจะเป็นอะไรไหมนะ"เคมี่ถอนหายใจ
"คนที่ถูกมาคุโร่เล็งไว้คือเธอต่างหากเล่า เป็นห่วงตัวเองก่อนเถอะ"ปั๊ปปากุกล่าว
___________________
ที่รังของกลุ่มโทบิอุโอะไรเดอร์ กลุ่มปลาบินกลับมาถึงแล้ว
"ท่านดูวัล ทำไมถึงสั่งให้ถอยล่ะครับ"
"นั่นสิครับ น่าจะรอให้พวกเราจับตัวนางเงือกกับพวกโจรสลัดทั้งหมดมาก่อนเลย"
"ไอ้พวกโง่"
ดูวัลยิงฉมวกไปใต้เท้าพวกนั้น
"พวกแกรู้บ้างรึเปล่าว่าฉันรอโจรสลัดพวกนั้นมานานขนาดไหน พวกแกน่ะไม่มีทางรู้หรอก พอคิดถึงไอ้หมอนั้นทีไร แผลเป็นขนาดใหญ่ที่กลางหลังก็ปวดแสบปวดร้อนจนแทบบ้า"
"แย่แล้ว บอสโกรธขึ้นมาแล้ว"
"แต่ละวันๆ ฉันได้แต่นั่งนึกแค้นใจหมอนั้นอยู่ตลอดเวลา"
"บอสใจเย็นๆก่อนครับ"
"ในที่สุดวันนี้ฉันก็จะได้ฆ่ามันที่นี่ พวกแกจงรู้ไว้"ดูวัลหันฉมวกไปหาลูกน้อง"สำหรับฉันแล้วมันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเชียวนะเฟ้ย ตามนั้นแหละเข้าใจไหมพวกแก"
"ครับ ไอ้หมอนั่นไม่สมควรจะมีชีวิตอยู่ครับ"
"เพราะอย่างงั้นไงถึงต้องคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วนว่าจะจัดการกับพวกมันยังไง ถึงจะสาสมกับที่มันทำเอาไว้"
"ครับบอส"
"เฮ้ย กลุ่มมาคุโร่"ดูวัลเรียกมนุษย์เงือกทั้งสาม
"หา? เรียกเราเหรอ?"เงือกอาโรวานา
"อะไรเหรอดูวา"เงือกเดเมคิน
"ดูว่าที่ไหนล่ะเกียโร ทันชุยขานรับว่าหาได้ไง พวกแกนี่ไม่มีมารยาทซะเลย"มาคุโระหัวหน้ากลุ่ม มนุษย์เงือกฟาริงคุส
"ดูวาเหรอตลกจัง"ทันชุยกล่าว
"โธ่เอ๊ย นายท่านดูวัล มีอะไรเหรอครับ"มาคุโระถาม
"บอส ทำเป็นตื่นเต้นไปได้"เกียโรกล่าว
"หนวกหูเงียบไปเลย!!!"มาคุโระตะโกนใส่"แหม่ ขอประทานโทษครับนายท่าน ไอ้พวกนี้มันโง่น่ะครับ ไม่รู้ตัวน่ะว่ามันพูดอะไรไปน่ะครับ"
"ฮึๆๆ ไม่เป็นไรๆ ฉันต้องขอบใจมากกว่าเพราะพวกแกน่ะเป็นเหมือนเทวดานำโชค ใหญ่มากซะจนไม่รู้จะพูดขอบใจยังไงดีเลย"ดูวัลกล่าว
"อ้าว พูดต่อสิ"ทันชุยกล่าว
"อยู่เงียบๆหน่อยได้ไหมทันซุย!!!"มาคุโระตะโกน
"ต้องขอบใจพวกแกจริงๆ ในที่สุดฉันก็จะได้เจอพวกมัน ไอ้พวกกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางเอ๋ย"
"หมวกฟางเหรอ? เอ๋ มันเป็นใครกันเหรอครับ?"มาคุโระถาม
คนที่โดนจับมัดที่หน้าดูคุ้นๆตกใจเมื่อได้ยินชื่อ
"หมวกฟางเหรอ กะแล้วเชียวฟังไม่ผิดจริงๆด้วย"
"ฉันน่ะเฝ้ารอมาตลอดว่าจะได้ฆ่าไอ้หมอนั่น ถ้ามันมากับเรือลำนั้นจริงๆให้ตายก็ไม่ปล่อยไว้เด็ดขาด"
"บอส กรุณาใจเย็นไว้ครับ"
"ดูท่าจะแค้นเอามากๆเลยนะเนี่ย"
"นิว ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินชื่อพวกหมวกฟางที่นี่"
"นิว นี่ เจ้าตัวโตตรงนั้นน่ะ"
"เรียกว่าดูวัลสิเจ้าปลาหมึกบ้าตัวนี้นี่"มาคุโระกล่าว
คนที่โดนจับไม่ใช่ใครนอกจากฮาจิ อดีตเสนาธิการกลุ่มอารอนและตอนนี้เป็นเจ้าของร้านทาโกะยากิ
"เคมี่น่ะถูกพวกโจรสลัดหมวกฟางจับตัวไว้งั้นเหรอ"
"ไม่ได้การแล้วนิว เจอใครไม่เจอดังไปเจอเจ้าพวกนั้น"
"เจ้าพวกนั้นกำลังมาที่นี่เหรอ?"ฮาจิถามต่อ
"เออใช่แล้ว พวกมันกำลังมาที่นี่ ก็นางเงือกของพวกแกนั่นแหละที่ไปขอให้พวกนั้นมันช่วยน่ะ"ฟิชชิ่งไรเดอร์คนหนึ่งกล่าว
"ไม่รู้หรอกว่าเรื่องเป็นยังไงแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ถูกจับตัวไว้หรอก ก็นะ จะพาใครมาก็ช่างเถอะ ตราบใดที่มีพวกฉันอยู่ก็ต้องถูกจับไปขายที่ตลาดค้ามนุษย์กันหมดทุกคนอยู่ดีนั่นแหละ ฮ่าๆๆๆ"ฟิชชิ่งไรเดอร์อีกคนกล่าว
"คิดเหรอว่าจะทำแบบนั้นได้ พวกนั้นน่ะเก่งกาจจนน่ากลัวเลยนะ"
"นิว แย่แน่เลย นามิจะอยู่ด้วยไหมหนอ แล้วจะยังโกรธเราอยู่ไหมหนอ คงโกรธอยู่แล้วล่ะ เพราะตอนอยู่กับกลุ่มอารอนดังทำเรื่องร้ายๆไว้ซะขนาดนั้น ถ้าไม่รีบหนีก่อนพวกนั้นมาถึงล่ะก็ โดนพวกนั้นอัดเละไม่มีชิ้นดีแน่ เป็นเรื่องแน่ นิว"
ในเวลาเดียวกัน ลูกน้องดูวัลก็ส่องเห็นเรือซันนี่ไกลออกไป
"ท่านดูวัลครับ พวกหมวกฟางมากันแล้วครับ"
"ในที่สุดก็มาซะที"ดูวัลพึมพำ
"นี่มาคุโระ"ฮาจิเรียกเขา"เดี๋ยวจะเลี้ยงทาโกะยากินะปล่อยฉันไปเถอะ"
"ไม่ปล่อยว๊อยงี่เง่า!!! ใครจะไปตะกละขนาดนั้นฟะ!!!! ฮะๆๆ แกเองก็ได้เวลาเตรียมใจแล้วล่ะนะ"
"ไอ้หมอนั้นมันอยู่บนเรือด้วยแน่นะ"
"ครับ มันมากับเรือลำนั้นไม่ผิดแน่"
_______________________
เรือซันนี่มาถึงรังของแก๊งลักพาตัว
"ถึงแล้วล่ะ ที่นั่นสินะ"เซียร์กล่าว
"รังของโทบิอุโอะไรเดอร์"
"ฮัจจินถูกจับอยู่ที่นั่นใช่ไหม"เคมี่กล่าว
"ฮัจจิน"นามิยังคงพึมพำเพราะมันคุ้นมาก
"นี่รีบๆไปช่วยทาโกะยากิกันเถอะ"ลูฟี่ตะโกน
"รู้แล้วละน่ารออีกเดี๋ยวไม่ได้รึไง"แฟรงกี้กล่าว
"เดี๋ยวจะรีบไปช่วยออกมาทันทีเลยครับเคมี่จัง":ซันจิกล่าว
"ขอบคุณนะซันจิจิน"เคมี่กล่าวก่อนจะนึกได้"ทุกคนระวังตัวให้ดีนะ เจ้าพวกกลุ่มมาคุโระน่ะมันเคยจับตัวฉันได้ตั้งกว่า30ครั้งเชียวล่ะ"
"ถูกจับถูกกินบ่อยไปแล้วเฟ้ย!!!"อุซปตะโกน
เรือเคลื่อนมาใกล้รังโทบิอุโอะไรเดอร์
"ดูเหมือนเราจะเข้ามาในถิ่นของพวกมันแล้วนะ"แฟรงกี้กล่าว
"อูย โรคขึ้นเกาะที่ไม่ได้เป็นมานานมันกำเริบ"อุซปกล่าว
"นี่ไม่ใช่เกาะหรอกนะ น่าจะเรียกว่าที่อยู่อาศัยที่ฝืนสร้างขึ้นมากลางทะเลมากกว่า"คิรัวร์กล่าว
"โรคที่อยู่อาศัยที่ฝืนสร้างขึ้นมากลางทะเลมันกำเริบน่ะ"อุซปกล่าว
"ทำไมพวกมันถึงได้อาศัยอยู่ในที่แบบนี้กันล่ะ?"วีวี่ถาม
"ไม่รู้สิ"เซียร์กล่าว
พวกเขาไม่เห็นใครและทั้งฐานเงียบไปหมด
"ทำไมถึงเงียบแบบนี้นะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ลูฟี่ เราน่าจะหยุด"คิรัวร์แนะนำ
"เข้าไปเลย"ลูฟี่กล่าว
"หยุดแล้วก็วางแผนก่อนต่างหากเฟ้ย!!!"คิรัวร์ตะโกน
"นี่ฮัจจินปลอดภัยรึเปล่า"เคมี่ร้อง
"ออกมาสิมาคุโระ คืนฮาจิมาซะ!!!"ปั๊กปากุตะโกน
______________________
ทางด้านฮาจิโดนจับขังกรงเห็นเรือหมวกฟาง
"ซวยแล้วใช่เรือของพวกหมวกฟางจริงๆด้วย"
"ปลาหมึกพ่นหมึก"
หมึกพุ่งขึ้นอากาศลงมาใส่ตัวเขา
__________________
เรือซันนี่เข้ามากใกล้รังและเห็นกรงที่ติดอยู่กลางทะเล
"มีคนถูกขังอยู่ในกรงนั่นด้วย"โรบินกล่าว
"โอ๊ะ ฮัจจินละมั้ง"เคมี่กล่าว
"โชคดีแล้วล่ะเคมี่ ไม่มีศัตรูอยู่เลย สงสัยจะเป็นเวลากินของว่าง"ปั๊กปากุกล่าว
"คิดแบบนั้นจริงๆเหรอพวกแก ใครดูปุ๊ปก็ต้องรู้ว่ามันเป็นกับดักไม่ใช่เหรอ"อุซปกล่าว
"พวกมันน่าจะซ่อนอยู่แถวนั้นแหละ กะให้พวกเราเข้าไปแล้วค่อยจัดการ"คิรัวร์กล่าว
"อ่านได้ขาดมาก!!!!"เคมี่กล่าว
"นึกไม่ถึงเรื่องนั้นเลย"ปั๊กปากุร้อง
"เพราะงี้ไงว้อยพวกแกถึงได้ถูกจับน่ะ!!!"คิรัวร์ตะโกน
"นิว ฉันอยู่ตรงนี่ เคมี่ฉันปลอดภัยดีไม่ต้องเป็นห่วง"ฮาจิกล่าว
เคมี่กับปั๊กปากุหันไปเห็นฮาจิในกรงขังตัวเปื้อนหมึก
"อ๊าย ดำปิ๊ดปี๋เลยเกิดอะไรขึ้นน่ะ"เธอร้อง
"เอ่อ แบบว่าฉันทำตัวเองน่ะ ที่สำคัญกว่านั้นนะนี่มันกับดักรีบถอยออกไปเถอะ รู้ใช่ไหมว่าฉันน่ะเก่ง ไม่ต้องห่วงหรอกรีบไปเถอะ"ฮาจิกล่าว
"เสียงแบบนี้เคยได้ยินนะ แถมรูปร่างๆแปลกๆแบบนั้น นี่นามิเธอว่าไง?"โซโลถาม
"อืม มันก็น่าสงสัยว่าจะเป็น"นามิพึมพำ
"ลองถามดูก็รู้ เฮ้ อารอนสบายดีไหม!!!"ซันจิตะโกนถาม
"นิว คุณอารอนเหรอ!? ทั้งเขา ทั้งจูว ทั้งเบลด แล้วก็คุโระโอบิ ทุกคนถูกทางการจับไปหมดแล้ว มีแต่ฉันคนเดียวที่หนีรอดมาได้ ตอนนี้ก็เลยมาเปิดร้านทาโกะยากิที่เคยฝันเอาไว้น่ะ"
"อารอน?"ลูฟี่พึมพำ ชื่อนี่มันคุ้นๆ
"เฮ้อ นึกแล้วเชียว"โซโล นามิและเซียร์ถอนหายใจ
"งี่เง่า"คิรัวร์กล่าว
"แกเองเหรอไอ้ปลาหมึกบ้า!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"แย่แล้วสิ!!!"ฮาจิร้อง เขาเผลอตอบไปซะได้
"แกคือไอ้ปลาหมึกบ้าที่อยู่กับอารอนเองเหรอ แกเองเหรอฮัจจินที่เปิดร้านทาโกะยากิน่ะ"ลูฟี่
"อะไรเนี่ย?"โรบินถาม เธอ วีวี่ ช็อปเปอร์ แฟรงกี้และบรู๊คไม่รู้เรื่องนี้
"เออ ก่อนนี่มีเรื่องกันน่ะ ที่บ้านเกิดของนามิ แต่ก่อนมีกลุ่มอารอนที่เป็นกลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือกปกครองอยู่ พวกนั้นทำเรื่องโหดร้ายกับยัยนามิมากเลยล่ะ เจ้าปลาหมึกนั่นเป็นหนึ่งในเสนาธิการของกลุ่มน่ะ"อุซปเล่าให้ฟัง
"อ้อ ศัตรูเก่าเองงั้นเหรอ?"แฟรงกี้ถาม
"และแน่นอนว่าฉันคนนี้นำทัพพาพวกลูฟี่อัดเจ้าพวกนั้นยับไม่มีเหลือเลย"อุซปกล่าว
"โอ้โห อุซปเจ๋งสุดยอด"ช็อปเปอร์เชื่อสนิท
"ใช่ซะที่ไหนเล่า"เซียร์พูดเอาศอกทุบอกพลซุ่มยิงจุก
"ทั้งๆที่พวกมนุษย์เงือกน่าจะถูกทางการจับไปหมดแล้ว แต่เจ้านี่ดังหนีรอดมาได้คนหนึ่งสินะ"อุซปกล่าว
"แบบนี้นี่เองช่างมีประวัติโชกโชนเหลือเกิน"บรู๊คกล่าว
"แกไอ้ปลาหมึกบ้า ถ้าพวกฉันรู้มาก่อนว่าเป็นแกนะให้ตายก็ไม่มีทางมาช่วยแกหรอกปัดโธ่เอ๊ย"ลูฟี่ตะโกน
"นิว"ฮาจิได้แต่กลืนน้ำลาย
"แต่ว่า....ทาโกะยากิของแกอร่อยอย่างที่เขาลือรึเปล่า"ลูฟี่ถาม
"อย่ามาโลเลเพราะความตะกละมาปนกับหลักการสิ"ซันจิกล่าว
"งี่เง่าเป็นบ้าเลย"โซโลกล่าว
"หรือว่าพวกคุณจะรู้จักกับฮัจจินเหรอ เป็นเพื่อนกับฮัจจินเหมือนกันเหรอคะ?"เคมี่ถาม
"ไม่ใช่เพื่อนกันว้อย!!!!"โซโลตะโกน
"น่ากลัว!!!!"เคมี่ร้อง
"หันหัวเรือกลับ!!!"คิรัวร์สั่งเดินผ่านเคมี่ไป
"ไม่นะคิรัวร์จิน"เคมี่กล่าว
"ไม่!!! เราจะไม่ช่วยปลาหมึกงี่เง่านั้น"คิรัวร์ดึงนามิเข้ามาใกล้"เขาทำร้ายต้นหนเรือ ทำร้ายแฟนของฉัน ฉันจะไม่อภัยสิ่งที่เขาทำ!!!"
"นามิจิน"เคมี่มองนามิ
"ขอโทษนะเคมี่"นามิถอนหายใจ"แต่นี่เป็นคำสั่งคิรัวร์คุง พวกเราไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าเพื่อนของเธอจะเป็นเจ้าหมอนั้นน่ะ"
"ไม่นะ นี่แปลว่าจะไม่ช่วยเขาออกมาแล้วอย่างงั้นสินะ ฮัจจิน!!!!"เคมี่ร้อง
"กลับๆไปซะเถอะ นี่น่ะมันเป็นกับดัก"ฮาจิกล่าว
"ไม่เอาหรอก ฉันน่ะจะช่วยให้ได้เลย ทีฮัจจินเองยังคอยช่วยพวกฉันตลอดเลยไม่ใช่รึไงเล่า ปั๊กปากุ"
"ใช่แล้ว เชอะ ไม่นึกเลยว่าเจ้าพวกนี้จะไร้หัวใจกันได้ถึงขนาดนี้น่ะ เจ้าบ้าๆ"ปั๊กปากุด่าใส่กลุ่มหมวกฟาง
"หนวกหูน่า"โซโลตะโกน
เคมี่กับปั๊กปากุโดดลงทะเล
"ฉันทิ้งฮัจจินไม่ได้หรอก"
"คอยก่อนนะฮาจิ"
"เคมี่จัง!!!"ซันจิร้อง
"เจ้าพวกบ้านี่"โซโลกล่าว
บางอย่างโผล่ขึ้นมาจากทะเล เป็นแก๊งมาคุโระที่จับเคมี่กับปั๊กปากุไว้
"จับได้ซะที"เกียโร่กล่าว
"อ๊าาาา!!!!"เคมี่ร้อง
"เหวอ!!!"ปั๊กปากุร้อง
"โดดลงน้ำปุ๊บก็โดนจับปั๊กเลยเหรอพวกแก!!!"อุซปกล่าว
"ฮะๆๆ ที่นี่พวกเราก็ได้เงินก้อนโตแล้ว"มาคุโระกล่าว
"ฮาจิที่เคยมาช่วยอย่างทุกทีก็ถูกจับขังไว้"เกียโร่กล่าว
"เธอหนีไม่รอดหรอกเคมี่"ทันชุยกล่าว
"อุตส่าห์เตือนแล้วแท้ๆ เคมี่ ปั๊กปากุ!!"ฮาจิตะโกน
"หนอยบ้าเอ๊ย เคมี่จังไม่ผิดนะ"ซันจิตะโกน
"เดี๋ยวก่อนซันจิ"นามิห้ามไว้
"จะรีบไปช่วยเดี๋ยวนี้แหละเคมี่!!!"ฮาจิเอาหัวทุบใส่กรงและน้ำตาไหลออกมา
"เฮ้อ ก็ได้ ไปช่วยฮาจิออกมากันเถอะ"นามิเอ่ยขึ้น
"เอ๋?"ทุกคนมองเธอ
"ฮาจิน่ะไม่เป็นไรหรอก"นามิพูดด้วยรอยยิ้ม"ที่จริงหมอนั่นเป็นคนไม่มีพิษมีภัยอะไรและถ้าขืนเป็นแบบนี้ก็เท่ากับผิดสัญญากับเคมี่ด้วย"
"จะดีเหรอ?"คิรัวร์ถาม
"อืม ช่วยหน่อยนะคิรัวร์คุง"นามิบอกแฟนแล้วหันไปมองกัปตันที่อยู่หน้าเรือ"ลูฟี่"
"ถ้าเธอบอกว่าโอเคก็ช่วยไม่ได้"ลูฟี่หันมาลูกตาเป็นทาโกะยากิ"ไปช่วยทาโกะฮาจิกันเถอะ"
"ลูกตาเป็นทาโกะยากิไปแล้วเหรอ!!?"อุซปร้อง
_______________
ใต้น้ำพวกปลาบินจัดรูปเป็นขบวน
"จวนได้เวลาแล้วพร้อมหรือยังเหล่าโทบิอุโอะไรเดอร์?"ดูวัลถามจากหอยทากสื่อสาร
"พร้อมทุกเมื่อครับท่าน"
__________________
"หมัดปืน!!!!"ลูฟี่ยืดมือไปคว้าตัวเคมี่กับปั๊กปากุไป
"พวกมันมีพลังพิเศษเหรอ"
ลูฟี่ลงพื้นที่กรงขังของฮาจิ
"เจ้าหมวกฟาง"
ลูฟี่โดดผ่านขึ้นไปที่ท่าเรือรังแก๊ง
"เจ้าบ้านั่น!!!"มาคุโระสบถ
"ลูฟี่จิน"
"นายเองเรอะ"
"โอเคช่วยกลับมาได้แล้ว"ลูฟี่กล่าว
"นิว เจ้าหมวกฟางขอบใจมากนะฉันติดหนี้พวกนายซะแล้วสิ"
"คิรัวร์"ลูฟี่สั่ง"ตัดกรงของเจ้าปลาหมึกบ้าให้ที"
"รับทราบ"คิรัวร์กล่าว
"เจ้าหมวกฟางระวังตัวด้วย พวกนายเข้ามาในกับดักแล้วนะ โทบิอุโอะไรเดอร์ที่อยู่ใต้ทะเลมันล้อมไว้หมดแล้วล่ะ"
___________________
ใต้ทะเลพวกปลาบินรอคำสั่งดูวัล
"ลุยได้เลย"
"ครับ"
__________________
ลูฟี่ยิ้มแย้ม
"จะจากทางทะเลหรืออากาศก็ลุยเข้ามาเลย จะอัดให้กระจุยเลย พวกเราทุกคนลุยกันเลย!!!"
"โอ้!!!!!"
"หนอยแน่ถ้าอย่างงั้นล่ะก็ตอนนี้แหละไปจับเคมี่กลับมา"มาคุโระกล่าว
"เคมี่ ปั๊กปากุ"ฮาจิกล่าว"มันอันตรายนะพวกเธอรีบถอยไปเร็ว"
"เอาเลยพยายามเข้ามานะลูฟี่จิน"
"ลุยเลยๆๆ"
"เข้ามาเลยเจ้าพวกปลาบิน"
เงาจากใต้ทะเลใหญ่ขึ้น
"มันมาแล้ว!!!"
"โอ้"กลุ่มหมวกฟางบนเรือเตรียมตัว
พวกปลาบินพุ่งขึ้นจากทะเลมาบนฟ้าเตรียมจะพุ่งใส่เรือซันนี่
"ตัวไหนที่ดูกระปรี้กระปร่าที่สุดนะ?"ลูฟี่กำลังเลือกตัวปลาบิน
ลูฟี่ยืดมือไปจับปลาบินและดึงตัวขึ้นไปอยู่บนปลาบิน
"จับได้แล้วขอขี่มั้ง"
"เดี๋ยวสิ อ๊าก!!!"นักบินโดนซัดร่วงตกไป ลูฟี่ขึ้นไปขับแทน
"สุดยอดเลย ฉันบินบนฟ้าได้ด้วย!!!!"ลูฟี่ร้อง
"ลูฟี่ขี่เจ้าปลานั่นอยู่เหรอเนี่ย!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ปล่อยมันเถอะ"ซันจิกล่าว
"เอานี้ไปกินเลย"พวกฟิชชิ่งไรเดอร์โยนระเบิดลงมา
"ระเบิดนี่!!"นามิกับอุซปร้อง
"ดาบ..."โซโลจะใช้คลื่นดาบ
"พรึ่บๆๆ"เซียร์เขียนหมึกบนแผ่นยันต์
"พรึ่บ"โรบินจะใช้พลัง
"เปรี้ยงๆๆๆ"แต่ซันจิโดดไปเตะปัดพวกมันทิ้งกระเด็นตกทะเลไปหมด
"คุณนามิ วีวี่จัง เซียร์จัง โรบินจัง ปลอดภัยนะครับ"
"อันตรายๆ เกือบไปแล้วไหมล่ะ"อุซปกล่าว
"ให้ตายเถอะ บังอาจโยนระเบิดใส่เลดี้ฉันไม่ปล่อยพวกมันไว้แน่"ซันจิกล่าว
"เก็บใบเรือทีมันเกะกะ"นามิกล่าว
ใบเรือถูกเก็บไป
"ทุกตัวดำลงไปเดี๋ยวนี้"
"รับทราบ"
พวกฝูงปลาบินต่างบินหนีลงทะเลและลากลูฟี่ลงทะเลไปด้วย
"ลูฟี่!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"คุณลูฟี่!!!"บรู๊คร้อง
______________________
เวลาต่อมาลูฟี่ถูกโซโลช่วยขึ้นมาจากน้ำ
"นายเนี่ยทำบ้าอะไรตอนกำลังสู้อยู่ฟะ!!!"โซโลตะโกน
"ขอโทษครับ แค่กๆๆ"ลูฟี่พูดแล้วสำลักน้ำ
"แล้วพวกแกโดดลงไปทำไมฟะ!!!"โซโลหันไปหาช็อปเปอร์กับบรู๊คที่ตัวเปียกเหมือนลูฟี่
"ขอโทษจริงๆครับ คือผม แค่กๆๆ"ช็อปเปอร์กล่าว
"กระผมก็ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่ง"บรู๊คกล่าว
"ลองมาเป็นพวกฉันที่ต้องตามไปช่วยเจ้าบ้า3ตัวที่ว่ายน้ำไม่ได้ดูมั้งสิยะ งี่เง่า อย่าเพิ่มภาระจะได้ไหม!!!"นามิตีหัวบรู๊ค
บนรังของแก๊งปลาบินมนุษย์เงือกสามคนโผล่ไปใกล้เคมี่กับปั๊กปากุ
"อ๊ะ พวกกลุ่มมาคุโระ"ทั้งสองร้อง
"จังหวะนี่แหละไปจับเคมี่กลับมาเลย"
"หมวกฟางสนใจทางนี้กันหน่อยสิ"ปั๊กปากุตะโกน
"เคร้ง!!! ตูม!!!"
มนุษย์เงือกทั้งสามหันไปเห็นคิรัวร์ช่วยตัดกรงปล่อยฮาจิเป็นอิสระลงทะเลไป
"นิว อุตส่าห์ฟันเชือกกับกรงให้ ขอบใจนะนามิคาเสะ นายนี่เป็นคนดีจริงๆ"ฮาจิกล่าว
"คำสั่งของกัปตันต่างหากล่ะเจ้าบ้า"คิรัวร์กล่าว
"เฮ้ย ฮาจิ"เกียโร่กล่าว
"ฮัจจิน"
"ฮาจิ"
"พวกแกเนี่ยบังอาจฉวยโอกาสตอนที่ฉันขยับตัวไม่ได้เล่นอัดเอาๆกันตามใจชอบเชียวนะ"ฮาจิกล่าว
"ฉันยังอัดนายไม่สาแก่ใจเลยฮาจิ เดี๋ยวแสดงวิชาคาราเต้มนุษย์เงือกซัดให้น่วมเลย"ทันชุยกล่าว
"ให้ตายเถอะ แกนี่มันโชคไม่ดีเลย โมฮะๆๆ แค่นี้ยังน้อย โดนไปแค่นั้นบ่นแล้วเหรอ เดี้ยวจะให้เจอหนักยิ่งกว่าเมื่อกี้นี่อีก"มาคุโระกล่าว
"เข้ามาเลย ทางนี้จะใช้ท่าไม้ตายใหม่เพลงดาบปลาทองที่คิดขึ้นมาเพื่อฟันแก ละเลงให้ทะเลนี่เป็นสีเลือดเลยล่ะ"เกียโร่กล่าว
"ทาโกะยากิพั้นช์!!!!"
"วันนี้จะยอมปล่อยแกไปก่อน"แก๊งมาคุโระลอบขึ้นฟ้าหายไป
ฮาจิเห็นเคมี่กับปั๊กปากุก็รีบว่ายขึ้นมาที่ฝั่งกอดกันกลม
"โฮ ดีจังเลยฮัจจิน"
"นิว ขอโทษด้วยนะ เคมี่ ปั๊กปากุ ทั้งที่ฉันน่าจะเป็นฝ่ายช่วยพวกเธอแท้ๆ
"ไม่ต้องคิดมากก็ได้ฮาจิ
"ย๊าก!!!!"ปลาบินพุ่งลงมา
"จ๊าก อันตราย"
"อย่าลืมสิว่านี่เป็นรังของพวกฉันและคนที่จับพวกแกก็คือพวกฉันโทบิอุโอะไรเดอร์!!!!"
"ฉัวะ!!!"คิรัวร์พุ่งมาฟันมันล้มลงไป
"นามิคาเสะ!!!"
"คิรัวร์จิน"
"อย่าประมาทนักสิ ที่นี่ปล่อยให้พวกฉันจัดการเองพวกนายถอยไปก่อนเถอะ"คิรัวร์กล่าว
"ต้องให้ช่วยอีกแล้วขอบใจนะนามิคาเสะ ตอนนั้นขอโทษนะที่วิชา6ดาบของฉันทำให้นายบาดเจ็บหนัก"
"ฉันไม่เคยโดนแกฟันสักครั้งเลยนะว้อย และคนที่สู้กับแกมันโซโลต่างหาก!!!"คิรัวร์ตะโกน
"นิว งั้นเหรอ?"
"มาแล้ว ยิงได้!!"
"ตูมมม!!! อ๊ากกกก!!!"
"ตรงเป้าเผงเลยเป็นไงล่ะ"อุซปกล่าว
"อุซปสุดยอด"ช็อปเปอร์ร้อง
____________________________
ภายในฐานดูวัลกำลังสั่งการลูกน้องผ่านหอยทากสื่อสาร เขาไม่ได้ใส่หน้ากากเหล็กแล้ว แต่เงาบดบังหน้าตาเขา
"ใครก็ได้ใช้ท่าซีโร่ไฟร์ทีซิ ฉันให้ค่ายาล้านนึงเลย"
____________________________
"วางใจได้บอสปล่อยผมเอง ถอยไปๆๆ"ปลาบินตัวนึงพุ่งดิ่งลงมาหาเรือซันนี่
"มีเจ้าตัวใหญ่ๆตรงมาทางนี้ แถมเหวี่ยงกระบองยักษ์ด้วย"
"หมอนั้นไม่จับคันบังคับด้วย คงไม่ใช่ตั้งใจพุ่งมาชนเราหรอกนะ"
"เอ๋"
"ถ้าเจ้าตัวใหญ่ยักษ์แบบนั้นพุ่งเข้าชนล่ะเรือเราแย่แน่
"เชนต์บาซูก้า"เซียร์ปล่อยลูกตุ้มโซ่ตรวนไปกระแทกปลาบิน
"บรึ้มมมม!!!!!"มันโดนสอยร่วงไป
"ลืมไปแล้วเหรอว่ายังมีฉันอยู่"วีวี่กล่าว
"สมเป็นวีวี่จังเลยครับ!!"
"อาหารเย็นวันนี้"ลูฟี่มองปลาที่ตกลงมาบนเรือ
"พอดูใกล้ๆแล้วตัวใหญ่ดีนะ"โรบินแสดงความเห็น
"ฮึ้ย ดื้อด้านจริงนะ จัดการยากเป็นบ้าเลยเจ้าพวกนี้"
"อุซป!!!"นามิร้องเตือน
"ว๊าก!!!"อุซปหลบปลาบินที่พุ่งเฉี่ยวลงมาหาเขาทัน
"พึ่งนึกได้ว่ามีพวกมันอยู่เยอะเลย แบบนี้ต้องจัดการอีกกี่ตัวถึงจะจบเนี่ย"
"โอ้โหขอขี่บ้างเด้ หนอยแน่อย่านึกว่าฉันจะตัดใจเพราะเรื่องเมื่อกี้นะ"ลูฟี่ร้อง
"ตัดใจซะเถอะน่า ฉันไม่ลงไปช่วยอีกแล้วนะ!!"นามิกล่าว
"มันอะไรกันครับเนี่ย"ทุกคนหันไปเห็นบรู๊คทรุดลงพื้น
"เป็นอะไรไปเหรอบรู๊ค?"ลูฟี่ถาม
"พอมาคิดว่าอย่างแรกที่ผมทำหลังจากเข้ากลุ่มหมวกฟางคือการลงไปจมในน้ำ การทำตัวไร้ประโยชน์คือความอับอายของลูกผู้ชาย ถ้าหากลดจำนวนของพวกโทบิอุโอะลงได้ ผมพูดไม่เก่งแต่จะขอแสดงฝีมือให้ทุกท่านได้รับชม"
บรู๊คโดดขึ้นเสากระโดงเรือและโดดขึ้นไปบนฟ้า
"โอ้โห"ลูฟี่ร้อง
"พลังกระโดดสุดยอดเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"อะไรน่ะเจ้าคนใส่หน้ากากผีนั่น"
"เดี๋ยวจะเสียบหัวให้เป็นรูเลย"
"บทเพลงนิทรา!!!!"
บรู๊คเล่นไวโอลีนแล้วพวกฟิชชิ่งไรเดอร์ก็พากันหลบไป รวมถึงลูฟี่กับช็อปเปอร์ด้วย
"พวกนายด้วยเหรอ!!!!"นามิตะโกน
บรู๊คลงทะเลไปแล้ววิ่งไปตามผิวน้ำ
"ดนตรีนั่นมีพลัง ขออภัยครับ"บรู๊คแทงดาบใส่พวกฟิชชิ่งไรเดอร์
"อ๊าก ดังหลับซะได้"
"ไอ้หมอนั่นมันทำอะไรน่ะห๊ะ"
"คิดว่ามันต้องใช้ทริคสกปรกอะไรสักอย่างแน่ๆ"
"ไม่ใช่ทริคครับ มิวสิคต่างหาก โยโฮ่ๆๆๆ"
ทางด้านลูฟี่ตื่นขึ้นมาแล้ว
"เจ๋งไปเลยบรู๊ค น่าสนุกไม่เบาฉันขอไปบ้าง"ลูฟี่ยืดแขนไปอยู่บนปลาบินอีกครั้ง
"เดี๋ยวสิ เอาอีกแล้วเหรอ"นามิห้ามไม่ทัน
"จับได้แล้ว นี่นายถ้าดำลงน้ำอีกล่ะไม่ยกโทษให้แน่"
แต่คนขับหลับเพราะเพลงของบรู๊ค
"เฮ้ นี่หลับเหรอเนี่ย"
ลูฟี่และปลาบินพุ่งตกลงกระท่อมหลังหนึ่ง
"ไอ้บ้านั่นมันร่วงไปห้องของบอส!!!"
____________________
"โอ๊ย เฮ้ย!!!"ลูฟี่เห็นดูวัลนั่งอยู่ แต่เขาเห็นหน้าของดูวัลชัดๆแล้วตกใจ
ดูวัลเอาหน้ากากสวมเหมือนเดิม
"เห็นแล้วสินะ"
"นายคือ"
ดูวัลหยิบปืนฉมวกลุกขึ้นหันมามอง
"รู้จักฉันงั้นสินะ"
_____________________
"กระสุนน้ำ!!!"คิรัวร์ปล่อยคลื่นน้ำไป
"บรึ้มมม!!!"
พวกปลาบินหลายตัวโดนสอยร่วงไป
"แฮ่กๆๆๆ"คิรัวร์เอามือจับหน้าอกตัวเอง เขายังมีบาดแผลที่ได้รับจากธริลเลอร์บาร์ค
"นามิคาเสะ"ฮาจิเห็นคิรัวร์ดูแปลกๆ
"โยโฮ่ๆๆๆ"บรู๊ควิ่งตามผิวน้ำโดดขึ้นมานอนข้างคิรัวร์ที่ทรุดหอบอยู่
"ไม่ไหวแล้วครับ วิ่งจนตะคริวกินน่องเลยครับ แต่มาคิดดูผมไม่มีตะคริวกินน่องนี่นา"
"ไม่เบานี่นาบรู๊ค"คิรัวร์กล่าว
"เห็นผมเป็นประโยชน์ก็ยินดีแต่ตอนนี้ขอพักเดี๋ยว"บรู๊คกล่าว
"แฮ่กๆๆ"คิรัวร์ยังหอบอยู่
"คุณคิรัวร์ อาการบาดเจ็บของคุณตอนอยู่ธริลเลอร์บาร์คจะยัง..."
"ไอ้ปลาพวกนี้มันทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ไม่ต้องห่วงหรอกนะ"คิรัวร์กล่าว
"นิว ประมาทเกินไปแล้วนามิคาเสะ เพลงดาบ6ดาบ เพลงดาบหนวดปลาหมึก!!!!!"ฮาจิโดดขึ้นไปฟันดาบจักการฟิชชิ่งไรเดอร์ที่กำลังพุ่งมาร่วงไป
"ไม่อยากจะพูดแบบนี้หรอกนะ แต่ก็ขอบใจ"คิรัวร์กล่าว
"ก็แหงสิ นายมัวแต่เหม่อฉันก็เลยต้องทำอะไรสักอย่าง
"ฮัจจินเท่สุดๆไปเลยจ้า!!!"
"สมแล้วที่เป็นนายฮาจิ"
"นิว งั้นเหรอแหะๆๆ"ฮาจิหัวเราะ
"ตายซะไอ้มนุษย์เงือก"ปลาบินโผล่ขึ้นมาจากน้ำจะแทงฉมวกใส่
"ขออภัยครับ!!!"
"ฉัวะ!!!!"คิรัวร์กับบรู๊คพุ่งมาฟันจัดการฟิชชิ่งไรเดอร์และปลาบินตกลงน้ำไป
"นึกว่าต้องตายซะแล้วขอบใจมากนะ"
"ยินดีที่ได้รับใช้ครับ"
"อย่าประมาทนักสิ"
"ห้ามลุยเข้าไปคนเดียวเกาะกลุ่มกันเอาไว้"
"มากันแล้ว!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน
"อยู่นี่จ้าอยู่นี่ เชิญเลยจ้า"นามิโบกมือให้จากหลังคาห้องแผนที่
ฟิชชิ่งไรเดอร์ยังเห็นโรบินที่อยู่บนเสากระโดงเรือ
"ผู้หญิงเหรอ น่าเสียดายจริงๆแต่บอสสั่งว่าให้ฆ่าให้หมด"
ฟิชชิ่งไรเดอร์ฟาดกระบองใส่ แต่มันไหลผ่านตัวนามิไป
"อะไรกันเนี่ย!!"
"เสียใจนะ"นามิตัวจริงยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ"มิราจเท็มโป พวกนายระวังเมฆข้างหน้าให้ดีๆนะ"
"เปรี้ยง!!!!!/อ๊ากกกก!!!!"
โรบินยกแขนไขว้ขณะที่ฟิงชิ่งไรเดอร์เข้ามาข้างหน้า
"โดสมาโน่ คลัทช์!!!!"
"กร๊อบ!!!!"
"แอร์โรว์สตอร์ม"เซียร์ยิงธนูกลายเป็นพายุหมุน
"อ๊ากกกก!!!!"ฟิชชิ่งไรเดอร์หลายสิบเจอพายุพัดกระเด็น
ช็อปเปอร์ใช้รัมเบิ้ลบอลเปลี่ยนเป็นอาร์มพอยต์โดดใส่ฟิชชิ่งไรเดอร์
"กีบเท้าตัดเพชร!!!"
"อย่าแตกขบวนกินสิ!!!!!"
"เอ๋?"แฟรงกี้หันไปทางอื่น ปืนยิงโดนหน้าอกเหล็กของเขา
"อะไรกันเนี่ย ปืนยิงหมอนี่ไม่เข้า!!"
"สตรองแฮมเมอร์!!!"
"ตูม!!!!"กำปั้นเหล็กทุบฟิชชิงไรเดอร์กระเด็น
ทางด้านเคมี่กับปั๊กปากุชมการต่อสู้จากบนฝั่ง
"โห สุดยอดเลย ทุกคนแข็งแกร่งสุดยอดเลยนะปั๊กปากุ"เคมี่กล่าว
"เจ้าพวกนี้ทำได้ขนาดนี้เชียว ตอนแรกกะว่าจะช่วยฮาจิออกมาแล้วรีบหนีไปแล้วแท้ๆนะเนี่ย"ปั๊กปากุกล่าว
"เอาไป"อุซปยิงหนังสติ๊กคาบูโตะแต่พลาดเป้าปลาบิน
"บ้าจริง แฟรงกี้เอาเรือเข้าเทียบท่ากันเถอะ อยู่กลางทะเลแบบนี้มีแต่พวกมันแหละที่เป็นฝ่ายได้เปรียบ
"คงเพราะแบบนั้นแหละพวกมันถึงได้มากบดานกันอยู่ที่นี่ไง ดูสิพวกมันทำให้เราขยับเรือไม่ได้"เซียร์กล่าว
"มอร์!!!!!"
ลูฟี่วิ่งหลบฉมวกแล้วโผล่มาด้านนอกใกล้พวกคิรัวร์
"หนีเร็วเจ้าตัวใหญ่กำลังมา"
"เจ้าหน้ากากเหล็กเหรอ?"ฮาจิถาม
"เจ้าหน้ากากเหล็กกับวัว"
"วัวเหรอ?"
"มอ!!!!!!"
"เสียงโมโตบาโร่นี่"
"บอสล่ะ"
ดูวัลโผล่ออกมาจากกระท่อมพร้อมกระทิงสีดำตัวใหญ่
"ไหงโดนเล่นงานจนร่วงไม่เป็นท่าแบบนั้นฟะ!!"
"อะไรน่ะ มีอะไรออกมาด้วย"อุซปกล่าว
"ไม่ใช่ยุงหรือแมลงวันนะโว๊ย เราคือโทบิอุโอะไรเดอร์"ดูวัลตะโกน
"เจ้าหมอนี่ถล่มบ้านตัวเองซะพังเลย"ช็อปเปอร์ร้อง
"ที่กบดานนี่ไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้วขอแค่ได้ฆ่ากลุ่มหมวกฟางนี่เป็นพอ"ดูวัลกล่าว
"ขอโทษด้วยครับบอส พวกเราจะลากพวกมันกลับลงทะเลเดี๋ยวนี้เลย"
"ตึง!!!!"กระทิงกระทืบเท้าทำให้ฮาจิสะดุ้งล้มลงพื้น
"จะนางเงือกหรือมนุษย์เงือกหรือถุงมือก็ไม่ต้องมาเสนอหน้า จะหนีหรือไสหัวไปไหนก็ไปให้พ้นซะ"
"นิว/ครับ/คะ"ทั้งสามรีบคลานหนี
ดูวัลหันไปมองเรือซันนี่
"ฉันไม่ได้ลักพาแล้วก็ค้ามนุษย์เพราะว่าชอบหรอกนะ รู้กันดีอยู่ใช่ไหมพวกแก"ดูวัลกล่าว
"แน่นอนครับบอส"
"วันนี้ช่างน่ายินดีจริงๆ เฝ้าฝันมาตลอดว่าอยากจะฆ่ามันไอ้ผู้ชายคนนั้น แล้วตอนนี้มันก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว ช่างน่าขอบใจจริงๆ ดูท่าพระเจ้าจะมีจริงสินะ ในวันนั้นจู่ๆฉันก็ถูกผู้ชายคนนั้นทำให้ต้องตกนรกทั้งเป็น"
"เขาพูดถึงพวกเราเหรอ?"เซียร์ถาม
"หมอนั่นมองมาทางนี้นี่"อุซปกล่าว"ฉันคิดว่าใช่"
"วันนี้ที่นี่แหละ ต่อให้ตัวฉันต้องตายก็จะต้องฆ่าแกให้จงได้ เจ้าโจรสลัดซันจิขาดำ!!!"
ซันจิเบิกตากว้างขึ้น ดูวัลพูดถึงเขาเหรอ? เขาเคยไปทำอะไรไว้ล่ะ?
"ฉันอยากเจอแกมากเลยรู้ไหม"ดูวัลกล่าว
"ซวยแล้ว บอสโกรธหนักสุดๆของจริง"
"ฉันเหรอ บอกจะฆ่าฉันเหรอไอ้หมอนั่น"ซันจิกล่าว
"ซันจิ หมอนั่นมันใครเหรอ? ดูท่ามันจะแค้นนายสุดๆไปเลยนะ"เซียร์ถาม
"เรื่องสมัยอยู่ภัตตาคารรึเปล่า ลองนึกให้ดีๆสิ"นามิกล่าว
"ถ้าเป็นเรื่องตอนนั้นล่ะก็สมัยนั่นมีอริเยอะมากซะด้วยสิ นึกไม่ออกอ๊ะ"ซันจิกล่าว
"ให้มันแก้แค้นเถอะนายสมควรโดนแล้วแหละ"อุซปกอดคอกุ๊ก
"ไปให้มันตึ๊บซะเจ้ากุ๊ก"โซโลกล่าว
"อย่าทำให้พวกเราต้องลำบากไปด้วยสิ หมอนั่นน่ากลัวง่ะ"ช็อปเปอร์เกาะขาซันจิ
"เดี๋ยวสิพวกแก ฉันไม่รู้จักผู้ชายคนนั้นเลยนะ"ซันจิปฎิเสธ
"อย่ามาทำเป็นไก่นะโว๊ยเจ้าขาดำ เรื่องมันพึ่งจะไม่นานนี่เอง"ดูวัลยิงปืนฉมวก
"อันตราย หลบเร็วฉมวกมา!!!"อุซปร้อง
"ฉึกๆๆๆ"ฉมวกแทงลงดาดฟ้า
"แต่ว่าบอกว่าเร็วๆนี้ยิ่งไม่เข้าใจใหญ่เลย"ซันจิกล่าว
"อะไรเนี่ยฉมวกนี่ท่าทางแปลกๆนะ"อุซปมองควันสีม่วงที่ไหลออกมา
"ระวังนะมันเป็นพิษ"เซียร์เตือน
"เจ้านั่นคือซาโซริฉมวกพิษแมลงป่อง ถ้าโดนเข้าล่ะก็แค่3นาทีก็ไปโลกหน้าได้เลย รับรู้ถึงความแค้นของฉันซะ!!!!"
"ปังๆๆๆ"ดูวัลยิงอีกครั้ง
"อ๊าย!!!!"นามิโดดหลบ
"คุณนามิระวังด้วยครับ"ซันจิตะโกน"ไอ้หมอนั้นนึกไม่ออกเลย แกเป็นใครกันฟะ!!!!"
"ฉันน่ะเห็นใบหน้าใต้หน้ากากของมันมาแล้ว"ลูฟี่กล่าว
"จริงเหรอ มันเป็นใคร?"คิรัวร์ถาม
"อย่าตกใจนะ พวกนายก็รู้จักเหมือนกัน"ลูฟี่กล่าว
"พวกเราเนี่ยนะ?"คิรัวร์ถาม
"ย๊ากกก.....เปรี้ยง!!!!!"ลูฟี่วิ่งเข้าไปยกขาเตะหน้ากากเหล็กกระเด็นไป
"เจ้าหน้านั่นมันเตะหน้ากากเหล็กของท่านดูวัลออก!!!!"
"ก็ดีดูซะให้เต็มตาแผลเป็นที่อยู่บนหน้าของฉันคนนี้"
"หยึ๋ย!!!"อุซปร้อง
"ไม่จริง"นามิยกมือปิดปาก
"เอ๋?"ช็อปเปอร์ร้อง
"ไม่น่าเชื่อ"เซียร์กล่าว
"นั่นมัน"วีวี่เบิกตากว้าง
"หมอนั่น"โซโลกล่าว
บนฝั่งคิรัวร์เบิกตากว้าง
"โอ้โห"คิรัวร์ตกใจไม่น้อย
"แหม่"โรบินแปลกใจ
"โอ้"บรู๊คกล่าว
"โห ฉันอยากร้องไห้"แฟรงกี้ร้องไห้
"ฉันรอให้วันนี้มาถึงมาตลอดชีวิตเพื่อให้ได้ฆ่าแกเป็นชิ้นๆ จึงได้ตัดสินใจออกทะเลมา จะตามหาตัวแกให้เจอก็แสนลำบากยากเย็น เพราะรูปในใบนำจับมันก็ไม่เหมือนกับตัวจริงเลยสักนิด ต่อให้เป็นกองทัพเรือหรือนักล่าค่าหัวมาเจอแกตัวจริงก็คงมองผ่านไปนั่นแหละ มันก็คงต้องอย่างงั้น พวกมันต่างออกตามหาแก"
"บอส!!!!"พวกลูกน้องดูวัลร้องไห้
"เฮ้ย ซันจิจะไปไหนน่ะ!!"อุซปตะโกน ซันจิโดดลงทะเลไป
"เจอตัวจนได้ ไอ้เจ้าพวกนั่นมันพูดอย่างงั้น พูดว่าเจอตัวจนได้ซันจิขาดำ จากนั้นฉันก็พูดขึ้นว่า ฉันไม่รู้จักคนแบบนั้นสักหน่อย ฉันไม่ได้เป็นโจรสลัดเลยด้วยซ้ำ!!!!!"
หน้าของดูวัลเหมือนภาพใบประกาศจับของซันจิเปี๊ยบ
"อย่ามาล้อกันเล่นนะเฟ้ย!!!!!"ซันจิตะโกนตัวลุกไหม้ด้วยความโกรธ
"แกรู้บ้างมั้ยว่าความหวาดกลัวที่จู่ๆก็ต้องถูกตามล่าน่ะมันเป็นยังไง ทำไม ทำไมฉันต้องมาถูกศูนย์ฯใหญ่กองทัพเรือไล่ล่าเอาด้วย ทำไมต้องถูกนักล่าค่าหัวชื่อดังมาตามฆ่าด้วย"
ซันจิวิ่งตรงมาหาดูวัล
"ซันจิ"ลูฟี่เรียกเขา
"เพราะแกมาเป็นโจรสลัดแถมก่อเรื่องไว้เยอะฉันถึงต้องซวยแบบนี้ วันแล้ววันเล่าที่ฉันได้แต่หนีหัวซุกหัวซุนอยู่ที่ไหนก็ไม่ได้ต้องเอาแต่หลบหนีให้พ้นจากการไล่ล่า"
ซันจิวิ่งตรงเข้ามาหา
"ฉันทำอะไรผิดรึไง เอาชีวิตปกติของฉันคืนมานะเจ้าซันจิขาดำ!!!!!"
"ไม่รู้เฟ้ย!!!!"ซันจิเตะหน้าดูวัลเลือดกำเดาพุ่ง
"บอส!!!!"
"ยังกล้าพูดว่าไม่รู้อีกเหรอ งานนี้ถ้าไม่โทษแกแล้วจะไปโทษใครฟะ!!!"
"หนวกหู ฉันต่างหากที่ต้องโมโหว่าไอ้บ้าหน้าไหนมันบังอาจวาดรูปฉันแบบนั้น!!!"
"ตกใจเลยนะเนี่ย โลกนี้ยังมีอะไรอีกเยอะจริงๆ"นามิกล่าว
"เจ้าซันจิเนี่ยอาจจะเกิดใต้ดาวราหูหรืออะไรแบบนั้นก็ได้ว่ามั้ย"อุซปกล่าว
"เป็นไปได้ว่าสักวันเจ้าตัวอาจจะเจอจุดจบแบบน่าเหลือเชื่อก็ได้นะ"โรบินกล่าว
"อย่าแช่งคนอื่นแบบนั้นสิ"วีวี่เหงื่อตก"แต่ก็เหลือเชื่อเลย"
"เหมือนกันอย่างกับแกะ"โซโลกล่าว
"มหัศจรรย์จริงๆ"เซียร์กล่าว
"ฉันล่ะอดสงสารเจ้าดูวัลไม่ได้จริงๆ"แฟรงกี้กล่าว
"มีเรื่องแบบนี้ด้วยแฮะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"นิว สองคนนี้เหมือนกันเปี๊ยบเลยนะเนี่ย"ฮาจิ
"โยโฮ่ๆๆๆ"บรู๊คหัวเราะทรุดลงพื้น
"ฮ่าๆๆๆ แฝดซันจิ ฮึๆๆๆ"คิรัวร์ลงไปนอนเกลือกกลิ้งอย่างไม่อายใคร
"บรู๊ค ไอ้จิ้งเหลน ไว้ฉันจะตึ๊บพวกแกทีหลัง!!!"ซันจิตะโกน
"นี่ซันจิ งั้นพวกฉันขอตัวก่อนนะ"ลูฟี่กล่าว
"จะบอกว่าเป็นความผิดฉันเรอะ!?"ซันจิตะโกนหันไปมองดูวัล"ถ้าแกไม่อยากมีหน้าเหมือนในภาพ ทำไมไม่เปลี่ยนทรงผมหรือไว้หนวดล่ะ มีวิธีง่ายๆอีกเป็นแสนที่จะพรางหน้าตาไม่ใช่เรอะ!!!"
ช่วงเวลาสั้นผ่านไปจนดูวัลทุบกำปั้น
"มีวิธีนั้นด้วยนี่นา"
"พวกแกไม่ได้แกล้งโง่ใช่มั้ยเนี่ย!!!!"ซันจิตะโกน
"พวกเราไม่ได้โง่นะ พวกฉันน่ะนะ เจ้าขาดำ เคยอยู่กันที่บ้านนอกไม่ไกลจากทะเลแห่งนี้ เป็นมาเฟียที่เคยใช้ชีวิตข่มขู่พวกคนในหมู่บ้านอย่างมีความสุข แต่แล้ววันหนึ่งก็มีพวกโจรสลัดที่ระดับต่างกับที่ผ่านมาปรากฎตัวขึ้น ต้องทนรับบาดแผลแห่งการหนีเบ้อเร้อที่ด้านหลัง สวมหน้ากากเหล็กเพราะไม่สามารถเผยโฉมหน้าสู่โลกได้อีกเป็นครั้งที่2"
ดูวัลชี้หน้าซันจิ
"ทั้งหมดเป็นเพราะแกชีวิตฉันถึงได้ป่นปี้หมดแบบนี้ ฉันจะตามไล่ล่าแกไปจนสุดขอบโลกเลยคอยดู ถ้าไม่อยากให้เป็นแบบนั้นก็ฆ่าฉันทิ้งซะที่นี่เลยเซ่!!!"
ซันจิกระโดดเข้าไปบีบคอดูวัล
"จะถูกฆ่าแล้ว!!!"ดูวัลตะโกน
"บอส!!!"
"เพียงเพราะแค่เรื่องไร้สาระที่แกพูดออกมา ถึงกับต้องลากเอาคุณนามิ เซเรียจัง โรบินจังและเซียร์จังมาเจอกับเรื่องอันตรายไปด้วยงั้นเรอะ"
"เรือนั่นทำให้แกโด่งดังขึ้นมาในฐานะโจรสลัด ถ้าอย่างนั้นสมาชิกในเรือก็ต้องตกเป็นเป้าหมายล้างแค้นของฉันเหมือนกัน พวกแกทุกคนตายไปซะให้หมดก็ดี"
"ปังๆๆๆ"ดูวัลหิบปืนฉมวกพิษออกมายิง ซันจิรีบโดดหลบ
"เหวอ ฉมวกพิษ!!!"ซันจิโดดกลับลงพื้น
"ตั้งขบวนทัพได้"
"เอ๋?"แฟรงกี้พึมพำ
ฟิชชิ่งไรเดอร์สองคนบินพุ่งมาเอาตาข่ายจับซันจิ
"ซันจิ!!!!"นามิตะโกน
"มันจะลากลงทะเลนี่หว่า!!!"อุซปตะโกน"ซันจิออกจากตาข่ายนั่นเร็ว!!"
"ไม่ไหวแฮะ ตาข่ายเหล็กงั้นรึ"ซันจิร้อง ตัวตาข่ายเป็นเหล็ก
"จมน้ำตายอย่างทรมาณไปซะ"ดูวัลตะโกน
ซันจิโดนปลาบินพาลงน้ำไป
"ซันอืจิ!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"บ้าเอ๊ย จะไปเดี๋ยวนี้แหละ!!!"ลูฟี่จะวิ่งไปช่วย
"นายลงน้ำไม่ได้นะเจ้าบ้า!!!"คิรัวร์ขวางไม่ให้กัปตันโง่โดดลงทะเล"เดี๋ยวฉันลงไปเอง"
"เดี๋ยวก่อน พวกมนุษย์น่ะอืดอาดไม่ทันกินหรอก ปล่อยฉันจัดการเอง"ฮาจิวิ่งไป
"ฮะๆๆ เจ้าพวกบ้า ต่อให้เป็นมนุษย์เงือกก็ไม่มีทางตามทันหรอก โทบิอุโอะไรเดอร์น่ะเป็นปลาทะเล เรื่องความเร็วไม่เป็นรองใคร ส่วนพวกไรเดอร์ที่ดำลงไปด้วยก็ใส่หน้ากากดำน้ำไว้ เพราะงั้นจะดำน้ำอยู่ในนั้นนานเท่าไหร่ก็ได้ รับรองว่าเจ้านั่นตายแบบไม่มีทางรอดเด็ดขาด"
"นิว!!!!"
"เมื่อเจ้าขาดำนั่นโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำอีกครั้ง ตอนนั้นมันก็คงจะจมน้ำตายกลายเป็นศพไปแล้ว"
"ว่าไงนะ!!!!"
"ฮ่าๆๆๆ"ดูวัลหัวเราะ
_________________
"รับรู้ความแค้นของบอสไปซะเจ้าขาดำ"
"อากาศมัน"ซันจิกลั้นหายใจไม่ไหว
_____________________
"ไม่ต้องห่วงค่ะ"เคมี่โดดลงน้ำไป
"เคมี่!!!"นามิร้อง
"ไง คาวบอย แกน่ะคงลืมใครไปคนนึงล่ะสิ อาจจะจริงที่ว่าโทบิอุโอะน่ะเป็นปลาที่เร็วกว่ามนุษย์เงือก พออยู่ในน้ำก็ถือว่าเป็นท็อปคลาส พวกมันน่ะเจ๋งมาก แต่ว่าผู้ที่ยืนอยู่บนจุดสูดสุดของระดับท็อปคลาสนั่นคือนางเงือกต่างหากล่ะ ใต้ท้องทะเลในโลกอันกว้างใหญ่นี้ นางเงือกน่ะว่ายน้ำได้เร็วที่สุด ไม่มีใครเทียบได้"
_______________________
เคมี่กำลังว่ายน้ำลงไปช่วยซันจิด้วยความเร็วสูง
"ไม่ต้องห่วงนะฉันมาช่วยเธอแล้วซันจิจิน"
"บุ๋งๆๆๆๆ"ซันจิปล่อยฟองอากาศเพียบ
________________________
"ยัยนั่นเจ๋งขนาดนั้นเลยเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ถ้าไม่มัวแต่เอ๋ออยู่รับรองเลยว่าไม่มีทางถูกใครแซงได้แน่ จริงๆนะ"ปั๊กปากุกล่าว
"งั้นเหรอ เคมี่ฝากดูแลซันจิให้ทีนะ!!!"ลูฟี่ตะโกน
ตอนนั้นเองพวกฟิชชิ่งไรเดอร์ก็พุ่งขึ้นมาจากทะเลพร้อมสมอเรือขนาดมหึมา
"เอ๊ะ อะไรกันนั่น"
"สมอเรือยักษ์งั้นเหรอ ใหญ่เกินไปแล้ว!!!"
"ฮิๆๆ เล็งไปที่เรือโจรสลัดของพวกหมวกฟาง เจาะเป็นรูให้มันจมไปซะ"
"มันมีพวกมีพลังพิเศษด้วย ถ้าสู้กันในน้ำเราชนะแน่"
"ปล่อยไว้ไม่ได้แน่ขืนโดนเข้ามีหวังจมแน่"แฟรงกี้กล่าว
"งั้นก็หลบสิ จะใช้เบิร์สหรือกังหันล่ะ จะหลบทันมั้ย"อุซปร้องถาม
"ไม่ไหว ไม่ทันหรอก"แฟรงกี้ตอบ
"ว๊ากกกก!!!! พวกเรากำลังจะตาย!!!!"ช็อปเปอร์ร้องวิ่งวนไปมา
"นายไปประจำที่ใกล้ๆหัวเรือนะ"แฟรงกี้สั่งขณะเข้าคุมหางเสือ
"เข้าใจแล้ว"อุซปวิ่งไป
"เราจะใช้อาวุธลับหนีแบบฉุกเฉิน"แฟรงกี้กล่าว
"อาวุธลับ!?"อุซปถาม
"ปล่อยไปเลย"โทบิอุโอะไรเดอร์ปล่อยสมอเรือลงไป
"เรือซันนี่อันตราย!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"แบบนี้แย่แน่!!!"บรู๊คร้อง
"มั่นใจเรือลำนี้กันหน่อย"แฟรงกี้
จากนั้นแผงตรงคอเรือซันนี่ก็เริ่มหมุนเหมือนใบพัด
"ตรงแผงคอหมุนได้ด้วย!!!"อุซปตกใจ
"จมไปซะ!!!"ดูวัลตะโกน
"มันตกลงมาแล้ว!!!!"
"ระบบหนีฉุกเฉิน ท่าไม้ตายลับชิกเก้นโวยาจ!!"
เมื่อแฟรงกี้ดึงคันโยก ใบพัดก็พัดแรงขึ้นจนทำให้เรือซันนี่แล่นถอยหลังรอดจากสมอเรือยักษ์มาได้
"ตูม!!!"สมอเรือยักษ์ตกลงทะเลไป
โทบิอุโอะไรเดอร์มองอย่างตกตะลึง
"เอ๋? มันหลบได้ด้วยอ่ะ!!!"
"ไม่จริงน่า ไม่เคยเห็นเรือที่แล่นถอยหลังได้มาก่อนเลย!!"
"อุซปเข้าในในหัวเรือ"
"ในหัวเรือ!? หวา เข้าไปได้ด้วย"อุซปเปิดบันได เห็นห้องลับในรูปปั้นหัวเรือสิงโต
ภายในห้องดูคล้ายห้องนักบินพร้อมหน้าจอ
"เจ้าแฟรงกี้นั่นสร้างเอาไว้ขนาดนี้เลยงั้นเหรอ"อุซปตกตะลึง นี่เป็นสถานที่สำหรับมือปืนอย่างเขาเลย
"อย่าคิดว่าทำได้แค่หนีออกมานะ พลังของเรือลำนี้น่ะไม่ธรรมดาหรอกนะจะบอกให้"แฟรงกี้ประกาศ
หัวสิงโตซันนี่เปิดปากเผยให้เห็นปากกระบอกปืนใหญ่
"สุดยอด!!!!!"ลูฟี่และช็อปเปอร์ร้อง
"โคล่าเอเนอจี้เริ่มชาร์จพลังได้"
ตัวถังในตัวเครื่องเรือเริ่มบีบอัด ปืนถูกชักออกมาจากหัวเรือ
"คราวนี้อะไรอีกเนี่ย"ดูวัลถาม
อุซปมองไปที่หน้าจอ
"เล็งให้พวกมันอยู่ในวงกลมให้มากที่สุด"
พลซุ่มยิงเล็งพวกโทบิอุโอะไรเดอร์เข้ามาในหน้าจอวงกลมให้เยอะที่สุด
"แบบนี้เหรอ? ได้แล้ว"อุซปกล่าว
"กดปุ่มที่คันบังคับเพื่อล็อคเป้าแล้วดึงคันโยกขึ้น"
"แบบนี้สินะ"อุซปกดปุ่มยิง
"ปืนใหญ่กาออน!!!"
"ตูมมมมม!!!!!!!"ซันนี่ปล่อยลำแสงใหญ่พุ่งทำลายรังของพวกโทบิอุโอะไรเดอร์พินาศ หระท่อมมากมายพังทลายเพราะปืนใหญ่
ด้านโทบิอุโอะมากมายร่วงตกทะเลไป
"ประทับใจเกินไปแล้ว"คิรัวร์มองกัปตันที่น้ำตาไหลพราก
"ฮ่าๆๆ เห็นหรือยังพลังของเรือซันนี่น่ะ"แฟรงกี้กล่าว
"ที่ยิงเมื่อกี้จัดการพวกโทบิอุโอะไปได้เกือบหมดเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"นั่นน่ะต้องชมอุซปแล้ว ครั้งแรกแท้ๆแต่ทำได้ดีมาก"
"แหม สำหรับฉันมันของกล้วยๆ"อุซปโม้ใหญ่
"ว้าว พลังทำลายสุดยอด"
"ซันนี่!!!"
"ไลออนจังสุดยอดเลยครับ ตกใจจนตาแทบถลนแน่ะ ถึงไม่มีลูกตาก็เถอะ"บรู๊คกล่าว
แฟรงกี้ดื่มโคล่า
"ด้านหน้ายิงใช้พลังโคล่าเอเนอจี้3ถังและเพื่อไม่ให้เรือปลิวทางด้านหลังก็ใช้โคล่า2ถังปล่อยคูป์ เดอ เบิร์สท์ ท่านี้มันใช้โคล่าค่อนข้างเปลืองเพราะงั้นแย่าใช้บ่อยจะดีกว่า"
ลงไปใต้ทะเล
"ตาข่ายมันพันอ่ะ
"บ้าชิบ ยัยนางเงือกนั่นไวอย่างกับจรวด"
เคมี่กำลังพาซันจิขึ้นจากน้ำโดยเอาหน้าซุกไว้ที่อกเธอ
"อีกนิดเดียวเท่านั้นซันจิจิน"
เคมี่โผล่ขึ้นมาจากทะเล
"เคมี่!!!"นามิตะโกน
"รอดไปทีซันจิปลอดภัยมั้ย?"
"ทุกคนค่ะแย่แล้วล่ะ ซันจิจินเลือดออกเต็มเลย"
"ถูกทำร้ายมางั้นเหรอ?"ช็อปเปอร์ถาม
"นึกว่าจะช่วยไว้ทันซะอีก แต่กลับมีเลือดกำเดาออกจมูกเต็มไปหมดเลยค่ะ"เคมี่กล่าว
"เลือดกำเดา!?"ช็อปเปอร์กล่าว
ซันจิกำลังยิ้มกว้างและเลือดไหลจากจมูกเต็ม ตาเป็นรูปหัวใจเปี่ยมสุข
"งั้นไม่เป็นไรปล่อยให้เลือดกำเดาไหลจนตายไปเถอะ"อุซปกล่าว
"นั่นสิ ท่าจะตายตาหลับเลยล่ะ"นามิกล่าว
"แข็งใจไว้นะซันจิจิน!!!"เคมี่ร้อง
"ที่นี่....คือสวรรค์เหรอ?"ซันจิละเมอถาม
"ไอ้โรคจิต"คิรัวร์มองซันจิที่เลือดกำเดาไหล
"คุณมีแฟนตั้ง4คนนะครับ"บรู๊คกล่าว
"ใช่ แต่ฉันไม่นิสัยเสียแบบนั้น"คิรัวร์กล่าว
"หนอยแน่ะ ยังรอดมาได้อีกนะไอ้หมอนั่น"ดูวัลโกรธ
"ดูท่าลูกน้องแกจะเละหมดแล้วนะ"ลูฟี่กล่าว
"หนอยแน่ะแก ถ้างั้นฉันจะให้แกรับรู้ความน่ากลัวของโมโตบาโร่ จนถึงวันนี้มีคนที่ต้องตกเป็นเหยื่อเขาอันแข็งแกร่งนี่นับไม่ถ้วน"
"ปึ้งๆ"กระทิงตะกุยเท้า
"ว่ากันว่าเขาของเจ้านี่เจาะทะลุเขื่อนเป็นรูได้และต่อให้ขังมันในกรงก็พังออกมาได้ ที่ฉันรอดเลื้อมมือของกองทัพเรือในตอนนั้นได้ก็ต้องขอบใจเขาของเจ้านี่ล่ะ"
"ดีล่ะงั้นฉันจะหยุดเอง"ลูฟี่กล่าว
"ผู้คนเรียกกันว่าเขากระทิงทะลวงหัวใจ ไปเลยโมโตบาโร่!!"
"มอ!!!!"
"ลูฟี่อันตราย!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
ลูฟี่ยกมือรับหัวที่พุ่งกระแทกใส่
"ไม่เห็นจะใช้เขาเลย!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ถึงจะสู้กับแกไปก็ไร้ประโยชน์"ลูฟี่จ้องกระทิง
โมโตบาโร่เริ่มมีเหงื่อไหล่และถอยห่าง
"เอ๋? เป็นอะไรไปโมโตบาโร่?"
"เจ้าวัวนั่นดูแปลกๆนะ"คิรัวร์กล่าว
โมโตบาโร่หันหลังวิ่งหนีสลัดดูวัลตกไปแล้วก็ล้มลงหมดสติ
"อะไรน่ะ?"แฟรงกี้ถาม
"สลบไปงั้นเหรอ?"อุซปถาม
"มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"นามิถาม"ลูฟี่ นายทำอะไรไปน่ะ?"
"ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย"ลูฟี่ตอบ
"โมโตบาโร่แกเป็นอะไรไปเนี่น บ้าที่สุด!!!"ดูวัลร้อง
"ก็ไม่เห็นว่าทำอะไรแปลกๆเลยนะ เมื่อกี้ดูเหมือนลูฟี่จะมองตาแล้วก็ข่มขวัญเจ้าวัวนั่น"โรบินกล่าว
"อะไรกันนั่น? หมายถึงชนะด้วยพัลงกดดันเหรอ?"อุซปถาม"ถึงกับทำให้เจ้ายักษ์นั่นสลบเลยเหรอ?"
"มีด้วยเหรอเรื่องแบบนี้?"แฟรงกี้ถาม
"แกนะแกไอ้เจ้ากลุ่มหมวกฟาง"ดูวัลกล่าว
ลูฟี่กับคิรัวร์ต่างเตรียมสู้
"เฮ้ เดี๋ยวก่อนสิ ลูฟี่ เซเรียจัง เจ้าปลาดุก"
ซันจิที่ได้สติแล้วเดินขึ้นฝั่งมาทั้งตัวเปียกโชก
"ซันจิปลอดภัยสินะ"ลูฟี่กล่าว
"ไอ้เรื่องงี่เง่าปัญญาอ่อนเรื่องนี้ฉันจะเป็นคนปิดฉากมันเอง"ซันจิกล่าว
"ปิดฉากเรอะ? เจ้าขาดำ ตราบใดที่แกยังเป็นโจรสลัดอยู่ชีวิตของฉันก็ไม่มีวันเป็นสุขได้หรอก พอกันทีกับชีวิตที่ต้องแบกรับความผิดที่ตัวเองไม่ได้ก่อขึ้น"
ดูวัลยิงฉมวกพิษใส่ซันจิ
"หุบปากซะ ฉันเองก็ไม่ได้อยากเห็นเหมือนกันแหละเฟ้ย ไอ้ใบประกาศจับที่วาดห่วยแตกบรรลัยนั่น อย่าทำให้มันมีตัวตนจริงสิฟะ!!!"
ซันจิกระโดดยกขาเตะ
"วีว!!!เน!!!จู!!!บูเช!!!ตัน!!!มันทอน!!!"
"พอทีเถอะ"
"พาราจช็อต!!!!!"ซันจิเตะใส่หน้าดูวัล
"ตูม!!!!"ดูวัลกระเด็นไปกระแทกกระท่อมด้านหลัง
"เย้ ซันจิ!!!!!"อุซปและช็อปเปอร์ร้องเชียร์
"เยี่ยมมากซันจิ!!!"นามิชม
"ขอบคุณมากครับคุณนามิ!!!"ซันจิร้องกลายเป็นหนุ่มนักรักอีกครั้ง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น