ลำดับตอนที่ #141
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #141 : โครงกระดูกเดินได้(RE2)
1วันหลังออกเดินทางจากวอเตอร์เซเว่น ทุกคนยังมีอาการตื่นเต้นกับเรือลำใหม่เหมือนเด็กได้ของเล่น
"เฮ้อ มีความสุขจังเลย อ่างอาบน้ำใหญ่กับเกลียวคลื่นทะเล วิเศษที่สุดเลย"นามิแช่น้ำอยู่ในอ่างอาบน้ำใหญ่
ในห้องพยาบาล ช็อปเปอร์นั่งตรงโต๊ะหมอสวมเครื่องแต่งกายหันไปมองที่เตียง
"ที่นี่ก็คือห้องของฉันล่ะ อาการเป็นยังไง ว่าเข้าไปนั่น ฮะๆๆๆๆ ชักจะสนุกซะแล้วสิ อยากให้มีคนป่วยมาหาหมอเร็วๆจังเลย"
ในห้องผู้หญิงกับคิรัวร์
วีวี่กับเซียร์นั่งดูแคตตาล็อกเสื้อผ้าด้วยกัน เซียร์หยิบของที่เธอซื้อมาจากวอเตอร์เซเว่นแล้วทำให้วีวี่หน้าแดง
"คุณเซียร์คะ ฉันว่าแบบนี้ไม่ดีนะคะ"วีวี่กล่าว
"ฮึๆๆ น่าสนุกจะตายวีวี่"เซียร์ยิ้ม
บนดาดฟ้าเรือ
"เรียบร้อยได้ฉลามตัวใหญ่เบิ้มเลย"ลูฟี่ตกได้ฉลาม
"มาเลยๆ ใส่ลงไปเป็นๆเลย"อุซปกล่าว
"เอ้า ลงไปเลย"ลูฟี่ใส่ฉลามลงบ่อพักปลาที่เชื่อมต่อกับอควอเรียมข้างล่าง
ปลาฉลามลงมาโผล่ที่ตู้ปลาอควอเรียมที่โรบิน แฟรงกี้ คิรัวร์และซันจิอยู่
"ได้ปลาฉลามเพิ่มมาอีกตัวแล้วสิ"โรบินกล่าว
"ไง เจ๋งใช่มั้ยล่ะห้องนี้"แฟรงกี้กล่าว
"แต่ฉลามเนี่ยนะเจ้าพวกบ้านั้น"คิรัวร์กล่าว
"ดีล่ะไปดูกันดีกว่า"ลูฟี่กล่าว
"ไปดูตู้ปลาดีกว่า"อุซปกล่าว
ทั้งสองวิ่งเข้าประตูมา
"ฉลามมาแล้วใช่มั้ย ไอ้ตัวที่ใหญ่เบิ้มน่ะ"ลูฟี่เข้ามาในห้อง
"อืม ก็มาแล้วละนะ แต่ปลาที่ตกมาได้ก่อนหน้านี้ก็ถูกกินไปจนหมดแล้วด้วย"โรบินกล่าว
"จ๊าก!!!!"
"ก็แหงอยู่แล้วเซ่ หัดคิดถึงห่วงโซ่อาหารซะบ้างสิ"ซันจิกล่าว
"ดีล่ะ งั้นวันนี้เอาเจ้านี้ไปทำเป็นมื้อเย็นซะเลย ซันจิ เดี๋ยวนายเอาฉลามงี่เง่านี่ไปย่างทั้งตัวเลยนะ"
"ช้าก่อนเจ้าพวกมือใหม่ อุตส่าห์ได้ปลาสดใหม่มาทั้งที ทำซูชิ หรือเอาไปลวกน้ำร้อนกินกับเต้าเจี้ยวเผ็ดก็ไม่เลว เท็มปุระก็เข้าท่านะ"ซันจิกล่าว
"แค่ฟังก็หิวขึ้นมาแล้ว"ลูฟี่กล่าว
บนหอสังเกตการณ์
"ฮาว!!!"โซโลที่เฝ้ายามหาวออกมา
"จะว่าไปแล้วขอบคุณสำหรับเรือดีๆลำนี้นะแฟรงกี้
"ไม่เป็นไรหรอกน่า แต่ว่าพลังที่แท้จริงของเรือลำนี้ไม่ได้มีแค่นี้หรอกนะ"แฟรงกี้กล่าว
"พลังที่แท้จริงเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"เออ ทีเด็ดของเรือลำนี้อยู่ที่ระบบโซลเยอร์ด็อกซิสเต็ม ที่ท้องเรือจะมีชาแนล0ไปจนถึงชาแนล4 รวมทั้งหมด5ด็อกด้วยกัน แล้วแต่ละด็อกจะมีระบบสำหรับสถานการณ์ต่างๆคอยทำหน้าที่ช่วยเหลือและสนับสนุนเธาซัลด์ซันนี่ลำนี้ยังไงล่ะ"
"เอามาโชว์ให้ดูหน่อยสิ"
"อย่าพึ่งใจร้อนสิ เดี๋ยวเอาไว้ฉันจะใช้งานจริงให้ดูเอง เอามาโชว์หมดตอนนี้มันออกจะน่าเสียดายไปหน่อย"แฟรงกี้กล่าว
"บูๆๆ"ลูฟี่กับอุซปไม่พอใจ
"ฮึๆๆ แล้วจะรอนะ"โรบินกล่าว
________________________
ภายในห้องอาหารวันนี้ ซันจิจ้องมองดูคนที่นั่งอยู่ด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"นี่มันอะไรกัน!!! สาวๆล่ะ พวกคุณนามิอยู่ไหน!!!"
ด้านหน้าซันจิที่ยกอาหารมา มีแค่ลูฟี่ ช็อปเปอร์ โซโล อุซปและแฟรงกี้เท่านั้น
"อ้อ เห็นพวกนามิบอกว่าวันนี้พวกเธอจะทำอาหารกินกันเองในห้องน่ะ"
"จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกก็ไม่รู้ แถมได้ห้องใหม่ด้วย ช่วงนี้เลยอยากอยู่กับแฟน"ช็อปเปอร์เสริม
"หา เดี๋ยวนะ แล้วเจ้าตาแดงล่ะ?"ซันจิถาม 1วันมานี้เขายังไม่รู้ความจริง เขานึกว่าคิรัวร์ใช้ห้องกัปตันมาตลอด แต่ห้องนั้นแฟรงกี้กำลังเอาปูนไปกลบทางเข้าทิ้งนี่นา
"อยู่ในห้องผู้หญิง"โซโลตอบ"เขาต้องทำอาหารให้พวกเธอ"
"หา อะไรนะ?"ซันจิคิดว่าเขาฟังผิด
"ฉันหมายความว่าผู้หญิงกับคิรัวร์นอนห้องเดียวกัน อาบน้ำและทำอาหารให้พวกเธอด้วย"โซโลตอบ
"อะไรนะ!!?"
"ตอนนี้เราเรียกว่าบ้านคิรัวร์น่ะ ฉันน่ะได้เข้าไปดูทีนึงแล้วนะ ห้องนั้นกว้างจนน่าอิจฉา ดูเหมือนบ้านน่าอยู่จริงๆ"อุซปกล่าว
"ก็นะ พวกผู้หญิงขอไว้เองทำไงได้ล่ะ"แฟรงกี้กล่าว
"นี่แก ทำห้องให้เจ้าคิรัวร์ทำไมไม่ทำให้ฉันบ้าง!!!!"ซันจิตะโกน
"แล้วทำไมต้องทำให้นายด้วย ห้องครัวก็มีแล้วนี่นา?"แฟรงกี้ถาม
"ปัญหาไม่ใช่เรื่องนั้นเฟ้ย!!!"ซันจิตะโกน
_________________________
ในห้องครัวของบ้านคิรัวร์
ตัวรองกัปตัน เงามรณะ ฉายาใหม่ของเขา คิรัวร์กำลังเอาเนื้อฉลามออกมา
"ทำเป็นอาหารอะไรดี?"คิรัวร์ถามสาวๆที่อยู่ในห้องครัวด้วย
"เชิญกุ๊กเลือกเมนูที่ต้องการเลยคะ"เซียร์กล่าว
"งั้นเอาเป็นทาโกยากิแล้วกัน มันเข้าได้ดีกับเนื้อสัตว์ที่ไม่อร่อยด้วย"คิรัวร์กล่าว
"น่าอร่อยดีจัง"วีวี่กล่าว
"โรบิน เซียร์ ช่วยทีนะ"
"ได้"โรบินยิ้ม
"คะ"เซียร์กล่าว
คิรัวร์เริ่มลงมือทำอาหารและเซียร์ช่วยสับพวกวัตถุดิบอื่นๆและโรบินใช้พลังเธอช่วยด้วย
เวลาต่อมาคิรัวร์ เซียร์และโรบินยกจานอาหารและขนมปังมาที่โต๊ะกินข้าวนอกห้องครัวและเปิดฝาอาหารส่งกลิ่นหอม
"ว้าว น่าอร่อยจัง"นามิกล่าว
"วีวี่ น้ำลายไหลแล้ว"
"อ๊ะ"วีวี่ตกใจรีบเช็ดปาก
"ฮิๆ มากินกันเถอะ"โรบินกล่าว
หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็กินกันเสร็จ
"อร่อยสุดๆเลย"นามิกล่าว
โรบินชงชาให้ทุกคนดื่มหลังอาหาร
"อาจเหนือกว่าซันจิก็ได้"เซียร์กล่าวพลางดื่มชา
"อย่าพูดให้หมอนั้นได้ยินล่ะ หึๆๆ"คิรัวร์หัวเราะ
"เธอนั่นแหละจะพูด"วีวี่กล่าว
โรบินเงียบแค่ยิ้มอย่างมีความสุข มองแฟนของเธอและน้องสาวในฮาเร็มนี้
ทุกคนต่างนั่งทำกิจวัตรตัวเองจนถึง3ทุ่ม แต่ส่วนใหญ่ก็ชอบมาผลัดเปลี่ยนนั่งข้างคิรัวร์ทั้งนั้น
"ถ้างั้นได้เวลานอนแล้วสินะ"นามิที่เขียนแผนที่ยิ้มมองคิรัวร์
"ใช่คะ"วีวี่กล่าว
"มานี่"คิรัวร์ยิ้มกอดพวกเธอ นามิกับวีวี่กอดแฟนแน่นพาขึ้นห้อง
โรบินยิ้มจะตามไปแต่มีคนจับมือเธอ
"โรบินมานี่หน่อย"เซียร์ลากโรบินไป
เซียร์จับโรบินแต่งตัวใหม่และพาขึ้นไปด้านบน
เมื่อเดินขึ้นมาแน่นอนพวกเธอเห็นคิรัวร์กำลังร่วมรักกับต้นหนเรือและเจ้าหญิง
"อ๊าๆๆๆ"
"อืม.....อา"
คิรัวร์กำลังทำอย่างงั้นกับนามิ และจูบวีวี่เล้าโลมเธอข้างๆ
"พามาแล้วคิรัวร์คุง ฮึๆๆ เอ้า เข้าไปสิ"เซียร์ดันโรบินเข้าไปในห้องนอน
ตอนนี้ทั้งสามหยุดแล้วหันมาดูโรบินในชุดเมดสาว วีวี่กับนามิหัวเราะ
"ดูดีเหมือนกันนะคะ"วีวี่กล่าว
"นั่นสิ"นามิพยักหน้า
"ว้าว ไม่นึกว่าจะได้เห็นเธอใส่ชุดนี้"คิรัวร์ยิ้ม
"กะ...ก็เธอวางแผนให้ฉันใส่ชุดนี้เองนี่ริ...นะ..นายท่าน"โรบินสีหน้าแดง
"มาทางนี้สิเมดสาว"คิรัวร์ยิ้ม
โรบินค่อยคลานขึ้นเตียงมาและมาตรงหน้าคิรัวร์ เป็นภาพที่ดูเซ็กซี่
"ก่อนอื่นก็..."คิรัวร์เปิดผ้าห่มให้เห็นไอ้นั่นของเขาใต้ผ้าห่ม
โรบินรู้งานก็เริ่มลงมือช้าๆ คิรัวร์จับหัวของโรบินเอาไว้
นามิ วีวี่ และเซียร์ที่ถอดชุดเปลื่อยกายเข้ามาด้านด้านหลัง และเริ่มใช้มือสัมผัสจุดต่างๆของโรบิน
"อ๊ะ...อ๊าาา!! อย่านะ"โรบินร้อง เธอกำลังโดนรุมจากทั้ง4คน
"คืนนี้ยาวนานแน่สุดที่รักของผม"คิรัวร์เชยคางโรบินขึ้นมาแล้วจูบ
โรบินโดนจูบอย่างหนักหน่วงและเล้าโลม แม้แต่นักโบราณคดีสาวสวยก็คิดอะไรไม่ถูก เธอคิดได้อย่างงเดียวว่าวันนี้เธอโดนหนักแน่
_____________________
"อ๊าาาาา!!!!!"
เสียงร้องครางดังออกมาจากห้องผู้หญิงข้ามมาถึงห้องผู้ชายจนต้องออกมาที่ดาดฟ้า
"นี่จะทำกันทุกวันแบบนี้เลยเรอะ"โซโลถาม
"ไม่ได้นอนกันพอดีน่ะสิ ใครกันนะทำห้องผู้หญิงไว้เหนือห้องเรา"
"แหม่ ฉันก็ทำห้องนอนไว้ชั้น3แล้วนะ"แฟรงกี้แก้ตัว
"นี่ คิรัวร์คุงกับพวกโรบินทำอะไรกันเหรอ?"ช็อปเปอร์ถามไร้เดียงสา
"คิรัวร์ ฉันจะฆ่าแกสำหรับสิ่งที่แกทำ!!!"ซันจิพยายามวิ่งผ่านโซโลเข้าห้อง
"ห้ามเด็ดขาด คิรัวร์กับสาวๆสั่งแล้วว่าห้ามใครเข้าไป"
"หลีกไปซะไอ้นักดาบหัวมอส"ซันจิกล่าว
สุดท้ายพวกผู้ชายก็ต้องทนนอนกันไปจนชินกับเสียงครางที่มักจะดังมาจากชั้นบน ซันจินอนเลือดกำเดาไหลหลายครั้ง
____________________
"ชอบไหม
"อ๊าๆๆๆ นายท่าน ฉันชอบมากคะ ทำให้ฉันท้องไปเลย"โรบินกล่าว
ถึงเธอจะตีสีหน้าเรียบเฉยเก่ง แต่ตอนนี้ไม่ต่างจากสาวร่านเลย
"ว้าว มีกล้องไหมอยากถ่ายเก็บไว้จัง"เซียร์กล่าว เธอไม่นึกว่าจะเห็นภาพนักโบราณคดีสาวเป็นแบบนี้
หลังจากนั้นหลายชั่วโมง
โรบินนอนหมดสภาพถูกคิรัวร์กอดซุกอก โรบินตื่นมากลางดึกและเห็นคิรัวร์กอดเธอ รอบตัวยังมีนามิ เซียร์และวีวี่ที่หลับไหลสีหน้าสุขใจหลังเสร็จกิจ
"ลามกที่สุดคิรัวร์คุง"โรบินแอบหงุดหงิดเล็กน้อย
โรบินคิดหาวิธีเอาคืนคิรัวร์ที่ทำเหมือนเธอเป็นทาสเซ็กเมื่อกี้นี้
"โรบิน อย่าจากผมไปอีกนะ"คิรัวร์นอนละเมอขึ้นมา
"เห็นอย่างนี้ก็เป็นเด็กอยู่ดีสินะ"โรบินคิด
"แน่นอนจ๊ะ"โรบินใจอ่อนกอดเขาและหลับตามไป
นามิตื่นขึ้นมาแต่ไม่ได้สังเกตโรบินที่แค่แกล้งหลับ
"ฮิๆ ไม่นึกเลยนะว่าโรบินจะแสดงท่าทีแบบนั้น ถ้าหนักกว่านี้จะเป็นยังไงนะ"นามิหัวเราะเพราะรู้สึกขำ
"ฉันได้ยินนะนามิ"โรบินคิด เธอรู้สึกอายมาก
"คิรัวร์คุงตอนหลับน่ารักจริงๆ"นามิลูบหัวแฟนเธอ
"เห็นด้วย"โรบินคิด
"ก๊องๆๆ"
"เสียงอะไรน่ะ?"นามิกับโรบินต่างคิด
นามิลุกขึ้น เข้าห้องไปอาบน้ำล้างคราบแล้วแต่งตัวเดินออกจากห้องไป
นามิออกจากห้องไปยังห้องพัฒนาอาวุธของแฟรงกี้
"รึว่าแฟรงกี้กำลังสร้างอาวุธ แอบดูซะหน่อยดีกว่า
นามิแอบดูแล้วเห็นแฟรงกี้กำลังยุ่งกับเวฟเวอร์ของเธอ
"เอ๋!!!!"นามิรีบวิ่งเข้ามามาดูชัดๆ"อะไรเนี่ยไม่จริงน่า"
แฟรงกี้หันมาเห็นนามิ
"อะไรของเธอน่ะ ฉันเขียนเอาไว้ว่าห้ามเข้าไม่เห็นรึไง ช่วยไม่ได้ กะว่าจะทำให้เสร็จก่อนแล้วค่อยเอาไปโชว์ให้ทุกคนได้ตะลึงกัน เธออย่าพึ่งไปบอกใครล่ะ เป็นไง สเปเชี่ยลตะลึงเลยใช่มั้ยล่ะ รูปแบบเก่าน่ะมันดูจืดชืดขาดสีสันไปหน่อย ฉันก็เลยดัดแปลงให้ใหม่ แต่แรงขับแบบนี้พึ่งจะเคยเห็นนะเนี่ยไปได้มาจากไหนเหรอ"
"อย่าซี้ซั้วดัดแปลงจะได้มั้ย!!!!"นามิชกใส่แฟรงกี้กระแทกอุปกรณ์ที่กองอยู่
"อ๊าก!!!"
"แล้วแบบดีไซเนี่ยมันอะไรกันห๊ะ?"นามิถาม
"อะไรเหรอก็ม้าไม้สีขาวไง"แฟรงกี้ตอบ
"อันนั้นน่ะคือเวฟเวอร์อย่างดีที่ติดตั้งเจ็ทไดอัลเอาไว้เชียวนะ แล้วดังเอามาแต่งเป็นม้าไม้แบบนี่เนี่ยนะ ไม่ใช่เด็กแล้วนะยะ"
"เอ่อคือ
"ตายซะเหอะ...ผัวะๆๆๆ คอยดูนะจะให้คิรัวร์คุงฟันนายให้เละ!!!!"
หลังจากทิ้งแฟรงกี้ที่โดนอัดเละ นามิกลับมาที่ห้องอย่างหงุดหงิด
"มีอะไรเหรอนามิ"คิรัวร์ตื่นมาเพราะได้ยินเสียงบางอย่าง
"คิรัวร์คุง"นามิเข้ามากอดคิรัวร์ไว้
"เสียใจด้วยนะ"คิรัวร์ได้แต่ปลอบลูบหัวเธอ
นามินิ่งคิด แวบนึงอยากให้เขาไปฟันแฟรงกี้แต่ยังไงก็คงไม่ได้
"ปลอบฉันหน่อย"นามิพูดแล้วจูบกดเขาลงพื้น
____________________
เช้าวันต่อมา
โรบินกำลังรดน้ำที่สวนดอกไม้ของเธอบนดาดฟ้าเรือ
"หมายเลข1อุซปจะบินแล้วครับ!!!!"
"สุดยอดๆ"
"เอาเลยๆ"
ช็อปเปอร์พุ่งตัวลอยขึ้นฟ้าตกลงมา
ภายในห้องพัฒนาอาวุธของแฟรงกี้
"ให้ตายสินึกว่าจะดีใจซะอีก"แฟรงกี้บ่นเรื่องเมื่อคืน ขณะทำอะไรบางอย่างเสร็จ
"แบบนี้เจ้าพวกนั้นคงไม่บ่นอะไรอีกแน่เลย"แฟรงกี้ยิ้ม"ทีเด็ดเลยนะเนี่ยขอบอก"
กลับไปที่ดาดฟ้าเรือ
"ต่อไปตาลูฟี่!!!!"
"ตึง!!!!"ลูฟี่พุ่งไปกระแทกกำแพงอีกด้านของเรือ
"สุดยอด ทำลายสถิติเลย!!!!"อุซปกับช็อปเปอร์ร้อง
"คุณนามิ วีวี่จัง ได้แล้วครับ"ซันจิเอาน้ำหวานใส่ลงลิฟท์บริการส่งลงไปที่อควอเรียมบาร์
ซันจิออกจากห้องครัวมองพวกลูฟี่ที่เล่นกันอยู่
"เฮ้ พวกนายถ้าว่างอยู่ก็ช่วยไปเอาหมึกยักษ์ที่เมื่อวานนี้ตกมาได้เพียบจากในบ่อมาให้หน่อยได้มั้ย"ซันจิกล่าว
"หมึกยักษ์เหรอ"
"เออ เดี๋ยวทำข้าวหน้าหมึกยักษ์กับชาบู แล้วก็เอามะเขื่อเทศต้มสุขทำซอสมะเขือเทศ สำหรับทำสลัดหมึกยักษ์ด้วย มื้อเย็นนี้มากินหมึกยักษ์กันให้เต็มคราบไปเลย"
"โอ้โห น่าอร่อยแฮะ ทำทาโกยากิให้ฉันด้วยเซ่"
"เอาทาโกยากิ100ลูกเลย!!!"
"รู้แล้ว งั้นฝากด้วยนะ"
"ได้เลย!!!!"
"ครึ่กครื่นกันดีนะ"โรบินพูดขณะเดินเข้ามาอควอเรี่ยมบาร์มา
"มาพอดีเลย มีส่วนของพวกเธอด้วยนะ"นามิกล่าว
"ขอบใจจ๊ะ"โรบินกล่าว
เธอวางถาดเครื่องดื่มไว้บนโต๊ะ
"เอาล่ะพวกเธอพอได้แล้ว"นามิเข้าไปห้ามเซียร์ที่ยังจูบคิรัวร์ไม่หยุด
"เธออยากได้บ้างเหรอ?"
"ก็ใช่ เอ๊ย..."นามิหลุดปากพูด
"ฮึๆๆ งั้นฉันขอก่อนนะ"โรบินอยากแกล้งนามิเข้าไปนั่งข้างคิรัวร์อีกด้าน เขาจูบสองสาวสลับกัน
วีวี่เข้าไปนั่งตักของคิรัวร์บ้าง
"สวรรค์ชัดๆ"คิรัวร์คิด
"นี่มันฝันร้าย ต้องตื่นเดี๋ยวนี้!!!"ซันจิทุบหัวตัวเอง
"หมึกยักษ์ๆๆๆ เปิดเลย"พวกลูฟี่เปิดบ่อพักปลา
"แย่จริงๆเลย หนีไปหมดจับไม่ได้สักตัว"ช็อปเปอร์กล่าว
"ดีล่ะ ต่อไปตาฉันบ้าง"ลูฟี่กล่าว
"เดี๋ยวก่อนๆ พวกนายเป็นผู้มีพลังพิเศษ ถ้าเผลอพลาดตกลงไปรับรองได้จมน้ำแน่ๆ เดี๋ยวฉันจับให้เอง"อุซปกล่าว
ตอนนี้คิรัวร์กำลังดื่มเครื่องดื่ม มืออีกข้างกอดวีวี่ไว้พลางจูบเธอ
โรบินกับนามิกำลังนั่งโต๊ะเล็กคุยกัน เซียร์นั่งดื่มที่โซฟาใกล้ๆ
"จ๋อม!!!"ตอนนั้นเองอุซปโดดลงมาดึงความสนใจทุกคน
"อุซปเหรอ"นามิกล่าว
"ไปไหนแล้ว...แหม่ๆ เกาะกลุ่มกันเหนี่ยวแน่นเชียวนะพวกแก แต่ก็เท่านั้นแหละ แหะๆ เตรียมตัวไว้เจ้าพวกหมึกยักษ์ ไม่ว่ายังไงพวกแกก็ต่อกรกับท่านอุซปผู้นี้ไม่ได้อยู่แล้ว"
อุซปเริ่มช้อนพวกหมึกขึ้นจากบ่อไปหลายสิบตัว ก่อนที่พวกมันจะเข้ามารุมเกาะเค้า
"ดื้อด้านซะจริงนะเจ้าพวกหมึกยักษ์พวกนี้"
"อุซป!!!"นามิร้อง
"แบบนี้แย่แน่ๆเลย"โรบินยกแขนไขว้จะใช้พลัง
แต่ปลาหมึกพ้นหมึกดำทำให้มองอะไรไม่เห็น
"อะไรน่ะ อยู่ๆน้ำก็กลายเป็นสีดำไปหมดเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"เฮ้ย เป็นอะไรรึเปล่า?"ลูฟี่ถาม
"อุซปแย่แล้วล่ะ ถูกพวกหมึกยักษ์รุมเกาะเต็มตัวเลย"นามิตะโกนบอก
"เอ๋!!!!"ลูฟี่กับช็อปเปอร์ร้อง
"อุซป จับมือฉันไว้!!!"ลูฟี่ยืดมือลงไป
"อุซปเป็นอะไรรึเปล่า?"
"ไม่ไหว น้ำดำปี๋จนไม่รู้เลยว่าอยู่ไหน เหวอ!!"ลูฟี่ร้องเมื่อโดนดึงไปบ้าง
"ลูฟี่!!!"ช็อปเปอร์จับเขาไว้
"แค่นี้ก็รู้แล้วว่าอยู่ตรงไหน หมัดปืนกลยางยืด!!!"
"ผัวะๆๆๆ"ลูฟี่ชกใส่อุซปและหมึกยักษ์มากมาย
อุซปลอยขึ้นมาจากบ่อน้ำ
"ไง ยังไม่ตายใช่รึเปล่า?"ลูฟี่ถาม
"ค่อยยังชั่ว"ช็อปเปอร์กล่าว
"จะตายก็เพราะนายนั่นแหละ!!!"
"กะอีแค่หมึกยักษ์เอะอะกันซะจริง"ซันจิเดินเข้ามา
"ก็นายเป็นคนใช้ให้ไปเอามาไม่ใช่รึไงฟะ!!!!"
"เล่นอะไรก็ไม่รู้...หือ?"โซโลอยู่ในหอสังเกตการณ์เห็นบางอย่าง
"เฮ้ มีอะไรลอยอยู่ในทะเลก็ไม่รู้"เสียงโซโลดังจากเครื่องขยายเสียงบอกทุกคน
"อะไรเหรอ?"
"นั่นไง!!!"
"ถังไม้เหรอ?"ช็อปเปอร์กล่าว
"หา เขียนเอาไว้ว่าสมบัติด้วย"อุซปมองระยะไกลอ่านดู
"จริงด้วย บางทีอาจเป็นของที่หล่นมาจากเรือชุมทรัพย์ก็ได้นะเนี่ย"ลูฟี่กล่าว
"ขุมทรพย์เหรอ?"ช็อปเปอร์ดีใจ
"รีบเก็บมันขึ้นมาเถอะ"อุซปกล่าว
"โอ้!!!!"
เวลาต่อมาถังไม้ถูกเก็บขึ้นมา ทุกคนมาที่ดาดฟ้าเรือ
"สมบัติเงินทองขุมทรัพย์มากมายเป็นของเราแล้ว!!!"
"เสียใจด้วย อันนั้นเป็นเหล้ากับอาหารต่างหากล่ะ"
"ยังไม่ได้แกะดูข้างในแล้วรู้ได้ไง"ลูฟี่ถาม
"ก็เขียนไว้ว่าของถวายเจ้าสมุทรนี่ อันนี้เขาเรียกว่าของเซนต์ เป็นการอธิตฐานกับเทพพิทักษ์แห่งท้องทะเลขอให้เดินเรือได้อย่างปลอดภัยยังไงล่ะ หรือพูดง่ายๆก็ของถวายให้พระเจ้านั่นแหละ"
"อย่างที่คิรัวร์คุงพูดนั่นแหละ เสียใจด้วยนะจ๊ะ"นามิกล่าว
"อะไรกัน งั้นที่เก็บมาก็ไม่มีความหมายน่ะสิ"อุซปทรุดลงพื้น
"เฮ้ ไหนๆก็ไหนๆเปิดดื่มกันเถอะ"โซโลกล่าว
"นายจะบ้าเรอะ เดี๋ยวก็โดนฟ้าลงโทษหรอก"อุซปตะโกน
"ถ้าอธิษฐานก่อนก็เปิดดื่มได้"นามิกล่าว
"แต่ฉันไม่อธิษฐานกับพระเจ้า"โซโลกล่าว
"เหล้าที่ถูกคลื่นซัดมาแบบเนี่ยเค้าว่ารสดีเป็นพิเศษเลยนะ"
"โอ้ ของแบบนี่มันต้องลอง"แฟรงกี้กล่าว
"ดีล่ะมาชนแก้วกันดีกว่า!!!!"อุซปตะโกน
"ตามธรรมเนียนแล้วกลังดื่มเสร็จก็เอาของเซนต์ชุดใหม่บรรจุใส่ถังเปล่าแล้วปล่อยลอยทะเลไป"โรบินอธิบาย
"เห"ช็อปเปอร์เอียงคอ
"ธรรมเนียมประหลาดจัง"เซียร์กล่าว
"เปิดเลยๆเร็วหน่อยๆ"แฟรงกี้กล่าว
"เฮ้ พระเจ้า ขอของว่างไปล่ะนะ"ลูฟี่ตะโกนขึ้นฟ้า
"เฮอะ พระเจ้าอะไรกัน ไอ้คนที่อัดพระเจ้าที่อยู่บนเกาะแห่งท้องฟ้ามันก็คือใครหน้าไหนกันนะ"โซโลพูดถึงเอเนล
"จะเปิดล่ะนะ"ลูฟี่เปิดกล่อง
"ปุ้ง!!!"บางอย่างสีแดงพุ่งจากถังลอยขึ้นฟ้าไป
"อะไรพุ่งออกมาน่ะ?"อุซปถาม
"ตูม!!!"มันระเบิดปล่อยแสงสีแดงกระจายไปทั่ว
"อะไรน่ะ?"
"แสงสีแดงเหรอ?"
"หวา!!!"
"อะไรน่ะ หมายความว่ายังไง?"นามิถาม
แสงสีแดงสลายหายไป
"ลอยพุ่งขึ้นไปแล้วสลายเป็นแสงไปแล้ว"วีวี่กล่าว
"พลุสัญญาณสินะ"คิรัวร์หรี่ตาลง
"พลุสัญญาณ?"
"ฮะๆๆ สงสัยจะเป็นคำสาปจากเจ้าสมุทรซะละมั้ง"โซโลหัวเราะ
"ถ้าแค่แกล้งให้ตกใจก็ช่างเถอะนะ แต่บางที..."คิรัวร์กล่าว
"แต่บางที"อุซปดับช็อปเปอร์สั่นกลัว
"เรือลำนี้อาจจะตกเป็นเป้าหมายของใครบางคนแล้วก็เป็นได้"โรบินกล่าวจบ
"เฮ้ย เดี๋ยวสิ จะบอกว่านี่เป็นกับดักอย่างงั้นเหรอ พอเปิดถังนี่ปุ๊บ ใครเป็นคนที่วางก็จะรู้ทันทีว่าเราอยู่ตรงนี้อย่างงั้นเหรอ ช็อปเปอร์ สำรวจแถวนี้ด่วนเลย"อุซปตะโกน
"มองไปทางไหนก็ไม่เห็นมีใครอยู่เลย"ช็อปเปอร์ส่องกล้อง
"ทางนี้ก็ด้วย"อุซปกล่าว
"ก็จริงนะที่ไม่มีใครอยู่เลย"นามิพูดก่อนจะรู้สึกบางอย่าง"ความกดอากาศนี่ เมฆเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว"
"ทุกคนเข้าประจำที่ ต้องหนีไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ อีก5นาทีพายุจะมา"
"ไม่เห็นวี่แววเลย แต่ถ้ายัยนั่นพูดแบบนี้แสดงว่าเดี๋ยวต้องมีพายุมาแน่ นามิ ไปทางไหน?"
"ตรงไปทาง2นาฬิกา"
เมฆดำเคลื่อนเข้ามาปกคลุมและฝนหนักตกใส่
"บ้าจริงพูดปุ๊บก็ตกปั๊บเลย"
"เปรี้ยงๆๆๆ"สายฟ้าผ่าลงมาเป็นสีเขียว
"คราวนี้มีฟ้าผ่าด้วย"ช็อปเปอร์กล่าว
"กึกๆๆ"เรือซันนี่หันไปทิศ2นาฬิกาไม่ได้
"ไม่ไหวเจอลมต้านเต็มที่เลย ถูกพัดกลับไปแน่"นามิกล่าว
"เฮ้ พลังของเรือลำนี้มีแค่นี้เองรึไง"แฟรงกี้พูดขึ้น
"จริงด้วย ทุกคนเก็บใบเรือเร็ว เราต้องใช้กังหันแล้ว”นามิกล่าว
"ไอ้นั่นน่ะเหรอ?"อุซปที่เกาะราวไม่ได้ปลิวกล่าว
"ไอ้นั่นน่ะเท่ระเบิดฉันชอบ เอาเลย"ลูฟี่ดกล่าว
ใบเรือถูกเก็บไปเหลือแต่กังหันสีแดงสลับดำ
"พร้อมหรือยัง"ต้นหนเรือถาม
"เสาหลักเรียบร้อยแล้วคุณนามิ"ซันจิกล่าว
"เสารองก็เก็บเสร็จแล้ว"เซียร์กล่าว
"แฟรงกี้ลงมือเลย!!!"นามิตะโกน
"ได้เลย โซลเยอร์ด็อกซิสเต็มชาแนล0"
"โคล่าแอนจิ้น แบทเทิ้ลชิพซันนี่"
"หน้าเดิน!!!"ลูฟี่ตะโกน
เรือซันนี่หมุนไปด้วยล้อทั้งสองข้าง
"ยะฮู้!!!"
ตอนนี้เรือซันนี่แล่นเข้ามาในที่ที่เต็มไปด้วยหมอกหนา
"พ้นซะที"
"เออ พ้นมาได้มันก็ดี แต่ทะเลนี้มันอะไรกัน ยังไม่กลางคืนสักหน่อยนี่นา หมอกก็ลงจัด มืดแบบนี้มันน่าขนลุกชะมัด"
"หรือว่าพวกเราหลงเข้ามาในเขตน่านน้ำที่ว่าซะแล้วน่ะ ฉันยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะ"
"โอ้โห นี่ถึงเกาะมนุษย์เงือกแล้วเหรอเนี่ย"
"ใครบอก ก่อนไปถึงมันจะมีทะเลผีสิงอยู่"
"ใช่แล้ว ระวังตัวเอาไว้ น่านน้ำแถบนี้นี่แหละคือเขตสามเหลี่ยมปีศาจ ฟลอเรี่ยนไทรแองเกิ้ลส์ เป็นทะเลลึกลับที่ทุกอย่างหายสาบสูญอย่างไร้ร่องรอย"แฟรงกี้กล่าว
"ผะๆ....ผี"
"ฮิๆๆ ทะเลแถบนี้มีผีโผล่ออกมายังไงล่ะ"
"พูดเป็นเล่นไปได้ นี่พวกนายรู้กันอยู่แล้วใช่มั้ยเนี่ย ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลยไอ้เรื่องน่ากลัวแบบนั้นน่ะ"อุซปกล่าว
"ฮะๆๆ ป้าโคโคโระเล่าให้ฟังน่ะ บอกว่ามีผีโครงกระดูกเดินได้ด้วยนะ"ลูฟี่กล่าว
"คะ...โครงกระดูกเดินได้เนี่ยนะ"อุซปสยอง
"นั่นมันที่นายนึกไว้ไม่ใช่เหรอ อย่าพูดให้คนอื่นเขากลัวสิ"วีวี่กล่าว
"ฟังนะอุซป ทะเลแถบนี้น่ะในปีปีนึงจะมีเรือหายสาบสูญเป็นร้อยๆลำเลยทีเดียว มิหนำซ้ำมีข่าวลือว่าพบเห็นเรือผีสิงของเหล่าผู้ตายล่องลอยวนเวียนอยู่แถวนี้"เซียร์พูดให้ฟังดูน่ากลัว
"จ๊าก!!!ไม่ไหวแล้ว ทีหลังบอกให้รู้กันก่อนสิ"อุซปร้อง
"รู้ก่อนแล้วจะทำไม?"เซียร์ถาม
"ต้องเตรียมตัว แบบนี้ต้องใช้อุปกรณ์ปราบผีแล้ว"อุซปกล่าว
"อุซป เอามาให้ฉันยืมใช้ด้วยอีกคนนึงนะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"โยโฮ่ๆๆๆ"
"เสียงนี้มันอะไรน่ะ?"อุซปถาม
"โยโฮ่ๆๆๆ"
ทุกคนหันไปมองด้านหลังเห็นเรือโทรมขนาดใหญ่แล่นเข้ามา
"โผล่มาแล้ว!!!!!"อุซปร้อง
"เรือผีสิง!!!!/สุดยอด"ทุกคนตะโกน ยกเว้นคิรัวร์กับโรบิน และเซียร์ที่ประหลาดใจ
"โยโฮ่ๆๆๆ"
"มันอะไรกันน่ะเสียงเพลงนี่"นามิร้อง
"วิญญาณของผู้ตายไง อย่าไปฟังนะปิดหูไว้ ไม่งั้นถูกสาปแน่!!!"อุซปร้อง
"จ๊าก!!!!"
"ไม่ว่าผีจะพูดอะไรมาอย่าไปฟังเด็ดขาดนะ ถ้าเผลอตอบไปล่ะก็โดนลากไปอยู่ด้วยแน่ๆ วิญญาณตะวนี้มันมาหาตัวตายตัวแทนน่ะ"อุซปตะโกน
"โยโฮ่ๆๆๆ"
"เรือลำเนี่ยมีใครบางคนโดยสารอยู่เหรอ?"โรบินถาม
"เฮอะ ถ้าเป็นศัตรูก็ต้องเชือด"โซโลกล่าว
"อะไรสักอย่างอยู่บนนั้น"ซันจิกล่าว
ที่พวกเขาเห็นคือโครงกระดูกหังแอฟโฟร่ใหญ่ดื่มชา
"เอาเหล้าบิงซ์มาส่งแล้ว"
จากนั้นเรือก็ผ่านไปแต่หยุดอยู่หน้าเรือพวกเขา
"เห็นนั่นรึเปล่า โครงกระดูกพูดได้ด้วย"ลูฟี่กล่าว
"นะ... นายจะบ้าเรอะ โครงกระดูกร้องเพลงเนี่ยนะ หูแว่ว หูแว่วแน่ๆ"อุซปกล่าว
"อื้อๆ"ช็อปเปอร์พยักหน้า
"แต่ว่าพวกนายก็ได้ยินใช่มั้ย? นี่ไปดูกันดีกว่า มีอยู่จริงๆด้วยแฮะ โครงกระดูกเดินได้แบบนั้น ดีล่ะ...."
"เดี๋ยวก่อนๆ"ซันจิจับคอเสื้อกัปตันไว้"อย่าพึ่งใจร้อนสิลูฟี่
โซโลยื่นแท่งไม้ออกมา
"เอ้า มาจับไม้สั้นไม้ยาววัดดวงว่าใครจะต้องขึ้นเรือลำนั้นพร้อมกับลูฟี่"
"เอ๋!!!!?"สามจอมอ่อนร้อง
"ไหงงั้นอ๊ะ ใครอยากไปให้คนนั้นไปเองสิ"อุซปกล่าว
"จริงด้วย แบบนั้นดีกว่า"
"จริงด้วยๆ"
“ฉัน...กลัวผี”วีวี่ก็หวาดกลัว
"แน่ใจแล้วเหรอว่าจะเอาแบบนั้น?"โซโลถาม
"เอ๋?"ทั้ง4มองด้านข้างเรือที่ลูฟี่และคนอื่นยืนมองเรือผีสิง
"ดีล่ะไปกันเลย"ลูฟี่กล่าว
"เย้!!!"
"ไม่เอาแล้ว"นามิ อุซปและวีวี่ทรุด
"ให้ฉันจับไม้สั้นไม้ยาวด้วยคนนะ"ช็อปเปอร์ร้องไห้
"เดี๋ยวก่อนสิโซโล นอกจากพวกเรา3คนแล้วจะไปกันหมดจริงๆเหรอ?"อุซปถาม
ทุกคนพยักหน้า
"ยอมแล้วๆ จับไม้สั้นไม้ยาวก็ได้"
"ตรงนี้ให้ฉันไปแค่คนเดียวก็ได้ ขืนมัวชักช้าเดี๋ยวเรือนั้นก็หายวับไปพอดี"ลูฟี่กล่าว
"ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก"ซันจิกล่าว
"ให้นายไปคนเดียวเดี๋ยวก่อเรื่องอีก"เซียร์กล่าว
"เอ้า จับไม้สั้นไม้ยาว จะต้องมีคนไปด้วยอีก3คน ไปคอยคุมไม่ให้ลูฟี่ก่อเรื่องบ้าบอขึ้นมาอีก"โซโลกล่าว
และสรุปคนที่ไปคือลูฟี่ คิรัวร์ นามิและซันจิ
"ทำไมจะต้องเป็นเราด้วยก็ไม่รู้ ขอกลับได้มั้ยเนี่ย"นามิกล่าว
"นามิ คิรัวร์ ขึ้นมาเร็วๆหน่อย"ลูฟี่เร่ง
"ฮึ้ย ยุ่งจริงๆเลย"นามิตะโกนใส่
ทั้งสองปีนขึ้นเชือกไปยังดาดฟ้าเรือผีสิงตามลูฟี่กับซันจิ
"ฉันก็อุตส่าห์บอกแล้วว่าขอมาคนเดียวก็พอ"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ได้หรอก ถ้าเกิดนายทำอะไรงี่เง่าขึ้นมาจนโดนสาปกันทั้งลำขึ้นมาก็แย่น่ะสิ"ซันจิกล่าว
"ดวงซวยชะมัดเลยเรา"นามิกล่าว
"คุณนามิครับไม่ต้องกลัว ผมจะปกป้องคุณนามิเองครับ"ซันจิกล่าว
"นามิ คราวก่อนเธอบอกว่าอยากเจอเรือขุมทรัพย์ไม่ใช่เหรอ?"ลูฟี่ถาม
จากนั้นพวกเขาก็เห็นโครงกระดูกมองจากด้านบนบันไดเชือก
"กรี๊ดดดด!!!!!"นามิกรีดร้อง
"จ๊ากกกกก!!!!"ลูฟี่ร้อง
"ผีร้ายไปไกลๆ ลูฟี่ไปที่ชอบๆเถอะนะ"อุซปกล่าว
ตอนนี้ทั้ง4ขึ้นมาบนเรือผีสิง ที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือโครงกระดูกเดินได้
"โยโฮ่ๆๆๆ เมื่อกี้ต้องขออภัยด้วยที่เสียมารยาท เห็นๆกันอยู่แท้ๆแต่ไม่ได้กล่าวทักทาย ตกใจหมดเลยนะครับเนี่ย กี่สิบปีแล้วก็ไม่รู้ที่ไม่ได้พบคนตัวเป็นๆแบบนี้ จู่ๆมีเรือโผล่มาแบบนี้ ถึงเป็นเรือผีสิงผมก็กลัวเหมือนกันนะครับ เอาล่ะไม่ต้องเกรงใจเชิญเข้ามานั่งพูดคุยได้ตามอัธยาศัยเลยนะครับ
"ดูดิ๊ พูดได้ด้วย โครงกระดูกกัวแอฟโฟร่กำลังพูดอยู่ด้วย"ลูฟี่ชี้โครงกระดูก
"ไม่อยากจะเชื่อ"
"โอ้ แหม่ๆๆ คุณหนูคนนี้หน้าตาสะสวยจริงๆ บิวตี้ฟูล"
"มะ...ไม่หรอก"นามิอายเล็กน้อย
"คือผมเห็นคนสวยๆเป็นไม่ได้เลยละครับ เป็นโครงกระดูกมีตาให้เห็นซะที่ไหน โยโฮ่ๆๆๆ ขอผมดูกางเกงในคุณหน่อยจะได้มั้ยครับ"
"เรื่องอะไรล่ะยะ!!!!"นามิยกขาเตะหัวโครงกระดูกล้มลงพื้น
"โอ๊ย เจ็บลึกถึงกระดูกเลย ก็มีแต่กระดูกนี่นะ"โครงกระดูกกล่าว
"หนวกหูน่า!!!"นามิตะโกน
"ฮ่าๆๆ"ลูฟี่หัวเราะใหญ่
"เป็นโครงกระดูกแต่หัวปูดได้ไงเนี่ย?"ซันจิสงสัย
"ว่าแต่นายอึได้รึเปล่าเนี่ย?"ลูฟี่ถาม
"เฮ้ย มีเรื่องอื่นให้ถามตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมไม่ถามฟะ!!!!"ซันจิตะโกน
"โยโฮ่ๆๆๆ"โครงกระดูกลุกขึ้นเดินไปหยิบชากลับมา"อึได้สิครับ"
"ไม่ต้องตอบก็ได้"คิรัวร์พูดเสียงดัง"ก่อนอื่นแกมีแต่กระดูกแบบนั้นแล้วทำไมถึงมีชีวิตและพูดไ นี่แกเป็นใครมาจากไหนกันแน่ แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เกิดอะไรขึ้นกับเรือลำนี้ ทะเลแถบนี้มันมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่? ตอบมาให้หมดเลย"
"เดี๋ยวก่อน ที่สำคัญกว่านั้น นี่นายมาเป็นพวกกับฉันดีกว่า"ลูฟี่กล่าว
"เอ๋!!!?"ซันจิและนามิร้อง
"อ๋อ ได้สิครับ ซู้ด"มันตอบแล้วดื่มชา
"หา?"ซันจิและนามิตกใจ
"ฮิๆๆๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ
"หมอนั้นตัดสินใจแล้ว"คิรัวร์พูดหันหลังกลับ
"ใช่ กลับดีกว่า"นามิตามหลังเขากลับไป
"เดี๋ยวก่อนลูฟี่ คิดอะไรของนาย!!!"ซันจิจับคอเสื้อเขาเขย่า
______________
เวลาต่อมาตอนนี้โครงกระดูกขึ้นมาบนเรือเธาซันด์ซันนี่
"โยโฮ่ๆๆๆ สวัสดีครับทุกท่านสบายดีรึเปล่า ผมคือคนที่จะมาขอร่วมเดินทางไปกับเรือลำนี้ในโอกาสนี้ ผมตายแล้วบรู๊คครับผม ฝากตัวด้วยนะครับ"บรู๊คแนะนำตัว
"มันอะไรกันฟะเจ้าหมอนี่!!!"อุซป ช็อปเปอร์ แฟรงกี้ เซียร์และโซโลตะโกน
"ในชานายใส่อะไรไปบ้างเหรอ?"เซียร์ถามไม่กล้วโครงกระดูกเลย
"โครงกระดูก"ช็อปเปอร์พูดถือไม้กางเขนไว้
บรู๊คเดินเข้าไปหาโรบิน เซียร์และวีวี่
"แหม่ คุณหนูผู้เลอโฉม ขอผมดูกางเกงในพวกคุณหน่อยได้มั้ยล่ะครับ?"
"ไม่มีทาง!!!"เซียร์กับวีวี่ตบหัวเขา
"คงต้องปฎิเสธนะ"โรบินกล่าว
"เจ้าโครงกระดูกรีบไปที่ชอบๆเดี๋ยวนี้ ผีร้ายๆให้ให้พ้นๆ
"โอ้โหได้ผลแฮะ อุซปเก่งจังเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"แหงอยู่แล้ว เพราะนี้คือชุดอุปกรณ์ปราบผีเต็มรูปแบบไงล่ะ"อุซปกล่าว
"ผีเหรอ? ไหนๆ อยู่ตรงไหน?"
"นายนั่นแหละ!!!!"อุซปกับช็อปเปอร์ชี้บรู๊ค
"หนอย โครงกระดูกที่ไหนไว้ผมแอฟโฟร่เดินได้พูดได้แบบนี้ นี่คือความฝัน ต้องเป็นความฝันแน่ๆ"
"อ๊ะ จริงเหรอ ค่อยยังชั่วหน่อยแค่ฝันไป"ช็อปเปอร์นอนลงพื้น
"คุณครับ ตื่นเถอะครับ เช้าแล้วนะครับ"
"จ๊ากกก!!!!"
"หนวกหูเฟ้ย!!!"โซโลตะโกนหันไปมองกัปตัน"เฮ้ ลูฟี่ หมอนี่มันอะไรน่ะ?"
"น่าสนใจดีใช่ไหมล่ะ ชวนมาเป็นพวกแล้ว"ลูฟี่กล่าว
"ชวนมาได้ไงฟะ จะบ้ารึไง นี่ตกลงพวกนายตามเจ้าหมอนี่ไปเพื่ออะไรกันแน่นะ ให้ตามไปไม่ให้ลูฟี่ทำอะไรบ้าๆแบบนี้ไม่ใช่รึไง"ซันจิตะโกนใส่คิรัวร์ นามิและซันจิ
"น่าขายหน้าจริงๆ"นามิกับซันจิกล่าว
"ขอโทษที"คิรัวร์กล่าว
"โยโฮ่ๆๆๆ อย่าเดือดอย่าเคืองไปเลยนะครับ เดี๋ยวเราเข้าไปในเรือแล้วดินเนอร์กันดีกว่านะครับ"บรู๊คกล่าว
"อย่าตัดสินใจเองสิฟะ!!!!"โซโล นามิ คิรัวร์ วีวี่และซันจิตะโกนใส่
"ฮะๆๆๆ ไอ้หมอนี่ฮาดีแหะ"ลูฟี่กล่าว
__________________
ตอนนี้กลุ่มหมวกฟางและโครงกระดูกบรู๊คต่างมานั่งในห้องครัวที่โต๊ะอาหาร ขณะที่ซันจิกกลังทำอาหารให้ทุกคน
"แหม่ๆ เป็นห้องอาหารที่วิเศษจริงๆ ห้องครัวก็เช่นกัน ไม่มีที่ติเลยนะครับเนี่ย"บรู๊คกล่าว
"แน่นอน ซุปเปอร์ฉันคนนี้สร้างมากับมือนี่นา หมอนี่ตาถึงใช้ได้เหมือนกันนี่นะ"
"นี่ อย่าไปทำซี้ด้วยสิแฟรงกี้"ซันจิกล่าว
"แต่ว่าตอนนี้ผมสนใจอาหารมากกว่า คือผมไม่ได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอันตลอดช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา ถึงจะท้องหิวไส้จะกิวขนาดไหน ผมก็ต้องอดทนอย่างทุกข์ทรมาณ และมีชีวิตอยู่ต่อไปในแต่ละวัน ถึงในความเป็นจริงผมจะกลายเป็นโครงกระดูกที่ไม่มีท้องให้กิวไส้ให้ขาดแล้วก็ตาม"
"ฮิๆๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ
"มุขโครงกระดูก"
"มุขโครงกระดูก ฮะๆๆๆ"ลูฟี่ปรบมือใหญ่
"คือผมเป็นสุภาพบุรุษ ระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟเนี่ย เป็นช่วงเวลาที่ผมชื่นชอบอย่างบอกไม่ถูกเลยละครับ"
"ดินเนอร์ๆๆ/กินข้าวๆๆ"บรู๊คกับลูฟี่ร้องเอาส้อมกับมีดเสียดสีกัน
"ห้องครัว สำหรับเครื่องดื่มผมขอเป็นนมวัวนะครับ"
"หนวกหูเฟ้ยเงียบหน่อยได้มั้ย!!!"ซันจิตะโกน
"ว่าแต่โคโรบ็อกเคิ่ล
"เปล่าครับผมชื่อบรู๊คต่างหาก จริงด้วยสิ ขอโทษนะครับ ผมยังไม่ทราบเลยว่าคุณชื่ออะไร?"บรู๊คถาม
"ฉันชื่อลูฟี่ ว่าแต่นายเป็นใครเนี่ย?"ลูฟี่ถามกลับ
"คุยกันมาตั้งนานยังไม่ได้แนะนำตัวกันอีกเหรอพวกนาย!!!?"โซโลตะโกน
"เอาล่ะเสร็จเรียบร้อย!!!"ซันจิยกจานปลาหมึกที่ตกแต่งเหมือนเค้กมาวาง
"จะไล่โครงกระดูกอะไรเอาไว้ทีหลัง กินข้าวกันก่อน วันนี้หมึกยักษ์เพียบ"
"น่าอร่อยแฮะ เฮ้ บรู๊ค เต็มที่เลยนะ อาหารของซันจิน่ะอร่อยนะจะบอกให้"ลูฟี่กล่าว
"แต่ว่าสำหรับตอนนี้ผมกลับรู้สึกตื้นตันใจมากกว่า ฮือๆๆๆ"บรู๊คยกมือปิดหน้า
"นี่นาย..."
"ของคุณหนูได้เยอะกว่าผมนะเนี่ย แลกกันหน่อยได้มั้ยครับ?"บรู๊คถามเซียร์ที่นั่งใกล้สุด
"ยังมีให้เติมอีกกินของตัวเองไปซะ!!!"ซันจิตะโกน
"งั่มๆๆๆๆ"ทุกคนเริ่มทานข้าว
"อูอา...บ่อพัก...."ลูฟี่พูดกับบรู๊คทั้งข้าวเต็มปาก
"เมื่อกี้ยังอยู่ในบ่อพักเหรอครับ มีของแบบนั้นด้วยเหรอครับเนี่ยเรือลำนี้"
"แน่นอนอยู่แล้ว เอืออำอี้แองอี้เอ็น...."
"เรือลำนี้วิเศษมากๆเลยครับ ผมไม่เคยเห็นเรือแบบนี้มาก่อนเลย"บรู๊คกล่าว
"เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วไปดูด้วยกันมั้ย"ลูฟี่ชวน
"ครับ ถ้ายังไงก็ขอรบกวนหน่อยนะครับ"
"แก๊ง!!!"ทั้งสองยกส้อมชนกัน
"คุยกันรู้เรื่องได้ไงเนี่ย?"นามิถาม
"หมึกสดๆๆๆ"ทั้งสองร้อง
"กินเงียบๆหน่อยได้มั้ย!!!"ซันจิตะโกน
หลังจากกินข้าวกันเสร็จแล้วบรู๊คก็เริ่มอธิบาย
"ผลโยมิโยมิเหรอ?"นามิกล่าว
"นึกแล้วว่าต้องเป็นผลปีศาจ"
"ถูกต้องแล้วล่ะครับ คือที่จริงเมื่อหลายสิบปีก่อนผมได้ตายไปแล้วครั้งนึง"
"เช็ดหน้าซะก่อน กินยังไงให้เลอะแบบนั้น"ซันจิกล่าว
"ผลโยมิโยมิก็คือผลคืนชีพ หรือก็คือกลายเป็นมนุษย์คืนชีพ เป็นความสามารถพิสดารที่สามารถทำให้กลับมามีชีวิตได้อีกเป็นครั้งที่2"
"มนุษย์คืนชีพ"
"หมายความว่าถ้าตายแค่หนเดียวก็จะฟื้นคืนชีพได้ใหม่ยังงั้นเหรอ"
"ครับใช่แล้ว ขออภัย...เอิ๊ก ขอโทษนะครับ เมื่อสมัยก่อนผมก็เคยเป็นโจรสลัดเหมือนพวกคุณด้วย"
"นี่นายเคยเป็นโจรสลัดเหรอเนี่ย?"ลูฟี่ถาม
"ใช่แล้วครับ ขออภัย ปู๊ด!!!"
"รู้สึกอยากสั่งสอนมารยาทให้กับหมอนี่ขึ้นมาเลยแฮะ"ซันจิกล่าว
"ตัวผมเมื่อสมัยก่อนได้เดินทางมาที่ทะเลปีศาจนี้ ด้วยเรือลำที่ผมโดยสารอยู่เมื่อครู่พร้อมกับพรรคพวกของผม แต่ว่าโชคร้ายไปเจอคนอาชีพเดียวกันที่น่ากลัว พวกเราทั้งกลุ่มตายหมดทุกคน รวมทั้งตัวของผมด้วยที่ตายในคราวนั้น ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ ผลโยมิโยมิทำให้ผมกลายเป็นคนจมน้ำเพียงอย่างเดียว
จนกระทั่งวันนั้นที่พลังของผลปีศาจแสดงออกมา วิญญาณของผมเดินทางจากดินแดนผู้ตายกลับมาสู่โลกปัจจุบัน ถ้าหากกลับเข้าร่างตัวเองได้ทันที ผมก็จะฟื้นคืนชีพ แต่ว่าทะเลแห่งนี้ที่เป็นที่ตายของผม เป็นทะเลปีศาจหมอกหนาทึบอย่างที่เห็น เพราะงั้นผมก็เลยหลงทาง และแล้วหลังจากที่ผมต้องกลายเป็นวิญญาณหลงวนเวียนในทะเลหมอกถึง1ปีเต็ม ในที่สุดผมก็หาร่างของตัวเองพบซะที"
วิญญาณของบรู๊คในตอนนั้นลอยมายังเรือโจรสลัดของตนมาหาร่างกายตัวเอง แต่มันเป็นโครงกระดูกไปแล้ว
"อะจ๊าก!!!!"
แต่ว่ากว่าจะหาร่างของผมในตอนนั้นก็เหลือแต่โครงกระดูกไปแล้ว ผมตกตะลึงจนตาค้างไปเลยละครับ ถึงไม่มีลูกตาแล้วก็เถอะ โยโฮ่ๆๆๆ"
"นายนี่เฟอะฟะชะมัดเหมือนโซโลเลยแฮะ ฮะๆๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ
"นี่นาย"โซโลหงุดหงิด
"เพราะงั้นก็เลยกลายเป็นโครงกระดูกพูดได้สินะ ขนาดเหลือแต่โครงกระดูกยังอุตส่าห์ฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ พลังของผลปีศาจน่ากลัวชะมัดเลยแฮะ"แฟรงกี้กล่าว
"แต่ว่าผลปีศาจออกฤทธิ์ไปแล้วเหลือไว้แค่ทำให้จมน้ำงั้นสินะ แบบนั้นเหมือนถูกสาปเลยไม่ใช่รึไง"ซันจิกล่าว
"ว่าแต่ตามปกติโครงกระดูกไม่น่าจะมีเส้นผมเหลือนี่นา แล้วไหงกลายเป็นตัวแอฟโร่ไปได้?"โซโลถาม
"รากผมแข็งแรงดีครับ"บรู๊คจับผมตัวเอง
"จะเพราะอะไรก็ช่างเถอะ"โซโลกล่าว
"งั้นก็ไม่ใช่ผีน่ะสิ"วีวี่กล่าว
"ครับ ผมกลัวผีที่สุดในโลกเลย ขืนเจอเข้ามีหวังร้องจ๊ากบ้านแตกกันพอดี"บรู๊คกล่าว
"เฮ้อ"อุซปกับช็อปเปอร์ถอนหายใจ
"นายกลัวผีที่สุดในโลกเนี่ยนะ ได้ส่องกระจกบ้างรึเปล่า"นามิยกกระจกส่องใส่บรู๊ค
"ไม่!!!! อย่าเอากระจกมาส่องผมแบบนั้น!!!!"บรู๊คตะโกน
"เป็นไรไปน่ะ เฮ้ เดี๋ยวก่อนสินาย..."อุซปกล่าว
"นี่นาย..."
"ทำไมตัวนายไม่มีเงาสะท้อนในกระจกล่ะ!!!!"ทั้งสองตะโกนเมื่อเห็นในกระจกไม่มีบรู๊ค
"เอ๋!!!?"กลุ่มหมวกฟางต่างมองด้วยความประหลาดใจและตกใจ
ลูกเรือหลายคนจับอาวุธเตรียมสู้
"นี่นายเป็นผีดูดเลือดเหรอเนี่ย!!!"หลายคนตะโกน
"จริงดิ๊ เจ๋งชะมัดยาดเลย"ลูฟี่ร้อง
"พอดูดีๆแล้วที่พื้นก็ไม่มีเงา"อุซปชี้ใต้เท้าบรู๊คที่ไม่มีเงา
"จริงด้วย ตกลงนายเป็นตัวอะไรกันแน่ล่ะเนี่ย"ช็อปเปอร์ร้อง
บรู๊คแค่นั่งลงดื่มชา
"ยังจะนั่งใจเย็นอีกนะ!!!"ซันจิตะโกน
"พวกเรากำลังแตกตื่นอยู่นะเรื่องของนายเนี่ย"อุซปกล่าว
"ถ้าจะเล่าทั้งหมดทุกอย่างในเรื่องเดียว ที่ผมหลงวนเวียนอยู่ในทะเลแห่งนี้ มันเป็นช่วงเวลายาวนานนับแรมปี ซึ่งเป็นคนละเรื่องกับที่ผมกลายเป็นโครงกระดูกและเรื่องที่ผมไม่มีเงาอย่างสิ้นเชิงเลยละครับ...ไว้เล่าตอนต่อไป"
"เล่ามาเดี๋ยวนี้เลย!!!!"คิรัวร์ตะโกน
"เงาของผมถูกผู้ชายคนนึงแย่งเอาไปเมื่อหลายปีก่อนครับ"
"แย่งเอาไปเหรอ?"อุซปกล่าว
"เงาเหรอ"โรบินกล่าว
"เห็นนายเดินได้พูดได้ซะขนาดนี้ ถึงจะมียิ่งกว่านี้ก็ไม่ตกใจแล้ว แต่ของแบบนั้นมันทำได้จริงๆอย่างงั้นเหรอ?"โซโลถาม
"ครับ ได้แน่นอน และการที่ผมถูกแย่งเอาเงาไป ทำให้ผมไม่สามารถมีตัวตนอยู่ในโลกที่มีแสงสว่างได้"
"แต่นายก็มีชีวิตอยู่นี่นา"ลูฟี่กล่าว
"เปล่า ตัวผมไม่สามารถมีชีวิตอยู่ภายใต้แสงตะวันได้หรอก แต่เพราะทะเลแถบนี้หมอกหนาทึบแสงส่องมาไม่ถึงผมเลยพออยู่ได้"
"ถ้าถูกแสงอาทิตย์จะเกิดอะไรขึ้น?"โรบินถาม
"ถ้าถูกแสงแดดเข้าโดยตรง ร่างกายของผมก็จะสูญสลายไปจนหมดครับ"บรู๊คกล่าว
"สูญสลายเหรอ!!!!?"
"ผมได้เห็นคนที่ถูกแย่งเอาเงาไปเหมือนกับผมสูญสลายหายไปต่อหน้าต่อตาภายใต้แสงตะวัน ตอนนั้นผมกลัวมาก กลัวจนขนลุกซู่ไปทั้วตัวเลยทีเดียว ทั้งที่เป็นโครงกระดูกแท้ๆ เงาคือสิ่งที่ทาบปรากฏลงบนพื้นดินเมื่อถูกแสงสว่าง และเช่นเดียวกับเงาที่หายไป เงาที่สะท้อนแสง ฉายบนกระจกหรือภาพถ่ายก็ดี ร่างของผมจะไม่สามารถปรากฏบนสิ่งเหล่านั้นได้ครับ หรือก็คือผมเป็นคนที่ถูกแสงสว่างปฏิเสธ พวกพ้องก็ตายไปหมด บรู๊คที่ตายแล้วเหลือแต่กระดูกยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"แล้วทำไมถึงร่าเริงจัง ชีวิตนายมันสุดจะอนาถเลยไม่ใช่เหรอ"เซียร์กล่าว
"แต่ถึงอย่างงั้นผมก็ยังมีชีวิตอยู่ ถึงจะตายแล้วเหลือแต่กระดูกก็เถอะ บรู๊คครับผมฝากตัวด้วยนะครับ"
"หนวกหูโว๊ย!!!!"
"โยโฮ่ๆๆ วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีอะไรแบบนี้ ได้เจอคนตัวเป็นๆด้วย ทะเลมืดมิด หมอกลงหนาทึบ จนไม่รู้เดือนรู้วันเลย พวกพ้องล้มหายตายจากไปหมด เหลืออยู่เพียงลำพังบนเรือใหญ่ที่หางเสือใช้การไม่ได้ ได้แต่เร่ร่อนอย่างไร้จุดหมายตลอดช่วงหลายสิบปี ผมเหงาและว้าแหว่จนไม่รู้จะพูดยังไงแล้วละครับ ทั้งเหงา ทั้งกลัว แล้วก็อยากตาย แต่ว่าก็ดีนะครับที่อยู่มาจนถึงวันนี้ ทุกคนคือความยินดีสำหรับผมแล้ว พวกคุณคือความยินดีของผมครับ โยโฮ่ๆๆ นี่ถ้ายังมีน้ำตาให้ไหลอยู่ผมต้องร้องไห้ด้วยความตื้นตันแน่ๆเลย"
"คุณชวนให้ผมเข้าเป็นพวกด้วยสินะ"บรู๊คถามลูฟี่"ผมดีใจมากๆเลยครับ ขอบคุณจริงๆครับ"
"ฮิๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ
"แต่ผมคงต้องขอปฎิเสธนะครับ"บรู๊คกล่าว
"เฮ้ย ไหงงั้น!!!"ลูฟี่ตกใจ
"ก็อย่างที่เล่าเมื่อครู่ ผมถูกแย่งเงาไปจนร่างกายไม่สามารถมีชีวิตอยู่ใต้แสงตะวัน ตอนนี้ผมอยู่ได้เพราะมีหมอกหนาทึบกันไม่ให้แสงแดดส่องลงมาถึง แต่ว่าต่อให้ผมตามพวกคุณออกไปจากที่นี่ ร่างของผมก็ต้องสูญสลายไปในไม่ช้า ผมจึงต้องอยู่ที่นี่เพื่อรอปฎิหาริย์ที่จะชิงเงาของตัวเองกลับคืนมาได้ โยโฮ่ๆๆๆ"
"พูดอะไรแบบนั้น น้ำเน่าชะมัด เงาของนายเดี๋ยวฉันไปเอาคืนมาให้เอง จะว่าไปนายบอกว่าถูกแย่งไปใช่มั้ย ใครแย่งไปและอยู่ที่ไหน?"ลูฟี่ถาม
"คุณน่ะเป็นคนดีจริงๆนะครับ ผมทึ่งจริงๆ แต่ว่าผมบอกพวกคุณไม่ได้หรอก กับพวกคุณที่พึ่งจะพบหน้ากันแบบนี้ ผมพูดไม่ได้หรอกว่าช่วยไปตายแทนผมที"
"ไม่เสียหายอะไรนี่แค่บอกชื่อให้รู้"เซียร์กล่าว
"อีกฝ่ายมันเก่งขนาดนั้นเลยเรอะ?"แฟรงกี้ถาม
"ไม่ครับ บอกไม่ได้ ที่จริงผมไม่มีเบาะแสเหมือนกัน โยโฮ่ๆๆ ในช่วงชีวิตที่2ของผม จะหาเจอรึเปล่าก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน แต่ถ้าเจอครั้งต่อไปล่ะก็ ผมตัดสินใจสู้ตายอย่างแน่นอนครับ ที่สำคัญกว่า....ที่สำคัญกว่าเรามาร้องเพลงกันเถอะครับ"
บรู๊คเดินไปหยิบไวโอลีนของเขาขึ้นมา
"ผมพอจะมีฝีมือทางด้านดนตรี สมัยก่อนผมเป็นนักดนตรีประจำเรือเชียวนะครับ"
"จริงดิ๊ นี่นายเป็นนักดนตรีเหรอเนี่ย!!! ขอร้องล่ะมาเป็นพวกกับฉันเถอะไอ้เจ้าบ้า"
"โยโฮ่ๆๆ เอาล่ะ เรามาสนุกกันซะเพลงดีกว่านะครับ"
แต่แล้วสัญชาตญาณของคิรัวร์ก็จับสัมผัสได้
"นั่นมันอะไร"คิรัวร์หันไปมองด้านหลัง ผีหน้าตาตลกโผล่มา
"ผีหลอก!!!!!"บรู๊คตะโกนล้มลงพื้น
"กรี๊ดดด!!!"วีวี่ร้อง
"หวา อะไรโผล่มาก็ไม่รู้!!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน
"ผีร้ายไปให้พ้นๆ"อุซปร้อง
"สุดยอด"ลูฟี่ร้อง
เจ้าผีจางหายไป
"มันหนีไปแล้ว"นามิกล่าว
เรือทั้งลำเกิดแรงสั่นสะเทือน
"ไอ้แรงสั่นสะเทือนนี่อะไร?"โซโลถาม
"หรือว่า"บรู๊คเปิดประตูวิ่งออกไปดู
"อะไรกัน เรือลำนี้ถูกจับตามองซะแล้วเหรอเนี่ย ดูสิครับ ด้านหน้าถูกปิดตายซะแล้วล่ะครับ แรงสะเทือนเมื่อครู่เป็นเพราะนี้แหละครับ"
"นั่นมันอะไรน่ะ?"ลูฟี่ถาม
"เฮ้ อย่าบอกนะว่าเราจะถูกปีศาจทะเลกิน"อุซปกล่าว
"มันยังไงกันแน่?"
"นี่คือประตูฝั่งด้านหลัง"
"ประตูเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"งั้นก็แปลว่า"บรู๊ควิ่งกลับเข้าห้องครัวออกประตูหลัง"รีบไปที่ท้ายเรือเถอะครับ"
ทุกคนต่างวิ่งตามมาที่ท้ายเรือ พวกเขาพบว่ามีกำแพงล้อมรอบเกาะที่มีประตูเป็นเหมือนปากขนาดใหญ่
"หรือว่าพวกคุณไปเก็บถังเครื่องเซนที่ลอยอยู่ในทะเลมา"
"ที่เก็บมานั่น..."
"นึกแล้วเชียว นั่นเป็นกับดักครับ เรือลำนี้ตกเป็นเป้าหมายนับตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมาครับ"
"ตกเป็นเป้าเนี่ยหมายความว่าไง เรือของเราก็จอดนิ่งอยู่กับที่ตลอดเลยนี่นา แล้วไหงมีเกาะอยู่นั่นด้วยล่ะเนี่ย?"ลูฟี่ถาม
"นั่นคือเกาะผีสิงที่คอยหลอกหลอนอยู่ในท้องทะเล ธริลเลอร์บาร์ค!!!"บรู๊คประกาศ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น