คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เส้นทางสู่Z(เสร็จแล้ว)
@@@@@@@
หมายเหตุ : ไม่ต้องร่วมเดอะมูฟวี่กับเนื้อเรื่องหลักนะครับ เพราะไรเตอร์แค่แต่งเสริมไป บางอันอาจไม่ทำเลย
หลังออกจากเกาะเงือก พวกเขาตัดสินใจคุยเรื่องเวลาฝึก2ปี แฟรงกี้พูดเรื่องคุมะที่ช่วยชีวิตพวกเราไว้ ซันจิแค้นที่เขาโดนส่งไปนรก
“ซันจิ ใจเย็นๆ ให้ฉันได้อธิบาย”เท็ดพูด
“นายทำให้จักรพรรดินีโจรสลัดเป็นแฟนได้ยังไง แกฝึกมาจริงๆรึเปล่า”ซันจิพยายามเตะเขา
เท็ดยักไหล่”ฉันฝึกจริงๆ…จากจักรพรรดินีโจรสลัด”จากนั้นเขาก็หลบการโจมตีอีกครั้ง
คราวนี้มันเป็นดาบจากโซโล
“โซโล!!”นามิ โคโค่ อุซปและช็อปเปอร์ร้องด้วยความตกใจ
“พิสูจน์สิ อันตรายในนิวเวิร์ลที่นายเตือนตลอดเวลา นายจริงจังกับเรื่องนี้ไหมช่วยที่ออกเดทกับแฟน เรากำลังเข้าสู่นิวเวิร์ล สู้กับฉัน เดี๋ยวนี้”
ซันจิ โรบิน แฟรงกี้และบรู๊คเข้าใจและมองอย่างเงียบๆ
“ฉันยอมรับคำท้า”เท็ดเข้าใจดีว่าโซโลผ่านช่วง2ปีอย่างจริงจัง เขาเริ่มสวมถุงมือเพื่อต่อสู้กับนักดาบ
นามิร้องออกมาด้วยความกังวล”ลูฟี่ จะไม่ห้ามพวกเขาเหรอ”
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาพบกันหลังผ่านมา2ปี และสิ่งแรกคือการต่อสู้ระหว่างโซโลกับเท็ด โซโลก็เป็นเหมือนทุกที แต่ปกติแล้วเท็ดจะเป็นคนเจรจา
ลูฟี่หัวเราะ”เท็ดซ้อมกับฉัน ไม่เป็นไรหรอกน่า”มันไม่เป็นไร เพราะเขาเห็นสายตาวาวโรจน์จากแฮนค็อกถ้าเขาปฏิเสธ”ทำตามใจเลยโซโล ฉันจะหยุดถ้ามันเกินไป”
“ได้ยินไหมโซโล ลูฟี่บอกว่าโอเค”อุซปพูดขึ้น
เท็ดยกมือขึ้น“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ ฉันต้องพิสูจน์”เขาพูดแล้วตั้งท่า
ซันจิสังเกต“นั่นเป็นรูปแบบใหม่”
เท็ดไม่เคยตั้งท่าแบบนั้น
"ระวังฟองสบู่แตก"นามิเตือน
โซโลยิ้มอย่างอวดดี เขาจะสวมผ้าพันคอถ้าต้องใช้พลังทั้งหมดได้ในสภาพแวดล้อมนี้ แต่กระนั้น เขามั่นใจว่าสามารถชนะได้โดยไม่ต้องพยายามมากไป
“มาดูกันว่านายได้อะไรบ้าง”โซโลสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าเท็ดแกร่งขึ้นมาก”นายไม่ใช่คนเดียวที่ใช้เวลากับเจ็ดเทพโจรสลัด”
เท็ดยิ้มออกมา”มิฮอว์ค”
แฟรงกี้เห็นมุมมองใหม่ ดูเหมือนคุมะจะทำให้พวกเขาอยู่ในสถานที่เหมาะสมที่สุดที่จะฝึกฝนให้แข็งแกร่งขึ้น
ทั้งสองเริ่มต่อสู้กัน โซโลพยายามฟันเท็ดที่หลบหรือบล็อกด้วยถุงมือ หมัดเท็ดถูกดาบโซโลขวางไว้
นักสู้ที่มีประสบการณ์มากชื่นชมการโจมตีที่ทั้งสองแสดงออกมา โซโลมีพลัง แต่เท็ดหลบการโจมตีและโจมตีกลับอย่างสวยงาม หมัดและลูกเตะถูกบล็อกด้วยดาบ
โซโลเว้นระยะห่างระหว่างทั้งคู่
โอ ทัตสึมากิ
เท็ดโดดหนีและตั้งสมาธิในการโจมตีครั้งต่อไป ลมบ้าหมูพัดเท็ดกระเด็น เท็ดได้รับบาดแผลเล็กๆ เขาลงจอดจุดที่โซโลคาดไว้
ดาบของโซโลฟันเข้าที่แขนเท็ด มันไม่โดนฟัน
ซันจิทิ้งบุหรี่ โรบิน โคโค่และแฟรงกี้รู้ว่ามันหมายถึงอะไร นามิ อุซป บรู๊คและช็อปเปอร์ตกใจ
“ฉันได้ยินว่าตั้งแต่โบอา แฮนค็อกเป็นแฟนสาวของเขา เท็ดสามารถใช้ฮาคิเกราะกับร่างกายเขาได้”
เท็ดกระแทกฝ่ามือพัดโซโลออกไป
โซโลกระโดดกลับเพื่อสูดลมหายใจและยิ้ม มันไม่ใช่หมัดที่อ่อนแอ แต่ไม่ได้ทำให้เขาเวียนหัว เขายั้งมือไว้ตอนฟัน แต่เป็นสัญญาณที่ดี ถ้าเท็ดเต็มใจจะสู้กับเขาอย่างจริงจัง เขาบล็อกดาบด้วยฮาคิ ขณะเขากำลังจะบอกพอแล้ว เขาก็พลาดท่า
เท็ดใช้ฝ่ามือตีคางทำให้โซโลสะดุดเล็กน้อย เท็ดต่อยอีก2หมัดทำให้เขาบินกลับไปมากขึ้น
“ฉันว่าพอได้แล้วล่ะ”ลูฟี่ยิ้ม ไม่จำเป็นต้องสู้กันต่อไป เขามองทั้งสองคน
โซโลฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและพยักหน้า เขาประเมินเท็ดต่ำไป
เท็ดผ่อนคลายและโค้งคำนับ
“ขอบคุณโซโลสำหรับการซ้อม ถ้าเราสู้กันต่อและเป็นบนบก นายจะชนะ”เท็ดรู้ว่าโซโลไม่ได้เอาจริงเมื่อไม่สวมผ้าโพกหัว ถึงกระนั้นเท็ดยอมรับว่าลูฟี่กับโซโลเหนือกว่าเขาด้านพลังกาย
โซโลส่ายหัวให้กับความถ่อมตัวของเท็ด โซโลสังเกตว่าเท็ดยั้งความเร็วและหมัดไว้เช่นกัน รวมทั้งไม่ได้ใช้การเสริมพลังของเขาเลย เขาอาจต้องการเก็บไว้เซอร์ไพรต์
“นายพิสูจน์แล้วว่าจริงจังมากพอ”เขาจับมือเท็ดที่ยื่นให้ เขาตั้งหน้าตั้งตารอที่จะสู้กับเขาในอนาคต
“ให้ตายสิ เรามี4สัตว์ประหลาด”
“และเขาเป็นแฟนฉัน”โคโค่ยิ้มพลางจูบแก้มเท็ดเมื่อเขาเดินมานั่งระหว่างเธอกับโรบิน
ลูฟี่หัวเราะ”ไม่ใช่แค่นี้นะ เขาเป็นมือธนูที่เก่งด้วย”
“อุซป ฉันอยากให้นายแนะนำเกี่ยวกับการซุ่มยิงได้ไหม ฉันไม่เก่งเท่านาย แต่คิดว่าเป็นตำแหน่งสำรอง นายยังเป็นพลซุ่มยิงตัวจริงของกลุ่มหมวกฟาง”
“ฉันไม่เคยใช้ธนูมาก่อน แต่ฉันจะดูว่าทำอะไรได้บ้าง”อุซปยิ้มออกมา
“นายไปซ้อมยิงธนูตั้งแต่เมื่อไหร่”นามิถาม
“มันเป็นช่วงที่ฉันใช้เวลากับมากาเร็ตจัง เธอเก่งธนูกว่าฉัน ฉันอยากโชว์ให้ดูแต่เราอยู่ในฟองสบู่”เท็ดพูดมองโซโล
ด้านโซโลเหงื่อตกว่าเท็ดกำลังหาข้ออ้างพูดถึงแฟนอีกคนรึเปล่า? เขาเตือนตัวเองว่าเท็ดฝึกอย่างจริงจังและเหนือกว่าเขาด้วย
ซันจิเริ่มร้องไห้”ทำไมเธอถึงเป็นแฟนเขา? นามิซัง โคโค่จัง โรบินจัง ผมสามารถเป็นได้มากกว่าพวกพ้อง”
ไม่มีใครตอบ ซันจิเริ่มร้องไห้
@@@@@@@
นิวเวิร์ล
เธาซันต์ ซันนี่โผล่พ้นผิวน้ำท่ามกลางวาฬและถูกล้อมด้วยกองทัพเรือ กลุ่มหมวกฟางเตรียมสู้ด้วยโอกาสที่ริบหรี่ แต่นามิบอกว่าทั้งหมดเป็นภาพลวงตาเมื่อลูฟี่โจมตีด้วยเกียร์3 เธอบอกว่าเป็นลักษณะเฉพาะของทะเลแถบนี้ที่สภาพอากาศแปรปรวนมาก
"จากการคาดการณ์ของฉัน ถ้ามันถูกล่ะก็..."นามิมองขึ้นไปเบิกตากว้าง
ลูกเรือเห็นเม็ดฝนขนาดใหญ่ตกลงมาก่อนกลายเป็นลูกเห็บ พวกเขาทำลายมันก่อนหิมะจะตกลงมา โรบินสร้างมือยักษ์จับหิมะเหนือพวกเขา ทันใดนั้นเราก็ตกลงยืนบนกำแพงเรือเพราะทะเลแบ่งครึ่ง
"วางใจให้ซันนี่จัดการเถอะ"แฟรงกี้โดดขึ้นไปที่พวงมาลัย"คู เดอร์ เบิร์ส"
ซันนี่พุ่งขึ้นไปและโดนฟ้าผ่า
@@@@@@@@
วันต่อมา
พระอาทิตย์เจิดจ้าส่องแสงลงมา เท็ดใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงยีนขณะที่คนอื่นนอนบนดาดฟ้าเพราะความร้อน
ลูฟี่สวมเสื้อดำที่มีรูปฉลาม
ช็อปเปอร์สวมชุดยูกาตะสีน้ำเงิน
อุซปสวมเสื้อแขนกุดสีเขียว
บรู๊คสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีเหลือง
โรบินสวมเสื้อเชิ้ตกระดุมสีน้ำเงิน
โคโค่สวมบิกินี่สีดำและกางเกงขาสั้น
นามิสวมชุดสีขาวและถุงน่องสีเทา
โซโลสวมเสื้อเชิ้ตสีม่วงแบบถอดซิปและชุดว่ายน้ำสีน้ำเงิน
แฟรงกี้สวมเสื้อสีเหลืองที่มีดาวบนไหล่
ซันจิสวมเสื้อกั๊กสีดำและกางเกงขาสั้นสีขาว
หลังอธิบายว่าปลาทะเลลึกที่จับมาได้เสียไปเพราะสภาพอากาศเมื่อกี้เกือบหมด ซันจิบอกตัดแบ่งมาได้หน่อยหนึ่ง เดี๋ยวจะทำอะไรให้กินและเข้าไปในครัว
หลังเรียกทุกคนมากิน ลูฟี่ อุซปและช็อปเปอร์วิ่งเข้ามาแต่มีแค่จานเปล่า
"ยังไงก็กินไอ้นั่นไปก่อนนะ คาปาโช่ปลาทะเลลึก"ซันจิพูดหันหลังทำอาหารอยู่
"ไม่เห็นมีเลย"
"ก็อยู่ในจานนั่นไงเล่า"ซันจิหันมาและเห็นจานเปล่าก่อนหันกลับมาพบหม้อเปล่า เขารีบวิ่งไปดูตู้เย็น"หมดเกลี้ยง"กุ๊กมองตู้เย็นที่ว่างเปล่าก่อนจะเห็นบางอย่างวิ่งอยู่
"แมลงเหรอ!?"
ลูฟี่พยายามโจมตีแมลงทำให้มันหนีไปข้างนอก
หลังความวุ่นวายบนดาดฟ้า ลูฟี่พบว่าคนที่กินอาหารกลับเป็นหญิงร่างจิ๋ว เมื่อรู้ว่าไม่มีทางหนี เธอจึงกลายร่างเป็นคนยักษ์
เธอมีผิวสีแทน ผมสีเขียวทรงหางม้าและตาสีฟ้าเข้ม สวมชุดรัดสีเหลือง สายคาดสีแดงพันรอบกางเกงขาสั้น ต้นขาสูงและรองเท้าบู๊ตสีน้ำตาลเหลือง และเธอมีหมวกไวกิ้งบนหลังของเธอ
ลิลลี่ จอมสวาปาม
เธอกระทืบและโจมตีด้วยส้อมขนาดเท่าหอก ลูฟี่คว้าส้อมด้วยสองมือส่งเธอลงจากเรือลงทะเล และทำท่าเหมือนคนจมน้ำ
"คุณหนูจะไปช่วยเดี๋ยวนี้แหละ"ซันจิรีบโดดลงไปช่วยจับลิลลี่ที่คืนร่างจิ๋วไว้ในมือ
เมื่อกลับขึ้นเรือ เธอขอบคุณที่ช่วยเธอไว้แม้เธอจะกินอาหารพวกเขา เธอแนะนำตัวว่าชื่อลิลลี่ แอสโตรมัค เธอเป็นเผ่าคนยักษ์แต่กินผลมินิมินิเข้าไป เธอพยายามช่วยพ่อของเธอที่จะถูกส่งไปอิมเพลดาวน์เพราะขโมยอาหารจากรัฐบาลโลกและได้ยินว่าเรือคุ้มกันจะผ่านเบอมิวจิมอร์
พ่อของเธอคือแพนซ์ ฟราย พ่อครัวเผ่าคนยักษ์ที่มีชื่อเสียงเรื่องทำอาหารภูเขาไฟและทำอาหารเลี้ยงคนยากไร้ ลูฟี่ตัดสินใจช่วยพ่อเธอ เพราะอยากกินอาหารฝีมือพ่อของเธอ
@@@@@@@@
ในน่านน้ำที่ไม่รู้จัก
ชายคนหนึ่งรับหอยทากสื่อสาร โดยตอบอีกฝ่ายว่าหัวหน้าไม่อยู่
ข้างหลังมีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ เขาเป็นชายร่างใหญ่ ผิวคล้ำ เผ่าแขนยาว มีรูปร่างเทอะทะ ขนจมูกยาวคล้ายหนวด สวมเกราะอกสีแดงที่มีสัญลักษณ์สีขาวติดอยู่
"ฉันรู้นะว่าเขาอยู่ตรงนั้น"ผู้หญิงพูดผ่านหอยทาก"อยู่ใช่ไหมชูโซ"
ชูโซยิ้มดึงกล้องส่องออกยื่นมือยาวออกไปรับเครื่องสื่อสาร"เรากำลังมุ่งหน้าไปที่นั่น อีกไม่นานก็จะถึงน่านน้ำเบอมิวจิมอร์แล้ว"
"ใช้เส้นทางอ้อมซะไกลเลยนี่ ดูเหมือนจะไม่เข้าใจความสำคัญของแผนการนี้เท่าไหร่เลยนะ"
"เข้าใจดีพอแล้วน่า"
"แล้วทำไม--"
"เราได้ข้อมูลมาว่าเรือที่คุมตัวโจรสลัดตัวเป้ง แพนซ์ ฟรายจะผ่านทะเลเบอมิวจิมอร์ จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นและปล่อยมันมีชีวิตอยู่ที่อิมเพลดาวน์ได้ยังไงกัน เหล่าโจรสลัดแห่งนิวเวิร์ล จะต้องฆ่าพวกมันทิ้งให้หมด หรือก็คือเป็นความปรารถนาของนีโอกองทัพเรือนั่นเอง"
"เราจะไม่ยอมให้การกระทำตามใจชอบของเจ้ามีผลกระทบต่อแผนการของกองทัพเรือหรอกนะ กลับมารวมพลเดี๋ยวนี้"
"ไม่จำเป็นต้องกังวล ให้มันจมทะเลไปพร้อมกับเรือรบก็ไม่เหลือหลักฐานแล้ว ยังไงก็จะทำให้แผนการนี้สมบูรณ์ให้ได้ ฉันจะแสดงหลักฐานว่าไม่ใช่เธอ แต่เป็นฉันต่างหากที่เหมาะสมจะเป็นมือขวาของท่านผู้นั้น"
"และถ้าพลาดขึ้นมา คงรู้ดีใช่ไหม"
"เออ"ชูโซวางสายไป"สาวน้อย"
ซันนี่
เท็ดมองไปรอบๆหมอกหนา
"หมอกหนาแบบนี้มองหาตาแก่ลำบากนะ"แฟรงกี้กล่าวจากรางบันได ช็อปเปอร์นั่งบนไหล่เขา
ลิลี่ยืนอยู่บนราวบันไดในร่างจิ๋ว ลูฟี่ก็เช่นกัน ทันใดนั้นพวกเขาเห็นเรือรบของกองทัพเรือเข้ามาพร้อมแพที่ล่ามโซ่ยักษ์ไว้
เขามีร่างใหญ่โต ผมยาวและเคราสีเขียว แต้มสีชมพูที่แก้มและจมูก ริมฝีปาก แต่งกายด้วยชุดไวกิ้งพร้อมหมวกเชฟ
นามิวางแผนช่วยพ่อของลิลี่ โคโค่ ช็อปเปอร์ โรบิน บรู๊ค และลูฟี่เป็นกลุ่มตัวล่อคอยป่วนศัตรู เท็ด อุซป ซันจิ โซโลและลิลี่นั่งชาร์ปซัมเมิร์จไปช่วยตัวประกัน
ลูฟี่นั่งเรือดำน้ำไปเพราะคิดว่ากลุ่มตัวล่อน่าเบื่อ ขณะที่พวกเขาไปช่วย อุซปเล่าให้ลิลี่ฟังว่าเคยเจอเผ่าคนยักษ์มาก่อน ดอร์รี่กับโบรกี้ ลิลี่ประหลาดใจกับความบังเอิญ บอกว่าพ่อเธอเป็นเพื่อนสมัยเด็กกับสองคนนั้น
พวกเขาดำเนินตามแผน โรบินใช้พลังผลฮานะฮานะจัดการทหารเรือรอบๆเรือ บรู๊คใช้ความสามารถผลโยมิโยมิถอดวิญญาณเป็นผีไปหลอก ซันจิใช้สกายวอล์คต่อสู้กับทหารเรือ โซโลตัดโซ่รอบแพนซ์ ฟราย พวกเขาช่วยเหลือกุ๊กแต่โมมอนก้าโจมตีลูฟี่ เท็ดสกัดเขาด้วยกระบองเหล็ก
"ไม่เจอกันนานนะนักรบอสูร"โมมอนก้ากล่าว
"นั่นมันเท็ด!!!"ทหารเรือตกใจ
"ไง คิดถึงตอนที่ฉันช่วยจูเวลรี่จากจอมพลคนใหม่ของนายกับไอ้เนรคุณนั่น"
ย้อนอดีต
ไม่กี่สัปดาห์หลังจบสงครามมารีนฟอร์ต นิวเวิร์ล เกาะเพลิง
ซานจวน วูล์ฟยืนอยู่ห่างจากเกาะที่ลุกไหม้ขณะที่กลุ่มหนวดดำกำลังกินอยู่ บอนนี่ถูกจับตรึงไว้กับเสาขณะที่คนของเธอโดนจับอยู่รอบๆ พวกเขาคุยกันเรื่องแลกเปลี่ยนเธอกับเรือรบ เนื่องจากแพของพวกเขาไม่สามารถแล่นในนิวเวิร์ลได้
"เด็กสาวอย่างเธอมีค่าหัวระดับ100ล้านนี่ยอดไปเลยนะ"เขาพูดก่อนจะสังเกตสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าเธอ"นี่อะไร?"เขาดึงออกมาเผยว่าเป็นคุไนของแซ็ค
เขาโยนมันทิ้งก่อนลูกเรือจะอ้าปากด้วยความตกใจ"บ้าเอ๊ย ที่นี่ร้อนเป็นบ้า"
หนวดดำมองเท็ดที่สวมเสื้อแขนกุดสีดำและกางเกงมองมาที่เขา
"นายได้คุไนของฉันมาได้ยังไง"
"คุไน?"
เท็ดเอื้อมมือไปหยิบโซ่หมุนไปมา คนอื่นๆเตรียมพร้อมจะสู้หนวดดำยกมือขึ้น
"เดี๋ยว ชายคนนี้สามารถสู้กับพลเอกทั้งสามและเซ็นโงคุได้ แม้รัฐบาลจะปิดข่าวก็เถอะ"ทีชกล่าว
"กองทัพเรือมาแล้ว"
"มันเอาเรือรบที่สัญญามาด้วยใช่ไหม"
"มี แต่คงไม่ให้หรอก อาคาอินุมันมาด้วย"
"แย่จริงแฮะ แกจะเอายังไงล่ะเท็ด"หนวดดำถามเพื่อนเก่าพลางยิ้ม"จะปล่อยเราไปไหม"
"ฉันแน่ใจว่ามัลโก้ไม่ต้องการให้ฉันสู้กับนาย"เท็ดพูดพวกหนวดดำออกไปก่อนเท็ดเดินไปหาโจรสลัดผมชมพู
"ทำไมนายถึงปล่อยพวกนั้นไป"
"อย่างที่บอก มันเป็นการต่อสู้ของกลุ่มหนวดขาว"เท็ดพูดเอื้อมมือไปหาจิลเวอร์รี่
เขาหันไปเห็นพลเอกก่อตัวจากลาวาและทหารเรือล้อมรอบตัวพวกเขาพร้อมโมมอนก้า"นักรบอสูร"
"สวัสดี"
"แกเอาชนะหนวดดำเหรอ?"อาคาอินุถามชายหนุ่มที่ส่ายหัว
"ไม่....เจ้านั่นหนีเพราะไม่อยากเจอแก สำหรับคนที่มีผลปีศาจสองผล เขาขี้ขลาดมาก"
"แล้วนายมาที่นี่ทำไม"
"ฉันถูกเรียกมาที่นี่"เท็ดตอบอย่างรวดเร็วและหลบลาวาที่กระแทกพื้น
"การเทเลพอร์ตที่แกทำ"
"ในทางใดทางหนึ่ง"เท็ดสะบัดมือพัดกระแสน้ำและหายไปพร้อมกลุ่มโจรสลัดบอนนี่เหลือแต่ลาวา
.
.
.
.
หมู่เกาะชาบอนดี้
เท็ดปรากฏที่ดาดฟ้าเรือซันนี่พร้อมทหารเรือที่หมดสติอยู่ข้างเรือ
"เธอได้คุไนฉันมายังไง?"เท็ดถามอย่างรวดเร็วเก็บดาบ
เขาหยิบม้วนคัมภีร์ออกมาคลีออกเปิดชุดคุไน
"ฉันเจอมันหลังวันที่นายโจมตีโรงประมูลทาส มันดูดี นี่เป็นเหตุผลที่นายโผล่ไปทั่วได้ใช่ไหม"
"ประมาณนั้น"เท็ดตอบหันหลังกลับ"นี่คือเครื่องพิกัด มันมีส่วนหนึ่งของพลังฉันและเมื่อฉันตั้งสมาธิ ฉันสามารถใส่พลังเข้าวัตถุหรือเทเลพอร์ตไป ฉันยังรู้สึกเมื่อมีดพวกนี้ตีอะไรบางอย่าง"
"เดินทางไกลได้ไหม"
"ไม่รู้สิ....ฉันไม่เคยไปรอบโลกโดยใช้แค่อันเดียว นั่นใช้พลังฉันไปมาก สำหรับคนที่ห่างไกล ฉันเดินทางระหว่างคุไนจนกว่าจะถึงจุดหมาย"
"ทำไมนายถึงช่วยฉันกับลูกเรือ"
"ฉันแพ้สาวผมแดง"
"ผมฉันไม่ใช่สีแดง"เธอตอบขณะคนของเธอลุกขึ้น
"ก็ใกล้เคียง"
"เอ้านี่"เขาโยนมีดให้
"อะไร"
"เก็บไว้เถอะ ฉันสร้างมันได้มากกว่านี้ ถ้าเธอลำบากก็โยนมัน"
เธอหยิบมันก่อนแสยะยิ้มมองนักรบอสูร"ชั้นไม่ชอบติดหนี้ ฉันไม่มีอะไรตอบแทนนอกจาก....ร่างกาย"
ไม่จำเป็นต้องคิดว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น พวกเขาร่วมรักกัน ก็แค่เซ็กส์เฟรน
จบการย้อนหลัง
เท็ดเตะพลโทไปหาร่างแยกที่ต่อยเขาไปด้านบนเรือผ่านหน้าต่าง
ปัง!!!
เท็ดมองแพนซ์โดนกระสุนปืนใหญ่และเรือกองทัพก็โดนด้วย
"รายงานความเสียหาย?"
"เรือข้าศึกอยู่ที่ไหน"
เรือดำน้ำลอยขึ้นมาก่อนเห็นอัลปาก้าที่มีโลหะรอบตัวมันยิงกระสุนปืนใหญ่ ลูกเหล็กพุ่งมาหาพวกเขา ลูฟี่จะใช้บอลลูนยางยืด ชูโซยิ้มหมุนตัวเข้าใส่ลูฟี่ส่งเขาลงทะเลไป
โซโลดำน้ำไปช่วยกัปตัน เรือฉลามโผล่มาก่อนชูโซจะเห็นเท็ด เท็ดหมุนตัวไปรอบๆจนเห็นเท็ดหลายคนระดมอัดชูโซส่งเขากลับเรือดำน้ำ จากนั้นเขาก็ไปที่เรือ ขณะที่ด้านหลังซันนี่สว่างขึ้น เขาล่ามโซ่เชื่อมต่อซันนี่กับแพ
"คู โด เบิร์ส!!!"
@@@@@@@@
ซันนี่มาจอดบนเกาะหิน ก่อนนามิจะพูด"ดูเหมือนว่าเราจะออกมาจากทะเลเบอมิวจิมอร์แล้วละนะ อากาศจนถึงเมื่อกี้เหมือนเรื่องโกหกเลย วางใจได้แล้วล่ะ"
“มาได้ไกลพอสมควรแล้วละนะ ไม่เห็นเรือตามมาเลยสักลำ”อุซปมองไปรอบๆผ่านกล้องส่องทางไกล
“ก็แน่ล่ะสิ ก็เราพุ่งมารวดเดียวด้วยคู เดอ เบิร์ส ไม่ว่าจะเรือเร็วแบบไหนก็ไม่มีทางตามได้ทันหรอกน่า”แฟรงกี้กล่าว
“หินโสโครกพวกนี้ก็ซ่อนตัวได้สะดวกสะบายด้วย เราจะได้พักหายใจกันซะทีนะ”โรบินกล่าว
“อื้ม ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง”นามิมองไปบนฝั่ง
พวกลูฟี่ดูช็อปเปอร์รักษาแผลให้แพนซ์ ฟราย
“แผลลึกพอสมควรเลย แต่อยู่เฉยๆ2-3วันก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ สบายใจได้”
“ขอบคุณนะคุณช็อปเปอร์ ซาบซึ้งใจจริงๆ”ลิลลี่น้ำตาซึม
“ซาบซึ้งใจอะไรกันเล่า พูดแบบนี้ก็ไม่ดีใจหรอกนะยัยนี่”ช็อปเปอร์เขินใหญ่
ลูฟี่ขอให้เขาทำอาหารให้ ซันจิเตะเขา”แกเป็นยักษ์รึไง”
“ไม่ได้ยินที่ฉันบอกรึไงลูฟี่ ฉันบอกว่าต้องอยู่เฉยๆยังไงเล่า”
ซันจิถามว่าต่อให้ทำได้แต่วัตถุดิบจะทำยังไง ลิลลี่โชว์ของที่เอามาจากกองทัพเรือตอนที่เรือแตก
“เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานยังตะกละอีกนะ”เท็ดกล่าว
แพนซ์ ฟรายพยายามขยับตัวยืนยันว่าจะทำอาหารให้แม้ลิลลี่จะประท้วง เขาบอกว่าพวกลูฟี่เป็นผู้มีพระคุณ ถ้าไม่ตอบทำก็เสียชื่อเชฟและเผ่าคนยักษ์
ทันใดนั้น เท็ดหันไปด้านข้างหรี่ตาลง เรือสีเหลืองพุ่งออกมาจากน้ำและชนโขดหินระเบิด เรือดำน้ำของชูโซโผล่มาข้างๆ เท็ดพุ่งไปต่อยชูโซไปตีหินข้างๆก่อนจะกระโดดสร้างกระสุนและทำลายย่อยยับ
เขามัดกลุ่มด้วยโซ่และทิ้งไว้บนเกาะ ขณะที่ลูกเรือ แพนซ์ ฟรายและลิลลี่ออกไปขณะที่แฟรงกี้ซ่อมแพ
ต่อมาโมมอนก้าพบชูโซซึ่งไม่เข้าใจว่าพลโทหาเขาพบได้ไง โมมอนก้าอธิบายว่าเขามีบีเบิ้ลการ์ดติดไว้กับแพนซ์ที่ตกลง เขาเก็บมันขึ้นมาและนำทั้งกลุ่มไปที่อิมเพลดาวน์
ตัดมาทางซันนี่
หลังจับปลาและพวกเจ้าทะล แพนซ์ทำอาหารด้วยกระทะบนภูเขาไฟทะเล หลังงานเลี้ยง ลูกเรืออำลาคนยักษ์แยกทางกัน
@@@@@@@@
บนเรือลำหนึ่ง
“เกิดเรื่องขึ้นจริงอย่างที่เคยนึกกังวลไง้ค่ะ”หญิงผมฟ้ากล่าวมองหนังสือพิมพ์ที่มีข่าวชูโซโดนจับ”หากฉันพูดห้ามให้หนักแน่นกว่านี้ เรื่องนี้ก็คง…ขออภัยจริงๆค่ะ แผนการของเราคงไม่รั่วไปถึงกองทัพเรือใช่ไหมค่ะ”
ตรงหน้าเธอมีชายชราที่มีผมสีม่วงสวมชุดกัปตัน
“อย่าห่วงไปเลย ต่อให้โดนทรมาณแบบไหนก็ไม่มีทางปริปากบอกหรอก เจ้านั่นเองก็เป็นหนึ่งในนีโอกองทัพเรือที่มีความอดทนสูงเช่นกัน”
“ค่ะ”
“อาจารย์เซ็ตโต้ เราใกล้จะถึงเกาะเฟาส์แล้วครับ”เสียงแมลงสื่อสารดังขึ้น
“เอาล่ะ ใกล้จะได้เวลาออกแรงซะที ในที่สุดวันสุดท้ายของนิวเวิร์ลก็จะมาถึงจนได้ บดขยี้โจรสลัดทั้งหมดให้แหลกด้วยมือของเรา”
ความคิดเห็น