ลำดับตอนที่ #127
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #127 : กลุ่มหมวกฟาง VS CP9(RE2)
หอฝั่งซ้ายคันโยกถูกสับ
"ดีล่ะสับคันโยกได้แล้ว"ลูลูตะโกน
"สำเร็จแล้วจ้า!!!"มอสร้อง
_______________
หอฝั่งขวา
"เย้ๆๆๆ"ไทลุสตั้นและตระกูลแฟรงกี้ต่างดีใจ
"รู้สึกว่าพวกมอสก็จะทำสำเร็จแล้วเหมือนกันนะ"
"ลุยเลยเจ้าหมวกฟาง
____________
สะพานเริ่มถูกยกลงมา
"สะพานเริ่มขยับแล้ว"
"เจ้าพวกนั้นทำสำเร็จสินะ ได้จังหวะพอดีเลย"ซันจิกล่าว
"สะๆ สั่นสู้ต่างหาก"อุซปพูดขาสั่น
"เร็วๆหน่อยซี่"โซโลเอามือจับดาบ
"หน้าตาดูชั่วร้ายจัง"นามิกล่าว
"จะขย้ำพวกมันให้เละ"เซียร์กล่าว
"ฉันอยากฟันพวกมันเร็วๆ"คิรัวร์กล่าว
"ลุยเลย"วีวี่กล่าว
"โรบิน ฉันจะช่วยเธอให้ได้"ลูฟี่กล่าว
"หยึ๋ย อย่าเข้ามานะ!!!"สแปนดั้มร้อง
"หึหึ ท่าทางขึงขังน่าดู"แคลิเฟอร์กล่าว
"เฮ้อ ทำให้เรื่องยุ่งยากจนได้"บรูโน่กล่าว"เป็นพวกที่ดื้อด้านจริงๆ"
"ฮ่าๆๆ มันไม่กลัวธงของรัฐบาลเลยนี่นา"จาบรากล่าวหัวเราะ
"เปล่าประโยชน์ ไม่มีใครเอาชนะพวกเราได้หรอก"คาคุกล่าว
"อย่ามั่นใจตัวเองไปนักดีกว่าคาคุ"คาราสึมะกล่าว
"อย่าเข้ามานะเฟ้ย"สแปนดั้มตะโกน
_______________
"เอาสะพานยกลงได้แล้ว ลุยเลยคุณหมวกฟาง"
"หนอยแน่ะเจ้าพวกโจรสลัด
"ไม่ให้พวกแกไปหรอก"
"เตรียมยิงปืนพิฆาตเร็วเข้า ถึงต้องทำลายทิ้งก็ต้องหยุดสะพานให้ได้"บัสเคอวิลล์กลางสั่ง
"ใครมันจะไปยอมให้ทำแบบนั้นกันเล่า แส้ดาบ!!!"พาวลีย์ปล่อยเชือกเต็มไปด้วยมีดออกมา
"แกจบแค่นี้แหละ ดาบผ่าเรือ"ซันไบยกดาบฟัน
บัสเคอวิลล์โดนฟันแยกเป็นสามส่วน
"ผู้พิพากษาบัสเคอวิลล์"ทหารเรือตะโกน
"หึหึหึ เสียใจด้วย ที่จริงผู้พิพากษามี3คนต่างหาก"บัสเคอวิลล์กลางพูด ผ้าคลุมหลุดเผยให้เห็นบัสเคอวิลล์ซ้ายขวาที่สวมชุดสีน้ำเงินคล้ายๆกันนั่งบนขาบัสเคอวิลล์กลาง
"ว่าไงนะ"ซันไบถาม
"ฉันที่อยู่ข้างซ้ายจริงๆแล้วมีชื่อว่าบัส"
"ส่วนฉันที่อยู่ข้างขวามีชื่อว่าเคอวิลล์"
"และฉันที่อยู่ตรงกลางคือองค์หญิงผู้เลอโฉม"
"โป๊ก!!! ไหงเป็นงั้นฟะ!!!"
"แค่เอา3คนมาซุกอยู่ด้วยกันงั้นเหรอเนี่ย แล้วเพื่ออะไรกัน?"พาวลีย์ถาม
"เพราะพวกเรารักกัน"
"หุบปาก!!!!"พาวลีย์ตะโกน
"ยิงปืนใหญ่พิฆาตได้"
"ตูมมมม!!!!"
_________________
สะพานที่กำลังยกลงมาหยุดไป
"สะพานนิ่งไปแล้ว"ซันจิกล่าว
"มาเกะกะอยู่ได้ ใครฟะ!!!"ลูฟี่ตะโกน
"หัวหน้าสแปนดั้มรีบอพยพออกจากหอตุลาการเร็ว"บัสเคอวิลล์กล่าว
"ทำได้ดีมาก รีบไปที่ประตูแห่งความยุติธรรมก่อนที่พวกมันจะมาดีกว่า มานี่ ใครก็ได้คุมตัวคัตตี้ แฟลมมาด้วย"สแปนดั้มคว้าตัวโรบินไว้
"โรบิน!!"ช็อปเปอร์กับวีวี่ตะโกน
"แก..."คิรัวร์โกรธที่มันเอามือสกปรกตบหน้าโรบิน
"เฮอะ ไร้ราคาจริงๆไอ้พวกโจรสลัดพวกนั้น ถึงยังไงทางนี้ก็ยังมีกลุ่มนักฆ่าCP9อยู่ ผู้รอดชีวิตจากเกาะวิชาการที่วางแผนคืนชีพอาวุธโบราณนิโค โรบิน กับผู้ชายที่รับช่วงแบบแปลนที่ว่านั่น คัตตี้ แฟลมฟ โอกาสทองที่ฉันจะได้ครอบครองอำนาจยิ่งใหญ่ เรื่องอะไรจะยอมปล่อยให้หลุดมือไปได้ง่ายๆล่ะ ฮ่าๆๆ"
"สแปนดั้ม"แฟรงกี้เรียก
"หือ? คัตตี้ แฟลม"สแปนดั้มมองเขาเอาแผ่นกระดาษที่ดูเก่าออกมา
"นั่นมัน หรือว่า แบบแปลนอาวุธโบราณพลูตั้นอย่างงั้นเหรอ"
"อันนี้ของจริง เชื่อรึเปล่าล่ะ ลุจจิ คาคุ กิโร่ ถ้าเป็นพวกแกคงเข้าใจสินะ"แฟรงกี้สับหน้าให้พวกเขาดู
"ก็นึกเอะใจอยู่เหมือนกัน ที่แท้แกก็ซ่อนมันเอาไว้ในร่างกายของแกนี่เอง"คาคุกล่าว
"เขาเอาโคล่ากับอาวุธใส่ไว้ในร่างได้ กระดาษไม่กี่ใบไม่ใช่ปัญหา"กิโร่กล่าว
"ของจริงเหรอ ของจริงงั้นเหรอเนี่ย ส่งมันมา รีบส่งมันมาเดี๋ยวนี้แบบแปลนที่ฉันเฝ้ารอมานาน"สแปนดั้มตะโกน
"นิโค โรบิน ข่าวลือที่แพร่สะพัดไปทั่วโลกเนี่ยเชื่อถือไม่ได้ซักนิดจริงๆ ระหว่างทางที่ถูกลากมาที่ห่วยๆนี่ ฉันรู้แล้วว่าเธอไม่ใช่ปีศาจที่จ้องจะเอาอาวุธโบราณนั้นไปใช้ทำชั่ว เธอก็แค่อยากปกป้องคนที่เธอรักเท่านั้น"แฟรงกี้เหลือบมองคิรัวร์และหันไปมองสแปนดั้ม"จะว่าไปแล้วสิ่งที่ช่างต่อเรืองวอเตอร์ เซเว่นได้รับการสืบทอดมาในแต่ล่ะรุ่นมันไม่ใช่วิธีการสร้างอาวุธซักหน่อย นี่สแปนด้า สิ่งที่คุณทอมกับไอซ์เบิร์กพยายามปกป้องรักษามันด้วยชีวิตน่ะนะ"
"ส่งมาเร็วๆ"สแปนดั้มตะโกน
"แต่ว่าถ้าวันหนึ่งอาวุธโบราณไปอยู่ในมือคนบ้าบอแบบแกจนโลกวุ่นวาย การสร้างอาวุธอีกชิ้นขึ้นมาเพื่อต่อสู้และยับยั้งความวุ่นวายนั้นก็คือความปรารถนาของผู้ออกแบบ จริงอยู่ว่าถ้าใช้นิโค โรบิน ก็เรียกอาวุธโบราณนั้นออกมาได้ ถึงแม้เจ้าตัวจะไม่เต็มใจทำ แค่มีความเสี่ยงที่จะถูกใช้ก็เป็นผู้หญิงอันตราย แต่ว่ายัยนี้กลับมีพวกพ้องที่คิดจะปกป้องโดยไม่หวั่นเกรงความตายอยู่ ดังนั้นฉันจึงจะลองเสี่ยงดู และฉันตอนนี้ ถ้าจะมีทางทำให้ความปรารถนาของผู้ออกแบบเป็นจริงก็คงมีแค่วิธีเดียว"
"อย่ามัวแต่พล่ามรีบส่งมันมาเร็วๆ มันเป็นของของฉัน!!!!"
"คุณทอม ถ้าเป็นคุณล่ะก็คงทำแบบนี้"
แฟรงกี้ยกแบบแปลนขึ้นเหนือหัวและพ่นไฟเผาทำลายแบบแปลนทิ้ง ทำให้สแปนดั้มตกตะลึง
"นี่แก ทำอะไรของแกเนี่ย ไหม้หมดแล้ว บ้าเอ๊ยฉันจะฆ่าแก!!!!"สแปนดั้มพูดขณะพยายามเก็บเศษแบบแปลนที่ไหม้ไป
"ภารกิจตลอดช่วง5ปีของพวกเรา"แคลิเฟอร์กล่าว
"เป็นการเอาคืนที่เจ็บแสบมากแฟรงกี้"กิโร่ชมเล็กน้อย
"แบบแปลนที่เหลือไว้สำหรับสร้างกองกำลังฝ่ายต่อต้านถูกพวกแกรัฐบาลหมายตามาตลอด ตามหลักของพรรณ์นี้เป็นสิ่งที่ห้ามเปิดเผย เมื่อมันถูกเปิดเผยก็ต้องทำลายทิ้งให้สิ้นซาก คราวนี้ก็ไม่มีพลังเอาไว้ต่อต้านอาวุธโบราณแล้ว และถ้าโรบินตกไปอยู่ในมือของพวกแกก็จบเห่ แต่ว่าถ้าพวกหมวกฟางชนะหมายความว่าพวกแกไม่มีอะไรเหลือเลยแม้แต่อย่างเดียว และตัวฉันขอเดิมพันกับชัยชนะของพวกนั้น"
"ทำบ้าๆกับฉันได้ ดูท่าทางแกอยากตายก่อนเป็นคนแรกงั้นสินะ"สแปนดั้มกล่าว
"ลูกพี่ๆ ลูกพี่แฟรงกี้!!!"แฟรงกี้หันไปเห็นซันไบ
"ดูนั่นลูกพี่อยู่ที่หอตุลาการ"
"ว้าว ใช่ลูกพี่จริงๆด้วย"
"ลูกพี่พวกเรามารับแล้วนะ"
"ลูกพี่กลับไปพร้อมกับพวกเรานะลูกพี่"
"ให้ตายเถอะพวกแก ฉันไม่ได้บอกให้พวกแกมาช่วยซักหน่อย บ้าเอ๊ย"แฟรงกี้ร้องไห้
"ลูกพี่ๆๆ ลูกพี่แฟรงกี้"
"ให้ตายสิพวกแกฉันไม่ได้ร้องไห้ซักหน่อยนะ"
"ลูกพี่ๆๆๆ"
"หนวกหู!!! เงียบๆหน่อย"คิรัวร์ตะโกน
"นี่นายเป็นยักษ์เหรอ"นามิกับโซโลตะโกน
"โรบินกำลังรออยู่ รีบๆยกสะพานลงเร็วๆ!!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"ถ้าไม่ได้โรบินคืนฉันจะฆ่าพวกแก"คิรัวร์พูดสายตาเอาจริง
"นี่พวกนายเร็วๆหน่อยสิ"เซียร์ตะโกน
"จริงด้วย ไปจัดการเร็วๆเลย ไม่งั้นโดนอัดแน่"
"นะ...นั่นสินะ"ซันไบกล่าว
"เซียร์จังที่ไม่รักษาฟอร์มแบบนั้นผมก็ชอบเหมือนกัน"ซันจิร้องขึ้น
"หุบปากไอ้โรคจิต"เซียร์มองเศษขยะ
ซันจิจ๋อยสนิท
"เฮ้ เจ้าหมวกฟาง นายช่วยดูแลลูกน้องของฉันสินะ ถ้างั้นคราวนี้ ท่านแฟรงกี้คนนี้จะเป็นกำลังรบที่ยิ่งใหญ่ให้กับพวกนายเองล่ะ"
"ตามสบาย ฉันน่ะยังแค้นเรื่องอุซปไม่หายเลยนะจะบอกให้"ลูฟี่ตะโกน
"เอ่อ ก็ยืนอยู่ข้างๆนั่นไม่ใช่เหรอ?"แฟรงกี้กล่าว
"คัตตี้ แฟลม แกนะแกบังอาจทำกับแบบแปลนของฉัน"สแปนดั้มพุ่งเข้าไปผลักแฟรงกี้ตกเหว
"จ๊าก!!!!"
"ลูกพี่!!!!!"
"แฟรงกี้!!!!"อุซปร้อง
"โอ๊ย เจ้าโจรสลัดพวกนั้นน่ะ"
"เอ๋? คุณโคโระโระ"นามิมองหอยทากสื่อสาร
"ฉันได้ยินหมดแล้ว มัวโอ้เอ้อะไรกันอยู่ห๊ะ"
"โอ้เอ้ที่ไหนกัน แต่ว่าสะพานน่ะมันลงมาแค่ครึ่งเดียว"นามิกล่าว
___________________
ร็อคเก็ตแมนกำลังขับพุ่งไปทางประตูที่คนยักษ์เฝ้า
"ได้ซักครึ่งก็เหลือเฟือแล้วล่ะ อีก4วินาทีจะไปถึงที่นั่น กระโจนผ่านน้ำตกให้สุดแรงเกิดไปเลยนะ"
"นั่นมันที่มาตอนนั้น"โออิโมกล่าว
"ฮี่ๆๆ"คนยักษ์หัวเราะ
_____________________
"จากป้าเหรอ?"ลูฟี่ถาม"หมายความว่าไง?"
"ไม่รู้เหมือนกัน บอกแค่ว่าให้กระโดดไปหาน้ำตก"นามิกล่าว
_______________________
ร็อคเก็ตแมนพุ่งผ่านประตูเข้ามาในศาล
"ขบวนรถทะเลนี่นา ทำไมมาที่ศาลล่ะ?"
"จิมนี่ เปิดหวูดรถไฟให้ดังสุดเสียงไปเลยนะ"
"โอเค"
"เมี้ยวๆๆ
________________________
"ปู๋นๆๆๆ"
"เสียงขบวนรถทะเล ฮี่ๆๆ"ลูฟี่แสยะยิ้ม
"ยิ้มแบบนั้นอย่าบอกนะว่า"อุซปกล่าว
ลูฟี่ยืดแขนรวบตัวทุกคนไว้
"ไปเลย!!!"
ลูฟี่กระโดดลงจากกำแพงโดยไม่ฟังเสียงประท้วงจากทุกคน
ร็อคเก็ตแมนพุ่งผ่านศาลขึ้นมาบนสะพาน
"ร็อคเก็ตแมนนี่"แฟรงกี้ก็เห็น
ร็อคเก็ตแมนพุ่งขึ้นฟ้า กลุ่มหมวกฟางตกลงมาบนรถขบวน ตามด้วยแฟรงกี้ที่ชนกับหน้าขบวนรถพุ่งข้ามไปยังหอตุลาการ
"มันมาแล้ว!!!!"สแปนดั้มตะโกน ขณะที่เหล่าCP9แสยะยิ้มที่คู่ต่อสู้มาถึงแล้ว
"น้ำตกล่ะ"จิมนี่ร้อง
"เมี้ยวๆๆ"
"ฮะๆๆ นึกถึงเมื่อก่อนเลยนะคุณทอม"
"ที่ฉันให้ความช่วยเหลือโรเจอร์น่ะ ฉันรู้สึกภาคภูมิใจอย่างที่สุด"
"ฉันชื่อลูฟี่ ผู้ชายที่จะเป็นราชาโจรสลัด"
"จริงเหรอ?"จิมนี่ถาม
"เออ"
"เจ้าโรเจอร์คนนั้นก็เป็นคนที่บ้าบอไม่แพ้กัน คุณถึงให้ความช่วยเหลือใช่มั้ยล่ะ ฉันเลยไม่เข็ด ยื่นมือบริษัททอมเวิร์คเกอร์ยื่นมือให้ความช่วยเหลือเจ้าหนูโจรสลัดคนนั้นยังไงล่ะ ฮะๆๆ ถ้าเป็นคุณก็คงทำแบบนี้สินะคุณทอม"
"กรี๊ดดดดด!!!!!"นามิกรีดร้องจับคิรัวร์เอาไว้แน่น
"เลดี้ทั้งหลายรีบเข้ามาในอ้อมกอดผมเร็ว"ซันจิพูดดวงตาเป็นหัวใจ
นามิกับวีวี่พุ่งคว้ากอดคิรัวร์ที่อยู่ใกล้ๆ
"รู้สึกเขาอยากได้แฟนตัวเองมากกว่านะ"โซโลกล่าวล้อเลียน
"ว่าไงนะแก!!!!"ซันจิโมโห
"จะชนแล้ว!!!!"ลูฟี่ร้อง
"แบบนี้ชนแหงๆ"แฟรงกี้ตะโกน
ร็อคเก็ตแมนชนทะลุประตูหินยักษ์เข้ามาด้านในหอตุลาการ
"มาแล้ว มันมาแล้ว บ้าเอ๊ย มานี่เลย"สแปนดั้มดึงตัวโรบินไป
"อย่างน้อยถ้าเอาตรวนหินไคโรออกได้ล่ะก็"โรบินคิดในใจ
"ฉันจะตามแกไปคอยคุมนิโค โรบิน คงไม่มีปัญหานะ"คาราสึมะบอกสแปนดั้ม
"ฉันขออยู่ที่นี่แหละ"ลุจจิกล่าว เขาอยากสู้มากกว่าคุ้มกัน
"ช่วยไม่ได้ ยังไงหมอนี่ก็เก่งที่สุด"สแปนดั้มคิด
"ดี ลุจจิไม่อยู่ขวางก็สบาย"คาราสึมะคิด
"พวกแกได้รับการปลดปล่อยแล้วCP9 ไปจัดการพวกมันให้สิ้นซากที่หอตุลาการนี่ซะ ฉันอนุญาติให้ฆ่าพวกมันได้ โทบิรามะ แกมากับฉัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแกต้องคุ้มครองฉันก่อน เข้าใจนะ แฟรงค์ฟรีด!!!"
"แปร๋น"ช้างวิ่งเข้ามากลายร่างเป็นดาบ
"ดีมากเด็กดี"สแปนดั้มกล่าว
"ผลปีศาจ ช้างที่มีพลังของผลปีศาจดาบอยู่ในตัวงั้นเหรอ"โรบินถาม
"เปล่าเลยกลับกันต่างหาก เจ้านี้คือดาบที่กินผลโซโซ(ช้าง)เข้าไป หรือก็คือดาบช้างยังไงล่ะ เมื่อรวมCP9กับพลโทหน้าใหม่นี่แล้ว ฉันก็ยังมีดาบสุดเจ๋งเล่มนี้อยู่ด้วย พอคิดดูให้ดีๆแล้วฉันไม่เห็นมีอะไรต้องกลัวเลยนี่หว่า เอาล่ะไปประตูแห่งความยุติธรรมได้แล้ว มีปัญญาเอายัยนี่กลับไปได้ก็มาเอาไปเลยไอ้พวกหมวกฟาง"
"เย้ ลูกพี่ครับ ลูกพี่แฟรงกี้ปลอดภัยแล้ว"
"พวกคุณหมวกฟางเข้าไปที่หอตุลาการแล้วด้วย"
"ตอนนี้ลูกพี่ไม่ได้เป็นนักโทษแล้ว"
"ร่วมสู้ด้วยแน่ๆ ใช่แล้วเพราะลูกพี่เป็นคนแบบนั้น"ซันไบกล่าว
"อัดมันเลยลูกพี่"มอสตะโกน
"กลุ่มหมวกฟางพยายามเข้า"กีวี่ตะโกน
"ที่เหลือฝากด้วยล่ะเจ้าหมวกฟาง"พาวลีย์กล่าว
______________________
"เฮ้ เป็นอะไรรึเปล่า ป้าโคโคโระ เจ้าพวกตัวเล็ก ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ด้วยล่ะ ถึงขนาดเอาของอันตรายอย่างร็อคเก็ตแมนออกมาใช้แบบนี้ แต่เพราะมันฉันถึงได้รอดมาได้ เฮ้ นี่ป้าแข็งใจไว้ก่อน ไหว้ล่ะอย่าพึ่งตายนะ"
"เลือดกำเดาไหลเลย"ทั้งสามลุกขึ้นมา
"เจ็บแค่เลือดกำเดาไหลเนี่ยมันแปลกไปหน่อยรึเปล่า!!!"แฟรงกี้ตะโกน
"เอาล่ะ ถึงแล้ว"
"เย้ๆๆๆ"
"คุณป้าสัตว์ประหลาด นี่ๆพวกนายรีบลุกขึ้นมาได้แล้ว แค่นี้ไม่เจ็บหรอกน่า"ลูฟี่บอกทุกคนที่อยู่ในกองซาก
"อย่าเอาพวกเราไปเทียบกับมนุษย์ยางได้มั้ย มนุษย์ตัวเปล่าๆเจอกระแทกเข้าไปขณะนี้จะไม่เป็นไร..."ซันจิพูด
"ได้ยังไงละฟะ!!!"กลุ่มหมวกฟางทุกคนลุกขึ้นจากซากหิน
"ปลอดภัยทุกคน"ลูฟี่กล่าว
"พวกนี้ไม่มีใครปกติเลยสักคน ยังไงฉันขอบอกเอาไว้ก่อน"แฟรงกี้กล่าว
"นายมีสิทธิพูดด้วยเหรอ?"คิรัวร์ถาม
"ตรงนั้นมีบันไดอยู่ด้วย รีบขึ้นไปหาโรบินกันเถอะ"ลูฟี่วิ่งแล้วคนอื่นๆตามไป
"เดี๋ยวก่อน"
พวกเขามองไปเห็นฟุคุโร่เกาะกำแพงมุมห้อง
"นั่นตัวอะไรน่ะ?"
"บุกเข้ามาได้แล้ว จาปาปา แต่ถึงจะไปห้องเมื่อกี้นี่นิโค โรบินก็ไม่อยู่แล้ว เพราะคาราสึมะพาตัวไปที่ประตูแห่งความยุติธรรมแล้ว อ๊ะ แล้วก็หัวหน้าด้วย"
"งั้นหรอกเหรอ ขอบใจสำหรับข้อมูลลับนะ"นามิกล่าว
"จาปาปา เผลอพูดไปอีกแล้ว"ฟุคุโร่กล้าว
"ไอ้เจ้าหมอนี่ตลกแฮะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ช่างเถอะ บอกแค่ว่าไปที่ไหนแต่ยังไม่ได้บอกว่าไปยังไง พวกเราCP9ไม่ปล่อยให้ผ่านไปหรอก พวกเราได้รับคำสั่งให้ฆ่าพวกนายทิ้งให้หมด จาปาปา"
"สั่งฆ่าหมดเหรอ"อุซปกล่าว
"แล้วถ้าพวกนายเอาชนะพวกเราไม่ได้ พวกนายก็ไม่มีทางปลดปล่อยนิโค โรบินได้อย่างแน่นอน"ฟุคุโร่กล่าว
"เออ ถึงแกไม่บอกฉันก็ตั้งใจจะทำแบบนั้นอยู่แล้ว"ลูฟี่กล่าว
"จาปาปา ท่าทางขึงขังน่าดู แต่ว่าขอพูดอะไรอย่างหนึ่ง"
"อะไร พูดมาสิ"ลูฟี่กล่าว
"ขอบคุณ งั้นก็ไม่เกรงใจล่ะ ดูนี่สิ"ฟุคุโร่หยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋า
"กุญแจเหรอ?"ช็อปเปอร์ถาม
"มันทำไม?"ซันจิถาม
"นี่คือกุญแจไขตรวนหินไคโรที่จองจำนิโค โรบินอยู่ยังไงล่ะ"
"ตรวนหินไคโรเหรอ?"เซียร์ถาม
"เป็นหินที่ทำให้พลังผลปีศาจหมดฤทธิ์ลงไงล่ะ ได้ยินว่าเหมือนตกลงไปในทะเลเลย"คิรัวร์อธิบาย
"เพราะอย่างงั้นโรบินถึงต้องเชื่อฟังพวกมันงั้นสินะ ที่จริงแล้วเค้าเก่งจะตาย"ช็อปเปอร์กล่าว
"เออ ถ้าใช้พลังได้ล่ะก็โรบินจังไม่มีทางถูกพวกมันจับตัวได้ง่ายๆแบบนี้แน่"ซันจิกล่าว
"คงแค้นใจน่าดู"เซียร์กล่าว
"อย่างงี้นี่เอง"แฟรงกี้เข้าใจแล้ว
"ต่อให้พวกนายดวงเฮ็งช่วยนิโค โรบินออกไปได้ก็ตาม แต่ตรวนหินไคโรแข็งพอๆกับเพชร ยังไงก็ไม่มีทางถอดได้ตลอดกาล จาปาปา เผลอพูดออกไปอีกแล้ว"
"ไอ้หมอนี่มันตลกจริงๆด้วยแฮะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ถ้าไม่ขัดข้องก็เชิญไปช่วยนิโค โรบินได้เลย จาปาปา"
"งั้นก็ส่งมันมา!!!!"ลูฟี่ชกใส่
"ตูม!!!"ฟุคุโร่หายตัวไปด้วยโซล
"หมอนั้นใช้ท่านั้นได้เหมือนกันสินะ"ลูฟี่กล่าว
ฟุคุโร่โผล่มายืนห่างจากกลุ่มหมวกฟาง
"อย่าพึ่งใจร้อน ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่ากุญแจดอกนี้เป็นของจริง"
"ว่ายังไงนะ!!!!"ทุกคนตะโกน
"อาจจะเป็นกุญแจไขตรวนอันอื่นก็ได้ใครจะไปรู้ จาปาปา"ฟุคุโร่ใช้เดินชมจันทร์โดขึ้นฟ้า
"ในหอตุลาการแห่งนี้ ถ้ารวมฉันเข้าไปด้วยก็มีCP9ทั้ง10คนอยู่ แต่ล่ะคนก็มีกุญแจอยู่คนละดอก รอเจอพวกนายอยู่ข้างบน"ฟุคุโร่กล่าว
"หมายความว่าจนกว่าจะแย่งกุญแจจากพวกแกและลองไขตรวนที่ล่ามโซ่โรบิน จะไม่มีทางรู้ว่าดอกไหนคือของจริงสินะ"เซียร์กล่าว
"แผนถ่วงเวลาเหรอ ระหว่างที่ไล่หากุญแจพวกแกก็จะพาโรบินจังข้ามประตูแห่งความยุติธรรมไปใช่มั้ยล่ะ"ซันจิกล่าว
"ถูกต้อง อุ๊ย เผลอพูดออกไปอีกแล้ว"ฟุคุโร่กล่าว
"ตอนนี้เรื่องโรบินสำคัญกว่า ก่อนอื่นเราต้องชิงตัวโรบินกลับมาให้ได้ กุญแจเอาไว้ทีหลัง เลิกสนใจตัวพรรณ์นั้นแล้วรีบไปกันเถอะ"นามิกล่าว
"ไม่ได้"คิรัวร์ปฎิเสธ
"พูดอะไรน่ะคิรัวร์คุง ทำได้สิ"นามิยืนกราน
"คิดดูสิ ถ้าพวกเราไปหาโรบิน พวกมันก็จะทำลายกุญแจและโรบินต้องมีตรวนนี้ล่ามตลอดไป"คิรัวร์กล่าว
"จาปาปา เพื่อนเธอพูดถูกแล้ว ถ้าทำอย่างงั้นแล้วกุญแจดอกนี้ฉันจะเอาไปทิ้งทะเลเลยจาปาปา นี่คือโอกาสที่พวกเรามอบให้ ไปก่อนล่ะ"ฟุคุโร่โดดหนีไป
"เดี๋ยวก่อนสิ!!!"ลูฟี่จะวิ่งไล่ตาม
"อย่าเพิ่ง นายน่ะหยุดเลย"โซโลจับลูฟี่พยายามหยุดพร้อมอุซป"แค่แป๊ปเดียวน่า มาตกลงกันก่อนว่าใครจะทำหน้าที่อะไรแล้วค่อยไป"
"ปล่อยนะปล่อย"ลูฟี่ร้องพยายามวิ่งจนปากยืด
"ใจเย็นๆก่อนสิหมวกฟางคุง"อุซปกล่าว
"คาราสึมะหมายถึงเจ้าผมเงินนั้นเหรอ?"คิรัวร์ถาม
"เออ นั่นแหละ อดีตCP9ที่เข้าร่วมกองทัพเรือ ได้ยินว่าเป็นถึงพลโทเลย"แฟรงกี้กล่าว
"ถ้าหมอนั้นอยู่กับโรบินล่ะก็ให้ลูฟี่ล่วงหน้าไปก่อนดีกว่า ลูฟี่ เดี๋ยวนายไปจัดการพลโทนั้นนะ พวกเรา9คนนอกจากลูฟี่ ต้องไปแย่งกุญแจ10ดอกเพื่อช่วยโรบินจากพวกCP9สิบคนที่อยู่ที่นี่แล้วตามลูฟี่ไป"คิรัวร์กล่าว
"อื้อ"ช็อปเปอร์พยักหน้า
"ถ้าโรบินคุงถูกพาข้ามประตูไปทุกอย่างก็จบ งานนี้พวกเราต้องแข่งกับเวลาแล้ว"ซันจิกล่าว
"ถ้าแพ้จะยิ่งเสียเวลา ทุกคนถึงตายก็ต้องชนะ"โซโลปล่อยลูฟี่ให้วิ่งออกไป อุซปก็ปล่อยลูฟี่ไป
"โอ้!!!!"ทุกคนต่างวิ่งขึ้นบันไดไป
"สู้เขานะ พวกพี่ชายโจรสลัด"จิมนี่ร้อง เธอไปเหยียบพื้นกลไก ส่งเธอกับกอนเบตกลงไป
โคโคโระดื่มเสร็จแล้วมองหา
"จิมนี่ กอนเบ หายไปไหนแล้วล่ะเนี่ย?"โคโคโระตะโกน
ลูฟี่วิ่งขึ้นบันไดล่วงหน้าคนอื่น
"เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนั้น วิ่งไปเดี๋ยวก็เจอ ประตูแห่งความยุติธรรมน่ะฉันไม่ให้เธอไปแน่ โรบิน!!!!"
______________
ด้านจินนี่และกอนเบเดินในทางลับ
"เจอทางด้วยล่ะๆๆๆ"
"เมี้ยวๆๆ"
"เดินสำรวจๆ"
"เมี้ยวๆๆ"
"หาสมบัติ"
"เมี้ยวๆๆ"
ฝูงค้างคาวบินบืนมาด้านหน้า เด็กกับสัตว์หวาดกลัวจนมันบินผ่านไป
"ค้างคาวเหรอ?"
"เมี้ยวๆๆ"
"ทางมันจะยาวไปถึงไหนเนี่ย?"
"ตึกตักๆๆๆ"เสียงฝีเม้าดังขึ้น
"ได้ยินเสียงอะไรด้วย"
"ฮ่าๆๆ ไม่มีอะไรที่ฉันต้องกลัว"
"ไปดูกันเถอะ"จิมนี่บอกกอนเบ
"เมี้ยว!!"กอนเบตอบรับ
เด็กกับสัตว์เลี้ยงวิ่งไล่ตามไป
________________
สแปนดั้ม โรบินและคาราสึมะเดินไปทางประตูแห่งความยุติธรรม
"ฮ่าๆๆ ไม่มีใครมาช่วยหรอกนิโค โรบิน พูดไปแล้วเจ้าพวกนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปที่ประตูแห่งความยุติธรรมได้ยังไง ฮ่าๆๆ"สแปนดั้มหัวเราะ
________________
เมื่อพวกเขาลงบันไดผ่านไป จิมนี่กับกอนเบออกมาจากทางออกลับตรงกำแพง
"ว้าว"
"ตึกๆๆ"
"ฮิๆๆ"
_______________
"โรบิน!!! ทางนี้เหรอ หรือว่าทางนี้!!!!"ลูฟี่กำลังหลงทางอยู่
________________
"กายาเหล็ก ทุบ!!!!"บรูโน่พุ่งทุบใส่ แต่คิรัวร์หลบได้
________________
ตอนนี้สแปนดั้ม คาราสึมะและโรบินอยู่หน้าประตูเหล็กชั้นใต้ดิน
"ฮ่าๆๆๆ ถึงพวกมันจะเก่งยังไงก็ตาม ก็มาถึงที่นี่ไม่ได้แน่"สแปนดั้มกล่าว
"ห้องประหลาด"จิมนี่กับกอนเบแอบมองอยู่
"เอ...ตรงนี้เปิดแบบนี้แล้วก็..."สแปนดั้มไปที่เครื่องคุมข้างประตู
คาราสึมะเหลือบมองเห็นจิมนี่กับกอนเบ
"กำลังทำอะไรอยู่"จิมนี่พูด
"...."คาราสึมะเงียบไม่ได้พูดอะไร
ประตูเหล็กที่ล็อคถูกเปิดออกเผยให้เห็นทางเดิน
"โอ้โห"จิมนี่ร้อง
"เอาล่ะ จะตามมาได้ไหมกลุ่มหมวกฟาง"คาราสึมะคิด
_____________________
แฟรงกี้วิ่งไปตามทางเดิน
"แย่ล่ะสิ ก่อนจะเริ่มต่อสู้ต้องเติมเสบียง ห้องอาหารอยู่ที่ไหนเนี่ย ใช้คูโดบูไปขวดครึ่ง เลยใช้โคล่าไปแล้วเกิน2กระป๋อง ถ้าไม่เติมพลังเต็ม3กระป๋องเราสู้CP9ไม่ไหวแน่"
แฟรงกี้หันไปเห็นสัญลักษณ์มีดกับส้อม
"โอ้ ตรงนั้นท่าทางจะเป็นห้องอาหาร"
"ตึง!!!"ฟุคุโร่โดดลงมาขวางทางด้านหน้า
"จาปาปาปาปา ฉันคือคนชอบเสียงลือเสียงเล่าอ้างฟุคุโร่ไร้เสียง อยากได้กุญแจมั้ย"ฟุคุโร่ถาม
"บ้าเอ๊ย ยังไม่ได้เติมโคล่าเลย"แฟรงกี้กล่าว
_______________________
"อะไรก็ไม่รู้ ไอ้ทางเดินที่เหมือนคุกใต้ดินนี่"นามิกล่าว
นามิเจอร่างใหญ่ของคุมาโดรินั่งขวางทางเคาะคทาลงพื้น
"โย่ยๆ จบสิ้นแล้วเจ้าโจรสลัด เจ้าชะตาขาดแล้วที่มาเจอกับข้าที่นี่"
"หนวกหู"นามิคิด
________________________
เซียร์กำลังขึ้นบันไดไปบนยอดของหอตุลาการและค้นตามห้องต่างๆ
"โผล่หัวมาซะทีสิCP9 ถ้าอยากจะฆ่าพวกเราก็เข้ามาโจมตีเลย"เซียร์เริ่มหมดความอดทนเพราะหาไม่เจอ
"ห้องนี้ล่ะ"เซียร์เปิดประตูและเห็นในห้องปูด้วยพื้นหญ้าสีเขียว มีบ้านหลังเล็กที่เหมือนสำนักเล็กๆไว้ฝึกตน
เซียร์เดินเข้าห้องไปช้าๆ ก่อนที่จะได้ยินเสียงโดดเหยียบอากาศ
"เคร้ง!!!!!"เทียร์ยกเท้าเตะทำให้ฝ่ายนั้นกระเด็นด้วยกำลังที่เหนือกว่า แต่ก็ลงพื้นอย่างปลอดภัย
"โอ้ เธอเองเหรอ น่าเสียดายจริงๆ ฉันหวังให้เป็นเป้าหมายที่ท้าทายกว่านี้"กิโร่กล่าว
"อะไร นายคิดว่าฉันสู้นายไม่ได้เหรอ?"เซียร์ถาม
"ความต่างของพลังเรากับกลุ่มของพวกแกน่ะเห็นกันแล้วที่คฤหาสน์"กิโร่กล่าว"พวกของแกโดนอัดเละเลย"
"ฉันจะทำให้นายเปลี่ยนความคิด"เซียร์กล่าวหักนิ้วมือเตรียมสู้
"อยากได้เจ้านี้สินะ เข้ามาเอาสิถ้าโค่นฉันได้นะ"กิโร่หยิบกุญแจในกระเป๋าเสื้อออกมา
"กุญแจ"เซียร์มีสายตาคมกริบขึ้น
"หวังว่าเธอจะพอฆ่าเวลาให้ฉันได้"กิโร่เก็บกุญแจไป
"โซล!!!!!"กิโร่พุ่งเข้าไปยกหมัดขวาใส่ เทียร์หลบไปทางขวา
________________________
"ไม่อยู่ๆ ไม่อยู่อีก"อุซปกำลังเปิดปิดทีละห้องไปเรื่อยๆ"อะไรกัน ทำไมไม่เห็นมีใครอยู่เลย แต่ไม่อยู่น่ะดีแล้ว"
อุซปหันไปเห็นประตูบานใหญ่เข้า
"ฮะๆๆๆกลัวฉันจนหัวหดหมดแล้วล่ะสิ"อุซปเปิดประตูเข้าไปเห็นจาบรา"อยู่อ๊ะ"
"คร่อกฟี้ๆๆ"จาบรากำลังนอนหันข้างเอามือยันหัว
"หลับอยู่นี่นา หมอนี่ก็CP9เหรอ หือ?"
อุซปเห็นกุญแจวางทิ้งไว้ด้านหน้า
"วางกุญแจทิ้งไว้แล้วนอนหลับเนี่ยนะ ฉันนี่โชคดีจริงๆ โอกาสทองมาแล้ว"
______________________
ซันจิวิ่งเข้ามาในห้องผนังสีชมพูที่เหมือนห้องผู้หญิง มีอ่างอาบน้ำกลางห้อง
"บ้าชะมัด ห้องนี้ก็ไม่มี"ซันจิกล่าว
"แกร็ก"ประตูปิดลง แคลิเฟอร์เข้ามาในห้องและล็อคประตู
"เชิญตามสบายนะ จะดื่มชาสักแก้วก่อนมั้ยล่ะ"แคลิเฟอร์ถาม
"ขอรบกวนหน่อยนะครับ"ซันจิหันมามองแคลิเฟอร์ด้วยตารูปหัวใจ
________________________
โซโลเดินเข้ามาในห้องที่คาคุกำลังนั่งรอศัตรูอยู่
"ชักดาบมาก่อนเลยเหรอเนี่ย?"คาคุถาม
"มันร่ำร้องอยากจะดื่มเลือดล่ะนะ"โซโลกล่าว
_______________________
ห้องของกิโร่
"ดัชนีเหล็ก!!!!!"
เซียร์โดดหลบให้พ้นจากกระสุน
"โซล!!!!"กิโร่มาโผล่ด้านหลังและเตะส่งเธอไปกระแทกกำแพง
"เปรี้ยง!!!"กิโร่พุ่งมายกเท้าฟันเท้าวายุ แต่เทียร์กลิ้งตัวหลบมาได้
"ระบำดาบสิงโต!!!"เซียร์ตวัดกริชสองเล่มเกิดแสงสีทอง
"ตูมๆๆๆ"แม้จะโดนระเบิดแต่กิโร่ใช้กายาเหล็กป้องกันได้
"ยอมแพ้ซะเถอะ เธอไม่มีวันชนะหรอก"
"ไม่!!!"เซียร์ตะโกน วิ่งเข้าไปยกเท้าใส่
"โซล!!!"กิโร่หายตัวหนีไปก่อน
"เดินชมจันทร์!!!!!"กิโร่โดดขึ้นไปเหนือหัวและเปลี่ยนให้มือเป็นกรงเล็บ
"ย๊าก!!!!"เซียร์ง้างธนูเธอสุดแรงและยิง
"ดัชนีพิฆาต หมีแล่เนื้อ!!!!!"เขาตวัดกรงเล็บ
"ระเบิดสูญญากาศ"เธอปล่อยธนูพุ่งไปหาCP9
"บรึ้มมมมมมม!!!!!"
เกิดระเบิดอย่างรุนแรง
"อ๊ากกกก!!!!!"เป็นกิโร่ที่โดนแรงระเบิดฉีกกระชากทำให้แขนซ้ายเป็นแผลน่ากลัวและโดนพลังลมอัดกระแทกกำแพง
"เป็นไงบ้างล่ะ?"เซียร์ยิ้ม
"หึ ก็ได้ ฉันจะยอมรับว่าเธอเป็นศัตรูที่ร้ายกาจและต่อสู้ด้วยพลังทั้งหมด"
ร่างกายกิโร่สูงใหญ่และขนหนาปกคลุมและกลายเป็นหมีกริชลี่ตัวใหญ่ยืนสองขา
"โฮก!!!!!"หมีร้องคำราม
________________________
"หมัดเพลิง!!!!"คิรัวร์กล่าว มือเขากลายเป็นสีดำเงาและลุกเป็นเพลิง
"ของหลอกเด็กน่า กายาเหล็ก"บรูโน่กล่าว
"ตูม!!!!!"
บรูโน่กระเด็นไปกระอักเลือดคำโตและทรุดลงพื้น
"แค่กๆๆ เราประมาทมันไป"บรูโน่คิด
"โซล!!!!"
บรูโน่ใช้โซลพุ่งหายตัวไปรอบๆคิรัวร์ แต่อีกฝ่ายยกดาบชินโซริว
"คลื่นดาบรัศมี!!!"
"ฉัวะ!!!!"บรูโน่โดนฟันถอยมาอีก เขาโดนอ่านทางได้
"ดัชนีพิฆาต"บรูโน่แทงนิ้วลงมาจากด้านบน แต่คิรัวร์หลบไปได้
"โซล!!!"บรูโน่หายตัวไปและพุ่งลงมาจากอากาศด้านหลังเขา
"กายาเหล็กทุบ!!!!!"บรูโน่ชกใส่พื้นเป็นรอยปริแตก
"ดาบอรุณกระหน่ำแทง!!!!"คิรัวร์พุ่งเข้าหาบรูโน่ถือดาบอามาเทราสุ
"เปรี้ยง!!!!"ลมร้อนแผ่ใส่ แต่บรูโน่หลบด้วยความเร็วสูง
"ใช้ท่าแบบเดียวกันโจมตีฉันไม่ได้หรอก"บรูโน่ยกมือกำหัวของคิรัวร์ไว้
"อะไรกัน ทำไมร่างกายมันแข็งแบบนี้"บรูโน่คิด
"ที่ประมาทน่ะคือแก"คิรัว์เอื้อมมือจับแขนบรูโน่ ตอนนี้มือของเขาเปลี่ยนเป็นเกล็ดผิวสีแดงกับดำและมีไฟสีดำลุกพรึ่บ
บรูโน่ถูกยกเหนือพื้นทำให้เขาตกใจ
"นี่มันอะไรกัน มันมีกำลังมหาศาลแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"
คิรัวร์โยนส่งบรูโน่เข้าชนแจกันใหญ่เต็มๆและวิ่งไปโจมตีไม่ให้พักหายใจ
"ตูม!!!!"ยกขาเตะเข้าที่ท้องอย่างไร้ปราณี บรูโน่กระเด็นร่วงลงเพดานไปชั้นล่าง
"อย่างงี้นี่ เป็นสายโซออนจริงๆด้วย แถมยัง....รัฐบาลโลก ทำไมถึงสร้างของอันตรายแล้วมอบให้เด็กพรรค์นี้ได้"
"ได้ยินว่าแกอยากเป็นนักดาบชั้นยอดของโลก แต่ใช้พลังผลปีศาจแล้วคิดว่าใครจะยอมรับเรอะ"บรูโน่ถาม
"สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่ตำแหน่งนั้นสักหน่อย และตอนนี้ฉันไม่สนใจศักดิ์ศรีนักดาบอะไรทั้งนั้น...."
คิรัวร์ยกหมัดชกไปข้างหน้า
"ตูม!!!!"เกิดคลื่นกระแทกส่งบรูโน่กระเด็นออกไป
"ต่อให้ต้องขายวิญญาณให้ปีศาจ ฉันก็จะเอาโรบินคืนมา!!!!!"
"บ้าเลือดจริง"บรูโน่พูดก่อนโดดหายเข้าประตู
"ชิ หายไปไหนนะ"
"โดอาโดอา"มีประตูอากาศปรากฎขึ้นและบรูโน่ก็โผล่ออกมาจากประตู
คิรัวร์สัมผัสกลิ่นอายได้อย่างดี
"ดัชนีพิฆาต"บรูโน่แทงนิ้วเข้ามาแต่คิรัวร์หลบได้
"เท้าวายุแบบเส้นตรง เปรี้ยง!!!"คิรัวร์ยกขาเตะเข้าที่ท้องบรูโน่ลอยเหนือพื้น
"วิชา4ดาบดาบคลื่นเพลิงสังหาร!!!!"คิรัวร์ยกดาบทั้งสองเล่มและสองเท้าฟัน
"ฉัวะๆๆๆฉึกๆๆ"บรูโน่เจอโดนตัวคลื่นปากและกรงเล็บฟันแทงเป็นแผลเต็มไปหมดล้มลงพื้น
"แค่ก!!!!"บรูโน่กระอักเลือดและแทบจะหมดสติ แต่เขาเอามือยันพื้นลุกขึ้นยืนได้
"เขาแข็งแกร่งมาก"บรูโน่ยอมรับ
"หายไปซะ หมัดเพลิงทมิฬ!!!!"คิรัวร์ยกหมัดสีดำแล้วพุ่งไปเป็นเปลวเพลิง
บรูโน่เบิกตากว้างกับพลังที่ไม่คาดคิด
"ตูมมมม!!!!!!"บรูโน่โดนแรงอัดกระแทกหายไปหลังกำแพง
"อ๊าก!!!! ร้อนๆๆ...ไฟเรอะ"บรูโน่กล่าว"โดอาโดอา
บรูโน่เปิดประตูมิติโดดเข้าไปและปิดประตู
คิรัวร์วิ่งไล่ตามมา แต่เมื่อมาถึงก็พบบรูโน่หายไปแล้ว
"ชิ เล่นซ่อนหาอีกแล้วเรอะ"
บรูโน่ที่บาดเจ็บหนักหอบหายใจอยู่ในมิติ
"ไม่ไหว หมอนี่มันร้ายกาจเกินไป ต้องให้ลุจจิจัดการ"
บรูโน่ตัดสินใจหนีไปแล้ว
เมื่อศัตรูหนีไปในมิติทำให้คิรัวร์ต้องวิ่งไปหาCP9เป้าหมายเขาต่อ
______________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น