NC

คำเตือนเนื้อหานิยาย

นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหานิยาย

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    One piece Another Nakama 2

    ลำดับตอนที่ #118 : ไอซ์เบิร์กถูกลอบสังหาร คนร้ายคือกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 917
      6
      7 พ.ย. 61

    อุซปนอนแผ่กลางดาดฟ้าเรือโกอิ้งแมรี่ตัวคนเดียว ข้าวของส่วนตัวของทุกคน รวมถึงต้นส้มนามิถูกนำออกไปหมด

     

    _______________

     

    ในเมืองวอเตอร์เซเว่น ด็อค1เกิดเรื่องวุ่นวาย มีนักข่าวมาที่ประตูเข้าโรงงานจำนวนมากสอบถามเรื่องบางอย่าง

     

    "ใครเป็นคนพบคนแรกครับ?"

     

    "ช่วยตอบคำถามหน่อยครับ"

     

    "คนร้ายเป็นใครครับ?"

     

    "เกี่ยวข้องอะไรกับที่แฟรงกี้เฮ้าส์ถูกทำลายไปหรือเปล่า?"

    _______________

     

    ข่าวกำลังแพร่ไปในเมือง ซันจิที่ซื้ออาหารเดินผ่านโดยไม่ได้สนใจฟังเท่าไหร่

     

    "นี่รู้รึเปล่า เรื่องที่เกิดขึ้นที่อู่ต่อเรือเมื่อคืนน่ะ?"

     

    "ที่ว่าตายน่ะเรื่องจริงเหรอ?"

     

    "ต้องเป็นฝีมือแฟรงกี้แน่เลย ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะไปปล่อยให้เจ้านั่นลอยนวลอยู่นั่นแหละ"

     

    "ไม่หรอก มีโอกาสสูงที่จะเป็นฝีมือพวกโจรสลัดที่เข้าออกอู่ต่อเรือนะ อย่างเมื่อกลางดึกเมื่อคืนยังเห็นว่ามีการระเบิดเกิดขึ้นที่แหลมด้วยนี่"

     

    "แล้วมันเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยเหรอ?"

     

    "ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พวกโจรสลัดที่ถูกพวกหัวหน้าช่างเล่นงานก็มีเยอะอยู่นะ"

     

    "อยู่ที่นี่เองรึ"ซันจิพูดปิดประตูดาดฟ้า"ทั้งที่เช่าห้องไว้แท้ๆแต่กลับไม่มีใครอยู่เลย ทุกคนต่างก็นอนไม่หลับกันถ้วนหน้าเลยสินะ"ซันจิบอกทุกคน

     

    "......."ไม่มีใครพูดอะไร

     

    "ลูฟี่ล่ะ?"ซันจิถาม

     

    "ตรงโน้น"ช็อปเปอร์ชี้ไปยังหอคอยของโรงแรมข้างหน้า

     

    "ซันจิ ไปไหนมาเหรอ?"เทียร์ถาม

     

    "ก็ไปนั่งเฝ้าที่แหลมมาทั้งคืน เผื่อว่าโรบินจังจะกลับมาน่ะ"ซันจิกล่าว

     

    "ซันจิ ฉันอยากให้นายกับเทียร์ไปตามหาโรบินในเมือง"คิรัวร์กล่าว

     

    "เดทกับเทียร์จัง แน่นอนครับรองกัปตัน!!!"ตาซันจิเป็นรูปหัวใจ รับคำสั่งอย่างว่าง่าย

     

    "ช็อปเปอร์นายไปกับพวกเขาด้วย"คิรัวร์เสริม

     

    "รับทราบ"เรนเดียร์ยกมือทำความเคารพ

     

    "โซโล นายรออยู่ที่โรงแรมเผื่อโรบินมาที่นี่”คิรัวร์สั่งนักดาบ

     

    “เออๆๆ

     

    ”ส่วนฉันจะพาลูฟี่ นามิและวีวี่ไปซื้อเรือ..."

     

    "ลูฟี่ คิรัวร์คุง"นามิเปิดประตูดาดฟ้าเข้ามากระทันหัน"แย่แล้วล่ะ ตอนนี้ทุกคนในเมืองกำลังพูดถึงเรื่องนี้กันใหญ่เลย ลูฟี่ เมื่อคืนนี้คุณไอซ์เบิร์ก...."

     

    _________________

     

    ที่บ้านของพาวลีย์ที่กำลังนอนอยู่มีสายเข้ามา

     

    "คุณไอซ์เบิร์กถูกยิงที่บ้าน!!!!"

     

    พาวลีย์รับสายหอยทากสื่อสารจากกาเลร่า คอมปานี

     

    "นี่ อย่ามาล้อเล่นนะ ถูกฆ่างั้นเรอะ?"

     

    "เปล่าหรอกนี่..."

     

    "เขาไม่ใช่คนที่จะไปสร้างความแค้นอะไรกับใครไว้เลยนี่"

     

    "เดี๋ยวก่อน ใจเย็นไว้ก่อนสิพาวลีย์ ยังไงก็ฟังให้ดีก่อน ฟังนะ เมื่อเช้ามีคนพบคุณไอซ์เบิร์กนอนเปียกโชกไปด้วยเลือดอยู่ในห้อง ตอนนี้ยังคงอาการหนักหมดสติอยู่ ยังไงก็ตาม นายรีบมาที่บริษัทซะ"

     

    พาวลีย์ตกใจมือสั่นวางสาย

     

    _________________

     

    ที่กาเลร่า คอมปานี ลูลู่ก็วางสายเหมือนกัน

     

    "ลูลู่ พาวลีย์ล่ะ?"คาคุเดินมาถาม

     

    "โทรไปแล้วล่ะ เดี๋ยวก็มา"

     

    "งั้นรึ ข้างนอกมีนักข่าวมายืนอัดแน่นไปหมด วุ่นวายกันใหญ่ ที่อยากรู้ว่ามันเป็นยังไงมายังไงน่ะมันพวกเราต่างหากล่ะ ถึงทั่วบริษัทจะถูกรื้อกระจายไปหมดก็ตาม แต่ไม่มีร่องรอยของมีค่าถูกขโมยไปเลย ถ้าหากไม่ใช่หัวขโมยแล้วล่ะก็ คนที่ทำร้ายคุณไอซ์เบิร์กเป็นใครและทำไปเพื่ออะไรกัน"

     

    "แต่ว่าเป็นเรื่องใหญ่เลยนะเนี่ย วุ่นวายไปทั้งเมืองเลย ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับเขาล่ะก็...ทั้งกาเลรา คอมปานี แล้วก็วอเตอร์เซเว่นต้องจบสิ้นแน่"

     

    ในห้องพยาบาล ไอซ์เบิร์กนอนอยู่บนเตียง หมอกำลังตรวจอยู่ข้างๆ

     

    ลุจจิกับแคลิเฟอร์นั่งอยู่ที่โซฟาริมผนังรอฟังผล

     

    "คุณหมอเป็นยังไงบ้างคะ?"แคลิเฟอร์ถาม ถือผ้าคอยเช็ดน้ำตา

     

    "กระสุนเข้าข้างหน้า2นัด ข้างหลัง3นัด ก็ไม่รู้ว่าเมื่อคนเกิดอะไรขึ้นในห้องหรอกนะ แต่ก็ถือว่าโหดร้ายน่าดู"

     

    ในห้องที่เกิดเหตุ เจ้าหน้าที่กำลังถ่ายรูปแลหาหลักฐาน ในห้องมีเลือดกองใหญ่และโดนรื้อคน มีหน้ากากอันนึงตกอยู่

     

    ที่ระเบียงคาคุกับลูลู่กำลังนั่งคุยกัน

     

    "ตามที่เจ้าหน้าที่บอกมา ดูเหมือนจะไม่มีร่องรอยการไขแม่กุญแจตัวไหนเลย"คาคุกล่าว

     

    "เหตุเกิดขึ้นในห้องที่ไม่น่าเข้ามาได้ สิ่งที่พบในที่เกิดเหตุก็ มีแค่หน้ากากอันนึงซึ่งหาได้ทั่วไป"ลูลู่กล่าว

     

    ______________________

     

    "ลุงไอซ์น่ะเหรอ?"ลูฟี่ถาม

     

    "เห็นว่าเขาหมดสติอยู่น่ะ"นามิกล่าว

     

    "ลุงที่ทุกคนเลื่อมใสกันขนาดนั้น ทำไมถึงได้.."ลูฟี่พึมพำ

     

    "เขาเป็นใครเหรอคะคุณนามิ?"วีวี่ถาม

     

    "เป็นคนที่ช่วยเหลือพวกเราเมื่อวานน่ะ เป็นประธานของอู่ต่อเรือ แถมยังเป็นนายกรัฐมนตรีของเมืองวอเตอร์เซเว่นอีก"นามิบอกทุกคน

     

    "เป็นคนใหญ่คนโตเลยนะเนี่ย"ลูฟี่กล่าว

     

    "ใช่ สำหรับเมืองนี้ไม่มีเหตุไหนจะใหญ่ไปกว่านี้อีกแล้ว"คิรัวร์กล่าวพลางครุ่นคิดว่าใครทำ

     

    "เดี๋ยวฉันไปดูอาการหน่อย"ลูฟี่พูดแล้วโดดลงตึกไป

     

    "เดี๋ยวสิลูฟี่ฉันไปด้วยคน"นามิเรียกเขาไว้

     

    "เจ้างี่เง่านั่น"คิรัวร์เรียกรวบตัวนามิกับวีวี่โดดไป"พวกนายไปหาตัวโรบินซะ"

     

    __________________

     

    "ข่าวใหญ่ ข่าวใหญ่ๆ"คนส่งหนังสือพิมพ์โปรยหนังสือพิมพ์ลงพื้น

     

    ชาวเมืองต่างเก็บขึ้นมาอ่าน

     

    "วีรบุรุษของเมืองวอเตอร์เซเว่น นายกเทศมนตรีไอซ์เบิร์กถูกมือมืดลอบสังหาร รายงานข่าวรูปคดีล่าสุด"

     

    "คุณไอซ์เบิร์กปลอดภัยหรือเปล่าเนี่ย?"

     

    "โหดร้าย ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้ล่ะ"

     

    "ใครทำเรื่องแบบนี้กัน"

     

    "คนร้ายเป็นใครกันเนี่ย"

     

    "ไม่เห็นมีเบาะแสอะไรเลย"

     

    "นี่คนขายหนังสือพิมพ์ ไม่เห็นลงเนื้อหาสำคัญเลยนี่"

     

    "มันยังไงกันล่ะเนี่ย"

     

    "ที่ก่อเรื่องวุ่นวายแบบนี้ขึ้นต้องเป็นเจ้าพวกโจรสลัดแน่ๆ"

     

    "พวกเราต้องจับตัวมาให้ได้เลย"

     

    "ก่อนหน้านี้มีพวกที่ไปอาละวาดที่ด็อค1ด้วยนี่นะ"

     

    "เจ้าพวกมิคาสึกิงั้นเรอะ"

     

    ______________________

     

    "ฉันคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือของรัฐบาลนะ"ลูลู่พูดขึ้น

     

    "ลูลู่พูดอะไรน่ะ?"

     

    "โคกี้น่ะ ไม่ว่าจะมาคุยกับคุณไอซ์เบิร์กกี่ครั้งก็ถูกไล่กลับไปเรื่อย ก็ไม่รู้หรอกนะว่าคุยเรื่องอะไรกัน แต่อาจแค้นจนทำเรื่องแบบนี้ก็ได้"ลูลู่กล่าว

     

    "พอเถอะ อย่าไปพูดว่าร้ายรัฐบาลเลย เกิดมีใครได้ยินเข้าล่ะก็มันคงไม่จบลงง่ายๆแน่"

     

    _________________

     

    "เป้าหมายของคนร้ายคือ ความมั่งคั่งหรืออำนาจกันแน่!? มือสังหารที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยเป็นใครกันแน่"

     

    พาวลีย์ขี่ยางาร่าบลูไปกาเลรา คอมปานี

     

    "มันเป็นใครหน้าไหนกัน ยังไงก็ไม่ยกโทษให้เด็ดขาด!!"

     

    ________________

     

    "ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ อีกไม่นานก็จะถึง สถานีบลูของเมืองแห่งน้ำ วอเตอร์เซเว่นค่ะ"

     

    รถขบวนทะเลเข้าจอดที่สถานี ผู้โดยสารเริ่มลงมาจากขบวนรถ

     

    แฟรงกี้เดินลงมาจากขบวนรถทะเล หัวหน้าตระกูลแฟรงกี้กลับมาแล้ว

     

    ___________________

     

    พาวลีย์เดินมาที่กาเลรา คอมปานีที่มีนักข่าวเต็ม นักข่าวเห็นเขาก็รีบวิ่งเข้ามาสัมภาษณ์

     

    "คุณพาวลีย์ ขอความเห็นเกี่ยวกับเหตุครั้งนี้หน่อยสิครับ"

     

    "ได้รับแจ้งข่าวยังไงถึงมาที่นี่กันครับ?"

     

    "หนวกหูน่า ขอทางหน่อย"พาวลีย์พูดไล่

     

    "ทางบริษัทอธิบายถึงเรื่องนี้ยังไงกันครับ?"

     

    "พูดอะไรหน่อยสิครับ!!"

     

    "ไม่ได้ยินหรือไง ฉันบอกว่าของทางหน่อย"พาวลีย์พูดอีกครั้ง

     

    "ที่ผ่านมา คุณไอซ์เบิร์กเคยมีเรื่องที่เป็นเหตุให้ถูกหมายชีวิตบ้างรึเปล่าครับ?"

     

    "พอมีเรื่องเอะใจอะไรบ้างหรือเปล่าครับ?"

     

    "หรือจะเป็นพวกโจรสลัด"

     

    "คุณพาวลีย์พูดอะไรสัก...."

     

    "บอกให้ถอยไปไงเล่าเจ้าพวกบ้า!!!!"พาวลีย์ตะโกน

     

    ________________

     

    ลูฟี่ คิรัวร์ นามิและวีวี่นั่งยางาร่าไปกาเลรา คอมปานี

     

    "ที่บอกว่าถูกทำร้ายเป็นเรื่องจริงรึเนี่ย"วีวี่ไม่นึกว่าจะมีใครกล้าทำร้ายนายก

     

    "แบบนี้ถึงไปที่อู่ต่อเรือก็อาจไม่เจอตัวล่ะนะ"นามิกล่าว

     

    "เรายังไม่รู้ ยังไงก็ไปที่อู่ต่อเรือก่อน"คิรัวร์กล่าว

     

    พวกเขาผ่านอุโมงค์ใต้นะพานมาเห็นจุดที่อุซปเคยโดนตระกูลแฟรงกี้ซ้อมทิ้งไว้ ยังมีรอยเลือดเหลือไว้ให้เห็น

     

    "ที่นี่มัน...."วีวี่จะพูด

     

    "วีวี่ อย่าพูดถึงหมอนั่นอีกเลย"คิรัวร์กล่าว

     

    __________________

     

    แฟรงกี้กำลังมองเศษซากบ้านแฟรงกี้เฮ้าส์ที่โดนกลุ่มหมวกฟางทำลาย

     

    "ตอนนี้ฉันกำลังฝันอยู่รึเปล่า?"

     

    "ไม่หรอกค่ะลูกพี่"

     

    "แฟรงกี้เฮ้าส์เคยอยู่ที่นี่จริงๆ"

     

    "แต่ว่าแบบนี้มัน..."

     

    "แทบไม่น่าเชื่อเลย"

     

    สองฝาแฝดสาวพูดผลัดกันไปมา ขณะที่แฟรงกี้ถอดหน้ากากออก

     

    "นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย!!!!!"


    เขาเป็นคนหน้าเหลี่ยม คางแหลม สวมแว่นกันแดดและจมูกที่เหมือนเป็นเหล็ก

     

    "ใครกันที่บังอาจมาทำแบบนี้ช่วงที่ฉันไม่อยู่"แฟรงกี้ถามก่อนจะนึกได้"จริงสิ เจ้าพวกนั้น หนอย เจ้าหมวกฟางลูฟี่ เป็นการล้างแค้นฉันที่ชิง400ล้านเบรีไปสินะ แถมยังบังอาจเล่นงานลูกน้องที่น่ารักของฉันอีก"

     

    "โหดร้ายจริงๆ"แฝดคนนึงพูด

     

    "ยกโทษให้ไม่ได้"แฟรงกี้กล่าว

     

    "ลูกพี่แฟรงกี้"ซันไบที่ตอนนี้ต้องใช้ไม้ช่วยเดินตะโกนเรียกพร้อมลูกน้องหลายคนที่สะบักสะยอม

     

    "กลับมาแล้วหรือครับ"

     

    "โอ้ พวกแกปลอดภัยดีหรือ"แฟรงกี้หันไปมองลูกน้องเขา

     

    "เจอเล่นงานซะหนักเลย เจ้าพวกนั้นเองก็ไม่มียั้ง พวกเราอยากให้ลูกพี่ช่วยล้างแค้นให้ ก็เลยคอยสืบความเคลื่อนไหวของเจ้าพวกหมวกฟาง"ซันไบกล่าว

     

    "แล้วอยู่ที่ไหนล่ะ?"แฟรงกี้ถาม

     

    "เจ้าพวกนั้นไปเข้าพักที่โรงแรมน่ะครับ แล้วเมื่กี้นี้ก็ไปทางอู่ต่อเรือแล้ว ถ้าอย่างงั้นก็ต้องเป็นด็อค1ที่ไปมาเมื่อวานแน่"

     

    "งั้นรึ เข้าใจแล้ว เจ้าหมวกฟางลูฟี่ ต้องบดขยี้แกให้ได้"แฟรงกี้กล่าว

     

    _________________

     

     

    ที่สถานีประภาคาร กระแสลมเริ่มพัดเข้ามาแรงขึ้น

     

    "ป้าๆ ลมแรงมากเลยล่ะ นี่ไงดูสิ"จินนี่บอกป้าโคโรโระ แมวกระต่ายกอนเบพัดมาชนเธอ

     

    โคโรโระออกจากสถานีมาดู

     

    "อย่าคึกนักสิ ลมทางใต้ จากคาล็อคสินะ คลื่นทะเลก็แรงขึ้นเรื่อยๆ คืนนี้ขบวนรถทะเลก็คงต้องหยุดวิ่งแล้วล่ะแบบนี้"

     

    "จินนี่ กอนเบ ไปเก็บของกลับเกาะกันได้แล้ว"โคโรโระบอก

     

    "ค่า!!!"จินนี่กับกอนเบวิ่งเข้าสถานีไป

     

    "อควาลากูน่า กำลังจะมาแล้ว"

     

    _________________

     

    "หวอๆๆๆ"สัญญาณเตือนในวอเตอร์เซเว่นดังขึ้น

     

    "ประกาศเตือนจากกรมอุตุนิยมวิทยาของวอเตอร์เซเว่น ขณะนี้ได้ประกาศเตือนอควาลากูน่าทั่วทั้วเกาะแล้ว และคาดว่าจะมาถึงวอเตอร์เซเว่นภายในคืนนี้"

     

    "งั้นรึ ถึงฤดูนี้แล้วรึ"

     

    "ในหัวมีแต่เรื่องคุณไอซ์เบิร์กอย่างเดียวเลย"

     

    "นี่ อควาลากูน่ากำลังจะมาแล้ว บ้านไหนยังไม่รู้ก็ไปบอกด้วย"

     

    "หยุดงานได้แล้ว"

     

    ซันจิ เทียร์และช็อปเปอร์ที่ตามตัวโรบินก็ได้ยินประกาศเตือนและปฎิกิริยาของคนในเมือง

     

    "อะไรกันเนี่ย?"ช็อปเปอร์ถาม

     

    "อควาลากูน่า?"ซันจิถาม

     

    "ขอโทษคะ เมื่อกี้ประกาศเรื่องอะไรเหรอ?"เทียร์หันไปถามชาวเมืองคนนึง

     

    "อะไรงั้นรึ อ้อ พวกเธอเป็นนักเดินทางงั้นสิ แหม มาช่วงจังหวะไม่ดีเลยนะ อควาลากูน่าก็คือน้ำทะเลขึ้นสูงนั่นเอง"

     

    "น้ำทะเลขึ้นสูงเหรอ?"เทียร์ถาม

     

    "ใช่แล้ว ต้องอพยพไปอยู่ในที่สูงเอาไว้น่ะ เพราะเมืองนี้จะจมลงทะเล"

     

    "เมืองจมลงทะเล?"ซันจิตกใจไม่น้อย

     

    "ฮ่าๆๆ ก็ไม่ใช่ว่าจะจมลงเดี๋ยวนี้เลยหรอก ไม่ต้องเป็นห่วง ตามที่พยากรณ์ไว้ก็กลางดึกคืนนี้น่ะ ก็เป็นแบบนี้ทุกปีแหละ ระวังตัวด้วยล่ะ"ชายคนนั้นเดินจากไป

     

    "จมลงทะเลงั้นเหรอ เอ๋ ที่นี่จะจมงั้นเหรอ!!!"ช็อปเปอร์ตกใจ

     

    "ท่าจะอย่างงั้นแหละนะ ยังไงก็รีบตามหาโรบินจังกันก่อนเถอะ"ซันจิกล่าว

     

    ทั้งสามคนเดินต่อไป

     

    "ว่าแต่จะไปตามหาที่ไหนดี?"ช็อปเปอร์ถาม

     

    "นั่นสินะ ที่ที่เธอน่าจะไปเป็นที่ไหนล่ะ?"ซันจิถาม

     

    "ฉันไม่รู้ เทียร์ล่ะรู้ไหม?"ช็อปเปอร์หันไปถามซิสเตอร์สาว

     

    "เอ่อก็....ร้านหนังสือ น้ำชา แล้วก็โบราณสถาน"เทียร์พูดเท่าที่เธอนึกได้

     

    "ที่นี่จะไปที่ได้ยังไงล่ะ?"ซันจิพูดแล้ววิ่งหา ทั้งสองวิ่งตาม"ของที่ชอบล่ะ?"

     

    "โบราณสถานไง"ช็อปเปอร์กล่าว

     

    "มีอย่างเดียวเรอะไง?"

     

    "แล้วซันจิกับเทียร์นึกอย่างอื่นออกหรือไง?"ช็อปเปอร์ถาม

     

    "ก็เพราะไม่รู้ถึงได้ถามไง"ซันจิกล่าว

     

    "คิรัวร์คุงไง"เทียร์พูดเล่นแต่จริง

     

    "จริงด้วยแฮะ"ช็อปเปอร์เห็นด้วย

     

    "ไม่จริง!!!!"ซันจิร้อง

     

    ________________

     

    ชาวเมืองมาชุมนุมหน้าประตูด็อค1เต็มไปหมด

     

    "ช่วยบอกอะไรบ้างสิ?"

     

    "คุณไอซ์เบิร์ก"

     

    "เข้าไม่ได้หรือเนี่ย ไม่ว่ายังไงก็ต้องเข้าไปเจอลุงไอซ์อีกครั้งให้ได้ล่ะนะ"ลูฟี่กล่าว

     

    "นี่ขอโทษค่ะ รู้จักทางเข้าบริษัทไหม?"นามิถามชายบนยางาร่าบลูลำนึง

     

    "ไม่มีประโยชน์หรอก มันเข้าได้จากข้างในด็อค1น่ะ"ชายคนนั้นตอบ"แต่ที่เข้าไปข้างในได้มีแต่คนที่เกี่ยวข้องหรือนักข่าวเท่านั้นเอง ที่เป็นห่วงจนกินไม่ได้นอนไม่หลับมันก็ทุกคนนั่นแหละ"

     

    แฟรงกี้กำลังมองลงมาจนชากบนตึกด้านข้าง

     

    "วุ่นวายอะไรกันเนี่ย อยู่กันเพียบเลย เอาเถอะ มีผู้ชมมากเข้าไว้ก็ดีกว่าล่ะนะ"

     

    "ตึงๆๆๆๆ"เสียงเหมือนกลองดังขึ้น

     

    "จังหวะนี่มัน!!!"

     

    "อะไรกันบ้าน่า"

     

    "ทำไมต้องมาเวลาแบบนี้ด้วย"

     

    "เฮ้ พวกนาย เมื่อกี้เรียกชื่อฉันใช่มั้ย?"เสียงแฟรงกี้ดังขึ้น

     

    "ไม่ได้เรียกเว้ยจะไปไหนก็ไป!!!!"

     

    "อยู่ตรงไหนเนี่ย!!!"

     

    "ทุกคนฟังกันได้เลยไม่ต้องอาย ฟังชื่อของฉัน"แฟรงกี้กล่าว

     

    "ไม่เห็นอยากจะฟัง"

     

    "ไปให้พ้น!!!"

     

    "คนที่ทำร้ายคุณไอซ์เบิร์กคือแกสินะ"

     

    ผ้าสีขาวที่บังไว้ถูกเปิดออก เผยให้เห็นชายผมสีฟ้า สวมแว่นกันแดดสีดำและจมูกที่ทำด้วยเหล็ก ชูแขนใหญ่ขึ้นรวมถึงหญิงสาวฝาแฝดสองคนด้านหลัง

     

    "ฉันเป็นชายที่ซุบเปอร์ที่สุดบนเกาะนี้ หัวหน้าของหลังเมืองวอเตอร์เซเว่น แฟรงกี้!!!"

     

    "มันกะอาละวาดที่นี่แน่ เผ่นเหอะ"

     

    พวกชาวเมืองต่างพากันหนีไป

     

    "โผล่หัวออกมาเซ่ เจ้าหมวกฟาง!!!"แฟรงกี้ตะโกน"แกอยู่ที่นี่แน่"

     

    "อะไรเนี่ย เจ้าคนพิลึกนั่นเรียกชื่อฉันด้วย"ลูฟี่ถาม

     

    "เมื่อกี้ทุกคนเรียกว่าแฟรงกี้สินะ"วีวี่กล่าว

     

    "ไอ้โรคจิตนั่นเหรอแฟรงกี้"คิรัวร์กล่าว

     

    "เจ้านั่นสินะ"ลูฟี่จ้องเขม็ง"เฮ้ย เจ้ากางเกงว่ายน้ำ ฉันนี่แหละลูฟี่"

     

    _______________________

     

    นักข่าวอยู่หน้าประตูบริษัทกาเลรา คอมปานี

     

    ภายในตึกหัวหน้าช่างต่อเรือด็อค1มองแคลิเฟอร์ที่เดินเข้ามา

     

    "แคลิเฟอร์"พาวลีย์กล่าว

     

    "เงียบไว้ แล้วเข้าห้องซะ"แคลิเฟอร์กล่าว

     

    "ถ้างั้น...."

     

    "ตอนนี้คุณไอซ์เบิร์กได้สติกลับคืนมาแล้ว"แคลิเฟอร์พูดทั้งจมูกแดงเพราะร้องไห้มา

     

    "ดีจัง"พาวลีย์กล่าว

     

    "ช่างดีจริงๆ"คาคุกล่าว

     

    หัวหน้าช่างต่อเรือต่างเข้ามาในห้อง ไอซ์เบิร์กนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

     

    "คุณไอซ์เบิร์ก"พาวลีย์นั่งข้างเตียง

     

    "แหม เป็นห่วงกันใหญ่เลยสินะ"ไอซ์เบิร์กกล่าว

     

    "ยังไงก็ตาม รอดชีวิตมาได้ก็ดีแล้วล่ะ ค่อยๆพักฟื้นไปเถอะ ทางอู่ต่อเรือพวกเราจะจัดการให้เอง"

     

    "ว่าแต่คนร้ายที่เมื่อคืนลอบเข้ามาในห้องฉัน"

     

    "ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็หาตัวกันอยู่เลย"

     

    "เปล่า ฉันจำหน้าได้"ไอซ์เบิร์กพูดแล้วทุกคนแปลกใจ"มีอยู่2คน คนนึงเป็นผู้ชายตัวใหญ่สวมหน้ากาก ส่วนอีกคนนึงเป็นผู้หญิงตัวสูงผมสีดำ ดวงตาสีดำนั่น"

     

    ขณะเดียวกันพวกนักข่าวก็ได้ข่าว

     

    "คุณไอซ์เบิร์กได้สติฟื้นกลับคืนมาแล้ว"นักข่าวคนนึงประกาศ

     

    "จริงเหรอ!!"

     

    "ดีจังเลยๆ"

     

    "ไชโย"

     

    ___________________

     

    "แกเองรึ เจ้าหมวกฟางลูฟี่ และนั่นคงเป็นเนตรแดง คิรัวร์"แฟรงกี้มองพวกเขา"ระหว่างที่ฉันไม่อยู่เนี่ย รู้สึกจะอาละวาดซะยกใหญ่เลยนี่พี่ชาย กลับมาฉันถึงกับต้องขยี้ตาเลย แหมๆ ก็เล่นทำเอาบ้านฉันไม่เหลือเค้าเดิมแม้สักนิดเลยนี่ แถมพวกลูกน้องก็ยังต้องเจอเรื่องโหดร้ายเข้าให้อีก"

     

    "ไม่ไหวแล้วฉัน ตัวฉันในอาทิตย์นี่ไม่มีใครหยุดได้แล้ว ไม่ว่าใครจะพูดยังไง ต้องทำให้พวกแกโทรมเหมือนผ้าขี้ริ้ว ฉันถึงจะสยบความโกรธแค้นนี้ลงได้"

     

    "เดี๋ยวสิ นายน่ะเอาเงินของพวกเราไปทำอะไรกัน เอาเงิน400ล้านเบรีคืนมานะ!!!"นามิตะโกน

     

    "หา 400ล้านเบรีเหรอ? ไอ้ของแบบนั้นน่ะ ฉันใช้มันซะจนหมดเกลี้ยงแล้วล่ะ ยังไงซะคงเป็นเงินที่แย่งชิงเขามาอยู่ดี อย่ามาทำเป็นอวดเก่งคิดทวงมันกลับไปหน่อยเลยเจ้าโจรสลัด"

     

    "เรื่องเงินช่างมันเหอะ ถ้าฉันไม่ได้ซัดแกจนลอยกระเด็นคงตายตาไม่หลับแน่"ลูฟี่กล่าว

     

    "นั่นมันคำพูดของฉันต่างหากล่ะ"แฟรงกี้โต้กลับมา

     

    "นี่ รีบลงมาเดี๋ยวนี้เลย!!!"ลูฟี่ตะโกน

     

    "แย่แล้วสิ แฟรงกี้อาละวาดแล้ว"

     

    "หนีเร็ว"

     

    "หนีเร็วทุกคน"

     

    "ซู้ด!!!!!"แฟรงกี้สูดอากาศเข้าไป

     

    "ทำอะไรอยู่น่ะเจ้านั่น?"นามิถาม

     

    "ฟู่!!!!"แฟรงกี้พ่นเปลวไฟลงมาด้านล่าง

     

    ทุกคนต่างต้องพากันหนีออกมาไม่ให้โดน

     

    "พ่นไฟจากปากได้ด้วย"ลูฟี่กล่าว

     

    "หมอนั่นเป็นตัวอะไรกันน่ะ?"นามิร้อง

     

    "บางทีอาจเป็นผู้กินผลปีศาจ"วีวี่กล่าว

     

    "พ่นไฟได้นี่มันแปลกหรือไง?"แฟรงกี้ถาม

     

    จากนั้นแฟรงกี้ก็โดดลงน้ำมา

     

    "ทำไมถึงลงน้ำ.....โดดเร็ว!!"คิรัวร์ตะโกน

     

    "เอ๋?"ลูฟี่งง

     

    "ตูม!!!!"หมัดพุ่งขึ้นมากระแทกใส่เรือระเบิด ยางาร่าก็กระเด็นไป

     

    "ว๊าย!!!"

     

    "อะไรกันเนี่ย?"

     

    "ว่ายน้ำได้ไงเนี่ย?"ลูฟี่แปลกใจ

     

    "ฉันไม่ได้กินผลปีศาจอะไรสักหน่อย"แฟรงกี้ตะโกน

     

    "หมับ!!!"คิรัวร์รีบโดดไปคว้าตัวนามิและและไปยืนริมฝั่งอย่างปลอดภัย

     

    "หมัดปืน...."ลูฟี่เตรียมจะชกแฟรงกี้

     

    "ฉันรู้พลังของนายแล้วล่ะ"แฟรงกี้ยกมือขึ้น จากนั้นมือเขาก็พุ่งไปพร้อมโซ่ตรวน

     

    "เปรี้ยง!!!!"

     

    "สตรองไรท์!!!!"หมัดขวาแฟรงกี้ชกโดนลูฟี่เต็มๆ

     

    "ตึง!!!"ลูฟี่โดนอัดไปกระแทกโดนประตูยักษ์ของโรงงานด็อค1

     

    ลูฟี่ร่วงตกลงพื้นมา ขณะที่แฟรงกี้เดินขึ้นมาจากน้ำมาหากลุ่มหมวกฟาง

     

    "เมื่อกี้มันอะไร?"คิรัวร์ถาม

     

    "ยังไม่รู้อีกเหรอพี่ชาย งั้นจะบอกให้ก็ได้"แหรงกี้ดึงแขนซ้ายแยกส่วนให้เห็นอีกครั้ง"ฉันเป็นมนุษย์ดัดแปลง ไซบอร์กนั่นเอง"

     

    "เหล็กงั้นเรอะ ฉันฟันแกได้สบาย"คิรัวร์ชักดาบออกมา

     

    "คิรัวร์อย่ามายุ่ง นี่เป็นการต่อสู้ตัวต่อตัวระหว่างฉันกับมัน"ลูฟี่สั่ง

     

    "ก็ดีนี่ กีวี่ มอส พวกเธอถอยไปซะ"

     

    จากนั้นทั้งสองก็เข้าสู้กันอีกครั้ง

     

    ________________

     

    "เจ้าพวกหมวกฟางงั้นเรอะ?"พาวลีย์ถาม"พูดจริงงั้นเรอะ?"

     

    "ใช่ ชื่อคนร้ายฉันตรวจสอบมาแล้ว ตอนนี้ให้ลุจจิไปยืนยันกับทางรัฐบาลแล้ว แล้วมันก็..."แคลิเฟอร์กล่าว

     

    "พอแจ้งไปที่รัฐบาล ก็บอกว่าเป็นพวกเจ้าหมวกฟางทันทีเลย"นกพิราบพูดแทนลุจจิเช่นเคย

     

    "งั้นคนร้ายก็คือเจ้าพวกนั้น กลุ่มหมวกฟางงั้นสินะ"คาคุกล่าว

     

    "อะไรกันเนี่ย เป็นการล้างแค้นที่บอกว่าซ่อมเรือไม่ได้งั้นเรอะ"ลูลู่กล่าว

     

    "ไม่รู้เหมือนกัน แต่ไม่ว่ามีเหตุผลยังไง แต่ที่แน่ๆคือเป็นฝีมือเจ้าพวกนั้น"คาคุกล่าว

     

    "เหตุผลน่ะไว้ไปเค้นถามเจ้าพวกนั้นก็ได้ ก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะแก้ตัวยังไง แต่เรื่องนี้ต้องสะสางให้จบเรื่องล่ะเจ้าหมวกฟาง"พาวลีย์กล่าว

     

    _________________

     

    เทียร์ ซันจิและช็อปเปอร์นั่งยางารามองหาตัวโรบิน

     

    "ไม่เห็นเลย"

     

    "ไม่ได้กลิ่นเลย"

     

    "ทางนี้ก็เหมือนกัน"เทียร์พูดและมองชาวเมืองกำลังตอกตะปูเอาไม้ปิดหน้าต่างไว้

     

    "อควาลากูน่าเนี่ยท่าจะน่ากลัวมากเลยนะ"เทียร์กล่าวขึ้น

     

    "ก็ถึงกับทำให้เมืองจมอยู่ใต้น้ำเลยนี่"

     

    "ในเมืองอาจจะมีคนที่ไม่รู้ว่าจะมีน้ำทะเลขึ้นสูงแบบนี้ก็ได้นะ"ช็อปเปอร์กล่าว

     

    "ใช่"เทียร์กล่าว เธอรู้ว่าเรนเดียร์พูดถึงใคร

     

    "แล้วเรือของคนคนนั้นต้องเจอเรื่องใหญ่เข้าแน่เลย"ช็อปเปอร์กล่าว

     

    "ก็คงใช่"ซันจิกล่าว

     

    เกิดความเงียบอยู่สักพักนึง

     

    "ช็อปเปอร์ จะว่าไปนายลืมของที่เรือแมรี่นี่นะ?"ซันจิถามขึ้น

     

    "หา?"ช็อปเปอร์งง

     

    "จำได้ไหมครับเทียร์จัง? ช็อปเปอร์พูดไว้แบบนั้น"ซันจิกล่าว


    เทียร์รู้ตัวแล้วแต่ช็อปเปอร์ยังไม่เข้าใจ

     

    "ใช่ นายจำไม่ได้เหรอช็อปเปอร์?"เทียร์ยิ้มถามเรนเดียร์

     

    "ใช่ ฉันจำได้แล้ว"ช็อปเปอร์กล่าว

     

    "ถ้างั้นก็ช่วยไม่ได้"ซันจิให้ยางาร่าเปลี่ยนทาง

     

    "รอหน่อยนะ เจ้าของที่ลืมไว้!!!"ช็อปเปอร์ตะโกนกลับร่างเบรนพ้อยต์

     

    ____________

     

    "นี่เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!!"ไทลุสตั้นเปิดประตูเสียงดังเข้ามาในห้องพักของไอซ์เบิร์ก

     

    "เสียงดังเกินไปแล้วไทลุสตั้น!!!!"หัวหน้าช่างตะโกน

     

    "ไร้มารยาท ทุกคนเงียบกันหน่อยสิ!!"แคลิเฟอร์ตะโกน

     

    "โอ้ คุณไอซ์เบิร์ก ได้สติกลับมาแล้วค่อยยังชั่วจริงๆ!!"ไทลุสตั้นตะโกน

     

    "ตึง!!!"ไทลุสตั้นโดนชกหัวกระเด็นไปนอนนอกห้อง

     

    "หนวกหูจริงนายนี่ เดี๋ยวอาการก็ทรุดบงไปอีกหรอก"พาวลีย์กล่าว

     

    "โอ้ นั่นสินะ โทษที"ไทลุสตั้นลุกขึ้นมานั่ง"จริงสิ ฟังหน่อยสิ แย่แล้วล่ะ"

     

    "ไม่ต้อวเข้าห้องเลย พูดตรงนั้นแหละ"คาคุกล่าว

     

    "ตอนนี้ที่ด็อค1 เจ้าโจรสลัดหมวกฟางที่มาเมื่อวานกำลังทะเลาะกับแฟรงกี้อยู่ จนอู่ต่อเรือเละเทะไปหมดแล้ว"ไทลุสตั้นกล่าว

     

    "เจ้าหมวกฟาง เจ้าบ้านั่น ยังบังอาจลอยหน้าลอยตาได้อีกนะ"พาวลีย์วิ่งออกไปพร้อมหัวหน้าด็อค1ทุกคน

     

    "พักอีกสักหน่อยเถอะค่ะคุณไอซ์เบิร์ก"แคลิเฟอร์มานั่งข้างเตียงไอซ์เบิร์ก"ฉันจะคอยอยู่ข้างๆเองค่ะ"

     

    _____________

     

    "เปรี้ยง!!!"ลูฟี่โดนชกไปชนกองไม้พังลงมา

     

    "หมัดปืนยางยืด"

     

    "เปรี้ยงงง!!!"ลูฟี่ชกใส่หน้าแฟรงกี้ทำให้เขากระเด็นไปบ้าง

     

    การต่อสู้ของทั้งวองในโรงงานทำให้ด็อค1เสียหายหนัก

     

    "อันตรายจะล้มลงแล้ว"

     

    "เรือพังหมดแล้ว"

     

    "หยุดสู้กันซะทีเหอะ"

     

    "ลูฟี่ซัดมันเลย ซัดเจ้ากาวเกงว่ายน้ำน้่นเลย"นามิร้องเชียร์

     

    "ลูกพี่ สู้เขานะ"สองฝาแฝดร้องเชียร์

     

    "ยังไงก็ต้องซัดแกให้ปลิวให้ได้"ลูฟี่กล่าว

     

    "ก็ลองดูสิ การโจมตีของแกน่ะมันไม่ได้ผลหรอก"แฟรงกี้ยกแขนขวา มือเปิดอ้าเผยเห็นช่องยิงปืนและศูนย์เล็งเป้าไปที่ลูฟี่

     

    "เวพ่อนเลฟท์!!"

     

    กระสุนระเบิดยิงใส่ลูฟี่ แต่เขาหลบได้

     

    "แส้ยางยืด"ลูฟี่ยกขาเตะใส่

     

    "เปรี้ยง!!!"แฟรงกี้ยกแขนเหล็กมารับไว้

     

    แต่แล้วทั้งคู่ก็โดนพาวลีย์พุ่งเข้ามาชกใส่กระเด็นใส่กองซาก

     

    "ใครน่ะ?"ลูฟี่ลุกขึ้นถามเห็นพวกหัวหน้าช่างด็อค1พร้อมอาวุธ

     

    "บังอาจมาหลอกกันได้นะ แกต้องการอะไรกันแน่ เจ้าหมวกฟาง?"พาวลีย์ถาม

     

    "กาเลรา มีธุระอะไร?"แฟรงกี้ถาม

     

    ชาวเมืองเริ่มโห่ร้อง

     

    "พวกหัวหน้าช่างด็อค1นี่นา"

     

    "ในที่สุดพวกหัวหน้าช่างก็มาแล้ว

     

    "เกือบไปๆ อีกนิดเดียวอู่ต่อเรือก็พังแล้ว"

     

    "พวกช่างต่อเรือเมื่อวานนี้นี่นา"นามิดีใจ

     

    "ถ้าเขาเป็นพวกเดียวกับเราเขาจะไม่โจมตีคุณลูฟี่คะ"วี่วี่รีบหยิบแหวนมาเตรียมพร้อม

     

    คิรัวร์รู้ว่าเป็นหัวหน้าช่างทั้ง5คน เขารับรู้ได้ทันทีว่าพวกนั้นมุ่งความโกรธมาที่พวกเขา รีบชักดาบออกมา

     

    "โอ้ๆ พวกพี่ชายกาเลรา เข้ามาสอดเวลาคนเค้ามีเรื่องกันแบบนี้ก็แย่น่ะสิ อยากเจ็บตัวรึไง?"แฟรงกี้กล่าว

     

    "ยังจะมาทำปากกล้าอีกนะ เล่นพังโรงงานของเราซะเละแบบนี้ ยังไงก็ต้องเข้ามาห้ามอยู่ดีแหละ"คาคุกล่าว

     

    "ใช่แล้วแฟรงกี้ แกคิดจะชดใช้ยังไงกัน?"ไทลุสตั้นถาม

     

    "เดี๋ยวก่อนไทลุสตั้น เรื่องนั้นไว้สะสางทีหลังเถอะ ตอนนี้เรามีธุระที่สำคัญกว่านั้นอยู่"พาวลีย์บอกเขาหันมามองลูฟี่"

     

    "เนอะ หมวกฟางลูฟี่ ยังจำกันได้สินะ!? แล้วยังบังอาจกล้าโผล่หน้ามาที่นี้อีก"พาวลีย์กล่าว

     

    "ทำไมล่ะ พวกเราน่ะได้ยินข่าวลุงเข้าก็เลย...."

     

    "ไม่เฉพาะแค่ลูกน้องของฉัน แต่นี่ยังไปมีเรื่องกับพวกกาเลราด้วยเหรอเนี่ย พวกแกเนี่ย เป็นพวกเด็กซ่าที่คอยหาเรื่องทุกคนที่เข้ามายุ่งด้วยหรือไง"แฟรงกี้กล่าว

     

    "ก็บอกแล้วไงว่าพวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย!!"ลูฟี่ตะโกน

     

    "ถ้าจะทำเป็นไม่รู้เรื่องล่ะก็ ทำได้แค่ก่อนถูกมัดเท่านั้นแหละ"พาวลีย์ดึงเชือกออกมาจากแขนเสื้อ"โรปแอค็คชั่น ฮาร์ฟน็อค!!!"

     

    "ปึ้ก"เชือกเข้าไปพันที่คอของลูฟี่และเริ่มบีบคอ

     

    "อ็อก!!! หายใจไม่ออก!!!"ลูฟี่ร้อง

     

    "ลูฟี่"คิรัวร์จะวิ่งไปตัดเชือก

     

    "แอร์ไดร์ฟ!!!"แต่พาวลีย์คุมเชือกดึงตัวลูฟี่ไปชนซากโรงงานด้านหลัง

     

    "เจ้าพวกบ้า ยังไม่รู้อีกเรอะว่าอย่าเข้ามายุ่ง!!!"แฟรงกี้ตะโกนหัวเสีย"ที่มีความแค้นกับเจ้านั่นน่ะมันฉันต่างหาก"

     

    "จัดการเลยกาเลร่า คอมปานี"

     

    "หาเรื่องกับ5คนที่เก่งสุดในบริษัทซะแล้ว"

     

    "ทำไมพวกช่างต่อเรือถึงกลายเป็นศัตรูด้วยล่ะ!?"นามิร้อง

     

    "นี่เดี๋ยวก่อนสิ ฉันไม่มีเหตุผลจะมีเรื่องกับพวกนายเลยนะ...."ลูฟี่กล่าว

     

    ลูลู่เล็งปืนจะยิงลูฟี่ แต่คิรัวร์วิ่งเข้าไปทำให้ลูลู่เปลี่ยนเป้าหมายยิงเขาแทน

     

    "ปังๆๆ"คิรัวร์เอี้ยวตัวหลบกระสุนได้ง่ายๆและเข้าประชิด

     

    วิชาดาบเดียว พิรุณกระหน่ำแทงล

     

    "เปรี้ยง!!!"คิรัวร์ฟันลูลู่ด้วยสันดาบส่งเขาลอยกระเด็น

     

    "อ๊ากกกก!!!"ลูลู่ลอยกระเด็นไปกระแทกซากโรงงาน


    "ลูลู่!!!!.....แก เจ้านามิคาเสะ"พาวลีย์กล่าว

     

    "นี่พวกแก ฟังที่คนอื่นพูดอยู่รึเปล่าเนี่ย"แฟรงกี้หมุนแขนให้ช่องยิงกระสุนแขนซ้ายออกมา"ก็บอกแล้วไม่ใช่รึว่า เจ้านั่นเป็นเหยื่อของฉัน"

     

    "ปังๆๆๆๆ"แฟรงกี้กระหน่ำยิง ทำให้คิรัวร์และหัวหน้าช่างต้องรีบหลบ

     

    คาคุกระโดดมาเหนือหัวแฟรงกี้

     

    "เราไม่ว่างมาเล่นกับนายหรอกแฟรงกี้!!!"คาคุตะโกน

     

    "ว่าไงนะเจ้าลิงภูเขานี่"แฟรงกี้เล็งปืนไปที่คาคุ

     

    "นายนั่นแหละที่เกะกะ"ไทลุสตั้นยกท่อนไม้ใหญ่กระแทกแฟรงกี้

     

    "เปรี้ยง!!!!"แฟรงกี้กระเด็นลอยขึ้นฟ้า

     

    "สมแล้วที่เป็นไทลุสตั้น"

     

    "ยังแรงมหาศาลเหมือนเดิมเลย"

     

    คาคุคว้าแฟรงกี้กลางอากาศและจับทุ่มลงพื้น

     

    "ตึง!!!!!"แฟรงกี้โหม่งพื้นเต็มๆ

     

    "ตาแกแล้วเนตรแดง"ไทลุสตั้นวิ่งเข้ามาหาคิรัวร์

     

    "หมับ!!!"แต่คิรัวร์คว้าท่อนไม้ที่จะฟาดตนได้ด้วยมือขวาที่กลายเป็นสีแดง

     

    "อะไรกัน!!"ไทลุสตั้นตกใจที่เด็กหนุ่มผอมบางมีแรงมหาศาล

     

    "เรดฟิส!!!!"คิรัวร์ยกหมัดแดงชก

     

    "ตูม!!!"ไทลุสตั้นโดนส่งกระเด็นไปกระแทกเรือกาเลออนที่ต่อไม่เสร็จพังถล่ม

     

    "ไทลุสตั้น หนอยแก...โรปแอ็คชั่น"

     

    "หมับ!!"คิรัวร์คว้าไว้ง่ายๆและดึงพาวลีย์เข้ามาใกล้

     

    "แอเรีย.....ทันเดอร์ช็อต10,000โวลต์!!"

     

    "เปรี๊ยะๆๆ"

     

    "อ๊าก!!!"พาวลีย์เจอสายฟ้าช็อตใส่ทันทีทรุดลงไป


    "คุณพาวลีย์!!!!"ชาวเมืองร้อง

     

    ทางด้านลูฟี่ยกแขนตั้งการ์ดรับการชกรัวของลุจจิ

     

    "หนอย หยุดสิ"ลูฟี่ปัดแขนเขาออกไป

     

    "วืด...ตูม!!!"ลุจจิหมุนแขนกระแทกฝ่ามือเหมือนกรงเล็บส่งลูฟี่ล้มลงพื้น

     

    "เจ้าพวกนี้เก่งจริงๆ"ลูฟี่ลุกขึ้นมานั่ง"โธ่เว้ย อะไรกันเนี่ย อย่างน้อยก็บอกเหตุผลมาหน่อยเซ่"

     

    "เจ้าหมวกฟาง ที่อยากรู้เหตุผลน่ะมันพวกเราต่างหาก คนร้ายที่ลอบเข้าไปทำร้ายคุณไอซ์เบิร์กในบริษัทเมื่อคืนนี้ มันพวกแกไม่ใช่เรอะไง"พาวลีย์ชี้หน้าลูฟี่

     

    "อะไรกัน เรื่องแบบนั้นมัน"นามิตกใจ


    ชาวเมืองได้ยินแล้วตกใจ

     

    "บ้าน่า!!"

     

    "ว่าไงนะ!!!"

     

    ____________

     

    ไอซ์เบิร์กครุ่นคิดบนเตียง แคลิเฟอร์ยังเฝ้าอยู่ข้างๆ

     

    "หน้าตาแบบนั้นต้องใช่นิโค โรบินแน่ๆ ชายตัวใหญ่ ผู้ชายที่อยู่ข้างๆก็เป็นพวกเจ้าหมวกฟางงั้นหรือ?  แล้วเจ้าพวกนั้นจะมาทำร้ายเราทำไมกัน จะเพราะแค้นเคืองเรื่องเมื่อวานก็คงไม่ใช่ ที่หมายตาไว้คงเป็นสิ่งที่เรามีอยู่แน่ๆ หมายความว่า เจ้าพวกโจรสลัดนั่นมีความเกี่ยวข้องกับรัฐบาลงั้นรึ หรือว่าหมายตาสิ่งนั่นกันเอง"

     

    "เจ้าหมวกฟาง"ไอซ์เบิร์กกล่าว

     

    ________________

     

    "ข่าวด่วนๆ รู้ตัวคนร้ายจากคำให้การของคุณไอซ์เบิร์กแล้ว"นักข่าวคนนึงประกาศ

     

    "จริงเหรอ?"

     

    "รีบไปแจ้งข่าวให้รู้ทั่วเมืองแล้วตามจับคนร้ายกันเถอะ อย่าปล่อยให้รอดไปจากวอเตอร์เซเว่นแห่งนี้ได้"นักข่าวพูดต่อ

     

    "ไปจับคนร้ายกันเถอะ"

     

    "คนร้ายที่ลอบยิงคุณไอซ์เบิร์กก็คือกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง!!!"

     

    ภาพใบค่าหัวของลูฟี่ คิรัวร์ โซโล เทียร์ วีวี่และโรบินต่างลงหนังสือพิมพ์แพร่ไปทั่วเมือง

                                                              

    _____________________

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×