คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #72 : GSD 12 : Resurrected Wings
2 พฤศจิกายน, CE98
อิมพัลด์กลับขึ้นยานมิเนอร์วา เห็นกลุ่มทหารรับจ้างถอนตัวไป
ชินปิดคอลสเปนเดอร์ด้วยอารมณ์หลากหลาย เขาดีใจที่การต่อสู้จบลง แต่
ความโกรธเขายังคุกกรุ่น ทั้งออร์บและมิโคโตะ ฮาวด์ เธอเป็นสหายร่วมรบของยูนิคอร์นทำให้เขาเกลียดขี้หน้าตั้งแต่แรกพบ และบอกว่าไม่ว่าชินเคยผ่านอะไรมา มิโคโตะบอกว่าของน็อคหนักหนากว่ามาก
และตอนนี้เขาพบว่าครอบครัวเขาตายเพราะมัน!!
"ฉันจะแก้แค้นให้ได้ ฉันจะเป็นคนกำจัดเขาเอง ฉันแค่ต้องหาทางชนะโมบิลสูทให้ได้
เมื่อเปิดค็อกพิทก็เจอวีโน่"ทำได้เยี่ยมมากชิน"เขาแสดงความยินดี"ฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้....เฮ้ สบายดีไหม"
"ไม่มีอะไรวีโน่ ไม่ต้องกังวล แต่....ขอบคุณ"เขาพูดจากใจจริง เขารู้ว่าการอยู่โดดเดี่ยวในโลกนี้เป็นยังไง การสนับสนุนจากเพื่อนมีค่า
@@@@@@@@@
ออร์บ
สำนักงานนายก
อูนาโต เอมม่า เซย์รันถอยหายใจด้วยความรำคาญ ทุกอย่างไม่เป็นไปด้วยดีเพราะคางาริยังดื้อรั้น เขาจึงลำบากในการโน้มน้าวผู้แทนคนอื่น ใช่ ทุกคนเห็นด้วยกับการเป็นพันธมิตรกับEA แต่ยังมีคนที่โกรธแค้นEA
ตอนนี้เขาใกล้จะบรรลุเป้าหมายเปลี่ยนออร์บเป็นสังคมที่ดีและบริสุทธิ์ ซึ่งชาวเมืองไม่ต้องหวาดกลัวสัตว์ร้ายที่ขย้ำคอเขาได้ แน่นอนเขาเก็บความรู้สึกต่อต้านโคออดิเนเตอร์ไว้ หน้ากากนี้ทำให้เขาก้าวขึ้นมาถึงตำแหน่งนี้ ที่ต้องทำแค่กำจัดผู้ต่อต้านออกไป อย่างแรกคือผู้แทนอัสฮา เด็กนั่นมีชู้รักโคออดิเนเตอร์และงานแต่งงานเป็นก้าวแรก
เมื่อพวกเขาเป็นพันธมิตรกับEA พวกเขาต้องมีอำนาจทางทหารเพื่อสนับสนุนแผนการ และหญิงโคออดิเนเตอร์เป็นหัวหน้าวิจัยมอเก้นเรทช่วยผลิตMS แต่พวกเขาไม่อาจสู้กับโมบิลสูทที่ชื่อกันดั้มได้
เมื่อเขาไม่สามารถเก็บเอ็กเซียไว้ได้ แต่ข้อมูลที่ได้รับก็ทำให้ก้าวหน้าด้านการสร้างโมบิลสูทตัวใหม่ เซย์รันจะไม่พยายามสู้อีกเมื่อต้องมอบให้โลโกส
แต่เร็วๆนี้แฮ็คเกอร์คอมพิวเตอร์ประสบปัญหาร้ายแรง เมื่อพวกเขาพยายามเข้ารหัส ไวรัสเริ่มปรากฏขึ้นและสร้างโปรแกรมซับซ้อนล็อคระบบ วิธีเดียวที่จะปลดปล่อยคอมพิวเตอร์ได้คือรีบูตเครื่องใหม่และจะลบข้อมูลทั้งหมด
เสียงปี๊บดังขึ้นดึงอูนาโตกลับมาสู่ความจริง
“นายกรัฐมนตรีเซย์รันถึงเวลาแล้ว”อัลวิน ริตเตอร์กล่าว”ลอร์ดจีบริลต้องการเคลื่อนย้ายเอ็กเซียไปยังเฮฟเว่นเบส ช่างของEAจะซ่อมแซมส่วนที่เหลือ”
อูนาโตพยักหน้ายอมจำนน”ทราบแล้วครับ แต่การเคลื่อนย้ายตอนนี้ไม่ฉลาดนัก ประเทศเราวุ่นวายจากการโจมตีเมื่อคืน และช่างของเราบอกว่าอีกสัปดาห์จะซ่อมระบบขับเคลื่อนเสร็จ”
ริตเตอร์หยุดจ้องนายกอย่างเข็มงวด อูนาโตตีสีหน้านิ่งเพื่อซ่อนทุกอย่างและจ้องกลับไปที่พ่อค้าความตาย หลังพิจารณาแล้วริตเตอร์พยักหน้า”ก็คงเป็นอย่างนั้น คนของคุณต้องทำการขนย้ายกันดั้มใน5วัน”
อูนาโตพยักหน้าและปิดการสื่อสาร
“ท่านพ่อทำให้ผมแปลกใจจริงๆ”เสียงเยาะเย้ยจากยูน่า”คุณพูดเสมอว่าเราไม่ใช่เจ้าของกันดั้ม แต่ผมรู้ว่ามันเกือบเสร็จแล้ว”
“เราไม่อาจถือครองไว้ได้”อูนาโตพูดด้วยเสียงสงบ”แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราไม่สามารถรับข้อมูลความสามารถมันก่อนส่งมอบ”
“โอ้ เข้าใจแล้ว เจ้าเล่ห์มากท่านพ่อ”เขาชม บางทีพ่ออาจไม่ได้ทัศนวิสัยคับแคบอย่างที่คิด
@@@@@@@@
มีประกาศจากรัฐบาลว่าจะเข้าร่วมสนธิสัญญาความมั่นคงโลก ขณะที่คางาริยืนอยู่หน้าอนุสาวรีผู้เสียชีวิตในสงครามป้องกันออร์บ2ปีก่อน อีกแง่หนึ่งที่นี่คือหลุมศพของพ่อ
ยูน่า โรม่าเดินมาโดยบอกว่าที่นี่เหมือนเมื่อก่อนเลย และคิดว่าควรสร้างสุสานให้เป็นเรื่องราว
“ยูน่า”
“กะแล้วว่าต้องอยู่ที่นี่ แต่ไม่ไหวเลยนะเธอ เล่นเดินไปเดินมาโดยไม่มีบอดี้การ์ดแบบนี้”
เขาทำความเคารพ ก้มศีรษะและวางกำปั้นไว้ที่หัวใจ
เวลาต่อมาผู้แทนทั้งสองนั่งรถกลับ
“แล้วมาทำไมล่ะ? มาเพราะว่ามีธุระไม่ใช่เหรอถึงได้มาที่นี่ ถ้าอย่างงั้นก็รีบพูดมาสิ”
“โธ่เอ๊ย เธอน่ะก่อนอื่นต้องหาทางจัดการกับคำพูดห้าวๆนั้นสักหน่อยแล้วนะ คนที่ควรเป็นถึงสตรีอันดับ1ของประเทศ ขืนทำตัวแบบนี้ต่อไปละก็คงถูกทุกคนเบื่อเอาแน่ ถึงตอนนี้จะยังโอเคอยู่ก็เถอะ ฉันน่ะได้ไปสาบานตนต่อท่านลุงมาแล้ว สาบานว่าจะยอมสละชีวิตเพื่อปกป้องออร์บและคางาริไง”
“ยูน่า นั่นมัน…”
“ถึงจะรีบร้อนไปสักนิด แต่พิธีของเราก็เริ่มขึ้นพร้อมๆกับการเซ็นสัญญาเข้าร่วมเป็นพันธมิตรนั่นแหละ”ยูน่าบอกทำให้เธอตกใจ
“ความกดดันในตอนนี้น่ะพวกประชาชนก็รู้สึกเครียดไปหมดทุกคน ผู้นำอย่างเราก็คิดเหมือนกันทุกคน นั่นคือการปกป้องประเทศของเรา การแสดงให้เห็นความตั้งใจก็สำคัญนะ”
คางาริพยายามประท้วง เธอไม่ได้เห็นด้วยเลย แต่ยูน่าจับมือเธอ
“เราน่ะไม่ใช่เด็กๆกันแล้วนะคางาริ ฉันก็สงสารเพราะมันเร็วไปนิด ทั้งเธอและฉันต่างก็เป็นพวกเนเชอรัลและออร์บก็จะลงชื่อในสัญญากับสหพันธ์แอตแลนติก ไม่ว่ายังไงก็เปล่าประโยชน์นะ กับโคออดิเนเตอร์คนนั้นน่ะ มันก็เหมือนกับอยู่กับคนละโลกเลย”
“ยูน่า”
“มาตะโกนใส่ฉันมันก็เท่านั้นแหละจริงไหม หรือจะไม่แต่งกับฉันแล้วทิ้งประชาชนไปกับหมอนั้นแทนล่ะ เพราะงั้นถึงอยากไปที่แพลนท์นั้นอีก จะเป็นศัตรูกับสหพันธ์แอตแลนติกเหรอ”
“เรื่องนั้น”
“งั้นเธอจะกล้าทิ้งประเทศ ทิ้งหน้าที่และออกไปอย่างงั้นเหรอ ทั้งที่ได้ชื่อว่าเป็นอัสฮา”
“อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันน่ะไม่ได้เกลียดชังพวกโคออดิเนเตอร์หรอกนะ ฉันแค่อยากจะบอกว่าจะไม่ยอมให้หมอนั้น หรือแม้จะเป็นน้องชายเธอก็ตาม ฉันไม่ยอมให้อยู่ข้างๆเธอเด็ดขาด คางาริ ยูระ อัสฮา คนที่เป็นถึงผู้แทนของสหพันธ์รัฐออร์บอย่างเธอ พวกนั้นน่ะอยู่ข้างๆเธอไม่ได้หรอก”
@@@@@@@@@
แอนดริว วอลเฟลผสมกาแฟสูตรใหม่และเอาไปให้เมอริวที่อยู่ระเบียงข้างนอกรับลม เธอชิมดูแล้วบอกว่าชอบเมื่อวานมากกว่า
พวกเขาเริ่มคุยเรื่องการตัดสินใจของออร์บ คางาริก็พยายามเต็มที่แล้ว ถึงจะเป็นหัวหน้าผู้แทนแต่เธอยังเป็นแค่เด็กหญิงอายุ18 และต้องเผชิญกับแรงกดดันของรัฐบาลพวกเซรัน
“ไม่อยากจะโทษหล่อนหรอกนะ แต่ปัญหามันอยู่ทางนี้ พวกเธอน่ะยังดี แต่ฉัน จอห์น คิระแล้วก็ลักซ์ เตรียมย้ายบ้านไว้ก่อนจะดีกว่าละมั้ง มายุก็เหมือนกัน เพราะเธอก็เป็นโคออดิเนเตอร์ อยู่นี่ต่อไม่ดีแน่”
“ไปแพลนท์เหรอ”
“ก็คงจะมีแต่ที่นั่นเท่านั้นแหละนะ ขืนเป็นแบบนี้โคออดิเนเตอร์อย่างเราจะอยู่ได้ก็มีแต่ที่นั่น”
@@@@@@@@@
กลางคืนที่ทุกคนกำลังหลับใหล ลักซ์นอนหลับในห้องนอนใหญ่หลังอ่านหนังสือให้เด็กๆฟัง
ดีอัคก้ากำลังหลับสวมเสื้อก้ามเขียวคล้ายฮีโร ยุย
ซึ่งหมายความว่าไม่มีใครสังเกตเห็นชายประมาณ25คนที่ค่อยๆขึ้นมาจากทะเล ทุกคนสวมชุดสีดำสนิท พวกเขาใช้เวลาไม่กี่นาที จากนั้นพวกเขายืนบนชายหาด
มองไปที่บ้านหลังใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากพวกเขานัก
เมื่อพวกเขาแน่ใจว่าไม่มีใครสังเกต พวกเขาถอดชุดดำน้ำทิ้งไป แต่ละคนดึงปืนไรเฟิลขึ้นมาและเตรียมตัว
"ฟังนะ หลังจากทำให้แน่ใจว่าหล่อนตายแล้ว อย่าให้เหลือพยานและหลักฐานไว้"หัวหน้ากลุ่มตอบจริงจัง ขณะมองขึ้นไปที่บ้านให้แน่ใจว่าไฟดับอยู่
“ครับ”
พวกเขาเริ่มบุกคฤหาสน์อัสตาร์
@@@@@@@@@@
โรงแรมฮาวเมียร์
แคลร์ อัสตาร์กำลังนอนเปลื่อยหลังเสร็จกิจกับคิระ ยามาโตะ สามีของลูกสาวและลูกเขยเธอ คิระพยายามเป็นมิตรกับแม่ของเฟรย์ เธอโกรธเมื่อรู้ว่าลูกสาวเธอท้อง เธอเพิ่งอายุ15
แต่เมื่อชายหญิงใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ไม่แปลกที่เรื่องจะจบบนเตียง
“คิระ ฉันจะให้เธออยู่กับลูกสาวฉันต่อไป แต่มีเงื่อนไข”
“อะไรเหรอครับ”
“เราต้องใช้เวลาส่วนตัวด้วยกันยามว่าง”มาเรียกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“เอ่อ”คิระพยายามพูด
“ไม่ต้องห่วง ฉันส่งเฟรย์ไปทำธุระได้เพื่อเราจะได้มีเวลาสนุกบนเตียง”เธอพูดโน้มตัวมาจูบสุดยอดโคออดิเนเตอร์
คิระเริ่มบรรเลงเพลงรักอีกครั้ง…ชายที่ไหนจะทนได้เมื่อเห็นMILF(ภรรยาม่าย)ที่สวยงาม
เขาไม่สังเกตว่าเสียงโทรศัพย์ดัง
@@@@@@@@@@
ขณะที่ผู้บุกรุกมาใกล้บ้าน ฮาโล่ส่งสัญญาณเตือน
เมอริวกับวอลเฟลออกมาจากห้องตัวเองพร้อมปืนในมือและเจอจอห์นกับCPU
“เรามีแขกไม่ได้รับเชิญ”จอห์นกล่าว”ฝากลักซ์กับเด็กๆด้วย พาไปเชลเตอร์ก่อน
“ค่ะ”เมอริววิ่งไป จอห์นกับวอลเฟลไปอีกทาง
เฟรย์ตื่นขึ้นมาและออกมาจากห้อง”คุณวอลเฟล”เธอเห็นเขาถือปืนไว้ก็รู้ว่ามีบางอย่าง”เกิดอะไรขึ้นค่ะ”
“รีบใส่เสื้อผ้าเร็วเข้า มีแขกไม่ได้รับเชิญมาเยี่ยม รีบพาไคไปกับกัปตันราเมียสก่อน”
เฟรย์รีบเข้าไปในห้องอุ้มลูกของเธอขึ้นมา
เมอริวมาถึงห้องที่ลักซ์กับทีฟานอนกับเด็กๆรวมถึงมายุ
“ลักซ์ ทีฟา”
“ค่ะ?”
“ทุกคนตื่นขึ้น”เมอริวตะโกนปลุกเด็กๆ
"แม่ เกิดอะไรขึ้น?"มายุถามงัวเงีย
“ชู่ว เงียบๆหน่อย”เมอริวเตือน ประตูอีกด้านเปิดเผยให้เห็นเฟรย์ที่อุ้มลูก ดีอัคก้า มิริอาเรีย แม่ของคิระและบาทหลวงมาคิโอ
ดีอัคก้าถือปืนเดินนำหน้าดูต้นทาง ลักซ์กับทีฟาคอยดูแลเด็กๆ แม่ของคิระ มาคิโอ และกัปตันราเมียสระวังหลัง
“ไม่ต้องกลัวลักซ์ เราเกือบจะถึงแล้ว”ทีฟาพูดขณะทั้งสองผ่านทางเดินมีเมอริวคุ้มกัน
ประตูบานหนึ่งเปิดและคอนมานโดโผล่มายิง
เมอริวหลบมุม เมื่อคอมมานโดวิ่งมาก็โดนเมอริวเตะเสยก้านคอและยิงซ้ำ ทหารคนอื่นวิ่งมาและยิง เมอริวโดดหลบกระสุนเข้ามุมได้ทัน
@@@@@@@@
การดวลปืนในครัวยังโหมกระหน่ำ จอห์นและแอนดี้จัดการพวกนักฆ่าได้2-3ราย แต่ยังมีอีกกว่าครึ่งโหล
กระสุนพุ่งทะลุขอบโต๊ะที่พลิกคว่ำที่วอลเฟลใช้เป็นที่กำบังมันพลาดเขาไปอย่างหวุดหวิด พวกคอมมานโดเริ่มระดมยิง
"เราต้องถอย"วอลเฟลตะโกนยิงปืน
"นายไป ฉันคุ้มกันให้"
จอห์นลุกขึ้นยิงปืนพกทั้งสองพร้อมกัน นักฆ่าหลายคนพยายามหลบหลังที่กำบัง แต่คนหนึ่งไม่เร็วพอกระสุนเจาะที่ตา ขณะที่จอห์นยิงแอนดี้ถอยกลับไป
ชายคนหนึ่งซ่อนหลังประตูถือมีดพุ่งใส่เข้ามาแทงที่แขนซ้าย
แต่วอลเฟลไม่เจ็บและยกขาเตะท้องมันไปกระเด็นชนกำแพงและชักปืนแต่ไม่เร็วพอ
"ปังๆๆ"
นักฆ่าล้มลงกับพื้น
วอลเฟลเอื้อมมือไปหยิบแขนซ้ายเทียมดึงมีดออก ขณะที่จอห์นเข้ามาในห้องโถง
“ระเบิด”ใครบางคนตะโกนจากเงามืดก่อนเกิดระเบิด
ปืนกลยิงจากด้านข้างจัดการพวกคอมมานโดและเห็นคนคุ้นหน้า
“ผู้บัญชาการ”วอลเฟลทักทายเมื่อเห็นอิลลิเทียที่หยิบปืนมาจากศพคอนมานที่บรรจุกระสุนใหม่
“ฉันมาเพื่อแจ้งข่าวและพบบ้านโดนโจมตี”เธอกล่างลวพลางยิงทหารที่นอนบาดเจ็บกำลังจะยิงเทียร์”คนอื่นไปที่เชลเตอร์แล้วใช่ไหม”
"ใช่"
"เป้าหมายกำลังไปที่แอเรียEพร้อมกับเด็กๆ"เสียงวิทยุดังขึ้นจากศพ หูฟังของเขาหลุดออกมาได้ยินบทสนทนา"ไม่มีอาวุธหรอก มีคนคุ้มกันแค่ไม่กี่คน รับจัดการเร็วเข้า"
พวกเขาชำเลืองมองกันและกันรีบวิ่งไปที่เชลเตอร์
เมอริวกำลังยิงคุ้มกันขณะที่มาคิโอกดรหัสเปิดประตู
โดยไม่มีใครรู้ นักฆ่าปีนเข้าไปในช่องระบายอากาศและตอนนี้อยู่ในตำแหน่งเล็งปืนไปที่หญิงผมสีชมพู
แต่ก่อนเขาจะลั่นไก กระสุนพุ่งเจาะหน้าผากพร้อมกับหญิงผมเขียวที่กลิ้งมาจากประตูด้านข้าง
“พี่?”
“เข้าไป”อิลลิเทียร์สั่งและทุกคนเข้าไป ประตูบานใหญ่ปิดลง
มายุไม่เคยเห็นอะไรน่ากลัวแบบนี้มาก่อน มันแย่มากจริงๆเมื่อคนหนึ่งพยายามจะฆ่าลักซ์
เมื่อเห็นสไนเปอร์ เธอกลัวว่ามันจะยิงพี่ลักซ์
แต่มายุโล่งใจ พี่สาวสุดเซ็กซี่สามารถช่วยลักซ์ได้ทัน
มายุยืนขึ้นและวิ่งเข้าไปโอบกอดลักซ์ขณะประตูปิดลง
"ฉันดีใจมากที่คุณปลอดภัยพี่สาว"มายุพูดน้ำตาไหลออกมา
ลักซ์รีบก้มลงโอบกอดมายุโดยบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยและเธอไม่ต้องเป็นห่วง
"ทุกคนไม่เป็นไรใช่ไหม"วอลเฟลถามสำรวจกลุ่ม
"ใช่"อิลลิเทียร์ตอบเย้ยหยัน”ตอนนี้นะ”
"ฉันดีใจที่มิลี่ไม่อยู่นี่”ดีอัคก้าพูดคร่ำครวญ มิริอาเรียได้เดินทางไปทำงานนักข่าวอิสระแล้วเมื่อสงครามระเบิดขึ้น
"พวกนั้นเป็นหน่วยพิเศษของซาฟท์"จอห์นกล่าว
อิลลิเทียร์มองลักซ์ที่ยังง่วนอยู่กับการปลอบเด็กและมายุที่ยังหวาดกลัวสิ่งที่เกิดขึ้น
"ไม่รู้เหมือนกัน แต่เหมือนว่าจะจ้องเล่นงานเธอนะ"
@@@@@@@@@@@@
"โธ่เว้ย ไม่ได้เรื่องเลย"หัวหน้าหน่วยพิเศษกล่าวทุบกำปั้นที่ประตูที่ปิดสนิท หันไปหาลูกทีม
"ส่งอาสต์ออกไป แบบนี้คงช่วยไม่ได้ละนะ ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องฆ่าลักซ์ ไคลน์ที่นี่และเดี๋ยวนี้เลย"
10นาทีต่อมา พวกเขากลับไปที่อาสต์ขึ้นโมบิลสูทและเริ่มยิงบ้านพัก
@@@@@@@@@@
นาซ่าลอบเข้าไปในมอเก้นเรทจนถึงโรงงานลับ เขารู้สึกถึงอันตราย เขายังไม่เปิดประตูเพราะยังมีช่างทำงานกับเอ็กเซีย
เขาถอยห่างจากทางเข้าลับพิจารณาทางเลือก เขาสามารถรอจนกว่าช่างและแฮ็คเกอร์จะออกไป แต่ตามบันทึก มันไม่น่าเกิดขึ้น พวกเขาพยายามแฮ็คระบบOSหามรุ่งหามค่ำ
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาสร้างความวุ่นวาย
เขายิ้มและกลับไปจุดที่เขาเห็นปุ่มสัญญาณฉุกเฉินและกดเปิดเสียงไซเรน ไฟนีออนสีแดงฉายไปทั่ว
เป็นไปตามที่เขาหวังไว้ เหล่าคนงานมุ่งหน้าไปที่ลิฟต์ขึ้นไปยังพื้นผิว
ลาซ่าวิ่งเข้าไปในโรงเก็บและโดดขึ้นลิฟต์ไปยังห้องนักบินของกันดั้มที่ถูกซ่อมแซม
"เรดาห์โอเค ระบบอาวุธออนไลน์ เฟสชิฟออนไลน์ ความเสียหายเล็กน้อย เอ็กเซียมีพลังต่อสู้83%"
เขาตรวจระบบOS แฮ็คเกอร์ต้องการเจาะฐานข้อมูลเอ็กเซียจึงทำลายOSซะเละเทะ ลาซ่าต้องเขียนใหม่หมด
ในที่สุดเอ็กเซียก็ขยับกันดั้มผลักแคทวอร์คออก ก้าวไปข้างหน้าทำการเคลื่อนไหว เมื่อเขาเห็นว่าทำงานได้ใกล้เคียง ลาซ่าก็หันไปทางประตู
นาซ่ายิ้มยิงปืนGNออกไปเกิดระเบิด เขากดคันเร่งแล้วเอ็กเซียพุ่งออกไป
เอ็กเซียกางปีกปล่อยอนุภาคสีเขียว นาซ่าสำรวจสถานที่เกิดเหตุ มอเก้นเรทฉายสปอร์ตไลท์ฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่วิ่งวุ่นวาย ยานพาหนะหลายสิบมุ่งหน้าไปที่โรงเก็บ และทุกสายตาก็จับจ้องไปที่กันดั้ม
เอ็กเซียหมุนตัวกลับและบินไปในทิศทางข้างหน้าพยายามบินราบกับพื้นเพื่อซ่อนตัวจากเรดาห์ เขาถอนหายใจเมื่อออกจากโอโนโกรโดยไม่มีการต่อสู้ เห็นชัดว่าเหตุระเบิดโรงงาน"ไม่ได้รับความสนใจจากกองทัพ”
ขณะที่เขากำลังบินกลับไปคาเพนทาเรีย เขาก็รู้สึก....อะไรบางอย่าง มันยากจะอธิบาย เขาสัมผัสได้ถึงเด็กๆ….ร้องไห้…หวาดกลัว
นาซ่าลดความเร็วกันดั้มและหมุนไปยังจุดที่เขาสัมผัสได้และพบว่า
เมื่อไปรอบหน้าผาเขาค้นพบสาเหตุ โมบิลสูทASHจำนวน12เครื่องกำลังโจมตีอาคารที่โดนไฟไหม้ มันเคยเป็นคฤหาสน์ที่สวยงาม นาซ่าทำตาบูดบึ้งและเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้
เขาโจมตีอย่างไม่ให้ตั้งตัว โผล่มาด้านหลัง2ตัวฟันขาของพวกมันล้มลง ขว้างบีมเซเบอร์ไปด้านข้างเจาะศีรษะเป้าหมายกำจัดมันออกจากการต่อสู้ เหวี่ยงโล่สองข้างออกไปกระแทกASHตัวหนึ่ง ทำให้เครื่องยิงมิสไซล์ขวาเสียหาย
กรงเล็บบีมทำงาน
"นั่นมันอะไรน่ะ"
"ฉันไม่รู้"
"ไม่จริงน่า"นักบินอาสท์คนหนึ่งอ้าปากค้าง"หรือว่านั่นจะเป็น...เอ็กเซีย"
เอ็กเซียกางปีกออกมาขณะนาซ่าจับจ้องอาสท์ด้านล่างที่ยิงมิสไซล์ขึ้นมา….เอ็กเซียหลบได้หมด
พุ่งลงไปสับแขนขาของอาสท์หนึ่งตัวก่อนบินกลับไปบนฟ้า ASHอีก3ตัวยิงใส่เขาด้วยบีมที่กรงเล็บ นาซ่าหลบลำแสงอย่างง่ายดาย
อาสท์3ตัว นาซ่าโฉบลงมาเฉือยแขนASHอีกสองปลดอาวุธพวกเขา
ที่เหลือคือหัวหน้า เขายิงตอปิโดใส่เอ็กเซีย แต่นักบินประสบการณ์โชกโชนหลบการโจมตีอย่างง่ายดาย
หลังนักบินASHได้ฆ่าตัวตาย เชลเตอร์หลบภัยเปิดออก นายทหารผ่านศึกทั้งสองจ้องไปยังหุ่นตัวนั้น
"เยี่ยม กันดั้มตัวใหม่”จอห์นคร่ำครวญ
“เขาเป็นมิตรรึเปล่า”
มันเคลื่อนตัวไปยังคฤหาสน์ที่โดนทำลาย พวกเขาเตรียมใจสำหรับเหตุการณ์เลวร้ายที่สุด แต่เอ็กเซียเก็บปืนเดินช้าๆไปหาพวกเขา
“ทุกคนสบายดีไหม”
วอลเฟลโล่งอกเมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคย เทียร์หน้าบึ้ง
“ทุกคนสบายดีอัคคาแมน”วอลเฟลตะโกนไปทางเอ็กเซีย
“ดีใจที่ได้ยิน”
ขณะเขาพูดเอ็กเซียก็คุกเข่าลง เกราะมืดลงเปลี่ยนเป็นสีเทา และค็อกพิทเปิดออก
“ผบ.วอลเฟล ผบ.อลาริค พี่ค่ะ ทุกอย่างโอเคมั้ย”มีเสียงอ่อนโยนจากด้านหลังพวกเขา
กล้องเอ็กเซียจับภาพทันที ลักซ์ยืนอยู่ที่ประตูทางออกสวมเพียงแต่ชุดนอน…เธอปลอดภัย
”การต่อสู้จบแล้วเหรอ”
“ใช่ เราปลอดภัยแล้ว”
“และเรามีแขกไม่คาดคิด”อิลลิเทียร์หันไปสนใจนักบินที่ลงจากหุ่น”ถึงแม้จะไม่ใช่คนที่ฉันอยากให้เป็นก็ตาม”
ลักซ์เห็นก็แทบหยุดหายใจและหัวใจสั่นไหวครู่หนึ่งเมื่อเห็นน็อค…นาซ่า ที่อยู่ตรงหน้าคือโมบิลสูทของคนรักเธอ
“น็อค!!”ลักซ์วิ่งเข้าไปซบอกเขา
“ฉันบอกแล้วว่าไม่ใช่น็อค”เขาบ่น
@@@@@@@@
คฤหาสน์จีบริล
“ว่ายังไงนะ”จีบริลบีบแก้วแตก”หมายความว่ายังไงกันดั้มหนีไปแล้ว”
“นายกรัฐมนตรีพยายามปกปิดความผิดพลาด ถ้าฉันเดาถูก เซรันหวังเจาะเข้าระบบCPUและใช้ข้อมูลเพื่อตัวเขาเอง แต่มีคนจับได้”
ภาพโรงเก็บมอเก้นเรทฉายขึ้นมา ส่วนหนึ่งของโรงวานถูกระเบิด และกันดั้มก็ขยับทำให้ทุกคนโกลาหลก่อนมันจะบินจากไป
“อย่างน้อยเราได้ข้อมูลเพียงพอจะผลิตแบบจำนวนมาก”
“เราพอจะสร้างหุ่นต้นแบบได้ แต่ไวรัสคอมพิวเตอร์ป้องกันไม่ให้เราสร้างแบบแปลนของหุ่น”
“ส่งข้อสูลนั้นไปที่เฮฟเว่นเบสและไดดาลอส”จีบริลสั่ง”ฉันต้องการให้ไวรัสถูกกำจัดออกไป สิ่งสำคัญคือพัฒนาหุ่นเอ็กเซีย เราอาจไม่ได้แบบแปลนที่สมบูรณ์ แต่เราหาอย่างอื่นเปลี่ยนได้แน่นอน”
“แน่นอนครับท่าน”อัลวินเห็นด้วย”เราจะทำยังไงกับพวกเซย์รันล่ะ”
“ตอนนี้เราจะยกเลิกการสนับสนุนสำหรับแผนการเพื่อประเทศของเขาในอนาคต พร้อมทั้งเตือนว่าอย่าโกหกเราอีก”
“ครับท่าน”
@@@@@@@@@
ตอนนี้พวกวอลเฟลกำลังตรวจดูซากหุ่นASH ทีฟากับเมอริวดูแลเด็ก และเฟรย์ตามสามีกลับบ้าน
นาซ่ากับลักซ์เดินไปตามชายหาดเงียบๆ นาซ่าปล่อยให้ลักซ์จับมือเขา
“คุณหนาวไหม”
“นิดหน่อย”
นาซ่าถอดเสื้อแจ็กเก็ตออกสวมให้ลักซ์และติดกระดุมเสื้อ
ลักซ์วางมือบนแก้มเขาจ้องไปในดวงตา
“ฉันบอกได้ว่ามีบางอย่างรบกวนคุณ คุณคิดมาทั้งวัน”
นาซ่าต้องการบอกลักซ์ แต่เขาไม่รู้จะพูดยังไงดี
“คุณต้องกลับไปต่อสู้อีกใช่ไหม”ลักซ์กล่าว มันเป็นคำพูดมากกว่าคำถาม
“ใช่”
“ทำไมล่ะคะ ตอนนี้คุณเป็นMIA คุณอยู่ที่นี่กับฉันและอยู่ห่างจากสงครามได้”
“เธอรู้ว่าฉันทำแบบนั้นไม่ได้เมื่อฉันสร้างความแตกต่างได้”
“ถ้างั้นฉันจะไปด้วย”ลักซ์กล่าว
“ไม่ เธอต้องอยู่ที่นี่ในที่ปลอดภัย”เท่าที่เขารู้ พวกหน่วยพิเศษZAFTต้องการฆ่าลักซ์
“เราเพิ่งกลับมาเจอกันอีกครั้ง และคุณก็จะจากฉันไปอีก”
“ฉันปกป้องเธอได้”นาซ่าตอบเมื่อเห็นลักซ์แสดงสีหน้าเจ็บปวด
“แต่คุณจะปกป้องฉันได้ยังไงถ้าไม่อยู่กับคุณ มีบางอย่างที่คุณไม่ได้บอกฉัน”ลักซ์พูด เธอเริ่มโกรธ”บอกมาว่าทำไม”
“เพราะฉัน….”นาซ่าจะพูดบางอย่างแต่ตัดสินใจไม่พูด ไม่ใช่ตอนนี้”ในฝันฉันเห็นเธอตาย”
ลักซ์ตกใจกับสิ่งที่เธอได้ยิน เธอรู้ว่ายูนิคอร์นทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
“ความตายของฉัน”
“ฉันหวังว่าจะไม่ต้องเป็นอย่างนี้ ฉันหวังจะอยู่ที่นี่กับเธอ แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่ฉันคิดออก คุณต้องอยู่ที่ปลอดภัยให้ฉันมีสมาธิกับการต่อสู้เพื่อยุติสงครามให้เร็วที่สุด”
ลักซ์แค่พยักหน้า เธอเชื่อสิ่งที่น็อคพูด เธอเห็นในดวงตาของเขา เธอพิงหน้าอกของนาซ่าและเริ่มร้องไห้ และนาซ่าก็โอบแขนรอบเธอที่สะอื้น
“คุณจะออกเดินทางเมื่อไหร่”
“คืนนี้”
@@@@@@@@@
คิระกลับมาบ้านพบบ้านถูกไฟไหม้ ตอนแรกเขาตกใจแต่โล่งอกเมื่อเฟรย์กับลูกปลอดภัย เขาได้ช่วยนาซ่าซ่อมแซมเอ็กเซียที่ไม่รู้พวกเซรันทำอะไรบ้าง
“ระบบทั้งหมดออลกรีนพร้อมออกตัว”
เขาออกจากค็อกพิทยืดเส้นยืดสายและเข้าไปในลิฟต์ ขณะลิฟต์เลื่อนลงเขาจ้องไปที่ผู้ชมเห็นผู้มาใหม่
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขารู้สึกแบบนี้ ครั้งแรกคือตอนที่เขาตื่นขึ้นในโรงพยาบาลไม่กี่สัปดาห์ก่อน
คนที่มาคือหญิงสาวผมหางม้าที่คล้ายกับมิริอาเรีย
“ผมซ่อมเสร็จแล้ว”นาซ่าก้าวออกจากลิฟต์”ถ้าไม่ว่าอะไรผมอยากอาบน้ำ”
“แน่นอนนาซ่า ทางนี้ตามมา”
ขณะเขาเดินตามคิระไปยังที่อื่น เขารู้สึกได้ถึงสายตาของมิโคโตะ
“ทหารออร์บมาทำอะไรที่นี่”
เขาไม่ไว้ใจกองทัพออร์บเพราะเพิ่งโดนขโมยหุ่นและไปแย่งคืนมา
“เธอเป็นเพื่อนเก่าเรา”คิระตอบยิ้มเล็กน้อยและเห็นว่าเขารู้สึกอึดอัดเมื่อมิโคโตะยังมองเขาอยู่”เธอแวะมาเยี่ยมเวลาไม่เข้าเวร”
“เข้าใจแล้ว…ฉันจะไปทันทีที่เสร็จ”
กลุ่มคนยืนอยู่หน้าเอ็กเซียที่ซ่อมแซมใหม่ นาซ่าแต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ตสีแดง กางเกงยีนและสวมผ้าพันคอ มิโคโตะ ฮาวด์จ้องด้วยสายตาเฉียบคม แต่คนที่นาซ่าจ้องมองคือสาวผมสีชมพูกับผมทอง
“แน่ใจเหรอค่ะว่าจะไม่ไปกับเรา นะ…อัคคาแมนซัง”ทีฟาถามแทบไม่ซ่อนอารมณ์เศร้า”เราอยากได้ความช่วยเหลือของนาย”
นาซ่าส่ายหัวอย่างเด็ดขาด ไม่สนใจความสั่นคลอนที่เกิดขึ้นในใจ”ไม่ ผมทำไม่ได้…ผมไม่อยากเกี่ยวข้องกับใครในสิ่งที่ผมทำ”
“แล้วนั่นอะไรล่ะ”คิระถามกอดอกรอคำตอบ
“ฉันจะอยู่ในกองทัพZAFTเพื่อสืบข้อมูลของประธานดูแรนดัล กำลังทหาร แผนการ….และที่สำคัญคือความทรงจำของฉัน บางที ถ้าฉันได้ความทรงจำคืนมา ฉันอาจต้องกำจัดผู้นำทั้งสองฝ่ายเพื่อยุติสงคราม”
อิลลิเทีย ไคลน์เงียบที่สุดกำลังจ้องเขาอย่างพิจารณา เธอไม่ชอบเลยที่คนที่ทำให้น้องสาวเธอเสียใจกลับมาในสภาพไร้ความทรงจำ ตอนนี้กำลังทำน้องสาวเธอเศร้าอีกครั้ง…แต่เทียร์เห็นด้วยว่าลักซ์ต้องอยู่ให้ห่างจากZAFT
“นั่นเป็นความคิดที่สูงส่งมาก”เทียร์กล่าว”แต่แค่กำจัดอาวุธออกไปไม่ทำให้สงครามยุติลง มันไม่ง่ายขนาดนั้น”
“ผมรู้”นาซ่าพยักหน้าให้แบล็คเซเฟอร์”แต่ผมเป็นนักรบไม่ใช่นักเจรจา ผมจะฝากเรื่องนั้นให้คนอื่น”
“แบบนี้ดีแล้วเหรอ”คิระถาม
“ครับ ตอนนี้เราทุกคนอยากทำอะไรเพื่อช่วย แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าสิ่งที่ทำถูกต้องหรือไม่ แต่นั่งเฉยๆไปก็ไม่ได้อะไร”
“ไม่มีอะไรเปลี่ยน และไม่มีวันจบ”คิระกล่าว
“ใช่…”นาซ่าพูด พยักหน้าให้หญิงผมชมพูขณะที่ความเจ็บปวดแล่นมา
“ฉันเข้าใจค่ะ…เพื่อนรักคนหนึ่งเคยพูดแบบเดียวกันกับฉันเหมือนกัน”
ทั้งเมอริวและคิระไม่ต้องถามว่าลักซ์หมายถึงใคร และนาซ่ายุ่งกับอาการปวดหัว
“ฉันอยากให้คุณสัญญากับฉันนาซ่า”
“อะไร”
“ฉันอยากให้คุณพยายามไม่ฆ่าใคร”
“ฉันจะพยายาม…ยัยจอมจุ้น”
ลักซ์ยิ้มเมื่อได้ยินคำนั้น บางอย่างไม่เคยเปลี่ยน
“และฉันอยากให้คุณสัญญาว่าจะต้องกลับมาหาฉัน ฉันรู้ว่าคุณไม่ต้องการการผูกมัด…แต่ฉันทนไม่ได้ ดังนั้นกลับมาหาฉัน ไม่สิ…เรา3คนจะอยู่ด้วยกันอีกครั้ง”
“ฉันสัญญาว่าจะกลับมา”
“เอานี่ไป”ลักซ์นำรูปถ่ายของตัวเอง”จำไว้ว่าฉันอยู่กับคุณเสมอ”
“ขอบคุณ”นาซ่ารับรูปไปใส่ไว้ในกระเป๋าตัวเอง
มีสิ่งหนึ่งที่เขาต้องทำ เขาวางมือที่เอวลักซ์และประกบปากจูบเธอ หลังหายจากความตกใจ ลักซ์ก็ตอบโต้และโอบแขนรอบคอเขา เธอจูบอย่างรุนแรงที่สุด นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้พบเขา แต่เธอเก็บความคิดไว้ไม่อยากทำลายช่วงเวลานี้
ทั้งสองถอนจูบ เมื่อนาซ่าก้าวเท้าถอยไป ดวงตาของไอดอลเริ่มมีน้ำตา
“ฉันต้องไปแล้ว…ดูแลตัวเองด้วย เข้มแข็งไว้ ฉันจะกลับมาเมื่อทำได้”
“เสร็จของว่างแล้วก็ถึงจานหลัก!!“
สาวผมบลอนด์คว้าตัวนาซ่าจากลักซ์ไปจูบปากแบบรวดเร็ว ก่อนจะจับหัวเขายัดลงหน้าอกภูเขาของเธอ
นาซ่ารู้สึกขาดอากาศและผลักออก แต่มือก็จับหน้าอกแตงโม
“ฉันรู้นายจำได้ว่าตัวเองชอบจับมัน”
“พอได้แล้วค่ะทีฟา”
ลักซ์ห้ามปรามทีฟา…เธอเหลือบมองอิลลิเทียร์ ผู้ไม่ชอบใจอยู่แล้วที่แฟนเธอจับสองมือ
“งั้นฉันไปล่ะ”
ทุกคนมองดูเอ็กเซียกระจายอนุภาคGNและบินจากไป
“ฉันว่าพวกเธอลืมพูดกับเขาอย่างหนึ่ง”มิโคโตะที่เงียบนานกล่าวอย่างร่าเริง
“อะไรค่ะ?”ลักซ์ถาม
“ห้ามไปจีบหญิงอื่น…แม้ฉันกลัวว่าจะสายไปแล้ว เขาสนิทกับเพื่อนสาวที่ขับแซ็คแดง”
ตอนนี้ลักซ์กับทีฟาจำได้ว่ามิโคโตะ อัสรันและคางาริอยู่บนยานมิเนอร์วาที่น็อคประจำการพักนึง
“เขาไม่กล้าหรอก ถ้าเขากล้ามีสาวอื่นฉันจะ…เฮือก!”
แบล็คเซเฟอร์สะดุ้งกับออร่าสีม่วงที่แผ่ออกมาจากน้องสาว…เธอตาฝาดรึเปล่า
“แหม่ ฉันอยากรู้เรื่องนักบินแซ็คแดงแล้วสิ”
แม้ลักซ์ยิ้มอยู่แต่ดวงตาไม่ได้ยิ้มไปด้วยเลย
@@@@@@@@
จบแล้ว นี่เป็น1ในตอนที่ไรเตอร์ชอบและตัดสินใจเปลี่ยนบทให้นาซ่าขับExiaที่ชิงคืนมาช่วยทุกคนแทน
และสำหรับคิระ เหตุผลที่ไม่อยู่บ้านเพราะไปกินตับแม่ภรรยา…ในฟิคนี้แม่ของเฟรย์จะยังไม่ตายนะครับ
ความคิดเห็น