คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : Phase 43 : Between the Stars
14 ตุลาคม , CE71
หมู่เกาะมาร์แชล
1เดือนครึ่งหลังศึกยาคินดูเอ้ครั้งที่2
โนอา เอชวาเรีย เลฟฟอร์ตนั่งอยู่ระเบียงบ้านเด็กกำพร้าของมาคิโอ้มองพระอาทิตย์ตกดิน
หลังจบสงครามเอลเลือกจะทิ้งชื่อปลอมของตัวเองไว้เบื้องหลัง ตอนนี้มันเป็นชื่อของนักบินที่ยุติสงครามและผู้คิดค้นเตาพลังงานแสงอาทิตย์GNไดรฟ์ เพราะฉะนั้นทุกฝ่ายจะตามล่าหาตัวเขา เขาเลือกจะให้นักบินอิคารุกะตายที่ยาคินดูเอ้
เสียงเด็กๆกำลังเล่นดังในอากาศ แต่มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น มันเป็นเสียงเฮลิคอปเตอร์ โนอาเงยหน้าขึ้น ยานสำหรับ2คนร่อนลงจอดที่ท่าเรือใกล้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
โนอาลุกขึ้นยืนขณะที่อัสรันและคางาริออกจากเครื่องบิน
“ลักซ์ พวกเขามาถึงแล้ว”โนอาตะโกนเรียกเข้าไปในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
“จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”
อัสรันกับคางาริมาถึงระเบียง คางาริกอดน้องชายไว้ในอ้อมแขน
“นายเป็นยังไงบ้างโนอา?”คางาริถาม เธอยังไม่ชินกับการเรียกเขาด้วยชื่อนี้
“ฉันสบายดี”โนอากล่าว”เธอเป็นยังไงบ้าง?”
“การซ่อมแซมความเสียหายที่ออร์บได้รับในช่วงสงครามยาวนานและลำบาก ทุกคนพยายามอย่างหนักเพื่อฟื้นฟูออร์บให้กลับสู่สภาพเดิม”
@@@@@@@
คืนนั้น
ในห้องอาหารมาคิโอฟังข่าวการยุติสงครามจากทีวี
เสียงพูดคุยและรับประทานอาหารดังในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ขณะที่โนอา , ลักซ์ , อัสรัน, คางาริ มาคิโอและเด็กๆรับประทานอาหารเย็น ขณะที่เด็กๆคุยกันเรื่องเด็กๆ วัยรุ่นทั้ง4คุยเรื่องของผู้ใหญ่
"ให้ตายสิ ออร์บเองก็เป็นประเทศที่เคราะห์ร้ายเพราะภัยสงคราม เพราะงั้นเรื่องที่ว่าความสงบสุขสำคัญแค่ไหน"เจ้าหญิงออร์บพูดขณะกิน"แต่มีหลายประเทศที่ไม่เป็นแบบนั้น"
"ถ้าไม่เชื่อใจในฝ่ายตรงข้ามก็ไม่มีทางวางปืนลงได้หรอกนะ คงเป็นอย่างงั้นสินะ"ลักซ์พูดนั่งอยู่ข้างอาวด์"ที่แพลนท์เองก็คงอยู่ในสถานการณ์เดียวกันสินะคะ"
"ทั้งๆที่น่าจะรู้อยู่แล้วแท้ๆ ก็คงไม่มีใครโง่หรอกนะ"คางาริกล่าว
“พวกเราทุกคนต้องลดปืนลงไม่เช่นนั้นจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง”
“แม้เราจะเข้าใจเรื่องนั้นอยู่แล้ว...แต่ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่พวกนั้นไม่สามารถเข้าใจได้”
“นักบิน3คนนั้นเป็นยังไงบ้าง”ลักซ์ถาม ต้องการเปลี่ยนเรื่อง
ลักซ์แสดงความกังวลต่อนักบิน3คนที่พวกเขาจับได้ที่ยาคินดูเอ้ แม้ทั้งสามจะเป็นหนึ่งในคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่พวกเขาเคยสู้มาและเกือบฆ่าพวกเขาในสนามรบหลายครั้ง
สถานะปัจจุบันพวกเขามันยากจะเชื่อว่าเป็นนักบินอันตรายคนเดียวกับที่พวกเขาเคยสู้ด้วยที่ออร์บ เมนเดลและยาคินดูเอ้ พวกเขาแทบไม่สามารถขยับร่างกายตัวเองได้เลยในตอนนี้
“สามคนนั้นหมอบอกว่าพวกเขาจะผ่านไปได้ แต่ต้องใช้เวลาอีกหลายสัปดาห์ก่อนพวกเขาจะเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเอง”คางาริตอบ”ไม่ว่ากองทัพโลกทำอะไรกับพวกเขามันก็รุนแรง แต่เมื่อพวกเขาฟื้นตัวเราจะทำยังไงกับพวกเขา เราไม่สามารถคืนพวกเขาให้กองทัพโลกได้ใช่มั้ย?“
“ไม่แน่นอน”ลักซ์กล่าว”พวกเขาเป็นเหยื่อมากพอๆกับคนอื่นๆในช่วงสงคราม และการส่งกลับไปหาคนที่ทำแบบนั้นกับพวกเขามีแต่จะทำให้ทุกอย่างเลวร้ายขึ้น”
“ใช่ เป็นไปได้ว่าคนในกองกำลังโลกจะสั่งทำการทดลองเพิ่มหรือกำจัดพวกเขาทิ้งเพื่อไม่ให้การมีอยู่ของพวกเขารู้ถึงสาธารณะ”อัสรันพูด”แต่ถึงอย่างนั้นทั้งสามก็ดุร้ายและป่าเถื่อน ร่างกายและจิตใจพวกเขาเปลี่ยนแปลงหนัก พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากสู้”
“ฉันไม่เชื่ออย่างนั้นค่ะ พวกเขาเคยเป็นคนปกติมาก่อน”ลักซ์กล่าว
“แต่เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาเป็นใคร”อัสรันแย้ง”พวกเขาอาจเป็นอาชญากรใช้ความรุนแรงก่อนจะถูกทดลอง”
“เราเป็นอาชญากรสงครามมากพอกัน”โนอาเถียง
"ฉันเข้าข้างพี่เอล"
อัสรันขมวดคิ้วที่โนอาช่วยพูดให้พวกนักบินสหพันธ์โลก บางทีอาจเป็นเพราะเขารู้จักสาวน้อยคนนั้นมาก่อน แต่อัสรันรู้สึกว่ามันมีบางอย่างมากกว่านั้น ในช่วงที่ต้องสู้กับพวกนี้ โนอามักพูดอะไรแปลกๆตลอด
ส่วนเอเลน่า เธอยังรู้สึกผิดต่อการตายของอิซาคและย้ายมาอาศัยที่ออร์บ เธอไม่กล้ากลับไปสู้หน้าแม่ของเธอที่ถูกปลดจากสภาสูง อย่างน้อยโนอาได้แจ้งข่าวเอซาเลียไปว่าเอเลน่ายังมีชีวิตอยู่
ความสัมพันธ์เขาเพิ่มไปอีกระดับ เอเลน่านอนร่วมห้องกับโนอาและลักซ์แล้ว ส่วนหนึ่งเอเลน่าใช้โนอาช่วยปลอบประโลมรักษาสภาพจิตใจไว้ และโนอาก็รับผิดชอบดูแลเธอตามที่อิซาคพูดก่อนตาย
“ถ้าเป็นเช่นนั้นเราจะเผชิญมันและข้ามสะพานนั้น ระหว่างนั้นเราควรพยายามเต็มที่เพื่อช่วยพวกเขา”ลักซ์กล่าว
อัสรันถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าและเกาหัว
“เข้าใจแล้ว”เขายอมแพ้
“แล้วคุณคานาร์ดล่ะ”
ไม่นานมานี้ คานาร์ดได้ออกตามหาเลฟฟอร์ตอย่างที่เอลเนสตี้ได้แนะนำเขาเมื่อหลายเดือนก่อน ในที่สุดโนอาและคางาริได้รู้จักกับลูกพี่ลูกน้องพวกเขา(และพี่ชายบุญธรรมของคิระ) คาริด้าและฮารุมะได้กลับมาพบกับลูกชายที่หายสาบสูญไปนาน
“มันเป็นไปด้วยดี”คางาริพูดด้วยรอยยิ้ม”มันเป็นเรื่องน่ายินดีมากเรื่องหนึ่งในทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเรา แม้คานาร์ดมีแผนจะกลับไปทำงานทหารรับจ้าง โดยส่วนตัวแล้วฉันคิดว่าเขาเริ่มสนใจเลอาเล็กน้อย”
“เขาน่าจะมาที่นี่เร็วๆนี้”มาคิโอเอ่ยขึ้น”เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นหนี้มากมาย”
@@@@@@@@
หลังมื้อเย็นเสร็จแล้วเด็กๆออกไปเล่นข้างนอก แต่บางคนก็อยู่ช่วยสาวๆล้างจาน ขณะที่เอเลน่ายืนที่ชายหาด อัสรันกับโนอาเดินมาข้างเธอ
"มันแปลกจังเลยนะ ทำไมฉันถึงยังมีชีวิตอยู่ ยังกินได้ ยังนอนหลับได้"เอเลน่าพูดขึ้น ขณะเดียวกันในคฤหาสน์คางาริ ลักซ์เล่นกับพวกเด็กๆ
"ฉันก็เหมือนกันแหละ แต่อาจเพื่อชดเชยสิ่งที่ทำลงไป"อัสรันกล่าว
@@@@@@@@
คฤหาสน์อัลสตาร์
เฟรย์พิงราวระเบียงคฤหาสน์ของครอบครัวเธอในออร์บ มันบังเอิญรอดจากการโจมตีออร์บโดยเสียหายเพียงเล็กน้อย เธอสวมชุดสีฟ้าเรียบง่ายปกปิดร่องรอยการตั้งครรย์ของเธอได้เล็กน้อย สวมสร้อยคอป้ายชื่อสุนัขของคิระ
เธอสูญเสียไปมากในสงคราม บ้านของเธอที่เฮลิโอโปลิส พ่อของเธอ...และคิระ แต่มีสิ่งหนึ่งและสิ่งเดียวที่เธอได้รับจากสงครามนี้ ลูกของเธอ ลูกของคิระ
“ชาได้แล้ว”เมอริวเรียกจากในคฤหาสน์
เฟรย์หันหลังเข้าไปในบ้าน หลังเธอมาอาศัยที่คฤหาสน์ของครอบครัว เธอได้ให้ลูกเรืออาร์คแองเจิ้ลคนใดก็ได้ที่ต้องการที่พัก มันใหญ่เกินกว่าเธอจะอยู่คนเดียว เมอริว จอห์น และแอนดี้รับข้อเสนอนั้น
เฟรย์นั่งลงบนเก้าอี้ขณะที่เมอริวเข้ามาในห้องและรินชาให้พวกเธอ พวกเธอดื่มชาอย่างเงียบๆ ทั้งคู่ยังเสียใจกับการสูญเสียชายที่พวกเธอรัก
“อร่อยจัง”
“ขอบใจจ๊ะ”เมอริวพูดก่อนจะหยุดคิด”อืม...เลือกชื่อแล้วหรือยัง?”
เฟรย์กุมหน้าท้องของเธอเบาๆ
“ไม่ ฉันไม่รู้จริงๆว่าจะเลือกชื่อยังไง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นชายหรือหญิง”
“เลือกเลยดีกว่า”เมอริวกล่าว”ฉันมีเพื่อนก่อนสงครามที่ตั้งครรย์และขอคำแนะนำจากเพื่อนและครอบครัวของเธอ มันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ ทุกคนต่างแนะนำชื่อลูกเธอเป็นสัปดาห์ก่อนเธอจะบอกให้พวกเขาทุกคนหุบปาก”
“ฉันจะจำไว้ค่ะ”
@@@@@@@@
กองบัญชาการซาฟท์
ซาอูล เคสเซลถอนหายใจมองไปที่ยานชั้นนาสก้าที่พึ่งสร้างเสร็จและได้รับการปรับปรุงใหม่พร้อมจะออกจากท่าเรือ
ยานลำนี้ชื่อกัวแตร์ จะเข้ามาแทนที่ยานอลาริคที่หายไปของหน่วยเคสเซล ยานลำนี้ซาอูลและชิโฮะจะควบคุมภายใต้การบัญชาของพี่สาวเขา ไดอาน่า เคสเซล
“มันเป็นการเตือนความทรงจำว่าเสียอะไรไปใช่ไหม”ชิโฮะถามยืนอยู่ข้างๆซาอูล
“อิซาค , เลออน , ซายะ , ไอน์เฮอร์จาร์ และคนอื่นตั้งมากมาย”เขาพูดเบาๆ”ฉันได้ยินว่าพ่อฉันให้พวกเขาได้เหรียญตราเนบิวล่า”
“ฉันดีใจ”ชิโฮะกล่าว”แต่ฉันหวังว่าพวกเขาจะอยู่ที่นี่”
“เราทุกคนคิด แต่...”
“การมองอดีตไม่มีความหมาย”ชิโฮะกล่าว”เราต้องมองไปในอนาคต”
@@@@@@@@
โรงงานอลมอเก้นเรท
จอห์น , อลิซาเบธและโจแอนนาเข้าไปในโรงเก็บ ทันทีที่เขาเข้าไปสายตาจอห์นก็ถูกดึงไปที่วัตถุขนาดใหญ่กลางโรงเก็บ
“นี่คือโปรเจ็กต์ที่เรากำลังทำอยู่”เขาพูดพลางจิบกาแฟ”ผมนึกว่าเรากำลังทำโปรเจ็กต์มุราซาเมะ”
โจแอนนาพยักหน้าขณะพวกเขาเดินไปข้างหน้า
“ไม่ เรากำลังดำเนินโครงการนี้เป็นคำขอพิเศษ ไม่ใช่โครงการปกติของออร์บ”
“ไม่แปลกใจเลย นี่คือการสร้างใหม่หรือออกแบบใหม่หมด”
“อืม...เราสร้างมันขึ้นมาใหม่ได้”ลิซกล่าว”แต่ดูเหมือนจะไม่ได้สร้างขึ้นมาใหม่ซะทีเดียว”
“ไม่จริง”ซามูเอลกล่าว เขากับแอนดี้เข้ามาในโรงเก็บ
“ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเขาอีก”
“ใช่ ร่างกายถูกทำลายแต่ส่วนหัวรอดได้ เราถูกขอให้กู้ศีรษะและวางไว้บนโมบิลสูท เรากำลังตัดสินใจว่าควรสร้างใหม่เหมือนเดิมหรือสร้างโมบิลสูทตัวใหม่สำหรับมัน”
ซามูเอลวางแผ่น
“มันไม่สำคัญหรอก ฟรีด้อมจะบินอีกครั้ง”
ความคิดเห็น