Gundam Seed Extended : Bluedevil from Mars

ลำดับตอนที่ #35 : Phase 34 : Lacus Strikes

อาร์คแองเจิ้ล

อัสรันแต่งตัวเสร็จขณะที่ชัตเติ้ลของเขาเตรียมพร้อมแล้ว มันเป็นยานเล็กสำหรับนั่งคนเดียว คิระ เอลเนสตี้ เซเรน เอเลน่า ซาอูล ดีอัคก้าและนิโคลยืนรอส่งเขา

"ถ้าฉันไม่กลับมาละก็ พวกนายคนนึงขับจัสติสแทนฉันก็แล้วกัน"เขาพูดมองเพื่อนร่วมทีม

"ฉันไม่เอาด้วยหรอก ของแบบนั้นน่ะนายขับดีแล้ว"ดิอัคก้าปฎิเสธ

"ใช่ ฉันไม่อยากขับหุ่นตัวอื่นนอกจากโซลของฉัน"ซาอูลกล่าวเสริม

อัสรันหันไปมองนิโคลที่ส่ายหัว

"ขอโทษนะครับ แต่จัสติสไม่เหมาะกับผม"

ในที่สุดอัสรันหันไปมองเซเรน

“ไม่ ฉันไม่ขับโมบิลสูทที่ใช้พลังงานนิวเคลียร์”เธอปฎิเสธ"คุณ คิระ เอลและเลช่าเท่านั้นที่ขับได้"

“เดี๋ยวก่อนสิ....อัสรัน!!!”

คางาริลอยลงมาจับนักบินผมน้ำเงิน

”เพราะอะไรกัน? ทำไมต้องกลับไปที่แพลนท์อีกล่ะ”

“ขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อน”

“ขอโทษทำไมกันล่ะ ก็นายน่ะถ้าไม่เอาเจ้านั่นกลับไปด้วยล่ะก็!!!"คางาริชี้ไปที่จัสติส

"จัสติสน่ะอยู่ที่นี่ดีแล้ว ถ้าถึงคราวจำเป็นละก็ คิระคงจะจัดการมันได้เองนั่นแหละ"

“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ”คางาริห่วงว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา

“แต่ว่ายังไงฉันก็ต้องไปนะ”

“คางาริ น่าจะเข้าใจนะ”คิระวางมือบนไหล่เธอ

คางาริยอมแพ้และถอยออกมา

คิระกับเอลจะตามไปคุ้มกันยาน เอเลน่าก็อยากไปด้วยแต่แร็กนาร็อคต้องอยู่คุ้มกันกองยาน

"ระวัง"เธอพูดเสียงแผ่วเบาก่อนเงยหน้ามองเขาด้วยสีหน้าอ้อนวอน

"แน่นอนครับ"เอลลูบหัวเธอยิ้มอ่อนโยน เขากับคิระไปที่หุ่นของตัวเอง

"ฟรีด้อมจะไปคุ้มกันชัตเติ้ลเองครับ"

"อิคารุกะจะไปดูแลเด็กบ้าบิ่นสองคน"

กัปตันอนุญาติ ทุกคนเงียบแต่จริงๆแล้วเอลอาจจะเป็นคนบ้าบิ่นที่สุด เพียงแต่เขาคุมอารมณ์ได้ดีกว่า

@@@@@@@@@

1 กรกฎาคม CE71 , แพลนท์

เอซาเลีย จูลด์ควบคุมสื่อได้เก่งกว่าประธานซาล่า เนื่องจากทุกคนรักลักซ์จึงยากที่ทุกคนจะเชื่อว่าเธอทำผิด เธอจึงเน้นย้ำว่าเธอแค่ถูกหลอกใช้ สภาสูงจึงต้องการช่วยเธอจากเนเชอรัลและเรียกร้องให้ทุกคนช่วยบอกข้อมูล

สำนักงานแพทริค ซาล่า - อพิลิอุสวัน

แพทริค ซาล่านั่งอยู่ในห้องทำงานของเขาและดูภาพการต่อสู้ของกองทัพโลกกับออร์บ ครูเซ่สามารถบันทึกภาพส่วนหนึ่งกลับไปคาร์เพนทาเรียก่อนกลับสู่อวกาศ

การสูญเสียวิคตอเรียเป็นความสูญเสียที่รุนแรง แม้โทสจะช่วยกองกำลังส่วนหนึ่งที่ประจำการที่นั่นได้ แต่การสูญเสียแมสไดรเวอร์ให้กับกองทัพโลกจะทำให้แพลนท์ตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง

ขณะที่เขาดูบันทึกอยู่ ซาล่าได้คุยกับกัปตันของยานรบรุ่นใหม่ล่าสุด เอเทอร์นอล 

"ใช่ ครูเซ่เอาข้อมูลกลับมาแล้ว ไม่รู้หรอกว่าฟรีด้อมไปทำอะไรอยู่ที่ออร์บ อัสรันเองก็อาจจะได้ร่องรอยอะไรบ้างแล้วก็ได้ แต่เจ้าบ้านั่นกับเพื่อนร่วมทีมไม่ยอมรายงานกลับมาเลยแม้แต่นิดเดียว"

"มันเป็นแผนการลับสุดยอดไม่ใช่เหรอครับ"ชายคนนั้นตอบ"การติดต่อกลับมาโดยไม่ดูให้ดี อาจทำให้ความลับรั่วไหลไปได้นะครับ"

"ไอ้พวกเนเชอรัลมันชักจะได้ใจใหญ่แล้ว เริ่มขึ้นมาที่ดวงจันทร์ตามใจชอบ คราวนี้ต้องจัดการกับพวกมันให้เรียบร้อย เอาให้ราบไปให้หมดเลยนะ"

"เข้าใจแล้วครับ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่แน่นอน เพื่อท่านประธานที่มอบโอกาสให้ผมอีกครั้งไงล่ะครับ"

@@@@@@@@

ยานเวอซาเรียส

อิซาค เลออนและชิโฮะมองดูหุ่นรุ่นใหม่ที่ทหารช่างกำลังดูแลอยู่ ไม่ต้องสงสัยว่ามันพัฒนามาจากโมบิลสูทที่เฮลิโอโปลิส

"นี่เหรอเกวซหุ่นรุ่นใหม่?"อิซาคถาม

"ครับ นี่เป็นหุ่นรุ่นล่าสุดของMMIเลยนะครับ ตอนนี้กำลังเริ่มผลิตเจ้านี่ออกไปเรื่อยๆแล้วครับ ถ้าผ่านไปได้ด้วยดีละก็ แค่พวกเนเชอรัลไม่นานก็เรียบหมดอวกาศไปแน่ครับ ฝากด้วยนะครับ อ้าว..."นายช่างมองพวกอิซาคที่เดินไป

อิซาครู้สึกโกรธเมื่อตอนนี้ทหารทุกคนเริ่มพูดถึงการกวาดล้างเนเชอรัล นี่คงไม่ใช่สงครามแต่เป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

"แพทริค ซาล่าคิดจะกำจัดเนเชอรัลทั้งหมด"คำพูดของเอลดังขึ้นในหัวเขาและมันชักจะเป็นจริงขึ้นเรื่อยๆ

"หัวนายคงใกล้จะระเบิดเต็มทีแล้วสินะ"เลออนรู้ว่าเพื่อนร่วมทีมคิดอะไรอยู่ เขาก็กังวลเรื่องเดียวกัน

"หึ!!"

ที่ห้องของราอูล เฟรย์เอาน้ำมาให้ราอูล เขาดื่มยาและดื่มน้ำตาม เอาแก้วไว้ที่ถาด เฟรย์ยกออกไป เธอเหลือบมองดิสในมือราอูลอย่างสงสัยก่อนจะออกไป

ราอูลเอาดิสใส่เข้าไปในคอม มันเปิดข้อมูลของจัสติส ฟรีด้อมและอินเฟอโน่

"เอ็นแจมเมอร์แคนเซลเลอร์ ไม่เลวเหมือนกันนี่นา"

ทางด้านเฟรย์ได้ไปพบหมอที่ห้องพยาบาล

“คุณหนู ฉันคิดว่าฉันพบสาเหตุที่เธอป่วยในตอนเช้า”หมอกล่าว”ผมต้องขอแสดงความยินดีด้วย”

เฟรย์เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง

“คุณจะบอกว่า...”

“ใช่ เธอกำลังจะเป็นแม่คน”

เฟรย์รู้สึกอารมณ์ท่วมท้นขณะที่จับหน้าท้องโดยไม่รู้ตัว เธอกำลังจะมีลูก เธอรู้สึกยินดี กังวล หวาดกลัว แต่ส่วนใหญ่แล้วมีความสุข

เธอกำลังจะเป็นแม่คน ลูกของคิระ แน่นอนเธอยังเด็กแต่เธอยอมรับมันได้ ตอนนี้เธอต้องให้ความแน่ใจในความปลอดภัยของเด็กในท้องและพยายามกลับไปอาร์คแองเจิ้ล

@@@@@@@@@

แพลนท์ อพิลิอุสวัน

ดาคอสต้าวิ่งขึ้นมาที่แมนชั่นถูกๆหลังนึง เขาเข้ามาที่ห้องได้อย่างปลอดภัยและเดินมาหาลักซ์

"ขอบคุณมากนะค่ะ ว่ายังไงค่ะถายในเมืองน่ะ?"ลักซ์ถาม

"ไม่ค่อยดีเลยครับ การแถลงของเอซาเลีย จูล ทำให้ชาวเมืองสับสนกันไปใหญ่แล้วครับ"ดาคอสต้ารายงาน

"งั้นเหรอค่ะ"ลักซ์กล่าว

"เรื่องของท่านซีเกลเองก็ยังไม่มีการเปิดเผยด้วยครับ"ดาคอสต้า

"ถ้าอย่างงั้น"ลักซ์พูดกลั้นน้ำตาไว้

"ครับ คงต้องเร็วกว่ากำหนดแล้วละครับ เริ่มเคลื่อนไหวกันเลยจะดีกว่า"ดาคอสต้ากล่าว

"เข้าใจแล้วค่ะ นี่ก็ถึงเวลาแล้วด้วย พวกเราต้องไปกันแล้วค่ะ"ลักซ์กล่าว

@@@@@@@@

ฟรีด้อมและอิคารุกะบินตามยานของอัสรันจนใกล้ถึงป้อมปราการอวกาศของซาฟท์ ยาคินดูเอ้ พวกเขาแยกกันไปและคิระกับเอลไปรออยู่ที่จุดนัดพบ หน่วยจินน์เข้ามาสกัดยานของเขาไว้ เขาใช้ช่องสื่อสารของซาฟท์

"นี่จากหน่วยพิเศษขึ้นตรงต่อกองกำลังป้องกันประเทศ อัสรัน ซาล่า หมายเลขประจำตัว285002 หน่วยป้องกันยาคิน ดูเอ้ ตอบกลับมาด้วย"

ทีมจินน์ชะลอแต่ไม่หยุด พวกเขาล้อมชัตเติ้ลอย่างรวดเร็ว พร้อมจะทำลายมันหากทำอะไรตุกติก

"ฉันหวังว่าจะไม่ทำผิดพลาดครั้งใหญ่"

@@@@@@@@@

แพทริค ซาล่านั่งอยู่ในห้องทำงานประธานสภา กำลังดูข้อมูลของอาวุธมหาประลัยเพื่อสร้างยุคของโคออดิเนเตอร์ ในตอนนั้นอินเตอร์คอมดังขึ้น เขากดรับสาย

"มีอะไร?"

"เจ้าหน้าที่หน่วยพิเศษอัสรัน ซาล่า ได้นำยานชัตเติ้ลที่ยึดจากกองทัพโลกเข้าจอดที่ฐานทัพยาคิน ดูเอ้แล้วครับ"

"ว่าไงนะ ยานชัตเติ้ลของกองทัพโลกอย่างงั้นเหรอ?"

แพทริคตกใจ อย่างน้อยอัสรันน่าจะขับจัสติสมา ไม่ใช่ชัตเติ้ลของกองทัพโลก แล้วฟรีด้อมกับแร็กนาร็อคล่ะ? มีบางอย่างเกิดขึ้น บางอย่างที่เขาต้องไม่พอใจแน่ๆ

"เนื่องจากสถานการณ์บังคับ จึงให้ทำการกักตัวเอาไว้ก่อนครับ"

"รีบส่งตัวมาทางนี้ทันทีเลย!!!"แพทริคสั่ง

ไม่นานอัสรันก็ถูกทหารสองคนคุมตัวเข้ามาในห้อง ทหารยามทำความเคารพเขา

"พวกแกออกไปก่อน"แพทริคสั่ง

พวกยามออกไป แพทริคจ้องมองลูกชายแล้วพูดต่อ

"หมายความว่ายังไงกัน? เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นเหรอ? จัสติสกับฟรีด้อมล่ะ แล้วเพื่อนร่วมทีมแกกับแร็กนาร็อคอยู่ไหน ว่ายังไงบ้าง?"แพทริคถามหลายคำถาม

"ผมรู้ว่าทั้งหมดอยู่ที่ไหน ทุกเครื่องยังอยู่และปลอดภัย"อัสรันตอบ"แต่ผมมีเรื่องอยากจะถามท่านพ่อ กับสงครามในครั้งนี้ที่จริงแล้วคิดยังไงกันแน่ครับ?"

"ว่ายังไงนะ?"

"นี่พวกเราต้องต่อสู้กันต่อไป ต้องต่อสู้ไปถึงเมื่อไหร่กันแน่ครับเนี่ย?"

"แกพูดอะไรของแก? เรื่องนั้นน่ะช่างมันเถอะ ว่าแต่เรื่องที่ฉันให้ไปจัดการล่ะว่ายังไง รายงานมา!!!!"

"ผมน่ะไม่ว่ายังไงก็อยากถามท่านพ่อสักครั้งนึงถึงได้กลับมาที่นี่"

"อัสรันนี่แก...!!!"

ในขณะเดียวกัน ทางด้านลักซ์ก็เห็นภาพที่อัสรันกลับมาที่แพลนท์ เธอรู้ว่าเขาจะต้องไปพบพ่อแน่นอน เลยถามดาคอสต้าเพื่อหาทางช่วย

"แกน่ะเลิกบ้าสักทีเถอะ เด็กอย่างแกอย่ามาทำเป็นอวดดีรู้ดีกว่าฉันหน่อยเลยน่า"แพทริคตะโกนทุบหมัดลงโต๊ะและเดินออกมา

"คนที่ไม่รู้อะไรเลยคือท่านพ่อไม่ใช่รึไงครับ อลาสก้า ปานามา วิกตอเรีย ถูกโจมตีมาก็โจมตีกลับ ถูกโจมตีกลับแล้วก็โจมตีสวนมาอีก ทำแบบนี้มีแต่จะทำให้สงครามขยายวงกว้างออกไป"

"นี่แกไปถูกใครเป่าหูด้วยความคิดบ้าๆแบบนี้กันเนี่ย หรือว่าผู้หญิงคนนั้น โดนลักซ์ ไคลน์ปั่นหัวมาอีกแล้วใช่มั้ย"

"ใช้แต่กำลังเข้าปะทะกับกำลังแบบนั้น คิดว่าจะทำให้สงครามจบลงง่ายๆเหรอครับท่านพ่อ นี่ท่านพ่อคิดแบบนั้นจริงๆเหรอครับเนี่ย"

"มันต้องจบสิ ถ้ากวาดล้างพวกเนเชอรัลได้หมดละก็ สงครามต้องจบแน่นอน"

อัสรันตกตะลึงไม่นึกว่าความโกรธแค้นของพ่อจะไปไกลขนาดนี้ก่อนแพทริคจะจับคอเสื้อเขา

"บอกมานะอัสรัน เพื่อนร่วมทีมแกกับจัสติส ฟรีด้อมและแร็กนาร็อคไปอยู่ที่ไหนแล้ว? ถ้าเกิดผิดพลาดขึ้นมาละก็ แกไม่รอดแน่นะ!!!"

"ท่านพ่อ...พูดจริงๆเหรอครับเนี่ย ตั้งใจจะกวาดล้างเนเชอรัลทั้งหมดเลยรึไง"

"นี่เป็นสงครามเพื่อการนั้นโดยเฉพาะ พวกเราทั้งหมดต้องต่อสู้เพื่อเป้าหมายนั้น นี่แกลืมเรื่องนี้ไปหมดแล้วเรอะ แกน่ะ"แพทริคโยนเขาลงพื้น 

อัสรันมองพ่อเดินไปหยิบปืนในลิ้นชักออกมาและเล็งปืนมาที่เขา 

"ท่านพ่อ...!"อัสรันตกตะลึง

"คนโง่อย่างแกเนี่ย เลิกพูดไร้สาระแล้วก็ตอบมาซะดีๆ จัสติส ฟรีด้อมและแร็กนาร็อคอยู่ที่ไหน ถ้าไม่คิดจะตอบละก็ แกก็ต้องถูกจับในฐานะเป็นกบฎเหมือนกันนะ อัสรัน!!!"

แพทริคเดินไปที่โต๊ะโดยยังเล็งปืนไปที่เขาและกดสัญญษรเรียกให้ทหารเข้ามาล้อมอัสรันไว้ อัสรันรู้ว่าเขาทำพลาดครั้งใหญ่ เขาไม่ควรกลับมา พ่อของเขาเลือกเส้นทางของเขาแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะเปลี่ยนใจของพ่อได้

อัสรันนึกถึงคำพูดของอุซุมิที่เคยพูดเรื่องพ่อเขา

"อัสรัน ตอบมา"แพทริคสั่ง

อัสรันพุ่งเข้าไปหาแพทริค แต่โดนพ่อยิงเข้าไปไหล่ล้มลงพื้น

"ห้ามฆ่า ยังมีเรื่องต้องถามจากมันอยู่อีกมาก พาตัวไป ทำให้มันบอกที่ซ่อนจัสติส ฟรีด้อมและแร็กนาร็อคมาให้ได้ จะใช้วิธีรุนแรงหน่อยก็ได้"

อัสรันโดนทหารสองคนยกตัวขึ้นมายืนและพาตัวไป

"ฉันดูแกผิดไปจริงๆอัสรัน"แพทริคพูดขึ้น

"หึ ผมก็เหมือนกัน"

@@@@@@@@

ทหารคุมอัสรันออกไปนอกตึกรัฐสภาซึ่งมีรถตู้จอดอยู่ แต่เขาจะไม่ยอมให้พวกเขาขังตัวเองไว้ เขาเตะทหารคนนึงและโหม่งอีกคนก่อนจะวิ่งหนีไป

"ขึ้นไป เฮ้ย!!!"ทหารสั่ง

อัสรันใช้ขาเตะท้องทหารคนนั้นกระแทกผนังหมดสติ และกระแทกหัวใส่ทหารอีกคนข้างๆล้มลงไป อัสรันเริ่มวิ่งหนี แต่ทหารอีกคนกำลังจะยิงปืนกลใส่เขา เขาประหลาดใจเมื่อผู้คุมคนนึงยิงใส่ทหารคนอื่นๆและโยนระเบิดแสงหนีเข้ามุมตึก

"หันหลังมาด้วยจะยิงกุญแจมือให้"ดาคอสต้าบอก อัสรันทำตามและยิงปืนทำลายกุญแจมือ

"ทำอะไรเสี่ยงจังเลยนะครับคุณเนี่ย อยากตายนักรึไง ทางเราต้องเสียคนไปตั้งคนนึงแน่ะ"ดาคอสต้ายื่นปืนพกให้เขา

"นี่นาย..."

"ทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลกลุ่มไคลน์ครับ เสียแผนหมดเลยนะเนี่ย"

"ขอโทษทีนะ ก็ไม่รู้มาก่อนนี่นา"อัสรันกล่าว

"ก็น่าจะเป็นอย่างงั้น"ดาคอสต้าถอนหายใจ ก่อนที่กลุ่มเขาอีกคนจะค่อยๆเดินมาทางนี้พร้อมทั้งยิงปืนสกัดพวกทหาร

"ดาคอสต้าเร็วๆสิ"

"ไปกันเถอะ"

ดาคอสต้าและอัสรันก้าวจากที่ซ่อนเริ่มยิงใส่พวกทหาร

@@@@@@@@

โรงเก็บเอเทอร์นอล

ด้านในโรงเก็บยานลำใหม่ วอลเฟลคิดว่าดาคอสต้ากับอัสรันคงกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้แล้ว คงได้เวลาสำหรับแผนขั้นต่อไป เขายกหูโทรศัพท์ขึ้นมา

"ยานของเราเข้าสู่การเตรียมการขั้นสุดท้ายแล้วๆ รีบทำงานกันหน่อย"

ลูกเรือหลายคนสับสนเมื่อได้ยินเสียงประกาศ ก่อนที่กลุ่มทหารซาฟท์ของวอลเฟลจะเล็งปืนใส่ลูกเรือยานลำนี้ พวกลูกเรือถูกไล่ให้ลงจากยาน

"หมายความว่ายังไงเนี่ย?"

"แค่ยอมลงไปซะดีๆก็พอน่า"

ทหารซาฟท์คนสุดท้ายโดนผลักให้รีบลงไปจากยานและเปิดระบบของเอเทอร์นอลออนไลน์

"ขอโทษที่ต้องทำให้รอนะคะ"วอลเฟลหันหลังไป เห็นลักซ์เข้ามาโดยสวมกิโมโนสีม่วงและเสื้อสีขาว ผมยาวของเธอถูกรวบเป็นทรงหางม้า

"อ้อ ไม่เป็นไรหรอกครับ ปลอดภัยมาได้ก็ดีแล้ว ถ้างั้นได้กันรึยังครับ?"วอลเฟลกล่าว

"ไปสิคะ"

"โหลดแพลนออกยานแบบC เปิดระบบซัพรูทีน1920ออนไลน์ เชื่อมต่อลอร์จิค อาเรย์ ยืนยันการปลดระบบรักษาความปลอดภัย ออลซิสเต็มโก"

"เฮ้ยทำอะไรกันน่ะ ยังไม่มีคำสั่งให้นำยานออกนะ"หนึ่งในทหารที่ห้องควบคุมร้องหลังเห็นเครื่องยนต์ยานทำงาน

"เกิดอะไรขึ้น ผู้การวอลเฟล ตอบด้วย"ทหารอีกคนถาม พอไม่มีการตอบรับก็รีบกดสวิทช์2-3ตัว

"ระบบควบคุมการทำงานของเมนเกจถูกเปลี่ยนโค้ดแล้วครับ"ลูกเรือกล่าว วอลเฟลถอนหายใจ

"เก่งเหมือนกันนี่ ปล่อยไว้แบบนั้นก็ดีแล้วแท้ๆ คงต้องออกตัวแบบรุนแรงหน่อยแล้วล่ะ เตรียมใจกันหน่อยก็แล้วกันนะครับ"วอลเฟลกล่าวหันไปมองลักซ์

"มันก็ช่วยไม่ได้นี่คะ ถึงยังไงพวกเราก็ต้องออกไปให้ได้อยู่แล้วล่ะ"ลักซ์กล่าว

"เตรียมยิงปืนหลักได้ เล็งไปที่เมนเกจ เล็งพร้อมออกตัวไปเลย"

ปืนหลักของยานเล็งไปที่ประตูใหญ่ด้านหน้า วอลเฟลหันกลับและพยักหน้า ลักซ์พยักหน้าให้

"เอเทอนอล ออกยานได้"ลักซ์สั่งการ

เอเทอนอลเริ่มเคลื่อนที่เข้าไปหาประตูใหญ่เบื้องหน้า

"จะทำอะไรน่ะเอเทอนอล หยุดยานเดี๋ยวนี้ เราขอเตือนเป็นครั้งสุดท้ายนะ"

"ยิง!!!!"วอลเฟลสั่ง เอเทอนอลปล่อบบีมลำแสงสีเขียวพุ่งระเบิดทำลายประตูออกมาข้างนอกโคโลนี่

"ดาคอสต้าล่ะ?"วอลเฟลถาม

ดาคอสต้าขับชัตเติ้ลหลบยาน3ลำที่ยิงใส่เขา พุ่งออกจกาอุโมงมาข้างนอกโคโลนี่และเจอกับเอเทอนอลที่บินผ่านมาเข้าพอดี

"หัวหน้าครับ"

"เข้าไปทางประตูยานด้านหลังเลย เดินเครื่องด้วยความเร็วสูงสุด ยานลำนี้มันเร็วมาก เราหนีพ้นได้แน่"

@@@@@@@

เวอซาเรียส

ทางด้านราอูลก็ได้รับรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นและแปลกใจ

"อะไรนะ? เอเทอนอลน่ะเหรอ? อัสรันด้วยอย่างงั้นเหรอ?"ราอูลถาม

"มีคำสั่งให้ออกตามล่าทันทีครับ"

"ถึงจะเป็นเวอซาเรียสลำนี้ แต่จะให้ไล่ตามตอนนี้มันจะไปทันมันได้ยังไงกัน ให้กองกำลังป้องกันที่ยาคินจัดการมันไปก็แล้วกันนะ"

ราอูลมองดูเอเทอนอลที่กำลังบินหนีไปด้วยความเร็วสูงเหนือกว่ายานซาฟท์ลำไหนๆ

"แต่ว่ามันก็น่าผิดหวังจริงๆนะ ท่านประธานสภาซาล่า"ราอูลคิดในใจ

@@@@@@@

เอเทอนอล

อัสรันลงมาจากชันเติ้ลพร้อมดาคอสต้ามาที่สะพานเดินเรือของเอเทอนอล สะพานเดินเรือยานลำนี้มีเอกลักซ์ มีที่นั่งของกัปตันอยู่เหนือรองกัปตัน ส่วนลูกเรือคนอื่นนั่งบนแผงควบคุมเป็นรูปตัวU 

"อัสรัน ไม่เป็นไรนะคะ"ลักซ์ลุกจากที่นั่งเข้ามาหาเขา

"ลักซ์"อัสรันไม่นึกว่าจะได้เห็นคู่หมั้นนั่งตำแหน่งกัปตันยาน

"คุณบาดเจ็บ"ลักซ์มองเฝือกที่อัสรันใส่

"ราคาที่ผมต้องจ่ายสำหรับความพยายาม"อัสรันยิ้มเศร้าๆ

ลักซ์มองอัสรันแล้วยิ้มเศร้าๆ เธอพอเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาโดนพ่อตัวเองทำร้าย

"ไง ยินดีที่ได้รู้จักนะ ขอต้อนรับสู่ยานของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง ฉันแอนดริว วอลเฟลและผู้หญิงข้างๆฉันรองผบ. ไอช่า"วอลเฟลแนะนำตัว

อัสรันตกใจไม่น้อยเมื่อได้ยินชื่อของวอลเฟล พยัคฆ์ทะเลทรายที่มีชื่อเสียงในแอฟริกาเหนือ อัสรันมองลักซ์ เธอยิ้มให้

"ด้านหน้ายานที่กองทัพโมบิลสูทครับ จำนวน50เครื่อง"ทหารรายงาน

"กองกำลังที่ยาคินเหรอ? คิดอยู่แล้วว่ามันต้องออกมา เตรียมยิงปืนหลักได้ เปิดระบบCIWs"วอลเฟลกล่าว

อัสรันรู้สึกกระวนกระวาย แม้ว่าจะบาดเจ็บ แต่การนั่งเฉยๆโดยไม่ทำอะไรเลยไม่ใช่สิ่งที่เขาชอบ

"ยานนี้มีโมบิลสูทรึเปล่าครับ"อัสรันถาม

"น่าเสียดายที่ออกไปเที่ยวซะแล้ว เจ้านี่น่ะเป็นยานเฉพาะสำหรับสนับสนุนจัสติส วัลคีรี่ ฟรีด้อมและอินเฟอโน่ยังไงเล่า"

"เริ่มทำการตอบโต้ได้"วอลเฟลกล่าว

เอเทอนอลยิงมิสไซล์สกัดมิสไซล์ของจินน์ที่ติดอาวุธหนักเอาไว้ได้หมด

"พยายามหลีกเลี่ยงค็อคพิทด้วยนะคะ"ลักซ์กล่าว

"เรื่องนั่นคงทำได้ลำบาก ปืนหลักยิง!!!"

ปืนหลักของเอเทอนอลยิงออกไป พุ่งไปโดนกลุ่มจินน์ด้านหน้า

ในตอนนั้นเองยานนาสก้าสีเทาของกองยานที่11ก็มุ่งหน้ามาทางนี้

"พวกทรยศจบสิ้นแล้ว!!!"

"ไม่มีทางที่พวกเขาจะหนีรอดจากกองยานที่11"

"ด้านหน้ามีกองยานที่11ขวางทางครับ"ดาคอสต้ารายงาน

ในตอนนั้นภาพไดอาน่าปรากฎขึ้นบนหน้าจอ

"เอเทอนอล นี่คือผู้บัญชาการเคสเซลแห่งกองยานที่11 เราได้รับคำสั่งให้ทำลายยานของท่าน แต่เราไม่อาจยอมรับคำสั่งแพทริค ซาล่าได้อีกต่อไป กองยานที่11ทุกลำช่วยเอเทอนอลตีฝ่าออกไป"

กองกำลังซาฟท์ที่เหลือและลูกเรือเอเทอนอลตกตะลึงกับคำประกาศนี้ ทั้งวอลเฟลและลักซ์ยิ้ม รู้ว่าจอห์นต้องทำอะไรบางอย่าง

"กองทัพซาฟท์ถอนตัวไปซะแล้วเราจะละเว้นชีวิตพวกแก!!!"ไดอาน่าข่มขู่พวกโมบิลสูทซาฟท์"ไม่งั้นเราจะฆ่าพวกแกทุกคน!!"

กองทัพซาฟท์หวาดกลัว การโฆษณาชวนเชื่อของซาฟท์ทำให้กองยานที่11ยิ่งดูน่ากลัว เหตุการณ์ที่ปานามาที่กองยานที่11โจมตีทหารฝ่ายตนเองเพื่อปกป้องเนเชอรัล ไม่ได้มีความผิดใดๆ หลายคนเริ่มหนีจากสนามรบ แต่อีกหลายคนยังบุกมาโจมตีกองยานที่11

"บ้าเอ๊ย โมบิลสูททุกเครื่องจัดการกองกำลังซาฟท์ซะ พยายามเลี่ยงค็อกพิทถ้าทำได้ แต่อย่าปล่อยให้มันเข้าใกล้เอเทอนอล"

แม้จะมีกองยานที่11คอยช่วย แต่อีกฝ่ายมีเยอะกว่ามาก

"ทางบลูอัลฟ่า5 และชาลี7 มีจินน์อีก5เครื่องครับ"ทหารรายงานเมื่อจินน์ล้อมรอบพวกเขา

"มาแล้ว เคลื่อนหลบ!!!!"

เอเทอนอลพยายามหลบหลีกและพุ่งหนีด้วยความเร็วสูง เซลิสพยายามยิงสกัดและยิงใส่จินน์ระเบิดไป2เครื่อง

"ทางบลูเดลต้ามีจินน์อีก4เครื่องครับ มิสไซล์มาแล้วครับ"

เอเทอนอลยิงอาวุธออกไปเต็มที่ แต่จำนวนของมิสไซล์มีมาก พวกเขาสกัดมิสไซล์ได้ไม่หมด ยังเหลือบางลูกที่พุ่งผ่านพวกเขาไปหาเอเทอนอล

"หยุดนะ!!!"ไดอาน่าตะโกนเมื่อเห็นมิสไซล์กำลังจะโดนสะพานเดินเรือเอเทอนอล แต่มันสายไปแล้ว

แต่ทันใดนั้นเอง ฟรีด้อมกับอิคารุกะพุ่งเข้ามาแทบจะเวลาเดียวกัน กันดั้มทั้งสองยิมบีมไรเฟิลสกัดมิสไซล์ที่จะโดนเอเทอนอลเอาไว้

คิระและเอลเปิดระบบคอนโซลล๊อคเป้าไปที่หุ่นจินน์และยิงปืนออกไป ลำแสงจากปืนของคิระและเอลปลดอาวุธของจินน์ทั้งหมด แต่ไม่มีใครถูกทำลายค็อกพิท

“โอ้ น่าทึ่งมาก”อาเจย์กล่าว

"ฉันไม่เคยเห็นหุ่นที่มีพลังขนาดนี้"ลูเซียสพูด

"หยุดพูดเรื่องไร้สาระ เอเทอนอลปลอดภัยแล้ว ทุกคนกลับยาน"ไดอาน่าสั่ง

เอเทอนอลและกองยานที่11บินห่างออกจากยาคินดูเอ้ มีฟรีด้อมและอิคารุกะบินอยู่ใกล้ๆ

"นี่ฟรีด้อม คิระ ยามาโตะ"

"นี่อิคารุกะ เอลเนสตี้ เอชวาเรีย เลฟฟอร์ต"

"เอลคุง!!!"ลักซ์พูดด้วยความดีใจ ก่อนที่ภาพของทั้ง2จะฉายขึ้นมาบนมอนิเตอร์

"ลักซ์ ไม่เป็นไรนะ?”เอลถาม

"ค่ะ"ลักซ์ยิ้มให้ด้วยความรัก"ฉันรู้ว่าคุณต้องมา"

"ไง เจ้าหนุ่มทั้งสอง ช่วยไว้ได้พอดีเลยนะ"วอลเฟลทักทายทั้งคู่

"คุณวอลเฟล โกหกน่า"คิระตกตะลึงเมื่อเห็นคนที่เขาคิดว่าตายไปแล้ว

@@@@@@@@@

โคโลนี่แมนเดล หลายชั่วโมงต่อมา

อาร์คแองเจิ้ลก็จับสัญญาณที่เข้ามาใกล้ได้

"กัปตัน เซ็นเซอร์ตรวจพบยานรบ4ลำ ยานชั้นนาสก้า3ลำและอีก1ลำที่ไม่มีในข้อมูล!!"

“ทุกคนเตรียมพร้อม...”

“เดี๋ยวก่อน”จอห์นแทรกเธอ”พวกเขาอาจจะผ่านมาที่นี่และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราอยู่ที่นี่ การเข้าจู่โจมไม่ใช่วิธีที่ฉลาด เราต้องเห็นภาพก่อน”

ยานลำสีชมพูไม่เคยเห็นมาก่อน แต่อีก3ลำนั้นคุ้นเคยมาก ยานนาสก้า3ลำของกองยานที่11 จอห์นจิบกาแฟ

“เรื่องนี้ชักน่าสนใจ”

“กัปตัน มีการติดต่อเข้ามา”

“ต่อสายเข้ามา”

ภาพของคิระปรากฎขึ้นมาบนมอนิเตอร์

“อาร์คแองเจิ้ล คุซานางิ นี่คิระ ยามาโตะ ยานเหล่านี้ไม่ใช่ศัตรู อย่าโจมตีนะครับ”

“ว้าว สามคนนั้นออกไปกับชัตเติ้ลและโมบิลสูท และกลับมาพร้อมยานรบ4ลำ”

เอเทอนอลและกองยานที่11ได้เข้ามาจอดในโคโลนี่เมนเดล ลูกเรือของเอเทอนอลและโอดินได้มาที่อาร์คแองเจิ้ลเพื่อพบกัปตันอาร์คแองเจิ้ล

ประตูเปิดออกและผู้ที่นำพวกเขาคือ

“แอนดี้!!”จอห์นตะโกนด้วยความดีใจ”ฉันรู้ว่านายไม่มีทางตายง่ายๆ”

ทั้งสองจับมือกัน ในขณะที่ทหารซาฟท์กลุ่มนึงทำความเคารพจอห์น

“ท่านผู้บัญชาการ ยินดีที่พบคุณอีกครั้ง”

“เช่นกัน และฉันเห็นว่าเธอยังเป็นราชินีน้ำแข็งเหมือนเคย”จอห์นกล่าว

วอลเฟลหันไปมองเมอริว

"พูดว่ายินดีที่รู้จักก็คงจะแปลกน่าดูสินะ ฉันแอนดริว วอลเฟล"

"ผู้บัญชาการไดอาน่า เคสเซลแห่งกองยานอิสระที่11"

"เมอริว ราเมียส แต่ว่าน่าตกใจจริงๆนะค่ะ"เมอริวกล่าว มองที่วอลเฟล ลักซ์และไดอาน่า เธอเจอคนคุ้นหน้าทั้งนั้น

"มันก็ทั้งหมดนั่นแหละ เนอะ เจ้าหนุ่ม"วอลเฟลมองมาทางคิระ

"คุณน่ะมีเหตุผลที่น่าจะยิงผมทิ้งนี่ครับ"คิระกล่าว

"อยู่ในสงครามนี่นา ไม่ว่าใครก็ต้องเคยโดนแบบนี้กันทั้งนั้น มันเป็นเรื่องธรรมดา"วอลเฟลกล่าว

"ขอบคุณมากครับ"คิระก้มหน้าลง

"แล้วเธอเป็นใคร?"ไดอาน่ามองเซเรนกับสองผู้ติดตาม

"เจ้าหญิงซาลามานดิเน่"เซเรนแนะนำตัว"เราเคยเจอกันแล้ว ฉันเป็นอดีตนักบินสกอเปี้ยน"

"อา ฉันจำเธอได้แล้ว"ไดอาน่าพยักหน้าเสียงเรียบ ไม่ได้เป็นศัตรูแต่ก็ไม่เป็นมิตร

ทันใดนั้นลักซ์เอามือกุมท้องด้วยความเจ็บปวดและเอลก็จับเธอไว้

“ลักซ์? คุณเมอริว เราต้องพาเธอไปห้องพยาบาล โดยด่วน”

หลังจากนั้นไม่กี่นาที เอลเนสตี้ก็ออกมาจากห้องพยาบาลและทุกคนมาหาเขาด้วยความกังวล

“เอลคุง ลักซ์เป็นยังไงบ้าง?”เมอริวถาม

“ตอนี้ไม่เป็นไรแล้ว เธอต้องการพักผ่อนบ้าง”เขาตอบ

“งั้นเป็นเรื่องจริงใช่มั้ยที่เธอมี...“

“ใครเป็นพ่อเด็ก”มูถาม

“ผมเอง”เอลยิ้มออกมา

ทุกคนได้ยินแล้วเบิกตากว้าง

“เธอท้องได้4เดือนแล้ว”

ฟลาก้ายกแขนโอบรอบคอเอล

“โอ้ เยี่ยมมากเลยไอ้หนู นายได้เป็นพ่อคนตั้งแต่อายุเท่านี้”

“คุณมู...หยุด คุณทำให้ผมอาย”

“ฮ่าๆๆ ได้เลย เราไปวางแผนกันเถอะ นายอยู่นี่กับเจ้าหญิงนะ”มูหัวเราะโบกมือลา"ขอแสดงความยินดีด้วยนะ"

“ขอบคุณ”

@@@@@@@@

ดีอัคก้า ซาอูล เอเลน่า และนิโคลไม่ได้ไปพบลูกเรือของยานรบที่พึ่งมาถึง แต่พวกเขาเลือกซ่อมบำรุงโมบิลสูทและช่วยงานแอสเทรย์รวบรวมเสบียงยู่ในโรงเก็บ

"คิดว่าพวกมาใหม่เป็นใครครับ?"นิโคลถาม

"ไม่รู้สิ ได้ยินว่ามาจากซาฟท์"ดีอัคก้ากล่าว

"คิดว่าอิซาคจะมาด้วยไหม?"เอเลน่าถาม

"ฉันไม่คิดว่าเขาจะมา"ซาอูลกล่าว"อาจเป็นนักบินหัวรุนแรงกลุ่มนึง"

"สวัสดีซาอูล"เสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลังทำให้เขาเย็นสันหลังวาบ

ซาอูลหันไปมองพี่สาวเขาช้าๆ

"เอ่อ สวัสดี พี่"

"ดีใจที่เจอแก!!"ไดอาน่าพูดแล้วชกเข้าเต็มท้อง ซาอูลลอยไปกระแทกตรงเท้ากันดั้มนีโอบลิตซ์

"ถ้าแกทำอย่างงั้นอีกครั้งแกจะทรมาณยิ่งกว่าตาย เข้าใจไหม?"

"รับทราบครับ"

ไดอาน่าพยักหน้าและหันไปมองเอเลน่า

"เลช่าจัง"

"สวัสดีค่ะรุ่นพี่"

"เราไปหาอะไรกินดีกว่าปล่อยพวกตัวผู้ไว้เถอะ"หัวหน้าหน่วย11พานักบินแร็กนาร็อคไปทิ้งนักบินกันดั้มหน่วยครูเซ่อีก3ไว้

"ผู้หญิงอะไรน่ากลัวชะมัด"ดีอัคก้าพูดทันทีหลังเธอออกจากโรงเก็บ

ทั้งนิโคลและซาอูลพยักหน้าเห็นด้วย

@@@@@@@@@

เวลาต่อมา คางาริก็เข้ามาคุยกับอัสรันที่ระเบียงแห่งนึง

"นายนี่บาดเจ็บอยู่เรื่อยเลยแฮะ"คางาริมองแขนขวาอัสรันที่ใส่เฝือก

"เพราะได้หินคุ้มครองเอาไว้น่ะ"อัสรันกล่าว

"งั้นเหรอ ค่อยยังชั่วหน่อยนะ แต่ว่าไม่นึกเลยว่าจะบินกลับมาด้วยยานลำใหม่ของซาฟท์ ยอดเลยนะแม่หนูนั่นน่ะ"

คางาริมองผ่านกระจกใสเห็นเอลเดินเข้าไปในห้องพยาบาล

"จะดีเหรอ?"คางาริถาม”นั่นคู่หมั้นของนายนะ”

"อดีตน่ะ เธอท้องลูกของเอลแล้วด้วย”

“จริงเหรอ? นายโง่มากที่ปล่อยผู้หญิงเพอร์เฟ็คขนาดนั้นไป”คางาริอุทาน

“เพราะฉันมันซื้อบื้อ"อัสรันยิ้มเล็กน้อย

"เอาเถอะนะ ก็แค่เพิ่งรู้ตัวเท่านั้น ไม่เป็นไรหรอกน่า"คางาริพูดด้วยรอยยิ้ม"แต่ฉันว่านะ คิระก็ซื่อบื้อไม่แพ้กันหรอก พวกโคออดิเนเตอร์เนี่ย กว่าจะซื่อบื้อขึ้นมาก็สุดๆไปเลยนะ และฉันก็ยังอยู่กับพวกนายแม้จะทำเรื่องซื้อบื้อกว่านี้ แต่นายโง่มากที่ปล่อยสาวยอดเยี่ยมอย่างลักซ์ไป"

"นั่นเพราะเราต่างตกหลุมรักคนอื่น"อัสรันพูดอย่างอ่อนโยน นั่นทำให้คางาริหน้าแดงหลบสายตาเขา

เอลเข้ามาในห้องพยาบาลก็เห็นลักซ์ตื่นแล้ว เขาเดินไปนั่งข้างเตียง

“เธอรู้สึกดีขึ้นหรือยัง”

“ใช่”

เธอก้มหน้าและน้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม

“ลักซ์? เป็นไรไป เธอยังเจ็บอยู่เหรอ?”

“พ่อของฉัน...ท่านตายซะแล้ว”

“ลักซ์”

ลักซ์ร้องไห้กอดเอลไว้ เขากอดเธอแน่นแต่เบาๆพยายามให้เธอสงบลง

คิระเฝ้าดูทั้งสองกลุ่มจากระยะไกลออกไป เขาถอนหายใจ เขาคิดถึงเฟรย์และดูพวกเขาทำให้ยิ่งมากขึ้น แต่อย่างน้อยเธอก็ปลอดภัยบนโลก เขาไม่ต้องห่วงความปลอดภัยของเธอ

ไม่ไกลจากคิระ เอเลน่ายืนคุยกับไดอาน่ามองดูลูกพี่ลูกน้องกับไอดอลของแพลนท์ ขณะเดียวกันไดอาน่าก็จับตาดูคิระอย่างประเมิน

"นั่นเหรอหนุ่มที่อิลลิเธียร์หลงรัก อืม แบบนี้เธอคงลำบากแล้วสิ"ไดอาน่าพึมพำก่อนมองรุ่นน้องที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน"เธอจะเอาไง?"

"ฉันจะทำยังไงล่ะคะ อีกฝ่ายคือท่านลักซ์เชียวนะ และไม่ใช่แค่เธอ ยังมีเจ้าหญิงมังกรตะวันออกอีกคน"เอเลน่าพึมพำ

"งั้นก็อย่ายอมแพ้ สารภาพกับเอลไปเลยว่ารู้สึกยังไง เขาอยากใช้ชีวิตร่วมกับเธอไหม ลักซ์จะยอมรับไหม เธอควรรีบทำก่อนไม่มีโอกาส เราไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้"ไดอาน่าพูดจบแล้วเดินไป เอเลน่าอ้าปากค้างกับความคิดของผู้บัญชาการ

@@@@@@@

จอห์นกำลังนั่งดื่มกาแฟคุยกับวอลเฟล

“ฉันขอโทษสำหรับไอช่า”จอห์นกล่าว

“เธอเลือกจะอยู่ในห้องนักบินหลังฉันบอกให้เธอออกไป”วอลเฟลยักไหล่

“เธอเป็นผู้หญิงที่ดีและรักนายสุดหัวใจ ถ้าสงครามนี้ไม่เกิดพวกนายสองคนคงแต่งงานกันแล้ว”จอห์นกล่าว

“ฉันคิดจะขอเธอแต่งแต่เพราะสงคราม ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม”วอลเฟลกล่าว

ตอนนั้นเองไดอาน่าเดินเข้ามาในห้อง

“ขอโทษค่ะ”เธอพูด

“อ๊ะ ไดอาน่า เธอพบน้องชายรึยัง”จอห์นถาม

“ค่ะ”

“แล้วเธอตีเขากี่ครั้ง”

“ครั้งเดียว”

“แค่ครั้งเดียว อย่าบอกนะว่าเธอจะเบาๆกับฉัน”จอห์นพูดตลก

“ฝันไปเถอะ”

“บางสิ่งไม่เคยเปลี่ยน”จอห์นพึมพำแววตาเปลี่ยนเป็นจริงจัง”แล้วเธอมาทำไม”

“ฉันอยากถามว่าคุณจะย้ายกลับโอดินและรับตำแหน่งผู้บัญชาการเมื่อไหร่”

“มันไม่เหมาะกับฉันที่เกษียนแล้ว”

“อาจจะ แต่กองยานที่11เป็นกองยานของคุณมาตลอด คุณสร้างมันขึ้นจากดิน คุณเป็นคนเดียวที่สั่งกองยานได้”