คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Phase 2 : Name Gundam
เฟส 2 : นามนั้นคือกันดั้ม
25 มกราคม , CE71
ย่านโรงงานมอเก้นเรท
เฮลิโอโปลิส
หุ่นยนต์สีขาวกับน้ำเงิน เป็นตัวแรกลงมาที่พื้น ก่อนจะขยับไปมา การเคลื่อนไหวดูติดขัดและทำท่าจะล้ม เหมือนว่าคนขับจะแทบไม่เคยขับหุ่นมาก่อน
อีจิสและเซนติเนลดึงตัวเองออกห่างจากอีก3ตัวขณะที่จินน์คู่หนึ่งลงมาจอดใกล้กับกันดั้มทั้งสาม
คริสมองดูป้าเขาพยายามควบคุมโมบิลสูท แม้เขาจะรู้ว่าพวกเขายังตกอยู่ในอันตราย แต่เขาอดไม่ได้ที่จะกังวลเกี่ยวกับคิระ ลิซ และคนอื่นๆ
"บ้าเอ๊ย!! พวกเขายังไม่ทำให้ระบบOSสมบูรณ์เลย พวกเขาหวังเอาพวกนี้ไปสู้ด้วยระบบOSแบบนี้ได้ยังไงกัน"โจแอนนาพูดอย่างหงุดหงิด
คริสอดไม่ได้ที่จะเห็นด้วย เมื่อดูการเคลื่อนไหวที่แย่มากของหุ่น ระบบปฎิบัติการของหุ่นต้องห่วยมาก และพวกเขาจะแย่ถ้าจินน์ตัดสินใจโจมตี
@@@@@@@@@
ด้านอีกสองตัวที่อัสรันกับเอเลน่าขับบินขึ้นและลงที่พื้นได้อย่างราบรื่น
อัสรันรีบทำการแก้ไขระบบปฎิบัติการให้เหมาะกับโคออดิเนเตอร์
"โอ๊ย ไอ้พวกกองทัพโลกงี่เง่า"เขาได้ยินเสียงสบถจากเลช่า
"อัสรัน เลช่า ภารกิจราบรื่นสินะ"มิเกล ไอซ์แมนติดต่อมาขณะที่จินน์ลงพื้นใกล้ๆ
“เอริค รัสตี้และทริซ่าทำพลาดซะแล้ว”อัสรันพูดทำให้มิเกลตกใจ”หุ่น3ตัวสุดท้ายนั้นทหารของกองทัพโลกบังคับอยู่”
"อะไรนะ"มิเกลมองไปที่หุ่นตัวสีขาวGAT-105สไตรค์ที่เดินไปมาเหมือนนักบินฝึกขับ
"ปังๆๆ.."ปืนไรเฟิลของจินน์ยิงเข้าใส่ ทำให้สไตรค์ซวนเซทำท่าจะล้ม
มิเกลเก็บปืนกลของจินน์และหยิบดาบออกมา
"ฉันกับแมทธิวจะจัดการสองตัวนี้เอง พวกนายเอาเจ้าตัวนั้นกลับไปก่อนเลย"มิเกลสั่ง"เราจะจัดการเจ้า3เครื่องนั้นเอง ทหารเนเชอรัลไม่สามารถชนะเราได้ แม้จะมีโมบิลสูทของตัวเองก็ตาม"
เอเลน่าซึ่งปรับระบบปฎิบัติการของเซนติเนลหยุดพิมพ์
"มิเกล อย่าอวดเก่งเกินไป โมบิลสูทพวกนั้นมีสมรรถภาพเหนือจินน์ อย่าประเมินความสามารถศัตรูต่ำเพียงเพราะพวกเขาเป็นเนเชอรัล"เธอเตือนสติมิเกลก่อนที่รุ่นพี่จะฆ่าตัวตาย
"เลช่า ไม่ต้องห่วง มิเกลรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่"อัสรันกล่าว
เอเลน่าถอนหายใจ เธอเกลียดเมื่อไม่มีใครจริงจังกับคำแนะนำของเธอ
"ก็ได้ เราปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกคุณ"เธอพูดก่อนจะกดคันเร่งของเซนติเนลไปยังทางออกที่ใกล้ที่สุด อัสรันและอีจิสตามหลังมา
"ฉันแค่หวังว่าพวกเขาจะรู้ว่าควรถอนตัวก่อนสายเกินไป"เธอคิดในใจ
@@@@@@@@@
ขณะเดียวกันโจแอนนายังดิ้นรนทำให้เรเวนเคลื่อนที่ คริสสังเกตว่าโมบิลสูทที่ถูกขโมย2ตัวมุ่งไปยังทางออกที่ใกล้ที่สุด
ทันใดนั้นเสียงผู้หญิงก็ดังผ่านคอมลิงค์
"นักบินเรเวน ระบุตัวตนมา"
"นี่โจแอนนา ดันเต้ จาก มอเก้นเรท"ป้าของคริสตอบ"ร้อยเอกราเมียส นั่นคุณเหรอ"
"ใช่"ร้อยเอกราเมียสตอบ"ดีใจที่เห็นคุณเอาชีวิตรอดและนำหุ่นตัวนั้นออกมาได้"
"ร้อยเอกราเมียส คิระอยู่กับคุณไหม"เธอถาม คริสคาดหวังกับคำตอบ
"เด็กคนนั้นเหรอ ใช่ เขาอยู่ที่นี่กับฉัน"
"ขอบคุณพระเจ้า"คริสคิดในใจ
เขาสูญเสียเพื่อนไปมากแล้วเพราะสงครามครั้งนี้
จากนั้นราเมียสก็พูดผ่านคอมลิงค์อีกครั้ง คราวนี้มันถูกส่งไปยังโมบิลสูทสีฟ้าที่ยืนแน่นิ่งอยู่
"นักบินของGN-001 เอ็กเซีย แจ้งตัวตนมา"
"นี่คือเซ็ตสึนะ เอฟ เซย์เอย์ นั่นใคร?"
"เซ็ตสึนะ!?"เสียงร้องตกใจจากคิระและคริส
"เธอรู้จักเขา"เมอริวถามเด็กหนุ่ม
"ใช่ เขาเป็นเพื่อนผม"คิระพูดพยักหน้า
"เซ็ตสึนะ โอเคไหม เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงได้โมบิลสูทตัวนั้นมา!?"
"ผมเจอมัน"เป็นคำตอบเดียวจากเซ็ตสึนะ
ทันใดนั้นจินน์ยิงกระสุนใกล้กับเท้าส่งผลให้เสียสมดุล
"บ้าจริง"ราเมียสสบถ
"ฟังฉันนะ ร้อยเอกราเมียส ระบบปฎิบัติการของทั้งสองตัวยังไม่พร้อมสำหรับเนเชอรัลอย่างคุณและฉัน และเอ็กเซียยังไม่สมบูรณ์ ให้คิระขับสไตรค์ซะ"
"อะไรนะ!?"ทั้งคิระและราเมียสตกตะลึง
"คิระเป็นโคออดิเนเตอร์ เช่นเดียวกับหลานชายของฉัน พวกเขาสามารถจัดการหุ่นพวกนี้ได้ดีกว่าพวกเรา"
"ว่าไงนะ!?"เขาร้องอีกครั้ง
"ฉันไม่อนุญาติให้พลเรือนขับอาวุธลับสุดยอดทางทหาร"ราเมียสกล่าว
จินน์ทั้งสองเก็บปืนยาวดึงดาบวิ่งไปที่โมบิลสูททั้งสอง
โจแอนนากดปุ่มคอนโซลอย่างรวดเร็ว เปิดใช้งานเกราะเฟสชิฟของเรเวน ลำตัวมันเปลี่ยนจากสีเทาไปเป็นสีฟ้าเที่ยงคืนที่มีขอบแดง เมื่อจินน์ยกดาบเหนือหัว โจแอนนายกปืนใหญ่ติดโล่ของเรเวนขึ้นมาสกัดและผลักจินน์ออกไป
"ไอ้บ้า"โจแอนนาสาปแช่ง"เรามีเวลาไม่มากเมอริว มันเป็นวิธีเดียวที่จะปกป้องเจ้าสองตัวนี่"
โจแอนนาลุกจากที่นั่งและพูดด้วยน้ำเสียงที่ห้ามเถียงว่า"เข้ามา"
คริสนั่งลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากเป็นโอกาสดีที่สุดที่จะมีชีวิตรอดและเริ่มทดสอบคอนโซล ขณะที่คิดว่า"ฉันมาทำบ้าอะไรที่นี่"
"ถอยไปหน่อยครับ เร็วเข้าสิ"คิระตะโกน
เมอริวยอมย้ายให้คิระขับแทนเพราะเด็กคนนี้ขับได้ดีกว่าเธอ เขาเริ่มพิมพ์ข้อมูลเพื่อแก้ระบบปฏิบัติการใหม่
"ปรับแต่งค่าโมเมนพ้อย ปรับแต่งค่าพีซีจีอีกครั้ง.."คิระพึมพำพร้อมทั้งแก้ไขระบบปฎิบัติการของมันใหม่ เมอริวมองเขาทำการคีย์ข้อมูลด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ
จินน์พุ่งเข้ามา คิระให้ปืนวัลแคนที่หัวยิงใส่จินน์ ทำให้จินน์ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะแทงใส่หัวของสไตรค์ แต่คิระบังคับเอียงหัวหลบทันและชกใส่หน้าของจินน์จนกระเด็น
"ปรับแต่งค่าโมเม้นพ้อยต์ ปรับค่าCPGอีกครั้ง"คิระพึมพำยังแก้ไขระบบOSของสไตรค์"เชื่อมต่อระบบควบคุม ปรับพารามิเตอร์การเคลื่อนที่ใหม่ เริ่มการฟีสฟอเวิร์ต ถ่ายโอนข้อมูล ปรับค่าสมดุลการทรงตัว ซิสเต็มออนไลน์ บูสเตอร์ทำงาน"
จินน์ของมิเกลลุกขึ้นและชักปืนไรเฟิลยิงใส่สไตรค์ สไตรค์โดนยิงทำให้หุ่นสั่นสะเทือนไม่น้อย แต่แทบไม่เป็นไรเลย คิระบังคับสไตรค์ให้บินหนีขึ้นไปบนฟ้า จินน์บินลอยขึ้นตามมาและยิงใส่ แต่สไตรค์หลบได้
"อาวุธล่ะ..."คิระพิมพ์หาข้อมูลอาวุธ
"มีแค่ปืนวัลแคน75มมกับอาเมอร์ชไนเดอร์"คิระพึมพำ"มีแค่นี้เองเรอะ"
สไตรค์ชักมีดออกมา จินน์ลงไปที่พื้นและยิงไรเฟิลใส่อีกครั้ง สไตรค์ลงพื้นมาและวิ่งหลบกระสุนไรเฟิลของจินน์
"หนอย น่ารำคาญจริงๆ"มิเกลตะโกน
ในตอนนั้นโมบิลสูทสีฟ้าและสีขาวที่มีแสงแปลกๆจากด้านหลังก็เข้ามาแทรกระหว่างจินน์กับสไตรค์และเฉือนแขนจินน์ด้วยดาบ
"อะไรกัน!!!"มิเกลประหลาดใจกับการปรากฎตัวของโมบิลสูท
เซ็ตสึนะในเอ็กเซียแค่มองจินตรงหน้าด้วยสีหน้าสงบ
เมื่อมิเกลได้สติก็ยิงปืนกลซึ่งเอ็กเซียหลบอย่างง่ายดายและตัดแขนขาและสุดท้ายก็ยกแขนอีกข้างยิงไรเฟิลระเบิดหัวจินน์ร่วงลงพื้นหมดสภาพ
มิเกลนั่งอยู่ในจินน์ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เอ็กเซียเก็บอาวุธเมื่อจินกระแทกพื้น เซ็ตสึนะมองไปที่หุ่นที่ล้มลงและพึมพำคำที่เขาจะพูดในการต่อสู้ครั้งต่อๆไปที่จะมาถึง
"เอ็กเซีย ทำการกำจัดเป้าหมาย"
เซ็ตสึนะหันไปดูทางเรเวน ดูเหมือนคริสจะแก้ไขระบบปฎิบัติการและรับมือกับจินได้ เขายกแขนขวาใช้ปืนยิงเข้าหาจิน น่าเสียดายที่การปรับปืนใหญ่ปิดอยู่ นัดแรกพลาดไปขณะที่นัดที่สองตัดแขนขวาจิน จินเดินโซเซถอยและบินขึ้นฟ้าหนีออกจากเฮลิโอโปลิส
การต่อสู้สิ้นสุดลง สำหรับตอนนี้
"ร้อยเอกราเมียส คิระ พวกเธอโอเคไหม"
"ผมสบายดี"คิระตอบ"แต่ผู้หญิงคนนั้นบาดเจ็บและหมดสติ"
"โอเค"เธอกล่าว"เซ็ตสึนะ แล้วเธอล่ะ"
"ผมสบายดี"
"ดี"โจแอนนากล่าว"มีสวนสาธารณะอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ เราจะไปจัดกลุ่มใหม่ที่นั่น เข้าใจไหม"
"รับทราบ"ทั้งสองตอบพร้อมกัน
โจแอนนาวางมือบนไหล่ของคริส
"เธอสบายดีไหม"
"ฮะ?"
คริสตระหนักว่าเขากำลังหายใจหนัก เหงื่อออกและจับตัวควบคุม เขารู้สึกโล่งใจและกลัว แต่ขณะเดียวกันความรู้สึกตื่นเต้นก็ค้างคา เขาปล่อยมือจากคอนโซลและดูมือที่สั่นเล็กน้อย
เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าพวกเขารอดชีวิตจากการต่อสู้ครั้งนั้นได้ยังไง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาขับโมบิลสูท แต่เขาสามารถชนะนักบินซาฟท์ที่ได้รับการฝึกมาเป็นอย่างดีขณะเขียนระบบปฎิบัติการใหม่
มือเขาเอื้อมไปจับป้ายสุนัขของปู่ของเขา ปู่ของเขาบอกเสมอว่าป้ายห้อยสุนัขนี้จะนำโชคและปกป้องผู้สวมใส่ ในอดีตเขามองข้ามมันไป ตอนนี้เขาไม่แน่ใจ
"ผมไม่เป็นไร"เขาหยุดชั่วครู่"เครื่องนี้ชื่ออะไร"
"มันคือGAT-X302เรเวน"โจแอนนาตอบ"หุ่นที่คิระขับอยู่คือX-105สไตรค์ เซ็นสึนะขับGN-001 เอ็กเซีย"
"เรเวนเหรอ? คุณสร้างสิ่งนี้เหรอ"
"ใช่ แต่ในตอนนี้ฉันไม่สามารถอธิบายได้ ทั้งหมดเป็นความลับสุดยอด"
"ลุงนิคก็ด้วยเหรอ"
วินาทีที่ถามแบบนั้น เธอมีสีหน้าเจ็บปวด
"เขาตายแล้ว"
"อะไรนะ?"
"ทหารซาฟท์ยิงเขา"เธอตอบ
คริสก้มหัวลง สาปแช่งสงครามนี้ที่พรากชีวิตคนที่เขารัก
"ไปเถอะ เราต้องไปแล้ว ไว้ค่อยเสียใจทีหลัง"โจแอนนากล่าว
เขาจับคอนโซลอีกครั้งและขับไปที่สวนสาธารณะ สไตรค์กับเอ็กเซียตามหลังมา
@@@@@@@@@@
ภายในโรงเก็บยานที่โดนแรงระเบิดทำลาย นาทาล บาจิรูล รู้สึกตัวเพราะมีบางอย่างชนเธอ เมื่อเธอลืมตาตื่นมาก็พบศพของวิศวกรที่ลอยมาชนเธอโดนเพดาน
นาทาลมอบไปรอบๆไม่พบผู้รอดชีวิต
"ยานล่ะ....อาร์คแองเจิ้ลล่ะ"
เธอรีบผลักศพออกไปและมุ่งหน้าไปยังทิศตรงข้ามมองหายาน
@@@@@@@@@@@
ด้านนอกโคโลนี่เฮลิโอโปลิส ซาฟท์ก็ควบคุมน่านฟ้าได้เกือบสมบูรณ์
ทั้งยานกองทัพโลกและกองกำลังป้องกันของออร์บทำอะไรซาฟท์ไม่ได้มาก พวกเขาทำลายจินน์ไป2จาก4เครื่องที่ออกมา แต่กำลังรบที่เหลือมีแต่โมเบียส ซีโร่
"ร้อยเอกฟลาก้า เราสูญเสียการควบคุม...อ๊ากกก"
ยานมาเชลIIIชนเข้ากับโคโลนี่ ทำให้เหลือแต่มูที่ต้องรับมือจินน์และยานรบซาฟท์2ลำ
"กำลังรบมันต่างกันมากไป เราสู้พวกมันไม่ได้เลยสินะ"มูกล่าวด้วยความเจ็บใจ
กันบาเรลระเบิดทำลายแขนขวาจินน์ จินน์เครื่องนั้นรีบบินหนีกลับไปที่ยาน
"เครื่องโอรอลเสียหายหนัก รีบส่งทีมไปช่วยด่วน ขอให้ย้ายไปยังส่วนBทันที"
"เสียจินน์ไป2เครื่อง ในสงครามย่อยๆเนี่ยนะ"อาเดสพูดอย่างประหลาดใจ
"รู้สึกข้างนอกนั้นจะมีแมลงวันมันบินไปบินมา ดูน่ารำคาญอยู่ตัวนึงนะ"ราอูลพูด
"จับสัญญาณบีคอนจากอัสรัน ซาล่าและเอเลน่า จูลด์ได้ครับ พวกเขาบอกโมบิลสูท2ตัวยังอยู่ในมือศัตรูและมีอีกตัวที่ไม่รู้จัก มิเกลกับแมทธิวยังอยู่ด้านหลังเพื่อดูว่ายังจับกลับไปได้ไหม"
ราอูลได้ยินแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย มีโมบิลสูทที่ไม่รู้จักอยู่ด้วย
"ถ้างั้นหมายความว่าเอริค รัสตี้และทริซ่าล้มเหลว นั่นแปลกแน่นอน และโมบิลสูทที่ไม่รู้จักนี่คาดไม่ถึงจริงๆ 3ตัวสุดท้ายเนี่ยคงจะปล่อยเอาไว้ไม่ได้ซะแล้ว"ราอูลลุกขึ้นจากที่นั่ง"ฉันจะออกไปเอง ฝากยานด้วยนะ"
"ครับ"อาเดสรับคำสั่ง
@@@@@@@@@@@
ภายในเฮลิโอโปลิส
นาทาล บาจิรูลเข้าไปในห้องควบคุมซึ่งมีซากโคโลนี่ลอยอยู่
"ใครก็ได้ มีใครรอดบ้างไหม"
เธอจับหมวกที่ขาดของกัปตันและบีบมันเริ่มร้องไห้
"แย่จริง....ไม่มีใครรอดเลยรึไงนะ"
กำแพงกั้นถูกตีและพังออกมา เธอเห็นว่าเป็นสิบเอกอาโนล นอยแมนที่ฉายไฟมาทางเธอ
"ร้อยตรีบาจิรูล ปลอดภัยเหรอครับเนี่ย"เขาพูดอย่างโล่งอก
@@@@@@@@@@@
ด้านนอกโคโลนี่
ซาฟท์ยิงพลุสัญญาณทำให้จินน์ถอยกลับเวอซาเรียสและกาโมฟ มู ลา ฟลาก้ามองดูอยู่
"ถอยทัพไปอย่างงั้นเรอะ แต่ว่ามันยังมีอะไรบางอย่าง....นี่มัน"เขารู้สึกอะไรได้และขับไปทางนั้น
ราอูล เลอ ครูเซ่ขับZGMF-515 CGUEบินไปทางเดียวกัน
"นายเองคงรู้สึกถึงฉันได้ เหมือนที่ฉันรู้สึกถึงนายได้สินะ"ราอูลพูดออกมา"เป็นดวงที่สมพงกันจริงๆนะมู ลา ฟลาก้า"
@@@@@@@@@@@@
สไตรค์ เรเวนและเอ็กเซียคุกเข่าอยู่ในสวนสาธารณะ เกราะเฟสชิฟของสไตรค์กับเรเวนหยุดทำงาน ขณะที่เซ็ตสึนะปิดGNไดรฟ์ที่ส่งพลังงานให้โมบิลสูทและตั้งค่าเป็นโหมดชาร์จ
ห้องนักบินเปิดออก เวลาเดียวกับที่ทอล ไซ มิริอาเรีย คาสึอิมาถึง
คิระ คริสและเซ็ตสึนะลงมาจากค็อกพิทหุ่น
"พวกนายควรจะไปที่เชลเตอร์"เซ็ตสึนะพูดเสียงเย็นชาด้วยความหงุดหงิด
"ขอโทษ แต่เราเข้าเชลเตอร์หลบภัยไม่ทัน ออกมาข้างนอกก็อยู่กลางดงต่อสู้โมบิลสูทแล้ว"ไซแก้ตัวให้ทุกคน
"เมื่อกี้ที่พวกนายทำสุดยอดมาก แล้วเครื่องพวกนี้มาจากไหน"ทอลล์ถามด้วยความตื่นเต้น
"เอาไว้ถามทีหลังได้ไหม”โจแอนนาขัดจังหวะ”มีคนเจ็บอยู่ในห้องนักบินสไตรค์และฉันต้องการคนช่วยพาเธอออกมา”
“อยากให้เราทำอะไรครับ”คิระถาม
“คิระ เธอ ทอลและไซ ไปช่วยฉันพาเธอออกมา คริส เซ็ตสึนะ ฉันต้องการให้เธอกลับไปในโมบิลสูทเขียนระบบOSให้เสร็จ ซาฟท์อาจจะกลับมาก็ได้และมีแต่พวกเธอที่ขับมันได้ โอ้ และคิระ เมื่อพาร้อยเอกราเมียสออกมาฉันอยากให้เธอทำแบบเดียวกันกับสไตรค์”
“อันที่จริงผมเขียนระบบOSใหม่เสร็จแล้ว”คิระพูดเกาหลังศีรษะอย่างเขินอาย
“อะไรนะ ว้าว น่าทึ่งมาก ฉันรู้ว่าความสามารถของโคออดิเนเตอร์น่าทึ่งมาก แต่...ว้าว”โจแอนนารู้สึกทึ่ง
“แล้วพวกเราที่เหลือล่ะ”มิลี่ถาม
“อย่าเข้าไปเกะกะ เราจะได้ทำเสร็จเร็วขึ้น”โจแอนนากล่าว”เอาล่ะเริ่มกันได้แล้ว”
คริสปีนกลับไปในห้องนักบินเรเวน ขณะที่คิระและคนอื่นๆออกไปทำงาน
คริสถอนหายใจขณะที่เขานั่งลงและดึงคีย์บอร์ดออกมา เขารู้ว่าคิระเก่งคอมพิวเตอร์ แต่ความจริงที่ว่าเขาเขียนระบบOSของสไตรค์ใหม่ทั้งหมดขณะที่ถูกโจมตีก็ไม่น่าเชื่อ เขาไม่คิดว่าโคออดิเนเตอร์ส่วนใหญ่ทำแบบนั้นได้
เขากลับมาเขียนระบบOSใหม่อีกครั้ง เขาต้องยอมรับว่าหุ่นตัวนี้น่าประทับใจ และเขาค่อนข้างสงสัยความสามารถเรเวนอย่างมาก เขาแทบอยากจะให้ซาฟท์โจมตีอีกครั้งเพื่อที่เขาจะได้เห็นความสามารถของมัน
เน้นย้ำว่า"เกือบ" ถ้าซาฟท์โจมตีอีกครั้ง มันจะเป็นอันตรายต่อเฮลิโอโปลิสและผู้คนเท่านั้น
ไม่นานโจแอนนาก็ปีนเข้ามาในห้องนักบินของเรเวน
"เป็นยังไงบ้าง"
"เกือบเสร็จแล้ว"เขาตอบ"ร้อยเอกเป็นยังไงบ้าง"
"เรารักษาบาดแผลของเธอให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้ เธอยังสลบอยู่"
"แล้วตอนนี้ล่ะ"
"อืม สไตรค์มีพลังเหลือน้อยจากการต่อสู้ ดังนั้นฉันจะไปหารถบรรทุกที่มีสไตรค์เกอร์แพ็คของสไตรค์เจอมั้ย"
"สไตรค์เกอร์แพ็ค"
"เป็นอาวุธยุทธโธปกรณ์และการชาร์จแบตเตอร์รี่สำหรับสไตรค์"โจแอนนาตอบ"ไม่เหมือนเรเวนตรงที่สไตรค์มีอาวุธน้อย แต่สามารถติดตั้งอาวุธ์ต่างๆได้ ทำให้หุ่นสามารถทำหน้าที่หลายอย่างในสนามรบ ในทางกลับกันเรเวนได้รับการออกแบบเพื่อการต่อสู้ในอวกาศและชั้นบรรยากาศเป็นหลัก"
"ว้าว ฟังดูน่าประทับใจทีเดียว"
"ใช่แล้ว สไตรค์นั้นเป็นต้นแบบที่น่าประทับใจและทรงพลังที่สุดจากหุ่นต้นแบบที่เราสร้างขึ้น แต่ฉันชอบเรเวนกับอีจิสมากกว่า"
"อีจิส"
"หุ่นสีแดงในโกดัง"
"โอ้ มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับหุ่นตัวนั้นและเครื่องนี้"
"ทั้งสองแปลงร่างเป็นโมบิลอาเมอร์ได้ เมื่อตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ฉันชอบคิดเรื่องหุ่นยนต์แปลงร่างมาตลอด อันที่จริง นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ฉันต่อสู้เพื่อช่วยเรเวนจากการถูกโละทิ้งหลังเกิดอุบัติเหตุ"
"มีอุบัติเหตุ"
"ใช่ ช่วงต้นของการสร้างเรเวน เกิดอุบัติเหตุขึ้น ทีมงานครึ่งหนึ่งตายหรือได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเบื้องบนต้องการทำลายเรเวนและมุ่งความสนใจไปที่ตัวอื่น ฉันเองและทีมหลายคนเห็นว่าเราไม่ควรทิ้งเรเวนเพียงเพราะอุบัติเหตุ เราแย้งว่าเรเวนรอดจากอุบัติเหตุและกอบกู้ได้ ถ้าทิ้งไปผู้เสียชีวิตจะตายเปล่าๆ ในที่สุดพวกเขาตกลงให้เราทำมันให้เสร็จ"
"เอ่อ...มีสิ่งหนึ่งที่รบกวนผมเรื่องนี้"
"อะไร?"
"ทำไมซาฟท์ถึงโจมตีเรา? ออร์บเป็นกลาง แม้ว่าเราจะพัฒนาอาวุธใหม่แต่ไม่ใช่เหตุผลที่จะละเมิดสนธิสัญญาและโจมตีเฮลิโอโปลิส"
"เราละเมิดสนธิสัญญา"
"อะไร?"
"เราทำการสร้างโมบิลสูทพวกนี้ให้สหพันธ์โลก ร้อยเอกที่ได้รับบาดเจ็บเป็นเจ้าหน้าที่ของกองทัพโลก"
"ทำไมรัฐบาลออร์บถึงทำอย่างนั้น? พวกเขาต้องการอยู่ห่างจากสงคราม"
"อย่าถามฉัน ฉันไม่ใช่นักการเมือง ฉันแค่สร้างของพวกนี้"
คริสไม่เคยพบราชสีห์แห่งออร์บ แต่ปู่ของเขามีโอกาสหลายครั้งและพูดถึงเขาด้วยความเคารพ อัสฮามักรักษาออร์บให้เป็นกลางเสมอ แต่เขาอนุญาติให้สร้างโมบิลสูทให้กองทัพโลกแล้วออร์บจะเป็นกลางได้อย่างไร? เขามีเหตุผลอะไรที่ละเมิดสนธิสัญญาแบบนี้?
"งั้นฉันไปล่ะ อีกสักพักจะกลับมา"โจแอนนาพูดปีนออกจากห้องนักบิน"หวังว่าพวกซาฟท์จะออกไปแทนที่จะเสี่ยงต่อความเสียหายของโคโลนี่ด้วยการพยายามจับโมบิลสูทพวกนี้"
@@@@@@@@@@
มูกำลังบินไปรอบๆเพื่อตามหาศัตรู เมื่อมาถึงเขตที่เต็มไปด้วยเศษซาก
มูมองซ้ายมองขวา เขามีความรู้สึกประหลาดที่เหมือนรู้สึกถึงใครบางคนได้
ราอูลในเครื่องซีคหลบอยู่หลังเสาขณะที่โมเบียสซีโร่ใกล้เข้ามา
ซีคออกจากที่หลบซ่อนยิงปืนกลหนักใส่โมเบียสซีโร่ แต่โมเบียสซีโร่เร่งความเร็วหลบทัน
"นายคือ ราอูล เลอ ครูเซ่ งั้นเหรอ?"มูถาม
ราอูลเตรียมจะบินเข้าโคโลนี่ แต่โมเบียสซีโร่ยิงกันบาเรลออกไปโจมตี แต่ซีคหลบหลีกได้ทัน
"นายนี่เข้ามาขวางได้ทุกทีเลยนะ มู ลา ฟลาก้า ยิ่งกว่านั้น นายเองก็คงเหมือนกับฉันล่ะสิ"ราอูลกล่าว
ซีคบินพุ่งเข้าไปในโคโลนี่
"ห๊ะ เข้าไปในเฮลิโอโปลิสเหรอ?"มูกล่าว เขาตัดสินใจขับตามราอูลเข้าไปในเฮลิโอโปลิส
@@@@@@@@@@@@
เมอริวได้รับบาดแผลโดนแทงที่ขา มิริอาเรียพยาบาลและคอยดูแลเธอ ขณะที่ทุกคนกำลังมุงดูสไตรค์กับเรเวนด้วยความสนใจ
เมอริวร้องครวญครางตื่นขึ้นมาพบมิริอาเรียและลักซ์ยิ้มให้เธอ
"รู้สึกตัวแล้วเรอะค่ะ"มิลลี่พูดและมองไปที่เพื่อนเธอ"คิระ!!"
"อย่าพึ่งขยับตัวจะดีกว่านะครับ"คิระเดินเข้ามา เมอริวมองเขา
"ขอโทษนะครับ ดูเหมือนผมจะทำอะไรเกินตัวลงไปซะแล้ว"
"ทานน้ำหน่อยนะค่ะ"มิลลี่ถามยื่นน้ำให้
"ขอบใจจ๊ะ"
คิระช่วยยกตัวเมอริวขึ้นมานั่ง เธอยกน้ำมาดื่มแล้วได้ยินเสียงเข้า
"ยอดเลย มันชื่อกันดั้มเหรอ"
เมอริวหันไปเห็นเด็กกำลังมุงดูสไตรค์ เรเวน และเอ็กเซีย
"ขยับได้ไหม ขยับไม่ได้งั้นเหรอ"
"นี่พวกนายน่ะ อย่าไปยุ่งกับมันเลยน่า"ไซเตือนจากข้างล่าง
"ทำไมสองตัวนี้กลายเป็นสีเทาในขณะที่อีกตัวมีสีอยู่ล่ะ?"
"เพราะแบตเตอรี่มันหมดแล้วน่ะสิ"
"ออกไปให้ห่างหุ่นพวกนั้นซะ!!!!"
"ปังๆๆ..."เธอยิงปืนไปกระทบหน้าอกสไตรค์ ไล่เด็กๆลงมา
ขณะเดียวกับเซ็ตสึนะปรับระบบOSของเอ็กเซียเสร็จสิ้นและเปิดค็อกพิทเห็นความวุ่นวายข้างนอก
"อย่ายิงนะครับ พวกเขานี่แหละที่ช่วยคุณออกมาจากหุ่นน่ะ"คิระตอบ แต่ราเมียสเล็งปืนมาทางเขา
"ฉันขอบใจมากที่ช่วยฉันเอาไว้นะ แต่ว่านี่น่ะเป็นสุดยอดความลับทางการทหาร พลเรือนไม่มีสิทธิจะได้รู้เรื่องแบบนี้ ทุกคนมาทางนี้"
เซ็ตสึนะตัดสินใจว่าจะยอมเชื่อฟังและก้าวออกมาจากเอ็กเซีย ราเมียสใช้ปืนขู่ให้ทุกคนไปยืนรวมกลุ่มกัน
"ตอนนี้บอกชื่อพวกเธอมาทีละคนด้วย"
"ไซ อาไก"
"คาสึอิ บัสเคิร์ก"
"มิริอาเรีย ฮาล์ว"
"ทอลล์ เกนิก"
“เอลิซาเบธ ดันเต้”
“คริส ดันเต้"
"เซ็ตสึนะ เอฟ เซเอ"
เมอริวหยุดชั่วครู่เพราะเสียงโมโหในโทนของเซ็ตสึนะก่อนตะเล็งไปที่คิระ
"คิระ ยามาโตะ"
"ฉันคือเมอริว ราเมียส เป็นเจ้าหน้าที่ของกองทัพสหพันธ์โลก ต้องขอโทษด้วยนะ แต่ฉันคงจะปล่อยตัวพวกเธอไปไม่ได้ซะแล้วล่ะ"
"อ้าว?"ทุกคนร้องยกเว้นเซ็ตสึนะ
"ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม พวกเธอมาเห็นความลับทางการทหารแล้ว จนกว่าฉันจะติดต่อกับผู้รับผิดชอบและให้ทางนั้นตัดสินใจสั่งการมา ก็ต้องให้พวกเธออยู่ในการควบคุมของฉันไปก่อน"
"อย่าล้อเล่นสิครับ ทำยังงี้ได้ไง"
“ใช่ ทำไมเราต้องอยู่ที่นี่ขณะที่สงครามกำลังเกิดขึ้น”เซเรน่าร้อง
"เชื่อฟังฉันซะดีๆเถอะ"เมอริวกล่าว
"พวกเราน่ะเป็นพลเรือนของเฮลิโอโปลิสนะครับ เราเป็นกลางนะ เราไม่ได้เกี่ยวข้องกับกองทัพหรืออะไรทั้งนั้นแหละ"ไซกล่าว
"ที่สำคัญทำไมถึงมีกองกำลังของโลกอยู่ที่เฮลิโอโปลิสได้ มันไม่แปลกไปหน่อยรึยังไงกัน"
"จริงด้วย เพราะงั้นมันถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจริงไหม"คาสึอิพูด
“นี่คืออาณาเขตของออร์บ เราไม่ต้องเชื่อฟังทหารของกองทัพโลก”เซเรน่าร้อง
เมอริวยิงปืนขึ้นฟ้าสองนัดข่มขู่และเล็งปืนใส่พวกนักเรียนอีกครั้ง
"อย่าพูดมากเลยน่า เด็กๆอย่างพวกเธอจะไปรู้อะไร"เธอตะโกน
"เป็นกลางงั้นเหรอ ไม่เกี่ยวข้องงั้นเหรอ คิดเหรอว่าแค่พูดออกไปแบบนี้แล้วจะไม่เกี่ยวข้องได้ คงไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆหรอกนะ ที่นี่น่ะมีสิ่งที่เป็นความลับสุดยอดของกองทัพโลก แล้วพวกเธอก็ได้เห็นมันแล้ว นั่นแหละคือความจริงที่พวกเธอต้องยอมรับ"
"แบบนี้มันบังคับกันนี่"ไซกล่าว
"จำเป็นต้องบังคับนี่ เรากำลังทำสงครามกันอยู่นะ แพลนท์กับโลก โคออดิเนเตอร์กับเนเชอรัล”
“เพราะคิดแบบนั้นโลกนี้ถึงบิดเบี้ยว”เซ็ตสึนะตอบกลับ
“อะไร?”เมอริวตกตะลึงกับสิ่งที่วัยรุ่นพูด
“สงครามที่คุณกำลังพูดถึงเกิดจากความบิดเบี้ยวภายในกองทัพโลกหรือที่รู้จักในชื่อบลูคอสมอส เป็นเพราะพวกเขาพลเรือนอย่างพวกเราถึงตกอยู่ในภวังของสงครามของพวกคุณ”เซ็ตสึนะพูดจบก่อนหันหลังเดินกลับไปที่เอ็กเซีย
เมอริวตกตะลึงมากเมื่อมองนัยนต์ตาของเด็กชายผมดำ ราวกับเขาประสบกับสงครามมาตรงๆ แม้เมอริวเชื่อว่าจุดเริ่มต้นสงครามนั้นโง่ แต่เธอมีหน้าที่ต้องปฏิบัติในฐานะทหารของกองทัพโลก
“เอาล่ะตอนนี้โจแอนนา ดันเต้อยู่ที่ไหน”
“เธอจากไปโดยบอกว่าจะไปเอาสไตรค์แพ็กเกอร์ของสไตรค์”คริสตอบ
“ดี มันจะเร็วขึ้นหน่อย”เธอพูดลดปืนลง”เอาล่ะ คริส คิระ ฉันอยากให้พวกเธอกลับเข้าไปในโมบิลสูทและใช้เครื่องสื่อสารติดต่อกองทัพโลกที่ยังเหลืออยู่ในเฮลิโอโปลิส”
@@@@@@@@@@
ด้านราอูลกับมู
ราอูลซ่อนตัวหลังเสานอกโคโลนี่ขณะที่มูขับโมบิลอาเมอร์ไปอย่างช้าๆหาศัตรู มูสัมผัสบางอย่างได้แล้วซี้ดของราอูลโผล่มาจากที่ซ่อนยิงใส่ มูเร่งยานพุ่งไปข้างหน้าหลบกระสุน
"นายคือ...ราอูล เลอ ครูเซ่งั้นเหรอ"
เขาใช้กันบาเรลโจมตีซี้ด แต่ราอูลหลบได้อย่างง่ายดายและยิงปืนกลโต้กลับ
"นายนี่เข้ามาขวางได้ทุกทีเลยนะ มู ลา ฟลาก้า ยิ่งกว่านั้นนายเองก็คงจะเหมือนกับฉันล่ะสิ"
ราอูลหยุดยิงและบินเข้าไปในเฮลิโอโปลิส
"เข้าไปในเฮลิโอโปลิสเรอะ"มูไล่ตามไป
@@@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ล
"ที่รอดมาได้มีไม่กี่คนเองครับ"นอยแมนด์บอกนาทาลขณะเดินไปสะพานเดินเรือ"มีแต่พวกทหารช่าง"
"สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง กองยานของซาฟท์ล่ะเป็นไง"
"ไม่ทราบเหมือนกันครับ พวกเราแค่สำรวจบริเวณรอบๆนี่ก็เต็มที่แล้วครับ"
นาทาลไปที่ศูนย์ควบคุมด้านหน้าเปิดใช้พลังงานทำให้ไฟสว่างขึ้น หน้าจอแสดงความเสียหายของยาน ซึ่งระบบส่วนใหญ่ยังใช้ได้
"สมกับเป็นอาร์คแองเจิ้ลจริงๆ เรื่องแค่นี้มันไม่สะเทือนเลยสินะ"
"แต่ว่าทางออกน่ะมันถูกปิดตายซะแล้วครับ เราคงไม่มีทางออกไปได้แน่"
นาทาลพยายามใช้วิทยุสื่อสารแต่หน้าจอเบลอ
"ยังโดนรบกวนด้วยคลื่นไฟฟ้าอยู่อีกเรอะ แต่ว่า....ถ้าอย่างงั้นมันก็จะตัดพวกเราออกไปเหรอ? พวกซาฟท์จ้องจะเล่นงานมอเก้นเรท"นาทาลตกใจเมื่อรู้แผนการ"หนอยแน่!! สถานการณ์ทางด้านนั่นล่ะ Gเป็นยังไงบ้างเนี่ย แบบนี้ก็ไม่มีทางรู้อะไรเลยสิ"
"ที่นี่...X105สไตรค์...ทราบแล้วเปลี่ยน"
และมีอีกสัญญาณแม้จะอ่อนกว่า
"X305....เร...เวน....โลก"
@@@@@@@@@@
สวนสาธารณะในเฮลิโอโปลิส
"ที่นี่ X105 สไตรค์ กองทัพโลกทราบแล้วเปลี่ยน"
"X305 เรเวน พวกกองทัพโลก ยังอยู่ไหมหรือว่าตายหมดแล้ว"
ไม่มีการตอบรับ คิระพยายามติดต่อหลายครั้ง แต่ไม่มีสัญญาณติดต่อกลับมาเลย เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าจะมีกองทัพโลกเหลืออยู่ในเฮลิโอโปลิสไหม
ด้านคริสปิดเครื่องออกมาจากค็อกพิท
“ฉันไม่เข้าใจเลย สัญญาณรบกวนหรือไม่มีใครได้ยินเสียงฉัน”
“เอาล่ะลงมาได้แล้ว ไว้ลองกันใหม่”เมอริวกล่าว
ขณะที่คริสปีนลงมา รถบรรทุกเข้ามาจอดใกล้สไตรค์และป้าของเขาลงมา
“ร้อยเอกราเมียส ดีใจที่คุณฟื้นแล้ว”เธอพูดเดินมาหาพวกเขา”ฉันนำสไตรค์เกอร์แพ็คมาแล้ว”
"ดี มาติดตั้งสไตรค์เกอร์แพ็คเถอะ”เมอริวกล่าว
“คริส กลับเข้าไปในเรเวนลองไปส่งสัญญาณอีกครั้งนะ"
“ทราบแล้วครับ”คริสทำหน้าเบื่อโลกกลับเข้าค็อกพิทเรเวน
เซ็ตสึนะแค่ยืนดูอยู่บนค็อกพิทของเอ็กเซียโดยคิดเรื่องกันดั้มที่เขา คิระและคริสขับ และกันดั้มที่ช่วยเขาไว้ตอนเด็กเชื่อมโยงกันทางใดทางหนึ่ง เขายังจำได้เหมือนมันเกิดขึ้นเมื่อวาน
CE66
ทันส์ โมบิลสูทตะวันออกกลาง หันไปหาโซรัน อิบราฮิมเล็งเขา ก่อนที่มันจะยิงลำแสงสีแดงพุ่งลงมาด้านบนทำให้มันระเบิด เขามองดูลำแสงคล้ายกันตกลงมาจากท้องฟ้าทำลายโมบิลสูทตัวอื่นๆแบบเดียวกัน เขามองขึ้นไปเห็นโมบิลสูทบินอยู่มีแสงส่องมาจากข้างหลังขณะมันหันมาหาเขา แสงส่องกระจายราวกับปีก ดวงตาโซรันเบิกตากว้างด้วยความตกใจและหลงใหลโมบิลสูทตรงหน้า
“กันดั้ม”เซ็ตสึนะพึมพำกับตัวเองสงสัยว่าทั้งหมดนี้หมายความว่ายังไง
@@@@@@@@@
ราอูลและมู
มู ลา ฟลาก้าและราอูล เลอ ครูเซ่ยังโจมตีและหลบหลีกขณะมุ่งหน้าเข้ามาในโคโลนี่
"มาในที่แบบนี้ทำไม"มูยิงปืนกลและซี้ดหลบไปทางขวา มันโดนโรงเก็บแทน
ขณะที่ทั้งสองสู้กันก็มีกำแพงมาแทรกกลางคัน
"ถ้าแกจะออกไปจากที่นี่ล่ะก็ฉันจะดีใจมากเลยนะ มู!!"ราอูลพูด และเมื่อผ่านกำแพงเขาก็ยิงปืนกลโดนกันบาเรลทำให้มูปลดมันไม่ให้ระเบิดยานและบินหนี ราอูลตามไป
ทุกอย่างแย่ลงเมื่อมูตรวจพบโมบิลสูทอีกตัว
"ผู้บัญชาการครูเซ่"เสียงหนึ่งดังขึ้นจากวิทยุของCGUEซึ่งเป็นเสียงที่ราอูลไม่คาดคิดว่าจะได้ยินอีก เขากระพริบตาประหลาดใจหลังหน้ากาก
"รัสตี้ นั่นเธอเหรอ"
"ใช่ ผมรอดมาได้"รัสตี้พูด"แต่ชอว์นกับมิเกลถูกเล่นงาน ชอว์นตายแล้วและผมพามิเกลที่หมดสติมา ผมควรพาเขากลับไปที่ยาน เว้นแต่คุณอยากให้ผมไปช่วย?"
"ไม่ต้องรัสตี้ พามิเกลไปรักษา"เขากล่าว"ฉันจะจัดการกับเหยี่ยว และจัดการโมบิลสูทพวกนั้นด้วยตัวเอง"
"รับทราบ"รัสตี้ตอบขณะจินน์ผ่านCGUEและซีโร่มุ่งหน้าไปทางออก
@@@@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ล
นาทาลนั่งเก้าอี้กัปตันในฐานะที่ตำแหน่งสูงสุดในหมู่ทหารที่รอดชีวิต เธอต้องการออกยาน
"ถ้าจะออกยานล่ะก็คนแค่นี้ไม่พอหรอกครับ"นอยแมนบอก
"อย่ามัวแต่พูดอยู่เลย ช่วยกันคิดซิว่าพวกเราจะต้องทำยังไงกันดี ที่มอเก้นเรทน่ะ อาจจะยังต่อสู้กันอยู่ก็ได้นะ หรือพวกเธอจะให้นั่งเฉยๆในนี้โดยไม่ทำอะไรเลยอย่างงั้นเหรอ"
ประตูเปิดและทหารทั้งสามเดินเข้ามา แจ็กกี้ โทโนมูระ, โรเมโอ พาล และดาลิดา โลลาฮา แชนดร้าที่2ขณะที่นาทาลพูด ทั้งสามคนเป็นเจ้าหน้าที่กลุ่มเดียวที่จะประจำบนสะพานเดินเรือได้
"ไปพามาแล้วครับ"แจ็กกี้บอกนาทาล
"ไปนั่งที่ได้ แค่ทำตามคำแนะนำของคอมพิวเตอร์ก็พอแล้ว"
"ครับ"ทั้งสามตอบ พาลกับแชนดร้านั่งที่ด้านหลังเธอและแจ็กกี้นั่งศูนย์ช่วยนักบิน
"ข้างนอกยังมียานของพวกซาฟท์อยู่นะครับ เราคงทำสงครามกับมันไม่ได้แน่"นอยแมนกล่าว
"ฉันรู้แล้วน่า เตรียมการยิงปืนใหญ่พร้อมกับการออกยาน"นาทาลสั่ง"คงทำได้สินะสิบเอก?"
เขามองเธอสักครู่และไปนั่งตำแหน่งผู้บังคับเรือ
"เดินเครื่องซีเคว้น สตาร์ท เนื่องจากเป็นกรณีฉุกเฉิน ข้ามกระบวนการC-30ถึงL-21ไปซะ เชื่อมต่อระบบพลังงานหลัก"
"การเพิ่มขึ้นของพลังงานเป็นปกติ อีก450วินาทีจะเต็มครับ"
"นานเกินไป สภาพค็อนเซ็ปของเฮลิโอโปลิสเป็นยังไงบ้าง"
"ยังทำงานอยู่ครับ"
"ดึงพลังงานมาจากที่นั่นซะ คอนเซ็ปออนไลน์ ถ่ายโอนพลังงานมาที่อาคิมูเลเตอร์โดยตรง"
"ทำการเชื่อมต่อ การถ่ายโอนราบรื่น อีก20วินาทีจะเต็มครับ"
ระบบควบคุมยาน CIC ระบบอาวุธ FCSคอนแท็ค....ไม่นานระบบทั้งหมดก็ออนไลน์
"ค่อยเคลื่อนยานออกไปช้าๆ อาร์คแองเจิ้ลออกปฎิบัติการ"
ยานสีขาวแดงเริ่มเคลื่อนไปข้างหน้าและประตูยานเปิดช่องยิงโลเอนกริน
@@@@@@@@@@
สไตรค์ เรเวน และเอ็กเซีย
คิระนำสไตรค์มาข้างรถตู้ขณะที่คริสในเรเวนกำลังฝึกซิมูเลชั่นเพื่อพัฒนาทักษะขับหุ่นเขา
รถบรรทุกเปิดเผยให้เห็นพาวเวอร์แพ็คสำหรับติดตั้งด้านหลัง ไอน์สไตรค์สำหรับความคล่องตัว ซอร์ดสไตรค์สำหรับศึกระยะประชิด ลันเชอร์สไตรค์สำหรับซึ่งระยะไกล
คิระปีนออกมาจากห้องนักบินสไตรค์
"ไหนล่ะครับพาวเวอร์แพ็คที่ว่า"
"อาวุธกับพาวเวอร์แพ็คจะอยู่ติดกัน ติดตั้งลันเชอร์สไตรค์ไปทั้งแบบนั้นเลยนะ"เมอริวบอก ลันเชอร์สไตรค์มีปืนแกตลิงและปืนอัคนี320มม
"ยังไม่ยกเลิกคำสั่งอพยพสินะเนี่ย"มิลี่กล่าว
"พวกคุณพ่อคุณแม่ จะอพยพไปหรือยังก็ไม่รู้สิ"ไซกล่าว
"เฮ้อ อยากกลับบ้านเร็วๆจังเลย"คาสึอิบ่น
เกิดระเบิดขึ้นจากเพดานของเฮลิโอโปลิส CGUEพุ่งเข้ามาพร้อมกับโมเบียสซีโร่ที่ตามเข้ามา
"หืม นั่นเองเหรอ"ราอูลมองหน้าจอที่ฉายภาพสไตรค์ เรเวนและเอ็กเซีย
"3เครื่องสุดท้ายงั้นเหรอ?"มูกล่าวมองหุ่นGทั้ง3ตัว
ราอูลเปลี่ยนทิศมุ่งหน้ามาหากันดั้มทั้งสามแทน เขาเข้าใกล้มากก่อนจะหลบโมเบียสซีโร่ที่พุ่งใส่เขา ฝุ่นควันพุ่งใส่เพื่อนๆของคิระ
เซ็ตสึนะเปิดเอ็กเซียและบินขึ้นไปหาทั้ง2เครื่อง ระหว่างนั้นCGUEได้ตัดกระบอกปืนของโมเบียสซีโร่ มูจึงเสียอาวุธสุดท้ายไป และตอนนี้CGUEจับตาดู2กันดั้มบนพื้น
เซ็ตสึนะเล็งGNไรเฟิลไปที่CGUEและเปิดฉากยิง แต่CGUEหลบเลี่ยงทุกช็อตได้อย่างง่ายดายขณะที่มันพุ่งเข้าหาพวกเขา
“เขาแข็งแกร่ง”เขาคิดขณะเอ็กเซียบินไปในอากาศราวกับมันไร้น้ำหนัก
เซ็ตสึนะยิงGNไรเฟิลที่CGUEให้มันบินออกห่างจากที่ที่คิระและคนอื่นๆอยู่ เขาต้องหันเหความสนใจของหุ่นซาฟท์นานพอให้ลันเชอร์สไตรค์เกอร์ติดตั้งบนสไตรค์และเพื่อให้เฟลท์และคนอื่นๆออกจากพื้นที่
แน่นอนว่าCGUEหันหลังและเริ่มยิง เซ็ตสึนะหลบกระสุนของเขาได้อย่างง่ายดาย
เห็นชัดว่าเซ็ตสึนะ นักบินใหม่เป็นเอซที่มีประสบการณ์ตามทักษะการขับของเขาแม้นี่เป็นครั้งที่สองที่เซ็ตสึนะขับเอ็กเซียไม่นับซิมูเลชั่นที่เขาทำ แต่เขายังต่อสู้ได้ดี
ราอูลเริ่มสนใจโมบิลสูทตรงหน้ามากขึ้น เมื่อมันเคลื่อนไหวราวกับไร้น้ำหนัก
อัสรันรายงานว่าไม่เพียงสไตรค์กับเรเวนอยู่ในมือกองทัพโลกเท่านั้น แต่มีหุ่นลึกลับตัวที่สามอยู่ในมือพวกเขา
เขาได้จัดการปลดอาวุธมู ลา ฟลาก้าและกำลังทำลายโมบิลสูทที่ปิดการทำงานทั้งสาม เมื่อหุ่นสีขาวและน้ำเงินบินขึ้นมาและเริ่มยิงเขา พยายามดึงเขาออกห่างจากตัวอื่น อีกเหตุผลหนึ่งที่ราอูลรู้สึกทึ่งกับทักษะของนักบินในหุ่นตัวนั้น
"ใช้ปืนได้เก่งนี่ แต่ถ้าดาบล่ะจะเป็นยังไง"เขาเก็บปืนไรเฟิลเปลี่ยนเป็นดาบ
เซ็ตสึนะได้ยินคำท้าทายของครูเซ่และเปลี่ยนบีมไรเฟิลเป็นบีมเซเบอร์
ดาบของCGUEและกันดั้มปะทะกัน
จากนั้นเซ็ตสึนะแยกตัวออกและหมุนเอ็กเซียแกว่งGNซอร์ตไปที่หัวCGUE
ราอูลบล็อกไว้ก่อนจะใช้แรบขับดันเอ็กเซียถอยไปเล็กน้อยกระแทกไหล่เอ็กเซีย แต่เอ็กเซียหมุนตัวอีกครั้งและดึงบีมเซเบอร์ด้วยมืออีกข้าง
ราอูลประหลาดใจกับอาวุธใหม่ในมือเอ็กเซีย แต่ยังปิดกั้นดาบทั้งสองเล่มของมันได้
ทั้งสองเครื่องยังฟาดฟันดาบใส่กัน ทุกครั้งที่เซ็ตสึนะจะโจมตี CGUEจะหลบหรือบล็อกการโจมตีเขาได้ง่ายดาย และเมื่อCGUEโจมตีเอ็กเซีย เซ็ตสึนะก็บล็อกหรือโต้กลับอย่างเด็ดขาดต่อนักบินเอซของซาฟท์ได้เช่นกัน
ลงไปด้านล่าง มิเกลสามารถหนีจากจินน์และดูการต่อสู้ของCGUEกับเอ็กเซีย เขาประหลาดใจที่นักบินคนนั้นรับมือกับพันเอกครูเซ่ได้และสงสัยว่ามันบินได้อย่างไรโดยไม่มีทรัสเตอร์
@@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ล
"หลังจากยิงปืนใหญ่ออกไป ขอให้เข้าสู่สภาวะสงครามเต็มรูปแบบทันที"
โลเอนกรินยิงปืนใหญ่ทำลายโรงเก็บ
"ตูมมมมม!!!!!"
"อะไร?"ราอูลเห็นแรงระเบิดและหันไปดูยานสีขาวโผล่มาจากภูเขา
"นั่นมันอะไร"เซ็ตสึนะก็หยุดต่อสู้เพราะการปรากฎตัวของยานสีขาวกับแดง แล้วมันเป็นยานฝ่ายไหน?
มิเกลก็ตกใจที่อาร์คแองเจิ้ลปรากฎตัวและเริ่มวิตกกังวลกับสถานการณ์ตอนนี้
คิระมองเห็นยานสีขาวและสงสัยว่ามันมาเพื่อช่วยพวกเขาหรือไม่ เช่นเดียวกับเพื่อนๆด้านล่าง
ความคิดเห็น