คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #90 : บทที่ 86 รางวัลกิจกรรม
พวกอาโรนกลับเข้ามาในเมือง เมื่อทั้งสามบินกลับเข้ามาในเมือง ก็ได้รับการต้อนรับราวกับเป็นวีรบุรุษ วีรสตรีเลยทีเดียว พวกชาวเมืองเข้ามาขอบคุณพวกเขาทั้งน้ำตาที่ช่วยปกป้องเมืองไว้ สำหรับพวกAI ซึ่งเป็นตัวละครในเกมส์ ที่นี้คือโลกจริง จะแสดงอาการแบบนี้ก็ไม่แปลก
และจากการต่อสู้ ทำให้ผู้เล่นรดับสูง รู้ว่าทั้งสามเป็นคนเดียวกับที่ถล่มสหพันธ์ในเมืองไปก่อนหน้านี้ และจากข้อมูลที่พวกอาโรนลงทะเบียบ ทำให้ทราบชื่อของทั้งสาม(ยกเว้นอาโรนที่ใช้ชื่อปลอม) เพราะแบบนี้ ร๊อคกับคิริโกะเลยถอดผ้าคลุมออกให้ผู้เล่นเห็นหน้า ตอนนี้หญิงสาวทั้งหลายมองร๊อคตาเป็นมัน ส่วนผู้ชายก็มองคิริโกะตาค้าง มีผู้เล่นรอบข้างใช้เครื่องตรวจสอบสถานะของทั้งสาม แต่ผ้าคลุมของทั้งสามระดับสูงเกินไป เลยไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย
"พี่ค่ะ พี่ชื่ออะไรเหรอ"ผู้หญิงหลายคนเดินเข้ามาใกล้ร๊อคอย่างไม่กลัวเกรง ร๊อคสบตามองอาโรน อีกฝ่ายพยักหน้า
"พี่ชื่อร๊อคน่ะ"ร๊อคยิ้มให้ ซึ่งรอยยิ้มละลายใจสาวน้อยสาวใหญ่ได้สบาย
"กรี๊ดดดดด ขอจับมือหน่อยค่ะ/ขอลายเซ็น/บ้านอยู่ไหนค่ะ"
สาวทั้งหลายเก็บอาการไม่อยู่ คลั่งร๊อคไปตามๆกัน ทำให้ผู้ชายไม่มีแฟนหลายคนมองอย่างแค้นเคือง
ตอนนั้นเองกลุ่มผู้เล่นระดับสูงของเมืองนี้ก็เดินเข้ามาใกล้
"เก่งจังเลยนะค่ะ จัดการพวกบอสได้ง่ายๆเลย คุณร๊อคอยู่คลาสไหนแล้วเนี่ย"หญิงสาวคนนึงถามขึ้น เธอเป็นหนึ่งในหัวหน้าสหพันธ์ของเมืองนี้ ผู้เล่นพากันฟัง
"ข้าอยู่คลาส5แล้ว"
ผู้เล่นพากันส่งเสียงฮือฮา เพราะคนที่ผ่านคลาส5มีแทบนับคนได้เลยทีเดียว ตอนนี้ผู้เล่นจึงพากันคิดว่าร๊อคเป็นคนที่เก่งที่สุด แต่ก็มีอีกหลายคนแย้ง เพราะเห็นฝีมือของอาโรนกับคิริโกะมาแล้ว
"คุณร๊อคเก่งขนาดนี้ คุณคิริโกะกับเครอสเป็นลูกน้องของคุณใช่ไหมครับ"
"ครืนนนนน!!!!!!"ตอนนั้นเองที่รังสีอำมหิตสองสายพุ่งเข้าใส่ร๊อค อาโรนกับคิริโกะกำลังโกรธมาก
"แต่ท่านคิริโกะกับท่านเครอสน่ะเก่งกว่าข้าอีกนะจะบอกให้"รีอครีบพูดแก้
คราวนี้ผู้เล่นหันไปมองชายหญิงที่ท่าทางจะอ่อนแอกว่าร๊อคด้วยท่าทางตกตะลึง คนนึงก็สาวร่างบาง อีกคนก็ตัวเล็กดูอ่อนแอจะตาย แต่ร๊อคกลับบอกว่าทั้งสองเก่งกว่าร๊อคที่ฆ่าบอสของกำแพง2ด้านไป
"ทำไมคุณร๊อคเรียกคิริโกะกับเครอสว่าท่านละครับ"
"ก็ข้าเป็นลูกน้องของพวกเขานี่นา"ร๊อคตอบตามความจริง
ผู้เล่นพากันตกใจยิ่งกว่าเดิม พวกเขาไม่คิดเลยว่าคนเก่งขนาดร๊อคจะยอมเป็นลูกน้องใคร แปลว่าคิริโกะกับเครอสจะต้องมีฝีมือสูงกว่าร๊อคมากแน่ พวกผู้เล่นระดับสูงเริ่มหันไปกระซิบกัน แต่ยังไม่ทันไรก็มีแกะดำคนนึงเดินเข้าไปหาสาวงาม
"คุณผู้หญิงครับ ขอจับมือหน่อยได้ไหมครับ"
ผู้เล่นระดับสูงคนนึงเดินเข้ามาขอจับมือ หน้าตาของเขาหล่อเหลามาก ทำให้ผู้ชายหลายคนอิจฉาที่ไม่รีบเดินเข้าไปทำความรู้จัก
"ได้ค่ะ แลกกับตัดหัว"คิริโกะพูดเสียงเย็นยะเยือก
"ถะ..ถ้างั้นก็ไม่เป็นไรครับ"ผู้ชายคนนั้นผิดหวังกลับไป ส่วนผู้ชายอีกหลายคนที่ตอคิวรอก็พากันเดินถอยห่างกันหมด
"พี่ครับขอจับมือหน่อย"ตอนนั้นเอง พวกกลุ่มเด็กAIในมือก็เดินออกมาจากกลุ่มผู้เล่นเข้ามาจับผ้าคลุมเธอ
"เฮ้ยเจ้าหนูเดี๋ยวก็โดน..."ผู้เล่นคนนึงร้องห้าม แต่ทว่า.....
คิริโกะยื่นมือมาจับมือเด็กน้อยอย่างเบามือ ท่ามกลางสีหน้าตกตะลึงของผู้เล่น ก่อนที่เธอจะยกเด็กน้อยขึ้นมาอุ้ม ทุกคนตกใจรวมทั้งอาโรน มีแต่ร๊อคที่ยังนิ่งอยู่ เหมือนกับว่ารู้อยู่แล้ว เด็กน้อยที่โดนหญิงสาวอุ้มก็แก้มแดง
"น่ารักจังเลย"คิริโกะหอมแก้มเด็กน้อยหนึ่งทีและกอดไว้แน่น
ผู้ชายนับพันที่เห็น ต่างคิดตรงกัน ว่าอยากกลับไปเป็นเด็กก็คราวนี้แหละ สักพักคิริโกะก็ปล่อยเด็กน้อย เขาเดินกลับไปหาแม่ที่ยืนรออยู่ มีผู้เล่นอีกหลายคนอยากเข้ามาทำความรู้จัก
"ช่วยหลีกทางด้วยครับ เราจะกลับโรงแรม"เสียงของอาโรนที่เงียบมาตลอดดังขึ้น
"พรึ่บ!!!!!!"
แทบจะพร้อมเพรียงกัน ผู้เล่นต่างพากันหลีกทางเหมือนแม่น้ำโมเสสให้ทั้งสามคนทันที ทั้งสามแล้วเดินกลับโรงแรมโดยมีผู้เล่นมองดูตลอดสองข้างทาง
"บินไปเลยก็ได้นี่"ร๊อคกล่าวขึ้น
"อาโรนอยากแกล้งคนอื่นน่ะ เจ้าดูสิ"คิริโกะบอกแล้ว ร๊อคก็มองรอบตัวให้ดีๆ
ตอนนี้ผู้ชายแทบทั้งเมืองราวกับต้องมนตร์สะกด เลิกมองหน้าคิริโกะไม่ได้เลย ผู้ชายบางคนที่มีแฟนแล้ว แฟนสาวก็โวยวายที่ผู้ชายมองสาวอื่น
"จ้องเธออยู่ได้ เธอมีฉันเป็นแฟนแล้วนะ"
"ก็เธอคนนั้นสวยกว่าเยอะเลยนี่นา เธอเองก็มองแต่ผู้ชายกล้ามใหญ่คนนั้นเหมือนกัน
"ก็เขาหุ่นดีจะตายนี่นา"แฟนสาวทำท่าเคลิ้ม
"ถ้างั้นเราเลิกกัน!!!!!"
และยังมีคู่รักอีกมากมายที่เลิกกันเพราะร๊อคกับคิริโกะหล่อสวยเกินไป นอกจากนี้แล้วก็ยังมีอีกกลุ่มที่ตีกันเอง
"เด็กคนนั้นน่ารักจัง หน้าต้องน่ารักน่าเอ็นดูแน่"
"อยากเอาตัวมากอดจังเลย"
"อะไรยะ ฉันจองก่อนนะ"
"ติดป้ายไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ
"มาตบกันเลยดีกว่าไหม"
พวกที่ทะเลาะกันอยู่เป็นผู้ชายทั้งนั้น ซึ่งอาโรนไม่ได้รู้ตัวเลยว่าพวกนี้หมายถึงตัวเขาเองนั่นแหละ
เมื่อพวกอาโรนกลับมาถึงโรงแรมก็เช็คอิน เลือกห้องที่มีห้องนอนสองห้อง เมื่อมาถึงแล้วต่างกับหลับพักผ่อนกันทันที ร๊อคนอีกห้องนึง แน่นอนว่าคิริโกะโดนบังคับให้หลับนอนกับอาโรนอีกตามเคย แต่ที่ต่างออกไปคือตอนนี้เธอไม่โวยวายแล้ว แต่ยอมนอนหลับข้างเขาเงียบๆ ทำให้อาโรนสบายหูขึ้นมาก
เวลาผ่านไปจนถึงเช้าวันใหม่ อาโรนค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงีย สายตาปรับโฟกัสมองเพดานและกำลังจะลุกขึ้น แต่แขนบางๆที่แข็งแรงรั้งเขาให้นอนลงบนเตียงอีกครั้ง
"อาโรน"คิริโกะพูดละเมอเสียงเบา เธอเริ่มตื่นขึ้นมา เด็กหนุ่มรีบแกล้งหลับต่อ
เมื่อสายตาเริ่มมองเห็นชัดขึ้น สีหน้าของเธอแดงระเรื่อและเอามือผละออกจากอาโรนทันที
อสูรโลกาวินาศสาวตกใจ เมื่อพบว่าเธอกำลังนอนหลับโดยที่ห่มผ้าเดียวกับอาโรนและโอบกอดอเขาไว้แน่น ทั้งที่เมื่อคืนนี้นอนหันไปอีกด้านอยู่เลย แถมเธอทำหยิ่งไม่ยอมห่มผ้า ทั้งที่เมื่อคืนเธอหนาวจับใจ ตัวเธอคงละเมอหันมากอดเขา
คิริโกะรู้สึกอายมาก สายตาเธอมองอาโรนที่กำลังหลับ ดวงตาที่กำลังฉายแววอยากเอาคืนเด็กหนุ่มที่ทำให้เธออับอายก็อ่อนลง
"เวลาหลับก็น่ารักดีนะ"คิริโกะยกมือขึ้นลูบหัวเด็กหนุ่มอย่างอ่อนโยน แก้มเธอแดงนิดๆ บอกได้เลยว่าควรมอบรางวัลตุ๊กตาทองให้อาโรน เพราะแกล้งหลับได้สมจริงมาก
"ท่านคิริโกะ"เสียงนึงดังขึ้นทำให้เธอสะดุ้ง เธอหันไปเห็นร๊อคที่กำลังมองดูฉากหวานระหว่างเจ้านายทั้งสองอยู่
"ร๊อค เบาๆหน่อยสิ เดี่ยวอาโรนก็ตื่นมาหรอก"คิริโกะพูดเสียงเบามาก ถ้าเธอโดนอาโรนเห็นในสภาพนี้ เธอคงอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนีแน่
"ชอบเขา ก็บอกไปตรงๆเลยก็ได้นี่นา"ร๊อคกล่าวจากที่จับตาดูเจ้านายมาตลอด ทำให้ร๊อคมั่นใจ100% ว่าคิริโกะมองอาโรนแบบไหน
"บะ..บ้าเหรอ ข้าไม่ได้ชอบเขาแบบนั้นสักหน่อย"คิริโกะพูดทั้งที่หน้าเธอแดงเป็นลูกตำลึง
"แต่ว่าข้าคิดว่าใช่นะครับ ร้อยวันพันปี เจ้านายไม่เคยคิดติดตามใคร แต่ท่านยอมเขาเป็นคนแรกเลย แถมอาโรนตรงสเป็คท่านที่ชอบกินเด็กด้วยไม่ใช่เหรอ"ร๊อคแสยะยิ้ม
"ใช้ซะที่ไหน และนี่ก็แค่ตอบแทนบุญคุณที่ช่วยข้าไว้"
"ถ้าแค่ตอบแทน ท่านแค่มอบเวทมนตร์ชั้นสูงสักหน่อยให้ก็พอ เหมือนที่ท่านเคยทำมาตลอดก่อนถูกปิดผนึก"รีอคแย้ง
คิริโกะหมดทางจะเถียงร๊อค เธอเงียบไปพักนึงก่อนจะพูด
"ข้าชอบเขา แต่ขอเวลาข้าหน่อยเถอะ ข้าไม่อยากให้เขากลับแคว้นตัวเองตอนนี้"คิริโกะพูดเสียงสั่นเครือ
ร๊อครู้เหตุผลว่า ที่คิริโกะพยายามให้อาโรนอยู่ที่ทวีปนี้ เพราะรู้ว่าอาโรนมีผู้หญิงหลายคนมาติดพัน และเธอก็รู้จักเขาไม่นาน ไม่มีทางเอาอะไรไปสู้ได้
"แต่ข้าว่า ยิ่งท่านรั้งท่านอาโรนไว้ที่นี่นานแค่ไหน เขาจะยิ่งคิดถึงสาวๆมากขึ้นนะครับ อย่าลืมว่าที่อาโรนยังอยู่ที่นี่ เพราะต้องรอศาสตราชิ้นใหม่เท่านั้น เสร็จเมื่อไหร่ก็คงกลับเลย ท่านควรขอเขาเป็นแฟนและคบหากันให้เร็วที่สุด"
"ตะ..แต่บางที เขาอาจมีผู้หญิงคนอื่นแล้วนะ"คำพูดนี้ ทำให้อาโรนที่กำลังฟังอยู่เหงื่อตกเล็กน้อย ร๊อคสังเกตเห็นแต่ไม่แสดงปฎิกิริยาอะไร
"ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ สังคมสมัยนี้เขาให้ผู้ชายมีผู้หญิงหลายคนทั้งนั้น หรือท่านคิดว่าสวยสู้ผู้หญิงคนอื่นของท่านอาโรนไม่ได้"
"ก็ พวกเธออาจจะสวยมากก็ได้นี่นา"คิริโกะพูดเสียงเบา
ร๊อครู้นิสัยของคิริโกะเป็นอย่างดี เห็นชอบขู่คนอื่นแบบนี้ ความจริงเธอเป็นคนขี้อายและรักเด็กมาก ที่ชอบขู่และลงไม้ลงมือกับผู้ชาย ก็เพราะไม่รู้จะพูดคุยกันยังไงนั่นเอง แต่ตอนคิริโกะโกรธก็น่ากลัวน่าดู อย่างตินที่ถูกชิงพลังไป ก็โมโหเต็มที่ พอได้กลับมามีอิสระและสนุกกับชีวิตใหม่ นิสัยที่เก็บซ่อนไว้ก็เริ่มออกลาย
"ข้าว่าท่านสวยกว่าใครครับเจ้านาย และผู้หญิงที่ดีควรทำอาหารเป็นนะครับ ข้าว่าอาโรนตื่นมาต้องหิวแน่ ถ้าท่านทำอาหารโดยใช้คู่มือ....."
"เฟี้ยว!!!"คิริโกะวิ่งออกจากห้องไปด้วยความเร็วสูง มีเสียงดังในห้องครัวตามมา ร๊อคหัวเราะก่อนจะมองอาโรน
"ลืมตาได้แล้วครับท่านอาโรน"
เด็กหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงลืมตาขึ้น เขามองหน้าร๊อค ก่อนที่ทั้งสองฝ่ายจะยิ้มให้กัน
"ขอบคุณมากนะร๊อค ที่ช่วยเผยให้ความในใจคิริโกะให้ฉันได้ยินหมด จะซื้อเหล้าแพงให้10บวดแล้วกัน"
"ไม่น้อยไปหน่อยเหรอครับ"ร๊อคกล่าว อย่างเขา100แก้วก็ไม่พอ
"ไม่ได้ ว่าแต่คิริโกะชอบฉันมากเลยเหรอ"
"ใช่ครับท่านอาโรน ท่านรู้รึเปล่า ว่าท่านอาโรนมีนิสัยคล้ายกับพ่อของท่านคิริโกะมาก ข้าเป็นอสูรตนแรกที่คิริโกะสร้างสมัยพ่อแม่เธอยังอยู่เลยจำได้ดี คิริโกะเคยบอกด้วยว่าจะหาสามีคล้ายพ่อให้ได้ เพราะฉะนั้น โปรดทำให้เจ้านายข้าสมหวังด้วยเถอะครับ"ร๊อคเอ่ยขอร้อง
ตั้งแต่เสียพ่อแม่ไป คิริโกะก็อาละวาดทำสงครามเพื่อล้างแค้นและครอบครองทุกอย่าง เธอทำทุกอย่างด้วยความโหดเหี้ยม เพราะเธอไม่มีสิ่งสำคัญไหนเหลือให้ปกป้อง แต่ตอนนี้เธอเริ่มได้สิ่งสำคัญนั้นมาแล้ว ตั้งแต่วันที่อาโรนโผล่มา เป็นครั้งแรกที่ร๊อคเห็นเธอยิ้มจากใจจริง ไม่ใช่รอยยิ้มแบบไร้อารมณ์ที่พวกเขาได้รับ เขาต้องการให้อาโรนทุกอย่างให้คิริโกะ ทั้งความรัก เพื่อน ที่อยู่
"ฉันก็ตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว ว่าแต่...."อาโรนเส้นช่วง
"แต่อะไรครับ"
"ตึงๆๆๆ แย่แล้ว จะใส่พริกดังไปใส่เกลือ"
"บ้าจริง นิ้วบาดเลย"
"ไหนชิมรสชาติดูซิ อุแหวะ!!!!"
"..........."
ยิ่งฟังแล้ว อาโรนก็เหมือนจะได้กลิ่นไม่ดีลอยมาแตะจมูกตัวเองแล้ว
"ถ้านายไม่ช่วย ฉันอาจตายเพราะอาหารเช้าก็ได้นะร๊อค"
"ข้าจัดการให้ครับ"ร๊อควิ่งตรงไปที่ครัว
หลังจากนั้นผ่านไปเป็นชั่วโมง คิริโกะก็ทำขนมปังกับไข่ดาวอย่างคนปกติได้สำเร็จ คิริโกะเอามาเสิร์ฟให้อาโรนที่โต๊ะอาหาร
"ลองกินดูสิค่ะ"คิริโกะพูดเสียงหวาน ร๊อคยกมือปิดปากกลั้นหัวเราะ
อาโรนหยิบอาหารขึ้นมากิน คิริโกะมองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ห่วงว่ามันจะล้มเหลวอีกรอบเป็นครั้งที่ 1(เพิ่ม0หลายตัว) อาโรนกินไปแล้วก็ยังปกติ ไม่มีอาการติดพิษและหันมายิ้มให้เธอ
"อร่อยดีครับ"
"จริงเหรออาโรน ถ้างั้นกินให้หมดเลยนะค่ะ ห้ามเหลือไว้"เมื่ออาโรนเห็นรอยยิ้มสดใสของคิริโกะก็อดจะปฎิเสธไม่ได้ ถ้าใครมาเห็นสีหน้าเธอตอนนี้ บอกได้เลยว่า'นางฟ้าชัด'
"หืม อร่อยจริงเหรอ งั้นข้าขอลองดูบ้าง"
ร๊อคหยิบขนมปังขึ้นมาชิมดูชิ้นนึง เขากินเข้าไปแล้วก็น้ำตาไหลทันที
"เป็นอะไรไปร๊อค ทำไมน้ำตาไหลล่ะ"คิริโกะถาม อาหารเธอรสชาติไม่ถูกปากงั้นเหรอ
"เปล่าครับ อาหารอร่อยใช้ได้ ข้าไม่นึกเลยว่าจะได้เห็นท่านคิริโกะทำอาหารเป็นสักที มันช่างน่ายินดีเหลือเกิน"
คิริโกะได้ยินแล้วยิ้มหวาน ดาบถูกเรียกขึ้นมาทันที
"อยากตายเร็วนักใช่ไหมร๊อค"คิริโกะยกดาบขึ้นมาจะฟันใส่ร๊อค แต่ร๊อครีบไปหลยหลังอาโรนแล้ว
"คิริโกะ"อาโรนยกมือมาจับฝ่ามือคิริโกะ หญิงสาวก็ราวกับลืมเลือนทุกอย่าง ตัวเธอแข็งทื่อไปหมด
"อะ..อะไรเหรอค่ะท่านอาโรน"คิริโกะถามเสียงตะกุกตะกัก
"อย่าโกรธร๊อคเลยน่า เขากำลังดีใจที่เห็นคิริโกะทำอาหารเป็นนะ"
"นั่นสินะค่ะ"คิริโกะสลายศาสตราไป อาโรนแอบคิดในใจว่า นี่เธอไม่รู้สึกตัวหรือแกล้งทำเป็นไม่รู้ ว่าเมื่อกี้เขาก็ด่าเธออ้อมๆเหมือนกัน
"นี่คิริโกะ พอได้ศาสตราคืนแล้วกลับไปแคว้นไอโรเนีย คิริโกะต้องอยู่ในปราสาทที่ฉันพักนะ"
"ดะ..ได้เหรอ แต่ว่าข้าเป็นแค่...."
"ฉันไม่ได้รังเกียจพวกอสูรสักหน่อย แถมนอกจากเธอยังมีมังกรดำอีกตัวนึงด้วยนะ"คำพูดนี้ของอาโรน ทำให้คิริโกะนิ่งเงียบไป
"ขะ..เข้าใจแล้วค่ะนายท่าน ข้าไม่ยอมแพ้มันแน่"ดวงตาคิริโกะส่องประกายวาวโรจน์
"แล้วก็ เธอไม่ต้องเก็บซ่อนนิสัยตัวเองก็ได้นะ ฉันรู้แล้วล่ะว่าเธอเป็นสาวขี้อาย"
คิริโกะสตั้นไปหลายสิ หน้าของเธอขึ้นสีแดงระเรื่อ หญิงสาวมองร๊อคที่กำลังกลั้นหัวเราะแล้วตาเขียวอยากเข้าไปฆ่า แต่ตอนนี้ความอายเมื่ออยู่ต่อหน้าอาโรนมันมากกว่า
"ขอตัวก่อนนะค่ะ"
คิริโกะหนีเข้าไปในห้องนอนทันที และก็ลำบากสองหนุ่มที่ต้องกล่อมให้เธอยอมออกมา ซึ่งอาโรนไม่ค่อยช่วยเท่าไหร่ เพราะทำให้คิริโกะยิ่งขังตัวเองมาก กว่าจะกล่อมเสร็จก็ปาเข้าไป11โมงแล้ว
พวกอาโรนเดินออกมาจากโรงแรม ระหว่างทางก็เห็นพวกทหารกำลังช่วยกันซ่อมแซมเมืองที่เสียหายจากการโจมตีของสัตว์อสูรที่ตกลงมาในเมือง พวกเขาตกเป็นเป้าสายตาเพราะโด่งดังจากศึกครั้งนี้ พวกผู้เล่นที่พึ่งมาวันนี้หลายคนก็มองพวกเขา เพราะเห็นในการถ่ายทอดสด มีคนหลายกลุ่มเดินเข้ามาพูดคุยทำความรู้จัก บางคนก็มาชวนเข้าสหพันธ์ ซึ่งอาโรนก็ตอบปฎิเสธสั้นๆไป มีบางรายที่โดนปฎิเสธแล้วหาเรื่อง เลยโดนร๊อคส่งกลับไปรอเกิดใหม่
เมื่อพวกเขามาถึงหน้าปราสาทแล้ว ก็เห็นผู้เล่นมากมายที่มารอรับรางวัลจากกิจกรรมนี้เช่นกัน เรียงต่อแถวยาว20แถว มีพนักงานNPCอยู่ต้นแถวประเมินและเขียนใบคะแนนที่ใช้แลกรางวัลได้ แต่จำนวนคนก็ยังไม่พอ เพราะผู้เล่นมีเป็นแสน ขนาดพวกเขามาสายตั้งหนึ่งชั่วโมงก็ยังมีคนมากอยู่เลย มีGMอีกหลายคนยืนคุมเพื่อให้ผู้เล่นต่อแถวกันเงียบๆ เพราถ้าเกิดเหตุทะเลาะได้วุ่นวายใหญ่โตแน่
และกิจกรรมคราวนี้ก็ทำให้พวกGMต้องเตรียมของรางวัลเป็นครั้งแรก เพราะไม่เคยมีเมืองไหนต้านสัตว์อสูรระลอกสุดท้ายได้มาก่อน อีกทั้งจากเงื่อนไขตั้งไว้ว่าถ้าผ่านระลอกที่3ได้ ผู้เล่นทุกคนที่เข้าร่วมกิจกรรมจะได้คะแนนโบนัสเพิ่ม ในกิจกรรมคราวนีก็มีผู้เล่นฝีมือดีอยู่มาก จึงมีคนฆ่าสัตว์อสูรได้เยอะมากอยู่มากแน่ ตอนนี้พวกGMก็รู้สึกเสียใจที่ทำแบบนั้นลงไป พวกเขาไม่มีไอเท็มมากพอจะแจกจ่ายได้ และถ้ามีไอเท็มชนิดๆต่างๆแค่100กว่าชิ้น ผู้เล่นไม่พอใจแน่ ทางบริษัทKWOต้องนำไอเท็มที่เก็บไว้ในคลังข้อมูลมาแจกจ่าย ซึ่งที่จริงของพวกนี้เก็บไว้ให้เจ้าหน้าที่ของGMใช้เท่านั้น แม้จะมีแรงคัดค้านจากผู้บริหารหลายคนว่าเกมส์จะเสียสมดุล ให้ปรับลดคะแนนก็พอ เพราะยังไงผู้เล่นก็นับไม่ถูก แต่ถ้าผู้เล่นที่เป็นผู้ทรงอิทธิพลในโลกจริงเกิดสงสัยและสืบดีๆก็คงจับไต่ได้ และจะกระทบความน่าเชื่อถือของบริษัท พวกเขาเลยต้องยอมตามไป
บอร์ดเวทมนตร์ขนาดยักษ์ที่ติดไว้ มีรายชื่อไอเท็มมากมาย ตั้งแต่ดาบระดับต่ำ ยาฟื้นพลังระดับต่ำ โล่ป้องกันระดับต่ำ ซึ่งใช้แต้มแค่ไม่กี่ร้อยแลก ไปจนถึงไอเท็มระดับสูงที่ต้องใช้แต้ม1,000,000แต้มแลกของ แถมของต่างๆยังราคาถูกกว่าที่ซื้อขายตามตลาดอีก นับว่าคุ้มค่ามาก แต่ของทุกชิ้นก็มีบอกจำนวนของมันเอาไว้ด้วย ของที่ใช้แต้มเยอะและระดับสูงก็ยิ่งมีน้้อย ทำให้ผู้เล่นรีบเข้าไปต่อแถวรับใบคะแนน และเข้าปราสาทไปรับไอเท็มจากในคลังปราสาท ถ้าเกิดไม่มีGMคอยยืนคุมอยู่ละก็ พวกผู้เล่นต้องแย่งกันจนถึงขั้นฆ่าฟันเพื่อเอาไอเท็มแน่นอน
"นั่นมันโล่เพชรมังกรนี่นา ต้องใช้แต้มแลกตั้ง200,000 เสียดายชะมัด"
"ดาบเพลิงยักษ์น้ำแข็งก็ยอดไปเลย ฉันขาดอีกแค่หมื่นเดียวแท้ๆ"
"ชุดเซ็ตมีดจอมโจร ได้มาแล้ว ดีที่คะแนนถึง"
เสียงของผู้เล่นที่ยินดีกับเสียดายดังปนตามกันไป สงครามกิจกรรมจบไปแล้ว มีบางคนคิดเอาของรางวัลโดยขอแต้มจากเพื่อนก็มี แต่ทางระบบไม่อนุญาติ จึงได้แต่ผิดหวังกลับไป
"อะ....เครอส ท่านไปต่อแถวเถอะค่ะ ข้ากับร๊อคจะไปรออยู่ข้างนอก อย่าลืมซื้อเครื่องประดับให้ข้านะ"คิริโกะเปลี่ยนชื่อเรียกแทบไม่ทัน เธอพยายามพูดเสียงเบาให้ได้ยินแค่3คน
"ข้าขอเหล้าดีๆนะ"
ร๊อคกับคิริโกะเดินจากไป พวกเขาเป็นสัตว์อสูรติดตามของอาโรน ทำให้คะแนนที่ได้จากการสังหารของทั้งคู่ จะตกเป็นของอาโรนคนเดียว
อาโรนเดินเข้าไปต่อแถวที่สั้นที่สุด พวกผู้เล่นที่เห็นว่าใครมา ก็มีคนจำนวนมากในแถวที่พากันหลีกทางให้ด้วยความเกรงกลัว ทำให้เกิดเสียงซุบซิบนินทาของผูู้เล่นไม่น้อย หาว่าเขาเอารัดเอาเปรียบ เห็นแก่ตัวบ้างล่ะ แต่เด็กหนุ่มก็ไม่สนใจฟังเสียงนกเสีงกา เมื่ออีกฝ่ายหลีกทางให้เขาก็รับตามประสงค์ เขาเลยเดินมาถึงหน้าแถวเร็วกว่าที่คิดมาก
"เจ้าได้ไป350,000 เจ้าเก่งมากเลยไอ้หนู สังหารสัตว์ได้เป็นพันตัวแน่ะ ผู้เล่นระดับสูงหลายคนยังได้แค่แสนเดียวเอง"
พนักงานชายยื่นใบคะแนนให้เด็กหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าเขา เด็กหนุ่มรับไปมองคะแนนที่ได้ด้วยความดีใจและรีบวิ่งเข้าไปในปราสาท
อาโรนเดินมายืนเบื้องหน้าพนักงาน เขาใช้หน้าต่างระบบตรวจดูคะแนน
"หืมไหนดูซิ เครอส ชื่อจริง......"พนักงานพูดแค่นั้นเขาก็หายใจลำบาก เพราะจิตสังหารของอาโรนที่แผ่ออกมา พนักงานรู้ได้ว่าถ้าเขาพูดคำต่อไป ชีวิตเขาต้องจบสิ้นแน่ เมื่อเห็นว่าพนักงานรู้ตัวแล้ว เขาก็คลายจิตสังหารไป
"คุณเครอส แต้มที่ได้ หืม พัน หมื่น แสน ล้าน สะๆๆ.....10ล้าน!!!!!!!"พนักงานตะโกนเสียงดัง ทำให้ผู้เล่นทุกคนได้ยินแล้วมองหน้าเจ้าของคะแนนกันหมด พอเห็นว่าเป็นเครอส ผู้เล่นระดับสูงหลายคนก็ไม่ตกใจเท่าไหร่ แต่เริ่มสงสัยว่าอีก2คนอยู่ไหน
สายตาอาโรนจ้องพนักงานเขม็ง แม้แต่เหล่าGM เพราะเข้าข่ายละเมิดความเป็นส่วนตัวของลูกค้า แถมเหล่าGMต่างรู้ดีว่าอาโรนเป็นบุคคลเฝ้าระวังระดับX
"ขอโทษจริงๆครับ นี่ใบคะแนนคุณครับ"พนักงานรีบผงกหัวและยื่นใบคะแนนให้ อาโรนรับมาแล้วมองดูแต้มตัวเอง
'85,696,512 อย่าให้ใครรู้ดีกว่า'อาโรนคิดในใจหลังเห็นคะแนนที่แท้จริง ที่พนักงานคนนั้นนับเป็นแค่หลักหน่วย ไม่ใช่คะแนนจริงๆ
อาโรนเดินเข้ามาในปราสาท ซึ่งจะมีพนักงานคอยบอกทางอยู่ แต่อาโรนต่างจากคนอื่นตรงที่มีGMคอยเดินนำ
"เลี้ยวทางซ้ายครับ"GMด้านหน้าขาพูดเขา ทั้งสองเดินเลี้ยวซ้ายในตอนที่ปลอดคน พวกเขามาจนถึงบริเวณที่ไม่มีใครเดินผ่าน
"พาฉันมาทำไม"อาโรนเอามือจับดาบที่เอวไว้ เตรียมชักออกมาทุกเมื่อ
"ใจเย็นครับคุณอาโรน ออกมาได้แล้ว"GMรีบห้ามปราม จากข้อมูลทำให้รู้ว่าคนคนนี้ขี้ระแวง ก่อนที่ชายคนนึงที่กลบจิตตัวเองไว้จนแม้แต่อาโรนก็ไม่รู้ตัว ก็เดินออกมาจากมุมกำแพงด้านหลังGM เป็นชายชราที่อาโรนรู้จักดี เขาคือเอซุสนั่นเอง
"เอซุส"อาโรนเรียกชื่อ ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะมาอยู่ที่นี่
"พอดีว่าข้าทำชุดเกราะและศาสตราเจ้าเสร็จเร็วกว่าเดิมนิดหน่อยน่ะ และพวกGMก็มาขอร้องข้าให้มาตกลงกับเจ้าเรื่องของรางวัล"
"ถ้าจะให้แลกแต้มทั้งหมดกับชุดเกราะและศาสตราใหม่ ฉันไม่ยอมรับหรอก เพราะมันเป็นของที่ฉันควรจะได้อยู่แล้ว"อาโรนพูดเสียงโกรธเกรี้ยว
"ไม่ใช่ ข้าอยากให้เจ้าช่วยแลกกับสิ่งนี้ต่างหาก"
เอซุสหยิบเกราะแขนข้างนึงขึ้นมา มันเป็นทวนสีดำขอบทอง เหมือนกับทวนพินาศโลกาของคิริโกะอย่างกับแกะ แต่ยังถูกปิดผนึกพลังอยู่ อีกมือนึงหยิบโฮรูก้อนสีดำอมแดงที่แผ่พลังต่างจากแร่ปกติในถุง100อันขึ้นมา
"มันคืออะไร"
"เจ้าอาวุธพวกนี้คือของที่เคยเป็นของลูกน้องใหม่เจ้ามาก่อน ทวนเล่มนี่เป็นพลังครึ่งนึงของศาสตราทวนพินาศโลกาที่โดนผนึกแยกออกไป ส่วนแร่โฮรูก้อนที่ผ่านการแปรรูปพวกนี้ เป็นสภาพผนึกของชุดเกราะอสูรนรกอเวจีทั้งร้อยตน ข้าเสริมพลังให้เกราะนี้แล้ว เจ้าจะได้ของทั้งหมดไปแลกกับ....."
"ไม่ไปหยิบของในคลังปราสาท"เอซุสกับGMพยักหน้า เพราะคะแนนทั้งหมดของอาโรน ของในคลังก็มีจำนวนไม่พออยู่ดี
"แต่ฉันว่ายังไม่มากพอ ฉันไม่ได้อะไรเลย"
เอซุสถอนหายใจ เขาคิดไว้แล้วว่าแค่นี้ยังไม่พอ เขาหยิบของอย่างนึงขึ้นมา มันเป็นหนังสือเก่าๆสีดำ หน้าปกสลักเป็นรูปดวงดาวสีดำเอาไว้
"นี่คือหนังสือที่ใส่เวทนมนตร์โบราณของข้าไว้ มันมีบางส่วนถูกเผาหายไปบ้าง แต่กว่าครึ่งยังอยู่ดี"
อาโรนรู้ว่ามันเป็นของจริง เพราะมีอักขระเวทบนตัวหนังสือ เมื่อเห็นว่าตนจะได้เวทโบราณที่ตอนแรกเอซุสปฎิเสธที่จะสอน ก็รู้สึกว่าการแลกเปลี่ยนนี่คุ้มค่ามาก ก่อนจะนิ่งไปชั่วครู่
"นี่ไม่เท่ากับว่าทางบริษัทแทรกแซงเหรอ"อาโรนหันไปถามGM
"ไม่ เอซุสนำของนี่มาด้วยตัวเอง เราก็ไม่นึกว่าเขาจะยกให้ท่าน"อาโรนอ่านสีหน้า ก็รู้ว่าอีกฝ่ายพูดความจริง
"ก็ได้ฉันรับข้อเสนอ แต่ชุดเกราะกับศาสตราใหม่ของฉันอยู่ไหน"
"อยู่นี่"
ของที่เขาต้องการที่สุดลอยออกมาเหนือหัวเอซุส มันเป็นชุดเกราะสีดำ ลวดลายสีแดง ขนาดของชุดเกราะดำ คราวนี้มันพอดีกับขนาดตัวเขา ส่วนดาบก็เป็นดาบคาลิเบิร์นสีดำแผ่ออร่าสีดำสนิท ตัวดาบเป็นแบบคาลิเบิร์น ยาว1.5เมตร ออร่าที่แผ่ออกมามืดมิดจนแทบมองไม่เห็บใบดาบ ขนาดไม่มีผู้สวมใส่ยังขนาดนี้ ถ้าเขาใส่แล้วมันจะขนาดไหน
อาโรนรับของทั้งหมดมาและเก็บใส่กระเป๋าทันที
___________________________________
กลับมาแล้วครับ สวัสดีปีใหม่2017
ความคิดเห็น