Kingdom War Online สงครามแห่งอำนาจ

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 ยุทธการเมืองฟาเรล

บทที่ 4

     ในขณะที่อาเดลกับมานิกอลห้ำหั่นกันอยู่ ทางด้านค่ายโซลแลนด์ทิศเหนือ ที่ขุนพลอาชาสวรรค์บัญชาการอีกคนอยู่นั้น ตอนนี้แม่ทัพที่ท้ังตัวเปียกปอนไปด้วยฝนจากการที่ขึ้นแพข้ามแม่น้ำมาอย่างยากลำบากเพื่อมาพบโดรกี้ เขาเสียเพื่อนหลายคนระหว่างข้ามแม่น้ำ เพราะแพบางอันหักและเพื่อนก็ถูกซัดหายไปกับกระแสน้ำ เขาโชคดีที่แพอยู่รอดมาถึงฝั่งได้

     โดรกี้เป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งและแข็งแรง มีผมสีเหลืองและดวงตาสีฟ้า เขามีใบหน้าหล่อเหลา แต่ความหล่อนั้นถูกกลบด้วยใบหน้าที่ซีดขาวออกม่วง เขาเล่นเป็นเผ่าอันเดด เผ่านี้เป็นเผ่าลับ เพราะทำให้สามารถทนต่อสภาพอากาศต่างๆได้ ไม่จำเป็นต้องทานอาหาร และยังมีพละกำลังมหาศาลไม่แพ้อสูร ข้อเสียเพียงอย่างเดียวคือมันทำให้หน้าตาลดคยามหล่อไป30% เขาสวมชุดเกราะหนักสีเงิน มีขวานเล่มใหญ่เป็นอาวุธประจำตัว

     "ท่านโดรกี้ ตอนนี้ท่านมานิกอลกำลังรับมือกับอาเดลอยู่ เขาต้องการให้ท่านไปช่วยสู้กับอาเดลโดยเร็วที่สุด"แม่ทัพกล่าว โดรกี้นิ่งเงียบไปพักนึง

     "ฉันจะส่งกำลังไปเสริมให้ แต่ฉันคงจะไปด้วยไม่ได้"

     "ทำไมละครับ"แม่ทัพร้องถาม ถ้าโดรกี้ไม่ไปช่วยมานิกอล เขารับมืออาเดลคนเดียวไม่ไหวแน่

     "อาเดลเป็นคนฉลาด เธอไม่มีทางบุกเข้ามาทั้งที่ไม่มีโอกาสชนะหรอก พวกมันต้องคิดบุกโจมตีค่ายใดหรือ2ค่ายที่อีกฝั่งของแม่น้ำนี่แน่ ช่วยกลับไปบอกมานิกอลตามนี่ด้วยแล้วกัน"

     "แต่...นี่เป็นคำสั่งของแม่ทัพใหญ่นะครับ"แม่ทัพหนุ่มคนนี้ยังไม่ยอมแพ้ อ้างในเรื่องที่มานิกอลควบคุมกองทัพทั้งหมด ส่วนเขาเป็นรอง

     "แม่ทัพเวลาอยู่สนามรบ ไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งผู้บัญชาการ แกไม่เคยได้ยินคำนี้รึไง ถ้ามานิกอลเริ่มต้านไม่ไหว จะหนีมาก็ทันถมเถไป"น้ำเสียงโดรกี้ที่ดังกว่าเดิม ทำให้เขารู้แล้วว่าคนคนนี้เริ่มโกรธ

     "เข้าใจแล้วครับ ถ้างั้นผมขอนำทหารไป15,000"

     โดรกี้ขมวดคิ้วหันมามองแม่ทัพหนุ่ม ในค่ายนี้มีทหาร3หมื่น จะยกครึ่งหนึ่งไปช่วยขนาดนี้เลยเหรอ

     "ไม่ได้ ฉันให้ได้แค่หมื่นเดียวเท่านั้น"

     "ข้าศึกบุกมาไม่ทราบจำนวน ฆ่าทหารเรากว่าหมื่นคนไปในพริบตา"

     "นั่นก็เพราะมานิกอลมันประมาท ไม่คิดว่าอาเดลจะบุกมา ถึงได้โดนจู่โจมสายฟ้าแล็บไม่ใช่เหรอไง อาเดลจะมีกำลังสักเท่าไหร่เชียว ที่โจมตีตอนกลางคืนก็เพราะไม่อยากให้รู้จำนวนที่แท้จริงไงล่ะ หึ ถ้าให้ฉันเป็นผู้บัญชาการคงดีกว่านี้"โดรกี้สบถอย่างไม่พอใจ ถ้านับในเรื่องฝีมือการรบ โดรกี้สู้มานิกอลไม่ได้ แต่ในเรื่องการวางกลยุทธ์ เขาเก่งกว่ามานิกอล

     "อึก.....ถ้างั้นข้าขอตัวก่อน"แม่ทัพหนุ่มเดินออกจากกระโจมไป

     "หึ ทำเสียเวลาจริงๆ"โดรกี้กำลังจะเข้านอน เขานั่งลงบนเตียงนอนใหญ่สำหรับสองคน ถอดชุดเกราะและเอนหัวลง

     "บรึ้มมมมมม!!!!!!!"เสียงระเบิดดังขึ้นมา ทำให้โดรกี้ต้องลุกขึ้นมาทันที

     "แย่แล้วครับท่านแม่ทัพ พวกคาออสยกทัพทัพมาตีค่ายเราจากทางเหนือ"

     โดรกี้ได้ยินแล้วก็ครุ่นคิดว่าพวกคาอออสนำทหารข้ามแม่น้ำจากทางเหนือขึ้นไป ที่กระแสน้ำพัดแรงมากได้ยังไง โดรกี้คิดทบทวนดูแล้วก็เริ่มมีน้ำโห

     "โป๊ก!!!!"ทหารที่เข้ามาแจ้งข่าวโดนขุนพลทุบหัวทันที

     "ทัพพวกมันมีมากเท่าไหร่เชียว อย่างมากก็มีไม่ถึง5พัน และข้าก็วางกำลังป้องกันรอบค่ายแน่นหนาแล้ว ทำไมพวกมันบุกเข้ามาใกล้ค่ายเราได้"

     ทหารคนนั้นตัวสั่น เขารู้ดีว่าโดรกี้ไม่ชอบให้คนมาเรียกไปทำเรื่องที่ไม่จำเป็น เพราะแบบนั้น พวกเขาจึงมักจะจัดการอะไรด้วยตัวเอง ถ้าไม่สำเร็จค่อยมาแจ้งโดรกี้ นี่อาจเป็นสาเหตุที่อาร์รอสให้มานิกอลคุมทัพก็ได้

     "คะ..คือว่า พอพวกมันบุกโจมตีมา พวกเราก็ยกทัพม้า5พันออกไปโจมตีขับไล่พวกมันแล้วนะครับ ไม่นานพวกมันก็แตกกระเจิงถอยร่นหนีเข้าป่าไป"

     "แล้วไงต่อ?"

     "ทหารม้าของเราไล่ตามพวกมันไป แต่เราเข้าไปแล้ว ก็เจอกองทัพที่ดักซุ่มอยู่กระหนาบตีเข้าทั้งซ้ายขวา ไม่ถึง10นาที ไพร่พลเราล้มตายไปกว่าครึ่ง แถมพวกทหารม้าที่ตายไปแล้วก็กลายเป็นศพฟื้นคืนชีพ เข้ามาโจมตีเรา พวกศพมีพละกำลังมหาศาลมากเลยครับ"

     "แล้วแม่ทัพก็สั่งทหารให้ถอยหนี แล้วก็โดนพวกนั้นตามตีมาจนถึงค่าย"โดรกี้พูดต่อ ทหารคนนั้นพยักหน้า ในใจนึกเครียดขึ้นมาเล็กน้อย

     'ให้ตายสิ มีพวกเนโครแมนเซอร์โผล่มาด้วยงั้นรึ อาชีพไหนกัน แถมคืนชีพได้เป็นพันอีก'โดรกี้คิดไม่ออก เพราะอาชีพนี้แบ่งย่อยเป็นหลายสาย

     โดรกี้เดินออกจากกระโจม แล้วขึ้นขี่ม้านำกองทหารออกมานอกค่าย ซึ่งตอนนี้สถานการณ์วุ่นวายไปหมด กองทัพทั้งสองฝ่ายโรมรันกันอย่างดุเดือด กองทัพคาออสพร้อมกองทัพคนตายโจมตีทหารโซลแลนด์ที่เสียขวัญ โดรกี้พุ่งเข้าไปตวัดขวาน ฟันหัวพวกทหารซากศพที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมาไป3คน จากนั้นร้องบอกทหารโซลแลนด์

      "พวกแกทั้งหมดจงฟังข้า ให้พวกนักบวชใช้เวทคอยกำจัดพวกศพเดินดินนี่ซะ ส่วนพวกเจ้าใช้อาวุธตัดคอมัน มันเป็นจุึดอ่อนของพวกศพ เจ้าพวกนี้มันถูกควบคุมด้วยเนโครแมนเซอร์เพียงคนเดียว ถ้าฆ่ามันได้พวกศพเดินดินนี่ก็จะหายไปหมด"

      โดรกี้ตะโกนจบแล้ว ก็ขี่ม้าวิ่งเข้าไปกลางดงทหารคาออส และตวัดดาบฟาดฟันเหล่าทหารคาออสตายไปกว่า10นาย ทหารเกราะหนักของคาออสเริ่มรายล้อมเขาไว้

      ภูผาแยกปฐพี

      "ตูมมมมมมม!!!!"โดรกี้ฟาดขวานยักษ์ลงพื้น ทำให้พื้นดินรอบตัวเขาเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง ทหารคาออสหลายร้อยคนโดนระเบิดร่างแหลกไปในพริบตา

      "เฮ้!!!!! สู้มัน!!!"

      ทหารโซลแลนด์เริ่มกลับมามีกำลังใจสู้อีกครั้ง เริ่มบุกเข้าสู้กับทหารคาออสอย่างไม่เกรงกลัว และด้วยจำนวนที่มากกว่า ทำให้ทหารคาออสถูกผลักกลับมา และตกเป็นฝ่ายเสียขวัญบ้าง

      "ฉัวะๆๆๆ......!!!!!"ขวานโดรกี้ตัดร่างพวกผู้เล่นที่วิ่งเข้าหาเขาขาดเป็นสองท่อนไปตามๆกัน ขวานยักษ์ของเขาโชกไปด้วยเลือด

      'เอาล่ะ รีบลงมือซะสิ เจ้าเนโครแมนเซอร์'โดรกี้ที่อยู่บริเวณกึ่งกลางสนามรบ กำลังกวาดตามองไปทั่ว

      เขามั่นใจมากว่าเนโครแมนเซอร์คนนั้นจะต้องเป็นผู้นำทัพเข้าโจมตีครั้งนี้แน่ และมันคงไม่ยอมปล่อยให้กองทัพถูกตีแตกพ่ายแบบนี้แน่ ตอนนี้เขาแผ่พลังจิตและเวทไปทั่วบริเวณ ถ้ามันใช้มนตร์ เขาจะรู้ได้ในทันที

     กองทัพโครงกระดูกแห่งความตาย

     "ครืนนนนน......!!!!!!"เกิดแรงสั่นสะเทือนขึ้นมาจากใต้พื้นดิน ทำให้การรบหยุดชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นมือที่มีแตจ่โครงกระดูกก็พุ่งขึ้นมาจากใต้พื้น

     "เหวอ!!!/เฮ้ย!!!/ว๊าก!!!/กรี๊ดดดด!!!!"

     ทหารทั้งสองฝ่าย ผู้หญิงและผู้ชายต่างร้องตกใจไปตามๆกัน ทหารโครงกระดูกเกือบพันตัวที่สวมชุดเกราะไว้ผุดขึ้นมายืนบนพื้น ในวินาทีต่อมา พวกมันก็พุ่งเข้าโจมตีทหารโซลแลนด์

     "เหวอ!!!!/เฮ้!!!!!"ทหารโซลแลนด์แตกตื่น ทหารคาออสดีใจส่งเสียงกู่ร้อง และบุกเข้าโจมตีทหารโซลแลนด์ต่อ แต่ทหารโซลแลนด์หลายคนก็ยังมีสติรีบพุ่งเข้าต่อสู้ เหล่าแม่ทัพต้องสั่งการให้ทหารโซลแลนด์สู้กลับ

     "ในที่สุดก็เจอแล้ว"โดรกี้มองไปทางด้านหลังของทัพศัตรู อยู่ซะไกลเลย โดรกี้บุกตีฝ่าทหารคาออาสเพื่อมุ่งหน้าไปหาผู้ใช้เวทอัญเชิญศพ ระหว่างนั้นผู้อัญเชิญก็ยังลงมือต่อไป

     โครงกระดูกมังกรดิน

     "ซูมมมมมม!!!!!"ไอความมืดพุ่งออกมาจากพื้นดินใกล้ประตูค่ายทหารโซลแลนด์ ก่อนที่ไอความมืดจะหายไป เหลือแต่มังกรที่มีแต่โครงกระดูกขนาด5เมตร เขาใหญ่2ข้างบนหัวมัน เหมือนจะมีไว้พุ่งชนโดยเฉพาะ ทหารโซลแนด์บนกำแพงค่ายเห็นแล้วหน้าซีด จนเผลอก้าวเท้าถอย2-3ก้าวโดยไม่รู้ตัว

     "พวกเราต้านมันไว้ อย่าให้มันพังประตูเข้ามาได้"แม่ทัพบนกำแพงสั่งการ จากนั้นจอมเวทก็รีบผสานเวทสร้างโล่เวทมนตร์ที่แข็งแกร่งขึ้นมา

     มังกรแยกปฐพี

     "ตึงงงง!!!!"มังกรโครงกระดุกทุบเท้าลงพื้น ทำให้พื้นดินเกิดการทรุดตัว และทำให้กำแพงค่ายระดับต่ำลงมา จากนั้นโครงกระดูกมังกรดินก็เอาหัวพุ่งเข้าชน

     "ตูมมมมมมม!!!!!!"เกิดแรงสั่นสะเทือนไปทั้งค่าย ประตูปริแตกแทบจะพัง ในขณะที่เหล่าผู้เล่นระดับสูงของอาชาสวรรค์รีบมารวมกันที่หน้าประตู และพุ่งเข้าโจมตีมันทันที โครงกระดูกมังกรดินโกรธจัด หันมาโจมตีพวกมันแทน

     "ท่านโดรกี้หายไปไหน ทหารเราเริ่มแตกทัพแล้วนะ"

     "เห็นท่านบุกเข้าไปกลางดงศัตรู รู้สึกจะไปเพื่อจัดการผู้อัญเชิญศพน่ะ"

     ด้านหลังสุดของกองทัพคาออส อาโรนกำลังยืนอยู่ในวงเวท แผ่พลังเวทควบคุมพื้นที่ทั่วสนามรบ เพื่อสร้างทหารจากซากศพขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง โดยมีโจเซฟกับทหารฝีมือดีร้อยคนคอยคุ้มกัน

     "ผู้เล่นอาโรนสังหารผู้เล่น....."

     เสียงประกาศจากระบบกำลังดังขึ้นไม่หยุด ในเกมส์นี้ถ้าผู้เล่นสังหารผู้เล่นก็จะได้รับค่าประสบการณ์เช่นกัน โดยคำนวนจากความต่างของคลาสและเลเวล ถ้าพวกคลาสสูงสังหารผู้เล่นเลเวลต่ำกว่า จะได้ค่าประสบการณ์แค่หางอึ่ง แต่ถ้าสังหารคนที่คลาสสูงกว่าก็จะได้ค่าประสบการณ์มาเยอะมาก

     "ท่านแม่ทัพ ขุนพลอาชาสวรรค์กำลังตีฝ่าทหารเรามุ่งหน้ามาทางนี้ขอรับ"คำพูดของทหารที่มาบอกข่าวสร้างความกลัวขึ้นในจิตใจของเหล่าทหาร

     "มันใช้อาวุธอะไร"อาโรนถามเสียงเรียบ เขาหยุดใช้เวทเพิ่มทหารซากศพ ผนึกเวทบนดาบถูกแทนที่ด้วยลมปราณสีดำ

     "เจ้านั้นใช้ขวานยักษ์เป็นอาวุธ"

     'โดรกี้งั้นเหรอ'อาโรนแอบยิ้มในใจ เพราะมันเป็นหนึ่งในคนที่ไล่ตามฆ่าเขา

     "โจเซฟ นายพาทหารทั้งร้อยคนไปช่วยกองทัพที่แนวหน้าซะ ยังไงเป้าหมายของมันก็คือฉัน"

     "อีกฝ่ายเป็นหนึ่งในขุนพลเชียวนะอาโรน นายจะต้านไหว....."

     "นี่เป็นคำสั่ง!!!!"ก่อนที่โจเซฟจะพูดจบ เด็กหนุ่มผมดำตะโกนเสียงดัง สุดท้ายโจเซฟก็ต้องนำทหารร้อยคนอ้อมโดรกี้ไปร่วมการรบที่แนวหน้า เมื่อพวกเขาไปแล้ว อาโรนก็ร่ายมนตร์ ทำให้เกิดวงเวทที่พื้น

     โดรกี้ฝ่าทหารคาออสมาได้ ก็เห็นอาโรนยืนอยู่เบื้องหน้ากลางพื้นที่โล่ง เขาหยุดม้าห่างจากอาโรน5เมตรได้ ชี้ขวานมาทางอาโรนและตะโกนถาม

     "แกคือเนโครแมนเซอร์คนนั้นใช่ไหม"

     อาโรนไม่ตอบคำถามโดรกี้และยิงลูกธนูเวทมนตร์หลายนัดใส่โดรกี้แทน โดรกี้หลบทั้งที่ขี่ม้าอยู่ได้ จึงดีดตัวจากอานม้า

     "ฉึกๆๆๆ....ฮี้~~!!!!"ม้าโดรกี้โดนธนูแทงที่ดวงตาร้องอย่างเจ็บปวด ก่อนจะล้มลงพื้นไม่ลุกขึ้นมาอีก

     "ข้าถือว่านั่นคือคำตอบของเจ้า"โดรกี้ผนึกปราณลงในขวานยักษ์ เขาพุ่งเข้าหาอาโรนด้วยความเร็วสูงและฟาดขวานลงมา

     "ฉัวะ!!!!"อาโรนพยายามหลบแต่ก็พลาดโดนแขนซ้ายขาดกระเด็น

     "เหอะ กระจอกชะมัด ตาย!!!!"โดรกี้ตวัดขวานอีกครั้งจากด้านข้าง

     "วิ้ง!!!....ฉึก!!!!!!"พริบตานั้นก็มีโซ่ตรวนแหลมคมพุ่งมาจากใต้พื้นน้ำแข็งด้นข้าง พุ่งเข้ามาแทงใส่ชายหนุ่ม โดรหี้รู้สึกตัวช้าไปหน่อย ทำให้ปลายแหลมของโซ่ตรวนแทงทะลุเกราะไหลโดนร่างเขาทันที

    "อึก!!!!...บรึ้มมมม!!!!"และไม่ทันไร ร่างอาโรนที่เขาฟันไป ก็กลายเป็นลมปราณระเบิดออกมา โดรกี้ที่อยู่ใกล้โดนแรงระเบิดไปเต็มๆ มันกระเด็นหลายสิบเมตรก่อนจะลงมาตั้งหลักได้

    "วิ้งๆ.....ตูมมมมมม!!!!"เกิดวงเวทใต้พื้นหิมะอีกครั้ง และคราวนี้เป็นหมัดหินกับลูกธนูที่พุ่งเข้าใส่โดรกี้ แต่คราวนี้โดรกี้ป้องกันตัวไว้แลัว ทำให้เขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลย

     "ฟุ่บ!!!!....เปรี้ยงงงง!!!!!"ดาบเล่มนึงฟันเค้าจากด้านหลัง โดรกี้หลบทันและตวัดดาบสวนคืนกลับไป อาโรนยกดาบขึ้นมาป้องกันไว้ทัน จากนั้นทั้งสองก็พละออกจากกัน

     "เมื่อก่ีนี่เป็นภาพลวตาสินะ แล้วกับดักวงเวทนี่ล่ะ"

     "ฉันทำไว้ตั้งแต่ก่อนแกมาถึงแล้ว แกเข้ามาติดอยู่กลางดงกับดักแล้ว"อาโรนยิ้มที่มุมปาก สำหรับโดรกี้เป็นรอยยิ้มที่กวนประสาทมาก

      "แค่ฆ่าแก ทั้งกับดักและซากศพก็หายไปแล้ว"โดรกี้พุ่งเข้าอาโรน

     "มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอกนะ"อาโรนเอี้ยวตัวหลบขวานของโดรกี้และฟันเขาจากด้านข้าง โดรกี้ยกโล่ขึ้นมาป้องกัน แต่ก่อนที่ดาบจะปะทะกับโล่ อาโรนก็หยุดมือไว้ก่อน พลังเวทถูกรวมไว้ที่ปลายดาบและแทงออกมา

     ดาบประกายแสงมืด

     "แว๊บ!!!!....เปรี้ยงๆๆฉึกๆๆเคร้งๆๆ....!!!!!"12,754!10,754!13,247!...

     คลื่นดาบที่รวมกันกว่า10สายพุ่งเข้าใส่โดรกี้ ความเร็วของโดรกี้เรียกได้ว่าช้ากว่าขุมพลคนอื่น ทำให้แทงโดนร่างโดรกี้ แม้มันจะยกโล่ขึ้นมาป้องกันก็ตาม

     "อั๊ก....!!!!!"โดรกี้โดนผลักถอยร่นไปเกือบ10เมตร เขามองอาโรนอย่างตกตะลึง ไม่นึกไม่ฝันว่าเขาจะบาดเจ็บเพราะผู้เล่นคลาส2

     'ฮึ่ม ไอ้เด็กนี่รู้คุณสมบัติของโล่นี่ด้วยเหรอ'

     โล่ใหญ่ในมือโดรกี้ โล่คำสาปพังสลาย ถ้าคู่ต่อสู้ใช้ศาสตราฟันโดนโล่ จะมีผลทำให้อาวุธสึกกร่อน รวมถึงชุดเกราะที่คู่ต่อสู้สวม และยังดูดพลังกายของอีกฝ่ายออกจากร่าง ทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าเร็วขึ้นอีกด้วย

     อาโรนพุ่งเข้าโจมตี โดรกี้ยกขวานฟาดใส่ แรงปะทะทำให้อาโรนถูกผลักกระเด็นไป โดรกี้จะพุ่งเข้าโจมตีซ้ำ แต่กับดักวงเวทอีก3ตัวก็ทำงาน โซ่พุ่งเข้ามาพันธนาการร่างเขาไว้

     'น่ารำคาญจริงโว๊ย!!!!'

     "เปรี๊ยะๆๆ....ตูมมมมมม!!!!!"โซ่ทั้งสามสายโดนพละกำลังมหาศาลของโดรกี้ จากนั้นโดรกี้ก็เอามือทาบลงพื้น อาโรนร่ายมนตร์

     หมัดเทพปฐพีลงทัณฑ์

     อัสนีบาตทมิฬพิโรธ

     "ตูมมมม!!!!!/เปรี้ยงง!!!!....เปรี๊ยะๆๆๆ...."207,733!Critical!86,335!Critical!

     พื้นดินเกิดหมัดพุ่งขึ้นมาชกเข้าเต็มท้องอาโรน สายฟ้าก็พุ่งลงมาผ่าเข้ากลางหัวโดรกี้เช่นกัน อาโรนล้มลงพื้นก่อนจะยันตัวลุกขึ้นมา โดรกี้ติดสถานะชาขยับไม่ได้หลายวิ

     Dark Healing

     "แว๊บ!!!!!ๆๆ....!!!"+10,000!+10,000!

     ร่างกายอาโรนฟื้นฟูกลับมา อาการบาดเจ็บเริ่มหายไป โดรกี้เบิกตากว้าง

     'นอกจากเวทอัญเชิญศพ ยังมีมนตร์รักษาด้วยเหรอ มันเล่นอาชีพอะไรกัน'โดรกี้คิดในใจ เพราะจอมเวทฝีมือดีแบบอาโรน แถมวิชาต่อสู้ยังดีแบบนี้ ทางสหพันธ์อาชาสวรรค์น่าจะทราบข่าวบ้างแล้ว แต่นี่แสดงว่าพึ่งเข้ามาเล่นได้ไม่นาน

     ระหว่างที่โดรกี้ขบคิดอยู่ อาโรนก็ยิงลูกไฟใส่ แต่โดรกี้หลบได้ทัน

     "ฉันเคยเจอนายที่ไหนมาก่อนรึเปล่า"โดรกี้ถามแล้ว อาโรนทำสีหน้างุงงงไปหลายวิ ถ้าไปเป็นนักแสดง เขาคงได้ถ้วยรางวัลแน่

     "จำคนผิดรึเปล่า"อาโรนตวัดดาบลงพื้น คลื่นดาบพุ่งเข้าหาโดรกี้ แต่โดรกี้วิ่งเข้าหาคลื่นดาบ ใช้โล่ป้องกันคลื่นดาบไว้ได้ และเข้าประชิดอาโรนตวัดขวานใส่

     "เปรี้ยงๆๆตูมๆๆเคร้งๆๆๆ......!!!!6,347!7,644!4,856!.....

     ทั้งสองเข้าโรมรันกันไม่หยุด แม้อาโรนจะเสียเปรียบด้านพลัง แต่ใช้พื้นที่ที่ตัวเองได้เปรียบเข้าช่วย ทำให้การต่อสู้ยืดเยื้อ เวลาผ่านไป10นาที พายุฝนเริ่มพัดกระหน่ำแรงขึ้นและระดับน้ำที่เพิ่มขึ้น ตอนนี้อาโรนบาดเจ็บสาหัส โดรกี้ก็บาดเจ็บไม่น้อย

     "เฟี้ยว!!!"โดรกี้ใช้ความเร็วสูงวิ่งเข้าประชิดอาโรน จริงอยู่ที่อาโรนหลบได้เพราะความเร็วเหนือกว่า แต่ตอนนี้เขาต้องแสดงพลังแค่ระดับคลาส2 เขาจึงต้องยอมยกดาบขึ้นมาต้านขวานไว้ โดรกี้ใช้โล่กระแทกร่างอาโรนทันที มันส่องประกายแสงสีขาว 

     โล่หินแสงทลายรัตติกาล

     "เปรี้ยงงงงงง!!!!!"310,648!Critical!

     "อ๊ากกกกกกกก!!!!!!"อาโรนโดนฟาดจนกระอักเลือด เขาลอยกระเด็นไปไกลกว่า20เมตร ก่อนจะตกลงที่พื้น

     "แค่กๆๆ...พรวด!!!!"อาโรนพยายามลุกขึ้นมา เขาทั้งไอและกระอักเลือด เวทแสงมีผลรุนแรงต่อเขามาก ถึงพลังชีวิตเขาจะเหลืออยู่ครึ่งนึง แต่ถ้าว่ากันตามหลัก พลังชีวิตของพวกคลาส2น่าจะเหลือไม่ถึง1ใน10 โดรกี้จะต้องคิดแบบนี้แน่

     โดรกี้กระโดดขึ้นมาโจมตีจากที่สูง อาโรนดีดตัวหลบทำให้ขวานโดรกี้ฟาดโดนพื้นเท่านั้น โดรกี้หันไปมองอาโรน ก็เห็นว่าอาโรนวิ่งหนีไปแล้ว

     "แกคิดจะไปไหน"โดรกี้ไม่ยอมให้อาโรนหนี เขาไม่นึกเลยว่าจะต้องสู้กับผู้เล่นคลาส2ยืดเยื้อแบบนี้ เพราะฉะนั้น ไม่ว่ายังไงก็ต้องฆ่าให้ได้

     "ตูมมมม!!!!"แต่ตอนนั้น ม้าที่ลุกเป็นเพลิงก็พุ่งเข้ามาชนโดรกี้ เป็นม้าของโดรกี้ที่โดนอาโรนยิงตายตอนแรกนั่นเอง

     ชายหนุ่มไม่ยอมล้มลงไป แต่เกาะม้าไว้และยกขวานฟาดใส่หน้ามัน

     "ฉัวะ!!!!!"ม้าปีศาจโดนขวานฟาดหน้าจนเละ ล้มลงพื้นไป

     โดรกี้รีบไล่ตามอาโรนที่วิ่งห่างไปมากแล้วสุดกำลัง เขาไล่ตามอาโรนมาจนถึงแม่น้ำทรอน ที่ตอนนี้น้ำพัดแรงมากยิ่งกว่าครั้งไหนๆ อาโรนยืนอยู่ตรงโขดหินที่ด้านล่างน้ำพัดเชี่วอย่า

น่ากลัว

     "แกไม่มีที่ให้หนีแล้วอาโรน"โดรกี้เตรียมขวานฟันอาโรน อาโรนหันกลับมามองโดรกี้

     "ไม่ใช่ซะทีเดียวนะท่านขุนพล"เขาพูดแล้วอีกฝ่ายงุงงง ก่อนที่อาโรนจะกระโดดลงแม่น้ำไป โดรกี้ตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง เขารีบวิ่งมาที่โขดหินมองหาตัวอาโรน

     "ฆ่าตัวตายเหรอ"

     อัญเชิญซากมังกรน้ำ

     "ตูมมมมม!!!!"แม่น้ำพุ่งขึ้นมา โดรกี้เห็นอาโรนยืนอยู่บนมังกรน้ำที่เกล็ดจำนวนมากแตกหักไปแล้ว ดวงตาข้างนึงถูกทำลาย ดวงตาอีกข้างไร้ประกายชีวิต

     "อย่าลืมสิว่าฉันเป็นผู้อัญเชิญ ขอตัวไปเด็ดหัวมานิกอลก่อนนะ"อาโรนพูดจบแล้วมังกรน้ำก็ว่ายน้ำไป

     "ตึง!!!....ก๊าซซซซ!!!!"มังกรน้ำร้องขึ้นมา โดรกี้กระโดดมาเกาะกางมังกรน้ำไว้ และพยายามจะปีนขึ้นมาที่ลำตัวก่อนจะถูกน้ำซัดไป

     "อย่าคิดว่าฉันจะยอมให้แกไป"โดรกี้พูดเสียงแข็งกร้าว แค่อาเดล มานิกอลก็รับมือไม่ไหวแล้ว ถ้าไอ้เด็กเวรนี้ไปร่วมด้วย มานิกอลตายแน่ แต่โดรกี้ชะงักเมื่อเห็นอาโรนมองไปที่ด้านหลังตน โดรกี้เลยหันตามไป

     สิ่งที่โดรกี้เห็นคือประกายแสงสีแดงจากลูกธนูเวทที่ยิงขึ้นฟ้า การยิงแบบนี้ โดรกี้นึกออกอย่างเดียวว่ามันคือการส่งสัญญาณ ทำให้โดรกี้หน้าซีด เพราะรู้แล้วว่าตนต่างหากที่เดินตามแผนของเด็กหนุ่มคนนี้

ย้อนกลับไปช่วงที่อาโรนกับโดรกี้สู้กัน

     ทางด้านค่ายโซลแลนด์ทิศใต้ก็ถูกบอกให้ส่งกำลังไปช่วยตีกระหนาบอาเดล โดยที่คนส่งสาส์นบอกว่าแม่ทัพต้องนำกำลังทั้งหมดมาช่วย เพราะสถานการณ์คับขันมาก แม่ทัพค่ายทิศใต้ไม่ค่อยเห็นด้วย เพราะทหารในเมืองฟาเรลอาจจะรู้และบุกมายึด อีกทั้งกระแสน้ำพัดแรงเกินไป แต่ก็ต้องทำตาม โดยไม่ทันเห็นรอยยิ้มของคนส่งสาส์น

     ความจริงแล้วคนส่งสาส์นที่ไปยังค่ายทิศเหนือกับใต้เป็นคนของคาออสที่ปลอมตัวทั้งคู่ โดยทั้งสองโดนคัดเลือกจากคนที่มีอาชีพเสริมนักประมงค์ระดับสูง ซึ่งทำให้บังคับแพได้เก่งมาก จึงรอดมาถึงฝั่งได้ ทั้งสองได้รับคำสั่งให้ล่อทหารออกไปให้เยอะที่สุด ส่วนคนส่งสาส์นตัวจริงของโซลแลนด์ โดนเหล่าทหารในสังกัดโจนาสสกัดจับฆ่าทิ้งไปแล้ว อาเดลแค่ทำเป็นพูดให้คนคิดกันว่าโจนาสไปป้องกันทหารโซลแลนด์ที่จะข้ามแม่น้ำมา ขอแค่มีแม่ทัพโซลแลนด์คนนึงได้ยิน เดี๋ยวก็รู้กันทั่วเอง

     "ท่านแม่ทัพ ทหารคาออสพันคนจากในเมืองฟาเรลบุกข้ามแม่น้ำมาโจมตีค่ายเราแล้วครับ"

     "ฮึ่ม ยิงธนูต้านไว้"

     "บุกเข้าไป ฉึก!!!!"ทหารคาออสที่บุกเข้าโจมตีค่ายเสียหายไปกว่า300คน แต่สุดท้ายน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ทหารคาออสจากเมืองฟาเรลยึดเมืองได้สำเร็จ

     ค่ายโซลแลนด์ทิศใต้ที่เหลือทหารเพียงไม่กี่ร้อยนาย โดนกองทัพคาออสจากในเมืองฟาเรลที่สังเกตเห็นทหารยกออกไปมากบุกยึดทันที ซึ่งเป็นไปตามที่อาโรนคาดการณ์ไว้ ข่าวนี่ไปถึงหูแม่ทัพใหญ่ที่กำลังคุมทหาร2หมื่นข้ามแม่น้ำทรอนที่พัดรุนแรงกว่าปกติ เพราะเห็นประกายไฟจากค่ายของตน

     "ค่ายเราแตกแล้วครับท่านแม่ทัพ ทำยังไงดีครับ"นายทหารถามแม่น้ำที่อยู่บนแพที่ทนทานกว่าอันอื่น มีหลายสิบลำที่พลาดแพแตกไปแล้ว

     "ข้าศึกยิงธนูต้านไม่ยอมให้เราข้ามแม่น้ำได้ เราถอยก่อนเถอะครับ"นายทหารอีกคนพูด อีกฝั่งของแม่น้ำมีทหารคาออสคอยยิงธนูต้านอยู่

     "ด้านหลังก็มีครับ"นายทหารอีกคนที่ใช้กล่องส่องดูร้องบอก ทหารโซลแลนด์ขวัญเสียมากขึ้นทุกที

     "เอาไอ้คนส่งสาส์นนั่นมา"แม่ทัพหนุ่มต้องการคำอธิบายเรื่องนี้โดยเร็ว แต่ทว่า....

     "ท่านแม่ทัพ ไอ้คนส่งสาส์นนั้นใช้มีดแทงตัวเองตายแล้วครับ"

     แม่ทัพหนุ่มหน้าซีดในที่สุด เพราะรู้ว่าพวกตนหลงกลข้าศึกเข้าแล้ว ระหว่างนั้นก็มีลูกธนูเวทสีแดงถูกยิงขึ้นฟ้ามาจากทางทิศเหนือ

     หอกพายุสึนามิคลั่ง

     "รีบเลี้ยวกลับ เราจะกลับไปฆ่า.....ครืนนนน!!!!!!"แม่ทัพพูดไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงคลื่นน้ำดังขึ้น ก่อนจะเห็นสึนามิขนาดใหญ่พัดเข้ามาหาพวกตน และบนยอดสึนามิก็มีมิโอเรียยืนอยู่ ราวกับเธอได้รับการคุ้มครองจากน้ำ

     "ตูมมมมม!!!!!/อ๊ากกกกก!!!!!!"

     กองทัพโซลแลนด์เกือบ2หมื่น ถูกกระแสน้ำพัดตกทะเลจมน้ำตาลแทบหมดสิ้น พวกที่รอดขึ้นฝั่งก็เจอกองทัพคาออสคอยเก็บกวาด

     ที่เป็นแบบนี้ เพราะกระแสน้ำที่พัดมาจากทางใต้ของเมืองฟาเรล มีแหล่งกักเก็บน้ำอยู่ อาโรนให้มิโอเรียไปทำลายมันเมื่อธนูสัญญาณยิงขึ้นฟ้า และตัวมิโอเรียก็มีเวทมนตร์ธาตุน้ำ ทำให้เธอคุมแม่น้ำได้ในระดับหนึ่ง รวมถึงยืนบนแม่น้ำได้ เธอจึงควบคุมให้น้ำก่อตัวจนเยอะแล้วใช้เวทกวาดล้างทัพโซลแลนด์ แต่มันยังไม่จบ มิโอเรียยังอยู่บนคลื่นสึนามิซึ่งกระน้ำพัดมาจนถึงมุมแหลมของแม่น้ำทรอนที่ค่ายโซลแลนด์ตะวันตกตั้งอยู่ มีทหารอยู่หมื่นนาย

     "นั่นอะไรน่ะ ว๊ากกกก!!!!!/ตูมมมมมมมมม!!!!!!"

     ค่ายตะวันตกของโซลแลนด์ตั้งอยู่บนที่ราบโล่ง ทำให้น้ำพัดเข้าทำลายค่ายได้โดยง่าย ทหารเกือบหมื่นโดนแรงอัดน้ำกระแทกใส่ก็ตายลงเกือบหมด มิโอเรียกระโดดขึ้นฝั่งมา เพื่อเก็บกวาดพวกที่เหลือรอด เธอบังคับให้คลื่นสึนามิที่เบาบางลงมากแล้วพัดต่อไปยังตำแหน่งสุดท้าย สึนามิได้พัดทหารโซลแลนด์หมื่นคนที่กำลังข้ามแม่น้ำทรอนตายไปกว่าครึ่ง ที่เหลือก็โดนเก็บกวาดไป

     'แผนของอาโรนนี่น่ากลัวจริงๆ'มิโอเรียคิดในใจ เพราะรู้จักกันมานานเธอถึงรู้ความอำมหิตของอาโรนดี คนคนนี้ไม่เลือกวิธีการทั้งนั้น เขาทำได้ทุกอย่างเพื่อล้างแค้น ถือเป็นด้านมืดของอาโรน

     เมื่อสึนามิพัดกระแสน้ำไป ทำให้แม่น้ำสงบลงมาก กองทัพคาออส5พันคนจึงใช้แพของโซลแลนด์ที่พัดขึ้นฝั่งตนข้ามแม่น้ำ และล่องมาตามกระน้ำมาขึ้นฝั่งที่ค่ายทิศเหนือซึ่งยังโรมรันกันอยู่

     "ท่านอาโรนนี่สุดยอดจริงๆ"ในป่าห่างจากค่ายโซลแลนด์ทิศเหนือเล็กน้อย คานาเรียที่ข้ามแม่น้ำมากับอาโรนและกองทัพ5พันในตอนแรก ด้วยซากมังกรน้ำหลายสิบตนของอาโรน เธอคอยส่องกล้องดูรอจนอาโรนล่อโดรกี้ไปที่แม่น้ำทรอนก็ยิงธนูไฟสัญญาณขึ้นฟ้าใหัมิโอเรียลงมือ ตอนนี้เธออยู่กับทหารม้าอีก500คน ซึ่งเป็นทหารฟาเรลที่ตีฝ่าวงล้อมออกไปได้

     "พวกเจ้าตามข้าไปฆ่าโซลแลนด์ให้หมด"

     "เฮ!!!!!!"คานาเรียนำทหารออกนอกป่าบุกค่ายทิศเหนือทันที

     ค่ายโซลแลนด์ทิศเหนือ แม้จะมีทหารถึง2หมื่น แต่ขวัญกำลังใจทัพก็แทบไม่เหลือ เพาะโดนทั้งทหารคาออส ซากศพและโครงกระดูกมังกรดินโจมตี แม้แม่ทัพจะร่วมมือกันจนฆ่าโครงกระดูกมังกรดินได้ แต่ก็บาดเจ็บไปตามๆกัน พวกเขาอยู่ในสภาพขาดผู้นำทัพ จากนั้นก็เจอบุกจากประตูทิศใต้กับตะวันตกเพิ่มอีก2ด้าน และได้รับรายงานว่าค่ายทิศตะวันตกกับทิศใต้แตกไปแล้ว ทำให้ทหารกว่าครึ่งยอมแพ้ พวกที่เหลือก็พยายามตีฝ่าวงล้อมออกไป ก็มีเล็ดรอดออกไปได้ไม่กี่พันคน

     ด้านมานิกอลที่กำลังสู้กับอาเดลและทำท่าว่าจะแพ้ ก็ทราบว่า3ค่ายถูกตีแตกแล้ว ทำให้เขารีบทิ้งการต่อสู้หนีเอาตัวรอด มานิกอลนำทหารตีฝ่าไปทางทิศใต้ซึ่งมีทหารรออยู่น้อยที่สุด จนสุดท้ายเขากับทหาร3พันกว่านายก็ตีฝ่าหนีรอดไปได้

กลับมาปัจจุบัน

     "แก...อาโรน!!!!!"โดรกี้เห็นค่ายของตนถูกเผา ก็โกรธจัด เขาไต่ชึ้นมาจนถึงลำตัวมังกรน้ำและลุกขึ้นมายืน อาโรนยืนอยู่บนหัวมังกรน้ำ

     "ก๊าซซซ!!!"มังกรน้ำหันไปด้านหน้า และยิงบางอย่างออกมา มันเป็นศพมังกรน้ำตับเล็ก อาโรนได้ดัดแปลงซากมังกรน้ำตัวนี้ ให้มันเก็บมังกรน้ำตัวเล็กนี่เหมือนเรือชูชีพได้

     อาโรนกระโดดไปเกาะมังกรน้ำตัวลูกไว้ จากนั้นมังกรน้ำก็พุ่งลงไปใต้น้ำ โดรกี้ก็ตกลงไปพร้อมกัน เป็นเวลาเดียวกับที่สึนามิพัดมาทางนี้ พร้อมทั้งซากแพนับพัน โดรกี้มองอาโรนด้วยความอาฆาต ราวกับจะสลักไว้ในความทรงจำ

     "ฉันจะจำชื่อแกไว้อาโรน ครั้งหน้าฉันจะกลับมา....ตูมมมมม!!!!!"

     โดรกี้พูดไม่ทันจบ ก็โดนเศษแพกระแทกใส่หน้าและโดนกระแสน้ำพัดหายไป ถึงโดรกี้จะยังมีพลังชีวิตเหลืออยู่ แต่ก็ต้องจมน้ำตายอยู่ดี

     "ผู้เล่นอาโรนสังหารผู้เล่นโดรกี้ คลาส4 เลเวล50 ได้รับEXP1,000,000 เลเวลเลื่อนเป็น 2...3 ค่ะ"

     "เออ แก้แค้น"อาโรนต่อให้จบ

     เช้าวันต่อมา อาเดลได้ยกทหารคาออสเข้าเมืองฟาเรล และได้รับการต้อนรับจากชาวเมืองเป็นอย่างดี ฟรากัสกับนายทหารที่ทรยศ ทั้งหมดโดนจับหลังมานิกอลหนีไปได้ พวกเขาโดนพาเดินประจานไปทั่วเมืองและถูกตัดคอ ส่วนทหารที่ร่วมทรยศเพราะถูกบังคับ คานาเรียที่ได้เป็นเจ้าเมืองต่อจากพ่อก็ละเว้นโทษประหารให้ทำคุณไถ่โทษ โดยให้ทหารทั้งหมดไปช่วยเหลือชาวบ้านนอกเมือง ทั้งหมดยอมรับด้วยความยินดี

     คืนวันนั้นในงานเลี้ยงที่ปราสาท อาโรนได้นั่งตำแหน่งกลางหัวโต๊ะ คานาเรียกับอาเดลนั่งขนาบซ้ายขวา อาโรนได้รับคำชื่นชมจากคนทั้งเมือง เพราะเป็นคนคิดแผนการและสังหารโดรกี้ได้สำเร็จ พวกแม่ทัพที่เคยดูแคลนอาโรน ต่างก็ยอมเงียบปากไปโดยปริยาย

     "ผู้เล่นอาโรน ได้ช่วยเหลือเมืองฟาเรลไว้ ทำให้ได้เป็นวีรบุรุษของเมือง ได้รับEXP5,000,000 ค่ะ"

     "ผู้เล่นอาโรน เลื่อนระดับเป็นเลเวล4...5......10ค่ะ"

     การได้EXPในสงครามถือเป็นเรื่องปกติ แต่ถ้าเป็นคนที่ช่วยให้เมืองพ้นอันตราย โดยได้รับการยอมรับจากชาวเมืองส่วนใหญ่ ก็จะได้รับตำแห่งวีรบุรุษของเมือง ซึ่งส่วนใหญ่แม่ทัพจะเป็นคนได้ เมื่อก่อนอาโรนก็เคยได้มาหลายสิบครั้ง เขาจึงไม่ตกใจอะไร

     ในระหว่างงานเลี้ยง คานาเรียกับอาเดลเอาแต่คุยกับอาโรน อาเดลคุยว่ากลับเมืองซิสการ์ดเมื่อไหร่ เธอจะบอกให้โครอนเลื่อนยศอาโรนเป็นแม่ทัพในสังกัดเธอ คานาเรียก็บอกว่าอยากให้อาโรนมาเป็นดูแลเมืองนี้ สักพักก็กลายเป็นสองสาวทะเลาะกันเพราะแย่งตัวเด็กหนุ่ม โดยมีมิโอเรียที่ส่งสายตามองอย่างไม่พอใจ ที่มีสาวๆ(ที่ไม่ใช่เธอ)ล้อมรอบกายเพื่อสมัยเด็ก เธอแผ่รังสีอำมหิตออกมา จนแม่ทัพที่นั่งอยู่ข้างๆพากันถอยห่าง

     ขณะที่เมืองฟาเรลมีการจัดงานฉลองเล็กๆขึ้น ด้านเมืองอิซาค บริเวณนอกเมืองตอนนี้ก็เกิดการต่อสู้ระหว่างทัพหลวงของทั้งสองฝ่ายอยู่

     "เมืองอิซาคแตกแล้วครับท่านโครอน"

     "บ้าจริง เรามาไม่ทันเหรอเนี่ย

     "ท่านโครอน กองทัพซามูเรียยกมาตีกระหนาบด้านข้างแล้วครับ"แม่ทัพเข้ามารายงานโครอน ที่ตอนนี้ทั้งตัวโชกไปด้วยเลือด เพราะสังหารทหารโซลแลนด์ไปมาก

     "ฮึ่ม ไม่นึกเลยว่าซามูเรียจะยกทัพมาช่วยโซลแลนด์ รีบสั่งถอยทัพเร็ว"

     "ครับ!!!!!"

     ซามูเรียเป็นแคว้นที่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของโซลแลนด์ เป็นแคว้นที่มีป่าไม้และหุบเขาเป็นแนวป้องกันธรรมชาติ ทั้งอุดมสมบูรณ์ และเป็นฐานของ1ใน12ราชัน และตามปกติ ทั้งโลกKMO รู้ดีว่าราชันของโซลแลนด์กับซามูเรียไม่ถูกกัน จึงไม่คิดว่าทั้งสองจะร่วมมือกัน

     โครอนคอยคุมทัพหลังขณะถอยหนี มองกองทัพมหึมาของข้าศึกสองอาณาจักรที่รวมกำลังกัน

     "คอยดูเถอะอาร์รอส ฉันจะมาเอาเมืองนี้จากแกแน่"โครอนตะโกน ก่อนที่คาออสจะถอยทัพไป อาร์รอสไม่ให้ไล่ตามตี เพราะเกรงกว่าจะเป็นกลลวงของโครอน

     "รีบไปพบพวกซามูเรียก่อน"

_________________________________