คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตำนานใหม่
เทพเจ้าจ้องมองด้วยความกลัวเมื่อเห็นร่างเวเรทรัคนะที่โดนเพลิงเผาไหม้
พวกเขาเกิดความรู้สึกกลัวและลังเล
มันไม่สำคัญว่าพวกเขาจะใช้พลังทั้งหมดของตัวเองหรือศาสตราเทพ พวกเขามั่นใจว่าพวกเขาส่วนมากไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโฮมุนครูสที่เกิดจากมนุษย์
“เกิดอะไรขึ้น”
ไม่มีใครคิดว่าโฮมุนครูสจะใช้ร่างมังกรตอบโต้ท่าไม้ตายของธอร์
คางุสึจิขบขันกับภาพที่เห็นความโชคร้ายของเทพเจ้า
“ไอ้เด็กจองหองควรระวังมากกว่านี้ ถ้าบินใกล้ดวงอาทิตย์มากไปจะถูกเด็กปีกร่วงลงสู่พื้น”
ด้านหลังเทพเจ้าแห่งไฟ ซูซาโนโอะส่งสายตาที่ฆ่าทุกคนบนสวรรค์ได้ แต่เขาทำอะไรพี่ชายได้แค่เล็กน้อย สำหรับคางุสึจิแล้วมันเหมือนเสียงหมาเห่าเท่านั้น
แทบไม่มีใครทำอะไรได้เมื่อต้องเผชิญลูกชายที่ทรงพลังที่สุดของอิซานางิและอิซานามิ
มาดุคมองไปที่การต่อสู้ระหว่างเทพไร้พ่ายและโฮมุนครูสด้วยความเฉยเมย แต่ดวงตาฉายประกายความดีใจ เซฟานีภรรยาของเขามองการต่อสู้อย่างกังวลเหมือนรอบก่อน เธอมองเห็นอนาคตอันใกล้
และเธอไม่ชอบมันเลย
ไกอา มารดาแห่งแผ่นดินผู้ยิ่งใหญ่โกรธมากและไม่นึกว่าโฮมุนครูสธรรมดาจะสามารถก้าวข้ามเทพเจ้าอย่างเวเรทรัคระได้
เซธ เทพแห่งความโกลาหลมีสีหน้าเยาะเย้ยและขบขัน เขาไม่ได้สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นมากนักและไม่สนใจแร็กนาร็อค เขาปรารถนาเพียงการต่อสู้และแสดงให้ทุกคนเห็นพลังที่แท้จริงของทะเลทรายที่เขาครอบครอง
เขาจะสั่งสอนให้พวกมันรู้ถึงการต่อต้านและความโหดร้าย
ในทางกลับกัน เทพธิดาเฟรย่ามองด้วยรอยยิ้มเย้ายวนที่ภาพเงาของตัวแทนมนุษย์ชาติ วิธีการต่อสู้ พลังออร่าของเขา ทั้งหมดเป็นสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล เธออยากได้มังกรตัวน้อยเป็นหนึ่งในนักรบของเธอ
เขาจะเป็นหนึ่งในคนโปรดของเธอแน่นอน
อีกด้านหนึ่งของอัฒจันทร์ นักบุญรู้สึกไม่สงบด้วยสิ่งที่เรียกว่าลางสังหรณ์ของผู้หญิง
“ทำไมฉันรู้สึกว่ามีคนจะแย่งของของฉันไป”เธอตะโกนด้วยความไม่พอใจ
“ของเรา”เธอได้ยินเสียงดังขึ้นแม้จะอู้อี้นิดหน่อย
“ผมไม่รู้พวกเธอกำลังพูดเรื่องอะไร”แอสโทโฟรมองนักบุญ
กลับมาฝั่งเทพ
ชายหนุ่มผมบลอนด์ที่มีใบหน้าอันหล่อเหลาสวมชุดเสื้อผ้างดงามและมีพิณในมือ
เทพลำดับที่8ของโอลิมปัส อะพอลโล่ เทพแห่งสุริยะและการรักษา
(รอจนกว่าrecord ragnarokจะลงรูปของอะพอลโล่)
“อะไรกันเนี่ย?โฮมุนครูสแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง! อะไรทำให้เขาคู่ควรเป็นเป็นฟาฟเนียตนใหม่”อะพอลโล่พูดเสียงสั่นเทาด้วยความโกรธ สีหน้าของเทพแห่งสุริยะเทพยุ่งจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา การเห็นเพื่อนเขาถูกบดขยี้ทำให้เขาหดหู่ใจ
โดยเฉพาะเมื่อเขาไม่สามารถทำแบบนั้นได้ แล้วโฮมุนครูสที่มนุษย์สร้างทำได้ยังไง
“พลังของโฮมุนครูสที่เจ้าพูดถึงอย่างน่าสมเพชเกินความคาดหมายของเรา เขาก้าวข้ามเทพเจ้าด้วยพลังแห่งเจตจำนง”เทพแห่งไฟพูดอย่างเหนื่อยใจราวกับกำลังพูดกับเด็ก”แต่เจ้าก็ยังไม่เข้าใจ คนที่มีค่าเพียงพลังเดรัจฉานอย่างเจ้ายากจะเข้าใจ”
“คางุสึจิ”เทพแห่งดวงอาทิตย์รู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของเทพเจ้าญี่ปุ่นคว้าคอเสื้อคลุม”อย่าเหลิงไปนักไอ้เทพที่ถูกเนรเทศ แม้แต่เบล มาดุกก็ไม่สามารถช่วยเจ้าจากความโกรธของข้า”
“โอ้ ข้าขอพูดแบบเดียวกันอะพอลโล่จัง”คางุสึจิเรียกเสียศักดิ์ศรี
“อะไร?”
แขนของเขาที่ยกเทพเจ้าญี่ปุ่นถูกตัดขาด ทำให้เลือดของสุริยะเทพพุ่งเหมือนก๊อกน้ำแตก
“อ๊าก!!!”อะพอลโล่กุมแขนด้วนของเขา สุริยะเทพมองด้วยความเจ็บปวดและหวาดกลัวเทพเจ้าญี่ปุ่นที่ตัดแขนเขา
“เลือดที่น่าขยะแขยงเปื้อนดาบของข้า...มันเปื้อนเสื้อผ้าข้าด้วย รู้ไหมการทำความสะอาดเลือดจากชุดยูกาตะนั้นยากแค่ไหน?“เทพเจ้าแห่งไฟพึมพำทำความสะอาดดาบคาตานะที่เปื้อนเลือดสีทองที่ปลายคมทำให้เหมือนดาบเหล็กร้อน
เลือดที่หม่มีค่าจะกระเซ็น
ดาบของคางุสึจิดูเหมือนดาบคาตานะธรรมดา...ยกเว้นใบดาบสีแดง
คาดว่าจะมีบางอย่างที่เกิดขึ้นเพราะผู้ที่ถือดาบคือเทพเจ้าแห่งไฟของญี่ปุ่น เปลวไฟของเขาเผาผลาญทุกสรรพสิ่ง
เทพเจ้าทั้งหมดที่อยู่รอบระเบียงพยายามออกไปให้พ้นทางหลีกเลี่ยงความโกรธเกรี้ยวจากเทถเจ้าที่แข็งแกร่งที่สุดของญี่ปุ่น แม้แต่อิซานางิ ซูซาโนะและอามาเทราสึก็ถูกกดดันจากพลังของเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่
คางุสึจิเก็บดาบคาตานะขณะที่มาดุก เซฟานี ไกอา วิษณุและเซธเฝ้าดูกางบาเรียป้องกันเพลิง
การแสดงออกของเขาดูคาดเดาไม่ได้กว่าปกติ
และคางุสึจิเป็นเทพเจ้าที่เอาแน่เอานอนไม่ได้เลย
“ที่นี่...”
“มาดูการต่อสู้ต่อไป”คางุสึจิยิ้มกว้างโดยไม่สังเกตสีหน้าที่มืดมนของเขาขณะปกคลุมด้วยคราบเลือดทำให้เทพเจ้าส่วนใหญ่รู้สึกหนาวสั่น”อลายาจัง”
เทพเจ้าพูดเมื่อเห็นเทพธิดาของมนุษย์ชาติกำลังมองมาที่เขา ผู้พิทักษ์แห่งมนุษย์ชาติเสียใจมากที่เห็นเขาเป็นครั้งที่2
มือสังหารในเงามืด ผู้เป็นอมตะ
ความหายนะของคางุสึจิเกี่ยวข้องกับการกระทำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา...การสังหารเทพ
วิธีที่เทพเจ้านอกรีตกระทำนั้นโหดร้ายและไร้ปราณีมากจนไม่มีใครพูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้เลยและที่เลวร้ายที่สุด...มารดาของเทพเจ้าแห่งไฟ
ผู้ให้กำเนิดเขา
ผู้ที่เขาสังหาร
วันนั้นเป็นวันที่เลวร้ายที่สุดของเทพเจ้าของญี่ปุ่น
ไม่มีใครรู้เหตุผลและไม่มีใครอยากรู้ พวกเขาจำได้เพียงคราบเลือดบนร่างที่มีควันของเทพปีศาจเผยรอยยิ้มกว้างแต่ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ
มันเป็นเปลือกนอกของเทพเจ้าหนุ่มที่กล้าหาญที่ชอบปลอมและทดสอบอาวุธ ตอนนี้คางุสึจิเป็นเพียงเงาของตัวเองในอดีต
และเขาไม่สนใจแม้แต่น้อย
หลังดำรงอยู่มาหลายชั่วอายุคน อลายาพบว่าความสามารถในการสังหารเทพไม่เพียงเป็นสิ่งที่หายากในหมู่เทพชั้นสูงเท่านั้น ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเทพสามารถตายด้วยมือมนุษย์ได้เช่นกัน
และในศึกแร็กนาร็อคนี้เธอจะทำให้สำเร็จ พวกเขาต้องทำให้ได้7ครั้ง...เธอจะทำให้มันเป็นจริง
โชคดีที่ผู้สังหารเทพบางคนอยู่เคียงข้างเธอในการแข่งขันครั้งนี้
และตอนนี้เมื่อมองไปที่ซิก ร่างใหม่ของฟาฟเนีย อลายาก็มั่นใจบางอย่าง...ตัวแทนมนุษย์ชาติคนที่สองจะไม่หยุดจนกว่าจะสังหารเทพแห่งชัยชนะ
และแสดงให้เห็นว่าใครเป็นผู้โหดเหี้ยมไร้ปราณีที่จะได้รับชัยชนะในการต่อสู้
"ผมเตือนคุณแล้วว่าจะตายในไม่ช้าจำได้มั้ย"โฮมุนครูสมองพื้นดินที่ถูกแผดเผา
"เวเรทรัคนะผู้ไร้พ่ายแพ้แล้ว เขาถูกเผาทั้งเป็น ดูเหมือนเป็นเรื่องตลกสำหรับทุกท่าน แต่มันเป็นความจริง"
ในแผ่นดินที่ไหม้เกรียมไม่มีใครมองเห็นบางอย่างที่เล็กมาก แต่ต้องขอบคุณลมประดิษฐ์ของสนามที่สามารถกำจัดขี้เถ้ามากมายออกไปได้
ที่นั่นมีหินตั้งอยู่.....ร่างสกปรกและถูกเผาของเทพไร้พ่าย
มันไม่ขยับ
ร่างถูกเผาไหม้เกรียมเหมือนถ่านหิน
"ไม่ลุกขึ้นแล้วเหรอ"ไฮม์ไดม์ผิดหวังเพราะเขาอยากเห็นการต่อสู้ดุเดือดต่อไป
เทพเจ้าอย่างมาร์ดุกและวิษณุจ้องมองภาพไหม้เกรียมของเทพไร้พ่าย คนแรกดูเหมือนไม่สนใจชะตาของเวเรทรัคนะแต่คนที่สองสามารถเห็นความขุ่นเคืองและหงุดหงิดกับผลลัพย์ที่น่าอับอายของเหล่าเทพ
"เขาล้มลงแล้ว"ไฮม์ไดม์ประกาศ ทำให้เทพเจ้าเช่นเซฟานี มิธีร่า ไกอาและอีกมากมายมองภาพนี้ด้วยความกังวล สิ้นหวังหรือโกรธแค้นรุนแรง
ขณะที่มนุษย์ตะโกนและเชียร์มังกรฟาฟเนียใหม่สำหรับชัยชนะต่อเทพเจ้าแห่งเปอร์เซีย
"ยอดมากซิก"
"มังกรตัวโปรดของฉัน"
"เอาเลือดหรือน้ำกามมาให้ฉัน ฉันต้องการสร้างโฮมุนครูสของเขา นั่นคือลูกชายของฉัน"
แต่ไม่ใช่แค่มนุษย์ชาติที่ฉลองกับเหตุการณ์นี้
หนึ่งในคนเหล่านั้นคือเฟรย่าผู้ยิ่งใหญ่และเทพเจ้าผู้ชั่วร้ายคางุสึจิซึ่งแม้เขาจะไม่พูดอะไรและยืนดูห่างๆ แต่พวกเขาก็มีรอยยิ้มบนใบหน้าอันสวยงามและหลอเหล่าตั้งแต่เกิด
ภายในใจเฟรย่ากรีดร้องอย่างบ้าคลั่งจ้องซิกตาเป็นมัน เธอจะให้เขาเสกลูกเข้าท้องเธอให้ได้
คางุสึจิดูเหมือนจะเป็นมหาเศรษฐีแล้ว แต่ไม่ใช่เศรษฐีด้านการพนัน
บิซามอนเทนเป็นหนี้เขาก้อนโต
"เรากำลังเป็นพยานถึงปฎิหาริย์ของมนุษย์ชาติ"
"ไม่นึกว่าซิกคุงจะมีพลังมากขนาดนี้"กูดาโกะกล่าวด้วยความประหลาดใจ"เมื่อกลับไปคาลเดียฉันจะไปขอโทษกรรณะ เขาบอกว่าทำลายรูปภาพของฮีโร่ที่ได้รับจากการกุศล"
เธอมอบความเจ็บปวดให้กับมหาวีรชนอินเดียที่คุกเข่าราวกับการโจมตีที่ทะลุผ่านไม่สนการป้องกันของเกราะสีทองของเขา
น่าแปลกที่ความเจ็บปวดนี้คล้ายกับที่เกิดจากโฮมุนครูสในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายเมื่อเขาแทงด้วยดาบประดับที่ไรเดอร์ดำมอบให้เขาในมหาสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์
ซิกฟรีดและอรชุนมองกรรณะที่คุกเข่าเหงื่อตกว่าดูเลยเถิดไป ขณะที่ซิกการ์ดถูกแทงด้วยหอกของบรินฮิลด์ แต่แทงด้วยความรักและวีรชนของนอร์สยอมรับด้วยความจริงใจ
อัศวะทามาถอยหายใจอยากนั่งที่อื่นให้ห่างจากสหายโง่ๆและคู่รักของนอร์ส อรชุนอัลเทอร์เฝ้าดูการกระทำของทุกคนด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"เขาสมควรได้รับมันอย่างแน่นอน"ริทสึกะแสดงความเห็นด้วยรอยยิ้ม"โฮมุนครูสธรรมดาซ่อนพลังยิ่งใหญ่นั่นไม่ได้ทำให้เขาธรรมดาเลย"
"ไม่เพียงแต่เขาดูดซับมานาในอากาศได้แต่ยังพัฒนาได้อย่างต่อเนื่องในการต่อสู้....สุดยอดจริงๆ"มาชูอุทานด้วยความประหลาดใจ
"ใช่ มันน่าประทับใจ"โซโลมอนกล่าวด้วยรอยยิ้มนั่งถัดจากเดมิเซอร์แวนท์"ฉันรู้สึกว่าผู้กำกับคนเก่าของคาลเดียจะชอบสร้างเดมิเซอร์แวนท์แบบนั้น”
พวกเขามองราชาจอมเวทเมื่อคิดถึงการทดลองของพ่อของออลก้า มารี ผู้อำนวยการคนแรกของคาลเดีย
"และพ่อของฉันสร้างโฮมุนครูสที่มีความสามารถแบบนั้น"กอดอร์ฟพึมพำ
"มันช่างอัศจรรย์"
"โฟ"โฟวพูดเห็นด้วยกับอัจฉริยะโลลิก่อนจะคำรามและพุ่งเข้ากัดหัวของจอมเวทแห่งบริเตนที่ยกคทามาบัง
แจนน์บนอัฒจันทร์จ้องผู้เป็นที่รักที่ยืนอยู่ต่อหน้าเทพไร้พ่าย
“ซิกสุดยอดเลยใช่ไหมเคาเรส”แอสโทโฟรอุทานชื่นชมมาสเตอร์ของเขา
ชายหนุ่มผมสีน้ำตาล ดวงตาสีฟ้าและสวมแว่นยิ้มเห็นด้วย ข้างๆเขาคือหญิงสาวที่คล้ายกันมากและหญิงสาวอีกคนที่มีผมสีแดงและสวมชุดแต่งงาน
“ใช่ ยอดมากเลยซิก”
“ใครจะคิดว่าเขาสามารถโค่นเทพเจ้าได้”ฟิโอเร่ร้องด้วยรอยยิ้ม มันเหลือเชื่อจริงๆ
แฟรงเกนสไตน์พยักหน้าพอใจกับการแสดงของน้องชายเธอ ไม่รู้ทำไมแต่แบล็คเบอเซิร์กเกอร์เริ่มเห็นโฮมุนครูสเป็นน้องเล็ก
“ภารกิจของเจ้าสิ้นสุดแล้ว”ไฮม์ไดม์ตะโกน”ซิกได้แสดงพลังที่แท้จริงของมนุษย์ชาติ”
อลายาถอนหายใจอย่างโล่งอก เพื่อนของเธอก็เช่นกัน แม้เซลเรซกับโซโลม่อนจะมีท่าทีจริงจังอยู่ด้านหลังกลุ่ม
“ใช่”
“เราชนะรอบที่2แล้วรุ่นพี่”
เมอร์ลินถอนหายใจแม้มีรอยฉีกขาดหลายจุดและชุดเขาฉีกขาดเพราะสู้กับโฟวแต่เขาก็โล่งใจ
“ข้าต้องยอมรับล่ะนะว่าการปรากฎตัวของเวเรทรัคนะทำให้ใจหายเลยล่ะ แต่ก็หายห่วงได้แล้วสินะ”จอมเวทแห่งคาเมล็อตกล่าว
“แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือเห็นเด็กนั่นร่วงไป”อลายาร้องอย่างมีความสุข จำภาพที่ซิกตีเวเรทรัคนะซ้ำแล้วซ้ำเล่า”อดทนไม่ไหวแล้ว อยากจะหัวเราะดังๆสักที”
“เธอดูเหมือนคางุสึจิ”พวกเขาทุกคนคิดเมื่อเห็นการกระทำของเทพธิดาของมนุษย์ชาติ
“นั่นแหละโฮมุนครูสที่เยี่ยมที่สุดของเรา”
“ไงล่ะเจ้าพวกเทพเจ้า”
“สุดยอดไปเลย”
ซิกถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าก่อนจะเริ่มเดินถอย โรมาเนียเหมือนจะหายไปอย่างช้าๆ
“กลับมาที่ผลประกาศดีกว่า ศึกการประลองรอบที่สองของแร็กนาร็อค ผู้ชนะก็คือ...”
“ฮ่าๆๆๆ”
ทุกคนแข็งทื่อเมื่อเสียงหัวเราะดังก้อง
มันคือเขา
เวเรทรัคนะ
ดวงตาสีทองของเขาเปล่งประกายเจิดจ้า ผิวหนังที่โดนไฟไหม้เริ่มลอกคราบออกมาเผยให้เห็นกล้ามเนื้อศักดิ์สิทธิ์ของเขา
“เป็นไปไม่ได้”อัลเควพึมพำ
เซลเรซกัดฟันนี่เป็นสังหรณ์ไม่ดีที่เขารู้สึกมานาน
“ข้ายังไม่แพ้”
หนึ่งในอวตารของเวเรทรัคนะ ผิวหนังที่โดนไฟไหม้ทั้งหมดลอกคราบออกไป ผิวหนังและเส้นผมใหม่แทนที่ที่โดนเผาด้วยมังกรชั่วร้าย
“เหมือนใหม่”ริทสึกะอุทาน เขารู้ความสามารถเช่นโนเบิลแฟนทาสม์ของเฮอร์คิวลิสที่ฟื้นฟูความเสียหายที่ได้รับ ไม่นึกว่าเวเรทรัคนะจะมีความสามารถนั้น
“ใช่ ข้ารู้เว้รทรัคนะจะกลับมา”อะพอลโล่อุทานทั้งที่เสียแขนไปข้างหนึ่ง
“ข้าว่าแล้วเขาไม่แพ้ง่ายๆหรอก”อาเรสกล่าว
“ก็อาจจะเป็นอย่างงั้นนะ แต่ว่า...”เฮอร์เมสกล่าว สังเกตเวเรารัคนะที่หอบหายใจ
“ดูเหมือนเขาก็เสียพลังไปมากในการฟื้นฟูแผลที่ได้รับจากซิกคุงเหมือนกัน”อาเธน่าคิดด้วยสีหน้าไม่ยินดียินร้ายมองทุกอย่างด้วยการวิเคราะห์
“อ้าว อย่าฝืนตัวเองดีกว่าน่า”ซิกพูดตั้งท่าสู้อีกครั้ง
“ไม่ต้องมาบอกข้าเรื่องนั้นหรอก ตอนนี้ข้าเห็นพลังที่แท้จริงของเจ้าแล้ว”ดวงตาเทพเจ้าเปอร์เซียวาวโรจน์
“ข้ายอมรับว่าเจ้าปลุกความสนใจเทพเจ้าที่ไร้คู่ปรับได้สำเร็จ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ข้าสงสัยอยากถามเจ้า”
เวเรทรัคนะยกดาบสีทองชี้ไปที่โฮมุนครูส
“เจ้าไม่ใจดี ไม่มีความเมตตา ข้ารู้สึกได้ถึงไฟแห่งความทะเยอทะยานในตัวเจ้า เจ้าเห็นแก่ตัวเหมือนมนุษย์ ไม่ เจ้าเห็นแก่ตัวยิ่งกว่ามนุษย์ซะอีก นั่นทำให้เจ้าเป็นมนุษย์ที่แท้จริงในหมู่มนุษย์ อะไรคือเหตุผลที่เจ้ามาร่วมศึกครั้งนี้กันล่ะ?“
ซิกถอนหายใจยิ้มเศร้าๆ
“ท่านเองก็คิดงั้นเหมือนกันเหรอ
ข้าใจดี
ข้าเป็นวีรชน
หรือเป็นแค่โฮมุนครูส
“ไม่ใช่ทั้งนั้น ข้าไม่ต้องการสิ่งเหล่านั้นเลย แต่ว่า...มันผิดหรือไงที่จะสู้เพื่ออนาคตของมนุษย์ชาติ...เพื่อเธอแล้ว...ข้ายินดีตายนับครั้งไม่ถ้วน”
เมื่อได้ยินคำพูดของโฮมุนครูสที่ต่อสู้เพื่อมนุษย์ชาติ ทุกคนต่างรู้สึกซาบซึ้ง
โดยที่ไม่ต้องมีการชี้นำใดๆ มนุษย์ชาติเริ่มสวดภาวนาตามความเชื่อของตนเอง ในจังหวะนั้นเอง ไม่ว่ามีความแตกต่างกันเพียงใด ทั้งเพศ ศาสนา เชื้อชาติ ผู้คุมกฎ โจร คนรวย คนจน คนชั่ว คนดี
เป็นครั้งแรกที่เหล่ามวลมนุษย์ชาตินั้นรวมเป็นหนึ่งเดียว ทุกคนต่างก็ภาวนาในเรื่องเดียวกัน...ปาฎิหาริย์ที่คู่ควรต่อจอกศักดิ์สิทธิ์
ชัยชนะของซิก
“สุดยอด ในเวลานี้นั้นมนุษย์ชาติเป็นหนึ่งเดียว”
ขณะเดียวกันเทพเจ้ามีปฎิกิริยาตรงกันข้าม
“รู้งี้ข้าออกไปแทนเด็กนั่นดีกว่า”พระศิวะพูดมองจากทางออกฝั่งทวยเทพ
“เด็กนั่นน่ารำคาญจริงๆ”ไกอาตะคอก
“โอ้ คำพูดที่ไพเราะ”เฟรย่าพูดแทบลืมหายใจ หัวใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะคำพูดโฮมุนครูส
“ซิกเท่มาก”กูดาโกะตะโกน
ทุกคนรอบตัวเธอเหงื่อตก แต่ตัดสินใจดูการแข่งต่อ...ไม่สนใจเธอ
“ทำให้ผู้ชมตื่นเต้นใช้ได้นี่นา...เจ้าต้องได้รับความเคารพแน่...ถ้าทำได้สำเร็จ”
แม้รามสามารถฟื้นฟูเขาได้ แต่อวตารขาดความสามารถในการฟื้นความเหนื่อยล้า
“คุณน่าจะยอมแพ้ไปนะ ถ้าโดนเจ้านี่อีกรอบล่ะก็ถึงตายเชียวนะ”ซิกเตือน
“หึๆๆ บลัฟกันไม่ได้แล้วน่า ข้าขอยอมรับว่าเจ้าแข็งแกร่ง”
“หมายความว่าคุณยอมแพ้เหรอ ถ้างั้น...”
“ข้าผิดเองแหละ ข้าผิดเองที่คิดว่าจะสามารถชนะในสภาพนี้ได้”
ออร่าสีทองปกคลุมเวเรทรัคนะอย่างสมบูรณ์ขณะเขากอดตัวเอง
“ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากทำแบบนี้เท่าไหร่หรอก”เขาฉีกแขนทำให้ผู้ชมประหลาดใจโดยเฉพาะโฮมุนครูสที่อ้าปากค้าง”มันทำให้”ข้าจะแสดงพลังที่แท้จริงให้เห็น”
เทพเจ้าเปอร์เซียฉีกเนื้อหนังด้วยมือเปล่าแสดงกล้ามเนื้อและกระดูกสีทองต่อผู้ชมที่ตื่นตกใจ
“ท่านเวเรทรัคนะกำลังฉีกเนื้อตัวเอง”ไฮม์ไดม์ร้อง
“นั่นมันอะไรน่ะ”
"ขยะแขยง"
“น่าเกลียดที่สุด”
มนุษย์พึมพำกับการกระทำของเวเรทรัคนะ ขณะที่เทพเจ้ามองด้วยความตกตะลึง
"เขาคู่ควรจริงๆเหรอเวเรทรัคนะ"มิตรากล่าว
"เด็กนั่นเสียสติแล้วรึไง"อีกาของโอดินพูด
"แกไม่เข้าใจหรอก"เสียงหนึ่งดังขึ้น
"หา?"
“หมับ!!”มือใหญ่คว้าอีกาทั้งสองตัว
"เจ้าพวกอีกาโง่ที่ทำเหมือนตัวเองรู้ไปซะทุกเรื่อง อยากให้ข้าฉีกหัวแกรึไงห๊าา!"
"ท่านธอร์!?"
"ปะ ปล่อยข้านะเฟ้ย"
"ข้าเคยบอกแล้วไม่ใช่รึไง ว่าห้ามแปลงเป็นร่างนั้นอีกเด็ดขาด"โอดินกล่าว
"โธ่ท่าน ข้าก็แค่แกล้งเล่นๆน่ะ"ธอร์หัวเราะปล่อยอีกา แล้วร่างเขาก็เปลี่ยนไป ภาพลวงตา
"เจ้าคือ...โลกิ!!!"
"ข้าไม่มีทางทำร้ายสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของท่านลุงอยู่แล้วน่า"เด็กหนุ่มผมสีเขียวและมีส่วนแหลมหน้าผากเป็นสีขาว
เทพเจ้าแห่งคำลวง โลกิ
"หึ"โอดินเย้ยหยันขณะที่โลกินั่งลงที่ตัวเอง
"แต่ข้าไม่ได้เห็นเด็กนั่นเอาจริงมาหลายปีแล้ว เจ้าโฮมุนครูสนั่นน่าอิจฉาเหลือเกิน ช่างเป็นคนโชคดีจริงๆ"
"หา ทำไมกันล่ะ"
"เพราะว่าเด็กนั่นในโหมดเอาจริงน่ะ มันโคตรหายากเลย"
“เวเรทรัคนะ...กำลังเปลี่ยนร่าง”ริทสึกะกล่าว
มาสเตอร์ของคาลเดียมองดูร่างของเทพไร้พ่ายกำลังขยายใหญ่ขึ้น
"ท่านเวเรทรัคนะกำลังกรีดร้องขณะที่กำลังปรับร่างตัวเองอยู่"
คลื่นสั่นสะเทือนเขย่าโรมาเนีย ฝุ่นและควันกระจายไปทั่ว ซิกฟันผ่าก้อนหินใหญ่ที่พุ่งมาหาเขา
แต่อันตรายที่แท้จริงคือศูนย์กลางแรงกระแทก
“นี่คือร่างที่แท้จริงของเวเรทรัคนะ”อลายาประกาศ
ซิกยกดาบขึ้นด้วยสัญชาตญาณ ฟาฟเนียและซิกฟรีดกรีดร้องในหัวเขา
“ระวัง เพราะนี่คือ...”
“นักรบผู้ถือครองคำสาปแห่งชัยชนะ”
“นั่นคือ...”
“ท่านเวเรทรัคนะเหรอ”
เป็นคำพูดของเทพเจ้าที่ไม่เคยเห็นร่างที่แท้จริงของเทพไร้พ่าย
แต่ปฎิกิริยาของมนุษย์ตรงข้ามกับเทพเจ้าอย่างสิ้นเชิง
ความกลัว
“อะไรเนี่ย ร่างกายมันสั่นไปหมดเลย”แกรอากล่าวตัวสั่นระริก
“ความรู้สึกนี้มันคืออะไร”กูดาโกะถามสั่นไม่แพ้กัน
“ดูเหมือนมันจะเป็นสัญชาตญาณ”บรินฮิลด์กล่าว
“ยังแข็งแกร่งอย่างที่ข้าจำได้”อลายากล่าว
“เฮ้ ไอ้หนู”พระศิวะกล่าว”อย่าเผลอทำลายสวรรค์ไปด้วยล่ะ”
“คนชั่วและผู้ทรงอำนาจเกรงกลัวปีกของข้า”เทพเจ้าเปอร์เซียร่ายบทสวดอีกครั้งวางแผนปลดปล่อยพลังทั้งหมดของร่างอวตารของเขา”ไม่พ่ายแพ้ให้แก่ใคร ไม่มีใครเทียบได้”
ฟีนิกซ์
การระเบิดครั้งใหญ่ปะทุขึ้น เสาไฟพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของเหล่าเทพ
เขาพุ่งเข้าหาซิกด้วยความเร็ว
และมังกรร้ายก็ตอบโต้
คลื่นกระแทกและแผ่นดินแตกเป็นเสาสีเขียวลอยขึ้นสู่ฟ้าเหมือนเวเรทรัคนะ
แสงจากเสาหายไปเผยให้ซิกฟรีด วีรชนผู้ยิ่งใหญ่ที่สกัดดาบสีททองของเทพไร้พ่ายด้วยบัลมุงทำให้เกิดคลื่นกระแทกรุนแรงสั่นสะเทือนโลก
ทุกอย่างเกิดขึ้นใน3วิ ผู้คนแทบไม่เชื่อในความเร็วและพลังที่พวกเขาเห็น
ซิกฟรีดขบฟันขณะสู้กับเวเรทรัคนะซึ่งมีสีหน้าไม่ยินดียินร้าย
“สุดยอด ทำลายกำแพงเสียงได้อย่างง่ายดาย การต่อสู้ที่แท้จริงเริ่มขึ้นแล้ว”
เทพเจ้าเปอร์เซียยังโจมตีคู่ต่อสู้ด้วยท่าทางสงบนิ่งแต่แววตาดุดัน
ต้องขอบคุณการจุติของฟินิกซ์ เวเรทรัคนะได้รับความเร็วเหมือนไฟที่ลุกโชน แต่ซีกตอบโต้ด้วยกระแสไฟฟ้าของเขา
เทพเจ้าพยายามตัดศีรษะ แต่โฮมุนครูสเบี่ยงเบนการโจมตีและตอบโต้หั่นเกราะศักดิ์สิทธิ์ของเทพเจ้าเล็กน้อยที่หน้าอกแต่ว่าเรียกเลือดไม่ได้
“สุดยอด ทั้งคู่สู้ไม่ถอยเลยครับ”
ซิกปล่อยกระแสไฟฟ้าทำให้เทพไร้พ่ายชะงักไป2-3วิก่อนจะฟาดบัลมุงส่งเวเรทรัคนะถอยไปหลายก้าว ซิกคิดจะฟันที่ลำตัวแต่พายุเฮอร์ริเคนเหวี่ยงเขากลับไปหลายเมตร
เวเรทรัคนะโจมตีด้วยความโกรธ มีสายลม เพลิงทมิฬ พละกำลังและความเร็ว
เขาใช้อวตารทั้ง4ในเวลาเดียวกัน
ลมเพลิงมหาศาลพุ่งใส่โฮมุนครูสที่สกัดด้วยกระแสไฟฟ้า แต่เทพเจ้าเปอร์เซียมาอยู่ตรงหน้าซิกฟันใส่หัวเขา ชายหนุ่มป้องกันได้ แต่แรงกระแทกทำเขากระอัก
มังกรร้ายยกขาเตะท้องเทพเจ้าทำให้เขากระเด็นถอยไป เขาใช้เวทย์ยิงดาบหลายอันแทงลงไปในร่างเทพเจ้าแต่ไม่ลึก
เมื่อฟื้นขึ้นมาเทพไร้พ่ายโจมตีอย่างดุเดือด
"ทั้งสองโจมตีต่อไป ไม่ว่าเวเรทรัคนะโจมตีหนักแค่ไหน ซิกก็ปรับตัวตามได้"
การต่อสู้ของทั้งคู่ได้เคลื่อนย้ายไปที่ต่างๆในโรมาเนียทำให้เกิดความโกลาหลและการทำลายล้าง ตึกอาคารบ้านเรือนถูกทำลายด้วยคลื่นกระแทก
“ว้าว เวเรทรัคนะน่าประทับใจ แต่ไม่มีใครเทียบซิกได้”กูดาโกะอุทานด้วยความมั่นใจชัยชนะของโฮมุนครูส
“ซิกซังสามารถปรับตัวและพัฒนาให้เข้ากับทุกสถานการณ์”มาชูกล่าว
“ซิกจะชนะ”
ในตอนนั้นบลินฮิลด์เหลือบเห็นซิกมีเหงื่อไหลเต็ม
“แย่แล้ว”แต่มันสายไป
เลือดพุ่งจากจมูกของโฮมุนครูส ธอร์ใช้โอกาสนี้กระแทกเขาโดนไหล่ ซิกฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วและแทงหน้าอกเรียกเลือดเทพเจ้าสายฟ้า
“โอ อยู่ๆซิกก็เลือดออกครับ มันยังไงกันเนี่ย?”
“ซิก”แจนน์พึมพำอย่างกังวล ข้างๆเธอแอสโทโฟร เคาเรส ฟิโอเร่และแฟรงเกนสไตล์ก็เหมือนเธอ
ซิกฟรีดและกรรณะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
"ทำไมเลือดออก"อาโอโกะอุทาน
"เกิดอะไรขึ้น"อัลเควถาม
อลายาสะดุ้งไม่ทันคิดเรื่องนี้
“เขาเริ่มฝืนลิมิตตัวเองแล้ว”โซโลมอนกล่าว
“ฝืนลิมิตตัวเอง?”
"แค่ดูเฉยๆอาจจะไม่รู้ แต่พลังสูงสุดของเวเรทรัคนะสามารถทำลายทั้งทวีปได้"
"หรือก็คือซิกใช้วงจรเวทเกินขีดจำกัดเพื่อเลี่ยงความตายอยู่ตลอด"
“แม้โฮมุนครูสจะมีวงจรเวทย์คุณภาพสูง พลังเวทย์สะสมและใช้เพื่อปรับตัวและพัฒนาเพื่อเผชิญหน้าเวเรทรัคนะ มากพอเทียบกับโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ของประเทศหนึ่งได้"ดาวินชี่อธิบายอย่างจริงจัง"และซิกยังเพิ่มพลังงานจากจอกศักดิ์สิทธิ์เพื่อให้ตามเวเรทรัคนะได้”
มาสเตอร์คาร์เดียและมาชูเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะมองไปที่การต่อสู้ของโฮมุนครูสที่ฝืนตัวเองไปเรื่อยๆ
ด้วยดาบบัลมุง ซิกเฉือนลำตัวของเวเรทรัคนะได้ แต่เวเรทรัคนะตอบโต้โดยฟันด้านข้างทำเขาเจ็บหนัก มีเลือดไหลจากจมูกซิกมากขึ้นและดวงตาเขากลายเป็นสีแดง
วงจรย์พลังเวทย์ของเขาถูกทำลายด้วยปริมาณพลังงานที่เขาดึงมาจากจอกศักดิ์สิทธิ์
“ไม่นึกว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะกลายเป็นการแข่งความอดทน”คางุสึจิกล่าว
“ความอดทน”เฟรย่าถาม
“ใช่ โฮมุนครูสเก็บพลังงานไว้มากพอจะระเบิดออกมา แต่เวเรทรัคนะก็ได้รับบาดเจ็บหนักและใกล้จะร่วงแล้วเหมือนกัน...ทั้งคู่ถึงขีดจำกัดแล้ว”
ทุกคนที่ได้ยินคำพูดของเทพเจ้าญี่ปุ่นหนาวสั่นไปทั่วร่างกาย
ชัยชนะจะเป็นของผู้ที่อดทนได้นานที่สุด
ทั้งสองต่อสู้ด้วยศาสตราและความมุ่งมั่นฝืนลิมิตตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกำลังเต้นระบำกันอยู่ ผู้ชมทั้งสองฝั่งต่างก็คิดเป็นอย่างเดียวกัน
“เฮอร์เมส”อาเรสพูด
“มีอะไรรึท่านพี่”
“ข้าไม่เคยคิดว่าการต่อสู้มันจะสามารถงดงามได้ถึงเพียงนี้”
“นั่นสินะ ช่างน่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ”
“ทำไม...”ริทสึกะสงสัยขณะหลั่งน้ำตา”ทำไมเขาหยุดร้องไห้ไม่ได้”
ไม่มีใครตอบเขาเพราะทุกคนกำลังอยู่ในสถานการณ์เดียวกันหรือทำได้เพียงเฝ้าดูราวกับต้องมนตร์
“ท่านเวเรทรัคนะ”
“เขาคือเทพเจ้าที่แข็งแกร่งที่สุด”
“ยอมแพ้ได้แล้วเวเรทรัคนะ”
“ลุยเลยซิก!!”
ทั้งมนุษย์และเทพเจ้าต่างโห่ร้องสนับสนุนตัวแทนของพวกเขา
“ไอ้หนู!”เซธคำราม ใบหน้าเทพเจ้าแห่งทะเลทรายเปลี่ยนเป็นสีแดง”อย่าได้หยุดเชียวนะ”
“เขาไม่มีทีท่าจะหยุดเลย”ฟิโอเร่ถูกสะกดด้วยการต่อสู้
“ยอมแพ้ซะทีเวเรทรัคนะ”แอสโทโฟรตะโกน
“ล้มลงไปๆๆๆ”เคาเรสอ้อนวอนเมื่อเห็นบาดแผลของซิก
แจนน์เฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความกังวล เธอขอเพียงสิ่งเดียวจากพระเจ้าของเธอ
“ซิกคุงชนะให้ได้...ก่อนจะสายเกินไป”
@@@@@@@@
ในดินแดนแห้งแล้งอันห่างไกล ชายคนหนึ่งเฝ้าดูการต่อสู้มีรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้า แม้จะเป็นรอยยิ้มที่ว่างเปล่าก็ตาม
ชายคนนี้รู้จุดอ่อนของมนุษย์ชาติในฐานะสัตว์ร้ายของมนุษย์ชาติ
แต่เขาก็รู้ถึงความแข็งแกร่งด้วย
@@@@@@@@
"เจ้าได้ยินไหม"เวเรทรัคนะถามซิกท่ามกลางการโจมตีอันรวดเร็ว
โฮมุนครูสไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดเรื่องอะไรแต่ไม่ลดการ์ดลง
"หัวใจของผู้คนเจ้าไม่ได้ยินเหรอ?"เทพเจ้าเปอร์เซียชี้ให้คู่ต่อสู้ที่สับสน"ดูเหมือนเจ้าจะไม่รู้จริงๆ...ข้าจะแสดงให้ดู"
มังกรชั่วร้ายไม่เข้าใจว่าเทพไร้พ่ายพูดถึงอะไรจนกระทั่งเขาใช้อวตารใหม่
"เทพพิทักษ์แห่งคุณธรรม ข้าขออัญเชิญท่านและถวายเครื่องบูชา แด่เทพแห่งความเที่ยงธรรม ข้าขอสรรเสริญท่านและอธิษฐาน แด่เหล่าผู้ศรัทธาทั้งสวรรค์และโลกข้าจักเป็นควาทยุติธรรม โปรดชี้เส้นทางที่ถูกต้องและแสงสว่างแก่ข้า"
ด้วยบทเพลงของเทพเจ้าแห่งชัยชนะทำให้ท้องฟ้าอึมครึมน่ากลัว
"ข้าคือผู้พิชิตที่เอาชนะหนึ่งพันด้วยหนึ่งร้อย เอาชนะหนึ่งหมื่นด้วยหนึ่งพัน เอาชนะหนึ่งแสนด้วยหนึ่งหมื่น ตอนนี้เพื่อประโยชน์ของผู้เคียงข้างความยุติธรรม ดลบันดาลแสงสว่างอันศักดิ์สิทธิ์แก่ข้า"
จากนั้นซิกก็ได้ยิน
"ซิกคุง"
"เอาชนะเวเรทรัคนะ"
แต่มีเสียงหนึ่ง
"เราจะได้พบกันอีกครั้งซิกคุง รอฉันนะ"
นั่นเป็นความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดของซิก
"ตอนนี้จงรับทัณฑ์จากทวยเทพ"เวเรทรัคนะประกาศ
ทันใดนั้นสายฟ้าผ่าลงมาใส่โฮมุนครูส ปกติสายฟ้านี้ทำอะไรซิกไม่ได้
แม้มีร่างวิญญาณวีรชนหรือมังกร แต่ร่างกายมีลิมิตพลังที่กักเก็บได้ และซิกใช้เกินขีดจำกัดแล้ว
การระเบิดครั้งใหญ่เขย่าโรมาเนียและเผยให้เห็นซิกยืนอยู่ใจกลาง
แต่เขาสะบักสะบอม เสียร่างฟอร์มของซิกฟรีดไปเกือบหมด
เขากระอักเลือดออกมา ดวงตาเขาเริ่มมีเลือดออก จมูกและรอยคล้ำเขาเริ่มมีของเหลวไหลออกมา
เขากำลังจะตาย
และเวเรทรัคนะใช้ประโยชน์จากข้อได้เปรียบนั้น เทพเจ้าพุ่งด้วยความเร็วเท่าแสงมาอยู่ตรงหน้าโฮมุนครูสและฟันแนวทแยงมุม เลือดพุ่งเหมือนก็อกน้ำแตก
“ซิกโดนฟันเข้าเต็มๆเลยครับ”
ซิกถอยหลังก้าวหนึ่งแต่ฟื้นตัวทันทีและยกบัลมุง สิ่งเดียวของซิกฟรีดที่ยังอยู่ โฮมุนครูสยืนถือดาบปราบมังกรพร้อมฟันเทพเจ้า
แต่เวเรทรัคนะตอบโต้เขาอย่างง่ายดายและเตะเขาหน้าท้อง
ซิกทำได้เพียงอ้าปากค้างขณะร่างกายถูกทำลายด้วยพลังเวทของเขาเองทำให้เขาต้องเอาบัลมุงค้ำและพิงไม่ให้ล้มลง
“ซิก!!”แจนน์และกูดาโกะร้องออกมา
“ดูเหมือนว่าซิกจะเป็นฝ่ายหมดสภาพก่อนสินะ”โลกิกล่าว
“ฟู่ว นี่น่าจะตัดสินได้แล้วมั้ง”อีกาขาวพูด
“ใช่แล้ว แต่ว่านะ...เจ้านั่น เป็นคนที่สุดยอดใช้ได้เลย”อีกาดำพูด
“ซิกคุง”เฟรย่าพูดน้ำตาร่วงหล่นจากดวงตาของเธอ
“คงมาได้แค่นี้สินะ”อลายาพูดสีหน้าบึ้ง เธอรู้สึกผิดที่ส่งซิกมาทรมาณด้วยวิธีนี้
หากโฮมุนครูสยังต่อสู้ต่อไปเขาจะหายจากโลกนี้ไปตลอดกาล
พวกเขาทั้งหมดเห็นความจริงนั้นและเสียใจกับความจริง แจนน์ กรรณะ ซิกฟรีด แอสโทโฟร และคนอื่นๆอีกมากมายตระหนักดีและอยากให้ซิกยอมแพ้ก่อนตัวเองจะตาย
“ซิกคุง...หยุดซะที”แจนน์อ้อนวอนขอให้พระเจ้าช่วยคนที่เธอรัก เธอไม่เคยขอสิ่งใดจากพระเจ้า แต่ตอนนี้เธอขอสิ่งที่เห็นแก่ตัว
“นายทำเท่าที่ทำได้แล้ว...ไม่มีใครจะโทษถ้านายยอมแพ้”กรรณะพูดเสียงเศร้า ซิกฟรีด ซีเกิร์ดและอรชุนเห็นด้วย
“รีบๆยอมแพ้แล้วกลับมาหาพวกเราได้แล้ว มาสเตอร์บ้า”แอสโทโฟรร้องทั้งน้ำตา
“เราจะได้พบกันอีกครั้งซิก รอฉันนะ”
นั่นเป็นความคิดเดียวที่ทำให้แกนพลังเวทและหัวใจมังกรเต้นต่อไป
ความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวแต่ซื่อสัตย์
มันเป็นจุดอ่อนของเขา แต่...
ขณะเดียวกันมันก็แข็งแกร่ง
“อะไร มันคืออะไร?”
“อะไร?”
คางุสึจิลุกขึ้นจากที่นั่งพร้อมดวงตาสีทองที่เปล่งประกายด้วยความโกรธและรอยยิ้มใหญ่
“แสดงให้พวกเขาเห็นถึงพลังการเดิมพัน! ข้าหมายถึงเจตจำนงของมนุษย์ชาติ”
โฮมุนครูสยกบัลมุงขึ้นด้วยสองมือ ซิกกัดฟันขณะที่เลือดยังทะลักแต่ยังจับดาบนิเบอร์ลุงแน่น
“ดาบมังกรอันยิ่งใหญ่ จงเติมเต็มด้วยสิ่งที่ถูกสาปในตัวข้า”
เสาสีฟ้าพุ่งสูงเหนือโลก มันส่องไปถึงดวงดาว
“นั่นมัน...”เมอร์ลินประหลาดใจ มันดูเหมือนรอนโกมีเนียต
แต่นี่ไม่ใช่แสงธรรมดา ไม่ใช่อะไรแบบนั้น นี่คือพลังของโลก วัตถุที่สร้างขึ้นเพื่อรักษาสมดุลของโลก
สมดุลของความดีและความชั่ว
ความหวังและความสิ้นหวัง
ซิกทุ่มพลังทั้งหมดใส่เทพเจ้าไร้พ่ายที่หยุดนิ่งจ้องมองด้วยความกลัว
“บัลมุง”
โฮมุนครูนตวัดดาบลงมา เวเรทรัคนะทำได้เพียงยกดาบใช้ร่างอวตารเพื่อปกป้องเขาจากการโจมตี
การโจมตีทำลายล้างโรมาเนียไปหมด
เมื่อการโจมตีสงบลง พวกเขาก็เห็นเทพไร้พ่ายในสภาพน่าสมเพชเหมือนคู่ต่อสู้ของเขา ชุดเกราะแหลกไปหมดเหลือเพียงผ้าไม่กี่ผืนปิดท่อนล่างของเขา มีบาดแผลไฟไหม้อย่างรุนแรงและหายใจลำบาก
“การตัดสินครั้งสุดท้าย...เริ่มแล้ว”
แม้ทั้งคู่จะเจ็บหนักแต่ไม่มีใครยอมแพ้
ศัตรูทั้งหมดที่อยู่เบื้องหน้าจงหวาดกลัวข้า
ยกเว้นเจ้า
คนบาปทั้งหมดสั่นสะท้านต่อหน้าพลังของข้า
ยกเว้นเจ้า
ถึงเวลาแล้วที่ข้าจะได้รับความแข็งแกร่งของภูผา10ลูก แม่น้ำหลายร้อยสายและพลังของอูฐพันตัว ทุกคนหนีไปจากความโกรธของข้า
ยกเว้นเจ้า
“สัญลักษณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของข้าคืออูฐ”
“อูฐเทพเจ้า”
เมื่อเรียกร่างอวตารสุดท้าย เวเรทรัคนะก็ฟาดฟันซิกด้วยทุกอย่างที่มี
โฮมุนครูสก็ตอบสนองแบบเดียวกัน
“ข้าจะไม่แพ้แก”
ร่างกายของซิกปรับตัวและพัฒนาขึ้นอีกครั้ง ผมของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวขณะที่บางคนเห็นวงจรเวทของเขาเรืองแสงสีแดงคล้ายตราบัญชา
“ซิกเปลี่ยนร่างไปอีกแล้ว นี่เป็นครั้งสุดท้ายของเขาหรือไม่”
“ใช่ เหมาะกับเจ้ามากกว่า”ผู้หญิงคนหนึ่งที่เหมือนโฮมุนครูสในตอนนี้”เอาชนะเขาและนำเราไปสู่ความรุ่งโรจน์ลูกชายของข้า ซีก ฟอน ไอส์เบิร์น”
ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจสซิก้า ลีริช ฟอน ไอส์เบิร์น สาวน้อยแห่งเหมันต์ที่เฝ้าดูการต่อสู้ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและเยือกเย็นกว่าเทพน้ำแข็งใดๆ
“ย๊ากกกกก!!!!”
“ใครจะเป็นผู้ชนะ”
ทั้งสองฝ่ายใช้เพียงสัญชาตญาณอดทนต่อความเจ็บปวดมีเสียงเหล็กปะทะดังก้อง เลือดที่ไหลรินและเจตจำนงของทั้งคู่ที่สั่นสะเทือนทั้งโลกและสวรรค์ ในหัวคิดเพียงเรื่องเดียวเท่านั้น
“ฉันจะไม่แพ้แก”
ซิกพุ่งตัวไปด้วยความเร็วระดับเทพและเวเรทรัคนะก็พร้อมรับการโจมตี
หลังการต่อสู้อันดุเดือด คนหนึ่งจะได้รับชัยชนะและอีกคนจะได้พักผ่อนอย่างสงบ
คลื่นช็อกกระจายไปทั่ว
“แก...”
“เจ้าแข็งแกร่งมาก”เวเรทรัคนะกล่าว
ตรงหน้าพวกเขาคือภาพที่เลวร้ายที่สุด
“ซีก”แจนน์ตะโกน
ดาบทองคำของเทพไร้พ่ายได้แทงทะลุหัวใจของโฮมุนครูส
แต่มีบางอย่างที่สวรรค์ไม่รู้ บางอย่างที่กรรณะรู้
ซิกไม่เคยรู้จักการยอมแพ้
“เวเรทรัคนะ”ไม่สนใจหัวใจที่โดนทำลาย ตัวแทนมนุษย์เปล่งแสงสีเขียวหายตัวไปด้านหลังชาติล็อคแขนสองข้างของเทพเจ้าไว้
“อะไร?”เวเรทรัคนะประหลาดใจกับการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้
ซิกได้รับแผลฉกรรย์ถึงตาย
มนุษย์หรือแม้แต่เทพเจ้าไม่อาจรู้ผลลัพย์ไม่คาดคิดนี้ได้ ยกเว้นชายหนุ่มคนนึง...ชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นผิวสีแทนและผมสีขาวสวมชุดนักบวช
ชายคนนั้นยิ้มขบขัน โอ้ เหล่าเทพผู้ยิ่งใหญ่ สิ่งนี้จะทำร้ายพวกเขา
เสาพลังงานสีเขียวปรากฎขึ้นรอบซิกและธอร์มีรูปร่างเหมือนต้นไม้ใหญ่เกือบจะคล้ายต้นอิกดราชิล
“ทะ ทำอะไรน่ะ”เทพเจ้าไร้พ่ายร้องด้วยความกลัว
“ฉันจะไม่ปล่อยแกไป”
ซิกพูดก่อนการระเบิดครั้งใหญ่จะกลืนกินพวกเขาทั้งสองและสั่นสะเทือนไปทั่วโลกและสวรรค์
@@@@@@@@@
ภายในห้องพักของผู้เข้าแข่งขัน เด็กน้อยวัย10ขวบผมสีฟ้านั่งบนเก้าอี้ไม้ดูการประลอง ดวงตาสีเหลืองทองแสยะยิ้มลุกออกไป
“ดูเหมือนจะถึงตาข้าออกโรงแล้วสินะ”
@@@@@@@@@
เมื่อควันในสนามจางลงทุกคนก็เริ่มเห็นคนคนหนึ่งลุกขึ้นมา ขณะที่อีกคนนอนอยู่กับพื้น
และคนผู้นั้นคือ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ยอดมาก”เวเรทรัคนะลุกขึ้นยืนหัวเราะออกมายืนอยู่หน้าซิกที่ล้มแน่นิ่งไปแล้ว
“อะไรกัน...”แอสโทโฟรกัดฟันกรอด
“ผู้ที่ยืนขึ้นคือท่านเวเรทรัคนะครับ ซิกล้มลงแล้ว!!”
"ท่านเวเรทรัคนะแข็งแกร่งที่สุด"
“เป็นไงล่ะไอ้พวกมนุษย์!!”
“เจ้าทำได้ดีมาก”
เวเรทรัคนะยกดาบขึ้นกำลังจะปิดฉากโฮมุนครูส
“ไม่นะ...”แจนน์ยกมือปิดปากเมื่อเห็นคนรักกำลังจะตาย
เทพเจ้าโฮ่ร้องด้วยความยินดีกับชัยชนะ จนกระทั่งเหตุการณ์ต่อมา
เวเรทรัคนะหยุดเคลื่อนไหว
เขาแค่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยดวงตาวาวโรจน์ที่แสงจางหายไปจนดวงตาเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล
"แก๊ง!!!"ดาบทองคำร่วงลงพื้นแตกเป็นเสี่ยงๆ
“นี่สินะ...ความพ่ายแพ้”เทพไร้พ่ายหงายหลังล้มลงพื้น
“เวเรทรัคนะ!!”
"แม่งเอ๊ย/บัดซบ!!!"อีกาขาวดำที่ไหล่ของโอดินร้องอย่างโกรธแค้น
"ไม่จริงใช่มั้ย?”อะพอลโล่อุทาน
“นี่แหละคือมนุษย์”อาร์เทมิสยิ้มพอใจ
ขณะที่แจนน์กับแอสโทโฟรกอดกันด้วยความยินดี
เหล่าเทพเจ้ามองโอดินที่สีหน้ามืดลงมือกดที่นั่งอย่างแน่นหนา เทพเจ้าที่เหลือเบิกตากว้างในความพ่ายแพ้ของเทพไร้พ่าย
"ศึกที่2ของแร็กนาร็อคจบลงแล้ว การดวลครั้งนี้ถือว่า..."เขาจะประกาศผลเสมอ แต่พูดไม่จบเพราะถูกแทรก
"เดี๋ยวก่อน"เสียงตะโกนทำให้ทุกคนตกใจ
"ฉันเป็นผู้ชนะ!!!"เขายืนขึ้นอย่างลำบาก ทำให้ทุกคนตกใจ
“ทำไมมันยังไม่ตาย”อาเรสตกใจ
“ดูให้ดีๆสิ”เฮอร์เมสกล่าว
อาเรสสังเกตว่าหน้าอกที่โดนแทงมีรอยแผลโดนสมานไว้ ด้วยดวงตาเทพเขาเห็นหัวใจด้านในยังเต้นอ่อนๆ
“เขาใช้พลังของจอกรักษาแบบลวกๆถึงรอดมาได้”เฮอร์เมสกล่าว
"เหลือเชื่อ ซิก มังกรฟาร์ฟเนียใหม่รอดชีวิต และได้ชนะตำนานเทพไร้พ่ายได้ ผู้ชนะคู่ที่2คือซิก มนุษย์ชาติได้รับชัยชนะเป็นครั้งแรก"
ร่างของเวเรทรัคนะและดาบทองคำแตกสลายจนกระทั่งระเบิดด้วยสายฟ้าสีเขียวเป็นฝุ่นและทำให้เทพเจ้าหลายคนที่ยังไม่เชื่อต้องยอมรับความจริงตรงหน้า
(การต่อสู้คู่ที่2)
เวเรทรัคนะ VS ซิก
ระยะเวลา : 8นาที 10วินาที
ท่าเผด็จศึก : Blasted Tree
ผู้ชนะ : ซิก
ชัยชนะของมนุษย์ชาติ : 1
ชัยชนะของเทพเจ้า : 1
ความคิดเห็น