คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : การทดสอบที่ 4 คราวน์เกม(1)
พวกเรานั่งอยู่ในห้องสีเหลืองขนาดใหญที่มีม้านั่ง ตู้ขายอัตโนมัติและโปสเตอร์ของลีโร โรที่โฆษณาเครื่องดื่มรสกล้วย
“เจ้าเต่าน้ำเงิน ข้าเองก็คอแห้งแล้ว”เร็คนอนพื้นกล่าว เรานั่งบนตัวเขาอีกครั้ง
“หา ไปซื้อเองสิฟะ”คูนตอบรำคาญ
“อ๊ะ ได้ครับ ผมไปซื้อให้เอง”แบมอาสาและวิ่งไปตู้ขายอัตโนมัติ
“ช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน”ฉันพูดหาวหวอดล้มตัวนอนกลางวัน
ไม่นานนักแบมกลับมาพร้อมคนใส่ชุดวอร์มม่วง
"แล้วนายตัวโตนั่นล่ะชื่ออะไร?"
"ฉันเป็นหัวหน้าชื่อเร็ค"
"ฉันคูน ส่วนหมอนี่เรียกแค่ไอ้เข้ก็พอ”
“อะไรนะ”
“ฉันยูราเซีย เรียกจระเข้ว่าไอ้เข้ก็ได้”
“หา!?”
“พวกของนายน่าสนใจชะมัดเลยนะ”ชิบิสึบอกแบม
“ครับ มากๆเลยด้วย”
“พยายามอยู่รอดเป็นคนสุดท้ายให้ได้นะ แบม”
“เอ๊ะ”
“ทั้งฉันและนาย หน้าตาปกติสามัญสุดๆไปเลยใช่ไหมล่ะ เพราะงั้นฉันเลยรู้สึกเห็นใจนายขึ้นมาเองน่ะ”
“เห็นใจผม”
“พอมองนายแล้วมันรู้สึกเหมือนยังพยายามได้อีก”
“อ่า…”ฉันครางกับความน่ารักของแบม
“มิตรภาพที่แสนวิเศษ”เราหันไปลีโร โรพูดพร้อมกางแขนออก
“ลีโร โรซัง”
“มาสักทีเรอะ”
“การทดสอบต่อไปเป็นอะไร?”
“ผมมีข่าวที่แสนวิเศษมาแจ้งให้ทุกคนทราบครับ”
“ข่าวที่แสนวิเศษ”
“ครับ พวกคุณได้รับโอกาสให้ท้าทายการทดสอบโบนัสครับ”
“เอ่อ คือ ถ้าการทดสอบเพิ่มขึ้น มันไม่วิเศษสำหรับพวกเราเลยสักนิดนะครับ”
“มันไม่ใช่แค่การทดสอบธรรมดาครับ ข้อแรก เข้าร่วมกันได้อย่างอิสระ ถึงไม่เข้าร่วมก็ไม่ก่อให้เกิดผลเสียอะไรครับ ข้อสอง ทีมที่ผ่านการทดสอบนี้จะถูกตัดสินว่าผ่านการทดสอบทั้งหมดแล้วครับ”
เสียงพึมพำดังไปทั่วห้องเมื่อทุกคนสนใจ
“นั่นมัน…”
“แปลว่าจะได้รับคุณสมบัติให้ปีนหอคอยได้ไงล่ะครับ”
“นั่นสุดยอดไปเลยนะ”
“มีแต่ต้องรับแล้วล่ะ”พวกปกติอีกคนที่ฉันเห็นพยายามฝ่ากำแพงร่วมกับชายในชุดวอร์ม
ทีมส่วนใหญ่ก็เห็นด้วย
“เช่นนั้น ทุกคนเข้าร่วมกันสินะครับ”ลีโรโรพูดด้วยความยินดี
“เกมที่จะให้ทุกคนเล่นก็คือคราวน์เกมครับ”
เราอยู่ในสถานที่ที่เหมือนอารีน่า มีบัลลังก์ทองคำอยู่ตรงกลางและอยู่ในห้องแยก
“คราวน์เกม”
“อธิบายง่ายๆก็คือเกมให้แย่งมงกุฏกันครับ เวลาจำกัด5นาที สามารถเข้าร่วมได้ถึง5ทีมในแต่ละครั้ง และถูกแบ่งออกเป็นทั้งหมด5รอบครับ”
“ให้ตัวแทนที่คว้ามงกุฎได้สวมมงกุฎและห้ามขยับไปจากเก้าอี้เด็ดขาดจนกว่าเกมจะจบลง ในกรณีที่ป้องกันเอาไว้ได้จนครบ5นาที อีก4ทีมที่เหลือจะแพ้ และให้4ทีมใหม่เข้าไปแทนและเริ่มศึกรอบที่2ครับ ถ้าคนที่สวมมงกุฎลงจากเก้าอี้ เกมจะสิ้นสุด ในกรณีนั้นเกมถัดไปจะเริ่มใหม่ทั้งหมด ทีมที่ครอบครองมงกุฎในรอบสุดท้ายจะเป็นผู้ชนะครับ”
“อะไรกัน รีบชนะไปก็เสียแรงเปล่างั้นเหรอ”คูนกล่าว
“ใช่แล้ว แต่ถ้าเลื่อนการเข้าร่วมออกไป สุดท้ายแล้วเกมมันอาจจะจบลงไปซะก่อนก็ได้นะครับ”
“จริงด้วยนะ”ฉันกล่าว
“แล้วก็ เกมคราวนี้มีทีมที่มาจากสนามสอบอื่นมาเข้าร่วมเพิ่มอีกทีมครับ”
“สนามสอบอื่น?”โอล่าและคูนคิดในเวลาเดียวกัน
“มีเหตุผลหลายๆอย่างน่ะครับ เอาล่ะ จะเริ่มรอบแรกแล้วนะครับ ทีมที่จะเข้าร่วมกรุณากดกริ่งในห้องพักก่อนผมจะนัดจบ”
“มาดูลาดเลากันก่อนเถอะ”คูนแนะนำ
“สอง!”
"รอบแรกเสี่ยงเกินไป"โอล่ากล่าว"รอจนถึงรอบที่4"
“3!”ทีมตัวเต็งของชิบิสึ กิ้งก่าที่มีอาวุธสีเขียวที่ดูแข็งแกร่งและชายถือดาบเดินออกไป
“4”ทีมอื่นเดินออกไป
“5!!”
ในรอบแรกมีแค่2ทีม
“พวกนายต้องเสียใจแน่”
“อย่าพูดให้ขำน่า”
“นั่นมันเจ้ากิ้งก่าที่มีสุดยอดอาวุธ ข้าว่าพวกเราออกไปบ้างเถอะ”เร็คพยายามกดกริ่ง
“เสียใจด้วย ปิดรับสมัครแล้วครับ”ลีโร โรบอก
“น่า มานั่งดูฝีมือกันก่อนเถอะ”คูนนั่งสบาย
“เช่นนั้นคราวน์เกมรอบแรก…เริ่มได้”
“คราวนี้แค่ข้าคนเดียวก็พอ พวกเจ้าไม่ต้องยุ่ง”กิ้งก่าพูดอย่างมั่นใจ
“ไม่ยุ่งๆ เชิญตามสบายเลย”ชิบิสึกล่าว
"ฉันเดิมพันเจ้ากิ้งก่า"อัลเทร่าพูดขึ้นทันที"มีใครจะเดิมพันบ้าง"
"จะบ้าเรอะ นายรู้ว่าเราทุกคนจะเดิมพันเจ้ากิ้งก่า"โอล่าตอบ
"พวกนายไม่รับมุกเลย....ฉันว่าเราได้ชื่อทีมแล้ว เป็นทีมน่าเบื่อ"
"ยินดีต้อนรับสู่ทีมน่าเบื่อ"โอล่ากล่าวโดยไม่มองเซลิสเทีย"นายอยากจะออกไปเมื่อไหร่ก็ได้ที่ต้องการ"
"อืม"เซลิสเทียพยักหน้า
อัลเทร่าไม่มีอะไรจะพูด
ในสนาม พวกปกติที่ชื่อกอนโดนซัดด้วยการชกไปกระแทกกำแพง เร็คเชียร์ ฉันเย้ยหยัน
“กอน!!”เพื่อนร่วมทีมเรียก เป็นคนที่ทะเลาะก่อนหน้านี้”แก!!”เขาโดนตะขอฟาดขึ้นไปในอากาสตบไปมาเล็กน้อยก่อนกระแทกพื้น
“นังกิ้งก่า”เพื่อนร่วมทีมคนที่3ชกเข้าที่หัวแต่เจ็บซะเอง กิ้งก่าคว้าแขนเหวี่ยงไปหาทีมของเขา
“ดูเหมือนเจ้ากิ้งก่าจะหัวแข็งเป็นหินสินะ”เร็คกล่าว
“ใช่ แม้แต่หินยังแหลก”ฉันตอบไม่ละสายตาจากการต่อสู้ หนุ่มผมดำพยายามใช้เข็มแทง แต่เขาถูกโยนทิ้ง”เธออาจจะเป็น…?”ฉันสงสัยเพราะความแข็งแกร่งของเธอ ชายผมดำลุกขึ้นวิ่งหลบผ่านตะขอของกิ้งก่า
“ตอนนี้แหละวิ่งไป”ทั้งสามวิ่งไปที่มงกุฎ แต่กิ้งก่าโดดขึ้นไปบนบัลลังก์ตะขอเหวี่ยงทำให้เกิดลมกรรโชกฟาดทุกคนออกไป ฉันไม่ได้รับผลกระทบ แต่แบมเสียการทรงตัวลอยไปบนตัวเร็ค
“แข็งแกร่งอย่างที่คิดเจ้ากิ้งก่านั่น”เร็คกล่าว
“อานัค”ชิบิสึตะโกน นั่นคือชื่อของเธอ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนเคยได้ยินมาก่อน
“เอาล่ะ ส่งมงกุฎมาให้ฉันซะ ถ้าเธอกับฮัตซ์คอยปกป้องฉันก็เหมือนชนะไปแล้ว”…แต่อานัคนอนตะแคงอยู่บนบัลลังก์พร้อมมงกุฎ”ยัยบ้า เธอจะสวมเองทำซากอะไร”
“ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ยอมให้ใครแย่งไปเด็ดขาด”
“เนื่องจากผู้ท้าชิงอยู่ในสภาพต่อสู้ไม่ได้ จะขอเริ่มรอบถัดไปครับ ผู้ที่ต้องการเข้าร่วม กรุณากดกริ่งระหว่างที่ผมนับ5ด้วยครับ”
“อานัคลงมา ตรงนั้นชิบิสึที่อ่อนแอที่สุดในทีมจะนั่งเอง คนที่แข็งแกร่งที่สุดในทีมอย่างเธอมาคอยปกป้องฉัน”ชิบิสึประท้วง
“แข็งแกร่งที่สุดในทีม”ฮัตซ์ถาม
“นายอย่ามาขัดคอคนอื่นเขาเซ่!”
“เอ่อ คนที่สวมมงกุฎไปแล้วหนนึง ไม่ว่าจะมีเหตุผลแบบไหนถ้าลงจากบัลลังก์เท่ากับแพ้ครับ”ลีโร โรเตือน
“เอ๊ะ ไม่เห็นได้ยินกฎแบบนั้นเลยนะครับ”ชิบิสึประท้วง
“รายละเอียดของกฎผมแปะเอาไว้ที่ห้องพักแล้วนะครับ”
“เอ๋!?”ชิบิสึร้อง ทีมของเขาออกไปโดยไม่อ่านแน่
เร็คเริ่มอ่านออกเสียงต่ำ
“เห เจ้าจระเข้อ่านหนังสือออกด้วยเหรอเนี่ย”คูนล้อเลียน จระเข้ตะโกนใส่ ขณะที่ฉันหัวเราะเงียบๆ
“แต่โล่งอกไปนะที่เจ้ากิ้งก่านั้นไปอยู่บนบัลลังก์”
“มันดีกับเราเหรอครับ”แบมถาม
“ใช่ คนที่อยู่บนบัลลังก์ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ คนอื่นๆก็แข็งแกร่ง แต่เธออันตราย เธอสามารถฆ่าพวกปกติส่วนใหญ่ที่นี่ได้อย่างง่ายดาย”ฉันอธิบาย
ลีโร โรกล่าวต่อ”ถ้างั้นผู้ที่ต้องการเข้าร่วมเกมรอบถัดไป กรุณากดกริ่งด้วยนะครับ”
“ถึงเวลาล่ากิ้งก่าแล้ว”เร็คกระตือรือร้น เขาจะกดกริ่งแต่คูนขวางไว้
“ยังไม่ได้”
“3…2”
“ถ้าพูดถึงขนาดนั้น ข้ายอมรับข้อเสนอด้วยช็อกโกบาร์10ชิ้นเท่านั้น”คูนทำอย่างนั้น
“1…0 ครับ หมดเวลารับสมัครแล้วครับ”
คราวนี้มีสองทีมออกมา ทีมหนึ่งสู้กับฮัทส์และอีกทีมที่มีคนนอนหลับจากตระกูลยูราเซียสู้กับชิบิสึ
“ถ้างั้นรอบที่สอง เริ่มได้ครับ”
ชิบิสึกับเซเรน่า ฉันว่าใช่นะ พวกเขาสู้กัน เหตุผลเดียวที่ฉันรู้ชื่อเธอเพราะฉันเจอเธอในห้องน้ำเลยคุยกันนิดหน่อย”อีกคนไปไหน”ชิบิสึถามได้ตรงจุด มันตลกเมื่อเซเรน่ากับเพื่อนร่วมทีมมองเขาที่กำลังหลับอยู่
“ผู้ชายน่าเบื่ออย่างนายแค่เราสองคนก็เหลือแหล่แล้วไงล่ะ”
“แต่ว่านะ ต่อให้ตายฉันก็จะไม่หนี ผู้ชายน่าเบื่อน่ะมันเซ้าซี้นะจะบอกให้”พวกเขาเริ่มสู้กันและชิบิสึสู้ได้ค่อนข้างดี
ขณะเดียวกันฮัตซ์จัดการอีกทีมได้อย่างง่ายดายด้วยดาบบินสูงต่ำของเขา ชิบิสึกำลังจะโดนมีดแทง แต่ฮัตซ์เข้ามาช่วยไว้เคาะมีดเซเรน่าออก
ชิบิสึเข้ากอดนักดาบ”ได้นายช่วยไว้เลย มายเฟรนส์”เขาดูอึดอัดมากพยายามผลักชิบิสึออกไป
“อีกคนไปไหนแล้ว”
“หลับอยู่ตรงนั้น”
“หลับเหรอ? พวกพ้องกำลังสู้อย่างเต็มที่อยู่แท้ๆ”
ยอมรับว่าน่าสงสัย นอนในระหว่างต่อสู้
“ฉันอยากล่าเจ้าพวกนั้นไวๆแล้ว ห้ามข้าทำไมเจ้าเต่าน้ำเงิน”
“ยังเพิ่งแค่รอบสองเองด้วย”
“เอาเถอะ เดิมทีก็ควรลงไปรอบนี้แหละ”คูนกล่าว
“เกมนี้ทีมที่นั่งบัลลังก์จะเสียเปรียบในรอบที่สอง อย่างมากก็รอบที่3”
“ถ้าเกมดำเนินต่อไปทีมเข้าร่วมก็จะเพิ่มขึ้น ถึงสู้กับทีมที่นั่งอบู่บัลลังก์ไปเท่าไหร่ก็จะถูกทีมอื่นขัดขวาง ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด มีความเป็นไปได้ที่มงกุฎจะถูกชิงไป”
“แทนที่จะไปสกัดกั้นทีมอื่นพร้อมชิงมงกุฎไปด้วย สู้ไปนั่งบนบัลลังก์ตอนนี้เลยจะสบายกว่าเยอะ”
“ถ้างั้นทำไมไม่เข้าร่วม ทำไมไม่สู้?”
“เพราะคนที่นั่งบัลลังก์คือคุณอานัคสินะครับ”แบมกล่าว
ฮัทส์มองชายที่หลับอยู่พยายามผลักชิบิสึ ทันใดนั้นคนที่ง่วงนอนก็หลบดาบ เขาชูฝ่ามือขึ้นไปที่อานัคที่กำลังพักผ่อน บอลน้ำก่อตัวขึ้นบนมือ
“อานัคหลบเร็ว นั่นชินซู เขาเป็นเวฟคอนโทรลเลอร์”ฮัทส์ตะโกน อานัคโดดขึ้นไปบนบัลลังก์เลี่ยงคลื่นชินซูทรงพลัง มันไม่ได้แข็งแกร่งเท่าชินซูที่ฉันควบคุม แต่ยังทำร้ายพวกปกติได้ เขาต้องมาจาก10ตระกูลใหญ่ เซเรน่าและเพื่อนที่มีเขาพุ่งเข้าใส่
“ถ้าแตะต้องอีหนูผู้น่ารักของฉันพวกแกตายแน่”ชิบิสึกับฉัทส์วิ่งไปที่บัลลังก์ คลื่นชินซูพุ่งใส่ อานัคออกมาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ
“คนกำลังหลับเพลินๆอยู่แท้ๆ”
“ฉันเข้าใจ ถูกฝืนปลุกขึ้นมามันน่าโมโหใช่มั้ยล่ะ”หนุ่มขี้เซาตอบ”ยอมแพ้ซะ ฉันสามารถเล็งบัลลังก์ตรงไหนก็ได้”
อานัคชักตะขอขึ้น”ลุกไหม้”
“ฉันจะฆ่าให้หมด”
ฉันจำอาวุธนั่นได้แล้ว”นั่นมัน…กรีนเอพริล”ฉันพูดและทุกคนตกใจหมด แม่เคยเล่าให้ฟัง
กรีนเอพิลขยายใหญ่และกระแทกเวฟคอนโทรลเลอร์
“เลาโร”เซเรน่าตะโกน เลาโรกระเด็นไป
“แกบอกว่าสามารถเล็งบัลลังก์ได้จากทุกที่งั้นสินะ ถ้างั้นข้าก็จะฆ่าพวกแกทุกคนจากตรงนี้ได้”กรีนเอพิลแยกเป็นหลายส่วน เลาโรบินไปรอบๆหลบพวกมัน เพื่อนร่วมทีมคนอื่นกำลังวิ่งหนีเช่นกัน
"นั่น....อาวุธอะไรน่ะ"เซลิสเทียถาม
"กรีนเอพิล"โอล่าตอบ
"กรีนเอพิล"เซลิสเทียประหลาดใจ
"ใช่ ผู้หญิงคนนั้นคือ....อานัค จาฮาด"
"พูดให้ถูกคือเธอเป็นลูกสาวของอานัค จาฮาด"
“เจ้าอาวุธนั่นสุดยอดจริงๆ”เร็คกล่าว
“ตัดใจจากเกมนี้กันเถอะ มันโกงไม่ใช่รึไง ผู้ใช้อาวุธเริ่มต้นเนี่ย”คูนถูกขังจังหวะด้วยแบมที่กรีดร้อง แบล็คมาร์ชตื่นตัวและแบมพยายามคุมมัน
“ช่วยอยู่นิ่งๆด้วยเถอะครับ”แบมร้อง แต่ผ้าคลุมแบล็คมาร์ชโดนเผา อานัคหยุดเมื่อกรีนเอพิลตอบสนองต่อพลังของแบล็คมาร์ช เธอมองมาทางเรา
เซเรน่าคว้าตัวเลาโรและลากเขากลับห้องส่งผลให้พวกเขาตกรอบ
“ทำได้ดีมาก อานัค”ชิบิสึเรียกกิ้งก่าที่จ้องมาทางเรา”อานัค”
ตอนนี้ฉันกำลังยืนคอยจับตาดูอานัค คูนมองแบม”แบม ไม่เป็นไรครับ”
“ครับ ดีกว่าเมื่อกี้แล้ว”
“ข้าเข้าใจนะ เจ้านั่นมันอยากจะสู้กับท่านเร็คผู้นี้”
“ครับๆ”คูนพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“อันตราย”ฉันร้องเห็นกรีนเอพิลฟาดประตูเปิดออก ฉันใช้ชินชูสร้างดอกกุหลาบชมพูมาปกป้องเราจากเศษซาก
“ทำไมแกถึงมีแบล็คมาร์ชอยู่ได้”อานัคมองด้วยแววตาคลั่ง แบมยังดิ้นรนกับอาวุธ”อาวุธนั่นไม่คู่ควรกับแก”
“เขาคู่ควรมากกว่าหล่อน ยัยตัวปลอม”เธอแข็งทื่อกับคำพูดเด็ดขาดของฉัน
“อานัค ออกห่างจากบัลลังก์มาทำไม”ชิบิสึตะโกนใส่หน้าเธอ”พวกเราถูกตัดสิทธิเลยนะ”
“รีบส่งมาซะ”
“ลงมาเพราะอยากได้ของพรรค์นั้นงั้นเรอะ”
“ของพรรค์นั้น? นี่พูดงั้นเหรอ”อานัคบีบนิ้วของชิบิสึ”นั่นเป็นหนึ่งในซีรี่ย์13เดือนของช่างฝีมืออาซูล เอ็ดวารุ แบล็คมาร์ช”
“เป็นอาวุธในตำนานที่ซาฮาร์ท ราชาของหอคอยนี้มอบให้กับเจ้าหญิงนั่นน่ะเหรอ ว่าแต่ ทำไมเธอต้องการของแบบนั้น”
“ฉันได้กลิ่นแบบเดียนกันจากอาวุธเธอ”ฮัทส์กล่าว
“อาวุธนี้เป็นหนึ่งในซีรี่ย์13เดือน กรีนเอพิลและข้าคือลูกสาวของซาฮาร์ท”
“เจ้าหญิง”
“เจ้าชื่อแบมงั้นสินะ เอ้า รีบส่งมันมาซะ นั่นเป็นอาวุธที่เจ้าไม่สมควรมีอยู่กับตัว”
“ฝันเถอะ””ไม่ได้ครับ”ฉันกับแบมพูดพร้อมกัน แบมพูดต่อ”เพราะนี่เป็นของที่ยืมมาจากคุณยูริ ผมยกให้คุณไม่ได้ครับ”
เร็คหัวเราะ“เยี่ยมมากเจ้าเต่าดำ”
“งั้นเหรอ ถ้าอย่างงั้น…”อานัคยกกรีนเอพิลขึ้น เราทุกคนเตรียมป้องกัน แต่ลีโร โรมาข้างหลังหยุดเธอไว้
“ผมไม่ยอมให้ทำอะไรตามใจไปมากกว่านี้แล้วครับ อานัค ซาฮาร์ท”ลีโร โรกล่าว”ผู้ตกรอบกลับห้องไปซะ”
“ไม่ได้นะรู้ไหม อย่าทำให้ผู้คุมฟิวส์ขาด”ชิบิสึเตือน
“แบม มาเดิมพันกับข้าซะ”
“เดิมพัน”
“อ่า เอากรีนเอพิลกับแบล็คมาร์ชเป็นเดิมพัน”
“นั่นฟังดูน่าสนุกดีนะครับ”
“คุณลีโร โร”
“ถ้าคราวน์เกมดำเนินต่อไปได้ผู้คุมอย่างผมก็ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้นครับ”
“ถ้าทีมของเจ้าอยู่รอดในคราวน์เกมเป็นทีมสุดท้ายได้ ข้าจะยกกรีนเอพิลให้ แต่ถ้าเจ้าแพ้ข้าจะเป็นฝ่ายชนะ ข้าขอรับแบล็คมาร์ชไป”
“ไม่เอาครับ ทำไมผมต้องเดิมพันแบบนั้นด้วยครับ”
“เพราะยังไงซะ ถ้าเกมนี้จบ ข้าก็ตั้งใจจะฆ่าเจ้าแล้วชิงแบล็คมาร์ชมา”
“ถ้าทำได้ก็ลองดู”ฉันคำราม เธอมองอานัคด้วยความปรารถนาจะกำจัดเธอตอนนี้ อานัคมองมือขวา เถาวัลย์หลายต้นงอกออกมาพร้อมโจมตี
"ฉันขอเตือน ถ้าเธอทำร้ายเขาแม้เส้นผมสักเส้น ฉันจะตัดแขนขาเธอชดเชย"
"ข้าอยากเห็นเจ้าลอง"อานัคท้าทายเธอและมองแบม"แล้วนายจะซ่อนหลังผู้หญิงแบบนี้เหรอ"
“ถ้างั้นขอเริ่มคราวน์เกมต่อนะครับ”ลีโร โรพูดถอดมงกุฎจากหัวของอานัคไปคืนที่เดิม
อานัคกับทีมของเธอกลับห้อง ระหว่างทางฉันเห็นทีมสวมเสื้อคลุมคนหนึ่งกระซิบทำให้อานัคพุ่งใส่ แต่ถูกดาบของฮัตซ์ขวางไว้กลับไปห้องของพวกเขา
ลีโร โรเหลือบมองผีเสื้อน้ำเงินที่จากไป
....
.....
......
"ดูเหมือนแรงเกอร์จะไม่คิดว่าการแอบดูเป็นเรื่องใหญ่ เขาเลยไม่ทำลายผีเสื้อนาย"อัลเทร่าได้ยินเซลิสเทียกล่าวเมื่อแรงเกอร์สังเกตเห็นผีเสื้อที่ใช้สังเกตการณ์
ทั้งสามอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่ออานัคกระโจนออกจากบัลลังก์
เขามองไปทางโอล่า
"แต่ในฐานะเจ้าหญิงจาฮาดตระกูลฮา ไม่ว่ายังไงยูริก็เป็นพี่สาวของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่สนใจเค้าเพราะเธอเย็นชา แต่แบล็คมาร์ชเป็นอาวุธชั้นยอด เธอจะไม่สู้เพื่อชิงมันเหรอ"
"ทำไมฉันต้องทำด้วย"โอล่าเยาะเย้ย"ของที่เธอทำหล่นเธอควรเก็บมันด้วยตัวเอง นอกจากนี้ในมือคนอ่อนแอและโง่เขลา อาวุธทรงพลังไม่ต่างจากดาบหักๆ"
อัลเทร่าแค่มองโอล่า ไม่ว่ายังไงแบล็คมาร์ชก็ยังเป็นแบล็คมาร์ช และแม้อานัคจะเป็นลูกนอกสมรสของจาฮาด แต่พลังของเธอไม่อาจมองข้ามได้ เธอยังกล้าเรียกอานัคกับกรีนเอพิลว่าดาบหักๆและคนอ่อนแอที่โง่เขลา
"อสุรกายตัวจริง"เขาคิดขณะรอบ3เริ่มขึ้น
"เราจะไม่เข้าร่วมเหรอ"
"ตอนนี้ฉันสนใจจะเป็นผู้ชมมากกว่า ฉันไม่คิดจะเข้าร่วม"โอล่าไม่มองเขา เซลิสเทียมองผีเสื้อของเธอไม่มีเจตจำนงจะร่วมเล่นเกม
อัลเทร่าถอนหายใจอย่างโล่งอกและมองออกไป
"ฉันกังวลว่าพวกเธอจะเข้าร่วมและฆ่าพวกปกติคนอื่น ฉันไม่สนุกที่ต้องเสียเวลาบนชั้นนี้....แต่ฉันต้องยืนยันตัวตนของเธอ"
....
.....
......
เราเตรียมออกไปในรอบต่อไป
“ขอโทษนะครับ”แบมพูดขึ้น”เป็นเพราะผมเลยกลายเป็นเรื่องยุ่งยากขึ้นมา”
“ช่างเถอะ ผลลัพย์ทำให้ลากเจ้ากิ้งก่าลงมาจากบัลลังก์มาได้ แล้วอีกอย่าง นายสุดยอดไปเลยล่ะ นายไม่ยอมยกแบล็คมาร์ชให้เจ้ากิ้งก่าไปนี่”
“เรื่องนั้นเพราะราเชลบอกห้ามหักหลังผู้หญิง ผมแค่ทำตามที่เธอบอก”
ฉันเย้ยหยันเมื่อได้ยินชื่อของเธอ”นั่นมันอะไร แบม นายไม่เคยหักหลังใคร ผู้หญิงหรือไม่ มันก็แย่พอกัน”
“นายมันอ่อนแอ แต่ว่าเพราะแบบนั้นถึงได้สุดยอด มีชีวิตเป็นเดิมพันแท้ๆแต่ยังรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับคนอื่น ฉันทำไม่ได้หรอก”
“ผู้เข้าร่วมถูกกำหนดแล้วครับ จะขอเริ่มเกมรอบที่3ครับ”
“ไปกันได้แล้ว เจ้าพวกเต่าทริปเปิ้ล”เร็คตะโกน
@@@@@@@
ความคิดเห็น