คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ก้าวข้ามเทพเจ้า
ทั้งสองเตรียมจะเปิดศึกกัน แต่ว่าก่อนหน้านั้น
“เฮ้ เจ้าจะสู้ไหวเหรอถ้าไม่มีสิ่งนั้น”เวเรทรัคนะพูดขึ้น
“ห๊ะ?”ซิกขมวดคิ้ว
“ก็ไอ้ท่าประสานพลังอะไรนั่นน่ะ ถ้าไม่มีมัน...เจ้าหนูจะตายโดยไม่รู้ตัวนะ”
“มาแล้วล่ะ”ซิกชี้ไปข้างบน
“เพกาซัส”
“ท่านพี่เรจินไรฟ์”
“ซิกยื่นมือมา เราต้องปรับคลื่นให้ตรงกัน”เรจินไรฟ์โดดลงจากเพกาซัส”ถ้าเสร็จสิ้นแล้วละก็ข้าจะเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้า”
นิ้วพวกเขาสัมผัสกันแล้วเรจินไลฟ์ก็กลายเป็นแสงไปรวมที่มือของซิก
มันหลายเป็นดาบที่มีรูปร่างเหมือนดาบฟาฟเนีย
“เหมาะมือดี”ซิกออกความเห็น
“โฮ่ๆๆ”เวเรทรัคนะหัวเราะ
เวเรทรัคนะ เทพผู้พิชิตยิ้มเย้ยหยัน ซิกมองคู่ต่อสู้เขาอย่างประหม่า ถึงรูปร่างเป็นเด็ก แต่เขาได้ชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุดในเปอร์เซีย
“ช่างเป็นอะไรที่น่าสนใจจริงๆทุกท่าน ซิกได้รับโวลุนก์คือดาบฟาฟเนีย”
“นี่น่าจะสนุก”เทพผู้พิชิตพึมพำ
"ดูเหมือนทั้งสองกระตือรือร้นจะสู้กันเต็มที่แล้ว แต่มีบางอย่างต้องทำก่อนการต่อสู้นองเลือด"
"ซิก"เสียงหวานดังขึ้น เสียงที่บริสุทธิ์และศักดิ์สิทธิ์ซึ่งแม้จะผ่านไปยาวนานก็ทำให้หัวใจเขาเต้น
"มาสเตอร์"อีกเสียงดังด้วยความตื่นเต้นและดีใจ มันเป็นเสียงบุคคลที่ซิกรู้จักดี
เขาจะลืมคนรักและคนที่เคยเป็นเซอร์แวนท์ของเขาได้ยังไง
แจนน์ ดาร์ค เคยเป็นกรรมการของมหาสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ในโรมาเนียและแอสโทโฟร 1ใน12อัศวินแห่งชาเลอมาญที่เป็นแบล็คไรเดอร์และเซอร์แวนท์ของซิก
มังกรผู้ชั่วร้ายไม่สามารถขอเซอร์แวนท์ที่ดีกว่าคนที่เสี่ยงชีวิตช่วยให้เขาชนะกรรณะ วีรชนผู้เมตตาและอาจเป็นเซอร์แวนท์ที่ทรงพลังที่สุดในสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์
ข้างๆเขาเห็นแจนน์ที่รักของเขา หลังไปยังเบื้องหลังของโลกที่มีเพียงสัตว์มายาเท่านั้นที่ไปได้ เขาหลับไหลและฝันถึงเหตุการณ์ในสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตอนนี้การได้พบกันอีกครั้งทำให้ซิกแทบอยากออกจากลานประลองไปหานักบุญ
อย่างที่พูด แทบ...
ก่อนเขาจะไปเจอเธอ
เขาต้องโค่นล้มเทพเจ้า
มังกรชั่วร้ายส่งรอยยิ้มอ่อนโยนให้แก่คนรักของเขากับเซอร์แวนท์ สำหรับทั้งคู่นั่นคือทั้งหมดที่เขาต้องการ
ตอนนี้ทุกอย่างจบแล้ว ตัวแทนที่3ของมนุษย์ชาติและเทพเจ้าเผชิญหน้ากัน
ในใจ หัวใจมังกรที่เคยเป็นของซิกฟรีดวีรบุรุษผู้สังหารมังกรเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น อีกฝ่ายก็ไม่ต่างกัน
เรื่องนี้ทำให้เขานึกย้อนไปการต่อสู้สุดท้ายของเขากับกรรณะ แต่เขารู้ว่านี่เป็นการต่อสู้รุนแรงกว่าการต่อสู้กับบุตรเทพแห่งดวงอาทิตย์
แม่มีความภาคภูมิใจเพียงเล็กน้อยและไม่สำคัญใดๆ เขาก็ไม่อาจยอมแพ้ได้
เขามีหลายคนต้องปกป้อง
ดวงตาสีแดงของโฮมุนครูสสบตากับดวงตาสีทองของเทพเจ้าผู้ไร้พ่าย การต่อสู้ของเจตจำนงเริ่มนานก่อนการต่อสู้ถึงตายจะเริ่ม
ผู้ชมทั้งสองฝ่ายเต็มไปด้วยความเครียด เวเรทรัคนะ1ใน6ผู้พิทักษ์ของสแปนต้ามายู ตรงข้ามกับอังรีมายู เทพเจ้าแห่งชัยชนะคือผู้ขับไล่เทพเจ้าแห่งความมืดและความชั่วร้าย
แม้อาหุระมาสดาคือเทพเจ้าสูงสุด แต่เขาไม่ใช่นักรบเป็นแค่ผู้สร้างเท่านั้น จึงมีสุดยอดนักรบอย่างเวเรทรัคนะ
ผู้ที่ไม่เคยพลาดความขัดแย้งใดๆที่เป็นดังสงคราม เกิดมาเพื่อได้ชัยชนะ ผู้คนต่างเรียกขานเขาด้วยความยำเกรง
ตอนนี้เทพเจ้าแห่งชัยชนะจะสู้กับมนุษย์ชาติ พวกเขาจะต่อกรเทพเจ้าองค์นี้ได้ไหม
อีกด้านหนึ่ง เทพเจ้าจ้องมองซิก เขาอาจจะเป็นแค่โฮมุนครูส แต่การที่เขาเป็นร่างเกิดใหม่ของฟาฟเนียทำให้พวกเขากังวลใจ
มังกรชั่วร้ายที่ทรงพลังที่สุด มังกรที่สืบทอดพลังของมาชูซู
มาชูซู มังกรบาบิโลเนียที่ทรงพลังที่สุดและบุตรชายที่น่ากลัวที่สุดของเทียแมทซึ่งเผชิญหน้ากับมาดุคเป็นเวลา40วัน
การสู้รบนั้นทำให้เกิดภัยพิบัติ
ในที่สุดมาชูซูกลายเป็นสัญลักษณ์ของเทพเจ้าสูงสุดของเมโสโปเตเมีย มังกรของเทพเจ้ามาดุค
และฟาฟเนีย คือผู้สืบทอดอำนาจของบุตรชายผู้เกรียงไกรของเทียแมท
สัตว์มายาไม่มีสติปัญญาและทำตามสัญชาตญาณเท่านั้น พวกเขาคุกเข่าแสดงความเคารพต่อมังกรชั่วร้าย
การกระทำนั้นทำให้ซิกอึดอัด แต่เขาไม่พูดอะไร เขามุ่งความสนใจไปที่การโค่นล้มเทพเจ้า
“โฮ่ๆๆ โวลุนก์กลายเป็นฝักดาบ มันคงมีความสามารถเพิ่มพลังให้กับดาบ”เวเรทรัคนะวิเคราะห์ดาบที่เอวซิก”เจ้านี่รสนิยมใช้ได้นะ แม้เป็นเพียงโฮมุนครูสที่มนุษย์สร้างขึ้น”
“ใช่ มันเป็นของมีค่าสำหรับฉัน เพื่อนเก่ามอบให้ฉันและมันอยู่เคียงข้างฉันเสมอ”ซิกยิ้มเล็กน้อยมองเทพเจ้าที่เหมือนเด็ก”แล้วอาวุธของนายล่ะ?”
ลานประลองเงียบ เทพเจ้าตกตะลึงที่โฮมุนครูสเรียกเทพเจ้าแห่งชัยชนะและการพิชิตห้วนๆ
"โฮมุนครูสกล้าพูดกับท่านเวเรทรัคนะได้ยังไง"เทพเจ้าแอสการ์ดคนนึงตะโกน"แกไม่รู้หรอกว่าความทุกข์ทรมาณจากความโง่เขลากำลังมาเยือน"
"บางทีการเป็นมังกรหลายศตวรรษทำให้สมองมันไหม้"
"อาจจะ แต่...ฉันชอบหน้าตาของเขา"เทพธิดาที่มีผมสีบลอนด์ สวมเสื้อผ้าและชุดเกราะคล้ายกับวัลคีรี่
เทพธิดาองค์นี้เป็นเพียงเทพไม่กี่ตนที่สามารถทำให้ราชาแห่งเทพเจ้านอร์สหวาดกลัวได้
เฟรย่า เทพธิดาแห่งความรัก ความงามและความอุดมสมบูรณ์ ผมสีทองของเธอส่องสว่างราวกับดวงอาทิตย์และดวงตาสีฟ้าราวกับท้องนภา ความงามของเธอ...ยากจะเปรียบเทียบได้
เห็นได้ชัดว่าเธอสนใจในตัวซิก และบางทีอาจเป็นเพราะเธอเป็นส่วนหนึ่งในตัวของเซอร์แวนท์บางตนในคาลเดีย
เนื่องจากรูปแบบการกำเนิดที่คล้ายกันของทั้งสองทำให้พวกเขามีส่วนเชื่อมโยงกัน เฟรย่ารู้สึกได้
และแจนน์ไม่ชอบแบบนั้น
หรือพูดให้ถูกไม่มีแจนน์คนไหนชอบ
มาชูมองเทพเจ้าไร้พ่ายที่พวกเขาต้องสู้อย่างประหม่า แต่ความเชื่อมั่นอลายาต่อซิกไม่สั่นคลอน ความเชื่อมั่นขยายไปยังพันธมิตรคาลเดีย แต่ผู้ปกครองเคาเตอร์การ์เดี้ยนคนที่สองก็รู้ว่ามันเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก
“โห เจ้าพูดกับข้างั้นสินะ”เวเรทรัคนะพึมพำด้วยสีหน้าตื่นเต้น เส้นผมบังใบหน้าแต่ยังเห็นรอยยิ้มที่น่าขนลุก”นานแล้วที่มีคนพูดกับข้าแบบนั้น”
ลมพายุรุนแรงพัดรอบเทพเจ้าไร้พ่าย
“ข้าอยาหได้ยินเสียงกระดูกเจ้าตอนข้าบดมันเป็นชิ้นๆ”เวเรทรัคนะยิ้มโพสท่าไอดอล
มันน่าแปลกที่เห็นเทพเจ้าผู้ทำสงครามมากมายโพสท่านั้น แต่ทุกคนไม่แสดงความเห็นหรือพูดอะไร...ไม่มีใครอยากตกเป็นเหยื่อของเทพไร้พ่าย
แม้นักดาบญี่ปุ่นคนนึงจะน้ำตาไหลเมื่อเทพเจ้าโชตะทำท่าทางซื่อและไร้เดียงสา
“เพราะงั้นข้าเลยลุยด้วยมือเปล่าน่ะ”
แรงกดดันแผ่ไปทั่วลานประลอง มันน่ากลัวมากจนทำให้รู้สึกเหมือนเป็นแค่แมลง
แต่ก็มีผู้มาคลายความตึงเครียดไว้
“โอ้ อย่าพึ่งรีบร้อนท่านเวเรทรัคนะ เรายังต้องเลือกสถานที่ประลองรอบที่สอง”ผู้พิทักษ์ของนอร์สกล่าวมองซิก”เนื่องจากฝ่ายมนุษย์แพ้ในรอบก่อน เจ้ามีสิทธิเลือกสนามประลองรอบต่อไป”
โฮมุนครูสประหลาดใจ แต่ก่อนเขาจะคิดหรือพูดอะไรเทพเจ้าไร้พ่ายก็พูดขึ้น
“โอ้ ไม่ต้องสนข้า เลือกสถานที่ที่เจ้าชอบเช่นบ้านเกิดให้ข้าเห็นพลังทั้งหมดของเจ้า”เวเรทรัคนะยิ้มอย่างไร้เดียงสา”มันไม่ส่งผลต่อข้ามาก ไม่ว่าเป็นการต่อสู้แบบไหนข้าก็ต้องเป็นชนะเสมอ...ดังนั้นจงมอบการต่อสู้ที่ดีที่สุดให้ข้า ซิก มังกรชั่วร้าย”
แม้ซิกไม่สนเทพเจ้าไร้พ่ายมากนัก แต่การต่อสู้ในบ้านเกิดจะทำให้เขาได้เปรียบ
“ถ้าอย่างนั้น...ฉันเลือกโรมาเนีย”ซิกพูดขึ้น”หวังว่าคุณจะไม่เสียใจภายหลังนะ”
มนุษย์ได้ยินโฮมุนครูสพูกแล้วโห่ร้อง ฝั่งเทพเจ้าแค่กลอกตาไม่แสดงท่าทีมากเพราะพวกเขารู้และมั่นใจในพลังของเวเรทรัคนะ
เขาไม่เคยพ่ายแพ้และจะไม่แพ้ในวันนี้
“ถ้างั้นมาเริ่มกันเลย”ไฮม์ไดม์ตะโกน
เหมือนรอบก่อน นักสู้ทั้งสองถูกเทเลพอร์ตมายังดินแดนโรมาเนีย
“นามของข้าคือเวเรทรัคนะ เทพเจ้าแห่งชัยชนะและการพิชิต นักรบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหมู่เทพเจ้า เทพเจ้าผู้ไร้พ่าย ข้าเผชิญหน้าอังรีมายูเป็นพันครั้งและทุกครั้งข้าหยุดเขาได้ ทุกคนต่างสรรเสริญข้า ผู้แข็งแกร่งที่สุด ข้าเป็นมาตลอด และข้าได้มาเผชิญหน้าเจ้าวันนี้ จงขานนามของเจ้า”
“เอ่อ...ฉันชื่อซิก”โฮมุนครูสพูดอย่างอึดอัด”ขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง แต่ฉันเป็นแค่โฮมุนครูสธรรมดา ฉันอาจไม่มีพลังมากนัก แต่ฉันจะทำให้ดีที่สุด”
“การต่อสู้เริ่มแล้วนะครับ”ไฮม์ไดม์บอกทั้งคู่ที่มั่วแต่แนะนำตัว
“ดูเหมือนจะคุยกันมากไปหน่อย”เวเรทรัคนะพูดอย่างร่าเริง”มาเริ่มกันเลย”
ทันใดนั้นเทพเจ้าไร้พ่ายก็หายตัวไปพร้อมสายลมพัดเข้าหาซิก มังกรชั่วร้ายประหลาดใจกับความเร็วของเทพเจ้า
เวเรทรัคนะโผล่มาหน้าคู่ต่อสู้ ในมือถือดาบทองคำที่พร้อมจะตัดตัวแทนคนที่สองของมนุษย์ชาติ
“เจ้าจะตามทันไหม”เวเรทรัคนะฟาดดาบลงไป
ถึงอย่างงั้น
ซิกเบี่ยงมันออกไปด้วยดาบของเขา
พลังงานสีเขียวไหลออกมาจากร่างกายของเขา ดวงตาของเขาดูคมกริบขึ้นและแข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ
“โห ไม่เลวนี่นา”เทพเจ้าเปอร์เซียยกย่อง มีไม่กี่คนที่รอดจากการโจมตีครั้งแรกของเขา...และการเบี่ยงดาบเขาออกไปไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
“ว้าว เวเรทรัคนะบุกก่อนอย่างรวดเร็วและดุดันเช่นเคย แต่ซิกป้องกันได้ง่ายๆ”
“เยี่ยมมากซิก”แอสโทโฟรร้อง
“เย้ พี่ชาย”แจนน์เด็กตะโกนเชียร์ เธอมีผมสีขาวและสวมชุดคริสมาสต์
แจนน์ผู้ใหญ่ยิ้มเล็กน้อยมองตัวเธอร่างเด็กและอัลเทอร์ แม้เธอมีความสุขที่ได้ใกล้คนรักและเธอสามารถคาดเดาการโจมตีของเทพเจ้า แต่อยากให้พี่สาวอีกคนอยู่ที่นี่เพื่อเชียร์เขา
พวกเธอสนิทกันแม้ร่างด้านมืดจะปฎิเสธความรักที่มีต่อโฮมุนครูส
แต่สัมผัสที่6ของนักบุญแห่งออร์เลอองไม่ได้บอกแบบนั้น
นั่นไม่สำคัญ
ริทสึกะและกูดาโกะต่างตะโกนเชียร์โฮมุนครูสขณะที่มาชูปรบมืออย่างร่าเริง มนุษย์คนอื่นตะโกนเชียร์อย่างตื่นเต้น
กรรณะยิ้มแต่ยังหวั่นใจ เวเรทรัคนะเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง สกิลประสบการผู้อาภัพของเขาบอกแบบนั้น
ฝั่งทวยเทพ
“ช่างน่ารำคาญเสียจริง แต่ก็ขอแสดงความยินดีกับเจ้านั่นด้วบล่ะนะที่ผ่านบททดสอบแรกของท่านเวเรทรัคนะไปได้”ชายร่างสูงใหญ่เปลื่อยท่อนบนสวมผ้าคลุมปกปิดและหมวกเกราะโรมันพูดจิบชา”มนุษย์นี่ช่างโง่เขลาเสียจริงว่าไหม เฮอร์เมส”
เขาคือเทพสงครามอาเรส 1ใน12เทพโอลิมปัส บุตรชายของซุส
“ใช่แล้วล่ะท่านพี่”ชายหนุ่มสวมชุดพ่อบ้าน เฮอร์เมส เทพแห่งการข่าวสาร 1ใน12เทพโอลิมปัสเช่นกัน
“ฮ่าๆๆ ไม่เลวเลย”เทพเจ้าไร้พ่ายกำลังสนุกแม้ซิกและผู้ชมจะสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่ไม่คิดปกปิด”งั้นการโจมตีต่อไป”
เทพเจ้าฟาดฟันดาบใส่โฮมุนครูส
“พลังๆๆๆ”เทพเจ้าร้องตะโกนขณะโจมตีด้วยความเร็วระดับทวยเทพ
เขาเหวี่ยงดาบไปทางขวาซ้ายขึ้นลงในแนวแทยงมุม สายลมรุนแรงก็กระหน่ำรอบตัวเขาเช่นกัน
แต่แม้เทพเจ้าแห่งการพิชิตจะโจมตีรุนแรงมาก แต่มังกรชั่วร้ายก็บล็อก เบี่ยง หรือหลบการโจมตีของเทพเจ้าได้
ดวงตาที่เฉียบคมติดตามการเคลื่อนไหวของเทพเจ้าขณะที่แกว่งดาบราวกับเขาเป็นยอดนักดาบ ผู้ชมสังเกตแสงสีฟ้าอมเขียวแผ่ออกจากร่างโฮมุนครูสขณะต่อกรกับเวเรทรัคนะ
เป็นไปได้เพียงอย่างเดียว
มันคือประสบการและการต่อสู้ด้วยดาบของซิกฟรีดที่ตกทอดมาสู่โฮมุนครูสและการดูดซับเวทมนตร์จากธรรมชาติแล้วโจมตีด้วยสายฟ้าที่เบอเซิร์กเกอร์ตนหนึ่งเคยครอบครองรวมกันอยู่ในร่างใหม่ของโฮมุนครูส ทั้งสองอย่างนี้รวมกันทำให้ซิกกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ ทรงพลังและโอนอ่อน
นี่คือสิ่งที่เวเรทรัคนะ
เขารอคอยคู่ต่อสู้ที่คู่ควรมายาวนานเกินไป
และตอนนี้...แกนกลางศักดิ์สิทธิ์บอกว่ามันอยู่ตรงหน้าเขา
นี่คือสิ่งที่ฉันโหยหาที่สุด
@@@@@@@@@@
หลายพันปีก่อน
ในทะเลทรายที่รกร้างว่างเปล่า มีแต่ความพินาศ
แผ่นดินถูกเผาทำลาย พืชพันธุ์น้อยนิดที่มีอยู่ถูกกวาดล้างไป
ศูนย์กลางเป็นหินสีดำขนาดใหญ่ที่จารึกเป็นภาษาเปอร์เซีย...และคำสาปแช่ง
ด้านหน้าก้อนหินมีสิ่งรูปร่างคล้ายมนุษย์ที่กำเนิดจากความมืด มีดวงตาสีทองเปล่งประกายราวกับเปลวไฟและร่างกายของเขาก็พ่นควันสีดำและมลพิษออกมา
อังรีมายู
เทพเจ้าแห่งความมืดยิ้มอย่างสนุกนานแม้อยู่ในสภาพร่อแร่และจะแตกดับ
ต่อหน้าเขาคือเทพเจ้าที่ชนะเขานับครั้งไม่ถ้วน
เวเรทรัคนะ
แต่เขาไม่ได้ดูเหมือนเด็ก แต่เป็นนักรบที่ปกคลุมไปด้วยเลือดของอังรีมายู
“ฮ่าๆๆๆ เจ้าทำได้เยี่ยมมากเวเรทรัคนะ”
ดวงตาสีทองของเวเรทรัคนะจับจ้องเขา
“ไอ้บ้า เมื่อไหร่แกจะหายไปวะ ข้าเบื่อแล้ว”
แต่อังรีมายูชอบความโกรธของศัตรู
“เวเรทรัคนะที่น่าสงสาร เจ้ารู้ดีว่ามีเพียงสแปนต้ามายูที่แท้จริงเท่านั้นที่สามารถลบล้างข้าได้และมันจะเกิดขึ้นในวันพิพากษาเท่านั้น”เทพเจ้าแห่งความมืดแสยะยิ้ม
พายุเฮอริเคนพัดออกมาจากร่างเวเรทรัคนะ
“สำหรับตอนนี้เวเรทรัคนะ เจ้าถูกสาปให้มีชีวิตนิรันดร์ คำสาปแห่งชัยชนะอันขมขื่น เจ้าจะไม่รู้สึกถึงชัยชนะที่แท้จริงอีกต่อไป ฮ่าๆๆๆ”
เสียวหัวเราะของเทพเจ้าแห่งความชั่วร้ายดังกึกก้องไปทั่วก่อนเนเรทรัคนะตัดมันทิ้ง แต่สิ่งที่เขาตัดไปเป็นเพียงร่างแวาตาร์ของเทพเจ้าแห่งความชั่วร้าย ร่างจริงเขาถูกปิดผนึกไว้ในหินก้อนใหญ่ที่มีเพียงสแปนต้ามายูที่จะทำลายได้
เวเรทรัคนะได้รับคำสาปชั่วนิรันดร์
ไม่อาจสัมผัสถึงการต่อสู้และชัยชนะอีกเลย
แต่...
ไม่ได้บอกว่าเขาจะไม่อาจรู้สึกถึงความพ่ายแพ้ที่เต็มเปี่ยมด้วยความสุขได้
@@@@@@@@@
“เพราะข้าแข็งแกร่งที่สุด”เวเรทรัคนะตะโกนโจมตีซิกต่อเนื่อง”ข้าไม่สนว่าใครท้าทายข้าไม่ว่ามนุษย์ เทพ ปีศาจ หรือมังกร...ถ้าข้าสามารถเจอศัตรูคู่ปรับได้ ไม่ว่าต้องทำอะไรข้าจะทำ ข้าจะทำลายทุกคนที่มาขวางทาง”
พลังงานสีแดงและดำปกคลุมเวเรทรัคนะ ไหลไปรวมกันเหนือศีรษะเป็นรูปเขาวัว
ด้านหลังเทพผู้พิชิตเป็นร่างน่าสะพรึ่งกลัวของกระทิงมหึมาที่มีดวงตาสีแดง
“ระยำ...กระทิง”อลายาสบถ
“กระทิง”
“อวตาร”
“เวเรทรัคนะเป็นที่รู้จักว่าเกิดใหม่หลายชาติ”เมอร์ลินเริ่มอธิบาย”เรียกกันว่าสิบอวตารเทพสงคราม เกิดใหม่10ครั้ง แต่ละตนล้วนเป็นโนเบิลแฟนทาสม์และกระทิงคืออวตารที่3ที่เขาใช้”
“สาม?”
“เอล วัลเดวอลกับโทโร ชาติแรกทำให้เขามีความเร็วสูง แต่เขามักจะใช้อีกชาติหนึ่งของเขาก่อนเข้าสู่สนามรบ นั่นคือ...”
“เยาวชน”เมอร์ลินพูดปิดท้าย”ร่างเด็กของเขาแม้จะจำกัดพลังไว้ แต่มันก็ให้การคุ้มครองจากสวรรค์และประหยัดพลังของเขาได้ เขาสามารถใช้ชาติอื่นโดยไม่ต้องกลัวว่าพลังจะหมด แม้เขาจะเป็นเทพเจ้า แต่การใช้พลังแต่ละชาติเสียพลังมากโดยเฉพาะนักรบ”
“นักรบ?”อาโอโกะขมวดคิ้วกับชื่อเฉพาะเจาะจงและค่อนข้างไร้สาระ
แต่เทพธิดาแห่งมนุษย์ชาติหยุดไปเพียงแต่ขมวดคิ้ว ดูเหมือนเธอไม่อยากพูดถึงชาติสุดท้ายที่ทรงพลังที่สุดของเทพเจ้าไร้พ่าย
ทุกคนสับสนกับเทพธิดามนุษย์ชาติยกเว้นมหาจอมเวท เธอมองไปที่การต่อสู้
“ได้โปรดเถอะซิก”ทุกคนไม่คิดว่าเทพธิดาจะอ้อนวอน”เธอต้องชนะเขาให้ได้ก่อนที่เขาจะใช้ชาติสุดท้าย ไม่อย่างงั้น...”
ทุกอย่างจะจบสิ้น
กลับไปที่การต่อสู้ เวเรทรัคนะโจมตี
รวดเร็วดั่งพายุ รุนแรงเหมือนไฟที่ลุกโชน
ความเร็วระดับเทพเจ้าเขาเปิดการโจมตีที่มีพลังสูงมากในการแกว่งดาบทองคำแต่ละครั้ง แต่ละครั้งเล็งไปที่จุดสำคัญของคู่ต่อสู้
แขน
กระดูกไหปลาร้า
หลอดลม
ยิงร้อยหัวสไตล์เปอร์เซีย
มีชัยเหนือศัตรูนับร้อยของฉัน
1ในโนเบิลแฟนทาสม์ของเวเรทรัคนะ เอเทเนียส โซอี้ ไนท์ลีฟของเฮอร์คิวลิสเวอร์ชั่นเปอร์เซีย เหมือนการยิงร้อยหัวเวอร์ชั่นโรมันที่ใช้โดยหอกแห่งเทพเจ้า คิวรินอส ลูกชายของเฮอร์คิวลิส
ความสัมพันธ์ของเวเรทรัคนะและเฮอร์คิวลิสเป็นเรื่องการทหารและคุณค่าของอีกฝ่าย
นักสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเทพเจ้ามีความสัมพันธ์กับเทพเจ้าองค์อื่นๆ
วิษณุ
พระอินท์
เนอร์กัล
ฮอรัส
ทิฟ
อาเรส
เฮอร์คิวลิส
เทพแห่งสงครามทุกคนหรือมีส่วนเชื่อมโยง ทุกสิ่งจะถือเป็นพลังของเวเรทรัคนะที่ไร้พ่าย
แทนที่จะเป็นการยิง9ครั้ง
มันเป็นการตวัดดาบหลายร้อยครั้งในความเร็วแสงที่จู่โจมซิก
“ท่านเวเรทรัคนะฟาดดาบด้วยความเร็วเหนือแสง การฟันหลายร้อยในพริบตาช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้”
“ซิก”กูดาโกะตะโกนด้วยความกังวล แจนน์และแอสโทโฟรก็เหมือนมาสเตอร์ของคาลเดีย
“มันตายแน่”วิษณุพูดอย่างเฉยเมย
“ข้าไม่คิดเช่นนั้น”คางุสึจิกล่าว
“เพียงเสี้ยววินาที...เพียงเล็กน้อย...มอบพลังให้ข้า”พลังสีเขียวอมฟ้ารวมกันที่มือเท้าและดาบของโฮมุนครูส
แล้วมันก็เปลี่ยนไป
มือเขาคลุมด้วยเกราะแขน รองเท้าเขากลายเป็นรองเท้าบู๊ต และดาบประดับของซิกถูกแทนที่ด้วย...
ดาบสองมือขนาดใหญ่ที่มีอัญมณีฝังที่ด้ามจับ
ดาบแห่งนิเบอร์ลุง...มันเป็นของชายเพียงคนเดียวและตอนนี้เป็นของซิก
ชื่อของมันคือ
“บัลมุง!!!”
ซิกปล่อยคลื่นสีเขียวอมฟ้ารับการโจมตีหลายร้อยครั้ง
การโจมตีนับร้อยครั้งทลายกองทัพเผชิญหน้ากับดาบปราบมังกร
การโจมตีทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง
“บรึ้มมมมม!!”
เกิดระเบิดและคลื่นกระแทกทำให้ฝุ่นควันปกคลุม
ผู้ชมทั้งหมดเฝ้ารอดูผลลัพย์
ทั้งเวเรทรัคนะและซิกยืนเผชิญหน้าห่างกันแค่ไม่กี่เมตร
“หยุดได้แล้ว การโจมตีไร้เทียมทานของเวเรทรัคนะถูกหยุดโดยโนเบิลแฟนทาสม์ของมังกรชั่วร้าย บัลมุง ดาบปราบมังกร ช่างน่าขันเสียจริงที่เห็นร่างใหม่ของฟาฟเนียใช้อาวุธที่สังหารบรรพบุรุษของเขา”
ผู้ชมทั้งหมดตะโกนโห่ร้องด้วบความตื่นเต้น นักบุญแห่งออเลอองถอนหายใจที่คนรักยังปลอดภัย
ขณะเดียวกันมังกรผู้ใจดีและโดดเดี่ยวก็ถอนหายใจ ดาบใหญ่บัลมุงแปรสภาพกลับเป็นดาบแอสโทโฟร รองเท้าบู๊ทและเกราะแขนจางลงเป็นประกายสีเขียว
เขาไม่สามารถใช้มันมากเกินไปได้
ถ้าเขาทำมันจะอันตรายถึงชีวิตตัวเอง
“โอ้ นั่นมันไม่เลวเลย ใช้ได้เลยสำหรับตุ๊กตาดิน แต่ว่านะ...เจ้าชนะข้าด้วยการหลบอย่างเดียวไม่ได้หรอกนะ”
“ไม่จำเป็นต้องบอกฉันหรอก”
มังกรร้ายถอนหายใจอีกครั้งขณะเทพไร้พ่ายมองเขาอย่างแปลกใจ มีอะไรบางอย่าง
พลังสีฟ้าอมเขียวเริ่มเข้าปกคลุมซิก ส่วนใหญ่ที่มือเท้าและดาบ มันจะเปลี่ยนรูปร่างอีกครั้ง
เวเรทรัคนะเตรียม
และในเสี้ยวพริบตาซิกมาอยู่ตรงหน้าเทพไร้พ่าย มือสวมเกราะแขนขาและออร่าสีเขียวอมฟ้าปกคลุมร่างเขา
เวเรทรัคนะไม่ได้คาดคิดไว้
มังกรร้ายฟันที่หัวแต่เวเรทรัคนะขยับหัวหลบทัน
“เร็วมาก”เทพไร้พ่ายไม่อยากเชื่อว่าโฮมุนครูสสามารถย่นระยะห่างได้ในพริบตา และเกือบจะตัดหัวเขา
เหมือนที่เทพไร้พ่ายพูดก่อนการแข่ง
ตาต่อตาฟันต่อฟัน
“ไม่เลวนี่นา”ซิกพูดหรี่ตาลง”ถ้าอย่างนั้น...”
โฮมุนครูสยกมือไปที่หน้าอกของเทพเจ้าเด็ก
“อ๊ากกก!!!”
เทพเจ้าโดนช็อตไฟฟ้าและซิกก็ฟาดดาบเข้าที่หน้า
ซิกยังโจมตีหลายครั้งเวเรทรัคนะพยายามหลบหลีกแต่โดนฟันหลายแผล
เทพเจ้านักรบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก้าวถอยหลังแม้แผลไม่ลึกนัก
“ท่าทางสนุก”คางุสึจิกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เทพอัคคีกำลังเพลิดเพลินเทพองค์อื่นตกตะตึงกับสภาพของเทพไร้พ่าย
“มันยังไม่จบ”มังกรร้ายพูดยกดาบ มันแปรสภาพเป็นดาบใหญ่ของซิกฟรีด”บัลมุง”
พลังงานสีส้มอมดำล้อมรอบดาบฆ่ามังกร
คลื่นพลังงานสีส้มและทองพุ่งเข้าหาเวเรทรัคนะ
“กรอด”เทพไร้พ่ายพยายามขวางการโจมตีด้วยพายุเฮอริเคน
แต่คลื่นพลังงานฝ่าพายุมาได้อย่างง่ายดาย เขาพยายามสกัดอีกครั้งด้วยชาติกระทิงของเขา
“อ๊าก!!”คลื่นดาบฟันตัดไหล่เทพเจ้าเปอร์เซีย
“หา!!”เทพเจ้าทั้งหมดตกตะลึง
“ดูเหมือนนั่นจะเจ็บใช่ย่อยนะ”เฮอร์เมสกล่าวขณะอาเรสข้างๆอ้าปากค้าง
“จะ...เจ้า”เวเรทรัคนะพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยมือกุมบาดแผล”เจ้าทำได้ดีมาก ทำให้ข้าสนุกกว่านี้”
ทุกคนมองเทพไร้พ่ายอย่างแปลกใจที่ยังพูดกวนๆของเวเรทรัคนะได้อย่างสมบูรณ์และเป็นฝ่ายไล่ต้อนเทพไร้พ่าย”
“ยอดไปเลยซิก”แอสโทโฟรตะโกน
“แบบนั้นแหละพี่ชาย”
“ลุยเลยซิกคุง”
“ฉันไม่คิดเลยว่าโฮมุนครูสแข็งแกร่งพอจะไล่ต้อนเวเรทรัคนะได้”อาโอโกะกล่าว จอมเวทลำดับที่5ทึ่งกับตัวแทนคนที่สองของมนุษย์ชาติ
“เขาไม่ได้ใช้พลังของเคาร์เตอร์การ์เดี้ยน”อลายากล่าว
“แต่ทำไมล่ะ?”กอร์ดอล์ฟถามอย่างประหลาดใจ
“ข้าคิดว่าพ่อเจ้าน่าจะรู้”
คำพูดนี้ทำให้ทุกคนประหลาดใจโดยเฉพาะผู้อำนวยการ
“พลังที่กำหนดไว้ให้เทพเจ้า สิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดกับเวทมนตร์ที่แท้จริง วัตถุที่เลียนแบบเวทมนตร์ลำดับที่3อยู่ในการครอบครองของพวกเขา"อลายาอธิบายก่อนมองโฮมุนครูสอย่างจริงจัง"ไอสน์เบิร์นได้สร้างโฮมุนครูสนับไม่ถ้วนเพื่อกู้คืนสิ่งที่เป็นของเขา ใครจะคิดว่าโฮมุนครูสที่พวกเขาสร้างจะครอบครองสิ่งที่พวกเขาต้องการ”
“ท่านจะบอกว่า...”เมอร์ลินประหลาดใจ
“จอกแห่งสวรรค์อยู่ในกำมือของเขาแล้ว จอกศักดิ์สิทธิ์”
คำกล่าวอ้างของเทพธิดาแห่งมนุษย์ทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง
"ด้วยเหตุผลจึงไม่สามารถใช้เคาเตอร์ฟอร์ซกับเขาได้ เขามาถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว"อลายายิ้มอย่างพอใจ"และด้วยพลังนั้นมันจะพัฒนาไปเรื่อยๆจนกว่าเทพเจ้าจะตายด้วยความหยิ่งผยองของพวกมันเอง"
กลับไปที่การต่อสู้
ซิกจับดาบบัลมุงพร้อมสู้
"น่าเหลือเชื่อจริงๆ"เวเรทรัคนะกระซิบตัวสั่นสะเทิ้ม รอยยิ้มหน้าขนลุกปรากฎบนใบหน้าเด็กของเขา"นานมากแล้วที่มีคนทำให้ข้าต้องเอาจริง...นานมากแล้วที่ข้าใช้สิ่งนี้...มีเพียงมิตราสหายรักของข้า...ข้าสงสัยว่า...เจ้าจะมีค่าพอไหม"
"มาหาข้าเพื่อชัยชนะ"เทพไร้พ่ายเริ่มร้องเรียกหนึ่งในอวาตาร์ของเขากำลังถูกเรียก"สุริยะอมตะส่งม้าเรืองแสงที่ส่องสว่างมาให้ข้า ม้าที่ว่องไวอัศจรรย์ จงมาปรากฎกายต่อหน้าข้า"
ดวงอาทิตย์จากทรายเทียมที่ไฮม์ไดม์สร้างขึ้นเริ่มส่องแสงเจิดจ้า ทันใดนั้นก็มีบางอย่างปรากฎให้เห็น
ม้าอมตะแห่งดวงอาทิตย์
ม้าเดชอาชาสวรรค์
สัตว์มายาที่ลงมาจากสวรรค์ ทุกเส้นทางที่มันบินผ่านไม่มีอะไรหลงเหลือนอกจากไฟและเศษซากการทำลาย
ม้าที่เป็นมรดกตกทอดม้าสวรรค์มองมาร์ดุกซึ่งเป็นม้าเดชอาชาสวรรค์ดั้งเดิม
ม้าเวเรทรัคนะมีพลังจากดวงอาทิตย์ทำให้มันเป็นสัตว์มายาที่มีพลังมหาศาล เหนือกว่าเพกาซัสที่ยิ่งใหญ่ในตำนานกรีก
ม้าสุริยันลงมาถัดจากนายของมัน เทพไร้พ่ายยิ้มเยาะขึ้นนั่งกุมบังเหียนแล้วเปลวไฟยิ่งรุนแรงขึ้น
"ไปเลย"เขาตะโกนแล้วม้าศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งไปด้วยความเร็วสูง
มันเหมือนรถไฟกำลังจะพุ่งชนจิ้งจกตัวเล็กๆ
น่าเสียดายที่จิ้งจกตัวนั้นคือมังกร
ซิกคุกเข่าแล้ววางมือลงบนพื้น สายฟ้าสีเขียวพุ่งปะทุออกมา
ทั้งคนขี่และม้าแปลกใจทำให้ต้องหลบเลี่ยงฟ้าผ่าหลายครั้ง
แต่เทพไร้พ่ายก็วกกลับพร้อมโจมตีอีกครั้ง
"ผู้ยิ่งใหญ่ จงมอบพลังของท่านให้แก่ข้า"
แสงสีเขียวทำให้ตัวแทนฝั่งเทพเจ้าตาบอดไปชั่วครู่ แสงจางลงทำให้เขาเห็นภาพชัดเจน
โฮมุนครูสที่ยืนอยู่ตรงหน้าเมื่อกี้หายไปแล้ว แทนที่ด้วย...
วีรชนในตำนาน ซิกฟรีด
"ไปเลย...ดาบของข้า บัลมุง!!!"ซิกปลดปล่อยพลังเวทแต่มากกว่าครั้งก่อน
คลื่นพลังงานสีเขียวพุ่งใส่เวเรทรัคนะและม้าสุริยะของเขาซึ่งตกตะลึงกับการเปลี่ยนรูปลักษณ์และพลังของโฮมุนครูส
ตอนนี้เขาเข้าใจเป็นอย่างดีว่าทำไมพวกเขาถึงเลือกเขาเป็นหนึ่งในตัวแทนของมนุษย์ชาติ
"ได้...ยังไง"เขาพูดได้แค่นั้นการโจมตีของบัลมุงก็ตกลงมาที่เขาและม้าทำให้เกิดการทำลายล้างครั้งใหญ่
มันเป็นการโจมตีระดับA และเทพไร้พ่ายโดนไปเต็มๆ
เมื่อการโจมตีหยุดลงซิกก็ทรุดลงพื้นคืนร่างเดิมเขาอีกครั้ง
เวเรทรัคนะอยู่บนพื้นดินถูกไฟไหม้อย่างรุนแรง ม้าของเขา...ดับสูญไปแล้ว แม้เขาเป็นอมตะก็ไม่สามารถต้านผลกระทบของการโดนโจมตีจากโฮมุนครูสได้
"เวเรทรัคนะ ผู้แข็งแกร่งและทรงพลังที่สุดล้มลงไปกองกับพื้นซะอย่างงั้น"
เทพเจ้าอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงในสภาพที่น่าสมเพชของนักสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฝั่งทวยเทพ
แต่เทพเจ้าดาบของญี่ปุ่นชอบการแสดง เขาต้องการตีดาบที่ชื่อซิกเพื่อเป็นการระลึกถึงการตีเวเรทรัคนะที่กำลังเกิดขึ้น
"โอ้ว ดีเกินคาด"คางุสึจิอุทาน เทพเจ้าแห่งไฟถูกจับตามองจากเทพหลายองค์โดยเฉพาะพระวิษณุ อิซานางิและมาร์ดุก
แต่เทพแห่งไฟผู้ชั่วร้ายไม่สนเรื่องนั้น เขาคิดไปเองเท่านั้น
หรืออย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่เขาอยากให้ทุกคนคิด
"ไปเลยซิกคุง ข้าพนันข้างเจ้า"เทพช่างตีเหล็กตะโกน
เทพเจ้าหลายองค์สาปแช่งเทพเจ้าแห่งไฟ ขณะที่มนุษย์โห่ร้องเชียร์มังกรชั่วร้าย
"โฮมุนครูสนั่นมันอะไรกัน"ไกอาร้องอย่างโกรธเกรี้ยวสังเกตรอยยิ้มเยาะที่อลายา คู่แฝดของเธอมอบให้ นั่นทำให้เธอโกรธมาก"เขาจะเหนือกว่านักรบที่ดีที่สุดของเราได้ยังไง"
"อืม...มันเหมือน"เซธขมวดคิ้วขณะดูการต่อสู้
"เหมือนว่าเขาพัฒนาขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า"คางุสึจิพูดแทนเทพแห่งความโกลาหล ทำให้เซธจ้องตาดุ
"หึ!!"เวเรทรัคนะคร้ำครวญด้วยความเจ็บปวดลุกขึ้นยืน
เทพเจ้ามองโฮมุนครูสอย่างตั้งใจและวิเคราะห์เขาอย่างจริงจัง รู้ว่ามันไม่ใช่คนธรรมดา
แม้มีหัวใจของวีรชนและพลังของมังกร...มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะชนะได้อย่างเด็ดขาด
"มันกำลังพัฒนา...ทุกวินาทีมันจะแข็งแกร่งขึ้น"เทพไร้พ่ายหัวเราะในใจ"มนุษย์ พวกที่มีทักษะปรับตัวและวิวัฒนาการ น่ารำคาญชะมัด"
"รู้ไหม...ผมเหนื่อยกับการต่อสู้จริงๆ แต่คุณแกร่งกว่าที่ผมคิดไว้ทำให้กำหนดการเลื่อนไป...ผมจะชนะให้ได้เพื่อพบเธออีกครั้ง"โฮมุนครูสเทพไร้พ่ายด้วยสายตาสงสาร"เพราะงั้นโทษทีนะ เศษสวะ"
คำพูดนั้นทำให้ทั้งสนามประลองพูดไม่ออก
"เศษสวะ"เทพไร้พ่ายประมวลคำพูดคู่ต่อสู้ของเขา
เทพเจ้าเฝ้าดูภาพนี้ด้วยความกลัว แต่คางุสึจิและอลายาสนุกกับการต่อสู้ที่เกิดขึ้น
"ฮ่าๆๆๆๆ"เวเรทรัคนะหัวเราะเบาๆ"ข้ามีความสุข สุขใจเหลือเกิน ข้าอยากจะฆ่าเจ้าจริงๆจังๆขึ้นมาแล้ว"
"ว้าว โชตะบ้า"กูดาโกะอุทานกอดมาชู
คนอื่นๆมองเธอแปลกๆ แต่คนที่รู้จักเธอดีอย่างริทสึกะ มาชู ดาวินชี่หรือโซโลมอนเหงื่อตกขณะมองเธอยิ้มเอือมๆ
ใบหน้าของโซโลมอนเปลี่ยนเป็นจริงจัง เขาสูญเสียตาทิพย์ถูกปิดกั้น
สวรรค์ไม่ได้แค่ผนึกตาทิพย์ของเขา แต่ยังทำให้ความสามารถมองเห็นอนาคตทุกคนในสนามลดลง
มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่สุดเช่นมาร์ดุคหรือซาฟานีเท่านั้นที่สามารถใช้ตาทิพย์ของพวกเขาได้เล็กน้อย แต่ยังมีขีดจำกัด
ออร่าสีทองลุกโชนรอบร่างของเวเรทรัคนะ
"เอาล่ะโฮมุนครูสตัวน้อยที่น่ารัก...เจ้าจะตามข้าทันไหม"เทพไร้พ่ายยิ้มโหดร้าย"ข้าอยากรู้มาก"
"โอ้ จริงเหรอ?"คางุสึจิยิ้มเล็กน้อย
“เจ้าได้ละเมิดพันธสัญญาและทำบาปบนโลก คนบาปจะต้องถูกลงทัณฑ์ กระดูกสันหลังถูกบด กระดูกหัก เส้นเอนฉีกออก เส้นผมฉีกออกจากหัว เลือดของเขาสามารถเปื้อนไหลนองพื้น ข้าจะเป็นผู้ฝังเขี้ยวในตัวของคนบาป ขอให้เทพเจ้าของเจ้าถูกกำจัด”
เวเรทรัคนะเริ่มร้องเพลงเพื่อเรียกร่างอวาตาร์ใหม่
"หมูป่าจะทำลายเจ้า หมูป่าจะกินเนื้อเจ้า นี่คือการแสดงชัยชนะเหนือเทพเจ้า ปีศาจและมนุษย์ บทสวดแห่งอำนาจของข้า นี่เป็นการดูหมิ่นเทพเจ้าที่เป็นคู่แข่งคนเดียวของข้า นี่คือคำพูดข้าถึงการต่อต้านเพื่อควบคุมพลังทำลายล้างของข้า"
เปลวไฟสีทองเริ่มขยายใหญ่และสว่างขึ้น มันพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและเปลี่ยนสภาพอากาศ
ทั้งหมดจ้องด้วยความประหลาดใจและหวั่นเกรงในพลังของเทพเจ้าผู้เป็นเทพสงครามที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ซิกยังใจเย็นอยู่
"แด่เหล่าเทพเจ้าไร้ตัวตนที่ได้ยิน ข้าโกรธที่พี่น้องของเจ้าตาย โอ้ เทพแห่งสงครามทุกคนที่ได้ยินข้าขออย่างไร้ประโยชน์ถึงศัตรูที่คู่ควรจะสู้กับข้า แด่เทพเจ้าแห่งท้องทะเลทุกท่าน ข้าขอไว้อาลัยด้วยความเสียใจที่ทำผิดพลาด"
พลังโบราณดังกล่าวกลับคืนสู่โลก
อำนาจของเมโสโปเตเมียโบราณ เทพเจ้าในยุคนั้นอย่างมาร์ดุก เซฟานี และเขาจำได้ดี...
อิชทาร์ ผู้ครอบครองพลังอันเป็นสัญลักษณ์ของความอัปยศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา
"ข้าคือศัตรูของทุกคนบนโลก ข้าเป็นผู้แย่งชิงอำนาจของพระเจ้า"
หมูป่าลอยฟ้า
หมูป่ายักษ์ปรากฎขึ้นต่อหน้าเวเรทรัคนะและซิก พร้อมจะกระโจนใส่โฮมุนครูสที่จ้องมองสัตว์มายาด้วยความประหลาดใจ
หมูป่าที่สืบทอดอำนาจมาจากเมโสโปเตเมียโบราณ
กระทิงแห่งสวรรค์
กูกาลันต้า
"ทำลายทุกสรรพสิ่ง"เวเรทรัคนะอุทานด้วยรอยยิ้มที่บ้าคลั่ง
หมูป่าเริ่มรุกคืบและทำลายทุกอย่างที่ขวางทาง แผ่นดินสั่นสะเทือน พายุเฮอริเคนตกลงมาจากท้องฟ้า แผ่นดินล่มสลายใต้กีบเท้าของมัน
ไม่ใช่การโจมตีของคนคนเดียว
มันคือทัณฑ์จากสวรรค์
บทลงโทษสำหรับมนุษย์
ทั้งหมดพุ่งเข้าหาซิก
แต่....
"จอกศักดิ์สิทธิ์"ซิกพูดเบาๆพลังงานสีเขียวอมฟ้าล้อมรอบตัวเขา"ฟังคำอธิษฐานของฉัน..."
แสงสีน้ำเงินและสีเขียวเปล่งออกมาจากอกของเขา
"การเปลี่ยนแปลงเริ่มต้น แสวงบุญสู่ชีวิตหลังความตาย
เสียงแหล่งพลังใหม่ดังก้องไปทั่วสนามรบโดยเฉพาะโคลอสเซียม
"ข้าคือมังกรร้ายที่ถือจอกแห่งสวรรค์"
แสงสีฟ้าแผ่ออกมาจากอกเขามากขึ้นและมากขึ้น
โฮมุนครูสเผยรูปลักษณ์ที่แท้จริง มังกรชั่วร้ายผู้โดดเดี่ยวและเป็นมิตรของมนุษย์ชาติ
กลายเป็นมังกรบินหายไปลับขอบฟ้าเพื่อช่วยมนุษย์ชาติ...และเฝ้ารอเธอในชีวิตหลังความตาย
ทุกคนจ้องมองความยิ่งใหญ่ของร่างมังกรซิกโดยเฉพาะแจนน์ มันอาจเป็นสัตว์มายา...แต่เป็นสัตว์มายาของเธอ
มังกรฟาฟเนียพ่นลมหายใจใส่หมูป่ายักษ์และเวเรทรัคนะ
พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้เมื่อเปลวเพลิงเผาผลาญอย่างไร้ความปราณี
ทั้งสวรรค์และโลกถูกเผา
เมื่อโฮมุนครูสโจมตีเสร็จแล้วมันหอบหายใจแรงขึ้น แต่ก็ปกติดี
ทุกคนเฝ้าดูด้วยความกลัว แผ่นดินตรงหน้าโฮมุนครูสไม่เหลืออะไรเลย
แม้แต่หมูป่าและเวเรทรัคนะก็ไม่มีให้เห็น...ทุกอย่างกลายเป็นเถ้าถ่าน
"ต้องอย่างนั้น!!!"ไฮม์ไดม์ตะโกนยิ้มกว้าง"เวเรทรัคนะกลายเป็นขี้เถ้า ฮ่าๆๆ"
"ฮ่าๆๆๆ"เสียงหัวเราะดังกว่าพิธีกรคือคางุสึจิ"เวเรทรัคนะเหลือแต่ขี้เถ้าบนแผ่นดินโรมาเนีย ไม่มีอะไรน่าเพลิดเพลินกว่านี้แล้ว ฮ่าๆๆๆๆ"
ศึกที่สองของแร็กนาร็อค
เวเรทรัคนะ VS ซิก
ผล : ?
ความคิดเห็น