คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Phase 5 : Vanishing Gundam
เฟส 5 : กันดั้มล่องหน
25 มกราคม , CE 71
อาร์เทมิส
เฟลท์และมูจ้องกันและกันหลังจากคำถามของเขา ความเงียบที่เย็นชาและอึดอัดแผ่ขยายก่อนวัยรุ่นจะถอนหายใจ...ท่าทางของเธอก็เปลี่ยนไป
“ใช่ค่ะ”เฟลท์กล่าว”หมายเลขประจำตัว178229 เฟลท์ เกรซ เจ้าหน้าที่ควบคุมการบินของโลราเซีย”
“โลราเซีย?”มูถาม เฟลท์พยักหน้า
“พ่อแม่ของฉันเป็นเนเชอรัล”เธอกล่าว”เราอาศัยอยู่ที่แพลนท์เกือบทั้งชีวิตและในที่สุดฉันก็เข้ากองทัพซาฟท์ หลังวาเลนไทน์เลือดเราทุกคนต่างโกรธแค้น แต่...ฉันไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้”เธอละสายตาจากเขายิ้มขมขื่น”ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ในวงโคจรคาเพนทาเรีย หลังจากเอพริลฟูล มันหนักเกินไป ฉันจึงหนีทหารเมื่อโอกาสมาถึง ฉันเพิ่งมาประจำและไม่ได้มีผลงานอะไรเลย ฉันจึงไม่ใช่ทหารหนีทัพที่ดึงดูดความสนใจ โดยเฉพาะเมื่อมีความวุ่นวายเกิดขึ้นที่แนวรบกรีบอดี”
“เธอเลยหนีไปเฮลิโอโปลิส ฉันเดาว่าพ่อแม่เธอน่าจะหนีภัยสงคราม...จนกระทั่งซาฟท์และสหพันธ์แอตแลนติกนำมันมาที่หน้าประตูบ้าน”มูพูดพร้อมส่ายหัว”ให้ตายสิ ฉันต้องขอโทษด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”เธอกล่าว”แล้วอะไรล่ะ? ฉันทำมากเกินไปหรือฉันรู้มากเกินไป? แม้ฉันจะยอมรับ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าฉันทำอะไรได้ภายใต้สถานการณ์นั้น”
“สิ่งเล็กๆมากมายรวมกันเป็นบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่”เขากล่าว”อย่ากังวล ฉันจะเงียบเรื่องที่เธอเคยเป็นทหารซาฟท์ อาจดีกว่าถ้าสารภาพว่าเป็นโคออดิเนเตอร์ไม่ช้าก็เร็ว แต่ฉันจะไม่ทำแบบนั้นในตอนนี้”
เธอยิ้ม
“ขอบคุณค่ะร้อยเอก”
“ไม่เป็นไร ขอบคุณที่ตอบคำถามฉันอย่างตรงไปตรงมา”เขากล่าว”มีบางอย่างที่ฉันสับสน ทำไมเธอไม่สมัครเป็นนักบิน เธอมีความรู้ดีเกี่ยวกับการต่อสู้โมบิลสูท เธออยากปิดเรื่องเป็นโคออดิเนเตอร์เหรอ”
เฟลท์ส่ายหัวกับคำถามนั้นมองออกไปนอกหน้าต่างที่อาร์คแองเจิ้ลกำลังนำยานเทียบท่า
“ฉันไม่สามารถขับได้ ฉันพยายามฝึก แต่ปรากฎว่าฉันเป็นมือสมัครเล่นในโมบิลสูท”เธอเคาะด้านข้างศีรษะ”ความสามารถของฉันส่วนใหญ่เป็นความฉลาดมากกว่ากายภาพ ทำให้ฉันถูกมองเป็นเนเชอรัลได้ง่าย และทำให้ฉันจัดการและประมวลผลข้อมูลจำนวนมากได้ ฉันจัดการระบบในยานได้ดี โมบิลสูท? ไม่ดีนัก”
มูหัวเราะเบาๆวางมือบนไหล่ของเธอ
“อืม ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับเรื่องนั้น”เขากล่าว”ฉันไม่รู้ว่ายานหรือเด็กพวกนั้นจะผ่านศึกมาได้โดยปราศจากทักษะและประสบการณ์ของเธอ จากที่พูด ฉันว่าเธออาจมีประสบการณ์มากกว่าเจ้าหน้าที่คนอื่นของเรา”
“ใช่ เก็บเรื่องนั้นไว้กับเราเอง”
@@@@@@@@@
เหล่าทหารติดอาวุธจากอาร์เทมิสเข้ามาในอาร์คแองเจิ้ล บุกเข้ามาควบคุมโรงเก็บโมบิลสูทและส่วนอื่นๆของยาน
"หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ อย่าขยับนะ"บรรดาทหารอาร์เทมิสเข้ามาในห้องและใช้ปืนจ่อมาทางพวกเขา
"เอลคุง"ลักซ์กอดแขนเอลแน่นขึ้น
'นี่ไม่ใช่การตรวจตรา ยูราเซียอยากได้ยานและโมบิลสูทไว้เอง'
เป็นที่รู้กันดีว่าความสัมพันธ์ระหว่างสหพันธ์แอตแลนติกและยูราเซียไม่ค่อยดี แต่ยูราเซียเป็นรองสหพันธ์แอตแลนติก ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาอยากยึดมันไว้ใช้งานเองเมื่อมีของแบบนี้เข้ามาในฐาน
'และถ้าเขารู้ว่าฉันกับเฟลท์เป็นใคร พวกเขาจะต้องตาย'
ด้านในบริดจ์ก็ไม่ต่างกัน ทหารอาร์เทมิสเข้ามาพร้อมปืนและจ่อปืนที่ทุกคน
"เรื่องอะไรกันค่ะเนี่ย?"เมอริวถาม ทหารหันปืนมาที่เธอ
ภายในโรงเก็บโมบิลสูทก็เหมือนกัน ทหารอาร์เทมิสรวบรวมทหารช่างและคนอื่นมารวมไว้ รวมทั้งมู
"เรารวบรวมมาหมดทุกคนแล้วครับ"ทหารอาร์เทมิสคนนึงตะโกน
"ท่านพันตรีบิดาร์ฟ นี่มันหมายความว่ายังไงค่ะ โปรดอธิบายด้วยค่ะ พวกเราน่ะ..."นาทาลถาม
"เพิ่อความปลอดภัย เราแค่เข้าควบคุมยานและปลดอาวุธของพวกคุณเท่านั้นแหละ"บิดาร์ฟแทรกขึ้นมา
"ปลดอาวุธเหรอ แต่ทำแบบนี้มัน...แกร็ก!!!!"ทหารคนนึงชี้ปืนมาที่นาทาล ทำให้เธอต้องเงียบไป
"ยานของคุณไม่ได้รับการลงทะเบียน แล้วก็ไม่มีรหัสกองทัพของเราด้วย เมื่อประเมินตามสถานการณ์แล้ว เราอนุญาติให้ยานของคุณเข้าจอดได้ แต่เสียใจด้วยที่เราไม่อาจนับพวกคุณเป็นพวกเดียวกับเราได้"
"แต่ว่า..."
"เป็นกฎทางการทหารนะครับ"คำพูดนี้ทำให้นาทาลยอมเงียบ
"เอาล่ะ ขอให้ผู้รับผิดชอบยานตามผมมา จะได้สอบถามเรื่องราว"
ราเมียสและนาทาลตามบิดาร์ฟและทหารอาร์เทมิส และเจอมูที่โดนคุมตัวมาเช่นกัน ทั้งสามถูกพาออกจากยานขนส่งไปยังศูนย์บัญชาการ
ทางด้านพวกลูกเรือคนอื่นถูกพามาที่โรงอาหารที่ผู้ลี้ภัยอยู่
"พวกแกจะทำอะไรกันเนี่ย อย่างี่เง่าน่า"พวกเมอร์ด็อกถูกคุมตัวพาเข้ามาในห้องโดยทหารอาร์เทมิส
"เข้าไปซะ"ทหารอาร์เทมิสขู่
@@@@@@@@@
อาร์เทมิส
"ร้อยเอกเมอริว ราเมียส, ร้อยเอก มู ลา ฟลาก้า, ร้อยตรีนาทาล บาจิรูล เข้าใจแล้ว บัตรประจำตัวพวกคุณน่ะเป็นของสหพันธ์แอตแลนติกจริงๆ"การ์เซียอ่านข้อมูลจากคอมพิวเตอร์
“ขออภัยที่ทำให้ท่านต้องวุ่นวายนะครับ”
“ดีมาก”การ์เซียจบการถาม”พันตรีฟลาก้า คนอย่างคุณน่ะไม่น่าเชื่อว่าจะมาอยู่บนยานลำนี้ได้เลย"
"มันเป็นภารกิจพิเศษน่ะครับ เสียใจด้วย แต่ผมคงบอกรายละเอียดให้ท่านทราบไม่ได้"มูกล่าว
"เข้าใจแล้ว แต่จะให้ความช่วยเหลือทันทีก็คงยากสักหน่อย"
"พวกเราจำเป็นต้องรีบไปยังกองบัญชาการที่ดวงจันทร์โดยเร็ว แล้วยังโดนซาฟท์ตามล่าอยู่ด้วย"เมอริวกล่าว
"ซาฟท์เหรอ?"การ์เซียกล่าวและกดปุ่มบนโต๊ะทำงาน
ภาพบนหน้าจอด้านหลังเขาหายไป กลายเป็นภาพยานโลราเซียนอกอาร์เทมิส
ด้านนอกเป็นยานโลราเซีย1ลำกับยานนาสก้า3ลำ ที่สำคัญยานนาสก้า3ลำ ทาสีปีกด้านหลังเป็นรูปเหยี่ยวดำ
ทุกคนรู้ดีว่าพวกเขาเป็นใคร หน่วยอโลบัสที่แสนน่ากลัวของกองทัพซาฟท์ พวกเขาเป็นหนึ่งในกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในสงคราม พวกเขารบมาตั้งแต่วาเลนไทน์เลือดจนถึงเอนดีเบี่ยน หน่วยอโลบัสขึ้นชื่อในการโจมตีสายฟ้าแล็บและกลยุทธ์แบบกองโจร พวกเขาทำลายกองยานของสหพันธ์โลกไปหลายลำ หลังจากกองทัพโลกลอบสังหารจอห์น อโลบัส ผู้นำคนเดิม หน่วยอโลบัสก็ยิ่งโจมตีดุเดือดกว่าเดิม
"บ้าเอ๊ย!!!"มูสบถ"ฉันหวังว่าจะไม่ต้องเจอกองยานนี้อีก"
"ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ หน่วยอโลบัสก็มาด้วย พวกมันยังเพ่นพ่านอยู่นอกร่มเต็มไปหมด แต่เอาเถอะ ต่อให้เป็นพวกนั้นก็ทำอะไรที่นี่ไม่ได้หรอก"การ์เซียพูดแล้วหันเก้าอี้กลับมาด้านพวกราเมียส"แต่ว่าถึงรับพวกคุณเข้ามาแต่ก็คงให้ออกไปไม่ได้"
"คุณไม่เคยเห็นการต่อสู้ของหน่วยอโลบัส ฝีมือของพวกเขาเป็นของจริง"มูพูดเตือน
"พวกเขาไม่มีทางเจาะระบบป้องกันของอาร์เทมิสได้"การ์เซียพูดอย่างมั่นใจ
"พวกมันน่ะไล่ตามพวกเรามา อาร์เทมิสอาจจะต้องเสียหายไปด้วย"มูกล่าว
การ์เซียได้ยินแล้วหัวเราะ
"เสียหายงั้นเหรอ? อาร์เทมิสเนี่ยนะ พวกมันทำอะไรไม่ได้หรอก เดี๋ยวพวกมันก็ไปกันเอง พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"
"แต่ว่าท่านครับ หน่วอโลบัสประมาทไม่ได้ พวกมัน..."มูหยุดเมื่อการ์เซียยกมือห้าม
"ยังไงก็ไปพักผ่อนก่อนเถอะนะ คงเหนื่อยมากละสิ เราเตรียมห้องไว้ให้แล้ว"
การ์เซียกดปุ่มที่รีโมทและยามก็เข้ามาพาตัวไปพวกเขาทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ลูกเรือและผู้โดยสารของอาร์คแองเจิ้ลตกเป็นนักโทษ ด้วยฝีมือพันธมิตรของตน
@@@@@@@@@@@
กาโมฟ
ซาอูลถอนหายใจ เขาลอยตามทางเดินไปยังห้องพักของเขา เขาได้รับข่าวว่าตอนนี้ยานกาโมฟอยู่ใต้บัญชาหน่วยอโลบัส ซึ่งหมายความว่าอยู่ใต้บัญชาพี่สาวของเขา เขารู้สึกถึงแส้จากด้านหลังเขา
"เฮ้ ซาอูล"ดีอัคก้าเรียกเขาจากข้างหลัง
"อะไรดีอัคก้า"ซาอูลมองเขา
"ฉันอยากรู้เกี่ยวกับพี่สาวนายและหน่วยอโลบัส เราจะทำงานร่วมกับพวกเขาสักพัก และฉันคิดว่าควรถามเรื่องนี้จากนายก่อน"
"ฉันไม่รู้เรื่องคนอื่นในหน่วยมากกว่าที่คนทั่วไปรู้"ซาอูลกล่าว"แต่พี่สาวฉัน ฉันรู้จักดี ฉันขอแนะนำนายเมื่อพบเธอ อย่าโกหกเธอ อย่าเถียงเธอ และปฏิบัติตามคำสั่งเธอ และนายจะเลี่ยงการถูกลงโทษได้"
ดีอัคก้าจ้องมองซาอูลเหมือนไม่อยากเชื่อ
"นายล้อฉันเล่นใช่ไหม?"
"ไม่"
"มันฟังดูบ้ามาก"
"อย่าให้เธอได้ยินเด็ดขาดและอย่าทำนอกคำสั่งเธอ นอกจากนายอยากให้เธอเตะตูดนาย"ซาอูลกล่าวแล้วเสริม"ฉันได้ยินว่าเธอหักแขนของคนงี่เง่าที่เกือบทำให้ลูกน้องเธอเสียชีวิตจากการฝึกซ้อม"
"โอ๊ย นายเติบโตมากับเธอได้ยังไง"
"ที่จริง ฉันเป็นแกะดำของครอบครัว เธอเป็นที่รักของพ่อแม่ฉัน"ซาอูลพูดแล้วถอนหายใจ
ดีอัคก้ารู้ดีว่าครอบครัวซาอูลเป็นครอบครัวทหาร จะต่างกันตรงที่ซาอูลเป็นลูกคนรองที่โดนคาดหวังน้อย โดยเฉพาะเมื่อมีพี่แสนเก่ง
ส่วนทางอัสรันตรงกันข้าม ตั้งแต่แม่ตาย ความสัมพันธ์พ่อลูกก็แทบดิ่งลงเหว
"ยังมีเวลาอีก2ชั่วโมงก่อนจะประชุม ฉันจะไปงีบหลับสักหน่อย"
ซาอูลแยกกับดีอัคก้ามาที่ห้องของเขาและล้มตัวนอนบนเตียง เขาเหลือบมองเตียงฝั่งตรงข้าม เตียงของรัสตี้
ซาอูลถอนหายใจ มันยากที่จะยอมรับว่าเพื่อนของเขาตายไปแล้ว เช้านี้เขาพูดล้อเลียนกับรัสตี้ ทริซ่า มิเกลและคนอื่นๆ ตอนนี้พวกเขาตายแล้ว ตายไปตลอดกาล เขายังจำได้ว่าแมทธิวบอกว่าเมื่อสงครามจบลง เขาจะหาแฟนสักคน มิเกลบอกว่าเขาเป็นทหาร เพื่อหาเงินมารักษาน้องชายที่ป่วย ตอนนี้ใครจะช่วยน้องชายเขา? คนที่บอกว่าสงครามคือขุมนรก เขาพูดถูก
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นพร้อมไฟกระพริบ มีคนติดต่อมาหาเขา ซาอูลรีบลุกและไปนั่งที่โต๊ะกดปุ่มรับสาย
"ข้อความส่วนตัวจากยานโอดินถึงคุณครับ"เจ้าหน้าที่ยานกาโมฟกล่าว
ซาอูลถอนหายใจ ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นพี่สาวเขา"ต่อสายเข้ามา"
จอภาพเปลี่ยนเป็นพี่สาวของเขาทันที
"ช่องนี้ปลอดภัยไหม"
"ขอเวลาหน่อย"ซาอูลเริ่มกดแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็ว"ดีใจที่ได้เจอพี่"
ซาอูลได้เข้าแฮ็กระบบของยานกาโมฟภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง น่าเศร้าที่ระบบกองทัพฝ่ายตนถูกแฮ็คได้ง่ายๆ
"เอาล่ะปลอดภัยแล้ว"ซาอูลกล่าว"พี่ต้องการอะไร?"
"ข้อมูลปฏิบัติการทั้งหมดของเฮลิโอโปลิสที่ไม่มีการตัดต่อ และข้อมูลทั้งหมดของยานมีขาและโมบิลสูท ฉันไม่ไว้ใจข้อมูลของครูเซ่"ไดอาน่ากล่าว
พี่สาวเขายังพูดด้วยเสียงเย็นชาอย่างเคย
"รับทราบ"ซาอูลเริ่มจัดการตามที่พี่บอก ไม่นานเขาก็โอนข้อมูลยานมีขาและโมบิลสูทไปให้ไดอาน่า เธอเริ่มอ่านแม้จะยังไม่เสร็จ
"นักบินคนหนึ่งเป็นเนเชอรัลงั้นเรอะ"ไดอาน่าแปลกใจไม่น้อย
"ผมได้มีโอกาสพูดกับเขานิดหน่อยครับ เขายืนยันว่าตนเองเป็นเนเชอรัล"
"น่าสนใจ"ไดอาน่ายิ้ม ขณะที่ซาอูลกำลังส่งข้อมูลที่เหลือนั้นเอง
"นี่มัน...อะไรกัน?"ซาอูลเบิกตากว้าง
"มีอะไร?"
"ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับเฮลิโอโปลิสและการถูกทำลายของมันหายไป"ซาอูลพูดขณะค้นหาข้อมูล"ไม่พบร่องรอย ข้อมูลของมันหายไปโดยสิ้นเชิง"
"ไอ้เจ้าครูเซ่"ไดอาน่าสบถ"เขาลบข้อมูลความจริงที่เกิดขึ้นไม่ให้ฉันรู้"
"พี่เกลียดผู้บัญชาการครูเซ่ใช่ไหม"ซาอูลถาม
"พ่อแม่เรากังวลเรื่องแพทริค ซาล่า"ไดอาน่ากล่าว"และซาล่าเป็นเพียงแค่หมาบ้า คนที่อันตรายที่สุดคือราอูล เลอ ครูเซ่ เขาเป็นเหมือนงูที่ซุ่มรอจู่โจมเมื่อเหยื่อไม่ระวังตัว"
เมื่อกองยานครูเซ่และหน่วยอโลบัสมารวมตัวกัน4ลำแล้ว เหล่าทหารยอดฝีมือมาร่วมวางแผนหน้าโต๊ะหลังบริดจ์ยานกาโมฟ หน้าจอบนโต๊ะแสดงแผนที่ของอาร์เทมิสและร่มแสง
มีเจ้าหน้าที่5คนที่เรียกว่าหน่วยอโลบัส ผู้บัญชาการและนักบิน4คน
คนแรกคือลูเกอร์ เรโกคอส เขาเป็นชายผิวดำที่ร่างสูงโปร่ง ผมสีขาวถูกตัดสั้นให้เป็นแบบทหาร ดวงตาสีแดงของเขากำลังศึกษาและวิเคราะห์อาร์เทมิส
อาเจ คอลเทส เขาสวมชุดแดงและมีไม้จิ้มฟันในปาก เขาผอมและสูงกว่าลูเซียส ผมสีบรอนส์ ไว้ผมหางม้าและตาสีฟ้า เขาดูตรงข้ามกับลูเซียส ลูเซียสยืนนิ่งสมเป็นทหารผ่านศึก แต่อาเจค่อนข้างผ่อนคลาย
ซีราส กาเดออน กัปตันยานริชชี่และโมบิลสูทประจำยาน เขาเป็นชายร่างยักษ์สวมชุดขาว เป็นตำแหน่งผู้บัญชาการระดับนายพันขึ้นไป ศรีษะถูกโกนให้ล้าน ยกเว้นบริเวณตรงกลางและไว้เครายาว
ลิซ่า ดาดาเลีย กัปตันยานชไนเดอร์และโมบิลสูท เธอมีผมสีน้ำตาลและตาสีเขียวมรกต สวมกางเกงผู้ชายแทนกระโปรง
สุดท้ายคือจอมทัพแห่งหน่วยอโลบัส ไดอาน่า เคสเซล เธอเหมือนลิซ่าที่สวมกางเกงผู้ชายแทนกระโปรง เธอมีผมสีดำยาวและดวงตาสีน้ำเงินดุจฟ้าสีคราม
คนอื่นๆก็มีกัปตันเซอร์แมนของยานกาโมฟ ดิอัคก้า นิโคล ซาอูลและอิซาค
"เลเซอร์และกระสุนปืนทำอะไรร่มนั้นไม่ได้ แต่ฝ่ายนั้นก็อยู่ในสภาพเดียวกัน"ลูเกอร์กล่าว
"ถ้าอย่างงั้นมันก็จะไม่โจมตีมาสินะครับ เรื่องนี้มันงี่เง่ายังไงพิกลแฮะ"ดีอัคก้ากล่าว
"แต่ว่าอาวุธป้องกันของพวกมันน่ะชั้น1เลยนะ"ลูเกอร์อธิบาย"นอกจากนี้อาร์เทมิสไม่มีความสำคัญทางยุทธศาสตร์ต่อฝ่ายใดเลย เพราะไม่มีความสำคัญเลยไม่มีใครเคยคิดหาทางทำลายเกราะ แต่มันเป็นข้อได้เปรียบของเราเหมือนกัน"
"ยังไงครับ?"อิซาคถาม
"มันก็ง่ายๆ"อาเจแสยะยิ้ม"พวกทหารอาร์เทมิสเป็นทหารที่หย่อนหยาน ไร้ประสบการณ์และประมาท พวกเขาเชื่อว่าไม่มีอะไรทำลายร่มแสงของพวกเขาได้ หมายความว่าเมื่อเราทำลายได้ พวกมันจะแตกตื่นเหมือนไก่ที่โดนตัดหัว"
"ได้เวลาทำลายร่มแสงแห่งอาร์เทมิสแล้ว"ลิซ่ายิ้ม
"พูดง่ายกว่าทำลิซ่า"ลูเกอร์กล่าว"ฉันไม่รู้เลยว่าระเบิดนิวเคลียร์จะทำลายร่มแสงของมันได้รึเปล่าเลย"
"งั้นจะทำยังไงดีละครับ จะรอไปเรื่อยๆอย่างงั้นเหรอ"ดีอัคก้าถามเล่นๆ
"อย่าพูดอะไรบ้าๆน่าดิอัคก้า นายอยากจะกลับไปรายงานท่านนายพลว่าเราทำอะไรไม่ได้เลยอย่างงั้นเหรอ นั่นแหละน่าอายที่สุด"อิซาคกล่าว
"พอได้แล้ว ร่มแสงแห่งอาร์เทมิสจะถูกทำลายวันนี้"ไดอาน่ากล่าว
"แล้วเราจะทำไงดีละครับ ตราบใดที่มันยังกางร่มอยู่เราก็โจมตีไม่ได้"ดีอัคก้าถาม
"ร่มนั่นไม่ใช่ว่ามันจะกางได้ตลอดไปสินะครับ"นิโคลพูดขึ้น
"ใช่ ตราบใดที่ไม่มีศัตรูอยู่ในบริเวณก็จะไม่กางออกมา แต่ถึงจะเข้าไปใกล้มันก็อาจจะกางออกมาอีกครั้ง ก่อนจะเข้าระยะยิงของเราก็ได้"ลูเกอร์มองนิโคล
"เครื่องของผม บลิตซ์ตัวนั้นอาจจะทำสำเร็จก็ได้นะครับ"
คำพูดของนิโคลทำให้ทุกคนสนใจ
"เจ้านั้นน่ะนอกจากเฟสชิฟท์แล้วยังมีความสามารถพิเศษอีกอย่างนึงด้วยละครับ มันมีมิราจ คอลลอยด์อยู่ด้วย ทำให้บลิตซ์สามารถล่องหนไปทำลายเครื่องกำเนิดของมันได้"
อิซาคคิดว่านี่เป็นวิธีขี้ขลาด แต่เขาคงพูดไม่ได้เมื่อมองร่มแสงอาร์เทมิส
"แผนไม่เลวนิโคล อามาลฟี่ มีปัญหาอะไรรึเปล่า"ไดอาน่าถาม
"แค่อย่างเดียวครับ ตอนที่ใช้มิราจ คอลลอยด์ บลิตซ์ไม่สามารถใช้เกราะเฟสชิฟท์ได้"
"นายปิดเกราะนั้นซะ จากนั้นหน่วยอโลบัสจะนำทีมเข้าไป"ลูเกอร์กล่าว
"ติดต่อยานทุกลำ เราจะแกล้งทำเป็นถอย"ไดอาน่าสั่ง กัปตันยานอนุญาติ
@@@@@@@@@
อาร์เทมิส
การ์เซียอยู่ในห้องควบคุมของอาร์เทมิส มองไปที่ยานอาร์คแองเจิ้ล
แผงควบคุมด้านหน้าเขามีสัญญาณเข้ามา เขากดเปิดใช้เครื่องสื่อสาร"
"มีอะไร"
"กองยานของซาฟท์ถอยไปแล้วครับ ระยะห่าง700 และกำลังเคลื่อนความเร็วห่างไปเรื่อยๆครับ"
"เข้าใจแล้ว ที่เหลือให้ไรซ์จัดการ คอยจับตามองน่านฟ้าต่อไปอย่าประมาท"
ในขณะนั้นเองพลโทเข้ามาในห้องควบคุมยืนอยู่ด้านหลังเขา
"เป็นไงบ้าง"การ์เซียหันไปถาม
"ครับ คือว่าเราสำรวจยานคืบหน้าไปมากแล้ว แต่โมบิลสูทพวกนั้นน่ะ"
"มีอะไร"
"มีการล็อคระบบปฎิบัติการหลักของหุ่นพวกนั้นไว้ด้วย ตอนนี้เราก็เลยเอามาใช้งานไม่ได้"
"ว่าไงนะ"การ์เซียกัดฟัน
"ตอนนี้พวกช่างเทคนิคของเรากำลังช่วยกันปลดระบบของมันอยู่ครับ"
@@@@@@@@@
กามอฟ
ยานโลราเซียถอยห่างออกมาจากอาร์เทมิส ด้านในห้องนักบิน นิโคลกำลังเตรียมตัวอยู่
"มิราจ คอลลอย ซิสเต็มออลกรีน ต้องลุยแบบไม่หยุดเลยสินะเนี่ย"
ด้านในห้องเตรียมตัวของนักบิน พวกดิอัคก้ากำลังมองดูอยู่
"แต่กองกำลังโลกก็เข้าใจสร้างของแบบนี้ขึ้นมานะ"อิซาคกล่าว
"เหมาะกับนิโคลพอดีเลย พวกใจเสาะอย่างงั้นน่ะ"ดีอัคก้ากล่าว
"นิโคลไม่ใช่พวกใจเสาะ เขาเกลียดสงครามแต่ก็ยังพยายามต่อสู้เพื่อปกป้องแพลนท์ ห่วงเพื่อนร่วมทีมและกล้าลอบเข้าฐานทัพคนเดียว"ซาอูลพูดปกป้องนิโคล
ดิอัคก้าเงียบไม่พูดอะไร
"ทำไมนายเข้าร่วมซาฟท์?"ดีอัคก้าถาม
"ฉันเข้าร่วมซาฟท์ตามหลังพ่อแม่และพี่สาวฉัน"ซาอูลพูดเศร้าๆ"ฉันถูกกำหนดให้เข้าร่วมซาฟท์ตั้งแต่ฉันเกิดแล้ว"
@@@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ล
พลเรือนและลูกเรือทั้งหมดนอกจากร้อยเอกราเมียส, ผู้พันฟลาก้าและร้อยตรีบาจิรูลถูกนำตัวเข้ามาในห้องโถงโดยมีทหารถือปืนเฝ้าและพวกเขารอมาหลายชั่วโมง
เฟลท์ไม่ได้สนใจมากนักและฆ่าเวลาด้วยการอ่านข้อมูลกันดั้มทั้ง7ที่ขอจากกัปตัน เมอริวก็คิดว่าพวกเขาอาจต้องปะทะโมบิลสูทอีกครั้ง จึงให้แล็ปท็อปเขาอ่าน
“นี่มัน.....สิบเอกนอยแมน”เธอเรียกเบาๆไม่ให้ทหารอาร์เทมิสหันมาสนใจ
“มีอะไรเหรอ”
“ร่มแสงของอาร์เทมิส มันจะกางเมื่อศัตรูอยู่ในรัศมีป้องกันใช่ไหม”
“ใช่”นอยแมนด์ไม่รู้เขาพูดทำไม คนอื่นก็อยากรู้เหมือนกัน
“ตามข้อมูลนี้....ถ้าบลิตซ์ใช้มิราจ คอลลอยล่ะ”เฟลท์ถาม
“มิราจ คอลลอยด์?”คิระถาม
“ระบบที่ทำให้อำพรางตนได้ ทหารซาฟท์โง่ที่ไม่รู้ความสามารถบลิตซ์ในการต่อสู้ครั้งก่อน แต่พวกเขาคงรู้และใช้ความสามารถล่องหนแล้ว”เซ็ตสึนะอธิบาย
“หมายความว่ามันกำลังมา บ้าเอ๊ย....เราต้องให้พวกเธอ3คนขึ้นขับหุ่นเดี๋ยวนี้”เมอร์ด็อกกล่าว
เซ็ตสึนะพยักหน้าตกลง ประตูห้องเปิดพร้อมกับการ์เซียและชายคนนึงในชุดพลโทก้าวเข้ามา
“นี่คือโอกาสของเรา”เซ็ตสึนะกระซิบ นอยแมนด์พยักหน้า
“เล่นตามมันไปก่อน”เขาพูดเงียบๆ
"ฉันเจอราร์ด การ์เซีย เป็นผู้บัญชาการฐานทัพอาร์เทมิส นักบินของโมบิลสูทที่ประจำการในยานลำนี้อยู่ที่ไหน"การ์เซียถาม
ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
"นักบินกับช่างเทคนิคไง อยู่ในหมู่พวกแกไม่ใช่เหรอ"นายทหารอีกคนถาม
"ทำไมต้องมาถามพวกเราละครับ"นอยแมนเข้าไปถาม เขาเป็นทหารยศสูงที่สุดในยานตอนนี้
"ว่าไงนะ"นายทหารพันโทกระชากคอเสื้อนอยแมน
"พวกกัปตันไม่ได้บอกอย่างงั้นเหรอครับ หรือพวกคุณไม่กล้าไปถามพวกเขากันแน่ครับเนี่ย"นอยแมนถาม
"นักบินอยู่ไหน?"การ์เซียถาม
การ์เซียหยุดที่คริส คิระ เซ็ตสึนะและคนอื่นๆ เฟลท์ซ่อนแล็ปท็อปไปแล้ว คิระดูเหมือนพร้อมจะลุกขึ้นยืนแต่เมอร์ด็อกกดไหล่เขาลง
"ร้อยเอกฟลาก้า ร้อยโทบาจิรูลและผมเป็นคนขับครับ"นอยแมนตอบ
"การต่อสู้เมื่อกี้พวกเราได้ดูทางมอนิเตอร์แล้ว เรื่องที่ว่าคนที่พอจะบังคับโมบิลอาเมอร์แบบนั้นได้มีแต่เขาเท่านั้นและบาจิรูลและนายเป็นเจ้าหน้าที่ในบริดจ์ไม่ใช่เหรอ นักบินต้องอยู่ในนี้แหละ"
ไม่มีใครพูดอะไร การ์เซียกวาดตามองหานักบิน
“ยานลำนี้มีกัปตันเป็นผู้หญิงซะด้วยสิ นักบินอาจเป็นผู้หญิง”
“และพวกเขาอาจปลอมเป็นพลเรือนก็ได้"การ์เซียเดินเข้าไปคว้าแขนเฟลท์ดึงเธอจากที่นั่ง
“เฮ้ ปล่อยฉันนะ”เฟลท์ตะโกนขึ้น
“พอทีเถอะครับ”ไซเข้าไปห้าม
การ์เซียใช้แขนฟาดส่งเขากระแทกโต๊ะ ก่อนใครจะตอบโต้คิระลุกขึ้นยืน
“ปล่อยเธอซะ คนที่บังคับมันก็คือผมเองนี่แหละ"
การ์เซียโยนเฟลท์เข้าไปในอ้อมแขนของยาม
"เจ้าหนู อย่าทำตัวเป็นฮีโร่มาช่วยผู้หญิงดีกว่าน่า นั่นน่ะไม่ใช่ของที่ลูกเจี๊ยบอย่างเธอจะบังคับได้จริงไหม อย่าพูดอะไรบ้าๆดีกว่า"
การ์เซียยกหมัดชกใส่คิระ แต่โคออดิเนเตอร์อย่างเขาตอบโต้ได้รวดเร็วคิระจับแขนของการ์เซียเอาไว้และขว้างนายพลยูราเซียให้ล้มลงไปนอนกับพื้น ทหารจับคิระไว้
“ดู”เฟรย์โพล่งขึ้นมา”เขานี้แหละที่เป็นนักบิน ก็เขาเป็นโคออดิเนเตอร์นี่นา และเด็กผมเงินคนนี้เป็นหลานชายของเอซาเลีย จูลด์"
ตาของการ์เซียเป็นประกายมองเซ็ตสึนะเห็นสีผมที่โดดเด่น
"หลานชายเอซาเลีย จูลด์งั้นรึ"การ์เซียถาม
"ใช่ ผมเป็นนักบินของเอ็กเซีย"เซ็ตสึนะตอบ
“ใครคือนักบินอีกคน”
คิระกับเซ็ตสึนะไม่พูดอะไร
“ถ้าอย่างนั้นพาทั้งสามไปสอบปากคำ ฉันต้องการชื่อนักบินคนนั้น”
เฟลท์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ถ้ามีการสอบสวนให้ละเอียดเธออาจโดนสืบรู้ว่าเป็นทหารซาฟท์ แต่ตอนนั้นเองคริสลุกขึ้นยืน
“ฉันเป็นนักบินอีกคนหนึ่ง ปล่อยเธอไป”
“เธอเป็นโคออดิเนเตอร์ด้วยเหรอ”
“จะเชื่อคำพูดของฉันหรืออยากพิสูจน์ด้วยการเตะตูดเหมือนที่คิระเพิ่งทำ”
ยามยืนอยู่ข้างเขา ต่อยเขาด้านข้าบศีรษะ คริสสะดุดจากการกระแทกแต่ยังยืนได้ เขาหันไปหาทหารเตะเข้าที่ท้องส่งมันล้มลงพื้น จากนั้นมีปืนหลายกระบอกเล็งเขา
คริสถอนหายใจยกมือยอมแพ้
“จบเรื่องแล้วใช่มั้ย”การ์เซียส่งสัญญาณให้ทหารยามหลายคน”พาตัวไปที่โรงเก็บ พาเด็กสาวนั้นไปด้วย”
@@@@@@@@
พวกคิระโดนพามาหน้าสไตรค์ เรเวนและเอ็กเซียมีทหารช่างยืนรอเอาข้อมูลโมบิลสูท
"แค่ปลดล็อคระบบปฏิบัติการก็พอสินะครับ"คิระถาม
"ขั้นแรกน่ะใช่ แต่เธอ3คนก็ทำอย่างอื่นได้อีกหลายอย่างเลยไม่ใช่เหรอ"การ์เซียยิ้ม"อย่างเช่นเขียนแบบแปลนของหุ่นพวกนี้ และก็สร้างสิ่งที่เหมือนกับมันขึ้นมา ไม่แน่นะ โมบิลสูทแบบนี้อาจจะเป็นอาวุธที่ดีก็ได้"
"ผมขอปฎิเสธ ผมเป็นแค่นักเรียนพลเรือนธรรมดาครับ ผมไม่ใช่ทหารหรือสังกัดหน่วยไหนทั้งสิ้น ผมไม่มีความจำเป็นต้องทำแบบนี้ครับ"
"แต่เธอเป็นโคออร์ดิเนเตอร์ผู้ทรยศไม่ใช่เหรอ?"การ์เซียพูด
"ทรยศเหรอ?"คิระถาม
"จะด้วยเหตุผลอะไรฉันก็ไม่รู้ แต่เธอก็ได้ทรยศพวกเดียวกันแล้ว ถ้างั้นก็น่าจะตกลง"
"นั่นไม่จริงเลย ผมเป็นพลเมืองออร์บที่เป็นกลาง ไม่ได้ทรยศใครแม้จะเกี่ยวข้องกับสมาชิกสภาสูงแพลนท์"เซ็ตสึนะพูดอย่างขุ่นเคือง
"งั้นทำไมเธอถึงต่อสู้กับซาฟท์ล่ะ"การ์เซียถาม
"เพราะผมต้องการปกป้องคนในยานอาร์คแองเจิ้ล และผมไม่ใช่โคออดิเนเตอร์ ผมเป็นเนเชอรัลเหมือนพวกคุณและผมจะไม่สร้างแบบแปลนของเอ็กเซียให้"เซ็ตสึนะกล่าว
"ดีมาก ถ้าอย่างงั้น..."การ์เซียหันไปมองคนของเขา"โยนเด็กนี่ออกแอร์ล็อคไป"
ดวงตาคิระ เซ็ตสึนะ คริสและเฟลท์เบิกตากว้างด้วยความกลัว
"นอกจากว่าพวกเธอจะปลดล็อคหุ่น"การ์เซียยิ้มเยาะ
ทั้งสามพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม พวกเขาไม่มีทางเลือก การ์เซียใช้ทุกคนบนอาร์คแองเจิ้ลเป็นตัวประกัน
@@@@@@@@@@
ด้านนอกอาร์เทมิส นิโคลเข้ามาถึงในร่มแสงแล้วและยิงบีมถล่มดาวเคราะห์น้อยทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนทั่วฐานทัพ
เมื่อเครื่องกำเนิดร่มเริ่มขยับเพื่อจะสร้างร่มขึ้นมา เขาก็สังเกตได้
"นั่นเหรอ"นิโคลปลดมิราจ คอลลอยด์ เปลี่ยนกลับมาใช้เกราะเฟสชิฟท์ ขับบลิตซ์พุ่งเข้าไปและใช้บีมเซเบอร์ฟันเครื่องกำเนิดร่มแสงไป
@@@@@@@@@
"มีโมบิลสูทบุกเข้ามาในเขตป้องกันครับ รีเฟรทเตอร์ถูกทำลายไปแล้วครับ"
"ว่าไงนะ!!!"การ์เซียตะโกนเสียงโกรธ พวกคิระได้ยินบทสนทนาและรู้ว่าบลิตซ์ทำลายร่มได้แล้ว
"ร่มถูกทำลายงั้นเหรอ เป็นไปไม่ได้"
คิระกับคริสฉวยโอกาสนี้เตะวิศวกรกระเด็นออกไปและปิดค็อกพิทหุ่น เซ็ตสึนะเอาขาฟาดหว่างขาทหารหงายหลังกุมเจ้าโลกและปิดตาม
ทันใดนั้นสไตรค์ เอ็กเซียและเรเวนก็เริ่มขยับ
"ทำอะไรน่ะไอ้ทรยศ"การ์เซียตะโกน
เซ็ตสึนะเมินและยิงปืนอีเกลสเตลังใส่พื้นหน้าทหารยูราเซียไล่ให้พวกการ์เซียหนีไป
เรเวนคุกเข่าด้านหน้าเฟลท์ยื่นมือออกขณะที่การ์เซียและคนของเขาออกจากโรงเก็บ
"เฟลท์ รีบเข้ามาเร็ว"
เฟลท์ขึ้นไปบนมือ เรเวนยืนขึ้นเอามือไปที่ค็อกพิท คริสจับมือเฟรย์เข้ามาในห้องคนขับ
"ขอบคุณนะ"เฟลท์ไปอยู่ด้านข้างที่นั่งคนขับ
"อย่าพูดถึงมัน”คริสตอบ”เออ อย่าแตะต้องอะไรทั้งนั้น”
คริสเปิดคอมลิง
“คิระ เซ็ตสึนะ ออกจากที่นี่กันเถอะ ดูว่าทำอะไรได้บ้าง”
@@@@@@@@@@
ยานโอดิน ริชชี่ ชไนเดอร์และกาโมฟต่างเตรียมปล่อยโมบิลสูท ร่มแสงถูกทำลายแล้ว ถึงเวลาปิดฉากป้อมปราการและยานมีขา
ดูเอล บัสเตอร์ โซล และจินน์ของหน่วยอโลบัสออกมาจากยานของตน
"ฟังคำสั่ง"ไดอาน่าบอกผ่านลำโพง"หน่วยที่3จะเข้าท่าสถานีก่อน เน้นทำลายยานและฐานทัพ หน่วยที่1ตามหน่วย3เข้าโจมตียานมีขา หน่วยที่2เป็นแนวหลังเพื่อป้องกันยานข้าศึกหลบหนี ฉันต้องการให้ยานมีขาและโมบิลสูททั้ง3เครื่องโดนทำลายหรือถูกจับถ้าเป็นไปได้ ภารกิจคือทำลายกองทัพศัตรู แต่โมเบียสซีโร่ต้องปล่อยให้ฉันจัดการ เข้าใจไหม?"
"รับทราบครับ"
"ดีมาก ได้เวลาปิดฉากอาร์เทมิสและยานมีขาแล้ว เพื่อแบล็คฮอร์ค!!!"
"เพื่อแบล็คฮอร์ค!!!"นักบินหน่วยอโลบัสตะโกนก่อนโมบิลสูทจะบินเข้าสู่อาเทมิส
คิระขับสไตรค์ที่ติดตั้งซอร์ดสไตรค์เกอร์ออกมาและเจอบลิตซ์พุ่งมาที่สะพานเดินเรืออาร์คแองเจิ้ล
"ดีล่ะ วันนี้แหละ"นิโคลยิงไทเครอสออกไป แต่คิระยิงจรวดตะขอแพนเซอร์กันไว้
"หนอย ตามมาถึงที่นี่เชียวเหรอ"คิระชักดาบต่อต้านเรือรบออกมาพยายามฟันบลิตซ์ที่หลบหลีก
โมบิลอาเมอร์ของกองยานยูราเซียถูกส่งออกมาแต่พวกเขาไม่อาจสู้เอซของกองยานที่11ได้ กาลิเวอร์เป็นผู้นำหุ่นจินน์จากยานริชชี่เป็นแนวหน้าหลัก หน่วย3เป็นทีมติดอาวุธหนักจึงมีปืนใหญ่และขีปนาวุธจำนวนมากยิงถล่มยานรบ
บาสก์คำรามขณะที่จินน์พุ่งไปข้างหน้ายิงปืนใหญ่และแกตลิงและคนอื่นๆตามมา ยานรบหลายลำที่จอดอยู่ในท่าเรือถูกทำลาย
ในตอนนั้นลำแสงสีชมพูพุ่งมาและบาสก์หน้าสุดก็หลบไม่ทันโดนยิงจินน์ระเบิดไป หน่วยอโลบัสประสบความสูญเสียครั้งแรก
ผู้ที่ลงมือคือหุ่นสีฟ้า เอ็กเซียที่ยิงลำแสงลากไปทางอื่นโดยไม่สนใจยานรบยูราเซียว่าจะโดนไปด้วยไหม
"บรึ้ม!!!"เอ็กเซียยิงGNบีมไปที่ยานรบยูราเซียอีกลำและจินน์อีกเครื่องหนึ่งไม่รอดโดนทับไปด้วย
"มาร์โก้!!!"
"กระจายออกไป"ไดอาน่าสั่ง ทุกเครื่องรีบกระจายกันหนีเอ็กเซียที่ฆ่าไม่เลือกหน้า
@@@@@@@@@@
ในห้องโถง นอยแมนเห็นโอกาสเดินเข้ามาหาทหารยูราเซีย
"สัญญาณเตือนภัยนั่นมันอะไรน่ะ"
"เปล่า คือว่า...."
"ไม่รู้อย่างงั้นเหรอ"นอยแมนพูดขณะลูกเรือคนอื่นเริ่มมารวมกันรอบเขา"งั้นก็ไปถามใครก็ได้นะ คิดยังไงเนี่ยนี่เป็นการโจมตีชัดๆเลย"
นอยแมนผลักพวกเขาและวิ่งไปที่สะพาน
"หยุดนะ!!"ทหารยูราเซียเล็งปืนใส่แต่ลูกเรืออาร์คแองเจิ้ลโดดเข้าตรึงทหารยูราเซียไว้กับพื้น
"ไม่อยากทำแบบนี้หรอกนะ"แชนดร้ากล่าว
"บอกตรงๆไม่เสียใจสักนิด"ทอลล์พูด
นอยแมนมาที่บริดจ์เห็นพวกยูราเซียออกจากยาน เขารีบไปประจำที่ขณะที่คนอื่นตามเข้ามา
"จะเดินเครื่องล่ะนะ"
"แล้วพวกกัปตันล่ะ?"
"ขืนอยู่แบบนี้ก็เป็นเป้านิ่งน่ะสิ"
ทุกคนประหลาดใจเมื่อเมอริว นาทาลและมูวิ่งเข้ามา
"ทำได้ดีมากพวกเด็กๆ"มูวางมือบนหัวไซกับมิริอาเรียขณะที่เมอริวกับนาทาลไปประจำที่
"มันอะไรกันครับดาวเทียมนี้น่ะ"
"ที่นี่เราคงเคลื่อนไหวอย่างอิสระไม่ได้"เมอริวไม่สนใจพวกยูราเซีย"อาร์คแองเจิ้ล ออกยานได้"
เมื่ออาร์คแองเจิ้ลกำลังจะหนี สไตรค์ต่อสู้กับบลิตซ์ ขณะที่ไดอาน่า ซาอูล อิซาคและดีอัคก้ากำลังทำลายยานและโมบิลอาเมอร์ของยูราเซีย แต่ที่ไดอาน่าโมโหคือโมเบียสซีโร่และมู ลา ฟลาก้าไม่ออกมา
ด้านดูเอลและเอ็กเซียกำลังเผชิญหน้ากัน
"ดีใจที่เจอกันอีกอิซาค"
"เราไม่ต้องทำแบบนี้เอล"อิซาคพูด"นายเป็นพวกเราจริงมั้ย นายเติบโตที่แพลนท์"
"ช่าย และนายก็รู้ดีว่าฉันโดนพวกคนอย่างแพทริค ซาล่าดูถูกและรังเกียจแค่ไหน พวกเขาไม่เคยยอมรับว่าผลงานวิจัยของฉันที่เป็นเนเชอรัลเหนือกว่าโคออดิเนเตอร์ที่เป็นเผ่าพันธ์ใหม่"เอลพูดเยาะเย้ยถากถาง"และฉันต้องเอางานวิจัยของฉันหนีก่อนพวกซาล่าจะเอาไปสร้างอาวุธ"
อิซาครู้ดีว่าเออร์เนสตี้เก่งเรื่องการประดิษฐ์คิดค้นมาก แต่ผลงานของเขาสมัยเรียนไม่เคยถูกยอมรับเนื่องจากเขาเป็นเนเชอรัล
อิซาคได้ยินจากแม่ว่าเอลกำลังวิจัยอะไรบางอย่างที่มีค่ามากและได้รับการสนับสนุนจากฝ่ายไคลน์ แต่แล้วเขาก็หายสาบสูญไปพร้อมงานวิจัย แม่เขาสั่งให้คนออกค้นหา ที่น่าแปลกใจคือแพทริค ซาล่าให้กองทัพออกค้นหาตัวเขาด้วยนี่สิ
"นายจะบอกว่าหุ่นตัวนี้คือผลงานวิจัยที่ว่า"อิซาคถาม
"ไม่ใช่ หุ่นตัวนี้ถูกสร้างเพื่อปกป้องกล่องสมบัติที่ฉันสร้างไว้มอบให้แก่มนุษย์ชาติ"
เออร์เนสตี้ไม่ใช่คนพูดเล่น ถ้าเขาพูดแบบนั้นแสดงว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ มันอาจเปลี่ยนผลลัพย์ของสงครามได้
"ถ้ามันมีค่ามากนายควรส่งมอบให้ผู้บัญชาการซาล่า ฉันเชื่อว่าเขาจะอภัยโทษให้"
"อิซาค ฟังนะ ฉันจะไม่รับใช้คนอย่างแพทริค ซาล่าไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน"ดาบของเอ็กเซียปะทะกับโล่ดูเอล"การทำเช่นนั้นจะทำให้เกิดการฆ่าล้างมนุษย์ชาติ"
เนื่องจากรู้ว่าอิซาคไม่คิดจะฆ่าเขา เอลหันไปมองโมบิลสูทหน่วยอโลบัสกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ สีเทาดำและตราหัวหน้า
"เนเชอรัลกำลังใช้นายอยู่"อิซาคตะโกน"นายและนักบินสไตรค์กับเรเวนกำลังโดนหลอก"
"อิซาค ฉันคุยเรื่องนี้กับนายมานานก่อนฉันจะเข้าร่วมกับอาร์คแองเจิ้ล ก่อนที่ฉันจะรู้ถึงตัวตนของยานลำนี้"เอลโต้กลับ"และเรื่องโคออดิเนเตอร์กับเนเชอรัล ฉันขอเตือนว่านายเป็นโคออดิเนเตอร์รุ่นที่2 ฉันมีพ่อเป็นโคออดิเนเตอร์ นั่นทำให้เราเป็นคนปกติเหมือนมู ลา ฟลาก้า ยีนทั้งหมดของเราไม่ได้ถูกดัดแปลง มีแต่พ่อแม่เรา ฉันไม่ได้หวังให้นายยอมรับ”
"เถียงกับลูกพี่ลูกน้องแกเสร็จหรือยังจูลด์"
จินน์สีดำของเบอร์นาร์ตพุ่งมาทางนี้
“สวัสดีเบอร์นาร์ต ลิงค์”เอลทักทายเสียงเย็นชา กลับมาเป็นเซ็ตสึนะ
“แกเป็นคนหาตัวยากมาก ที่นี่ตายซะ”จินน์ยิงบีมแคนน่อน
เอ็กเซียหลบหนีทำให้โดนยานรบด้านหลังไปตกใส่หอบังคับการระเบิด
ไดอาน่า ซาอูลและดีอัคก้าต่างก็ติดตามการต่อสู้ ยิงโมบิลสูทกองทัพโลกทั้ง3ตัว เรเวนกับสไตรค์หลบกระสุนของพวกเขา เรเวนยิงปืนเรลกันใส่บัสเตอร์ สไตรค์เหวี่ยงบูมเมอแรงไปที่จินน์ ไดอาน่าหลบเลี่ยงอย่างง่ายดายเพียงเพื่อพบบีมเซเบอร์ฟันลงมา แต่เธอไม่ใช่นักบินมือใหม่ เธอหลบเลี่ยงแทบไม่ทัน ดาบฟันตัดแขนไป
"อย่ายุ่งกับเธอ!!"ซาอูลยิงกรงเล็บฮาเคนฟรุตใส่สไตรค์
สไตรค์ถอยกลับหลีกเลี่ยงกรงเล็บ ไดอาน่าฉวยโอกาสนี้ยิงกระสุนใส่สไตรค์ แต่สังเกตว่ากระสุนเจาะเกราะไม่ได้"
"น่าตกใจจริงๆ สมรรถนะหุ่นพวกนี้เหนือกว่าจินน์ของพวกเราโดยสิ้นเชิง"
"ไม่เป็นไรนะพี่สาว"
ไดอาน่ากำลังจะตอบเมื่อเห็นยานมีขาหัน180องศามุ่งไปยังทางออกด้านหลัง
"ฉันสบายดี หยุดยานมีขาไว้ซะ!!!"
ก่อนจะมีใครทำอะไรได้ก็เกิดระเบิดทำลายท่าเรือ เรเวนและสไตรค์หนีกลับไปที่ยานมีขา
"พวกแกห้ามไปไหนทั้งนั้น"อิซาคยิงโมบิลสูทที่หนี
น่าเสียดายระเบิดลูกโซ่ที่ท่าเรือแรงขึ้นและแยกโมบิลสูทซาฟท์ออกจากยานที่กำลังจะหนี
"ฐานกำลังจะระเบิด"ไดอาน่าพูดทั้งกัดฟันกรอด"ทุกหน่วยถอย!!"
จินน์หลายสิบพากันถอย แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกเครื่องจะโชคดี
@@@@@@@@@@
เอ็กเซียกำลังมุ่งหน้ากลับอาร์คแองเจิ้ล ทันใดนั้นก็มีสัญญาณช่วยเหลือเข้ามา
เมื่อเขาบินไปดูก็พบพ็อดกู้ภัยเพียงตัวเดียวซึ่งมีโอกาสจะเป็นเจ้าหน้าที่ของอาร์เทมิส
เอ็กเซียคว้ามันไว้และติดต่อวิทยุ
เซ็ตสึนะต้องตกใจเมื่อใคร ในบรรดาคนที่อาจอยู่ในยานกู้ภัย มันแสดงภาพของไอ้สารเลวที่จะยิงเพื่อนเขาและพยายามขโมยโมบิลสูท
“งั้นฉันเดาว่าแกจะพาฉันไปที่ยานและจับฉันเข้าคุกใช่ไหม”
“ถ้าเป็นคนอื่นในอาร์เทมิสก็เป็นไปได้ แต่เมื่อพิจารณาสิ่งที่คุณทำกับเพื่อนของฉันและลูกเรือบนยาน แกจะไม่ได้ออกจากยานกู้ภัย”
“อะไรนะ? แกหมายถึงอะไร”
“ฉันหมายความว่าแกต้องตายอยู่ที่นี่”เซ็ตสึนะพูดยกดาบGNขึ้นมา
การ์เซียไม่อยากเชื่อและไม่เข้าใจว่าทุกอย่างผิดพลาดได้ยังไง เมื่อทั้งยานรบและโมบิลสูทอยู่ในกำมือของเขามาก่อน
พลตรีเห็นเพียงดาบสีเขียวตัดพ็อดกู้ภัยและส่งเขาไปสู่ความตาย
ความคิดเห็น