คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผู้อ่อนโยนและผู้หยิ่งผยองที่สุด
“ข้าบอกเจ้าแล้วว่าเจ้าจะได้รับบทเรียนแด็กดา และสิ่งที่ข้าพูดเป็นจริงเสมอ”มาดุคกล่าว
แต่แด็กดาไม่ได้ยินเขา
แม้จะได้รับชัย แต่สายตาเขาจ้องมองไปที่แขนเขาที่หายไป
แม้กลับมายืนในลานประลองแต่เขาไม่เหมือนเดิม
มันไม่ใช่สีหน้าของผู้ปกครองอีกต่อไป
แม้ลึกลงไปเขารู้ว่าเขาไม่เคยเป็น
เขาไม่ได้สูงส่งอย่างเทพเจ้าลู้ดหรือมีเกียรติอย่างนาดาล
เป็นเพียงเทพเจ้าที่โลภมากและเห็นแก่ตัวเมื่อเห็นความเป็นไปได้ที่จะคว้าอำนาจ
เขาฆ่าเทพเจ้าที่แข็งแกร่งที่สุดและทำตัวเป็นราชา
“นี่เป็นกรรมเหรอ”
เขาไม่สนใจการจ้องมองของทุกคนเริ่มถอนตัว แต่เขาได้สบตากับคนสุดท้ายที่เขาต้องการเผชิญหน้า
ลู้ด เทพแห่งแสงของไอร์แลนด์
เขาจ้องมองแด็กดาอย่างว่างเปล่า
“ข้าเดาว่าตอนนี้ข้าคือราชาคนใหม่ของเทพเจ้าเซลติก”
แด็กดาไม่ตอบ นั่นคือสิ่งที่ลู้ดต้องการ
แล้วเทพเจ้าเซลติกองค์เก่าก็จากไป
แด็กดาเป็นปราชญ์ของเทพเจ้าอีกครั้งและไม่มีใครพบเห็นเขาอีกเลย
ขณะที่เทพเจ้าเซลติกยกย่องราชาองค์ใหม่ของพวกเขา เทพเจ้าองค์อื่นมีปฎิกิริยาต่อการต่อสู้
“ข้าให้10คะแนนสำหรับความพยายาม”คาคุสึจิยิ้มกว้างให้มนุษย์ พวกเขาพยายามอย่างเต็มที่และเขาก็ชื่นชมสิ่งนั้นมาก
แม้เขาจะรู้สึกเศร้าอย่างแท้จริงกับความพ่ายแพ้ของมนุษย์ชาติ แต่เขาจะไม่แสดงความรู้สึกออกมา
ยังไม่ถึงเวลาแสดงความตั้งใจจริงของเขา
วิษณุไม่พูดอะไร แต่สังเกตได้ว่าเขาไม่ชอบผลการต่อสู้คู่แรกเทพเจ้าทุ่มสุดกำลังเพื่อเอาชนะมนุษย์....นั่นทำให้เขาขุ่นเคือง
“นานแล้วสินะ ที่จะได้เจออะไรที่ทำให้เครื่องร้อนแบบนี้”พระศิวะเครื่องร้อน
“ผู้ชนะคู่แรกได้แก่ฝ่ายทวยเทพ และแล้วมนุษย์ชาติก็ได้เข้าใกล้จุดจบไปอีกก้าว”
ริทสึกะ ริเสะและมาชูร้องไห้เพราะความตายของอีวาน
เมอร์ลิน อาโอโกะและอลายาขมวดคิ้วเมื่อเซลเรซถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า ดาวินชี่มองที่สุดท้ายที่จักรพรรดิสายฟ้ายืนอย่างเศร้าๆ
กอร์ดอล์ฟก้มศีรษะลงคำนับวิญญาณวีรชนผู้ไปจากบัลลังก์วีรชน....ชั่วนิรันดร์
ฝ่ายเทพชนะก็จริงแต่ก็สูญเสียหนัก
เทพเจ้าโห่ร้องยินดีโดยไม่ได้นึกถึงการสูญเสียพลังของบิดาแห่งความรู้
"เห็นไหมล่ะเจ้าพวกมนุษย์ นี่แหละพลังของเทพเจ้า"
"พวกแกคิดว่านักรบของพวกแกจะสู้เทพได้งั้นเหรอ"
"นี่แหละความห่างชั้น"
"สังเวยชีวิตเซ่นพวกเราซะ!!"
เสียงเหยียดหยามและดูถูกจากเทพเจ้าพุ่งเข้าใส่มนุษย์ชาติ ซึ่งทำได้เพียงปิดปากและโศกเศร้ากับการตายของจักรพรรดิ
"เสียงพวกนั้นมันอะไรกัน"กูดาโกะถามอย่างตกตะลึงต่อปฎิกิริยาของเทพเจ้า
"พวกเขาไม่ต่างอะไรจากเด็กเลย ทำไมยังกล้าเรียกตัวเองว่าเทพเจ้าได้อีก"ริทสึกะกล่าว
อลายาหันกลับไปนั่งโต๊ะทำงานที่มีคอมเปิดไว้ไม่สนใจพันธมิตร
"อลายา?"เมอร์ลินมองผู้นำ
เขาคิดว่าเทพธิดาแห่งมนุษย์ชาติจะรู้สึกแย่มากกับการพ่ายแพ้ศึกแรกในแร็กนาร็อค แต่พวกเขาทำได้ดีกว่าที่มหาจอมเวทคิด
การทำลายศาสตราเทพและทำให้เทพเจ้าเสียแขนเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ แต่...
พวกเขาต้องทำได้ดีกว่านี้ถ้าอยากชนะเทพเจ้า
"อลายาซัง"มาชูเรียก"คุณอีวาน..."
"ศึกนี้เป็นการต่อสู้ของวิญญาณ ถ้าวิญญาณถูกทำลายแล้วก็ไม่สามารถกลับไปเกิดใหม่ได้อีก หรือก็คือ เขากลายเป็นเถ้าธุลีส่วนนึงของจักรวาลไปแล้วไงล่ะ"
"เถ้าธุลี"
"นิลฟ์ไฮฟ์(นรกความเชื่อนอร์ส)มันไม่มีต่อจากนี้ของพวกเขาแล้ว"บรินฮิลด์กล่าว
"เอ๋?"
วัลคีรี่ที่อายุน้อยที่สุดนึกถึงแรนกริชและที่พี่บรินฮิลด์บอกว่าพลีกาย
"ทำไมท่านพี่ถึงยืนนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ล่ะคะ ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ? พวกเราจะไม่ได้เจอท่านพี่แรนกริชอีกแล้วนะ"
"แกรอา..."บรินฮิลด์หันมามองด้วยสีหน้าโมโห"เจ้าคิดว่ามันจะมีทางอื่นที่จะสามารถฆ่าเจ้าพวกนั้นได้โดยไม่ต้องเสี่ยงอะไรเลยหรือยังไง"
"ฮือๆๆ"แกรอาได้แต่ร้องไห้
"ศึกแรกนั้นได้จบลงไปแล้ว หน้าที่ของพวกเราคือการเลือกตัวแทนสำหรับคู่ต่อไป"อลายาพูดเสียงไร้อารมณ์
"แต่แม้แต่อีวานยังแพ้ จะยังมีใครอีก"
"ถ้าอย่างนั้นคงจะต้องเป็นเขาแล้วล่ะ"อลายายิ้มแตะรูปนั้น"ผู้ที่กำเนิดจากมนุษย์ แต่ไม่ใช่มนุษย์ และกลายเป็นสัตว์ประหลาดเพื่อกอบกู้โลก"
ทุกคนเฝ้าดูการเลือกนักสู้คนต่อไปของอลายาจนกระทั่งมองชื่อตัวแทนคนที่สองของมนุษย์ชาติ
ผู้ชายขี้เหงา
ขณะเดียวกันก็เป็นมิตร
กลายเป็นสัตว์ประหลาดเพื่อช่วยโลก
เขาเฝ้ารอ...หวังว่าจะได้พบคนรัก
แต่ก่อนอื่น
เขาต้องโค่นเทพเจ้า
@@@@@@@@@@
ขณะเดียวกันฝั่งเทพเจ้า
ทั้งหมดรวมตัวอยู่ในห้องหรืออย่างน้อยเหล่าเทพองค์สำคัญเช่นซุส, มาดุค, โอดิน, พระศิวะ , อิซานางิ , เซธ , วิษณุ เป็นต้น
ฮาเดสกำลังมองแท็ปเล็ตผู้เข้าร่วมประลองด้วยรอยยิ้มพลางหันไปมองสหายเทพด้วยสีหน้าจริงจัง
"เห็นแล้วใช่ไหม? พวกมนุษย์แข็งแกร่ง พวกเจ้าไม่ควรประมาทหรือจะสภาพแย่กว่าแด็กดา"
"พูดถึงตาแก่นั้นเขาอยู่ไหน?"เซธหาวหวอดๆ
"หลังพบกับลู้ดเขาก็หายไป บางทีเขาอาจซ่อนตัวอยู่ใต้ก้อนหินหรือฆ่าตัวตาย ไม่ว่ากรณีใดข้าชอบการต่อสู้นี้"คางุสึจิกล่าว
เทพเจ้าบางองค์มองเทพเจ้าแห่งไฟอย่างรำคาญ
"ต่อไปใครจะไป"ซุสถามเรื่องสำคัญ
"อืม..."เซธลืมตาขึ้น ดวงตาสีแดงเปล่งประกาย"ข้าจะขอดูสถานการณ์ไปก่อน ถ้ารอดไปถึงรอบ6แล้วมาดูกัน"
"ฮ่าๆๆๆ ต่อไปต้องตาข้าตาแก่"พระศิวะกล่าว เขากระตือรือร้นจะสู้หลังดูการต่อสู้สุดมันส์
"โอเค งั้นเจ้าไปพระศิวะ"ซุสยอมรับ
เทพเจ้ามองมหาเทพแห่งอินเดียออกจากห้องไป
"ส่งพระศิวะออกไปเลยจะไม่เร็วไปหน่อยเหรอ?"ฮาเดสถาม
"เราต้องแสดงให้พวกมันเห็นความต่างชั้น"โพไซดอนกล่าว"เราคือเทพเจ้า ตัวตนที่สมบูรณ์แบบ"
"ข้าไม่เห็นด้วยนะเมื่อมนุษย์ลูบคมเราได้ในรอบแรกน้องชาย"ฮาเดสกล่าว"เจ้าควรระวังไว้...ไม่งั้นเดี๋ยวได้ตายด้วยน้ำมือมนุษย์แน่"
ทุกคนตกใจกับคำพูดของราชาแห่งยมโลก
ไพไซดอนเหลือบมองพี่ชายแผ่จิตสังหารรุนแรง แต่ด้วยความที่เป็นเทพเจ้าระดับเดียวกันจึงไม่มีผล
"งั้นไปนั่งดูการแข่งกันเถอะ"อโฟรไดท์พูดคลายความตึงเครียด
"นั่นสินะ เลิกกัดกันซะทีเถอะค่ะท่านลุง"อาเธน่ากล่าว
คำพูดจากสองเทพธิดาแห่งกรีกทำให้โพไซดอนยอมลุกขึ้นจะเดินออกจากห้อง ทว่า...
"ครืนนนน!!!!"
ทุกคนตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังคุ้นเคย
"รอบนี้เป็นตาของข้าต่างหาก"
เทพเจ้าเฝ้ามองสัญลักษณ์วงกลมรูปสัตว์หลากหลายที่ปรากฎขึ้นเหนือหัวทุกคนและไม่ยอมปรากฎตัวต่อหน้าเหล่าเทพชั้นสูงด้วยกัน แสดงถึงความหยิ่งยโสเหนือทุกคน
เทพเจ้าทุกคนรู้ดีว่าเขาเป็นใคร
"งั้นก็ไปขอจากพระศิวะซะสิ"ซุสบอก
จากนั้นรูปนั้นก็หายไป
"ว้าว นี่มันน่าตกใจจริงๆ"ฮาเดสยิ้ม
"บอกพวกมนุษย์ดีไหมว่าพวกมันไม่มีโอกาสชนะ"มาดุคกล่าว
"ข้าไม่คิดงั้น"คางุสึจิกล่าวกับราชาแห่งบาบิโลเนีย"เจ้าจะทำยังไงล่ะอลายา?"
@@@@@@@@@@@
สนามประลองวัลฮาล่า
"เอาล่ะทุกท่านพร้อมสำหรับรอบ2กันรึยัง"ไฮม์ไดม์ถาม
ผู้ชมทั้งสนามต่างโห่ร้อง
"เปิดตัวด้วยตัวแทนที่สองของมนุษชาติ เขาคือความหวังของมนุษย์ทั้งมวล"กรรมการพูดแล้วยกมือปิดหู
การกระทำนี้ทำให้ผู้ชมสับสน
"โฮกกกกก!!!!"
เสียงคำรามดังขึ้นจากบนนั้น ทำให้ทุกคนมองขึ้นไปบนฟ้า
มังกรลงมาจากสวรรค์
สัตว์มายาที่แข็งแกร่งที่สุด
ตอนแรกเขาเป็นมนุษย์ที่กลายเป็นสัตว์ประหลาด ตอนนี้เขาเป็นมนุษย์ที่กลายเป็นมังกร
ในมือมังกรถือวัตถุทรงกลมส่องแสง ภายในทรงกลมเป็นพลังที่ไม่อาจจินตนาการได้
"ใครกันที่มา? ถูกสร้างด้วยน้ำมือมนุษย์ เป็นเพียงแค่โฮมุนครูสที่มีหน้าที่เป็นแหล่งพลังเวท แต่ทยานขึ้นสู่การเป็นมังกร"
มังกรร่อนลงบนสนามประลอง
"ด้วยหัวใจของวีรชน เขารู้ถึงความยากลำบากของชีวิต ชายที่เข้มแข็ง คู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของบุตรแห่งพระอาทิตย์"
แสงเข้าปกคลุม มังกรตัวเล็กลงจนเผยร่างชายหนุ่มคนหนึ่ง
"เขาเป็นมนุษย์ที่สุดในหมู่มนุษย์! ใจดี! ช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่ลังเล! เพื่อเป็นฮีโร่! ผิดแล้ว! เขาเพียงทำตามหัวใจตัวเอง!!"
ชายหนุ่มผู้มีผมสีขาวและดวงตาสีฟ้ามองไปที่ชายหนุ่มที่เป็นมังกร เขาสวมชุดเกราะสีทอง
เขาคือกรรณะ
มหาวีรชนแห่งอินเดียยิ้ม
"นายก็มาด้วย...ฉันไม่ไว้ใจให้ตำแหน่งนี้กับคนอื่นได้นอกจากคู่ปรับของฉัน"
"เขามีจิตใจที่ไม่ย้อท้อและรอเวลาที่จะระเบิดออกมา เกิดมาเพื่อเป็นแบตเตอรี่ แต่ก้าวข้ามไปเหนือกว่าวิญญาณวีรชน ตอนนี้...ไปไกลเกินขีดจำกัด เขาคือมังกรฟาฟเนียใหม่ มังกรที่ชั่วร้ายที่สุด"
"ซิก มังกรผู้ชั่วร้ายของมนุษย์ชาติ ใจดีและโดดเดี่ยว"
เขาคือตัวแทนที่2ของมนุษย์ชาติ ถือดาบประดับเอว ใบหน้าหล่อเหลาของเขามองไปที่เทพเจ้าและเทพเจ้ามองดูเขา
"...."เทพเจ้าและมนุษย์เงียบมองชายหนุ่มที่ไม่มีกล้ามเนื้อ
"เขาอาจมาผิดที่ก็ได้"
"นั่นคือนักสู้ของเราเหรอ"มนุษย์หลายคนถาม เทพเจ้าหลายคนปิดปากหัวเราะ
"เราตายแหงแก๋!!"
แต่มนุษย์พากันเงียบเมื่อเห็นสีหน้าเคารพของวีรชนเช่นกรรณะ ซิกฟรีด ซีเกิร์ด ไครอน หรือแม้แต่อคิลลิส
ด้านเทพเจ้าเริ่มพึมพำ
"เขาคู่ควรจะเป็นคู่ต่อสู้จริงๆเหรอ"
"ดูอ่อนแอไปหน่อย ร่างมังกรน่าประทับใจกว่า"
"แต่เขาน่ารัก"
"เขาไม่ใช่มนุษย์แต่ถูกสร้างโดยมนุษย์ชาติ และในที่สุดเขาก็เหนือกว่าพวกเขา น่าสนใจ"
“รูปลักษณ์ใหม่ของฟาฟเนียทำให้เทพเจ้าสนใจ แต่ได้เวลาพบคู่ต่อสู้เขา...ตัวแทนฝั่งเทพเจ้า ผู้ที่จะเผชิญหน้ากับมังกรร้าย มหาเทพที่แข็งแกร่งที่สุดจากทางฝั่งของฮินดู จะมาปรากฎกาย ณ สนามประลองแห่งนี้"
"......."
แต่กลับมีเพียงความเงียบจากประตูฝั่งทวยเทพ
"เอ๋?"ไฮม์ไดม์งุงงง
"กริ๊ง!!"เสียงเหมือนโทรศัพย์ดัง ไฮม์ไดม์มองวงเวทติดต่อ
"พวกเขามีปัญหาอะไรงั้นเหรอ?"มนุษย์ถาม
"อะไร? เปลี่ยนกำหนดการเรอะ? แล้วใครเป็นคนต่อไปล่ะ? หะ...ใครนะ?....ไม่มีทาง"
เสียงแตรดังสนั่น ฝีเท้าของเทพเจ้าดังขึ้นเรื่อยๆ
"ขออภัยทุกท่านดูเหมือนจะมีเหตุขัดข้องทางเทคนิคนิดหน่อย ขอให้กระผมนำเสนอตัวแทนฝั่งเทพเจ้าใหม่อีกรอบนะครับ"
“ผู้เดียวที่จะเผชิญหน้ากับชายที่มุ่งมั่นไม่ย้อท้อ...เป็นใครไม่ได้นอกจากเทพที่หยิ่งยโสที่สุด ผู้ไร้พ่าย ความแข็งแกร่ง ความดุดันและความสามารถของเขาไม่มีใครในโลกเทียบได้...มีแต่เขาเท่านั้น”
ร่างเล็กก้าวผ่านประตู...เดินไปเผชิญหน้าซิก
เขาดูอายุแค่10ขวบ ผมสีฟ้าอมม่วงและผิวสีขาว สวมเสื้อคลุมที่มีสัญลักษณ์ต่างๆของเปอร์เซีย แต่สิ่งที่น่าทึ่งที่สุดของเด็กคนนี้คือ...
ความหยิ่งผยองและความมั่นใจตัวเองอย่างที่สุด
“มาสู้กันอย่างแฟร์ๆ”เด็กที่ถูกเรียกว่านักรบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเหล่าเทพเจ้า
“ไม่จริงน่า”อลายาเหงื่อไหล่เต็มไปหมด
“อะไรกันเนี่ย?”
“ท่านผู้นั้นออกมาในรอบสอง”
เทพเจ้าหลายคนพูดไม่ออก
“การต่อสู้รอบก่อนทำให้เขาตื่นเต้นมาก ต้องยอมยกให้เขา”คางุสึจิพูดด้วยรอยยิ้ม
“เด็ก? เอาจริงเหรอ?”
“เทพสักองค์ละมั้ง”
“เขาจะสู้ไหวเหรอ?”
“เด็กนั่นใครน่ะ”กูดาโกะถาม แต่ดูเหมือนเซลเรซและอลายาเพราะมีสีหน้าเครียดมาก
มนุษย์ประเมินอะไรต่ำไปเช่นเคย ผิดพลาดเช่นเคย
ไม่ว่าสัตว์ประหลาดแบบไหนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
เขาแข็งแกร่งกว่าแด็กดาเป็นร้อยเป็นพันเท่า
ถ้าซิกเป็นมิตรและอ่อนโยนที่สุด เทพองค์นี้ก็โหดร้ายและหยิ่งผยองที่สุด
“ผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ไม่เคยได้รับความปราชัย ขมขื่นจากชัยชนะอันยาวนาน แสวงหาความท้าทายที่แท้จริงที่ทำให้เลือดเร่าร้อน”
“ผู้แสวงหาชัยชนะต่างขนานนามเขาว่า...เทพไร้พ่าย"
“เวเรทรัคนะ เทพเจ้าผู้พิชิตของเปอร์เซีย”
“นั่นมัน...”มนุษย์อ้าปากค้างไม่นึกว่าเทพเจ้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเปอร์เซียอยู่ตรงหน้าพวกเขา
เขามีหน้าตาเหมือนกับเด็ก
“ข้าเองก็ไม่นึกเลยว่า...เขาจะออกมาเร็วขนาดนี้”อลายาคิดเหงื่อไหล่เต็ม
@@@@@@@@
ไม่กี่นาทีก่อนที่ทางเดินเข้าสู่ลานประลอง
"หึๆ ต้องใจเย็นลงสักหน่อยแล้วแฮะ ถ้าออกไปทั้งๆที่ยังเครื่องร้อนแบบนี้ล่ะก็ เจ้านั่นมีหวังได้กลายเป็นฝุ่นไปในพริบตาเดียวแหงๆ"
ในตอนนั้นก็มีมือเล็กๆมาแตะหลัง
พระศิวะหันไปเห็นร่างเล็กของเวเรทรัคนะ
"อ้าว? มีอะไรหรือไอ้เปี๊ยก มาเชียร์ข้าถึงนี่เลยงั้นเหรอ?"
"รอบนี้เป็นตาของข้า"
"พูดอะไรน่ะไอ้เปี๊ยก...ต่อไปมันตาข้านะ"
"รอบนี้เป็นตาของข้า"
"เราตกลงกันแล้วนี่นาว่าเจ้าออกรอบท้ายๆ ถ้าเจ้าจะให้ข้านั่งรอล่ะก็ไม่มีทาง ข้าไม่ได้ตื่นเต้นขนาดนี้มาหลายพันปีแล้ว...เอามือออกไปนะเฟ้ย"พระศิวะขู่
"รอบนี้เป็นตาของข้า"
"หูหนวกรึไงไอ้เด็กเวรตะไล ชั้นบอกแล้วว่า...!"
"รอบนี้เป็นตาของข้า!!!"เวเรทรัคนะใช้มือเล็กดึงไหล่ทำให้พระศิวะทรุดลงไป
"เอางี้สินะไอ้บ้านี่"พระศิวะลุกขึ้นมา"ถ้าอย่างนั้นคงไม่ติดใจอะไรถ้าจะต้องสู้กับข้าที่นี่ตอนนี้ใช่ไหมล่ะ?"
เทพเจ้าทั้งสองสบตากันแผ่จิตสังหาร
"ดูเหมือนข้าจะไม่มีทางเลือกสินะ"
พระศิวะพูดแล้วหลีกทางให้เวเรทรัคนะ
"เชิญเลยไอ้เปี๊ยก ยังไงเจ้าก็เป็นรุ่นพี่ล่ะนะ"
@@@@@@@@
เวเรทรัคนะโดดเข้าใกล้คู่ต่อสู้ ซิกต้องก้มลงเพื่อสบตาเขา
“ถ้างั้นเจ้าช่วย...”เทพเจ้าเปอร์เซียแสยะยิ้มชั่วร้ายทำให้นึกถึงคางุสึจิและอลายา”ทำให้ข้าสนุกหน่อยล่ะ”
ซิกจ้องมองคู่ต่อสู้เขาอย่างไม่สบอารมณ์
“อย่ารีบตายล่ะ”
เทพเจ้าอ้าปากค้างกับคำพูดของโฮมุนครูส
"ฮ่าๆๆๆ แน่นอน"
ศึกที่สองของแร็กนาร็อค
เวเรทรัคนะ VS ซิก
ความคิดเห็น