คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หลับไหลชั่วนิรันดร์
มาร์ดุกมองไปที่หน้าจอมือถือที่ภรรยาเขารับมือ รายชื่อนักสู้ของทั้งทวยเทพและมนุษย์ เทพธิดาแห่งดวงจันทร์มองผู้เข้าร่วมด้วยความกังวลโดยเฉพาะแม่มดแห่งดันสไกฟ์หรือสัตว์ร้ายของอลายา”
เขาจะจัดการสิ่งที่เขาเริ่มต้นเมื่อนานมาแล้ว
ในทางกลับกันเทพเจ้าในเงามืดบางคนมองโทรศัพย์มือถือดูรายชื่อนักสู้
ดวงตาของเทพเจ้าสว่างขึ้นด้วยเปลวไฟสีทอง
“โอ้ ดูเหมือนข้าจะได้สนุกมากกว่าที่คิด”
ขณะเดียวกันเทพเจ้าทั้งหมดตกตะลึงมองราชาแห่งเซลติกได้รับบาดเจ็บ มนุษย์ชาติโห่ร้องด้วยความยินดี
“เจ้ามนุษย์นั่นสร้างบาดแผลให้แก่ท่านแด็กดางั้นเหรอ”ดาร์นุคร้อง ภรรยาของเทพเจ้าแห่งความรู้ตะโกนด้วยควาทตกใจและโกรธ
“บ้าน่า นี่ไม่ได้ล้อเล่นกันใช่ไหม”เซอร์นอนัส เทพเจ้าแห่งธรรมชาติของเซลติก มีหัวเหมือนกวางมูส
ในจังหวะนั้นทั้งอีวานและแด็กดาต่างก็คิดตรงกัน
“เจ้าไพร่นี่กล้าท้าทายยุคสมัยของข้าได้ยังไง”
สำหรับพวกเขาการต่อสู้เพื่อความอยู่รอดหรือล้างบางมนุษย์ชาติเป็นเรื่องเล็กน้อยเมื่อเทียบกับความขุ่นเคืองและตื่นเต้นที่พวกเขาแสดงอำนาจตนในฐานะกษัตริย์ จักรพรรดิหรือผู้ปกครอง
อีวานและแด็กดาเผชิญหน้ากันอีกครั้ง
“ข้าเข้าใจแล้ว”มาร์ดุ๊คพูด”ข้าจะต่อสู้ มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
การต่อสู้ดำเนินไปมีบางสิ่งดึงดูดความสนใจราชาแห่งเทพเจ้าซุส ผู้ซึ่งครุ่นคิดดึงดูดความสนใจฮาเดสและหนุ่มพ่อบ้านข้างๆ
เทพเจ้าแห่งการโจรกรรมและการสื่อสารของโอลิมปัส เฮอร์มิสที่เห็นสีหน้าพ่อก็ตะโกนข้างหู
“ท่านซุส!!! มีอะไรเกี่ยวกับเขาที่ท่านสนใจงั้นหรือครับ”
“มีบางอย่างที่ไม่น่าเป็นไปได้เกิดขึ้นน่ะสิ”
“ท่านกำลังสงสัยว่าทำไมมนุษย์ถึงสามารถสู้ทัดเทียมเทพเจ้าได้!!“เฮอร์มิสตะโกนอีกครั้งทำให้ซุสโกรธ
“เฮ้ย หุบปากได้แล้ว อย่ามาตะโกนข้างหูข้าสิ ข้าไม่ได้แก่ขนาดที่จะหูหนวกหรอกนะ”
“เอาเถอะ อีกอย่างที่ข้าสงสัยก็คือมันกำลังสู้กับคันธนูของแด็กดาเลยนะ อาวุธที่สร้างโดยมนุษย์น่ะเทียบกันไม่ได้หรอก แค่ปะทะก็พังแล้ว”ซุสแสดงความเห็น
“อาวุธที่สร้างโดยมนุษย์น่ะไม่มีทางเทียบศาสตราเทพ...เดี๋ยวก่อนนะหรือว่า”ซุสจ้องไปยังบรุนฮิลด์ที่ส่งยิ้มให้ราชาแห่งทวยเทพ
ย้อนอดีต
ก่อนหน้านี้บรินฮิลด์และแกรอารวมตัวกับพี่น้องวัลคีรี่คนอื่น
“ข้าได้เลือกเขาคนนี้เป็นตัวแทนคนแรกของมนุษย์ชาติ”
“แต่ว่าพี่สาว ไม่มีทางเลยที่มนุษย์จะชนะเทพศาสตราได้”
“แหงอยู่แล้ว”
“แหงอยู่แล้ว!!!?”
“ต่อหน้าเทพศาสตราแล้วอาวุธของมนุษย์ก็ไม่ต่างไปจากของเล่นหรอก หากปะทะกันก็คงจะแหลกในไม่ถึงวินาทีด้วยซ้ำ”
“พวกเราจบสิ้นแล้ว”แกรอาทรุดลงร้องไห้โฮ
“งั้นข้าขอถามเจ้า ถ้าหากมนุษย์ก็มีเทพศาสตราเหมือนกันล่ะ”
“เอ๋?”
“ใช่แล้ว มีเพียงเทพศาสตราที่จะสามารถต่อกรกับเทพศาสตราด้วยกันได้”
“เรียกข้างั้นหรือคะ ท่านพี่ พวกเราเหล่าพี่น้องวัลคีรี่ ได้มาปรากฎกายตามคำบัญชาของท่านแล้วค่ะ”
“นี่เป็นครั้งแรกเลยที่พวกเราได้อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะคะเนี่ย แต่ทำไมกันล่ะ”
“เดินมาข้างหน้าสิ แรนกริช”
“เทพศาสตราที่ท่านแด็กดาถืออยู่นั้น เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในเทพศาสตราที่โกงที่สุดเลยก็ว่าได้ ในการจะเอาชนะท่านนั้น เราจำเป็นจะต้องหาวิธีรับมือเทพศาสตราให้ได้ก่อน”บรินฮิลด์อธิบายก่อนจะจ้องมองแรนกริช
“แรนกริช เจ้านั้นจะพลีกายเพื่อข้าได้หรือไม่?“
“ได้ค่ะท่านพี่ ด้วยความยินดี”
“พลีกาย?”แกรอาไม่เข้าใจ
จบการย้อนอดีต
อาวุธทั้งสองแยกกัน และคทาของจักรพรรดิรัสเซียก็เปล่งแสง
“นี่มัน คทาของอีวานกำลังส่องแสง”
“หืม อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด”
“อาวุธนั่นมันอะไรกัน?”เฮอร์มิสภาม
“นี่แหละคือพลังที่พวกเราเหล่าวัลคีรี่นั่นถือครองอยู่ เพื่อที่จะต่อกรกับเทพศาสตราของเหล่าทวยเทพ ต้องใช้เทพศาสตราของพวกเราเอง ร่างของวัลคีรี่นั้นสามารถแปรเปลี่ยนเป็นอาวุธให้แก่มนุษย์ได้ เท่ากับว่ามนุษย์คนนั้นจะได้เทพศาสตรามาใช้ พลังนั้นก็คือ...โวลุนก์”
“เทพศาสตราของแด็กดาถูกทำลาย?”เขาตะโกนอย่างตกตะลึงขณะที่ซุสลูบคาง ฮาร์เดสมองภาพนี้ด้วยความสนใจ เซธมองด้วยความแข็งกระด้าง โพไซดอนโผล่ขึ้นมาบนอัฒจันทร์เพื่อดูภาพนี้
บรินฮิลด์มองออกไปจากการต่อสู้ไปที่ดวงอาทิตย์ซึ่งเกือบจะเที่ยงแล้ว
“ไม่มีโล่ใดที่จักรพรรดิผู้นี้ทำลายไม่ได้”
“ดูเหมือนว่าจะได้เวลาสนุกแล้วสินะ”
“คทาของอีวานได้ทำลายอุลเทีย”
“เยี่ยมมาก”
“เห็นหรือยังเจ้าพวกเทพ นั่นแหละนักรบที่แกร่งที่สุดของพวกเรา”กูดาโกะตะโกนใส่พวกเทพเจ้า
“รุ่นพี่ใจเย็นๆค่ะ”มาชูพยายามห้ามแต่มีรอยยิ้มเล็กๆ
“จักรพรรดิ”ปาร์ตี้และยากะ
“อีวาน!!!”
ในวินาทีนั้นเหล่ามวลมนุษย์ต่างก็ยินดี เมื่อสัมผัสได้ถึงความหวัง
เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ ไม่สิ เป็นครั้งแรกในการมีอยู่ของมวลมนุษย์ชาติ ที่มนุษย์สามารถก้าวข้ามผู้ที่สร้างสรรค์ตนเองขึ้นมาได้
อดัม มนุษย์คนแรกต้องภูมิใจ
“หน้าที่อันทรงเกียรติของเหล่าวัลคีรี่นั้นคือการนำทางให้แก่เหล่าวิญญาณ พวกเธอลงไปยังโลก นำพาเหล่าวีรชนมายังวัลฮัลล่าเพื่อปกป้องสรวงสวรรค์จากภัยคุกคาม พวกเธอก็จะสร้างกองทัพเพื่อเหล่าเทพขึ้นมา”
“ยังไงก็ตามแต่ ในอดีตนั้นมีข่าวลือว่ากันว่าเป้าหมายที่แท้จริงของวัลคีรี่นั้นไม่ใช่การนำพาวิญญาณมาสร้างกองทัพเพื่อปกป้องสรวงสวรรค์ แต่ทว่าเป็นการผูกสายสัมพันธ์กับเหล่าวีรชนที่ถูกเรียกมายังวัลฮัลล่า และวัลคีรี่เหล่านั้นก็แปลงกายเป็นอาวุธที่เหมาะสมที่สุดกับวีรชนผู้นั้น เพื่อแลกกับพลังของเทพเจ้า วีรชนผู้นั้นเองก็จะต้องทุ่มเททุกอย่างให้กลับไปเช่นกัน...การแลกเปลี่ยนนั้นถูกเรียกว่าโวลุนถ์”
“วิญญาณที่ถูกนำพามาโดยเหล่าวัลคีรี่นั้นก็จะได้พลังทัดเทียมเทพเจ้า นั้นคือแก่นแท้ของแร็กนาร็อค”ฮาเดสกล่าว
“ท่านขโมยคำพูดข้า”
หลังพูดจบเฮอร์มิสหันไปดูการต่อสู้ อีวานฟันขวานไปเต็มกำลัง แด็กดาหลบช้าไปหน่อยเฉี่ยวไหล่เรียกเลือด
ซุสเริ่มสั่นจากคำพูดของเฮอร์มิส ฮาร์เยิ้มเมื่อได้ยินเสียงกัดฟันของอะพอลโล่ หลานชายของเขา
“อะพอลโล่ดูเหมือนจะไม่ชอบชายที่ชื่ออีวาน”เทพแห่งยมโลกคิดในใจ
“เจ้าพวกนั้น...บังอาจ...กับทวยเทพแล้ว...นี่มันการปฎิวัติชัดๆ”ซุสตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ
“แต่ว่านะการที่วัลคีรี่พวกนั้นจะหันมาแว้งกันพวกเรา...น่าตื่นเต้นสุดๆไปเลยไม่ใช่รึไง ยิ่งกว่าตอนเกิดบิ๊กแบงซะอีก”
“ใช่มั้ยล่ะ อลายาจัง”ซุสเริ่มผิวปากเรียกชื่ออลายาที่ไม่แสดงกิริยาแต่รู้สึกรังเกียจ ฮาร์เดสยิ้มขบขันกับการแสดงตลกของพี่ชาย เฮอร์มิสรู้สึกอึดอัดและหวังว่าเขาจะเป็นลูกชายของโพไซดอน
“เทพธิดาที่ถูกเกลียดชังที่สุดและเทพเจ้าที่น่ารังเกียจที่สุด”อาโอโกะยิ้มเย้ยหยัน”พวกเขาเป็นคู่ที่เหมาะสม”
อลายายิ้มน่ากลัวให้เรียวกิชิกิ
“ข้าไม่ทำลายเจ้าเพราะเจ้าจำเป็น”
ตอนนั้นเองอีวานกับแด็กดาก็เริ่มเคลื่อนไหวดึงดูดความสนใจทั้งเทพและมนุษย์
มันเหมือนบางอย่างกระแทกพื้นซ้ำๆจนแผ่นดินสะเทือน
ค้อนของแด็กดาส่งแรงสั่นสะเทือนนั้นออกมา
“โอ้”คางุสึจิยิ้ม”เจ้าจะใช้พลังที่เผชิญหน้าลู้ดคุงแล้วหรือท่านแด็กดา? หรือจะโกง? หึๆๆๆ”
มาร์ดุกจัองค้อนแด็กดาครู่หนึ่งก่อนจะหลับตาไม่สนใจ
วิษณุมองราชาเซลติกอย่างเคร่งขรึม
“เจ้าตื่นแล้ว”
แด็กดายิ้มเดินไปที่ค้อนของเขา
เทพเซลติกยกมันขึ้น เทพศาสตราของเขามีอักษรรูนลุกเป็นไฟ
“ข้ายังเด็กเกินกว่าจะใช้พลังของท่าน แต่แกนกลางนี้...แด็กดากลืนโลหะทรงกลมเข้าไป
พลังแด็กดาเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล แผ่นดินสั่นสะเทือน สวรรค์สั่นคลอน ทะเลเดือด....ความพิโรธของเทพเจ้า
ทุกคนมองด้วยความประหลาดใจ เมื่อเทพเจ้าผู้แก่ชราดูเด็กลงไปหลายสิบปีและเส้นผมของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง
เขายกค้อนขึ้นอย่างสบาย ค้อนที่หนักเท่าภูเขา
“และไม่นึกว่ามนุษย์ทำให้ข้าต้องใช้พลังทั้งหมด”แด็กดายิ้มให้จักรพรรดิรัสเซีย”มีเพียงลู้ดที่ทำให้ข้าต้องใช้มัน จงภูมิใจซะเถอะจักรพรรดิสายฟ้า”
เทพเจ้าที่ถูกพูดถึงมองราชาเซลติกอย่างไม่เต็มใจ เขาไม่มีอะไรจะพูดกับบิดาแห่งความรู้
เขารู้แค่ว่าจะได้ในสิ่งที่เขาสมควรได้
“อย่าตายเร็วนักล่ะจักรพรรดิมนุษย์”แด็กดายกค้อนขึ้นเตรียมใช้การโจมตีที่ทรงพลังที่สุด
ร่างของอีวานปกคลุมไปด้วยสายฟ้า
“ในที่สุดดูเหมือนราชาแห่งเซลติกได้ตัดสินใจเอาจริงแล้วครับ บทสรุปของศึกนี้กำลังจะมาถึงแล้วอย่างงั้นหรือ?“
“ถะ...ถ้าตอนนี้เขาพึ่งคิดที่จะเอาจริงแล้วไอ้ท่าก่อนหน้านี้มันอะไรกัน”ปาร์ตี้ถาม
“ก่อนหน้านี้ก็แข็งแกร่งสุดๆไปเลยไม่ใช่หรือยังไง”ยากะกังวลแทนจักรพรรดิของเขา
“โอ้ แด็กดากำลังจะเอาจริง ข้าไม่ได้เห็นมาซะตั้งนาน”เซธยิ้มกว้าง
“แด็กดาจะเอาจริงงั้นหรือ? ข้าเองก็เพิ่งจะเคยเห็นนะเนี่ย”พระศิวะกล่าว
เทพเจ้าทั้งหมดเฝ้ารอจะได้เห็นพลังของแด็กดา แม้เป็นสิ่งมีชีวิตเก่าแก่ แต่ภาพนี้ก็ถือเป็นเรื่องที่หาดูได้ยาก
ออร่าของจักรพรรดิสายฟ้าแผ่ไปทั่วดินแดนของเขา แผ่นดิสแตกและแรงสั่นสะเทือนมากขึ้นเรื่อยๆ
“งั้นข้าก็ต้องเอาจริงเหมือนกัน”อีวานพึมพำพร้อมกับมีสายฟ้าล้อมรอบ
เขาเปลี่ยนร่างเป็นแมมมอธขนาดเท่าภูเขาเตรียมเผชิญหน้ากับภัยพิบัติที่เทพเจ้าจะเรียกมา
แด็กดามองด้วยความประหลาดใจและยินดีกับร่างใหม่ของซาร์
“วันหนึ่งข้าจะเดินทางไปถึงสวรรค์”
แล้วเทพเจ้าก็เหวี่ยงค้อนของเขา
“ซเวอรี่ เครสนีย์โคลด์”
สัตว์ร้ายที่มาพร้อมกับข้าในการเดินทางของข้า
“ลอร์กมอร์!!”
การกำเนิดของการบดขยี้แห่งความตาย(แปลไม่ถูกเหมือนกัน)
แมมอธยิงสายฟ้าขณะที่ค้อนปลดปล่อยคลื่นทำลายล้างออกมา
ขณะที่แด็กดายิ้มอย่างมีความสุขที่ได้เอาจริง
ก็เป็นช่วงเวลาที่อีวานตกอยู่ในสถานะลำบากที่สุดเช่นกัน
คลื่นกระแทกกว้างมากและทำลายสิ่งแวดล้อมทั้งหมด
ทั้งมนุษย์และเทพเจ้าต่างเฝ้ามองด้วยความตกใจและลุ้นว่าใครจะเป็นผู้ชนะ
แต่ชายในชุดสูทดำแข็งทื่อ พวกเขารู้สึกได้ถึงบางอย่างที่เลวร้าย
เมื่อควันจางลงก็เห็นแด็กดาที่เหนื่อยล้า ผมสีแดงเริ่มเปลี่ยนกลับเป็นสีขาว แต่คนที่สภาพแย่ที่สุดคืออีวาน
ร่างที่แหลกสลายของเขานอนราบกับพื้น
“อีวาน”ริทสึกะและกูดาโกะร้องขึ้น
“จักรพรรดิ”ยากะตะโกน
“จะจบศึกแรกเช่นนี้หรือ ชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของฝั่งทวยเทพ”
คางุสึจิยิ้มเยาะ เขาเพลิดเพลินตลอดเวลาที่ได้เห็นมนุษย์ทำอะไรโง่ๆ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันรักพวกเขา เทพเจ้านอกรีตยิ้ม พวกเขามักทำสิ่งที่อยู่เหนือสามัญสำนึกของทวยเทพ
แด็กดายกค้อนขึ้น มันจบแล้ว
แต่ก่อนที่เขาจะทุบร่างซาร์ให้แหลกลูกธนูก็แทงเข้าที่ไหล่
“อั๊ก”ลูกธนูมีพลังแบบเดียวกับคทาอีวานก่อนหน้านี้
“ยังเร็วเกินไปที่จะยอมแพ้นะแกรอา”บรินฮิลด์กล่าว
พวกเขาปรากฎตัวในดินแดนรัสเซียเมื่อจักรพรรดิหลับไหล เหล่าราชองครักษ์ของเขา
“เรามีผู้บุกรุก”ไฮม์ไดม์ตะโกน
ชายสวมหน้ากากสีดำปรากฎตัวบนผืนหิมะ ถือขวานและหน้าไม้พร้อมปกป้องจักรพรรดิที่กำลังนิทรา
“พวกเขายังไม่ยอมแพ้ เจ้าก็อย่าถอดใจ”บรินฮิลด์กล่าว
ไซโคนิส โอเพียซ
สุนัขโค๊ทดำในความฝัน
“แม้ข้าเองก็อยากเห็นเขาสู้ต่อ แต่คงมาได้แค่นี้แหละ เขาแทบจะไม่หายใจแล้ว”ไฮม์ไดม์คิดในใจ
“เขาจะตายที่นี่ พวกเจ้าเห็นด้วยไหม”
สุนัขดำไม่ตอบแต่วิ่งเข้าต่อสู้
บอกาแห่งความรู้ตอบสนองด้วยการเหวี่ยงค้อน ผืนดินสั้นสะเทือนทุกครั้งที่เขาโจมตีบดขยี้นักรบเหล่านั้น
“ช่างโหดร้ายซะจริง”เซธพูดอย่างขบขัน
“มนุษย์เสียสละเพื่อโอกาสเล็กๆ”คางุสึจิหัวเราะ”เมื่อแสงนั้นมอดดับ ก็จะเหลือแต่...ความสิ้นหวัง”
และจากความสิ้นหวัง เขากำเนิดมา
เสียงดังก้องเหมือนเซรามิกแตกดังขึ้น แต่ไม่รู้มาจากไหน
ขณะเดียวกันทุกคนเฝ้าดูด้วยความสยดสยองเมื่อราชองครักษ์ของจักรพรรดิตายจากการโจมตีของราชาเซลติก
“ท่านซุส แบบนี้มันโอเคเหรอ? ตามกฎของการประลองแล้วน่ะ”
“ไร้สาระน่าเฮอร์มิส”ซุสกล่าว”ดูให้ดีๆสิ มนุษย์เหล่านั้นมอบชีวิตให้จักรพรรดิ ชีวิตพวกเขาไร้ความหมายหากไม่มีเขา”
เสียงแตกดังขึ้นอีก
“เร็วเข้า อีกนิดเดียว”อลายากัดฟัน
พวกเขาต้องรออีกไม่กี่อึดใจ
และเมื่อราชองครักษ์คนสุดท้ายตายลง
ความโกรธของจักรพรรดิสายฟ้าดังก้องไปทั่วสนามรบอีกครั้ง
ร่างที่แตกสลายของอีวานถูกทำลายจนหมด...และเกิดใหม่ด้วยรูปลักษณ์ใหม่
เขาวิวัฒนาการ
มนุษย์มีความสามารถในการวิวัฒนาการและเรียนรู้จากความล้มเหลว
แต่ในกรณีของอีวาน เขามีวิวัฒนาการขณะนิทรา และในช่วงที่ราชองครักษ์ปกป้องเขา เขาก็ก้าวข้ามขีดจำกัดตัวเองได้
ทุกคนหวาดกลัวกับรูปลักษณ์และพลังใหม่ของจักรพรรดิสายฟ้า
“ต้องขอบคุณการซื้อเวลาของราชองครักษ์ จักรพรรดิสายฟ้าก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเอง การดวลครั้งสุดท้ายกำลังจะเริ่มขึ้น”
อีวานพุ่งไปเร็วดุจสายฟ้าและคทาของเขาแทงด้านข้างของเทพเจ้า
แด็กดาแสยะยิ้มชื่นชมพลังใหม่ของคู่ต่อสู้เขา
“เอาล่ะ งั้นเริ่มกันเลย”
บิดาแห่งความรู้ฟาดค้อน แต่มนุษย์หลบด้วยความเร็วสูงและเฉือนขาของแด็กดาหลายครั้ง
แด็กดารำคาญวาดอักษรรูนหลายอันเกิดระเบิด จักรพรรดิสายฟ้าตอบโต้โดยเหยียบพื้นฟ้าผ่าผ่านรอยแยกปะทะเปลวเพลิงของเทพเจ้าและสลายไปทั้งคู่
อีวานพุ่งเข้าหาเทพเจ้าเซลติกอีกครั้ง
จักรพรรดิจะแทงเจาะหน้าอก แต่คราวนี้แด็กดาหยุดด้วยค้อนของเขา
“ตายซะ”เขาปลดปล่อยระเบิดเพลิงผลักมนุษย์ไถลไปกับพื้น
ค้อนฟาดพื้นสร้างคลื่นกระแทกใส่วีรชนที่ไม่อาจหลบและใช้ไฟฟ้าป้องกันตัวเอง แต่ก็ได้รับบาดเจ็บพอสมควร
“แด็กดา”ดานุคกล่าว
“อีวาน”อนาสตาเซียกล่าว
ทั้งคู่แทบลืมหายใจเฝ้าดูการต่อสู้ เหล่าผู้ชมทั้งเทพและมนุษย์ก็ตกตะลึงพอๆกัน
สายฟ้าและลมปะทะกัน พื้นดินแยกออก
“ย๊าก”อีวานเหวี่ยงค้อนกระแทกไหล่แด็กดา
การโจมตีหันเข้าไหล่ แต่บิดาแห่งความรู้คว้าแขนเขาไว้
อักษรรูนหลายอันปรากฎขึ้นมา
“บ้าเอ๊ย”จักรพรรดิตะโกน
“จักรพรรดิ”ยากะอุทาน
“อีวาน”ริทสึกะและกูดาโกะตะโกน
เกิดระเบิดส่งทั้งแด็กดาและอีวานบินไปทิศตรงข้าม ร่างซีกซ้ายแด็กดาโดนเผา ขณะที่ซาร์มีแผลไหม้หลายแห่ง
ทั้งคู่เหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้าแต่ยังลุกขึ้นและจับศาสตราของตน
จักรพรรดิสายฟ้าจับคทาหอกที่ห่อหุ้มด้วยสายฟ้ารุนแรง
“เหลือเชื่อมาก หลังการต่อสู้แสนดุเดือดในที่สุดทั้งคู่เตรียมจะโจมตีเต็มกำลังเพื่อตัดสินผลของศึกนี้”ไฮม์ไดม์ตะโกน
แด็กดายิ้มอย่างดุดัน
“เจ้ามนุษย์เอ๋ย ข้าชักถูกใจเจ้าซะแล้วสิ”
เทพบิดาแห่งความรู้ยกค้อนด้วยมือทั้งสองข้างระเบิดพลังงานรุนแรง
พวกเขาจะตัดสินด้วยทุกอย่างที่มี
ลอร์กมอร์
การกำเนิดแรงสั่นสะเทือนแห่งความตาย
ซเวอนีย์ ไคโอนิส โคลด์
ความฝันสุดท้ายในจุดจบของการเดินทาง
จะไม่มีการออมมือ ตัวแทนทั้งสองรู้ดีว่าการโจมตีครั้งต่อไปจะเป็นครั้งที่รุนแรงที่สุดในชีวิตของพวกเขา
สองสัตว์ประหลาดปะทะกันด้วยศาสตราของพวกเขาในการโจมตีครั้งสุดท้ายที่จะตัดสินทุกอย่าง ซึ่งเป็นก้าวแรกของยุคใหม่
ลองมอร์และอิมพีเรียล สเกปเตอร์ปะทะกัน แสงสว่างเจิดจ้าทำให้ทุกคนตาบอด
ท้องฟ้าแยกออกด้วยคลื่นปะทะ
และเมื่อแสงจางลงไปพวกเขาก็ได้เห็น
อนาสตาเซียหลั่งน้ำตาออกมา
ยากะร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด
มนุษย์คนอื่นๆอ้าปากค้าง
ริทสึกะ กูดาโกะและมาชูตกตะลึง สหายคาลเดียและคาลเดียมองภาพนั้นนิ่งๆ
คทาของจักรพรรดิหักและวัลคีรี่ผู้กลายเป็นโวลุนด์ก็สลายเป็นฝุ่น
ฝั่งเทพเจ้ามีสีหน้าคล้ายกัน
เหล่าเทพเจ้าเซลติกอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้า
ค้อนอันเป็นศาสตราแตกละเอียด แขนขวาขาดหายไปและร่างซีกซ้ายถูกเผาไหม้เกรียมจนไม่น่าเชื่อว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่
เพื่อเอาชนะมนุษย์คนนี้ แด็กดาต้องเสียศาสตราเทพและแขนของเขา
อา...ได้เวลากลับไปนิทราแล้ว
ข้านั้นทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว เพื่อไม่ให้ถูกจดจำในฐานะทรราช
แต่ในฐานะมนุษย์
ง่วงเหลือเกิน
ร่างของจักรพรรดิสายฟ้าค่อยๆแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ สายลมพัดละอองหายไป ทุกคนมองอย่างตกตะลึง
“คู่แรกของแร็กนาร็อค ทวยเทพเป็นฝ่ายชนะด้วยการโค่นศัตรูของแด็กดา การประลองคู่แรกได้จบลงแล้ว”
ทวยเทพส่วนใหญ่โห่ร้องด้วยความตื่นเต้น ขณะที่ฝั่งมนุษย์เงียบกริบ
แด็กดา VS อีวาน
ระยะเวลา : 10นาที 47วินาที
ท่าเผด็จศึก : ลอร์กมอร์
ผู้ชนะ : แด็กดา
ความคิดเห็น