คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โจรสลัด11คน Re
@@@@@@
หญิงผมดำสะพายเป้เดินมาที่โกรฟ17
“ในที่สุดก็เจอแล้วซันนี่ ขอโทษนะที่ให้รอตั้ง2ปี ดีจริงๆที่ปลอดภัย”
ขณะที่โรบินจะขึ้นเรือ
“พี่สาวที่อยู่ตรงนั้นน่ะ”
โรบินเงยหน้าขึ้นเห็นใครบางคน
“เธอก็คือสุดยอดนักโบราณคดีของกลุ่มเรา โรบิน!!”
ชายคนนั้นประสานแขนแล้วโพสต์ท่าแปลก
เกิดความเงียบ
โรบินจ้องเขาครู่หนึ่งยิ้ม”ไม่เปลี่ยนเลยนะแฟรงกี้”
“ต้องเปลี่ยนสิยัยบ้า ด้วยร่างกายนี้ ฉันได้ก้าวข้ามขอบเขตมนุษย์ไปแล้ว”
“นั่นสินะ คงเรียกนายว่ามนุษย์ไม่ได้แล้วล่ะ”หญิงสาวงอกแขนสร้างสะพานขึ้นบนมาเรือ ฟองที่เคลือบทำให้เท้าเธอไม่สัมผัสพื้นหญ้า
“เฮ้ๆ นั่นแปลว่าฉันวิปริตเหรอ ชมคนเก่งเหมือนกันนี่”
“เขาไม่ได้ชมยะ”
สาวผมแดงเพิ่งจัดของเสร็จออกมาจากห้อง
“โรบิน ไม่เจอกันนานเลย”หญิงสาวเข้าไปกอด
“ซิฟ โตเป็นสาวแล้วนะ”โรบินลูบหัวเด็กสาวอายุ17
หลังทักทายกันแล้วโรบินตรวจดูเรือ
“นี่คือเรือที่เคลือบแล้วเหรอ เหมือนเยลลี่เลย”
“ใช่แล้ว ฝีมือเรย์ลี่เยี่ยมจริงๆ เท่านี้ก็ดำลงไปใต้ทะเลได้แล้ว”แฟรงกี้นั่งลงและดื่มโคล่า”เธอไปที่บาร์มาแล้วสินะ เธอเป็นคนที่เท่าไหร่”
“คนที่9”โรบินกล่าว”เหลือแค่ลูฟี่กับเท็ด”
“หมายความว่าใกล้ได้เวลาออกเดินทางแล้ว”
โรบินหยิบโปสเตอร์โซลคิงขึ้นมา”ฉันเจอนี่”
“ฉันได้ข่าวแล้ว”แฟรงกี้บอกว่าตอนนี้บรู๊คกลายเป็นดาราดัง “บางทีเขาอาจไม่กลับมาเป็นโจรสลัดแล้วก็ได้"
พรรคพวกเธอส่วนใหญ่ไม่ใส่ใจใบปลิวพวกนั้น แต่มีบางคนที่ซื่อจนเซ่อ จมูกยาว นักดาบหัวเขียว และกวางเรนเดียร์
@@@@@@@@
“กัปตัน”
“กัปตันลูฟี่”
“ลูฟี่ แฟรงกี้ นามิ….โซเงคิง”
โซโลกับซันจิปลอม(ช็อปเปอร์ที่ตามมา)กลับมาหาลูฟี่
ช็อปเปอร์ดีใจที่เจอโซเงคิง ฮีโร่ที่ช่วยพวกเขาที่เอนิเอสล็อบบี้อีกครั้ง
“รู้สึกหนาวไปทั้งตัวมันใช้อุบายแบบไหนกันนะ”ลูฟี่ปลอมพึมพำนั่งบนลังไม้
“ทุกคนช่วง2ปีนี่เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ พวกนายคงเก่งขึ้นเยอะใช่ไหม”
“เฮ้ กัช ผมหมายถึง…เท็ดล่ะ”
“เขายังหมดสติอยู่”นามิตอบ
“ห๊ะ เท็ดหมดสติ ฉันควรตรวจดูเขาไหม”ช็อปเปอร์ถาม
“กัปตัน เรามีปัญหาใหญ่แล้ว ที่จริงโกโก้ เอ๊ย โรบิน…”โซโลปลอมอธิบาย
“ว่าไงนะโรบินโดนลักพาตัวเรอะ”
“ใช่ๆ แย่แล้วล่ะลูฟี่ โรบิน…”
“เป็นไอ้หน้าไหน”
“เราไม่รู้เหมือนกัน”
“อาจเป็นแก๊งลักพาตัวก็ได้เหมือนตอนเคมี่”
“พวกที่มีความแค้นกับโรบินตัวจริงเข้าใจผิดจับตัวโกโก้ไปละมั้ง”ซันจิปลอมกระซิบ
“เป็นไปได้ เสียดายเป็นผู้หญิงที่หน้าเหมือนซะด้วย”
“นี่ อย่าซุบซิบกันแบบนั้นสิ”ช็อปเปอร์ร้อง
“ช่างเถอะ ชะตากรรมของผู้หญิงคนนั้น”
“เอ๋? ครับกัปตัน”
“เฮ้ ลูฟี่ โรบินโดนจับตัวไปนะ”ช็อปเปอร์ตะโกน
“แล้วเจ้าสิ่งมีชีวิตนี่มันอะไรกัน”ลูฟี่ปลอมถามไม่สนใจ”เรื่องนั้นช่างมันเถอะ จงรวบรวมโจรสลัด100คนที่เข้าร่วมกับเราที่โกรฟ46 ผู้ชายจมูกยาว ผู้หญิงผมส้ม แล้วก็เจ้าหนูแบกเป้ยักษ์ หา3คนนี้ให้เจอแล้วทำให้พวกมันเสียใจที่บังอาจเป็นปฏิปักษ์กับหมวกฟางลูฟี่”
“ครับ กัปตัน”
“เดี๋ยวก่อนสิพวกนาย ลูฟี่ แค่2ปีจิตใจนายเปลี่ยนไปซะแล้วเหรอ นายทำให้ฉันเสียใจจนร้องไห้เลยนะ”
“เจ้าสิ่งมีชีวิตนี่มันอะไรกันแน่”ลูฟี่ปลอมถาม
“บ้าเอ๊ย ดูพวกนายผิดไปจริงๆ ฉันไปช่วยคนเดียวก็ได้ รอก่อนนะโรบิน”กวางเรนเดียร์ร้องไห้วิ่งจากไป
ทหารเรือแอบฟังอยู่หลังอาคารได้ยินเรื่องราว
“ไม่ผิดแน่แล้วล่ะ ในช่วง2ปีที่ผ่านมารูปร่างสมาชิกหมวกฟางเปลี่ยนแปลงไปมาก สัตว์เลี้ยงประหลาดนั่นมีอยู่ตัวเดียว”
“เจ้าพวกนั้นคือกลุ่มหมวกฟางแน่นอน พวกมันยังมีชีวิตอยู่”
ทหารเรือหยิบหอยทากออกมา
“ทางนี้โกรฟ43 ยืนยันกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง”
@@@@@@@@
โกรฟ66 ฐานทัพเรือ
“ได้ยินว่ากลุ่มหมวกฟางจะพาพรรคพวกโจรสลัดที่รวบรวมได้ไปที่โกรฟ46ครับ”
“ดีมาก พวกนายพาชาวเมืองอพยพไปก่อน”
“ครับ”
ทหารเรือกำลังวิ่งออกประตูไปล่าโจรสลัด
“โจรสลัดจะไปรวมตัวที่โกรฟ46 ศัตรูคือกลุ่มหมวกฟาง พวกเราจะบุกที่เขตปลอดกฏหมาย”
“เตรียมตัวให้พร้อม เราจะตั้งวงล้อมพวกมันจากโกรฟ40 42 และ44
“ขอกำลังเสริมจากG1ด่วนเลย”
“ฉันจะล่วงหน้าไปก่อน”
“คุณเซนโตมารุ”
“และจะเอาPX5 PX6 และPX7ไปด้วย”
“เอ๋ ยกแปซิฟิต้าไปเลยเหรอครับ?”
เซนโตมารุไม่เปลี่ยนไปจาก2ปีก่อน แต่ตอนนี้เขาสวมเสื้อคลุมของกองทัพเรือ
“พวกแกอย่าดูถูกกลุ่มหมวกฟางเกินไปนัก จากสงครามครั้งนั้นมันผ่านไป2ปีแล้ว พวกมันต้องเก่งขึ้นอีกเยอะแน่ ฝีมือพวกมันต่างจากพวกรุกกี้ที่มารวมกันที่เกาะนี้นะ สิ่งที่คุมะทำเมื่อ2ปีก่อนยังอธิบายไม่ได้ แต่พอดูพฤติกรรมประหลาดของคุมะหลังเสียตัวตน ฉันก็แน่ใจว่าพวกหมวกฟางสักวันจะต้องกลับมาที่เกาะนี้ ไปได้แล้ว!!!”
@@@@@@
โกรฟ35
"โรบิน ถูกพาตัวไปที่ไหนแล้วล่ะเนี่ย!!"
ช็อปเปอร์วิ่งในร่างวอร์คพ้อยต์ที่ตัวใหญ่และขนฟูกว่าเดิมกำลังวิ่งตามหาโรบินและคิดว่า”ลูฟี่”ทอดทิ้งโรบิน
"บ้าเอ๊ย บ้าจริงๆเลยเจ็บใจ ทุกคนเป็นอะไรกันไปหมดเนี่ย ทั้งลูฟี่ โซโล นามิ ซันจิ แฟรงกี้อีก ทั้งๆที่เคยห่วงเพื่อนมากขนาดนั้น แต่พอโรบินถูกจับตัวไปกลับบอกว่าช่างเถอะ โหดร้ายเกินไปแล้วอ่ะ แล้วแบบนี้ฉันพยายามมาตลอด2ปีเพื่ออะไรกัน พยายามไปเพื่อใครกัน!!!!"
ช็อปเปอร์ส่ายหัวไม่หยุดทั้งร้องไห้ ก่อนเขาจะเห็นเขากำลังจะชนชายที่มีผมสีน้ำตาลอ่อนและดวงตาสีเขียว
"หวา!!!!"
ช็อปเปอร์พยายามเบรคแต่ขาเขาวิ่งเร็วไป
"หลบเร็ว!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
ชายคนนั้นหันมา เผยว่าเป็นเท็ด
"หือ?"เท็ดเห็นกวางเรนเดียร์
"เปรี้ยง!!!"ทั้งสองชนกันและทั้งสองล้มลงพื้น
“อูย…”เท็ดคราง”หัวฉัน เฮ้ ไอ้บ้า แกตาบอดรึไง…”
ช็อปเปอร์ล้มลงกลับร่างเบรนพ้อยต์และอยู่ในอาการเวียนหัว
“ฉันจำจมูกสีฟ้านั่นได้ ช็อปเปอร์ นั่นนายเหรอ”
ช็อปเปอร์ส่ายหัวและมองขึ้นไปเห็นเท็ดก็อ้าปากค้างเมื่อเห็น
“เท็ด”ช็อปเปอร์ร้องไห้”ฉันคิดถึงนายมากเลย”
ช็อปเปอร์กระโดดกอดเท็ดที่หัว
"โฮๆๆๆ ฉันคิดถึงพี่มากเลย!!!"
"ฉันก็คิดถึงนายเหมือนกัน"เท็ดกอดน้องชายตัวเล็กประจำกลุ่ม
ทันใดนั้นช็อปเปอร์ก็หยุดร้องไห้โดดออกจากเท็ด
"มีอะไรเหรอช็อปเปอร์?"เท็ดถาม”นายสงสัยว่าฉันได้แผลเป็นหรืออะไรไหม”
"เท็ด นายมาที่นี่ได้ยังไง?"ช็อปเปอร์ถาม"นามิบอกว่านายหมดสติ?"
“หมดสติ”เท็ดทวน”ไปเอาเรื่องนั้นมาจากไหน?”
"ดีใจนะที่ได้เจอกันอีกน่ะ แต่ว่าตอนนี้ต้องรีบแล้วล่ะ เกิดเรื่องใหญ่กับโรบินแล้วล่ะ"ช็อปเปอร์กล่าว
“ว่าไงนะ!?”
"ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว เราต้องรีบหาเธอให้เจอ”
“โอเค นำทางไปเลย”
ช็อปเปอร์กลายเป็นร่างวอร์คพ้อยต์และเท็ดขึ้นขี่หลังวิ่งไป
“คนอื่นๆอยู่ไหน ดีใจที่เห็นพวกเขาหลังผ่านมา2ปี แต่ตอนนี้พวกเราต้องตามหาโรบิน”
“เชื่อฉันเถอะเท็ด นายไม่อยากเจอพวกเขา โดยเฉพาะลูฟี่”
"หมายความว่ายังไง?"
"พวกเขากลายเป็นคนเลวกันหมด พวกเขาไม่ห่วงใยคนอื่นเลย ลูฟี่บอกว่าลืมโรบินไปซะ"
"ลูฟี่ไม่พูดแบบนั้นแน่”เท็ดบ่นแต่แล้วเขาก็เข้าใจบางอย่าง”ช็อปเปอร์ เดี๋ยวๆ หยุดก่อน”
เท็ดโดดลงจากหลังทำให้ช็อปเปอร์ต้องหยุด
"เอ๋? เท็ดทำอะไรน่ะพวกเราต้องรีบนะ!!!"
"ช็อปเปอร์ตอบฉันมา เมื่อกี้นายเจอลูฟี่ หน้าตาเขาดูเป็นยังไง?"เขาถาม
"หือ? เอ่อ เขาดูเหมือนจะอ้วนขึ้นนะ หน้าออกเหลี่ยมๆและหมวกฟางของเขาดูต่างจากเมื่อ2ปีก่อน"ช็อปเปอร์กล่าว
เท็ดถอนหายใจ
เขาน่าจะรู้นะ
"ช็อปเปอร์ตามฉันมา"
"แต่เรื่องโรบินล่ะ"
"ไม่ต้องห่วงเรื่องโรบินหรอกเธอปลอดภัยดี เถอะน่า จะซื้อขนมสายไหมให้เอาไหม"
"จริงเหรอ"ช็อปเปอร์ดีใจ
หลังจากนั้น....
ช็อปเปอร์อยู่ในร่างเบรนพ้อยต์ทานสายไหมเดินมากับเท็ดที่อธิบายสถานการณ์ให้ฟัง
"เอ๋? แปลว่าพวกนั้นเป็นตัวปลอมงั้นเหรอ"
"ใช่แล้วช็อปเปอร์"
"ถึงว่าสิทำไมพวกเขาดูแปลกไปมาก"ช็อปเปอร์กล่าว
"เชื่อเขาเลย โรบินหนีพวกรัฐบาลโลกมาตลอด20ปีนะ เรื่องเธอจะถูกจับใส่กระสอบไปน่ะไปเชื่อลงได้ไงเนี่ย"
"นั่นสิ ก็ว่าอยู่แล้วเชียวว่ามันแปลกๆ มิน่ากลิ่นถึงไม่คุ้นเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"ในที่สุดเขาก็เข้าใจ"เท็ดคิดในใจ
"หนอย ฉันชักจะมีน้ำโหแล้วนะเนี่ย เจ้าพวกนั้นบังอาจมาปลอมตัวเป็นพวกเราเหรอ ฮึ้ย อภัยให้ไม่ได้ มาเลียนแบบกันได้ยังไง ทำอย่างกับว่าพวกเราที่เป็นตัวจริงเนี่ย...."ช็อปเปอร์เริ่มเต้นอย่างมีความสุข"เป็นคนดังอย่างงั้นเลยนะ ฮึ้ย เจ้าพวกบ้าเอ๊ย"
เท็ดกลอกตาและยิ้ม ผ่านไป2ปีแต่ช็อปเปอร์ไม่เปลี่ยนเลย…แต่ไม่เป็นไร เพราะเขนคิดถึงที่กวางเรนเดียร์ตัวน้อยเต้นอย่างมีความสุข
ตอนนั้นเองทั้งสองได้ยินเสียงคุ้นเคย
"เฮ้ เท็ด ช็อปเปอร์!!!"
"ทางนี้"
ทั้งสองมองไปเห็นอุซปกับนามิขี่จักรยานฟองสบู่มีถุงฟองสบู่หลายอันด้านหลัง
"ดูนั่น"ช็อปเปอร์ชี้"นั่นอุซปกับนามิตัวจริงนี่นา"
กวางเรนเดียร์ตรงดิ่งเข้าไปหา
“ไง ช็อปเปอร์ ไม่ได้เจอกันนานเลย นายตัวใหญ่ขึ้นแบบนี้คงนั่งสบายแน่”อุซปกล่าว
“ว้าว จริงด้วย ขนนุ่มขึ้นเยอะเลย”นามิพูดก่อนจะสังเกตเห็นเท็ด”โอ้ เท็ด นายดูหล่อมาก”
“นายคอยดูให้ดีเท็ด ช็อปเปอร์ ฉันออกจากแก๊งสามอ่อนเป็นนักรบแห่งท้องทะเลตัวจริงแล้ว”
“เท่สุดๆ”ช็อปเปอร์ตาเป็นประกาย
“ฝันเหอะ”เท็ดคิดในใจ
“เอ่อ เท็ด”นามิเรียก นายท้ายเรือหันมามองเธอ”ถ้านายมาอยู่นี่ก็แปลว่า…ลูฟี่มาถึงแล้วเหรอ”
“ใช่ แต่เราแยกกัน”
นามิมองออกไป
“เธอคิดถึงเขาจริงๆใช่ไหม”อุซปถามอย่างเห็นใจ
“แน่นอน ฉันคิดถึงเขา”นามิตอบกลับ”ฉันคิดถึงและห่วงมาก โดยเฉพาะหลังจาก
“….การตายของเอซ”ช็อปเปอร์กล่าว
“ฉันไม่เคยเห็นเขาโกรธขนาดนั้นมาก่อน”นามินึกถึงรูปแฟนในหนังสือพิมพ์เมื่อ2ปีก่อน
“ตาบ้านั่นเห็นแก่ตัวแบบนี้ได้ยังไง ฉันอยากไปหาเขา แต่เขาบอกให้เรารอตั้ง2ปี อย่าหวังว่าจะรอดนะยะ”
“ใจเย็นๆนามิ ทุกคนกำลังดูอยู่”อุซปกล่าว
@@@@@@
โกรฟ40
ซันจิปลอมและโซโลปลอมกำลังวิ่งอยู่
“ไม่อยากเชื่อ อุตส่าห์ได้สัตว์เลี้ยงของหมวกฟางตัวจริงมาแล้ว”
โซโลเอามือจับเอว”โอ๊ย สีข้าง
ย้อนอดีต
“ฉันมองพวกนายผิดไป”ช็อปเปอร์วิ่งหนีไป
“อะไรนะ เจ้าตัวเมื่อกี้คือผู้รอดชีวิตของพวกหมวกฟางตัวจริง ทำไมแกไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้ไปตามจับมันกลับมา”
“เอ๋?”
“พูดง่ายแต่ทำยากนะเฟ้ย”
“เราคลาดกับมัน เกาะชาบอนดี้ใหญ่มาก อูย สีข้าง”
ลูฟี่เดินไปตามถนน”ฉันเดาว่าฉันควรใส่หนวดปลอมตามที่โบอาบอกนะ แถมเธอยังบอกให้ฉันแสดงละครอีก”
พวกตัวปลอมเห็นลูฟี่”เฮ้ นั่น เจ้าเด็กที่สวมเสื้อคลุมกับสะพายเป้ใหญ่ที่กัปตันบอกนี่”
@@@@@@
โกรฟ41
“ฉันอยากไปชายหาด ฉันอยากตกปลา”
“ไม่ได้เฟ้ยเจ้าหัวมอส”
“ทำไม แล้วเรื่องอะไรฉันต้องฟังที่แกสั่ง”
ทั้งคู่ทะเลาะไปตามถนนโดยซันจิถือพัสดุอยู่ในฟองลูกโป่ง
“ฉันเดินอยู่กับแกไม่ใช่เพราะอยากหรอกนะ แต่มันจะลำบากถ้าแกร่อนไปร่อนมาบนเกาะนี้ไอ้หัวสาหร่าย ทุกคนกำลังจะมารวมตัวกันแล้ว ตามฉันไปที่เรือซะ”
“ที่7กล้ามาออกคำสั่งกับที่1”
“เรื่องอะไรแกมาจัดลำดับพวกเราตามคนมาถึงก่อนหลังฟะ แกมาถึงคนแรกได้นี่ก็ปาฏิหาริย์แล้วเฟ้ย อย่าได้ใจให้มันมากนัก”
โซโลพูดสบายๆ”เออ โทษทีเจ้าที่7”
“พอกันที เดี๋ยวฉันจะส่งแกไปลงนรกด้วยขาที่ฝึกในนรกมาตลอด2ปี”ซันจิพูดมีเพลิงแดงลุกโชน
“ได้เลย ลองดูซิ ฉันจะหั่นแกเป็นชิ้นๆเหมือนกัน”โซโลก็ราวกับปล่อยพลังงานสีน้ำเงินพร้อมชักดาบ
เปลวไฟทั้งสองพุ่งเข้าหากัน
@@@@@@
บรู๊คที่กำลังพักผ่อนอยู่ในห้องแสดงได้รับการติดต่อผ่านทากสื่อสาร
"โอ้ งั้นเหรอครับทหารเรือมาแล้ว ขอเวลาผมหน่อยนะครับแฟนๆกำลังตะโกนว่าอยากฟังต่อ ผมคงต้องกลับไปแล้ว"
บรู๊คกลับไปบนเวทีและจะแสดงต่อ
"ปังๆๆ"เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับทหารเรือที่บุกเข้ามาในชาบอนโดม
"พอแค่นั้นแหละหยุดคอนเสิร์ตซะ!!!"ทหารเรือประกาศ
"ทหารเรือเหรอทำไมกันล่ะ?"
"ตัวแทนกัปตันกลุ่มโจรสลัดรุมบ้า ฮัมมิ่ง บรู๊ค ค่าหัว33ล้านเบรี ทางเราสงสัยว่าแกคือโจรสลัดที่ว่า นอกจากนี้เรายังได้ข้อมูลอีกว่าปัจจุบันแกเป็นพรรคพวกของหมวกฟางลูฟี่ โซลคิง บรู๊ค ไม่สิ โจรสลัดบรู๊ค เราขอจับกุมแก"
"ไม่จริงท่านบรู๊คน่ะนะ"
"โซลคิงเป็นอาชญากรงั้นเหรอ"
"โจรสลัดงั้นเหรอ"
"แต่ใครๆบอกว่าหมวกฟางลูฟี่ตายไปแล้วนี่"
"แกจบแล้วล่ะบรู๊ค จบสิ้นทุกอย่าง"ผู้จัดการเดินมาบนเวที
"นึกแล้วเชียวว่าคุณต้องอยู่เบื้องหลังคุณผู้จัดการ"
"ฉันช็อคเลยเชียวตอนนายบอกว่าจะวางไมล์ตอนอยู่หลังเวที คนกำลังนิยมในตัวแก ทั้งๆที่เรากำลังจะโกยเงินได้แท้ๆ แต่แกดันทรยศ พวกฉันกับบริษัทฉันคงไปไม่รอดแล้ว มาพังไปด้วยกันเถอะ โซลคิง"
"โจรสลัดบรู๊ค วางเครื่องดนตรีแล้วยกมือขึ้นซะ"
"วงดนตรี คอรัส แดนเซอร์ ช่วยอยู่ด้วยด้วยกันอีกสักเพลงเถอะนะ ไม่ต้องห่วง ดนตรีของผมจะนำมาซึ่งพลังแน่"
"ละเมออะไรแกน่ะจบสิ้นแล้วบรู๊ค"ผู้จัดการยกปืนเล็ง
"ผู้จัดการขอบคุณที่ดูแลผมมาตลอด2ปี แล้วก็ขอบคุณที่พาผมมาที่เกาะนี้ด้วย สำหรับพวกผมเกาะแห่งนี้มีความทรงจำอันเลวร้ายจากที่เคยพ่ายแพ้ แต่จะเป็นเกาะแห่งการเริ่มต้นใหม่ ผมเป็นนักดนตรี การใช้ดนตรีปลุกใจพรรคพวกในกลุ่มคือหน้าที่ของผมเอง"
บรู๊คหันไปพูดใส่ไมล์
"หมวกฟางลูฟี่ตายไปแล้วเนี่ยนะ ไร้สาระที่สุด ขอบอกให้ทั้งโลกรับรู้ไว้เลย ว่าโจรสลัดหมวกฟางลูฟี่น่ะยังมีชีวิตอยู่
"ผมมีข่าวจะบอก ข่าวใหญ่!!!"
"เขาคือผู้ชายที่วันหนึ่งจะกลายเป็นราชาโจรสลัด การออกเรือของเขาไม่เหมาะกับความเงียบหรอกนะ จงรักผมให้เข้ากระดูกเลย ช่วยฟังโชว์ครั้งสุดท้ายนี่ด้วย"
"เย้!!!!!"
"โซลคิง!!!!!"
"เจ้าบ้า บอกให้หยุดการแสดงไง"พันเอกกองทัพเรือกล่าว
"เงียบไปเลยพวกกองทัพเรือ"
"ให้ฉันฟังอีกเพลงปล่อยให้เขาร้องเถอะนะ!!!!"
"เราไม่สนหรอกว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหน"
"เห็นมั้ยดนตรีน่ะอยู่ข้างพวกเรา วัน ทู ทรี โฟร์ นิวเวิลด์!!!!!!"
@@@@@@@@@
ความคิดเห็น