คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ชีวิตของนักผจญภัย
ไอน์ตื่นขึ้นมาและสัมผัสได้ว่าหัวเขากำลังพิงสิ่งที่นุ่มสบาย มีสองสาวนอนอยู่ข้างเตียงเขา
เขาผละออกจากหญิงสาวทำให้เธอครางเบาๆแต่ไม่ตื่น
เขาหยิบเสื้อผ้าบนพื้นอย่างเงียบๆใช้เวลา1นาทีและมองตัวเองในกระจก
เมื่อคนอื่นพบเขาครั้งแรก ความคิดแรกของพวกเขาคือ”สีดำ” เพราะชุดของเขาเป็นสีดำแซมด้วยสีเทาเล็กน้อย
ทั้งหมดอยู่ใต้เสื้อคลุมกันฝนสีดำยาวถึงข้อเท้าที่มีร่องรอยขาดรุ้ย
เขาออกจากห้องอย่างเงียบๆเพื่อจะได้ไม่ปลุกหญิงสาว เขาหันไปมองข้างหลังและพูด”ขอบคุณ”เขากระซิบขณะปิดประตู
เขาเดินไปตามโถงทางเดินลงไปชั้นล่าง ชายชราอยู่ที่เคาเตอร์ ล้วงเหรียญเงิน2-3เหรียญออกจากกระเป๋า”สำหรับคืนนี้…และโบนัสที่เธอบริการฉันดี”
ชายชราพยักหน้า เขารู้กิจวัตรประจำวันของไอน์ดี เขามาที่โรงเตี๊ยมเสมอ ทุกสองสัปดาห์ เขาจะพาผู้หญิงมาด้วย บางครั้งก็2-3คน
“ถ้าทำได้ช่วยเตรียมอาหารหรืออะไรให้ผู้หญิงในห้องฉัน เธอคงจะ…เจ็บไม่น้อย”
ชายคนนั้นเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อทำอาหารหรืออะไรก็ตามให้หญิงสาวซึ่งเป็นประโยชน์ต่อร่างกาย ชายหนุ่มเดินออกจากอาคารและพบกับท้องฟ้ายามเช้า
เขาสูดลมหายใจ”อีกหนึ่งวัน…”เขาพูดกับตัวเองเดินไปยังจุดหมาย
ผู้คนที่ตื่นแล้ว ไม่ว่าพ่อค้าแม่ค้าหรือนักผจญภัยต่างพากันกระซิบและหลีกเลี่ยงเขา ชายหนุ่มไม่สนใจเพราะเคยชินกับเรื่องนี้แล้ว
หลังเดินไปอีกสักพัก เขาก็มาถึงกิลด์นักผจญภัยและเข้าไปข้างใน นักผจญภัยมีไม่เยอะเพราะยังเช้าอยู่ เขาเห็นคนๆหนึ่งที่คุ้นเคย”พนักงานกิลด์”
โลล่า พนักงานต้อนรับยืนหน้าบอร์สเควสจัดเรียงเควสใหม่ลงไป เธอยังคิดเรื่องมือใหม่ที่ไปปราบก็อบลิน เจ้าหน้าที่หลายคนบอกเธอกังวลเกินไป แต่เธอทำงานนี้มานานและรู้ว่าไม่ว่าพวกนั้นจะอ่อนแอแค่ไหนก็ไม่ควรประมาท
สำหรับนักผจญภัยที่เก่งกาจ ก็อบลินอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มือใหม่ที่อ่อนต่อโลก
เธอถอนหายใจ ไม่มีอะไรที่เธอทำได้ นี่เป็นเรื่องปกติ
นักผจญภัยหน้าใหม่กำลังลงทะเบียนอยู่ ไม่ว่าเพื่อเงินหรือการยอมรับ ถูกชักนำมาที่กิลด์หลังได้ยินเรื่องราวของผู้กล้าในตำนานที่ออกผจญภัย คนหนุ่มสาวที่หลงใหลเรื่องราวเหล่านี้ พยายามสร้างชื่อเสียงเหมือนผู้กล้า
เควสแรก พวกเขาโดนมอนสเตอร์ฆ่า เพราะพลังต่างกันเกินไป หรือจำนวนเยอะเกินไป หลายคนเสียชีวิต คนที่เหลือบาดเจ็บสาหัส นั่นคือผลลัพย์ที่ดีที่สุด และผู้รอดชีวิตก็ถอนตัวจากกิลด์กลับไปยังบ้านเกิดของตน มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นทุกวัน
แม้จะมีคนอื่นที่จัดการเควสได้เพราะมีพรสวรรค์หรือแข็งแกร่งมาก หรือฉลาดมาก ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะพบนักผจญภัยที่แข็งแกร่งเพราะอาชีพและพรที่ได้รับ คนที่ฉลาดพอจะเอาตัวรอดได้นั้นมีน้อย
โลล่าหยุดคิดเมื่อร่างที่คุ้นเคยเดินมาพร้อมหญิงงาม2คน ทั้งคู่เป็นสาวสวยที่ทำให้แม้แต่เธอก็ยังอิจฉา เธอรีบวิ่งไปหาเขาพูดเสียงอ้อนวอน
"ได้โปรด ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ"
.
.
.
กลับมาปัจจุบัน
“มือใหม่งั้นเหรอ”
เขาถามหลังจากระบุป้ายประจำตัวของนักบวช
เขาวางคบเพลิงบนพื้น ป้ายประจำตัวแกว่งไปมาที่หน้าอกของเขา
แรงค์C
นอกจากนักผจญภัยแรงค์Sที่ถือเป็นตำนานและนักผจญภัยแรงค์Aที่มีความสำคัญระดับประเทศ นักผจญภัยแรงค์Bเป็นกลุ่มที่มีฝีมือมากที่สุดในนักผจญภัยที่ไม่สังกัด
“ถ้ารออีกสักพัก กลุ่มนักผจญภัยที่รับเควสด่วนได้จะมา”
เมื่อนึกถึงคำพูดของพนักงานกิลด์สาว นักบวชคิดว่าเธอกำลังพูดถึงพวกเขา
“ดูเหมือนยังพูดได้สินะ โชคยังดี”
นักดาบหนุ่มดึงลูกธนูออกจากไหล่ทำให้นักบวชร้องด้วยความเจ็บปวด เขาหยิบโพชั่น
“ดื่มซะ”
เธอดื่มแล้วร่างกายเรืองแสงสีเขียวทำให้บาดแผลและความเหนื่อยล้าหายไป
โพชั่น
นักบวชและพรรคพวกก็อยากได้เหมือนกัน
นักบวชชี้ไปยังนักเวทสาว“ให้เขาคนนั้นด้วย”เธอขอให้รักษาเพื่อน
“ตัดใจซะเถอะ”
อลิซหน้าซีด
ขณะที่นักฆ่าสาวหยิบมีดออกมาให้ดู
“มีดอาบยาพิษ”
“ยาพิษ”
พวกก็อบลินทำสิ่งนี้โดยผสมสมุนไพรรวมกันอุจจาระกับปัสสาวะ
เธอโชคดี
เมื่อนึกถึงคำพูดของนักดาบหนุ่ม หัวธนูไม่ได้อาบยาพิษเธอจึงปลอดภัย
หากก็อบลินพวกนั้นใช้มีดแทงเธอ
“ถึงจะมียาถอนพิษอยู่แต่สายไปแล้ว พิษลามไปทั่วร่างแล้ว”
“ช่วย…ฆ่าฉันที”
“เข้าใจแล้ว”
โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย นักดาบหนุ่มก็แทงคอนักเวทด้วยดาบของเขา ร่างของนักเวทสั่นกระตุก เลือดพุ่งออกจากปากและตายไป
“ทั้งที่อาจจะยังช่วยได้แท้ๆ”
“อย่าให้หล่อนต้องทรมาณเลย”
"มากันกี่คนล่ะ"
"5คนค่ะ แต่3คนตายแล้ว ส่วนมิราโตะซัง"เธอหยุดพูด ไอน์รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
"พวกเขาคงตายก่อนไปถึง...แต่เรายังแก้แค้นให้ได้"
"จะไปด้วยค่ะ"นักบวชประกาศ แม้กลุ่มเธอจะพินาศในการผจญภัยแรก แต่เธอไม่อาจปล่อยให้เพื่อนร่วมทีมของเธอตายได้
"มีโอกาสที่เธอจะต้องตาย"
ความเงียบเข้าปกคลุม แต่เด็กสาวไม่ได้ตอบหรือปฏิเสธ และไอน์ไม่ต้องการ เขาเพียงแต่บอกข้อเท็จจริง
"ใช้อะไรได้บ้าง"
"ใช้ฮีลกับโฮลี่ไลท์ได้ค่ะ ใช้ได้ทั้งหมด3ครั้ง....เหลืออีก2ครั้งคะ"
คาเรนเดินไปหาศพก็อบลินและใช้มีดผ่าท้องก็อบลิน
"ทำอะไรอยู่เหรอคะ"นักบวชถามเมื่อเห็นคาเรนดึงเนื้อออกมาและบีบรีดเอาเลือดและชุบผ้า
"จำเป็นต้องกลบกลิ่น"
"ไม่ เดี๋ยว เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะ--"
สุดท้ายนักบวชสาวโดนเอาเลือดก็อบลินทาตัว
คาเรนมองไปที่นักบวชที่เดินอยู่ข้างหน้าและไอน์เดินนำหน้า เด็กสาวคนนี้อาจฝันร้าย สูญเสียเพื่อนฝูงและถูกบังคับให้ชุบตัวด้วยเลือดมอนสเตอร์ ต้องใช้เวลากว่าเธอจะชินกับกลิ่น
กลุ่มเดินไปต่อและพบศพของเด็กวัยรุ่น....เหตุผลเดียวที่บอกได้คือใบหน้าที่รอดจากการโดนทำลาย...เขาเก็บดาบยาวที่ตกไม่ไกลจากศพ ไอ้โง่นี่นำดาบยาวเข้ามาเป็นความผิดพลาด
ไอน์จับดาบของซาซากิไว้ในมือ มีแสงเปล่งออกมาเล็กน้อย ดาบหักครึ่ง แต่นักบวชหญิงประหลาดใจ แทนที่จะบอกว่าหัก มันถูกหลอมเป็นดาบเล่มเล็กกว่า
"ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น"
"ถูกฝูงจำนวนมากโจมตีจากด้านหลังเหรอ"คาเรนยกคบเพลิงไปด้านหลังเผยให้เห็นอุโมงค์แยกที่ซ่อนอยู่ในเงามืด
"ตอนที่พวกเราผ่านมายัง...."
"เป็นอุโมงค์มืดและมีแค่แสงไฟจากคบเพลิงจึงไม่ได้ระวังเงามืดที่อยู่ขอบถ้ำ คงโดนเจ้าสิ่งนั้นดึงความสนใจสินะ"เขาชี้โทเท็มติดหัวกะโหลกประหลาดๆ
"พวกก็อบลินที่สายตาดีในความมืด พวกมันหวังความผิดพลาดเพื่อโจมตีด้านหลัง"
"เฮือก"นักบวชสะดุ้งเมื่อพวกเธอหลงกลก็อบลิน
"พวกมันบ้าแต่ไม่ได้โง่ พวกเธอประเมินมันต่ำไป"
คำพูดของเขาทำให้นักบวชตกใจเมื่อทั้งนักดาบและนักสู้คิดว่าการปราบก็อบลินง่ายมาก
"ฝูงนี้รับคำสั่งชาแมนอยู่"
"ชาแมน?"
"ก็อบลินนักเวทซึ่งเป็นมอนสเตอร์ระดับสูง"
"อีกคนเป็นผู้หญิงเหรอ ดูเหมือนจะถูกลากเข้าไปข้างในแล้ว"คาเรนมองดูรอยเลือดเป็นทางยาว
"ต้องรีบไปช่วย"นักบวชทำท่าจะวิ่ง แต่ไอน์ยกมือขวางและโยนคบเพลิงไป ก็อบลินโผล่มาจากเงามืด
นักผจญภัยทั้งสองวิ่งไปข้างหน้า ฟาดหรือแทงก็อบลิน
นักบวชผมบลอนด์ตัวสั่นเมื่อมองนักผจญภัยที่มีประสบการณ์
"มองเห็นในที่มืดเหรอคะ"
หลิวหลานกับคาเรนพยักหน้าขณะที่ไอน์ส่ายหัว"ฝึกมา"
สกิลตาทิพย์ของมือธนูทำให้ความมืดไร้ผล และผู้ที่มีอาชีพนักฆ่าจะมีสายตาที่มองเห็นในความมืดได้
"เจ้านี่เป็นหน่วยลาดตระเวณ คงจะอยู่ข้างในรูนี่"
นักบวชหญิงถามว่าเขาจะไม่หยิบมีดขึ้นมาเหรอ แต่เธอเห็นว่ามันกลายเป็นอนุภาคแสงหายไป เช่นเดียวกับดาบสั้น
"ดาบ...คุณทำให้มันหายไปได้ยังไง"ไม่ได้หายไป มันแค่พังและแตกเป็นชิ้นๆ
"เวทมนตร์"ไอน์ตอบอย่างเรียบง่าย
เขาคว้าไม้สองอันและมัดเชือกไว้ตอกเสาไม้ลงบนพื้นหิน
"เขาเป็นนักเวทแต่ก็เป็นนักรบที่มีทักษะมาก แถมเป็นหัวหน้าปาร์ตี้ด้วย...ผู้ชายคนนี่เขาเป็นใคร"อลิซคิดในใจ
“นั่นอะไร”นักบวชสาวถาม
“เธอถามเยอะจัง”ไอน์บ่นทำให้นักบวชสาวอาย แต่เขาก็ตอบกลับ”แค่กับดักง่ายๆ”
ทั้ง4เดินไปตามทางลาดเอียงโดยย่อตัวลงเดินช้าๆ....ก่อนนักฆ่าจะหยุดพวกเขาไว้
"ใช้โฮลี่ไลท์ หลังจากใช้แล้วให้รีบกลับไปที่ทางเข้า"ไอน์สั่ง นักบวชสาวตกลง
"ค่ะ"นักบวชพยักหน้าแล้วหลับตายื่นไม้เท้าออกไป
"พระแม่ธรณีที่เปี่ยมเมตตาเอ๋ย โปรดมอบแสงศักดิ์สิทธิ์ให้กับพวกเราที่วนเวียนในความมืดด้วยเถอะค่ะ"
คทาของเธอเปล่งแสงจ้า ก็อบลินทุกตัวในถ้ำข้างหน้าตาพร่าเพราะแสงแฟลช ไอน์กับคาเรนไม่รีรอพุ่งเข้าโจมตี
"ก็อบลิน10 ฮ็อบก็อบลิน2 ชาแมน1....ก่อนอื่นตัวแรก"ไอน์พูดขว้างหอกใส่ชาแมนที่เตรียมใช้เวทสายฟ้า และหอกพุ่งทะลุร่างชาแมนล้มลง
บูม บูม
"ตายซะเจ้าตัวใหญ่"ด้านคาเรนที่เร็วมากได้ระเบิดหัวฮ็อบก็อบลิน2ตัวแล้ว
"ถอยกลับ"ไอน์สั่งเมื่อแสงจางลงและฉวยโอกาสหนี
"ว๊าย"คาเรนวิ่งผ่านคว้าตัวนักบวชหญิงไว้ใต้วงแขนวิ่งไปพร้อมกับเธอ
ทั้งสามกระโดดข้ามเชือกและคาเรนปล่อยเด็กสาวลง
"ใช้โฮลี่ไลท์อีกครั้ง"ไอน์สั่ง
"พระแม่ธรณีที่เปี่ยมเมตตาเอ๋ย ได้โปรดมอบแสงศักดิสิทธิ์....โฮลี่ไลท์"
เกิดแสงวาบอีกครั้งทำให้ก็อบลินตาบอด และฮ็อบก็อบลินก็สะดุดเชือกล้มลง ไอน์ใช้โอกาสนี้ยกดาบแทงหัวมันตาย
"23"ไอน์พูดอย่างไม่ใส่ใจ
"กลุ่มต่อไปกำลังมาค่ะ ใช้ปาฏิหาริย์ไม่ได้แล้ว"
"ไม่เป็นไร"ไอน์เทของเหลวลงบนร่างของฮ็อบก็อบลิน
ก็อบลินตัวอื่นยังบุกมาแม้จะเห็นฮ็อบก็อบลินที่ตายอยู่ตรงหน้า
"ลาก่อน"ไอน์เตะฮ็อบก็อบลินตกลงไปตามทางลาดกลิ้งทับก็อบลิน4ตัวทำให้เปียกน้ำมัน
ไอน์โยนคบเพลิงไปทำให้พวกมันถูกไฟเผา
"เมื่อกี้นี่มัน..."
"น้ำมันที่ซื้อมาจากนักเล่นแร่แปรธาตุ แพงแต่ผลที่ได้ไม่ค่อยคุ้ม"
"ข้างใน พวกคนที่ถูกลักพาตัวล่ะ"
"แค่2-3ศพ ไม่ทำให้ไฟลามได้หรอก คงยังไม่ตาย"
ก็อบลินที่รอดบุกออกมา แต่ไร้ผล คาเรนฟันพวกมันด้วยมีดอย่างง่ายดาย
ทั้ง4เข้าไปในอุโมงค์ นักบวชต้องปิดจมูกเพราะกลิ่นไหม้ ก่อนจะเห็นร่างของใครบางคน สาวผมดำทรงหางม้า เธอเป็นคนญี่ปุ่นแน่นอน
สภาพของพวกเธอแย่มาก เต็มไปด้วยบาดแผล มีรอยขีดข่วนทั่วร่างกาย มีบางคนที่ท้องป่องและดวงตาไร้ชีวิตชีวา
"มิราโตะซัง"เธอร้องวิ่งไปหาหญิงสาวที่เปลื่อยมีน้ำลายไหลจากปาก...เธอครางเบาๆและตัวสั่นจากการรุมโทรม
"ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไรแล้วคะ"เธอกล่าวพยายามไม่ร้องไห้
หลิวหลานมองหว่างขาของหญิงสาวที่มีเลือดสีแดงและน้ำขาวไหลออกมา เธอรู้แย่เมื่อเห็นภาพแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต
ขณะเดียวกันไอน์เข้าไปตรวจร่างของชาแมนที่โดนตรึงอยู่บนกำแพง ไอน์เฝ้าดูอยู่ครู่หนึ่งจับหอกดึงออกมาทำให้มันล้มลงพื้น เขาเห็นมันขยับ
"ชาแมน...แกหลอกฉันไม่ได้หรอก"ไอน์พูดและชาแมนที่แกล้งตายก็กระโจนขึ้นมา....แต่โดนแทงหอกทะลุหัวทันที
"ทำไม..."
"33 พวกระดับสูงตายยาก"เขานับเลขและทุบบัลลังก์เล็กๆและเห็นประตูไม้ที่ซ่อนอยู่ด้านหลัง
เมื่อเปิดออกก็พบก็อบลินเด็ก4ตัวที่หวาดกลัวนักผจญภัย
"พวกมันแพร่พันธุ์เร็ว ถ้ามาช้าอีกนิดละก็ คงจะเพิ่มเป็น50ตัวและจู่โจมพวกเธอ เธอโชคยังดี"ไอน์พูดและมือเรืองแสงสร้างดาบสั้นขึ้นมา เดินเข้าไปในห้องเด็กเพื่อปิดจ็อบ
"จะฆ่าเหรอคะ"
"แน่นอนอยู่แล้ว"ไอน์ตอบด้วยเสียงเย็นชา"พวกมันจะไม่มีวันลืมความแค้น และพวกมันที่หนีจากรังได้จะเรียนรู้และมีสติปัญญาเพิ่มขึ้น ไม่มีเหตุผลต้องปล่อยให้มีชีวิตอยู่"
ไอน์เข้าหาเด็กก็อบลินที่ร้องไห้สะอื้นด้วยความกลัว
“แต่ว่า…ถ้ามีก็อบลินที่ดีล่ะ”
“ก็อบลินที่ดี? ถ้าหาก็อาจจะเจอ…แต่ฉันคิดว่าก็อบลินที่ดีคือพวกที่ไม่เคยโผล่มาให้เห็น”
ลูกก็อบลินตัวหนึ่งจับก้อนหินไว้พุ่งใส่ไอน์ แต่เขาฟันหัวในฉับเดียวทำให้เลือดและสมองกระจายทั่วพื้น
นักบวชสาวหลับตากับภาพอันโหดร้ายและทรุดลงกับพื้น....เสียงกรีดร้องของเด็กที่กำลังตายด้วยมือของแบล็คคลาวน์
เธอเข้าใจแล้วว่านี่คือสิ่งที่นักผจญภัยต้องเจอในเควสทุกวัน หัวใจไร้เดียงสาเกี่ยวกับการผจญภัยได้หายไปแล้ว สิ่งเหล่านี้ฝังลึกในใจเธอ
นี่คือความหมายของการเป็นนักผจญภัย
.
.
.
เขาว่ากันว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อย
ทั้งเรื่องที่ก็อบลินโจมตีหมู่บ้านและหญิงสาวถูกลักพาตัวไป
ไอน์ขับรถม้าซึ่งมีหญิงสาวที่ถูกลักพาตัวและนักผจญภัยที่โดนรุมโทรม หันกลับมามองด้วยสีหน้ากังวล สีหน้าว่างเปล่าช่างน่าสงสาร
นักผจญภัยมือใหม่ตั้งใจจะปราบก็อบลินและตายหมดด้วย
และเรื่องที่เหล่าเด็กสาวที่ถูกช่วยเหลือออกมา เข้าไปเยียวยาจิตใจในโบสถ์หลังจากถูกก็อบลินปฏิบัติราวกับของเล่น
รวมถึงนักผจญภัยที่เสียพวกพ้องไปเก็บตัวอยู่ที่บ้านเกิดด้วย
ไอน์เห็นดวงตาของมิราโตะ เธอกำหมัดแน่นไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เพราะความโกรธ รอยยิ้มเล็กๆปรากฏบนใบหน้าของเขา และกระตุกบังเหียนให้ม้าเคลื่อนไปเร็วขึ้น....อย่างน้อยเขารักษาจิตวิญญาณเธอได้
ไม่ว่าเรื่องอะไรก็เกิดขึ้นบ่อยในโลกนี้
จะเป็นแบบนั้นแน่เหรอคะ
ฉันไม่รู้หรอกค่ะ เรื่องที่ฉันรู้มีแค่อย่างเดียวคือ...ฉันจะเป็นนักผจญภัยต่อไป
@@@@@@@
หลายวันผ่านไปปาร์ตี้แบล็คคลาวน์อยู่ที่กิลด์นักผจญภัย กำลังคุยกันเรื่องเควสวันนี้
พวกเขาหยุดคุยกันเมื่อเห็นใครบางคนที่ไอน์ไม่คิดว่าจะได้พบอีก
"พวกเธอ"เขาตกตะลึงเมื่อนักบวชอลิซและมิราโตะเดินมาหาพวกเขา
"ยังอยู่อีกเหรอ"
เด็กสาวผมดำพยักหน้าก่อนก้มหัวเพื่อขอบคุณ"ขอบคุณนะแบล็คคลาวน์....หมายถึงโทซากะซัง"เธอกล่าวเพราะการเรียกฉายาแบล็คคลาวน์มันรู้สึกแปลกๆ และหันไปหาหญิงสาวอีกสองคน"พวกคุณด้วยคาเรนและหลิวหลาน"
"พวกเธอสองคนจะทำงานร่วมกันอีกครั้งใช่ไหม"หลิวหลานถาม
เด็กสาวทั้งสองพยักหน้า พวกเธอไม่ลืมความล้มเหลวนั้น จะเรียนรู้และเติบโตขึ้น
"จากนี้ระวังก็อบลินให้ดี ขั้นแรกเริ่มให้ออกไปกำจัดหนูซะ”
“เอ่อ ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ”
สองสาวเดินจากไปเตรียมไปรับเควสตามคำแนะนำ
“พวกเขานั้น ถ้ามีชีวิตรอดกลับมาได้คงดี”
“ขึ้นอยู่กับพวกเธอเอง…ไปกันเถอะ”และพวกไอน์ก็ออกไปทำภารกิจ
ความคิดเห็น