คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ดันเจี้ยนหอคอย
@@@@@@
@@@@@@
หลังทานข้าวเสร็จ ไอน์ , คาเรนและเมจิก้าไปที่กิลด์นักผจญภัย
"สวัสดีครับ"
"ยินดีต้อนรับ วันนี้จะขายหินเวทอีกรึเปล่าครับ"
"เมื่อคืนมีคนร้ายบุกเข้ามาในห้องพักเรา"
"ขอโทษด้วย แต่ช่วยรายงานเรื่องนี้กับทหารยามได้ไหม"
"ใช่ ผมคิดจะรายงานทีหลัง แต่ผมสงสัยว่าทำไมเราตกเป็นเป้าหมายทั้งที่ผมเพิ่งสมัครเป็นนักผจญภัย"
"ฉันจะไปรู้ได้ไง"
"ผมเดาว่าเป็นเพราะผมขายหินเวทและทำเงินได้จำนวนมาก"
"คุณสงสัยกิลด์"
พนักงานชายโกรธ
"ผมแค่พูดว่ามีเงินเยอะ"
"บางทีโจรอาจหวังสิ่งอื่นที่ไม่ใช่เงิน"
"เขาหวังอะไรจากคนธรรมดา"
"ผมไม่ใช่โจรเลยตอบไม่ได้"
"งั้นเรียกคนระดับสูงกว่านี้มาคุย!!"
เมื่อถึงตอนนี้ คาเรนที่นิ่งเงียบขึ้นเสียงเป็นครั้งแรก จิตสังหารพุ่งไปที่พนักงานกิลด์
ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ชายคนหนึ่งปรากฏตัวจากด้านหลังเคาเตอร์
"ผมชื่อเอริค เป็นหัวหน้าฝ่ายประเมิน คุณต้องการอะไร"
"มีความเป็นไปได้ที่มีหัวขโมยอยู่ในกิลด์นี้"
"หืม คุณช่วยบอกรายละเอียดได้ไหม"
ไอน์เล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้เอริคฟัง แต่แก้ไขรายละเอียดคือคาเรนเป็นคนยิงเวทซัดโจรปลิวออกนอกหน้าต่าง และตอนนั้นเธออยู่ในสภาพเปลื่อย
"เราโชคดีสามารถสู้กลับได้ แต่โจรหนีรอด เป้าหมายคือเงินที่ผมได้รับจากการขายหินเวทให้กิลด์ บุคคลนั้นไม่ได้ค้นห้องเลยแต่รู้ว่าเงินฉันอยู่ที่ไหน ไม่งั้นพวกเขาจะบุกเข้ามาขโมยของในห้องเด็กทำไมถ้าพวกเขาไม่รู้"
"ดังนั้นผมคิดว่าผู้ร้ายต้องเป็นคนที่ดูแลธุรกรรมในกิลด์นี้"
"อืม นั่นเป็นไปได้สูง....จากนี้ไปเราจะเพิ่มความปลอดภัยเมื่อซื้อขายหินเวท"
"ถ้าเป็นไปได้ ผมคิดว่ามันดีกว่าถ้าทำกระจกเพื่อไม่ให้คนอื่นเห็นการทำธุรกรรม"
เมื่อทำธุรกรรมที่เคาเตอร์ คนอื่นจะเห็นนักผจญภัยมือใหม่อย่างไอน์ได้ง่าย
เอริคตระหนักถึงเจตนาพยักหน้า
"ผมจะพิจารณาดูครับ"
"ขอบคุณ"
ไอน์หยิบกริชสีดำออกมาวางบนโต๊ะ
พนักงานผมแดงเบิกตากว้างเล็กน้อย
"ผู้ร้ายทิ้งสิ่งนี้ไว้ด้วย ฉันต้องให้สิ่งนี้กับยามเป็นหลักฐานใช่ไหม"
"ใช่แล้ว หากคุณมอบให้ผู้คุม พวกเขาสามารถหาคนร้ายได้"
"เดี๋ยวสิครับ ทำไมเราไม่ให้เขาเก็บเอาไว้ก่อน ตอนนี้เรายังจับคนร้ายไม่ได้ ถ้าเกิดมันย้อนกลับมาฆ่าจะทำยังไง มันเป็นกริชที่ดีมากเลยนะ"
"ก็จริง นักผจญภัยสามารถเก็บเงินหรือสิ่งของที่โจรขโมยไปได้หากไม่มีเจ้าของมาทวง"เอริคกล่าว
"กริชนี้ราคาสูงมาก เก็บไว้ดีๆล่ะ"พนักงานคนนั้นยัดกริชใส่มือไอน์ราวกับให้สินบน
"ช่วยซื้อหินเวทด้วยครับ"
สิ่งที่ไอน์วางบนเคาเตอร์คือหินเวทระดับกลางที่ไม่ได้ขายเมื่อวาน พนักงานทั้งสองเห็นแล้วเบิกตากว้าง
"นี่คือ..."
"เมื่อวานผมลืมขายมัน"
"เธอคือคนที่จัดการมอนสเตอร์ใช่ไหม"
"ไม่ นี่มาจากมอนสเตอร์ที่เมจิก้าฆ่า"
หางของเมจิก้าตั้งตรง ดวงตาที่ง่วงนอนจนถึงตอนนี้คมกริบราวกับจะโจมตีไอน์
"ผมขอเวลาประเมินสักครู่นะครับ"
ดูเหมือนเอริคจะรู้ว่าไม่ใช่ฝีมือของเมจิก้า
ไอน์มองด้วยความประหลาดใจเมื่อพนักงานคนนั้นรู้ทันอุบายของเขา แต่นั้นทำให้เขาวางใจการประเมินหินคราวนี้
ไม่นานเอริคประเมินเสร็จ และเราได้รับเงิน15เหรียญทอง
"โอเค ผมมีเรื่องพูดเท่านี้ ไม่รบกวนแล้วครับ"
ทั้งสามเดินออกจากกิลด์
"ผู้ชายคนนั้นเป็นคนร้ายใช่ไหม มันจะดีเหรอที่ปล่อยเขาไป"
"ฉันเตือนเขาแล้ว และไม่ต้องการเสียเวลาของเราไปมากกว่านี้"
เราทั้งสามมุ่งหน้าไปที่ดันเจี้ยนหอคอยสีขาวที่ตั้งอยู่กลางเมือง
@@@@@@@@@
ดันเจี้ยนชั้น1-25เป็นที่รู้จักว่าเป็นระดับล่างสุดที่ทุกคนล่าได้อย่างปลอดภัย เหมาะสำหรับนักผจญภัยมือใหม่มาฝึกฝน
“อุว๊ากกก”
“อ๊ากกกก”
“มอนสเตอร์จากชั้นบนลงมาแล้ว พวกระดับต่ำหนีไป”
พวกเขาหันไปเห็นกระต่ายมีเขาหรือที่เรียกว่าแรบบิทฮอร์นกำลังมาทางนี้
“เฮ้ มีเด็กอยู่ตรงนั้น หนีเร็ว!!”
ดูท่าทางพวกเขาจะหมายถึงพวกเรา
ไอน์ใช้เวทมนตร์ออริจินัล”หลุมฝังศพ”และวางมือบนพื้น
ตึง!!!
“นายควรออมมือสักหน่อย อาจมีคนได้รับบาดเจ็บหากทำแรงกว่านี้”คาเรนพูดเตือนฉัน
“……”เมจิก้ามองด้วยความตกตะลึง
“จู่ๆหลุมขนาดใหญ่ก็โผล่มา”
“แผ่นดินไหว? แต่ไม่รู้สึกถึงอาการสั่นเลยนะ”
นักผจญภัยคิดว่าโชคดีที่พื้นแตกทำให้มอนสเตอร์ตกลงไปข้างล่าง ไอน์บอกสองสาวว่า”รีบไปกันเถอะ”พวกเขารีบออกไปไม่ให้เป็นจุดสนใจ
“อีกแล้ว ทำไมนายไม่บอกว่าเป็นคนทำ”เมจิก้าถามอย่างสงสัย
“พวกเขาไม่เชื่ออยู่แล้ว ดังนั้นไปที่ชั้นถัดไปเถอะ”
ทั้ง3และหมาป่า1ตัวมาถึงชั้น26 ดันเจี้ยนของจริงเริ่มจากตรงนี้
“ตูมมมมม”
เมจิก้าใช้หมัดชกมอนสเตอร์หมียักษ์สิ้นฤทธิ์ในหมัดเดียว
“ฉัวะๆๆๆ”
คาเรนเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง แกว่งมีดตัดคอหมีไปได้หลายตัว
“อย่ายืนอยู่คนเดียวสิไอน์ ช่วยสู้ด้วย”
“ก็พวกเธอจัดการซะอยู่หมัดเลยนี่นา”
“อืม…เป็นความผิดฉันเอง”เมจิก้ายอมรับ เธอพูดแบบนั้นเพราะอยากเห็นพลังของไอน์
เมื่อถึงชั้น47 โครงกระดูกนักรบก็ปรากฏตัวขึ้น
ในตอนนี้การโจมตีของไอน์มีประสิทธิภาพน้อยลงมาก หน้าที่หลักของเขาตอนนี้คือบัฟเสริมให้คาเรนและเมจิก้า
ในที่สุดพวกเขาก็จัดการกองทัพโครงกระดูกนักรบได้
คุโรเอะคอยรวบรวมหินเวทมอนสเตอร์ที่ถูกปราบ
เราทำแบบนี้ไปเรื่อยๆจนถึงชั้น50
ตั้งแต่ชั้น51ขึ้นไปจะเป็นชั้นบนซึ่งกิลด์ให้นักผจญภัยแรงค์Bเท่านั้น คนที่แรงค์ต่ำกว่านั้นห้ามขึ้นไป
เมื่อได้โอกาสหยุดพัก ไอน์จึงเปิดดูสเตตัสของเขา
โทซากะ ไอน์ LV35 แรงค์ 1ดาว
อาชีพ Joker พรสวรรค์ มหาโชค
STR 280
VIT 196
AGI 140
INT 550
MAG-D 480
โชค 9999(MAX)
สกิล ทักษะหอกระดับต้น(D), ขว้างหอกระดับต้น(D)
สกิลพิเศษ
ดวงตาที่3(S) = แอบดูสเตตัสของคนอื่นได้
บัญชาการ(B+) = เมื่อออกคำสั่ง จะฟื้นฟูHPและMPอย่างต่อเนื่อง20%ทุก10วินาที และเพิ่มพลังโจมตี พลังป้องกัน ความเร็วและการหลบหลีก30%
เมื่อตรวจสเตตัสตัวเองแล้ว ไอน์แอบส่องสเตตัสของคาเรน
ไซโจ คาเรน LV 83 แรงค์ 5ดาว
อาชีพ นักฆ่า[อาชีพลับ ราชินีเงา(คนอื่นไม่เห็น)] พรสวรรค์ (ถูกซ่อนไว้)
สกิล ซิลเลนต์ คิลลิ่ง(B), Accel(C), ทักษะดาบระดับกลาง(B) , ขว้างมีด(D), แทงทะลุเกราะ(B), เลือดพิษ(C+) , ปกปิดตัวตน(A+)
สกิลพิเศษ
ควบคุมเงา(A+++)สามารถควบคุมเงาได้ดั่งใจนึก ใช้โจมตี ป้องกันหรือสอดแนมได้ ขึ้นอยู่กับจินตนาการของผู้ใช้
ชั้นต่างกันราวฟ้ากับเหว
ไอน์ตั้งใจว่าจะดูของเมจิก้า แต่ทว่า…
“ไอน์ นายฆ่ามอนสเตอร์ธรรมดายังไง”เมจิก้าถามขึ้น
หรือเธอจะมีไอเดียที่ช่วยให้เขาปราบมอนสเตอร์ระดับสูงได้
“หรือว่าเธอมีวิธีดีกว่านี้ บอกฉันบ้างสิ”หากมีวิธีที่ดีกว่านี้ไอน์ก็อยากรู้
“เฮ้อ”
คาเรนที่ยืนอยู่ถอนหายใจ สัญชาตญาณเกมเมอร์ของไอน์ทำงาน
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก นักผจญภัยระดับสูงยิ่งเจอมอนสเตอร์ระดับสูงยิ่งสู้กับพวกมันยาก แต่ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเด็กอย่างพวกเธอเอาชนะได้อย่างง่ายดาย”
“ฉันสงสัยมาตลอด พวกเธอแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง”
คาเรนคิดว่าเมจิก้าอาจจะรู้แล้วก็ได้ว่าพวกเธอคือผู้กล้าจากต่างโลก
และพฤติกรรมของเมจิก้าที่คอยจับผิดพวกเขา แสดงว่าเธอตามหาผู้กล้าด้วยจุดประสงค์บางอย่าง
“และพวกเธอก็เป็นคู่หู่โรคจิตด้วย”
“ห๊ะ โรคจิต? แต่เป็นโรคจิตที่ทำอาหารเก่งนะ"
ไอน์หยิบเนื้อออกมาและโรยเกลือกับสมุนไพรก่อนจุดไฟย่างและกลิ่นหอยโชยลอยออกมา
"โฮ่งๆๆ"คุโรเอะวิ่งวนรอบหม้อที่กำลังย่างเนื้อให้สุก
"หุๆๆ ดูเหมือนคุโรเอะจะทนไม่ไหวแล้ว"คาเรนยิ้ม
"ใกล้จะเสร็จแล้วคุโรเอะ"ไอน์กล่าว
แม้เมจิก้ายังทำหน้านิ่ง แต่หางของเธอกระดิกไปมา
ไอน์คิดว่าน่าจะได้ที่แล้วก็เปิดฝาหม้อเผยให้เห็นเนื้อย่างน่ากิน
เมื่อย่างเสร็จเขาก็จัดใส่จานให้สองสาวและหมาป่า1ตัว
"ว้าวอร่อยมาก"
"โฮ่งๆ"
"นี่มันดีกว่าเนื้อดิบที่เผ่าเรากินเสียอีก"
คาเรนกินอย่างมีมารยาท คุโรเอะกำลังสวาปาม และเมจิก้ากินเนื้อย่างไวมาก
ขณะเดียวกันกลิ่นหอมของอาหารก็ดึงดูดมอนสเตอร์เข้ามา แต่ไม่เป็นไรเพราะไอน์ได้ใช้เวทหลุมฝังศพพื้นที่รอบๆแล้ว มอนสเตอร์ชั้นต่ำหลายตัวตกหลุมนั้น
ปาร์ตี้ของไอน์กินข้าวต่อไปขณะฟังเสียงร้องโหยหวนของมอนสเตอร์
“ฉันคิดว่าเราน่าจะกลับเมืองได้แล้วนะ”
เมื่อกินเสร็จแล้วไอน์พูดขึ้น เพราะพวกเขาไม่สามารถไปชั้นที่สูงกว่านี้ได้
“คาเรน เมจิก้า…เกิดอะไรขึ้น”
“กรร!”
ตอนนี้ทั้งคาเรนและเมจิก้ายืนหันหลังมองเข้าไปในความมืด แม้แต่คุโรเอะที่สวาปามเนื้อย่างก็เริ่มขู่คำราม
“ตูม!!”มีเสียงบางอย่างถูกชนออกมาจากเงา
สิ่งที่ปรากฏคือสุนัขที่เป็นร่างเงาสีดำหลายตัว มันนอนหมดสภาพสลายหายไป
“เราต้องหนี”คาเรนพูดขึ้น พวกนี้คือสมุนเงาที่เธอส่งไปคอยเฝ้าระวังรอบๆ
อาชีพลับ[ราชินีเงา]ของคาเรนนั้นมีสกิลพาสซีพที่ไม่เพียงตรวจจับตัวตนได้แต่ยังตรวจจับอันตราย พิจารณาจากความแข็งแกร่งที่ทำลายเงาของเธอง่ายๆ
“ไม่…อย่าหันกลับไป”
เมจิก้าเตือน ตอนนี้ขนและหางของเธอตั้งชันเพราะสัญชาตญาณสัตว์กำลังร้องเตือน
สิ่งที่โผล่มาจากเงามืดคือโอเกอร์สีแดง ต่างจากโอเกอร์ทั่วไปที่ผิวจะเป็นสีเขียว มันเป็นโอเกอร์ชนิดพิเศษ
โอเกอร์เองก็เป็นมอนสเตอร์ระดับA ในหอคอยนี้พวกมันอยู่ที่ชั้น60-70 ทำไมไอ้ตัวแบบนี้ลงมาถึงชั้นกลางได้
หรือจะเป็นเพราะไอ้พร[มหาโชค]ที่ทำให้มีโอกาสเจอมอนสเตอร์ระดับสูง
“เราต้องหนีแล้ว”ไอน์เห็นด้วยกับคาเรน
“ไม่…หากมันอยู่ข้างหลังเราละก็ เราตายแน่”
ไอน์ไม่เข้าใจว่าทำไมเมจิก้าดื้อรั้น แต่ดูเหมือนคาเรนเองก็เห็นด้วย
เขาไม่มีทางเลือกนอกจากหยิบหอกขึ้นมาเตรียมสู้
ความคิดเห็น