คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เมจิก้า
@@@@@@
@@@@@@
ยามว่างไอน์มักไปรับเควสที่กิลด์นักผจญภัยเพื่อหารายได้ งานคือเก็บสมุนไพร แม้จะได้เงินไม่เท่าไหร่เพราะไม่ใช่นักผจญภัยเต็มตัว
ไอน์เดินมาถึงพบลูกหมาป่าสีดำตัวหนึ่งที่บาดเจ็บหนัก
"แผลฉกรรย์เลย จะทำให้สบายเดี๋ยวนี้แหละ"
ไอน์ยกดาบเตรียมจะฆ่ามัน
"ฉึก!!"
เขาปักดาบลงข้างๆมันและเข้าไปกอดมัน
"ขอโทษที่ทำให้กลัวนะ"
สิ่งที่เขาอยากได้ที่สุดตอนนี้ไม่ใช่อาหาร แต่เป็นเพื่อนสักคน
ไอน์ได้หยิบบางอย่างออกจากกระเป๋า มันคือน้ำยาโพชั่นที่เขาได้จากไอ้นักบวชที่ส่งเขามาตาย ตอนนี้มันมีประโยชน์แล้ว
เขาเทขวดใส่ตัวลูกหมา
แผลฉกรรย์ของหมาสีดำตรงหน้าหายไปทันที
"แกอยู่คนเดียวงั้นสินะ จะมาด้วยกันไหม"
“แผล็บๆๆ”
เจ้าหมาป่าน้อยเลียแก้มเพื่อขานรับ ฉันลูบหัวมันและมันสะบัดหางไปมา
“ต้องตั้งชื่อให้แกด้วยนี่นะ…นายชื่อคุโรเอะ”
“โฮ่ง”
ดูเหมือนจะชอบนะ
"คุณได้รับสกิลเทมเมอร์"
.
.
.
หลังจากนั้นไอน์กับคุโรเอะก็ออกล่าสัตว์ในป่าด้วยกัน บางครั้งก็เจอก็อบลินและหมาป่าสีดำก็จัดการมันให้
ทำให้มีหลายครั้งเขาสามารถนำผลึกเวทมาขายที่กิลด์ได้
“ช่วยเก็บหินเวทมนตร์, ตามหาที่พัก และยังให้กำลังใจฉัน ฉันดีใจที่มีเธอช่วยนะคุโรเอะ”
“กรร!!”
ทันใดนั้นเจ้าหมาน้อยหันไปด้านข้างขู่คำราม
“ใครน่ะ”
ร่างนั้นดีดตัวหลบออกไป เขามองดูร่างนั้นโดดไปมาเหนือหัวด้วยความเร็วสูง
“เร็วมาก”
“ฉันไม่มีโอกาสแน่ถ้าโดนโจมตีด้วยความเร็วขนาดนี้”
ทันใดนั้นเงานั้นก็เปลี่ยนทิศไปทางกระเป๋า
“เจ้าโจรนั่นเล็งหินเวท”
แต่เมื่อฝุ่นควันจางลงก็เห็นเด็กสาวเผ่าสัตว์ถือเนื้อเสียบไม้อยู่
“เอ่อ?”
ไอน์และคาเรนพูดไม่งั้น หญิงเผ่าสัตว์กำลังกินเนื้อย่าง”งั่มๆ”
“ข้าชื่อเมจิก้า ข้ามีเหตุให้ต้องออกเดินทาง แล้วเจ้าล่ะ”
“โทซากะ ไอน์”
“ไซโจ คาเรน”
“หูนั่น”
เมจิก้ามีขนเกาลัด หูและหางสีเดียวกัน เธอสูงกว่าไอน์เพียงเล็กน้อย ดูแล้วเหมือนสาววัยรุ่น
“เผ่ากระรอก แถวนี้หายากเหรอ”
“ยิ่งไปกว่านั้นไอน์”
ไอน์รอดูว่าเธอจะพูดอะไร แต่ทันใดนั้นเธอก็แวบหายไปและมาคว้าเนื้อย่างข้างกองไฟ
“ถ้าเจ้าไม่กินนี่ข้าขอได้ไหม”
“ไม่ เดี๋ยวก่อน เธอเป็นใครกันแน่”คาเรนถาม“แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่”
ตอนนี้เมจิก้ากำลังยื้อแย่งเนื้อย่างหมาป่ากับคุโรเอะไม่ฟังที่คาเรนพูดเลย
รุ่งเช้าวันต่อมา เมจิก้าร่วมเดินทางกลับเมืองด้วย
“ตามมาทำไมเนี่ย”
“ไอน์กับคาเรนยังเด็กอยู่ และฉันมีบางอย่างต้องทำที่กริโทเนีย เพราะงั้นข้าจะไปกับพวกเจ้าด้วย”
“เอจิกะเองก็ยังเด็กอยู่เหมือนกันนี่”คาเรนถาม
“ข้าโตแล้วนะถึงจะดูเด็กก็เถอะ”
แม้รูปลักษณ์ภายนอกเธอจะดูเหมือนเด็กสาวอายุ16 แต่จริงๆเธออาจอายุ20-30
“ไม่มีประวัติอาชญากรรมและยืนยันการเสียภาษีเรียบร้อย ยินดีต้อนรับสู่กริโทเนียค่ะ”
ไอน์โล่งใจที่เมจิก้าผ่านการตรวจคนเข้าเมืองได้
แต่เมื่อเข้ามาในเมือง เด็กสาวเผ่าสัตว์ส่งสายตาล่อกแล่กไปทั่ว
“เกิดอะไรขึ้น?”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นคนเยอะขนาดนี้ ข้ารู้สึกกังวลน่ะ เพราะข้าอาศัยอยู่ในป่ามาตลอดเลย”
“ฉันเองก็รู้สึกประหม่าตอนมาถึงนี่ครั้งแรกเหมือนกัน”
“อ๊ะ นี่ครั้งแรกของเจ้าเหรอ”
“อ่า…ฉันมากับครอบครัวเมื่อตอนยังเด็ก”
เมจิก้าไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม
เมื่อมาถึงกิลด์นักผจญภัย ไอน์ก็ตรงไปที่เคาเตอร์รับซื้อของและโยนถุงหินเวทลงโต๊ะ
พนักงานชายเห็นหินเวทจำนวนมากก็ตาโต
“จะ เจ้าไปเอาหินมากมายขนาดนี้มาจากไหน”
“จากการฆ่ามอนสเตอร์…ฝีมือเธอน่ะ”ไอน์ชี้ไปทางเมจิก้า”เธอไม่รู้วิธีขาย พวกเราเลยช่วย”
“ข้าเปล่า…”เมจิก้าจะพูดแต่ถูกปิดปาก
“ช่วยแลกเปลี่ยนทั้งหมดเป็นเงินสดทีนะ”
แล้วพนักงานก็เริ่มคำนวนราคา แต่ไอน์ไม่พลาดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่ม
“หินเวท150อัน ได้5เหรียญทอง 30เหรียญเงินและ 88ทองแดง”
ไอน์รับรู้ว่าโดนเจ้าพนักงานนี่โกงเงิน…คาเรนก็รู้ตัว แต่เมื่อไอน์ไม่พูดอะไรเธอจึงยอมเงียบ คิดว่าเขามีแผนบางอย่าง
“ฉันลงทะเบียนนักผจญภัยได้ไหม”
“หา? ไม่มีทาง เจ้าต้องมีเอกสารยืนยันตัวตน…”
“ไม่ใช่ คนคนนั้นต่างหาก”ไอน์โบ๊ยไปทางเมจิก้าอีกครั้ง”เธอมาจากบ้านนอก แต่อยากลองเป็นนักผจญภัยดูบ้าง”
“ข้าเปล่า…”เมจิก้าจะปฏิเสธและโดนปิดปากอีกครั้ง
“พวกเรากำลังรีบ ช่วยรีบหน่อยได้ไหม”
การตรวจสอบเมจิก้าผ่านง่ายกว่าที่คิด เมจิก้าแค่บอกว่ามีประสบการณ์ล่ามอนสเตอร์ตอนอยู่บ้านเกิด และเมื่อตรวจสอบตรา เธอแรงค์สูงถึง4ดาว….และเธออายุ36
ดังนั้นเมจิก้าจึงได้สมัครเป็นนักผจญภัยแรงค์Dทันทีและเข้าดันเจี้ยนได้
สำหรับไอน์กับคาเรน เท่านี้พวกเขาก็สามารถเข้าไปในดันเจี้ยนในฐานะเด็กถือกระเป๋าได้
เมื่อออกมาจากกิลด์ เมจิก้ามองการ์ดนักผจญภัย
“ที่ให้ข้ามากับพวกเจ้าเพราะแบบนี้สินะ”
“ก็พวกเรามีปัญหาเรื่องเอกสารนี่นา”ไอน์บอกเหตุผล
“เอกสารยืนยันตัวตน ทำไมไม่ไปขอจากพ่อของคาเรนล่ะ”
“เธอพูดเรื่องอะไรเนี่ย”คาเรนได้ฟังแล้วงง
“ฉันเชื่อว่าพวกเธอต้องเป็นคู่รักต่างชนชั้น”เมจิก้าประกาศ เธอเชื่อว่าคาเรนต้องเป็นลูกสาวขุนนางและไอน์เป็นเด็กกำพร้าในสลัม
ไอน์ประทับใจในสัญชาตญาณของเมจิก้าจริงๆ เธอเดาถูกเกือบหมด ยกเว้นเรื่องที่พวกเขามาจากต่างโลก
หลังได้รับเงินจากหินเวทก็อบลินที่ขาย พวกเขาก็ไปเข้าพักที่โรงแรม
“ขอโทษนะคะ ตอนนี้เหลืออยู่แค่ห้องสำหรับสองคนเท่านั้นคะ”
“ถ้างั้นเอาห้องนั้นแล้วกันคะ”คาเรนตอบทันที
ทั้ง3คนจึงเข้าไปในห้องและพบห้องหรูที่มีเตียงนอนใหญ่ ดูเหมือนจะเป็นห้องที่เหมาะกับคู่รัก
“อาหารในโรงเตี๊ยมอร่อยนะ”ไอน์ชวนคุย
“…..“เมจิก้าไม่ตอบแต่จ้องเขาเงียบๆ
“มีอะไรเหรอ”
“ไม่มีอะไร ข้าไปอาบน้ำก่อน”เมจิก้าพูดแล้วถอดเสื้อเธอออกเผยเรือนร่างของเธอ
“อย่ามาถอดตรงนี้สิ!!!”
@@@@@@@@@
เมจิก้าแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ คิดเรื่องที่พบเจอวันนี้
เธอได้เดินทางไปทั่วเมืองเพื่อตามหาใครสักคน
เธอได้ข่าวว่าคริสจักรได้ทำการอัญเชิญผู้กล้าจากต่างโลก
ผู้กล้าจากต่างโลกมีผมสีดำและตาสีดำ นั่นคือสิ่งที่คนรุ่นก่อนเล่าขาน
เธอได้พบหนุ่มสาวคู่หนึ่งออกจากเมืองมาล่ามอนสเตอร์
ความแข็งแกร่งพวกเขาเกินเด็กไปมาก
การใช้สกิลที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
จากนั้นเธอได้ทำการตรวจสอบเพิ่ม และข้ารู้สึกได้ว่าเขากำลังซ่อนบางอย่าง
แม้ตอนที่เข้าเมืองไอน์ก็ซ่อนตัวอยู่ภายใต้เงาของคาเรน
แม้ขายหินเวทจำนวนมากให้กิลด์และได้เงินจำนวนมาก แต่เขาก็ไม่ได้ถูกครอบงำด้วยความโลภ
เมื่อเขาไปร้านขายอาวุธ เจ้าของร้านปฏิเสธที่จะขายอาวุธให้
แม้แต่ในเผ่ากระรอกก็ยากจะตัดสินว่าเพื่อนร่วมเผ่าที่พบครั้งแรกเป็นผู้ใหญ่หรือไม่
อย่างไรก็ตาม เขาบอกได้ทันทีว่าเมจิก้าเป็นผู้ใหญ่แล้ว
สายตาที่มองดูผู้คนของเขานั้นไม่ผิดพลาด
ดังนั้นเธอจึงตระหนักว่าไอน์เป็นนักผจญภัยที่มีทักษะสูง
ถึงกระนั้น เหตุผลที่พวกเขาไม่ขายอาวุธให้ก็เนื่องจากอุปนิสัยของดวอร์ฟ
ดวอร์ฟเป็นเผ่าพันธุ์ที่รักเด็ก
เพราะงั้นถึงแม้เขารู้ว่าไอน์และคาเรนแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่ขายอาวุธให้กับเด็ก
ดวอร์ฟยังมีนิสัยดื้อรั้น
ไม่ว่าไอน์จะถามกี่ครั้ง เจ้าของร้านก็ไม่ยินยอม
ไอน์ล้มเลิกความตั้งใจและถอยกลับโดยไม่โกรธเจ้าของร้าน
เขามีผู้ติดตามที่แข็งแกร่งอย่างคาเรนซึ่งครอบครองยูนีคสกิล"ราชินีเงา" การขโมยอาวุธจากดวอร์ฟทำได้ง่าย แต่ไอน์ไม่ทำอย่างนั้น
แม้จะมีพลังมหาศาล แต่ไม่ได้หลงใหลมัน
พฤติกรรมและทัศนคติที่เป็นผู้ใหญ่เกินไป สิ่งเหล่านี้มันกวนใจข้ามาก
เธอไม่เคยพบบุคคลลึกลับเช่นนี้มาก่อน เพียงแค่วันเดียวเมจิก้าก็ไม่สามารถหนีจากเสน่ห์ของไอน์ได้
เป็นไปได้ไหมที่เขาจะเป็นคนที่เธอตามหา ผู้กล้า....บุคคลที่จะนำความเปลี่ยนแปลงมาสู่โลกนี้
พร นักสู้
อาชีพ แขนขวาของผู้กล้า
เมจิก้ารู้ว่าไม่มีทางที่ไอน์แรงค์1ดาวจะเป็นผู้กล้าได้
แต่เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า ไอน์คือกุญแจที่จะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้
ในโลกที่เทพเจ้าเป็นผู้กำหนดชะตากรรม
ผู้กล้าจากต่างโลกที่ได้รับการยกเว้นจากกฏของโลกนี้ พวกเขาสามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้
เมจิก้ามีความหวังอันแรงกล้า
กลางดึกคืนนั้น
ประสาทดมกลิ่นของมนุษย์สัตว์ได้ยินเสียงบางอย่าง
"ผู้บุกรุก!?"
ลมพัดเข้ามา
หน้าต่างเปิดออกโดยไร้เสียง
คนสวมผ้าคลุมดำเข้ามาในห้อง
เมจิก้ามีนักฆ่าคริสจักรส่งมาหาเธอหลายครั้ง
จากประสบการณ์ เธอสรุปได้ว่าทักษะแทรกซึมของผู้บุกรุกอยู่ระดับโจรเท่านั้น เพราะเขาไม่มีสกิล"ปกปิดตัวตน"ของนักฆ่า
"อืม..."
เมจิก้าทำเสียงพึมพำและกลิ้งไปมา
เป็นสัญญาณว่า"ถ้าเจ้าถอยกลับไปตอนนี้ข้าจะปล่อยไป...แต่ถ้าไปไกลกว่านี้ข้าจะไม่แสดงความเมตตา"นี่เป็นคำเตือนเงียบๆสำหรับผู้บุกรุก
ผู้บุกรุกแข็งทื่อไป บางทีอาจประหลาดใจกับการขยับตัวของเมจิก้า
เมื่อผู้บุกรุกเห็นว่าเมจิก้าหลับอยู่ เขาก็เดินผ่านเตียงของกระรอกสาวไปยังเตียงที่ไอน์กับคาเรนนอนกอดกันอยู่
"จะโจมตีไอน์กับคาเรนเหรอ"
เมจิก้าควรหยุดแต่ ความคิดนึงผุดขึ้นในใจเมจิก้า
"ข้าสู้กับเขาได้ แต่....ข้าอยากเห็นว่าไอน์จะรับมือกับการโจมตีนี้ยังไง"
แม้เธอเลือกจะรอดู แต่เธอวางแผนจะช่วยทันทีหากอยู่ในสถานการณ์ร้ายแรง
ขณะที่เมจิก้าเฝ้าระวัง มือสังหารหยิบอาวุธออกมา
"เอ๋"
มือสังหารไม่ได้หยิบอาวุธแต่เดินตรงไปที่กระเป๋าที่อยู่ข้างเตียง....ราวกับเขารู้ว่ามีเหรีญญทองจำนวนมาก
โจรจดจ่ออยู่กับกระเป๋า
"สวัสดีตอนเย็น"
เขาไม่สังเกตเห็นไอน์ที่ตื่นแล้ว
โจรกรีดร้องเล็กน้อย หยิบมีดจากใต้เสื้อคลุมออกมา
"ไอน์!!!"คาเรนลุกพรวดขึ้น
"อย่าขยับ ข้าจะไม่ทำร้ายถ้าเธอฟังฉัน"
"คุณต้องการอะไร"
"มันเป็นเงินใช่ไหม คุณรู้ได้ไงว่ามันอยู่ในกระเป๋าของฉัน"
"นั่นมัน...!!"
"แกมีหน้าที่ตอบคำถามฉัน แกไม่เหมาะที่จะเป็นโจร"
ในตอนที่โจรไขว้เขวเพราะโดนไอน์จี้ตรงประเด็น เขาได้รวบรวมพลังเวทไว้ที่ฝ่ามือ
"แอร์บุลเล็ต"
กระสุนสีขาวกระแทกหน้าอกของโจร ลอยกระเด็นออกไปนอกหน้าต่าง
เป็นการปิดฉากที่ง่ายดาย
เธอควรตามล่าผู้บุกรุกหรือเรียกยามดี
"เธอโอเคไหมไอน์"
"ใช่ ฉันสบายดี"
"ขอโทษนะ ฉันไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนบุกเข้ามา"คาเรนกล่าวอย่างรู้สึกผิด
"ไม่เป็นไร คาเรนเหนื่อยเพราะฝึกการคุมมานาอย่างหนักใช่ไหมล่ะ"
"อืม"คาเรนพยักหน้า
ขณะที่คู่รักกำลังหวานแวว เมจิก้าผงะก็ขดตัวนอนอยู่บนเตียงทำเป็นหลับ
เวทมนตร์ระดับ1ที่เขาใช้รุนแรงมาก เขาสามารถฆ่าชายคนนั้นได้ถ้าต้องการ
เขาฝึกฝนมากน้อยเพียงใดเพื่อให้ได้ทักษะระดับนั้นในวัยแค่นี้
"มะ ไม่ได้นะไอน์...."
"เสียใจ เธอต้องโดนลงโทษ"
เธอได้ยินเสียงหายใจแรงๆจากเตียงข้างๆ ตอนนี้ไอน์กำลังคร่อมทับคาเรนไว้และปลดกางเกงเผยแท่งดาบยักษ์ออกมา
เมจิก้าเกือบอุทาน มันใหญ่กว่าผู้ใหญ่ในเผ่าเธอซะอีก
"อ๊าาาาา!!!"
คาเรนกรีดร้องเมื่อโดนดาบเสียบเข้าไปในร่าง
เมจิก้าจ้องมองการพล็อตรักของหนุ่มสาวผู้กล้าต่างโลก
ท้ายสุด....เมจิก้าก็ไม่ได้นอนทั้งคืนโดยจินตนาการถึงแท่งยักษ์ของไอน์
ความคิดเห็น