คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เอริคจู่โจม
@@@@@@@
@@@@@@@
ต่อมาเรือเข้ามาในที่ที่หมอกปกคลุม
“มองไม่เห็นอะไรเลยนะเนี่ย”อุซปบ่น
“มีแต่หมอกทั้งนั้นเลย”
“อาปิส แน่ใจเหรอว่าอยู่แถวนี้”ซันจิถาม
“ไม่รู้”
“นี่เธอบอกว่าไม่รู้อย่างงั้นเรอะ”
“ไม่หรอก มันจะต้องอยู่ใกล้ๆนี่แน่นอน”ต้นหนยืนยัน
“สมกับที่เป็นคุณนามิ”
“ไม่เข้าใจนายเลยจริงๆ”
“นั่นไง”อาปิสร้อง
ทุกคนมองไปเหมือนมีเรือลำใหญ่อยู่ข้างหน้า”ดูเรือนั่นสิ ใหญ่เบ้อเริ่มเลย”
“นายนี่มัน…”
“ถึงบอกว่าใหญ่ก็เถอะ แต่มันต้องมีจุดอ่อนบ้างล่ะ”
“พวกเราก็ลุยเข้าไปตรงๆเลย”
“ไม่ใช่ยะ”
“นั่นคือเกาะเรือรบไงล่ะ เกาะที่มีรูปร่างคล้ายเรือรบไงคะ”
“น่าสนุกจัง”
ขณะพวกเขาแล่นเรือไปที่ท่าเรือ ชาวบ้านบนเกาะเห็นพวกเขา”นั่นมันธงโจรสลัดนี่นา”
เขารีบวิ่งไปที่หมู่บ้าน”โจรสลัด…โจรสลัดมาแล้ว”
“โจรสลัดเหรอ”
“เข้าบ้านเร็วลูก”
พวกชายฉกรรย์ถือหอกเตรียมพร้อมเมื่อเรือโจรสลัดเทียบท่าและหย่อนบันไดเชือก
อาปิสโผล่หัวมา”โย่ กลับมาแล้วค่ะ”
“อาปิส”พวกเขาเบิกตากว้างตกใจขณะเธอลงมา”ทำไมถึงมากับเรือโจรสลัดได้”
ลูกเรือปีนลงมา ลูฟี่ถามขึ้น
“นี่ พวกนายน่ะ”
“อะไร”
“ที่เกาะนี้มีเนื้อย่างรึเปล่า”
พวกเขาสตั้นพูดไม่ออก”…มี”
“อะไรกันเจ้าหมอนี่”
“คือว่านะถึงจะเป็นโจรสลัด แต่ก็เป็นโจรสลัดที่ดีมาก”อาปิสอธิบาย
“มีโจรสลัดดีๆด้วยเหรอ”
“อื้อ”
“แต่ว่าเธอน่ะโดนพวกทหารจับตัวไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ แต่ว่าหนูก็หนีมาได้และได้พวกคุณลูฟี่เขาช่วยไว้อีกที”
“อื้อ”กัปตันยืนยัน
“อาปิส นี่เธอทำอะไรลงไปกันเนี่ย ไม่รู้รึไงว่ากองทัพจะต้องมาตามหาตัวเธอที่นี่”
“เธอไม่ควรกลับมาเลยนะ ฉันว่าหนีไปที่อื่นซะยังจะดีกว่า”
“ทำไงดี”
“อยากทำอะไรก็ทำไปสิ ยังไงพวกเธอก็เป็นโจรสลัดอยู่แล้วนี่นา”
“แย่จังเลยนะ”
“แต่ว่าพวกเราเป็นโจรสลัดที่ดีนะ”
“อาปิส”ด้านหลังพวกคนหนุ่มมีชายชราถือไม้เท้า”กลับมาแล้วเหรอ”
“คุณปู่โบฟุเดน”
“เจอเรื่องร้ายๆมาเยอะล่ะสิ”เขาหันมามองกลุ่มหมวกฟาง”ขอบใจจริงๆนะที่ช่วยอาปิสเอาไว้น่ะ และฉันก็อยากเชิญพวกเธอมางานเลี้ยงต้อนรับ”
“ปู่หมายถึงเนื้อย่างใช่เปล่า”
“ไม่ใช่เนื้อย่างหรอก ซาลาเปาหมูของคุณปู่โบฟุเดนน่ะอร่อยที่สุดบนเกาะนี้เลยนะ”
“เอาเลย ฉันไปแน่ๆ”
“เอาก็เอา”
“มีข้าวให้กิน”
เรือกองทัพแล่นผ่าน ทหารส่องกล้องจากเสากระโดงเห็นเรือโกอิ้งแมรี่และซูมไปเห็นอาปิส”เจอแล้ว”
ในเรือลำใหญ่ ชายอ้วนมีวงกลมสีแดงนั่งอยู่บนบัลลังก์กินขาไก่
“เอริค”
“อยู่นี่แล้วครับผู้พัน”
“ถึงเด็กนั่นจะหลุดเข้าไปในคามเบลส์แต่มันก็ยังรอดชีวิตกลับออกมาได้อีก”
เอริคตกใจ”เป็นไปไม่ได้…เด็กนั่น…”
“เธอคือ…”ชายคนนั้นพูดแต่เริ่มสำลักจามเอาเศษอาหารใส่หน้าเอริค เขาเช็ดด้วยความรังเกียจ
“มันกลับไปที่เกาะเรือรบได้แล้ว ไปจับเด็กนั่นมาซะเจ้างี่เง่า”
“รอดจากคามเบลส์มาได้เหรอเนี่ย”
ในบ้าน โบฟุเด็นวางกระทะซาลาเปาหมูแล้วปิดฝา
“เอาล่ะเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือรออีกแปปก็ได้แล้วล่ะ”
“ยอดไปเลย”
“น่ากินจังเลย”
“เอ๋…นี่มันก็สุกเต็มที่แล้วนี่ครับ”ซันจิกล่าว”คุณปู่ ต้องรออีกนานเท่าไหร่ถึงจะดีล่ะครับเนี่ย”
“อีกสัก4-5ชั่วโมง”
“อะไรนะ”
“หิวแล้ว”
“คุณโบฟุเด็น ทำไมอาปิสโดนพวกทหารจับตัวไปละคะ พอจะนึกออกบ้างมั้ย”นามิถาม
“อาปิส เธอนึกออกมั้ย”
“ไม่ออกค่ะ”
“เอ๋ เธอเคยบอกเองนี่ว่าเหตุผลน่ะบอกไม่ได้ไม่ใช่เรอะ”
“ก็…หนูโกหก”
“มันก็ไม่มีอะไรนี่นา”
“ไม่มีได้ยังไง”
“ที่จริงน่ะเกาะนี้มันก็ไม่มีอะไรหรอก แต่มันเป็นเพราะตำนานเก่าแก่ที่สืบทอดกันมา”
“ตำนานเหรอ”
“ระหว่างที่ชาวบ้านบนเกาะนี้กำลังสร้างความรุ่งเรืองเมื่อหลายหมื่นปีก่อน”ลูฟี่สังเกตเห็นอาปิสทำหน้าหงุดหงิด”พวกเขาก็ได้จมลงไปใต้ผืนทะเล พวกเขาจึงกลายเป็นทายาทของลอสต์ไอแลนร์ ซึ่งเป็นที่อยู่ของมังกรพันปี กระดูกของมังกรตัวนั้นก็คือยาอมตะฟุโรฟุชิ”
“เข้าใจล่ะ แต่ว่าตำนานแค่นั้นคงไม่ใช่สาเหตุให้กองทัพเคลื่อนไหวหรอกมั้ง”
“นั่นสินะ พวกกองทัพทำไปเพื่ออะไรกันนะ”
“เราเองก็ยังไม่เข้าใจเรื่องนั้นเท่าไหร่ด้วย”
“มันคงมีคำใบ้อะไรสักอย่างอยู่ในตำนานนั้น”
จากนั้นปู่โบฟุเด็นก็เล่าจนยืดยาว ขณะที่อาปิสหายไปจากห้องนานแล้ว
ท้องอุซปเริ่มร้อง”หิวจังเลย”
“นี่ต้องทนฟังไปจนจบเลยใช่ไหมเนี่ย”
“ซาลาเปาหมู”ลูฟี่ลุกขึ้นมาเดินเหมือนซอมบี้
“ลูฟี่”
ลูฟี่เดินออกไปที่โกดังด้านนอก กลิ่นหอมโชยมาทำให้เขายิ้ม”ซาลาเปาหมู”
อาปิสกำลังเทขนมปังใส่กระสอบใบใหญ่”รอก่อนนะคุณปู่มังกร”เธอหันไปเห็นลูฟี่
เธอพิงกำแพงซ่อนตัวขณะที่ลูฟี่ยืนหน้าทางเข้า”ขอร้องล่ะอย่ามาทางนี้เลย”
ลูฟี่สูดอากาศแล้วยิ้ม”ซาลาเปาหมูนี่อร่อยจริงๆเลย”
อาปิสเตรียมฟาดด้วยกระทะ แต่เขาล้มพับไปอีกครั้ง”เดินทั้งหลับก็ยังได้แฮะ”
“ซาลาเปาหมู”
อาปิสยิ้มวางซาลาเปาหมูไว้ที่แก้มลูฟี่และทำงานต่อ
กลับมาที่บ้านปู่ยังเล่าเรื่อง”จนถึงรุ่นที่111 เด็กคนที่3ของอิคุริ อิคุริโมริน่ะ”
อุซปเห็นนามิคลานหนี”จะไปไหน”
“ลูฟี่ช้าจังฉันจะไปดูหน่อย”
“ขี้โกง”
“คุณนามิช่างมีน้ำใจงามจริงๆเลย”
นามิถอนหายใจเมื่อออกมาข้างนอก”รอดมาจนได้”
เธอได้ยินเสียงกรนและเข้าไปเห็นลูฟี่นอนหลับโดยมีซาลาเปาคาอยู่บนหน้า
“อ๊า ไม่เหลือแม้แต่ลูกเดียว”
ลูฟี่ลุกขึ้นกินซาลาเปาที่อาปิสให้”อร่อยดีแฮะ”
“โป๊ก”
“นายพูดได้ไงว่าอร่อย พวกเราน่ะยังไม่มีใครได้กินสักคนเดียวนะ”
“เกิดอะไรขึ้น”ลูฟี่ไม่เข้าใจ เขากินไปแค่ชิ้นเดียว
“จริงๆเลย…หืม”นามิเห็นรอยบนพื้นราวกับมีบางอย่างถูกลากไป”นี่มันอะไรเนี่ย”
ทั้งสองเดินตามเส้นทางไปบนภูเขา”ทางตันเหรอ”
ลูฟี่สังเกตเห็นช่องที่เปิดคลานเข้าไป
“เฮ้ ลูฟี่ทำอะไรน่ะ”
“ถ้ำ”
อีกด้าน กระสอบใบใหญ่ไปตามทางเดินบนเขา
เมื่อมาถึงรอยแยกหน้าผา อาปิสใช้เชือกโดดไปยังอีกฟาก
ไม่นานลูฟี่กับนามิก็มาถึงช่องเขา”ท่าทางจะข้ามไปฟากโน้นแล้ว ลูฟี่”
“สะพานยางยืด”ลูฟี่ยืดตัวยาวให้ตัวเองเป็นสะพาน นามิข้ามไปอย่างระมัดระวัง
อาปิสลากกระสอบเข้าไปในถ้ำ”คุณปู่มังกร”
กลับมาด้านพวกลูฟี่
“ด้านหลังของภูเขาสินะ”
“จะไปถึงไหนกันเนี่ย”
พวกเขาพบถ้ำแล้วก็เดินเข้าไปข้างใน
“อื้อ ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ได้พวกโจรสลัดช่วยเอาไว้ ไม่หรอก คนพวกนั้นไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเลยนะ หนูมีซาลาเปาของคุณปู่โบฟุเดนมาให้…ขอโทษนะ หนูก็ยังไม่ค่อยเข้าใจหรอก ก็แค่คิดว่าชีวิตนี้มันเหนื่อยเหลือเกิน ยังหาเงื่อนงำไม่เจอเลย”
“อาปิสกำลังพูดอยู่กับใครน่ะ”
ลูฟี่โผล่ออกไป”โย่ อาปิส คุยกับใครอยู่เหรอ”
“ไปถามเสียงดังแบบนั้นทำไม”
อาปิสยืนปกป้อง”อย่าเข้ามานะ”ลูฟี่เดินเข้าไปใกล้และตาโต
“ลูฟี่เกิดอะไรขึ้นเหรอ”นามิเดินเข้าไปและ…
มังกร มีขนสีเขียว ดวงตาสีอำพันและหัวล้าน มีขนาดพอๆกับโกอิ้งแมรี่
“ยอดเลยๆๆๆ”ลูฟี่เข้าไปจับทุกที่
“อย่านะๆหยุดเถอะ”
“เดี๋ยวก่อนลูฟี่”
เขากอดจมูกมังกรขณะที่อาปิสพยายามดึงออกไป”ตัวเป็นๆ ยังหายใจอยู่รึเปล่าเนี่ย”
“ไม่อยากเชื่อเลยมีอยู่จริงๆเหรอเนี่ย คิดว่าเป็นแค่ตำนานเรื่องเล่าเกี่ยวกับมังกรซะอีก”
“ยอดไปเลยนายมาจากไหนเหรอ”มังกรจ้องอย่างเงียบๆ”งั้นเหรอ…นายอยากลับบ้านเกิดของนายสินะ”
“คุณปู่มังกรจะเป็นเพื่อนกับลูฟี่ก็ได้นะ เพราะหนูรู้ว่าเขาเป็นคนดี…ลูฟี่ ทำไมลูฟี่ถึงเข้าใจจิตใจของคุณปู่มังกรได้”
“ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่”
“ไม่เห็นมีอะไรเหรอ”
“เธอเองก็เข้าใจนี่นา”
“ไม่หรอก หนูก็แค่…”
นามิคิดออก”หรือว่าผลปีศาจ…เธอเองก็ได้รับพลังจากผลปีศาจใช่ไหม”
“อื้ม หนูกินผลฮิโซะฮิโซะเข้าไปน่ะ เพราะงั้นถึงเข้าใจจิตใจของพวกสัตว์ได้”
“เพราะยังงี้ตอนนั้นเธอถึงรู้ว่าลมกำลังมาใช่ไหมล่ะ”
“อื้ม พวกนกเขาช่วยบอกให้ ที่ได้พบคุณปู่มังกรก็เป็นเพราะผลฮิโซะฮิโซะนั่นแหละค่ะ”เธอได้ยินเสียงเศร้าในทุ่งดอกไม้และตามไป
“ลอสต์ไอแลนด์น่ะมันจมหายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“แต่คุณปู่มังกรเล่าว่ามีเกาะเกาะนึงที่จะลอยขึ้นมาทุกๆพันปี และช่วงนี้ก็ตรงกับช่วงที่เกาะจะลอยขึ้นมาพอดี แต่จะลอยขึ้นตรงไหนคุณปู่มังกรก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันอยู่ตรงไหน เพราะอายุมากแล้วจะให้บินไปหาก็คงไม่ได้ แต่คุณปู่มังกรบอกว่าอยากกลับไปมากๆ ตำนานที่สืบต่อกันมาไม่มีเงื่อนงำพอจะช่วยได้เลย เพราะงั้นเพื่อหาตำแหน่งเกาะหนูก็เลยไปถามพวกทหารดู แต่หนูตัดสินใจผิด เพราะคนพวกนั้นกำลังตามหากระดูกมังกรอยู่”
“กระดูกมังกรที่ว่าคือยาอมตะสินะ เพราะงั้นถึงได้จับตัวเธอไป”
“หนูเองก็บอกเรื่องที่หนูรู้ไปหมดแล้ว แต่พวกนั้นก็ไม่ยอมปล่อยตัว อาจจะเป็นเพราะจี้ที่คุณปู่มังกรใช้เล็บทำให้ก็เป็นได้”
“เพราะอย่างงี้เธอถึงได้หนีมากลางพายุนั่นสินะ”
“อื้ม หนูถึงเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับจากคนในหมู่บ้าน เพราะจะให้หมู่บ้านเดือดร้อนไม่ได้ แต่หนูอยากให้คุณปู่มังกรกลับไปที่บ้านเกิดของตัวเองน่ะค่ะ คุณปู่มังกรพูดอยู่ตลอดเวลาเลย ว่าถ้าได้กลับไปดินแดนมังกรอีกครั้งนึง ท่านก็จะแข็งแรงขึ้น ไม่ว่าต้องใช้เวลาสักกี่ปีก็ต้องหาให้เจอให้ได้ ต้องหาให้ได้ ต้องช่วยคุณปู่มังกรให้ได้”
“ดีล่ะ ถ้างั้นก็ตามฉันมาเลย”
“ลูฟี่ ไม่ได้ยินรึไง เขาบอกว่าลอสไอร์แลนด์น่ะมันจมอยู่ใต้ทะเล”
“แต่ว่าก็ได้ฟังตำนานจากมังกรพันปีแล้วนี่นา ลอสต์ไอแลนด์น่ะจะต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งแน่ๆ”
“เกาะที่ไม่มีในแผนที่เนี่ยนะ”
“เพราะงั้นไปหากันเถอะนะ”
“เฮ้อ ช่วยไม่ได้ จะไปไหมล่ะ”
“โอ้!!”
“จริงเหรอ จริงๆนะ”
“อื้ม”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“ถ้าตัดสินใจได้แล้ว งั้นก็ขอกินก่อนนะ”
“ลูฟี่ นั่นมันของคุณปู่มังกรนะ”อาปิสร้องห้าม แล้วมังกรก็งับหัวเขา”คุณปู่มังกรนึกว่าเป็นของกินอีกแล้ว”
.
.
…
วันรุ่งขึ้นกองทัพเรือมุ่งหน้ามาที่เกาะ
“ยัยเด็กนั่นมีจี้ที่ทำมาจากมังกรพันปีอยู่ เด็กนั่นต้องรู้ที่อยู่ของลอสต์ไอแลนด์อย่างแน่นอน เด็กสาวที่กุมความลับของกระดูกมังกรไว้ คราวนี้แหละจะต้องจับมาให้ได้”
เช้าตรู่ชาวบ้านกำลังเกี่ยวข้าวสาลีในทุ่งนา แต่เห็นกองเรือจากเส้นขอบฟ้า”พวกทหารอีกแล้วเหรอ”
ขณะเดียวกันลูฟี่กับนามิมาที่บ้าน”นี่ทุกคนยอดไปเลยนะ”แต่เขาก็เห็นลูกเรือทุกคนหลับหมด
“นี่มันอะไรน่ะ”
“ราชารุ่นที่1201…”โบคุเด็นพึมพำขณะหลับ
“ยอมแพ้เลยนี่ยังเล่าอยู่อีกเหรอเนี่ย”
“นี่ ฟังหน่อยสิ”ลูฟี่จิ้มฟองของอุซปทำให้เขาสะดุ้งตื่น
คนอื่นเริ่มตื่น เท็ดหาวหวอดและขยี้ตา”เผลอหลับไป ราชารุ่นที่เท่าไหร่นะ…”
ชาวบ้านประตูบ้านเข้ามา”แย่แล้วคุณปู่โบคุเด็น อาปิสน่ะ”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
“พวกเธอที่เป็นโจรสลัดสินะ ทหารเรือขึ้นฝั่งมาแล้ว”
“ไม่จริงแน่ มาเพื่อจับอาปิสคนเดียวเนี่ยนะ”เท็ดถาม
“กะอีแค่เด็กคนเดียวทำไมถึงต้อง…“อุซปพูด
“นี่ทุกคนช่วยตามฉันมาหน่อย”
ซันจิลุกขึ้นยืน“ครับคุณนามิ”
“แล้วจะทำยังไงกับคุณปู่”โซโลถาม
“ท่าทางหลับสบายขนาดนั้นก็ให้หลับต่อไปเถอะ นี่ ถ้าคุณปู่โบคุเด็นตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ก็เล่าให้ฟังก็แล้วกัน อาปิสน่ะพวกเราจะปกป้องให้เอง”
“เอ่อ…ได้”
กองทัพเรือเข้าใกล้ท่าเรือ”ด้านหน้ากราบขวามีเรือเจ้าพวกนั้นอยู่ครับ”
“ดีล่ะ เอาเรือของพวกเราเทียบฝั่งเกาะเรือรบ”
“ส่วนคนที่เหลือเฝ้าเรือเจ้าพวกนั้นไว้”
อีกด้าน ลูกเรือนอกจากลูฟี่กับนามิอ้าปากค้างเมื่อเห็นมังกร
อาปิสอยู่บนหลังของมังกร”ไง ทุกคน”
“นี่คือมังกรพันปีในตำนานที่คุณปู่โบคุเด็นเล่าให้ฟังยังไงล่ะ”
“นี่ ยอดไปเลยใช่ป่าว”
“นี่ไม่ใช่ของๆนายนะยะ!!!”
“พอเข้าใกล้แกรนไลน์ก็เจอตัวแบบนี้”
“เจ้าทะเลนั่นก็ด้วย ต่อจากนี้จะเจออะไรก็คงไม่แปลก”ซันจิเห็นด้วย
“สุดยอด”เท็ดยิ้มกว้าง”ฉันเคยอ่านเกี่ยวกับมังกร แต่ไม่นึกว่าจะได้เจอตัวเป็นๆ”
อุซปหวาดกลัว”พวกนาย…รับเรื่องนี้ได้เหรอเนี่ย”ทันใดนั้นปู่ก็ดันจมูกเข้ามาเลียหน้าอุซป
“บางทีแกก็หลงๆลืมๆน่ะ นั่นไม่ใช่ของกินนะ อย่ากลืนเข้าไปล่ะคุณปู่”
อุซปโดนงับหัว”ช่วยด้วยยยย!!!”
“แต่ว่าก็ไม่เจ็บใช้ไหม”ลูฟี่หัวเราะ”คุณปู่แค่หยอกเล่นนิดหน่อยเท่านั้นเอง”
“ฉันไม่อร่อยหรอกนะ”
“ปล่อยไว้แบบนั้นแหละดีแล้ว”
“โซโล”
“อย่าบ่นไปเลยน่า ยอมซะเถอะ”
“ใครจะไปยอมตายเล่า”
ในที่สุดเท็ดวิ่งเข้ามาจ้องปู่มังกรด้วยสายตาแข็ง”เจ้ามังกร ปล่อยเขา”เขาพูดเหมือนว่าสุนัข มังกรยอมปล่อย ทำให้อุซปหนีไปหลบหลังก้อนหิน
“พวกทหารน่ะกำลังจะมาจับมังกรพันปีแล้วนะ”นามิกล่าว”อันที่จริงเราน่าจะได้ปรึกษากันก่อน แต่ว่ามังกรตัวนี้เค้าอยากให้ช่วยพากลับไปที่ลอสต์ไอแลนด์น่ะ”
“เธอพูดอะไรน่ะ พวกทหารกำลังใกล้เข้ามาแล้วนะ ลำพังแค่พวกเราจะหนีมันก็ลำบากเต็มทนแล้ว จะเอาไอ้ตัวนี้ไปด้วยเหรอ”
“แต่ว่าคุณปู่มังกรอยากกลับบ้านเกิดมากจริงๆนะคะ”
“ไม่จริงน่า ลูฟี่ นายคงไม่ได้สัญญาหรอกนะว่าจะพาเจ้าตัวนี้กลับบ้านเกิดน่ะ”
“อื้ม ฉันสัญญาไปแล้ว”
“เจ้าโง่เอ๊ย เกาะนั่นอยู่ไหนก็ยังไม่รู้ นี่นายตั้งใจจะไปเกาะนั่นยังไงบอกหน่อยซิ”
“ก็ไปเรื่อยๆนั่นแหละ”
“จะบ้าเรอะ”
อาปิสลูกจมูกมังกร”หนูคิดว่าถ้าปู่มังกรได้กลับบ้านเกิดจะต้องแข็งแรงขึ้นแน่ๆเลย”
“สัตว์น่ะนะมันก็มีสัญชาตญาณของมัน ฉันว่าเจ้ามังกรพันปีนั่นจะต้องรู้อะไรแน่ๆเลย”
“อื้อ ไปตามหาลอสต์ไอแลนด์กันเถอะ”ลูฟี่กล่าว
“ถึงจะว่าอย่างงั้นก็เหอะ”
“นายมีปัญหาอะไรงั้นเหรอ”
“ก็ดีแล้วนี่ แล้วนายจะทำไงต่อไป จะงมเข็มในมหาสมุทรน่ะมันก็ยากเอาการนะ”
“ก่อนอื่นเรามาทำรถลากก่อน จะได้ลากคุณปู่ออกไป ทำคันใหญ่ๆเลยนะ”
อุซปยกมือจบหน้าตัวเอง
“สำเร็จ”
“หมัดปืนยางยืด”ลูฟี่ชกต้นไม้ล้มระเนระนาด
“กรงเล็บพยัคฆ์”เท็ดใช้ถุงมือกรงเล็บของเขาพุ่งฟันต้นไม้
ซันจิหมุนเตะต้นไม้หักครึ่ง และโซโลใช้ดาบฟันต้นไม้
นามิ อาปิสและอุซปเฝ้ามองชายทั้ง4ทำท่อนไม้เรียบร้อย
“เท่านี้ใช้ได้ไหม”
“โอเค”นามิทำนิ้วหัวแม่มือ
“อีแบบนี้ก็คงต้องทำสินะ…ทำก็ได้”อุซปร้อง
หลังจากนั้นพวกเขาก็ทำรถลากขนาดใหญ่ขึ้นมา
อาปิสโดดด้วยความดีใจ”ถ้าเป็นอย่างงี้คุณปู่มังกรก็คงขึ้นได้แน่ๆเลย”
“แต่ว่าที่ท่าเรือคงจะโดนทหารเรือล้อมไว้หมดแล้ว เราจะไปที่เรือได้ยังไง”ซันจิถาม
“ลุยกันเลยดีไหม”โซโลเสนอ
“เอางั้นก็ได้นะ”ซันจิเห็นด้วย
“แบบนั้นไม่ได้หรอก เรามีคุณปู่มังกรมาด้วยนะ ถ้าจะทำอะไรก็หัดคิดถึงตรงนี้ด้วยสิ แต่ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องกลับไปเรือโกอิ้งแมรี่ให้ได้ซะก่อนล่ะ”
“เอาล่ะ เพื่อเรือที่แสนสำคัญของพวกเราฉันจัดการเอง”อุซปพูดขึ้นอย่างมั่นใจ
“เท่จังเลย”
“แต่ว่า…โซโลจะต้องไปด้วยนะ”
“ฉันเหรอ?”
“ถ้างั้นก็ฝากด้วยนะจ๊ะ”
“เพราะงั้นพวกเรามารอให้ถึงกลางคืนก่อนเถอะนะ”
“ไม่ได้”
“เห็นแหลมที่เหมือนกับจมูกอุซปนั่นไหม นำเรือไปที่แหลมนั้น”
“จริงด้วย เหมือนจมูกอุซปจริงๆด้วย”
“จะเอางั้นเหรอ แค่ให้วกเรือกลับมาเนี่ยนะ”
“เถอะน่า พวกเราจะมาโดนจับที่นี่ไม่ได้หรอกนะ ยังไงก็ต้องรีบกันแล้วล่ะ”
“ไม่อยากเลย”
“ซันจิ เท็ด ลูฟี่ พวกนายช่วยพาคุณปู่มังกรขึ้นรถลาก”
“ได้เลยครับคุณนามิ”
ขณะเดียวกันทหารเรือบุกเข้าไปในบ้านปู่โบคุเดน ทุกคนเล็งปืนที่เขา
ร้อยตรีเดินเข้ามา”นี่คุณปู่ เอาเด็กคนนี้ไปซ่อนไว้ไหน”
เขาเอารูปของอาปิสให้ดู
“คร่อก”
“เฮ้ ตื่นสักทีสิ”
“เล่าถึงรุ่นที่1201แล้วสินะเนี่ย”
“หา พูดอะไรน่ะ”
“ท่านร้อยตรี เราพบร่องรอยของรอยเท้าที่สวนด้านหลังครับ”
พวกเขารีบมุ่งหน้าไป เอริคกำลังตรวจสอบอยู่
“เอริค นายพบอะไรบ้างไหม”
“รอยเท้านี้ ต้องเป็นของเจ้าพวกนั้นไม่ผิดแน่ มันคงจะซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งบนเขาลูกนี้แน่นอน”
“ดีล่ะ ตามรอยเท้านั้นไป”
ทหารเรือค้นป่าทุกซอกทุกมุม นกนางนวลสังเกตเห็นขากลนท้องฟ้า
บนภูเขานามิยิ้มเมื่อเรือแล่นผ่าน”มาแล้ว”
นกนางนวลลงมาบนหัวปู่มังกรร้องเตือนอาปิส
“แย่แล้วล่ะ พวกทหารกำลังใกล้เข้ามาแล้ว”
กลุ่มทหารเรือนำโดยร้อยตรีใกล้เข้ามา”มาเร็วกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย”
“แล้วคุณมีแผนอะไรรึยังค่ะ”
ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า มี3คนนี้อยู่ทั้งคน”นามิหมายถึงลูฟี่ ซันจิ และเท็ด
“ถ้าเรือโกอิ้งแมรี่มาถึงแหลมที่เหมือนจมูกของอุซปนั่นได้ละก็ เท่านี้ก็สบายแล้ว”
เอริคเห็นเป้าหมายของพวกเขา และเห็นสิ่งที่ไม่คาดคิดคือมังกรพันปี
“นั่นมันอะไรกัน”
“สัตว์ประหลาด”
เอริคแสยะยิ้มเมื่อพบยาอมตะฟุโรฟุชิ
ร้อยตรีบอกทหารเรือ”อย่าเอะอะไป นั่นคือมังกรพันปีที่เป็นเป้าหมายของพวกเรา ไม่ว่ายังไงก็ต้องจับมาเป็นๆให้ได้”
ทหารเรือเริ่มปีนขึ้นเขาและเล็งปืน อาปิสเข้ามาขวาง
“หยุดนะ อย่ายิงคุณปู่มังกรนะ”
“อาปิส”
ปู่มังกรเอาปีกมาบังไว้”คุณปู่มังกร”เขาเงยหน้าขึ้นทำให้ทหารเรือหวาดกลัว
“ยังไงก็ตาม ยาอมตะต้องมีความเกี่ยวข้องกับมังกรพันปีแน่ คิดไม่ถึงเลยว่าเราจะได้มาเจอเจ้ามังกรนั่นใจสภาพเป็นๆแบบนี้ ไม่ต้องสนนังเด็กนั่นแล้ว เจ้ามังกรนั่นคือยาอมตะที่เราตามหา”
“ยิงได้”
ลูฟี่วิ่งมาขวางและเด้งกระสุนกลับไป
“อะไรน่ะ!!”ทหารเรือตกใจ
“กระสุนมัน…”
“ผู้ได้รับพลังจากผลปีศาจงั้นเหรอ”
“ใช่แล้ว ฉันคือมนุษย์ยางยืด”
เหล่าทหารเรือพากันหวาดกลัว
“ใช้ดาบสิ ปืนน่ะใช้กับยางไม่ได้ผลหรอก”
ทหารเรือวิ่งถือดาบเข้ามาตามคำสั่ง
“ซันจิคุง”นามิตะโกนโดยกอดอาปิสที่หวาดกลัว
“ครับ คุณนามิ”ซันจิวิ่งเข้าไปและเตะพวกมันล้มลง
“หมัดปืนกล”
“โซนิคเวฟ!!”เท็ดปล่อยคลื่นเสียงออกจากปากพัดพวกมันกระเด็น
ทหารเรือมองโจรสลัดทั้งสามด้วยความกลัว
เอริคหงุดหงิด”พวกแกยังเรียกตัวเองว่าทหารเรือได้อีกเหรอ”เขาเดินไปหาทั้งสามอย่างไม่เกรงกลัว
“หืม”ลูฟี่มองเอริค
เอริคจัดการทหารเรือคนนึงที่คิดหนีด้วยการสะบัดครั้งเดียว
“อะไรน่ะ”
“มีดเหรอ?”
“ฉันคือเอริค พายุหมุน เป็นทหารในสังกัดของเนลสันรอยัล เราไม่มีธุระกับพวกโจรสลัด เรามาเพื่อมังกรพันปีนั่น ถ้าพวกนายมาขวางก็ต้องโดนเอริคที่กินผลกามะกามะคนนี้จัดการ”
“กามะกามะ?”
“บ้ากามเหรอ”
“นามิ ยังมาไม่ถึงอีกเหรอ”
“รออีกนิดเถอะน่า”
“ยังงี้สิถึงจะเป็นคุณนามิที่มองทะเลกว้างไกลได้ทะลุปรุโปร่ง”
“ยังเร็วไปที่จะชมนะ”
เอริคเริ่มโกรธเมื่อโดนเมิน“นี่ พวกแก ฟังที่ฉันพูดบ้างรึเปล่า”
“นายคือเอริคบ้ากามสินะ ฉันฟังอยู่”ลูฟี่กล่าว
“ไม่ใช่ ไม่ใช่กามะที่มาจากบ้ากามสักหน่อย กามะที่มาจากคาไมทาจิต่างหากเล่า”
“ไม่ว่าอันไหนก็กามะเหมือนกันหมดแหละน่า ฮะๆๆ”
เอริคยกมือเตรียมพร้อม“แกจะต้องเสียใจภายหลังที่บังอาจทำให้ฉันโกรธ กามะกามะ…พายุหมุน”
ลมพัดแรงเข้ามาใส่ลูฟี่ ซันจิและเท็ดจนเกิดแผลถูกฟัน”โอ๊ย”ลูฟี่จับแขนของเขา”อะไรกันเนี่ย!?”
“เข้าใจล่ะ นี่คือพลังของคาไมทาจิสินะ”
“ฮะๆๆ สายลมกามะกามะอันแหลมคมของฉัน ไม่ว่าแกจะทำยังไงก็หนีไม่พ้นหรอกน่า การจะฉีกเป็นชิ้นๆมันง่ายนิดเดียว”
“ยังอีกเหรอ”
“ยังเลย”
“เอาล่ะ ส่งมังกรพันปีมาซะ”
“ไม่ได้”
“อยากจะเจอสายลมกามะกามะอีกรึเปล่า”
“ยังอีกเหรอคุณนามิ”
นามิเห็นแมรี่มาใกล้แหลม”มาแล้ว! ตอนนี้แหละซันจิคุง ลูฟี่ เท็ด”
“ครับ คุณนามิ”กัปตัน กุ๊กและนายท้ายเรือวิ่งกลับขึ้นไป
“อะไรเนี่ย”
เท็ดกับลูฟี่ขึ้นไปบนหลังมังกร ซันจิเตรียมผลักเกวียน”คุณนามิ จะไปด้วยพลังรักเลยนะครับ”
“ไม่ปล่อยให้หนีหรอก”
“หมัดปืนกล…”
“พายุหมุน”
“ยางยืด”
“กามะกามะ”
การโจมตีหักล้างกันและเอริคโดดหลบ
"หนีไม่พ้นหรอก"
"ยะฮู้"
ผู้โดยสารร้องด้วยความตื่นเต้นขณะแล่นลงเขา
"จะชนก้อนหินแล้ว"อาปิสร้อง
"หมัดปืนยางยืด"ลูฟี่ชกหมัดทำลายก้อนหินแหลก ซันจิเตะพวกมันแตก ขณะที่ปู่มังกรใช้หางปัดหินออกไปเพื่อปกป้องอาปิส
"แย่แล้วๆ อะไรกันเนี่ย"
"ต้นไม้!!!"
เท็ดก้มหัวลง คางลูฟี่ติดกิ่งไม้และคอยืดออก ปู่มังกรใช้หางดึงลูฟี่กลับมา
"งี่เง่าจริงๆเลย"นามิบ่น
"รอดไปที"
อาปิสก็เริ่มสนุกกับการลงเขา"ยะฮู้!!”
@@@@@@@
ขณะเดียวกันอุซปกับโซโลก็ขับเรือมาใกล้แหลมแต่กองทัพเรือยังตามจี้
“หนอย ตามมาอยู่ได้”
“นั่นสินะ”โซโลมองเรือที่แล่นอยู่ด้านข้าง”มีแต่ต้องลุยเท่านั้น”ทันใดนั้นพวกเขาเห็นแพพุ่งลงเขามาที่แหลม”เฮ้ย”
“ไงพวก”เท็ดโบกมือ
“ไปเลย”อาปิสร้อง
“ไปเลย”ลูฟี่ร้อง แพแล่นออกจากแหลมลอยไปในอากาศ
“ว๊ากกกก” ทหารเรือตกใจรีบวิ่งออกไป แพชนเสากระโดงเรือหักและลงจอดอย่างปลอดภัย
อุซปกับโซโลมองด้วยความตกใจ”มีวิธีนี้ด้วยเหรอเนี่ย”
อาปิสยกนิ้วโป้ง“ผลที่ได้ก็คือปลอดภัย”
“ก็อย่างที่ว่าแหละนะ ฮ่าๆๆ”ลูฟี่กับเท็ดนอนอยู่บนหลังมังกร
“ตามมันไป ไล่ตามเรือนั่นไป”
“พยายามแล้วครับ แต่ว่า…เสากระโดงมันหักไปแล้ว”
“อะไร!?”
อุซปผูกรถลากไว้กับท้ายเรือ”เท่านี้คงได้แล้วล่ะ”
“สนุกจริงเลย”
“เนอะ สนุกจังเลยเนอะ”
“อาปิส เธอไม่ได้รับบาดเจ็บนะ”นามิถาม
“อื้ม”
“ลูฟี่ งั้นตอนนี้นายจะออกเดินทางเมื่อไหร่ก็ได้”
“ดีล่ะ ออกเดินทางไปลอสต์ไอร์แลนด์กันเลย”ลูฟี่สั่งด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“แล้วทางไหนล่ะ?”เท็ดถาม
“เอ่อ ทางนี้ ไม่สิ ทางนี้มั้ง”ลูฟี่ชี้ซ้ายทีขวาที
“เอาเข้าไป มั่วขนาดนี้จะไหวรึเปล่าเนี่ย”เท็ดเหงื่อตก
“ก็มีแต่ต้องลองไปดูเท่านั้น”โซโลกล่าว
“ไม่มีในแผนที่ซะด้วยสินะ”นามิยิ้ม
“แต่ถ้ามีคุณนามิที่แสนปราดเปรื่องอยู่ด้วยต้องไม่เป็นไรแจ่นอน”ซันจิตาเป็นรูปหัวใจ เท็ดกลอกตา
อุซปก้มหน้ายอมแพ้”มีแต่ต้องทำสินะ”
เรือแมรี่กางใบเรือแล่นออกไป ปู่มังกรนอนอยู่บนรถลากท้ายเรือ
“เป้าหมายคือลอสต์ไอแลนด์!!”
ความคิดเห็น