คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การเผชิญหน้า
ดินแดนขอบนอก
อาโซก้าอยู่บนยานลาดตระเวณของสาธารณรัฐที่บรรทุกสิ่งของบางอย่าง อย่างน้อยก็ของปลอม สภาเจไดบอกอาจารย์ของเธอว่าเราจะไปทำภารกิจค้นหายานผีสิง ตอนที่เธอได้ยินเกี่ยวกับยาน ได้ยินว่ามันกำจัดทั้งยานสาธารณรัฐและฝ่ายแบ่งแยก มันทำให้เธอโกรธ อาจารย์ของเธอก็โกรธเช่นกัน เขาไม่ชอบยานที่สร้างปัญหาและการทำลายมากขนาดนี้
เธอกับอาจารย์กลับมาจากภารกิจเมื่อ2สัปดาห์ก่อนและสภาเรียกพบ มีผู้ให้ข้อมูลว่ายานผีสิงจะปรากฏที่ไหน เธอคิดว่านี่เป็นข่าวลวงอีก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างสภามั่นใจว่าข้อมูลนี่เป็นของจริง
พวกเขามอบหมายภารกิจให้เรา ยานของเธอมุ่งหน้าไปยังพิกัดที่ชายนิรนามบอกเรา อาจารย์กับเธอไม่เชื่อชายคนนี้ เขาจึงวางแผนในกรณีที่เป็นกับดักของฝ่ายแบ่งแยก เธอจะนำยานลำหนึ่งไปยังพิกัด ยานอีก3ลำคอยตาม
ขณะที่ฉันกำลังนึกถึงแผน เร็กซ์เดินเข้ามา
“ผู้การทาโน่ นายพลสกายวอล์คเกอร์ติดต่อมาครับ”
"ขอบคุณกัปตัน"ฉันเดินออกจากสะพานไปที่ห้องสื่อสาร พอไปถึงเห็นภาพโฮโลแกรมของอาจารย์กับอาจารย์โพล
"สวัสดีอาจารย์โพล"
"สวัสดีอาโซก้า ดูเหมือนเจ้าจะสบายดี"ฉันบอกได้ว่าเขายิ้มและดีใจที่พบฉันแม้จะสวมหน้ากากปิดไว้
"ข้าสบายดี อาจารย์ ขอบคุณที่ถาม ข้าได้ยินว่าท่านจะร่วมภารกิจนี้หลังท่านทำภารกิจเสร็จใช่ไหม"ฉันหวังว่าเขาจะตอบว่าใช่ นานแล้วที่เราไม่ได้ทำภารกิจร่วมกัน
"ไม่ น่าเศร้า การบุกกินเวลากว่าที่คิด"ฉันรู้สึกผิดหวังที่อาจารย์โพลไม่มา แต่ฉันรู้ว่าเขามีงานต้องทำ เช่นเดียวกับฉันและอาจารย์ของฉัน
"อาจารย์สกายวอล์คเกอร์แจ้งข้าเรื่องแผนการ คนของเจ้าพร้อมไหม"
"ค่ะ อาจารย์ ยานของเรากำลังไปยังตำแแหน่งที่ยานผีสิงจะปรากฏ"ฉันพูดขณะเรายังอยู่ในไฮเปอร์สเปซ
"เมื่อถึงที่นั่น ยานอาโซก้าจะล่อยานผีสิงออกมา จากนั้นข้าจะไปที่นั่นพร้อมกองยานและเราจะเริ่มโจมตีพวกเขา"อนาคินอธิบายแผนการ
อาจารย์โพล คูนพยักหน้า
"ฟังดูเป็นแผนที่ดีอาจารย์สกายวอล์คเกอร์ แต่เราต้องระวัง ยานผีสิงลำนี้อันตรายมาก พวกเราบางคนในสภาเชื่อว่านี่อาจเป็นกับดักของพวกแบ่งแยก"
"ถ้าเป็นอย่างนั้นเราจะจัดการพวกเขาอาจารย์โพล ไม่ต้องกังวล"อนาคินให้ความมั่นใจ
"ถ้าท่านต้องการความช่วยเหลือใดๆ อาจารย์ลูมินาร่าอยู่ใกล้ๆกองกำลังท่าน ติดต่อนางหากท่านต้องการความช่วยเหลือ"
"รับทราบแล้วอาจารย์โพล ขอให้โชคดี"ฉันอวยพร
"เช่นกัน ขอพลังจงสถิตอยู่กับท่าน"
อาจารย์กับฉันพยักหน้าและการสื่อสารถูกตัด
"ท่านครับ ถ้ายานของนายพลสกายวอล์คเกอร์มาไม่ทันเวลา พวกเราควรเตรียมพร้อมก่อนดีไหม"
เร็กซ์แนะนำและฉันเห็นด้วย
"ใช่ เตรียมคนให้พร้อม ข้าจะไปที่โรงเก็บเพื่อเตรียมยานไฟเตอร์ ท่านดูแลสะพาน"
"ครับท่าน"
@@@@@@@@@@
อนาคินอยู่บนสะพานนำยานรบ3ลำ
"นายพลสกายวอล์คเกอร์ หลายคนสงสัยว่า....เรามาทำอะไรกันที่นี่"ยูลาเรนถาม
อนาคินหันกลับมา"เราได้รับข้อมูลจากผู้ไม่ระบุถึงตำแหน่งยาน และนั่นคือสิ่งที่เราจะทำ"
"แต่...ทำไมนำกำลังมามากขนาดนี้"
อนาคินยักไหล่"ข้าแค่ทำตามคำสั่ง"
ยูลาเรนมองเขา"ท่านทำตามคำสั่ง นั่นเป็นครั้งแรก"
"ท่านพูดเล่นเหรอพลเอก? นั่นเรื่องแรก"
"ข้าแค่ถามนายพล ดูเหมือนยานหลายลำจะมองหายานลำเดียว"
"ท่านเชื่อไหมว่ามันมีจริง"อนาคินถาม
"ตอนแรกข้าไม่เชื่อ แต่หลังจากยานถูกทำลายและเรื่องราวที่พวกเขาบอกข้า ข้าคงไม่อาจปฏิเสธได้"
"ข้าเดาว่าอย่างนั้น"
ตอนนั้นเองยานอาโซก้าออกจากไฮเปอร์สเปซ ที่เหลือแค่รอจนกว่ายานผีสิงจะมา
@@@@@@@@@
ฉันอยู่ที่โรงเก็บยานในยานสตาร์ไฟเตอร์กำลังจัดการเครื่องยนต์ ฉันอยากให้มันพร้อมกรณีที่เราปะทะกับยานผีหรือยานฝ่ายแบ่งแยก จากนั้นเครื่องสื่อสารฉันดังขึ้น
“อาโซก้า เราใกล้ถึงพิกัดแล้ว”
ฉันออกจากใต้ท้องยานไฟเตอร์”รับทราบอาจารย์”
สัญญาณเตือนภัยดังขึ้น
“อาจารย์ เกิดอะไรขึ้น”
"อาโซก้า เตรียมยานไฟเตอร์ เรามีเพื่อน"
@@@@@@@@@
ยานฝ่ายแบ่งแยกได้ออกจากไฮเปอร์สเปซ นายพลกรีวัสอยู่บนยาน
"สาธารณรัฐก็อยู่ที่นี่เช่นกัน"เขาคำรามกำหมัดแน่น
"คำสั่งละครับ"ดรอยด์ถาม
"ปืนใหญ่ทั้งหมดยิงไปที่เป้าหมาย"
@@@@@@@@@@
เรโซลูท
โคลนวิ่งไปรอบๆเตรียมพร้อมสำหรับการรบ
“พลเรือเอกยูลาเรน ส่งสัญญาณให้ยานทุกลำเตรียมโจมตี”
“ยานทุกลำ รอสัญญาณจากข้า”
ยานไฟเตอร์บินออกไป อาโซก้าก็ขับยานนำฝูงบินรบ
ยานไฟเตอร์ดรอยด์ก็ออกมาจากยานฝ่ายแบ่งแยก
อนาคินและกรีวัสต่างตะโกนพร้อมกัน”ยิง”
ยานทั้งสองฝ่ายเปิดฉากยิง แสงสีแดงและฟ้าพัดผ่านอวกาศ
และระหว่างการรบยานสาธารณรัฐอีก3ลำออกจากไฮเปอร์สเปซ
“สกายวอล์คเกอร์ ได้ยินว่าท่านต้องการกำลังเสริม”
“ช่วยได้มากอาจารย์ลูมินาร่า”
ตอนนั้นเองมีสัญญาณเตือน
“ท่านครับ มียานอีกลำออกจากไฮเปอร์สเปซ”
ยานลำหนึ่งแล่นออกมา ดวงตาสีเขียวคู่ส่องออกมา
ยานผีสิงโผล่มาจริง เกราะดูแน่นหนา
ยานโผล่มาใกล้กับฝ่ายแบ่งแยกและยิงเข้าด้านข้างยานลำหนึ่งระเบิด
“เพื่มเกราะป้องกันไปที่ด้านข้าง ปืนใหญ่ทุกลำยิงไปทางกราบขวา”
“เอ่อ…ท่านเคาท์ติดต่อมาครับ”
กรีวัสพยักหน้าและภาพโฮโลแกรมเคาท์ดูกูฉายขึ้นมา
“ท่านนายพล”
“ท่านไม่ได้บอกข้าว่าพวกสาธารณรัญจะมาด้วย ดูกู”
“มันทำให้ข้าสงสัยที่ตัดสินใจส่งเจ้าไปที่นั่น เจ้าจะทำภารกิจให้สำเร็จ”
คำสั่งที่กรีวัสได้รับคือจับหรือทำลายยานผีสิง
“ยานทุกลำยิงไปที่ยานผีสิง”
ยานผีสิงถูกกระสุนยานรบแบ่งแยกยิง มันแล่นไปทางยานสาธารณรัฐทำให้ลำแสงที่ส่วนใหญ่พลาดพุ่งไปหายาน
“ศัตรูเล็งปืนใหญ่ทั้งหมด เกราะเรากำลังจะพัง”
“เสริมพลังเกราะไปที่ด้านหน้า”อนาคินสั่งด้วยความโกรธ
ยานของอาโซก้าที่ส่งออกมาเป็นตัวล่อพยายามยิง แต่กระสุนไม่สามารถทำอะไรยานผีสิงได้เลย มันไม่ได้พยายามหลบเลยด้วยซ้ำ
และกระสุนจากยานผีสิงเพียงนัดเดียวก็สามารถจัดการยานสาธารณรัฐไปได้โดยง่าย
กองยานของอนาคินพยายามโจมตี แต่กระสุนจากยานของพวกเขา ไม่สามารถทำอะไรเกราะของยานผีสิงได้เลย
"รีบขับยานไปหลบหลังยานที่พัง"อนาคินสั่ง
ยานผีสิงได้กระหน่ำยิงเข้าใส่ซากยานรบที่เรโซลูทใช้หลบอย่างไม่ยั้ง
อนาคินมีแผนจะให้ขับยานไปขนาบข้างยานผีสิง และให้ยิงเข้าไปใต้ป้อมปืน จุดที่แข็งแรงน้อยที่สุด
แต่หลังนำยานออกมา กองยานของเขากลับหายานผีสิงไม่เจอ
"ไม่เจอครับ มันหายไปแล้ว"
"มันไม่ได้หายไปไหน มันอยู่ด้านหลัง"
และมันก็เป็นอย่างที่อาโซก้าบอก ยานผีสิงไม่รู้โผล่มาทางด้านหลังของพวกเขาได้ยังไง
และเมื่ออยู่ในระยะการยิง เรโซลูทจึงไม่รอดจากกระสุนของยานผีสิง
@@@@@@@@@
POV อาโซก้า
ฉันจอดยานในยานที่เสียหายและซ่อนตัวอยู่หลังลังไม้ ฉันเห็นยานที่เหมือนยานขนส่งขนาดเล็กเข้าไปในยานสาธารณรัฐ ฉันส่งสัยว่ามันกำลังทำอะไรอยู่
บาร์ซิลิส2คนกำลังช่วยย้ายลังไม้เข้าไปในยาน เขามีขนาดใกล้เคียงกับอาจารย์เครลและกำลังคุยกับชายอีกคน ตัวเป็นสีดำ ไม่มีผม ชายทั้งสองสวมเสื้อแขนกุดโชว์กล้ามเนื้อ กางเกงทรงหลวาและรองเท้าบูทสีดำ
ฉันไปข้างหลังไม่ให้ใครเห็น เข้าไปใกล้ทั้งคู่รอจนกว่าจะมีแผน ถ้าฉันโจมตีพวกเขาตอนนี้ฉันอาจแพ้ได้ ฉันอาจมีกระบี่แสง แต่อาจารย์สอนว่าอย่าประเมินศัตรูต่ำไป
“เฮ้ รีบขนกล่องไปใส่ยานมาร์คัส หรือเจ้าต้องการความช่วบเหลือ”บาซิลิสค์พูดกับมาร์คัส เพื่อนของเขา
มาร์คัสจ้องเพื่อนเขายกลังใหญ่”ยังคิดว่าข้าต้องการความช่วยเหลือไหมเคน”
“รีบไปหยิบลังที่เราต้องการ”
มาร์คัสพยักหน้าและเดินไปหยิบกล่องที่ต้องการ
เมื่อเคนหันไปดูลังบนยานพบว่ามันหายไปกล่องหนึ่ง เขาสงสัยว่ามันหายไปไหน อาโซก้าได้นำลังออกไปเพื่อหันเหความสนใจของบาซิลิสค์ขณะเธอแอบเข้าใกล้ยักษ์อีกตัวอย่างเงียบๆ
“เฮ้ เคน ทำอะไรอยู่”เคนหันกลับมาเห็นเพื่อนเขาทิ้งลังอีกใบไว้ให้เขา
“ขอโทษ ข้าแค่…เอ่อ ไม่มีอะไร แค่ไปเอากล่องด้านหลังมา”มาร์คัสเดินไปด้านหลังไกลหยิบลัง เคนยกลังขึ้นและวางกลับที่ยาน
เมื่อเคนกลับมาเขาได้ยินเสียงบางอย่าง
“มาร์คัส?”
เคนคว้าปืนบลาสเตอร์และไปทางลังด้านหลังพบมาร์คัสนอนหมดสติ
“มาร์คัส โอเคมั้ยเพื่อน?”เคนตรวจสอบชีพจรและถอนหายใจ
เคนมองไปรอบๆดูว่ามีใครทำแบบนี้กับเพื่อนไหม เขารู้ว่าโคลนส่วนใหญ่หลบหนีไป ดังนั้นจึงไม่มีทางเป็นโคลนได้ เขามองไปรอบๆหาผู้บุกรุกและถือปืนบลาสเตอร์2อัน
เขาได้ยินเสียงโลหะดังใกล้ๆ เขากำลังจะไป ทันใดนั้นลังใกล้ๆล้มลงตกมาทุบเขากระเด็น
ฉันออกจากลังไม้หลังจัดการบาซิลิสได้ ที่เหลือคือจัดการนักบินและนำทั้งสามกลับไปที่ยานรบ ฉันเข้าใกล้ยานอย่างระมัดระวัง ฉันเดินขึ้นไปบนทางและบลาสเตอร์ยิง ฉันสกัดด้วยไลท์เซเบอร์และย้ายออกจากยาน
ฉันเห็นร่างที่กำลังเดินลงมาจากทางลาด
“การโจมตีเพื่อนฉันจากด้านหลังเป็นการกระทำที่ไม่สมเป็นเจได”
ร่างนั้นสวมชุดเกราะแมนดาลอเรี่ยน
“คำพูดจากคนที่แอบเข้าไปในยานและปล้น…นักล่าค่าหัว”
“ข้าจะไม่เรียกมันว่าการปล้นแต่เป็นการเก็บกู้ ข้าไม่เห็นกองกำลังของสาธารณรัฐกลับมาหายานที่พัง”
“เว้นแต่เจ้าจะขโมยและขายให้พวกแบ่งแยก นักล่าเงินรางวัลก็เหมือนกันหมด ขโมยของจากผู้คนและขายเพื่อเงิน”ฉันพูด
“เจไดที่น่ารักไม่ควรกล่าวหาใครในสิ่งที่พวกเขาทำโดยไม่รู้จักคนคนนั้น”
ฉันเพิกเฉยต่อคำว่าน่ารักเพราะฉันรู้ว่าเขาพยายามทำให้ฉันเสียสมาธิ”ข้าพบนักล่าเงินรางวัลมาแล้วมากมาย”
“ข้ารับรองได้เลยว่าข้าไม่เหมือนนักล่าเงินรางวัลที่เจ้าพบ จริงๆข้าไม่ใช่นักล่าเงินรางวัล”
ฉันไม่รู้เขากำลังทำอะไรอยู่ แต่ฉันไม่ลดความระมัดระวัง ตอนนั้นเสียงลังไม้ขยับ บาซิลิสต์และมนุษย์ที่ฉันล้ม ทั้งสองตื่นขึ้นมา
“เฮ้ พวก ข้าขอแนะนำให้รู้จักกับอาโซก้า ทาโน่”
ทำไมเขารู้จักชื่อฉัน….ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าตัวเองมีชื่อเสียง
ฉันสัมผัสได้ถึงความหงุดหงิดและหัวเสียจากพวกเขา
“เฮ้ รีบจัดการให้เสร็จๆ ไม่งั้นเราจะฉีกนางเป็นชิ้นๆ”
“ไม่ ข้าจะทุบนางจนกว่ากระดูกจะหักทั้งตัว”มาคัสคว้าท่อโลหะบิดให้เป็นหอกง่ายๆ
“เราจะไม่ขยี้หรือฉีกเธอเป็นชิ้นๆ และมันเป็นความผิดพวกนายที่ไม่ระวังตัว”เขากล่าวพยายามไม่ให้เพื่อนๆฆ่าฉัน จากนั้นเขาหัวเราะ”ข้าไม่อยากเชื่อว่าคนที่ตัวใหญ่แข็งแรงกว่าโดนพาดาวันสลบ”
“หุบปาก”
“ช่างหัวเจ้าโง่สองคนนั้น งั้นเอางี้ไหม เลิกแล้วต่อกันแล้วรีบหนีก่อนยานจะระเบิดไหม”
“เห็นด้วย ข้าจะพาพวกเจ้าเข้าคุก”ฉันปฏิเสธจะปล่อยพวกเขาไปและชักไลท์เซเบอร์ไปที่ชายทั้งสาม
อาโซก้าผลักพวกเขาออก แต่ชายที่สวมเกราะแมนดาโลเรียนใช้รองเท้าแม่เหล็กรั้งตัวเองไว้
“ผ่านไปนับพันปี เจไดและซิธไม่เรียนรู้อะไรเลย”เขาพูดก่อนเหนี่ยวไก ลวดไฟฟ้าพันรอบอาโซก้าแล้วช็อต ทำให้เธอกรีดร้องล้มลง
“เจ้าแพ้อาโซก้า”
ทันใดนั้นยานสั่นสะเทือนอีกครั้ง และส่วนหนึ่งของเพดานตกลงมา
“ระวัง”อาโซก้าผลักเขาไปให้พ้นทางและเธอก็โดดตามไป เด็กหนุ่มตกตะลึงชั่วครู่ก่อนได้สติ เขาลุกวิ่งไปหาอาโซก้าดูว่าเธอสบายดีไหม
เธอหมดสติและเลือดไหล แต่ไม่อันตรายถึงชีวิต
จาริกไม่มีเวลาพอจะไปที่ยานของเธอ เพราะไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน มีทางเดียวที่จะช่วยเธอได้ แต่มันจะไม่เป็นผลดีกับทีมของเขา อาโซก้าคร้ำครวญด้วยความเจ็บปวด และอุ้มอาโซก้าไปที่ยานของเขา
@@@@@@@@@@
ความคิดเห็น