คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สเตตัสและแรงค์ดาว(รอแก้ไข)
@@@@@@
@@@@@@
“ผู้กล้า!!!”
เสียงเหมือนระฆังปลุกจิตใต้สำนึก
“ขอบคุณที่ตอบรับการอัญเชิญของเรา!!”
เมื่อเปิดตาขึ้นมา
เราอยู่ในห้องทรงกลมที่รายล้อมด้วยทหารและชุดคลุมที่กำลังยินดี แต่ที่โดดเด่นคือหญิงผมบลอนด์ที่แต่งตัวย้อนยุค
"ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหน?"
“ดูเหมือนท่านผู้กล้ายังไม่เข้าใจสถานการณ์นัก…เจ้าหญิง ท่านต้องอธิบายให้พวกเขาฟัง”
“อ้อ ขอบใจปู่วิลเลี่ยม…อะแฮ่ม ขออภัยในความหยาบคายด้วย ก่อนอื่นขอต้อนรับผู้กล้าจากต่างโลก"
พวกเราสตั้นไป
"ผู้กล้าจากต่างโลก?"
ทุกคนหันมามองหน้ากันเอียงศีรษะอย่างสับสน
"ต่างโลกอะไร อย่ามาล้อเล่นนะ"
จูมอนจิ ไทกะที่อารมณ์ร้อนพยายามเข้าไปหาเรื่อง แต่ถูกชายในชุดเกราะขวางไว้ อย่างที่คิด ไทกะที่มีดีแค่ด้านใช้กำลัง เมื่อเจอทหารที่ฝึกมาเป็นอย่างดีก็ล้มลงกับพื้น งี่เง่า
“นี่คือรายการอำกันเล่นใช่มั้ย? โปรโมทเกม?”
“กล้องแอบถ่ายอยู่ไหน”
“ฉันจะแจ้งตำรวจ”
พวกที่ส่งเสียงดังส่วนใหญ่เป็นพวกนักเรียนวรรณะสูงที่หล่อและฉลาด ผู้หญิงก็พากันร้องไห้ ส่วนพวกลูกคุณหนูน่ะเหรอ…..น่ารำคาญสุดๆเลย
ฉันเห็นอัศวินในชุดเกราะหรูข้างกายราชาทำท่าจะชักดาบ แต่เจ้าหญิงยกมือห้ามไว้
เอาเถอะ…ตอนนี้ตามน้ำไปก่อนแล้วกัน
รอบข้างมีทหารหลายสิบถือหอกไม่ก็ดาบอยู่ คงสู้ไม่ไหวหรอก
"ใจเย็นทุกคน ก่อนอื่นเรามาทำความเข้าใจสถานการณ์กันก่อนเถอะนะ”
คนที่พูดคือมิยาโมโตะ ชินจิ หนุ่มหล่อเบอร์1
ต้องบอกว่าสมกับเป็นประธานนักเรียนสินะ พูดคำเดียวทุกคนก็กลับมาใจเย็นกันแล้ว เขาต้องเรียกคนแบบนี้ว่า”คาริสม่า”แน่เลย
“อย่างที่มินาโตะพูด ใจเย็นๆแล้วฟังที่พวกเขาพูดก่อน ช่วยอธิบายมาทีได้ไหมคุณผู้หญิง”
โอยามาดะ ครูพละเปล่งเสียงดังราวกับตัวเองเป็นผู้นำ แต่ว่านะ…แกแอบมองหน้าอกเจ้าหญิงมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
เมื่อทุกคนสงบพอแล้วเจ้าหญิงจะอธิบาย แต่นักบุญกลับก้าวขึ้นมาแทน
เจ้าหญิงเห็นแล้วก็ถอยไปอย่างเงียบๆ
“ท่านนักบุญ ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ”
ยูมะก้าวขึ้นมา นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขากระตือรือร้นขนาดนี้
“ได้ค่ะ เชิญถามมาได้ทุกอย่างเลยค่ะ”
“มีเลเวล สกิล หน้าต่างสเตตัสและมอนสเตอร์เหมือนในเกมใช่รึเปล่าครับ”
“ใช่ค่ะแน่นอน”
“เยี่ยม”
ยูมะได้ยินคำตอบเทพธิดาก็ร้องเชียร์ รวมทั้งโอตาคุหลายคน
“หนูก็มีคำถามค่า ถ้าหากนี่คือโลกแฟนตาซี มันจะเป็นยุคกลางเหมือนในนิยายใช่รึเปล่าคะ มีเจ้าชายและอัศวินด้วยใช่ไหมคะ”
คนที่ถามขึ้นคือคัตสึรางิ เมกุมิ เธอเป็นสาวแกลสวยประจำห้อง
“มีค่ะ”
“หืม ถ้าอย่างนั้นก็น่าสนุกไม่ใช่รึไง”
“ท่านเทพธิดาผู้สูงส่ง ผมก็มีคำถามเหมือนกันครับ"
มิยาโมโตะถามขึ้นด้วยใบหน้าอันหล่อเหลา
“เชิญถามมาได้เลยค่ะ”
ไม่ใช่ฉันคนเดียวที่รู้สึกว่าน้ำเสียงของนักบุญนุ่มนวลกว่าตอนคุยกับยูมะ
“อย่างแรกเลยพวกเราก็แค่นักเรียนธรรมดา ไม่ใช่นักรบหรืออัศวินที่กล้าหาญ…หลายคนสับสนและไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น”
ฉันเห็นด้วย คนกลุ่มเดียวที่ยินดีกับการถูกอัญเชิญไปต่างโลกคือพวกโอตาคุที่ชอบนิยายและอนิเมะต่างโลก
“ถ้าในกลุ่มพวกเรามีคนที่ไม่อยากปราบจอมมารและอยากกลับไปยังโลกเดิม ความปรารถนานั้นจะเป็นจริงได้ไหม”
คำพูดของมิยาโมโตะเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ต้องการ
โดยเฉพาะผู้หญิง สีหน้าของพวกเธอบ่งบอกเลยว่าพวกเธออยากกลับบ้านโดยเร็ว
“น่าเสียดายแต่…ในตอนนี้ไม่สามารถทำให้ความปรารถนานั้นเป็นจริงได้”
“การอัญเชิญผู้กล้าต้องใช้พลังเวทจำนวนมหาศาล และตอนนี้มันถูกใช้ไปหมดแล้วในการอัญเชิญพวกคุณมา อาจต้องใช้เวลาหลายร้อยปีในการสะสมพลังเวทให้เพียงพอ”
“ว่าไงนะ”ทั้งห้องตะโกน
“หมายความว่าเรากลับโลกเดิมไม่ได้แล้วใช่ไหม”
“ไม่ค่ะ มีวิธีอยู่”
พวกเขาอาจต้องการหลีกเลี่ยงความตื่นตระหนกของทุกคนในห้องที่ว่าพวกเขาไม่มีหนทางที่จะกลับบ้าน
“จอมมารนั้นทรงพลังและมีพลังเวทมหาศาล มีแต่การใช้เวทมนตร์โบราณจึงจะส่งท่านกลับไปยังโลกเดิมได้ แต่นั่นก็แค่ความเป็นไปได้เท่านั้น”
นี่เป็นเรื่องราวธรรมดา
หากต้องการกลับโลกเดิม พวกเราไม่มีทางเลือกนอกจากพิชิตมหาดันเจี้ยน
“เข้าใจแล้ว งั้นขอถามอีกเรื่องหนึ่ง”
ตรงข้ามกับคนในห้องที่ไม่พอใจ มิยาโมโตะยังคงสงบใจได้
“ถึงแม้พวกเราจะเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีพลังอะไรเลยอะนะ ในโลกนี้แม้แต่ยอดฝีมือก็ไม่สามารถปราบจอมมารได้ ผมไม่คิดว่าเราจะทำได้”
“เรื่องนั้นทุกท่านโปรดวางใจได้ ทุกท่านในทีนี้ที่พวกเราผู้อาศัยอยู่ในโลกนี้ไม่สามารถทำได้อยู่ พวกท่านจะได้รับพลังพิเศษ ตำนานเล่าขานกันว่าในอดีตก็มีเหล่าผู้กล้าจากต่างโลกที่มีพลังอันแข็งแกร่ง พวกเขาสามารถโค่นจอมมารได้ เรื่องราวเหล่านั้นยังถูกเล่าขานมาจนถึงทุกวันนี้”
“โอ้ ฉันจะได้รับสกิลโกงๆ”
“เฮ้ ฉันว่าฉันต้องมีพลังในการควบคุมเวลาแน่นอน”
พวกโอตาคุที่เงียบไปสักพักตื่นเต้นและส่งเสียงดังอีกครั้ง
ฉันรู้ว่าพวกนายรู้สึกยังไง แต่อยู่เงียบๆไว้ดีกว่า ไม่งั้นพวกผู้หญิงจะมองด้วยความรังเกียจ
นอกจากนี้…พวกเราไม่มีทางรู้ว่าจะได้รับความสามารถแบบไหน
ซึ่งอาชีพและสกิลที่ได้รับสามารถเปลี่ยนลำดับชนชั้นในห้องเรียนได้ ดังนั้นพวกโอตาคุถึงตื่นเต้นมาก
“แต่ว่า…พวกคุณจะได้รับความแข็งแกร่งไม่เท่ากันค่ะ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับพรและดาวที่พวกคุณได้รับ”
หากได้รับอัศวินศักดิ์สิทธิ์คุณจะได้รับพรสวรรค์ในการใช้ดาบ หากได้รับนักปราชญ์ คุณจะได้รับพรสวรรค์ในการใช้เวทมนตร์
“เมื่อได้รับการยอมรับเท่านั้น พรของพระเจ้าจะทำให้พวกคุณไปเกิดใหม่เป็นผู้กล้าที่แท้จริงได้ค่ะ”
“การยอมรับและพรจากพระเจ้า ขอบคุณสำหรับคำตอบครับ”
“หุๆ ดูเหมือนคุณจะเป็นผู้กล้าที่มีความตั้งใจสูงนะคะ ขอทราบชื่อหน่อยได้ไหม”
“ผมแข็งแกร่งที่สุด”
“ผู้กล้าที่แข็งแกร่งที่สุด ดิฉันจะตั้งตารอชมศักยภาพที่ยอดเยี่ยมของคุณนะคะ”
มิยาโมโตะ ชินจิ
เขาคือคนที่เป็นหลักฐานว่าชีวิตช่างไม่ยุติธรรม
รูปร่างหน้าตา ฐานะ เรียนเก่ง กีฬาเก่ง มีชื่อเสียง
“ท่านนักบุญผมเองก็มีคำถามครับ”
“หนูด้วยค่ะ”
นักเรียนที่เหลือตั้งคำถามมากมาย
ถ้าเป็นฉันคงตัดบทด้วยความรำคาญ แต่นักบุญตอบทั้งหมดอย่างขยันขันแข็ง
แน่นอน คำตอบมีรายละเอียดน้อยลงเมื่อถามต่อไปเรื่อยๆ
“เอาล่ะ เสียเวลาไปเยอะแล้ว จากนี้ทุกคนต้องเข้าพิธีเปลี่ยนสภาวะจากเทพเจ้าค่ะ"นักบุญกล่าว
“เปลี่ยนสภาวะ”หลายคนกังวลเมื่อได้ยิน พวกเขาจะโดนดัดแปลงเหรอ?
“ไม่ต้องกังวลไป มันเป็นแค่การมอบอาชีพ สกิล และพรแก่คนที่มาจากต่างโลกเท่านั้น”
“เอ่อ…เราทุกคนจะได้รับพรใช่ไหม”
“หึๆ ฉันไม่สามารถตอบคำถามนั้นได้ ขึ้นอยู่กับว่าเทพเจ้าชอบคุณมากแค่ไหน”
มีเสียงฮือฮาในหมู่นักเรียนว่าพวกเขาอาจถูกไล่ถ้าไม่ได้รับพร
“จะเกิดอะไรขึ้นกับคนที่ไม่ได้รับพร”
“พวกเขาไม่สามารถเป็นผู้กล้าได้”
“ผมเข้าใจแล้ว แต่ที่ผมอยากถามคือการปฏิบัติต่อพวกเขา เราจะถูกไล่ออกจากวิหารงั้นเหรอ”
“ไม่ต้องห่วง เราจะไม่ไล่คุณออกทันทีหรอก”
เมื่อได้ยินคำพูดของบิชอป บรรดานักเรียนพากันโล่งอก
“แล้วจะปฏิบัติต่อเรายังไง”
“หากผ่านพิธีเปลี่ยนสภาวะและมีคุณสมบัติผู้กล้า คุณจะได้อาศัยอยู่ในที่พักที่เราจัดหาให้เป็นเวลา3เดือน”
“โฮมสเตย์เหรอ”
“บ้านที่กำหนดให้เป็นที่พักแบบไหน”
“มันแตกต่างกันไป เราจะกำหนดที่พักตามอาชีพและพรที่ได้รับ หากมีพรที่เป็นเลิศในวิชาดาบ คุณจะอยู่ที่พักของอัศวิน หากคุณเด่นด้านเวทมนตร์ ก็จะไปที่พักของนักเวท”
คำว่าเวทมนตร์หลุดออกมาจากปากบิชอป ทำให้จิตใจนักเรียนเต็มไปด้วยความคาดหวัง
@@@@@@@@
พิธีเปลี่ยนสภาวะนั้นเรียบง่าย
วิหารของโบสถ์ผู้กล้าตั้งอยู่บนภูเขาสูงชัน มีถ้ำข้างในซึ่งไม่รู้ว่าลึกแค่ไหน และเมื่อเข้าไปในถ้ำก็จะเข้าไปทีละคน
ขณะเดินผ่านถ้ำอย่างไร้จุดหมาย รูปปั้นเทพเจ้าจะปรากฏต่อหน้า สำหรับบางคน สิ่งที่ปรากฏอาจเป็นอสูรร้าย, พระโพธิสัตว์ , หรืออาจเป็นเทพเจ้ากรีก
ภาพลักษณ์ของเทพเจ้าในจิตใจของแต่ละคนแตกต่างกันออกไป
“พลังพิเศษที่พระเจ้ามอบให้…และจะตรวจสอบยังไง”
“แค่นึกภาพในหัวจินตนาการถึงสเตตัสก็พอ มันเป็นคาถาพื้นฐานที่ทุกคนในโลกนี้ใช้ได้แม้พลังเวทจะเป็น0“
“จริงปะเนี่ย มาเลยความสามารถสุดเจ๋ง”
“ฉันได้อาชีพช่างตีเหล็ก สกิลที่มี…นี่คืออะไร เป็นสกิลโกงๆรึเปล่า”
แม้มิยาโมโตะจะยังคุยอยู่ แต่เหล่าโอตาคุเริ่มตรวจสอบสเตตัสของตัวเองทีละคน
“เอ๊ะ อะไรน่ะ ทุกคนกำลังทำอะไรกันเหรอ”
“ยุย แค่นึกภาพสเตตัสเหมือนในเกมก็พอ”
แม้แต่พวกผู้หญิงที่สับสนกับสถานการณ์ปัจจุบันก็เริ่มตรวจสอบสเตตัสและสกิลของตัวเองแล้ว
โทซากะ ไอเนะ(★)Lv.1(EXP0/10)
เผ่าพันธุ์ / มนุษย์
อาชีพ / ตัวตลก
HP 10/10 MP 1/1
STR 20
VIT 20
INT 20
MAG-D 20
AGI 20
LUCK 9999
สกิล
ทำอาหาร Lv2, เทคนิคการต่อรอง Lv2 ,รับรู้ถึงอันตรายLv2
ยูนีคสกิล
มหาโชค Lv.1
ตอนนั้นเองเด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่มีผิวคล้ำเข้ามาหาฉัน
"นี่ไอน์ สเตตัสขึ้นมาไหม?"
ฉันพยักหน้าให้คำถามของเขา
เขาชื่อคาวามูระ ทามิน เป็นนักเรียนลูกครึ่งญี่ปุ่น/ไทย แต่ทำไมตัวโตมหึมาแบบนี้
เทียบกับน้องชายเขาโจอี้ที่ร่างสูง180ซมและเป็นเด็กเรียนดีจนไม่น่าเชื่อว่าเป็นพี่น้องกัน
เพื่อนๆต่างพากันตื่นเต้นคุยกันเสียงดัง
ฉันเองก็อดตื่นเต้นกับเหตุการณ์เหมือนในนิยายไม่ได้เหมือนกัน
ฉันคิดว่าโชคดีมากที่ได้มาโลกนี้
แต่มันเป็นความจริงที่เราตกอยู่ในอันตรายเพราะไม่รู้เกี่ยวกับโลกนี้เลย
"อาชีพของนายคืออะไรงั้นเหรอ"
"ฉันเป็นนักรบ ไอน์ล่ะ"
"ตัวตลก"
"บทของตัวประกอบชัดๆ"
หนวกหูน่า...ฉันร้องในใจ
ผลคือไม่มีใครสามารพูดได้ว่าไม่ได้รับพร อย่างไรก็ตาม นักเรียนส่วนใหญ่ไม่พอใจ
พวกเขาได้รับอาชีพและสกิลมาก็จริง แต่ก็ใช่ว่าจะได้รับอาชีพที่อยากได้เหมือนในเกมRPG
ระดับพลังนั้นเข้าใจได้ง่ายกว่า มันคือสิ่งที่บ่งบอกถึงอัตราการเติบโต
ระดับต่ำสุดคือ1ดาวและสูงสุดคือ5ดาว
ทุกคนสามารถเห็นระดับของคนอื่นได้จากการดูจำนวนที่หลังฝ่ามือ ตรงกลางจะเป็นสัญลักษณ์อาชีพเช่นดาบหมายถึงนักดาบ ธนูหมายถึงนักธนู คทาหมายถึงนักเวท และมีดาวประดับข้างๆ
“มนุษย์ในโลกนี้จะมีค่าเฉลี่ยอยู่ที่25-30 แต่พวกท่านผู้กล้าจากต่างโลกน่าจะมีตัวเลขสูงกว่ามากทีเดียว”
ไอน์มองค่าสเตตัสตัวเองที่อยู่ที่20 แปลว่าเขาอ่อนกว่าคนปกติงั้นเหรอ!!
“ผู้กล้าทุกท่านโปรดดูหน้าต่างสเตตัสให้ดี ถัดจากค่าพลัง6อย่างจะมีพรสวรรค์ในการเติบโตแบ่งเป็น4ระดับคือทั่วไป, แรร์, ฮีโร่ และเลเจนดารี่ ทุกท่านจะได้รู้ว่าควรพัฒนาตัวเองไปในทางไหน”
ไอน์มองศักยภาพเติบโตตัวเอง ของเขามันต่ำกว่าค่าเฉลี่ยหมดยกเว้นพลังเวท
“เฮ้ ไอน์ ดูของฉันสิ”ทามินรู้ว่าเพื่อนรักเขาเป็นพวกติดเกม
คาวามูระ ทามิน
แรงค์ : 4ดาว
อาชีพ : นักรบ
HP 163 MP 46
STR 54 (แรร์)
VIT 63 (ฮีโรอิค)
INT 27 (ทั่วไป)
MAG-D 45 (แรร์)
AGI 36 (ทั่วไป)
LUCK 26 (ทั่วไป)
ยูนีคสกิล เทพอสูร พละกำลังเพิ่มขึ้น5เท่า
“ค่ากายภาพ ความอึด และต้านทานเวทสูง นี่มันสมบูรณ์แบบสำหรับนักรบจอมพลังเลยไม่ใช่เหรอ”
“ว้าว ขนาดนั้นเชียว”ทามินได้ยินเพื่อนบอกก็วางใจ
ทามินมองดูสเตตัสอย่างชื่นชมอีกครั้งแล้วก็คิดอะไรแปลกๆ ก่อนจะมากระซิบข้างหูไอน์
“เฮ้ นายคิดไหมว่าที่จริงอาจจะมีพรสวรรค์ระดับ5 ระดับGOD”
นั่นเป็นเรื่องที่น่าคิดเหมือนกัน อาจมีระดับGODอย่างที่ทามินบอก แต่นั่นเป็นระดับที่มนุษย์ไม่สามารถไปถึงได้ก็เป็นได้
“ต่อไปตาฉัน”โจอี้ หนุ่มสายวิชาการก็ขอให้ดูบ้าง
คาวามูระ โจอี้
แรงค์ : 3ดาว
อาชีพ : นักดาบ
HP 110 MP 82
STR 40 (แรร์)
VIT 36 (ฮีโรอิค)
INT 36 (ทั่วไป)
MAG-D 63 (แรร์)
AGI 45 (ทั่วไป)
LUCK 45 (ทั่วไป)
ยูนีคสกิล ไม่มี
”ค่าสเตตัสสมดุลมากพัฒนาได้หลากหลาย ถึงจะไม่มียูนีคสกิลแต่ก็อาจเรียนรู้ได้ในอนาคต”
“งะ งั้นเหรอ”โจอี้มองสเตตัสตัวเองอย่างไม่มั่นใจเพราะไม่เคยเล่นเกม
“นี่ ไอน์ ดูของฉันสิ”รายที่3มาทันที
ไซโจ ยุยกะ
แรงค์ : 3ดาว
HP 100 MP 66
อาชีพ : ฮีลเลอร์
STR 24 (ทั่วไป)
VIT 32 (แรร์)
INT 48 (ฮีโรอิค)
MAG-D 56 (ฮีโรอิค)
AGI 24 (ต่ำกว่าค่าเฉลี่ย)
LUCK 32 (ต่ำกว่าค่าเฉลี่ย)
ยูนีคสกิล ไม่มี
เธอไม่มียูนีคสกิลเหมือนกับโจอี้
”มีค่าINTและMAG-Dสูงแสดงถึงศักยภาพในฐานะนักเวทและฮีลเลอร์ แต่ควรจะมีค่าAGIสูงกว่านี้เพื่อความว่องไวในการร่าย”
“ละ แล้วจะทำยังไงดีล่ะ”ยุยกะพูดอย่างกังวล ค่าสเตตัสAGIเธอต่ำจริงๆ
“เอาเถอะ ก็พอจะใช้อุปกรณ์สวมใส่แก้ไขได้ละนะ”
“โอ้ ทำตามคอนเซ็บเกมสินะ”ยุยกะโล่งอก
จากนั้น3คนที่ได้คำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญก็ไปคุยกัน
“ค่าSTRของนายเป็นไงบ้าง”ทามินถาม
“อยู่แค่ระดับทั่วไป มันแย่รึเปล่า”โจอี้บอก
“แล้วของยุยล่ะ”
“ตาฉันแล้ว”คาเรนเดินเข้ามาและโชว์สเตตัสให้
คันซากิ คาเรน
แรงค์ : 5ดาว
อาชีพ : นักสอดแนม
HP 222 MP 71
STR 118 (เลเจนดารี่)
VIT 100 (ฮีโรอิค)
INT 55 (แรร์)
MAG-D 88 (เลเจนดารี่)
AGI 124 (เลเจนดารี่)
LUCK 75 (ฮีโรอิค)
ยูนีคสกิล
ราชันแห่งเงา - ควบคุมเงาได้ดั่งใจ
(เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อนดิ พวกแกใช้สูตรโกงกันรึไงฟะ)
ไอน์พยายามอย่างมากที่จะไม่กรีดร้องออกมาราวกับคนบ้า
เขาใจเย็นลงนิดหน่อยเพราะค่าสเตตัสของยุยกะ ก็มีระเบิดลูกใหญ่
ค่าสเตตัสแบบนี้มันเหมาะสมกับนักธนูมาก ทั้งยังสามารถพัฒนาเป็นคลาสชั้นสูงอย่าง”แอสซาซิน”ได้
โดยเฉพาะค่าพละกำลัง, ความเร็ว , และต้านเวท
ถ้าดูจากที่เจ้าหญิงอธิบาย จำนวนคนที่มีศักยภาพเติบโต”เลเจนดารี่”คงหาได้ยากมาก แต่เธอมีถึง3
“เป็นไง ฉันมีประโยชน์ใช่มั้ยล่ะ”ทำไมเธอถามแบบนั้น
ขณะที่ไอน์ถูกแช่แข็งเมื่อเห็นค่าสเตตัสของคาเรน เธอก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ใช่ สุดยอดเลยล่ะ”ไอน์กล่าวก้าวเท้าถอยไป
"นี่ คิดว่าใครเป็นผู้กล้าที่ถูกเลือกนะ"ทามินโพล่งขึ้นมา
"ผู้กล้า"
เห็นว่าผู้กล้ามีได้แค่คนเดียวสินะ
"อ่า แต่ก็พอเดาได้ล่ะนะ"
ฉันมองไปทางหนึ่ง ชายหนุ่มที่ล้อมรอบไปด้วยสาวๆ
หน้าตารูปงาม ผลการเรียนดีเลิศ กีฬาเองก็โดดเด่น
ข้อบกพร่องคือไม่อาจรักษาหน้าโป๊กเกอร์เฟสได้ตอนที่อยากมีฮาเร็ม
เขาดูสมเป็นผู้กล้าจริงๆ
สาวๆก็เข้าใจเรื่องนี้เหมือนกัน และรายล้อมเขามากกว่าปกติ
ผู้ชายที่ไม่มีแฟนก็กัดฟันมองด้วยความอิจฉา
เป็นภาพที่เห็นจนเบื่อ
ดูเหมือนทุกคนจะสงบแล้ว
ตอนนี้พวกนักบวชกำลังไล่ตรวจสอบสเตตัสและอาชีพของนักเรียนอยู่ ฉันอยู่คนหลังๆ ได้ยินเสียงดีใจและเศร้า ก่อนจะมีเสียงฮือฮาดังขึ้นมา
“โอ้ว ท่านจูมอนจิ ไทกะ สมแล้วที่เป็นอาชีพ4ดาว เพียงLv1ก็มีพลังกาย100 สเตตัสเริ่มต้นเทียบกับคนอื่นแล้วถือว่าอยู่คนละระดับเลย”
”วิเศษไปเลยค่ะ”
นักบวช ทหารและเจ้าหญิงกำลังรวมตัวรอบๆจูมอนจิ ท่าทางเจ้าจูมอนจิจะเป็นอาชีพสายต่อสู้
น่าอิจฉาจริงๆ
เหมือนสัมผัสได้ถึงสายตาของฉัน จูมอนจิเหลือบมองเราและยิ้มเจ้าเล่ห์ ราวกับเขากำลังบอกว่า”ดูสิฉันเก่งแค่ไหน”หรือ”คุกเข่าต่อหน้าความยิ่งใหญ่ของฉัน”
แต่มันช่วยไม่ได้ การที่ตัวเองเหนือกว่าคนอื่น ไม่ว่าใครต่างก็ต้องดีใจอยู่แล้ว
แต่ความรู้สึกเหนือกว่าของจูมอนจิอย่าว่าแต่3วันเลย แค่3นาทีก็ไม่ถึงด้วยซ้ำ
“โอ้ว สุดยอดมากเลย”
ในตอนนั้นก็มีเสียง”กรี๊ด”ของสาวๆที่เห็นหนุ่มหล่อ
คนที่ดังที่สุดในโรงเรียน สูงโปร่ง ยิ้มเสมอ ดูสดใสและเป็นคนดี….ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ฉันคิดว่ารอยยิ้มเขาดูเสแสร้ง
ตอนนี้เขากำลังโชว์สเตตัสให้ทุกคนดู
มิยาโมโตะ ชินจิ
แรงค์ : 5ดาว
อาชีพ : ผู้กล้าแห่งแสง
HP 350/350 MP 200/200
STR 100 (เลเจนดารี่)
VIT 100 (เลเจนดารี่)
INT 100 (เลเจนดารี่)
MAG-D 100 (ฮีโรอิค)
AGI 100 (ฮีโรอิค)
LUCK 100 (ทั่วไป)
สกิล
ความเข้าใจภาษา , เวทธาตุทั้ง4 Lv4, วิชาดาบLv4, ควบคุมเวท Lv4, ฟื้นฟูอัตโนมัติ Lv4, เพิ่มพลังของไอเท็ม Lv4 ,
ยูนีคสกิล
ดาบศักดิ์สิทธิ์Lv1, Light Blade, ผู้ไม่ตาย, พรจากเทพธิดา
อาชีพชั้นสูงอย่างแน่นอน เวทธาตุทั้ง4และฟื้นฟูอัตโนมัติก็น่าทึ่ง
“ยูนีคสกิลตั้ง4อัน ดาบศักดิ์สิทธิ์, Light Blade , ผู้ไม่ตายและพรจากเทพธิดา”
ชายในชุดคลุมที่อยู่ข้างๆมิยาโมโตะตกตะลึง
“ไม่น่าเชื่อ สเตตัสและสกิลของท่านมินาโตะยอดเยี่ยมมาก และอาชีพท่านคือผู้กล้าแห่งแสง”
“ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ เป็นอะไรที่สุดยอดมากเหรอ”มิยาโมโตะถาม
ในตอนนั้นมีเสียงฮือฮาและกษัตริย์เดินเข้ามา ทำให้ทุกคนหลีกทางให้
“อาชีพผู้กล้าแห่งแสงไม่เคยปรากฏเลยนับตั้งแต่ผู้กล้ารุ่นแรก นี่เป็นโชคดีของเผ่าพันธุ์มนุษย์จริงๆ”
“ยินดีด้วยฝ่าบาท”
พวกขุนนางพากันสรรเสริญฝ่าบาท
พวกผู้หญิงบูชามิยาโมโตะด้วยความหลงใหล
“มิยาโมโตะสุดยอดจริงๆ”
“มิยาโมโตะทั้งนิสัยดีแถมยังหล่อสุดๆไปเลย”
“มาต่างโลกก็ยังพึ่งพาได้อีก”
“อยากแต่งงานด้วยจัง ไม่สิ ทำเรื่องอย่างว่ากับฉันที”
มิยาโมโตะไม่ได้สนใจเสียงของแฟนคลับเขาแต่เดินตรงมาทางนี้ สายตาเขาจ้องมองที่คาเรน สาวสวยที่สุดในห้อง
“คาเรน ผมได้เป็นผู้กล้าแห่งแสง”เขาพูดอย่างสุภาพ
“ฉันเห็นแล้ว”คาเรนไม่ได้สนใจ”และอย่าพูดชื่อฉัน เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น”
“แล้วคาเรนเป็นไงบ้าง”มิยาโมโตะไม่สนใจคำประท้วงของเธอ
เมื่อได้ยินดังนั้นขุนนางก็ใช้สกิลประเมินและร้องอุทาน
“เธอมีแรงค์5ดาวและมีศักยภาพเติบโตเลเจนดารี่3ค่า”
กษัตริย์ ขุนนาง และเพื่อนร่วมชั้นต่างพากันชื่นชมคาเรน แต่เธอดูไม่สนใจและไม่คิดจะแสดงสเตตัสให้ใครดู
“โอ้ว!!!”
เสียงร้องดังครั้งที่3 คราวนี้เป็นเสียงชื่นชมเด็กสาวคนนึงที่งดงามไม่แพ้คาเรน
ชื่อของเธอคืออิจิโนเสะ ชิซุโนะ เธอเป็น1ใน2สาวงามประจำโรงเรียน ถ้าคาเรนเป็นสาวงามผู้เย็นชา ชิซุโนะก็เป็นดอกไม้งามที่ทุกคนหลงใหล
และเธอยังเป็น…
ตอนนี้เห็นความเปลี่ยนแปลงได้อย่างหนึ่ง คำถามของพวกนักเรียนได้เปลี่ยนไปแล้ว
ไม่ใช่คำถามเรื่องการอัญเชิญอีกต่อไป พวกนักเรียนอยากรู้ข้อมูลเกี่ยวกับโลกนี้อย่างเช่นสเตตัสและสกิล
มิลิอาเนีย โซฟี(ครูพยาบาล) ได้รับพรแสงศักดิ์สิทธิ์ อาชีพที่ได้รับคือนักบวชและค่าเติบโตคือ4ดาว
คัตสึรางิ เมกุมิ ได้รับพรคุณลักษณะ4ธาตุ อาชีพนักปราชญ์ ระดับพลังคือ4ดาว
ทาเคนากะ ยูมะ ได้รับพรอัศวินศักดิ์สิทธิ์ อาชีพคือนักดาบและนักบวช ระดับพลัง4ดาว
โอยามาดะ โชโกะ(ครูพละ) ได้รับพรโล่ อาชีพคือไนท์หรือที่เรียกว่าแท็งค์ ระดับพลัง4ดาว
แน่นอนพวกหมดอาลัยตายอยากก็มีเช่นกัน พวกเขากลายเป็นอากาศธาตุแล้วไปรวมตัวที่มุมห้อง มีคนที่เหม่อลอย คนที่คร่ำครวญ คนที่ยังยอมรับความจริงไม่ได้ และอีกมากมาย
ค่าสเตตัสของฉันถูกแสดงให้เห็นเหมือนคนอื่นๆ
ทุกคนพูดไม่ออกแม้แต่เพื่อนร่วมชั้น
"สเตตัสนี้มันอะไรกัน!?"
อย่าถาม
เสียงพึมพำที่น่ารำคาญดังขึ้นมา
“สุดยอด…เพิ่งจะเคยเห็นนี่แหละวะ”
“โคตรกระจอกเลย"
“นี่มันห่วยแตกยิ่งกว่าสไลม์อีก”
พวกชาวต่างโลกและแม้กระทั่งเพื่อนร่วมชั้นพากันดูถูกเขา
ในบรรดาคนต่างโลกที่ถูกอัญเชิญมา มี30กว่าคนที่จัดว่าเป็นพวก1หรือ2ดาว
"งั้นก็อัญเชิญพลาด"
"นี่เจ้าหญิงโรอานาทำพลาดงั้นเหรอ"
"อะไรฟะเนี่ย ขยะอย่างแกยังกล้ามายืนอยู่ตรงนี้อีกเหรอ ขยะแขยงชะมัด"
ตอนนี้เจ้ายูมะได้อาชีพผู้กล้าและแรงค์4ดาวจึงหยิ่งยโสขึ้นมาทันที
“เฮ้ย เมื่อกี้แกว่าไงนะทาเคนากะ”
เมื่อเจอร่างสูงใหญ่ของทามิน ยูมะก็ถอยกลับทันที
"ทุกท่านเงียบก่อน เราตัดสินใจแล้วว่าจะไม่นับเขาเป็นผู้กล้า"
ก็นึกอยู่แล้วว่าจะเกิดเรื่องทำนองนี้
“โรอาน่า…เป็นความผิดพลาดของลูกสาวข้าที่ทำให้พวกท่านผู้กล้าไม่พอใจ”
พวกขุนนางเริ่มพูดคุยเรื่องเจ้าหญิง
“แม้เธอจะเป็นเชื้อพระวงศ์แต่เป็นคนที่มีแค่1ดาว”
“ราชวงศ์ใช้การอัญเชิญได้เพียงครั้งเดียวแต่เธอทำให้สูญเปล่า”
“น่าอับอายจริงๆ”
ไอน์สังเกตว่าเจ้าหญิงโรอานากำลังร้องไห้ และแม้แต่เจ้าชายเจ้าหญิงที่เป็นพี่น้องก็หัวเราะเยาะเธอ
เขาตัดสินใจ ไอน์คว้ามือของเจ้าหญิงพาเดินออกจากห้อง
เธอร้องว่า”ท่านไอน์”
และเหมือนไม่มีใครสนใจที่1ดาวจะออกจากห้องประชุมไป
“ไอน์”คาเรนจะตามไป แต่…
“ท่านไซโจ คาเรน , มิยาโมโตะ ชินจิ และอิจิโนเสะ ซุซุเนะ เชิญทางนี้ครับ”
คาเรนได้ยินเสียงขัดจังหวะหันไป และก็เห็นทหาร แต่ทั้งชุดเกราะและออร่าที่แผ่ออกมาอันตรายกว่าทหารทั่วไปอย่างเห็นได้ชัด
เป้าหมายที่เชิญแค่พวกเธอ3คนที่มีแรงค์5ดาว คงต้องการพูดคุยแบบส่วนตัวแน่นอน
“เราเป็นคนจากเมืองหลวงแซงทัวรี่ อยากเชิญผู้กล้าทั้ง3ไปคุยเป็นการส่วนตัว
กษัตริย์และทหารก็ไม่พูดประท้วงอะไรเลย จากคำพูด ทหารพวกนี้ต้องถูกส่งมาจากเมืองหลวงแน่นอน
ในที่สุดคาเรนก็ยอมตามทหารกลุ่มนี้ไป
@@@@@@@@@
พวกเราเดินออกไปที่ระเบียง
"ขอโทษนะครับที่ถือวิสาสะพาตัวออกมา"ไอน์กล่าวขอโทษที่ไปแตะเนื้อต้องตัวเธอ
"ไม่หรอกคะ พวกเราต่างหากที่ต้องขอโทษที่เรียกพวกคุณมาตามอำเภอใจ ต้องขอโทษจริงๆค่ะ"โรอานากล่าว
"ไม่เป็นไรครับ ที่สำคัญกว่าช่วยบอกได้ไหมว่าจากนี้ไปจะเกิดอะไรขึ้นกับผม"
"จนกว่าผู้กล้าที่ถูกคัดเลือกจะได้รับการฝึกฝนเป็นเวลา3เดือน และคนจากต่างประเทศและองค์กรต่างๆจะมาเพื่อทาบทามผู้กล้าไปสังกัดตัวเอง"
เหมือนพวกแมวมองสินะ
"ว่าแต่ทำไมคุณถึงถูกเรียกว่าไร้ความสามารถ"
คำพูดเหมือนแทงใจดำเจ้าหญิง
"เพราะฉันเป็น1ดาวค่ะ"
"อะไรนะ?"
"โลกนี้ให้ความสำคัญกับจำนวนดาวค่ะ"
จำนวนดาวบ่งบอกถึงความคาดหวังของเทพต่อบุคคลนั้น
ยิ่งมีดาวเท่าไหร่ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
หรือพูดได้ว่าจำนวนของดาวจะบอกถึงคุณค่าของคน
ไม่ว่าจะชื่อเสียงหรือยศฐาบรรดาศักดิ์…ล้วนขึ้นอยู่กับจำนวนดาว
หากเกิดในชนบทที่มีการแบ่งแยกรุนแรง หรือเกิดในตระกูลขุนนางจะโดนฆ่าทันที
คนที่ถูกกดขี่ตลอดชีวิต นั่นคือ1ดาว
จำนวนดาวเกี่ยวพันกับความเร็วในการ”เติบโต” จึงปฏิเสธไม่ได้ว่าจำนวนดาวนั้นเท่ากับพรสวรรค์
ถ้าเอาตามนี้ก็แปลว่าพวกเทพไม่คาดหวังอะไรจากฉัน
ถ้ามีพรสวรรค์จะได้รับการดูแลเป็นพิเศษ ไม่ว่ามีภูมิหลังยังไง คุณจะอยากทำงานอะไรก็ได้แถมได้รับการสนับสนุนจากอาณาจักร
1ดาวจะไม่มีที่ยืนในสังคม พวกเขาจะไม่ได้รับคำชื่นชมไม่ว่าเขาจะเรียนเก่งหรือมีพรสวรรค์ด้านอื่น
ราชวงศ์ก็ไม่มีข้อยกเว้น เธอไม่มีตำแหน่งในสังคมและโดนเพิกเฉยจากทุกคน
"ถึงอย่างงั้นฉันก็อยากได้รับการยอมรับจากครอบครัว ดังนั้นฉันคิดว่าถ้าการอัญเชิญนี้สำเร็จ...."
"เดี๋ยว....ไม่ใช่ว่าการอัญเชิญต้องใช้เวทมนตร์เหรอครับ"
"การอัญเชิญเป็นปาฏิหาริย์ที่พระเจ้ามอบให้ราชวงศ์ ราชวงศ์ทุกคนสามารถใช้ได้1ครั้ง แต่สุดท้ายฉันก็ล้มเหลว คงเพราะหลักการเหมือนกับเวทมนตร์"
"ขอโทษนะค่ะที่ฉันเอาแต่พูดเรื่องตัวเอง"
"ไม่เป็นไรครับ"
"จะว่าไปแล้วบอกได้ไหมค่ะว่าท่านคาเรนเป็นคนแบบไหน"
ทำไมเธอเจาะจงถามเรื่องคาเรน
"ถ้าให้ผมพูดง่ายๆเลยก็คือเธอเป็นอัจฉริยะ"
การเรียน กีฬา ศิลปะการต่อสู้ รูปร่างหน้าตา และฐานะ เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เธอดูแลฉันดีมาก
“การพึ่งพาคนอื่นมากเกินไป ไม่สำคัญว่าจะล้มเหลวกี่ครั้ง แค่เรียนรู้ทีละนิด ฉันคิดว่าการได้เรียนรู้ความผิดพลาดสำคัญกว่า ทำไมคุณไม่ตัดสินใจด้วยตัวเองเพื่อจะไม่ต้องเสียใจ”
“ฉันดีใจที่คุณช่วยพาฉันออกจากที่นั่น ฉันได้รับความช่วยเหลือโดยความอ่อนโยนของท่านไอน์ ดังนั้น…ขอให้ท่านฟังหัวใจตัวเองนะคะ”
ความคิดเห็น