คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : PROLOGUE(3) - The End of God Era(50%)
เทอร่ามีอายุขัยยืนยาวนับร้อยปีด้วยพลังแห่งกาลเวลาที่ได้จากโครนอส เขาได้ถูกซุสเชื้อเชิญให้ขึ้นไปเป็นเทพโอลิมปัสเหมือนอย่างเพอร์ซีอุสหรือเฮอร์คิวลิสแต่เขาปฎิเสธ แต่ได้ขอให้ซุสมอบความเป็นเทพให้กับบุตรสาวตนกับอโฟรไดรฟ์แทน ซึ่งซุสก็ยินยอมตามนั้น
อย่างไรก็ตามเทอร่าได้ทำภารกิจสร้างความดีความชอบให้โอดิน มหาเทพแห่งแอสการ์ดจึงเสนอตำแหน่งบุตรบุญธรรมของตนและมีอำนาจเทียบเท่าเจ้าชาย
แอสการ์ดถือเป็นที่ที่มีความสำคัญส่วนหนึ่งของสวรรค์เลยก็ว่าได้ ต้นไม้ที่งดงามที่ปลูกกันโดยทั่วไปในโอลิมปัสนั้นก็มาจากอัสการ์ดทั้งสิ้น เทพสำคัญๆหลายองค์ก็ประทับอยู่ในที่แห่งนี้ สรรพสัตว์น้อยใหญ่อาศัยอย่างสงบร่มเย็น เหล่าทวยเทพทั้งชายและหญิงต่างออกมาร้องเพลงเต้นรำ แต่ก็มีเพียงเทพระดับต่ำและกลางเท่านั้นส่วนเทพระดับสูงเกือบทั้งหมดนั้นไม่ได้อยู่ในแอสการ์ดในเวลานี้เพราะต้องไปทำภารกิจอะไรบางอย่างกับเทพของโอลิมปัส กฎระเบียบอันเข้มงวดจึงดูผ่อนคลายลง งานเลี้ยงกลางแจ้งจึงถูกจัดขึ้นเพื่อให้เทพพักผ่อนตามที่มหาเทพโอดินได้ทรงอนุญาตไว้
ธอว์ โลกิและเหล่าอัศวินที่ติดตามต่างเข้ามาในงานนี้ด้วยส่วนหนึ่งก็มาตามคำเชิญของเทพชั้นผู้ใหญ่ แต่หลักๆแล้วเขาก็เข้ามาดูแลความปลอดภัยเพราะช่วงเวลาแบบนี้มักมีกลิ่นที่ไม่ดีเสมอ
“คลายเครียดๆท่านพี่ อย่ากังวลมาก พวกเราก็คอยดูอยู่ด้วย”โลกิเอ่ยเตือนธอว์ที่จะเข้าทำงานเกินเวลาอีกแล้ว ทำให้อัศวินหนุ่มรู้สึกตัวที่เผลอทำงานมากเกินไปอีกแล้ว เขาพยักหน้าและหยิบเครื่องดื่มสีอำพันที่เหล่าคนรับใช้ของเทพนำมาเสิร์ฟถึงที่
“นี่มันสุราชั้นดีที่เทพเฟรย์ทรงประทานมานี่นา หากลองไปเทียบกับท่านไดโอนีซุส เทพเหล้าองุ่นแห่งโอลิมปัส ท่านว่าใครจะรสชาติดีกว่ากัน...”โลกิกล่าวถามอาเธอร์อย่างขบขัน แต่ธอว์กลับคิ้วขมวดในทันทีที่ยิน
“เจ้าไม่ควรพูดเช่นนั้น...ก็รู้อยู่ว่าเหล่าเทพเจ้าไม่ชอบให้ใครมาเปรียบเทียบหากท่านพ่อได้ยินเข้า เจ้าจะไม่เหลือร่างให้พูดพล่อยๆแบบนี้”ธอว์กล่าวกับน้องชายของตนอย่างจริงจัง
“ฮ่าๆ ข้าล้อเล่น...เทพทั้งสองไม่รู้หรอกน่า”โลกิกล่าวอย่างไม่กลัวเกรง เขาเดินไปหยิบอาหารมาทานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนเทพเจ้าสายฟ้าถึงกับส่ายหน้าให้กับความกล้าจนกลายเป็นบ้าบิ่นของน้องตัวเอง
งานเลี้ยงถูดจัดขึ้นมาอย่างยิ่งใหญ่มีเทพชั้นสูงบ้างประปรายอาทิ เทพเฮสเทีย เทพกัญญาแห่งเตาไฟและเหล่าเทพเกรซ ได้แก่ เทพธิดาอะเกลอา เทพธิดายูฟรอสินี และเทพธิดาธาไลอา หากเปรียบเทพมิวส์คือผู้สรรสร้างเสียงดนตรีและบทประพันธ์อันไพเราะกินใจแล้ว เทพธิดาเกรซทั้งสามก็เป็นราชินีแห่งเสียงเพลงที่จะนำพาความสุข สนุกสนานมาสู่ผู้สดับฟัง งานเลี้ยงใดมีพวกพระองค์อยู่งานเลี้ยงนั้นคือความสุขสูงสุด ยามที่พระนางทั้งสี่(เทพธิดาเฮสเทียและเทพธิดาเกรซ) เดินย่างก้าวไปที่ใดก็เหมือนกับสวรรค์ทรงประทานความงดงามที่ยากจะละสายตาออกไปได้ เป็นความงามที่ไร้ที่ติมากกว่าสิ่งใด
และข้างกายพวกเธอคือเทอร่า น้องชายบุญธรรมซึ่งตอนนี้กำลังยืนข้างเฮสเทียที่กินจานอาหารอย่างไม่มีคุณสมบัติกุลสตรี แต่เธอก็เป็นแบบนี้จนทุกคนชินแล้ว
"เฮสเทีย"ยูฟรอสินีเตือน เพื่อนเธอช่วยให้เกียรติสถานที่หน่อยได้ไหม
"อะไรล่ะ ข้ากำลังอร่อยเลย"เฮสเทียกินข้าวเต็มปากไม่สนใจอย่างอื่น
"ท่านเฮสเทีย ไปเต้นรำกันไหมครับ"
"โอ๊ะ ได้สิเทอร่าคุง"เฮสเทียยิ้มสดใสและรีบเช็ดปากให้สะอาด ก่อนเทอร่าจะพาเฮสเทียไปฟลอเต้นรำ
ในขณะนั้นเฮสเทียกอดแขนเทอร่าผ่านหน้าธิดาองค์นึง เทอร่ายิ้มให้เช่นเดียวกับเฮสเทีย
"สวัสดีจ๊ะไอริส"เธอมองคนที่อาจจะเป็นลูกสะใภ้เธอ
"ท่านพ่อ เทพเฮสเทีย"ไอริสและหญิงสาวข้างกายก้มหัวลงขณะผ่านไป
เหล่าเทพหนุ่มทั้งหลายมองครึ่งเทพด้วยความอิจฉาริษยา ทุกคนต่างรู้ว่าอโฟรไดรฟ์เป็นคนรักของเทอร่าตั้งแต่สมัยสงครามกรุงทรอย และช่วงหลายร้อยปีนี่เขาก็ใกล้ชิดกับเฮสเทียมาก จนเชื่อกันว่าพวกเขาคงจะมีลูกกันในอีกไม่ช้า
ธอว์จ้องมองทั้งคู่เต้นรำ ใบหน้าร่าเริงของเทพผมดำและหน้าอกซาลาเปาช่างยั่วยวนเหลือเกิน และอิจฉาน้องบุญธรรมที่ได้เธอไปครอง
“ข้าหลงรักพระองค์...”ธอว์ไม่ต้องหันไปมองว่าใครช่างบังอาจหลบหลู่เหล่าเทพธิดาผู้สูงศักดิ์นี้ ย่อมมีคนเดียว
“ข้าขอล่ะ...ถ้าเจ้ายังปากแบบนี้ข้าจะจับเจ้าขังคุกจริงๆ”ธอว์หันมาหาโลกิด้วยสายตาที่ไม่พูดเล่นอีกต่อไป
ด้านคนปากไม่ดีเมื่อเห็นว่าพี่ชายเริ่มที่จะไม่พอใจตนมากเกินไปก็ยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้
“โอเคท่านพี่...ฉันจะไม่พูดแล้ว...จริงๆนะ”เขาต้องย้ำอีกครั้งเพราะเหมือนว่าพี่ชายจะเริ่มไม่เชื่อคำพูดของเขาไปเสียแล้ว
"ใช่ เหมือนที่เจ้าพูดมาเป็นพันครั้ง"ธอว์พูดเย้ยหยัน จะให้เชื่อเทพเจ้าแห่งการหลอกลวงเนี่ยนะ
ด้านหลังของพระองค์ยังมีอนุเทพธิดาองค์เล็กๆติดสอยห้อยตามามากมาย เป็นอาหารตาให้กับบรรดาเทพหนุ่มๆให้หัวใจพองโต เพราะเทพธิดาทั้งสี่พระองค์นั้นสูงส่งเกินกว่าที่จะอาจเอื้อม หลายตนจึงหาหญิงสาวที่ฐานะไม่ใช่ปัญหาของพวกเขานั่นเอง
เทพเฮสเทียและเทพเกรซนั้นไม่ถือสาในเรื่องนี้ การที่เทพธิดาของตนจะรักใคร่ชอบพอใครก็ย่อมสามารถทำได้ แต่ก็ต้องปฎิบัติตามกฎแห่งสวรรค์ไม่ทำตัวให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของสวรรค์และพระองค์
“ฮีบี...หนุ่มๆมองเจ้าตาแทบจะถล่นออกมาแหนะ น่าอิจฉาเจ้าจริงๆ” เทพธิดาตนหนึ่งกระซิบข้างหูเพื่อนสาวที่ตอนนี้เชิดหน้าอย่างมั่นใจในความงดงามของตนเอง
“แน่นอนสิ...คนอย่างข้า พวกเทพหนุ่มพวกนั้นต้องมาเรียงแถวให้ข้าได้เลือก”ดวงตาของหล่อนฉายแววหญิงเจ้าเล่ห์และเจนโลกอย่างที่สุด เพื่อนสาวที่ได้ยินดังนั้นก็แอบเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ เป็นที่รู้กันว่าฮีบีนั้นเป็นเทพธิดาที่งดงามแต่มีนิสัยที่ร้ายกาจและวางตัวเป็นเหมือนเทพชั้นสูงทั้งที่ฐานะของตนก็ไม่ได้ต่างไปกับคนอื่นๆที่ยืนยู่ข้างๆ เพียงแต่ บิดามารดาของหล่อนเป็นถึงเทพซีอุส และเทพเฮรา ราชาและราชินีแห่งสวรรค์ ความเป็นจริง สวรรค์มิใช่ว่าเป็นลูกเทพที่สูงส่งจะสามารถสั่งคนอื่น หรือมีอำนาจเหนือผู้อื่น หากไร้ซึ่งความสามารถ เทพองค์นั้นก็จะไม่มีความหมายอะไรในทันทีเหมือนกับฮีบี ที่ทำหน้าที่เป็นเพียงคนรินสุราให้กับเทพซีอุสผู้เป็นบิดาเท่านั้น
เทพธิดาไอริส ผู้ส่งสารแห่งเทพเจ้าเหลือบตามองด้วยหางตาอย่างรังเกียจ นี่ถ้าฮีบีไม่ใช่บุตรีของมหาเทพแล้วล่ะก็อย่าหวังว่าจะมีเทพองค์ใดยอมติดตามเลย พวกนั้นก็ไม่รู้คิดอะไร คอยประจบประแจงหล่อนจนข้ามหัวคนอื่นไปหมด
“อ้าวไอริส...เพื่อนรัก เจ้าไม่ลองมองหาหนุ่มๆมาให้ชื่นหัวใจหน่อยเหรอ...”ฮีบียิ้มหยันเพื่อนอีกคนหนึ่งของตน เพราะรู้ว่าเทพธิดาองค์นี้ไม่สนใจเรื่องบุรุษแม้แต่น้อย
“ไม่ล่ะฮีบี...ข้าเป็นคนมีงานมีงาน หากเอาเวลาไปคิดเรื่องพรรณนั้น เกรงว่าสมองของข้ามันจะกลวงโบ๋ไม่มีอะไรนอกจากจะจ้องจับผู้ชายดีๆไปทำสามี...ไปกันเถอะเฟดรา”ไอริสตอบฮีบีเสียงเรียบและบอกนางอัปสรที่ติดตามเธอแล้วเดินจากไป คำพูดที่ฟังยังไงก็กระทบเข้าคนถามเต็มๆ ทำเอาคนที่อยู่รอบข้างแอบสะใจกันถ้วนหน้า ฮีบีกระทืบเท้าอย่างขัดใจและโมโหเป็นอย่างมากที่โดนด่ามาแบบนี้
“จำเอาไว้นะไอริส...ยัยครึ่งเทพ ข้าจะต้องเฉดหัวเจ้าออกจากโอลิมปัสให้ได้และจะทำให้เจ้าเจ็บจนกระอักเลือดเลยคอยดู!!”
“ท่านไม่น่าไปยั่วท่านฮีบีเช่นนี้ พระนางอาจจะเป็นอันตรายได้”เฟดรากล่าวอย่างเป็นกังวลหลังจากที่ลับสายตามาฮีบีมาไกลแล้ว
“ได้ได้คิดมากไป...มหาเทพซุสและพระนางเฮรารู้ดีว่าบุตรีของพระองค์นั้นเป็นอย่างไร พระนางขอให้ข้าช่วยเหลือนางเท่าที่ทำได้ แต่นางตั้งแง่อิจฉาข้าจนไม่รับอะไรทั้งสิ้น การที่เธอโดนแบบนี้ก็ย่อมสมควรแล้ว...”เทพธิดาไอริสกล่าวกับนางอัปสรของหล่อน
“ว่าแต่เจ้าเฟดรา...ไม่สนใจหนุ่มๆในงานนี้บ้างเลยเหรอ ข้าว่าพวกเขามองเจ้าเยอะกว่าฮีบีเสียอีกนะ”เทพธิดาไอริสกล่าวแซวเฟดรา เป็นอย่างที่นางบอกทุกอย่าง เทพหนุ่มที่ฮีบีเข้าใจว่ามองตนนั้นแท้จริงแล้วมองมายังเทพธาไอริสและนางอัปสรอย่างเฟดรามากกว่า ไม่รู้ว่าฮีบีคิดไปทำนองนั้นได้อย่างไร หญิงสาวที่ได้ฟังดังนั้นก็หน้าแดงซ่านและตอบปัดอย่างขัดเขิน
“ข้าเป็นแค่นางอัปสรชั้นต่ำ...ถึงมีใครมารักมาชอบพวกเขาก็ไม่ให้ข้าเป็นภรรยาเอกหรอกคะ”คำพูดที่ฟังดูเหมือนน้อยใจนั้น น้ำเสียงกลับไม่เป็นแบบนั้น เฟดราเข้าใจดีถึงระบบชนชั้นในสวรรค์หากตระกูลเทพต้องแปดเปื้อนย่อมไม่ใช่สิ่งที่ดี นางอัปสรที่ติดตามเทพธิดาไอริสผู้สูงศักดิ์ได้เป็นภรรยารองของเทพได้ก็ถือว่าเป็นบุญมากแล้ว
“เอาอีกแล้ว...เฟดรา” ไอริสส่ายหน้าอย่างอ่อนใจกับความคิดของน้องสาวลับๆของเธอ ความงดงามตามแบบผู้หญิงที่ดีงามทเป็นที่ประจักษ์ต่อเทพธิดาอองค์อื่นๆไปทั่ว จนนางได้รับคำชมมากมายว่าอบรมนางอัปสรได้ดี จนพวกเขาส่งตัวนางอัปสรส่วนตัวมาฝึกมารยาทกับเธอมากมาย แต่ไอริสเองก็ทรงทราบว่าเฟดรานั้นไม่เพียงแต่สวยภายนอก ทั้งภายในก็งดงามไร้ที่ติ ความกล้าหาญที่เกินหญิง ความฉลาดที่ซ่อนอยู่ ทำให้พระนางรู้ว่า เฟดรานั้นเหมาะที่จะเป็นภรรยาเอกของเทพยิ่งกว่าใคร
“ข้าคิดเอาไว้ว่าหากใครมาขอเจ้า ข้าจะต้องถามก่อนว่า เขาจะให้เจ้าเป็นภรรยาเอกหรือไม่ ถ้าบอกว่าไม่ละก็ต่อให้งามหรือเก่งแค่ไหนก็หมดสิทธิ์ดีไหม...” ไอริสพูดอย่างติดตลก
“ข้าไม่พูดกับท่านแล้ว...เอาเป็นว่าข้าจะไปหยิบอาหารและเครื่องดื่มไปให้ท่านดีกว่า ฝากพวกเธอดูแลพระนางด้วยนะจ๊ะ”เฟดราแสร้งทำหน้ายุ่งและกล่าวกับนางอัปสรรุ่นน้องให้อยู่กับเทพไอริสในขณะที่เธอไปหยิบอาหาร
“คะ...” นางอัปสรตนอื่นๆย่อตัวรับคำสั่งอย่างว่าง่าย
หลังจากที่ฮีบีโดนไอริสตอกกลับอย่างแรงก็เดินไปที่ซุ่มสุราและหยิบขึ้นดื่มอย่างชำนาญเพื่อดับอารมณ์ของตัวเอง บรรดาพวกช่างประจบก็ตามมาเอาใจทั้งอาหารคาวหวานมากมาย แต่เธอก็ปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย
“โถ่...อย่าอารมณ์เสียไปสิจ๊ะฮีบี ไอริสไม่ได้ว่าเธอเสียหน่อย” เทพธิดาองค์หนึ่งเอ่ยขึ้นมา ทำให้ฮีบีหันไปวีนใส่อย่างไม่ไว้หน้า
“ถ้าคิดจะไปชมมันละก็ไสหัวไปหานางซะสิ...มายืนบื้ออยู่ตรงนี้ทำไมนังโง่!!”
คนถูกด่าชักสีหน้าอย่างไม่พอใจและเตรียมจะโวยกลับแต่เพื่อนคนอื่นๆมาลากออกไปก่อนเพื่อไม่ให้เกิดเรื่อง
“เอาน่า...ฮีบี อย่าไปคิดถึงมัน ประเดี๋ยวพระนางเฮสเทียก็มาเห็นกิริยานี้ของเจ้าหรอก จำไม่ได้เหรอที่พระนางเฮราบอกเจ้าไว้ หากเจ้าก่อเรื่องอีกพระนางจะลดขั้นของเจ้ากลายเป็นเทพธรรมดาทั่วไป และหากเจ้าไปมีเรื่องกับเทพคนโปรดอย่างเทพไอริส เจ้าคงไม่วายถูกลดเป็นอนุเทพธิดาแน่ๆ หรือถ้าแย่กว่านั้น นางอัปสรชั้นต่ำ...” เทพธิดาองค์หนึ่งที่นิ่งที่สุดในกลุ่มกล่าวเตือนสติเพื่อน (หวังผล) อย่างใจเย็น
“อย่ามาหาว่าท่านแม่จะลดข้าถึงขนาดนั้นข้าไม่เชื่อ” ฮีบีเริ่มตั้งสติได้และพูดปลอบใจตัวเอง
“ฮีบี...เจ้าก็รู้อยู่แก่ใจว่าพระนางเฮราทรงเป็นคนยังไง อย่าได้สร้างปัญหา...เชื่อข้า” ฮีบีที่ได้ฟังดังนั้นก็ฮึดฮัดและหันหน้าหนี ซึ่งกับให้เธอพบกับอัศวินรูปงามที่คุยเล่นอยู่กับเพื่อนๆอย่างอารมณ์ดี ด้วยเครื่องแต่งกายและรัศมีเทพที่เจิดจรัสทำเอาเธอลืมเลือนศัตรูหมายเลขหนึ่งไปชั่วขณะหนึ่ง
เหล่าเทพธิดาองค์อื่นๆก็มองดูท่าทางของฮีบีอย่างสงสัยก่อนที่จะมองไปยังทิศที่หล่อนมองอยู่ และก็พากันเบ้หน้าอย่างเอืมระอา เธอผู้นี้เป็นธิดาแห่งราคะหรืออย่างไรกันนะ
“เจ้าสนใจท่านธอว์อย่างนั้นหรือ” เทพธิดาคนเดิมแม้จะกระดากที่จะพูดเพราะทำให้เธอเหมือนกับพวกแม่เล้าแต่ก็ต้องทำเพื่อผลประโยชน์ในอนาคต
“เขาคือเจ้าชายแห่งแอสการ์ดงั้นหรือ...ทำไมถึงได้สง่างามเช่นนี้”ฮีบีเฝ้ามองอย่างหลงใหล ความจริงหากนางสนใจกิจการบ้านเมือง ทำงานในโอลิมปัสเสียบ้างไม่ใช่มัวแต่รักสวยรักงามและทอดสะพานให้ผู้ชายแล้วละก็ เทพเจ้าสายฟ้าองค์นี้ที่วันๆมัวแต่ทำภารกิจและรักษาความปลอดภัยอย่างแข็งขันและเป็นที่หมายปองของสาวๆ (ที่รู้จักทำงาน) ก็คงไม่โชว์โง่ให้เทพธิดาอย่างพวกเธอดูถูกในใจได้หรอก
ฮีบีไม่รอช้ารีบเร่งเข้าไปทำความรู้จักกับเจ้าชายแอสการ์ดทันที จนเทพธิดาคนอื่นๆถึงกับตกใจ เพราะไม่คิดว่าเธอจะกล้าถึงเพียงนี้
“ข้าอายคนอื่น...ที่ต้องมาตามยัยร่านผู้ชาย” เทพธิดาคนหนึ่งกล่าว
“พอเถอะ...ตามเธอไปดีกว่า...เดี๋ยวเจ้าหล่อนจะวีนที่ไม่เห็นพวกเรา”เทพธิดาที่คิดว่าเป็นหัวหน้ากลุ่มให้กำลังใจเพื่อนๆและตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ท่านธอว์คะ...” เสียงใสที่ฟังดูเหมือนพยายามดัดเสียงดังขึ้นด้านหลังของชายหนุ่ม ธอว์ผู้สง่างามหันไปตามเสียงเรียก และก็ต้องลอบแปลกใจที่เห็นเทพธิดาที่ดูงดงามอย่างเติมแต่งยืนยิ้มอย่างเอียงอายแต่สายตาของหล่อนกลับเชิญชวนได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ท่านเรียกข้าหรือ...”ธอว์ถามอย่างไม่มั่นใจนัก โลกิและเพื่อนคนอื่นๆต่างมองหน้ากันเหมือนรู้ๆกันอยู่ถึงเทพธิดาองค์นี้
“ใช่คะ...ข้าอยากจะทักทายท่าน เพราะข้าไม่ค่อยได้เข้าสังคมเท่าไร ผู้คนก็รู้จักไม่มาเกรงว่าจะถูกรังแก เห็นพวกท่านเป็นอัศวินน่าจะเป็นเพื่อนข้าในวันนี้ได้”
ฮีบีนั้นมองไม่เห็นไอริสที่บังเอิญยืนอยู่หลังต้นไม้ใหญ่แถวนั้น และเมื่อเธอได้ยินเสียงของคู่อริก็หันไปในทันที และต้องมองฮีบีอย่างอดทึ่งไม่ได้ ‘ฮีบี...เธอไปเอามารยาผู้หญิงมนุษย์มามากเกินไปแล้วมั้ง’
ทั้งเทพธิดาที่ตามติดมาและเหล่าอัศวินที่ได้ยินต่างรู้สึกเป็นสิ่งเดียวกันว่า เธอเล่นละครได้เนียนมาก ถ้าหากไม่รู้จักเธอมาก่อนคงเชื่อไปแล้ว แต่อัศวินหนุ่มๆนั้นคิดที่ต่างจากเทพธิดาองค์อื่นๆเล็กน้อย นั่นคือ เทพธิดาที่ ‘ง่าย’ ที่สุดในโอลิมปัส
ธอว์แม้จะไม่เคยคบกับใครมาก่อน แต่ก็ไม่ได้โง่นัก เขาเองก็พอแยกออกว่าจุดประสงค์ของหญิงตรงหน้าคืออะไร ตอนแรกจะเดินเลี่ยงไปแต่โลกิมากระซิบที่หูว่าเป็นธิดาของมหาเทพซุส ทำให้เขาต้องยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ และจำต้องเป็นเพื่อนคุยให้กับฮีบีไปในทันที
ไม่ว่าธอว์ไปที่ใด ฮีบีก็ตามติดเขาไปทุกที่ ทำเอาชายหนุ่มอึดอัดไม่น้อย แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ โลกิถ้าจะช่วยก็ย่อมได้ แต่เขาเห็นว่าเป็นโอกาสอันดีที่พี่ชายจะได้รู้จักกับผู้หญิง แม้คนแรกจะดู ‘ช่ำชอง’ มากไปหน่อย แต่ก็ถือว่าเป็นรางวัลพิเศษก็แล้วกัน
“ข้าอยากจะลองทานผลไม้ชิ้นนั้นดู ท่านธอว์...ท่านช่วยหยิบให้ข้าหน่อยสิ” เชอรี่เชื่อมหวานฉ่ำอยู่ดีๆก็กลายเป็นข้ออ้างให้ฮีบีทอดสะพานให้อัศวินหนุ่มอย่างงงๆ เขาไม่อยากปฎิเสธอิสตรีจึงยื่นมือไปหยิบออกมาหนึ่งจาน
ฮีบีเห็นดังนั้นก็แอบยิ้มในใจแผนของเธอนั้นกำลังไปได้ดี เธอเหลือบตามองกระโปรงสีครีมของเธอซึ่งมีเข็มกลัดทองช่วยดึงชุดไม่ให้ลากลงยาวกับพื้นเพื่อไม่ให้ยาวเกะกะ แต่สิ่งนั้นแหละที่เธอต้องการ ฮีบีค่อยๆปลดเข็มกลัดออกแล้วปล่อยให้กระโปรงยาวลากพื้น จากนั้นก็แสร้งทำเป็นเหยียบชายกระโปรงและล้มลงเข้าสู่อ้อมกอดของอาเธอร์ตามแผน (เน่ามาก) และแผนทุกอย่างคงจะสมบูรณ์แบบหากบังเอิญไม่เกิดเรื่องขึ้นก่อน
"เพล้ง!!!!!"
“กรี๊ด....!!! ร้อนๆ ร้อนเหลือเกิน....” ฮีบีล้มลงกับพื้นจากชายเสื้อของตนเองอย่างหมดท่าอีกทั้งตอนที่เธอแสร้งทำเป็นเหยียบชายกระโปรง ก็หันไปจนชนกับคนที่อยู่ด้านหลังซึ่งถือน้ำชาร้อนๆและขนมหวานหอมๆเดินเข้ามาพอดีจึงหกเลอะลวกท่อนแขนของฮีบีเต็มๆ คนที่ถือมานั้นถึงกับตะลึงเพราะไม่คิดว่าเทพธิดาองค์นี้จะมาชนเธอแบบนี้ทั้งที่เธอกับฮีบีก็อยู่ห่างกันมาก ทำไมถึงหกล้มได้ไกลมาโดนเธอถึงตรงนี้ได้ ระยะห่างสามเมตรสาบานว่ามันก็มากพอที่จะพ้น
ฮีบีลอบแขนอย่างเจ็บปวดก่อนตวัดสายตามามองคนที่บังอาจทำร้ายเธอ เมื่อเงยหน้าขึ้นก็ยิ่งเดือดเป็นร้อยเท่าพันเท่าเพราะคนที่ทำเป็นแค่นางอัปสรชั้นต่ำอีกทั้งยังเป็นนางรับใช้ของศัตรูเธออีกด้วย นางเฟดรา!!!
“แก...!!!” ฮีบีลุกขึ้นอย่างโมโหก่อนที่จะยกฝ่ามือขึ้นตบอย่างแรงด้วยอัดพลังเวทแสงและเป็นเทพชั้นสูงจึงทรงอานุภาพ เฟดราเห็นดังนั้นจึงพยายามสร้างเวทขึ้นป้องกันแต่ด้วยเวทของเธอสู้เวทของฮีบีไม่ได้ จึงทำให้เธอกระเด็นไปชนเก้าอี้ของแขกจนพังยับและกระอีกเลือดออกมาอย่างสาหัส
ฮีบียังคงไม่พอใจแค่นั้นเธอถลาเข้าไปหมายจะโจมตีเฟดราอีกครั้งแต่ก็ถูกคนมาขวางไว้เสียก่อน
“ท่านจะทำอะไรท่านฮีบี...”ธอว์จับมือเรียวที่ผนึกเวทไว้อย่างรุนแรงระดับที่สามารถสังหารคนอื่นได้อย่างทันท่วงที สายตาของธอว์แข็งกร้าวอย่างน่าสะพรึง เขาเป็นหนึ่งในคนที่รู้ความลับเล็กๆของนางอัปสรคนนี้
“จะเกินไปแล้วนะ...ฮีบี” ไอริสรีบรุดเข้ามาขวางฮีบีอีกแรง
เทพธิดาสาวเงยหน้าขึ้นก่อนที่จะเหยียดยิ้ม
“งั้นเหรอไอริส...ข้ามันมากไปแต่ก็ยังดีกว่าหมาลอบกัดที่อิจฉาข้า จนต้องส่งลูกหมา! มากัดอย่างนี้ใครมันแย่กว่ากันล่ะ”
“ข้าคิดว่าเจ้าคงเข้าใจผิด...ข้าไม่คิดที่จะทำอะไรต่ำๆแบบนั้น...เพราะหากข้าเอาจริง เจ้าตายไปนานแล้วไม่ต้องรอให้เจามาด่าข้าอยู่ตรงนี้หรอก” ไอริสดวงตาลุกวาวอย่างน่ากลัว ไอเวทที่แผ่กดดันออกไปนั้นทำให้เทพต่างๆหยุดกิจกรรมและถอยห่างออกจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว เพราะการที่เทพต่อสู้กัน มันจะไม่จำกัดวงอยู่แค่พื้นที่แคบๆอย่างแน่นอน
“กรุณาใจเย็นๆด้วยครับ...ท่านไอริส”ธอว์รีบเข้ามาห้ามเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่เลวร้ายลงไปอีก เขาให้เหล่าอัศวินแยกเทพธิดาที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองออกจากกัน นางอัปสรของแต่ละฝ่ายออกมากันนายของตนและจ้องตากันอย่าไม่เป็นมิตร เทพไอริสหลับตาลงเพื่อข่มความโกรธก่อนที่จะเดินไปหาเฟดราที่บาดเจ็บหนัก
“เฟดราเจ้าเป็นไงบ้าง...” ไอริสถามอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะใช้พลังเวทฟื้นฟูร่างกายให้เฟดรา ผู้บาดเจ็บถูกพยุงขึ้นมาอย่างอ่อนล้าปกติเธอใช้เวทมนต์เพื่อการรับใช้ ไม่ใช่เพื่อการต่อสู้อีกทั้งยังเป็นแค่นางอัปสรที่เป็นคนรับใช้ มีหรือจะต่อกรกับเทพระดับฮีบีได้
“ท่านธอว์...ข้าปวดแสบปวดร้อนไปหมด...ไอริสกับนางอัปสรชั้นต่ำนั่นมันรวมหัวกันทำร้ายข้า ข้าสั่งสอนมัน ข้าไม่ผิดนะ” ฮีบีเข้าไปเกาะท่อนแขนของธอว์และรีบฟ้องสิ่งที่ตนเองโดนกระทำ แต่ทุกคนในที่นั้นกลับไม่เห็นด้วย
“เกิดอะไรกันขึ้น...”
ความเงียบสงัดเข้ามาเยือนงานสังสรรแหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนเมื่อเทพผู้ทรงอำนาจทั้งสี่และวีรชนผู้ยิ่งใหญ่ปรากฎกายขึ้น รัศมีแห่งเทพผู้สูงศักดิ์ทำให้เหล่าเทพชั้นผู้น้อยต้องคุกเข่าลงโดยดุสดี ธอว์รีบคุกเข่าลงในทันทีด้วยฐานะที่ต่ำกว่าแม้ตนเป็นเจ้าชาย ไอริส โลกิ รวมถึงเทอร่าด้วย
เทอร่าโดนเฮสเทียจับแขนให้ลุกขึ้นมา เขาได้รับอนุญาติให้ลุกคนเดียว แต่ฮีบีที่รีบเข้าไปหาพี่ต่างมารดาอย่างเทพเกรซกับป้าอย่างเฮสเทียเพื่อให้เอาเรื่องกับเทพไอริส
“ท่านพี่ ท่านป้าคะ...เฮือก!!”ฮีบีวิ่งเข้าไปหาอยู่ดีๆก็สั่นสะท้านสะท้านไปทั้งร่างเหมือนมีแรงกดดันมหาศาลกดร่างของเธอจนทรุดลงเหมือนกับคนอื่นๆ
ทุกคนมองดูเด็กหนุ่มผมสีฟ้าดวงตาสีเหลืองทอง
“เจ้าเป็นเพียงเทพเล็กๆมีสิทธิอันใดที่จะมาเกาะแกะเทพเฮสเทียผู้สูงศักดิ์ได้ด้วยหรือ”เทอร่ากล่าวอย่างใจดี ใบหน้ายิ้มแย้มที่ใครๆก็ต่างลงความเห็นว่าเขาเป็นชายที่อบอุ่นในรอยยิ้มและการกระทำ แต่บัดนี้การกระทำกับตรงข้ามกับใบหน้ายิ้มแย้มนั่นเสียแล้ว
“ข้าเป็นบุตรีของเทพซุสนะ ไอ้มนุษย์ครึ่งเทพอย่างเจ้ากล้าทำกับข้าแบบนี้ได้ยังไง!!!” ฮีบีตวัดสายตาขึ้นมองเทอร่าอย่างไม่กลัวเกรง คราวนี้เทพธิดาที่ติดตามไม่กล้าปกป้องอีกแล้ว เพราะการทำแบบนี้อาจทำให้ถึงคาดได้
“และเจ้ารู้ไหมว่าภรรยาข้าเป็นหนึ่งในสิบสองสภาโอลิมปัส ข้าเป็นลูกชายบุญธรรมของเทพโอดิน ฐานะข้ามีสิทธิลงโทษเทพที่ไม่อยู่ในสภาได้ทุกตนไม่มีข้อยกเว้น และไม่มีใครเอาผิดข้าได้ฮีบี...ต่อให้ซุสหรือเฮรามาเองก็ช่วยชีวิตเจ้าไม่ได้...ถ้าข้าอยากได้ชีวิตของเจ้า ข้าก็ต้องได้!!!”
ตัวเทอร่ามีออร่าเพลิงทมิฬแผ่ออกมา ในมือเขปรากฎหอกแห่งยมโลกและแผ่ออร่าของเอเรสติกัล เทพแห่งยมโลกในสมัยโบราณออกมาสั่นสะเทือนดินแดนแอสการ์ด
เปรี้ยงงง!!!
ความกดดันที่แผ่พุ่งออกมาสร้างความตื่นกลัวให้กับเทพในงานอย่างมาก ทุกคนก้มหัวมองพื้นดินอย่างสั่นเทาด้วยกลัวอาญา ฮีบีก็ถึงกับหน้าซีดปากสั่นไม่กล้าพูดอะไรอีก เทพเกรซทั้งสามถอนหายใจเฮือกให้ก่อนที่จะร้องเพลงออกมาเพื่อคลายความกดดันนี้
หากแรงกดดันของเทอร่าเป็นดั่งไฟแล้ว เสียงเพลงของเทพเกรซทั้งสามก็เปรียบดั่งสายฝนที่ดับร้อน
"เทอร่า"เฮสเทียจับไหล่คนรักเธอ
เทอร่ามองเทพทั้ง4นิ่งก่อนที่หลับตาลงเพื่อข่มความรู้สึกไม่นานทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ
“รบกวนพวกท่านจริงๆเฮสเทีย ท่านเทพเกรซด้วย...”เทอร่ากล่าวขอบใจคนรักของเขาและเพื่อนเธอ
“มิได้เทอร่า...เรื่องนี้เจ้าไม่ผิด”เฮสเทียกล่าวอย่างใจเย็นก่อนที่จะกล่าวถามหลานสาวที่สั่นกลัวเหมือนลูกนกปีกหักดูน่าสังเวทมากนัก
“เงยหน้าขึ้นซะ...ฮีบี หลานข้า เทพธอว์ ไอริส และเจ้าด้วยนางอัปสร...”
คำพูดของเทพชั้นผู้ใหญ่เหมือนคำสั่งที่ขัดไม่ได้ ทุกคนที่มีชื่อที่พระนางเอ่ยขึ้นต่างเงยหน้าขึ้นมาทั้งหมด และเป็นฮีบีที่พูดขึ้นมาก่อนใครเพื่อน
เทพเกรซเบิกตากว้างอย่างไม่พอใจที่ฮีบีพูดขึ้นโดยที่เทพเฮสเทียไม่ได้สั่ง แต่คนที่สั่งนั้นหันมาบอกว่าไม่เป็นไร พวกเธอจึงจำต้องปล่อยให้ผ่านไปกับความไร้มารยาทเกินเยียวยานี้
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละคะ...ท่านป้าต้องจัดการให้ข้านะคะ สาปยัยสองคนนั้นไปเลยคะ” ฮีบีบอกผู้เป็นป้า
"ต่อให้พ่อเจ้ามาเองเขายังไม่กล้าเลย"เฮสเทียร้องในใจ ทั้งสองเป็นบุตรสาวของอโฟรไดรฟ์ ซึ่งเป็นเทพีแห่งความรักที่สร้างรักและทำลายรักของทั้งเทพและมนุษย์มากมาย การทำให้เธอโกรธเป็นสิ่งสุดท้ายที่ซุสจะทำ ถ้าเธอเอาจริงสามารถทำให้สวรรค์พินาศได้เลย
“พอก่อนเถิดฮีบี เราขอฟังจากปากของคนอื่นอื่นที่จะตัดสินว่าใครถูกหรือผิด...”ยูฟรอสินีกล่าวกับฮีบีอย่างใจเย็นเช่นกัน แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล
“ท่านยูฟรอสินี...กฎของโอลิมปัสเราคืออะไรกันคะ...หากเทพชั้นที่ต่ำกว่าคิดทำร้ายเทพที่สูงกว่าถือเป็นกบฎของสวรรค์ต้องถูกตัดสินด้วยคำสาปที่ทรงพลัง ท่านจะฝ่าฝืนกฎหรือคะ” ฮีบีกล่าวอย่างไม่ชอบใจ ไอริสที่ฟังดังนั้นก็ขบฟันแน่น ‘หนอย...เรื่องแบบนี้ล่ะเป๊ะไม่มีพลาดเลยนะ นังงูพิษ!’
“พอเถอะ...ฮีบีถือว่าป้าขอนะ...”เฮสเทียพูดโดยที่มองหน้าฮีบีนิ่ง ทำเอาคนโมโหต้องเงียบลงแม้จะไม่พอใจอยู่มากก็ตาม
“ว่าไงจ๊ะ...นางอัปสร เล่ามาเถอะไม่ต้องกลัว ความจริงไม่น่ากลัวหรอกนะ”เทพธิดาอะเกลอาถามเฟดราอีกครั้ง เธอพยายามไม่สนใจฮีบีที่มองมาอย่างอาฆาตและเล่าเรื่องทั้งหมดในทันทีซึ่งเนื้อหาแตกต่างจากของฮีบีอย่างสิ้นเชิง
“เอ๊ะ! นี่หาว่าข้าโกหกงั้นเหรอ เจ้านางอัปสรชั้นต่ำ” ฮีบีกล่าวอย่างเดือดดาล
แม้จะรู้สึกข่มขื่นที่ฮีบีเรียกหล่อนแบบนั้นแต่สถานะของนางหากตอบโต้ไปก็มีแต่เสียกับเสียจึงทนเงียบไว้ ผิดกับเทพไอริสที่ดูโมโหแทนคนของตน
“เธอเป็นคนของข้า...หากทำผิดข้ารับผิดชอบเอง เจ้าอย่ามาพูดจาไร้คนอบรมสั่งสอนที่นี่ฮีบี...”
“ใช่สิ...นังนั่นเป็นคนของเธอนี่นา นีไงคะเห็นหรือยัง พวกเขาต้องรวมหัวกันทำร้ายข้าแน่นอนคะท่านพี่” ฮีบีเหมือนตัวเองรู้สึกเป็นต่อในเกมนี้อย่างมาก นี่อาจจะเป็นโอกาสที่จะกำจัดไอริสออกไปก็เป็นได้
เทพเกรซทั้งสามมองหน้ากันและหันไปปรึกษาเทพเฮสเทีย ด้วยอำนาจแห่งเทพชั้นสูงจึงไม่มีใครได้ยินเสียงของพระนางทั้งสามแม้พวกนางจะเหมือนคุยกันด้วยเสียงปกติก็ตามที
“เอาล่ะ...พวกข้าตัดสินแล้ว...”เทพธิดาอะเกลอากล่าวขึ้นเทพไอริสมองไปยังเทพทั้งสี่อย่างตั้งใจไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไรเธอก็พร้อมน้อมรับ
“เราจะให้ ฮีบี กับนางอัปสรคนนั้นสาบานต่อแม่น้ำสติกซ์ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์” สิ้นเสียงของเทพทั้งสี่ เฟดรารู้สึกดีใจมาก ผิดกับฮีบีที่หน้าซีดเป็นไก่ต้มไปเสียแล้ว และอากัปกิริยานี่ก็ไม่พ้นสายตาของพระนางทั้งสี่ที่จับตามองอยู่
“พวกเราทุกคนในที่นี่ก็ย่อมรู้กันดีว่า...แม่น้ำสติกซ์เป็นแม่น้ำที่มีความศักดิ์สิทธิ์แค่ไหน ไม่ว่าใครก็ตามที่สาบานต่อแม่น้ำนี้ ต่อให้เป็นเทพที่สูงส่งแค่ไหนก็ไม่อาจผิดคำพูดที่เคยสาบานไว้ต่อแม่น้ำแห่งนี้ได้ ดังนั้นหากใครพูดปด คนนั้นจะต้องดับสูญไป เป็นบทลงโทษที่ข้าจะลงทัณฑ์คนผิด”เฮสเทียประกาศ
“ว่าไงตกลงตามนั้นนะ...”เทพธิดาธาไลอาเอ่ยถามคนทั้งสอง ไอริสมั่นใจมากว่าคนของตนต้องถูกอย่างแน่นอน แต่มันก็ต้องขึ้นอยู่กับฮีบีว่าจะกล้าหรือเปล่า
“ท่านป้า...ทำไมท่านถึงไม่เชื่อคำพูดของข้า ถึงขนาดต้องให้สาบานต่อแม่น้ำสติกซ์ข้าเสียใจยิ่งนัก” ฮีบีปิดหน้าร้องไห้สะอื้นอย่างน่าสงเพช...(เออ สงสารแล้วกัน)
ไอริส อุทานเสียงหลง เธอไม่รู้จะพูดอย่างไรดีกับมารยาของเทพธิดาองค์นี้ ตอนนี้เทพไอริสโกรธมากจนพูดไม่ออกเลยทีเดียว
เทพเกรซทั้งสามมองหน้ากันอย่างจนใจ พวกนางรู้แล้วว่าใครกันที่เป็นคนผิดแต่ฮีบีก็เป็นถึงธิดาแห่งซุสหากเรื่องบานปลายคงเสื่อมเสียไปถึงพระองค์แน่ เทพธิดาอะเกลอาจึงหันไปพูดกับเฟดราด้วยถ้อยคำที่เป็นมิตร
“นางอัปสร...จะเป็นไปได้ไหมว่าปล่อยให้เรื่องนี้มันผ่านไป อย่าได้เอาเรื่องให้มันมากความ ข้าจะประทานของสิ่งนี้ให้แก่เจ้าเพื่อเป็นการไถโทษแทนน้องของพวกเรา”พูดจบพระนางก็หยิบพิณสีขาวออกมาตัวหนึ่งและยื่นให้กับเฟดรา
เทพไอริสนั้นแม้จะไม่เห็นด้วย แต่เมื่อพระนางทั้งสามถึงกับขอร้องเองก็ไม่ควรที่จะต่อสาวราวเรื่องไปอีก เฟดราที่มองมายังเทพไอริสเพื่อขอความเห็น เทพไอริสจึงพยักหน้าให้นางรับไป หญิงสาวจึงยื่นมือไปรับพิณขนาดกำลังพอดีมือมาไว้ และย่อส่วนมันลงเพื่อความสะดวก
“ฮือๆ” ฮีบีแสร้งร้องไห้ให้คนอื่นเห็น แต่สายตาของนางกลับจับจ้องมาที่เฟดราอย่างอาฆาตวันหน้า เธอจะต้องกำจัดนางผู้หญิงชั้นต่ำนี่ให้จงได้ ไม่ว่าต้องใช้วิธีใดๆก็ตาม!!
“เหนื่อยมามากแล้วนะ...กลับกันเถอะ ส่วนคนอื่นๆก็สนุกกันต่อนะ”เทพเฮสเทียบอกกับทุกคน และพระนางก็เดินจากไปพร้อมกับเทพธิดาเกรซที่ลากฮีบีกลับไปด้วยเพื่อไม่ให้เกิดปัญหา
แม้ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติ แต่ก็ไม่มีใครสนุกสนานอีกต่อไปเพราะเพิ่งผ่านเหตุการณ์ที่ถือว่ารุนแรงมาสดๆร้อนๆ เทพหลายตนจึงขอตัวกลับไป
......
หลังงานเลี้ยงเลิกแล้ว เทอร่ากลับมาที่ห้องของเขาแล้วมีคนมาโอบรอบคอเขาไว้ใช้พลังมนตร์เสน่ห์
"เฟี้ยว!"เทอร่าเรียกหอกมาฟัน แต่อีกฝ่ายหลบไปและแสงไฟเปิดเผยให้เห็นหญิงสาวผมทองงดงาม
"เซอร์ไพรซ์"
"มาทำอะไรที่นี่ครับท่านเฟรย่า"
"เก็บของอันตรายนั้นไปก่อน...เทอร่า"
เฟรย์ดึงเขาลงไปนอนบนโซฟาโดยเขาคร่อมทับเทพีแห่งความงามและความอุดมสมบูรณ์
"ขอบคุณที่รับข้าไว้"
"ท่านล้มไปเองชัดๆครับ"เทอร่าจะลุกขึ้นแต่เทอร่าดึงตัวเขาลงมาจูบ และด้วยส่วนสูงที่ต่างทำให้หน้าเขายัดลงหน้าอกโตของเทพธิดา
"ข้าต้องการเจ้าเทอร่า...อยากดูข้างในข้าไหม"
เขาไม่มีเหตุผลต้องปฎิเสธ แต่เขากระซิบเธอ
"ผมให้ก็ได้ แต่ท่านจะต้องมาเป็นของข้า"
แล้วศึกบนเตียงว่าใครเหนือกว่าก็เริ่มขึ้น
@@@@@@@@@@
หลานวันต่อมา โอดินเรียกพบธอร์ โลกิและเทอร่า แต่พวกเขาหาตัวเทอร่าไม่เจอ
ธอร์รู้ว่าเทอร่าจะไปทำอะไร เขาอาสานำคนไปไล่ตามหาห้องเทพธิดาต่างๆ แต่สิ่งที่เขาพบคือห้องที่ว่างเปล่า
"ท่านพี่ ห้องของท่านแม่ เทอร่าไม่อยู่"โลกิประกาศ
"แล้วแกรู้ได้ไง"ธอร์ถามจริงจัง
"เพราะท่านพ่อไปดูด้วยตัวเอง"
ธอร์โล่งใจที่อย่างน้อยน้องชายบุญธรรมไม่คิดกินแม่เลี้ยง แต่นั่นทำให้เหลือห้องเดียว
"พี่ไล่ตรวจดูเกือบทุกห้องแล้วใช่ไหม ถ้างั้นเหลือแต่เทพธิดาองค์นั้น"
"ไม่..."ธอร์รีบวิ่งไป แต่...
"เทอร่า!!!"โอดินพุ่งผ่านลูกๆไปยังจุดหมาย ขณะที่ฟริกก้าผู้เป็นภรรยากำลังตามไปด้วยความสนุก
โอดินกระทืบประตูเข้ามา สิ่งที่เธอเห็นคือเทอร่าที่นอนเปลื่อยอยู่บนเตียงใหญ่ ล้อมรอบด้วยเหล่าเทพธิดาร่างเปลื่อยที่นอนล้อมเทอร่าทั่วห้อง นั่นหมายความว่าเทอร่าจัดการเสร็จหมดทุกคนแล้ว แน่นอนสิไอจ้อนที่สามารถสยบเทพีแห่งความรักได้
"อืม...ท่านพ่อ...งั้นเหรอ"เทอร่าพูดด้วยความเหนื่อย
"เทอ...ร่า"โอดินพูดเสียงโกรธ
"อา...ท่านโอดินงั้นเหรอ?"เทพธิดาผมสีทองอกโตที่นอนหมดแรงอยู่บนตัวเทอร่า
"พวกเจ้าๆ..."โอดินโกรธจนแทบเป็นลมที่กล้าทำบัดสีต่อหน้าเทพเจ้าสูงสุด
"หลีกไป!!"เฮสเทียร์ตีโอดินประเด็นไป สมเป็นพี่ชายของซุส ถ้าเอาจริงเธอมีพลังไม่แพ้พวกเขาเลย
"เฟรย่า...เจ้ากล้าดียังไงมายุ่งกับผู้ชายของฉัน เอ๊ย...ไม่ใช่ เทอร่ามันเป็นคนฆ่าพี่ชายเธอไม่ใช่รึไง"เฮสเทียร์ชี้หน้าเปลี่ยนมาด่าแทบไม่ทัน
นั่นเป็นเรื่องจริง สมัยโลกมนุษย์ เทอร่าได้ช่วยเหลือเทพเซิร์ทในการสังหารเฟรย์ พี่ชายของเฟรย่า
"เงียบซะเฮสเทียร์"เฟรย่าพูดเสียงเรียบ"พี่ชายข้าเป็นนักรบและเขาก็ถูกฆ่าโดยผู้ที่พลังเหนือกว่าตน เพราะงั้นข้ามั่นใจว่าเขาต้องไม่โกรธแค้นแน่"
"เฟรย่า เธอรู้เรื่องนี้มาตลอดเหรอ?"เทอร่าถาม เฟรย่ายิ้มให้
"มีมนุษย์เพียงไม่กี่คนที่ต่อกรกับเทพได้ และข้าก็พอเดาได้ตั้งแต่เห็นสภาพป่าเมื่อตอนนั้นแล้ว"เฟรย่ายิ้มพลางยกแก้วไวน์มาดื่ม"ยิ่งกว่านั้น ถ้าให้ข้าพูดจากใจจริงล่ะก็ ทั้งที่เป็นเทพชั้นสูงแต่กลับตายง่ายๆแบบนี้น่าผิดหวังจริงๆ พี่ชายข้าเองนั่นแหละผิด ผิดที่อ่อนแอ"
"เอ่อ นั่นมัน..."ธอร์พูดไม่ออก
"น่าสงสารจริงๆเฟรย์"โลกิพูดเสียงเศร้า
"เพราะงั้นท่านไม่จำเป็นต้องรู้สึกกังวลกับเรื่องนี้หรอกค่ะ...ถ้ามีเรื่องใดที่ข้าอยากพูดล่ะก็ ต้องรับผิดชอบด้วยนะค่ะ"
"แน่นอนสิ เจ้าต้องมาเป็นราชินีข้า"
เทอร่ากับเฟรย่าจูบพัวพันลิ้น เธอจับเนินอกสุดอวยอิ๋ม เขาทนไม่ไหวเข้าไปบดขยี้ซาลาเปาของเธอและดูดยังกับเด็กทารก
"อาๆ...เบาสิค่ะ..."
โอดินหงุดหงิดเมื่อลูกชายบุญธรรมจะเอาตัวเทพธิดาชั้นสูงอย่างเฟรย่าไป ที่น่าโมโหสุดคือมันจะเพิ่มงานบนสวรรค์ให้เขาเยอะขึ้นน่ะสิ
"แล้วพวกเจ้าจะเอายังไงกันต่อ"เทอร่ายิ้มให้เทพองค์อื่น"จะมาอยู่กับข้าไหม"
"อ๊ะ...หรือว่าท่านเทอร่าจะรับเราเป็นอนุภรรยา"
"นั่นสินะ...ถ้าเป็นอย่างงั้นล่ะก็..."
โอดินไม่เชื่อหรอกว่าเหล่าเทพธิดาจะพากันลดเกียรติลงไปอยู่บนโลกมนุษย์หรือดินแดนเทพองค์ใหม่
"นี่มันยิ่งกว่าอยู่สวรรค์อีกค่าา!!!!"
"พวกเราพร้อมจะพลีกายเพื่อท่านเทอร่า!!"
"ท่านเทอร่าช่างแข็งแกร่ง เมตตาจิตใจดี และหล่อเหล่า น่ารักเหมือนเด็ก"
เหล่าสตรีเทพงดงามมากมากต่างก็อยากได้อยากโดนกับเทอร่า เหล่าเทพชายที่บางคนเป็นคู่ครองเทพหญิงบางคนอยู่แล้วก็ต้องสั่นคลอนในใจ
"อ๊ะ เมียข้า"
"เมียข้าต้องเสียให้ท่านเทอร่างั้นหรือ"
"ฮึก ฮือ พวกเราต้องยอมรับ"
เหล่าเทพชายต่างหัวใจแหลกสลาย
"ไม่ย่ะ ข้าไม่ให้"เฮสเทียร์ตะโกน
"หึ...นี่คือคำสั่งของเจ้าชายแอสการ์ด และพวกเขาก็ยอมรับมันเห็นมั้ย"เทอร่ากล่าวอย่างเจ้าเล่ห์
"ค่าาาา!!!!"ทวยเทพหญิง
มติเป็นเอกฉันท์ เทอร่าหันไปมองพ่อบังเกิดเกล้า
"งั้นตกลงตามนี้นะท่านพ่อ...เฟรย่าเป็นราชินีและเทพธิดาองค์อื่นจะเป็นอนุภรรยาของข้า"
"อืม...หึๆ...ลูกๆข้าโชคดีเหลือเกินที่มีพ่ออย่างท่านเทอร่า"เฟรย่ากล่าว
"จ๋า...เฟรย์จัง"เทอร่ากล่าวพลางกดเธอและแทงดาบเข้าไปทำให้เธอคราง
"หนอย! ตายไปให้หมดซ้า!!!"เฮสเทียร์ร้องแล้วยิงเลเซอร์ใส่
จากนั้นก็เกิดเรื่องชุลมุนในห้องแต่ก็สงบได้ภายหลัง
ไม่นานนักแอสการ์ดได้จัดงานแต่งของเทอร่ากับเฟรย่าและเหล่าอนุภรรยา...(เฮสเทียร์ เอเรซติกัลและอโฟรไดท์มีตำแหน่งภรรยารองสูงกว่าคนอื่น) งานเลี้ยงเป็นไปอย่างราบรื่น
หลังจากนั้นเทอร่าก็อุ้มพาราชินีและอนุภรรยาของเขากลับไปเมืองโยเนียร์
เมื่อมาถึงในห้องบรรทมของกษัตริย์ พวกเขาก็จัดกิจกรรมสุดหรรษาไม่ออกมาโลกภายนอกถึง100วัน
@@@@@@@@@@@
Credit มหาเทพสามภพออนไลน์
ความคิดเห็น