คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Phase 3 : Collapsing Land
เฟส 3 : แผ่นดินแห่งการล่มสลาย
25 มกราคม , CE 71
เฮลิโอโปลิส
เซ็ตสึนะ คิระ และคนอื่นมองยานอาร์คแองเจิ้ลพึ่งออกมาจากโรงเก็บยานใต้ดิน มันไม่ใช่ยานรบของซาฟท์แต่ต้องเป็นยานรบของกองทัพโลกที่ถูกสร้างขึ้นในเฮลิโอโปลิส หมายความว่ามันถูกสร้างขึ้นพร้อมกันดั้ม
CGUEที่เซ็ตสึนะดวลดาบปืนอยู่ โมบิลสูทเร่งทรัสเตอร์ไปยังยานลำใหม่ มันกราดยิงใส่ยานรบ แต่กระสุนไม่สะเทือนเกราะของยาน
“คราวนี้”
CGUEวนเวียนไปรอบๆราวกับจะกราดยิงใส่ยานอีกครั้ง ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นจนกระทั่งCGUEเปลี่ยนเป้าหมายมุ่งหน้าไปที่ที่สไตรค์กับเรเวนอยู่ และ...
"ไม่นะ!!"เซ็ตสึนะรีบเร่งความเร็วไปหาCGUEให้เร็วที่สุด เขายิงบีมไรเฟิลโดนขาขวาCGUEปลิวไป
ความพยายามของเขาไร้ประโยชน์เพราะCGUEยิงไรเฟิลใส่สไตรค์กับเรเวนและไม่สนคนที่อยู่ใกล้ๆ แต่คิระเปิดเกราะเฟสชิฟของสไตรค์ปกป้องทุกคน
"กล้ายิงใส่พลเรือนเหรอ"เซ็ตสึนะยิงบีมไรเฟิลใส่CGUEอีกครั้ง
อาร์คแองเจิ้ลยิงมิสไซล์4ลูกไปหาCGUE ราอูลยิงสกัด2ลูกและหลบอีก2ลูกไปโดนโครงสร้างของเฮลิโอโปลิส
"โคโลนี่ได้รับความเสียหายมาก มันอาจจะพังลงก็ได้"เซ็ตสึนะคิดและสังเกตCGUEพยายามโจมตีอาร์คแองเจิ้ลอีกครั้ง
เซ็ตสึนะเปิดช่องสื่อสาร
“คิระ เราต้องไล่โมบิลสูทซาฟท์ไปไม่งั้นโคโลนี่จะโดนทำลาย ฉันจะเบี่ยงเบนความสนใจ ถ้านายมีโอกาสยิงเขาด้วยอาวุธของนาย”
“รับทราบ”คิระตอบขณะปืนใหญ่อัคนีเล็งไปที่CGUE
เซ็ตสึนะยิงGNไรเฟิลไปที่CGUE โดยมั่นใจว่าคิระจะทำให้แน่ใจว่าเอ็กเซียไม่โดนระเบิด
อย่างที่เซ็ตสึนะคิด CGUEหลบเลี่ยงได้อย่างง่ายดาย จากนั้นCGUEก็หันมาหาเอ็กเซียยกปืนขึ้น
นักบินซาฟท์กำลังจะยิงเมื่อลำแสงสีแดงพุ่งมา เอซหลบลำแสงแทบไม่ทันทำลายแขนขวาของโมบิลสูท คิระกับเซ็ตสึนะมองด้วยความสยดสยองขณะลำแสงพุ่งต่อไปโดนกำแพงโคโลนี่เจาะทะลุทำให้ตัวเฮลิโอโปลิสมีรูโหว่ขนาดใหญ่
“เฮลิโอโปลิส”เซ็ตสึนะพึมพำมองดูCGUEหนีผ่านรูที่สไตรค์สร้างขึ้น
ตอนนี้เซ็ตสึนะรู้ว่าซาฟท์จะไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ ถ้าพวกเขาสามารถทำให้นักบินเอซหนีไปได้ เขาไม่รู้ว่าเฮลิโอโปลิสจะทนได้อีกแค่ไหน
@@@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ล
"โมบิลสูทของศัตรูหนีไปแล้วครับ"แจ็กกี้แจ้งนาทาล
นาทาลถอนหายใจที่ศัตรูยอมล่าถอยไป
"เราจะลงจอดกัน ระวังเรื่องแรมโน้มถ่วงด้วยล่ะ"
@@@@@@@@@@
เวอซาเรียส
แต่อัสรันกับเอเลน่าประหลาดใจจริงๆเมื่อค็อกพิทเปิดออกและทหารซาฟท์ชุดแดงก็เอาร่างมิเกลที่หมดสติออกมากับเขา
"รัสตี้"อัสรันออกจากอีจิสไปทางจินน์ รัสตี้ส่งมิเกลไปให้ช่างก่อนหันไปหาอัสรัน"เราคิดว่านายตายแล้ว"
"โอ้ คิดว่าไฟเล็กๆจะฆ่าฉันได้เหรอ"รัสตี้หัวเราะเบาๆ
"อาจไม่ใช่ไฟ แต่ฉันเห็นคุณถูกยิงโดยคนผมเงินคนนั้น"เอเลน่ากล่าวลอยมาด้านข้างจินน์หยุดใกล้ห้องนักบิน"ฉันไม่คิดว่าจะมีใครรอดจากการถูกยิง"
"อืม ใช่....เขาพลาด"
"คุณกระเด็นออกไปด้านข้าง"เอเลน่าชี้
รัสตี้หัวเราะเบาๆ ส่ายหัวขณะลอยไปทางอีจิส ชุดแดงอีก2คนตามเขามา
"เกิดอะไรขึ้นหลังจากเราออกไป?"อัสรันถาม รู้สึกกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับคนที่เขาสาบานได้ว่าคือคิระ เพราะความตกใจกับการรอดชีวิตของรัสตี้ลดลง
"สั้นๆ โมบิลสูทสีขาวเดินสะดุด จากนั้นเริ่มเคลื่อนไหวดีขึ้นและต่อสู้ด้วยมีด ส่วนชอว์นเล่นงานตัวมีปีกที่เคลื่อนไหวไม่ดีเท่าไหร่"
"คนขับหุ่นสีขาวแก้ไขระบบOSไวมาก อาจจะเหนือกว่าซาอูลซะอีก"เอเลน่าออกความเห็น อัสรันชะงักเพราะมีคนเดียวที่เขารู้ว่าทำแบบนี้ได้
"นายไม่ได้พูดถึงตัวที่เราไม่รู้จัก"อัสรันพูด
"โมบิลสูทสีฟ้าขาวคล้ายX-105 หลังมันเปล่งแสงอนุภาคแปลกๆ มันว่องไวมากเข้าไปแทรกตัดหัวและแขนของจินน์และต่อยกระแทกมิเกลหมดสติ และยิงลำแสงบีมสีชมพูทำลายค็อกพิทชอว์น ทั้งสามตัวบินจากไป ขณะที่ฉันวิ่งไปยังจินน์ที่ล้มลงกระโดดเข้าไปในค็อกพิทบินพาเขาออกมา"
"ชอว์นก็ตายด้วย"เอเลน่าพูดตามความจริง"ศัตรูของเราอาจจะอันตรายกว่าที่เราคิด...และอย่างที่ฉันพูด เด็กผู้ชายที่ขับโมบิลสูทสีฟ้านั้น....แตกต่างออกไป"
"เขาจัดการทริซ่าในเวลาสั้นๆ"รัสตี้พูดอย่างเคร่งขรึม"ฉันไม่แน่ใจนั้น ตอนนั้นทริซ่ากำลังเล็ง เด็กหนุ่มคนนั้นหมอบอยู่กับทหารที่เสียชีวิตข้างๆ แล้วในวินาทีต่อมา เขาก็คว้าปืนจากระยะหลายฟุตแล้วยิงหลายนัดใส่ทริซ่า"
"มันอาจเหมือนฉันบ้าไปแล้ว การเคลื่อนไหวแบบนั้นไม่ใช่คน เนเชอรัลหรือโคออดิเนเตอร์"
เอเลน่ากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่มีเสียงขัดจังหวะ...
"เครื่องพลเอกครูเซ่กลับเข้าสู่ยาน”เสียงวิทยุดังขึ้นมา”ได้รับความเสียหายจากแรงระเบิด ขอให้นำเข้าสู่โรงเก็บที่8เพื่อซ่อมแซม"
เครื่องCGUEพุ่งเข้ามาผ่านช่องปล่อยเข้ามาในโรงเก็บ หุ่นได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง
"ไม่น่าเชื่อ"อัสรันตกตะลึง เพราะพลเอกครูเซ่เป็นหนึ่งในยอดนักบินของซาฟท์"อาวุธแบบไหนที่ทำแบบนี้ได้”
@@@@@@@@@
ไม่นานหลังจากนั้นบนอาร์คแองเจิ้ล
สไตรค์ เรเวนและเอ็กเซียร์ก็มาจอดในขาด้านนึงของอาร์คแองเจิ้ล สไตรค์วางมือลงกับพื้นให้พวกไซก้าวเท้าลงมายืนที่พื้นดาดฟ้ายาน ขณะที่เอ็กเซียร่อนลงพื้นอย่างมั่นคง
"ร้อยเอกราเมียส"นาทาล บาจิรูลวิ่งมาพร้อมลูกเรือที่เหลือ
"ร้อยตรีบาจิรูล"เมอริวมองผู้หญิงผมดำยกมือขึ้นทำความเคารพหัวหน้าเธอ
"คุณปลอดภัยก็ดีแล้วละค่ะ"นาทาลกล่าวยกมือทำความเคารพ
"พวกคุณก็เหมือนกัน เก่งมากที่รักษาอาร์คแองเจิ้ลไว้ได้ ทำให้พวกเรารอดมาได้แบบนี้"เมอริวกล่าว
ในตอนนั้นค็อกพิท์หุ่นทั้งสาม เปิดและคิระ คริสและเซ็ตสึนะปีนลงมาที่ดาดฟ้า
ลูกเรืออาร์คแองเจิ้ลมองด้วยความตกใจที่เห็นเด็กวัยรุ่นออกมาจากห้องนักบิน
"เฮ้ๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย เด็กไม่ใช่เหรอ เจ้าหนูพวกนั้นบังคับหุ่นพวกนี้เหรอเนี่ย"โคจิโร่ เมอร์ด็อก หัวหน้าช่างอาร์คแองเจิ้ลมองอย่างตกใจ
"ร้อยเอกราเมียสค่ะ นี่มันอะไรกันค่ะ"นาทาลถาม
"เฮ้ น่าตกใจจริงๆแฮะ"ชายหนุ่มผมสีทอง สวมชุดนักบินสีม่วงกับเทาของสหพันธ์โลกเดินเข้ามา
"เจ้าหน้าที่ประจำกองเรือที่7สหพันธ์โลก ร้อยเอกมู ลา ฟลาก้า ยินดีที่ได้รู้จัก"เขากล่าวในขณะที่ยกมือขึ้นวันทยาหัตถ์ ลูกเรืออาร์คแองเจิ้ลรีบหันมายกมือทำความเคารพ
"เจ้าหน้าที่ปฎิบัติการพิเศษที่5 ประจำภาคพื้นอวกาศที่2 ร้อยเอกเมอริว ราเมียส ค่ะ"
"จากหน่วยเดียวกัน ร้อยตรีนาทาล บาจิรูลค่ะ"
“โจแอนนา ดันเต้ จากมอเก้นเรท”
"ผมอยากจะขออนุญาติขึ้นเรือลำนี้ด้วย ใครเป็นผู้รับผิดชอบยานลำนี้ครับ"มูถาม
นาทาลเงียบสักพักก่อนจะตอบ
"กัปตันและลูกเรือเสียชีวิตในสงครามเกือบหมดแล้วค่ะ ตอนนี้ร้อยเอกราเมียสจะต้องรับหน้าที่นี่แทน"
"อะไรกัน!!?"เมอริวหันมามองด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ
"ที่รอดมาได้มีแต่ยานและลูกเรือระดับล่างประมาณสิบกว่าคนเท่านั้นเอง ดิฉันเองก็โชคดีที่รอดชีวิตมาได้"นาทาลกล่าว
"แย่จริงๆ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ยังไงผมขออนุญาติด้วยแล้วกันนะ เรือที่พวกเราประจำการอยู่น่ะมันถูกทำลายไปซะแล้ว"มูกล่าว
"ค่ะ ดิฉันอนุญาติค่ะ"ราเมียสตอบด้วยความลังเล เพราะพึ่งถูกแต่งตั้งให้เป็นกัปตัน
"แล้วพวกนั้นล่ะ?"มูเหลือบมองมาทางกลุ่มเด็กวัยรุ่น
"ก็อย่างที่เห็น เป็นพลเรือนระดับเยาวชนน่ะค่ะ"เมอริวมองคิระกับเซ็ตสึนะ
"คนที่ขับสไตรค์คือคิระ ยามาโตะ และนักบินของเรเวนคือคริสโตเฟอร์ ดันเต้ หลานชายของฉัน ทั้งคู่บังเอิญเข้าไปในเขตโรงงานเมื่อเราถูกโจมตี ฉันไม่รู้เด็กผมเงินคนนั้นเป็นใคร ด้วยความช่วยเหลือของพวกเขา เราจึงสามารถเอาชนะจินน์คู่หนึ่ง ขับไล่CGUEออกไปและปกป้อง3เครื่องสุดท้าย"
"จัดการกับจินน์ พวกเขาน่ะเหรอ"นาทาลพูดมองไปที่เด็กหนุ่มทั้ง3คน
"ผมเองก็รับหน้าที่คุ้มกันพวกลูกเจี๊ยบที่จะมาเป็นนักบินหุ่นพวกนี้ แต่พวกนั้นล่ะ"มูถาม
"เกิดการระเบิดขึ้นมาตอนที่พวกเขากำลังไปรับคำสั่งจากกัปตันน่ะค่ะ พวกเขาก็เลยเสียชีวิตหมดแล้ว"นาทาลตอบ
มูพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจเดินเข้าไปหาคิระ คริสและเซ็ตสึนะ
"พวกเธอน่ะเป็นโคออร์ดิเนเตอร์ด้วยสินะ"มูกล่าว
"ครับ/ไม่ใช่"คิระ คริสและเซ็ตสึนะตอบพร้อมกัน
“โคออดิเนเตอร์”
“พวกซาฟท์”
“หยุดมองพวกเขาแบบนั้น ถึงคิระจะเป็นโคออดิเนเตอร์แต่เขาไม่ใช่ศัตรูนะ และเซ็ตสึนะไม่ได้โกหกเขาเป็นเนเชอรัล”ทอลล์ตะโกน
ทหารยกอาวุธเล็งกลุ่มวัยรุ่นทันที
“ลดปืนลงเดี๋ยวนี้ไอ้พวกบ้า”โจแอนนาตะโกนใส่ทหาร ทำให้พวกทหารตกใจ”พวกเขาเป็นโคออดิเนเตอร์ นั่นเป็นเรื่องจริง แต่พวกเขาไม่ใช่พวกซาฟท์ ถ้าพวกเขาเป็นซาฟท์ พวกเขาจะยึดโมบิลสูทและจากไป”
ก่อนคนอื่นจะโต้ตอบ เสียงเย็นชาก็ดังขึ้น
"ผมเชื่อว่าพวกคุณกำลังเล็งผิดคนแล้ว"เซ็ตสึนะพูดขึ้นมา"ถ้าพวกคุณกังวลขนาดนั้น ผมคิดว่า....ผมเป็นเป้าหมายที่เหมาะสมมากกว่า"
มูมองเด็กผมเงินด้วยความประหลาดใจ เขาคิดอะไรอยู่?
อย่างไรก็ตาม เฟลท์รู้ดีว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ อย่าทำแบบนี้เซ็ตสึนะ ได้โปรด
"ผมอาจเป็นเนเชอรัล แต่ผมมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับสมาชิกสภาสูงของแพลนท์"
คำพูดเขามีผลตามที่ตั้งใจไว้ ทหารเล็งปืนมาที่เขาและนาทาลก็มองเขาด้วยสายตาหรี่ลงทันที
"คนไหน?"เธอถาม
เขาสบตาเธอโดยไม่แสดงสีหน้า ดวงตาของเขาเย็นราวกับน้ำแข็ง
"หนึ่งในหัวรุนแรงที่สุด เอซาเลีย จูลด์ เธอเป็นป้าของผม"
"อะไรนะ? เด็กคนนี้เป็นหลานชายของเอซาเลีย จูลด์"โจแอนนาคิดอย่างตกใจ
"แล้วทำไมเราต้องเชื่อใจเธอ เท่าที่เราทราบ เธออาจเป็นสปายของซาฟท์ได้ โดยเฉพาะถ้าเธอเกี่ยวข้องกับคนอย่างจูลด์"นาทาลถาม
"ผมพบว่าตัวเองอยู่ในฐานะลำบาก ผมไม่เพียงเกี่ยวข้องกับคนหนึ่งที่ใกล้ชิดกับแพทริค ซาล่า แต่หนึ่งในหุ่นของคุณX-308 เซนติเนล ผมเชื่อว่าถูกขโมยโดยเอเลน่า จูลด์ ลูกพี่ลูกน้องของผม"เขายักไหล่เรียบง่าย"ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่มันก็เป็นเรื่องของคุณ สิ่งที่ผมต้องการคือมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่"
"แล้วทำไมเราต้องเชื่อว่าเธอ"ร้อยตรีย้ำ
“ปล่อยพวกเขาไปเถอะ”มิลลี่ร้องแทรกระหว่างคิระ คริสและเซ็ตสึนะและทหาร”คิระ คริสและเซ็ตสึนะต่อสู้เพื่อปกป้องเราจากโมบิลสูทซาฟท์”
"แล้วถ้าเขาเป็นหลานชายเอซาเลียล่ะ? มันไม่ได้เปลี่ยนความจริงว่าเขาได้ทำหลายสิ่งให้พวกคุณซึ่งคิดจะเนรคุณ!!"เฟลท์ เกรซตะโกนชี้ไปที่เมอริวกับโจแอนนา"อย่างที่โจแอนนาบอก ถ้าเขาเป็นซาฟท์เขาคงขโมยหุ่นหนีไปแล้ว"
“ลดอาวุธลงเถอะ”เมอริวบอกและทหารลดปืนลง
"ร้อยเอกราเมียส"นาทาลมองหัวหน้าเธออย่างสับสน
“ไม่เห็นจะแปลกนี่ เฮลิโอโปลิสน่ะเป็นกลางนะ มีโคออดิเนเตอร์ที่เกลียดสงครามย้ายมาอยู่ที่นี่”เธอหันไปหาคิระ”ถูกมั้ย?”
“ครับ”คิระตอบกลับ”ผมเองก็เป็นโคออดิเนเตอร์รุ่นที่1“
“รุ่นที่1เหรอ?”โรเมโรถาม
“พ่อแม่เป็นเนเชอรัลสินะ”มูมองคริส”แล้วเธอล่ะ?”
“ร้อยเอกราเมียสพูดถูกเกี่ยวกับผมและน้องสาวเลือกจะอยู่ที่นี่”คริสตอบ”เราเป็นโคออดิเนเตอร์รุ่นที่2และเราเกิดที่แพลนท์ แต่พ่อแม่กลัวว่าสงครามจะเกิด จึงส่งพวกเรามาอยู่กับป้าและลุงที่เฮลิโอโปลิส”
“ถ้าอย่างนั้นพ่อแม่พวกเธอก็อยู่ที่แพลนท์”เมอริวถาม
“ไม่ พวกเขาเสียชีวิตในช่วงแรกของสงคราม”คริสตอบ
"โจแอนนา ฉันจะเชื่อการตัดสินใจของคุณและให้โอกาสเขา"เธอมองเซ็ตสึนะ"แต่เรายังต้องระวังเข้าใจไหม"
"แน่นอน"เขาตอบ"ถ้าคุณเต็มใจที่จะเชื่อใจผมโดยไม่ลังเลคุณก็เป็นคนโง่"
”แหม่ ขอโทษนะที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นน่ะ ฉันก็แค่อยากจะถามดูเท่านั้นเอง"เขาหันมาหาเซ็ตสึนะ“แล้วที่เธอบอกว่าเป็นเนเชอรัลน่ะจริงรึเปล่า”
“ครับ”เซ็ตสึนะตอบและทุกคนประหลาดใจแม้เขาจะบอกไปแล้ว2-3นาทีก่อน
"ร้อยเอกฟลาก้า"เมอริวพูด มูมองสไตรค์ เรเวน และเอ็กเซีย
"ระหว่างที่มาที่นี่ ฉันได้ดูการฝึกของพวกที่น่าจะได้เป็นนักบินมาแล้ว”มูอธิบาย”แต่พวกนั้นน่ะทำได้แค่ขยับแขนขาและเดินไปมาเท่านั้นเอง“
เขาถอนหายใจเล็กน้อย
“ไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ย"มูเดินกลับโรงเก็บ
"ร้อยเอก คุณจะไปไหน"นาทาลถาม
"ไปไหนน่ะเหรอ เครื่องของผมน่ะโดนยิงตกซะแล้ว ที่อยู่ข้างนอกนั้นเป็นกองยานของครูเซ่นะคุณ หมอนั้นน่ะมันตื้อไม่ยอมเลิกหรอก"
“เดี๋ยว คุณบอกว่านักบินที่เซ็ตสึนะและคิระต่อสู้และชนะเมื่อกี้นี่คือยอดนักบินของซาฟท์ ราอูล เลอ ครูเซ่เหรอ?”เมอริวถาม
มูพยักหน้า
“พวกเขาจัดการมันได้ยังไงกัน”
“ฉันต้องบอกว่ามันเป็นเพราะทักษะและโชคช่วย”มูตอบด้วยรอยยิ้ม
“และศักยภาพหุ่นที่เหนือกว่าด้วย”เซ็ตสึนะพูดเสริมโดยยังมองเอ็กเซีย"อย่าได้ลืมเรื่องนั้น"
@@@@@@@@@
เวอซาเรียส
ที่สะพานเดินเรือของยานนาสก้า - เวอซาเรียส ชาย6คนได้รับคำสั่งให้มองดู-ภาพบันทึกที่มิเกลนำกลับมาได้ มันเป็นภาพของโมบิลสูท2ตัวสุดท้าย
"ยังดีนะที่รัสตี้เอาไอ้นี้กลับมาด้วย ไม่อย่างงั้นละก็ถึงจะแก้ตัวยังไง ฉันที่โดนโมบิลสูทของกองทัพโลกกับหุ่นปริศนาเล่นงานเอาคงโดนหัวเราะเยาะแน่ๆ"
มิเกลกัดฟันนึกถึงความอัปยศจากโมบิลสูทสีน้ำเงินขาวที่มีดาบ
ทางด้านอัสรันกำลังมองวิดีโอเงียบๆและคิดเรื่องอื่น
'นั่นมันใช่คิระจริงๆเหรอ ทำไมนายถึงช่วยกองทัพโลก แล้วยานสีเงินนั่นมันอะไร'
"เกี่ยวกับระบบปฎิบัติการต้นแบบน่ะพวกเธอก็รู้กันอยู่แล้ว แต่ว่าทำไมหุ่นพวกนั้นถึงเคลื่อนไหวได้ขนาดนั้นก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ชัดก็คือ เราจะปล่อยของแบบนี้ไว้ไม่ได้เด็ดขาดเลย ถ้าชิงมาไม่ได้ก็ต้องทำลายมันซะที่นี่และเดี๋ยวนี้ รวมทั้งยานรบด้วย"
"ครับ!!!!"นักบิน4ใน5ตอบ ราอูลพยายามไม่กระตุกริมฝีปากจดจ่อกับคนที่ไม่อาสาในภารกิจ
"รัสตี้ ฉันผิดหวัง"ราอูลกล่าว"เธอกลัวจริงๆเหรอ....เด็กผมเงิน ที่แทบไม่สามารถทำให้เธอช้าลงได้"
"ด้วยความเคารพ ผมกลัวออร์บอย่างที่สุด มิเกลเต็มใจที่จะบินเพื่อล้างอายโมบิลสูทที่ไม่รู้จัก ผมไม่อยากเสี่ยงต่อชีวิตตัวเองทันทีหลังจากหลบกระสุนสองนัด และน่าจะเป็นระเบิดหลายร้อยตัน"
"ตามใจเธอแล้วกัน"ราอูลยิ้ม
"มิเกล แมทธิว โอรอล ซาโน เตรียมพร้อมออกปฎิบัติการได้ อนุญาติให้ใช้อุปกรณ์แบบD คราวนี้ต้องจัดการดับลงหายใจมันให้สนิทนะ"อาเดสกล่าว
"ครับ!!!"พวกมิเกลตอบรับแล้วออกจากห้องสะพานเดินเรือไป
"คุณอาเดส ให้ผมออกปฎิบัติการด้วยเถอะครับ"อัสรันกล่าว
"เธอไม่มีหุ่นที่จะใช้นี่นา และเธอก็ทำหน้าที่สำคัญอย่างการเก็บหุ่นตัวนั้นมาเรียบร้อยแล้วด้วย"
"แต่ว่า..."
"คราวนี้อย่าไปเลยซาล่า ปล่อยให้พวกมิเกลทำเถอะ"อาเดสกล่าว
"ครับ"
@@@@@@@@
บนยานกาโมฟ
"คอนเทนเนอร์หมายเลข6 ติดอาวุธแบบDของจินน์ซะ"เสียงจากห้องปล่อยยานดังเข้ามาที่ห้องนักบิน
พวกอิซาคกำลังพักผ่อนหลังพึ่งกลับจากภารกิจ และมองดูพวกมิเกลกำลังเอาจินน์ออกไป
"อาวุธแบบDงั้นเหรอ"ดีอัคก้าประหลาดใจ
"พลเอกครูเซ่น่ะ เขาคิดจะไปสู้กับป้อมปราการที่ไหนกันน้า"อิซาคกล่าว
"แต่ว่าถ้าทำอย่างงั้นละก็ เฮลิโอโปลิสจะเป็นไง"นิโคลถามอย่างกังวล
"มันช่วยไม่ได้จริงไหมล่ะ"ดิอัคก้ายักไหล่
"เขาเรียกว่ากรรมตามสนองไงเล่า ชอบอ้างว่าตัวเองเป็นกลางดีนัก"อิซาคพูดด้วยความหยิ่ง
"ถ้าอย่างงั้นชาวเมืองเฮลิโอโปลิสสมควรรับกรรมที่รัฐบาลของออร์บทำให้เกิดขึ้นเหรอ พวกเขาควรรับความผิดที่พวกเขาไม่ได้ก่อหรือไง"ซาอูลถาม
อิซาค ดิอัคก้าและนิโคล ไม่มีใครตอบสักคน ซาอูลถอนหายใจ
“หวังว่าจะไม่มีคนติดอยู่ในนั้นนะ”
@@@@@@@@@@@
เฮลิโอโปลิส
อาร์คแองเจิ้ลกำลังขนย้ายอุปกรณ์ซ่อมแซม กระสุน ปืน และอาวุธต่างๆในโรงงานขึ้นรถ ชิ้นส่วนซ่อมแซมสำหรับสไตรค์ เรเวนและโมเบียสซีโร่ ในขณะที่เอ็กเซียถูกตั้งเป็นโหมดพักผ่อน
สะพานเดินเรือ
ร้อยเอกราเมียส , ฟลาก้า, ร้อยตรีบาจิรูล และโจแอนนา ดันเต้ยืนอยู่บนสะพานเพื่อหารือสถานการณ์ของพวกเขา
"เราได้รวบรวมเสบียงที่เหลือจากมอเก้นเรท หัวหน้าช่างเมอร์ด็อกกำลังดูแลอะไหล่สำหรับสไตรค์ เรเวนและเอ็กเซีย รวมถึงซ่อมแซมโมเบียสซีโร่ของคุณ"โจแอนนารายงาน"โมบิลสูทน่าจะพร้อมรบใน10-15นาที แม้ว่าฉันอาจจะสามารถให้ช่างเร่งมือได้ แต่ซีโร่ไม่พร้อมสำหรับการรบครั้งต่อไป"
"ขอบคุณ"
"แล้วก้าวต่อไปจะเอายังไง?"โจแอนนาถาม
"เมื่อโมบิลสูทชาร์จแบตเตอร์รี่เต็ม เราจะออกไปก่อนที่จะสร้างความเสียหายให้โคโลนี่มากกว่านี้"เมอริวตอบ
"แล้วคุณจะพึ่งคิระ คริสและเซ็ตสึนะเหรอ?"
"อะไรนะ!!"บาจิรูลด์ขัดจังหวะ"อย่าพูดบ้าๆน่าจะปล่อยให้เด็กบังคับหุ่นอีกครั้ง คราวนี้ให้ร้อยเอกฟลาก้าบังคับดีกว่าค่ะ"
"เฮ้ อย่าพูดเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สิ"มูพูดแล้วทำให้หญิงสาวทั้งสองหันมามอง"ของแบบนั้นผมจะไปบังคับมันได้ยังไงกันล่ะ"
"เอ๋"นาทาลงงกับคำตอบเขา
"คุณไม่ได้ดูระบบปฎิบัติการที่พวกเจ้าหนูนั้นไปเปลี่ยนเอาไว้เหรอไง ของแบบนั้นมนุษย์ธรรมดาไม่มีทางบังคับมันได้หรอกน่า"มูกล่าวและเสริม”แล้วหุ่นอีกตัวGN-001เอ็กเซีย เป็นโมบิลสูที่ใช้ไม่ได้ ย้อนกลับไปเมื่อกองทัพพบมัน ไม่มีใครใช้ได้แม้แต่เปิดค็อกพิท เด็กนั่นทำได้ยังไงผมก็ไม่รู้”
"และก่อนคุณจะพูดถึงให้พวกเขาเปลี่ยนระบบOSของGกลับเป็นอย่างเดิม คุณควรรู้ว่าOSเดิมนั้นไม่ดีและอย่าขอให้ฉันลองเขียนOSสำหรับเนเชอรัลใหม่ นั่นไม่ใช่ความเชี่ยวชาญของฉัน ฉันทำงานเกี่ยวกับตัวหุ่นไม่ใช่โปรแกรม"โจแอนนากล่าว"ดังนั้นเราต้องพึ่งพลังของพวกเขา"
“ฉันเห็นด้วย ถ้าไม่มีโมบิลอาเมอร์ของพันเอกฟลาก้า เรเวน, เอ็กเซียกับสไตรค์เป็นสิ่งเดียวในการปกป้องเราจากซาฟท์ และคนเดียวที่ขับมันได้คือเด็ก3คนนั้น ไม่ว่าเราชอบหรือไม่ก็ตาม
“แต่เราจะให้เด็กที่เป็นพลเรือน แถมคนหนึ่งยังเป็นหลานชายสภาสูงแพลนท์ ไปบังคับหุ่นยนต์ของเรามากไปกว่านี้ไม่ได้แล้วนะค่ะ”บาจิรูลเถียง
“มันไกลกว่าจะถึงดวงจันทร์ และผมไม่คิดว่าเราจะไปถึงที่นั่นได้อย่างราบรื่น”มูกล่าว”ถ้าไม่มีหุ่นพวกนั้น เราไม่มีทางหนีรอดได้แน่”
ร้อยตรีบาจิรูลลังเลสักครู่ แต่ก็รู้ว่าเถียงไปก็ไม่มีประโยชน์
“ฉันจะไปคุยกับคิระ คริสและเซ็ตสึนะเรื่องนี้ ร้อยตรีบาจิรูล ฝากดูแลสะพานด้วยล่ะ”
@@@@@@@@@@
เวอซาเรียส
โอรอลกับแมทธิวออกจากยานนาสก้าพร้อมอาวุธแบบD ขณะที่มิเกลเตรียมไปพร้อมปืนใหญ่เฮฟวี่แคนน่อน
“โอรอลออกยานเสร็จสิ้น เครื่องของมิเกลไปยังช่องส่งออก”เจ้าหน้าที่CICพูด
“คราวนี้แหละ”มิเกลพึมพำจดจำความอัปยศที่โดนเอ็กเซียจัดการ”มิเกล ไอซ์แมน จินน์ ไปได้!!”
จินน์พุ่งออกจากยานและรีบตามเพื่อนๆไปยังเฮลิโอโปลิส
“ปิดท่อส่งยาน"
แต่ว่าในตอนนั้นเอง อัสรันเข้าไปนั่งในหุ่นอีจิสและนำหุ่นล๊อคตัวกับที่ปล่อยยาน
“หา นี่จะออกไปด้วยเหรอ”
ในอีจิส อัสรันครุ่นคิด
“ฉันต้องไปหาคำตอบ....นั่นใช่คิระจริงๆเหรอ”
อีจิสบินออกจากยานไป
เอเลน่ายิ้ม เธอกับอัสรันได้ใช้กลยุทธ์การไม่เชื่อฟังคำสั่ง เธอนำเซนติเนลเข้าสู่ช่องปล่อยจะไปด้วย เพราะมีคำถาม2-3ข้อ
"ผู้บัญชาการคิดยังไงถึงใช้อุปกรณ์แบบDในโคโลนี่ ไม่รู้ทำไมอัสรันทำตัวแปลกๆ แต่เราก็ต้องไปหาคำตอบเช่นกัน"
เซนติเนลพุ่งออกไปในอวกาศและไล่ตามอีจิสไป
ทางด้านสะพานเดินเรือ อาเดสกับราอูลก็รู้เรื่อง
"อะไรนะ อัสรัน ซาล่ากับเอเลน่า จูลด์ใช้หุ่นตัวที่ไปชิงมางั้นเหรอ รีบกลับเข้ามาเร็ว รีบสั่งให้กลับมาเดี๋ยวนี้เลย"
"ปล่อยพวกเขาไปเถอะ"ราอูลกล่าวขึ้น
"ท่านพันเอก"
"เราถ่ายโอนข้อมูลเรียบร้อยแล้ว มันอาจจะสนุกก็ได้นะ ที่ให้โมบิลสูทของกองทัพโลกไปสู้กันเองแบบนี้น่ะ"
@@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ล
สัญญาณเตือนภัยดังไปทั่วและใช้วิทยุสื่อสารไม่ได้
“มีการส่งคลื่นรบกวนไปทั่วโคโลนี่เลยครับ คลื่นสัญญาณรบกวนกำลังเพิ่มขึ้นแล้ว”
“ว่าไงนะ!!”
“เชอะ มันไม่อยากรอจนพวกเราออกไปล่ะสินะ เจ้าบ้าเอ๊ย”มูกล่าว
“คิดจะเข้ามาสู้กันในเฮลิโอโปลิสอีกเหรอเนี่ย”นาทาลถามเขา
“สบายจะตายไป ทางเรายิงปืนใหญ่ไม่ได้ ส่วนมันน่ะยิงได้ยิงเอายังไงเล่า”มูกล่าว
ด้านเมอริวมาหาพวกคิระที่ห้องและคุยกับพวกเด็กเรื่องนี้
"ผมขอปฎิเสธครับ อย่าลากพวกเราเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสงครามมากไปกว่านี้เลยครับ"คิระกล่าว
ในทางกลับกัน คริสไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร เขาไม่ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องในสงครามที่พรากคนสำคัญจากเขาไปมาก แต่ในขณะเดียวกัน น้องสาวของเขา ป้าของเขา เพื่อนของเขา ต่างก็อยู่บนยานลำนี้และเขามีพลังจะปกป้องพวกเขา
"สิ่งที่คุณบอกมาอาจจะถูกต้อง ภายนอกโลกของพวกเรากำลังทำสงครามกันอยู่ แต่ว่าเราเกลียดเรื่องแบบนี้ครับ เราเกลียดสงคราม ถึงได้เลือกประเทศที่เป็นกลางแบบนี้ไงล่ะ"
"ผมจะขึ้นขับเรเวน"
คิระ ลิซ ทอล และคนอื่นจ้องมองเขาอย่างประหลาดใจ คริสอธิบายการตัดสินใจของเขา
“ฉันไม่ต้องการให้นายคิดว่าฉันเห็นนายขี้ขลาดหรอกนะ แต่ตราบใดที่เพื่อนและครอบครัวฉันอยู่บนยานลำนี้และฉันมีพลังที่จะปกป้องพวกเขา ฉันจะทำ"เขาหันไปหาราเมียสและเสริม”แต่อย่าเข้าใจผิด ผมต่อสู้เพื่อปกป้องยานลำนี้และผู้คนที่ผมห่วงใยเท่านั้น"
“ฉันเข้าใจ ขอบคุณมากคริส”ราเมียสกล่าว”ได้หนึ่งยังดีกว่าไม่มีเลย แล้วเซ็ตสึนะล่ะ?”
"จริงด้วย"ลิซพูดอย่างครุ่นคิด"ไม่รู้สิค่ะ"
ตอนนั้นเองสัญญาณเตือนดังขึ้นทั่วเรือ
"ร้อยเอกราเมียส รีบมาที่สะพานเดินเรือเร็วเข้าครับ"เสียงพูดผ่านอินเตอร์คอมดังขึ้น
ราเมียสรีบไปกดที่แผงควบคุม
"เกิดอะไรขึ้น"
"โมบิลสูทมาแล้วน่ะสิ รีบมาสั่งการเร็วๆเข้าเถอะ คุณเป็นกัปตันแล้วนะ”เสียงมูตอบ
“ฉันน่ะเหรอ?”
“ถึงยศผมจะสูงกว่า แต่ผมไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับยานลำนี้เลย”
“ทราบแล้วค่ะ”เมอริวยืนยันสีหน้าจริงจัง”ถ้างั้นให้ลูกเรือทุกคนเตรียมพร้อมออกยาน ให้ลูกเรือทุกคนประจำที่พร้อมรบ แล้วโมบิลอาเมอร์ของคุณล่ะคะ”
"ไม่ แต่ดูเหมือนเซ็ตสึนะจะอยู่ในโรงเก็บเตรียมเอ็กเซียให้บินขึ้น"
ใบหน้าทุกคนประหลาดใจ แต่เมอริวตัดสินใจจะไม่สงสัยในหลานชายเอซาเลียตอนนี้
“ถ้าอย่างงั้นร้อยเอกฟลาก้า ช่วยรับผิดชอบCICทีนะ"ราเมียสหันกลับมาเสริม"คริส ไปที่โรงเก็บและขึ้นโมบิลสูทตัวใดตัวหนึ่ง เธอต้องออกไปกับเซ็ตสึนะ"
"อย่างที่ได้ยินนั่นแหละ เราจะต้องทำสงครามกันอีกนะ เชลเตอร์ทุกแห่งล็อคประตูไปแล้ว พวกเราคงจะปล่อยพวกเธอลงไปไม่ได้หรอกนะ"ราเมียสหันกลับมาบอกพวกนักเรียนเฮลิโอโปลิส"ถ้าหากพวกเราโชคดีสามารถหาทางหนีออกจากเฮลิโอโปลิสได้ละก็"
"ทอลล์"
“ทุกอย่างจะไม่เป็นไรมิลี่”ทอลล์พยายามปลอบแฟน
“ร้อยเอกราเมียส ให้ผมบังคับสไตรค์”มูอาสา
“อะไรนะ?”เมอริวประหลาดใจ
“ไม่รู้หรอกว่าจะทำได้แค่ไหน แต่ว่า...”
“คุณจะบ้าเรอะพันตรีฟลาก้า”เธอตะโกน
“คุณคิดว่าแค่เอ็กเซียเราจะรอดได้เหรอ”เขาโต้กลับ”ถ้าอาร์คแองเจิ้ลถูกทำลายทุกอย่างก็จบ”
จิตใจคิระนึกย้อนกลับไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนที่โรงเก็บ เมื่อเพื่อนๆปกป้องเขาและเอล....ถ้าพวกเขาทำได้เพื่อเขา เขาก็ควรจะทำ
“ผมจะลองแก้ระบบOSดู”มูกล่าว
“มีเวลาพอเหรอคะ?”เมอริวถาม
“ที่จริงแล้ว”ลิซก้าวไปข้างหน้า”ฉันสามารถบังคับสไตรค์ได้ค่ะ”
“อะไรนะ”เมอริวหันมามองลิซ
“ไม่ได้นะ”คริสตะโกน
“ฉันก็เป็นโคออดิเนเตอร์ ฉันสามารถบังคับโมบิลสูทอีกเครื่องได้”ลิซเถียงพี่ชาย
“ฉันบอกว่าไม่ ฉันจะออกไปเอง"
“นั่นเป็นการฆ่าตัวตาย พี่ก็รู้!!”
"ฉันไม่สนใจ ฉันยอมเสี่ยงชีวิตตัวเองดีกว่าปล่อยให้เธอออกไปกับฉัน"
"พอแล้ว"ราเมียสแทรกพวกเขา"ถ้าคิระไม่อยากขับโมบิลสูท และเธอต้องการขับมัน ฉันจะอนุญาติ"
"อย่าพูดบ้าๆนะ"คริสตะโกน
"เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว"เมอริวตะโกน
“ใช่....ฉันรู้”เขาตอบอย่างใจเย็น
"พวกคุณขี้โกงที่สุดเลย"คิระตะโกนกำหมัดแน่น"ก็ได้ ผมจะขับมันเอง"
"เอาล่ะ ไปกันเถอะคิระ เรามีเวลาไม่มาก"คริสกล่าว
คิระพยักหน้าและทั้งสองวิ่งไปที่โรงเก็บ เมอริวหันไปมองนักเรียนเฮลิโอโปลิส
"เอาล่ะ เราต้องทำสงครามอีกครั้ง พวกเธอที่เหลือควรพยายามอยู่เฉยๆในห้อง หวังว่าเราจะโชดดี"
“แล้วสะพานเดินเรือล่ะค่ะ”เฟลท์พูดหลังพวกเขาไปแล้ว”ฉันได้ยินในโรงเก็บยานว่าขาดคน”
“ถูกแล้ว”เมอริวยอมรับ”อาร์คแองเจิ้ลสามารถแล่นได้ด้วยลูกเรือจำนวนเล็กน้อย แต่ก็ยัง....”
“ฉันคิดว่าฉันสามารถไปช่วยที่นั่นได้”
“อะไรนะ!?”เมอริวไม่ใช่คนเดียวที่แปลกใจ ทุกคนจ้องมองเด็กสาวผมชมพู
“ยานลำนี้ใช้เทคโนโลยีออร์บ ระบบพื้นฐานเป็นสิ่งที่ฉันคุ้นเคยจากการฝึกงานที่ศูนย์วิจัยมอเก้นเรท ฉันควรจะช่วยแม้สักเล็กน้อย”
“เฟลท์ เธอไม่ต้องทำแบบนั้น...”ทอลล์พูด
“อาจไม่ได้ แต่ฉันรู้ว่าฉันทำได้ค่ะ”เธอกล่าว เมอริวถอนหายใจ
“เข้าใจแล้ว งั้นเธอตามฉันมา”เมอริวพาเฟลท์ไปที่บริดจ์
“เฟลท์”ทอลล์พึมพำ มิลลี่หงุดหงิดดึงหูเขา"โอ๊ยๆๆ เจ็บ พอแล้วๆ"
“ชอบเธอใช่มั้ย”ไซถามด้วยรอยยิ้มพลางดันแว่นขึ้นเล็กน้อย”อืม แต่เธอชอบหนุ่มไม่เข้าสังคม”
“หุบปาก”
@@@@@@@@@@@@
สะพาน
“เดี๋ยวก่อน เธอมาทำอะไรที่นี่?”เธอร้องถามเมื่อเมอริวเข้ามาพร้อมกับเฟลท์ เกรซ
“เธอเสนอจะช่วยงาน คนของเราไม่พอฉันเลยยอมรับ”เมอริวตอบ
“ถ้าไม่ว่าอะไรฉันสามารถรับผิดชอบการสื่อสารได้”เฟลท์พูดอย่างมั่นใจ”มันไม่ซับซ้อนและยุ่งยากอะไร”
มูเหลือบมองสักครู่ก่อนมองออกไป
“นั่นเป็นเรื่องดี”เมอริวชี้ไปที่นั่งเก้าอี้ซ้ายด้านหลังเก้าอี้กัปตันCIC“สถานีนั้นจัดการเรื่องการสื่อสารและการบิน”
เฟลท์พยักหน้าและเดินไปนั่งที่นั่งว่างขณะเมอริวไปนั่งตำแหน่งกัปตัน
"เราเลือกที่จะหนีออกจากเฮลิโอโปลิสเป็นอันดับ ถึงจะต่อสู้กันก็อย่าให้โคโลนี่เสียหาย ขอให้ระวังด้วย"
"แบบนั้นจะทำได้เหรอ?“แจ็กกี้พึมพำ นาทาลมองเขาเงียบๆ
@@@@@@@@@@@
โรงเก็บ
เซ็ตสึนะนั่งอยู่ในห้องนักบินของเอ็กเซียพร้อมสำหรับการปล่อยตัว
“เซ็ตสึนะ คิระ?"เสียงคุ้นหูดังขึ้น
“เฟลท์”คิระถามเมื่อเห็นเธอบนจอ
“ฉันอาสาช่วยงานที่CICหลังเธอไปแล้ว เราจะนำหุ่นสองตัวสู่แท่นส่งออก เราเตรียมไอล์สไตรค์ไว้ของสไตรค์สำหรับการต่อสู้ระยะประชิด”
“รับทราบ”
"เปิดคอนเทนเนอร์เบอร์3 ติดตั้งซอร์ดสไตรค์เกอร์เดี๋ยวนี้"
สไตรค์ติดโหมดอาวุธระยะประชิด อาวุธหลักคือดาบต่อต้านเรือรบ15.78m
“ดาบเหรอ คงไม่มีไอ้นั่นแล้วนะ”คิระนึกถึงปืนใหญ่ที่เคยยิงทำโคโลนี่เสียหาย
ด้านเซ็ตสึนะถูกส่งไปช่องปล่อยหุ่นอีกด้านนึง
"พบคลื่นความร้อนใกล้เข้ามา2จุด รูปแบบของความร้อน หุ่นจินน์ครับ"แจ็กกี้รายงาน
ภาพหน้าจอซูมให้เห็นภาพจินน์ที่ติดตั้งอาวุธหนักเป็นจรวดใหญ่
"มันอะไรกันเนี่ย มันติดตั้งอาวุธหนักสำหรับโจมตีฐานทัพเลยนะเนี่ย คิดจะเอาของแบบนั้นมาใช้ในนี้งั้นเหรอ"มูพูดอย่างตกใจ
ไม่ทันไร กำแพงโคโลนี่โดนยิงเป็นช่องโหว่ให้ฝูงจินน์บุกเข้ามา
"มีกองกำลังเสริมบุกเข้ามาทางทาเลนบามีครับ"
"ส่งโมบิลสูทออกไป"นาทาลสั่ง
ตอนนั้นเองอีจิสกับเซนติเนลก็บินเข้ามาในโคโลนี่
"ห๊ะ นี่มัน...รุ่นX303อีจิสกับX308เซนติเนลครับ"แจ็กกี้รายงาน
มู โจแอนนา เมอริวและนาทาลตกใจ
"พวกนั้นเอามันมาใช้ในสงครามจริงแล้วเหรอเนี่ย"เมอริวกล่าว
“เซ็ตสึนะ เอฟ เซย์เอย์ , เอ็กเซีย ออกตัวได้”เขาพูดเสียงเรียบและฐานปล่อยส่งเขาบินออกไป
"คริสโตเฟอร์ ดันเต้ , เรเวน ไปล่ะนะ"คริสตะโกนและแท่นดีดส่งเรเวนออกไป
ขณะเดียวกันซอร์ดสไตรค์ถูกติดตั้งบนหลังสไตรค์เสร็จสิ้น
“คิระ ยามาโตะ สไตรค์ ไปล่ะครับ”เขาพูดและสไตรค์ก็ตามออกไป
"เอาล่ะ ลองมาใช้โหมดโมบิลอาเมอร์"
คริสกดปุ่มแปลงร่างโมบิลสูท ไม่กี่วินาที เขาพบว่าตัวเองนั่งอยู่ในห้องนักบินของโมบิลอาเมอร์ที่คล้ายนก
"ขึ้นมาเลยคิระ เราต้องจัดการพวกนี้ก่อนที่จะสร้างความเสียหายให้เฮลิโอโปลิสมากกว่านี้"
สไตรค์ลงบนหลังเรเวนขณะที่เอ็กเซียตามไปข้างหลัง โมบิลสูททั้งสามเข้าหาโมบิลสูทศัตรูทั้ง6
"มันเป็นศัตรูนะ อยากจะโดนมันเล่นงานหรือยังไง"มูกล่าว
"โคลิฟเตรียมยิงปืนใหญ่ ใช้งานเล็งเป้าเลเซอร์ เป้าหมายจินน์"นาทาลกล่าว
"กระสุนปืนน่ะทำอะไรเฟสชิฟท์ไม่ได้หรอกนะ"เมอริวบอกนาทาลและหันไปสั่ง"ปืนใหญ่เลเซอร์เล็งไปที่จุดเดียว"
“ก็อตฟรีต ยิงได้”เมอริวสั่ง
ลำแสงก็อตฟรีตยิงออก ฝูงจินน์ อีจิสและเซนติเนลกระจายตัวออก
“โอรัลกับมาชูไปที่ยานรบนะ”มิเกลสั่งนักบินเขียวและเขาหันไปมองอีจิสกับเซนติเนล”อัสรัน เลช่า ไหนๆพวกนายก็ดื้อตามมาทั้งที แสดงฝีมือให้ดูหน่อยล่ะ”
"ได้เลย"อัสรันมองดูสไตรค์ เรเวนและเอ็กเซียบินมาหาพวกเขา
สไตรค์ชักดาบต่อต้านเรือรบออกมา เซ็ตสึนะเห็นจินน์2เครื่องและซีคอีกเครื่องบินไปทางอาร์คแองเจิ้ล
"คิระ เซ็ตสึนะ พวกนายจัดการ4ตัวนี้ด้วยตัวเองได้ไหม ฉันจะไปหยุดจินน์2เครื่องที่มุ่งหน้าไปอาร์คแองเจิ้ล"
"เข้าใจแล้ว"คิระตอบ
"รับทราบ"เซ็ตสึนะกล่าว
"งั้นกระโดดเลยคิระ โชคดีนะ"
คิระโดดจากเรเวนและพุ่งเข้าไปหาจินน์กับอีจิส ขณะที่เรเวนไล่ตามจินน์
จินน์นั้นเร็ว แต่เรเวนในโหมดโมบิลอาเมอร์นั้นเร็วกว่า หนึ่งในจินน์เห็นเรเวนไล่ตามพวกเขา หันกลับมายิงมิสไซล์3ลูก คริสเปิดฉากยิงปืนติดบ่า ทำลายสองอันและเลี่ยงอันที่สาม
"ไม่เลว แต่ต้องใช้มากกว่านั้นเพื่อกำจัดฉัน"
หนึ่งในจินน์ยิงมิสไซล์ใส่อาร์คแองเจิ้ล อาร์คแองเจิ้ลทำการหลบเลี่ยงทำให้โดนโคโลนี่เสียหายอีก
"หยุดนะ!!"คริสเปลี่ยนกลับเป็นโมบิลสูทยิงจินน์
จินน์หลบกระสุนความเร็วสูงคู่แรก แต่นัดที่สองทะลุขาซ้าย แต่ต่างจากคราวก่อน ตัวนี้สู้ คริสจึงเล็งและยิงนัดสุดท้าย กระสุนสองนัดทะลุหน้าอกจินน์และมันก็ระเบิด
คริสแทบไม่ได้คิดถึงข้อเท็จจริงที่เขาเพิ่งฆ่าคน นี่ไม่ใช่เวลาคิดเรื่องนั้น เฮลิโอโปลิสและอาร์คแองเจิ้ลยังตกอยู่ในอันตราย
ในตอนนั้นหุ่นสีดำพุ่งมาพร้อมลำแสงสีแดงจากดาบ
สไตรค์
"คราวนี้แกตายแน่"มิเกลยิงบีมไรเฟิลหนักใส่สไตรค์ คิระหลบทำให้มันโดนสายเคเบิลยักษ์ด้านหลังขาดตกลงพื้น คิระมองด้วยความกลัว มิเกลยิงอีกครั้ง คิระหลบได้แต่ก็ยังโดนตัวโคโลนี่
"จะให้โดนโคโลนี่ไม่ได้เด็ดขาด แล้วเราจะทำไงดี"คิระพูด
มิเกลพุ่งไปหาสไตรค์และถูกขวางโดยเอ็กเซียที่ถือGNซอร์ด
จินน์หลบดาบแทบไม่ทันและยิงใส่เอ็กเซียทำให้เกิดแสงจ้า
“สำเร็จแล้วสินะ”มิเกลพูดอย่างคาดหวัง ควันจางลงเผยเอ็กเซียที่ไม่มีรอยขีดข่วน
“ไม่มีแม้แต่รอยข่วน เกราะเจ้านี่มันยังไงกันเนี่ย”มิเกลตะโกนด้วยความตกใจ
ขณะที่เอ็กเซียกำลังจะเข้าโจมตีจินน์อีกครั้ง เรดาห์จับสัญญาณจินน์อีก2เครื่องกำลังโจมตีอาร์คแองเจิ้ลและตัดสินใจกำจัดพวกเขาก่อน
สไตรค์พุ่งไปหาจินน์ของเขา ทำให้มิเกลหลุดจากอาการตกใจ เขาหลบดาบและยิงสไตรค์อีกครั้งแต่โดนบล็อกด้วยโล่
ไกลจากการต่อสู้อัสรันมองด้วยใบหน้าเคร่งขรึมขณะโมบิลสูททั้งสามต่อสู้
อาร์คแองเจิ้ล
เอ็กเซียบินเข้าใกล้อาร์คแองเจิ้ล จินน์ตัวหนึ่งสังเกตและยิงมิสไซล์สามลูกจากข้อเท้า
เซ็ตสึนะหรี่ตาลงและยิงปืนกลใส่มิสไซล์สามลูกทำลายหมด
จินน์อีกตัวยิงอาวุธหนักและอีกมากมายใส่อาร์คแองเจิ้ล ยานสกัดด้วยCIWS ปืนกลยิงสกัดมิสไซล์ใหญ่และเล็กจำนวนมาก ขณะที่ยานก็หลบไปหลายลูกแต่มีบ้างที่โดนยาน บางส่วนลอยไปโดนโคโลนี่
จินเห็นเอ็กเซียหลบกระสุนก่อนจะยิงอาวุธหนักที่เหลือใส่เอ็กเซีย มันทิ้งปืนกลที่ไร้ประโยชน์ก่อนจะไรเฟิลและยิงไปหลายนัด
เซ็ตสึนะยิงอย่างบ้าคลั่งพยายามทำลายมิสไซล์ให้มากที่สุด ขณะเขาเล็งมิสไซล์ลูกสุดท้ายจินน์ก็พุ่งชนเอ็กเซียเขย่าเครื่องและเหวี่ยงเป้าหมายของเซ็ตสึนะออกไป ทำให้การยิงของเขาพลาดไปอย่างสิ้นเชิง มิสไซล์กระแทกเข้ากับเสากลางเฮลิโอโปลิสสร้างความเสียหาย
"ไม่ พวกแกพยายามทำลายเฮลิโอโปลิสเหรอ"
ในตอนนั้นเองเอ็กเซียหันไปเห็นเรเวนกำลังไล่ยิงจินน์ ไม่ทันสังเกตหุ่นสีดำพุ่งลงมาเหนือหัว
เอเลน่ายิงลำแสงจะเจาะทะลุค็อกพิท แต่คริสรู้ตัวตัวเบี่ยงหลบจึงโดนแขนซ้ายระเบิดไป
"หุ่นG!?"คริสตกใจยิงกระสุนปืนติดโล่ แต่เอเลน่ายกโล่และจะเข้าแทงดาบ
"คริส!!!"
เอ็กเซียรีบพุ่งเข้าไปยกดาบGNรับไว้
"ถอยไปซะ ยัยนี่ฉันจัดการเอง"
คริสเห็นว่าเป็นปัญหาในครอบครัวบินไปหาจินน์ตัวอื่น
"พี่เอล นั่นพี่ใช่ไหม"เสียงโมบิลสูทดังขึ้น
"เลช่า"เซ็ตสึนะกล่าว
@@@@@@@@@@@@
มิเกลยิงสไตรค์อีกครั้งซึ่งมันพลาดไปโดนพื้นโคโลนี่แทน
"เร็วชะมัด”มิเกลพึมพำ”อ้อมไปสิอัสรัน"
คิระเห็นอีจิสที่บินเข้ามา
"โมบิลสูทตัวนั้น"
"คิระ นายใช่ไหม"อัสรันคิด
อีจิสบินพุ่งใส่สไตรค์ แต่สไตรค์ก็หลบออกข้างโดยที่อีจิสก็ไม่ได้โจมตีอะไร มิเกลพุ่งเข้ามาหาคิระ
"เสร็จฉันล่ะ"
มิเกลยิงบีมใส่ แต่สไตรค์หลบและชักบีมบูมเมอแรงขว้างออกไป มิเกลหลบพ้น ก่อนที่บูมเมอแรงจะบินกลับมาและตัดขาของจินน์ไป
"อะไรกัน!!!"มิเกลตะโกนด้วยความตกใจ
สไตรค์พุ่งเข้ามาพร้อมตวัดดาบฟันลงมาผ่าร่างจินน์แยกเป็นสองส่วน
"อ๊ากกก!!!!......บรึ้มมมม!!!!"
"มิเกล!!!!"อัสรันร้องเมื่อเห็นจินน์ของมิเกลถูกทำลาย
เมื่อศัตรูหายไป คิระหันไปหาอีจิสพร้อมจะเผชิญหน้า เขาไม่แน่ใจตัวตนของนักบินอีจิส แต่เขาได้เห็นคนที่เขาเชื่อว่าเป็นเพื่อนของเขา อัสรัน ซาล่า ขโมยหุ่น....แต่เขาเป็นคนเดียวกับที่ขับมันไหม?
“คิระ คิระยามาโตะ”
คิระสูดลมหายใจเข้าออก เขารู้จักเสียงนั้น
“นายคือคิระใช่ไหม”
@@@@@@@@@@@
ด้านเอ็กเซียและเซนติเนลบินวนเวียนกันหลายครั้ง เอ็กเซียยิงGNไรเฟิลหลายครั้งแต่เซนติเนลหลบได้และยิงโต้กลับ ดูเหมือนไม่มีใครต่อสู้แบบจริงจัง
เมื่อเซนติเนลเข้ามาใกล้ก็ชักดาบสั้นออกมาพุ่งเข้าแทงด้วยความเร็วสูง เซ็ตสึนะหลบมันและชักGNซอร์ดฟันอย่างรวดเร็ว แต่เซนติเนลดึงดาบกลับและสกัดด้วยด้ามมีดหยุดGNซอร์ดไว้
ในทางกลับกันเอเลน่าพบว่าตัวเองชื่นชมนักบินของเอ็กเซียอยู่เงียบๆ....และวิศวกรของกองทัพโลกที่คิดค้นโมบิลสูทเหล่านี้
หุ่นทั้งสองผละจากกัน เซ็ตสึนะยิงGNไรเฟิลใส่เซนติเนล เอเลน่าหลบหลีกมัน เขาเก็บบีมบลาสฟาดกรงเล็บอุโรโบรอสที่ติดอยู่บนแขนซ้ายของเซนติเนล เซ็ตสึนะยกโล่GNมาบล็อกแต่ดวงตาเบิกกว้างเมื่อกรงเล็บยังเกาะติดโล่ คำเตือนบนหน้าจอบอกว่ากรงเล็บเจาะเกราะได้บางส่วน
เอเลน่ายิ้ม เขากำลังรอสิ่งนั้น เธอถอนกรงเล็บออก และอาวุธก็ดึงเอ็กเซียมาไม่ว่าเต็มใจหรือไม่ก็ตาม เอเลน่าเหวี่ยงบีมเบลดไฮดรอสจากกรงเล็บขวาไปที่แขนซ้ายเอ็กเซีย ซึ่งเซ็ตสึนะแทบจะยกGNซอร์ดสกัดไม่ทัน
ซาฟท์ชุดแดงฟาดกรงเล็บอุโรโบรอสอีกครั้ง ผลักเอ็กเซียออกไป แต่คราวนี้เอ็กเซียหมุนตัวตีลังกาหลบราวกับมันไร้น้ำหนัก
“พี่เก่งกว่าที่คิด งั้นยกระดับขึ้นไปอีก”
เธอเปิดใช้งานเวอร์เนียกำลังสูงของเซนติเนล เอเลน่าพุ่งเข้าใส่เอ็กเซีย เซ็ตสึนะไม่ได้ขาดความกล้ายกGNซอร์ดพุ่งใส่
@@@@@@@@@
ที่อื่น
คริสไล่ตามจินน์ที่เหลือซึ่งกำลังก่อกวนอาร์คแองเจิ้ลในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ก่อนเขาจะเข้าโจมตี จินน์โดนปืนใหญ่ก็อตฟรีตของอาร์คแองเจิ้ลทำลายเอวและต้นขา ก่อนมันจะระเบิดยิงมิสไซล์ทั้งหมด มิสไซล์พุ่งใส่ปล่องกลางของเฮลิโอโปลิส เสาหักลงทำให้เฮลิโอโปลิสเริ่มยุบตัว
"ไม่"คริสมองดูบ้านของเขาที่พังทลายลง
ทันใดนั้นผลกระทบของสูญญากาศก็เริ่มดึงเรเวนออกไป เขาพยายามควบคุมโมบิลสูทแต่ไม่มีประโยชน์ เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งและอธิษฐานว่าเขาจะรอด
@@@@@@@@@
“คิระ ใช่คิระจริงๆด้วย”อัสรันพูด
“อัสรัน อัสรัน ซาล่า”คิระตกตะลึงที่เจอเพื่อนรักเขาที่นี่”ทำไมนายถึง....”
“นายนั่นแหละ ทำไมถึงขึ้นไปบังคับเจ้านั่นได้ ทำไมไปเป็นพวกเดียวกับเนเชอรัล”
"ฉันแค่ปกป้องเพื่อนของฉัน!!! นายล่ะทำไมโจมตีโคโลนี่ที่เป็นกลาง"
"เขาไร้เดียงสาไปถึงไหน"อัสรันคิดในใจ
"เพราะนี่คือผลจากกองทัพโลกทำให้เฮลิโอโปลิสตกเป็นเป้าหมาย"
แต่เสียงวิทยุจากกันดั้มอีกสองตัวที่โรมรันสู้ใกล้เข้ามาลอดเข้าหูพวกเขา
"ดูเหมือนช่วงที่จากกันทำให้คุณสมองฝ่อนะ อัสรันที่ฉันรู้จักไม่พูดอะไรโง่ๆ"
อัสรันได้ยินเสียงแล้วเบิกตากว้างที่เพื่อนรักเขาอีกคนก็ขับหุ่นตัวอื่น
"เสียงนั่น....เซ็ตสึนะ? ทำไมเขามาอยู่ด้วย?"
"เซ็ตสึนะ นายก็ด้วย ทำไมขึ้นไปขับหุ่นนั้น!?"อัสรันตะโกน
"หลีกเลี่ยงความบ้าคลั่งของพ่อนาย"เซ็ตสึนะตอบ
"แล้วสู้กับครอบครัวของตัวเองเหรอ?"อัสรันถาม
ทันใดนั้นเฮลิโอโปลิสก็พังทลาย คิระมองรอบๆด้วยความกลัวและกันดั้มทั้ง4ก็โดนแรงสูญญากาศดูดออกไป
@@@@@@@@@@@@
กาโมฟ
นักบินที่เหลือของหน่วยครูเซ่มองเฮลิโอโปลิสเช่นกัน
“ไม่นะ เฮลิโอโปลิส”นิโคลพูดเบาๆ
“มิเกลและคนอื่นๆทำขนาดนี้ได้ยังไง”ดีอัคก้าถามเสียงขุ่นเคือง
“สภาสูงแพลนท์จะลงโทษราอูล เลอ ครูเซ่สำหรับเรื่องนี้”ซาอูลพูดเคร่งขรึม”ไม่มีทางที่เขาจะหลุดไปได้ด้วยการใช้อาวุธแบบDในโคโลนี่เป็นกลาง”
@@@@@@@@@@
ความคิดเห็น