คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยานผีสิง
20BBY
2ปีแล้วที่สงครามโคลนอุบัติขึ้น จนถึงตอนนี้ไม่มีทีท่าจะสิ้นสุด ทั้งสองฝ่ายทำสงครามไปทั่วจักรวาล ดาวเคราะห์ที่เป็นกลางต้องเลือกฝ่ายไม่งั้นจะถูกยึดครอง
แต่เกิดภัยคุกคามใหม่ที่แพร่กระจายไปทั่วกาแล็กซี่ ภัยพิบัตินี้ได้โจมตียานหลายลำ ตั้งแต่ยานพ่อค้าทาสไปจนถึงยานรบของสาธารณรัฐ ยานทั้งสองฝ่ายถูกโจมตีโดยภัยคุกคามใหม่นี้ หลายคนเรียกมันว่ายานผีสิง
ผู้รอดชีวิตกล่าวว่ายานลำนี้ออกจากไฮเปอร์สเปซด้วยดวงตาสีแดง เมื่อมันพุ่งเข้าใส่ ยานโจมตีกลับ แต่ดวงตายังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ มันเจาะด้านข้างยานทำให้เกิดความเสียหายอย่างหนัก คนบนยานหนีไปยานกู้ภัยและสละยานหนีก่อนมันจะระเบิด ตอนนี้วุฒิสมาชิกทั้งสองฝ่ายต่างหารือเกี่ยวกับการยึดหรือทำลายยานผีสิงลำนี้
ดินแดนขอบนอก
ยานรบของสาธารณรัฐกำลังมุ่งหน้าไปยังดาวเคราะห์เพื่อส่งเสบียงและอาวุธให้ทหารของเขา โดยปกติต้องมียานคุ้มกัน แต่พลเรือเอกอดัม เพียซเห็นว่ามันอยู่ไม่ไกลและสามารถส่งเสบียงโดยไม่มีปัญหา พลเอกได้ยินข่าวลือเรื่องยานผีสิง แต่เขาไม่เชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องจริง
ทหารโคลนเดินเข้ามา ผู้การมีแผลไฟไหม้ลงมาที่ตาซ้าย
“พลเรือเอก เราได้รับการติดต่อจากนายพลอดิ กาเลีย เธอถามว่าอีกนานแค่ไหนจะถึงจุดนัดพบ”
พลเอกเพียซถอนหายใจ เขาไม่ได้เกลียดเจได แต่ไม่ชอบที่พวกเขาได้รับยศนายพลในสงครามครั้งนี้ สำหรับเขา เจไดไม่มีประสบการณ์สงคราม ยิ่งกว่านั้นพวกเขายังให้เด็กๆมีส่วนร่วมในสงครามครั้งนี้อีกด้วย เหมือนพาดาวันของสกานวอล์คเกอร์ที่อายุ16ปี เพียซมีลูกสาวคนหนึ่งและเขาไม่มีวันปล่อยให้เธอเข้าร่วมสงคราม
“ติดต่อเธอว่าเราใกล้จะถึงแล้ว อีกไม่นานจะปล่อยเสบียง ข้าหวังว่าสมุหนายกจะหยุดส่งข้าไปภารกิจแบบนี้ และส่งข้าไปร่วมการต่อสู้กับกองทัพดรอยด์”
เพียซเข้าร่วมกองทัพสาธารณรัฐเมื่อ6เดือนก่อน เขากลายเป็นนายพลที่มีชื่อเสียง แต่การรบอย่างเดียวของเขาคือในอวกาศ มันไม่ใช่ศึกใหญ่ และเขาไม่ได้ทำอะไรตั้งแต่ร่วมงานกับสกายวอล์คเกอร์
“ข้ารู้ท่านหมายถึงอะไร ตั้งแต่ข้าถูกย้ายมาที่นี่พร้อมคนของข้า เราไม่ได้ปฏิบัติการมากนัก บางทีหลังภารกิจนี้เราอาจได้ภารกิจที่เหมาะสม”
ทหารโคลนวิ่งเข้ามาอย่างตื่นตระหนก
“ท่านครับ”
“มีอะไรทหาร”
“ยานผีสิง มันอยู่ที่นี่”
เขาวิ่งออกจากห้องไปที่สะพานและตกใจเมื่อเห็นมัน
“เป็นไปไม่ไดั”
ที่อยู่ตรงหน้ามีดวงตาสีแดง เขาสาบานว่ามันกำลังจ้องมาที่เขา ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว เขาถูกสอนว่าอย่าแสดงความกลัว แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเขากลัวดวงตาคู่นั้น
“มันกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ ยิงเลยไหมครับ”
“ใช่ ยิงเลย”
ทหารทั้งหมดยิงปืนใหญ่และป้อมปืน แต่ดวงตาก็ยังจ้องมองมาที่พวกเขาและเข้าใกล้เรื่อยๆ
“มันไม่เป็นไรเลย”
“ยิงต่อไป ทำลายมันให้ได้”
นี่เป็นครั้งแรกที่เพียซต่อสู้กับศัตรูที่ยิงได้แต่ทำอะไรไม่ได้
คอรัสซัง
เป็นเวลาหนึ่งเดือนนับแต่การโจมตียานของสาธารณรัฐ มีผู้รอดชีวิตน้อย หนึ่งในนั้นคือผู้การวูล์ฟ ซึ่งรอดชีวิตจากการโจมตีและได้เข้าร่วมสังกัดของโพล คูน ข่าวการโจมตีของยานผีสิงทำให้สภาหลายคนกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเจไดและโคลนที่ปฏิบัติภารกิจที่ถูกโจมตีโดยไม่คาดฝัน ยานลำนี้อาจเป็นอาวุธใหม่ของฝ่ายแบ่งแยกเพื่อพลิกกระแสสงคราม แต่กองยานฝ่ายแบ่งแยกก็ถูกโจมตี และอ้างว่าเป็นอาวุธใหม่ของสาธารณรัฐ
ไม่ว่ายังไง ยานลำนี้สร้างปัญหาให้ทั้งสองฝ่าย ทำให้เป็นปัญหาขึ้นไปอีก เรือผีสิงทำให้สงครามยืดเยื้อ ไม่เพียงเท่านั้น ยานลำนี้ทำให้สาธารณรัฐต้องเสียเงินจำนวนมากในยานและอุปกรณ์ที่ต้องขนส่ง ทำให้หลายคนกลัวที่จะเดินทางในจักรวาลแล้วไปเจอกับยานผีสิง
ไม่ว่ายานผีสิงจะเป็นยังไง สมุหนายกมุ่งมั่นจะค้นหาและจัดการมัน พวกเขาส่งยานหลายลำไปค้นหาแต่หลายลำไม่กลับมา กองยานกลายเป็นซากปรักหักพัง จนกระทั่งผู้ให้ข้อมูลบอกว่าเขารู้วิธีติดตามยาน แม้ที่ปรึกษาสมุหนายกไม่เชื่อชายคนนี้ แต่สมุหนายกก็ยอมรับความช่วยเหลือ
เจไดไม่มีทางเลือก เพราะพวกเขาไม่มีเบาะแสว่ายานลำนี้จะปรากฏที่ไหน สัญญาณที่พวกเขาได้รับเป็นของจริงหรือปลอม แต่มันก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ทิ้งยานที่โดนทำลาย แต่ยานกู้ภัยปลอดภัยและผู้รอดชีวิตก็ไม่เป็นไร สมุหนายกถามพวกเขา แต่ทุกคนพูดเหมือนกัน
ดวงตาสีแดงปรากฏจากที่ไหนไม่รู้ พวกเขาเปิดฉากยิงแต่มันไม่สะเทือน ยานยิงด้านข้างเจาะพลังงานของยานหยุดทำงานและระเบิด ผู้รอดชีวิตมีเวลาหลายนาทีเพื่อไปยานกู้ภเยและหลบหนี เมื่อพวกเขาออกมาเห็นสิ่งที่เรือผีสิงทิ้งไว้
“อ่า อาจารย์โยดา วินดู และเคโนบี ยินดีต้อนรับ มีอะไรให้ช่วยไหม”
“ท่านเรียกเรามาท่านสมุหนายก”วินดูกล่าว
สมุหนายกจำได้ว่าเขาเรียกเจไดมา เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับแผนการที่เขาสร้างขึ้นด้วยแหล่งข่าวที่ไม่ระบุตัวตน
“จริงด้วย ขอโทษอาจารย์เจได ข้ากำลังยุ่งกับยานผีสิงที่ทุกคนต่างพูดถึง”
“ไม่เป็นไร ท่านสมุหนายก ท่านมีเบาะแสยานลำนี้ไหม”อาจารย์เคโนบีถาม
“ข้าได้รับคำแนะนำจากแหล่งข่าวที่ไม่ระบุตัวตนว่าเขารู้แล้วว่ายานลำนี้จะปรากฏตัวที่ไหน”
เจไดทั้งสามมองหน้ากันอย่างสงสัยว่าข้อมูลนี้จริงหรือไม่
“ท่านแน่ใจนะว่าข้อมูลนี่ไม่ใช่ข้อมูลเท็จ นับแต่ยานผีสิงนี่ปรากฏตัว ข้อมูลตำแหน่งที่เราได้รับเป็นของปลอมหรือกับดัก”วินดูถาม
สมุหนายกเข้าใจสิ่งที่เจไดพูด เขาได้รับข่าวสารมากมาย แต่ไม่มีอันไหนเชื่อถือได้ แต่เมื่อพูดกับคนคนนั้น เขาสัมผัสไม่ได้ถึงการหลอกลวง แต่มีความเกลียดชังต่อยานผีสิง
“ข้ารู้ แต่ตามที่สายข่าวบอก เขาคิดว่ารู้ตำแหน่งที่ยานจะมา แผนเขาคือให้ส่งยานหลายลำไป”
“เสี่ยงมาก ส่งยานหลายลำไปที่เดียว”อาจารย์โยดากล่าว ไม่มียานเพียงพอจะส่งไปที่เดียว เพราะหลายกองทัพกำลังต่อสู้ในกาแล็กซี่
“ข้าเห็นด้วย นั่นเป็นเหตุผลที่เราจะส่งยานอย่างน้อย3ลำไปที่นั่น ข้าได้ยินว่ากองยานของสกายวอล์คเกอร์กลับมาเมื่อ2-3วันก่อนใช่ไหม”
อาจารย์เคโนบีลูบคาง”ข้าคิดว่าเราส่งเขาไปภารกิจนี้ได้ แต่สมุหนายก ท่านคิดว่าข้อมูลนี้เชื่อถือได้หรือ”
“ข้าจะส่งข้อมูลให้ท่านเพื่อท่านจะได้รู้ว่าจริงหรือไม่ แม้ข้าหวังว่ามันจะเป็นของจริง แต่ข้าก็ไม่อยากส่งทหารของเราไปติดกับอีก”
“เราจะดูข้อมูลนั้น สมุหนายก”ปรมาจารย์โยดาและเจไดอีก2คนลุกขึ้นก้มหัวให้สมุหนายก”ขอลา”
สมุหนายกให้ข้อมูลและพวกเขาก็ออกจากสำนักงาน ในใจของเขา อีกไม่นานเขาจะทำลายเจได เขาสามารถทำได้ในตอนนี้ แต่เขารู้ว่าต้องรอจนถึงเวลาที่เหมาะสม
ขณะสมุหนายกอ่านรายงานความเสียหาย มีบางสิ่งที่เหมือนกัน เสบียงหายไปจากยาน ไม่ใช่อาวุธ แต่เป็นอาหารและเวชภัณท์ สมุหนายกมีแผนในการติดตามยาน เขาติดต่อเจไดอีกครั้งบอกถึงแผนการใหม่
@@@@@@@@
ความคิดเห็น