คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อดีตผู้คุ้มกัน
ฉันชื่อเท็ด
ฉันเพิ่งมาถึงเมืองโล๊กทาวน์ สถานที่ที่โกลด์ โรเจอร์ เกิดและตาย เมืองแห่งการเริ่มต้นและจุดจบ ฉันอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น
ในฐานะอดีตหน่วยองครักษ์แมรีจัวร์ เขาได้พบผู้แข็งแกร่งมากมายและเผชิญอันตรายมากมาย มีชีวิตอยู่โดยหวังว่าจะไม่เจอมนุษย์เงือกที่แข็งแกร่งกว่ามนุษย์สิบเท่า สัตว์ประหลาดที่ทำลายเรือรบได้ ผู้ที่ทำนายอนาคตได้ด้วยฮาคิสังเกต โจรสลัดที่แปลงร่างเป็นสัตว์ได้ หัวหน้าหน่วยโจรสลัดที่ควบคุมธาตุได้เช่นไฟ เจ็ดเทพโจรสลัดที่ควบคุมทรายหรือเงา พลเอกที่ยิงแม็กมา น้ำแข็งหรือแสงได้
เขาได้พบพวกเขาทั้งหมดเพราะอยู่ที่แมรีจัวร์นั่นเอง อีกทั้ง เขาเป็นครึ่งมนุษย์เงือก มันง่ายสำหรับเขาที่จะว่ายน้ำหนีไปเที่ยวเล่นรอบๆ
เขาได้พบกลุ่มโจรสลัดคุจาที่นำโดยจักรพรรดินีโจรสลัด โบอา แฮนค็อก เธอนั้นงดงามจนเขาไม่อาจลืมเธอได้เลย ใช้ขาเตะพวกโจรสลัดกลายเป็นหิน นั่นคือพลังผลปีศาจของเธอ
ทั้งความแข็งแกร่งและความงดงาม เขา…อยากได้เธอมาครอบครอง
ไม่ใช่แล้ว!!
เรือที่ฉันโดยสารมาออกเดินทางไปแล้ว ฉันไปโรงแรมที่ใกล้ที่สุดและเช็คอิน จัดกระเป๋าและเริ่มเดินเตร่รอบเมืองโดยไม่รู้จะไปไหน
ฉันเพิ่งหลบหนีจากห้องขังได้เมื่อ6เดือนก่อน ตอนนี้ที่แมรี่จัวร์คิดว่าฉันตายไปแล้ว
ฉันส่ายหัว พอแล้ว ฉันไม่ได้ใช้ชีวิตแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว 6เดือนที่ผ่านมาฉันเดินทางไปทั่วโลกตามลำพัง มันก็สนุกดี แต่บางครั้ง…ก็เหงา
ฉันเลี้ยวหัวมุมและพบบาร์ที่ชื่อโกล โรเจอร์ และยิ้ม นี่คงเป็นโชคชะตา
ฉันเดินเข้าไปในบาร์เห็นคนแก่หน้าตาน่ากลัว
“สวัสดี”
ชายชรามองฉันตอบอย่างห้วนๆ”เราปิดร้านแล้วไอ้หนู”เขาชี้ที่ประตูบอกให้ฉันรีบออกไป
“คุณลุงเป็นเจ้าของร้านเหรอ ป้ายที่เขียนว่าโกล โรเจอร์ เป็นชื่อของร้านนี้เหรอ”
“ออกไปซะ ร้านนี้ไม่ใช่ร้านที่เด็กอย่างนายควรจะมาหรอก แล้ววันนี้ฉันก็ปิดร้านเรียบร้อยแล้วด้วย”
ลูฟี่มองไปที่หนุ่มผมน้ำตาลสวมหมวกสีดำ”ทำไมหมอนั้นอยู่ได้”
“ร้านเจ๊งแล้วเหรอ”
“ไม่ได้ปิดเพราะเจ๊ง รีบออกไปได้แล้ว”
“แค่สงสัยชื่อร้านเท่านั้นเองไม่เห็นต้องเคืองเลย คือว่าผมหลงทาง อยากจะไปตรงที่ที่มีแท่นประหารน่ะลุง ลุงช่วยบอกทางให้หน่อยได้ไหมเล่า”
ลูฟี่สังเกตเห็นหัวกะโหลกบนโต๊ะชายชรา”นั่นมันอะไรน่ะ อ้าว กะโหลกนี่”
“ไอ้นี่คือกะโหลกของผู้ได้รับฉายาว่าคิลเลอร์ไจแอนท์ วายร้ายที่เคยฆ่าโจรสลัดตายถึง100ศพ แต่มันกลับสิ้นฤทธิ์ด้วยการโจมตีครั้งเดียวของโกลด์ โรเจอร์”
“จริงเหรอ”
“เจ้านี่มีอาวุธเป็นดาบเล่มใหญ่ เบ้อเริ่มเลย แต่การต่อสู้จบลงในพริบตาเดียว นี่ไงล่ะแผลที่มันโดนตอนนั้น
“หืมๆๆๆ”
“แต่ว่ามันไม่เลวโดยสันดานหรอกนะ ก่อนจะตายมันพูดแบบนี้ โรเจอร์ ไม่มีใครโค่นแกลงได้ แกจะเป็นยอดโจรสลัดไปชั่วนิรันดร์”
เท็ดยิ้มเงียบๆ ลูฟี่อุทาน”ยอดเลย เท่สุดๆ”
“เอริคผู้มีฉายาว่าคิง มือปืนอันดับ1ของโลก พี่น้องกังฟู ทุกคนฝีมือน่ากลัวราวกับปีศาจ แต่พอมาอยู่ต่อหน้าโกลด์ โรเจอร์ก็กลายเป็นเด็กทารก”
“อยากฟังอีกมั้ยล่ะ”
“อยาก”
“พอดีเด็กสมัยนี้ไม่สนใจฟังเรื่องแบบนี้กันแล้วนี่นา”
“เอาน่า ลุงเล่ามาให้ผมฟังแล้วกัน”
“โกลด์ โรเจอร์ ในยุคนั้นหรือแม้แต่ตอนนี้ก็คงเป็นชายเพียงคนเดียวที่ไม่เคยเกรงกลัวแกรนไลน์เลย”
เท็ดทำหน้าเคร่งขรึม เขารู้ว่ามันจริงแค่ไหนเพราะเคยเข้าไปในแกรนไลน์ โจรสลัดมากมายหนีออกมาจากแกรนไลน์ แม้แต่7เทพโจรสลัดก็หลบซ่อนตัวจาก4จักรพรรดิ
“แล้วเป็นยังไง พวกที่เหลืออยู่ในเมืองนี้มีแต่พวกสวะ ผู้ที่กล้าท้าทายทะเลนั้นเหลือน้อยลงทุกที นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเลือกปิดร้านในวันนี้ไง”
“ผมก็จะไปแกรนไลน์นะ”
“ห๊ะ”
“โกล โรเจอร์น่ะเยี่ยมจริงๆเลยเนอะ โจรสลัดมันต้องยังงี้แหละ เพราะงั้นผมถึงออกทะเลเพื่อจะเข้าไปในแกรนไลน์และเอาวันพีชมาก่อน ผมจะเป็นราชาโจรสลัดให้ได้เลย”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้นชายชราอ้าปากค้าง เท็ดอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าโรเจอร์พูดแบบนั้นด้วยความเชื่อมั่น
เท็ดส่ายหัว เขาเป็นมือใหม่ที่ไม่รู้ถึงอันตราย
“พูดจาบ้าบิ่นไม่เบาเลยนี่ แถมยังกล้าพูดแบบนั้นในร้านนี้อีกด้วย”
“ผมก็แค่พูดความจริงเท่านั้นเอง”
“เจ้าหนู ถ้ายังมีลูกค้าแบบนายฉันจะเลื่อนเวลาปิดร้านออกไปก่อนก็ได้”
ชายชราลุกขึ้นเดินไปยังที่เก็บเหล้า
“ไม่ได้อารมณ์ดียังงี้มานานแล้ว เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงนายสักแก้วก็แล้วกัน”
“ผมไม่ดื่มเหล้าครับ”
“งั้นเหรอ? งั้นเอานี่ไป มาฉลองให้เขาด้วยกัน แด่ราชาโจรสลัดผู้เป็นนิรันดร์”
“ตกลง”
ทั้งสองชนแก้วและดื่ม
“เฮ้ ฉันก็จะไปที่แท่นประหารเหมือนกัน จะไปด้วยไหม”
ลูฟี่มองเด็กหนุ่มวัยเดียวกันอย่างตื่นเต้น”แน่นอน ฉันมังกี้ ดี ลูฟี่ ชายที่จะเป็นราชาโจรสลัด”
เท็ดหัวเราะ เขาได้ยินที่หนุ่มหมวกฟางพูดคำนี้เยอะพอแล้ว
“เท็ด”
ลูฟี่ไม่ได้สังเกตว่าชายชราเบิกตากว้างเมื่อได้ยินชื่อเขาและหยิบใบประกาศจับขึ้นมา
เท็ด : 100ล้านเบรี
@@@@@@@@
ขณะเรามุ่งหน้าไปแท่นประหาร
“แล้วเท็ด นายทำงานอะไร”
“ฉันเป็นอดีตบอดี้การ์ด ตอนนี้กำลังเดินทางรอบโลก”ฉันไม่ได้บอกเรื่องสำคัญ
เขาไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันทำอะไรอีกนอกจากงานฉากหน้า
“เจ๋งไปเลย…นายได้ปกป้องเจ้าหญิง เจ้าชาย กษัตริย์หรือราชินีไหม? เจออันตรายตลอดเวลา”
“ใช่…อะไรประมาณนั้น”
ถ้าเพียงเขารู้ว่าฉันทำอะไรบ้าง
“มาเข้ากลุ่มฉันเถอะ”
เท็ดหัวเราะ”เอาจริงดิ๊ นายไว้ใจคนง่ายเกินไป”
จริงๆแล้วก็ไม่ฟังดูแย่ ตอนนี้ฉันว่างงาน และฉันมั่นใจว่าความสามารถและประสบการณ์ของฉันช่วยได้ ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการเป็นโจรสลัดนักนอกจากคำบอกเล่าจากคนอื่นๆ
“ชิๆๆๆ นายเป็นคนดี”
“ฉันขอคิดดูก่อน”
ฉันกำลังพิจารณาว่าเขามีลูกเรือกี่คน เขาต้องมีกลุ่มที่เหมาะสมเพื่อทำตามความฝัน
“ถ้านับนายด้วยก็เป็น6คน”
ฉันไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี”ตอนนี้มี5คน”
เราเข้ามาในลานมองดูแท่นประหาร ลูฟี่กำลังตาเป็นประกาย ขณะที่เท็ดกำลังคิดเรื่องอื่น ถ้าลูกเรือน้อยแบบนี้คงเป็นพวกเน้นคุณภาพมากกว่าปริมาณ เดี๋ยว ฉันกำลังพิจารณาเข้าร่วมกลุ่มรึเปล่า
เรียบง่าย ไร้เดียงสา เป้าหมายสูง ฉันถอนหายใจ ไม่ใช่การผสมผสานที่ดี เขาไม่รู้ถึงสัตว์ประหลาดในแกรนไลน์ที่จะทำลายเขา ฉันไม่อยากจมอยู่กับความผิดหวังถ้าเราล้มเหลว
ฉันกำลังจะปฏิเสธก่อนจะได้ยินเสียง
“ว้าว”
ฉันเงยหน้าขึ้นไปเห็นลูฟี่ยืนอยู่บนแท่นประหาร
“นี่คือที่ที่ราชาโจรสลัดตาย”
“เฮ้ เธอ ลงมาเดี๋ยวนี้”ตำรวจตักเตือน เท็ดยกมือปิดหน้า
หญิงน่าสงสัยที่มีร่างกายงดงามถือกระบองเหล็กเข้าหาตำรวจ ฉันคาดเดาสิ่งที่จะเกิดขึ้น
ผู้หญิงคนนั้นตีตำรวจและตะโกน”ฉันเจอนายแล้วหมวกฟาง”
เสียงนั้นไม่เข้ากับร่างกาย หยาบเกินไป มันดูเหมือนหญิงอ้วนมากกว่าหญิงหุ่นนาฬิกาทราย
พวกเจ้าหน้าที่วิ่งหนีไป ฉันถอนหายใจ เมืองนี้สงบสุขเกินไป ผู้หญิงคนนั้นแข็งแกร่งกว่าที่เห็น ฉันไม่อยากสู้ในเมืองนี้แต่คงหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ฉันคืออัลวิด้า กินผลสุเปะสุเปะเข้าไป การกินผลนั้นทำให้กระบนหน้าฉันหายไป”
“อัลวิด้า ไหนอัลวิด้า”
“ก็ฉันนี่ไง”
ดูจากลูฟี่จำไม่ได้มันคงไม่ใช่แค่กระ ฉันอ่านสารานุกรมผลปีศาจว่ามันเป็นผลไม้ที่ทำให้คนที่กินเข้าไปผอมสวย ฉันส่ายหัวด้วยเหตุผล2ประการ 1 อัลวิด้าไม่ได้มีค่าหัวสูงนัก และ2 น่าเสียดายที่ร่างกายเธอเป็นของปลอม
ฉันชอบดูเรือนร่างผู้หญิง หน้าอกเป็นของโปรดของฉัน แต่มีส่วนอื่นของหญิงที่น่าดึงดูดใจ ดวงตา ไหล่ ขา ต้นขา สะดือ ท้องและก้น
ฉันไม่ใช่พวกโรคจิตที่ชอบเห็นหญิงเปลื่อย ฉันชอบผู้หญิงที่แต่งตัวโชว์ผิวหรือหน้าอกพอประมาณ ฉันพบผู้หญิงมากมายทั่วโลกและปฏิบัติต่อพวกเธอด้วยความเคารพ ฉันไม่เคยหลอกและชมเชยเล็กน้อย ฉันคิดว่าเจ้าหญิงและราชินีที่ฉันพบตระหนักว่าฉันจริงใจกับคำเหล่านั้น
ฉันเคยเห็นเจ้าหญิงและราชินีโกรธพวกโรคจิต ผู้หญิงทุกคนที่ฉันรู้จักแข็งแกร่งและน่ากลัวมาก
ฉันไม่เคยคบหาใครเนื่องจากอาชีพของฉัน ฉันเคยนอนกับผู้หญิงแต่ไม่รู้สึกรัก มันเป็นแค่เซ็กส์เฟรน ฉันเคยตกหลุมรักหญิงคนนึงตอนอายุ11(7ปีก่อน) เธออายุมากกว่าหลายสิบปี
ฉันจูบผู้หญิง ยกเว้นเจ้าหญิง การจูบเจ้าหญิงเป็นข้อห้ามในงานของฉัน
การถูกเจ้าหญิงจูบแก้มไม่นับ พวกเธอแค่แสดงความขอบคุณที่ฉันปกป้องพวกเธอ
ตอนนี้นอกเรื่อง ฉันหันกลับไปสนใจเหตุการณ์ตรงหน้า มีคนโดดลงมาพันธนาการลูฟี่ไว้
ฉันจำเป็นต้องปกป้องลูฟี่เนื่องจากความสัมพันธ์ของเขากับอดีตกัปตันของฉัน แต่ฉันไม่เคลื่อนไหว สัญชาตญาณบอกให้รอดูสิ่งที่จะเกิดขึ้น
ตัวตลกวิ่งผ่านฉันไป”เก่งมากคาบาจิ”
ลูฟี่ร้อง”บากี้”
ฉันเดาว่าลูฟี่เคยชนะบากี้และอัลวิด้ามาก่อน ทำให้เขามีค่าหัว30ล้าน
“มาเริ่มการประหารชีวิตกันเถอะ”
@@@@@@@
ฐานทัพเรือ
"หาตัวลูฟี่ให้เจอ เจ้านั่นต้องซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งในเมืองโล๊กทาวน์แห่งนี้แหละ"นายทหารส่งพวกทหารเรือ
"ครับ"
สโม๊คเกอร์กำลังออกไปเพื่อเตรียมจับกุมลูฟี่
"ผู้พันสโม๊คเกอร์"ทาชิงิวิ่งเข้ามาตามด้วยราน่าข้างๆ"เกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะ"
"ทาชิงิ ตามฉันมา!!"
"ค่ะ!!!"
@@@@@@@@@
ขณะเดียวกันในเมือง นามิมองเข็มทิศของเธอ
"แรงกดอากาศต่ำผิดปกติ"นามิมองขึ้นไป"เพิ่งเคยเห็นมันลดต่ำถึงขนาดนี้"
"ลมก็ออกแปลกๆนะ"ซันจิกล่าว
เท็ดเฝ้ามองนกที่บินผ่านมา
"พายุกำลังจะมาที่เกาะนี้"
"ใช่แล้ว"นามิยืนยัน
"พายุเหรอ"
"ถ้าไม่รีบกลับไปที่เรือล่ะก็ต้องแย่แน่เลย"
ในตอนนั้นกลุ่มหมวกฟางก็กลับมารวมตัวอีก
"โจรสลัด โจรสลัดมา"
"ตัวตลกบากี้มาแล้ว!!!"
"ว่าไงนะ"
"ตัวตลกบากี้เหรอ"
นามิกับโซโลมีปฏิกิริยาขึ้นมา
"เดี๋ยว หมายถึงตัวตลกบากี้น่ะเหรอ"
"ใช่ รู้จักเหรอ"
"ไม่ แต่ถ้านายอยู่ในอีสต์บลูก็ต้องรู้จักโจรสลัดชั้นยอดในทะเลนี้"
"จะประหารแล้ว ตัวตลกบากี้กำลังจะประหารหมวกฟางลูฟี่"
"ลูฟี่จะโดนประหาร!?"อุซปเหงื่อตก
"เจ้างี่เง่าเอ๊ย"
โซโลกับซันจิไปยังแท่นประหาร นามิกับอุซปไปที่เรือ
@@@@@@@@@@
เจริซตามทหารเรือขึ้นไปหอคอย เจริซได้ยินว่ามีความวุ่นวายในโล๊กทาวน์และหวังว่าเท็ดกับพรรคพวกจะไม่เข้ามาติดพัน สโม๊คเกอร์กับทาชิงิ
"ผู้พันสโม๊คเกอร์มาดูสิครับ ท่าทางแปลกๆนะครับน่ะ"
"เจ้าหนู"สโม๊คเกอร์เห็นลูฟี่บนแท่น"มันทำอะไรอยู่นะ"
"มังกี้ ดี ลูฟี่ แย่แล้ว นั่นเขากำลังจะโดนฆ่านี่ค่ะ"
"บอกว่ามังกี้ ดี ลูฟี่เหรอ"เจริซโผล่มา
"เจริซ"ทาชิงิหันมาหาเจริซ"ฉันว่าเธอทราบแล้วว่าโจรสลัดเข้ายึดลานกว้าง
"ฉันรู้แล้ว"เจริซเดินมาข้างจ่าสิบเอก"ทาชิงิ ขอฉันดูหน่อย"
ทาชิงิส่งกล้องให้ เจริซมองดูกลุ่มโจรสลัด
"ดูนั่นสิ พวกมันจับคนไว้ในลาน ไอ้พวกโจรสลัดเวร!!"เธอส่องกล้องเห็นบากี้กำลังจะฆ่าหมวกฟาง"ถ้าบากี้ฆ่าเขา โจรสลัดที่ต้องจัดการจะลดน้อยลง"
เจริซเอากล้องลงมองสโม๊คเกอร์"เราจะบุกเข้าไปเมื่อไหร่ค่ะ"
"ถูกแล้ว เจริซ"สโม๊คเกอร์ตอบเธอ"ตอนนี้โจรสลัดกำลังจะฆ่ากันเองอยู่แล้ว เราไม่ต้องลงมือให้เหนื่อยหรอก ฟังนะ ทันทีที่หมวกฟางถูกตัดหัว เราจะเข้าโอบล้อมบากี้ อัลวิด้าและพวกของมัน แล้วขยี้ให้เละ"
เจริซคิดว่าผู้พันสโม๊คเกอร์เป็นคนมีเกียรติและมีความยุติธรรมที่น่าชื่นชม นั่นเป็นเหตุผลที่เธอเคารพกัปตันของเธอมาก สโม๊คเกอร์ต่างจากนายกองคนก่อนของเธอ เขาเข้มงวดและไม่ผ่อนปรน
@@@@@@@@@@
“ข้อหาทำให้ฉันโกรธ ฉันสั่งประหารมังกี้ ดี ลูฟี่”
“นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันเห็นการประหารชีวิต”
“แกนั้นแหละที่จะโดนประหาร”บากี้ตะโกน และลูฟี่ตกใจ
บากี้กับลูฟี่เริ่มทะเลาะกัน ในขณะที่เท็ดประเมินสถานการณ์ ทหารเรือล้อมที่นี่ไว้แต่ไม่ทำอะไรเพราะหวังให้โจรสลัดฆ่ากันเองก่อน
บาหี้ที่สงบสติได้แล้วชักดาบ“มีอะไรจะสั่งเสียไหม”
ลูฟี่มองไปที่ฝูงชน”ฉันคือชายที่จะเป็นราชาโจรสลัด”
ในขณะนั้นฉันชาไปทั้งตัว เขาพูดโน้มน้าวจนฉันต้องเชื่อเขา
เชื่อว่าไอ้คนงี่เง่า ไร้เดียงสาและซื้อบื้อนี่จะทำให้ความฝันเป็นจริงได้
ความคิดที่จะไม่เข้ากลุ่มหายไป…เพราะถ้าหากลูฟี่ได้เป็นครชาโจรสลัด ฉันที่มีส่วนช่วยก็จะได้ชื่อว่าเป็นมือขวาของราชาโจรสลัด เขาหวังว่าตำแหน่งรองกัปตันยังว่างอยู่
ฉันรีบวิ่งเข้าไปในลาน”เดี๋ยวก่อน”
ฉันไม่ใช่คนเดียว ฉันเห็นชายหนุ่มผมบลอนด์และชายผมเขียวพกดาบ3เล่ม
"โซโล เท็ด ซันจิ!!!"
เพื่อนทั้งสองของเขามองไปรอบๆและเห็นฉัน ฉันสบตาพวกเขาและพยักหน้าเพื่อบอกว่าฉันเป็นพันธมิตร
ด้านบนสุดของอาคารคือเจริซที่ยืนอยู่กับสโม๊คเกอร์และทาชิงิ
"โซโล!?"
เจริซได้ยินหมวกฟางเรียกชื่อเท็ดก็เบิกตากว้าง
"เท็ด!?"เธอคว้ากล่องส่องจากทหารเรือมาส่อง เธอหวังว่านี่จะไม่ใช่ความจริง เจริซอ้อนวอนขอให้เป็นเรื่องบังเอิญ แต่ความหวังของเธอก็พังทลายเมื่อเห็นเท็ดยืนอยู่ข้างชายผมบลอนด์และโซโล นักล่าโจรสลัด
"นั่นคือนักรบอมตะ เท็ด ครับ"ทหารเรือข้างๆเธอพูด"เขาเป็นอดีตลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดSPADที่เข้ากลุ่มหนวดขาว”
ทหารเรือแสดงโปสเตอร์และเจริซคว้ามาเพราะเป็นครั้งแรกที่เธอเห็นมัน
"100ล้าน?"เจริซละสายตาจากโปสเตอร์ไปยังเพื่อนสมัยเด็กที่ยืนกลางถนน"เท็ด....เธอเป็นสมาชิกกลุ่ม4จักรพรรดิเหรอ!?"
@@@@@@@@@@
"มาจนได้นะโซโล แต่พวกแกมาช้าไปก้าวหนึ่งแล้ว"ตัวตลกยกดาบเพื่อเหวี่ยงตัดศีรษะลูฟี่
"จัดการมันเลย"อัลวิด้าสั่ง
กลุ่มโจรสลัดบากี้วิ่งเข้าหาทั้งสาม โซโลฟันโจรสลัดที่วิ่งมาใกล้ ซันจิเตะคนอื่นลอย เท็ดพุ่งเข้าไปอัดพวกมันและใช้กระสุนน้ำยิงพวกมัน
พวกมันมีมากเกินไป เสียงหัวเราะบากี้ดังขึ้น
“ฮ่าๆๆ แม้แต่โซโลก็ไม่มีทางหยุดฉันได้”
"โซโล เท็ด ซันจิ อุซป นามิ"ลูฟี่เรียกพรรคพวกของเขา"โทษนะ ฉันไม่รอดแล้ว"
บากี้ฟันดาบลงมาตัดคอ
"ให้ตายเถอะลูฟี่"
"พูดอะไรบ้าๆ"
"ยิ้มเหรอ"สโม๊คเกอร์ตกใจ
สายฟ้าฟาดลงมาทำให้แท่นประหารลุกโชนด้วยไฟสีน้ำเงินและพังทลายลงมา หมวฟางลอยตกลงมาหน้าเด็กหนุ่มผมดำที่หยิบขึ้นมา
"ฮ่าๆๆๆ รอดมาจนได้แฮะ โชคดีจัง"
ไม่ไกลจากลูฟี่ตัวตลกบากี้นอนตัวดำไหม้เกรียม กลุ่มโจรสลัดและชาวเมืองพากันตกใจ
เท็ดที่ไปถึงตัวลูฟี่ก่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก กัปตันใหม่ของเขาเป็นคนดวงดี โซโลพูดไม่ออกเอาดาบออกจากปาก ซันจิทำบุหรี่ตกลงพื้น
“เขาเป็นใคร”
ลูฟี่กำลังจะบอกแต่ฉันขัดจังหวะ”เท็ด ฉันเพิ่งเข้าร่วม”
ฉันตัดสินใจได้เมื่อเห็นลูฟี่รอดชีวิต สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันอาจเป็นโชคชะตา
ลูฟี่ยิ้ม”เขาคือบอดี้การ์ด โซโล”
ฉันหัวเราะอย่างเขินอายเพราะฉันทำหน้าที่คุ้มกันกัปต้นได้แย่มาก”อดีตบอดี้การ์ด”พูดตามตรง ฉันไม่ได้ถือว่าเขาเป็นกัปตันจนกระทั่งไม่กี่นาทีก่อน
โซโลจ้องฉันด้วยสายตาประเมินว่าฉันสติดีรึเปล่าที่เข้ากลุ่มนี้
ซันจิกระแอมในลำคอ"อย่ามัวพูดเลย รีบไปจากเมืองนี้เถอะ"
"ถึงเวลาบอกลาโล๊กทาวน์แล้ว"เท็ดแสดงความเห็น
"โจมตี ล้อมพวกโจรสลัดไว้"
ทหารเรือนับร้อยวิ่งเข้ามาในลานต่อสู้กับโจรสลัด เสียงต่อสู้ด้วยดาบและปืนดังก้องไปทั่ว กลุ่มหมวกฟางทั้ง4รีบวิ่งไปที่เรือของพวกเขา
"กลุ่มหมวกฟางมันหนีไปแล้ว"
"มันมันซะ!!!"
ทหารเรือจำนวนหนึ่งพยายามขวางทั้ง4แต่ถูกจัดการอย่างง่ายดาย
@@@@@@@@@
เจริซไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น บากี้กำลังจะฆ่าหมวกฟาง แต่จู่สายฟ้าก็ทำลายแท่น เจริซต้องยอมรับว่าเขาดวงดี เจริซไม่สนใจหมวกฟางและสงสัยมากกว่าว่าทำไมเท็ดถึงไปเป็นลูกเรือหมวกฟาง
"ผู้พัน เราต้องไล่ตามพวกโจรสลัด"
"แกเคยเห็นโจรสลัดยิ้มตอนอยู่บนแท่นประหารบ้างไหม"
"ไม่เคยหรอกครับ ไม่ว่าจะเป็นคนที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน เวลาจะตายก็หน้าซีดหมดสิ้นความหวังทั้งนั้น"
"แต่มันยิ้ม เจ้าหมวกฟางคนนั้น เมื่อ22ปีก่อนที่เมืองแห่งนี้ ราชาโจรสลัดคนนั้นก็ยิ้ม เจ้านั่นมันยิ้มเหมือนกับโกล โรเจอร์"
"ผู้การ"
"เจ้าหมวกฟางมันหนีไปทางไหน"
"มันหนีไปทางฝั่งท่าเรือ"
"หน่วย1น่าจะทำลายเรือมันได้แล้ว"
"คือว่าจู่ๆฝนก็ตก ดินปืนจุดไฟไม่ติดก็เลยกลับมาเตรียมอุปกรณ์ใหม่น่ะครับ"
"ถ้างั้นก็โล่งเลยสิ!!!"
"ผู้การค่ะ ถ้าพวกเขาเอาเรือออกทะเลได้ล่ะก็พวกเขาต้องเข้าไปในแกรนไลน์แน่ค่ะ"
"ลมพัดไปทางตะวันตกเท่ากับเป็นแรงส่งให้เรือของมัน ทั้งหมดนี่มันเป็นเรื่องบังเอิญงั้นเหรอ อย่างกับสวรรค์ต้องการให้มันอยู่รอดต่อไปเลย สโม๊คเกอร์นักล่าสีขาวคนนี้ขอเอาเกียรติเป็นเดิมพัน ฉันจะไม่ปล่อยให้มันออกจากเกาะได้อย่างเด็ดขาด"
ความคิดเห็น