คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดม่านบทใหม่ กลุ่มหมวกฟางรวมตัวอีกครั้ง Re
มหาสงครามที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือร่วมกับ7เทพโจรสลัดเพื่อต่อสู้กับกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวได้
เกาะลุสไคน่า
“ลูฟี่!!”
“เออ ไปเดี๋ยวนี้แหละ”
หิมะตกลงมาที่หมวกฟางของลูฟี่ขณะเขาเดินไป ตอนนี้ลูฟี่สวมเสื้อคาร์ลิแกนแขนยาวสีแดงเปิดและมีสายคาดสีเหลืองที่เอว
“เร็วจังแฮะ ผ่านไป2ปีแล้ว”ลูฟี่พยักหน้าหยิบหมวกและเดินไป
กอริลลากำลังทะเลาะกัน มากาเร็ตมองอยู่ ผ่านมา2ปีเธอได้กลายเป็นสมาชิกกลุ่มโจรสลัดคุจา
สิงโตยักษ์เข้ามาใกล้คำรามใส่ มากาเร็ตที่เล็งธนูไปที่มัน
“เฮ้ย”ลูฟี่เรียก”ดูดีๆสินั่นเพื่อนฉันนะ”
เหล่าสัตว์ตกใจกลัวเมื่อเห็นลูฟี่หยุดทันที
“เรือพร้อมออกแล้วนะ”มากาเร็ตกล่าว
“อืม ขอบใจนะ”
ลูฟี่เดินไปหากลุ่มคุจากับเท็ด แฮนค็อกอยู่เคียงข้างเขา ข้างหลังคือกระเป๋าเป้ใบใหญ่สำหรับการเดินทางของที่รัก
เท็ดสวมเสื้อแจ็กเก็ตสีดำ กางเกงยีนสีดำ รองเท้าบู๊ท และทับเสื้อสีขาวที่มีตรารูปโพดำ
“หึๆ ผ่านมา2ปี ตอนนี้เขากลายเป็นบอสของเกาะนี้แล้ว”โซเนียกล่าว
“แต่ว่าเพราะดังเป็นเพื่อนกับเจ้าพวกนี้ก็เลยอดกินเนื้อพวกมันไปด้วย เสียดายจังออกจะอร่อย”ลูฟี่พูดทำให้พวกสัตว์หวาดกลัวก่อนไปที่เรือ
“เรย์ลี่กลับไปก่อนได้ครึ่งปีแล้ว เขาคงรอเจ้าอยู่ที่ชาบอนดี้นั่นแหละนะ”
“เพราะฉันฝึกวิชาพื้นฐานเสร็จภายในปีครึ่ง ถึงเวลาต้องจากพวกแกกับเกาะนี้แล้วเหรอ”และพวกสัตว์ก็ดูเศร้า
ลูฟี่เอาหมวกฟางมาสวม“เอาล่ะ ไปละนะ”
เท็ดเอาแขนโอบเอวแฮนค็อก ก่อนจะเอื้อมไปจับตูดเธอ ทั้งสองไปที่ห้องส่วนตัวและบรรเลงเพลงรัก
@@@@@@@@
เกาะชาบอนดี้
พระอาทิตย์ตกดินที่ร้านShakky Rip off Bar
“ผ่านไป2ปีแล้วเหรอเนี่ยเร็วเหมือนกันนะ”
“อืม”เรย์ลี่หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม
“หึๆ ทุกคนจะโตขึ้นขนาดไหนกันนะ ตื่นเต้นจังเลย”
“อย่าเพิ่งใจร้อน ยังไม่รู้เลยว่าทุกคนจะกลับมาได้อย่างปลอดภัยไหม เพราะตอนนี้ชื่อของเด็กพวกนั้นเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกแล้ว”
ประตูเปิดพร้อมกระดิ่งแจ้งเตือน ร่างหนึ่งเดินเข้ามาและเห็นชายผมเขียว”อุ๊ย ตายจริง”แช็คกี้พูดขึ้น
“โห เจ้ามาถึงเป็นคนแรกงั้นเหรอ”
“อะไรกัน ยังไม่มีใครมาถึงเลยเหรอ ไม่ไหวเลยนะเจ้าพวกนั้น”
@@@@@@@@
10วันให้หลังที่บาร์แห่งนึง
“รู้เรื่องที่เขาย้ายศูนย์บัญชาการกองทัพเรือรึเปล่า”
หญิงสาวประหลาดใจ”งั้นเหรอ?”
“เขาเปลี่ยนไปที่ฐานอีกฟากของเรดไลน์ ฐานที่เรียกว่าG1 และจอมพลเรือคนใหม่ที่มาแทนเซ็นโงคุ ไม่รู้คิดยังไงถึงย้ายศูนย์ใหญ่ไปที่นิวเวิร์ลที่มี4จักรพรรดิอยู่ แต่เพราะแบบนั้นพอพวกกองทัพเรือน้อยลง เกาะนี้ก็เลยยิ่งเป็นเขตนอกกฏหมายหนักขึ้น”
“หืม ก็ว่าอยู่ว่าทำไมเมืองมันวุ่นวายกว่าเมื่อ2ปีก่อน”เธอดื่มเครื่องดื่ม ขณะที่คนในบาร์คุยเสียงดัง
“เฮ้ย เห็นนี้ยัง”
“เออ ฉันเองยังตกใจเลย
ชายคนหนึ่งดูใบปลิว”ไม่นึกเลยว่ากลุ่มหมวกฟางจะกลับมาปรากฏตัวอีก
“ก็นั่นสินะ เล่นเงียบหายไปตลอด2ปีจนเขาคิดว่าตายไปกันหมดแล้ว”
“แถมยังประกาศรับสมาชิกอีกด้วย”
“ตอนนี้โจรสลัดที่รอดจากครึ่งแรกของแกรนไลน์มารวมกันที่เกาะนี้เป็นการใหญ่เลย”
“หมอนั้นน่ะอาจจะขยายกลุ่มเพื่อไปป่วนนิวเวิร์ลครั้งใหญ่ก็ได้นะ”
ชายที่ถือใบปลิวยิ้ม”ตื่นเต้นจัง เขาจะรับฉันเป็นพวกไหมนะ”
“พูดอะไรบ้าๆ ตอนนี้บนเกาะมีโจรสลัดค่าหัวเกิน100ล้านเพียบเลยนะเฟ้ย”
“อย่างแกน่ะเขาไม่ไปเสียเวลาด้วยหรอก”
สาวผมส้มกำลังแอบฟังการสนทนาของพวกเขา
ประตูเปิด ชายร่างใหญ่ที่มีปืนที่เอวและสวมหมวกฟาง เขาหัวเราะและมีแผลเป็นใต้ตาคล้ายลูฟี่
เธอมองไปยังกลุ่มคนน่าสงสัยที่ปลอมตัว
“นี่ลุง เอาเหล้ามาซิแล้วก็อาหารด้วย มีเท่าไหร่ขนมาให้หมด”
“ครับ ได้เดี๋ยวนี้เลย”
ผู้คนกระซิบ
“เฮ้ย หรือว่าพวกนั้น”
“ไม่ผิดแน่ เจ้าพวกนั้นแหละ”
“กลุ่มโจรสลัดหมวกฟางไง”
@@@@@@@@@
โกรฟ43 คอนเสิร์ตของSoul King Brook
“อย่าพูดอย่างงั้นสิ น่าจะพอมีทางบ้างสิ”
“บัตรขายไปหมดแล้วนะ มันจะเหลือได้ยังไงเล่า นี่มันคอนเสิร์ตเวิร์ลทัวร์รอบสุดท้ายของซูเปอร์สตาร์โซลคิงบรู๊คเชียวนะ”
ภายในโดมกลุ่มผู้ชมรอคอนเสิร์ตอย่างกระตือรือร้น
“ผู้จัดการ คอนเสิร์ตวันนี้ผมจะร้องให้กระหึ่มเลย”
“แหม่ รบกวนด้วยนะครับ ตอนนี้ยอดขายCDทะลุเกิน1ล้านไปแล้วนะครับเนี่ย สมเป็นราชาแห่งดนตรี ลองฟังดูซิครับ เสียงเรียกร้องจากแฟนๆ”
มีเสียงตะโกน”โซลคิง”ดังก้อง
“ผู้จัดการ อันที่จริงผมมีเรื่องสำคัญที่อยากจะคุยก่อนแสดง”
“ว่าไงครับ”
นักดนตรีเริ่มเล่น มือกลองเคาะกลอง และเสียงเพลงดังขึ้น
ในห้องแต่งตัวผู้จัดการกำหมัดด้วยความโกรธ
“ฮึ้ย มันคิดจะพูดอะไรก็พูดเหรอ เอาแต่ใจสิ้นดี เฮ้ย เอาหอยทากสื่อสารมาซิ ฉันจะไม่ปล่อยให้แกทำตามใจชอบหรอกบรู๊ค”
เสียงบรู๊คดังไปนอกอาคาร”มาฉลองวันครบรอบให้สุดเหวี่ยงไปเลย”
@@@@@@@@
ชายสวมชุดดำผมสีบลอนด์ คิ้วเป็นเกลียวและมีเคราแพะกำลังสูงบุหรี่
“คิดถึงจังชาบอนดี้ ในที่สุดก็ได้กลับมา
ตาซันจิเปลี่ยนเป็นรูปหัวใจเมื่อเห็นผู้หญิง ดวงตาสแกนไปที่หญิงสาวคนนึง”ล็อคออน”
ซันจิลิ้นห้อย”ผู้หญิงล่ะ ผู้หญิงตัวเป็นๆ ไม่ผิดแน่ ที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือเลดี้ของแท้”เขาเริ่มน้ำตาไหล”นี่แหละเกาะของจริงที่เราฝันถึงทุกวันทุกคืน เกาะที่มีเลดี้อาศัยอยู่…ชาบอนดี้”
“เขาอยากได้ผู้หญิงใจจะขาด”เขาวิ่งไปหาผู้หญิง พวกผู้หญิงรีบหนีจากพวกโรคจิต
“ซันจิคุง”เสียงด้านหลังดังหยุดชายหนุ่มผมบลอนด์”คงต้องจากกันที่นี่แล้วล่ะ ถึงจะน่าเศร้าแต่สักวันเราต้องได้เจอกันอีกแน่ จุ๊บ”
ซันจิขนลุกและหันกลับมาตะโกนใส่กะเทย
“ไม่อยากเจอเฟ้ย ขอบใจที่มาส่ง ฝากหวัดดีอีวาด้วย ลาขาด”เขาวิ่งออกไปและตะโกน”ลูกผู้ชายซันจิกลับมาจากนรกแล้วครับ”
“นี่ รู้ไหมตัวเอง เด็กผู้ชายน่ะมักทำตัวแย่ๆใส่คนที่แอบชอบแหละ”
“ใช่ๆ เขาเจอมากับตัวเลย”
“เขาจะไม่มีวันลืมพ่อหนุ่มคนนั้นเลย”
“รอผมก่อนนะครับคุณนามิ โรบินจัง”
@@@@@@@@
เสียงปืนดังขึ้น “หมวกฟาง ลูฟี่”ได้ยิงชายคนหนึ่งล้มลง
“หูฉันฝาดไปรึเปล่าเนี่ย ค่าหัว55ล้านเบรีงั้นเหรอ แหกตาดูใบหลิวหน่อยสิฟะ ค่าหัวต่ำสุดที่ฉันรับคือ70ล้านเบรี ไอ้พวกกัปตันที่ค่าหัวต่ำกว่านั้นฉันไม่แหล่หรอกเฟ้ย เหลือเชื่อจริงๆที่น้ำหน้าอย่างแกยังมาถึงนี่ได้”
“บัดซบเอ๊ย
“ไสหัวไปซะไอ้สวะ ฉันเป็นถึงลูกชายของดราก้อนนักปฏิวัตินะเว้ย”
“ฮิๆๆๆ”แมวขโมย นามิหัวเราะ
“เราไม่มีธุระกับพวกตัวถ่วง พวกเราคือโจรสลัดที่ถูกเลือก”
“พวกแกมันอีกระดับ อย่านึกว่าพวกฉันจะรับใครเป็นพวกก็ได้นะ”
ลูฟี่ชี้ปืนอีกรอบ”ไสหัวปลอม”และยิงอีกนัด ลูกค้าในบาร์เมินเสียงกรีดร้อง
“โหดจริงๆลูฟี่หมวกฟางเนี่ย”
“จะทำยังไงได้เล่ามันเก่งจริงๆนี่”
“ใครกันเจ้าโง่นี่”นามิคิดในใจ
ผ่านไป2ปี ผมนามิยาวถึงหลัง หน้าอกเธอใหญ่ขึ้นใกล้เคียงกับโรบิน ส่วนโค้งเว้าและนาฬิกาทรายเด่นชัดขึ้น เธอยังสูงขึ้นด้วย แต่งตัวด้วยบิกินี่สีเขียวและกางเกงยีน
เธออยากหัวเราะกับชายร่างใหญ่ที่แต่งตัวเป็นลูฟี่ นามิน่าเกลียด โซเงคิงอ้วน แฟรงกี้ผอมแห้งและเท็ดคนแคระที่สวมหน้ากากจิ้งจอก เธอรู้สึกโดนดูถูกที่นามิปลอมน่าเกลียด
ลูฟี่ปลอมอวดความสำเร็จของเขา เขาดูเจ้าเล่ห์และใช้พลังของคนอื่น
เธอไม่อยากพูดอะไรกับนามิปลอม อีกสองคนก็เงียบ
ในขณะเดียวกันเท็ดปลอมนั่นงี่เง่าและพูดซ้ำทุกอย่างที่ลูฟี่ปลอมพูด แถมไม่ถูกด้วย เท็ดไม่เคยให้ข้อมูลผิดเว้นแต่เขาจงใจ
น่าเสียดายเธอได้รับความสนใจจากลูฟี่ปลอม
"ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนั่นน่ะ อย่านั่งซึมอยู่คนเดียวมาทางนี้มา แหะๆ สวยไม่หยอกเลยนี่"
ลูฟี่ปลอมพูดทำให้นามิรังเกียจที่มีคนอ้างตัวเป็นลูฟี่ของเธอ
"ไม่ล่ะ ฉันรอแฟนอยู่"
"เธอปฏิเสธมันซะงั้น"ทุกคนในบาร์ตกใจ
“เฮ้ๆ ชายคนนั้นน่ะคือลูฟี่หมวกฟางนะ เจ้าบ้าที่บุกเข้าไปกลางวงสงครามเมื่อ2ปีก่อน น่าจะรู้จักไม่ใช่เหรอ”บาร์เทนเดอร์กล่าว
"ฮะๆๆๆ รอแฟนอยู่งั้นเหรอ ยังไงก็คงเป็นพวกกระจอกที่แค่ได้ยินชื่อกัปตันลูฟี่ก็คงร้องไห้ขอชีวิตแหงๆ"อุซปปลอมพูด
"ฉันจะพูดอีกแค่ครั้งเดียวนะ อย่างนายน่ะฉันไม่อยากเสวนาหรือนั่งดื่มด้วยหรอก ชัดรึยังเจ้าหมวกฟาง...ชื่ออะไรนะ?"
ความตึงเครียดเพิ่มขึ้นขณะที่คนอื่นในบาร์ มองด้วยสายตาบอกว่า"เธอตายแน่!!"ทุกคนในร้านคิด
"ฉันชื่อลูฟี่หมวกฟาง"ลูฟี่ปลอมลุกขึ้น
"เดี๋ยวฉันจัดการเอง"นามิปลอมเดินเข้าไปและเล็งปืนใส่หน้าเธอ
"งั้นจะให้ตัวเลือก2อย่าง จะรับคำเชิญของกัปตันลูฟี่หรือว่าตายดีล่ะ ส่วนฉันก็คือแมวขโมยนามิผู้มีค่าหัว อย่ามาดูถูกกันนะยะ"นามิปลอมกล่าว
นามิไม่ได้รู้สึกกลัว ก่อนที่เธอจะทำอะไรเพื่อปกป้องตัวเอง มีบางอย่างเกิดขึ้น
"กระสุนพิฆาตสีเขียว เดวิล!!!"
กระสุนพุ่งมาและระเบิดกลายเป็นเถาวัลย์มีปากที่เข้าจับกุมนามิปลอมไว้
"กรี๊ดดด!! นี่มันอะไรน่ะ"นามิปลอมร้อง
"นี่มันอะไรเนี่ย"ลูฟี่ปลอมถาม เถาวัลย์พุ่งมารัดหมวกฟางยกเขาลอยขึ้น
“พืชนี่มันอะไร”
ในขณะที่หญิงสาวแปลกใจก็มีชายหนุ่มมานั่งข้างๆ
"นี่พี่สาว ถ้าเป็นฉันจะดื่มด้วยมั้ย?"
เธอหันไปมองเจ้าของเสียงที่คุ้นเคย เขาเอานิ้วยกหมวกสีขาวขึ้นให้เห็นใบหน้าที่มีจมูกยาวคุ้นเคย แต่เขาดูมีกล้ามเนื้อมากขึ้นและมีแว่นตาอันใหม่กันหูฟัง
นามิเห็นแล้วยิ้มดึงอุซปเข้ามาซุกไว้ในร่องอก
"อุซป!!!! ไม่ได้เจอกันตั้งนานแน่ะ อะไรกันเนี่ยดูพึ่งพาขึ้นได้หน่อยแล้วนี่"นามิโดดโลดเต้น
"ธะ..เธอเองก็เหมือนกันแหละ ดูอึ๋มขึ้นอีกขั้นแล้วนะเนี่ย"อุซปพูดเสียงอู้อี้
“อะไร ผู้ชายที่เธอรอคือเจ้าหน้าเห่ยนี่เหรอ”แฟรงกี้ปลอมพูด แต่เราไม่ไดัสนใจ
"นั่นน่ะนายทำเหรอ?"นามิชี้ต้นไม้ประหลาดที่กินพวกหมวกฟางตัวปลอม
"ใช่แล้ว อาวุธใหม่ของฉันคือป็อปกรีน ฉันไม่ได้นั่งจ้องทะเลเฉยๆตลอดสองปีหรอกนะ โทษทีนะนามิ ฉันน่ะเลิกเป็น3กระจอกในกลุ่มร่วมกับเธอและช็อปเปอร์แล้วล่ะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันก็ไม่แตกตื่น ฉันเป็นนักรบสมภาคภูมิแล้ว"
"เฮ้ยไอ้หนู อย่าบอกนะว่านี่เป็นฝีมือของแกน่ะ"โซเงคิงตะโกน
"อะไรเนี่ยโซเงคิงได้ไงเนี่ย"อุซปร้องเมื่อเห็นหน้ากากโซเงคิง
นามิโบกมือ"อุซปไม่ต้องไปสนใจหรอก ออกไปจากที่นี่เถอะ"นามิจับแขนดึงอุซปออกจากบาร์
"หยุดนะพวกแกคิดว่าฉันคนนี้เป็นใครกัน!!"ลูฟี่ปลอมตะโกน
"ลูฟี่!!?"อุซปร้องเมื่อเห็นลูฟี่”อ้วนขึ้นนะเนี่ย”
"นั่นไม่ใช่เขาอุซป"นามิตะคอก
"เดี๋ยวก่อนคุณลูกค้าค่าอาหารล่ะ?"บาร์เทนเดอร์ถามเธอที่กินแล้วหนี…อุซปโยนถุงเงินให้
"แบบนี้เสียหน้าหมดเอาคืนมันเลย"ลูฟี่ปลอมสั่ง
โซเงคิงยิงปืนแต่พลาดเป้าโดนแค่ประตูบาร์
"ปุ้งๆๆๆ"
ตอนนั้นเองฟองสบู่ที่มีเมฆดำลอยขึ้นไปรวมเป็นเมฆดำ
"อะไรเนี่ยเมฆงั้นเหรอ?"ลูฟี่ปลอมถาม
"เปรี้ยงงงงง!!!....เปรี๊ยะๆๆๆ"
ทั้งสองเดินออกจากบาร์ที่ไฟฟ้าช็อตนามิอธิบายพลังใหม่ของเธอ
"เพราะงั้นฉันเลยได้เทคนิคใหม่มาไง"นามิกล่าว
"จริงเหรอเนี่ย เธอขึ้นไปบนฟ้าเนี่ยนะ"อุซปประหลาดใจ
เมื่อฟ้าผ่าสงบ อาคารกลายเป็นซากขยะ กลุ่มหมวกฟางตัวปลอมผลักตัวเองออกจากเศษซาก”ไอ้สองคนนั้น ไปหาตัวมันให้เจอและฆ่ามันซะ”
@@@@@@@@
แฟรงกี้มองด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นซันนี่ที่เคลือบด้วยเจล
“โอ้โฮ ไม่มีรอยขีดข่วนเลยแม้แต่นิดเดียว”เขาพูดพลางยกแว่นกันแดดขึ้น
ศีรษะเขาถูกโกนแล้วและยังมีรอยแผลที่ลำตัวที่ไหลมาจากด้านหลังคอ ลำตัว ไหล่และแขนมีขนาดใหญ่กว่าเมื่อก่อน ไหล่เป็นบอลสีแดงที่เขียนว่าBF-37 และแขนกลายเป็นลูกบาศก์สีฟ้าอ่อน โดยรอยสักรูปดาวที่เป็นเครื่องหมายประจำตัวถูกแยกไว้ สวมชุดฮาวายลายต้นมะพร้าวสีแดง
@@@@@@@@@
เรือคุจาจอดอยู่ห่างจากเกาะชาร์บอนดี้
“ที่เห็นอยู่ลิบๆคือเกาะชาร์บอนดี้ เท็ด เราไม่ควรให้ใครรู้ถึงความสัมพันธ์ของเรากับเจ้า”
“ขอบคุณนะแฮนค็อก”
“ไล่ตามเรามาที่เกาะเงือก”เท็ดกล่าว”แฮนจัง”
“ฉันต้องได้รับอนุญาติก่อน”แฮนค็อกถอนหายใจ
ลูฟี่เข้าใจว่าพวกเขาต้องการเวลาส่วนตัวจริงๆและรู้ว่าเขาต้องจากไป
“ไปก่อนนะ”โจรสลัดคุจาบอกลาลูฟี่ พวกเธอชอบลูฟี่มากกว่าเท็ด เพราะลูฟี่คุยกับพวกเขาเยอะกว่า
“เดี๋ยวก่อนลูฟี่ ซ่อนใบหน้าเจ้าไว้ด้วย เพราะทหารเรือรู้จักหน้าตาเจ้าดี และคอยดูแลเท็ดด้วย”แฮนค็อกให้หนวดปลอมกับเขาก่อนจะจากไป”ไม่อย่างนั้นข้าจะตามล่าเจ้า”เธอขู่เขา ลูฟี่กลืนน้ำลาย
แฮนค็อกถอนหายใจ”เมื่อใดที่จำเป็นกลุ่มโจรสลัดคุจายินดีเป็นกำลังให้เจ้าทุกเมื่อเลย”
“เขาจะคอยดูแลฉัน เขาเป็นรองกัปตัน จำไว้ ไม่ว่าเมื่อไหร่ฉันยินดีต้อนรับเธอเข้ากลุ่ม”ลูฟี่พูดและกระโดดลงไปอย่างรวดเร็วไม่อยากมีปัญหากับแฮนค็อก
“ฉันต้องตามไปจับลูฟี่”เท็ดพูดขณะลูฟี่ลงจากเรือไปพร้อมเป้ใบยักษ์บรรจุอาหารสำหรับ1ปี
“ทุกคน ขอความเป็นส่วนตัวให้พวกเขา”ยายเนียวกล่าว
เมื่อทุกคนออกไป เท็ดกับแฮนค็อกโอบกอดกันไว้
30นาทีต่อมา โจรสลัดคุจาโบกมือลาเท็ดโดยที่แฮนค็อกเดินกะเผลกเล็กน้อยขณะร่ำลาแฟนหนุ่ม
@@@@@@@@
โกรฟ47
“นี่ โซโล ซันจิ โรบิน เป็นยังไงกันบ้างล่ะ”
โทนี่โทนี่ ช็อปเปอร์กำลังเดินไปตามถนนถือ”ไม้นักสำรวจ”ของเขา เขาไม่ได้เปลี่ยนไปมากนอกจากเสื้อผ้าที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเหลืองและหมวกสีฟ้าล้อมรอบกากบาทสีขาวบนหมวกสีชมพูสำคัญของเขา เขาดูผอมเล็กน้อยและยังมีใบหน้าที่น่ารัก
ตอนนี้ช็อปเปอร์กำลังตามคนที่คิดว่าเป็นเพื่อนๆของเขา แต่ถ้ามองดูดีๆจะเห็นว่าไม่ใช่เลย
“ผ่านไป2ปีดูโซโลกับซันจิสนิทกันขึ้นนะ แต่ว่าทำไมไม่พูดกับฉันเลยล่ะ อะไรกันเขินอยู่เหรอเจ้าพวกนี้นี่ ฮะๆๆ”
“นี่ ดูนี่สิ”ซันจิปลอมถือใบค่าหัวของช็อปเปอร์
ชายสองคนหันกลับไปมองช็อปเปอร์แล้วยิ้ม
“ช็อปเปอร์ผู้ชื่นชอบสายไหมค่าหัว50เบรีตัวจริง”
“พวกนายดูท่าทางแปลกๆไปนะ แต่ก็ช่างเถอะ”
“ไอ้เจ้านี่คงถูกกลุ่มนั้นทิ้งไว้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วก็เลยอยู่แบบเรร่อนไปเรื่อยๆ”
“งั้นที่มันเดินตามเรามาเพราะคิดว่าเราเป็นเจ้าของงั้นสินะ งั้นทิ้งจิ้งจอกนั่นไปแล้วก็เอาตัวจริงมาเลี้ยงเถอะ ยิ่งสัตว์เลี้ยงเราเหมือนในโปสเตอร์ก็ยิ่งน่าเชื่อถือ”
“เลี้ยงเหรอ ด้วยอะไรล่ะ”โรบินปลอมถาม
“ก็ต้องสายไหมน่ะสิ”
“มีที่ไหนเล่า”
“งั้นหาอะไรให้มันกิน”
“พวกเราไม่ต้องการแกแล้ว”โรบินปลอมเตะจิ้งจอกออกไป
โรบินปลอมเดินเข้ามาหากวางเรนเดียร์ตัวน้อยถือแตงกวา
“มานี่มาช็อปเปอร์”
ช็อปเปอร์ปลอมกัดโรบินปลอมเข้าที่หัวเลือดไหล
“ตอนนี้แหละ”
ชายสองคนโผล่มาจากไหนไม่รู้จับโรบินปลอมใส่ถุงวิ่งไป
“โรบิน!!!”
“อ้าว เฮ้ย นิโค โรบิน”
“แย่แล้ว โรบินถูกจับตัวไปแล้ว ต้องเป็นพวกแก๊งลักพาตัวแน่ๆ”ช็อปเปอร์ร้อง
@@@@@@@@@@
โกรฟ12
เท็ดเดินไปก่อนรู้สึกว่าถูกตาม เสียงที่สัมผัสได้รู้สึกคุ้นเคย เขาเห็นทหารเรือแต่ไม่ได้สนใจ ไม่มีทหารเรือคนไหนรู้ว่าเขาหน้าตาเป็นยังไงและไม่ได้สนใจเขา
เขาไม่อยากสู้กับพวกมัน เขาจดจำเหตุการณ์ที่ชาร์บอนดี้เมื่อ2ปีก่อนได้
เขาเดินเข้าไปในตรอกและมีมือปรากฏที่หน้าอกผลักเขาตรึงกำแพง โรบินเข้นมาจูบเท็ด ทั้งสองจูบกันสักพักก่อนจะผละออกแต่ยังกอดกัน
“เฮ้ คนสวย”
“ไงจ๊ะ หนุ่มหล่อ”
ผ่านไป2ปีโรบินรวบผมสีดำที่ยาวกว่าเดิมไปด้านหลัง เธอสวมผ้ากระโปรงสีชมพูลายดอกไม้ และสวมเสื้อแจ็กเก็ตสีม่วงเปิดซิบเป็นรูปตัวV ที่ไหล่ซ้ายมีลายดอกกุหลาบ เธอสวมแว่นกันแดดและเป้สีชมพู เช่นเดียวกับนามิหน้าอกของเธอก็ใหญ่ขึ้น
“ฉันเห็นว่าเธอไม่ได้ปลอมตัวแล้ว”
เท็ดหัวเราะ”ฉันจะสวมเมื่อเราออกเดินทาง”
“ดี เพราะฉันกังวลว่าหน้าหล่อๆนี่จะหลอกล่อผู้หญิงอื่น”โรบินเอามือเขามาจับหน้าอกเธอรู้ว่าเขาชอบมัน และเธอชอบใบหน้าไร้เดียงสาของเขา
“ที่จริงก็มีบ้าง”เขาพูดเกาแก้ม โรบินถอนหายใจ
“รู้ไหมฉันไม่แปลกใจ อย่ากังวล ฉันไม่โกรธ ตราบใดที่เธอยังดูแลฉัน”
มืองอกออกจากจากผนังพร้อมใบปลิว
“กลุ่มหมวกฟางรับสมัครพรรคพวก? โซลคิง? นี่มันยังไงกัน”
“แน่นอน เธอรู้ใช่ไหมเรืออยู่ไหน”เธอพยักหน้า”ไว้เจอกันที่นั่น ฉันจะไปตามหาลูฟี่และคนอื่นๆ ฉันคิดว่าพวกเขาหลงทาง”
เธอพยักหน้าแล้วก็กลายเป็นกลีบดอกไม้หายไป
ดูเหมือนลางสังหรณ์เขาจะถูกต้อง เท็ดประทับใจในสิ่งที่เธอทำ โรบินมีวิชาใหม่ๆซ่อนอยู่ เขาเดินทางไปพบเรย์ลี่ต่อ
@@@@@@@@
ด้านลูฟี่ปลอมกำลังหาตัวนามิกับอุซปที่ทำให้เขาขายหน้า และยิงคนที่หน้าคล้ายไป
ผู้คนต่างหวาดกลัวบอกว่าลูฟี่โหดเหี้ยมมาก
ในตอนนั้นคนแบกเป้ยักษ์เดินผ่านชนเข้ากับลูฟี่ปลอมทำให้เขาหงายหลังล้มลง
“อ๊ะ ฉันไปชนนายเข้าขอโทษที”เด็กแบกเป้พูดและเดินไป
“รอก่อนสิฟะ”
ลูฟี่หันมา
@@@@@@@@
ซันจิไปรอบๆมองดูผู้หญิงไปทั่วขณะที่ซื้อวัตถุดิบทำอาหาร และมาที่ร้านขายปลา
"เฮ้ ลุงนักตกปลา มีปลาถูกๆขายบ้างไหม?"ซันจิถาม"หือ ไม่อยู่เหรอ?"
ซันจิมาที่ร้านขายปลาหวังจะหาซื้อปลาไปตุนเสบียง แต่เจ้าของร้านไม่อยู่ในร้าน
"โอ้!!!"ซันจิหันไปเห็นลุงคนหนึ่งเหมือนจะเป็นชาวประมงตะโกนอย่างกังวลมองไปที่ทะเล
"ลุงใช่เจ้าของร้านรึเปล่า?"
"เขาไปซะแล้ว"
"มีอะไรงั้นเหรอ?"
"เจ้าหนุ่มผมเขียวนั่น"
"หนุ่มผมเขียวเหรอ เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?"
เจ้าของร้านเล่าว่ามีหนุ่มหัวเขียวบอกว่ามาที่นี่เพื่อรอเพื่อน แต่พอดียังไม่มีใครมา เลยขอเรือไปตกปลาหน่อย
เจ้าของร้านบอกให้เขาไปรอบนเรือแจว
"ผมสีเขียวพกดาบ3เล่มแล้วก็พันผ้าคาดท้องใช่มั้ย?"
"โอ้ ใช่เลย แล้วก็มีแผลเป็นที่ตาด้วย คนรู้จักเหรอ?"
"แผลเป็นที่ตา?"
ซันจิหยิบใบค่าหัวโซโลออกมา
"ใช่หมอนี่รึเปล่า?"
"ใช่เลยคนนี้แหละเป็นเพื่อนกันเหรอเนี่ย?"
"ยังไงดีล่ะฉันรู้จักมันน่ะ"
"ฉันน่ะบอกไปชัดแล้วว่าให้ไปนั่งรอเรือแจว แต่พอฉันตามไปดูก็เห็นเขานอนบนเรือโจรสลัดลำข้างๆ”
“จากนี้ไปเราจะเดินทางไปยังนิวเวิร์ลที่ใฝ่ฝันกัน”
“โอ้!!”
กัปตันโจรสลัดปลุกใจลูกน้องขณะที่โซโลยังนอนอยู่
“ตื่นเร็วพ่อหนุ่ม”
“พอฉันร้องบอกว่าไม่ใช่ลำนั้น เรือก็จมลงทะเลไป…เพราะงั้นแหละดูท่าเขาจะไปถึงเกาะมนุษย์เงือกซะแล้วล่ะตอนนี้"
"ไอ้บ้านั่น อุตส่าห์คิดว่ามันมาถึงที่นี่เป็นคนแรกได้โดยไม่หลงทาง แต่สุดท้ายก็เป็นอย่างงี้เหรอ"ซันจิทิ้งบุหรี่เอาเท้าดับมัน
"นั่นน่ะเรือโจรสลัดเชียวนะ ป่านนี้อาจจะถูกฆ่าไปแล้วก็ได้"
"ไม่หรอกๆช่างเถอะลุง ไม่ใช่ความผิดของลุงหรอก ไม่ต้องห่วงหมอนั้นมันไม่ตายหรอก แค่รู้ว่ามันไปไหนก็โชคดีแล้ว ว่าแต่ลุงมีปลามั้ย"
"เฮ้ย นั่นมันอะไรน่ะ? เหมือนจะมีบางอย่างโผล่ขึ้นมา"
"เบ้อเริ่มเลย"
ที่โผล่มาคือเรือโจรสลัดที่ดำลงไปเมื่อกี้และมันเหมือนโดนตัดขาดสองท่อน
"นั่นมันเรือกาเลออน"
"คลุมเรือไม่ดีก็เลยโดนแรงอัดจนขาดงั้นเหรอ"
"หรือว่าโดนจ้าวทะเลเล่นงาน"
"แต่รอยแตกนั่นเหมือนโดนฟันด้วยดาบเลยนะเนี่ย"
"พูดบ้าๆ ใครจะไปฟันเรือลำใหญ่ขนาดนั้นได้"
"หนอยแน่แก กล้าดียังไงมาทำลายความฝันการไปนิวเวิลด์ของพวกฉันกันน่ะ"
"มันเป็นโชคชะตา จะแค้นก็ไปแค้นโชคชะตากับเคราะห์กรรมของพวกแกเถอะ"
คนที่อยู่บนเรือคือโซโล ตอนนี้เขาสวมเสื้อคลุมญี่ปุ่นสีเขียวและมีรอยแผลที่ตาซ้ายที่ถูกปิดไว้
"พูดเอาแต่ได้นี่หว่า!!!"
"อะไรฟะกลับมาแล้วเหรอ แต่จะยังไงก็ช่างเถอะ"ซันจิกล่าว
โซโลไอสำลักน้ำเก็บดาบชูซุยไป
โซโลมีแผลเป็นที่ตาซ้ายที่ปิดไว้ เขาสวมเสื้อสีเขียวเปิดอกและผ้าคาดท้องสีเขียว มีสายผ้ารัดกางเกงสีแดง
"ขึ้นเรือผิดลำซะได้"โซโลกล่าว
@@@@@@@@@
ความคิดเห็น