คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : จบการศึกษา(🍋)…(มีหมายเหตุ)
@@@@@@
@@@@@@
เดือน2ผ่านไปจนเข้าสู่เดือน3 ภายในวิหารมีความเปลี่ยนแปลง
สิ่งแรกที่เปลี่ยนไปคืออาจารย์ ตอนนี้ไม่ได้มีแค่อาจารย์จากคริสจักรเท่านั้น 70%เป็นตัวแทนจากประเทศต่างๆ และที่เหลือ30%เป็นตัวแทนตระกูลขุนนาง แคลน หรือสมาคมพ่อค้า
การยื่นข้อเสนอหลังจากเสร็จสิ้นการฝึกอบรมเป็นสิ่งที่เห็นได้ประจำ แน่นอนว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับผู้กล้าแรงค์สูงเท่านั้น
“เคร้งๆๆ”
เสียงดาบปะทะกันในลานฝึกซ้อม
“มิยาโมโตะ ชินจิ กับ จูมอนจิ ไทกะเหรอ สองคนนี้ใช้ได้เลยนะ”
“ผู้ฝึกสอนต่างบอกว่าสองคนนี้เป็นอัจฉริยะ”
“พวกเขาโดนประเทศใหญ่จองตัวไว้แล้ว และยังได้รับข้อเสนอมาอีกเยอะเลยล่ะ”
“กระสุนระเบิด”
มิยาโมโตะใช้กระสุนยิงเข้ากลางอกส่งจูมอนจิกระเด็นไป
“มิยาโมโตะ ชินจิ ชนะ”
“เฮ้ๆ เมื่อกี้มันอะไรน่ะ”
“มิยาโมโตะเจ๋งวะ”
เพื่อนร่วมชั้นต่างมองด้วยสายตาชื่นชมและอิจฉา ส่วนพวกนักเรียนหญิงมองอย่างเคลิบเคลิ้ม
“ย๊ากกกก!!! เห็นมั้ยไอ้คนไร้ความสามารถ”
ฉันแทบไม่สามารถป้องกันการโจมตีของดาบไม้สำหรับฝึกจากคู่ต่อสู้ที่เล็งไปที่หัว หน้าอกและท้องของฉัน ชายหนุ่มโจมตีด้วยมือข้างเดียวราวกับเยาะเย้ยความไร้พลังของฉัน
เพื่อนเลวทาเคนากะ ยูมะเยาะเย้ยฉันใหญ่
“เปิดช่องว่าง”
เขาดันไม้แหลมกระแทกหน้าผากของฉัน ทำให้สติของฉันหลุดลอย
@@@@@@@@
เมื่อฉันฟื้นขึ้นมา ฉันเจ็บแปลบที่หน้าผากพร้อมกับมือเย็นสบายๆบนแก้มของฉัน ฉันลืมตาขึ้นเห็นหญิงสาวผมดำที่มีดดวงตาสีแดงมองหน้าฉันด้วยสีหน้ากังวล
“คาเรน”
ตอนนี้เราอยู่ใต้ต้นไม้มุมลานฝึก ฉันได้ยินเสียงตะโกนของนักเรียนที่กำลังฝึก
“ไอน์นายโอเคไหม? นายโดนกระแทกอย่างแรงที่ศีรษะ”
“ใช่ หน้าผากฉันบวมนิดหน่อย”
เพื่อนสนิทของฉันจ้องหน้าผาก เมื่อฉันเห็นหน้าอกเบิ้มใต้ชุดฝึกสีดำของเธอขยับมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆขณะเธอตรวจหน้าผากของฉัน มันทำให้ฉันหน้าร้อนผ่าว
“ไอน์ เธอจะไปจากที่นี่ใช่ไหม”
“อืม ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ที่นี่อีกแล้ว”
จักรวรรดิวาเลนเซียให้ความสำคัญกับกิฟต์เป็นที่สุดนั้น พวกเขาปฏิบัติต่อผู้ที่มีกิฟต์1ดาวอย่างโหดร้าย ทุกวันนี้มีคนเริ่มปฏิบัติกับฉันเหมือนที่จูมอนจิหรือทาเคนากะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“ถ้างั้นนายจะหางานทำที่อาณาจักรแลมเบิร์กเหรอ”
“ที่นั่นไม่ได้มีนโยบายกีดกันเผ่าพันธุ์อื่น และไม่ได้เคร่งศาสนาเทพแสงเวียร่าเหมือนซามาฟอร์ส”
อาณาจักรลอมบาเดียเป็นกลาง แม้แต่เผ่าพันธุ์หายากอย่างเอลฟ์ ดังนั้นคงไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่ผู้ถือครองกิฟต์ขยะอย่างฉันจะไปที่นั่น
“แล้วอยากให้ฉันทำอะไร”
“อยากให้เธอแกล้งทำเป็นรับข้อเสนอขุนนางยศเล็กๆแถวชายแดน”ไอน์เน้นคำ
“วางแผนชั่วอีกสินะ”คาเรนบ่นแต่ก็ยิ้มและจากไปเพื่อทำตามแผน
“ไอน์!!!”
ยูมะ ไอ้เพื่อนสารเลวเข้ามาหาฉันทันทีเมื่อคาเรนจากไป
“หืม มีอะไร”
“ฉันคือผู้ถือครองพร[ผู้กล้าแห่งน้ำ]“
นึกว่าเขามีอะไรอยากจะพูดซะอีก
“ใช่ ฉันรู้แล้ว”
“แกไม่ใช่แฟนเธออีกแล้ว ฉันมีสิทธิที่จะอยู่เคียงข้างเธอ ไม่ ต้องเป็นฉันคนเดียว”
ยูมะได้รับพร[ผู้กล้าแห่งน้ำ]และอาชีพคือนักดาบ เขาเป็นกำลังหลักของสงครามปีศาจในอนาคตไม่ผิดแน่
“เรื่องนั้นคาเรนเป็นคนตัดสินใจ”
“มั่นใจเหลือเกินนะ? นายคิดว่าคาเรนจะเลือกคนไร้ความสามารถแบบแกเหรอ?“
“ไม่ สิ่งที่ฉันรู้สึกกับเธอต่างจากนาย”
ความสัมพันธ์ของไอน์กับคาเรนเป็นเพียงเซ็กส์เฟรนเท่านั้น เดิมทีคาเรนก็มีคู่หมั้นตอนอยู่โลกโน้น เรื่องคบหากันแบบจริงจังมีแต่ทำให้สองฝ่ายกระอักกระอ่วนเท่านั้น
“แกพูดอะไร…”
“ท่านทาเคนากะ อย่าเสียเวลาคุยกับขยะนั่นเลย กลับไปฝึกเถอะ”
ชายกำยำที่มีผมเกรียนและกรามแบนบอกทาเคนากะด้วยเสียงอันดังพร้อมกับส่งสายตาเหยียดหยามมาที่ฉัน เขาเป็นหนึ่งในครูฝึกที่ถูกส่งมาจากจักรวรรดิซามาฟอร์ส
“จริงด้วยครับครูฝึก ทำไมต้องเสียเวลาไปกับคนไร้ค่าด้วยล่ะ”
แล้วยูมะก็จากไปพร้อมกับทิ้งคำพูดเยาะเย้ยไว้
.
.
.
การฝึกเข้าสู่เดือนที่3 ต่างจากสัปดาห์แรกที่ล้มไปกองกับพื้น แม้จะวิ่งนานแต่สีหน้าผู้กล้าก็ยังยิ้มแย้ม
ตอนนี้เหลือคนประมาณ80 การมีผู้กล้าออกจากอคาเดมี่มากกว่า80เป็นเรื่องไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ยิ่งใกล้ช่วงจบการศึกษา ในวิหารเต็มไปด้วยบรรยากาศแปลกประหลาด
หลังวิ่งเสร็จมีคนเข้ามาคุยกับไอน์
“เฮ้ โทซากะ”
พวกเขาเป็นกลุ่มเด็กเกเร
“ได้ยินว่านายมีพรที่กระจอกที่สุด”
“ตัวตลก ฮ่าๆ”
“ไม่ ที่แย่กว่านั้นคือสเตตัส เขาเป็นตัวครีบ”
4คนนี้มักอยู่ด้วยกันที่โรงเรียน
“ฉันเป็นนักรบ ฉันจะฆ่ามอนสเตอร์ด้วยดาบใหญ่”
“ฉันมีสกิลนักปราชญ์ ฉันสามารถใช้ดิน น้ำ ลมไฟ ได้”
ฉันไม่ได้ถามเลย แต่อย่างน้อยฉันก็ตอบเธอ”ว้าว น่าประทับใจจัง”
พวกเขามาที่นี่เพื่อคุยโม้เท่านั้น
“ฉันมีสกิลอัศวินมังกร ฉันจะเริ่มด้วยการเทมมังกร ยุ่งยากชะมัด”
คิตายามะบ่น แต่เหมือนเขากำลังสนุก
“นายยังมีผู้ใช้หอกระดับสูงและความเร็วเทพ มันยอดมาก”
“เฮ้ ถ้านายจับมังกรได้ ให้ฉันขี่มันด้วย”
“ใช่ ปล่อยเป็นหน้าที่ฉันเอง”
“เฮ้ อย่ามายั่วยวนผู้หญิงของฉันนะ”
สุดท้ายพวกเขาก็ไม่ได้ถามอะไรฉันเลย พวกเขามาเพื่อคุยโม้
สิ่งแรกที่เปลี่ยนไปคือท่าทีของพวกอาจารย์ ไม่ได้มีแค่พวกคนของศาสนจักรเท่านั้น 70%มาจากตัวแทนประเทศต่างๆ ที่เหลืออีก30%มาจากองค์กรต่างๆ
พวกอาจารย์จากตอนแรกที่เคยตวาดราวกับจะฆ่าแกงค่อยๆเปลี่ยนมาอ่อนโยนขึ้นและแอบเรียกผู้กล้าไปทีละคนสองคนแล้วซื้ออาหารอร่อยๆให้จนกลายเป็นเรื่องปกติ การมายื่นข้อเสนอให้หลังสำเร็จการฝึกฝนก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นประจำ แน่นอนเรื่องนี้เกิดขึ้นกับผู้กล้าแรงค์สูงเท่านั้น
สำหรับอาสึนะที่เคยสอนพวกเรา ตอนนี้เธอกลับอาณาจักรแลมเบิร์กไป แต่ไม่ลืมบอกให้พวกเราไปประเทศนั้นถ้าอยากหางานทำ เพราะเธอก็เป็นบุตรสาวของขุนนางทรงอิทธิพล
กระทั่งผู้ดูแลหอพักก็ถูกเปลี่ยนใหม่ มีการจัดสรรอาจารย์สาวสวยให้ดูแลหอพักของผู้กล้าชายและจัดอาจารย์ชายที่อบอุ่นไปดูแลหอพักหญิง หากเป็นคนที่มีความคิดก็รู้ได้ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้มีจุดประสงค์อะไร
ไอน์กำลังนอนบนเตียงคิดถึงเรื่องอนาคตหลังจบจากอคาเดมี่
เขาให้คาเรนไปรับข้อเสนอขุนนางไว้เพื่อที่มิยาโมโตะจะได้ไม่พยายามดึงตัวเธอไป และจะใช้คอนเนคชั่นนั้นเพื่อให้ทุกคนสามารถเลื่อนแรงค์เป็นนักผจญภัยได้เร็ว
หมับ!!!
มีคนกอดเขาจากด้านหลัง
คนที่สามารถแอบเข้ามาในห้องนี้โดยไม่โดนยามตรวจพบคือคาเรนที่เป็นนักฆ่า
แต่ไอน์บอกได้ว่าไม่ใช่คาเรน
ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมา
“ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งนี้เป็นประโยชน์กับผม”
เมดสาวที่ดูแลหอพักนี่สวยกันทุกคน
ใครกอดผมจึงไม่สำคัญ แค่ผมมีความสุขแล้ว
นอกจากนี้ความรู้สึกที่หน้าอกของเธอกดบนหลังของผมนั้นน่าทึ่งมาก
ทัศนวิสัยถูกบดบังก็จริง แต่ความรู้สึกยังดีอยู่
มือลึกลับเคลื่อนไปยังขั้นต่อไป…เธอเอื้อมมือมาปลดกางเกง
เธอปลดเข็มขัดจากด้านหลังอย่างเงียบๆและรูดซิบลง
มือลึกลับจับน้องชายของผม
มือขวาของเธอค่อยๆเลื่อนขึ้นลง
สัมผัสเย็นยะเยือกจากมือเธอนั้นไม่สามารถต้านทานได้
“อ๊อฟ”
ไอน์เปล่งเสียงออกมา
มือนั้นหยุดเคลื่อนไหว
ไอน์ยกมือปิดปากกลั้นเสียงไว้
ผ่านไปครู่หนึ่งมือนั้นก็กลับมาชักให้ผมต่อ
“อุ๊บ…อื้อ!!!”เธอประกบปากจูบ
ความยินดีอย่างท่วมท้นกำลังพุ่งขึ้น
มันเป็นการโจมตีที่ผมไม่มีทางต่อต้านหรือขึ้นเสียง
แต่ไม่เป็นไร มันเป็นเรื่องดี
เพราะมองไม่เห็นอะไรเลยจึงยิ่งใจกล้าเข้าไปใหญ่
“ทนไม่ไหวแล้ว”ไอน์พูดมือจับเนินอก…ใหญ่จริงแฮะ!
“อืม…อ๊า”
เธอร้องครางเมื่อไอน์ยกมือขึ้นมาจับหน้าอก
สัมผัสข้างหน้าหายไป
“แฮ่กๆๆ…”
ได้ยินเสียงหอบหายใจข้างหน้า ยังอยู่ตรงนั้นสินะ
ไอน์เอื้อมมือออกไป และสาวลึกลับก็เอาปลายนิ้วมาสัมผัส กลายเป็นการจับมือ
ไอน์ดึงเธอเข้ามาและเธอไม่ลังเลจะเข้ามาในอ้อมแขน
เขาเริ่มทำการปลดกระดุมเสื้อและกระโปรงของสาวลึกลับอย่างชำนาญ ไอน์คล้ำหาจับไปที่ของสงวนของหญิงสาว
เขาเอาดาบจ่อไปที่กลีบกุหลาบและแทงไปข้างหน้า
“อื้อ!!”คราวนี้หญิงสาวเป็นฝ่ายปิดปากไม่ให้ส่งเสียงร้องออกมา
ผ่านไปสักพักจนเธอสงบเขาก็เริ่มขยับและเธอก็ร้องครางเบาๆ
“อร๊างงงง อ๊าๆๆ….อุ๊บ!!”
เมื่อเสียงเธอเริ่มดังขึ้น ไอน์จึงประกบปากจูบเพื่อทำให้เธอเงียบและปลอบเธอว่าทุกอย่างไม่เป็นไร
แน่นอนว่ามันโกหก เพราะเขากำลังทำโดยไม่ใส่ถุงยาง
ถ้าปล่อยออกมาข้างนอกจะมีกลิ่น ต้องหลั่งเข้าไปหมด
ตอนนี้ไอน์เริ่มคาดเดาตัวตนของหญิงสาว
เธอมีนิสัยโรคจิตแอบเข้าห้องผู้ชาย
แถมหน้าอกใหญ่ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาชอบ
ผู้หญิงที่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าได้แตกออกมา
เท่าที่ฉันรู้มีผู้หญิงแค่คนเดียวที่จะทำแบบนั้น
“ต้องเป็นโซฟีแน่นอน”
ทันทีที่แน่ใจว่าเป็นอาจารย์โซฟี ไอน์ก็แตกออกมา
เขาปล่อยน้ำเข้าไปในตัวหญิงสาวที่เขาเชื่อว่าเป็นโซฟี
“อืมมมม!!!!!”
“เปรี้ยงงงง”
ขณะไอน์กำลังเฉลิมฉลองกับการแตกในอาจารย์สาว ท้องฟ้าก็ร้องคำราม
สายฟ้าฟาดทำให้ห้องสว่างขึ้นทันที
ในขณะนั้นโซฟีที่แตกแล้วทรุดมาพิงอกแกร่งเงยหน้าสบตา…เดี๋ยวนะ
เธอไม่ใช่อาจารย์โซฟี เดี๋ยวก่อน ไม่มีทาง…เธอคนนั้นแต่งตัวและออกจากห้องไป
หลิวหลาน
นักเรียนแลกเปลี่ยนจากจีน เด็กสาวผมสีม่วงที่ชอบไว้ผมทรงโพนี่เทล และเป็น1ใน4จตุรเทพสาวงามประจำโรงเรียน
ไอน์เห็นเธอเพียงครู่เดียวแต่แน่ใจ
หญิงสาวลึกลับคือหลิวหลาน
“จะเป็นแบบนี้ไปอีก1สัปดาห์สินะ”
.
.
.
1สัปดาห์ต่อมา
ไอน์ยืนอยู่นอกวิหาร
การฝึกฝนและคุ้มครอง3เดือนจากวิหารได้สิ้นสุดลงแล้ว
คนที่ได้รับข้อเสนอจะมีคนมาต้อนรับพวกเขา ส่วนพวกที่เหลือได้แต่ยืนเคว้งคว้าง
“ว้าว อากาศแจ่มใส”
“สัมผัสแห่งอิสรภาพ”
คนที่ดีใจกับการถูกปลดปล่อยจากอคาเดมี่คือทามินและยุยกะที่ผลการเรียนไม่ดีทั้งคู่ กำลังยืนกางแขนรับแสงแดดราวกับคนที่ได้รับการปล่อยตัวจากคุก
“พวกเขาเป็นอะไร”เมจิก้าถามเมื่อเห็นเด็กทั้งสองทำตัวแปลก
“ทั้งคู่ดีใจที่ได้รับการปลดปล่อยจากการเรียน”โจอี้ตอบ
“….“
“เมจิก้าจังสินะจ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”โซฟียื่นมือให้ เมจิก้ายกมือขึ้นมาจับตามมารยาท
ไอน์ เมจิก้า และคาเรนได้นัดคุยกันที่กิลด์นักผจญภัยหลายครั้ง เขาบอกว่าจะให้คาเรนรับข้อเสนอจากขุนนางในอาณาจักรแลมเบิร์ก เพื่อสะดวกต่อการเดินทาง และใช้เป็นบันไดเลื่อนชั้นในฐานะนักผจญภัย หลังจากนั้นก็แยกตัวออกมา
“ว่าแต่ฉันได้ยินว่าไอน์มีเพื่อนอีก5คน มีคนที่6ด้วยเหรอ”
ในฐานะเผ่ามนุษย์สัตว์ เมจิก้าจมูกดีมากพอจะจำกลิ่นบนตัวไอน์ได้ กลิ่นที่แรงแปลว่าใกล้ชิดมาก มันควรมีแค่5แต่เพิ่มเป็น6
“ฉันขอตามไปด้วยนะคะ ฉันชื่อหลิวหลานค่ะ”สาวโพนี่เทลที่สวมชุดนักธนูเดินเข้าไปจับมือกับกระรอกสาว
“ชื่อแปลกนะ”เมจิก้าออกความเห็น
“ฉันมาจากต่างประเทศ”เธอตอบ
หลิวหลานทำตัวตามปกติจนเขาคิดว่าเรื่องคืนนั้นไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย?
“ไม่นึกเลยว่า2ใน4จตุรเทพสาวงามจะเข้ากลุ่มเรา”
“ต้องขอบคุณโชคของไอน์จริงๆ”
พี่น้องคาวามูระต่างพูดคุยถึงความโชคดีที่มีอาหารตาไว้มอง
“พวกนายจะทำอะไรต่อล่ะ”ไอน์ถาม
“พวกเราจะตามลูกพี่/เธอ ไป”คาเรนและทามินตอบ
ผมรู้สึกได้ว่าแมวมองกำลังจับจ้องมาที่เรา พวกเราปฏิเสธข้อเสนอทั้งหมดที่ได้รับไปเรียบร้อยแล้ว แต่ดูเหมือนพวกเขายังเสียดาย
ทามินไม่ได้รับความสนใจมากนัก เพราะมิยาโมโตะกับคาเรน แต่ความสามารถของเขาทำให้พวกตระกูลขุนนางต้องการตัว คาเรนก็มีค่าสเตตัสเหนือกว่าคนอื่น ทั้งสองได้รับข้อเสนอจากหลายองค์กรแต่ปฏิเสธไป
"ฮิๆ ไม่ว่าไอน์ไปไหนครูต้องไปด้วยอยู่แล้วจ๊ะ"โซฟีกอดจากด้านหลัง
ถ้าให้พูด มิลิอาเนีย โซฟีคือสมบัติล้ำค่าที่สุด เขาเชื่อว่าเธอมีศักยภาพจะไปถึงขั้นสตรีศักดิ์สิทธิ์ได้ หรือคลาสลับอื่น แม้จะไม่มีตำแหน่งนี้ แต่เธอมีค่าพลังเวท10,000อยู่แล้ว
แต่นึกไม่ถึงว่าโซฟีจะไม่ได้รับความสนใจเท่าไหร่ ด้วยลักษณะของโซฟีที่เป็นคนซุ่มซ่ามและรูปร่างเย้ายวน มีอาจารย์ที่พยายามลวนลามมากกว่าทาบทาม
แมวมองของคริสจักรกำลังมองผู้กล้าไร้สังกัดด้วยสีหน้าปั้นยาก หลังจบการฝึกอบรม ไอน์ได้รู้ว่าคราวนี้พวกเขายื่นข้อเสนอให้ผู้กล้าไร้สังกัด5คน แต่ในบรรดา5คนนั้น มีคนรับข้อเสนอแค่2คน
2คนที่ปฏิเสธข้อเสนอก็คือคาเรนกับทามิน
“ลูกพี่คงไม่ทิ้งพวกเราไว้หลังจากผ่านอะไรมาด้วยกันใช่ไหม”โจอี้ถาม
“พวกเราปฏิเสธทุกคนที่ชวนพวกเราเพราะเชื่อในตัวพี่เลยนะ”ทามินกล่าว
“เธอจะไม่ทำร้ายเด็กพวกนี้ใช่ไหมไอน์คุง”อาจารย์โซฟีร่วมเล่น
“นี่พวกนาย”
ไอน์มองทั้ง3ที่ใช้สายตาลูกหมาขี้อ้อน
“โทซากะ”
เขาหันไปก็เห็นนิชิ จิฮิโระกับพรรคพวก
“3เดือนที่ผ่านมาพยายามได้ดีมาก แล้วก็พวกนายเหมือนจะไม่ได้เข้าสังกัดไหนสินะ”จิฮิโระถาม
“ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ ฉันเดาว่าพวกนายก็คงเหมือนกันสินะ”
ผู้กล้าคนที่3ที่ปฏิเสธข้อเสนอจากคริสจักร ก็คือนิชิ จิฮิโระ ตรงหน้าเขานี่แหละ
“ใช่แล้ว ไม่มีองค์กรที่ฉันสนใจน่ะ งั้นไปด้วยกันสักหน่อยไหมล่ะ กลุ่มของนายคุ้มที่จะร่วมงานถ้าเทียบกับกลุ่มอื่นๆ”
จิฮิโระได้รับข้อเสนอจากแคลนพ่อค้าให้ทำหน้าที่คุ้มกันคาราวาน ซึ่งเหมือนองค์กรพ่อค้าตั้งใจจะทาบทามพวกจิฮิโระด้วย
ก็เป็นข้อเสนอที่ไม่เลวเลย ร่วมทีมกับเขาจะทำให้เคลียร์ดันเจี้ยนง่ายขึ้น แต่ปัญหาคือ…
แต่ก่อนจะตอบอะไร มิซึโนริ คาน่อน หญิงสาวในกลุ่มของจิฮิโระ เธอกับคาเรนต่างก็จับจ้องกันด้วยความเกลียดชัง
“นี่คาเรน ฉันตกใจจริงๆที่เธอจบออกมาได้น่ะ”
“โห ดูซิว่าใครพูด พวกเราออกจากอคาเดมี่แล้ว คุณอยากให้ฉันหุบปากหมาๆนั่นไหม”
คาน่อนเป็นหญิงสาวหน้าตาดีและเซ็กซี่ด้วยผิวสีขาวและผมสีเทา ที่ต่างจากคนญี่ปุ่น เพราะมีเชื้อสายยุโรป…ทำให้ฉันนึกถึงเพื่อนสมัยเด็กขึ้นมา
เธอสวมชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนแต่ปลดกระดุมทำให้เห็นเสื้อแขนกุดสีขาวและหน้าอกใหญ่เบิ้ม ไปชนกับอกของคาเรน เนินเขาแตงโมเบียดเสียดกันทำให้ชายหนุ่มรอบข้างเลือดกำเดาพุ่ง
“เหอะ หล่อนรู้วิธีใช้ดาบรึเปล่า”
“ฉันจำได้แม่นเลย เธออยากจะโดนแทงรึไง ไอ้หน้าส้นตี*“
“ว่าไงนะ”
แม้คาน่อนจะพูดจาหยาบคาย แต่เธอเป็นนักกีฬาเหมือนคาเรนและเป็นกัปตันชมรมคาราเต้ ถึงอย่างนั้นเธอมักจะแพ้การแข่งที่คาเรนเข้าร่วมในฐานะตัวช่วย ด้วยเหตุนั้นเธอจึงมองคาเรนเป็นคู่แข่งฝ่ายเดียว
“เอาล่ะ หยุดได้แล้วครับ”จิฮิโระจับคอเสื้อดึงสาวคาราเต้ออกมา
“ปล่อยนะจิฮิโระ ฉันจะไม่ไปจนกว่าได้โค่นยัยนี่”
“ใช่แล้ว ถ้างั้นเธอก็อยู่สู้กับรองประธานไปสิมิซึโนริซัง?”
คาวาโมโตะ โมโมะ พูดอะไรแปลกๆ
“ถ้าอย่างงั้นมันจะดีกว่าไหมถ้าเธอสอนเวทมนตร์ให้เขาโมโมะจัง”มิซึโนริสวนกลับทันที
“อะไร อย่าพูดอะไรโง่ๆ”โมโมะหงุดหงิด
“เธอเริ่มก่อน”
“ฮ่าๆๆๆ”ทามินกับโจอี้หัวเราะ รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
คาวาโมโตะและมิซึโนริดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี แต่ดูเหมือนความสัมพันธ์ค่อนข้างยุ่งยาก
“ให้ตายสิ ทำไมพวกคุณ2คนญาติดีกันไม่ได้นะ”จิฮิโระบ่น
“เหตุผล…”
ไม่รู้ทำไม แต่สองสาวหันไปมองจิฮิโระและหน้าแดงหลบสายตาไป
ผู้ชายที่เป็นสาเหตุของเรื่อง ไม่ได้สังเกตบรรยากาศเลย
ไอน์กับจิฮิโระถอนหายใจ พวกเขารวมทีมกันไม่ได้เพราะสาวๆนี่แหละ
“งั้นไว้พบกันใหม่ อย่าลืมมาเมืองที่ผมอยู่ด้วยนะครับ”
“จะไปแน่นอน”
ทั้งสองจับมือกันแล้วแยกจากกัน
เขาจากไปอย่างดูดีเหมือนตอนเขามา
และกลุ่มของจิฮิโระก็ขึ้นรถม้ากองคาราวานพ่อค้าไป
พวกเราไปยังสถานที่นัดพบและพบตัวแทนขุนนางที่คาเรนรับข้อเสนอจ้างวาน
“ยินดีต้อนรับครับท่านคาเรน หือ…ท่านบอกว่าจะมีเพื่อนแค่5คนนี่ครับ”
“มีคนมาเพิ่ม คงไม่เป็นไรใช่ไหม”
“แน่นอน เชิญขึ้นรถม้าได้ครับ”
สายตาผู้แทนขุนนางกวาดตามองทุกคนในกลุ่ม มันหยุดลงที่ไอน์ซึ่งกำลังเล่นกับคุโรเอะ
ไอน์แกล้งทำเป็นไม่รู้ แต่เขาสังเกตว่าฝ่ายนั้นมองเขาราวกับขยะ บางทีหมอนี้อาจมีสกิลประเมินก็ได้
แน่นอนว่าค่าสเตตัสของไอน์ห่วยที่สุดในกลุ่ม จึงช่วยไม่ได้หากฝ่ายนั้นคิดว่าไอน์เป็นตัวแถม
พวกเราขึ้นไปบนรถ ซึ่งภายในเป็นมิติย่อส่วน สมเป็นขุนนาง ร่ำรวยจริงๆเลย
จะขูดรีดขูดเนื้อให้เต็มที่เลย ฮ่าๆๆๆ
และเรามุ่งหน้าสู่เมืองโรเซตต้าในอาณาจักรแลมเบิร์ก
@@@@@@@
หมายเหตุ : ตอนหน้าแนะนำตัวละครครับ และประมาณ5-10ถัดไปจะเป็นเนื้อหาก่อนเข้าสู่เรื่องหลัก(เนื้อหาเก่า)
หมายเหตุ2 : สำหรับหลิวหลาน นักเรียนหญิงจีนเป็นตัวละครที่มาแทนเซริกะที่ไรเตอร์ตั้งใจให้เป็นฝาแฝดยุยกะแต่ยกเลิก ให้เป็นเพื่อนนางรอง(คาเรน)แทน
หมายเหตุ3 : สำหรับชื่อหลิวหลานไรเตอร์อาจเปลี่ยนทีหลังถ้าเจอชื่อจีนที่เหมาะกว่านี้ ผมไม่ถนัดตั้งชื่อจีนเลยจำได้แต่พวกสามก๊ก แต่ก็ง่ายกว่าชื่อคนเกาหลี
ความคิดเห็น