คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : งานบ้านครั้งใหญ่ เด็กๆยอมรับ
บทที่ 8 งานบ้านครั้งใหญ่ เด็ก ๆ ยอมรับ
หลังจากจบมื้ออาหารอันวุ่นวาย ฟางเหนียงก็หลับเป็นตาย แม้ว่าตัวนางในชาติก่อนจะไม่เคยนอนแต่หัววันเลยก็ตาม
ร่างกายที่ใหญ่โตหยิบจับอะไรก็เหนื่อยหอบ ฝืนร่างกายทำงานหนักมาครึ่งค่อนวัน เมื่อท้องอิ่มหนังตาก็หย่อน
เหนื่อยจนไม่ฝันถึงใครทั้งสิ้น
เมื่อวานได้กินอาหารมื้อแรกพร้อมหน้าพร้อมตาห้าคนแม่ลูก ฟางเหนียงตักกับข้าวไม่ทันเจ้าลูกคนโต ที่โกยอาหารใส่จานให้น้อง ๆ จนหมด มารดาเช่นข้าได้กินผักแค่ไม่กี่ชิ้นเท่านั้น
เห็นเช่นนี้แล้วคงต้องสอนมารยาทบนโต๊ะอาหารให้พวกเขาก่อน กินมูมมามเหมือนหมู ยังดีที่รู้จักเก็บกวาดหลังกินเสร็จแล้วไม่ต้องให้สั่ง
ยามเช้ามืดมาเยือน หญิงสาวสะดุ้งตื่นเมื่อถูกบุตรชายคนที่สามฟาดแขนฟาดขาใส่เต็ม ๆ หน้า เขานอนดิ้นเอาเท้าถีบหน้ามารดา ส่วนหัวก็นอนเกยพุงอวบของนาง หากดิ้นอีกนิดก็คงตกเตียงไปแล้ว
เจอเช่นนี้ไม่ตื่นก็ให้มันรู้ไป
“หาว~ เช้าแล้วหรือ เวลาผ่านไปไวจริง ๆ”
แดดยังไม่ออกแต่สัญชาตญาณในตัวบอกว่า เวลานี้ควรตื่นนอนได้แล้ว ฟางเหนียงจับลูกนอนดี ๆ เอาเขาไปนอนติดกับผนัง ไม่ให้ดิ้นไปทับน้องที่หลับสงบเสงี่ยมเหลือเกิน
เจ้าคนเล็กนอนนิ่งมากจนต้องเอานิ้วไปอังจมูก พิสูจน์ว่าเขายังหายใจอยู่หรือไม่
ฟางเหนียงเดินออกไปล้างหน้าล้างตา จัดการแปรงฟันที่ลำธาร แล้วแวะตักน้ำมาเติมใส่โอ่งไว้ใช้สอย
ทั้งบ้านไม่มีใครตื่นเลยสักคน ฟางเหนียงจึงเริ่มลงมือทำข้าวต้มไม่หวงหมู ไม่หวงเครื่องปรุง ทำน้ำซุปต้มกระดูกหมูแยกไว้ อีกเตาก็หุงข้าวเต็มหม้อที่บ้านอื่นกินได้สามวัน ส่วนบ้านนี้มื้อเดียวยังไม่พอกินเลย
ระหว่างรอข้าวสุกก็เดินสำรวจบ้านทั้งมืด ๆ ไม่กลัวสักนิดว่าจะไปเหยียบงูเข้า เพราะถือคติไม่เห็นก็ไม่กลัว
“ถางหญ้าออก ปลูกผักสวนครัวไว้กินก็ดีนะพื้นที่มีเยอะ ถางไปให้ถึงลำธารขุดบ่อดักปลาไว้กินด้วย เคยเห็นวิธีทำผ่านยูทูบก็ไม่ได้ยากอะไร ลองทำดู ถ้าทำครั้งแรกไม่สำเร็จ ก็ทำจนกว่ามันจะสำเร็จก็พอ “
เดินสำรวจพื้นที่ไปจนถึงลำธาร ก็เดินกลับเข้ามาในครัวอีกครั้งเห็นตงซิ่วกำลังยืนเปิดฝาหม้ออยู่ เด็กหนุ่มเพิ่งตื่นหน้าตายังไม่ล้างหัวก็ฟู
เขาดูเป็นเด็กเรียบร้อยไม่คิดเลยว่าเวลาอยู่บ้านจะปล่อยตัวเช่นนี้
เห็นแก่กินเหมือนเจ้าใหญ่เลย
“ไปล้างหน้าล้างตาเสีย อีกสักพักข้าวต้มก็เสร็จแล้ว”
“ท่านแม่หุงย้าวเยอะเกินไปแล้วขอรับ”
“เฮ้อ พวกเจ้าห่วงแต่เรื่องเงินสินะ เอาน่า ๆ ข้ามีวิธีหาเงินของข้าก็แล้วกัน ปลุกน้อง ๆ พาไปล้างหน้าด้วย หากไม่สะอาดไม่ต้องกินข้าว จะอาบน้ำก่อนกินหรือหลังกินเสร็จก็แล้วแต่เลย แต่ต้องอาบไม่อาบไม่ได้”
เด็ก ๆ พวกนี้ไม่ชอบอาบน้ำเหมือนกันหมด เมื่อวานกว่าจะไล่ไปอาบน้ำได้ก็พูดจนเหนื่อย สุดท้ายต้องใช้ของกินเข้าสู้ หลอกล่อว่าหากยอมอาบน้ำจะทำของอร่อยให้กิน
“เชื่อข้าเถอะว่าข้าวในหม้อพวกเจ้ากินหมดแน่”
เห็นลูกห่วงว่าข้าวจะเหลือไม่ยอมไปสักที ฟางเหนียงก็รับปากเขาว่าข้าวพวกนี้อย่างไรก็กินหมด อีกอย่างที่ทำเยอะเพราะต้องแบ่งไปฝากบ้านใหญ่อีก นางคิดมาแล้วว่าต้องผูกมิตรไว้ก่อนเพื่อความอยู่รอด
พ่อสามีก็เหมือนพ่อของข้า ต้องดูแลพวกเขาให้ดี สามีกลับมาอาจจะได้รางวัลตอบแทนเป็นร่างกายของเขา
อุ๊ย...คิดบ้าอะไรก็ไม่รู้เรา
ฟางเหนียงตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ ก็หันไปตักข้าวหุงสุกแล้วใส่หม้อน้ำซุปเคี่ยวให้น้ำซึมเข้าไปในเมล็ดข้าว เละ ๆ ยิ่งอร่อยจากนั้นก็ใส่ผักชี และกระเทียมเจียวปิดท้าย
มื้อเช้าสำคัญที่สุด...ข้าวต้มทรงเครื่อง เครื่องแน่นสมชื่อพร้อมเสิร์ฟแล้วจ้า
เมื่อวานฟางเหนียงแจกเครื่องอาบน้ำให้ลูก ๆ ไปคนละตะกร้า แยกใช้ของใครของมัน มีทั้งสบู่ ยาสีฟันชนิดผง แปรงสีฟัน ยาสระผม ครีมนวดผมก็ยังมี เพราะเด็ก ๆ พวกนี้ผมยาวควรบำรุงด่วน ๆ
และรู้ว่าพวกเขาจะใช้ไม่เป็น จึงต้องสาธิตให้ดูผ่านการอาบน้ำบุตรชายคนเล็ก ไม่วายฝากฝังหน้าที่ว่า ต่อจากนี้เซี่ยเหิงและตงซิ่ว จะมีหน้าที่รับผิดชอบดูแลน้อง ๆ อาบน้ำเช้าเย็นเป็นประจำทุกวัน
ใบหน้าของเจ้าใหญ่มีสิวขึ้นประปราย ฟางเหนียงก็คันมืออยากรักษาจึงให้ครีมเขาไปทา บังคับให้ทาทุกวันโดยขู่ไปว่า ถ้าไม่ทาทุกวันจากสิวหนึ่งเม็ดมันจะลามไปทั่วหน้า หากไม่รีบรักษาใบหน้าหล่อ ๆ ของเขาจะกลายเป็นปีศาจที่ไม่มีสตรีใดเหลียวแล
ร่างอวบตักข้าวต้มทรงเครื่องแบ่งใส่อีกหม้อ รอให้บุตรชายคนโตยกไปให้บ้านใหญ่ ไม่รู้ว่าพวกเขากินข้าวกันหรือยัง แต่ดวงอาทิตย์เพิ่งขึ้นน่าจะยังไม่กินกันนะ
“ล้างหน้าเสร็จแล้ว เข้ามาเอาข้าวในครัวด้วยนะ”
สี่คนพี่น้องอยู่ในชุดตัวเดิม เดินเรียงแถวมารับถ้วยข้าวต้ม ฟางเหนียงแบ่งให้คนละถ้วย ส่วนของบุตรชายคนเล็กตงซิ่วจะถือให้แทน เพราะถ้วยอาหารร้อนเกินไป
“เจ้าใหญ่หม้อนั้นเอาไปให้บ้านลุงของเจ้าซะนะ”
“ขอรับ”
ข้าวที่หุงไว้เยอะหมดในมื้อเดียวตามคาด นอกจากตงหยางน้องเล็กของบ้านที่ไม่เติม คนอื่น ๆ ก็แย่งกันตักกินจนหมดหม้อ ตอนนี้ถึงได้พากันมานั่งลูบพุงน้อย ๆ เพราะอิ่มจนลุกไม่ขึ้น
“กินเสร็จก็เริ่มทำงานกันได้แล้ว เจ้าใหญ่เจ้ารองไปตัดไม้ไผ่มา แม่จะทำราวตากผ้าให้ดู เจ้าสามไปถอนหญ้าข้างบ้าน ส่วนลูกน้อยของแม่ช่วยพี่ถอนหญ้านะลูก”
“ท่านแม่ลำเอียง...”
“ลำเอียงตรงไหน ทุกคนได้รับมอบหมายงานกันหมด ถ้าทำงานเสร็จก่อนเที่ยง แม่จะทำขนมให้กินเป็นรางวัลที่ทุกคนทำงานหนัก”
ดวงตาของซีซวนลุกวาว รีบจูงมือน้องชายไปนั่งถอนหญ้าตามที่มารดาสั่ง ฟางเหนียงส่ายหน้าเก็บถ้วยไปล้าง ก่อนจะออกไปดูบุตรชายทั้งสองตัดไม้ไผ่มาทำราวตากผ้า
ร่างอวบอ้วนเดินไปที่ป่าไผ่หลังบ้าน ชี้ให้บุตรชายตัดต้นไผ่ตามขนาดที่นางต้องการ เชือกที่ใช้มัดให้ราวตากผ้าแข็งแรงขึ้นก็ดึงเอาเถาวัลย์แถวนั้นมาใช้แทนเชือก ใช้เวลาไม่นานราวตากผ้าที่ต้องการก็ประดิษฐ์เสร็จเรียบร้อย
“เอาละ แม่จะไปซักผ้าที่ลำธาร พวกเจ้าสองคนช่วยกันทำความสะอาดบ้านเล่า บนขื่อคานก็ปีนเอาผ้าชุบน้ำไปเช็ดฝุ่นออกให้หมด”
“ทำทุกห้องไม่ว่าจะห้องแม่ ห้องของน้อง หรือห้องของตัวเอง อ้อ ห้องครัว ห้องเก็บของก็ด้วย จัดเรียงของให้เป็นระเบียบ ห้ามวางเกะกะเหมือนที่เคยทำ ช่วยกันสองคนไม่นานก็เสร็จแล้ว”
“ขอรับท่านแม่”
ก่อนเริ่มงานของตัวเอง สองพี่น้องก็หอบกองผ้าเท่าภูเขาไปวางกองไว้ให้มารดาซัก พวกเขาแบ่งงานกันทำ แล้วท้าพนันกันว่าใครทำเสร็จก่อน จะสามารถออกคำสั่งคนแพ้ได้หนึ่งอย่าง
ภาพครอบครัวสุขสันต์ช่วยกันทำงานบ้าน หากมีชาวบ้านผ่านมาเห็นเข้าคงคิดว่าบ้านสกุลซ่งถูกผีเข้าแล้ว
ฟางเหนียงมีกะละมังไม้อยู่สองใบ พลางนั่งมองผ้าที่ต้องซัก
แค่เห็นก็เหนื่อยแล้ว...
สิ่งที่ต้องทำเป็นอันดับแรก คือแยกเสื้อผ้าเป็นกอง ๆ คิดเอาไว้แล้วว่าจะซักไปทีละกอง เอาผ้าห่มแช่น้ำไว้ก่อน แล้วค่อยเริ่มซักเสื้อผ้าทีละชิ้น
ผ้าทุกชิ้นต้องจุ่มน้ำผงซักฟอกแล้วขยี้ ๆ ให้สะอาด เอาผ้าจุ่มน้ำล้างฟองออก ดูว่าถ้าตรงไหนยังมีคราบหนักขยี้ไม่ออก ก็จะแยกไปแช่ไว้รอซักใหม่ หากตัวไหนสะอาดแล้ว ก็จะล้างน้ำเตรียมแช่ปรับผ้านุ่มหอม ๆ ต่อ
กะละมังมีอยู่สองใบแบ่ง จึงต้องวนทำทีละขั้นตอน นั่งซักวนเวียนอยู่นานนับชั่วยาม แขนที่เต็มไปด้วยไขมันก็เริ่มล้า จึงอนุญาตตัวเองให้หยุดพักได้สักที
ว่าแล้วก็ล้มตัวนอนลงบนดิน ไม่สนว่าเสื้อผ้าจะสกปรกหรือไม่ เพราะอย่างไรก็ต้องอาบน้ำใหม่อยู่ดี
ความคิดเห็น