ทะลุมิติเพื่อความร่ำรวย มีE-BOOK

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 รถบรรทุกชน! 2

ส้มแจ่มนั่งเหม่อลอย มองอิโมจิพูดได้ด้วยความตกตะลึง

[นายท่านเจ้าคะ?]

[หากนายท่านยังไม่ได้สติตอนนี้จะแย่เอาได้นะเจ้าคะ อีกสองชั่วยามหรือสี่ชั่วโมงดวงอาทิตย์จะตกดิน นายท่านต้องรับทราบข้อมูลทั้งหมดก่อน ถึงจะออกจากป่าแห่งนี้ได้ นายท่านโปรดตั้งสติโดยด่วนเจ้าค่ะ]

ส้มแจ่มกำลังนึกถึงนิยายทะลุมิติบวกกับมังงะที่เธอเคยอ่าน เหมือนจะเคยเห็นไอ้สิ่งที่เรียกว่า ‘ระบบ’ อยู่เหมือนกัน

…ถ้าอย่างนั้นคุณ เอ่อ เธอ เธอพูดในสิ่งที่เธออยากจะบอกมาเลย เอาให้ละเอียดยิบเลยนะ…

ส้มแจ่มไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับความจริง เธอไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน คนที่จะตอบคำถามได้ก็มีแต่อิโมจิหน้ายิ้มชวนหลอนตรงหน้าเท่านั้น

[ได้เจ้าค่ะ ตอนนี้ร่างของนายท่าน กำลังนอนเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ในโรงพยาบาล เพื่อนของนายท่านบาดเจ็บเล็กน้อยเจ้าค่ะ ส่วนลูกค้ามีอาการโคม่าห้าคน บาดเจ็บแต่ยังรู้สึกตัวอีกเจ็ดคน ที่เหลือไม่เป็นอะไรมาก มีแค่รอยแผลถลอกเล็กน้อย ส่วนคนขับรถบรรทุกตายคาที่เจ้าค่ะ]

ส้มแจ่มสติหลุดไปแล้ว แต่ก็ตั้งใจฟังอย่างดี และหลังจากนั่งฟังอยู่นานก็ได้ข้อสรุปมาว่าเธอทะลุมิติมาอยู่ในยุคจีนโบราณ ไม่ได้เข้าสิงร่างใครทั้งนั้น มาแต่วิญญาณเพียว ๆ

จริง ๆ เธอมีโอกาสกลับไปโลกเดิม แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องหาเงินจากโลกนี้ให้ได้สามแสนตำลึง เบื้องบนถึงจะดึงวิญญาณเธอกลับเข้าร่าง

[นายท่านไม่ต้องห่วงเจ้าค่ะ ระบบเตรียมบ้านไว้ให้นายท่านเรียบร้อยแล้ว อยู่ไม่ไกลจากที่นายท่านอยู่ตอนนี้ ส่วนเรื่องที่นายท่านเป็นวิญญาณ ทันทีที่นายท่านออกจากป่านี้ไป นายท่านจะได้กายเนื้อกลับคืนมาอีกครั้งเจ้าค่ะ]

ฟังมาจนถึงตอนนี้แล้ว ส้มแจ่มก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ทำไมเธอถึงทะลุมิติมายุคอื่นได้ล่ะ แล้วทำไมต้องหาเงินให้ได้สามแสนตำลึง ทั้งที่ไม่ได้ไปสร้างหนี้กับใครไว้เสียหน่อย

และดูเหมือนว่าระบบจะรับรู้ความคิดของส้มแจ่ม เพราะไม่ต้องรอให้เธอถามก็ชิงตัดหน้าอธิบายก่อน

[เงินที่นายท่านหามาได้ เบื้องบนจะเปลี่ยนเป็นโชคให้กับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ คนขับรถบรรทุกเสียชีวิตไปแล้ว ไม่สามารถกลับมาเกิดได้อีก เพราะนี่คือชีวิตชาติที่เก้าของเขาเจ้าค่ะ นายท่านเป็นเจ้าของร้านและมีความตั้งใจอยากจะชดใช้ความผิด เบื้องบนจึงอนุญาตเจ้าค่ะ]

ส้มแจ่มนั่งขัดสมาธิคิดทบทวนเรื่องราว

…ฉันก็ไม่ได้ทำผิดอะไร แล้วทำไมถึงต้องมาชดใช้แทนคนที่ตายไปแล้วด้วย ถ้าฉันไม่ทำจะเกิดอะไรขึ้นอะ…

[เราจะส่งดวงวิญญาณของนายท่าน ลงสู่ห้วงเหวลึกแห่งการดับสูญ เพื่อแลกเปลี่ยนเป็นโชคให้กับผู้ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ครั้งนี้เจ้าค่ะ]

พอได้ยินว่าตัวเองจะไม่ได้กลับไปอีก ส้มแจ่มก็รู้สึกผิด เพราะไม่อยากให้พ่อมานั่งมองลูกจากไปก่อนตัวเอง เธอยังไม่ทันได้ทำหน้าที่ลูกที่ดีให้พ่อได้ชื่นใจเลยสักครั้ง จึงนึกฮึดสู้อีกครั้ง

…ถ้างั้นฉันรับคำท้า ยังไงฉันก็ต้องกลับไปให้ได้! …

จู่ ๆ ระบบก็จุดพลุฉลองปลอม ๆ ให้กับการตัดสินใจของส้มแจ่ม

[นายท่านตัดสินใจได้ถูกต้องแล้ว เบื้องบนชื่มชมในความกล้าหาญที่นายอยากรับผิดชอบต่ออุบัติเหตุในครั้งนี้ทั้ง ๆ ที่ตัวนายท่านเองไม่ได้มีส่วนผิด]

เอ้า! ก็รู้นี่ แล้วส่งฉันมาโลกนี้ทำไมเล่า จะให้โชคให้ลาภเลยไม่ได้เหรอ ลำบากฉันต้องมาหาเงินของโลกนี้แลกเปลี่ยนเป็นเงินถูกหวยให้โลกเดิมอีก

[นายท่านคิดอะไรอยู่ เบื้องบนได้ยินหมดแล้วนะเจ้าคะ ต่อเจ้าค่ะ...อย่างที่นายท่านทราบดี ที่โลกนี้ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก หรือสิ่งของที่นายท่านเคยใช้ในโลกเดิม ทางเรามีมิติร้านค้าให้นายท่านเลือกซื้อสิ่งของได้ตามต้องการ เงินที่ใช้ซื้อของจะนำไปเพิ่มกับเงินสามแสนตำลึงเจ้าค่ะ นายท่านต้องคิดให้ดี ๆ ว่าต้องการอะไรบ้าง หลังจากนายท่านตอบปิดระบบ มิติร้านค้าจะหายไปตลอดกาล นายท่านมีโอกาสครั้งเดียวเท่านั้นเจ้าค่ะ]

ส้มแจ่มคิดหนัก ข้อมูลต่าง ๆ ที่ได้มายังไม่ชัดเจน รู้แต่ว่าอยู่ในยุคจีนโบราณ บ้านพักอยู่ในตัวเมืองหรือในหมู่บ้านกันดารก็ยังไม่รู้ ไม่รู้อะไรทั้งนั้น!

ได้ระบบกับเขาทั้งที ก็รีบให้รีบไปเหลือเกิน ชีวิตฉันลำบากแท้หนอ…