คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : บทที่ 36 สามีกลับมาแล้ว
บทที่ 36 สามีกลับมาแล้ว
“อะไรนะพ่อหรือ!? เจ้ารองลูกแม่ พ่อของเจ้าอายุอานามไม่ใช่น้อย ๆ แล้วนะ เจ้าจำผิดคนแล้ว”
“คนตรงหน้าพวกเราหน้าเด็กเช่นนี้ ไม่ใช่ท่านพ่อของเจ้าหรอก แต่หากเจ้าต้องการให้เขาเป็นพ่อของลูก แม่คนนี้ก็ไม่ขัดใจเจ้า”
ฟางเหนียงไม่เชื่อว่าพ่อหนุ่มรูปหล่อตรงหน้า จะเป็นสามีของร่างเดิม เพราะสภาพแตกต่างกันเกินไปน่ะสิ
หากข้าเป็นเขาคงไม่ตาถั่ว แต่งกับสตรีที่ไม่มีอะไรดีเลยมาเป็นแม่ของลูกหรอก ทั้งรูปร่างภายนอกและจิตใจแสนต่ำตม บุรุษรูปงามที่ไหนจะรับได้ นอกจากพวกตาถั่วเท่านั้นแหละ
ตงซิ่วดีใจมากที่บิดากลับมาแล้ว เขาหายเข้าป่าไปตั้งนาน นึกว่าจะกลับตอนที่สัตว์ป่าจำศีลเสียอีก ว่าแต่ทำไมคำพูดของท่านแม่ฟังดูแปลกพิกล ตกลงนางชอบท่านพ่อหรือไม่ชอบกันแน่?
“ท่านแม่ข้าดูไม่ผิดขอรับ คนผู้นี้คือท่านพ่อจริง ๆ ท่านพ่ออย่าถือสาท่านแม่เลยนะขอรับ เมื่อหนึ่งเดือนก่อนท่านแม่ตกน้ำสูญเสียความทรงจำไปทั้งหมด ขนาดคนของบ้านสกุลเดิมยังจำไม่ได้เลยขอรับ”
บุตรชายยืนกรานเช่นนี้ก็คงต้องเชื่อแล้ว อีกอย่างคนที่ถูกพูดถึงก็ไม่ปฏิเสธด้วย เฟยหลงยกมือวางลงบนหัวบุตรชาย สายตาจับจ้องภรรยานิ่งเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
“ที่เจ้าดูเปลี่ยนไปเพราะสูญเสียความทรงจำหรือ?”
ฟางเหนียงพยักหน้ารับ ทำตาใสซื่อจ้องตากลับ
ข้าเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ นะ เรามาเริ่มต้นใหม่กันเถอะสามี
มีสามีหล่อเช่นนี้ใครจะยอมหย่าให้เล่า สู้เดินหน้ารุกต่อดีกว่า ถึงแม้ว่าข้าจะมาอาศัยร่างคนอื่นเกิด ก็ใช่ว่าข้าจะต้องชั่วตามนางนี่ ข้าขอเป็นตัวของตัวเองดีกว่า สามีจะว่าอย่างไรค่อยปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต
สายตาท่าทางของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี ไม่ทำให้ฟางเหนียงกลัวเลยสักนิด นางนึกย้อนกลับไปตอนที่เจอกับบุตรชายคนโตครั้งแรก เขาก็ทำหน้าเช่นนี้ใส่เหมือนกัน
สุดท้ายแล้วเป็นอย่างไรทุกวันนี้ติดข้าแจ เรียกท่านแม่ ๆ ไม่หยุด แต่นี่เป็นคนพ่อ อาจจะใช้เวลานานหน่อย แต่ข้าไม่มีทางยอมแพ้ง่าย ๆ หรอก ท่านเสร็จข้าแน่ ท่านสามีหน้าเด็กแต่หุ่นมาเวล
“เจ้ากับข้ามีเรื่องต้องคุยกันตามลำพังอีกยาว”
เฟยหลงบอกภรรยา เพราะเวลานี้ไม่เหมาะจะคุยกันตามลำพัง เขายังมีเรื่องต้องทำอีกมาก ต้องรีบจัดการกับสัตว์ที่เพิ่งล่ามาได้เมื่อวานให้เสร็จก่อน ส่วนสัตว์ที่ล่ามาได้หลายวันแล้ว ถูกนำไปตากแห้งไว้บางส่วน
เขาเลือกเก็บเฉพาะส่วนที่มีค่าอย่างพวกหนังสัตว์ไว้ ครั้นแบกกลับมาจะได้ไม่เหนื่อยเกินไป ส่วนเนื้อสัตว์ก็เอาไปให้บ้านใหญ่ ส่วนบ้านของเขาค่อยเอาเงินจากการขายหนังมาซื้ออาหารแทน
“เจ้ารองไปเอาเนื้อในกระบุงหลังบ้านไปให้คนบ้านใหญ่ทั้งหมด”
“ขอรับท่านพ่อ”
เฟยหลงสังเกตท่าทางของภรรยา นางมองตามหลังลูก แต่ก็ไม่ได้โวยวายเรื่องที่เขาแบ่งเนื้อให้กับบ้านใหญ่ ซ้ำยังมีใจเดินไปหยิบเนื้อส่วนอื่นที่เขาแยกไว้ขายใส่ตะกร้าเพิ่มอีกด้วย
“เนื้อมีกลิ่นสาบ สงสัยพ่อของเจ้าคงตากแดดไว้เฉย ๆ ไม่ได้หมักเกลือก่อนแน่ เสียดายหากหมักไว้ก่อนตากจะดีกว่า มันจะได้มีรสชาติบ้าง”
“ท่านแม่อย่าไปคาดหวังกับรสมือของท่านพ่อเลยขอรับ นี่ยังดีที่ท่านพ่อล้างเลือดออกก่อนน้ำไปตากแห้ง”
“ข้าขอเตือนไว้ก่อนว่า ฝีมือทำอาหารของท่านพ่อ เขาประหยัดเครื่องปรุงยิ่งกว่าพี่ใหญ่เสียอีก แต่ท่านพ่อใจกว้างชอบใส่เนื้อเยอะ ส่วนเรื่องรสชาติถ้าเลือกได้ ข้าก็ไม่อยากกินหรอกขอรับ”
สองแม่ลูกนินทาคนตัวโต ที่ยืนกอดอกดูลูกเมียนั่งสำรวจของอยู่เฉย ๆ ทั้งสองคนดูสนิทกันมาก ถึงขั้นกล้านินทาคนต่อหน้าแล้ว
เฟยหลงเพิ่งสังเกตเห็นบุตรชายว่า เขาดูมีน้ำมีนวลขึ้น เสื้อผ้าก็ไม่มีรอยปะชุน สีหน้าสดใสกว่าเมื่อก่อนด้วยซ้ำ
ฟางเหนียงมองสิ่งของที่สามีนำกลับมาด้วย มันเยอะมากจนนางจินตนาการไม่ออกว่า เขาขนกลับมาได้อย่างไรคนเดียว นอกเสียจากจะมีของวิเศษช่วยทุ่นแรง
สายตาของฟางเหนียงสอดส่องมองหาขอวิเศษบนร่างกายสามี สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับแหวนที่สามีสวมใส่อยู่ มันคล้ายกับแหวนวงที่นางได้มาจากท่านเจ้าป่าเลย
สามีข้ามีของดีติดตัวเหมือนกันสินะ
“ท่านพี่แหวนที่นิ้วของท่านได้มาอย่างไรหรือเจ้าคะ?”
ฟางเหนียงไม่ปิดบังเรื่องที่ตนก็มีแหวนเช่นกัน นางชูมือกางนิ้วให้เขาดู หากเขามีของวิเศษติดตัวจริง คงเข้าใจที่นางต้องการจะสื่อได้
เฟยหลงขมวดคิ้วเล็กน้อยจ้องมองแหวนของภรรยา ไม่มีใครพูดอะไรแต่รู้ว่าต่อจากนี้ คงมีเรื่องให้ต้องคุยกันอีกยาว
“โจรอยู่ไหน กล้ามากที่มาขโมยของตอนที่บุตรชายข้าไม่อยู่”
เสียงของชายชราดังลอยมาแต่ไกล ในมือถืออาวุธเป็นจอบที่ใช้สำหรับทำสวน เดินนำดุ่ม ๆ มายืนอยู่กลางลานหน้าบ้าน โบกมือสั่งให้บุตรชายกระจายเดินสำรวจรอบหาตัวโจร
เฟยหลงถอนหายใจยาวเหยียด ไม่คิดว่าจะถูกต้อนรับด้วยอาวุธ ตั้งแต่ภรรยาแล้ว เจอหน้ากันก็ยกไม้ขึ้นจะตี บิดายังถือจอบตั้งท่าด้วยอีกคน ข้ากลับมาถูกเวลาแล้วจริง ๆ ใช่หรือไม่
“ท่านปู่ไม่มีโจรหรอกขอรับ พวกข้าเข้าใจผิดเอง โจรที่ว่าคือท่านพ่อขอรับ ท่านพ่อกลับมาแล้ว”
สิ้นเสียงของตงซิ่วทุกคนก็รีบวิ่งมาหลังบ้าน ชายชราเห็นบุตรชายคนเล็กกลับมาอย่างปลอดภัย ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด แค่สภาพดูไม่ได้ก็เท่านั้น
ชายชรามีแอบเหลือบมองฟางเหนียงเล็กน้อย กลัวว่านางจะรับสภาพตอนนี้ของสามีไม่ได้ เพราะลูกสะใภ้เปลี่ยนเป็นคนดีแล้ว นิสัยของนางก็ดีขึ้นมากเช่นกัน
ข้าไม่มีวันยอมให้เจ้าลูกหัวแข็งหย่ากับสะใภ้สามแน่นอน!
ในอดีตเฟยหลงเคยเปรยเรื่องหย่ากับบิดาอยู่หลายครั้ง ในตอนนั้นเองชายชราก็สนับสนุนเขาเหมือนกัน
ทว่าตอนนี้ได้เจอหน้าบุตรชายในรอบหลายเดือน แทนที่จะห่วงเรื่องสุขภาพของเขาก่อน กลับเป็นห่วงจิตใจที่บอบช้ำของลูกสะใภ้มากกว่า ที่ต้องมาอยู่กับโจรป่าเช่นนี้
“ทำไมไม่จัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนค่อยกลับมา ไม่แปลกที่สะใภ้สามจะคิดว่าเจ้าเป็นโจร ไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ ยังมายืนทำหน้าตายอยู่อีก รีบไปอาบน้ำให้เรียบร้อย จัดการกับหนวดเคราบนหน้าเจ้าด้วย”
เฟยหลงมองบิดาเหมือนคนแปลกหน้า นี่ข้าทำอะไรผิดอีกแล้วอย่างนั้นหรือ ทุกครั้งข้าก็กลับมาสภาพนี้ตลอด แต่ท่านพ่อก็ไม่เคยสนใจ
ในระหว่างที่ข้าไม่อยู่คงมีหลายสิ่งเปลี่ยนไป ส่วนสาเหตุน่าจะมาจากภรรยาตัวน้อยจอมพยศของข้า
ขณะที่ทุกคนกำลังสนทนากันอยู่ที่หลังบ้าน ภายในบ้านก็มีเสียงร้องของเด็กทารกดังขึ้น
ฟางเหนียงตกใจแต่ก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว แถวนี้ไม่มีเพื่อนบ้าน มีแต่บ้านของข้าตั้งอยู่โดดเดี่ยว แล้วเสียงร้องมันจะดังมาจากที่ไหนได้
ทุกคนมึนงงสงสัยว่าตัวเองหูฝาดไปหรือไม่ ทว่าเสียงนั้นกลับร้องดังมาก และดูเหมือนทุกคนจะได้ยินเหมือนกันหมด
“เอ่อ ขออภัยเจ้าค่ะ ท่านพี่ข้าต้องหาที่ล้างก้นให้ลูก เขาขับถ่ายจนเต็มผ้าแล้ว”
จู่ ๆ ก็มีสตรีหน้าตาบ้าน ๆ อุ้มลูกชะโงกหน้ามาทางหน้าต่าง และนั่นคือห้องของฟางเหนียง!
ในอ้อมแขนบางอุ้มเด็กน้อยที่ถ่ายหนักจนท่อนล่างเปรอะเปื้อน
“!!!!!”
ชายชราอึ้ง! พี่น้องตระกูลซ่งอึ้ง! เด็ก ๆ ก็อึ้ง!
ส่วนฟางเหนียงโกรธจนหน้าดำหน้าแดง จ้องมองสตรีที่เรียกสามีคนอื่นว่าท่านพี่ได้เต็มปาก
“เจ้าใหญ่ เจ้ารอง เข้าบ้านไปเก็บของ หลังจากขายซีกวาหมดเราจะกลับอำเภอลี่สุ่ยกัน!”
“ท่านพ่อข้าต้องรบกวนให้ท่านช่วยไปคุยกับผู้ใหญ่บ้านแล้ว เย็นวันนี้ข้าจะหย่ากับสามีเฮงซวย ให้เขาอยู่กับสตรีคนใหม่ไป ส่วนเด็ก ๆ ข้าจะเลี้ยงดูเองเจ้าค่ะ”
ฟางเหนียงตัดสินใจเด็ดขาด ต่อให้สามีจะหล่อตรงสเปกแค่ไหน แต่หากเจ้าชู้ถึงขั้นพาสตรีอื่นพร้อมลูกมาหยามถึงที่เช่นนี้ อย่าหวังว่าข้าจะอยู่ให้พวกเจ้าสองคนถอนหงอกอีกเลย!
ความคิดเห็น