ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ท่านพี่เจ้าขา ข้าอยากรวย (จบแล้ว) มีE-BOOK

    ลำดับตอนที่ #35 : โจรที่หน้าเหมือนสามี

    • อัปเดตล่าสุด 24 ธ.ค. 66


    บทที่ 35 โจรที่หน้าเหมือนสามี

    ก่อนนอนฟางเหนียงนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาหมาด ๆ นางนึกว่าวันนี้ต้องปะทะกับชาวบ้านเสียอีก เห็นขนคนมาตั้งมากคงต้องมีตุบตับแลกหมัดกันบ้าง

    แต่ก็ดีแล้วที่พวกเขากลัวคนของทางการ คงรู้ตัวอยู่แล้วว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด แต่เพราะความอยากได้อยากมี จึงทำเป็นหน้าหนามองไม่เห็นความจริง

    หญิงสาวคิดถึงเรื่องเงินว่า พรุ่งนี้จะขายผลซีกวาได้ราคาดีหรือไม่ ฟางเหนียงคิดว่าน่าจะขายได้ประมาณหนึ่งร้อยอีแปะต่อลูก ราคาสูงพอ ๆ กับทุเรียนในชาติก่อน

    ราคาทุเรียนในตอนนั้นเคยได้ยินจากแม่บ้านว่า หลายคนต้องทำงานเก็บเงินอยู่หลายวัน กว่าจะซื้อกินได้แต่ละลูก อดีตลูกคุณหนูในตอนนั้น จึงเหมาร้านให้แม่บ้านกินจนขยาดกันไปข้างหนึ่งเลย

    คิดไปคิดมาหญิงสาวร่างท้วมก็ผล็อยหลับไป พร้อมกับรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าอวบ เรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ เช่นนี้ใครเล่าจะไม่ชอบ

     

    ฟางเหนียงตื่นแต่เช้ามืดตามเคย นางลุกขึ้นมาทำต้มยำหมูก้อนไม่เผ็ดหม้อใหญ่ กับผัดผักหลากสีเพียงลำพัง

    ถึงจะมีอาหารเพียงสองอย่างแต่ยังอิ่มท้องได้ ข้าวที่ใช้หุงวันนี้ก็เป็นข้าวหอมมะลิขัดสีอย่างดี ฟางเหนียงให้เสี่ยวไป่หาเมล็ดพันธุ์ไว้แล้ว นางจะขอให้พ่อสามีปลูกให้แล้วรับซื้อไว้เอง

    ในภายภาคหน้าจะได้มีข้าวไว้หุงขายที่ร้าน ไม่ต้องซื้อข้าวราคาแพงกับมิติอีก เพราะราคาของแต่ละอย่างพุ่งขึ้นสูงเป็นว่าเล่น

    อารมณ์สวิงยิ่งกว่าสตรีมีระดูอีก

    หลังจากทำอาหารเสร็จ ฟางเหนียงก็ตักแบ่งใส่หม้อเล็ก ๆ ไปที่ไร่ ก่อนจะสั่งให้บุตรชายวนกลับบ้านไปเอาข้าวและถ้วยชามมาเพิ่ม เตรียมกินข้าวเช้าด้วยกัน และไม่ลืมบอกให้เขาตักแบ่งให้คนบ้านใหญ่ด้วย

    เหล่าบุรุษตระกูลซ่งเห็นข้าวเรียงสวยเป็นเม็ด ๆ ไอความร้อนพวยพุ่งขึ้นมาปะทะหน้า ความอยากอาหารพุ่งขึ้นสูงจนหน้ามืด

    หลังจากฟางเหนียงกลับไปแล้ว วงข้าวตรงนี้ก็เกิดสงครามขนาดย่อมขึ้น ทุกคนแย่งกันตักอาหารใส่จานตัวเอง แม้แต่น้ำซุปก็ไม่เหลือ

    ทางด้านฟางเหนียงก็ขอปลีกตัวกลับไปกินที่บ้าน ด้วยเพราะไม่มีสตรีคนอื่นอยู่ด้วย จึงไม่ค่อยสะดวกร่วมวงกับเหล่าบุรุษสักเท่าไหร่

    จะให้นั่งหน้าขาวอยู่คนเดียวก็กระไรอยู่ สู้กลับมากินที่บ้านดีกว่า

    ทันทีที่มืออวบสัมผัสประตูรั้วบ้าน สัญชาตญาณบางอย่างกำลังบอกว่า มีสิ่งผิดปกติบางอย่างอยู่ในบ้าน

    นางจำได้ว่าก่อนออกจากบ้าน นางปิดประตูบ้านและประตูครัวเรียบร้อยแล้ว แต่เหตุใดตอนนี้มันถึงยังเปิดอยู่เล่า?

    หรือตอนที่บุตรชายวนกลับมาเอาอาหารจะลืมปิดประตู แต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะห้องครัวกับประตูบ้านอยู่ห่างกันพอสมควร

    ฟางเหนียงใช้ความคิดอย่างหนัก กำลังชั่งใจอยู่ว่าควรเดินเข้าไปดูในบ้านดีหรือไม่ แต่สายตาดันเหลือบไปเห็นเงาใครบางคน ที่กำลังทำบางอย่างอยู่ในครัว

    ครั้งนี้นางมั่นใจแล้วว่า ต้องมีโจรขึ้นบ้านแน่นอน!

    เจ้ากรรมเด็ก ๆ ดันกลับบ้านมาในช่วงคับขันเช่นนี้พอดี พวกเขากลับมากินข้าวที่บ้าน ด้วยไม่อยากแย่งอาหารกับคนบ้านใหญ่

    สมกับเป็นแม่ลูกกันจริง ๆ ถึงคิดเหมือนกันได้เพียงนี้

    ฟางเหนียงสะบัดหน้าให้หลุดออกจากภวังค์ แล้วรีบวิ่งไปหาลูก ๆ ด้วยใบหน้าตื่นตระหนก!

    “เจ้าใหญ่ไปตามลุงกับปู่ของเจ้ามาเร็ว! มีโจรอยู่ในบ้านของเรา เจ้าสามพาน้องไปหลบอยู่กับท่านย่า ส่วนเจ้ารองอยู่ดูสถานการณ์กับแม่”

    เด็ก ๆ ที่ได้ยินว่าในบ้านมีโจร ก็พากันตกใจรีบทำตามที่มารดาสั่ง

    ฟางเหนียงมองดูรอจนมั่นใจว่า ลูก ๆ อยู่ในจุดที่ปลอดภัยแล้ว จึงหันไปสั่งให้ตงซิ่วบุตรชายคนรองรออยู่หน้าบ้าน ส่วนนางค่อย ๆ ย่องเข้าไปในบ้าน เสี่ยงชีวิตเพื่อดูหน้าโจรที่มาขโมยของแต่เช้า

    ขยันผิดเวลาเช่นนี้ต้องสั่งสอน!

    “ท่านแม่ข้าว่ารอให้ท่านลุงใหญ่กับท่านปู่มาก่อนดีกว่าขอรับ”

    ฟางเหนียงกำลังเล่นเป็นสายลับสาวสวยสะดุ้งโหยง คนกำลังอินบทบาทอยู่จะมาทักอะไรตอนนี้เล่า อีกอย่างข้าอยู่หน้าห้องครัวแล้วนะ เจ้าเพิ่งนึกได้หรือว่าต้องห้ามแม่น่ะ

    โอ๊ย~ ลูกข้า!

    ผู้ร้ายที่อยู่ในครัวรู้ทุกอย่างที่อยู่ด้านนอก เขาเปิดหม้อกับข้าวดู เห็นมีเนื้ออยู่เต็มหม้อก็นึกแปลกใจ

    นางคิดได้แล้วหรือถึงลุกขึ้นมาทำอาหารให้ลูก ๆ แต่เช้า หรือจะเป็นท่านแม่ที่แบ่งข้าวมาให้กัน? แต่ท่านแม่ไม่มีทางใช้เนื้อทำอาหารมื้อเดียวมากเช่นนี้แน่ ไหนจะข้าวที่ไร้น้ำนี่อีก

    ฟางเหนียงมองซ้ายมองขวาหาอาวุธ สายตาเหลือบไปเห็นฟืนที่กองอยู่หน้าห้องครัวพอดี ก็หยิบมาตั้งท่าเตรียมไว้ตั้งใจบุกเข้าไปเปิดก่อน

    อย่างไรเรื่องน้ำหนักตัวข้าก็ชนะอยู่แล้ว จะกระโดดทับให้แบนไปเลย ป่านนี้คนที่ให้เจ้าใหญ่ไปตามน่าจะใกล้มาถึงแล้วเหมือนกัน

    เปิดก่อนแล้วค่อยรุม!

    หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ บุกเดี่ยวเข้าไปในครัว ง้างมือเตรียมฟาดโจรเต็มที่ แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นหน้าอีกฝ่าย

    ท่านเทพตกสวรรค์ลงมาเกิดหรือ!?

    บุรุษผู้นี้มีเบ้าหน้าฟ้าประทาน ไม่ต้องพึ่งหมอศัลย์ก็หล่อตะลึง ขนาดมีหนวดเคราปกปิดครึ่งหน้า ยังฉายแสงเปล่งประกายถึงเพียงนี้

    คุณพระ! มาเป็นสามีข้าดีหรือไม่เล่าพ่อโจรหนุ่ม

    โคตรหล่อเลย”

    ใบหน้าคมเข้มของหัวขโมย ดันไปตรงกับสเปกผู้ชายที่ฟางเหนียงชอบพอดี จนเผลออุทานเสียงดังไม่กล้าตีเขา

    หากบุตรชายรู้ว่านางโดนโจรหนุ่มตกต้องตีนางแน่ แต่จะเอาอะไรก็เอาไปเถอะพ่อหนุ่ม แค่อย่าลืมเอาใจข้ากลับไปด้วยก็พอ

    เฟยหลงมองภรรยาที่นิ่งค้างไปแล้ว ตกลงนางจะตีข้าหรือไม่?

    ฟางเหนียงเอาแต่จ้องหน้าโจรหน้าหล่อ สอดส่ายสายตาสำรวจเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วโจรหนุ่มนี่ยังยืนนิ่ง ๆ ให้นางสำรวจจนพอใจอีก

    ตัดภาพมาทางเฟยหลง เขากำลังวิเคราะห์ภรรยาอยู่เช่นกัน

    ตาคู่คมมองนางไม่วางตา ดูจากสภาพภายนอกแล้ว ก็เห็นว่านางเปลี่ยนไปมาก ไม่ได้ดูอารมณ์ร้ายเหมือนเมื่อก่อน

    ดวงตาฉายแววใสซื่อ แก้มอวบอิ่มที่เคยเปรอะเปื้อน ถูกทำความสะอาดอย่างดีเผยให้เห็นผิวอมชมพูแลดูมีเลือดฝาด

    ตงซิ่วที่ดูสถานการณ์อยู่ด้านนอกตกใจ ที่จู่ ๆ มารดาก็บุกเข้าไปด้านในคนเดียว จึงรีบวิ่งไปคว้าท่อนฟืนง้างมือเตรียมฟาดเหมือนกัน ทว่าต้องหยุดชะงักกลายเป็นรูปปั้นตัวที่สอง เมื่อสำรวจคนที่คิดว่าเป็นโจรดูดี ๆ

    “ท่านพ่อ!”

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×