คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : อย่ามาเล่นลิ้นนะ
บทที่ 34 อย่ามาเล่นลิ้นนะ
ขากลับใช้เวลาเดินทางช้ากว่าขามาไปมาก ทันทีที่ดวงอาทิตย์ตกม้าก็เริ่มออกวิ่งไม่หยุดพัก จนดวงอาทิตย์ตกอีกรอบหนึ่ง ช่วงหัวค่ำรถม้าถึงได้เดินทางมาถึงหมู่บ้าน
ชาวบ้านสะดุ้งตื่นเพราะเสียงฝีเท้าม้า รีบวิ่งออกมาดูที่หน้าบ้าน ก็เห็นจื่อหมิ่งเป็นคนบังคับม้ามุ่งตรงไปไม่หยุดพัก
ฟางเหนียงขอให้พี่ชายสามีวนรถม้ารอบหมู่บ้านสักรอบ ค่อยกลับไปที่ไร่หาพ่อสามี ดูสิจะมีคนหน้าด้านโผล่มาให้เห็นหน้าหรือไม่
และเป็นไปตามคาด มีชาวบ้านออกมาดูกันแทบทุกบ้านเชียว
“ท่านพี่ นั่นคนตระกูลซ่งใช่หรือไม่ ทำไมพวกเขาถึงมีรถม้าเล่า หรือว่าพวกเขาแอบเอาผลซีกวาไปขายแล้ว ไม่ได้นะ! ท่านรีบไปบ้านท่านแม่เร็วเข้า มีโจรขโมยผลซีกวาไปขายแล้ว พวกมันจะมีรถม้าก่อนเราไม่ได้”
สตรีที่มีที่ดินติดกับบ้านสามตระกูลซ่ง ตบหลังสามีให้รีบไปตามแม่สามีมาจัดการ เพราะมีฝีปากปากร้ายกาจ คนตระกูลซ่งไม่อาจสู้ได้
และจนถึงตอนนี้นางยังคิดว่า ผลซีกวานี้อย่างไรบ้านของนางก็ควรได้รับส่วนแบ่งเหมือนกัน เรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ไม่เข้าใครออกใครอยู่แล้ว
ฟางเหนียงนั่งแกะเมล็ดคั่วกินฆ่าเวลาอยู่ในรถม้า พอใกล้จะถึงที่ดินแล้วก็รีบเก็บกวาดให้เรียบร้อย พ่อแม่สามีมาเห็นจะได้ไม่ถูกตราหน้าว่าเป็นสะใภ้ซกมก
คนตระกูลซ่งขนกันมาเฝ้าไร่ให้ฟางเหนียงกันทั้งบ้าน เหลือเพียงบุตรชายคนรองที่ต้องอยู่เฝ้าทรัพย์สินที่บ้าน
พี่รองผู้นี้มีนิสัยเหมือนบิดา หากมีโจรหรือแขกที่ไม่ได้รับเชิญเข้าจวนยามวิกาล ก็เตรียมโดนท่อนไม้ใหญ่เท่าแขนฟาดกบาลได้เลย
ทุกคนต่างรวมพลังกันปกป้องผลซีกวาสุดชีวิต ขนาดสะใภ้รองที่เกลียดฟางเหนียงเข้าไส้ยังเข้าร่วมด้วย เพราะเสียดายหากผลไม้ที่มีราคา ต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือคนนอก
ฟางเหนียงคงไม่ใจดำ ต้องตอบแทนน้ำใจนางเป็นผลซีกวาสักลูกสองลูกอยู่แล้ว
รถม้ามาหยุดอยู่หน้ารั้วไม้ไผ่ ฟางเหนียงลงมายืนมองกำแพงรั้วไม้ไผ่ ที่สูงจนต้องตายกลายเป็นเปรตเท่านั้นถึงจะก้าวข้ามไปได้
พ่อสามีก็ช่างลงทุนเหลือเกิน เป็นผู้สูงวัยที่น่ารักน่าเอ็นดูยิ่งนัก
“ข้าไม่ขายกลับไปซะ! บอกแล้วว่าข้าขายไม่ได้ อ้าว สะใภ้สามเป็นเจ้าเองหรือ?”
ชายชราได้ยินเสียงฝีเท้าม้า ก็คิดว่าคงเป็นพวกพ่อค้าหัวดื้อมาขอซื้อผลซีกวาอีกตามเคย จึงรีบเปิดประตูออกมาไล่ แต่พอเห็นเป็นลูกสะใภ้ก็รีบเอ่ยทักทายตามประสา
ฟางเหนียงขมวดคิ้ว นี่ฟ้ามืดแล้วยังมีคนมาอีกหรือ ที่ผ่านมาพ่อสามีและคนตระกูลซ่งคงจะลำบากแย่
“คารวะเจ้าค่ะท่านพ่อ ท่านคงลำบากแย่ที่ต้องมาเฝ้าไร่ให้ข้า”
“เข้ามาคุยในบ้านดีกว่า ด้านนอกมันมีวิญญาณเยอะ”
ชายชราชะโงกหน้ามองซ้ายขวา หลีกทางให้ลูกสะใภ้เดินนำเข้าบ้าน แล้วหลอกด่าคนที่แอบซ่อนตัวอยู่ในเงามืด
เซี่ยเหิงอุ้มน้องชายคนเล็กที่หลับใหลเดินตามหลังมา จื่อหมิ่งไม่ไว้วางใจจึงนำรถม้าเข้ามาจอดในรั้วด้วย
ประตูรั้วถูกปิดตายตามเดิม คนตระกูลซ่งเข้าไปด้านในแล้ว กลุ่มคนที่แอบอยู่รีบหาช่องเล็ก ๆ ฟังบทสนทนาด้านในทันที
ทว่าฟางเหนียงรู้ว่าจะมีคนแอบฟังอยู่ด้านนอกแน่ ๆ นางจึงสั่งให้เสี่ยวไป่จัดการวิธีการไม่เกี่ยง จะยอมปิดตาข้างหนึ่งไม่ยุ่งด้วย
ภายในเขตรั้วสว่างไสวด้วยคบเพลิง ต่อให้โจรลงทุนขุดดินลอบเข้ามาก็ต้องถูกจับได้อยู่ดี ฟางเหนียงเห็นดังนั้นก็บอกตัวเองในใจว่า
นางต้องคืนเงินทั้งหมดให้กับพ่อสามีให้ได้ ดูแต่ละอย่างที่เขาทำให้ข้า คงเสียเงินไปไม่น้อย
จะให้ท่านมาเสียเงินเพราะเรื่องนี้ไม่ได้ อีกอย่างสามีข้าแยกบ้านไปแล้ว หากพ่อสามีมาตามออกเงินให้ คนอื่นคงไม่พอใจแน่
“ทุกคนวางใจได้เจ้าค่ะ ข้าจะขายผลซีกวาทั้งหมด”
“นี่เจ้า...”
“ผลซีกวาทั้งหลายนี้ แต่เดิมข้าเป็นคนหว่านเมล็ดปลูกเอง ไม่คิดว่ามันจะงอกงามด้วยซ้ำ และแม้ว่าจะไม่ได้มาดูแลมันก็ตาม แต่ถึงอย่างไรพวกมันก็อยู่ในอาณาเขตของสามีข้า เช่นนั้นก็นับว่าเป็นของข้าด้วย”
“คนที่คิดจะเข้ามาชุบมือเปิบหาเงินง่าย ๆ อย่าหวังเลย ข้าคนนี้ไม่มีทางยอมแน่”
ฟางเหนียงออกปากเล่าความเท็จ ความจริงแล้วนางตั้งใจปลูกผลซีกวาทั้งหมดเอง แต่ต้องแต่งเรื่องเพื่อไม่ให้ทุกคนสงสัย และทุกคนก็เชื่อนางยกเว้นลูก ๆ ที่รู้ความจริงอยู่แล้ว แต่แสร้งทำเป็นไม่รู้ตามน้ำมารดาไป
ชายชราโล่งใจมากที่รู้ว่าสะใภ้สามเป็นคนปลูกผลซีกวาทั้งหมด เขาอึดอัดมาตั้งนาน กลัวว่าสุดท้ายแล้วพวกตนจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ และต้องยอมแบ่งผลผลิตให้คนในหมู่บ้าน
“ท่านแม่พาเด็ก ๆ กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะขอรับ อีกไม่นานชาวบ้านคงจะแห่มาที่นี่ ปล่อยให้เป็นหน้าที่พวกข้าเอง”
หญิงชราพยักหน้ารับ นำทางสะใภ้และหลาน ๆ กลับบ้าน แต่เซี่ยเหิงกับตงซิ่วขออยู่สู้กับมารดา ฟางเหนียงเองก็ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว
ลูกของข้าต้องสู้คนเป็น ทุกอย่างต้องมีการเรียนรู้ และนี่จะเป็นประสบการณ์แรกของพวกเขา
ไม่นานหลังจากฟางเหนียงประกาศตัวว่า นางกลับมาแล้วอย่างยิ่งใหญ่ ก็มีชาวบ้านกลุ่มใหญ่ถือตะเกียงเดินทางมาที่ไร่จริง ๆ โดยมีคนตระกูลซ่งยืนรออยู่ก่อนแล้ว ไม่ว่าใครหน้าไหนก็เข้าไปไม่ได้ถ้าไม่อนุญาต
“พวกท่านมากันมากเช่นนี้ ขอถามได้หรือไม่ว่ามาทำอะไรกันหรือ หรือว่ามาต้อนรับข้ากัน”
“จื่อหมิ่งบอกมานะ เจ้าเอาผลซีกวาไปขายใช่หรือไม่!”
“ข้าเปล่าทำ เจ้าอย่ามากล่าวหาข้านะ ทำไมหรือ? คิดว่าข้าเอาผลซีกวาไปขายแล้วเอาเงินมาซื้อรถม้าหรือ ต้องขออภัยที่ทำให้เข้าใจผิด แต่นั่นมันรถม้าของน้องสะใภ้ข้าต่างหากเล่า”
สายตาทุกคู่จ้องมองฟางเหนียง ที่ยืนกินผลซีกวาแดงฉ่ำสบายใจ
นางทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว สถานการณ์รุนแรงเช่นนี้ยังกินลงอีก!
“ข้าได้ยินจากพี่ใหญ่แล้วว่า มีคนแอบอ้างจะเอาผลผลิตที่ข้าปลูกไปเป็นของตัวเอง ข้าจึงอยากถามสักนิดว่า พวกท่านมีสิทธิ์อะไรหรือ?”
“เจ้าอย่ามาเล่นลิ้นนะนังหมูตอน เจ้าไม่ได้อยู่ที่หมู่บ้าน แล้วเจ้าจะเป็นคนปลูกได้อย่างไรกัน”
ฟางเหนียงกลอกตามองบนเล็กน้อย และเริ่มเล่าเรื่องราวความเป็นมา พาชาวบ้านย้อนความทรงจำกลับไปก่อนที่นางจะออกเดินทาง
แต่เดิมที่ดินผืนนี้มีต้นเถาวัลย์ขึ้นอยู่ก่อนแล้ว และที่ผ่านมาบ้านพ่อสามีก็เป็นคนรับช่วงต่อดูแลเอง ทั้งคอยรดน้ำในไร่ให้ด้วย ทุกอย่างจึงบ่งชี้ว่าผลซีกวานี้เกิดความตั้งใจปลูก ไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ
“ข้าอธิบายชัดเจนแล้ว แต่หากมันยังไม่ชัดเจนมากพอ ข้าจะเชิญทางการมาร่วมตัดสินคดีในครั้งนี้ด้วย ทุกท่านคิดเห็นอย่างไรบ้างเล่า”
“ครั้งแรกข้าตั้งใจไว้ว่า หากปลูกสำเร็จจะแบ่งต้นอ่อนให้พวกท่าน นำไปปลูกบนที่ดินของตัวเองด้วย แต่เมื่อได้มาเห็นธาตุแท้ของทุกคนกับตัวเช่นนี้แล้ว คงไม่ให้ดีกว่า...”
“เจ้า!”
“ข้าจะให้เฉพาะครอบครัวที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้เท่านั้น”
ชาวบ้านที่มามุงต่างพูดไม่ออก และไม่ว่าจะหยิบยกเหตุผลอะไรขึ้นมาพูด ฟางเหนียงก็อธิบายกลับได้ครบถ้วนอย่างสุภาพ
ผู้ใหญ่บ้านจึงตัดสินว่า ผลซีกวานี้มีฟางเหนียงเป็นผู้ครอบครองเพียงผู้เดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่นไม่มีสิทธิ์ เป็นข้อสรุปที่เรียบง่าย ด้วยไม่อยากให้ทางการเข้ามาข้องเกี่ยว ประเดี๋ยวมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
ชาวบ้านที่พากันบุกมาอย่างเอิกเกริกต้องกลับไปมือเปล่า สิ่งที่วาดฝันไว้หลังจากได้ส่วนแบ่งต่างมลายหายไปจนสิ้น พวกเขาต้องรับสภาพที่ตัดโอกาสทำเงินของตนเอง เพราะความโลภบังตา
หลังจากจบเรื่องแล้ว ฟางเหนียงก็ปล่อยให้บุรุษอยู่เฝ้าไร่ต่อ ส่วนนางเดินกลับบ้านสามีไปพักผ่อน ไม่วายนั่งคิดนอนคิดหาแผน เตรียมขายผลซีกวาให้กับพ่อค้าที่มาติดต่อซื้อถึงไร่
ฟังจากที่พ่อสามีเล่าแล้ว ก็พอรู้ว่าคงมีคนสนใจไม่น้อย น่าจะมีพ่อค้าหลายสิบคนมาติดต่อขอซื้อ และพรุ่งนี้พวกเขาต้องมาอีกแน่
ข้าต้องรีบเข้านอนแล้ว จะได้มีแรงรับทรัพย์แต่เช้า
ความคิดเห็น