คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้
บทที่ 32 ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้
สองแม่ลูกช่วยกันเตรียมอาหารไว้ให้คนที่บ้านจนเสร็จ
ฟางเหนียงยกมือปาดเหงื่อหันไปดุบุตรชายที่ตื่นสาย แล้วยังเล่นใหญ่ทำอาหารหลายอย่าง เพื่ออวดฝีมือที่ฝึกปรือมาอย่างหนักอีก
เซี่ยเหิงถูกมารดาไล่ให้ไปอาบน้ำอย่างเร่งด่วน ส่วนนางเดินมาหยุดอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ กรวดน้ำแผ่บุญกุศลให้เหล่าดวงวิญญาณที่หลบแดดอยู่ในต้นไผ่ เย็น ๆ ค่ำ ๆ นู่นถึงจะออกมาเดินเล่นกัน
สบายที่สุดก็ผีในบ้านนี่แหละ
“เจ้าม้าวันนี้ฝากเร่งฝีเท้าหน่อยนะ สายมากแล้ว ข้ากลัวของที่เตรียมไว้จะขายไม่หมดเอา”
ก่อนออกเดินทาง ฟางเหนียงลูบหัวเจ้าม้าบอกให้มันช่วยพาไปที่ร้านให้เร็วที่สุด มันก็พยักหน้าขึ้นลงบ่งบอกว่าเข้าใจแล้ว นายหญิงสบายใจได้ แล้วใช้หัวดันให้ฟางเหนียงไปนั่งประจำที่
รถม้าที่ไม่ได้ดูโดดเด่นอะไรมากนัก วิ่งผ่านหมู่บ้านมุ่งตรงไปยังที่ขายของเร็วรี่ ระหว่างทางฟางเหนียงก็มองชมบรรยากาศไปเรื่อยเปื่อย
นางมีแอบจองร้านที่ถูกติดป้ายประกาศขายเอาไว้ในใจ วันไหนข้ามีเงินมากขึ้นจะแวะไปเยี่ยมชมนะ อีกไม่นานหรอก!
เปรี๊ยะ!
เสียงแส้หนามฟาดบนแผ่นหลังบุรุษผู้หนึ่ง เขามีรูปร่างผอมโซ ใส่กางเกงที่ขาดวิ่นจนแทบปกปิดอะไรไม่ได้เพียงตัวเดียว ท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า ในอ้อมกอดมีเด็กชายซูบผอม ไม่รู้ว่ายังมีลมหายใจอยู่หรือไม่ ใบหน้าก็เริ่มซีดแล้วกำลังนอนสั่นอยู่ในอ้อมอกของบิดาอย่างหวาดกลัว
“หากเจ้ายังไม่หยุดสร้างความวุ่นวาย ข้าจะฆ่าพวกเจ้าสองพ่อลูกให้ตายตรงนี้ ปล่อยให้มันป่วยตายไปเสีย ทำไมข้าต้องจ่ายเงินให้เจ้าพาลูกไปหาหมอด้วย มันไม่ใช่หน้าที่ของข้า!”
ชายวัยกลางคนตัวเตี้ยอย่างกับม้าแคระ ไว้หนวดเคราไม่ดูสภาพหนังหน้าว่าเข้าหรือไม่ เขาพ่นน้ำลายเหม็นเน่าใส่ทาสสองพ่อลูก ที่วิ่งออกมาจากกรงหมายจะหนีไปขอความช่วยเหลือที่โรงหมอ
บุตรชายของเขาป่วยหนักมาหลายวันแล้ว อาหารไม่เคยมีตกถึงท้อง ที่ผ่านมาได้ดื่มเพียงน้ำจากริมธารพอได้ประทังชีวิต ทำให้อาการป่วยทรุดหนักกว่าเดิม
แส้หวายฟาดใส่ร่างของคนเป็นพ่ออีกหลายต่อหลายครั้ง คนเป็นพ่อพยายามทำทุกวิถีทางให้ลูกรอด ถึงแม้ว่าต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม
ฟางเหนียงที่มองเห็นอยู่ไกล ๆ รีบสั่งให้เจ้าม้าวิ่งเข้าไปตัดหน้าคนใจร้าย ที่กล้าลงมือตีคน โดยไม่เกรงกลัวสายตาผู้คนที่จ้องมองมาแต่ไม่กล้าทำอะไร แน่นอนว่าทุกคนไม่อยากหาเหาใส่หัวตัวเอง
เซี่ยเหิงได้ยินเสียงคนตะโกนด่ากัน ก็ชะโงกหน้ามองผ่านหน้าต่าง ทันเห็นภาพน่าหวาดเสียวพอดี แผ่นหลังซูบผมจนเห็นแนวกระดูกชุ่มไปด้วยหยาดโลหิต
เห็นคนเจ็บถึงเพียงนี้แล้วยังไม่ห้ามอีก จิตใจทำด้วยหินหรือ!
“เจ้าม้ากระโดดถีบมันให้กระเด็นไปเลย”
ฟางเหนียงอยากพุ่งเข้าไปขย้ำคอพ่อค้าทาสใจเหี้ยมผู้นี้ ให้ตายคามือแล้วเอาแส้หวายกระหน่ำตีไม่ยั้ง เขาจะได้รู้ว่าสิ่งที่ตนกระทำอยู่นั้น หากโดนเข้าเสียเองจะเจ็บจนทรมานเพียงใด
ม้าหนุ่มถอนหายใจฟึดฟัดรีบวิ่งไปให้ทัน แล้วหาจังหวะกระโดดถีบพ่อค้าทาสกระเด็นไปไกล แต่สองพ่อลูกกลับไม่เป็นอะไรเลยสักนิด
ทุกคนหลับตาปี๋นึกว่าคนถูกรถม้าทับไปแล้ว แต่รถม้ากลับลอยข้ามผ่านร่างสองพ่อลูก ไปหยุดตรงหน้าพ่อค้าทาสที่นอนหงายท้องเหม่อมองฟ้า
เขายังคงมึนงงว่าเกิดอะไรขึ้น
“นายท่าน!”
บริวารของพ่อค้าทาสร้องเสียงหลง รีบเข้าไปพยุงเจ้านายให้ลุกขึ้นยืน
เจ้ากรรม!
เหมือนกรรมที่กระทำไว้ตามสนองแล้ว
ระหว่างที่กำลังยืนทรงตัว พ่อค้าทาสดันไปทำอีท่าไหนก็ไม่รู้ ข้อเท้าถึงได้พลิกพร้อมกันทั้งสองข้าง เข่าทรุดกระแทกพื้นดังปักข้อเข่าหลุดทันที
เสียงร้องโหยหวนดังลั่น ส่วนตัวคนลงไปนอนดิ้นอยู่บนพื้น เขาเจ็บปวดทุรนทุรายอย่างสาหัส เหล่าบริวารยังไม่ทันพูดถามอาการ เสียงหัวเราะของสตรีก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“กรรมตามสนองแล้ว เจ้ากล้าทำร้ายคนบริสุทธิ์ก่อน เบื้องบนทนดูไม่ไหวถึงได้ลงโทษเข้าให้แล้ว!”
“ส่วนคนที่เอาแต่ยืนดู ไม่คิดยื่นมือเข้าไปช่วย รอดูความตายของผู้อื่นอย่างชื่นมื่น กรรมจะทำให้พวกเจ้าเจ็บปวดทรมาน จะปวดศีรษะจนต้องร้องหาความตาย!”
ฟางเหนียงกระโดดลงจากรถม้าดังตุบ แล้วโบกไม้โบกมือให้บุตรชายพาคนเจ็บขึ้นรถม้าพาไปหาหมอก่อน
ทว่าคนรับใช้ของพ่อค้าทาส กลับมายืนขวางรถม้าไม่ให้ผู้ใดพาทาสที่เจ้านายเสียเงินซื้อมาหนี แต่ไม่ทันไรก็ถูกเจ้าม้ายกเท้าขู่จนวิ่งกระเจิงหนีไปคนละทาง
“สองพ่อลูกนั่นข้าขอซื้อไว้เอง ข้าจ่ายให้ยี่สิบอีแปะห้ามต่อรอง! จะรับเงินไว้แล้วจบกันตรงนี้ หรือจะรอให้กรรมย้อนกลับมาเล่นงาน เลือก!”
สตรีร่างใหญ่นั่งยอง ๆ พูดกับพ่อค้าทาสเสียงเบา นางหยิบถุงเงินออกมานับเหรียญอีแปะโยนลงพื้นทีละเหรียญต่อหน้าเขา พลางแสยะยิ้มชวนขนหัวลุกจ้องสบตาข่มขู่ให้อีกฝ่ายกลัว จนพ่อค้าทาสตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า
เขาเบิกตาโพลงจ้องมองฟางเหนียง ตกใจที่เบื้องหลังของนางมีวิญญาณที่ตายด้วยน้ำมือของตน กำลังจ้องเขม็งด้วยความอาฆาตแค้น
“ข้ายอมทุกอย่าง ข้ากลัวแล้ว ข้าขอโทษ อ๊าก!!!”
จู่ ๆ พ่อค้าทาสก็กรีดร้องออกมาเสียงดังลั่น สายตาล่อกแล่กสอดส่ายไปมา สองมือดึงทึ้งผมตัวเอง พยายามคลานหนีเหล่าดวงวิญญาณที่เข้ามารุมสาปแช่งเขา
แสงสว่างจากตัวของฟางเหนียง ทำให้พวกมันมีพลังเอาผิดคนที่ฆ่าตัวเอง ถึงแม้จะทำร้ายให้ตายตกไปตามกันไม่ได้ แต่สามารถปลิ้นตา ถลกหนังหัว แลบลิ้นยาว ๆ เลียหน้า หลอกหลอนให้อีกฝ่ายหวาดกลัวได้
สายตาของชาวบ้านไม่อาจมองเห็นสิ่งเร้นลับ แต่มองเห็นสภาพอันน่าเวทนาของพ่อค้าทาส ที่เมื่อครู่ยังแสดงอำนาจบาตรใหญ่
ทว่าในเวลาไม่ถึงเค่อกลับเป็นบ้าไปเสียแล้ว
อาการของพ่อค้าทาส ทำให้ทุกคนหวนนึกถึงสิ่งที่ฟางเหนียงพูดก่อนหน้านี้ว่า ใครที่รอดูจุดจบของคนอื่นจะปวดหัวทรมานจนต้องร้องขอความตาย
ทางด้านฟางเหนียงพอเห็นว่าอีกฝ่ายกลัวจนเสียสติไปแล้ว ก็ยกมือลูบหน้าตัวเอง มั่นใจว่าใบหน้าที่อวบอิ่มนี้ก็ไม่ได้แย่
แต่เหตุใดเขาถึงได้กลัวขนาดนั้น จะจิตอ่อนเกินไปไหน ทำเช่นนี้ข้าก็น้อยใจเหมือนกันนะ ข้าออกจะงดงามมาทำหน้าเหมือนเห็นผีทำไม
“เอาสัญญาทาสมาให้ข้า”
ก่อนจากกันฟางเหนียงก็ไม่ลืมทวงหนังสือสัญญาทาสของสองพ่อลูกติดมือมาด้วย ป้องกันการมีปัญหาในภายหลัง
เวลาเป็นเงินเป็นทอง นางไม่อยากมาเสียเวลาตีกับใครอีก!
ความคิดเห็น