คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 รถบรรทุกชน! 1
ตอนที่ 2 รถบรรทุกชน!
หมอกหนาเป็นสาวประเภทสองที่จิตใจดีคนหนึ่ง และเป็นเพื่อนรักของส้มแจ่มมาตั้งแต่เด็ก ๆ มาห่างกันไปก็ตอนที่ส้มแจ่มยอมรับฟ้าใสเข้ากลุ่ม เขาเลยปลีกตัวออกมา
“เห็นไหมล่ะ สันดานคนเรามันเปลี่ยนได้ที่ไหน แกก็ใจอ่อนเกินไปนะส้มแจ่ม”
“ช่างมันเถอะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ลูกค้าได้อาหารครบแล้วใช่ไหม?”
“อืม”
สาย ๆ แบบนี้ลูกค้าเต็มร้านเป็นเรื่องปกติ เธอก็เร่งทำจนลูกค้าได้รับอาหารครบทุกโต๊ะจึงได้พักหายใจหายคอบ้าง
เด็ก ๆ ที่จ้างมาช่วยยืนประจำจุดในร้านรอว่า ลูกค้าจะสั่งอะไรเพิ่มเติมรึเปล่า ส่วนส้มแจ่มนั่งพักอยู่หน้าครก นั่งฟังหมอกหนาบ่นเกี่ยวกับตัวเอกนิยายที่เขาอ่านให้ฟัง
“นางร้ายสวยกว่านางเอกอีก ทำไมพระเอกถึงไม่เลือกวะ สวย ฉลาด เก่ง เบ้าหน้าฟ้าประทานครบเครื่อง กลมกล่อมใส่ผงชูรสสิบลังยังถูกเมินเลย ส่วนยัยนางเอกนะเดินสามก้าวเหนื่อย มารยาตัวแม่ขอให้พระเอกอุ้ม ทำหน้าใสซื่อ แต่สายตานี่คือจ้องจะจับพระเอกเข้าหอตลอดเวลา เฮ้อ หน้าอย่างกับปลาบู่ ยังมากล้าบู้บี้นางร้ายฉันอีก เป็นกะเทยนะฉันจะทะลุเข้าไปในหนังสือขอนางร้ายแต่งงานเลย”
ส้มแจ่มส่ายหน้าให้เพื่อนที่อินกับนิยายเกินเหตุ แค่ตัวหนังสือมันทำให้คนเราจินตนาการได้ล้ำเลิศขนาดนั้นเชียว นั่งฟังที่เพื่อนเล่าให้ฟังอยู่นาน หญิงสาวก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า ที่เขาเล่ามาทั้งหมดมันสนุกตรงไหน
“สรุปที่แกเล่ามา นางร้ายก็คือคนยุคปัจจุบันที่ถูกรถชนตาย แล้วทะลุมิติไปอยู่ในร่างของนางร้ายในนิยายใช่ไหม แต่แกเชียร์นางร้ายที่ยังไงจุดจบก็ต้องผิดหวังในความรักตามที่นักเขียนเขาต้องการ แต่แกไม่ยอม ไม่อยากให้นางร้ายในดวงใจของแกผิดหวัง เลยมานั่งบ่นให้ฉันฟัง เพื่อ! อยากได้ดั่งใจก็อย่าไปอ่านสิแต่งเองเลยง่ายดี ไปขอซื้อลิขสิทธิ์จากนักเขียนขอแต่งภาคต่อของนางร้ายในฉบับของแกเองสิ”
“คนที่เอาแต่ทำงานหาเงินแบบแกน่ะ ไม่เข้าใจคนอ่านแล้วอินหนักแบบฉันหรอก ถึงฉันจะสร้างเรื่องให้นางร้ายใหม่ สุดท้ายยังไงนางร้ายก็ยังอยู่ในนิยายที่ฉันอ่านเหมือนเดิมไหมวะ?”
หมอกหนาอยากจะเถียงต่อ แต่ลูกค้าดันยกมือสั่งอาหารเพิ่มพอดี ส้มแจ่มลุกขึ้นเตรียมหั่นหมูทำน้ำตก หมอกหนาไม่ยอมแพ้ พอเห็นว่าเพื่อนไม่สนใจนิยายสนุก ๆ เขาก็หยิบหนังสือเล่มใหม่ที่เพิ่งไปสอยมาเมื่อเช้า ขึ้นมาเปิดอ่านให้เพื่อนรักที่แสนงานยุ่งฟัง
เรื่องราวก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับคนถูกรถชนตาย แล้วทะลุมิติพล็อตเดิม ๆ ส้มแจ่มไม่อยากให้ความสนใจนัก เลยหันไปสั่งให้เพื่อนเงียบปาก
“หมอกหนาฟังนะ มันก็เป็นแค่เรื่องไร้สาระเรื่องหนึ่ง ถ้าคนเราตายแล้วทะลุมิติได้จริง แล้วมันจะมีผีมาหลอกหลอนแกเหมือนทุกวันนี้เหรอ เลิกงมงายแล้วทำงานค่ะหญิง หยิบปูดองให้หน่อย เหี้ย!!!”
สิ้นคำของส้มแจ่ม บริเวณถนนใหญ่กลับมีรสบัสทุกยางแตกแหกโค้งเลี้ยวชนเข้ากับร้านส้มตำเล็ก ๆ ของเธอเข้าอย่างจัง ทุกอย่างกระจุยกระจาย คนที่วิ่งหนีทันยืนตัวสั่นมองภาพตรงหน้า
ส้มแจ่มที่ยืนอยู่หน้าร้านถูกอัดก็อปปี้ติดหน้ารถบรรทุก เธอกำลังยื่นมือรับปูจากเพื่อน ทันเห็นอะไรแวบ ๆ ที่หางตา กับเสียงที่ดังลั่นถนน แต่หลังจากนั้นสติของเธอก็ดับวูบ..
จิ๊บ ๆ ๆ
เสียงนกร้องเรียกให้หญิงสาวที่นอนหลับอยู่กลางป่าตื่นขึ้น ส้มแจ่มหันตัวพลิกข้าง มือก็ควานหาผ้าห่มตามความเคยชินมาปิดหน้าอยากจะนอนต่อ แต่สิ่งที่เธอเจอกลับเป็นกิ่งไม้แห้ง ๆ
พื้นที่นอนอยู่ก็ชุ่มแฉะ ไม่เหมือนเตียงนอนที่บ้าน บรรยากาศแปลก ๆ ที่ไม่คุ้นเคยทำให้หญิงสาวลืมตาลุกขึ้นมา แล้วหันมองซ้ายขวาเพื่อเอาตัวรอดตามสัญชาตญาณทันที
“อะไรวะเนี่ย! ทำไมเราถึงมานอนอยู่กลางป่าได้ล่ะ?”
รอบตัวของส้มแจ่มตอนนี้มีแต่ต้นไม้ หญ้า ป่ารกชัฏมองทะลุผ่านช่องเล็ก ๆ ก็ยังเจอป่า หญิงสาวมึนงงอย่างหนัก ไม่เข้าใจกับสถานการณ์ในตอนนี้ เธอจำได้ว่าเมื่อวานมีรถบรรทุกเสียหลักพุ่งชนร้านของเธอ..หรือว่าเราตายแล้ว!!
ยิ่งคิดว่าตัวเองตายแล้ว ยิ่งทำให้ส้มแจ่มกังวลมากกว่าเดิม
ไม่รู้ว่าเพื่อนรักและลูกค้าที่นั่งอยู่ในร้าน จะมีใครบาดเจ็บหรือเสียชีวิตหรือไม่ ถึงแม้ว่าอุบัติเหตุจะไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเธอ แต่ส้มแจ่มก็อยากรับผิดชอบในฐานะเจ้าของร้านอยู่ดี
“มาตายง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ สภาพศพของเราคงจะไม่สวยแน่ ๆ งานนี้มีออกข่าวหน้าหนึ่งแน่เลยอะ ฮือ แม่ค้าสาวชื่อดังถูกรถบรรทุกชนดับคาที่อย่างอนาถ แล้วที่นี่คือสวรรค์หรือนรกกันเนี่ย ทำไมไม่มีคนอื่นอยู่เลยอะ”
ติ๊ง
เสียงเหมือนข้อความเด้งดังอยู่เหนือศีรษะ เรียกความสนใจให้ส้มแจ่มเงยหน้าขึ้นดู พบว่าเป็นหน้าต่างหน้าจอโปร่งแสง มีรูปอิโมจิหน้ายิ้มปรากฏอยู่กลางจอ
[ข้าน้อยเป็นระบบ ชื่อเสี่ยวอ้ายเจ้าค่ะ มีหน้าที่ไขข้อสงสัยให้กับนายท่าน ตอนนี้ความรู้สึกของนายท่านกำลังสับสนอยู่ใช่ไหมเจ้าคะ นายท่านวางใจได้ ตอนนี้นายท่านยังไม่ตาย ร่างของนายท่านอยู่ในโรงพยาบาลเจ้าค่ะ]
“…”
ความคิดเห็น