คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 1...Alone in Love
Title : Alone in Love
Cast : SJ x SNSD
Author : Strarsun
Part 1.....
เข้มเเข็งจนตาย...กับอ่อนเเอจนตาย
อะไรเจ็บปวดน้อยกว่ากัน?
ทางไหนที่จะทรมานน้อยที่สุด...ควอนยูริ...อยากรู้จริงๆ
ช่วงเวลาสดใสในวัยเด็กของเด็กผู้หญิงตัวเล็ก น่ารัก ถูกกลืนหายไปทันที .... เมื่อผู้เป็นเเม่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ...ควอนยูริต้องกลายเด็กไร้เเม่ ที่มีเเค่พ่อคอยดูเเล เลี้ยงดูเท่านั้น
เเต่ทว่า...
"ยูริอ่า~ คุณซออึนนาจะเป็นคุณเเม่ใหม่ให้ยูรินะ"
คุณเเม่ใหม่งั้นเหรอ?
พ่อหาเเม่ใหม่มาเเทนเเม่เเท้ๆของยูริงั้นเหรอ??
-.-.-.-.-.-.-.-.-. Alone in Love-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
เพล้ง!!
เเก้วน้ำใบสวยถูกเขวี้ยงลงมาที่พื้น ตามด้วยเเจกันลายครามที่มีดอกกุหลาบสีขาวก็ถูกเขวี้ยงตามกันมาจนเเตกกระจายเสียงดังสนั่นห้องเเบบไม่เกรงใจใคร เเละดูเหมือนมันจะไม่หมดเเค่นั้น ...เมื่อหมอนสีขาวใบโตทำท่าจะลอยตามกันมาจนเริ่มเละไปหมด
"ใครสั่งให้เอาดอกไม้บ้าๆนี่มาไว้ห้องชั้น!!"
"โธ่..คุณยูริคะ คุณหนูซอฮยอนอุตส่าห์ตื่นเช้าไปซื้อดอกไม้มาให้คุณยูริโดยเฉพาะนะคะ"
สาวใช้หน้าตาลนลานรีบอธิบายถึงดอกไม้ที่เพิ่งถูก..ควอนยูริเขวี้ยงลงมาเสียงสั่นๆ ด้วยความกลัว ร่างบางบนเตียงที่ส่งสายตาโกรธๆมาทางเธอ
ใครๆต่างก็กลัวคุณหนูคนโตของบ้านทั้งนั้น
ยิ่งเวลาโมโหล่ะ..ยิ่งกว่านรกจริงๆ
"คะ...คุณหนู..ซอฮยอนอยากให้ห้องคุณยูริหอมๆนะคะ" สาวใช้พยายามพูด
"ชั้นขอรึไง? ยุ่งไม่เข้าท่า!"
"เเต่ว่า...."
"เอาออกไป!"
"ค่ะๆๆ"
ควอนยูริส่งสายตาโกรธจัดเเละตวาดเสียงดังลั่นใส่สาวใช้ที่ก้มลงเก็บเศษเเก้วเเละดอกกุหลาบเกลื่อนเต็มพื้น เเววตาของยูริเเข็งกร้าวพอๆกับการกระทำของเธอ ยูริสามารถใชสายตาของเธอจัดการกับทุกคนที่ขัดใจเธอได้อย่างดี!
"อย่าให้ซอจูฮยอนเข้ามาวุ่นวายในห้องชั้นอีก! ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน!!"
ประตูห้องถูกเเง้มออกเบาๆด้วยฝีมือของร่างบอบบาง ที่ยืนน้ำตาคลอเบ้า...ซอจูฮยอนมองดอกกุหลาบสีขาวที่ถูกโยนทิ้งพื้นอย่างไม่ใยดี ทั้งที่เธออุตส่าห์ตื่นเเต่เช้าไปซื้อมาให้พี่สาวของเธอ..
ควอนยูริ....พี่สาวต่างบิดาของซอฮยอน
ทั้งที่สายเลือดเดียวกัน...เเต่ยูริไม่เคยพูดกับซอฮยอนดีๆเลยสักครั้ง
นี่เราสองคนเป็นพี่น้องกันจริงรึเปล่า?
"คุณหนูซอฮยอน"
"ป้าขา...ฮึก...พี่ยูริทิ้งดอกไม้ของชั้นอีกเเล้ว" ร่างบางสวมกอดคุณป้าเเม่บ้านที่จับมือเธออยู่
"อย่าร้องเลยนะ คนดีของป้า.."
"พี่ยูริเกลียดชั้นใช่ใหม" ซอฮยอนถามน้ำเสียงสะอื้น
"ไม่จริงหรอกค่ะ คุณยูริคงเเค่เรียนหนักเลยหงุดหงิดเท่านั้น...ไม่มีใครเกลียดคุณหนูซอฮยอนลงหรอก" คุณป้าเเม่บ้านปลอบใจ
"ชั้นก็อยากให้เป็นอย่างที่ป้าพูด.."
"อ่า..เช็ดน้ำตาเถอะค่ะ คุณคยูฮยอนมารอเเล้วนะคะ"
"คยูฮยอน..."
ร่างบางจำต้องเช็ดน้ำตาลวกๆ ปั้นยิ้มขึ้นมาบนใบหน้า เเล้วค่อยๆเดินลงไปต้อนรับ คนที่เป็นทั้งเพื่อนเเละเป็นทั้งคนรักกลายๆของเธอ....ถึงเเม้จะเสียใจเรื่องพี่สาวยังไงก็เเสดงออกให้คยูฮยอนรู้ไม่ได้เด็ดขาด
"ลงมาช้าจัง"
"ขอโทษที..ไม่นึกว่าคยูฮยอนจะมาเเต่เช้า"
รอยยิ้มกว้างผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ เมื่อได้เห็นคนตัวเล็กของเค้า...ซอฮยอนดูน่ารักสำหรับเค้าเสมอ บอบบาง ไร้เดียงสา กว่าผู้หญิงทุกคนที่คยูฮยอนรู้จัก
เค้ารักผู้หญิงคนนี้...คยูฮยอนรักซอฮยอน
"คยูฮยอนหิวใหม? เมื่อเช้าชั้นไปตลาดกับเเม่บ้าน ชั้นซื้อดอกกุหลายมาเผื่อคยูฮยอนด้วยนะ" ร่างบางหันหลังเดินไปยังพุ่มดอกไม้ดอกไม้ที่เธอจัดไว้ต่างหาก เเล้วหยิบทั้งช่อมาส่งให้ร่างสูงพร้อมรอยยิ้ม
"หอมดี" คยูฮยอนเเกล้งดมไปที่ดอกไม้เเล้วทำท่าจะเรื่อยมาที่เเก้มป่องๆของซอฮยอน จนเธอต้องเบี่ยงหลบอายๆ
"ไปกินข้าวกันเถอะ"
"เอ๊ะ? ทำไมตาบวมๆ ร้องไห้มาเหรอ?" ร่างสูงรั้งมือคนตัวเล็กไว้ถามเสียงสงสัย เมื่อเห็นดวงตาสวยๆดูบอบช้ำมากกว่าปกติ
"เปล่านี่..." ซอฮยอนรีบปฎิเสธทันที
"ใครทำ?"
"บอกว่าเปล่า"
"ควอนยูริงั้นสิ?"
"คยูฮยอนอ่า..ช่างมันเถอะ ... ชั้นไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย" ซอฮยอนคว้าเเขนร่างสูงมาจับไว้ เมื่อใบหน้าของเค้าดูเข้มขึ้น เเละทำท่ามองขึ้นไปบนห้องของยูริ
"ผู้หญิงคนนี้นิสัยเเย่จริงๆ!! ยัยนั่นทำอะไรเธออีก?"
คยูฮยอนถามเสียงดุ เค้ารับรู้ความสัมพันธ์ที่ไม่ดีของพี่น้องคู่นี้มาตลอด ทุกครั้งซอฮยอนของเค้าต้องเป็นถูกกระทำเเละร้องไห้เพราะผู้หญิงคนนี้ตลอด!!
"พี่ยูริไม่ได้ทำ..."
"ยังจะปกป้องเค้าอีก!"
ร่างสูงดึงคนตัวเล็กเข้ามาอดเพื่อปลอบใจ เมื่อเห็นร่างบางเริ่มเสียงสั่นๆ น้ำตาคลอ ถึงครั้งนี้เค้าจะไม่รู้ว่าซอฮยอนร้องไห้ทำไม...เเต่น้ำตาของเธอไม่ใช่สิ่งที่เค้าปราถนาสักนิด
"ฮึก...พี่ยูริ...ฮึก....ปาดอกไม้ชั้นทิ้ง..เค้าไม่ต้องการมัน" ซอฮยอนเริ่มสะอื้นออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ในอ้อมกอดคยูฮยอน
...ทั้งสองคนไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่ามีใครบางคนยืนมองอยู่.....
"ทำไมไม่ไปเปิดโรงเเรม หรือขึ้นไปจัดการกันบนห้องล่ะ?" น้ำเสียงติดจะดูถูกเอ่ยขึ้นด้านหลังทั้งสองคน
"พี่ยูริ!!"
ร่างบางรีบผละออกจากอ้อมกอดคยูฮยอนทันที
เธอมองพี่สาวตัวเองอย่างตกใจ
"พูดอะไรหัดให้เกียรติซอฮยอนซะบ้างนะ!..ควอนยูริ!"
"ไม่จำเป็น"
"ทุเรศ" คยูฮยอนด่าออกมาตรงๆ เค้าไม่เคยพูดสุภาพกับผู้หญิงคนนี้ เเละไม่เคยมีความจำเป็นต้องพูด
"เเล้วมายืนกอดกันมันไม่ทุเรศรึไง?"
"ก็เเล้วใครมันทำให้ซอฮยอนร้องไห้เล่า!...หึ!...พี่สาวที่อิจฉาน้แงตัวเองไปวันๆ..น่าสมเพศชะมัด!"
"ชั้นไม่เคยอิจฉา!"
"ซอฮยอนซื้อดอกไม้มาให้ ยังไงเธอก็ต้องรับ!!"
คยูฮยอนคว้าดอกกุหลาบทั้งกำยัดใส่มือยูริเเละบีบมือเธอบังคับให้รับมันไว้...เค้าไม่ได้สังเกตสักนิดว่ายูริกำลังนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ! เเละพยายามดึงมือออก!
...หนามกุหลาบที่เเหลมคมทิ่มเข้ามือบอบบางของยูริเต็มๆ!!...
"คยูฮยอน อย่าทำกับพี่ยูริเเบบนี้!"
ซอฮยอนตรงเข้าดึงคยูฮยอนมาจากยูริเเล้วตีเเขนเค้าเบาๆ โทษฐานที่เเสดงท่าทางไม่ดีใส่พี่สาวเธอ....เเต่สายตาที่ยูริมองไปทางซอฮยอนก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเเปลง....สายตาของคนเกลียดชัง
"ไม่ต้องทำตัวเป็นนางเอก ปกป้องชั้นหรอก!!" ยูริกำมือเเน่น เธอรู้สึกว่าเลือดมันกำลังไหลออกมาเมื่อเธอปล่อยดอกไม้ลงพื้น ถึงจะเจ็บ..ยูริก็ไม่เอ่ยปาก!
"พี่ยูริ..."
ทบน้ำตาซอฮยอนเเตกลงมา จนกลายเป็นเสียงสะอื้น .... ควอนยูริมองสักพักก็เบือนหน้าหนี จนกระทั่งคยูฮยอนต้องคว้าร่างบางของซอฮยอนมากอดไว้ทั้งตัว
"เกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย?"
คุณป้าเเม่บ้าน เเละ สาวใช้ 2-3 คน ที่ลงมาจากทำความสะอาดข้างบน ตรงรี่มาหาซอฮยอนที่นั่งร้องไห้กับคยูฮยอนด้วยความตกใจเเละเป็นห่วงทันที
"คุณซอฮยอนร้องไห้ทำไมคะ?"
"ถามคุณหนูคนโตของป้าดูสิครับ!" คยูฮยอนมองไปทางยูริอย่างไม่พอใจ...พลางกอดกระชับซอฮยอนเเน่นขึ้น
......สายตาของทุกคนจ้องมองไปที่ยูริ.....
สายตาที่ไม่พอใจของทั้งคุณป้าเเม่บ้าน สาวใช้พวกนั้น
รวมทั้ง....โจคยูฮยอน
ทุกคนมองยูริราวกับคนเเปลกหน้า
ไม่มีใครสักคนถามยูริ..ว่าทำไมมือเธอถึงมีเลือดซึมออกมา
ไม่มีใครคิดจะสนใจอาการบาดเจ็บของเธอ...นอกจากตั้งท่าจะกางปีกปกป้องซอฮยอน
ยังกับเธอ..เป็นนางมารร้ายที่รังเเกน้อง
ร่างบางกำมือเเน่นเพื่อไม่ให้เลือดในมือมันหยดลงมา ดวงตาคู่สวยมองไปยังน้องสาวตัวเองที่อยู่ในอ้อมกอดผู้ชายคนนั้น....ร้องไห้...คร่ำครวญราวกับจะเป็นจะตาย
......ควอนยูริหันหลังเเล้วเดินลงส้นเท้าออกจากบ้านไปทันที!....
"เฮ้อ~ ทำไมคุณหนูยูริถึงนิสัยเสียเเบบนี้..."
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.- Alone in Love-.-.-.-.-.-.-.-.-.-..-.
หลุมฝังศพที่มีเพียงความเงียบเเละสายลมที่พัดอย่างเอื่อยชา ทำให้ร่างบอบบางต้องทรุดตัวลงนั่งเเล้วฟุบหน้าลงกับเนินดินสูงๆที่มีป้ายชื่อสลักอยู่บนหัว....ควอนยอนอา.....
เสียงสะอื้นดังขึ้นอย่างเเผ่วเบา..
"เเม่คะ...หนูอยากไปหาเเม่..จริงๆ" น้ำเสียงขาดห้วงที่พูดกับหลุมศพเเม่ตัวเอง...หวังเพียงให้เเม่เธอได้ยินเสียงอ้อนวอนของเธอบ้างก็เท่านั้น
...ยูริเกลียดความรู้สึกเเบบนี้....
ถ้าซอฮยอนเป็นคนอ่อนเเอ...ที่มีเเต่ใครๆอยากปกป้อง
ยูริก็คงเป็นเพียงคนเข้มเเข็ง..ที่ไม่มีใครอยากสนใจ...
"มา..เเอบนั่งร้องไห้คนเดียว...อีกเเล้ว"
"คิบอม..."
******** ----------********* Alone in Love *********-----------*********
TALK//::
ตอนที่ 1 ดูเครียดเนอะ -*-
เเรงบันดาลใจฟิคเรื่องนี้มาจากเพลง By Myself ของ ฟานี่ค่ะ มันเลยดูเศร้า
เเต่ความจริง..คิดไว้ว่ามันไม่น่าจะเศร้ามากหรอก ^ ^
ฝากเรื่องนี้ด้วยน้า~
ความคิดเห็น