คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 7 Wonders Project : Threesome Vol.2 [END]
7 Wonders Project
Threesome
หลายเดือนต่อมา ตอนนี้โตโน่นั่งอยู่ข้างสนามบาส
มองดูริทเล่นบาสกับพวกฮั่นอยู่ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะลงไปเล่นทำไม ตัวก็นิดเดียว
เจอฮั่นกันทีก็หมดสิทธิ์คว้าลูกบาสได้แล้ว สู้มานั่งข้างๆป้อนขนมป้อนน้ำให้เขาก็ไม่ได้
ดีกว่าเยอะ ไม่เหนื่อยแถมเร้าใจด้วย ทำไมเร้าใจน่ะเหรอ???
แหม...ให้พูดตรงๆมันก็อายนะ...
พลั่ก...!!!
“ โอ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” ร้องลั่นสิครับ บาสกระแทกหน้า!!! T^T
“ เฮ้ย พี่โน่!!! ” ตั้ม กั้ง แกงส้มกับฮั่นมันรีบวิ่งมาหาร่างสูงที่นั่งกุมจมูก
“ เป็นไงบ้างพี่ ”
กั้งถามและพอเอามือออก พวกเขาก็มองพี่ชายคนโตของกลุ่มตาโตเท่าไข่ห่าน
“ พี่...!!! ”
“ อะไร ”
โตโน่มองเพื่อนๆอย่างงุนงง
“ เลือดกำเดาไหล!! ” พอพวกเขาพูดแบบนั้น โตโน่จึงเอามือไปแตะจมูกและก็พบเลือดของตัวเองเต็มไปหมด
“
เดี๋ยวผมไปหาน้ำแข็งกับผ้ามาประคบให้นะ ” กั้งรีบวิ่งออกไปจากสนามโดยไม่ลืมลากตั้มไปด้วย
“ ชิบ!! ใครปามาวะ!! ”
สายตาคมมองเพื่อนเรียงตัว แต่พวกนั้นกลับหลีกทางจนเชาเห็นใครบางคนยืนเท้าเอวมองอยู่
“ ริทเอง มีไรป่ะ??
หรือจะเอาอีกลูก พร้อมเสมอขอแค่บอก!! ”
“
ริท...ทำพี่ทำไมเนี่ย!!?? ”
“ หมั่นไส้ ”
“ ห๊ะ???? ” งงสิ
เขาไปทำอะไรให้มันหมั่นไส้เนี่ย!!
“
มองขนาดนี้ไม่จับกินเลยล่ะ คนบ้าอะไร หน้าตาก็ดีดันหื่นกามชิบ!! ” แหม่...รู้ตัวด้วยว่ามอง เขาอุตส่าห์แอบๆแล้วนะ ไม่ได้มองขาอ่อน
แผ่นอกขาวๆ ริมฝีปากแดงๆนั่นแบบโจ่งแจ้งซะหน่อย
“ หือ?
นี่พี่มองขาอ่อนครูแก้มเหรอเนี่ย โห...ผมไม่คิดว่าพี่จะมีรสนิยมแปลกประหลาด ”
ร่างสูงขมวดคิ้วมองแกงส้ม อยากเตะน้องตงิดๆ
ไม่เข้าใจว่าคิดได้ยังไงว่าเขามองครูแก้มเนี่ย!! ถึงครูจะนั่งอีกฝั่งของสนามตรงกันข้ามกับเขาชนิดที่เรียกว่าเงยหน้าก็สบตากันได้
เขาก็ไม่มองหรอก
ใครจะมองคนใส่ถุงน่องสีฟ้าข้างสีชมพูข้างแถมด้วยรองเท้าสีส้มข้างสีเขียวข้าง
สวมชุดกระโปรงสีน้ำเงินและถุงมือสีขาว คือ...เห็นแล้วอยากถามว่าก่อนออกจากบ้าน
ครูได้ปรึกษาพ่อแม่มาแล้วหรือยัง -_-
“ ปัญญาอ่อน
เก็บครูแก้มให้ครูอวยคนเดียวแล้วกัน ” นี่ก็อีกคน ชื่ออื่นมีเยอะแยะไม่ตั้ง
มาตั้งชื่อนี้ ถ้าพูดรัวๆนี่เพี้ยนเลยนะ ความหมายจะกลายเป็นอีกแบบทันที
ติดเรทและโดนแบนแน่ๆ -*-
“ พอๆ หลีกได้แล้ว
” ริทมันแหวกทางเพื่อนๆเข้ามาพร้อมผ้าห่อน้ำแข็งในมือที่กั้งส่งให้เมื่อกี้นี้ ร่างเล็กนั่งลงข้างๆและจับร่างสูงให้นอนหนุนตัก
“
ประคบเบาๆมือนะริท แต่อันที่จริงริทใส่ชุดวันเกิดและเอาปากริทมาจูบเบาๆที่จมูกพี่
เดี๋ยวก็หายแล้ว ” ร่างสูงหยอดสักเล็กน้อยเพื่อให้ชีวิตคู่มันไม่น่าเบื่อเกินไป
“ หึ... ”
ริทหัวเราะแปลกๆ ทำให้เขาหยุดยิ้มแล้วมองริทด้วยความไม่เข้าใจ แต่ยังไม่ทันทวงถาม
เขาก็ต้อง.....
“ โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” ร้องลั่นสิ!! ริทกดน้ำแข็งลงบนจมูกของเขาเต็มแรงเลย!!!!
“
ลามกแบบนี้มันน่าปล่อยให้เลือดไหลหมดตัวตายไปเลย! ”
“
ถ้าพี่ตายแล้วริทจะเหงา ” โตโน่พูดงอนๆ น้อยใจเล็กๆ
“ กันอยู่
ริทไม่เหงาหรอก จะตายเมื่อไรก็บอก เดี๋ยวจองวัดไม่ทัน ”
บางทีก็ไม่น่างอนเลยให้ตายสิ!!! -^-
โตโน่นอนให้ริทประคบจมูก ตามองไปรอบๆ จนไปสะดุดกับใครบางคนบนระเบียงชั้น 3 ของตึกเรียน เขาอมยิ้มเมื่อเห็นกันกำลังยืนเรียงกระดาษบางอย่างโดยใช้ราวระเบียงช่วยประคองข้าวของในมือ
นอกจากจะเป็นหัวหน้าห้องแล้ว กันยังเป็นคณะกรรมการนักเรียนอีกด้วย ทีแรกอาจารย์งงมากที่กันมารวมกลุ่มกับพวกเขาได้แต่พอนานไปความแสบที่เพิ่มขึ้นก็ทำให้ไร้ข้อกังขาใดๆ
ตอนนี้สงสัยเพิ่งจะประชุมเสร็จ
ในขณะที่เขากำลังจะตะโกนเรียก
คนที่เขาโคตรเกลียดขี้หน้าก็มาประกบหลังกันและวางแขนเท้าราวระเบียง ทำให้กันน้อยของเขาตกอยู่ในอ้อมแขนของมันกลายๆ
แม่ง...ไม่ชอบไอ้ประธานนักเรียนขี้เก็กอย่างไอ้สนจริงๆ
กันก็ดูไม่ออกว่ามันคิดไม่ซื่อกับตัวเอง เวลาเขาเตือนก็ชอบหาว่าเขาอคติ กันไม่รู้หรอกว่าลับหลังกันมันชอบพูดถึงกันในแง่โลมเลียลามกมากแค่ไหน
“ ทำไมทำหน้าแบบนั้น
” เสียงของริททำให้เขาเบนสายตากลับมาที่เดิม
“ ไม่มีอะไรหรอก ”
“ งั้นเหรอ ”
“ อือ...เออ...ริท...พี่ว่าผ้ามันกลิ่นแปลกๆนะ
” เขาเปลี่ยนเรื่องมาพูดเรื่องกลิ่นของผ้าที่ประคบจมูกอยู่
รู้สึกว่าเลือดน่าจะหยุดไหลแล้ว แต่ทำไมกลิ่นมันพิกล
“
กลิ่นคาวเลือดตัวเองล่ะมั้ง แต่เอ๊ะ...ผ้ามันก็แปลกๆเหมือนกันนะ ลายคุ้นๆ ”
ริทหยิบมันมาพิจารณาใกล้ๆ เขาเองก็เริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจประหลาดๆ
“
กั้งกับตั้มไปเอาผ้ามาจากไหน ” ฮั่นถามได้ตรงใจเขาเด๊ะ
“ อ๋อ
แถวโรงอาหารนั่นแหละ ไปขอน้ำแข็งแล้วหาผ้าไม่ได้ก็เลยยืมผ้าอ้อมเด็กมาแทน ” กั้งตอบ
คำว่า ‘ผ้าอ้อมเด็ก’ ทำให้เขายิ่งระแวงมากขึ้น
“ ผ้าอ้อมเหรอ? ”
“ อือ ป้าเขากำลังจะทิ้ง
ผมเลยหยิบมาใช้ ” ตั้มมันตอบก่อนจะจับมือกับกั้ง ก้าวถอยหลังเรื่อยๆ
...ทำตัวแบบนี้
ทำชั่วมาชัวร์...!!!
“ ทิ้ง? ”
“ ใช่ เผอิญว่าหลานป้าแกขี้ใส่ผ้าอ้อมแล้วป้าเขาขี้เกียจซัก
ผมเลยยืมมาใช้ต่อ กะว่าใช้เสร็จจะให้พี่เอาไปทิ้งเอง!! ”
“ ไอ้เชี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” โตโน่ว๊ากลั่น
ลุกพรวดเตรียมกระโจนขย้ำสองน้องเล็กของกลุ่ม
“
เจอกันบนห้องเรียนนะพี่ ฮ่าๆๆๆๆ ” พวกเขาสองคนรีบวิ่งไปทางอาคารเรียนด้วยความเร็วระดับลิงยังอาย
“ พอได้แล้วพี่โน่
เลือดไม่ไหลแล้วนี่ นั่งอยู่ตรงนี้ไปแล้วกัน ริทจะไปเข้าห้องน้ำแล้วก็...เอามันไปทิ้งด้วย
” ยังจะอุตส่าห์โชว์ผ้าให้เขาช้ำใจเล่น T^T
“
พี่ว่าพี่ควรล้างหน้า ”
“ นั่นไง
อ่างล้างหน้า ” ริทมันชี้ไปทางด้านหลัง ทำให้เขาเซ็งเล็กๆที่อดเข้าห้องน้ำพร้อมริท
-.,-
“ ห้ามตามไปนะ
ไม่งั้นได้อีกหมัด! แล้วเจอกันบนห้องเรียน
อ้อ...ถ้าจะไปตามกันก็ไป ไม่ต้องมองตาละห้อยเป็นตุ๊กแกขาดจิ้งจก ”
ไอ้ตัวเล็กพูดก่อนจะลากแกงส้มไปด้วยกัน
“
เจอกันบนห้องนะครับ พี่ฮั่น...~ ” แกงส้มหันมาบอกทิ้งท้าย
ฮั่นยิ้มและโบกมือตอบกลับเบาๆ
“ ทำไมคู่นี้มันน่ารักจังวะ
คู่เรานี่ด่าจังเลย อย่าเผลอนะ จะจับกดให้ลุกไม่ขึ้นไป 5 วัน ” โตโน่บ่นพึมพำกับตัวเอง
“ อ้าว
นั่งนิ่งทำไมเนี่ย เมียอนุญาตให้ไปตามเมียไม่ใช่หรือไง ”
ฮั่นทักพลางเก็บข้าวของไปด้วย
“
เมียให้ไปตามเมียอะไรวะ ” โตโน่งุนงง ไม่เข้าใจ
“ อย่ามาทำไก๋
เรื่องเมื่อวันเปิดเทอมเขารู้กันหมดแล้วมั้ง อาจจะรวมพวกกรรมการนักเรียนด้วย! ”
“ ห๊า!!! รู้ได้ยังไง ” ตาย....ถ้ากันรู้ ตายสถานเดียว T^T
....แม้จะไม่ยอมเป็นแฟนเขา
แต่ก็เริ่มทำตัวเหมือนริทเข้าทุกทีจนเขาชักหงอลงเรื่อยๆ...
“
วันเปิดเทอมพวกกรรมการนักเรียนมาตรวจแล้วห้องล็อค เขาเลยไปตามพวกเรามาไข
แต่ยังไม่ทันไขก็ดันได้ยินเสียงเล่นจ้ำจี้สนั่นซะก่อนเลยไม่มีใครกล้าเปิดเข้าไป
แถมช่วงหลังพี่กับริทก็ดูง้องอนกันมากขึ้นและช่วงหลังกันก็ไม่ขัดขืนเวลาพวกพี่เข้าใกล้
มันก็พอจะเดาได้แล้วล่ะว่าไอ้ที่ได้ยินมันฟังไม่ผิด ”
...ซวย...!!!!!!!!!!!!
“
เอาน่า......อย่ากลัวไป ชีวิตคนเรามันก็แบบนี้แหละ
คิดจะมีเมียสองคนมันก็ไม่ต่างจากมีแม่เพิ่มอีกสองคน
แล้วกันเองก็ไม่ใช่เด็กใจร้ายอะไร อย่างเก่งพี่ก็แค่โดนต่อยสักหมัดสองหมัด
ไม่โหดเท่าริทหรอก ”
“ เออ
มันไม่โหดเท่าริท แต่มันต่อยทีเข้าเบ้าตาบ้าง จมูกบ้าง ปากบ้าง
หนักหน่อยก็จุดตายเลย ขยี้ซะกูลุกไม่ขึ้นเป็นชั่วโมงๆ กลัวสูญพันธุ์แทบตาย ”
“ เอ่อ....เอาเถอะ
คิดซะว่าเป็นสีสันของชีวิต ริจะเป็นขุนแผนต้องห้ามกลัวเมียจำไว้ๆ ”
ฮั่นตบบ่าพี่ใหญ่ของกลุ่ม ก่อนจะคว้าข้าวของเดินไปทางตึกเรียน
“
ก็ไม่ได้กลัวเมียใช้กำลังสักหน่อย แต่กลัวสู้กลับแล้วเขาไม่รักต่างหาก... ”
โตโน่พูดพึมพำจากนั้นจึงกระโดดลงจากโต๊ะก่อนจะเดินไปตามกันซึ่งคาดว่าน่าจะแอบงีบอยู่ในสวนหย่อม
.
.
.
.
.
ภายในสวนหย่อมอันร่มรื่นหลังอาคารเรียน
ร่างบางในชุดนักเรียนนั่งอยู่บนผืนหญ้าสีเขียวขจีใต้ร่มเงาต้นไม้ใหญ่
ลำต้นแข็งแรงถูกเด็กหนุ่มใช้ต่างหมอน เส้นผมนุ่มปลิวไสวตามสายลมอ่อน
นัยน์ตาสวยถูกบดบังไว้ภายใต้เปลือกตาบางที่ปิดสนิท ลมหายใจพ่นเข้าออกสม่ำเสมอ
ริมฝีปากบางเผยอน้อยๆ
แสงแดดที่ส่องลงมากระทบเพียงไม่มากขับให้ร่างตรงหน้าดูผุดผ่องงดงามราวภาพวาด
ภาพเทวดาตัวน้อยตรงหน้าทำให้ร่างสูงซึ่งกำลังนั่งบนส้นเท้าลอบมองดูอยู่นานนั้นอดใจไม่ไหว
เขาเท้าแขนกับลำต้นก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าใกล้คนตาหวาน ไม่นานริมฝีปากของเขาก็ประทับลงบนริมฝีปากบางอย่างนุ่มนวลและการกระทำนั้นก็ปลุกให้เด็กน้อยของเขาลืมตาทันที
“ อื้อ~ ” แทนที่จะผละออก
เขากลับกดจูบหนักขึ้นจนอีกฝ่ายต้องร้องประท้วงในลำคอพลางทุบแผ่นหลังกว้างไปด้วย
“
ตื่นแล้วเหรอตาหวานของพี่~ ”
ร่างสูงยิ้มกรุ้มกริ่มหลังจากที่ตักตวงความหวานจนพอใจและถอนริมฝีปากออก
“ อะ...ไอ้....หึย! ใครเป็นของพี่!! ” เท้างามๆประทับลงกลางแผ่นอกแกร่ง
ทำให้คนไม่ทันตั้งตัวหงายหลัง ร่างบางจึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
ใบหน้าหวานงอง้ำเตรียมจะเดินหนี แต่แขนเรียวก็ถูกรั้งไว้เสียก่อน
“
กันจะให้พี่ทบทวนความจำเหรอ จะเอาท่าไหนล่ะ แล้วจะทำบนห้องหรือตรงนี้ ”
ร่างสูงแกล้งขู่ มือหนาจับหน้าอกที่เปื้อนรอยเท้า จุกชิบเลย!!! T^T
“ ทะลึ่ง!!! ” กันว่าเข้าให้ก่อนจะยกเท้าขึ้นและเหวี่ยงไปทางร่างสูงเต็มแรง
“
ไม่ได้แอ้มพี่หรอก ”
แต่ร่างสูงกลับหลบทันแถมยังจับข้อเท้าของเขาไว้ด้วย
“ ปล่อยนะพี่โน่
กันจะล้ม!! ” ร่างบางเซไปเซมาทำท่าจะล้ม
โตโน่รีบปล่อยข้อเท้าและรั้งร่างหอมกรุ่นเข้ามาในอ้อมแขนได้ทันท่วงที
“ ขอโทษนะ
ตกใจมากไหม ” มืออุ่นลูบเรือนผมนุ่มของคนที่พิงศีรษะอยู่บนบ่าเพื่อปลอบขวัญ
ริมฝีปากหยักกระซิบถ้อยคำอ่อนโยนริมใบหู ก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มนิ่มเบาๆ
“ ไม่ ปล่อยได้แล้ว
พี่ฉวยโอกาสมากไปแล้วนะ ” กันดิ้นขลุกขลัก โตโน่หอมแก้มอีกครั้งจึงจะยอมปล่อย
“
ก็มีแฟนเป็นเด็กดื้อ พี่ต้องทำโทษบ้างแค่นั้นเอง ”
“ ใครเป็นแฟนพี่! แล้วทำโทษบ้าอะไร ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย!! แค่โดดเรียน!! ” เนี่ย...เป็นแบบนี้ไง หัวหน้าห้องคิงโดดเรียน มีใครเคยเจอบ้างไหม
เข้าเรียนไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว หัวหน้าห้องยังหลับอุตุอยู่เลย -*-
“
ทำโทษที่กันยอมให้ไอ้สนมันโอบกอดต่อหน้าพี่ไง กันลืมแล้วเหรอว่ากันเป็นของใคร
พี่ไม่คิดเลยว่าจะมีเมียความจำสั้นแบบนี้ ”
“ หยุดนะ
กันไม่ได้เป็นเมียพี่ อย่าพูดบ้าๆ เดี๋ยวคนอื่นได้ยินเข้าเขาจะเข้าใจว่ากันเผลอเป็นเคะให้พี่ทั้งที่โคตรเมะ! แล้วกันก็ยังไม่ได้กอดกับพี่สนสักหน่อย ”
...ถ้ากันเมะ
เขาก็เคะงั้นเหรอ??...สงสัยสมองกันจะประมวลผลผิดแล้ว -_-...
“
ที่ระเบียงเมื่อตอนกลางวัน? ”
“
นั่นแค่ทำท่าจะกอด กันก็ผลักออกแล้ว พี่อย่ามางี่เง่านะ กันไม่ชอบ! ” ร่างบางทำหน้ามุ่ย รู้สึกขัดใจจนต้องระบายอารมณ์ด้วยการเตะหน้าแข้งของเขาเล่น
T^T
“ โอเค
ไม่พูดเรื่องไอ้สนแล้ว มาพูดเรื่องของเราดีกว่า ” โตโน่ชักเท้าหนีพลางเดินมากอดเอวบาง
รู้สึกดีนิดหน่อยที่กันไม่ขัดขืนเหมือนทีแรก
“
เรื่องของเราอะไรอีก ”
“
ทำไมไม่ยอมเป็นแฟนกับพี่สักทีล่ะ ที่ผ่านมาพี่ดูออกนะว่ากันก็มีใจให้พี่แล้ว ”
“
หลงตัวเองมากไปเถอะ กันไม่ได้รักพี่สักหน่อย
แล้วก็มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่ยอมเป็นแฟนกับคนที่มีแฟนอยู่แล้ว ”
“
แล้วทำไมกันยอมเป็นแฟนริททั้งที่ริทเป็นแฟนพี่ -*- ” โคตรสองมาตรฐาน
คบกับริท แต่ไม่ยอมคบกับเขา มันน่านัก!
“ ก็กันชอบริท
มันต้องมีข้อยกเว้นบ้างแหละ ในเมื่อริทไม่ยอมเลิกกับพี่ กันจะไปทำอะไรได้
อีกอย่างริทก็ไม่ยอมปล่อยกันไปเอง พี่จะมาเรียกร้องเอาจากกันได้ยังไง
ถ้าไม่อยากให้กันเป็นแฟนริท พี่ก็ไปบอกริทให้ปล่อยกันไปสิหรือไม่พี่ก็ถอยไปเอง ”
“ ฝันไปสิ
รักขนาดนี้จะปล่อยไปได้ยังไง ” ร่างสูงหอมแก้มคนในอ้อมกอดอีกครั้ง
“ โอ๊ย! หอมอยู่ได้ ช้ำหมดแล้ว! จะหอมอะไรกันนักกันหนา
ทั้งริท ทั้งพี่โน่เลย! ”
มือบางยกขึ้นเช็ดแก้มตัวเองพลางทำหน้างอมากขึ้น
ร่างสูงจึงอดขบกัดซอกคอด้วยความหมั่นเขี้ยวไม่ได้
“ ยังไม่หยุดอีก! ” กันเริ่มเสียงเขียว โตโน่จึงหยุดทันทีและเริ่มเปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง
“
เมื่อไรกันจะรักพี่สักที ตอนนี้พี่ว่าสถานะของเรามันคลุมเครือมากนะ
มากกว่าพี่น้องแต่ก็ยังไม่แฟนสักที อ้อ...มีดีนิดหน่อยตรงข้ามมาเป็นเมีย! ”
“ หยุด!! บอกแล้วว่าห้ามพูด!! พี่ลองมาเจอแบบกันสิ
อาจจะสัมผัสความรู้สึกของกันได้บ้าง พี่จะให้กันไปรักคนที่ทำให้เรากลายเป็นคนโดนปาระเบิดใส่ถ้ำชาละวันได้ยังไง
ทั้งที่วาดฝันจะแทงเขาดันมาเสียซิงให้คนแบบริทโดยมีพี่ให้ความร่วมมือ
โคตรน่าอายเลยรู้ไหม รู้ไปถึงไหนก็อายไปถึงนั่น!! ”
“ นี่กันไม่ยอมเป็นแฟนพี่
เพียงเพราะว่ากันอายที่เสียซิงให้ริทเนี่ยนะ!!!
”
“ เออ!!! ” กันตอบเสียงสะบัด
“ โอ๊ย!!! ไอ้เด็กบ๊อง! พี่ก็นึกว่าเป็นเพราะพี่ไม่เลือกใครสักคนซะอีก!! ”
“
ถ้ากันสนเรื่องนั้น กันจะเป็นแฟนกับริททำไม!?
พี่นี่โง่มากไปหรือเปล่า?? หัดเอาควายออกจากสมองหมาๆบ้างนะ ” ยังมีหน้ามาว่าเขาอีก
น่าจับตีจริงๆเชียว -*-
“
งั้นกันก็วางใจได้เลยว่ากันไม่ได้เสียให้ริทคนแรกหรอก ”
“ ห๊ะ?
หมายความว่าไง? ” กันหมุนตัวกลับมามองโตโน่ ร่างสูงอมยิ้ม
ก่อนจะเริ่มปริปากบอกเรื่องราวในอดีต
“ กันจำวันที่กัน
พี่ ตั้ม กั้งโดนครูแก้มทำโทษให้ขัดโรงยิมได้ไหม ข้อหาที่เราแอบเอาปลาไหล 200 ตัวไปปล่อยลงอ่างอาบน้ำในห้องพักครูพละ แล้วตอนดึกตั้มกับกั้งก็แอบเอาเหล้ามาโซโล่ในโรงยิมแถมยังแกล้งมอมเหล้ากันด้วย
จำได้ไหมต้นเหตุที่ทำให้กันต้องดมกลิ่นของน้ำก่อนดื่ม ”
“ จำได้ ”
วันนั้นเป็นวันแรกของการปิดภาคเรียน
พวกเขายังไม่แยกย้ายกลับบ้าน ริทถูกครูพละเรียกพบ
พวกเขาเห็นว่าหายไปนานจึงไปตามและเห็นว่าริทกำลังโดนรังแก
พวกเขาช่วยริทออกมาก่อนจะวางแผนเอาคืนครูคนนั้นจนสติหลุดไปเป็นเดือน
แน่ล่ะ...จู่ก็ได้อาบน้ำกับปลาไหล มีใครไม่ตกใจก็บ้าแล้ว คิดสภาพตอนมันเลื้อยไปบนตัวสิ
ฟินสุดๆ -_-
แล้ววันต่อมาก็โดนครูแก้มจับได้เพราะลืมไปว่ามันมีกล้องวงจรปิด
ริทเป็นคนเดียวที่รอดจึงได้โอกาสกลับบ้านไป หลังจากขัดโรงยิมเสร็จ
พวกเขาไม่มีอะไรทำจึงตัดสินใจจัดปาร์ตี้เล็กๆขึ้นในโรงยิม
ตั้มกับกั้งแอบเอาเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์เข้ามาและผสมมันลงในเครื่องดื่มของพวกเขาโดยไม่มีใครรู้ตัว
กว่าเขาจะรู้ก็เมาหัวทิ่มแล้ว พอตื่นมาตอนเช้าก็ระบมไปหมดทั้งตัว
เจ็บสะโพกจนเดินไม่ไหวต้องให้พี่ชายคนโตพยุงไปเข้าห้องน้ำ คาดว่าน่าจะเมาจนกลิ้งตกเก้าอี้ก้นกระแทกพื้น
“ วันนั้นกันเมา
พี่ก็เมา พวกไอ้ฮั่นก็เมา พวกเราเมากันไปหมด
แต่...พี่ดื่มน้อยสุดก็เลยมีสติมากกว่าคนอื่นเล็กน้อย ”
“ อือ แล้วไงต่อ??
”
“ คือ.....คนอื่นมันเมาเละจนพี่ลากไปนอนสุมกันตรงใต้แป้นบาส
แต่........พี่พากันไปนอนบนเบาะ
เพราะ.............กันเมา........แล้วมัน.............น่ารัก ”
“ น่ารัก?? ”
แววตาสวยเริ่มมองว่าพี่ชายเป็นโรคจิตหรือเปล่า
“ อือ
น่ารักมากจน.................พี่ทนไม่ไหว.............. ”
“
อย่าบอกนะว่า............. ” กันเริ่มประติดประต่อเรื่องได้
“ สองยกจัดเต็มเลย
” โตโน่ยิ้มเจื่อนๆ
“
อะ...อะ....ไอ้.......... ”
“
สบายใจแล้วใช่ไหมที่คนแรกของกันเป็นพี่ ไม่ใช่ริทอย่างที่กันกังวล
ทีนี้เราก็คบกันได้แล้วล่ะนะ ” โตโน่ยิ้มกว้าง ยังไม่รู้ว่าภัยกำลังมาถึงตัว
“ เชี่ย!!!!!!!!!!!!!!!! ไอ้พี่โน่!!!!!!!!!!!! ” เสียงของกันทำให้โตโน่รีบปล่อยเอวและถอยกรู
“ กะ...กัน
คือเรื่องกระจ่างแล้ว อย่าโมโหเลยน่า คบกันเปิดเผยได้แล้วนะ
เราสามคนจะได้เป็นคนที่ทั้งโรงเรียนอิจฉาไง ”
“
ใครมันจะมาอิจฉาห๊ะ!!!!! ”
กันชี้หน้าโตโน่ด้วยกิ่งไม้ที่ค่อนข้างหนาพอสมควรซึ่งตกอยู่แถวนั้น
“
คนที่มาฟังเราจ้ำจี้กันวันนั้นไง! อุ๊บ!! ” ร่างสูงหลุดปากออกไปซะแล้ว
“ จ้ำจี้???
วันนั้นมีคนรู้ด้วยเหรอ!!!??? ”
“
เอ่อ....คือ....ใช่...แหะๆ ”
“
ไอ้พี่โน่....วันนี้เป็นวันตายของพี่!!! ” กันกระโจนเข้าใส่
แต่โตโน่กระโดดหลบทันและเริ่มวิ่งหนีโดยมีกันไล่ตามกระชั้นชิด
“ กัน!!! กันจะฆ่าคนที่กันรักได้ลงหรือไง!!!
”
“
รักแค่ไหนก็ฆ่าทิ้งได้!! ไอ้คนหน้าด้าน
ไม่รักแล้ว!!!!!!!!! อย่าหนีนะ!!!! ”
“ ถ้าไม่หนี
กันจะยอมเป็นแฟนพี่หรือเปล่าล่ะ?? ”
“ หน้าด้าน
ยังจะกล้าพูดอีก!! ”
กันขว้างไม้ใส่โตโน่จนไปกระแทกแผ่นหลังกว้าง
“ โอ๊ย! ” ร่างสูงสะดุดล้มหน้าทิ่ม ทำให้กันสามารถวิ่งตามทัน พอยกเท้าเหยียบซ้ำ
โตโน่ก็กลิ้งหลบพลางคว้าข้อเท้ากันไว้ซะก่อน
“ ปล่อย!! ” กันชักเท้าออกเต็มแรง ก่อนจะขึ้นนั่งบนหน้าท้องแกร่งเตรียมจะต่อย
โตโน่จึงอาศัยจังหวะที่กันมีช่องว่างพลิกร่างบางให้ลงไปนอนบนพื้นโดยมีเขาขึ้นคร่อม
“ ฤทธิ์มากจังนะ ” โตโน่เอ่ยออกมาพลางหอบตัวโยน สองมือของเขากดข้อมือเล็กไว้วางข้างศีรษะกลม
“ ปล่อยนะ!! ” กันพยายามจะดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของร่างสูง
“
กันดื้อมากจริงๆนะ พี่ว่าคงต้องทำโทษยาวๆแล้วล่ะ ตอนนี้ทุกคนขึ้นเรียนหมดแล้ว
แถวนี้ก็เงียบสงบ ไม่มีใครมารบกวนเวลาทำโทษของเราแน่ๆเลยว่าไหม? ”
“ ยะ...อย่านะ
ถ้าพี่ทำ กันจะเกลียดพี่จริงๆด้วย ”
“ งั้นเหรอ
ไม่มีทางหรอก ไม่มีใครเกลียดคนที่เผลอตัวรักไปแล้วได้ง่ายๆหรอกนะ
วันนี้กันไม่ยอมเป็นแฟนกับพี่ วันหน้าก็ต้องยอมอยู่ดี
เพราะพี่จะทำให้กันยอมตกลงจนได้นั่นแหละ ”
“ ฝันไปสิ! ”
“ หึ....คอยดูแล้วกันว่าพี่จะทำได้ไหม
แต่ตอนนี้............ให้พี่..........ชิมกัน...........สักคำก่อนแล้วกัน ”
“ เฮ้ย!!! อย่า!! อะ...อุ๊บ!! อื้อ!~ ”
ริมฝีปากหยักฉกวูบลงบนริมฝีปากบาง
ดูดดึงบดคลึงอย่างหนักหน่วงและร้อนแรงก่อนจะแทรกปลายลิ้นเข้าไปกวาดต้อนน้ำหวานด้านใน
ความหอมหวานจากเด็กดื้อที่ไม่ยอมหยุดพยศทำให้เขาแทบคลั่งและเสียการควบคุมตัวเอง
“
พี่โน่....พอก่อน.... ” กันดันแผงอกแกร่งออกห่าง
“ กัน
อย่าขัดขืนพี่อีกเลยนะ ”
“
ไม่ขัดไม่ได้!
พี่โน่ไปทำอะไรมา? ทำไมเหม็นขี้ชิบ!? ”
“ หา??? ” ร่างสูงงุนงงก่อนจะพยายามประมวลความคิด....และพบว่า...........................
.....ลืมล้างหน้า.......T^T
“ กัน!! ไอ้พี่โน่มันหน้าทิ่มบ่อขี้มา!! ”
เสียงตะโกนดังมาจากด้านบน
โตโน่กับกันเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าริทกำลังมองลงมาจากหน้าต่างห้องเรียนชั้น 2 ร่างเล็กอมยิ้มเยาะเย้ยร่างสูง ส่งจูบให้กัน พวกฮั่นโผล่หน้าออกมามุง
โตโน่พยายามโบกมือไล่แต่ไม่มีใครไป แถมพวกมันยังยกมือถือไว้ในมือกันถ้วนหน้า
“ ว่าไงนะ? ” ดวงตาหวานเปลี่ยนเป็นขุ่นมัวทันที
“ เอ่อ.....กัน ”
ร่างสูงหน้าซีดเมื่อได้ยินเสียงเย็นเยียบจากร่างบาง
...พลั่ก...!!!
“ โอ๊ย!! ” โตโน่ร้องด้วยความจุกเมื่อกันกระทุ้งเข่ากระแทกมังกรผงาดของเขาเต็มรัก
“ ตกบ่อขี้แล้วยังมีหน้ามาจูบคนอื่นอีก!! อุบาทว์ที่สุด!!!! ” หมัดน้อยๆปะทะเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลาพร้อมด้วยรองเท้าที่ยันเขาอีกครั้ง.....แต่คราวนี้มันยันที่หน้า!! T^T
“ กัน! พี่เจ็บนะ! มันจะมากไปแล้ว!! ” ร่างสูงลุกขึ้นยืน วางท่าโมโหคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างกันมากนัก
“ น้อยไปสิ!! อย่างพี่มันต้องเจอไอ้นี่!!! ”
ร่างบางยกเก้าอี้เหล็กดัดภายในสวนสวยขึ้นเหนือศีรษะ
“
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย กัน! อย่าโยนนะเว้ยยยยยยยยยยย!!! ”
“ ขอให้โชคดีไอ้พี่โน่!!! ” กันขว้างมันมาทางโตโน่เต็มแรง!!!
...โครม!!!...
“ โปรดยืนตรงเพื่อไว้อาลัยให้ นายภาคินเป็นเวลาสามวินาที
” เสียงตะโกนของตั้มดังลงมา
“ กะ...กูเกลียด...พวกมึง..... ”
เสียงกระท่อนกระแท่นขอโตโน่ลอยมาตามลม
เพื่อนๆของเขาจึงหัวเราะออกมา กันเดินเข้าไปใกล้ร่างสูงที่นอนเลือดอาบศีรษะ
แววตาใสส่อความรู้สึกผิดชัดเจน กันพยุงโตโน่ขึ้นมาเบาๆก่อนจะดูแผลใกล้ๆ
“ กันขอโทษนะพี่โน่ ของขึ้นมากไปหน่อย เดี๋ยวกันพาไปทำแผลนะ ”
“ กันต้องดูแลพี่แบบยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยนะ
พี่เจ็บมาก ” ร่างสูงเอนหัวซบลาดไหล่บาง
แกล้งเซไปเซมาไม่เลิก จนกันเริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง
“ ถ้าไม่เลิกเนียน พี่จะตายนะ! ” โตโน่รีบยืนตัวตรงตามเดิมทันที ก่อนจะเดินไปทางห้องพยาบาลพร้อมกัน
.
.
.
....คอยดูเถอะ สักวันต้องเป็นวันของเขา...!!
...ส่วนวันนี้เหรอ?? ไม่คอหักตายก็ดีเท่าไรแล้ว เก้าอี้เลยนะ...!!
...อยากร้องไห้เป็นภาษาสเปน...T^T
END
อัพแล้ววววววววววววววววว
เป็นฟิคที่ยาวจนต้องตัดเป็นสองตอน
ค่อยๆเม้นทั้งสองตอนนะคะ
แล้วอย่าลืมขนม หมอน ผ้าห่ม เตรียมให้พร้อม(หลับ) 5555555555
ฟิคนี้เป็นโปรเจ็คพิเศษค่ะ ยังไงก็ฝากอีก 5 เรื่องด้วยนะคะ ^^
- ขอโทษครับ...พอดีสุดที่รักเป็นยากูซ่า
http://writer.dek-d.com/mairukter23/story/view.php?id=1368005
- Wonder Me
http://writer.dek-d.com/NAPATTO/story/view.php?id=1347381
- ครอบครัวตัวก้อน
http://writer.dek-d.com/36583659/story/view.php?id=1344588
- Wonder Girls
http://writer.dek-d.com/mira-nightingale/story/view.php?id=1328881
- Forever
http://writer.dek-d.com/blood_Y/story/view.php?id=1366307
ความคิดเห็น