(SF: Yaoi The Star) Sassy Love (โน่กัน / อสรพิษ)

ลำดับตอนที่ #7 : 7 PEAKS [NoGun] 3/6

=* 3 *=

                เสียงประตูห้องนอนของโตโน่ถูกเปิดอย่างแรงจนกระแทกผนังพร้อมร่างสูงของหัวหน้าวงที่เดินเข้ามาด้านในพร้อมร่างบางที่ถูกอุ้มพาดบ่า เขาใช้เท้าเตะประตูห้องให้ปิดลงตามเดิมก่อนจะเดินไปทางเตียงนอนจากนั้นจึงโยนร่างบางที่ดิ้นขลุกขลักไม่หยุดลงไปนอนแผ่บนเตียง คนไม่ทันตั้งตัวร้องออกมาด้วยความตกใจแต่เมื่อตั้งสติได้ เขาก็ลุกนั่งประจันหน้ากับพี่ชายซึ่งยืนจ้องเขาเขม็งอยู่ตรงปลายเตียง  

“ กันเจ็บนะพี่โน่!! ” ดวงหน้าหวานงอง้ำไม่พอใจกับการกระทำของคนตรงหน้า

“ เจ็บสิดีจะได้เรียกสติกลับมาบ้าง! ” โตโน่ขึ้นเสียง เขาไม่คิดเลยว่ากันจะมีความคิดบ้าๆแบบนั้นอยู่ในสมอง

“ กันมีสติครบถ้วน! ”

“ ไม่มีคนสติดีที่ไหนไปขอคบกับใครเพื่อกันเขาออกจากคนสองคนที่ตัวเองต้องการให้รักกันหรอก! ”

“ ก็กันจะทำ พี่เกี่ยวอะไรด้วยล่ะ อีกอย่างถ้าคบกับพี่รุจ กันจะได้มีคู่จิ้นบ้างไง จะได้ไม่ต้องโดดเดี่ยวเวลาไปไหนด้วยกันแล้วแฟนคลับไม่ตะโกนเรียกแถมพี่กับริทก็มีโอกาสเป็นแฟนกัน ดังนั้นคบกับพี่รุจมีแต่ได้กับได้ กันไม่เห็นว่ามันจะไม่ดีตรงไหน!? ”

“ กันอยากมีคู่จิ้น? ” โตโน่ถามเสียงเรียบ นัยน์ตาวาววับ แต่กันไม่สังเกตเห็น

“ มะ... ”

“ พี่ว่ากันไม่ต้องมีคู่จิ้นหรอก มีคู่จริงๆไปเลยจะได้เลิกฟุ้งซ่านจับคู่ใครต่อใครสักที!! ”

“ พี่หมายความว่าไง ”

“ หึ...ก็หมายความแบบนี้ไง ” โตโน่กระตุกยิ้ม โถมตัวดันร่างน้อยให้นอนราบไปกับที่นอน ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปใกล้กัน

“ เฮ้ย! พี่จะ....อุ๊บ! อื้อ!! ”

ริมฝีปากสีแดงสดถูกกดทับจากร่างสูงอย่างหนักหน่วง ร่างบางพยายามขัดขืน ร่างตรงหน้าก็ไม่ยอมปล่อย  ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กดูดดื่มความหอมหวานอย่างจาบจ้วง...ความหวานของร่างบางทำให้ร่างสูงไม่อาจหยุดลิ้มลองริมฝีปากนุ่ม การจุมพิตจึงยาวนานออกไปเรื่อยๆ อาการแข็งขืนเริ่มอ่อนลง เสียงครางหวานดังเล็ดลอดออกมาเป็นระยะ เมื่อเจ้าของร่างเริ่มโอนอ่อนไปตามรสสัมผัสวาบหวาม

แต่แล้วแรงขัดขืนน้อยๆก็ทำให้โตโน่ต้องถอนจูบออกมาอย่างเสียดาย เพราะหากขืนจูบต่อ คนในอ้อมกอดคงได้ขาดอากาศหายใจ ลมหายใจหอบถี่กับใบหน้าที่แดงก่ำบ่งบอกถึงความร้อนที่กำลังพวยพุ่งของร่างบาง

“ พะ..พี่...ทำไม...จูบ...? ” กันถามพลางหอบน้อยๆ

“ แค่นี้ก็หมดแรงแล้ว ยังจะคิดไปปล้ำคนอื่นอีกนะไอ้ตัวแสบ ” โตโน่ไม่สนใจจะตอบข้อสงสัยของกัน เขาโน้มไปจูบหน้าผากมนและเลื่อนมากัดปลายจมูกเล็กเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

...คงต้องยอมรับว่าพอได้ลวนลามน้อง เขามักหายหงุดหงิดเป็นปลิดทิ้งทุกที... -.,-

“ พี่มันแรงควายนี่ พี่รุจตัวบางๆแรงน้อยๆ กันชกท้องนิดหน่อยก็หมดแรงต้านแล้ว =^= ”

“ เหรอ!~ ” โตโน่อมยิ้มขำ พูดมานี่ไม่ได้ดูตัวเองเลย ถ้าคนอื่นไม่อ่อนข้อให้ คิดเหรอว่าจะไปกดใครเขาได้ กระชากเบาๆก็ปลิวติดมือซะขนาดนี้  

“ ลองดูไหม? เดี๋ยวทำให้ดู ” กันท้าทาย

“ หยุดความคิดพวกนั้นเลยนะ -*- ถ้ากันไปปล้ำพี่รุจหรือใครหน้าไหนอีก พี่จะปล้ำกันให้ลุกไม่ขึ้นเลย ไม่ปล้ำอย่างเดียวนะ จะถ่ายรูปเก็บไว้ดูด้วย ”

“ ยะ...อย่ามาขู่กันนะ ” แม้ปากจะบอกว่าพี่ชายแค่ขู่ แต่แววตาของโตโน่ก็ทำให้หวั่นใจจริงๆ

“ กันก็รู้ พี่ไม่เคยขู่ ” โตโน่โน้มลงมากระซิบข้างใบหูบางก่อนจะขบเม้มติ่งหูเบาๆ ทำให้กันสะดุ้งเฮือก

“ อย่านะ พอแล้ว ” กันพยายามผลักโตโน่ให้ออกห่างแต่ร่างสูงก็ออกแรงกดมือบางยึดไว้กับที่นอนตามเดิม

“ รับปากมาก่อนว่าจะไม่ทำเรื่องพวกนั้นอีก ” โตโน่พูดลอดไรฟัน

“ เรื่องไหน ”

“ เรื่องที่ไปขอคบและจะปล้ำพี่รุจไง ไม่ใช่แค่พี่รุจคนเดียวนะ ไม่ว่ากับใครก็ห้ามกันไปปล้ำเขาอีก! ”

....แต่ถูกเขาปล้ำนั่นมันก็อีกเรื่องหนึ่ง....

“ พี่ทำให้กันรู้สึกเสียศักดิ์ศรีความเป็นเมะมากนะ -*- ”

“ รับปาก!! ” มันจะหวังอะไรนักหนากับตำแหน่งเมะเนี่ย! ว่างๆจะจับให้นั่งส่องกระจกสัก 24 ชั่วโมงแล้ววิเคราะห์ว่าส่วนไหนในร่างกายที่จะไปเมะคนอื่นเขาได้!!   

“ เออๆ รับปากๆ จะไม่ทำแล้วครับ ทีนี้ก็ปล่อยสักที กันจะไปนอน ”

“ นอนที่นี่แหละ ” โตโน่ยอมปล่อย กันจึงลุกขึ้นมานั่งเหมือนเดิม

“ กันจะนอนกับริท ” เจ้าตัวเล็กของเขาเชิดหน้าขึ้น ไม่บอกก็รู้ว่ากำลังงอน

“ ไม่ต้อง เข้าไปตอนนี้เดี๋ยวก็กวนริทตื่น ”

“ แหมๆ เป็นห่วงเป็นใยกลัวที่รักนอนไม่พอสินะ~ ” รู้หรอกว่าสถานการณ์ไม่เหมาะแก่การชง แต่มันอดไม่ได้นี่นา

“ พี่ว่ากันอ้าขารอพี่เสียบเลยดีกว่า ” โตโน่โผมาจับขอบกางเกงยางยืดของกัน

“ เฮ้ยๆๆ ไม่เอาๆ ไม่เล่นแล้วๆ กันขอโทษ ” กันรีบถดกายถอยหนี

“ ไม่อยากโดนปล้ำก็นอนที่นี่ นอนนิ่งๆ ไม่ต้องชงอะไรทั้งนั้น เข้าใจ?? ”

“ เข้าใจแล้ว...ก็ได้!! ” กันสะบัดเสียงตอบ

                โตโน่ส่ายหัวเบาๆก่อนจะเดินไปปิดไฟ เขาคลานเข่ามานอนบนเตียง ดวงตาคมจับจ้องเจ้าตัวดีที่ยังนั่งค้อนลมค้อนฟ้าไม่หยุดจนสุดท้ายต้องขยับไปดึงร่างบางให้ล้มตัวลงนอนในอ้อมกอดของเขา คราวแรกกันดิ้นดุ๊กดิ๊กไม่ยอมให้กอดแต่เมื่อได้ยินเสียงคำรามต่ำๆในลำคอของโตโน่ เขาก็ยอมหยุดดิ้นและด้วยความเหนื่อยจากการเล่นทั้งวันจึงหลับไปในเวลาไม่นานนัก

“ กว่าจะหมดฤทธิ์นะไอ้ตัวแสบเอ๊ย! ”

                ร่างสูงขยี้ผมร่างบางเบาๆ กันขยับตัวยุกยิกด้วยความรำคาญก่อนจะหลับต่อ ทำให้โตโน่ยิ้มด้วยความเอ็นดูท่าทางน่ารักนั่น เขาฝังจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่ม สูดกลิ่นหอมอ่อนๆเข้าเต็มปอด จากนั้นจึงปิดเปลือกตาลง เขามั่นใจว่าคืนนี้คงหลับฝันดียิ่งกว่าคืนไหนๆ

  *-*-*-* S – E – V – E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*

                วันนี้พวกเขาทั้ง 7 คนไม่มีงาน มินิดรามาถ่ายทำเสร็จเรียบร้อยและตอนนี้กำลังเผยแพร่ทั่วประเทศทั้งเวอร์ชั่นปกติและเวอร์ชั่นพิเศษ ส่วนงานมีตติ้งก็จบลงอย่างสมบูรณ์แบบ จากที่โด่งดังอยู่แล้ว ความดังของพวกเขามันเพิ่มขึ้นอีกซึ่งเป็นผลพวงมาจากคู่จิ้นฟินเวอร์ที่กันขยันชงนี่แหละ ยิ่งกระแสตอบรับดี บริษัทก็กระพือข่าวมากขึ้น เรียกเรตติ้งจากคู่จิ้นมากขึ้นโดยให้กันเป็นตัวชง ชงทุกงานตั้งแต่บนเวทีจนถึงโลกออนไลน์เลยทีเดียว -_-

“ โห พี่กัน! มันจะเร็วไปไหมพี่ งานเพิ่งจบไปเมื่อคืน เช้านี้คู่ผมเด่นหราในกระทู้บ้านคู่แล้วเนี่ย! ” ตั้มโวยวายออกมา ตอนนี้พวกเขารวมตัวอยู่ในห้องนั่งเล่นกันหมดเพื่อเช็คกระแสตัวเอง  

“ มันเป็นงานตั้ม บอสสั่งมาเราก็ต้องทำสิ ถ้าไม่อยากให้จับจิ้นก็อยู่ห่างๆและไม่ต้องมองตากันสิ ” กันโต้ตอบกลับมาโดยไม่ได้มองน้องร่วมวง เพราะใจจดจ่ออยู่กับโน้ตบุ๊คตรงหน้าตัวเอง

“ อ้าวพี่ คนมันทำงานด้วยกัน ไม่ให้มองตากันได้ยังไง จะให้มองหลุมพี่ตั้มก็ไม่ใช่ ” กั้งท้วงขึ้น

“ กั้ง! หลุมของพี่นี่มรดกโลกเลยนะ เป็นสิ่งมหัศจรรย์ ใครมองเป็นต้องตกหลุมรักบอกเลย~ ” ตั้มโต้กลับ

“ งั้นกั้งก็มองหลุมตั้มบ่อยๆนะ แฟนคลับจะได้สมหวังที่กั้งตั้มรักกัน ฮ่าๆ ” กันหัวเราะชอบใจ

“ พี่กัน พี่ไปเรียนตัดต่อภาพมาจากไหน ” จู่ๆเสียงแกงส้มก็แทรกมา  

“ ในเว็บนี่แหละ ทำไมเหรอ ” กันหันไปมองน้องชายที่นั่งเล่นไอแพดพร้อมถามด้วยความสงสัย

“ ผมจำได้ว่ารูปนี้ผมกับพี่ฮั่นแค่กระซิบกันห่างๆนะ แต่ทำไมมันกลายเป็นพี่ฮั่นจูบหูผมแบบนี้ล่ะ!! ยังมีปากชน โอบกอด ขี่หลัง แต่ละรูปนี่แบบแทบจะกินกันแล้วเนี่ย แถมยังลงในเว็บของบริษัทอีกด้วย  ” แกงส้มโชว์ไอแพดให้ทุกคนในวงดู

“ อ่า.... ”

“ ไม่ต้องแก้ตัวว่าไม่ได้ทำนะ พี่จำเครดิตกันได้ ” ฮั่นรีบดักทาง

“ โธ่ บอกแล้วไงว่ามันเป็นงาน จะโวยวายก็ไปโวยวายกับพี่บี้สิ รายนั้นเขาสั่งมา พี่ก็ต้องทำตาม ”

“ อ๋อเหรอ แล้วอันนี้ล่ะกัน พี่บี้สั่งอีกไหม? ” ริทยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้กันดู มันเป็นภาพที่โตโน่ยืนคุยกับเขา มันไม่มีอะไรให้ฟินหรอก แต่รูปต่อมานี่สิ มันกลายเป็นยืนจูบกันไปแล้ว!

“ อันนี้ไม่ใช่คู่จิ้นหรอก แต่เป็นคู่จริง ฮ่าๆๆๆ ” คราวนี้หัวเราะร่วนด้วยความชอบใจ

“ กัน -_- ”

“ เอาน่า จะเครียดกันไปทำไม กันว่าสนุกดีออก โดยเฉพาะเวลาอ่านคอมเม้นของแฟนคลับ ยิ่งสนุก ”

“ ลองดูบ้างไหม เอาโน้ตบุ๊คมาเลย ริทจะสร้างกระแสบ้าง ” ริทถลาไปแย่งโน้ตบุ๊คกับกัน

“ ไม่เอา ไม่ให้ ริทอย่าแย่ง เดี๋ยวโน้ตบุ๊คหล่นริท~ ” กันยกอุปกรณ์หากินหลบเป็นพัลวัน

“ ริทๆ ไอ้ด่านนี้มันเล่นยังไง พี่เล่นไม่ผ่านสักที ” แล้วเสียงของโตโน่ก็หยุดเสียงถกเถียงของกันกับริทลงได้

“ ไหนๆ โห....ด่านนี้อีกแล้ว สอนเท่าไรก็ไม่จำนะพี่เนี่ย ” ริทแย่งโทรศัพท์มาจากโตโน่และสอนวิธีเล่น

“ พี่รู้ไงว่าริทต้องสอนแน่ๆเลยไม่รู้จะจำทำไม ให้ริทเล่นแทนดีกว่าเยอะ ” โตโน่ยิ้มหยอกเย้าพลางมองน้องชายเคลียร์เกมให้ด้วยสายตาเอ็นดู

“ งั้นวันหลังไม่ต้องเล่นเกมในมือถือหรอก ไปเล่นตีกบ ดีดลูกแก้ว หมุนลูกข่าง ตีกลองป๋องแป๋ง ตบแปะ หมากเก็บ ดีดมะกอก ”

“ มันก็เกินไปไหม? ” มือหนาขยี้ผมน้องจนฟูฟ่อง

“ โว้ย พี่โน่!! ผมยุ่งหมดแล้วเห็นไหม ปกติก็ยุ่งแล้วยังจะทำให้ยุ่งกว่าเดิมอีก ” ริทโวยวายง้องแง้ง    

“ พวกพี่เลิกเล่นเถอะ เดี๋ยวคนแถวนี้หัวใจวายเพราะฟินมากไป ” แกงส้มทักขึ้นพลางเดินไปแยกโตโน่กับริทออกจากกัน

“ หือ? ใครฟิน? ” โตโน่ถามด้วยความสงสัย

“ นู่นไง!! ” ฮั่นชี้นิ้วให้โตโน่กับริทดู

“ อะไร เล่นต่อสิ กันไม่ได้ทำอะไรนะ ไม่มีอะไรทั้งนั้น แค่ดูเฉยๆ พวกพี่เล่นต่อได้เลย ” คนถูกพาดพิงรีบบอก แต่แก้มแดงๆนั่นไม่อาจรอดพ้นสายตาโตโน่ไปได้

....ให้ตายเถอะ ฟินจนหน้าแดงขนาดนั้นยังจะบอกว่าไม่มีอะไร.... -*-

“ เอาโน้ตบุ๊คมาให้พี่ ” โตโน่ลุกจากโซฟาตรงไปหากันที่นั่งเล่นอยู่บนพื้น

“ ไม่ให้ ” กันลุกพรวด เตรียมจะหนีเข้าห้อง แต่ไม่ทันร่างสูงที่กระโจนไม่กี่ก้าวก็เข้าถึงตัว

“ จะให้ดีๆหรืออยากเจ็บสะโพกก่อน ” โตโน่ถามพร้อมกับยื้อยุดโน้ตบุ๊คกับกัน

“ หา?? หมายความว่ายังไง ” กันทำหน้างง

“ สายวายจอมฟินขนาดนี้ แน่ใจเหรอว่าไม่รู้ ตกลงจะให้ไหม ” โตโน่ถามพลางยกยิ้มเยือกเย็นน่าขนลุก

“ เออๆ เอาไปเลย ” กันรีบยกเครื่องมือหากินให้พี่ชาย ไม่ใช่ว่ากลัวโดนปล้ำหรอก เพราะรู้ว่าแค่ขู่(?) แต่ไอ้ที่ห่วงก็คือหัวใจของเขานี่แหละ หลายวันมานี้มันเต้นผิดจังหวะทุกครั้งที่เข้าใกล้พี่ใหญ่เรื่อยเลย

“ พี่โน่ ผมว่าไม่ทันแล้วล่ะ ” กั้งเอ่ยขึ้นขัดจังหวะ

“ อะไร ” ริทถามน้องเล็กของวง

“ นี่ไง ” กั้งโชว์หน้าจอโทรศัพท์ของตนเองให้พี่ๆดู มันเป็นรูปที่โตโน่กับริทหยอกล้อกันเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วนั่นเอง!

“ กัน!!! ทำแบบนี้ตอนไหนห๊ะ!!?? ” ริทขึ้นเสียงใส่เพื่อนตัวดี เวลาไม่ถึงสิบห้านาที มันสามารถถ่ายรูปและอัพโหลดเผยแพร่ในเว็บไซด์ได้แล้ว ยอมใจในความติ่งมันเลย! T^T

“ อ่า....ขำๆนะริท ” กันยิ้มเจื่อนๆ กลัวเพื่อนโกรธ

“ แต่พี่ไม่ขำ มาให้ทำโทษเลยเจ้าตัวแสบ!! ” โตโน่ตวัดร่างของกันขึ้นอุ้มก่อนจะเดินตรงไปทางบันไดเพื่อไปยังห้องนอนบนชั้นสองทันที

“ เฮ้ย!!! ปล่อยนะพี่โน่!!!! ไม่เอา!! ช่วยด้วย!!!!! ” กันร้องขอความช่วยเหลือ.......................

....................................แต่ว่า

“ ทำไมแก้เกมให้พี่โน่ไม่ได้สักทีนะ ” ริทเกาหัวงงๆ

“ ไลน์เต้นแบบนี้ก็เท่ห์ไม่เบานะเนี่ย พรุ่งนี้ต้องลองสักหน่อย ” ฮั่นวิจารณ์ท่าเต้นในทีวี

“ ซาวน์ดนตรีหนักใช่ได้เลยนะพี่ ถ้าเอามาประยุกต์กับเพลงของเราคงดีเหมือนกัน ” แกงส้มออกความเห็น

“ มีร้านอาหารญี่ปุ่นเปิดใหม่แถวทองหล่อ น่าไปลองแฮะ ว่างๆชวนเพื่อนไปด้วยกันดีกว่า ” กั้งกดถูกใจภาพในไอจีต่อไปเรื่อยๆ

“ โห...รายการประกวดอันนี้ มีคนเต้นท่าจิ้งจกถูกรถเหยียบของพี่ด้วยกั้ง ดูสิๆ ” ตั้มชวนกั้งดูรายการประกวดร้องเพลงรายการหนึ่งอย่างเพลิดเพลิน

....................พวกเขาไม่ได้สนใจกันเลย................. -_-

   *-*-*-* S – E – V – E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*

ชีวิตในแต่ละวันของพวกเขายังคงดำเนินต่อไปด้วยความวุ่นวาย ตารางงานแน่นจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน การเดินทางไปกลับตามจังหวะต่างๆรวมถึงต่างประเทศ ทำให้รู้สึกอ่อนเพลียไม่น้อย กันยังคงสนุกสนานไปกับการตามแอบถ่ายรูปคู่โน่ริทเท่าที่สามารถหาได้ พอตกกลางคืนก็รีบโพสต์ลงเว็บไซด์ทันทีโดยไม่สนใจว่าจะต้องนอนดึกดื่นเพียงใด แล้วไม่นานตัวยุ่งก็แพ้ให้อากาศที่เปลี่ยนแปลงบ่อย

“ 38.7 อืม........สูงเอาเรื่องเหมือนกัน งั้นวันนี้พักผ่อนอยู่บ้านนี่แหละ เดี๋ยวไข้สูงกว่านี้จะลำบากได้ ” รุจเอ่ยขึ้นหลังจากดูปรอทวัดไข้ของกัน

“ เป็นไง ชอบอดหลับอดนอนดีนัก อากาศก็เปลี่ยน ไม่รู้จักดูแลตัวเอง ไข้หามเลยเห็นไหมล่ะ ” ริทได้ทีกัดเพื่อนที่นอนมองค้อนเขาอยู่บนเตียง

“ กันทำเพื่อส่วนรวมนะ ริทควรขอบคุณกันถึงจะถูก ”

“ แล้วพี่ขอให้เราตามถ่ายรูปคู่หรือไงห๊ะ ” ฮั่นพูดพลางหยิกแก้มนิ่มด้วยความหมั่นไส้

“ เจ็บนะ~ ”

“ แค่แฟนคลับ ปาปารัซซี่ สต๊าฟ มันก็พอแล้วพี่กัน ไม่ต้องมาตามถ่ายหรอก ” แกงส้มส่ายศีรษะอย่างเหนื่อยอ่อนกับคนบนเตียงที่ห้ามเท่าไรก็ไม่เคยฟัง

“ เอาล่ะๆ เลิกคุยกันได้แล้ว เดี๋ยวพี่ต้องเข้าไปคุยเรื่องงานที่บริษัทสักหน่อย พวกนายก็ไปทำงานของตัวเองได้แล้ว สายมาก เขาจะว่าเอา ” รุจรีบปรามและดันหลังสมาชิกที่เหลือออกจากห้อง

“ พี่! ผมอยู่เป็นเพื่อนกันแล้วกัน ไม่อยากทิ้งน้องไว้คนเดียว งานวันนี้ไปกันห้าคน ผมว่าไม่มีปัญหาหรอก เรามีเหตุผล คนจัดงานน่าจะเข้าใจ ” โตโน่เอ่ยออกมา หลังจากประตูห้องนอนของกันปิดสนิท

“ หืม??? จะดีเหรอ พี่ว่ากันน่าจะอยู่ได้นะ ”

“ แต่ผมเป็นห่วง ” โตโน่ก้มหน้าลงต่ำ ราวกับกำลังกังวลใจอยู่จริงๆ

“ ให้พี่โน่อยู่เป็นเพื่อนพี่กันเถอะครับ พวกเราทำงานเองได้ สบายมาก ” กั้งกล่าวสนับสนุน

“ ไม่ดะ...อุ๊บ! ” ตั้มกำลังจะค้านแต่ถูกริทปิดปากเสียก่อน

“ เงียบนะตั้ม ถ้านายพูดอะไรออกมา พี่เชือดนายแน่ ”

ริทกระซิบเสียงเย็นชาข้างใบหูของอีกฝ่าย ก่อนจะปล่อยให้ตั้มเป็นอิสระ แน่นอนว่าตั้มไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่มองโตโน่เขม็ง แล้วยิ่งเจ็บใจที่รุจดันยอมอนุญาต  ร่างสูงแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ทั้งที่ยังคงก้มหน้า ตั้มที่เผลอเห็นจึงหมั่นไส้เล็กน้อย เขาเดินลงส้นเท้าตามพวกริทออกจากห้องไปด้วยความหงุดหงิดที่เขาไม่ได้เป็นคนเฝ้าไข้พี่ชายตัวแสบ  

“ โชคดีนะพวกนาย ตั้งใจทำงานล่ะ ” 

โตโน่ตะโกนไล่หลังพร้อมกับปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา ร่างสูงตักโจ๊กที่ริททำไว้ให้กันใส่ชาม พร้อมหยิบน้ำกับยา เดินกลับเข้ามาในห้องนอนของน้องชายอีกครั้ง กันนั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสือนิยายในมืออย่างใจจดใจจ่อ เพียงมองหน้าปก โตโน่ก็รู้ได้ทันทีว่าไม่พ้นแฟนฟิคของเขาอีกตามเคย

...ให้มันได้อย่างนี้สิ ไม่สบายแท้ๆ ยังจะลุกขึ้นมาอ่าน... 

“ ทานโจ๊กหน่อยนะกัน จะได้ทานยา ” ร่างสูงหยิบโต๊ะเล็กมาตั้งบนเตียงและวางถาดโจ๊กเอาไว้   

“ อ้าว พี่ไม่ได้ไปทำงานเหรอ ”

“ เปล่าหรอก ให้พี่ป้อนไหม ” โตโน่ถาม เมื่อเห็นกันพยายามตักโจ๊กใส่ปากโดยที่ไม่ละจากหนังสือในมือ

“ ไม่เป็นไรฮะ ” กันยิ้มกว้างและส่ายหน้าจนผมปลิว

“ ให้พี่ป้อนดีกว่า นายจะได้อ่านหนังสือสะดวกขึ้นไง ”

“ ..... ” กันมองโตโน่ด้วยความแปลกใจ เพราะปกติพี่ชายคนนี้แทบไม่ยอมทำอะไรให้เขาง่ายๆ โดยปราศจากข้อแลกเปลี่ยน

“ ให้พี่ป้อนนะ ตกลงไหม ”

“ พี่อยากได้อะไรเป็นสิ่งแลกเปลี่ยนเหรอ ”

“ ไม่มีหรอกน่า พี่อยากดูแลนายบ้าง ปกติพี่ไม่เคยทำหน้าที่ที่ดีเลยนี่นา ”

“ ก็ได้ครับ ” กันยอม หลังจากชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ใช่อะไรหรอก การทำโทษคราวก่อนยังติดอยู่ในสมอง เขาถูกจูบมาราธอนจนเก็บไปฝันเลยทีเดียว

กันเอนกายพิงหัวเตียงโดยอ้าปากรับโจ๊กอุ่นๆทีละคำ ดวงตาหวานจับจ้องที่ตัวหนังสือ ทำให้ไม่ได้สังเกตว่าสายตาคมที่มองมานั้นมีสิ่งใดแอบแฝงเอาไว้ หลังจากทานโจ๊กและยาจนหมด โตโน่ก็นำชามไปล้าง จากนั้นจึงเดินกลับมานั่งข้างกันบนเตียงอีกครั้ง

“ ชอบอ่านนักหรือไง โน่ริทเนี่ย ”

 “ อือ พี่อ่านไหม สนุกนะ ”

“ ไม่ล่ะ ”

“ ทำไมล่ะ อีกหน่อยพี่กับริทก็ต้องลงเอยกัน อ่านไว้ก่อนเป็นการศึกษาก็ได้นี่นา ” กันลืมตัวเผลอชง

“ กันอยากเสร็จกี่รอบดี ” โตโน่ถามเสียงเรียบ

“ กันล้อเล่น แหะๆ ”

“ นี่กัน ไม่คิดจะชอบคู่อื่นบ้างหรือไง ทำไมถึงชอบโน่ริทนักล่ะ ”

“ ไม่รู้สิ อาจจะเป็นเพราะกันรู้สึกว่าพวกพี่เหมาะสมกันก็ได้ คนหนึ่งหล่อ คนหนึ่งสวย ดูดีทั้งคู่เลย~ ”

“ แต่พี่ชอบคนน่ารักมากกว่าคนสวย ”

“ พี่จะโน่แกงเหรอ ระวังพี่ฮั่นต่อยคว่ำนะ รายนั้นกล้ามใหญ่มาก -*- ” 

“ ลองนึกถึงคู่อื่นมั่งสิ -*- ”

“ โน่ตั้ม พี่จะทำตัวเป็นคุณชายแบบกั้งได้เหรอ ไม่น่าจะทำได้นะ น่าจะได้แค่กุ้ยคุ้ยเขี่ย ”

“ ไม่ใช่! ”

“ อืม...งั้นก็....ห๊ะ....โน่ฮั่นเหรอ!!!!...........โอ้....ถึงพี่จะหล่อเหลาแค่ไหน พี่ฮั่นคงไม่ยอมโดนพี่กดง่ายๆหรอก ฝันไปเถอะ นอกจากพี่จะเสียประตูให้พี่ฮั่นแทน ”

“ พี่มีสติครบถ้วนกัน ไม่คิดมีเสียประตูให้หมอนั่นหรอก ”

“ งั้นก็โน่กั้ง พอได้อยู่นะ แต่พี่ต้องทำตัวดีๆ กั้งไม่ชอบกุ้ยหรอก ”

“ ไม่ใช่ พี่ไม่ได้ชอบกั้ง T^T ”

“ อืม......กันนึกไม่ออกแล้ว โน่ริทนี่แหละ เหมาะสมที่สุดแล้ว ไม่มีคู่ไหนเหลือหรือว่าเหมาะสมกว่านี้อีกแล้ว ”

...โน่กันง๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  นายลืมอีกคู่นะกันนนนนนนน T^T...  

“ แต่คู่ที่เหมาะสม มันไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นอย่างนั้นเสมอไปนะกัน ”

“ ..... ” กันเหลือบมองโตโน่ด้วยสายตาที่ขอคำอธิบายเพิ่มเติม

“ ถึงจะเหมาะสม แต่ถ้าไม่ได้รักกัน สุดท้ายมันก็ไปไม่รอดหรอก ”

“ งั้นพี่ก็รักกันซะสิ ”

“ แค่แฟนคลับคอยเชียร์ก็มากพอแล้ว นายไม่ต้องมาเป็นแม่สื่อหรอก --^^”

“ ใจร้าย กันไม่ใช่แม่สื่อนะ เป็นพ่อสื่อต่างหาก T_T ”

โตโน่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยหน่ายกับความคิดของคนตรงหน้า ก่อนจะลุกไปหยิบโน้ตบุ๊คของตัวเองมานั่งเล่นที่ห้องของกัน กันทำปากเบะที่หัวหน้าวงไม่สนใจข้อเสนอของเขา จากนั้นจึงกลับไปให้ความสนใจนิยายในมืออีกครั้ง แต่อ่านได้ไม่นาน กันก็เริ่มโวยวาย

“ นิยายบ้า ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยล่ะ! ถ้าในชีวิตจริงพี่เลิกกับริท กันจะโกรธจริงๆด้วย! ” กันหันขวับมาคาดโทษหัวหน้าวงที่นั่งหน้าเหวอไปครู่หนึ่ง

“ พี่ไม่ได้คบกับริท แล้วจะเลิกกันได้ยังไง แล้วนิยายมันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น นายอย่าเอามาปนกับชีวิตจริงได้ไหม ช่วยแยกแยะระหว่างความจริงกับการแสดงให้ออกหน่อยเถอะ พี่ขอร้อง ”

“ กันก็แยกออกนี่ แค่อยากให้พวกพี่เป็นแฟนกันจริงๆ มันผิดหรือไง ”

“ ผิดตรงที่เราไม่สนใจความรู้สึกที่แท้จริงของพวกพี่ไงล่ะ อีกอย่างคงไม่มีคนแยกแยะความคิดออกที่ไหนเขาพยายามจับพี่ไปปล้ำริทหรอก ส่งเสริมจังเลยนะ ให้อยู่กันสองต่อสองเนี่ย ”   

นึกแล้วก็ชักหงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อยที่กันพยายามจับคู่ให้เขากับริทเหลือเกิน โดยเฉพาะมอมเหล้าเขากับริทแล้วผลักให้ไปนอนบนเตียงเดียวกันเนี่ย ร้ายกาจที่สุดแล้ว แถมไม่ได้ทำคนเดียวด้วยนะ ทำกันเป็นขบวนการกับตั้มและกั้ง แต่สองคนนั้นมันแค่นึกสนุก อยากแกล้งเขากับริท แต่กันนี่สิ เอาจริงเอาจังจนเขาชักหวั่นใจว่าหากเผลอเมื่อไร เขาจะถูกวางยาให้ปล้ำริทเข้าจริงๆสักวัน -*-  

“ แล้วพี่ไม่ชอบหรือไง ไม่ชอบสักนิดเลยเหรอ ” กันถาม ดวงตาคู่สวยมองโตโน่อย่างจับผิด

“ กัน ถ้าคนที่นายแอบรักบอกให้นายไปรักคนอื่น นายจะรู้สึกยังไง ชอบหรือเปล่า ” โตโน่ไม่ตอบแต่ถามกลับไป นั่นทำให้กันนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบออกมาโดยไม่ทันได้คิดอะไรกับประโยคของร่างสูง

“ ใครมันจะไปชอบล่ะ กันคงเสียใจมากเลย ถ้าเขาไม่รักแล้วยังผลักไสให้ไปรักคนอื่น ”

“ มันก็เหมือนกันนั่นแหละ ”

“ พี่มีคนที่แอบรักอยู่อย่างนั้นเหรอ ไม่ใช่ริทหรอกเหรอ ”

“ นายไม่รู้หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าพี่รักใครกันแน่...กัน ”

“ ..... ”

“ ดูไม่ออกเลยเหรอว่าพี่ปฏิบัติกับใครแตกต่างไปจากคนอื่น”

“ ..... ”

“ นาย...ไม่รู้อะไรสักนิดเลยเหรอ...กัน ” โตโน่ถามด้วยสายตาสื่อความในใจทั้งหมดที่มี

“ ….. ”

“ ..... ”

“ ผมชอบโน่ริท ”

....คำตอบสั้นๆเพียงประโยคเดียว แต่ทำให้คนฟังจุกไปทั้งใจ....

========== To Be Continue ==========

อัพแล้ววววววว เหนื่อยเลย

จู่ๆสมองก็ไม่แล่นเพราะถูกคนขัดจังหวะ

กว่าจะเข็นมาได้นี่งานหนักมาก T^T

ตอนเย็นๆใครมีบัตรก็ไปให้กำลังใจ 7 มรดกประเทศไทยได้นะคะ 5555

ส่วนใครที่ยังไม่มีบัตรก็รีบจองแล้วมาฟินกันเถอะ

งานนี้สังหรณ์ว่าเรามีโอกาสได้ฟินกันบ้างแหละ อิอิ