คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 7 PEAKS [NoGun] 2/6
7 PEAKS
=* 2 *=
ณ
โรงแรมสุดหรูใจกลางเมืองกรุง เสียงลิฟต์ดังเป็นสัญญาณให้รู้ว่าถึงที่หมายแล้ว
เมื่อประตูเหล็กเปิดออก ร่างเพรียวจึงเดินนำคนตัวเล็กกว่ามาหยุดอยู่หน้าห้องพักห้องหนึ่ง
รูดคีย์การ์ดที่ได้รับมาจากพนักงานต้อนรับและพาร่างเล็กเข้าไปในห้อง
ทันทีที่ไฟสาดแสงสว่างไสว
ร่างเล็กก็อุทานด้วยความตื่นตะลึงกับความโอ่อ่าและมีระดับ
“ กันรู้จักที่แบบนี้ด้วยเหรอ!! ”
ร่างเล็กหันมาถามคนพามาซึ่งบัดนี้กำลังถอดเสื้อตัวนอกออกจากร่างกายและนำไปวางพาดบนโซฟากำมะหยี่สีน้ำทะเล
“ รู้จักสิ
กันจองห้องนี้เพื่อมอบของขวัญพิเศษให้ริทเลยนะ ”
ร่างสูงกว่ายกยิ้มมุมปากก่อนจะสืบเท้าเข้าใกล้เพื่อนรัก...ที่เขารักเกินเพื่อน
“ ของขวัญ? เนื่องในโอกาสอะไร ”
ร่างเล็กเอียงคอมองอย่างสงสัย ภาพที่เห็นปลุกเร้าแรงปรารถนาของใครอีกคนให้พุ่งขึ้นช้าๆ
“
โอกาสที่ริทกับไอ้...เอ่อ...พี่โน่กำลังจะหมั้นกันไง ”
“ อ๋อ ขอบใจนะกัน ”
ริทยิ้มเขินๆเมื่อกันเอ่ยถึงพิธีหมั้นระหว่างตนเองกับคนรัก
“ ไม่เป็นไร กันทำเพื่อริทได้เสมอ
” กันยิ้ม
เขาชี้ชวนริทดูวิวไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งเห็นว่าได้เวลาเหมาะ
ร่างเพรียวเดินไปยังส่วนครัว เขาหยิบแก้วคริสตัลมารินน้ำส้มที่เตรียมไว้ลงไป
ดวงตาเหลือบมองเพื่อนตัวเล็กก็เห็นว่ายังสำรวจห้องอยู่ไม่ได้สนใจเขานัก
กันแสยะยิ้มและหยิบซองยาในกระเป๋ากางเกงออก
เขาหยอดมันลงไปในแก้วพลางคนจนผงยาละลายเป็นเนื้อเดียวกับน้ำส้ม จากนั้นเขาจึงถือแก้วน้ำส้มเดินมาหาริทและยื่นมันให้เพื่อน
“ ดื่มน้ำหน่อยสิริท
เมื่อกี้ร้องเพลงมาตลอดทาง คอแห้งแย่แล้ว ”
“ ขอบใจนะกัน ”
ริทรับมาและดื่มโดยไม่คิดอะไร เขาไม่เอะใจเลยว่าน้ำส้มมีรสชาติผิดไปจากที่ควรเป็น
“ เลิกขอบใจเสียทีเถอะ ริทก็รู้ว่ากันรักริทมากแค่ไหน
เรื่องนี้มันเล็กน้อยมาก ”
“ อ่า....งั้นเหรอ ”
ริทรู้สึกเขินสายตาที่มองมาแปลกๆ
“ ริท...กันมีเรื่อง... ”
♪ มันถูกกำหนดไว้แล้วให้เรามาพบกัน ให้เธอกับฉันได้รักกันอย่างนี้ ♪
“ แป๊บนะกัน ”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้ร่างเล็กหันไปสนใจโทรศัพท์
เขาหยิบมันออกมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเป็นเบอร์ของกั้ง น้องรักคนหนึ่งของเขา
ริทเดินเลี่ยงไปคุยโทรศัพท์อีกมุมหนึ่งของห้องโดยมีกันมองตามไม่วางตา
คราวแรกใบหน้าหวานยังร่าเริงแต่หลังจากนั้นไม่นานก็แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด
ดวงตาสวยที่มองมายังร่างเพรียวเป็นระยะทำให้กันรับรู้ถึงความผิดปกติ
เขาเดินเข้าใกล้ริทแต่ร่างเล็กก็ถอยห่างพลางคุยโทรศัพท์ไปด้วย
แววตาสั่นระริกของริททำให้เขาพอจะเดาได้ว่าร่างเล็กกำลังหวาดกลัว
“ เกิดอะไรขึ้นริท
ทำไมท่าทางนายแปลกๆ ” กันถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ มะ...ไม่มีอะไร
ก...กัน...ริทต้องกลับก่อนนะ มีธุระด่วน ”
ริทหมุนตัวกลับพร้อมกับวิ่งไปที่ประตูห้องอย่างรวดเร็ว แต่ยังช้ากว่าคนที่สูงกว่า
“ จะรีบไปไหนริท ธุระอะไร
เดี๋ยวกันไปส่งนะ ” กันวิ่งมาดักทางเขาได้ทัน
“ มะ...ไม่เป็นไร
ริท...ริทไปเองได้ ”
“ อย่าดื้อเลยน่า เมื่อกี้...ใครโทรมา
”
“ กะ...กั้ง ” ริทตอบเสียงสั่น
แววตาของกันต่างไปจากเดิมจนเขาเริ่มขวัญเสียมากขึ้น
“ กั้ง? กำลังเที่ยวอยู่กับตั้มไม่ใช่เหรอ
อยู่กับแฟนยังจะโทรหาคนอื่นอีก ใช้ไม่ได้เลยเนอะ แล้ว...กั้งคุยอะไรกับริทเหรอ ”
“ เอ่อ...กะ...กั้งบอกว่าแกงทำเครื่องชงกาแฟเสีย
ล...แล้ว...แกงติดต่อริทไม่ได้ หมอนั่นเลยให้กั้งโทรตาม...กะ...กัน
ให้ริทกลับบ้านก่อนนะ ”
“ ริทไม่ใช่ช่างสักหน่อย
ไปแล้วก็ช่วยไม่ได้หรอก เราหากิจกรรมสนุกๆทำกันสองคนดีกว่าน่า ” นิ้วเรียวเอื้อมไปลูบแขนเพื่อนทำให้ริทรู้สึกแปลกๆ
“ มะ...ไม่เอา...กัน...กันให้ริทกลับบ้านนะ
ริทขอร้อง ให้ริทกลับบ้าน ” จู่ๆน้ำตาของร่างเล็กก็ไหลริน เขากลัวมากจริงๆ
ในหัวสมองเริ่มมึนงงและหัวใจเริ่มเต้นถี่ เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังเปลี่ยนไป
“ ไม่เอา อย่าร้องไห้สิ
บอกกันมาก่อนว่าริทได้ยินอะไรมา ถ้าไม่บอก กันก็ไม่ให้กลับ ห้ามโกหก เพราะริทโกหกไม่เก่งเลย
” กันดึงริทมาใกล้แต่ริทก็ถอยหนีจนแผ่นหลังชนกำแพงห้อง
สองแขนของกันยกมากั้นไว้ไม่ให้ร่างเล็กหลบหนี
“
กะ...กั้ง...กั้งบอกว่า...หะ...ให้ริทหนี...กันจะทำร้ายริท...จะปล้ำริทเหมือน...เหมือนที่ทำกับ...แกง...แล้วก็...ตั้ม
ตะ...แต่ริทไม่เชื่อหรอก กันจะไม่ทำริทใช่ไหม ” ริทถามทั้งที่รู้คำตอบดีว่ายาก
ทั้งแววตาของกันที่เย็นชาและท่าทีคุกคามรวมไปถึงอาการแปลกๆที่เขากำลังเผชิญ
“ หึ หมอนั่นบอกแบบนั้นเหรอ แหม
รู้อย่างนี้กันน่าจะกำจัดมันตั้งแต่ต้น ไม่ควรปล่อยให้มันรอดมาได้เลยจริงๆ
คิดว่าไปเที่ยวกับแฟนแล้วจะเลิกขวางซะอีก สุดท้ายก็โทรมาจนได้ ” กันกระตุกยิ้ม
น้ำเสียงที่เอ่ยถึงกั้งเต็มไปด้วยความชิงชัง
“ กะ..กัน ”
“ ในเมื่อรู้แบบนี้แล้ว
กันก็ไม่ต้องหว่านล้อมแล้วล่ะนะ ”
“ ยะ...อย่า... ” ริทพยายามจะหนี
“ เป็นของกันเถอะริท!! ริทต้องเป็นของกันคนเดียว!!! อ้อ...แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะ
กันเรียกให้ไอ้โตโน่มานี่แล้วล่ะ
รับรองว่ามันจะได้เห็นบทรักร้อนแรงระหว่างเราเต็มตาแน่!! ”
“ ไม่นะ!!! ”
ร่างเล็กถูกกระชากลากถูมายังห้องนอน
กันเหวี่ยงริทลงบนเตียงก่อนจะตามไปขึ้นคร่อม
ยึดข้อมือเล็กไว้เหนือศีรษะด้วยมือข้างเดียวจากนั้นจึงซุกไซ้ไปตามลำคอขาว
ริทดิ้นพล่านไปมาแต่ไม่นานเรี่ยวแรงก็เริ่มจางหาย
ความปั่นป่วนร้อนรุ่มแล่นพล่านทั่วร่างกาย ยิ่งกันสัมผัสมากเท่าไร
เสียงครางน่าอายก็ดังขึ้นอย่างไม่อาจควบคุมได้
จากที่เคยดิ้นรนหลบหลีกกลายเป็นเต็มใจให้เพื่อนรักเสพสุขกับเรือนร่างของเขาได้เต็มที่
กันยกยิ้มสมใจกับปฏิกิริยาของริท
เขาสุขสมกับความหอมหวานของร่างตรงหน้าโดยไม่ได้สนใจว่าบัดนี้ใครมายืนอยู่กลางห้อง
ร่างสูงมองสภาพของคนที่รักด้วยสายตาตกตะลึง
เขาเข้าห้องนี้มาได้ด้วยคีย์การ์ดที่ทางโรงแรมมอบให้ตามคำสั่งของกัน
เขาไม่คิดว่าจะเจอคนรักในสภาพเช่นนี้
“ ริท...!!! ”
“ พะ...พี่โน่...ช่วย.... ”
ริทพยายามร้องเรียกให้ช่วย แม้จะถูกวางยาก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง
แต่เขาก็ไม่อาจควบคุมตัวเองได้ เพราะกันถอนใบหน้าออก
เขากลับเป็นฝ่ายตามไปซุกไซ้ซอกคอของกันเสียเอง
“ หยุดนะ!!! ” ร่างสูงคำรามลั่น
“ หึ... ” กันยกยิ้มและหันไปมอบจุมพิตร้อนแรงให้คนตัวเล็ก
“ สารเลว!!! ”
โตโน่กระโจนพรวดไปยังเตียงกว้าง
เขาผลักร่างของริทออกจากกันจนเสียหลักล้มลงไปนอนบนเตียง
ดวงตาวาวโรจน์มองริทสลับกับกันก่อนจะกระชากคอเสื้อกันเข้ามาใกล้
หากแต่ความโกรธของเขาไม่ได้สร้างความหวาดกลัวให้กันเลย
ตรงกันข้ามร่างเพรียวกลับส่งสายตาเยาะเย้ยจนเขาสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง
ร่างสูงเงื้อหมัดขึ้นก่อนจะปล่อยไปยังร่างตรงหน้า
“ เอ๊ะ...อุ๊บ!! OxO!!! ”
.
.
.
“ เทค!!! ”
เสียงตะโกนผ่านโทรโข่งดังขึ้นพร้อมๆกับที่ดึงสติที่แตกกระเจิงของกันให้กลับมา
ร่างบอบบางผลักร่างหนาของพี่ชายออกเต็มแรง มือเรียวยกขึ้นปิดริมฝีปาก
ดวงตากลมโตมองพี่ชายด้วยความไม่เข้าใจและงุนงง
เขาตกใจมากเมื่อฉากที่โตโน่ต้องต่อยเขา
มันกลับกลายเป็นริมฝีปากหยุ่นของโตโน่มาประกบบนริมฝีปากบางของเขาแทน
“ ทำอะไรของนายโตโน่ ”
ผู้กำกับตะโกนถามมาจากมุมหนึ่งของห้อง
“ เอ่อ...ขอโทษครับ
กันกับริทตัวเท่ากัน
เมื่อคืนผมนอนน้อยด้วยเลยค่อนข้างสับสนบทนิดหน่อยและก็แยกกันกับริทไม่ออก ”
โตโน่พยายามขอโทษและอ้างเหตุผลสารพัดแต่แววตากลับไม่มีความหวั่นเกรงใดๆเลย
มันฟินสุดๆไปเลย
“ เอาล่ะๆ คราวหลังก็ระวังแล้วกัน
เดี๋ยวพักสิบห้านาทีนะ แล้วค่อยมาถ่ายใหม่ ” ผู้กำกับบอกทีมงานและพากันแยกย้ายไป
“ พี่โน่ทำบ้าอะไรเนี่ย!! ”
กันแหวใส่พี่ชายทันทีที่ทีมงานออกไปจากห้องนอนจนหมด ตอนนี้ทั้งห้องเหลือเพียงเขา
ริท และโตโน่
“ พี่ไม่ได้ตั้งใจน่า
ขอโทษแล้วกัน ” โตโน่ขอโทษส่งๆ ถ้าไม่ใช่สีหน้าและน้ำเสียงงอแงของกัน
เขาไม่มีทางขอโทษเด็ดขาด มันเป็นความตั้งใจของเขา
ในเมื่อตั้งใจแล้วทำไมต้องขอโทษจริงไหม?
“ อย่าพลาดบ่อยนะครับ
เดี๋ยวริทหึงจะทำยังไง กันไม่อยากทะเลาะกับเพื่อน ดูสิ นอนมองตาขวางแล้วเนี่ย
พี่มันเล่นอะไรบ้าๆไม่รู้เรื่องเลย!! ” กันว่ารัวเป็นชุดอย่างหงุดหงิด
ก่อนจะลงจากเตียงและเดินหายออกไปจากห้องเหมือนคนอื่นๆ
“ มองอะไรเตี้ย ”
โตโน่ถามเมื่อละสายตาจากกันและเห็นว่าริทมองเขาอยู่
“ มองคนหน้าด้านไงพี่
ไม่ได้ตั้งใจ? สาบานไหม? ” ริทลุกขึ้นนั่งพร้อมกับท้าให้พี่ชายสาบาน
“ ไม่เอา เดี๋ยวฟ้าผ่า ”
พูดจบก็หัวเราะออกมา
“ ถ้ายังไม่ได้เป็นแฟนกับกัน
ห้ามทำแบบนี้อีกนะพี่ ริทหวงกันมาก! ”
“
เตี้ยบอกให้พี่ทำอะไรสักอย่างไม่ใช่หรือไง พี่ก็ทำแล้วเนี่ย ทำไมต้องไม่พอใจ ”
“
ทำอะไรสักอย่างนี่หมายถึงจีบไม่ใช่ลวนลาม! ไอ้หล่อหื่น!! ” ริทผลักพี่ชายจนโตโน่เซก่อนจะเดินไปสมทบกับกันและคนอื่นๆ
“ กันจูบริทมันก็ต้องล้างปาก
ถ้าไม่จูบแล้วจะล้างปากยังไง เตี้ยไม่เข้าใจหล่อเลย ”
โตโน่ทำหน้ามุ่ยแล้วจึงเดินตามริทไปด้านนอก
ตอนนี้พวกเขากำลังถ่ายทำมินิดราม่า
มีแฟนคลับส่งพลอตเรื่องมาให้พิจารณามากมายจนพวกเขาเลือกไม่ถูก ทีมงานก็ลำบากใจ
สุดท้ายพวกเขาก็จัดการเลือกกันมาคนละหนึ่งเรื่องและให้แต่ละคนจับไม้สั้นไม้ยาวจนหวยมาออกที่กัน
เขาจำได้ว่าวันนั้นเขาคาดหวังมากว่ากันจะเลือกพลอตที่ตัวเองเป็นนายเอกคู่กับเขา
(แน่นอนว่าโตโน่ก็แอบหัดเขียนและส่งมาให้เลือกเหมือนกัน)
แต่แล้วกันก็ดับมันสลายมโนของทุกคนด้วยการเลือกพลอตนี้
...โน่ริท ฮั่นแกง Feat. กั้งตั้ม...
ถามว่าภาคินเจ็บปวดไหม? แน่นอน...ที่สุด!!! เขารู้ว่ากันชอบคู่นี้ถึงขั้นเรียกว่าคู่จิ้นอันดับหนึ่งและสองของโลก
แต่ไม่คิดว่าจะเลือกเรื่องที่ตัวเองเป็นตัวร้ายด้วย!! มันเกินความคาดหมายของทุกคนในวง
แล้วยิ่งอ่านเนื้อหาอ่านพลอต เขาก็แทบอยากจะคลานเข่าไปถามคนเขียนว่าคิดได้ยังไง?
สุดที่รัก(?)ของเขาตาใสซื่อแบบนี้จะไปทำร้ายใครเขาได้ ขนาดนกบินผ่านหน้ารถมันยังจอดรอให้นกบินไปไกลๆก่อนเพราะกลัวชนนก
แล้วแบบนี้จะไปฆ่าใครเขาได้ยังไง คนแต่งมันใช้อะไรมองหน้าน้อง(?)ของเขาวะ -*-
อีกสาเหตุหนึ่งที่เลือกเรื่องนี้และทำให้พวกเขาอึ้งหนักก็เพราะเรื่องนี้เป็นโน่ริทที่กันเด่นมาก
กันอยากเป็นตัวเด่นในฟิคโน่ริทมานานมากแล้ว
พลอตนี้เป็นเรื่องเดียวที่ให้ตัวเองเป็นตัวเด่นและได้เก็บเรียบเคะทั้งวงอีกด้วย!!!
แน่นอนว่าพวกเขาคิดตรงกันว่ามันช่าง...บรรลัยสิ้นดี!!!
อยากรู้พลอตใช่ไหม?
เดี๋ยวจะเล่าย่อๆให้เล็กน้อยแล้วกัน เรื่องมันมีอยู่ว่า
กันเป็นลูกเลี้ยงของครอบครัวแกงส้ม วันหนึ่งพ่อแม่ไม่อยู่บ้าน กันที่เพิ่งดูหนัง AV จบกำลังมีอารมณ์
พอเห็นน้องชายเล่นของเล่นอยู่คนเดียวจึงจับข่มขืนและหลังจากนั้นก็หาโอกาสย่ำยีน้องเรื่อยมาโดยมีคลิปคอยขู่เพื่อไม่ให้บอกใคร
จนกระทั่งแกงส้มจบม.6ก็ย้ายไปเรียนต่อต่างประเทศและเป็นแฟนกับฮั่นที่นั่น
ส่วนกันก็รู้จักกับริทและเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลายจนถึงมหาวิทยาลัยโดยต่างฝ่ายต่างมีกั้งและตั้มเป็นน้องรหัส
กันหลงรักริทแต่ความไว้ใจที่ริทมีให้ทำให้เขาไม่กล้าข้ามเส้น
ได้แต่ตามดูแลเรื่อยไป
คิดไว้ว่าเรียนจบจะขอคบเป็นแฟนแต่แล้วริทกลับมีท่าทีมีใจให้โตโน่
รุ่นพี่ที่เรียนคณะเดียวกันกับพวกเขา ทำให้กันเสียใจไม่น้อย
ในระหว่างนั้นวันหนึ่งเขาเมาจนลงมือปล้ำน้องรหัสตัวเองเพราะคิดว่าเป็นริท
ตั้งแต่ตอนนั้นเมื่อไรที่เกิดอารมณ์เขาจะมาลงที่ตั้มและใช้วิธีเดิมขู่เหมือนที่ทำกับแกงส้ม
หลังจากเรียนจบ
กันก็ได้รู้ว่าริทคบกับโตโน่และจะจัดงานหมั้นกันเร็วๆนี้
เขาเสียใจมากและตัดสินใจจะทำเรื่องเลวร้าย
ส่วนแกงส้มก็กลับมาหุ้นเปิดร้านกาแฟกับริทโดยพยายามเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากับกันตามลำพังแต่เมื่อเห็นกันไม่สนใจเขาก็สบายใจขึ้น
ส่วนกั้งขอคบกับตั้มแต่ตั้มปฏิเสธทำให้กั้งมาระบายความในใจให้ฮั่นซึ่งเป็นพี่ชายของตัวเองฟัง
แกงส้มที่รู้ดีว่าตั้มก็รักกั้งจึงถามหาสาเหตุจากตั้มจนรู้เรื่องทั้งหมด
เขาตัดสินใจเล่าเรื่องของตัวเองให้ตั้มและกั้งฟัง แกงส้มเป็นห่วงริท
ยิ่งรู้จากคนรักว่าเห็นกันซื้อยาปลุกเซ็กซ์จากร้านแถวบ้าน
เขายิ่งกังวลจึงพยายามช่วยกันติดต่อริท
แล้วโตโน่ก็เข้าไปช่วยริทออกมาจากกันได้สำเร็จ
ส่วนกันก็เสียชีวิตจากการต่อสู้กับโตโน่แล้วถูกโคมไฟตั้งโต๊ะซึ่งทำจากหินอ่อนทุ่มใส่จนล้มหัวฟาดพื้นอย่างแรง
ตั้งแต่นั้นมาพวกเขาก็ครองรักกันสามคู่ชู้ชื่นอย่างมีความสุข
เลิศซะไม่มี ทีแรกมีแต่คนค้านแต่ใครๆก็รู้ว่าเจ้ากันดื้อแค่ไหน
สุดท้ายทนเห็นใบหน้างอง้ำไม่ไหวจึงจำต้องยอมให้เลือกเล่นเรื่องนี้
แล้ววันนี้ก็เป็นการถ่ายทำฉากไคลแม็กซ์ของเรื่องที่พวกเขาไม่อยากแสดงสักนิด -*- ยกเว้นฉากพลาดจูบกัน
อันนี้โตโน่อยากแสดงเป็นที่สุด -.,-
อ้อ...แล้วไม่ต้องห่วงว่าฉากเลิฟซีนกับคนอื่น
เขาจะปล่อยให้รอดง่ายๆนะ ทุกครั้งที่มีเลิฟซีน
เขาจะแอบมาล้างปากล้างตัวให้กันทุกคืนโดยที่เจ้าตัวไม่รู้เรื่องเลย
แม้มีริทอยู่ก็ไม่ช่วยอะไร วางยานอนหลับนิดเดียวก็หลับเป็นตายแล้ว หึหึ
“ พี่โน่ๆ ”
เสียงเรียกของกันทำให้โตโน่หลุดจากภวังค์
“ อะไรกัน จะเอาอะไรหรือเปล่า ”
โตโน่ถาม ตอนนี้พวกเขากำลังนั่งทานข้าวกลางวัน
เขามองอาหารตรงหน้าแล้วคิดว่ากันคงจะตักกับข้าวไม่ถึง
“ พี่โน่ตักหมูทอดให้ริทหน่อยสิ
ริทตักไม่ถึง ”
“ เฮ้ย!! ”
ริทร้องออกมาแต่กันแอบเตะขาเพื่อนเบาๆเป็นเชิงให้เงียบ
“ หือ?? หมูทอด? ”
โตโน่มองจานหมูทอดอย่างงุนงง แน่ล่ะก็มันอยู่ตรงหน้ากันและกันนั่งข้างริท
แตกต่างจากเขาที่นั่งตรงข้ามกันและความกว้างของโต๊ะก็ทำให้ต้องยื่นสุดแขนด้วย
ทำไมกันไม่ตักให้ริทเอง??
“ ทำไมกันไม่ตักให้ริทเองล่ะ ”
โตโน่ถามโดยมีริทพยักหน้าเห็นด้วย
“ ก็ช้อนกันตักข้าวอยู่
มืออีกข้างไม่ว่างกำลังเล่นมือถืออยู่เห็นไหม พี่ก็ตักให้ริทมันหน่อยสิ มันอยากกิน
” กันให้คำตอบที่พวกเขาฟังเหตุผลไม่ขึ้นเลยจริงๆ
“ ริทบอกเมื่อไรว่าอยากกิน ”
ริทยังงงไม่เลิก
“ เมื่อกี้ไง
ไม่ต้องมองตาก็เข้าใจแล้ว ” กันยิ้มแฉ่ง แต่มันทำให้ริทระแวงแปลกๆ
“ ริทตักเองก็ได้ ”
“ หยุดเลยนะ! ริทแขนสั้น ตักทีต้องเอื้อมอาจทำให้แขนเจ็บได้
พี่โน่แข็งแรงก็ให้พี่โน่ตักให้สิ ” กันวางช้อนแล้วปัดมือริทออก
“ มือว่างแล้วนะกัน -_- ” โตโน่ทักปุ๊บ
กันก็รีบคว้าช้อนมาถือไว้เหมือนเดิมปั๊บ
“ ไม่ว่างแล้ว ”
ตอบด้วยสีหน้ายียวนชวนโดนปล้ำที่สุด!!
“ เฮ้อ...ตักให้อย่างเดียวใช่ไหม
”
“ อือ
แต่จะดีมากถ้าตักให้ตลอดและป้อนถึงปากด้วย ”
“ ห๊ะ!!?? ”
“ ทำสิ! ไหนบอกว่าถ้ากันไม่งอแง พี่โน่จะไม่ขัดใจและซื้อโมเดลให้ด้วยไง
” กันเริ่มเบะปาก
“ โอเคๆ ”
ร่างสูงเอื้อมมือไปจิ้มหมูทอดและโน้มตัวยื่นส้อมไปทางริมฝีปากอิ่มของริท
“ อ้าปากสิริท
พี่โน่อุตส่าห์เต็มใจจะป้อนให้ ” กันรบเร้า ท่าทางกระดี๊กระด๊าเป็นที่สุด!!
“ เออๆ ”
ริทมองค้อนเพื่อนสนิทแต่ก็ยอมเปิดปากรับหมูทอดเข้าไป
“ ก็แค่นี้เอง
ลีลากันอยู่นั่นแหละ การแสดงความรักมันไม่ใช่เรื่องผิดนะ
อย่าให้กันต้องคอยคะยั้นคะยอสิ คนกันเองทั้งนั้นไม่เห็นต้องอาย
มัวแต่ส่งสายตาหวานๆใส่กันมันจะพออะไร ต้องทำตัวหวานๆด้วยรู้ไหม ”
เจ้าตัวแสบแนะนำราวกับว่าตัวเองเป็นกูรูด้านนี้ก่อนจะก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์มือถือต่อ
“ ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ตัวดี ”
โตโน่คาดโทษเจ้าตัวเล็กของเขาเบาๆ
อย่าคิดว่าไม่รู้ว่าเมื่อกี้แอบถ่ายรูปตอนที่เขาป้อนหมูทอดให้ริทและตอนนี้คงกำลังตั้งหน้าตั้งตาอัพรูปแชร์ในเว็บบอร์ด
...มีโอกาสเมื่อไรจะจับเปลี่ยนลัทธิเลยคอยดู...
-*-
“ โตโน่ ริท กัน
พี่สันต์เรียกแน่ะ ” ทีมงานคนหนึ่งเดินมาเรียกพวกเขา
โตโน่กับริทรู้สึกอิจฉาที่พวกแกงส้มไม่ต้องมาถ่ายฉากแบบนี้แต่กำลังถ่ายฉากหวานแหววกันอยู่ในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
“ ครับ ”
พวกเขาขานรับก่อนจะเดินไปทางห้องนอนซึ่งผู้กำกับคนเก่งกำลังบรีฟงานอยู่ข้างใน
ทั้งสามคนฟังผู้กำกับอธิบายบทบาทในแต่ละฉากให้ฟังอีกครั้งและเริ่มการถ่ายทำอีกครั้ง
เหตุการณ์ดำเนินมาตามเนื้อเรื่องจนกระทั่งมาถึงฉากบนเตียงที่เล่นยังไงก็ไม่ผ่านสักที
ผู้กำกับจึงให้ซ้อมใหม่กันหลายรอบโดยเฉพาะฉากที่โตโน่ต้องประคองริทมาโอบกอดและมองกันที่สลบอยู่บนพื้นด้วยสายตาเคียดแค้น
ระหว่างฟังผู้กำกับบรีฟงานให้โตโน่กับริท กันก็ยืนหลบไปอีกด้านและหยิบมือถือมาถ่ายรูปทั้งสองคนเอาไว้หลายชอตแล้วความคิดแผลงๆก็เกิดขึ้นในหัว
มันเป็นฉากที่โตโน่ต้องวิ่งเข้าไปกอดริทหลังจากจัดการกับกันเรียบร้อยแล้ว
ฉากต่อสู้ผ่านไปด้วยดี คราวนี้มาถึงฉากที่โตโน่ต้องวิ่งไปกอดริท
กันอาศัยจังหวะนี้แอบยกขาขึ้นเล็กน้อย
ทำให้โตโน่เสียหลักล้มลงทาบทับร่างเล็กของริทเต็มๆ
“ เฮ้ยๆๆๆ อุ๊บ! ” ริมฝีปากของเขาประกบกันพอดีอย่างสวยงาม -_-
แน่นอนว่ากันรีบยันตัวลุกขึ้นและกดถ่ายภาพของทั้งสองคนทันควัน
“ พี่โน่หลบ! ” ริทที่ตั้งสติได้ดันโตโน่ออก เตรียมจะยันเพื่อน
แต่โตโน่รีบดึงเอาไว้
“ ใจเย็นๆริท กัน...ทำไมต้องขัดขาพี่แบบนี้! ”
“ มันใช่เรื่องที่ควรทำเหรอกัน
แยกเรื่องเล่นกับงานไม่ออกหรือไง! ”
“ กะ...กัน... ”
กันเริ่มหน้าเสียเมื่อโดนดุ
“ จะทำอะไรหัดมีกาลเทศะมีมารยาทบ้าง
ไม่ใช่คิดแต่จะฟินจนไม่สนว่าคนรอบข้างจะคิดยังไง ”
“ กันขอโทษ ”
หยดน้ำตาร่วงเผาะทันทีที่เห็นท่าทีที่ไม่คุ้นเคยของเพื่อนกับพี่ชาย
“ พอแล้วๆ อย่าทะเลาะกันเลย
กันไม่ได้ตั้งใจหรอก ” ผู้กำกับพยายามไกล่เกลี่ย
“ กันตั้งใจ ”
คนที่กำลังร้องไห้ตอบเบาๆ
“ จะบอกเขาแบบนั้นทำไม! -*- ” เขากลุ้มกับคำพูดของกันไม่น้อย
อุตส่าห์พยายามช่วยดันยอมรับซะนี่
“ เฮ้อ ไม่เอา ไม่ร้อง พี่แค่ตกใจ
พี่ขอโทษนะ ”
โตโน่เช็ดน้ำตาให้กันพลางกอดปลอบ
ริมฝีปากหยักจูบลงขมับบางและไล้มาจนถึงแก้มนุ่ม พรมจูบไปทั่วใบหน้าใส
เขารับรู้ถึงแรงต้านน้อยๆและสะดุ้งเป็นระยะ ร่างสูงอมยิ้มด้วยความพอใจ
ก่อนจะเริ่มเก็บเกี่ยวความหอมหวานของร่างบางอีกครั้ง
แต่ยังไม่ทันที่ริมฝีปากจะได้ลิ้มลองริมฝีปากนุ่มอีกครั้ง มารผจญก็ขัดจังหวะ
“ มากไป! ” ริทดึงคอเสื้อพี่ชายให้ผละออกจนโตโน่แทบหงายหลัง
“ นานๆทีเองนะ ” โตโน่แอบบ่นเบาๆ
“ อย่าทำแบบนี้อีกนะกัน ไปๆ
ถ่ายต่อได้แล้ว จะได้กลับบ้านนอน ” ริทไม่สนใจโตโน่และพูดกับเพื่อน กันพยักหน้าช้าๆ
ริทจึงเริ่มใจเย็นลงนิดนึง
“ เอ้าๆ ถ่ายต่อ ยืนนิ่งกันทำไม
ทำงานสิ ” ผู้กำกับเอ่ยบอกกับทีมงาน อันที่จริงเขาก็พอจะรู้หรอกว่าอาการของทีมงานมันเป็นเพราะอะไร
...ปลอบน้องแบบนี้ไม่จับมันกินไปเลยล่ะ...!!!
.
.
.
“ พลอตเรื่องดีๆเยอะแยะไม่อยากเล่น
มาเล่นพลอตพรรค์นี้ได้ไง ”
ริทบ่นในระหว่างที่พวกเขากำลังนั่งรถตู้กลับบ้านพักหลังจากถ่ายเสร็จแล้ว
“ จะบ่นให้มันได้อะไรริท
ถ่ายทำจนใกล้จบแล้วเนี่ย บ่นจัง บ่นจนคนอื่นเขาขี้เกียจฟังหลับหนีกันหมดแล้ว ”
รุจพูดกับคนข้างกายพลางโยกหัวกลมเบาๆ
มองไปทางกระจกมองหลังก็พบว่าเจ้าตัวแสบทั้งหลายที่เขาไล่รับกลับบ้านทีละคนกำลังนอนหลับเป็นตาย
“ ถ้ากันไม่เล่นแผลงๆ
ริทคงไม่หงุดหงิดขนาดนี้เหรอ นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกนะพี่รุจ เดือนนี้นี่ล่อไปเป็นสิบ! ตั้งแต่ตักกับข้าว ป้อนขนม ดื่มน้ำจากหลอดเดียวกัน
ไอเท็มคู่รัก กอดคอ เดินข้างกัน ไปเที่ยว ดูหนัง กระซิบข้างหู
ริทกับพี่โน่แหย่กันทีไร กันก็ตีไปในทางนั้นตลอดเลย
มีมากหน่อยก็ปล่อยข่าวว่าริทหวงพี่โน่ พี่โน่หึงริท พี่โน่รักริทมากกว่าน้องคนอื่น
หนักสุดคือทำให้จูบกันนี่แหละ พี่ไม่คิดว่ามันมากไปเหรอ ” ริทรัวเป็นชุด
“
กันอาจจะอยากเปิดร้านกาแฟในอนาคต -_- ”
“ ยอดขายพุ่งแน่ชงกระหน่ำขนาดนี้ -*- ”
“ เอาน่า พอแล้ว
มันผ่านไปแล้วก็ปล่อยไปเถอะ เดี๋ยวกันได้ยินก็ร้องไห้อีกหรอก ”
“ เฮ้อ ” ริทหันไปมองกันที่นอนหลับซบไหล่โตโน่ด้วยความระอา
...คงต้องจัดการจริงๆจังๆสักที
แต่ต้องรอจังหวะสักหน่อย...
*-*-*-* S – E – V – E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*
หลังจากมาถึงบ้าน
ริทก็แยกตัวเข้าห้องนอนไปเลย กันทำหน้าจ๋อยเมื่อเพื่อนรักไม่สนใจ
มื้อเย็นก็ไม่ลงมาทาน รุจรวมถึงสมาชิกคนอื่นก็พยายามให้กำลังใจ แม้พวกฮั่นจะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรก็ตาม
เมื่อทานข้าวและล้างจานตามเวรของตนเองเสร็จ กันจึงเดินไปหาโตโน่ในห้องนอน
ร่างสูงกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง
“ พี่โน่ กันคุยด้วยหน่อยสิ ”
“ อืม เรื่องริทใช่ไหม ” โตโน่ขยับกายให้กันมานั่งข้างกัน
“ อือ พี่โน่ ริทโกรธกันมากแน่ๆเลย
ทำยังไงดี ”
“ หือ? พี่ว่ามันไม่โกรธหรอก
กันคิดมากไปแล้ว มันอาจจะเหนื่อย ”
“ จริงเหรอ ”
“ พี่คิดว่าแบบนั้นนะ
ริทมันไม่ใช่คนโกรธนานอยู่แล้ว แต่วันนี้พี่ว่ามันก็เกินไป ตัวพี่ไม่เท่าไรหรอก
แต่กันก็รู้ว่าริทค่อนข้างแคร์เรื่องแบบนี้โดยเฉพาะต่อหน้าพี่รุจ
พี่ว่ากันน่าจะรู้นะว่าริทคิดยังไงกับพี่รุจ ”
“ แต่พี่รุจไม่ได้รักริทแบบนั้น ”
“ กันรู้ได้ยังไง ”
“ พี่รุจเคยบอกว่าชอบกัน ”
“ ห๊ะ!!! ” โตโน่ตกตะลึงพึงเพริด
“ มันเป็นไม่ได้ที่ริทจะสมหวัง ”
กันพูดด้วยความมั่นใจ
“ กัน...ฟังพี่นะ กันยังเด็กและไม่เคยมีแฟน
กันไม่เข้าใจหรอกว่ารักกับชอบมันต่างกันยังไง บางครั้งคนเราก็มีเหตุผลที่จะตอบเลี่ยงไปทางอื่นเพื่อปกป้องความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้
เมื่อวันใดที่เขาพร้อม เขาก็จะเปิดเผยมันให้คนสำคัญของเขารู้เอง
บางทีพี่รุจอาจจะตอบเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่แท้จริงที่เกิดขึ้นกับใครอีกคนก็ได้
เข้าใจไหม ” เขาพยายามหว่านล้อมเพื่อไม่ให้กันเชื่อว่ารุจพูดออกมาจากใจจริง
นึกโมโหตัวเองที่ชะล่าใจเกินไป
ไม่คิดว่าผู้จัดการวงจะชิงตัดหน้าสารภาพรักเจ้าตัวเล็กของเขาเสียก่อน
“ ไม่เลย ” กันส่ายหน้าไปมา
“ อีกหน่อยกันจะเข้าใจ
ตอนนี้ก็ไปหาริทไป ลองชวนคุยดู บางทีริทอาจจะแค่เหนื่อยเท่านั้นแหละ ”
“ อือ ” กันยิ้มบางๆให้โตโน่
ก่อนจะเตรียมเดินออกไป แต่แขนเล็กกลับถูกรั้งไว้ สัมผัสอุ่นวาบที่ข้างแก้ม
ทำให้ดวงหน้าหวานแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย
“ ค่าให้คำปรึกษา ”
โตโน่ยิ้มกริ่มหลังจากขโมยหอมแก้มร่างบางได้สำเร็จ
“ งก ” กันว่าสั้นๆและรีบออกจากห้องไปทันที
โตโน่ยิ้มขำ ชอบใจกับท่าทางขวยเขินของกัน
กันเคาะประตูห้องเพื่อนสองสามครั้ง
เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตจึงเปิดเข้าไป ริทกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโต๊ะหนังสือ เมื่อเห็นว่าเป็นใคร
ร่างเล็กก็ถอดแว่นวางไว้บนโต๊ะและเดินมาหากันที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่กลางห้อง
“ เป็นอะไรไปกัน
ปกติไม่เคยเคาะห้องแบบนี้นี่ ” ริทขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“
เอ่อ...ริท...ริทโกรธกันหรือเปล่า ” กันถามออกมา
“ โกรธ? ไม่นี่
ริทแค่เหนื่อยเฉยๆเลยไม่อยากทำอะไรนอกจากอ่านหนังสือ ”
“ แน่ใจนะว่าไม่โกรธ ”
“ อือ แต่คราวหน้าคราวหลังต้องระวังมากกว่านี้นะ
ริทไม่อยากให้ใครเข้าใจผิด ”
“ ใครจะเข้าใจผิดเหรอ? ”
กันถามลองเชิง
“ ไม่มีอะไรหรอก
เอาเป็นว่าต่อไปก็เล่นให้มันมีขอบเขตแล้วกัน ” ริทไม่ตอบคำถาม
“ อือ จะพยายามแล้วกัน ”
“ กันไปนอนเถอะ ดึกแล้ว
เดี๋ยวริทก็จะนอนแล้วเหมือนกัน ”
“ อืม ฝันดีผีรอบเตียงนะริท ” กันเปิดประตูห้องและพูดทิ้งท้ายก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป
“ ไอ้บ้า!!! ” ริทว่าไล่หลังก่อนจะหัวเราะออกมาจากนั้นจึงกลับไปอ่านหนังสือเช่นเดิม
*-*-*-* S – E – V – E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*
กันพลิกตัวไปมาบนเตียงเพราะนอนไม่หลับ
ความคิดยุ่งเหยิงในหัวทำให้การนอนของเขาเป็นเรื่องยากเย็น
สุดท้ายก็ลุกพรวดตัดสินใจจะลงไปหาน้ำดื่มด้านล่าง เมื่อเดินลงบันไดมา
เขาก็พบว่ารุจยังคงนั่งทำงานอยู่ในห้องรับแขก พรุ่งนี้พวกเขามีถ่ายทำงานแต่เช้า
รุจจึงนอนที่นี่เพื่อสะดวกในการรับส่งพวกเขา
ร่างบางครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะตัดสินใจบางอย่างได้
เขาสาวเท้าไปทางผู้จัดการวงโดยไม่รู้ว่ามีใครอีกคนเดินตามลงมาเพราะกระหายน้ำเช่นกัน
ชายหนุ่มจึงหยุดฟังอยู่ที่บริเวณบันได
“ พี่รุจ ” กันเรียกชื่อคนที่เขานับถือเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง
“ ทำไมยังไม่นอนอีกเจ้าตัวดี
ดึกแล้วนะ ” รุจถามก่อนถอดแว่นและละมือจากงานทั้งหมด
“ พี่รุจยังชอบกันอยู่ไหม ”
คำถามตรงๆจากเจ้าตัวทำให้รุจอึ้งไปเล็กน้อย
“ ก็...ชอบแบ.... ”
“ กันไม่ได้คิดกับพี่แบบนั้น ” ยังไม่ทันพูดต่อ
กันก็แทรกขึ้นมา
“ หา??? เอ่อ...อือ... ”
รุจตอบรับเบาๆยังไม่เข้าใจสิ่งที่กันต้องการจะสื่อ
“ แต่ในฐานะที่กันเป็นแฟนคลับของคู่จิ้นระดับตำนาน
ทั้งสองคนเหมาะสมกับราวกับตะพาบน้ำและเต่าล้านปี
พี่โน่ชอบริทแต่ริทกำลังหวั่นไหวไปกับคนอื่น กันไม่อาจปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นได้
กันจำเป็นต้องปกป้องความรักอันน่าซาบซึ้งจากความเสียใจและปกป้องจุดแตกหักของคู่จิ้นอันยิ่งใหญ่
หลังจากนอนคิดมาพักใหญ่
กันก็ตัดสินใจได้ว่าไม่มีใครเหมาะสมที่จะหยุดสถานการณ์อันตรายนี้ได้นอกจากกันเท่านั้น
”
“ อาฮะ.... ” รุจกำลังอึ้ง
พยายามคิดตามคำพูดของเจ้าตัวแสบก็ยังงงอยู่ดี
“
มันคงไม่ดีเท่าไหร่เพราะกันไม่ได้คิดแบบนั้นกับพี่ แต่กันจำเป็นต้องเสียสละ
ขอให้พี่เข้าใจและปฎิบัติตามเพื่อความสงบสุขของประชาชนทั้งประเทศด้วย ”
“ อะ...อืม... ”
“ เรา.... ”
กันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“ ..... ” จนคนมองอดตื่นเต้นตามไม่ได้
“ มาคบกันเถอะ ”
“ ห๊ะ? อะ...เอาใหม่สิ ”
รุจทำท่าแคะหู รู้สึกว่าหูอื้อแปลกๆ
“ เรามาเป็นแฟนกันเถอะพี่รุจ!! ” กันโถมตัวลงไปหารุจ
“ เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย ”
รุจร้องลั่นด้วยความตกใจ
“ เป็นของกันเถอะนะพี่รุจ
กันจะทำเบาๆ รับรองว่าพี่ไม่เจ็บแน่ๆ ”
“ จะบ้าเหรอกัน!! ”
“ ไม่บ้านะ
เรามาฟีทเจอริ่งเบเบ๋กันเถอะ!! ” กันทำท่าจะปล้ำจูบผู้จัดการวง
รุจจึงต้องหลบเป็นพัลวัน
“ หยุดนะกัน!!!! ” เสียงทรงอำนาจของผู้มาใหม่
ทำให้ทั้งสองคนต้องหยุดชะงัก กันกับรุจมองไปตามทิศทางของเสียง ก่อนจะพบใครบางคนกำลังยืนทำหน้าถมึงทึง
“ ลงมาจากตัวพี่รุจเดี๋ยวนี้...!! ”
========== To Be Continue
==========
มาต่อให้แล้วนะคะ
เนื่องจากดองอย่างยาวนานเลยอัพยาวเป็นการไถ่โทษ 55555
ฟิคเรื่องนี้เป็นการระบายอารมณ์ก็จริง
แต่ไม่ใช่กับคู่ที่หลายคนกำลังเข้าใจอยู่นะ เราชอบอสรพิษทุกคู่แหละ
ส่วนคู่ทื่เป็นต้นเหตุเป็นคู่จิ้นอันดับหนึ่งของฝั่งเกาหลีเมื่อหลายปีก่อนค่ะ
เจอทีไรก็อดหงุดหงิดไม่ได้เพราะจากกันด้วยไม่ดีเท่าไรแต่แม้จะแยกกันไปก็ยังมีคนจิ้นอยู่ดีอ่ะเนาะ
เอาเถอะ เขาจิ้นได้
เราก็จิ้นได้ อย่าได้แคร์ 555555555555
โน่ริทกับโน่กันมีความเหมือนกันในบางข้อของสองคู่ทางฝั่งเกาหลี
เราเลยค่อนข้างชอบแต่งเรื่องนี้
มันสนุกดี
มันได้ระบายออก มันเพลิดเพลิน มันมือมากเวลาพิมพ์เนี่ยยยย
ดังนั้นมันไม่เกี่ยวกับโน่ริทจริงๆค่ะ
สบายใจเถอะ ต้องรีบบอก กลัวโดนโจมตี 55555
ไว้พบกันใหม่ตอนหน้านะคะ
^O^
ความคิดเห็น