คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 7 PEAKS [NoGun] 1/6
7 PEAKS
=* 1 *=
กลางดึก ภายในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
‘ พี่โน่...กันรักพี่โน่นะ...ได้โปรดเถอะ
อย่าเย็นชากับกันแบบนี้ เรารักกันไม่ใช่เหรอ ’
‘ หึ รักงั้นเหรอ
จริงสินะ...เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่ก็แค่ครึ่งเดียวเท่านั้น มีแต่พี่ที่รักกัน
มันไม่ใช่คำว่า...เรารักกัน ’ ร่างสูงแค่นหัวเราะพลางมองคนตรงหน้าอย่างสมเพช
‘ กันรักพี่โน่จริงๆนะ
เรื่องในอดีตที่ทำให้เราไม่เข้าใจกัน ช่วยลืมมันไปได้ไหม ’ น้ำตาของร่างบางที่หลั่งรินเป็นสาย
ไม่ช่วยให้ร่างสูงเห็นใจบ้างเลย
‘ ลืม?....ที่ผ่านมาพี่ก็พยายามจะลืม
พยายามจะรอ รอให้กันกลับมาหาพี่ กลับมารักกัน แต่...มันก็แค่ความคิดโง่ๆ...กันไม่กลับมา...
ไม่ว่าพี่จะพยายามคิดหาเหตุผลเพื่อที่จะเข้าใจกันมากเท่าไหร่ พี่ก็ไม่ได้คำตอบที่ดีไปกว่าคำว่า...เราไม่ได้รักกันแล้ว...
’
‘ กัน... ’
‘ พอเถอะ มันสายไปแล้ว ตอนนี้กันไม่ใช่คนรักของพี่อีก
คนที่พี่รักมีเพียงแค่ริทเท่านั้น กลับไปในที่ที่กันเลือกเถอะ พื้นที่ที่พี่เคยยกให้เป็นของกัน...มันไม่ใช่ของกันอีกแล้ว...กันไม่ได้อยู่ในหัวใจของพี่อีกต่อไป...ความรักของกันมันตายไปจากหัวใจพี่แล้ว...
’ มือหนากุมมือเล็กของคนข้างกายแน่น
ดวงตาคมสบดวงตาสวยที่มองมาพลางยิ้มละมุน
...รัก...รักแค่ริทเท่านั้น...
....ได้โปรดเชื่อใจพี่...ทุกอย่างที่พี่ทำตอนนี้...
...เพื่อความรักของเราสองคน...
‘ หึ...รักกันมากสินะ พี่รักหมอนั่นมากจนต้องหักหน้ากันขนาดนี้เลยเหรอ
’ ดวงตาหวานที่เคยมีแต่คนชื่นชมบัดนี้กลับเต็มไปด้วยแรงแค้นแน่นอก
‘ พี่ไม่ได้หักหน้ากัน แต่กันพยายามเหยียบย่ำความรักของพี่กับริทก่อน
ดังนั้น..สิ่งที่พี่ทำตอนนี้ พี่เพียงแค่อยากให้กันรู้ว่า...กันไม่มีวันทำลายพี่กับริทได้...กันอาจจะทำลายความรักของพี่ที่เคยมีให้กันได้
แต่กันไม่มีวันทำแบบนั้นกับความรักของริทได้...’
‘ พี่โตโน่... ’
‘ พี่ไม่ใช่คนที่ก้าวเดินด้วยตัวเองไม่ได้หรอกนะ
เลิกคิดว่าพี่จะอยู่ไม่ได้ถ้าขาดนายสักที ถ้าการขาดใครสักคนแล้วทำให้พี่ตายล่ะก็...คนนั้นคือ...ริท...
ไม่ใช่กัน... ’
‘ พี่โน่...!!! ’
‘ พี่ปล่อยกันไปแล้ว ปล่อยให้กันเดินไปตามทางเลือกของตัวเอง
ในเมื่อกันเลือกที่จะไปในทางที่ไม่มีพี่ ในเมื่อเราไม่สามารถเข้าใจกันได้อีก
เราก็ควรต่างคนต่างอยู่ ปล่อยพี่กับริทไปซะเถอะ ’ ร่างสูงกุมมือคนรักพลางพาเดินหันหลังเตรียมจะจากไป
‘ คิดว่ากันจะยอมให้พวกพี่มีความสุขกันง่ายๆหรือไง
คิดว่ากันจะยอมให้ตัวเองกลายเป็นคนแพ้อย่างนั้นเหรอ ไม่มีทาง...!!! ’
...กริ๊ก...
เสียงขึ้นนก
ทำให้สองคนที่เดินนำหน้าไปหันกลับมามอง ดวงตาสองคู่เบิกโพลงด้วยความตกตะลึง
เรียวปากสวยของมัจจุราชหน้าหวานแสยะยิ้มเหี้ยม นิ้วเรียวสอดเข้าในไกปืน
ก่อนที่จะปล่อยให้กระสุนพุ่งตรงไปยังเป้าหมายที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนที่เขาแสนรัก
...ในเมื่อรักมันมากนัก กันก็จะให้พี่ได้เห็นมันตายด้วยมือของกันเอง...!!!
...ปัง!!!...
.
.
.
.
“ คัท!!! ”
“ เฮ้ย!!! ”
เสียงตะโกนดังลั่นชิดริมหูทำให้ร่างบางที่กำลังหมกมุ่นกับการอ่านนิยายในโลกออนไลน์ผ่านโทรศัพท์มือถือสะดุ้งโหยง
“ ตะโกนแค่นี้ต้องตกใจด้วยเหรอพี่กัน ”
ร่างสูงยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหมุนเก้าอี้ของพี่ชายตัวเล็กให้หันมาเผชิญหน้ากัน
สองมือเท้ากับที่วางแขน ดูเหมือนกำลังคร่อมอีกฝ่ายอยู่กลายๆ
“ มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเป็นใครก็ตกใจตั้ม! ” กันทำหน้ามุ่ย
“ ถ้าเสียงดังแล้วจะรู้เหรอว่าพี่กำลังทำอะไรอยู่
แอบอ่านนิยายอีกแล้ว ระวังเถอะจะเจอดี ” ตั้มเอ่ยเตือน
“ แค่อ่านนิยายเองนะ
ไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายสักหน่อย กั้งก็อ่าน ทำไมไม่ดุกั้งบ้างล่ะ ” ใบหน้าที่งอง้ำอยู่แล้วยิ่งบึ้งตึงเข้าไปอีก
ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องถูกจำกัดสิทธิส่วนบุคคลขนาดนี้
“ กั้งมันไม่ได้อ่านนิยายป่ะล่ะ แล้วปัญหามันไม่ได้อยู่ที่การอ่านนิยายนะพี่
มันอยู่ที่เนื้อหาที่พี่กำลังอ่านนั่นต่างหาก พี่ก็รู้ว่าพี่โน่ไม่ชอบ
แล้วพอโดนพี่โน่แกล้งก็ชอบวิ่งไปฟ้องคนนั้นคนนี้อยู่เรื่อยทั้งที่ก็รู้ว่าไม่มีใครช่วยได้ทั้งนั้น
”
“ น่าเบื่อ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมไม่ชอบให้อ่าน
ปกติเวลาออกงานเห็นนัวเนียกันบ่อยไป พอมาเป็นนิยายทำเป็นรับไม่ได้ กระแดะ -*-
”
“ นั่นมันงานไง มันมีใบสั่งมาด้วย
แล้วเขาก็ไม่ได้นัวเนียกันสักหน่อย แต่นิยายมันไม่ใช่ มันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น
มันมีอะไรล่อแหลมเยอะแยะ พี่โน่เขาไม่อยากให้พี่อ่าน
เพราะบางฉากมันยังไม่เหมาะสมกับวัยของพี่ ”
“ พี่ 24 แล้วไหม
ไม่เหมาะตรงไหน นาย แกง กั้ง เด็กกว่าพี่อีก ทำไมไม่เห็นถูกห้ามนู่นนี่นั่นบ้างเลย
”
“ ก็สมองพี่เพิ่ง 5 ขวบเองนะ ประสบการณ์เรื่องอย่างว่าก็เท่ากับเด็กประถม
ส่วนพวกผมก็ระดับมัธยมแล้วทั้งนั้น พี่ริทกับพี่แกงก็ระดับมหา'ลัย พี่โน่กับพี่ฮั่นนี่ระดับผู้เชี่ยวชาญ ไม่น่าห่วงเท่าเด็กอนุบาลแบบพี่หรอก ”
“ ไอ้ตั้ม!! ”
กันทำหน้างอหนักขึ้น ชักเริ่มอยากเตะน้องชายขึ้นมาทันที
“ ดีนะที่คนเข้ามาเห็นเป็นผมไม่ใช่พี่โน่
ไม่งั้นพี่เสร็จแน่ ” ตั้มโน้มลงไปกระซิบประโยคหลังข้างหูพี่ชาย กันทำหน้างุนงงไม่เข้าใจคำพูดน้องชายแต่ตั้มกลับทำเพียงแค่ยกยิ้มเท่านั้น
“ ถ้านายยังไม่เอาหน้าออกมาห่างๆ
ก็จะเสร็จแน่เช่นกัน ” เสียงของบุคคลผู้มาใหม่
ทำให้ตั้มรีบถอนใบหน้าออกห่างจากกันอย่างรวดเร็ว
“ พี่ฮั่นเข้ามาตอนไหนเนี่ย ”
กันถามด้วยความแปลกใจ
“ เมื่อกี้นี้แหละ
พี่จะมาบอกให้พวกนายเปลี่ยนเสื้อ วันนี้เราจะเข้าบริษัทกัน เดี๋ยวอีก 30 นาที พี่รุจจะมารับ ” ฮั่นเอ่ยถึงผู้จัดการของพวกเขา
“ วันนี้เราไม่มีงานนี่
ทำไมต้องเข้าบริษัทด้วยล่ะ ” ตั้มถามด้วยความสงสัย
“ มันเป็นงานพิเศษ
เดี๋ยวเขาจะชี้แจงให้เราฟังเอง ไปๆ เตรียมตัวให้เรียบร้อย ” พูดจบฮั่นก็เดินออกจากห้องไปสวนกับริทที่เดินเข้ามาพอดี
“ กลับไปแต่งตัวที่ห้องนายได้แล้วตั้ม ”
“ อือๆ ”
ตั้มเดินออกไปโดยไม่ลืมขยี้ผมพี่ชายคนกลางจนฟูฟ่องจากนั้นจึงวิ่งออกจากห้องไป
“ ไอ้ตั้ม!!!! ”
กันโวยวายด้วยความหงุดหงิด เขาอุตส่าห์เซตผมตั้งแต่เช้า ดูมันทำสิ!!
“ เปลี่ยนเสื้อได้แล้วกัน
พี่โน่บอกว่าถ้าดื้อจะเข้ามาเปลี่ยนให้ ” ริทพูดพลางเดินไปหยิบชุดลำลองของกันออกมาจากตู้
ก่อนจะมาดึงแขนกันให้ลุกจากเก้าอี้
“ ริทเปลี่ยนก่อนสิ
เดี๋ยวกันเปลี่ยนต่อจากริทไง ” กันพยายามยื้อตัวเอาไว้
“ ไม่ได้
ริทรู้นะว่ากันเข้ามาอยู่คนเดียวในห้องทำไม
รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่พี่โน่จะบุกเข้ามาเองดีกว่า ”
ริททำหน้าตาเคร่งเครียดจริงจัง
“ อีกนิดเดียวจะจบตอนแล้วนะริท ”
กันส่งสายตาออดอ้อน
“
กันเลือกจะอ่านให้จบตอนมากกว่าเลือกรักษาชีวิตรอดเหรอ? ”
ยังไม่ทันได้ตอบเพื่อนสนิท
เสียงหมุนลูกบิดประตูดังขึ้น กันเบิกตากว้างก่อนจะคว้าเสื้อผ้าในมือริท
วิ่งเข้าห้องน้ำไปด้วยความเร็วเหนือแสง
ริทมองด้วยความงุนงงจากนั้นจึงหันกลับไปทางประตูที่แง้มออกช้าๆ
ผู้มาใหม่ไม่ใช่คนที่กันกลัวจนวิ่งหน้าตาตื่นเข้าห้องน้ำแต่เป็นร่างสูงของน้องเล็กต่างหาก
“ เสร็จหรือยังพี่ริท ” กั้งถามก่อนจะกวาดตามองไปรอบห้อง
“ เพิ่งยอมไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
พี่โน่ให้มาตามเหรอ ”
“ อือ เร็วๆนะพี่ ” พูดจบกั้งก็เดินกลับออกไป
“ เฮ้อ.... ”
ริทถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่ายกับเพื่อนตัวดื้อจากนั้นจึงเดินไปล็อคห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง
เขารู้ว่าช่วงนี้กันติดนิยายแต่มันควรมีลิมิตบ้าง
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไปติดมาได้ยังไง
ติดจนพี่โน่หงุดหงิดบ่อยครั้งแต่ทำยังไงกันก็ไม่เลิกอ่านนิยายพวกนั้นสักที
มีเขาคนเดียวเท่านั้นที่ยอมกันบ้าง ทำให้กันติดเขาแจ ส่วนคนอื่นน่ะเหรอ
พอกันอ่านนิยายปุ๊บก็แทบจะแย่งมือถือไปโยนทิ้งปั๊บ เด็กดื้อจึงต้องหยุดอ่านแต่ก็ไม่วายมางอแงใส่เขา
มันทำให้เขาอดเซ็งเบาๆไม่ได้
*-*-*-* S – E – V – E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*
S.V. Enterprise
ชายหนุ่ม
7
คนเดินเข้ามาภายในอาคารสูงของค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ระดับประเทศ
พวกเขาคือบอยแบนด์ที่มาแรงที่สุด ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี
มีคลื่นลูกใหม่ถาโถมมามากแค่ไหนก็ไม่อาจหยุดความร้อนแรงของ ‘ 7 PEAKS
’ ได้เลย สมาชิกทั้ง 7 คน คือ โตโน่
ฮั่น ริท กัน ตั้ม แกงส้ม กั้ง ทุกคนต่างมีแฟนคลับของตนเองอย่างหนาแน่นจึงเป็นเหมือนปราการป้องกันไม่ให้ใครเข้ามาทำลายได้
ด้วยตารางงานอันหนักหน่วงทั้งของกลุ่ม , คู่และเดี่ยว ทำให้ต้นสังกัดตัดสินใจซื้อบ้านสองชั้นราคาเฉียดสิบล้านให้พวกเขาพักอาศัยอยู่ร่วมกัน
มีรุจคอยรับส่งไปทำงานแต่หากวันไหนมีงานพร้อมกันหลายคนก็จะมีผู้ช่วยตามไปดูแลแต่ละคนด้วย
การแยกมาอยู่ด้วยกันนอกจากจะไม่เป็นภาระให้ทางบ้านแล้ว ยังสะดวกในการทำงานอีกด้วย เหมือนอย่างวันนี้ที่พวกเขาเข้ามาบริษัทพร้อมกันเนื่องจากถูกประธานเรียกตัวกะทันหัน
“ มินิดราม่า!!! ” 7
เสียงประสานกันดังหลังจากได้ทราบจุดประสงค์ของการเรียกพบในวันนี้จนคนฟังต้องยกมือมาปิดหู
“ เบาๆสิ ถึงช่องว่างระหว่างเราจะมีไม่มากแต่ก็ช่วยให้เกียรติบริษัทและตำแหน่งพี่นิดนึง
” ชายหนุ่มผู้ดำรงตำแหน่งประธานบริษัทเอ่ยกับศิลปินในสังกัด
“ พี่บี้จะให้พวกนี้เล่นละครเหรอครับ ”
รุจถามหลังจากปรามให้ศิลปินในความดูแลเงียบเสียงลงได้
“ อืม ใช่ มันไม่เชิงละครหรอกนะ
เป็นมินิดราม่าสั้นๆ ความยาวไม่เกิน 5 ชั่วโมง
ไม่มีฉายทางโทรทัศน์ เราจะจำหน่ายในรูปแบบดีวีดีแทนแต่จะมีโปรโมตผ่านสื่อต่างๆด้วย
” ผู้เป็นนายแจงรายละเอียดเล็กน้อยให้ฟัง
“
ทำไมจู่ๆคิดจะทำให้มินิดราม่าให้พวกนี้แสดงล่ะครับ ปกติเห็นรับแต่งานแสดงเดี่ยวๆ ”
“ พี่คิดไว้มานานแล้วล่ะ
แต่มันไม่มีโอกาสสักที รอมาเรื่อยๆจนคิดว่าถึงเวลาสมควรสักที
สมาชิกทุกคนก็โตและมีประสบการณ์มากพอแล้วแถมช่วงนี้ ริท กัน แกง ตั้ม กั้ง
ก็ปิดเทอมด้วย มันเป็นโอกาสเหมาะสำหรับโปรเจคพิเศษนี้ซึ่งแฟนคลับจะมีส่วนร่วมด้วย
”
“ มีส่วนร่วม? ” โตโน่ยังคิดไม่ออกว่ามันจะมีอะไรพิเศษมากไปกว่าจัดมีตแอนด์กรี๊ด
“ ใช่
เราจะจัดทำมินิดราม่าตามคำเรียกร้องของแฟนคลับยังไงล่ะ ”
“ ยังไงครับ ” ฮั่นงงหนักกว่าเดิม
“ เราจะให้แฟนคลับส่งพลอตเรื่องเข้ามาประกวด
พลอตไหนถูกใจคนเขียนบทมากที่สุดจะถูกนำมาสร้างเป็นมินิดราม่าและเจ้าของพลอตที่ได้รับเลือกจะได้รับเงินรางวัลมูลค่า
7,000
บาทและได้เข้าร่วมงานมีตติ้งด้วย ส่วนแฟนคลับคนอื่นๆ
เราจะให้ส่งข้อความความประทับใจที่มีต่อพวกนาย ข้อความไหนโดนใจพวกนายเป็น 14
อันดับแรกจะได้รับสิทธิพิเศษมีตแอนด์กรี๊ดแบบเอ็กซ์คลูซีฟกับพวกนายทั้ง
7 คน ”
“ อ๋อ ”
ทุกคนพยักหน้าเข้าใจความต้องการของผู้เป็นนาย
“ แต่เราจะแบ่งเป็น 2 เวอร์ชั่นนะ ”
“ หือ?? 2 เวอร์ชั่น??
แบ่งพวกเราเป็น 2 กลุ่มเหรอครับ ” ริทถามขึ้น
“ ไม่ๆ ทั้ง 2 เวอร์ชั่นจะมีพวกนายครบทุกคน
ต่างกันก็เพียงเวอร์ชั่นนึงมีนางเอก ส่วนอีกเวอร์ชั่น....อ่า....พวกนายก็น่าจะรู้...ความต้องการของแฟนคลับอีกส่วนหนึ่ง...แฟนเซอร์วิส
”
“ แฟนเซอร์วิส? คู่จิ้นเหรอ!!!!!
” ตั้มอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง
“ เอาน่า มันเป็นความแปลกใหม่ในวงการนี้
ปกติเราจะเจอแต่ประเภทอกหักรักคุดสังคมไม่ยอมรับ แต่เรื่องนี้เราจะจบแบบเทพนิยาย
พระเอกกับนายเอกเคียงคู่ครองรักกันอย่างมีความสุขชั่วนิรันดร์ ” บี้ทำหน้าเคลิ้ม
“ พวกเรามีสิทธิค้านไหมครับ ”
กั้งที่เงียบอยู่นานถามขึ้นบ้าง พวกเขามีกัน 7 คน
คู่ที่ดังที่สุด คือ โตโน่กับริทและฮั่นกับแกงส้ม แล้วพวกเขาอีก 3 คนล่ะ? ฟีทเจอริ่งกันเองเหรอ???
“ ไม่มีสิทธิ พวกนายแค่เตรียมรับมือก็พอ
รอเวลาที่แฟนคลับจะส่งบทมาให้พวกนายเล่น หึหึ ” บี้ยิ้มกริ่ม ไม่สนเลยว่าอีก 8 คนไม่ได้ยิ้มตามสักนิด
“ บางทีพี่ควรไปหาหมอ ” รุจเอ่ยขึ้น ทำให้บี้หุบยิ้มทันควัน
“ พี่ไม่ได้บ้า ไปๆ เดี๋ยวพี่จะเตรียมตัวไปประชุม
พวกนายก็แยกย้ายได้แล้ว วันนี้ไม่มีงานนี่ อยู่บ้านจะดีที่สุดนะ ร่างกายของพวกนายต้องพักผ่อนบ้างก่อนจะเจอศึกหนักในวันต่อๆไป
” บี้โบกมือไล่ ทำให้ทุกคนต้องจำใจออกมาจากห้องทำงานโดยไม่มีข้อโต้แย้งอะไรอีก
ตลอดทางกลับบ้าน
ทั่วทั้งรถปกคลุมด้วยความเงียบ พวกเขาต่างตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตนเอง
แน่นอนว่าไม่พ้นเรื่องมินิดราม่า
จริงอยู่ว่าพวกเขาเซอร์วิสแฟนๆจนรู้สึกว่ามันสนุกและตลกดี แต่ให้มาแสดงเป็นคู่รักจริงๆจังออกสื่อนี่มันไม่ชินจริงๆ
แม้จะมีบางคนรักกันอยู่แล้วก็ตาม แต่จะว่าไปคนที่น่าจะชอบใจที่สุด
ทำไมกลับเงียบตลอดทางเลยนะ แล้วเหมือนทุกคนจะคิดเหมือนกัน
ดังนั้นสายตาทุกคู่จึงมองไปยังสมาชิกคนกลางอย่างพร้อมเพรียงจนกันสัมผัสได้
“ มองอะไรกัน ” กันถามด้วยความงุนงง
นิ้วเรียวจิ้มริมฝีปากอมชมพูของตัวเอง ก่อนจะเอียงคอน้อยๆมองพี่น้องด้วยความสงสัย
“ เปล่า ”
ทุกคนประสานเสียงตอบก่อนจะหันหน้าหนีไปทางอื่น
...บางทีกันก็น่ารักน่าล่อลวงมากเกินไปจริงๆ
-.,- ...
*-*-*-* S – E – V – E – N – P – E – A – K – S *-*-*-*
เมื่อกลับมาถึงบ้าน
ทุกคนต่างแยกย้ายเข้าห้องนอนของตนเอง บ้านนี้มี 4 ห้องนอน
โตโน่เป็นพี่ใหญ่และเป็นหัวหน้าวงจึงได้รับสิทธิพิเศษให้นอนคนเดียวห้องนึงเต็มๆ
ริทนอนกับกันเพราะอายุเท่ากัน แม้จะแก่เดือนกว่า
ก็ไม่เป็นอุปสรรคในการปีนเกลียวของกันสักนิด ฮั่นนอนกับแกงส้มเพราะสนิทกันมาก่อนที่จะรวมกลุ่มแล้ว
ส่วนตั้มกับกั้งนอนด้วยกันอีกห้องหนึ่ง
ริทเดินตามกันเข้ามาในห้องนอน
ทีแรกเขาจะไปนั่งเล่นที่โซฟาบริเวณห้องนั่งเล่นแต่ถูกโตโน่ขับไล่ไสส่งให้มาดูกันที่เงียบผิดปกติ
ส่วนตัวเองจะคอยฟังผลด้านนอก จะให้มาถามเองก็ไม่กล้า กลัวกันไม่ยอมบอก
สุดท้ายก็ไล่เขามาแทนนี่แหละ ไม่รู้เป็นหัวหน้าวงได้ยังไง
แค่กันคนเดียวยังเอาไม่อยู่ -*-
“ กัน เป็นอะไรหรือเปล่า
ริทเห็นกันเงียบมาตั้งแต่ออกจากบริษัทแล้วนะ ” ริทคลานเข่ามานั่งข้างกันบนเตียงซึ่งบัดนี้กันกางเครื่องแม็กซ์สีขาวนั่งเล่นเว็บไซส์โปรดซะแล้ว
“ ไม่ได้เป็นไรนี่ ” กันตอบโดยไม่มองหน้าเพื่อนตัวเล็ก
ริมฝีปากคลี่ยิ้มบางๆ ดวงตาหวานแพรวพราวราวกับเจอเรื่องถูกอกถูกใจ
“ ริทอยู่กับกันมาหลายปีนะ
เงียบแบบนี้มันต้องมีอะไรสิ บอกมาเลย ” ริทรบเร้า
“ ไม่มีอะไรจริงๆริท ” กันยืนยันคำเดิม
ปลายนิ้วเลื่อนสกอบาร์ไล่ดูรูปต่างๆก่อนจะกดบันทึกอย่างชำนาญ
“ กัน! ริทจะงอนแล้วนะ!
” ร่างเล็กยึดตัวตรงกอดอกแน่น ใบหน้าหวานเริ่มงอง้ำ
“ ริท~ มันไม่มีอะไรจริงๆ
คือ...กันเงียบเพราะ....ดีใจ มันดีใจจนพูดไม่ออกเลยไม่รู้จะทำยังไง ” กันสารภาพ
แก้มเนียนแดงระเรื่อจนคนมองอยากจับมาฟัดซะจริงๆ ถ้าไม่ติดกลัวหมูตกมันไล่เหยียบนะ -.,-
“ ดีใจอะไร
ดีใจที่ตัวเองจะได้เป็นส่วนเกินเหรอ กันก็รู้ว่าแฟนคลับจิ้นคู่ไหนบ้าง
ถึงกันตั้มกั้งจะพัวพันกันอยู่ในนิยายบางเรื่อง
แต่หลักๆเขาก็จับกั้งกับตั้มคู่กันทั้งนั้นเพราะเป็นน้องเล็กเหมือนกัน สนิทกันด้วย
”
“ เรื่องนั้นกันไม่สนหรอก ไม่ได้คิดมากด้วย
ที่ดีใจเนี่ยก็คือ...กันจะได้ติ่งโน่ริทถนัดๆแบบไม่ต้องมโนไงริท~
ชีวิตดี๊ดี~ ”
กันยิ้มแก้มแทบปริแถมยังชี้ชวนริทดูรูปที่แฟนคลับตัดต่อมาตั้งกระทู้อีกด้วย!!!
“ เฮ้ย!!!! ”
ริทตกใจ มันเป็นภาพที่โตโน่โน้มใบหน้าลงมาใกล้เขาเพื่อกระซิบอะไรบางอย่าง แต่บัดนี้มันกลายเป็นภาพโตโน่กำลังหอมแก้มเขาเสียแล้ว
“ ฟินเลย~
>O< ”
“ กันก็รู้ว่าตัดต่อ!! ”
“ ช่างมันกันไม่แคร์! ริทแกล้งเซไปหอมแก้มพี่โน่ให้กันดูหน่อยสิ กันจะถ่ายรูปเอาลงเว็บโน่ริท ”
“ พอ!! นี่กัน...มันผ่านมาหลายปีแล้วนะ
ทำไมยังเชียร์คู่นี้อีกล่ะ ทั้งที่ริทกับพี่โน่ก็ไม่ค่อยมีโมเม้นอะไรกันแล้ว
นานๆทีจะมีสักครั้ง ”
“ ก็คนมันชอบนี่ กันว่าน่ารักดีออก
แฟนคลับยังเชียร์กันเพียบอยู่เลย ริทไม่คิดจะลองคบกับพี่โน่ดูเหรอ ”
“ จะบ้าเหรอ! ใครจะเอาหมูบ้าพลังมาเป็นแฟน
แค่คิดก็สยองแล้ว ”
“ แต่ก็ไม่เห็นปฏิเสธเวลาโดนจับคู่นี่ ”
“ มันปฏิเสธได้ง่ายๆที่ไหนกัน
พูดไปแล้วก็ไม่เห็นจะมีใครเชื่อสักที ”
“ ก็การกระทำมันสวนทางกับคำพูดนี่
เผลอๆไม่ใช่ปฏิเสธไม่ได้ แต่เป็นเพราะไม่อยากปฏิเสธมากกว่ามั้ง ” กันเอ่ยแซว แววตาสวยวิบวับเปล่งประกายเจ้าเล่ห์
“ หยุดความคิดพวกนั้นซะ! ” ริททำหน้างอ กันยักไหล่ ไม่แคร์เพื่อน ก่อนจะกดเซฟรูปต่อ
ริทเคยบ่นด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมกันต้องตามเก็บรูป
ทั้งที่ตัวจริงก็มีให้ดูและร่างบางก็ให้คำตอบว่าเห็นด้วยตาตัวเองกับการมีคนถ่ายรูปมาให้ดู
ความรู้สึกต่างกันมาก อีกอย่างดูในเว็บไซด์ของแฟนคลับจะได้มีคนร่วมด้วยช่วยเชียร์
เพราะว่านอกจากตัวเองแล้วก็ไม่มีใครในวงเห็นด้วยกับกันเลยสักคนเดียว ซึ่งคนตัวบางก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเป็นแบบนั้น
“ กันไม่คิดจะชอบคู่อื่นบ้างหรือไง
บ้าแต่โน่ริทเนี่ย ”
“ หือ?
ให้ชอบคู่ไหนล่ะ ฮั่นแกงเหรอ? ไม่นะ ยังไงกันก็ชอบโน่ริทมากกว่า ”
“ เฮ้อ
แล้วไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไงเวลาถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวตามคอนเสิร์ต ถูกตัดออกตามรูป
หรือ เป็นตัวประกอบในแฟนฟิคน่ะ ”
“ ไม่นะ เฉยๆ ดีซะอีก กันจะได้ไม่ถูกมองว่าเป็นเกย์แบบพวกริท ฮ่าๆๆๆ ” กันหัวร่อด้วยความชอบใจ ยิ่งเห็นใบหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของริท ยิ่งถูกใจนัก
“ เฮ้ย!! นี่กันสมัครสมาชิกเลยเหรอ!! ” ริทตกใจ เมื่อเห็นกันกดปุ่มล็อกเอ๊าท์ออกจากระบบ
“ อื้อ
แปลกตรงไหนล่ะ กันเป็นแฟนคลับก็ต้องมีเว็บไซด์ที่เล่นประจำไว้บ้างสิ นี่ๆ พี่ริทรู้ไหม
เว็บนี้ดีมากเลยนะ แอดมินเป็นคนมีเหตุผลมากเลยล่ะ ไม่ลงข่าวมั่วด้วย
เขาตรวจสอบก่อนเสมอ แต่ถ้ามันตรวจสอบไม่ได้ ไม่รู้จะทำไง เขาก็ปล่อยไป บางทีกันก็ไปแก้ด้วยล่ะ
แล้วก็....................$%#@R@#%#T ”
คนตัวเล็กสาธยายสรรพคุณเว็บแฟนคาเฟ่ที่ตัวเองเล่นเป็นประจำให้คนตัวเล็กพอๆกันฟังด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
แตกต่างจากริทที่ใบหน้าเริ่มซีดเผือดมากขึ้นเรื่อยๆ
เส้นเลือดในสมองเต้นตุ๊บๆด้วยความเครียดและกลุ้มใจแทนใครบางคน
....ขืนปล่อยให้เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ
สงสัยจะลำบากล่ะงานนี้...
...ท่าทางจะปล่อยผ่านไปไม่ได้แล้ว...
...ต้องให้พี่โน่รีบจัดการสักที
-*-....
========== To Be Continue
==========
มาอัพแล้วนะคะพร้อมเรื่องใหม่แกะกล่อง
ก็อิงกระแส 7 Wonders นิดนึง แต่ชื่อมันช่างเพราะพริ้ง เราเกรงใจที่จะใช้จึงมีการปรับเปลี่ยนเล็กน้อย 555555
ตอนแรกจะลงพร้อมคอนเสิร์ตเริ่ม แต่คิดไปคิดมามันมีหลายตอน ขืนลงช้าจะไม่ทันการณ์
เรื่องนี้น้องกันของพี่โน่อาสาเป็นแฟนคลับตัวพ่อของโน่ริท
แล้วพี่โน่จะจัดการกับติ่งตัวน้อยกลอยใจของตัวเองยังไงเนี่ย
เจอกันตอนหน้านะคะ ^O^
ความคิดเห็น